Μεσανατολικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι πετροδικτατορίες του κόλπου είναι σε μια περίοδο που σηκώνουν το μεσαίο τους δάκτυλο προς την μεριά της δύσης. Και το κάνουν λίγο πολύ χυδαία, χωρίς να τηρούν προσχήματα.

Ο γερμανός πρόεδρος Steinmeier πέταξε ως την Doha στις 29 Νοέμβρη (2023). Και έμεινε στο αεροπλάνο κανά μισάωρο μέχρι να έρθει κάποιος καταριανός αξιωματούχος, να τον υποδεχθεί. Αυτό λέγεται «φτύσιμο»… (O Steinmeier θα συνέχιζε μετά στο Τελ Αβίβ…)

Αντίθετα η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) πήγε στις 6 και στις 7 Δεκέμβρη στο Ντουμπάι και στο Ριάντ, συνοδεία τεσσάρων Su-35. H υποδοχή στα εμιράτα ήταν χοντροκομμένα «αυτοκρατορική»: κανονιοβολισμοί, πτήσεις αεροπλάνων να «ζωγραφίζουν» την ρωσική σημαία, ιππικό ως συνοδεία, κλπ κλπ.

Θεωρείται ο νικητής στο ουκρανικό πεδίο μάχης και, κυρίως, σ’ όλες τις προεκτάσεις αυτής της αναμέτρησης μεταξύ νατο και ρωσίας + friends. Αλλά οι πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου θεωρούνταν «παραδοσιακά» ότι ανήκουν στην δυτική ζώνη επιρροής / παγκόσμιας ηγεμονίας – πράγμα που κάνει το σήκωμα του μεσαίου δακτύλου πιο απειλητικό απ’ τις διπλωματικές φανφάρες: εμιράτα και Ριάντ θα ενταχθούν επίσημα σε 3 βδομάδες, την 1η Γενάρη του 2024, στους brics+.

Διότι αν, για παράδειγμα, η «χρυσή εποχή» των πετροδολαρίων (απ’ το 1973 και μετά…) τελειώνει, η πτώση θα παρασύρει πολύ περισσότερα απ’ όσα μπορεί να φανταστεί ο μέσος δυτικός υπήκοος…

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 11 Δεκέμβρη>> Οι εντόπιοι εθνικόφρονες όλων των ειδών, με επικεφαλής τους προφεσόρους «ειδικούς» ψάχνονται. Γιατί ο τρισκατάρατος Erdogan ήταν τόσο cool στο σύντομο πέρασμά του απ’ την Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη; Μήπως ήταν παγίδα η ηρεμία του;

«Όχι!» απαντούν με όλη την σοφία τους οι πανεπιστημιακοί των υπηρεσιών. «Μας έχει ανάγκη! Θέλει να κάνει τον καλό στη δύση!!».

Μάλιστααα… Ο ίδιος Erdogan που στο Βερολίνο, στις 17 Νοέμβρη, ουσιαστικά κατήγγειλε ανοικτά τον «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό κύριο Scholz για την υποστήριξή του στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ, ήρθε στην Αθήνα … για να καλοπιάσει την δύση!!! (Είναι ο γνωστός εθνικός παρανοϊκός μικρομεγαλισμός, ο ίδιος κλασσικός μεγαλοϊδεατισμός: «είμαστε Η δύση!!»)

Οι λόγοι της πρόσφατης ηρεμίας του τρισκατάρτου «αιώνιου εχθρού» βρίσκονται εκεί που η εντόπια εθνική, ιμπεριαλιστική ενότητα «ειδικών» και μη δεν τολμάει να κοιτάξει. Το ελλαδιστάν, που ως γνωστόν κήρυξε πόλεμο στη ρωσία, βρίσκεται στη μεριά των ηττημένων του ουκρανικού πεδίου μάχης… Βρίσκεται επίσης (σταθερά, εδώ και χρόνια) στη μεριά των ηττημένων του μεσανατολικού πεδίου μάχης… Γιατί θα έπρεπε, ύστερα από τέτοιες εξελίξεις, ο Erdogan να «έχει νεύρα» στην Αθήνα στις 7 Δεκέμβρη του 2023;

Μια μέρα νωρίτερα (όταν ο Putin γινόταν δεκτός σαν «ήρωας» στο Αμπού Ντάμπι…) ο Erdogan βρισκόταν εκεί που η δεύτερη ήττα της Αθήνας, η μεσανατολική, έγινε πανηγυρική: στη συνεδρίαση του «συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου» (Gulf Cooperation Council / GCC) με θέμα την κατάσταση στην Παλαιστίνη.

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Εκεχειρία; Μόνο εκεχειρία; (Όχι άλλος ανθρωπισμός!!!)

Τι πολυτέλεια! Τι λούσο! Κάτω απ’ τους κρυστάλλινους πολυέλαιους (μα είναι παλάτι! όχι ερείπια βομβαρδισμών…) συγκεντρώθηκαν το περασμένο Σάββατο στο Ριάντ του τοξικού πετροχουντικού οι κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των κρατών / μελών του «αραβικού συνδέσμου» και του «οργανισμού ισλαμικής συνεργασίας» (57 κράτη συνολικά κυρίως από την αφρική και την ασία, συμπεριλαμβανόμενων εκείνων της τουρκίας και του ιράν – ένα σημαντικό τμήμα του θρυλικού και αναθεωρητικού «παγκόσμιου Νότου»…) για να δουν-τι-θα-κάνουν με την Παλαιστίνη. Κατήγγειλαν την κατοχή και τα εγκλήματα των θεοναζί με τις πιο σκληρές διατυπώσεις… εξέφρασαν την υποστήριξή τους στους αιχμάλωτους Παλαιστίνιους με τον πιο θερμό τρόπο… κατήγγειλαν την «αδιαφορία» και την «υποκρισία» της δύσης… ζήτησαν (από ποιόν; απ’ την «διεθνή κοινότητα», στην καλύτερη περίπτωση τον οηε…) να σταματήσει την σφαγή και να τιμωρήσει τους δολοφόνους… φωτογραφήθηκαν… και έφυγαν…

(Τους έκαναν τα μούτρα κρέας – του χωροφύλακα και των υποστηρικτών του. Δεν τόλμησαν καν και καν να υπαινιχτούν κάτι που θα πονούσε: εμπάργκο πωλήσεων πετρελαίου στην συμμορία των δυτικών κρατών… Kάτι που είχαν κάνει άλλοτε, το 1973 και το 1978…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι λίγο πολύ γνωστό στις δυτικές ολιγαρχίες. Αν ο «κόσμος ζητάει 100» θα προκύψει (αν προκύψει) ένας κάποιος συμβιβασμός, γύρω στο 50, στο 40 ή στο 60. Κάτι σαν παζάρι.

Σε πολλών το στόμα, αρχόντων και αρχόμενων, το «ζητούμενο» εκεχειρίας στη σφαγή στην Παλαιστίνη (κυρίως στη Γάζα) δείχνει να μορφοποιεί το μέγιστο που θα μπορούσε να ζητάει κάποιος ευαίσθητος απ’ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ. Το μέγιστο που θα έδειχνε ότι το κτήνος της ανατολικής Μεσογείου έχει κάποια λουριά: την διεθνή κοινή γνώμη… Και τι απαντούν οι θεοναζί; Α, θέλετε εκεχειρία; Καλά λοιπόν, θα σταματήσουμε να σκοτώνουμε για 4 ή 2 ώρες την ημέρα, αλλά θα αποφασίζουμε εμείς που και πότε θα κάνουμε διάλειμμα… Είμαστε οι κυρίαρχοι όχι μόνο του χώρου αλλά και του χρόνου!…

Από πού προέκυψε το «εκεχειρία» ως maximum ζητούμενο των μαζικών διαδηλώσεων; Από πού προέκυψε η προβολή (και η υιοθέτηση…) αυτού του φρικτού «ρεαλισμού»; Ποιο είναι το «κέντρο» που παράγει τέτοιους πολιτικούς στόχους για ευρεία κατανάλωση;


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παρατηρήσεις (σκέτες)

Δευτέρα 22 Μάη>> Για όσο καιρό ο us army (και το νατο συνολικά) βομβάρδιζε γάμους και βαφτίσια στα υψίπεδα του Ινδοκούς, όλα τα όπλα του ήταν φοβερά και τρομερά. Το ίδιο έγινε όταν εισέβαλε στο ιράκ, το 2003 – και στην κατοχή έκτοτε. Ήταν «πόλεμοι εκ του ασφαλούς» (μόνο 4,5 εκατομμύρια νεκροί ως τώρα…), με την έννοια ότι οι αντίπαλοι δεν είχαν (ταλιμπάν) ή είχαν παλιάς τεχνολογίας (ιράκ) όπλα-στον-αέρα. Έχοντας εκεί το μονοπώλιο, ο us army και οι κατά καιρούς «πρόθυμοι» σύμμαχοί του μπορούσαν να παριστάνουν τους παντοδύναμους. Η ας την πούμε έτσι «ώρα της κρίσης» θα ερχόταν όταν και αν έπρεπε να αντιμετωπίσουν έναν αντίπαλο επιπέδου ανάλογου με το δικό τους.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ποιες εκλογές; (3)

Δευτέρα 15 Μάη>> Εν τω μεταξύ, ενώ βρίσκονται σε εξέλιξη ενδο-μπλοκ (της Αστάνα) συζητήσεις για την επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού (και, κυρίως, για την κοινή στόχευση κατά της αμερικανικής κατοχής στην ανατολική συρία…) στην Ουάσιγκτον προωθείται σχέδιο νόμου με τον χαρακτηριστικό τίτλο “Assad Anti-Normalisation Act”! Ένας απ’ τους εισηγητές του νόμου, ο ρεπουμπλικάνος πρόεδρος της «επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων» Michael McCaul, δήλωσε απερίφραστα:

Ο Assad και οι ρώσοι και ιρανοί υποστηρικτές του συνεχίζουν να κάνουν τρομακτικές πράξεις κατά του συριακού λαού… Πρέπει να δώσουν λογαριασμό γι’ αυτά τα εγκλήματα… και πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες μας τις δυνατότητες για να σταματήσουμε την ομαλοποίηση των σχέσεων με τον Assad

Το νομοσχέδιο προβλέπει κυρώσεις εναντίον οποιουδήποτε κάνει οποιαδήποτε επένδυση στην ελεγχόμενη απ’ την Δαμασκό συριακή επικράτεια. Αυτό δείχνει (προφανώς!!!) όχι μόνο την Άγκυρα ή την Μόσχα ή την Τεχεράνη αλλά και το σύνολο σχεδόν των αραβικών πετροδικτατοριών που επίσημα αποφάσισαν πρόσφατα να ξαναδεχτούν το συριακό καθεστώς στον «αραβικό σύνδεσμο»∙ άρα να αρχίσουν τις μπίζνες με τον συριακό καπιταλισμό.

Δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η Ουάσιγκτον σπρώχνεται όλο και περισσότερο στα σκοινιά, καταφεύγοντας σε σπασμωδικές επαναλήψεις του κόλπου των «οικονομικών τιμωριών» που έχει αποτύχει πανηγυρικά. Θα ιδρώσει κάποιου τ’ αυτί επειδή η Ουάσιγκτον θέλει να δείρει όλο και μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη; Όχι!

Υπάρχει όμως πάντα ο κίνδυνος των βρώμικων κτυπημάτων. Τόσο η Ουάσιγκτον όσο και το Λονδίνο (για να μην μιλήσουμε για το απαρτχάιντ Τελ Αβίβ) έχουν την σχετική τεχνογνωσία. Κι όσο περισσότερο στριμώχνονται τόσο περισσότερο θα προσπαθούν να καταφεύγουν σε τέτοια. Όσο μπορούν.

Αλλοίμονο σ’ όσους συνεχίσουν να κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει (και πως γίνεται ο) 4ος παγκόσμιος πόλεμος…

Η μεγάλη δουλειά απ’ τα μέσα! (1)

Δευτέρα 24 Απρίλη>> Τι είχαμε ακούσει όταν υποστηρίξαμε ότι η θρυλική «11η Σεπτέμβρη 2001» ήταν «το Ράιχσταγκ στις φλόγες» για τον 21ο αιώνα, δηλαδή δουλειά από μέσα… Ήταν 25 Σεπτέμβρη του 2001, μόλις δυο βδομάδες μετά-το-κακό, ήταν το περιθωριακό περιοδικό τρίτη γενιά νο 40, και ΟΧΙ, ΔΕΝ ήταν ντετεκτιβίστικη δουλειά! Ήταν μια τίμια πολιτική εργατική ταξική ανάλυση που τέλειωνε (στις 25 Σεπτέμβρη του 2001…) ως εξής (ολόκληρη την ανάλυση μπορεί να την βρουν οι ενδιαφερόμενοι, οι περίεργοι και οι αρχαιολόγοι στο τετράδιο για εργατική χρήση νο 1 – σε χαρτί φυσικά):

… Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως κράτη σαν το ρωσικό ή το κινεζικό θα δεχτούν επ’ αόριστον την ηγεμονία ενός τουλάχιστον τμήματος της πάλαι ποτέ «δύσης». Απ’ την άλλη μας είναι σχεδόν αδύνατο να «πιστέψουμε» πως κρατάει την ισχύ της η συμμαχία του νατο. Αυτό που βλέπουμε είναι η διαμόρφωση ενός αγγλοσαξονικού μπλοκ, που περιλαμβάνει οπωσδήποτε τα κράτη των ηπα, του καναδά, της αγγλίας, του ισραήλ, της ινδίας, της νέας ζηλανδίας και της αυστραλίας, με επικεφαλής τις ηπα. Απ’ την άλλη βρίσκεται ήδη υπό διαμόρφωση ένα ασιατικό «τετράγωνο» από τα κράτη της ρωσίας, της κίνας, της βόρειας κορέας και του ιράν…

Ξανά: 25 Σεπτέμβρη του 2001… Τι «διαβολική σύμπτωση», ε; Έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά μάταιη στα μέρη μας η σοβαρή και έντιμη ενασχόληση με το εργατικό καθήκον να κερδίζεται, μέσω της ανάλυσης και της έγκαιρης διαπίστωσης των καπιταλιστικών τάσεων, πολύτιμος χρόνος για οργάνωση και ετοιμότητα. Σ’ αυτόν τον τόπο όσοι αγαπούνε τρώνε βρώμικο ψωμί…

Έτσι συμβαίνει, αλλά δεν κλαίμε. Πάμε παρακάτω.

Ενόσω η «επιτροπή για την αλήθεια για την 11η/9ου» (ae911truth.org) έχει πάρει σχεδόν κινηματικές διαστάσεις στις ηπα, με ακλόνητες τεχνολογικές αποδείξεις ότι οι 3 (και όχι 2) ουρανοξύστες στο World Trade Center ΔΕΝ έπεσαν απ’ τα 2 (!!!) αεροπλάνα αλλά κατεδαφίστηκαν με εκρηκτικά που είχαν τοποθετηθεί καιρό πριν στους ατσάλινους σκελετούς τους (άρα ήταν inside job, «δουλειά απ’ τα μέσα» του αμερικανικού κράτους / παρακράτους) είχε μείνει ως πρόσφατα στο σκοτάδι το τι σόι ήταν οι αεροπειρατές, αν όντως ήταν ενεργούμενα του Laden ή όχι∙ εν τέλει τι ρόλο είχαν παίξει (σ’ εκείνο το ουσιαστικά αναγγελμένο απ’ τους αμερικάνους νεοσυντηρητικούς Perl Harbor 2.0) κλιμάκια των μυστικών υπηρεσιών των ηπα, της σαουδικής αραβίας (και προσθέτουμε extra: του ισραήλ…).

Όχι πια!!! Όχι πια εδώ και 2 χρόνια – όμως τώρα «διέρρευσε» το υλικό…

Ο Don Canestraro, για δυο δεκαετίες ως το 2012 ειδικό στέλεχος της αμερικανικής DEA και απ’ το 2016 επιθεωρητής / ερευνητής στον Military Commissions Defense Organization που έχει αναλάβει για λογαριασμό του αμερικανικού υπ.αμ. την επαλήθευση ή την διάψευση των κατηγοριών κατά των αιχμάλωτων στο Guantanamo, κατέθεσε ενόρκως σε αμερικανικό δικαστήριο στις 20 Ιούλη του 2021 ένα έγγραφο πόρισμα των ερευνών του που αποδεικνύει πως δύο (τουλάχιστον 2 λέμε…) απ’ τους «τρομοκράτες αεροπειρατές» της 11ης/9ου ήταν ενεργούμενα της συνεργασίας ανάμεσα σε cia και σαουδαραβικές μυστικές υπηρεσίες!! Πιο σωστά: αυτή η συνεργασία έκανε ό,τι μπορούσε για να τους προστατέψει, να τους συμβουλέψει και να τους διευκολύνει μέχρι να μπουν στα αεροπλάνα…

Ας δούμε τι αποκαλύπτεται σύντομα και με χρονική σειρά – προσθέτοντας εισαγωγικά ορισμένα ιστορικά στοιχεία σύμφωνα με την δική μας έρευνα / γνώση.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η μεγάλη δουλειά απ’ τα μέσα! (2)

Ο ουρανοξύστης νο 7 καταρρέει … με “ελεύθερη πτώση”… μόνος του … ώρες μετά τους άλλους δύο… Το σκέφτηκε, το ξανασκέφτηκε, και κατέληξε: «γιατί οι άλλοι κι όχι εγώ;»

Δευτέρα 24 Απρίλη>> Πράγματι δεν αρέσουν αυτά, όχι μόνο σ’ όσους θυμώνουν τρώγοντας τα καθεστωτικά, κρατικά παραμύθια, αλλά και σ’ εκείνους που χειροκροτούν – στην περίπτωση της 11ης/9ου ήταν αρκετοί και οι δεύτεροι. (Για τον τσαχπίνη τί να πούμε;) Το ότι ο bin Laden δήλωσε σχεδόν αμέσως ότι δεν έχει καμία σχέση με τις επιθέσεις και ότι η ιδεολογία του δεν του επιτρέπει να σκοτώνει αμάχους δεν το έλαβε κανείς υπόψη του∙ λες και μπροστά στο απόλυτα εχθρικό επί χρόνια αμερικανικό / δυτικό κατηγορητήριο θα ήταν δυνατόν ένα «δεν το κάναμε εμείς» του κατηγορούμενου να έχει αξία (και άρα σκοπιμότητα) ξεκαρφώματος. Το ότι οι ταλιμπάν (τότε εξουσία στο αφγανιστάν) δεσμεύτηκαν να παραδώσουν τον bin Laden (ζωντανό…) στην Ουάσιγκτον, για να δικαστεί, αρκεί το αμερικανικό καθεστώς να δημοσιοποιήσει τις αποδείξεις της ενοχής του, επίσης δεν το έλαβε κανείς υπόψη του∙ σιγά μην αναγνωριστούν νομικές αξιώσεις σε απολίτιστους και υπανάπτυκτους!

Δεν έλαβε κανείς υπόψη του ούτε καν το γεγονός ότι ο πύργος νο 7, ο τρίτος στη σειρά, κατέρρευσε ώρες μετά τους άλλους δύο, χωρίς να τον έχει αγγίξει κανένα αεροπλάνο: επρόκειτο για ένα είδος σαδιστικής «υπογραφής» σε δημόσια θέα, εκ μέρους των πραγματικών (αν και αόρατων) δραστών. Κι όμως, το εκστασιασμένο (είτε υπέρ είτε κατά) κοινό είχε χάσει ήδη όχι μόνο το μυαλό του και την στοιχειώδη ικανότητα σκέψης, αλλά ακόμα και τα μάτια του, την όρασή του…. (Πράγμα που αποδείκνυε, για όσους είχαν αμφιβολία, ότι για την μαζική χειραγώγηση ακόμα και των αισθήσεων των πρωτοκοσμικών στις ώριμες κοινωνίες του θεάματος, εκείνο που χρειάζεται είναι μόνο μια ισχυρή δόση έντονων εντυπώσεων…)

Αυτά έγιναν παλιά, πολύ παλιά, μόλις πριν 22,5 χρόνια… Ήταν η αρχή του «προληπτικού πολέμου κατά της τρομοκρατίας», η αρχή της προληπτικής εκστρατείας για την εξασφάλιση ενός ακόμα αιώνα αμερικανικής κυριαρχίας, του 21ου… Για όσους κρατούσαν ακόμα την παλιά, καλή δυνατότητα της κριτικής ανάλυσης των καπιταλιστικών διαδικασιών, ήταν επίσης (κόντρα στα σχέδια και στις διακηρύξεις) η αρχή του τέλους της αμερικανικής, πλανητικής κυριαρχίας. Η υπεράσπιση της οποίας, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται ακόμα πιο βίαιη, ακόμα πιο επιθετική, ακόμα πιο απεγνωσμένη, ακόμα πιο επικίνδυνη.

Όμως εν τω μεταξύ όχι μόνο χάθηκαν 22,5 ολόκληρα χρόνια για την εργατική κατανόηση του τι (και γιατί) συμβαίνει, αλλά η υποδούλωση έγινε ακόμα πιο βαριά… Σαν τους στραβούς στον Άδη που λέει μια κουβέντα.

Στην Ιστορία δεν υπάρχουν κενά. Ούτε διαλείμματα…

 

Άνοιξη…Ωραίος καιρός για ψηφοφόρους!

Ο δρόμος για την κόλαση (του “εθνικού συμφέροντος”…) είναι ο ίδιος… Αλλά ποιος είναι ο ομορφότερος για οδηγός; Ε; Ο λαός ας αποφασίσει!

Δευτέρα 10 Απρίλη>> Το ελλαδιστάν βρίσκεται ως γνωστόν (διακομματικά…) στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: στον Ατλαντικό, κάπου ανάμεσα στις βρετανικές και στις αμερικανικές ακτές… Ο υπολογισμός του νο 1 εθνικού κεφάλαιου, των εφοπλιστών, που καθορίζουν τις βασικές γραμμές της «εξωτερικής πολιτικής» της Αθήνας, είναι γνωστός: με τον θαλασσοκράτορα στόλο, τελεία και παύλα.

Ως τώρα η «ισχύς» του αμερικανικού ναυτικού δεν αμφισβητείται άμεσα∙ κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει μόνο μ’ έναν all out πόλεμο. Αμφισβητείται όμως άμεσα, πρακτικά και αποτελεσματικά η αποτελεσματικότητα αυτής της ισχύος στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή: απ’ τον Ινδικό ως την Μαύρη Θάλασσα.

Το πρώτο και κύριο μέτωπο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού είναι ο Ειρηνικός και η ανατολική Aσία (η ζώνη επιρροής του Πεκίνου…) Αλλά οι εξελίξεις στην εδώ «γειτονιά», στο δεύτερο μέτωπο του 4ου παγκόσμιου, δεν είναι καθόλου αδιάφορες τόσο για την Ουάσιγκτον όσο και για τον άξονα συνολικά: έχουν επενδυθεί για πάνω από 30 χρόνια πάρα πολλά στο μαζικό έγκλημα και στην καταστροφή για να ανασχεθεί το ευρασιατικό project στο άπλωμά του τόσο προς την ευρώπη όσο και προς την αφρική ώστε ο άξονας να μείνει τώρα πια αδρανής απέναντι στις όλο και πιο συστηματικές απώλειές του∙ απώλειες όχι (ακόμα…) σε στρατό ή σε όπλα αλλά σε όλα τα υπόλοιπα.

Το ελλαδιστάν «πουλάει Αιγαίο» στον άξονα (στο ναυτικό και αεροπορικό σκέλος του) σαν τμήμα της ανάσχεσης. Έχει κάνει τα πάντα (διακομματικά) για να στήσει τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του στην περιοχή σαν αντίγραφο και υποσύνολο του αμερικανικού, του αγγλικού και του γαλλικού ιμπεριαλισμού (στον βαθμό που αυτοί δεν συγκρούονται μεταξύ τους): απ’ τις αγκαλιές και τα φιλιά με τον χασάπη του Καϊρου και το ισραηλινό φασισταριό ως την αντι-ιρανική «προστασία» στον τοξικό του Ριάντ (θυμάστε την συστοιχία patriot;) και τις αγκαλιές με τον «τζενεράλ Χαφτάρ» της Βεγγάζης και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων… Όλα αυτά, φυσικά, υπό την προϋπόθεση της «προστασίας του εθνικού συμφέροντος» που με λίγες λέξεις λέγεται «ο αιώνιος εχθρός πρέπει να διαλυθεί»!

Όμως η λεγόμενη «σωστή πλευρά της ιστορίας» δεν έχει μόνο επιφάνεια και ελαφρύ κυματισμό. Έχει και δυνατά μπουρίνια, έχει και βυθό. Η πολεμική, μιλιταριστική, φονική «σταθερότητα στην ανατολική Μεσόγειο» την οποία καμάρωνε ότι υπηρετεί το ελλαδιστάν εδώ και χρόνια αντικαθίσταται γρήγορα από μια άλλη, που είναι ιμπεριαλιστική βέβαια, αλλά με «ανθρώπινο πρόσωπο», μέσα ή έξω από εισαγωγικά. Το βέβαιο είναι πως όλες οι πολεμοκάπηλες λιτανείες στην περιοχή (στο όνομα της «ειρήνης» φυσικά!!!) χάνουν γρήγορα την αίγλη και την επιρροή τους απ’ την στιγμή που μια αναδυόμενη «μεγάλη δύναμη» (η κίνα και οι δικοί της σύμμαχοι) έχει να προτείνει κάτι αισθητά καλύτερο, και έχει τα μέσα να το κάνει ρεαλιστικό.

Σε τέτοιες περιπτώσεις δύο και μόνο δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε βία, ακόμα περισσότερη βία και καταστροφή απ’ την μεριά των παλιών αφεντικών για να σώσουν ό,τι μπορούν∙ είτε αναγνώριση της καινούργιας πραγματικότητας, των καινούργιων συσχετισμών, και προσαρμογή στα δεδομένα τους.

Για την Ουάσιγκτον ξέρουμε τι θα προσπαθήσει να κάνει… αν προλάβει. Όσο για το ελλαδιστάν; Εδώ έχουμε άνοιξη… και κυβερνο-καλλιστεία…

Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής (1)

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Ενώ ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα (aka Macron) τρώει απανωτά χαστούκια απ’ τις προηγούμενες «τις-έχω-στο-χέρι» υποσαχάριες «αποικίες» της françafrique (γι’ αυτά προσεχώς…),o άξονας (ταυτόχρονα στις τρεις ηπείρους: Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Τελ Αβίβ – βάλτε και μια ποσότητα Αθήνας…) έφαγε κλωστομπουνίδι την περασμένη Παρασκευή∙ και θα υπάρξει συνέχεια. Σε μια αιφνιδιστική εξέλιξη, μετά από μυστικές (ή όχι και τόσο μυστικές) συζητήσεις και διαπραγματεύσεις που έχουν κρατήσει συνολικά 2 χρόνια, ο τοξικός του Ριάντ και το ιρανικό καθεστώς, μέσω επίλεκτων εκπροσώπων τους (των αρχιασφαλιτών τους…) ανακοίνωσαν την περασμένη Παρασκευή από το Πεκίνο ότι προχωρούν σε αποκατάσταση των σχέσεών τους και πολιτισμένη, ειρηνική διευθέτηση όλων των διαφορών τους… που δεν είναι και λίγες. Το ιράν και η σαουδική αραβία «τα βρίσκουν»; O tempora o mores! Δεν θα μείνει, λοιπόν, τίποτα όρθιο απ’ τα 500 χρόνια δυτικής ηγεμονίας στον πλανήτη και τα 100 χρόνια πρωτοκοσμικού ιμπεριαλισμού;

Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να κρατήσουν αυτήν την ημερομηνία: 10 Μάρτη 2023. Το (σουνιτικό, σαλαφίστικο) Ριάντ παίζει απ’ την δεκαετία του 1990 χάρη στις απεριορίστες ποσότητες των πετροδολαρίων του το χαρτί όχι απλά του παγκόσμιου «ηγέτη των sunni» (το 85% του παγκόσμιου πληθυσμού των σχεδόν 2 δις μουσουλμάνων του πλανήτη) αλλά, κυρίως, το χαρτί του ιδεολογικού / θρησκευτικού εξτρεμισμού που ταιριάζει γάντι στους σχεδιασμούς του αμερικανικού, αγγλικού, γαλλικού (και σύμμαχοι) ιμπεριαλισμού για την διαρκή δημιουργία (ένοπλων) «κρίσεων» (και καμένης γης…) σ’ αυτή την ζώνη του κόσμου. Όλες οι παραλλαγές τύπου isis απ’ τις φιλιππίνες ως την υποσαχάρια αφρική έχουν απ’ τα ‘90s και μετά φαρδιά πλατιά την υπογραφή των υπηρεσιών του Ριάντ, της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου, του Παρισιού, του Τελ Αβίβ, κλπ.

Το σιιτικό, υπερσυντηρητικό ιράν απ’ την άλλη μεριά, απ’ την επαναστάση του 1979 και μετά, είναι «καρφί στο μάτι» όλων των δυτικών ιμπεριαλισμών. Σε βάρος του έχουν δοκιμαστεί τα πάντα: απ’ τον σχεδόν δεκαετή πόλεμο που έκανε εναντίον του και έχασε ο (για εκείνο το διάστημα εκλεκτός της δύσης αλλά και της σοβιετικής ένωσης) Σαντάμ Χουσεϊν στη δεκαετία του 1980, μέχρι τρομοκρατία, δολοφονίες, «κυρώσεις», οικονομικούς αποκλεισμούς, κυβερνοεπιθέσεις (κυρίως απ’ το Τελ Αβίβ) – και, φυσικά, τον υπό την διεύθυνση του Ριάντ και των εμιράτων σαλαφισμό, στα πέριξ.

Τυπικά, προς κατανάλωση της πειθαρχημένης δυτικής ανοησίας (των υπηκόων), αυτή η εμπόλεμη αλλά και proxy αντίθεση σερβιριζόταν ως «θρησκευτική»: σουνίτες εναντίον σιιτών και το ανάποδο. Σα να λέμε «ορθόδοξοι εναντίον καθολικών» στα χριστιανικά μαντριά… Αν και πάντα είναι εφικτές τέτοιες ιδεολογικές επενδύσεις, στην πραγματικότητα αυτή η αντίθεση ήταν ο πόλεμος της δύσης με αιχμή το Ριάντ (και, οπωσδήποτε τον τοξικό και τον άλλο τοξικό, των εμιράτων…) κατά του με πλούσια αποθέματα ενεργειακών πρώτων υλών (πετρέλαιο και φυσικό αέριο) με κρίσιμη γεωγραφική θέση και ανεξέλεγκτου ιράν. Στο βαθμό που τα τελευταία 20 χρόνια η Τεχεράνη άρχισε να «απλώνεται» βάζοντας σε κίνηση τον δική της αντιαμερικανική προώθηση εκτός συνόρων, πρώτα στο κατεχόμενο ιράκ, στον λίβανο, ύστερα στην (αλεβίτικη) συρία και εν τέλει στην υεμένη, αυτή η αντίθεση πήρε τη μορφή παράλληλων πεδίων μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου σχεδόν σ’ ολόκληρη τη μέση Ανατολή.

Και να που τώρα, 10 Μάρτη του 2023, ο τοξικός του Ριάντ δείχνει να συμβιβάζεται, να αναγνωρίζει τα δεδομένα των εξελισσόμενων καινούργιων καταμερισμών ισχύος. Όχι, ο τοξικός δεν παραδίδεται στην Τεχεράνη∙ παραδίδεται στο Πεκίνο αναγνωρίζοντας ότι τον συμφέρει να σταματήσει τον πολυεπίπεδο πόλεμο που έκανε στη μέση Ανατολή και να βρει «την τύχη» του καθεστώτος του στο ευρασιατικό project. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο γεγονός πίσω απ’ το σημαντικό γεγονός της ανακοίνωσης της 10ης Μάρτη.

Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής (2)

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Η αλλαγή γραμμής του τοξικού εντοπίζεται ήδη (διακριτικά και αβέβαια…) στα τέλη του 2019. Η πρώτη «προσπάθεια» του άξονα να εμποδίσει τις υπόγειες και έμμεσες σχετικές διαπραγματεύσεις ήταν η δολοφονία στις 3 Γενάρη του 2020 στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης του Qasem Soleimani (επικεφαλής των ιρανικών «φρουρών της επανάστασης») και του Abu Mahdi al-Muhandis (επικεφαλής των ιρακινών «λαϊκών δυνάμεων δράσης» / PMF). O Soleimani μετέφερε την απάντηση της Τεχεράνης (έχοντας ενδιάμεσο σταθμό την Βηρυτό για διαβουλεύσεις με την ισχυρή σιιτική Χεζμπ’ αλλάχ, εφόσον ο λίβανος είναι σημαντικό πεδίο σύγκρουσης μεταξύ Ριάντ και Τεχεράνης) στην «κρούση» που είχε κάνει η Βαγδάτη εκ μέρους του Ριάντ υπέρ της εξομάλυνσης των σχέσεων σαουδικής αραβίας και ιράν. Ο Soleimani ήταν ένας εξαιρετικά υψηλόβαθμος και εξαιρετικά ικανός σχεδιαστής / συντονιστής των μεσανατολικών δράσεων για λογαριασμό της ειρήνης και του ευρασιατικού project, ένας «ταχυδρόμος της μεσανατολικής συνεννόησης», και το επιτελείο του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον κατάλαβε τον θανάσιμο κίνδυνο…

Στις 6 Γενάρη του 2020, 3 μέρες μετά τις δολοφονίες στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης, γράφαμε μεταξύ άλλων:

… Η Τεχεράνη έχει πάψει προ πολλού να είναι μόνη της – και το εννοεί. Η δουλειά του Soleimani και του επιτελείου του ήταν «να καθαρίσει» τον χερσαίο δρόμο ως την Μεσόγειο (δηλαδή να διώξει τους αμερικάνους και τους κάθε είδους λακέδες τους) όχι μόνο για λογαριασμό του ιρανικού καπιταλισμού αλλά και του κινέζικου, και του ρώσικου. (Ως γνωστόν στο τέλος αυτής της χερσαίας διαδρομής υπάρχουν δύο ρωσικές βάσεις, που περιμένουν. Απο κει και μετά υπάρχουν θαλάσσιες διαδρομές, στη Μεσόγειο. Αφού το ελλαδιστάν αποφάσισε ότι τα συμφέροντα του νο 1 εθνικού του κεφάλαιου είναι με την Ουάσιγκτον, το ξεκαθάρισμα στο ανατολικό τμήμα της Μεσογείου το ανέλαβε η Άγκυρα…)

Το θέμα είναι ότι για την Ουάσιγκτον ο μιλιταρισμός δεν είναι μία ανάμεσα σε άλλες επιλογές. Είναι η μοναδική της επιλογή. Έτσι έγινε «υπερδύναμη», έτσι υπερεπεκτάθηκε, έτσι συγκρότησε τις «εθνικές σχολές σκέψης» και τα διάφορα think tank της. Ακόμα και την παγκόσμια κυκλοφορία του δολαρίου με τα όπλα την επέβαλε και την υποστηρίξε.

Τώρα λοιπόν, σκότωσε αυτούς που σκότωσε, ελπίζοντας πως χάρη στο μιλιταρισμό της θα κάνει σκόνη το ιράν. Είναι πέρα από κάθε αμφιβολία ότι πλησιάζει εκείνη η στιγμή που θα πρέπει να αναθέσει σ’ αυτόν τον μιλιταρισμό να κάνει σκόνη τους πραγματικούς αμφισβητίες· αν μπορεί. Το ενοποιημένο (πια) πεδίο μάχης «ανατολική Μεσόγειος – Ινδοκούς» έχει γίνει ναρκοπέδιο όμως· με ή χωρίς Soleimani

Η διακύβευση ήταν πολύ σοβαρή για να σταματήσει απ’ τους κρατικούς τρομοκράτες του άξονα. Οι διαπραγματεύσεις συνεχίστηκαν λιγότερο ή περισσότερο υπόγεια το 2021 στη Βαγδάτη∙ και απ’ το 2022 την ευθύνη τους ανέλαβε το Πεκίνο με την σύμφωνη γνώμη της Μόσχας.

Κι έτσι στις 10 Μάρτη του 2023 εκδηλώθηκαν δημόσια δύο γεγονότα στη συσκευασία του ενός, το καθένα με διαφορετική παγκόσμια επιρροή:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.