Month: February 2020

Είδα μια γέφυρα, και ήτανε πολλές…

Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Όποιοι νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν την Istanbul (στα μέρη μας τέτοιοι ηλίθιοι φτιάχνουν μεγάλους σωρούς) μπορούν να ξεκινήσουν… Για τους υπόλοιπους / ες η Istanbul είναι μια πόλη για να κατακτηθείς· για να σε τυλίξει από παντού, μέρα νύχτα, ευρωπαϊκή μεριά και ασιατική· μέχρι να ερωτευτείς το φως και το σκοτάδι της, τα νερά και τους λόφους της, τα στενά και τις πλατείες της, τις σιωπές των ανθρώπων και τους θορύβους των δρόμων – δηλαδή, απλά, να χαθείς. Αλλά ποιά είναι καλύτερη τύχη απ’ το να ρουφάς το σούρουπο στον αέρα μιας πόλης που σε μικραίνει και σε μεγαλώνει ταυτόχρονα; Γύφτισσες πόλεις, λύκαινες, τις βυζαίνεις, σε μαλώνουν – κι έτσι γίνεσαι άνθρωπος…

Συμβαίνουν πολλά εκεί. Ας πούμε μπορεί να πέσει κανείς πάνω στην Dilan Balkay και την μπάντα της. Ο λεβάντες φέρνει τη μουσική τους από εκεί, τα σήματα γι’ αυτούς στην ασταμάτητη μηχανή ήρθαν από πιο κοντά (και ευχαριστούμε…)

Συρία

Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Σας φαίνονται κάπως “too much” οι πολύ πρόσφατες εξελίξεις στο συριακό πεδίο μάχης, ειδικά στο Idlib, όπου ο τουρκικός στρατός φαίνεται να έχει ενεργή συμμετοχή σε επιθέσεις κατά του συριακού, με τις ανάλογες απώλειες;

Θα προτείνουμε ένα «ερμηνευτικό κλειδί» – αναλαμβάνοντας την ευθύνη (την γενική άποψή μας την ξέρετε…). Πριν λίγες ημέρες ο ρώσος υπ.εξ. Lavrov δήλωσε ότι αποκλείεται οποιαδήποτε εκεχειρία με τους αντικαθεστωτικούς ένοπλους, επειδή κάτι τέτοιο θα σημαίνει αναγνώρισή τους, και, κατά συνέπεια, έμμεση ενθάρρυνση να συνεχίσουν να δρουν… Λογικό. Η Μόσχα είχε συμφωνήσει στα τέλη του 2018 με την Άγκυρα τον αφοπλισμό τους· όχι με τους ίδιους…

Πράγμα που σημαίνει: η Μόσχα (και η Δαμασκός) δεν σκοπεύουν να υπογράψουν εκεχειρία με την HTS…. Σωστό. Με ποιόν λοιπόν θα μπορούσαν να υπογράψουν τέτοια εκεχειρία; Μα με την Άγκυρα φυσικά!

Ο.Κ. Αλλά πώς θα υπογράψει η Άγκυρα μια τέτοια εκεχειρία (και πώς θα την επιβάλει στην HTS ακόμα και δια της βίας) αν δεν πολεμήσει; Με την απλή παρουσία δεν γίνεται…

Ε;

(Επί τη ευκαιρία ο Erdogan απολαμβάνει διάφορες φιλίες. Του ψοφιοκουναβιστάν (που καταγγέλει την Μόσχα και την Δαμασκό ότι δεν τηρούν τις συμφωνίες της Αστάνα – χα!!!)… Αλλά και του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron – που ακουγόταν ότι τα είχε φτιάξει αποκλειστικά με το ελλαδιστάν, αλλά δείχνει πιο ελευθεριακός…

Σε ότι αφορά τον θόρυβο, η εποχή είναι πληθωρική και ενδιαφέρουσα…)

Χίλιοι τρόποι να κάνεις έναν παγκόσμιο πόλεμο – παριστάνοντας τον ανήξερο

Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Οι χθεσινές παρατηρήσεις, εφήμερες όπως όλα εδώ, μπορεί να καταναλώθηκαν (όπως συνήθως). Αν όχι, επιτρέπεται να δείξουμε το «ζουμί» τους.

Αν ΔΕΝ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος πόλεμος τότε οτιδήποτε μπορεί να μοιάζει παράξενο, προϊόν συνωμοσίας, και οτιδήποτε κατεβάζει η κούτρα κάθε πυροβολημένου. Αν όμως ΟΝΤΩΣ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας τέτοιος πόλεμος, τότε υπάρχει μια «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» που καθορίζει (άλλοτε εντελώς κι άλλοτε σε μεγάλο βαθμό) κάμποσα γεγονότα μεσαίας και μικρής, καθημερινής κλίμακας. Μερικά – όχι όλα!

Ένα τέτοιο γεγονός, διαρκές εδώ και χρόνια και επίμονο, είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είτε απ’ την μέση Ανατολή και την Ασία είτε απ’ την Αφρική (πάνω και κάτω απ’ την Σαχάρα). Επειδή για τους μικροαστούς, δεξιούς και αριστερούς, όλος ο κόσμος είναι η τσέπη, τα γεννητικά τους όργανα και η οικογένειά τους, η «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» (ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος…) είναι κάτι εξωτικό, για το οποίο ίσως φλυαρούν στις συναθροίσεις τους – και τέλος. Είναι απόλυτα βέβαιοι πως α) δεν τους αφορά, και β) δεν προκαλεί αποτελέσματα που να τους βάζουν μπροστά σ’ αυτήν την καταραμένη «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» (αν τύχει να ασχοληθούν μαζί της την εννοούν μόνο σαν συνωμοσία εναντίον της τσέπης, των γεννητικών οργάνων τους και της οικογένειάς τους!)

Ένα «μεγάλης κλίμακας γεγονός» το οποίο αυτοί οι ίδιοι μικροαστοί απηύλαυσαν όσο δεν πήγαινε, ήταν η ήττα του «ανατολικού» μπλοκ στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο – και οι συνέπειές του. Το ελλαδιστάν βρέθηκε απ’ τη μεριά των νικητών, και ο ντόπιος μικροαστισμός το γλέντησε όσο δεν πήγαινε – χωρίς να παραδεχτεί ότι τα πανηγύρια του ήταν απλά το μερίδιό του στη λεηλασία που έκαναν οι νικητές του 3ου παγκόσμιου.

Ο άγνωστος Α. Β. Abrams ανέφερε μεταξύ άλλων (χθεσινή ανάρτηση) κι αυτό: … Πάνω από 500.000 γυναίκες και νεαρά κορίτσια της πρώην ΕΣΣΔ έπεσαν στα νύχια σωματεμπόρων στη Δύση και στη Μέση Ανατολή – συνήθως σαν σκλάβες του σεξ… Ξέρει κανείς τίποτα γι’ αυτό το μαζικό έγκλημα κατά της ζωής, της αξιοπρέπειας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων· κατά της ανθρωπότητας; Ξέρει κανείς έλληνας τίποτα επ’ αυτού, στα ‘90s αλλά και αργότερα;

Μπαααα… «Η ελλάδα είναι μια φτωχή πλην τίμια χώρα, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στο σύμπαν, και το σύμπαν χρωστάει σ’ όλους όσους έχουν ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες»… Ξέρει μήπως κανείς τίποτα για το άλλο έγκλημα; Για την άγρια εκμετάλλευση των ηττημένων του 3ου παγκόσμιου πολέμου, που εμφανίστηκαν στην ελληνική επικράτεια σαν μετανάστες εργάτες και εργάτριες; Ξέρει κανείς για τις εκατοντάδες δολοφονίες που έγιναν στα σύνορα ή λίγο πιο κάτω, για τους συστηματικούς βιασμούς, στα ελληνικά θριαμβευτικά ‘90s; Μπαααα…. «Οι έλληνες είναι φιλόξενοι»…

Κατά συνέπεια δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει «ανάπτυξη μέσω άγριας συσσώρευσης»… Τι σημαίνει πλουτισμός μέσω της άγριας και χωρίς έλεος εκμετάλλευσης της δουλειάς και της ζωής εκείνων που βρέθηκαν να είναι οι «χαμένοι» του 3ου παγκόσμιου πολέμου… Πως αυτός ο κλεμμένος πλούτος διαχέεεται μέσα στις κοινωνία και στις κοινωνικές τάξεις… Τέλεια: αυτό είναι ένα πολύ σαφές, γνωστό και δεδομένο παράδειγμα του τι σημαίνει κερδίζουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο – και κάνουμε τους ανήξερους…

Το τι καταλαβαίνει και τι όχι η μικροαστική μάζα, το τι την συμφέρει και τι όχι, είναι ασφαλώς κάτι σοβαρό που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ούτε να ξορκιστεί. Όμως δεν είναι όλη η ιστορία· ούτε, καν, το μεγαλύτερο μέρος της. Η «μεγάλη κλίμακα των γεγονότων» εξακολουθεί να εξελίσσεται, ακόμα και μετά τους δημόσιους και ιδιωτικούς θριάμβους για το νικηφόρο πλιάτσικο ενός (προηγούμενου) πολέμου. Ο παγκόσμιος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν σταματάει ποτέ· και πάντα υπάρχουν λόγοι σοβαροί για έναν επόμενο (παγκόσμιο) πόλεμο.

Καμμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους 1

Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Δεν υπάρχει ούτε ένας ή μια απ’ το «δεύτερο κύμα» μεταναστών / προσφύγων, εδώ και χρόνια, που να μην έχει να διηγηθεί μια προσωπική ιστορία στέρησης, έμμεσης βίας, άμεσης βίας, ανάγκης, πολέμου του ενός ή του άλλου είδους. (Αλλά μαζί και μια απίστευτη ιστορία αντοχής, επιμονής, κουράγιου, θάρρους…)

Μα τι στο διάολο; Όταν οι πανέλληνες «κάβλωναν» για να αποθεώσουν τους ντοπαρισμένους «πρωταθλητές» τους στους ολυμπιακούς του 2004 γινόταν παγκόσμιος πόλεμος; Δεν ήταν όλοι σ’ όλον αυτόν τον (φωτισμένο απ’ τον «ελληνικό πολιτισμό»….) πλανήτη εξίσου εκστασιασμένοι; Αυτοί εκεί πέρα στο αφγανιστάν και στο ιράκ, και οι άλλοι στην υποσαχάρια Αφρική, δεν ήταν έτοιμοι να χειροκροτήσουν τον Κεντέρη και την Θάνου; Τι στο διάολο; Τόσο πρωτόγονοι ήταν; Έτσι φαίνεται: οι πολιτισμένοι είναι τέτοιοι όσο κάνουν πολέμους χωρίς να τους υφίστανται… Και δεν υπάρχει αμφιβολία: οι έλληνες είναι υπερ-πολιτισμένοι αυτούς τους καιρούς…

Το ότι υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σε «πρόσφυγες» και «μετανάστες» είναι μια πρωτοκοσμική τυποποίηση. Που θέλει να κρύψει ότι πριν, στη διάρκεια ή μετά από μια πρωτοκοσμική στρατιωτική εκστρατεία έχει καταστρωθεί και μπει σε εφαρμογή ένα σχέδιο οικονομικής λεηλασίας. Ο άγνωστος Α. Β. Abrams το θύμισε:

… Αυτή η σύγκρουση την τελευταία 15ετία έχει κλιμακωθεί με παγκόσμιες συνέπειες, περιλαμβάνοντας την στρατιωτική, την οικονομική και την πληροφοριακή σφαίρα – και μοιάζει να οδεύει προς κορύφωση καθώς εμφανίζονται σημάδια ακόμα μεγαλύτερων εντάσεων σε πολλά πεδία, απ’ τις στρατιωτικές εξελίξεις και τον αγώνα δρόμου των εξοπλισμών ως τους σκληρούς οικονομικούς πολέμους και τον ακόμα σκληρότερο πληροφοριακό πόλεμο….

Η σκληρότητα της οικονομικής διάστασης του 4ου παγκόσμιου πολέμου δεν είναι μόνο οι διακρατικές κυρώσεις / τιμωρίες και οι δασμοί. Είναι επίσης το να λεηλατούνται ή να θάβονται οι στρατηγικές πρώτες ύλες σε διάφορα σημεία του πλανήτη, στερώντας απ’ τους ντόπιους πληθυσμούς ακόμα και τα στοιχειώδη για την ζωή τους. Αυτή η ουσιαστικά πολεμική σκληρότητα δεν έχει μόνο τους ορατούς οικονομικούς στόχους της· έχει και τις «αόρατες» εκστρατείες της, απ’ το μπαγκαντές ως το μάλι…

Αν σε κυνηγούν οι ένοπλοι (σύμμαχοι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κάποιας «μεγάλης» ή «μεσαίας» δύναμης) ίσως η «κακοτυχία» σου εξεταστεί με κάποια συμπάθεια· ίσως… Αν, όμως, σε κυνηγούν οι ceo που έχουν προσλάβει τους ένοπλους, τότε…. Στο κάτω κάτω, το να είσαι νικητής στον προηγούμενο παγκόσμιο πόλεμο (τον 3ο) σημαίνει ότι υπάρχουν ceo (και επιχειρήσεις) με δικά σου εθνικά διαβατήρια (ελληνικά εν προκειμένω) σε διάφορες περιοχές του κόσμου· όπου «ανάπτυξη» σημαίνει ακόμα και θάνατο…

Πότε γνώρισαν οι έλληνες μικροαστοί τους σύριους, τους ιρακινούς ή τους αφγανούς στα «σύνορά τους»; Τους ήξεραν από πάντα; Όχι, αλλά αυτό είναι μια αδιάφορη λεπτομέρεια της «μεγάλης κλίμακας γεγονότων» στα οποία συμμετέχουν κάνοντας τους ανήξερους. Το μόνο που ξέρουν γι’ αυτούς κι αυτές (αλλά και για τους παλαιστίνιους πρόσφυγες, και για τους αφρικάνους…) είναι πως πρόκειται για φουκαράδες. Άγνωστης κοινωνικής και πολιτικής αιτιολόγησης. Φουκαράδες εν δυνάμει επικίνδυνοι μάλιστα (καθότι αλλόθρησκοι…) Και το μόνο σχετικό μ’ αυτούς είναι η «χωρητικότητα» της ελληνικής «καλωσύνης»….

Μήπως αυτοί οι καλωσυνάτοι ντόπιοι μικροαστοί στηρίζουν το κράτος τους για να εκπαιδεύει τους ισραηλινούς πιλότους που βομβαρδίζουν τις πόλεις σύριων και ιρακινών; Μήπως αυτοί οι καλωσυνάτοι τύποι απλώνουν κόκκινα χαλιά όταν αποβιβάζονται για «ξεκούραση» (αλκοόλ και σεξ…) οι αμερικάνοι πεζοναύτες και λοιποί κατοχικοί της μέσης Ανατολής; Μήπως γλύφουν τους γάλλους δολοφόνους της υποσαχάριας Αφρικής; Μήπως δεν έχουν μπροστά τους «φουκαράδες» αλλά το αποτέλεσμα ενός καινούργιου παγκόσμιου πολέμου στον οποίο συμμετέχουν με χαρά, ελπίζοντας σ’ ένα ακόμα ωραίο πλιάτσικο;

Αν ναι τότε πράγματι έχουν απέναντί τους «εχθρούς», αδιάφορο αν είναι «πρόσφυγες» ή «μετανάστες»: είναι εχθροί επειδή θα έπρεπε να έχουν πεθάνει κι αυτοί…

Καμμιά πατρίδα για τους μελλοθάνατους 2

Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Αν συμβεί οι μικροαστοί να στριμωχτούν απ’ την ένταση (ή το προφανές) των «μεγάλης κλίμακας γεγονότων», για να υπερασπιστούν την «αθωώτητά» τους οχυρώνονται στην «μικρότητά» τους, κλαψουρίζοντας: και τι να κάνω λοιπόν εγώ; είμαι μικρός κι αδύναμος… δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο…. Ε, το λοιπόν, αυτός ο «μικρός κι αδύναμος» που έχει ενοικιαζόμενα δωμάτια, ξενοδοχείο, κάμπινγκ, φαγάδικο ή μπαρ στο ανατολικό Αιγαίο (ή και οπουδήποτε αλλού στην επικράτεια) βγάζει έξτρα κέρδος απ’ το γεγονός ότι οι τουριστικές αγορές της συρίας και του ιράκ είναι κλειστές – για παράδειγμα… Ο καϋμενούλης ο «μικρός κι αδύναμος» εισπράτει το μέρισμά του απ’ την γεωπολιτική πρόσοδο της «όασης» – υπό την προϋπόθεση ότι δίπλα και παραδίπλα κατασκευάζεται έρημος… Αλλά είναι ανήξερος – φυσικά. (Μέχρι να ακούσει σε τίποτα ειδήσεις το ανατριχιαστικό «πεσμένη αναμένεται φέτος η τουριστική κίνηση, καθώς οι ρώσοι τουρίστες κατευθύνονται στην τουρκία»… )

Μ’ άλλα λόγια ο καϋμενούλης ο «μικρός και αδύναμος» εισπράτει ένα έξτρα όφελος απ’ την «συμφορά» των «φουκαράδων» – όχι μόνο άμεσα, απ’ τους ίδιους (το κάνει όσο περισσότερο μπορεί αυτό…), αλλά και έμμεσα, με όρους «διεθνών αγορών». Με όρους, δηλαδή, «μεγάλης κλίμακας γεγονότων»· για τα οποία παριστάνει τον ανήξερο – φυσικά….

Είναι πολύ βολική η «μισοκακομοιριά» και η «μικρότητα» και η «αδυναμία»… Ξέρετε πόσοι τέτοιοι και τέτοιες κάνουν, συμμετέχουν στους παγκόσμιους πολέμους; Εκατομμύρια… Γλεντάνε τις νίκες, και είναι ανήξεροι για όλα τα υπόλοιπα…

Να και μερικά απ’ αυτά τα υπόλοιπα: στο ελλαδιστάν χωράει απεριόριστος αριθμός νικητών (ή προς το παρόν τέτοιων). Εκτός απ’ τα εκατομμύρια των τουριστών, εκτός απ’ τον απεριόριστο αριθμό «επενδυτών» (που με 250.000 αγοράζουν εκτός από κάποιο ακίνητο και «χρυσή βίζα» με πλούσια οφέλη για όλους τους πρώτου βαθμού συγγενείς τους, όσοι κι αν είναι…), χωράει και απεριόριστο αριθμό πλουσίων – φοροφυγάδων από άλλα κράτη – αρκεί να “επενδύσουν”…

Ένα κράτος offshore με πυροβολεία στις φυσικές shores του; Αυτό θέλουν όλοι…

Και εις άλλα με υγεία…

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Χτες τελειώναμε ένα σχόλιο (… και άλλα) με τις εξής φράσεις:

… Φυσικά ο ίδιος ο covid-19 είναι αστείος σαν αιτία όλης αυτής της φασαρίας. Είναι όμως χρήσιμος σαν οδοδείκτης και υπόμνηση των συγκρούσεων που μπορούν εύκολα να προκληθούν, ακόμα και σε ατομική κλίμακα, ανάμεσα στα υπερφίαλα Εγώ (που κατατρύχονται από υγιεινιστές μανίες και φόβους) και στις επιχειρηματικές τους δραστηριότητες…

Σχίζο, σχίζο!!! (Είναι ο καπιταλισμός πάντα…)

Πριν περάσει 24ωρο: η απαγόρευση των καρναβαλιών (της ερχόμενης Κυριακής) προκάλεσε κύμα αγανάκτησης των (ελλήνων) καρναβαλιστών… Που φοβούνται βέβαια τον covid-19, όπως όλοι· …αλλά από Δευτέρα! Αρκετοί άλλωστε έχουν μαγαζιά, ταξιδιωτικά γραφεία, ξενοδοχεία· περιμένουν τις εορταστικές εισπράξεις. Μετά θα δείξουν τους φόβους τους με την ησυχία τους.

Covid-19 για λίγο στάσου!!! Από Δευτέρα!!!

(Για την περίπτωση που έχετε περιέργεια να μάθετε με απτό τρόπο τι σημαίνει «ποσοστό κέρδους», σας ενημερώνουμε ότι η τιμή χοντρικής για τις γνωστές μάσκες στο ελλαδιστάν, για παράδειγμα η τιμή που χρεώνεται ένα μικροβιολογικό εργαστήριο (μόλις χτες…), είναι 8 ευρώ και κάτι για το πακέτο των 100 μασκών. Πράγμα που σημαίνει 1 μάσκα : 8 σέντς.

Έτσι, για να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας στην αριθμητική, στην περίπτωση που…)

Εγκυκλοπαιδικά 1 (η καρδιά σας περιβόλι)…

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Τον συγγραφέα και «ειδικό γεωπολιτικό αναλυτή» της Ασίας, γνώστη διάφορων ασιατικών γλωσσών, δεν τον ξέρουμε· ούτε στάθηκε δυνατό να μάθουμε κάτι γι’ αυτόν ιντερνετικά. Πιθανόν το Α. Β. Abrams να είναι ψευδώνυμο. Παρόλα αυτά βρήκαμε ενδιαφέροντα τα λεγόμενά του σ’ ένα πρόσφατο άρθρο του για τις «μεγάλες δυνάμεις» σήμερα. Μεταφέρουμε λοιπόν τις αρχικές παραγράφους αυτού του άρθρου (η ορθογραφία του πρωτότυπου):

Ο κόσμος σήμερα βρίσκεται σε μια περίοδο ανανεωμένης σύγκρουσης μεταξύ μεγάλων δυνάμεων, βάζοντας το δυτικό μπλοκ οδηγούμενο απ’ τις ΗΠΑ εναντίον των «4 μεγάλων ανταγωνιστών» – όπως ονομάζονται απ’ τους δυτικούς αμυντικούς σχεδιαστές – συγκεκριμένα την Κίνα, την Ρωσία, την Βόρεια Κορέα και το Ιράν. Αυτή η σύγκρουση την τελευταία 15ετία έχει κλιμακωθεί με παγκόσμιες συνέπειες, περιλαμβάνοντας την στρατιωτική, την οικονομική και την πληροφοριακή σφαίρα – και μοιάζει να οδεύει προς κορύφωση καθώς εμφανίζονται σημάδια ακόμα μεγαλύτερων εντάσεων σε πολλά πεδία, απ’ τις στρατιωτικές εξελίξεις και τον αγώνα δρόμου των εξοπλισμών ως τους σκληρούς οικονομικούς πολέμους και τον ακόμα σκληρότερο πληροφοριακό πόλεμο.

Παρότι ο όρος «Γ Παγκόσμιος Πόλεμος» βρίσκεται σε χρήση απ’ την δεκαετία του 1940, σε σχέση με την πιθανότητα ενός μεγάλο πολέμου μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων ακόμα μεγαλύτερης κλίμακας σε σχέση με τον Α και τον Β παγκόσμιο πόλεμο, ο Ψυχρός Πόλεμος ανάμεσα στο Δυτικό και στο Σοβιετικό μπλοκ ήταν, στην κορύφωσή του, τόσο καθολικός, τόσο παγκόσμιος και τόσο θερμός όσο οι προηγούμενοι. Καθώς εξελίχθηκε η οπλική τεχνολογία, η δυνατότητα μιας απευθείας αναμέτρησης μειώθηκε αξιόλογα – σπρώχνοντας τις κυριότερες δυνάμεις να ψάξουν εναλλακτικά μέσα για να μεθοδεύσουν την συνθηκολόγηση των αντιπάλων τους και την διεκδίκηση της δικής τους κυριαρχίας.

Αυτό φαίνεται απ’ τον τρόπο με τον οποίο ο Ψυχρός Πόλεμος και η παρούσα φάση της παγκόσμιας σύγκρουσης την οποία κάποιοι ονομάζουν «Ψυχρό Πόλεμο 2» διακρίνονται απ’ τους δύο πρώτους παγκόσμιους πολέμους, παρά το γεγονός ότι οι τελικοί στόχοι των εμπλεκόμενων έχουν πολλές ομοιότητες. Θα πρότεινα λοιπόν να επαναπροσδιοριστεί το τι είναι ένας «παγκόσμιος πόλεμος», και να αναγνωρίσουμε ότι η παρούσα φάση της παγκόσμιας σύγκρουσης είναι, σε κάθε πλευρά της, τόσο έντονη όσο οι «θερμοί πόλεμοι» μεταξύ μεγάλων δυνάμεων στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Εγκυκλοπαιδικά 2…

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Αν οι διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι και η σμίκρυνση των πυρηνικών κεφαλών είχαν γίνει 20 χρόνια νωρίτερα, οι Σύμμαχοι πιθανόν θα είχαν βασιστεί πολύ περισσότερο σε έναν οικονομικό και πληροφορικό πόλεμο για να ανασχέσουν και τελικά να εξουδετερώσουν τη ναζιστική Γερμανία. Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος θα είχε γίνει πολύ διαφορετικά, αντανακλώντας τις τεχνολογικές δυνατότητες της εποχής. Αν δει κανείς το ζήτημα μέσα απ’ αυτήν την οπτική, ο Ψυχρός Πόλεμος μπορεί να θεωρηθεί σαν ο «Γ Παγκόσμιος Πόλεμος» – μια ολοκληρωτική σύγκρουση, πιο διευρυμένη, συνολική και διεθνής σε σχέση με τις προηγούμενες· που κράτησε πάνω από 40 χρόνια. Η τωρινή σύγκρουση, ο «Δ Παγκόσμιος Πόλεμος», βρίσκεται σε εξέλιξη. Η αξιολόγηση των προηγούμενων «πολέμων μεταξύ μεγάλων δυνάμεων» και ο πρωτοφανής χαρακτήρας της εξελισσόμενης σύγκρουσης τώρα, μπορούν να προσφέρουν μερικές αξιόλογες γνώσεις για το πως εξελίσσεται ο πόλεμος και τα καθοριστικά στοιχεία των εμπλεκόμενων.

… Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στον Γ και στον Δ «παγκόσμιο πόλεμο» ήταν αξιοσημείωτα μεγαλύτερο από εκείνο ανάμεσα στον Β και στον Γ. Αυτό οφείλεται σ’ έναν αριθμό παραγόντων – κυρίως στο ότι δεν υπήρχε άμεσος και σαφής αντίπαλος για να γίνει στόχος του Δυτικού Μπλοκ απ’ την στιγμή που εξαφανίστηκε η Σοβιετική Ένωση. Η Μετα-Σοβιετική Ρωσία ήταν η σκιά της σκιάς του προηγούμενου εαυτού της. Υπό την διακυβέρνηση του Boris Yeltsin η οικονομία της χώρας κατέρρευσε κατά 45% μέσα σε 5 μόλις χρόνια απ’ το 1992 και μετά, οδηγώντας σε εκατομμύρια θανάτους και κατρακύλα των στάνταρς της καθημερινής ζωής. Πάνω από 500.000 γυναίκες και νεαρά κορίτσια της πρώην ΕΣΣΔ έπεσαν στα νύχια σωματεμπόρων στη Δύση και στη Μέση Ανατολή – συνήθως σαν σκλάβες του σεξ· η εξάρτηση από ναρκωτικά αυξήθηκε κατά 900%· το ποσοστό αυτοκτονιών διπλασιάστηκε· ο HIV έγινε επιδημία σ’ όλη τη χώρα· η διαφθορά ήταν ανεξέλεγκτη· και ο αμυντικός τομέας της χώρας είδε τα βασικά οπλικά του συστήματα, κρίσιμα για την διατήρηση της ισορροπίας με την Δύση, να καθυστερούν ή να τερματίζονται εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης. Η πιθανότητα διάλυσης του κράτους, όπως συζητήθηκε πάμπολλες φορές μεταξύ υψηλόβαθμων αξιωματούχων, έγινε πολύ πιθανή, ακολουθώντας το γιουγκοσλαβικό μοντέλο.

… Όπως συνέβη με τον Ψυχρό Πόλεμο πριν, και σε μικρότερο βαθμό με τον Β Παγκόσμιο πόλεμο, οι μεγάλες δυνάμεις μάλλον κυλούν σε μια καινούργια φάση συγκρούσεων παρά την κηρύσσουν σε μια μεμονωμένη, συγκεκριμένη στιγμή. Ξεκίνησε ο Ψυχρός Πόλεμος με το τείχος του Βερολίνου, τις δυτικές ναπάλμ στην Κορέα ή μήπως όταν ρίχτηκαν οι ατομικές βόμβες στη Hiroshima και το Nagasaki – κάτι που επιτάχυνε τον ανταγωνισμό πυρηνικών όπλων; Ανάλογα δίνονται διάφορες ημερομηνίες για την έναρξη του Β Παγκόσμιου Πολέμου: η Γερμανική εισβολή στην Πολωνία το 1939, η έναρξη του Σινο-ιαπωνικού πολέμου δυο χρόνια πριν, η επίθεση της Ιαπωνικής αυτοκρατορίας στο Pearl Harbour και η κατάληψη της Νοτιοδυτικής Ασίας που συμβόλισε την πρώτη σημαντική επέκταση πέρα απ’ την Ευρώπη και την Βόρεια Αφρική το 1941, ή κάποια άλλη ημερομηνία τελικά. Η διολίσθηση σ’ έναν καινούργιο παγκόσμιο πόλεμο είναι, αν όχι κάτι άλλο, ακόμα πιο αργή απ’ τα προηγούμενα ανάλογα διαστήματα….

Όχι και τόσο εγκυκλοπαιδικά

Παρασκευή 28 Φλεβάρη. Η «αρίθμηση» των παγκόσμιων πολέμων θα μπορούσε να θεωρηθεί εν μέρει ανούσια έως αδιάφορη· εκτός αν σχετίζεται με το τι καταλαβαίνει (και τι δεν καταλαβαίνει) ο καθένας σαν παγκόσμιο πόλεμο. Όμως κι αυτό με την σειρά του μπορεί να είναι γελοίο: οι 11 στους 10 που θα ρωτούσε κάποιος σήμερα, φαντάζονται σαν «παγκόσμιο πόλεμο» τις σκηνές που έχουν δει στον σινεμά ή σε ντοκυμαντέρ απ’ τον Β (ή απ’ τον Α)… Αν δεν βλέπουν στις γειτονιές τους τανκς κι αν δεν κοιμούνται σε καταφύγια (ή σε σκηνές στις Μόριες…), τότε – απλά, πολύ απλά – δεν συμβαίνει κανένας «παγκόσμιος πόλεμος»! Τελεία και παύλα!!! (Εκεί είναι που το μικροαστικό θράσος “δεν χωράνε άλλοι φυγάδες πολέμου” γίνεται ενεργητικός πόλεμος το ίδιο – τμήμα του παγκόσμιου….)

Αν υποστηρίζει κανείς το θεώρημα ότι «δεν υπάρχει πραγματικότητα, όλα είναι σχετικά», τότε το «ποιός Δ και ποιός Γ παγκόσμιος πόλεμος;» είναι μια φυσιολογική αντίρρηση – θεόστραβων μεν, αλλά που νομίζουν ότι είναι ανοιχτομάτηδες. Ένα πρόβλημα υπάρχει μόνο: κανείς ποτέ δεν παρέλαβε στη διεύθυνσή του (ή τώρα πια στο έξυπνο τηλεχειριστήριο / κινητό του) επίσημη ειδοποίηση με την μεγάλη σφραγίδα του κράτους και περιεχόμενο του είδους «η κυβέρνηση της χώρας σας σας ενημερώνει ότι σε δύο μήνες θα πάρει μέρος σε παγκόσμιο πόλεμο»!!… Αντίθετα η απώθηση της πραγματικότητας (που είναι πολύ πιο παλιά απ’ το θεώρημα ότι «πραγματικότητα δεν υπάρχει»!!!) συμβούλευε πάντα ότι «δεν τρέχει τίποτα» – μέχρι που άρχιζε ο ένας μετά τον άλλον να τρέχουν… (Το ίδιο συμβουλεύει και τώρα….)

Και τι σημασία έχουν αυτές οι παρατηρήσεις; Είναι φιλοσοφικού ή φιλολογικού ενδιαφέροντος; Είναι καλές για κουβέντες καφενείου; Ή μήπως συμβάλλουν στην αύξηση της χρήσης ηρεμιστικών και λοιπών καταπραϋντικών;

Όλα τα πιο πάνω είναι (δυστυχώς) πιθανά· ίσως και κάτι παραπάνω από πιθανά: βέβαια! Το πολιτικό ζήτημα (με τον τρόπο που η ασταμάτητη μηχανή καταλαβαίνει το νόημα της λέξης – ανταγωνιστική, εργατική κι αυτόνομη – «πολιτική»: η τέχνη της αντι-εξουσίας) βρίσκεται όμως κάτω απ’ τα προφανή· κάτω απ’ τις απειλές και κάτω απ’ τις απωθήσεις. Βρίσκεται στο ότι ακόμα κυριαρχεί στις σκέψεις και στις συμπεριφορές η (δήθεν) ασφάλεια της μικροκλίμακας. Το «ασχολούμαι με τα μικρά και όλα θα πάνε καλά». Ή το «ασχολούμαι πότε και πότε με κάτι μεγαλύτερο, σαν κατανάλωση και ξεκάρφωμα – αλλά κρατάω σφικτά τις μικρές σιγουριές μου. Τις αγοράζω κιόλας – για καλύτερα…».

(Ένα σχόλιο κάνουμε… Για την ελπίδα ότι η ζωή αρχίζει και τελειώνει στο άδειασμα των ραφιών των σούπερ μάρκετ…

Δεν είναι ελπίδα. Συμφορά είναι…)

Covid-19 ante portas!

Πέμπτη 27 Φλεβάρη. Τώρα που και το ελλαδιστάν μπήκε στον παγκόσμιο χάρτη της επίθεσης του covid-19, τα δικά μας λόγια περιττεύουν: μιλάει με έργα και λόγια ο λαός και οι άρχοντές του… (Οι δεύτεροι θα ήθελαν «ψυχραιμία» για εντελώς πρακτικούς λόγους (το διάτρητο ελληνικό σύστημα υγείας δεν αντέχει άλλα ζόρια…) – αλλά το θυμήθηκαν αργά). Και ο λαός… ω τι έχει αρχίσει να λέει και να κάνει!!!

Θα το ρίξουμε στην πλάκα… Λοιπόν, τι έχουμε; «Το πρώτο κρούσμα στη Σαλονίκη»; Εμπρός γενναίοι, θωρακιζόματε! Να σώσουμε την πρωτεύουσα (και το π.ο.κ….)!! Πρώτη γραμμή άμυνας Τέμπη: τα κλείνουμε! Δεύτερη γραμμή άμυνας Θερμοπύλες – όπως τότε…

Εν τω μεταξύ βάζουμε μάτια και στην πλάτη: Πάτρα (καρναβάλι, ιταλία, καταλαβαίνετε…). Πρώτη γραμμή άμυνας Ισθμός: στην ανάγκη τινάζουμε τις γέφυρες. Δεύτερη γραμμή άμυνας; Χμμμ…

Τελευταία λύση αν ο οχτρός, ο covid-19, περάσει τις πύλες: καβαλάμε αεροπλάνα και βαπόρια και άλλοι πάμε προς λιβύη μεριά (coronovirus-free) κι άλλοι προς τα θρυλικά νησιά. Σάμο, Χίο, Μυτιλήνη, Λέρο, Κω… Να δούνε όλοι οι εκεί large size πόσους «χωράνε» τα μέρη τους! (Τί θα μας κάνουν; Θα μας πουλήσουν σκλάβους στον Erdogan;)
(Το ότι αυτόματα υποβιβάζονται παοκ, άρης, ξάνθη δεν χρειάζεται να αναφερθεί – ε; Δεν απαιτείται δικαστική απόφαση πια – αρκεί ιατρική διάγνωση…)