Tag: παλαιστίνη

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Ο φίλος κι αδελφός της Αθήνας, του ψεκασμένου, του ογκόλιθου, του ψόφιου κοριού, όλης της κυβερνητικής παλιοπαρέας του ελληνικού βαθέος κράτους, κι όλων των υπόλοιπων βιτρινών, ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman, κατέθεσε νομοσχέδιο για την ενεργοποίηση της θανατικής ποινής. Για τους παλαιστίνιους φυσικά, για τους οποίους ισχύει μεν «άτυπα» (12 τουλάχιστον δολοφονημένοι διαδηλωτές τις 3 τελευταίες εβδομάδες), αλλά αυτός ο καλοκάγαθος, ανθρωπιστής, δημοκράτης θέλει να νομιμοποιηθεί επίσημα, με δικαστικές αποφάσεις, κάμερες, ζεστό χειροκρότημα απ’ το φιλοθεάμον κοινό, και όλα τα υπόλοιπα που ομορφαίνουν την ζωή κάθε φασίστα.

Ποιο είναι το επιχείρημα του συγκεκριμένου χασάπη: Και στις ηπα ισχύει τέτοια νομοθεσία. Που σημαίνει ότι ταιριάζει στο ισραήλ να ακολουθήσει ένα τόσο δυναμικό δημοκρατικό σύστημα στον κόσμο – εννοεί το αμερικανικό.

Αν δεν κάνουμε λάθος (και δεν κάνουμε), όταν ο Ερντογάν, μετά το περσινό πραξικόπημα, έλεγε σε οπαδούς του ότι «αν θέλετε την επαναφορά της θανατικής καταδίκης θα το κάνουμε» (ολοφάνερα για να τους καλμάρει μετά τους πάνω από 200 νεκρούς του πραξικοπήματος), στα μέρη μας είχαν σηκωθεί όλες οι δημοκρατικές πέτρες, όλες οι δημοκρατικές τρίχες, μην πούμε και τίποτα παραπάνω… Ωστόσο ο Ερντογάν, αυτός που είχε καταργήσει την θανατική ποινή στην τουρκία, δεν έφερε ποτέ τέτοιο νόμο για να ψηφιστεί. Και κατά την γνώμη μας δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνει· δεν το χρειαζόταν. Το έλεγε «λαϊκίστικα»…

Τώρα ο φίλος, ο αδελφός, ο καρδιακός σύμμαχος της Αθήνας, το κάνει – το Τελ Αβίβ. Κι όχι όποιος όποιος. Ο άνθρωπος με τον οποίο τα πολιτικά και στρατιωτικά επιτελεία της Αθήνας έχουν διαρκή συνεργασία· ο άνθρωπος που έχουν εγκαλιάσει όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις φορές…

Μπορεί να περάσει και να γίνει νόμος, μπορεί και όχι. Όμως πόσες πέτρες, τρίχες και ό,τι άλλο πρέπει να σηκωθούν; Πόσες καταγγελίες και πόσες απαιτήσεις για «τερματισμό των διπλωματικών σχέσεων» με το μιλιταριστικό, ρατσιστικό, αποικιοκρατικό, δολοφονικό καθεστώς του Τελ Αβίβ θα πρέπει να ακουστούν και να ξεχυθούν στους δρόμους;

Σσσσσςςςςςς! Κάντε λίγο ησυχία να ακούσουμε την οργή των πούρων δημοκρατών και ανθρωπιστών του ελλαδιστάν!!!! Λίγο ησυχία ρε μαλάκες: ορμάει ο έμφυτος δημοκρατισμός των ελλήνων!!! Δεν τον ακούτε που καλπάζει;

Σιγά!!! Μικροαστοί από κούνια, φασίστες από συμφέρον και πεποίθηση!!!

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τέτοιο καιρό πριν ένα χρόνο, πολλούς μήνες πριν το παραπάνω άρθρο, προβλήθηκε ένα σε 4 συνέχειες ντοκυμαντέρ, παραγωγής του al Jazeera, με τίτλο “the lobby” (υπάρχει διαθέσιμο μέσω youtube). Ένας δημοσιογράφος, εξοπλισμένος με κρυφή κάμερα, εμφανίστηκε στο Λονδίνο σαν «εθελοντής», διαθέσιμος να στρατολογηθεί εναντίον των φίλων των παλαιστινίων εκεί· ειδικά εναντίον του εργατικού κόμματος του οποίου ο επικεφαλής Jeremy Corbyn έχει τοποθετηθεί καθαρά υπέρ του δίκαιου της παλαιστινιακής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή.

Ο «εθελοντής» κατέγραψε πλήθος συνομιλιών του αλλά και γεγονότων σ’ αυτήν την μισο-φανερή μισο-κρυφή εκστρατεία που διηύθυναν οι ισραηλινές μιστικές υπηρεσίες, με «βάση» την πρεσβεία στο Λονδίνο, εναντίον κατ’ αρχήν της νεολαίας του εργατικού κόμματος, που υποστηρίζει το BDS (Boycott, Divestment, Sactions movement) κατά του ισραηλινού απαρτχάιντ.

Το ντοκυμαντέρ είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε όσους είναι αφελείς. Όμως προκάλεσε σοβαρό σκάνδαλο στην αγγλία (το ότι στα μέρη μας δεν μαθεύτηκε τίποτα σχετικά έχει την εξήγησή του – δεν νομίζετε;) αφού σ’ αυτό εμφανίζεται ένας «ειδικός» υπάλληλος της ισραηλινής πρεσβείας, που είναι ο χειριστής της «στρατολόγησης και προώθησης της συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων…», να συζητάει για τις δυνατότητες και τον στόχο του «να γκρεμίσει διάφορους βουλευτές», αυτούς του εργατικού κόμματος που στρέφονται κατά της ισραηλινής κατοχής. Μ’ άλλα λόγια το Τελ Αβίβ, προκειμένου να προστατέψει τον ιμπεριαλισμό του, εμφανίζεται να διαθέτει όχι μόνο τους undercover μηχανισμούς αλλά και την πρόθεση να «καταστρέψει» άγγλους βουλευτές. Και μπορεί να φανταστεί κανείς πως ακριβώς θα το έκανε, αν δεν πιανόταν στα πράσα η μεθόδευση.

Σε πρώτο χρόνο το νόμιμο φιλο-ισραηλινό λόμπυ στην αγγλία προσπάθησε να απαγορεύσει την προβολή του ντοκυμαντέρ στην αγγλία. Επειδή δεν μπορούσε να υποστηρίξει ότι «λέει ψέμματα» ή ότι «είναι κατασκευασμένο» (αφού όλοι και όλες που μιλάνε σ’ αυτό ανήκουν στον παρακρατικό μηχανισμό του Τελ Αβίβ), κατέφυγε στα δικαστήρια κατηγορώντας το για αντισημιτισμό (!!!) Η κατηγορία περί «αντισημιτισμού» είναι βασικό εργαλείο στα «βρώμικα κόλπα» του Τελ Αβίβ, αφού επιχειρεί να ταυτίσει όποιον κάνει κριτική στο ισραηλινό κράτος, κεφάλαιο, ιμπεριαλισμό με τους … ναζί.

Εννοείται ότι το αγγλικό δικαστήριο δεν βρήκε τίποτα «αντισημιτικό» στο ντοκυμαντέρ, αφού άλλωστε τα μόνα λόγια σ’ αυτό ήταν είτε ισραηλινών πρακτόρων είτε «εθελοντών» (συχνά εν αγνοία τους) στο σχέδιο. Επετρεψε την προβολή, επαινώντας το σαν μια δουλειά που τηρεί όλα τα δημοσιογραφικά στάνταρ.

Μετά απ’ αυτό το Τελ Αβίβ αναγκάστηκε να ανακαλέσει πίσω τον πρώην καραβανά «χειριστή» και ένα ακόμα στέλεχος των υπηρεσιών που εμφανίζεται στο ντοκυμαντέρ· και να ζητήσει συγγνώμη για τις απειλές κατά των βουλευτών…

(φωτογραφία: Σκηνή απ’ το “the lobby”. Ο χειριστής ξηγιέται…)

Τετάρτη 27 Δεκέμβρη. Τυπικά το ισραηλινό καθεστώς κάνει αυτό που θα έκανε κάθε κράτος· ειδικά τα κράτη των οποίων τα συμφέροντα μπορούν να θιγούν σοβαρά από κινηματικές και δημόσιες δράσεις εναντίον τους, ακόμα και στην άλλη άκρη του πλανήτη: προβοκάρει με κάθε διαθέσιμο τρόπο, φτάνοντας όσο μακρυά χρειάζεται.

Ουσιαστικά, τόσο το “the lobby” όσο και το άρθρο της haaretz δείχνουν ότι προκειμένου να επιβάλλει σιωπή στις εναντίον του κριτικές το Τελ Αβίβ (και προφανώς δεν είναι το μόνο…), μέσω φανερών ή/και undercover μηχανισμών δρα ακόμα και σε κράτη που είναι συμμαχικά του· ίσως ειδικά σ’ αυτά. Το αγγλικό δεν είναι δευτερεύον συμμαχος, έτσι δεν είναι; Υποθέτουμε ότι αυτό μπορεί να το κάνει και μέσω των κρατικών ή των παρακρατικών μηχανισμών κάθε συμμάχου· έχει ενδιαφέρον όμως (και, τελικά, ιδιαίτερο βάρος) ότι αναπτύσσει και δικούς του, ανεξάρτητους μηχανισμούς. Προφανώς δεν ακολουθεί παντού τις ίδιες τακτικές. Πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συγκεκριμένα δεδομένα (πολιτικά, ιδελογικά, κοινωνικά, οικονομικά, γεωγραφικά, ιστορικά) κάθε «στόχου», να προσαρμόζει τις τακτικές, να χαμαιλεοντίζει όπου χρειάζεται, να γαυγίζει όπου μπορεί, να πλαστογραφεί πειστικά, να χρηματοδοτεί χωρίς να φαίνεται, και λοιπά.

Και πάλι δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζεται κανείς. Οι προθέσεις και οι σχεδιασμοί πληροφοριακής χειραγώγησης στις καπιταλιστικές κοινωνίες είναι τόσο «φυσικοί» όσο το γεγονός ότι τα αφεντικά δεν αυτοπεριορίζονται στην υλική τους κυριαρχία αλλά δίνουν μεγάλο, στρατηγικό βάρος στην ιδεολογική συσκότιση. Αυτονόητο είναι, επίσης, πως όταν δυναμώνουν οι (όποιες) αρνήσεις ή όσο οξύνεται ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, τόσο πιο επείγουσα είναι η διανοητική χειραγώγηση· το «κάψιμο των μυαλών».

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά δικαιολογία σε όσους φουσκώνουν σαν επαναστατικά παγώνια υιοθετώντας τις (αντίπαλες μεταξύ τους) βρωμιές του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον, της Μόσχας ή του Πεκίνου, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Βερολίνου ή της Ρώμης, της Αθήνας ή της Άγκυρας. Σ’ έναν καπιταλισμό σχεδόν δύο αιώνων κανείς δεν μπορεί να το παίζει «εγώ τώρα ήρθα, δεν ξέρω…».

Οι «φτωχοί τω πνεύματι» είναι μακάριοι από παπάδες και βασιλιάδες (έστω: των ουρανών) – όχι στον ταξικό ανταγωνισμό…

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Απ’ την άποψη του αμερικανικού προϋπολογισμού το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στην έκτακτη γενική συνέλευση του οηε ήταν σκέτος θρίαμβος. Μόνον 7 κράτη (+ ηπα και ισραήλ) ψήφισαν εναντίον της πρότασης (άρα υπέρ της Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ), και άλλα 35 έκαναν τουμπεκί (αποχή, κάτι σαν «λευκό»). Υπήρχαν και 21 κοπάνες. Το κατά πόσον αυτά τα 35 θα θεωρηθούν απ’ το αμερικανικό υπουργείο οικονομικών «καλά παιδιά» (ώστε να συνεχίσουν να λαμβάνουν «αμερικανική βοήθεια») μένει να φανεί. Το γεγονός είναι ότι το ιράκ (για παράδειγμα) που λαμβάνει με την μορφή «στρατιωτικής βοήθειας» έναν περίδρομο λεφτά ψήφισε εναντίον της Ουάσιγκτον. Συνεπώς θα πρέπει να αποκληρωθεί! Ο αμερικανικός στρατός πρέπει να σταματήσει να σπαταλάει και να σπαταλιέται εκεί – αυτή δεν ήταν η απειλή του ψόφιου κουναβιού; To ίδιο ισχύει και με το αφγανιστάν… Εμπρός, λοιπόν, για μια γενναία εξοικονόμηση: το ψόφιο κουνάβι αποσύρει τον στρατό του απ’ την κεντρική ασία και τη μέση ανατολή!!!

Τα κράτη που στάθηκαν ώμο με ώμο με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, δεν είναι «ακριβές περιπτώσεις»: γουατεμέλα, ονδούρα, νησιά μάρσαλ, ναουρού, παλάου, τόνγκο. Το να συνεχίσει να τα χατζιλικώνει ο αμερικανικός προϋπολογισμός είναι, υποθέτουμε, μέσα στα όρια της αντοχής του…

(Η Αθήνα μας ξάφνιασε: ψήφισε κατά την Ουάσιγκτον και του Τελ Αβίβ. Αλλά το ίδιο έκαναν το Ριάντ και τα εμιράτα… Πράγμα που σημαίνει πως κάποιοι friends του ψόφιου κουναβιού προτίμησαν να κρυφτούν χτες. Ίσως αξιοποιηθούν κάποια άλλη στιγμή…)

Παρασκευή 22 Δεκέμβρη. Θεωρητικά, μετά από τόσα συμβολικά ψηφίσματα του οηε για την παλαιστίνη (γενικά) και την Ιερουσαλήμ (ειδικά), επί δεκαετίες, και το χθεσινό θα ήταν μία απ’ τα ίδια: μια απόφαση που κανείς δεν είναι διατεθειμένος να επιβάλει. Η πρωτοβουλία της Άγκυρας (και της υεμένης – αλλά ποιας υεμένης ακριβώς;) για την χθεσινή έκτακτη συνέλευση είχε, άλλωστε, αυτό το απλό περιεχόμενο: επανάληψη και επιβεβαιώση των προηγούμενων αποφάσεων του οηε.

Εκείνο που έκανε την χθεσινή απόφαση διαφορετική ήταν η στάση που επέλεξαν να κρατήσουν απέναντι της η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ, μέσα στην πολύ συγκεκριμένη συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού στη μέση Ανατολή (και όχι μόνο). Δεν θα πρέπει να έχει υπάρξει προηγούμενο στις απειλές που εκτόξευσε η Ουάσιγκτον (μέσω της κατάλληλης βιτρίνας: να τι χρειαζόταν το ψόφιο κουνάβι!) εναντίον όσων «συμμάχων» της τολμήσουν να ψηφίσουν εναντίον της. Ακόμα και την τελευταία στιγμή, λίγο πριν την ψηφοφορία, η πρέσβειρα Nikki Haley φρόντισε να ενημερώσει την συνέλευση ότι «ματαιοπονεί»: εμείς θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε… ήταν αυτό που είπε. Εκείνο που δεν είπε αλλά το εννοούσε ήταν …και να πάτε να πνιγείτε… (ή κάτι άλλο…). Ετοιμάζονται, άραγε, οι ηπα να φύγουν απ’ τον οηε;

Δεν είναι οι καιροί που ζούμε εκείνη η ιστορική περίοδος που τέτοιες απειλές, τέτοια γαυγίσματα και τέτοιες κινήσεις είναι συμβολισμοί κενοί περιεχομένου. Ούτε είναι οι καιροί που δεν υπάρχουν αρκετοί να αξιοποιήσουν πρακτικά ακόμα και τους συμβολισμούς.

Συγκρατείστε, λοιπόν, την ημερομηνία: 21 Δεκέμβρη του 2017. Η μέρα με τη μεγαλύτερη νύχτα της χρονιάς.