Tag: νόμοι σχέσεις

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.37)>> Το Λονδίνο ήθελε, ήθελε πολύ. Η Ουάσιγκτον όχι και τόσο. Για την ακρίβεια: η «πολιτική» Ουάσιγκτον ήθελε επίσης∙ αλλά οι καραβανάδες της καθόλου. Πρόκειται για το πιο πρόσφατο επεισόδιο του πολέμου του νατο (ή, πιο σωστά, ενός μέρους του) κατά της Μόσχας: «να κτυπήσουμε (παριστάνοντας ότι είμαστε ουκρανοί) διάφορους στόχους μέσα στο ρωσικό έδαφος μακριά απ’ το μέτωπο, για να αναγκάσουμε αυτόν τον βρωμο-Πούτιν να απαντήσει με τρόπο που να εκτεθεί για το υπόλοιπο του αιώνα; Ή, ακόμα, να του ρίξουμε τα πυρηνικά μας να τελειώνουμε; Ή όχι;»

Σημαίνει το επίσημο «όχι» της Ουάσιγκτον κάτι στιβαρό; Επιτρέψτε μας την δυσοίωνη εκτίμηση: καθόλου!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η εθνική βιομηχανία μωρών…

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.31)>> Δεν στέλνει μόνο τις («δραματικές», όλο θεληματικότητα και αποφασιστικότητα διεθνούς επιπέδου…) επιστολές του ο don Rico, αυτές που προβάλλονται πανεθνικά για προσκύνημα. Λαμβάνει κιόλας – μόνο που κάποιες απ’ αυτές «θάβονται» κατάλληλα…

Στις 8 Ιουλίου 2024 έφτασε σε κάποια γραφεία της don Rico & Co ένα mail με αποστολέα της κυρία Reem Alsalem. Η Alsalem είναι ειδική εισηγήτρια του ΟΗΕ για την βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών. Και το θέμα του γράμματος ήταν η ελληνική νομοθεσία για τις παρένθετες μητέρες:

H ελλάδα είναι μια απ’ τις λίγες χώρες στην Ευρώπη, και στην πραγματικότητα παγκόσμια, που αναγνωρίζονται ως νόμιμες οι διευθετήσεις σε σχέση με την αλτρουϊστική παρένθετη εγκυμοσύνη….

…

Το άρθρο 1458 του Ποινικού Κώδικα επιτρέπει μόνο την αποκαλούμενη «αλτρουϊστική» παρένθετη εγκυμοσύνη, εννοούμενη ως εκείνη την συμφωνία όπου η παρένθετη μητέρα δεν λαμβάνει καμία χρηματική αποζημίωση, και απαγορεύει εντελώς την εμπορική παρένθετη εγκυμοσύνη… Ωστόσο, η πληρωμή για «εύλογα έξοδα» σχετικά με την εγκυμοσύνη επιτρέπονται με την απόφαση 36 της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής για την Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή, που επιβλέπει την πρακτική της παρένθετης εγκυμοσύνης και καθορίζει το μέγιστο επιτρεπόμενο ποσό που μπορεί να πληρωθεί σε μια παρένθετη μητέρα. Αυτό το ποσό μπορεί να καλύπτει κόστη που σχετίζονται με την γονιμοποίηση, την εγκυμοσύνη και την γέννηση, όπως επίσης οποιαδήποτε άλλη βλάβη, όπως η προσωρινή αδυναμία εργασίας.

Αυτή η «απόφαση 36» περί «εύλογης πληρωμής» της παρένθετης μητέρας ήταν που άλλαξε απόλυτα το καθεστώς, τέλειωσε με τον «αλτρουϊσμό», και έκανε το ελλαδιστάν παγκόσμιο κέντρο παραγωγής και εμπορίου μωρών! Πρόκειται για πολύ μεγάλη μπίζνα! Εκείνοι που «παραγγέλνουν» τα μωρά είναι πλούσια ζευγάρια, πρωτοκοσμικά στη μεγάλη πλειοψηφία τους, που μπορούν να πληρώσουν 100.000 ευρώ, ή ακόμα και περισσότερα, για να αγοράσουν ένα μωρό-της-ώρας! Εκείνες που μετατρέπονται σε «μηχανές εγκυμοσύνης» είναι μετανάστριες που θα πληρωθούν με 15.000 ή το πολύ 20.000 ευρώ, για 9 + 1 μήνες απόλυτης επιτήρησης / υποδούλωσης 24ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα. (Αν θέλει κάποιος να υπολογίσει το πραγματικό ύψος αυτής της «αμοιβής», αφορά 300 ημέρες (και νύχτες), ή 7.200 ώρες… Που σημαίνει από 2 έως 3 ευρώ η ώρα…)

… Θα ήθελα επιπλέον να επιστήσω την προσοχή σας στο ότι η ελληνική νομοθεσία για την παρένθετη εγκυμοσύνη έχει επίσης κενά σε ότι αφορά την προστασία γυναικών που ζουν σε συνθήκες οικονομικής ευαλωτότητας. Πράγματι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχω, φτωχές ή μετανάστριες γυναίκες επιλέγονται για να γίνουν παρένθετες μητέρες ακριβώς λόγω της ευάλωτης κατάστασής τους. Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, πάνω απ’ το 60% των παρένθετων μητέρων δεν είναι πολίτες της ελλάδας. Μια έρευνα σημείωσε πως οι περισσότερες απ’ αυτές είναι απ’ την βουλγαρία, την πολωνία, την γεωργία, την αλβανία και την ελλάδα. Αυτή η κατάσταση ενισχύθηκε απ’ την νομοθετική αλλαγή του 2014, που επιτρέπει στην παρένθετες μητέρες να μην είναι πολίτες της ελλάδας ή ούτε ακόμα να έχουν μόνιμη κατοικία στην ελλάδα, εντείνοντας τους κινδύνους για τις μετανάστριες.

Επιπλέον μοιράζομαι την ανησυχία ότι παρόλο που σύμφωνα με το νόμο 3089/2002 η παρένθετη εγκυμοσύνη θα πρέπει να γίνεται αποκλειστικά για «αλτρουϊστικούς» σκοπούς, υπάρχουν καταγγελίες ότι η παρένθετη εγκυμοσύνη και η «δωρεά» ωαρίων γίνονται, στην πραγματικότητα, για οικονομικούς λόγους. Είναι πιθανό να δει κανείς παρένθετες μητέρες που υποκρίνονται πως είναι οι καλύτερες φίλες των γυναικών που έχουν κάνει την παραγγελία (σύμφωνα με την αρχή του αλτρουϊσμού) αλλά στην πραγματικότητα είναι μη ελληνίδες πιο νεαρές απ’ τους γονείς που κάνουν την παραγγελία ή, σε κάποιες περιπτώσεις, οι ξένες οικιακές βοηθοί τους..

Είπε κανείς «ε, τι να κάνουμε, μια δουλειά είναι κι αυτή;» Είπε κανείς κάτι τέτοιο; Λάθος!!! (Για να μην πούμε: βλακώδες!). «Δουλειά» είναι εκεί που υπάρχει η δυνατότητα της απεργίας ή/και του «τα βροντάω και φεύγω»!!! Εδώ δεν υπάρχουν τέτοια, ούτε καν θεωρητικά: απεργία στην εγκυμοσύνη; «τα βροντάω και φεύγω» με το μωρό στην κοιλιά ή στην αγκαλιά;

Καμία σχέση με «δουλειά»! Αντίθετα μεγάλη σχέση με δουλεία! Μια δουλεία που παριστάνει την «εργολαβία», αλλά για την οποία τα αφεντικά (αυτοί / αυτές που κάνουν την παραγγελία και οι ενδιάμεσοι τεχνικοί της αναπαραγωγής…) ξέρουν πολύ καλά περί τίνος πρόκειται:

… Υπάρχουν αναφορές ότι γίνονται σ’ αυτές τις ιδιωτικές κλινικές διάφορες ιατρικές παραβάσεις. Για παράδειγμα έχουν αναφερθεί περιπτώσεις στις οποίες οι κλινικές διαφημίζουν τις διαδικασίες που γίνονται στις γυναίκες, όπως για παράδειγμα ζωντανή τηλε-μετάδοση ιατρικών εξετάσεων ή έκθεση γυναικών σε κάμερες, χωρίς την ρητή συγκατάθεσή τους. Επιπλέον έχω πληροφορηθεί για μια περίπτωση όπου έγινε καισαρική τομή χωρίς ιατρική δικαιολόγηση και χωρίς την συναίνεση της παρένθετης μητέρας, όπως επίσης και μια άλλη περίπτωση που αφορά γυναίκες που αρχικά αξιοποιήθηκαν ως δότριες ωαρίων και στη συνέχεια ως παρένθετες μητέρες χωρίς ιατρική εκτίμηση για την υγεία ή την ασφάλειά τους…

… Επίσης μεταφέρω τις ανησυχίες μου για τις πιθανότατα καταναγκαστικές πρακτικές που αντιμετωπίζουν οι παρένθετες μητέρες στα χέρια του νοσηλευτικού προσωπικού. Γυναίκες που χρησιμοποιήθηκαν ως παρένθετες μητέρες από ελληνική κλινική έμειναν έγκλειστες σε τουλάχιστον 14 διαφορετικά σπίτια και δεν τους επιτράπηκε να ζουν ελεύθερα. Σε μερικές περιπτώσεις οι γυναίκες ζούσαν σε διάφορα σπίτια υπό επιτήρηση και το μόνο που τους επιτρεπόταν ήταν να πάνε στο μπακάλικο και για τις ιατρικές εξετάσεις που έκανε το Κέντρο Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Επιπλέον έχει αναφερθεί ότι οι παρένθετες μητέρες αισθάνονται να παρακολουθούνται συνέχεια από νοσηλευτές…

Δουλεία λοιπόν, κανονικότατη, στα εντόπια κάτεργα «αγορασμένης οικογενειακής ευτυχίας»! Όσο για τις «αμοιβές» (δείξαμε πριν περί τίνος πρόκειται) είναι το αντίστοιχο του «ένα πιάτο φαϊ και ένα ποτήρι νερό» (για να μην πεθάνεις) στις εποχές της ιστορικής δουλείας….

Αυτά έγραφε η κυρία Reem Alsalem στον don Rico & Co πριν δυο μήνες, διατυπωμένα όσο πιο official και ευγενικά γινόταν. Αλλά ισχύει κι εδώ «ο κόσμος τόχει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι». Το ελλαδιστάν είναι εδώ και χρόνια, μαζί με την ουκρανία, τα δύο παγκόσμια κέντρα της βιομηχανίας παραγωγής μωρών (και της υποδούλωσης, έστω για 10μηνα, γυναικών).

Ύστερα ξεκίνησε ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης… Πολλά νεογέννητα έμειναν εγκλωβισμένα στο Κίεβο αφού εκείνοι που τα είχαν παραγγείλει δεν μπορούσαν να τα παραλάβουν, μέχρι που το ουκρανικό φασισταριό ανέλαβε την «ασφαλή μεταφορά» τους στην πολωνία, έναντι έξτρα πληρωμής φυσικά. Η πελατεία που προοριζόταν για την ουκρανία, μετά το 2022, φαίνεται ότι στράφηκε στην εξίσου «ώριμη» ελληνική βιομηχανία. Για παράδειγμα ο «neos kosmos», μια αγγλόφωνη αυστραλέζικη εφημερίδα της “ομογένειας” εκεί, δεν είχε λόγο να κρυφτεί, όταν ξέσπασε το «σκάνδαλο» με το κάτεργο «mediterranean fertility institute» στα Χανιά:

Κάμποσοι αυστραλοί στράφηκαν στην ελληνική κλινική μετά την έναρξη του πολέμου στην ουκρανία. Η ουκρανία ήταν ο νούμερο ένας προορισμός για την παρένθετη εγκυμοσύνη αφού είχε πιο χαλαρή νομοθεσία σχετικά, και αρκετοί είναι ακόμα αγχωμένοι προσπαθώντας να αποκτήσουν πρόσβαση στο γενετικό υλικό τους που τώρα είναι αποθηκευμένο στο νοσοκομείο.

Το δεύτερο μισό της πρότασης δεν αφορά την ουκρανία αλλά το ελλαδιστάν και την κλινική στα Χανιά. Η αστυνομία κατέσχεσε τα νεογέννητα που επρόκειτο να γεννηθούν για λογαριασμό της (αυτά είναι το «γενετικό υλικό που έχει αποθηκευτεί»!!!), και ανακοίνωσε ότι θα αρχίσει να τα παραδίδει στα ζευγάρια που τα είχαν παραγγείλει αν αποδειχθεί γενετική συγγένεια με κάποιον απ’ τους δύο. Αλλά φευ, σ’ αυτές τις παραγγελίες το «γενετικό υλικό» είναι αγορασμένο ως το τελευταίο του κύτταρο:

Ως πρόσφατα μόνο δύο αυστραλέζικες οικογένειες απέκτησαν πρόσβαση στα παιδιά τους που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια του σκανδάλου, μετά από τεστ DNA που επιβεβαίωσε μια γενετική σχέση. Ωστόσο, για τους περισσότερους γονείς σε αναμονή, η φύση της παρένθετης εγκυμοσύνης σημαίνει ότι δεν υπάρχει τέτοια άμεση γενετική σχέση.

Οι «πελάτες» της βιομηχανίας θέλουν το «γενετικό υλικό» τους – το «τους» σημαίνει απλά ότι το έχουν αγοράσει, είναι ιδιοκτήτες του… Οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να έχουν μάθει ήδη (με αφορμή το αδιέξοδο της «κατάσχεσης») ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν πρέπει να ψάχνει το τι είναι τίνος σε αναλυτές DNA αλλά σε συμβολαιογράφους. Γιατί αν η ελληνική αστυνομία συνεχίσει αυτήν την στενοκεφαλιά με τα “τεστ πατρότητας” ή τα “τεστ μητρότητας” θα καταστρέψει έναν απ’ τους πιο ανθηρούς επιχειρηματικούς κλάδους του λαού και του τόπου.

Όσο για τα κάτεργα της εντόπιας βιομηχανίας; Προφανώς δεν είναι μόνη περίπτωση το «…. institute»!!

Γυναίκα φυλακίστηκε σε φυλακή της βιομηχανίας μωρών. Τουλάχιστον μια παρένθετη μητέρα απ’ την γεωργία που εμπλέκεται στη γέννηση ενός νεογέννητου για ένα αυστραλέζικο ζευγάρι πέρασε τον περισσότερο καιρό της εγκυμοσύνης της σ’ ένα σκοτεινό ελληνικό διαμέρισμα, σε συνθήκες όμοιες με φυλακής.

Το λιγότερο που πρέπει να νοιώθουν οι εντόπιοι πατριώτες και εθνικόφρονες, δεξιοί και αριστεροί, παλαιού ή νέου τύπου, είναι εθνική υπερηφάνεια: το ελλαδιστάν είναι παγκόσμιο hub…

(Ολόκληρο το γράμμα της κυρίας Alsalem, για όσους / όσες ενδιαφέρονται, βρίσκεται εδώ)

Ειρηνική σφαγή 1…

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.21)>> Αν γίνει κάποια πειραματική «γενετική θεραπεία» σε ένα (1) άτομο και αυτή θεωρηθεί πετυχημένη για τους επόμενους 2 ή 3 μήνες (μόνο!), το γεγονός θα προβληθεί απ’ τους δημαγωγούς με τον πιο γενναίο και φωταγωγημένο τρόπο, και οι ignorant υπήκοοι θα τραβηχτούν-απ’-την-μύτη για να δοξάσουν την «πρόοδο της επιστήμης»…

Αν, αντίστροφα, η γενετική επίθεση σε εκατομμύρια αιχμαλώτους οδηγήσει σε πολλές χιλιάδες θανάτους και ακόμα περισσότερα σακατέματα, τότε οι δημαγωγοί, πιστοί πάντα στα αφεντικά τους, θα μουρμουρίσουν κάτι του είδους «ντάξει μωρέ, αλλά αυτά είναι σπάνια»… Οι πιο ηλίθιοι και «επιδραστικοί» ανάμεσα στους ignorant υπηκόους θα κάνουν δημόσιες γαργάρες. Οι υπόλοιποι θα καταπιούν το σάλιο τους: τα ξέρουν αυτά, από κοντινούς τους…

Αυτή η ασυμμετρία στο πως προβάλλονται και σκηνοθετούνται οι «καλές» και οι «κακές ειδήσεις» ειδικά σε ζητήματα στρατηγικά για το κεφάλαιο (: η «βιομηχανία της υγείας / νοσηρότητας» είναι στρατηγική!) είναι δομικό στοιχείο της καθεστωτικής προπαγάνδας και του μόνιμου ψυχολογικού πολέμου κατά των αιχμάλωτων πληθυσμών, ειδικά τα τελευταία 20 με 25 χρόνια. Για να κοινωνικοποιηθούν οι καπιταλιστικές νόρμες πρέπει οι υποτελείς να εσωτερικεύσουν τις αντινομίες τους, είτε με το καλό είτε με το κακό. Και για να εσωτερικεύσουν μόνιμα αυτές τις αντινομίες, για να γίνουν σα να λέμε ιδεο-σχιζοφρενείς, πρέπει να κρατιούνται μόνιμα σε νηπιακή κατάσταση: ολιγαρκείς, φαντασιόπληκτοι, να μπερδεύουν τις αισθήσεις τους με τις οργανωμένες παραισθήσεις, να σχετικοποιούν την πραγματικότητα, να αναζητούν στο κράτος προστάτες / μπαμπάδες / μαμάδες, κλπ κλπ.

Δείτε, για παράδειγμα, το παρακάτω. Είναι επίσημη έρευνα, επίσημα αρχειοθετημένη στην αμερικανική «εθνική βιβλιοθήκη ιατρικής» – και είναι του 2023. Αφορά μία (1) περίπτωση για την οποία συγκεντρώθηκαν όλα τα στοιχεία: η mRNA πλατφόρμα της moderna είναι φονική! Αλλά… «αυτές οι επιπλοκές είναι σπάνιες» καταλήγουν οι ίδιοι οι ερευνητές, χωρίς να μπορούν (ή να θέλουν…) να προσδιορίσουν τι ακριβώς σημαίνει «σπάνιες» στις δολοφονικές εκστρατείες από επιστημονική άποψη, και ποιο είναι το (αριθμητικό προφανώς) επιστημονικά αποδεκτό όριο ανάμεσα στο «σπάνιο» και στο «μη σπάνιο» των σοβαρών παρενεργειών και των θανάτων όταν πρόκειται (ακόμα σημαντικότερο) για προληπτικές ενέργειες υπέρ, υποτίθεται, της δημόσιας υγείας.

Μεταφράζουμε:

Τίτλος: Θανατηφόρα εγκεφαλική ισχαιμία σχετιζόμενη με mRNA εμβολιασμό κατά της Covid

Περίληψη

Background: Οι φλεβικές θρομβώσεις έχουν σχετιστεί με πολλά εμβόλια για την Covid-19, αλλά υπάρχουν περιορισμένες πληροφορίες σχετικά με την επίδραση του εμβολίου της Moderna σε σχέση με τον κίνδυνο αρτηριακής θρόμβωσης. Εδώ περιγράφουμε μια περίπτωση αρτηριακού εμφράγματος μετά τον εμβολιασμό για Covid-19 με διάχυτο φλοιώδες οίδημα που σχετίζεται με το εμβόλιο, το οποίο περιπλέχθηκε από ανθεκτική ενδοκρανιακή υπέρταση.

Περίληψη της περίπτωσης: 24 ώρες μετά την λήψη της πρώτης δόσης του εμβολίου της Moderna για την Covid-19, μια 30χρονη γυναίκα εκδήλωσε σοβαρό πονοκέφαλο. Τρεις εβδομάδες αργότερα εισήχθη με υποξεία κεφαλαλγία και σύγχυση. Η απεικόνιση έδειξε αρχικά διάσπαστη φλοιώδη θρόμβωση με αυξημένη πίεση ανοίγματος στην οσφυϊκή παρακέντηση. Τοποθετήθηκε εξωτερική κοιλιακή παροχέτευση, αλλά συνέχισε να έχει αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση. Τελικά χρειάστηκε ημικρανιεκτομή, αλλά το ανίατο εγκεφαλικό οίδημα οδήγησε στο θάνατό της. Η παθολογία ήταν σύμφωνη με τη θρόμβωση και την σχετική φλεγμονώδη απόκριση.

Ειρηνική σφαγή 2…

Δευτέρα 16 Σεπτέμβρη (00.19)>> Το ξέρετε και το ξέρουμε: δεν πρόκειται για «σπάνιες παρενέργειες», όπως κι αν οριστεί αυτή η «σπανιότητα»… Οι δολοφονημένοι στις ηπα – για παράδειγμα – απ’ τις mRNA πλατφόρμες είναι περισσότεροι απ’ τους δολοφονημένους με όπλα∙ τι είναι το «σπάνιο»;

Φαίνεται πως κάποιοι έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν στην άλλη άκρη του κόσμου. Ο Kazuhiro Haraguchi είναι πρώην υπουργός εσωτερικών στο γκουβέρνο του Τόκιο. Πρόσφατα, μιλώντας σε κάποια απ’ τις επιτροπές γιατρών και θυμάτων, δήλωσε αυτό:

Οι γνώστες ιαπωνικών μπορούν να επιβεβαιώσουν την ακρίβεια της μετάφρασης.

Το ζήτημα της εξουσίας 2

Δευτέρα 9 Σεπτέμβρη (00.30) >> Κάτι «διαφορετικό» τώρα, που στα ρηχά μυαλά θα φανεί εντελώς άσχετο (ενώ δεν είναι!!!) Κάτι «διαφορετικό», πολύ πιο πρόσφατο, οδυνηρά οικείο, για το οποίο επίσης γράψαμε ξανά και ξανά και απ’ την σκοπιά του πλανητικού ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού: η μαζική, οργανωμένη κατασκευή νοσηρότητας ως «εκτόξευση στον ουρανό» της κερδοφορίας και του ελέγχου απ’ την μεριά συγκεκριμένων τμημάτων του δυτικού κεφάλαιου (και των δυτικών κρατών), στην εξέλιξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης.

Αυτοί που θα δείτε (κάντε τον κόπο!) στο 10λεπτο video (με αγγλικούς υπότιτλους) που ακολουθεί δεν είναι οι «γνωστοί ψεκασμένοι» (όπως βολεύονται να υποστηρίζουν όσοι έχουν βουλιάξει στη διανοητική σαπίλα..) Είναι μέρος της αφρόκρεμας της ιαπωνικής «ιατρικής / επιστημονικής κοινότητας», που δεν πουλήθηκαν… Πριν 8 μήνες λοιπόν, είπαν μεταξύ άλλων κι αυτά:

Αν αυτό που είδατε πριν είναι ότι το ιαπωνικό κράτος / κεφάλαιο συγκαλύπτει την μαζική παραγωγή νοσηρότητας και θανάτου (όπως άλλωστε το αμερικανικό, το γερμανικό, το γαλλικό, το αγγλικό, το ελληνικό, το καναδικό, το αυστραλιανό, το νεοζηλανδέζικο, το θεοναζί / απαρτχάιντ…) αυτό που είδαμε εμείς είναι, πίσω απ’ αυτήν την τρομακτική «επιφάνεια», το ίδιο «κλειδί»: την μακρόχρονη πολιτική (και διανοητική…) ήττα του προλεταριάτου και το ζήτημα της εξουσίας.

Πατερναλισμός και επιτήρηση (της εργατικής τάξης)

Δευτέρα 2 Σεπτέμβρη (00.10)>> Για περίπου έναν αιώνα (τον 20ο) ο άμεσος μισθός και όλες οι έμμεσες μορφές του θεσμοθετήθηκαν σαν αδιαπραγμάτευτο εργατικό δικαίωμα, συλλογικό και ατομικό, στη βάση της αναγνώρισης της σχετικής ανεξαρτησίας της εργατικής τάξης, αλλά και της κεντρικής θέσης της στη δημιουργία του (γενικού) πλούτου. Αν, για παράδειγμα, θεσμοθετήθηκε κάποτε το «επίδομα ανεργίας», αυτό σε καμία περίπτωση δεν ήταν «κρατική παροχή»! Ήταν, αντίθετα, έμμεση αλλά σαφής αναγνώριση αυτών των δύο: πρώτον ότι η εργατική τάξη σα σύνολο δημιουργεί πολύ περισσότερο πλούτο απ’ αυτόν που απολαμβάνει (: απόσπαση υπεραξίας) και δεύτερον ότι (σα συνέπεια του πρώτου) τα μέλη της τάξης που «δεν έχουν δουλειά» προστατεύονται ως ένα σημείο από το ελάχιστο κλάσμα αυτής της κλεμμένης υπεραξίας, με την μορφή του «επιδόματος ανεργίας». Εννοείται πως όπως η «ανάλωση» του μισθού έτσι και η ανάλωση του «επιδόματος ανεργίας» ήταν απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα του μισθωτού ή του άνεργου.

Όχι πια! Οι αλλαγές που συμβαίνουν από διάφορες μεριές, αλλαγές υπέρ των αφεντικών 110%, ακυρώνουν αυτό το απόλυτα ελεύθερο δικαίωμα, μετατρέποντας σταθερά τόσο τον μισθό όσο και τις έμμεσες μορφές του σε παροχή, σύμφωνα με τους όρους (δηλαδή τα συμφέροντα) των αφεντικών και του κόμματός τους, του κράτους.

Δείτε την παρακάτω προχθεσινή «μικρή» είδηση:

Τι σημαίνει ότι «το μισό επίδομα ανεργίας…» (το οποίο αναδιαρθρώνεται ήδη, τόσο σαν ποσό όσο και σαν διαδικασία, κάτω απ’ τους ίδιους όρους) «… θα πρέπει να δαπανάται μέσω προπληρωμένης κάρτας»; (όπως και οι άλλες μορφές, το επίδομα τέκνων, γέννησης, αναδοχής και το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα). Το πρώτο που σημαίνει είναι ψηφιακή καταγραφή / επιτήρηση / φακέλωμα της ανάλωσης αυτού του γλίσχρου ποσού: τι αγοράζεις; πότε το αγοράζεις; γιατί το αγοράζεις; παίρνεις πολλές μπύρες; καπνίζεις πολύ; κλπ κλπ.

Το ψηφιακό φακέλωμα είναι η βάση και η πρώτη ατσάλινη μορφή ακύρωσης της ελευθερίας διάθεσης / ανάλωσης. Το δεύτερο βήμα είναι το «κλείδωμα» αυτού του 50% αν δεν αποδέχεσαι τους όρους της «παροχής» του! Η μία ομάδα όρων είναι του είδους: «σου προτείναμε – ως κράτος / ΟΑΕΔ – αυτήν κι αυτήν την δουλειά και τις απέρριψες… άρα είσαι τεμπέλαρος και θα σου κόψουμε το μισό επίδομα / θα παγώσουμε την κάρτα…» Ή: «διέπραξες αυτό το ατόπημα (π.χ.: συμμετείχες σε μη εγκεκριμένη διαδήλωση…) οπότε θα τιμωρηθείς με τρίμηνο ή εξάμηνο πάγωμα… Κι άντε βγάλτα πέρα – στη μαύρη…» Αυτοί οι όροι βρίσκονται ήδη στην ημερήσια διάταξη, κι αν δεν εφαρμόζονται με την ένταση του σχεδιασμού τους, αυτό οφείλεται στη τρέχουσα γενική καπιταλιστική κρίση… Αλλά αυτό είναι προσωρινό. Η άλλη ομάδα όρων, που βρίσκεται στον ορίζοντα και δοκιμάζεται αλλού, είναι «υγιεινιστική». Του είδους «δεν επιτρέπεται να είσαι αλκοολικός ή να τρως αυτά κι εκείνα που σε βλάπτουν… δεν είσαι σωστός υπήκοος και επιβαρύνεις το σύστημα υγείας… άρα για πειθαρχικούς λόγους θα τιμωρηθείς με πάγωμα της κάρτας… κλπ κλπ».

Τηρουμένων των αναλογιών πρόκειται για το ίδιο με την πληρωμή (μέρους) του μισθού με κουπόνια, που μπορούν να εξαργυρωθούν σε συγκεκριμένα σημεία ή/και για συγκεκριμένα είδη. Και στην μία περίπτωση (του κουπονιού) και στην άλλη (της προπληρωμένης κάρτας) ακυρώνεται η απόλυτη εργατική «ιδιοκτησία» πάνω στον μισθό ή στο Χ ή Ψ επίδομα! Είτε ο εργοδότης είτε το κράτος είτε και οι δύο μαζί γίνονται «συνιδιοκτήτες» και καθορίζουν αποφασιστικά την ροή / ανάλωση του χρήματος. Μπορούν να επιβάλλουν τιμωρίες «προστιματικού» είδους και, απ’ την άλλη (το τυράκι στη φάκα της υποτίμησης της εργασίας), μπορούν να «επιβραβεύουν» (;;!!!)

Αυτό το δίπολο ποινής / επιβράβευσης που γίνεται εφικτό μέσα απ’ την βίαιη ψηφιοποίηση του άμεσου ή/και του έμμεσου μισθού, περιστρέφεται γύρω από έναν όρο γνωστό στη διεθνή βιβλιογραφία: loyalty! Πρέπει να είσαι «πιστός», «υπάκουος» στους όρους και στις προϋποθέσεις που βάζει το-χέρι-που-σε-ταϊζει-και-σε-φροντίζει!!! (Το οποίο, εννοείται, πρέπει να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι ως τέτοιο!) Που σημαίνει ότι σαν εργάτης / εργάτρια (και, άρα, σαν τάξη) δεν έχεις πια ούτε καν την σχετική ανεξαρτησία απέναντι στο κεφάλαιο (και το κράτος) που αναγνώριζαν ως δεδομένη τα αφεντικά (εξαιτίας των σκληρών εργατικών αγώνων…) στη διάρκεια του 20ου αιώνα. Τείνεις μάλλον (και οφείλεις να τείνεις) προς την κατάσταση του εξαρτημένου «ωφελούμενου». (Νηπιοποίηση…)

Στον Μεσαίωνα οι δουλοπάροικοι ήταν εξαρτημένοι απ’ την γη-του-γαιοκτήμονα-αφεντικού τους. Αν η γη άλλαζε χέρια, άλλαζαν κι αυτοί αφεντικό. Ο καπιταλισμός έσπασε αυτήν την εξάρτηση και δημιούργησε το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ το αφεντικό του) προλεταριάτο και το σχετικά ανεξάρτητο (απ’ τους εργάτες του) αφεντικό. Στον καπιταλιστικό 21ο αιώνα τα αφεντικά και το κράτος τους ξανασχεδιάζουν και επιβάλλουν νέες μορφές εξάρτησης, πάνω στις γραμμές της καθολικής επιτήρησης και της εγχρήματης πειθαρχίας. Το κάνουν μεθοδικά, υπόγεια και αποτελεσματικά, χάρη στις τεράστιες δυνατότητες που τους δίνει η ψηφιοποίηση, και χάρη στην άγνοια και στη διανοητική οκνηρία της τάξης μας: το σημαντικότερο, και το πραγματικό πολιτικό μέτρο της επιτυχίας τους, είναι ότι δεν συναντούν εμπόδια∙ τα εργατικά εμπόδια που θα έπρεπε.

Θα τα πάρει όλα ο γεροδιάβολος;

Ελευθερία δολοφονίας

Μετανάστες και πρόσφυγες στα σύνορα λευκορωσίας – πολωνίας… Είναι σαφές ότι απειλούν την εδαφική ακεραιότητα της δεύτερης και την ζωή των φρουρών της…

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.16) >> Αυτός ο νέος πολωνός πρωθυπουργός Tusk και η κυβέρνησή του είναι δημοκράτες – σωστά; Οι προηγούμενοι ήταν οι φασίστες. Ευτυχώς ηττήθηκαν…

Συνεπώς όλη η «δημοκρατική ευρώπη» πρέπει να υποδεχθεί με ένα ζεστό χειροκρότημα τον καινούργιο νόμο (πέρασε απ’ το δημοκρατικό πολωνικό κοινοβούλιο στα μέσα του περασμένου Ιούλη και υπογράφτηκε προς εφαρμογή απ’ τον πρόεδρο Duda προχτές) που επιτρέπει στους συνοριοφύλακες, την αστυνομία και τον στρατό της Βαρσοβίας να πυροβολούν κατά βούληση κατά των μεταναστών (που επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα χωρίς χαρτιά) εξασφαλίζοντας τους προκαταβολικά αμνηστία!!!

Μην σκεφτείτε τι φασισταριό είναι αυτό! Όχι! Ο νόμος δεν λέει «μπορείτε να σκοτώνετε όποιον και όποτε γουστάρετε αρκεί να μην είναι ξανθός…» Ο νόμος προστατεύει το «δικαίωμα αυτοάμυνας» των συνοριοφυλάκων, των μπάτσων και του στρατού στα σύνορα! Το πολύτιμο «δικαίωμα αυτοάμυνας» ενισχύει! Το πόσοι θα πληρώσουν αυτό το «δικαίωμα» επειδή είναι «απειλητικοί» είναι, απλά, παρενέργεια. «Παράπλευρη απώλεια». Εν πάσει περιπτώσει είναι δευτερεύον θέμα.

Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό μας» είναι φασίστες. Όσοι λένε «έξω οι ξένοι για το καλό τους» είναι … δημοκράτες…

Έχουμε και στα μέρη μας πολλούς τέτοιους.

«Ευλογιά των πιθήκων»

Δευτέρα 19 Αυγούστου (00.13) >> Οι caradinieroi/pfizeroi ζουν! (Κάποιοι σίγουρα…) Καραδοκούν να κάνει ο Tedros καμιά ανακοίνωση για «έκτακτη ανάγκη» για να ξεσπαθώσουν… Και να ορμήσουν εναντίον όσων θεωρούν «ψέκα», μπας και επιβραβευτούν ως πρωτοπόροι της … επιστήμης… και της σωτηρίας του κόσμου…

Η δραματική (;) ανακοίνωση του Tedros (η περσόνα του ΠΟΥ) περί «έκτακτης υγιεινομικής ανάγκης διεθνούς ενδιαφέροντος» (public health emergency of international concern / PHEIC) σχετικά με την ευλογιά των πιθήκων απέχει μεν απ’ την κήρυξη «πανδημίας», δεν παύει ωστόσο να έχει και τις κωμικές της διαστάσεις. Ως γνωστόν είναι η δεύτερη φορά που ο Tedros βγαίνει στο μεϊντάνι για την «ευλογιά των πιθήκων»! Η προηγούμενη ήταν στις 23 Ιούλη του 2022, και το έκανε εναντίον της γνώμης της συμβουλευτικής επιτροπής «ειδικών» που διαθέτει… Μ’ άλλα λόγια αυτός ο τύπος, asset των φαρμακομαφιών και του κυρ Βασίλη (του γνωστού Άρχοντα Θυρών και Παραθύρων…), έχει αποφασίσει να-σώσει-μόνος-του-τον-κόσμο! Τι γενναιότητα!!! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει… κάποτε.

Με τέτοιο παρελθόν το πιο τίμιο που θα μπορούσε να κάνει κάποιος ακούγοντας την τωρινή PHEIC θα ήταν να σκεφτεί «λύκος – λύκος – στο – μαντρί!». Ωστόσο η περίσταση έχει μια κάποια βάση, ειδικά υπό το πρίσμα του «άδολου ενδιαφέροντος» των δυτικών καπιταλισμών για την μοίρα της αφρικής… Ως γνωστό το ένα μετά το άλλο διάφορα κράτη της υποσαχάριας αφρικής διαολοστέλνουν τους δυτικούς στρατούς που τους προστατεύουν από κάθε κακό, κι αυτό έχει γίνει όντως μεταδοτικό! Τόσο μεταδοτικό που καλά θα ήταν να βρεθούν (οι αφρικάνοι) στριμωγμένοι και αναγκασμένοι να ζητήσουν το δυτικό «επιστημονικό» έλεος.

Στη δημοκρατία του κονγκό υπάρχει πράγματι μια αύξηση κρουσμάτων (και θανάτων) στην κατά τα άλλα ενδημική εδώ και δεκαετίες μόλυνση. Ας το θυμίσουμε: δεν πρόκειται για αερομεταφερόμενο (αναπνευστικό) ιό, συνεπώς δεν χωράει εδώ η σκηνοθεσία θανάτου που έγινε σε βάρος του τσαχπίνη. Ο ασθενής βγάζει «καντήλες» και η ευλογιά γίνεται μεταδοτική όταν υπάρχουν τέτοιες, απ’ το πύον, με άμεση επαφή: όπως στην παιδική ανεμοβλογιά.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στα παιδιά και στους ανήλικους ως 15 χρονών. Μπορεί εύλογα να υποθέσει κάποιος ότι η προσοχή στα πρώτα «σπυριά» δεν είναι και η μεγαλύτερη σ’ αυτές τις ηλικίες…

Αν η επιδίωξη είναι τώρα να σκηνοθετηθεί μια επιδημιολογική κρίση για την αφρική, συνοδευόμενη από εμβόλια και χμμμ… ίσως και κάποιους υγιειονομικούς περιορισμούς στην είσοδο αφρικάνων στην ευρώπη, τότε (καθόλου άδικα…) θα σκεφτείτε ότι αυτή η PHEIC ταιριάζει γάντι και με το ζήτημα «περιορισμού της μετανάστευσης»…. Γιατί όχι;

Κατά τα υπόλοιπα τα πράγματα είναι όπως τα φαντάζεσθε. Τα δύο διαθέσιμα εμβόλια είναι μάλλον «κλασσικά», εμπορεύματα δυτικών φαρμακομαφιών: το Jynneos της δανέζικης Bavarian Nordic και το ACAM2000 της σύμπραξης της αμερικανικής Gaithersburg και της γαλλικής Sanofi. Γίνονται δύο δόσεις και «αναμνηστικό», αν χρειαστεί, μετά από 2 ως 10 χρόνια. Για το πρώτο το κόστος εμβολιασμού ανά άτομο είναι 115 δολάρια∙ για το δεύτερο 139: καθόλου φτηνά!

Η γαλλική Sanofi (όπως και άλλες φαρμακομαφίες) αξιοποίησε γερά τους πρόσφατους ολυμπιακούς για να προβάλει το σωτήριο και cool έργο της…

Επιπλέον η «μέθοδος έγκαιρης διάγνωσης της μόλυνσης» (πριν, δηλαδή, εμφανιστούν συμπτώματα…) είναι το γνωστό PCR: το οποίο ΔΕΝ είναι διαγνωστικό μέσο, χρησιμοποιείται όμως έτσι (απ’ τους δυτικούς σωτήρες της ανθρωπότητας…) επειδή «βρίσκει» οτιδήποτε – και τα πάντα όλα! Είναι δηλαδή ιδανικό για να εκτοξεύσει την πελατεία των φαρμακομαφιών. Αν το έχετε ξεχάσει δείτε πόσο ευθύς, κατηγορηματικός (και εχθρικός απέναντι σε διάφορους κανάγιες, «ειδικούς» κλπ) ήταν ο ίδιος ο εφευρέτης του PCR, ο θρυλικός (και νομπελίστας) Kary Mullis:

Την ιδιοκτησία και την προώθηση αυτών των παραπλανητικών τεστ για την ευλογιά των πιθήκων τα έχει η αμερικανική εταιρεία Cepheid, στο pay roll του κυρ Βασίλη… Η Cepheid είναι θυγατρική της Donaher Corporation, της οποίας οι μεγαλύτεροι μέτοχοι είναι η Black Rock, η Vanguard και άλλες παρόμοιες…

Με δυο λόγια: το δυτικό φαρμακομαφιόζικο κεφάλαιο αφενός θα «διαγνώσει» πόσοι αφρικάνοι κινδυνεύουν να αρρωστήσουν και να πεθάνουν (πολλοί, πάρα πολλοί!!!), και αφετέρου θα τους σώσει. Τα κράτη τους φυσικά θα χρεωθούν γερά… Επιπλέον θα χρωστάνε και χάρη στην φιλεύσπαχνη δύση.

Απ’ τις αρχές του 2020 οι ευκαιρίες και οι δυνατότητες για την ευρύτερη δυνατή κοινωνική επίγνωση / συνειδητοποίηση του τι είναι ο καπιταλισμός του 21ου αιώνα και ποιος είναι ο κεντρικός ρόλος της μαζικής και οργανωμένης παραγωγής νοσηρότητας μέσα σ’ αυτόν, ήταν πολλές. Πολλές ήταν και οι ευκαιρίες να γίνει κατανοητή η γεωπολιτική διάσταση της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας.

Τώρα, με την ευλογιά των πιθήκων υπάρχει άλλη μία – που κανονικά δεν θα χρειαζόταν. Εκατοντάδες, μπορεί και χιλιάδες άντρες και γυναίκες στην αφρική έχουν σακατευτεί ή και πεθάνει απ’ τα ιατρικά «πειράματα» των δυτικών φαρμακομαφιών εδώ και δεκαετίες – και κανείς «ευαίσθητος» δεν έμαθε τίποτα. Το θέμα λοιπόν δεν είναι απλά και μόνο η έξαρση μιας υπαρκτής αρρώστιας στο κονγκό ή αλλού. Οι συνθήκες υγιεινής, ειδικά σε επαρχιακές γειτονιές δεν είναι οι καλύτερες∙ συχνά υπάρχει πρόβλημα και στο νερό: για τις μολυσματικές αρρώστιες η αντιμετώπιση τέτοιων ελλείψεων είναι το πιο αποτελεσματικό μέτρο.

Το θέμα είναι ότι πάντα εκεί οι δυτικοί «πυροσβέστες» ήταν και είναι πυρομανείς… Όπως πλέον (έχουν αποδειχθεί) παντού.

Ζήτω τα (νέα) blue collars!

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.32)>> Ξεκίνησε καλά. Συνεχίστηκε καλύτερα: γιατί να κρατάμε τις βιομηχανίες μας (μαζί μ’ αυτήν την ζόρικη εργατική τάξη) στο έδαφός μας όταν μπορούμε να στείλουμε την βιομηχανική μας παραγωγή (χωρίς την εργατική τάξη μας!) στην άλλη άκρη του κόσμου, με πολύ φτηνότερα μεροκάματα και με καθεστώτα λίγο πολύ δικτατορικά ώστε να μην γίνονται απεργίες;

Το πράγμα για τα δυτικά αφεντικά άρχισε να δουλεύει απ’ τα ‘80s και απογειώθηκε στα ‘90s. Όλα καλά: φτηνή παραγωγή (φτηνή σε σχέση με το αν γινόταν στις δυτικές επικράτειες), και μετακίνηση του «εγχώριου» δυτικού καπιταλιστικού μοντέλου προς τον τριτογενή και, κυρίως, τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες… «Το χρήμα γεννάει χρήμα». Super!…

Όμως τα «θαύματα» δεν κρατούν για πάντα! Μετά την χρηματιστηριακή κατάρρευση του 1997, τις λεγόμενες «τίγρεις της ασίας» (κράτη που είχαν επιλεγεί να γίνουν οι βάσεις του δυτικού, βιομηχανικού outsourcing…) διαδέχτηκε σε μεγάλο βαθμό ο κινέζικος καπιταλισμός. Κι έπειτα (όχι μετά από αιώνες, μετά από σχεδόν μια δεκαετία, απ’ το 2007 ως το 2015) ο κινεζικός καπιταλισμός άρχισε να βγάζει δόντια. Πολλά δόντια. Όλο και περισσότερα δόντια: έπαψε να είναι ο καπιταλισμός των φτηνών T–shirt και της σαγιονάρας και άρχισε να γίνεται με δικές του εταιρείες βιομηχανικός και τεχνολογικός ανταγωνιστής των δυτικών αφεντικών – στα ίσια!

Εν τω μεταξύ στις δυτικές επικράτειες πανηγύριζαν για την gig economy, τον «καπιταλισμό του διαμοιρασμού» και τις νέες εταιρείες (και θέσεις εργασίας…) που εμφανίζονταν. Αλλά ο δευτερογενής έμενε στην μακρινή Ασία… Και τι θα μπορούσε να σημαίνει αυτό αν (λέμε «αν»…) ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός οξυνόταν και η βιομηχανική ασιατική βάση γινόταν «βάση του εχθρού»;

Το ψόφιο κουνάβι, μ’ όλη την ψοφιοκουναβοσύνη του (το επιτελείο του δηλαδή) είδε τον κίνδυνο! Και σάλπισε «πατριωτισμό» για τις μεγάλες αμερικανικές εταιρείες που είχαν στρογγυλοκαθήσει στο κινεζικό έδαφος (και στην κινεζική εργατική τάξη…) «Γυρίστε πίσω»!!! Δύσκολο ως αδύνατο. Ζήτημα «εργατικού κόστους», ζήτημα ειδίκευσης… Ο νυσταλέος Jo ήταν σε παρόμοια γραμμή αλλά πιο επιθετικός: πρώτα ξεχαρβάλωσε την γερμανική βιομηχανία (: nord stream…) και ύστερα την δωροδόκησε για να μεταφέρει την παραγωγή της στις ηπα. Μέτρια αποτελέσματα γι’ αυτήν την τακτική ενδο-δυτικού κανιβαλισμού: διάφορα γερμανικά αφεντικά προτίμησαν να μεγαλώσουν τα εργοστάσιά τους στην κίνα…

Σα να μην έφταναν αυτά, προέκυψε και κάτι ακόμα χειρότερο: η βιομηχανική βάση της μιλιταριστικής πρωτοκοσμικής παραγωγής (όπλα, εξαρτήματα, αναλώσιμα) είχε επίσης γίνει outsourcing! Παράδειγμα; Τα ναυπηγεία. Γιατί να κρατάς ναυπηγεία (είτε για εμπορικά είτε για πολεμικά πλοία) αν μπορείς να κάνεις την δουλειά σου στην ιαπωνία και στη νότια κορέα; Σωστά. Μόνο που τα τουλάχιστον 20 μεγάλα ναυπηγεία του μεγαλύτερου ανταγωνιστή σου, του Πεκίνου, ανέπτυξαν συν τω χρόνω μια ασύλληπτη παραγωγικότητα (με την χρήση, πλέον, σύνθετων αλγόριθμων, προχωρημένης αυτοματοποίησης / ρομπότ, κλπ) ξεπερνώντας τα ιαπωνικά και τα νοτιοκορεάτικα ναυπηγεία, που στο κάτω κάτω δεν έχουν μόνο αμερικάνους πελάτες.

Άρα; Αν πρέπει να συντηρήσεις και να μεγαλώσεις την αρμάδα σου πρέπει να ξαναστήσεις κάποια ναυπηγεία σου in usa! Είναι εύκολο; Όχι και τόσο. Εκτός απ’ τις εγκαταστάσεις χρειάζεται και η ζωντανή εργασία. Ανειδίκευτη αλλά και ειδικευμένη, όχι βέβαια με βάση τις τεχνικές προδιαγραφές του 1970 και του 1980!!! Οπότε βγαίνεις στο ψάξιμο∙ φτιάχνεις διαφημίσεις, video, κλπ.

Το παρακάτω video είναι διδακτικό για τις περιστάσεις – και χαριτωμένο. Δημιούργημα του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού, δυσφημεί τις «σκατοδουλειές» της gig economy (τηλεφωνικά κέντρα, delivery, uberοδήγηση, βόλτες για σκύλους, σούπερ μάρκετ…) ακόμα και την δουλειά στο σπίτι (ράψιμο…) και υπόσχεται αναβαθμισμένη, ήρεμη και με μέλλον δουλειά στα (νέα) ναυπηγεία! Βιομηχανική δουλειά!…

Ναι!!! Τι πάει να πει “δεν θέλουμε να γίνουμε εργάτες”, ε; Και τι είσαστε δηλαδή; Ίσως μ’ ένα master στη ρομποτική ηλεκτροκόλληση ή μ’ ένα διδακτορικό στη διαχείριση συστημάτων σύνθετων αλγόριθμών (: «τεχνητή νοημοσύνη»…) να βρει ο καθένας και η καθεμιά τον βιομηχανικό (και πατριωτικό…) παράδεισό του / της…

 

Το σύντομο σενάριο: η Rosie the Riveter, η «εικόνα / σύμβολο» της αμερικάνας βιομηχανικής προλετάρισσας στη διάρκεια του Β παγκόσμιου, αναβιώνει και ταλαιπωρείται σήμερα από δουλειά σε δουλειά της gig economy, τρώγοντας στη μάπα τους κάθε είδους πελάτες. Τριτογενής γαρ!!! Μέχρι που τα βήματά της την φέρνουν στην πύλη του ναυπηγείου…

Ωωωω! Αυτό δεν είναι ναυπηγείο! Εκκλησία είναι!!!

(Όσο για την Edith Piaf στο βάθος; Όχι, δεν είναι απ’ τους παριζιάνικους ολυμπιακούς…)

Ό,τι λάμπει είναι (και) χρυσός – αλλά όχι μόνο

Δευτέρα 29 Ιούλη (00.08)>> Έχετε διαβάσει ξανά και ξανά εδώ (πιθανότατα και αλλού) για την διεθνή διαδικασία που ονομάζεται «αποδολαριοποίηση». Πρόκειται για τον σταδιακό αλλά σταθερό περιορισμό της χρήσης του αμερικανικού νομίσματος (και, σε δεύτερο χρόνο, σχεδόν όλων των πρωτοκοσμικών: ευρώ, στερλίνα, κλπ) είτε ως αποθεματικού νομίσματος, είτε ως γενικού ενδιάμεσου των διεθνών συναλλαγών / εμπορίου / τιμολόγησης. Οι μορφές που έχει πάρει αυτή η (μεσοπρόθεσμα υπονομευτική / καταστροφική για την δυτική ηγεμονία) διαδικασία είναι η καθιέρωση εθνικών νομισμάτων από διάφορα κράτη στις μεταξύ τους συναλλαγές∙ η δημιουργία του ψηφιακού / λογιστικού UNIT∙ και η αντικατάσταση των αποθεματικών νομισμάτων (του δολαρίου κατ’ αρχήν) στις κρατικές, κεντρικές τράπεζες από χρυσό.

Κάποιος θα ρωτούσε εύλογα αν αυτή η διαδικασία αφορά όχι μόνο το Πεκίνο, την Μόσχα, το Καράκας ή μια χούφτα ακόμα κράτη γνωστά για τις … σχέσεις τους με την Ουάσιγκτον, αλλά και κράτη του λεγόμενου «παγκόσμιου νότου», που είναι και τα πιο αδύναμα από καπιταλιστική άποψη, άρα και τα πιο ευάλωτα σε «αλλαγές παραδείγματος». Αν έχετε τέτοιες απορίες σημειώστε λοιπόν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.