Πυροσβεστική αποστολή…

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Ο αμερικάνος υφ.υπ.εξ. (με αρμοδιότητα τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις…) Hoyt Brian Yee φτάνει την Δευτέρα στα Σκόπια. Για να “πείσει” τον σύμμαχο του ακροδεξιού πρώην πρωθ. Γκρουέφσκι πρόεδρο Gjorge Ivanov να δώσει επιτέλους εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στην ήδη διαμορφωμένη πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατών και αλβανών βουλευτών.

Όμως ο Ivanov έχει δηλώσει ήδη ότι δεν θα τον δεχτεί… Όπως έχει κάνει και με τους απεσταλμένους της ε.ε…. Το πράγμα δείχνει κωμικοτραγικό: ενδιαφέρεται πραγματικά η Ουάσιγκτον για την «σταθερότητα» στα δυτικά βαλκάνια; Ή το παριστάνει;

Δεν είναι η καχυποψία μας, αλλά η κοινή λογική που προκαλεί την ερώτηση. Αφού ο Yee ξέρει ήδη ότι ΔΕΝ θα μιλήσει με τον θεσμικά υπεύθυνο (της «θεσμικής εκτροπής» όπως θα έλεγαν οι ειδικοί) τι ακριβώς θα κάνει στα Σκόπια; Δηλώσεις σαν αυτές που έχει ήδη κάνει: «Ελπίζω ότι σύντομα θα…» κλπ κλπ…. Αυτό…

Και απ’ την ανάποδη μεριά: τι ακριβώς είναι που δίνει στον Ivanov την «άνεση» να κρεμάει ταμπέλα «κλειστόν» στο πόστο του όταν κτυπάει το κουδούνι ένας αμερικάνος καθεστωτικός; Πιο απλά: γιατί δεν ανησυχεί ότι κάνει χοντράδα; Μήπως επειδή ξέρει ότι πρόκειται για fake «προσπάθειες»;

Προφήτες δεν είμαστε, και ίσως ο Ivanov «το ξανασκεφτεί». Όμως δεν μας φαίνεται καθόλου δύσκολο η καινούργια αμερικανική διοίκηση να θεωρεί τα δυτικά βαλκάνια «πρόβλημα της ευρώπης» – παίρνοντας από εκεί μόνο ότι χρειάζεται, όπως για παράδειγμα την ένταξη του μαφιόζικου montenegro στο νατο… Και δεν μας φαίνεται καθόλου παράξενο το να βλέπει με καλό μάτι το να γίνει αυτό το «πρόβλημα» ΠΡΟΒΛΗΜΑ!

Το να το βλέπει με καλό μάτι… και να το σπρώχνει με καλό χέρι… διακριτικά…

(Εν τω μεταξύ στην αναμπουμπούλα διάφοροι χαίρονται: κυκλοφορούν φήμες στην μακεδονική επικράτεια ότι ο Ivanov μπορεί να αξιοποιήσει το προεδρική καρέκλά του για να κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», βγάζοντας τον στρατό στους δρόμους – ένα πραξικόπημα δηλαδή – προκειμένου να σταματήσει οριστικά την πολιτική διαδικασία. Ας ευχηθούμε να πρόκειται μόνο για φήμες…)

Εμπρηστική αποστολή

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Είναι πιθανό ότι το βαθύ κράτος που πρόλαβε να φτιάξει ο Γκρουέφσκι και οι αυλικοί του ποντάρει στο γεγονός ότι τον ερχόμενο Ιούνη και Ιούλη λήγει η θητεία του «ειδικού δικαστηρίου» που δημιουργήθηκε για να ερευνήσει τις εναντίον τους σοβαρές καταγγελίες.

Αυτό το «ειδικό δικαστήριο» φτιάχτηκε το φθινόπωρο του 2015, μετά απ’ τις πιέσεις της ε.ε. Ως τώρα έχει κάνει 14 έρευνες και έχει κλείσει 3 υποθέσεις, όλες με επιβαρυντικά στοιχεία εναντίον στελεχών του κόμματος του Γκρουέφσκι, του VMRO, που κυβερνούσε απ’ το 2006. Η πιο αποτελεσματική φάση των ερευνών του άρχισε πάντως μόλις τον περασμένο Δεκέμβρη, όταν η αντιπολίτευση παρέδωσε στους εισαγγελείς τα στοιχεία που είχε συγκεντρώσει.

Η ανανέωση της θητείας του απαιτεί αυξημένη πλειοψηφία 2/3στο κοινοβούλιο, που δεν υπάρχει. Αλλά είναι προφανές ότι ο Γκρουέφσκι και το κόμμα του δεν θα ήθελαν να φτάσει η στιγμή μας τέτοιας ψηφοφορίας, αφού η άρνησή τους στην ανανέωση θα σήμαινε παραδοχή ενοχής. Συνεπώς κάνουν κάτι χοντρύτερο, στο οποίο η συμμετοχή του Ivanov είναι βασική: παράγουν «κατάσταση ακυβερνησίας» – προσπαθώντας (υποθέτουμε) να κάνουν παζάρια στα παρασκήνια.

Μια βολική ιστορία

Κυριακή 30 Απρίλη – Δευτέρα 1 Μάη. Βασικό στοιχείο σε βάρος του Γκρουέφσκι είναι ένας μεγάλος όγκος υποκλοπών συζητήσεων δικών του, υπουργών του και στελεχών του κόμματος και του κράτους. Οι μαγνητοφωνήσεις θεωρούνται αυθεντικές· κι εκεί λέγονται και ακούγονται όλα. Για δωροδοκίες, μίζες, έλεγχο δικαστών, νοθεία στις εκλογές κλπ κλπ. Αλλού τέτοιοι τύποι θα είχαν “τελειώσει” – όπως, άλλωστε, το παραδέχεται σε κάποια απ’ αυτές τις συζητήσεις η πρώην υπ.εσ. Gordana Jankuloska: «κάποια μέρα θα καταλήξουμε όλοι φυλακή»… Όχι, όμως στα βαλκάνια.

Σ’ αυτό το σύστημα φαίνεται ότι το ελληνικό κράτος είχε βρει για χρόνια έναν άσπονδο συνεταίρο. Ο εθνικισμός του Γκρουέφσκι ήταν το αντίβαρο για «μαζική εσωτερική χρήση» στην βρώμικη εξουσία του. Και, ταυτόχρονα, το κατάλληλο άλλοθι για τον ελληνικό εθνικισμό και την συντήρηση της «εθνικής εκκρεμότητας του ονόματος»… (Φυσικά οι μπίζνες και τα καζίνο στην επικράτεια του κράτους της μακεδονίας ήταν άλλη ιστορία…)

Αυτή η υπόγεια συμπάθεια στον Γκρουέφσκι δύσκολα κρύβεται τώρα που οι «ειδικοί» και οι προφεσόρες, τα παπαγαλάκια δηλαδή του ελληνικού βαθέος κράτους, έχουν βγει στη γύρα για να αναγγείλουν «διαλύσεις» και «καταστροφές» στα δυτικά βαλκάνια· στις οποίες, φυσικά, βάζουν τα πάντα. Εκείνο που θορυβεί το ελληνικό βαθύ κράτος (χωρίς να μπορεί να το φωνάξει δυνατά) είναι ότι ο σοσιαλδημοκράτης Zaev δίνει ακόμα περισσότερες αρμοδιότητες και πόστα στους αλβανούς που ζουν στην επικράτεια του μακεδονικού κράτους· ενώ απ’ την άλλη μεριά στις έρευνες για την «διαφθορά» που συνεχίζονται ίσως ανακαλυφθούν και τίποτα ελληνικά ονόματα. Το να μεγαλώσει, με ειρηνικό τρόπο, το πολιτικό βάρος των αλβανών στο μακεδονικό κράτος δεν ταιριάζει καθόλου με τις ελληνικές βλέψεις, έστω και μείνουν φαντασιώσεις για δέκα αιώνες…

Τα ντόπια φερέφωνα παρουσιάζουν την σύγκρουση στο κράτος της μακεδονίας σαν εθνοτική. Σαν σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους» («σλάβους» αν δεν μπορεί να αποφευχθεί ο προσδιορισμός τους…). Αυτή είναι, ακριβώς, η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι. Ενώ, βέβαια, μόνο γι’ αυτό δεν πρόκειται! Είτε μιλήσει κανείς για ενδο-καθεστωτική αναμέτρηση, είτε μιλήσει για σύγκρουση μεταρρυθμιστών – συντηρητικών, είτε (γραφικό!) «τίμιων – λαμογιών», το βέβαιο είναι ότι οι σοσιαλδημοκράτες του Zaev είναι της ίδιας ακριβώς εθνικότητας με τους φασίστες και προσοδιστές του Γκρουέφσκι! Και ποσοτικά είναι περίπου τα ίδια μεγέθη! Εξάλλου το μακεδονικό σύνταγμα επιβάλει ότι θα υπάρχουν πάντα κυβερνήσεις συνεργασίας ενός σλαβομακεδονικού και ενός τουλάχιστον αλβανικού κόμματος· συνεπώς η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών με τα αλβανικά κόμματα είναι κατοχυρωμένη.

Το να παρουσιάζεται στην ελλάδα το θέμα σα σύγκρουση των «αλβανών» με τους «άλλους», δηλαδή το να παρουσιάζεται σαν «πραγματικότητα» η ρητορική του ακροδεξιού Γκρουέφσκι, επιτρέπει, δόλια, το πέρασμα της ντόπιας πρακτόρικης ρητορικής απ’ το κράτος της μακεδονίας στο αλβανικό· ύστερα στο κόσοβο· οπότε έμμεσα και στην «φίλη και αδελφή» σερβία. Γελοία και φτωχά κόλπα, που όμως πιάνουν εφόσον το κοινό είναι επιδεκτικό στο χάιδεμα των εθνικιστικών προκαταλήψεών του…

Θα περίμενε κανείς απ’ τους ντόπιους καθεστωτικούς τίποτα άλλο εκτός από παραπληροφόρηση, ψέματα, δημαγωγία;

 

Να πλερώσουν!

Σάββατο 29 Απρίλη. Εντυπωσιακό όπως πάντα το ψόφιο κουνάβι, πριν βομβαρδίσει (αν βομβαρδίσει) την βόρεια κορέα, έριξε κάτι “ψιλές” στη νότια. Συνεντευξιαζόμενο στο Reuters δήλωσε ότι «φυσικά τα έξοδα για την αντιπυραυλική ασπίδα THAAD θα πρέπει να τα πληρώσει…» ….η Σεούλ! Πόσο πάει; Μόνο 1 δισεκατομμύριο δολάρια…

Συνεπής δεν είναι με την άποψή του «σιγά μην σας προστατεύουμε τσάμπα»; Συνεπέστατος! Μόνο που το νοτιοκορεατικό κράτος δεν το βλέπει έτσι. Σύμφωνα με την δική του άποψη η συμφωνία Σεούλ – Ουάσιγκτον που υπογράφτηκε τον περασμένο Ιούλη, προβλέπει ότι η μεν νότια κορέα θα βάλει γη και υποδομές οι δε ηπα θα βάλουν τα όπλα, την λειτουργία τους, την επιμελητεία τους – και τα ανάλογα κόστη.

Ο.Κ. Αυτά συμφωνήθηκαν τον Ιούλη του 2016. Τώρα είναι σχεδόν Μάης του 2017, και κυβερνάει (λέμε τώρα..) το ψόφιο κουνάβι. Δηλαδή καθαρά και ωμά ο αμερικανικός στρατός και οι χρηματιστές, σε επιθετικότερη στάση…

Μην κάνουν το κορόιδο οι νοτιοκορεάτες! Οι σερίφηδες είναι στα πόστα, και η «προστασία» έχει έξοδα!!!

Τα μπικικίνια, τα φράγκα, τα λεφτά

Σάββατο 29 Απρίλη. Όπως είναι γνωστό (;) η εξαγορά της θυγατρικής της αγροτικής τράπεζας καπνοβιομηχανίας “σεκαπ” απ’ τον κύριο Ιβάν (Σαββίδη) ήταν εθνική αποστολή. Με τον τρόπο τους τέτοιες «εθνικές αποστολές» έχουν κάτι το εξωτικό: κάποιος εμφανίζεται με αρκετά λεφτά για να κάνει μια «εθνική ευεργεσία», χωρίς φυσικά να μαθαίνεται ποτέ τι πήρε σαν αντάλλαγμα από εκείνους που τον παρακάλεσαν να «κάνει τον κόπο».

Τον κορόιδεψε η τότε ελληνική κυβέρνηση (πρασινόμαυρη) τον κυρ Ιβάν; Όχι; Αυτό θα έπρεπε να το λύσει ο ίδιος, δικαστικά αν ήταν απαραίτητο… Το σίγουρο είναι ότι μέχρι πρόσφατα τέτοιου είδους αγορές γίνονται «μετά των βαρών» τους. Αν, για παράδειγμα, ένα ακίνητο είναι προσημειωμένο, η πώληση / αγορά του δεν παραγράφει την προσημείωση.

Η σεκαπ έκανε λαθρεμπόριο τσιγάρων… (πριν την αγοράσει ο κυρ Ιβάν, εκτός αν δεν σταμάτησε…) Εκκρεμούσε ένα πρόστιμο αφού έχει πιαστεί στα πράσα: ένα τσιγαράδικο είχε δεθεί στα ανοικτά της Εύβοιας φορτωμένο με πακέτα που προορίζονταν για εξαγωγή (στην αίγυπτο) αλλά θα έπεφταν, μετά από μια σύντομη βόλτα στη θάλασσα, στην ελληνική «μαύρη αγορά» (επί τη ευκαιρία: είναι πασίγνωστο στον πλανήτη ότι το λαθρεμπόριο των τσιγάρων το οργανώνουν οι ίδιες οι καπνοβιομηχανίες…). Τα πακέτα ήταν της σεκαπ…

Αυτό το πρόστιμο δεν αποτελεί «βάρος» της επιχείρησης όταν εξαγοράστηκε; Αποτελεί! Αποτελούσε… όχι πια… Η φαιορόζ κυβέρνηση νομοθέτησε την διαγραφή της υποχρέωσης πληρωμής του προστίμου απ’ τον τωρινό ιδιοκτήτη της. Τον κυρ Ιβάν…

Τέτοιο «κεντρικό πολιτικό ενδιαφέρον» για τα 38 μύρια και για έναν «επενδυτή» που φαίνεται (φαίνεται…) ότι μπαίνει σε τροχιά Λαυρεντιάδη (για να μην ξεχνιόμαστε…) κάτι δείχνει, έτσι δεν είναι;

(Μην πει κανείς ότι δείχνει μόνο κουκιά…)

Οι άνθρωποι της εξουσίας

Σάββατο 29 Απρίλη. Να θυμήσουμε (στη χώρα των λωτοφάγων) ότι ο κυρ Ιβάν ήταν εκείνος ο ενδιαφέρομενος για άδεια τηλεόρασης που, αμέσως μετά το τέλος εκείνου του “διαγωνισμού” (άλλο ξεχασμένο…), είχε δηλώσει ξανά και ξανά ότι “κτύπαγε τις τιμές” στον πλειστηριασμό, για να ανέβουν, και … να βγάλει περισσότερα λεφτά η κυβέρνηση…. Ήταν, δηλαδή, λαγός· και το δήλωσε δημόσια και με υπερηφάνεια.

Ύστερα, όταν ο “μπροστινός” μεσαιο-εργολάβος βγήκε απ’ την 4άδα των νικητών, η χήρα άδεια πήγε στον κυρ Ιβάν. Που σύμφωνα με τα λεγόμενά του δεν ήθελε κανάλι, ήθελε απλά να βοηθήσει την φαιορόζ κυβέρνηση… Ο οποίος, παρόλα αυτά, πλήρωσε την πρώτη δόση… (Και μετά όλα ξεχάστηκαν).

Δεν είναι δύσκολο να υποθέσει κανείς ότι ο κυρ Ιβάν έχει πάρει κάποιου είδους “προαγωγή”… Αλλά τέτοιες “προαγωγές” γίνονται αφού πρώτα οι “κατάλληλοι άνθρωποι πλαισιώσουν” εκείνον που φαίνεται.

Συνεπώς, το φαιορόζ δώρο των 38 μυρίων είναι απλά ένας ακόμα κρίκος στην μακριά, “αιώνια” συνέχεια του ελληνικού κράτους / παρακράτους. Απ’ αυτή την άποψη μπορούμε να ησυχάσουμε: business as usual.

Μόνο κλόουν

Παρασκευή 28 Απρίλη. Συνηθιζόταν να ισχύει ότι ο αμερικάνος πρόεδρος είναι ο ανώτερος αρχηγός του στρατού. Αυτό ήταν μια πρόνοια ώστε να ελέγχεται ο αμερικανικός στρατός απ’ τους πολιτικούς, την κυβέρνηση κατ’ αρχήν. Οι αμερικάνοι καραβανάδες, επί της προεδρίας Ομπάμα, γκρίνιαζαν ωστόσο ότι “η κυβερνητική γραφειοκρατία τους δένει τα χέρια”.

Όχι πια. Το ψόφιο κουνάβι παραχώρησε πριν 8 μέρες αποφασιστικές αρμοδιότητες αποκλειστικά στον “τρελό σκύλο” Mattis, που είναι πρώην αρχικαραβανάς και επαγγελματίας δολοφόνος στην κατοχή του ιράκ. Τώρα πια ο αμερικανικός στρατός, με στολή και με κουστούμι θα αποφασίζει πως και πότε θα μεταφέρει δυνάμεις και όπλα στη συρία και στο ιράκ.

Και οι καραβανάδες τρίβουν τα χέρια τους, που λύθηκαν. Όσο για το ψόφιο κουνάβι; Ας μην είναι τόσο αρχιστράτηγος. Ας μείνει κυρίως κλόουν.

Μόνο καραγκιόζης

Παρασκευή 28 Απρίλη. Ο άγγλος υπ.εξ. Boris Johnson έχει κι αυτός, εκ μέρους της κυβέρνησης των συντηρητικών, μια φαγούρα. Συνηθιζόταν να είναι απόφαση του αγγλικού κοινοβουλίου αν ο στρατός της αυτού μεγαλειότητας θα «κτυπήσει» κάποιους που δεν απειλούν την αγγλία, και μάλιστα χωρίς κάποια διεθνή επίσημη απόφαση (του οηε ας πούμε). Εξαιτίας αυτής της ανόητης (για καιρό πολέμου…) συνήθειας, το 2013 το κοινοβούλιο είχε απορρίψει την πρόταση του Cameron για βομβαρδισμό του καθεστώτος Άσσαντ ως υποτιθέμενου ενόχου για επίθεση με χημικά.

Αλλά τώρα ο Johnson νοιώθει ότι είναι καλύτερα οι αποφάσεις για τον αγγλικό στρατό και την δράση του να λαμβάνονται στην Ουάσιγκτον. Θα είναι δύσκολο αν οι ΗΠΑ μας κάνουν μια πρόταση για κάποια μορφή δράσης σε σχέση με χρήση χημικών όπλων, αν μας ζητήσουν να τους στηρίξουμε – μάλλον με πυραύλους Κρουζ από υποβρύχια στη Μεσόγειο, έτσι νομίζω – θα είναι δύσκολο λοιπόν να τους πούμε όχι. Αυτά είπε κοτζάμ άγγλος υπουργός εξωτερικών.

«Στους πολέμους λέμε ναι» – και χωρίς δημοψηφίσματα. Προφανώς είναι συνέπεια της καινούργιας «εθνικής ανεξαρτησίας» της επικράτειας της αυτού μεγαλειότητας. Υπό την έννοια της ξαναμοιρασιάς του κόσμου με τον μόνο έγκυρο τρόπο που ταιριάζει στα αφεντικά: δια πυρός και σιδήρου.

Μόνο εγκάθετοι

Παρασκευή 28 Απρίλη. Τα κλωτσομπουνίδια σε κοινοβούλιο θα μπορούσαν να θεωρηθούν ενδειξη εκρηκτικού ταπεραμέντου. Στην περίπτωση, όμως, της “κρίσης” που εδώ και μήνες παράγει η δεξιά / ακροδεξιά του Γκρουέφσκι στο πολιτικό σύστημα του κράτους της μακεδονίας, το πράγμα είναι επικίνδυνα σοβαρότερο.

Ο καθεστωτικός Γκρουέφσκι, βουτηγμένος ως τις ρίζες των μαλλιών του σ’ αυτό που λέγεται “βαλκανική διαφθορά”, έχει χάσει μεν την εξουσία, αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να γίνει εμφύλιος. Απέχοντας απ’ την βουλή προσπαθεί να εμποδίσει την έναρξη της λειτουργίας της υπό την πλειοψηφία των σοσιαλδημοκρατών και του αλβανικού BDI (και δύο μικρότερων κομμάτων). Έχει σύμμαχο τον εκλεγμένο απ’ τον ίδιο πρόεδρο.

Στις εκλογές του περασμένου Δεκέμβρη, ναι μεν το κόμμα / συνασπισμός του Γκρουέφσκι ήρθε πρώτο κερδίζοντας 51 έδρες (σε σύνολο 120) αλλά απέτυχε να κάνει συμμαχία με το αλβανικό BDI· κάτι που πέτυχε το δεύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα / συνασπισμός του Zoran Zaev (49 έδρες). Αλλά ο Γκρουέφσκι και το κύκλωμά του δεν θέλουν να αφήσουν τα αξιώματα· φοβούνται ότι θα καταλήξουν φυλακή. Κάτι αρκετά πιθανό.

Το χθεσινό ντου οργανώθηκε από οπαδούς του Γκρουέφσκι, όταν οι 67 βουλευτές της πλειοψηφίας εξέλεξαν πρόεδρο της βουλής· για πρώτη φορά αλβανικής καταγωγής. Η “εθνικιστική οργή για την προδοσία” είναι, όμως, μόνο ο φερετζές.

Για να τα κάνει αυτά ο Γκρουέφσκι έχει πλάτες. Όχι στην ε.ε., σίγουρα όχι στην τωρινή ε.ε. Στην Ουάσιγκτον ίσως; Στην “ευρύτερη αγγλόσφαιρα”; Επίσημα το ψοφιοκουναβιστάν “καταδικάζει”. Αλλά ανεπίσημα μάλλον ενδιαφέρεται για μερικούς ακόμα μπελάδες σε βάρος αυτού του καταραμένου Βερολίνου.

Και τα δυτικά βαλκάνια προσφέρονται…

(κάτω φωτογραφία: ο Zaev με φανερή καρεκλιά στο κεφάλι…)

Της κορέας 2…

Πέμπτη 27 Απρίλη. Η Ουάσιγκτον και η Σεούλ επιταχύνουν την εγκατάσταση του αντιπυραυλικού συστήματος THAAD (Termonal High Altitude Area Defence), ισραηλινής κατασκευής, στη νότια κορέα. Υποτίθεται ότι το σύστημα είναι ανάλογο των patriot, και ότι μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους μέσου βεληνεκούς (από 880 μέχρι 5.500 χιλιόμετρα). Αν είναι λίγοι…

Και ιδού ένας λόγος που το Πεκίνο ίσως θυμώνει με την Πγιονγκγιάνγκ. Επιδεικνύει έναν στρατιωτικό τσαμπουκά που δεν μπορεί να οδηγήσει με επιτυχία ως το τέλος του μόνη της, χωρίς κινεζική βοήθεια· και απ’ την άλλη νομιμοποιεί την εντατικοποίηση της αμερικανικής παρουσίας στη νότια κορέα, κάτι που το Πεκίνο θεωρεί εχθρικό. Μ’ άλλα λόγια: το βορειοκορεατικό καθεστώς αντικειμενικά δουλεύει υπέρ των αμερικανικών (και ιαπωνικών) συμφερόντων, και εναντίον των κινεζικών.

Εκτός εάν το Πεκίνο εφαρμόζει την συμβουλή: έχε τους φίλους κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα.

(φωτογραφία: τα συστατικά του THAAD δεν γίνονται απ’ όλους δεκτά στη νότια κορέα… Εδώ δεν φαίνονται οι διαδηλωτές, μόνο ένα πανό: το πλάνο είναι γεμάτο μπάτσους…)