Σάββατο 29 Φλεβάρη – Δευτέρα 2 Μάρτη. Οι χθεσινές παρατηρήσεις, εφήμερες όπως όλα εδώ, μπορεί να καταναλώθηκαν (όπως συνήθως). Αν όχι, επιτρέπεται να δείξουμε το «ζουμί» τους.
Αν ΔΕΝ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας παγκόσμιος πόλεμος τότε οτιδήποτε μπορεί να μοιάζει παράξενο, προϊόν συνωμοσίας, και οτιδήποτε κατεβάζει η κούτρα κάθε πυροβολημένου. Αν όμως ΟΝΤΩΣ βρίσκεται σε εξέλιξη ένας τέτοιος πόλεμος, τότε υπάρχει μια «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» που καθορίζει (άλλοτε εντελώς κι άλλοτε σε μεγάλο βαθμό) κάμποσα γεγονότα μεσαίας και μικρής, καθημερινής κλίμακας. Μερικά – όχι όλα!
Ένα τέτοιο γεγονός, διαρκές εδώ και χρόνια και επίμονο, είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είτε απ’ την μέση Ανατολή και την Ασία είτε απ’ την Αφρική (πάνω και κάτω απ’ την Σαχάρα). Επειδή για τους μικροαστούς, δεξιούς και αριστερούς, όλος ο κόσμος είναι η τσέπη, τα γεννητικά τους όργανα και η οικογένειά τους, η «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» (ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος…) είναι κάτι εξωτικό, για το οποίο ίσως φλυαρούν στις συναθροίσεις τους – και τέλος. Είναι απόλυτα βέβαιοι πως α) δεν τους αφορά, και β) δεν προκαλεί αποτελέσματα που να τους βάζουν μπροστά σ’ αυτήν την καταραμένη «μεγάλη κλίμακα γεγονότων» (αν τύχει να ασχοληθούν μαζί της την εννοούν μόνο σαν συνωμοσία εναντίον της τσέπης, των γεννητικών οργάνων τους και της οικογένειάς τους!)
Ένα «μεγάλης κλίμακας γεγονός» το οποίο αυτοί οι ίδιοι μικροαστοί απηύλαυσαν όσο δεν πήγαινε, ήταν η ήττα του «ανατολικού» μπλοκ στον 3ο παγκόσμιο πόλεμο – και οι συνέπειές του. Το ελλαδιστάν βρέθηκε απ’ τη μεριά των νικητών, και ο ντόπιος μικροαστισμός το γλέντησε όσο δεν πήγαινε – χωρίς να παραδεχτεί ότι τα πανηγύρια του ήταν απλά το μερίδιό του στη λεηλασία που έκαναν οι νικητές του 3ου παγκόσμιου.
Ο άγνωστος Α. Β. Abrams ανέφερε μεταξύ άλλων (χθεσινή ανάρτηση) κι αυτό: … Πάνω από 500.000 γυναίκες και νεαρά κορίτσια της πρώην ΕΣΣΔ έπεσαν στα νύχια σωματεμπόρων στη Δύση και στη Μέση Ανατολή – συνήθως σαν σκλάβες του σεξ… Ξέρει κανείς τίποτα γι’ αυτό το μαζικό έγκλημα κατά της ζωής, της αξιοπρέπειας εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων· κατά της ανθρωπότητας; Ξέρει κανείς έλληνας τίποτα επ’ αυτού, στα ‘90s αλλά και αργότερα;
Μπαααα… «Η ελλάδα είναι μια φτωχή πλην τίμια χώρα, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού στο σύμπαν, και το σύμπαν χρωστάει σ’ όλους όσους έχουν ελληνικές αστυνομικές ταυτότητες»… Ξέρει μήπως κανείς τίποτα για το άλλο έγκλημα; Για την άγρια εκμετάλλευση των ηττημένων του 3ου παγκόσμιου πολέμου, που εμφανίστηκαν στην ελληνική επικράτεια σαν μετανάστες εργάτες και εργάτριες; Ξέρει κανείς για τις εκατοντάδες δολοφονίες που έγιναν στα σύνορα ή λίγο πιο κάτω, για τους συστηματικούς βιασμούς, στα ελληνικά θριαμβευτικά ‘90s; Μπαααα…. «Οι έλληνες είναι φιλόξενοι»…
Κατά συνέπεια δεν ξέρει κανείς τι σημαίνει «ανάπτυξη μέσω άγριας συσσώρευσης»… Τι σημαίνει πλουτισμός μέσω της άγριας και χωρίς έλεος εκμετάλλευσης της δουλειάς και της ζωής εκείνων που βρέθηκαν να είναι οι «χαμένοι» του 3ου παγκόσμιου πολέμου… Πως αυτός ο κλεμμένος πλούτος διαχέεεται μέσα στις κοινωνία και στις κοινωνικές τάξεις… Τέλεια: αυτό είναι ένα πολύ σαφές, γνωστό και δεδομένο παράδειγμα του τι σημαίνει κερδίζουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο – και κάνουμε τους ανήξερους…
Το τι καταλαβαίνει και τι όχι η μικροαστική μάζα, το τι την συμφέρει και τι όχι, είναι ασφαλώς κάτι σοβαρό που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Ούτε να ξορκιστεί. Όμως δεν είναι όλη η ιστορία· ούτε, καν, το μεγαλύτερο μέρος της. Η «μεγάλη κλίμακα των γεγονότων» εξακολουθεί να εξελίσσεται, ακόμα και μετά τους δημόσιους και ιδιωτικούς θριάμβους για το νικηφόρο πλιάτσικο ενός (προηγούμενου) πολέμου. Ο παγκόσμιος ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός δεν σταματάει ποτέ· και πάντα υπάρχουν λόγοι σοβαροί για έναν επόμενο (παγκόσμιο) πόλεμο.