Η Μεγάλη Πορεία της Επιστροφής

Κυριακή 31 Μάρτη. Τρία σύντομα video πιο κάτω. To πρώτο είναι στιγμιότυπα απ’ τις χθεσινές διαδηλώσεις στη λωρίδα της Γάζας – ο ισραηλινός στρατός σκότωσε τρεις διαδηλωτές ακόμα την Παρασκευή και το Σάββατο.

https://www.youtube.com/watch?v=pz7kdONR9bw

Το δεύτερο είναι απ’ την χθεσινή συγκέντρωση αλληλεγγύης / μνήμης στη Ν. Υόρκη.

Και το τρίτο είναι κάπως παλιότερο. Στις 21 Σεπτέμβρη του 2018, πριν 6 μήνες και κάτι, μια 50άδα ισραηλινοί αντιφασίστες αναρχικοί έκαναν συγκέντρωση αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση, στην Malaka, κοντά στον φράκτη, στα ανατολικά της πόλης της Γάζα.

Λίγοι – αλλά σε μια εκφασισμένη κοινωνία γενναίοι και γενναίες. (Δεν ξέρουμε που βρίσκονται τώρα…)

(φωτογραφία επάνω: Τα drones των αδυνάτων, 110% παλαιστινιακή εφεύρεση: χαρταετοί μολότοφ…)

Παιχνίδια με τον διάολο 1

Κυριακή 31 Μάρτη. Αν θα ήταν δυνατόν – είναι; Η Ουάσιγκτον κάνει σε διάφορα ταμπλώ τις ιμπεριαλιστικές κινήσεις της· και η «ενεργειακή ασφάλεια» είναι ένα απ’ τα βασικά. Το «σχέδιο Guaido» στη βενεζουέλα είναι η τελευταία απόδειξη, σε μια σειρά από πρόσφατες, που πυκνώνουν γρήγορα.

Η συμμαχία των νο 1 ντόπιων αφεντικών, των εφοπλιστών, με τις «βρώμικες» κινήσεις της Ουάσιγκτον είναι δεδομένη: έχουν στους στόλους τους και τάνκερ και γκαζάδικα LPG. Συνεπώς δεδομένη είναι και η «σκληρή» πρόσδεση του ελληνικού ιμπεριαλισμού στους αμερικανικούς σχεδιασμούς (στα ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής» δεν αποφασίζει ο «λαός»… Αυτός χορταίνει με την “πολιτική tittytainment”…). Έχει, βέβαια, τις ιδιαίτερες δικές του ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες το ελλαδιστάν. Όμως ακόμα κι αν αυτές δεν βγουν, η συμμαχία Αθήνας – Ουάσιγκτον (με τις όποιες προεκτάσεις της), όπως κατά συνέπεια και η συμμαχία Αθήνας – Τελ Αβίβ δεν θα αλλάξουν. Ή, αν το θέλει κάποιος, είναι πολύ αργά για να αλλάξουν· εκτός αν η ντόπια ριζοσπαστική (και εργατική) συνειδητοποίηση του τι συμβαίνει αποκτήσει έγκαιρα εύρος και βάθος. (Το «παλεύουμε» αλλά τα εμπόδια είναι πολλά).

Το υποστηρίζαμε ήδη απ’ την εποχή της αμερικανικής εισβολής στο ιράκ, το 2001: η Ουάσιγκτον δεν θέλει τα ιρακινά πετρέλαια για τις εταιρείες της – θέλει να τα «θάψει» για όσο περισσότερο καιρό μπορεί… Η άποψή μας ήταν οικτρά μειοψηφική – αλλά έχει αποδειχθεί σωστή. Αυτό επιβεβαιώνεται σταθερά από τότε, σε διάφορες περιπτώσεις: λιβύη, βορειοανατολική συρία, βενεζουέλα – και προσπάθειες «αποκλεισμού» των ιρανικών υδρογονανθράκων απ’ την παγκόσμια αγορά. Το ανάλογο ισχύει με το nord stream 2 και το ρωσικό φυσικό αέριο.

Το σχέδιο έχει ως τώρα μερικές επιτυχίες, απέχει όμως απ’ το ιδανικό. Επειδή, δε, έχει γίνει σαφές απ’ τους ανταγωνιστές του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, είναι καθόλα πιθανό ότι θα απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα! (Στους πολέμους δεν υπάρχει «ιδιοκτησία των μέσων / όπλων»!).

Οι wonna be “σεΐχηδες” της ανατολικής Μεσογείου θα βρεθούν μέσα στη φωτιά – αλλά ξέρουν: εμείς είναι που θα καούμε. Τα “εξαίσια θύματα”…

Παιχνίδια με τον διάολο 2

Κυριακή 31 Μάρτη. Να τι αποδεικνύει ένα μόνο πρόσωπο (υπάρχουν, φυσικά, πολύ περισσότερα!): ο αμερικάνος υπ.εξ. Mike Pompeo. Ο καλοδιαφημισμένος στα μέρη μας plus 1 της συμμορίας των τριών (Αθήνα – Λευκωσία – Τελ Αβίβ).

Πριν γίνει υπ.εξ. ο «πομπηίας» είχε περάσει για ενάμισυ χρόνο απ’ το πόστο του διευθυντή της c.i.a. (τον προσέλαβε το ψόφιο κουνάβι τον Γενάρη του 2017 – ως τον Απρίλη του 2018). Αλλά δεν είναι αυτό το βασικό προσόν του. Η «προίκα» του είναι η επαγγελματική σταδιοδρομία του: για πολλά χρόνια υποδιευθυντής της Sentry International, μιας εταιρείας που φτιάχνει εξοπλισμό άντλησης πετρελαίου και αερίου, θυγατρικής του μεγάλου αμερικανικού ομίλου Koch – με ακροδεξιές πολιτικές προτιμήσεις (η οικογένεια Koch). Ο «πομπηίας» είναι «άνθρωπος» του Koch, πράγμα που του εξασφάλισε και την εκλογή του σαν βουλευτή. Ο «πομπηίας» ανέλαβε με την υπουργοποίησή του την διαχείριση / διεκπεραίωση εκείνου που είχε αναλάβει πριν απ’ αυτόν ο επίσης «πετρελαιάνθρωπος» Rex Tillerson σαν υπ.εξ., αλλά είτε δεν μπορούσε είτε δεν ήθελε να το κάνει.

Να πως εξέθεσε την αποστολή του μιλώντας σε αμερικανικό κοινό πριν 2 βδομάδες (στις 12 Μάρτη του 2019) στο ετήσιο ενεργειακό συνέδριο CERAweek στο Huston του Τέξας (η δική μας «αποκωδικοποίηση» στη συνέχεια):

… Βρισκόμαστε πια σε μια νέα εποχή ανακαλύψεων, που η ιστορία θα την θυμάται σαν μεγάλη κοινωνική αλλαγή, και παγκόσμια αλλαγή. Αντί να πλέουμε σε μακρινές περιοχές, κάνουμε ανακαλύψεις εδώ ακριβώς, στις ηπα, κάτω απ’ τα πόδια μας. Η «επανάσταση του σχιστολίθου» [σ.σ.: της εκμετάλλευσης του σχιστολιθικού πετρελαίου και αερίου] αλλάζει την ζωή των αμερικάνων και όλου του κόσμου…. Μόλις πριν μια δεκαετία ζούσαμε σ’ έναν κόσμο απ’ όπου έπρεπε να εισάγουμε το 60% των αναγκών μας σε πετρέλαιο, και τώρα έχουμε ξεπεράσει το όριο της ενεργειακής ανεξαρτησίας… και υπάρχει ένα ακόμα πιο λαμπρό μέλλον μπροστά μας.

… Κι έτσι θέλω να έρθω στο βασικό θέμα, στο τι σημαίνει η καινούργια μας ενεργειακή αφθονία για την αμερικανική εξωτερική πολιτική… Είναι πολύ απλό: η αφθονία μας σε πετρέλαιο μας επιτρέπει να βοηθήσουμε τους φίλους μας να έχουν ενεργειακή διαφοροποίηση. Δεν θέλουμε οι ευρωπαίοι σύμμαχοί μας να εξαρτώνται απ’ το ρωσικό αέριο του nord stream 2 όπως δεν θέλουμε να εξαρτιώμαστε εμείς απ’ το πετρέλαιο της βενεζουέλας…

… Η αλήθεια είναι, κι εδώ βρίσκεται το κουμπί: δεν εξάγουμε απλά αμερικανική ενέργεια, εξάγουμε το εμπορικό μας σύστημα στους φίλους και εταίρους μας… Το μοντέλο μας έχει σημασία τώρα, στ’ αλήθεια, περισσότερο από ποτέ στην ιστορία του ανταγωνισμού μεταξύ μεγάλων δυνάμεων…

… Η κυβέρνηση Trump δουλεύει σκληρά, στηριγμένη στη βαθιά πεποίθηση ότι πρέπει να απλώσουμε τα αμερικανικά συμφέροντα βελτιώνοντας τα εργαλεία των διπλωματών μας, ειδικά τα εργαλεία της αμερικανικής ενεργειακής αφθονίας…

Είπε κι άλλα ο «πομπηίας» στις 12 Μάρτη. Για την κίνα, την ρωσία, το ιράν, την συρία, την βενεζουέλα: οι «κακοί προμηθευτές» (ή, στην περίπτωση του Πεκίνου, ο «κακός» που εμποδίζει τους γειτονές του να αναθέσουν σε αμερικανικές εταιρείες την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων κοιτασμάτων). Τι είναι, όμως, αυτό που εννοεί; Πρόκειται, απλά, για ένα ακόμα επεισόδιο «εμπορικού πολέμου», όπως ας πούμε η αμερικανική σόγια ή τα αμάξια;

Παιχνίδια με τον διάολο 3

Κυριακή 31 Μάρτη. Όχι… Σε πρώτο χρόνο η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη «πετρελαϊκή αυτάρκεια» των ηπα – μια εκστρατεία που ξεκίνησε σταδιακά απ’ τα ‘00s – και, στη συνέχεια, η «ενεργειακή αφθονία» (που άρχισε να κορυφώνεται απ’ το 2012 και μετά, όταν ο Obama ανακήρυξε την εκμετάλλευση των σχιστολιθικών κοιτασμάτων σε «εθνική προτεραιότητα») είναι, κυρίως, ζήτημα γεωπολιτικής ηγεμονίας.

Το πρώτο και πιθανότατα το σημαντικότερο που θέλει να κρατήσει η Ουάσιγκτον είναι τον διεθνή κύκλο κυκλοφορίας του δικού της «εθνικού» νομίσματος, του δολαρίου, ως πετρο-δολαρίου· με (προτιμώμενη) συμμετοχή του Ριάντ και των υπόλοιπων πετροδικτατοριών της αραβικής χερσονήσου· αλλά εν ανάγκη και χωρίς αυτές. Καθώς η «ενέργεια» είναι βασικό καπιταλιστικό εμπόρευμα, το νόμισμα με το οποίο γίνονται οι αγοραπωλησίες υδρογονανθράκων είναι de facto νόμισμα γενικών διεθνών συναλλαγών· αλλά και αποθεματικό νόμισμα.

Μεσοπρόθεσμα (αυτή είναι η διατυπωμένη από καιρό γνώμη μας) η «ενεργειακή χειραφέτηση» της Ουάσιγκτον απ’ την αραβική χερσόνησο μπορεί να εξελιχθεί και σε «γεωπολιτική χειραφέτηση» (αν συμφωνήσει και το φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ): τότε οι πετροχούντες θα ξαναγίνουν αμμόλοφοι… Εν τω μεταξύ όμως το ψοφιοκουναβιστάν ασκεί μια επιθετική έως βίαιη «εξωτερική πολιτική» εξαγωγών του πετρελαίου και του (υγροποιημένου) φυσικού αέριου του προκειμένου να κρατήσει το δολάριο σε όσο μεγαλύτερη διεθνή κυκλοφορία γίνεται. Κι αυτό, πέρα απ’ αυτές καθεαυτές τις αμερικανικές εξαγωγές, μπορεί να ενισχυθεί και από οποιαδήποτε «συμμαχική παραγωγή» υδρογονανθράκων τιμολογείται σε δολάρια… Απ’ την στιγμή, πάντως, που η Ουάσιγκτον “επαν-εθνικοποίησε” ουσιαστικά τόσο την εξόρυξη υδρογονανθράκων  όσο και την προώθηση της κυκλοφορίας των πετροδολαρίων, ένα είναι το βέβαιο σύνθημα: θάνατος στους ανταγωνιστές!

Τον Οκτώβρη 2011 η τότε διοίκηση Obama δημιούργησε το «γραφείο ενεργειακών πηγών» (bureau of energy resources, ΒΕR), με 6 υποδιευθύνσεις, εκ των οποίων η μία αφορά την ευρώπη, το “δυτικό ημισφαίριο” και την αφρική (θεωρώντας τα, προφανώς, μια ενιαία ενεργειακή ενότητα), μια ακόμα αφορά την μέση Ανατολή και την ασία, ενώ μια τρίτη την προπαγάνδα και τις προβλέψεις. Θεωρείται κάτι σαν “στρατηγείο”, κάτι σαν “ενεργειακό πεντάγωνο” των ηπα.

Ωστόσο δεν υπάρχει κανένας νόμος της φύσης ή του καπιταλισμού που να εξασφαλίζει ότι αυτή η τακτική, που συμπυκνώνεται στο «καταστρέφω ή μπλοκάρω τις ενεργειακές εξαγωγές των ανταγωνιστών μου – ενισχύω τις δικές μου και των στενών συμμάχων μου» είναι και θα παραμείνει μονοπώλιο της Ουάσιγκτον!!! Μπορούν, κάλιστα, να την εφαρμόσουν (για τα δικά τους συμφέροντα) και οι ανταγωνιστές της… Και αυτό ακριβώς κάνουν. Προς το παρόν με μισο-ήπιο τρόπο…

Παιχνίδια με τον διάολο 4

Κυριακή 31 Μάρτη. Ερχόμαστε έτσι στην επικίνδυνη γελοιότητα του ελληνικού ιμπεριαλισμού και των «ενεργειακών φαντασιώσεών» του – συμπεριλαμβανομένης εκείνης περί “regional stability” την οποία καθε τόσο οι πολιτικές βιτρίνες μας φτύνουν στα μούτρα.

Πρώτον: από πότε ενεργειακά εμπορεύματα τιμολογημένα σε ευρώ είναι συμβατά με τα αμερικανικά συμφέροντα;

Δεύτερον: από πότε οι ανταγωνιστικοί ιμπεριαλισμοί είτε προς τον αμερικανικό είτε προς τον ισραηλινό και τον ελληνικό, θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια;

Τρίτον: από πότε η σταδιακή μείωση της ζήτησης για υδρογονάνθρακες (κατ’ αρχήν πετρέλαιο) είναι η βασιλική οδός για την εμπορικά πετυχημένη αύξηση της προσφοράς; Και πως μεθοδεύεται στον καπιταλιστικό κόσμο το να μειωθεί με το ζόρι η προσφορά – για να κρατηθούν ψηλά οι τιμές;

Όλο το κόλπο του «ενεργειακού eldorado» βρωμάει πόλεμο!

Ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία, αλληλεγγύη στην παλαιστινιακή αντίσταση

Σάββατο 30 Μάρτη. Επάνω το καθήκον μας χτες. (Το δικό σας; Εσείς ξέρετε).

Κάτω η διάταξη του απαρτχάιντ ισραηλινού στρατού χτες, έξω απ’ τη Γάζα. Για την αντιμετώπιση των διαδηλώσεων της επετείου ενός χρόνου απ’ την αφετηρία της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής».

Θα κοιτάξουμε αυτές τις χιλιάδες ανδρών και γυναικών της Παλαιστίνης, θα χαμηλώσουμε με σεβασμό το κεφάλι, αλλά θα έχουμε το δικαίωμα να ψιθυρίσουμε: δεν σας ξεχάσαμε, δεν σας ξεχνάμε. «Δεν είχαμε δουλειές», «δεν είχαμε άλλες προτεραιότητες», «δεν ξεχαστήκαμε».

Λιγότεροι ή περισσότεροι ένα είναι σίγουρο: δεν θα ζητήσουμε απ’ την Ιστορία του Κόσμου να μας λυπηθεί. Δεν θα ζητήσουμε απ’ τα αφεντικά αυτού του κόσμου να δείξουν έλεος. Αλλοίμονο στους πολύ περισσότερους που μόνο αυτό θα έχουν να κάνουν· και θα λάβουν ό,τι τους αξίζει…

Αλλοίμονο.

Τα ημισφαίρια…

Σάββατο 30 Μάρτη. Ενδιαφέρουσες απόψεις για τον πλανήτη (και τους ιμπεριαλισμούς) απ’ τον δηλητηριώδη «σύμβουλο εθνικής ασφαλείας» (τίνος άλλου; του ψοφιοκουναβιστάν) John Bolton:

… Προειδοποιούμε πολύ σοβαρά παράγοντες εξωτερικούς του Δυτικού Ημισφαιρίου κατά της ανάπτυξης στρατιωτικών δυνάμεων στη Βενεζουέλα, ή οπουδήποτε αλλού στο Ημισφαίριο, με σκοπό την εδραίωση ή την επέκταση στρατιωτικών επιχειρήσεων…

Προφανώς και έχει στραβώσει η Ουάσιγκτον με την κατάρρευση των σχεδίων της για την βενεζουέλα. Ενώ οι 100 ρώσοι (πεζοναύτες; στρατιωτικοί ειδικοί αεράμυνας; what ever…) δεν είναι με καμμία έννοια επικίνδυνοι από ποσοτική άποψη, είναι σαφές το ποιοτικό «μήνυμα» που κουβάλησαν. Έτσι, ο άλλος σωματοφύλακας, ο δόλιος ο κυρ «πομπηία» (φίλος του π.ε.τ., ε;) πουλάει τρέλα (παριστάνοντας τον άνετο):

… Έχουμε ένα πολύ όμορφο κατάλογο από διάφορα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε στις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις. Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουνε με οικονομικούς όρους, με όρους κυρώσεων. Είναι πολλά που έχουμε στη λίστα μας. Έτσι, οι Ρώσοι θα πληρώσουν το τίμημα γι’ αυτό…

Αυτό λέγεται (και είναι) σπιράλ. Διότι αν η Ουάσιγκτον παραδέχεται την ήττα της στη βενεζουέλα (της οποίας κρίσιμο μεν αλλά μάλλον μικρό σημείο είναι η αποστολή των 100 ρώσων – η μαριονέτα Guaido είχε χάσει ήδη, πριν τις 23 Μάρτη, όλα τα «κόλπα» που πήγε να παίξει) και η αντίδρασή της είναι «οικονομικές κυρώσεις», τότε χάνει για δεύτερη φορά: είναι τόσο προβλέψιμη μέσα στην αδυναμία της, ώστε…

Ώστε όχι κάποιος υψηλά ιστάμενος αξιωματούχος στη Μόσχα ή στο Καράκας, αλλά ένα ceo να δηλώνει ανοικτά και δημόσια: «Η αμερικανική κυβέρνηση έχει ψυχολογία loser…» Δεν είναι, βέβαια, ένας οποιοσδήποτε ceo. Είναι ο Guo Ping, της γνωστής Huawei. Που το 2018 είδε αύξηση των κερδών της κατά 25%…

Τι να δείχνουν άραγε οι (αμοιβαίες) ελεεινολογίες – παράλληλα με τον παροξυσμό των στρατιωτικών εξοπλισμών;

Και τα υπόλοιπα ημισφαίρια…

Σάββατο 30 Μάρτη. Ακόμα κι αν αυτή είναι η γενική «κοινωνική προσέγγιση» σχεδόν για τα πάντα σήμερα, το ζητήματα του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού δεν προσφέρονται για … στοιχήματα! Ειδικά επειδή είναι γνωστό ποιοί χάνουν μόνιμα.

Η Μόσχα έχει αποφασίσει να μην αφήσει το καθεστώς Μαδούρο (και το Πεκίνο επίσης) – αλλά δεν είναι ζήτημα ιδεολογικής συγγένειας! Ούτε, βέβαια, αυτό το epic «ο άξονας της αντίστασης αντεπιτίθεται»… Η βενεζουέλα έχει τα μεγαλύτερα στον κόσμο διαπιστωμένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων (και μεγάλα κοιτάσματα χρυσού…). Και το ψοφιοκουναβιστάν, απ’ την αρχή της «επιχείρησης Guaido», δήλωσε πόσο πολύ ενδιαφέρεται να βάλουν χέρι σ’ αυτά τα κοιτάσματα αμερικανικές εταιρείες – όσο πιο φτηνά για τους προϋπολογισμούς τους γίνεται.

Ήταν η διακήρυξη ενός πλιάτσικου – αλλά και αρκετά περισσότερα. Η Μόσχα και οι σύμμαχοί της (Τεχεράνη, Ντόχα, παρακαυκάσια καθεστώτα) έχουν πιάσει καλή θέση στην παγκόσμια τροφοδοσία (ή μη τροφοδοσία…) με πετρέλαια / φυσικό αέριο – και ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος έχει πολλές σελίδες για τα ενεργειακά ζητήματα, ειδικά στη φάση της αλλαγής ενεργειακού μοντέλου. Όποιος ελέγχει μεγάλα κοιτάσματα δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα τα εκμεταλλεύεται και θα τα πουλάει. Μπορεί να τα κρατάει «παγωμένα» (λόγω μείωσης της ζήτησης) για να κρατάει ψηλά τις τιμές για όσα εκμεταλλεύεται.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, η Μόσχα ΔΕΝ θα μπορούσε να ανεχτεί να μπει αμερικανικό χέρι στα κοιτάσματα της βενεζουέλα! (Αυτόν τον πόλεμο, που θα κλιμακωθεί, θα έπρεπε να τον έχουν υπόψη τους όλοι οι φιλόδοξοι σεΐχηδες της ανατολικής Μεσογείου. Ξέρουν όμως καλά κάτι άλλο: οι «απώλειες» δεν θα είναι δικές τους. Θα είναι των παραμυθιασμένων υπηκόων).

Αυτά είναι «γνωστά μυστικά». Η Μόσχα όχι μόνο έστειλε τεχνικούς (;) για τους S-300 που έχει το καθεστώς Μαδούρο, αλλά προχωράει το στρατιωτικό σκέλος της συμμαχίας της μαζί του με ένα καινούργιο «κέντρο εκπαίδευσης σε στρατιωτικά ελικόπτερα». Δικής της παραγωγής. Η Μόσχα δεν πήγε στη βενεζουέλα για να φύγει … λόγω «οικονομικών κυρώσεων»! Μάλλον το αντίθετο συμβαίνει: τις έχει προϋπολογίσει, και εκτιμά ότι μεσοπρόθεσμα θα κερδίσει. Όχι μόνο επειδή το ποιος ελέγχει τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων στον κόσμο αξίζει τον κόπο.

Αλλά και επειδή οι αμερικανικές «κυρώσεις» γίνονται όλο και περισσότερο όπλο paintball…

Για πόσο ακόμα η Ουάσιγκτον θα προσπαθεί να κρατήσει τη θέση της πετώντας μελάνι σαν σουπιά θωρακισμένη νομισματικά;

Η προσπάθεια μετράει (;)

Σάββατο 30 Μάρτη. Κάθε φορά που η δόλια κυρά May ζητάει απ’ το house of commons να ψηφίσει για την συμφωνία της με την ε.ε. «τσιμπάει» περίπου 40 κουκιά. Στις 15 Γενάρη, άλμα νο 1, πήρε μόνο 202 (έναντι 432 που ήταν εναντίον). Συντριβή. Στην δεύτερη προσπάθεια, άλμα νο 2, στις 12 Μάρτη, πήγε στους 242 (έναντι 391). Στην τρίτη, άλμα νο 3, που έκανε χτες, έφτασε τους 286 (έναντι 344). Δεν το λες “ντέρμπυ”, το λές όμως «προσωπικό ρεκόρ», με σαφή τάση βελτίωσης! Αν υπήρχε περιθώριο για μια ακόμα προσπάθεια, ένα τέταρτο άλμα, θα μπορούσε να πιάσει τους 325 (έναντι 300)… Μόνο που στο «εις μήκος» αν δεν καταφέρεις να κάνεις έγκυρο άλμα με 3 προσπάθειες δεν υπάρχει τέταρτη…

Κι έτσι, ενώ η δόλια κυρά May έχει καταφέρει κάτι αξιόλογο, να ξεκινήσει με μόνο 196 συντηρητικούς βουλευτές (του κόμματός της) υπέρ της συμφωνίας της στα μέσα Γενάρη και να τους κάνει 277 στα τέλη Μάρτη, βρίσκεται πια στο δρόμο προς το λογιστήριο. Για να πάρει το χαρτί της απόλυσης…

Σε πρώτη ανάγνωση φαίνεται πως οι πολιτικοί εκπρόσωποι του βρετανικού λαού εξακολουθούν πεισματικά να μην ξέρουν τι θέλουν – παραμένοντας, όπως και ο βρετανικός λαός, cool. Λίγο πιο προσεκτικά να κοιτάξει κανείς όμως, πρέπει να σημειώσει αυτήν την εξέλιξη: οι συντηρητικοί, κατά σημαντική πλειοψηφία υπέρ του αποφασιστικού brexit, μ’ αυτήν την επίμονη προσπάθεια «ξανά και ξανά και ξανά» της δόλιας κυρά May, έχουν μετατοπιστεί αισθητά υπέρ της συμφωνίας της για light brexit. Ενώ οι εργατικοί, κατά πλειοψηφία bremainers, παραμένουν μεν σταθερά κατά της «συμφωνίας May», αλλά αυτό – είναι σαφές – οφείλεται περισσότερο στους αντιπολιτευτικούς στόχους τους, παρά στο είδος των σχέσεων που θα ήθελαν με την ε.ε. (όπου το «May brexit» τους είναι σαφώς προτιμότερο από το «μαλλιοκούβαρα brexit»).

Είναι γνωστό ότι πριν γίνει πρωθυπουργός η δόλια κυρά May ήταν φανατική bremainer. Το κόμμα της της ανέθεσε να κάνει κάτι κόντρα στις πεποιθήσεις της, και κέρδισε την συμπάθεια της ασταμάτητης μηχανής για τον αδιέξοδο επαγγελματισμό της! Αν, τώρα, αυτό που έχει απομείνει στο Λονδίνο είναι εκλογές, κι αν η επόμενη κυβέρνηση είναι των (κατά πλειοψηφία bremainers) εργατικών, η μετατόπιση που πέτυχε η δόλια κυρά May στο δικό της κόμμα θα είναι μια πολύτιμη προίκα!

Φυσικά, εκλογές τέτοια ώρα σημαίνει πολύμηνη παράταση για την «έξοδο». Με συμμετοχή στις ευρωεκλογές; Εικάζουμε πως όχι – αυτό θα ήταν το πιο λογικό. Η ε.ε. δεν διαπραγματεύεται την «συμφωνία May». Θα μπορούσε όμως να δώσει μια τέτοια παράταση, στην προοπτική μιας κυβέρνησης Corbyn, και μιας κάποιας «συμφωνίας Corbyn» – ελάχιστα διαφορετικής απ’ την «συμφωνία May», τόσο όσο (όμως) ώστε να εγκριθεί απ’ το Westminster και τελειώνει η αγγλική ζαλάδα. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα θέματα για την ε.ε.!

Κυβέρνηση Corbyn; Χμμμμ… Μια καλή εκδοχή για να σβήσουν οι φωτιές μεταξύ Λονδίνου και ε.ε…. Και να ανάψουν αλλού. Στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ… (Τι θα κάνουν έναντι μιας τέτοιας προοπτικής;)

Ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία

Παρασκευή 29 Μάρτη. Σήμερα το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία καλεί συγκέντρωση έξω απ’ το υπουργείο εξωτερικών, στις 6.30 το απόγευμα. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην παλαιστινιακή αντίσταση, συγκέντρωση ενάντια στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία.

Και γιατί αυτό σας αφορά, ή θα έπρεπε; Ο παγκόσμιας εμβέλειας τενεκεδένιος, που νοιώθει “τόσο familiar” στη συμμορία των δολοφόνων, και που δεν μπορεί να θυμηθεί πόσες φορές τα έχουν πει με τον αρχιφασίστα Netanyahou, είναι απλά ένας απ’ τους φτηνούς εντολοδόχους του ελληνικού κράτους / κεφάλαιου / παρακράτους. Θέλουμε δε θέλουμε, θέλετε δε θέλετε, αυτό το σύμπλεγμα εξουσίας μας σέρνει και σας σέρνει μαζί του και πίσω του, επειδή αυτό είναι το «εθνικό συμφέρον». Το «εθνικό συμφέρον» που είναι συνένοχο στη σφαγή των Παλαιστινίων ανδρών και γυναικών· το «εθνικό συμφέρον» που αύριο θα είναι συνένοχο σε πολύ χειρότερα.

Έχουμε και έχετε όλοι αίμα στα χέρια, όπως οι υπήκοοι άλλων ιμπεριαλισμών… Η ανόρεχτη home «αντίρρηση» δεν αλλάζει τίποτα σ’ αυτό – το ξέρετε καλά. Το συμβούλιο για την εργατική αυτονομία δεν ψάχνει να στρατολογήσει μέλη· κανείς δεν κινδυνεύει απ’ αυτό! Η ξεκάθαρη αντίσταση στην ελληνο-ισραηλινή συμμαχία είναι το ελάχιστο που οφείλουμε στους Άλλους (και σ’ εμάς), ακόμα κι αν απέχει πολύ απ’ το να είναι στο κατάλληλο μέγεθος για να φτύσει αποτελεσματικά στα μούτρα των τνόπιων αφεντικών. Όμως πάντα υπάρχει μια αρχή, και συνήθως είναι δύσκολη.

Την Παρασκευή 29 Μάρτη, ένα χρόνο μετά την έναρξη της «Μεγάλης Πορείας της Επιστροφής» στη Γάζα, κάνουμε το καθήκον μας.

Κάντε το δικό σας.