Τώρα είναι η μεγάλη στιγμή!

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Η ασταμάτητη μηχανή το ξέρει: σας έχει φάει η μιζέρια, και τα σπουδαία και μεγάλα τα απωθείτε· ακόμα κι αν έγιναν (ή πέρασαν ξυστά) πριν μόλις 3 χρόνια. Αλλά γι’ αυτό είναι εδώ. Για να θυμίζει τις κορυφαίες στιγμές του ελληνισμού!

Μία απ’ αυτές ήταν τον Ιούνη του 2015, στο “πρώτο φαιορόζ κύμα”. Το χρεωκοπημένο ελλαδιστάν είχε αποφασίσει το μεγάλο βήμα, και ολόκληρος ο γαλαξίας κρατούσε την ανάσα του: θα γινόταν το 6ο μέλος της συνεργασίας των θρυλικών (τότε) brics. Δηλαδή της συνεργασίας μεταξύ ρωσίας (αδέλφια, το «ξανθό γένος»), κίνας (πφφφφ! σιγά!), ινδίας (καλά, τι να μας πουν κι αυτοί;), νότιας αφρικής (ο ελληνισμός είχε εκεί πολλούς αφρικανέρ φασίστες…) και βραζιλίας.

Ο καπετάν Παναγιώτης (Λαφαζάνης), «υπουργός ΠΑΠΕΝ» κατά την τότε αργκώ, έσκιζε τα νερά. Σύμφωνα με (τυχαίο) ρεπορτάζ εκείνων των ημέρων:

… Ο κ. Λαφαζάνης χαρακτήρισε πολύ θετικές τις συζητήσεις που έγιναν στην Αγία Πετρούπολη, ενώ τόνισε ότι ο πρόεδρος της τράπεζας, δήλωσε ότι θα στηρίξει την απόφαση της Ελλάδας να γίνει ισότιμο μέλος της τράπεζας όταν η κυβέρνηση θα αποφασίσει να υποβάλει τη σχετική αίτηση.

«Τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο των προκαταρκτικών συζητήσεων προκειμένου να ενταχθούμε στη Νέα Αναπτυξιακή Τράπεζα των BRICS ώστε η Ελλάδα μόλις ξεκινήσει να λειτουργεί η τράπεζα να γίνει ισότιμo μέλος. Θα είμαστε ένα από τα πρώτα μη ιδρυτικά μέλη» πρόσθεσε ο υπουργός ΠΑΠΕΝ….

Ο λόγος που το ελλαδιστάν επρόκειτο να γίνει δεκτό με ενθουσιασμό στους brics δεν ήταν ότι «είχε λεφτά». Αλλά ότι «ήθελε λεφτά». Μ’ άλλα λόγια οι brics έψαχναν τρόπο να δανείζουν το (ήδη χρεωκοπημένο) ελλαδιστάν, για να το σώσουν απ’ τις δαγκάνες της φράου Μέρκελ (καλή της ώρα…) και του τυρρανικού Σόιμπλε. Και ο πιο αποτελεσματικός τρόπος ήταν να βάλουν το ελλαδιστάν στο κλάμπ….

(Μας φαίνεται κλασσικό κόλπο από καπιταλιστική άποψη. Παίρνεις τον βάτραχο, του ρίχνεις ένα ρουφηχτό φιλί, γίνεται πρίγκηπας, και μετά τον τρίβεις στα μούτρα των άλλων, να γεμίζουν πρασινάδα και γλίτσα· να γουστάρεις!!!)

Παραλίγο να σπάσουν τα δόντια του δντ και της φράου… Τελικά τσάκισε τότε το project· προφανώς κάποιοι μοχθηροί που δεν τους ξέρουμε έβαλαν λόγια στον Putin και στους υπόλοιπους. Όμως επειδή η ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, έχει έρθει η ώρα της εκδίκησης. Αρκεί το ελληνικό γκουβέρνο να κινηθεί γρήγορα, έξυπνα και ευέλικτα.

Λοιπόν. Νέος πρόεδρος της βραζιλίας είναι ένας καραμπινάτος φασίστας, ο Bolsonaro. H βραζιλία είναι (ακόμα) μέλος των brics. Το Τελ Αβίβ νοιώθει πολύ ζεστά αισθήματα για τον καραφασίστα (μην σας κάνει εντύπωση, όμοιος ομοίω αεί πελάζει…). Αλλά εξίσου ζεστά αισθήματα έχει το Τελ Αβίβ και για την Αθήνα. Είναι αμοιβαία: είμεθα σύμμαχοι, brothers in arms!

Οπότε το πράγμα είναι απλό. Το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ μεσολαβεί στο νέο φασιστόμουτρο, τον Bolsonaro (όπως, άλλωστε, κάνει και στο αμέρικα), και ο Bolsonaro παίρνει στα γόνατά του το ελλαδιστάν. Χρίζοντάς το διάδοχο της βραζιλιάνικης θέσης στους brics (αν σκοπεύει να φύγει), ή «στρατηγικό εταίρο» (αν σκοπεύει να μείνει).

Κι έτσι, τρία μόνο χρόνια μετά, το ελλαδιστάν κατακτάει την θέση που του αξίζει (πάντα από καπιταλιστική άποψη). Κάπου ανάμεσα στη Μόσχα και το Πεκίνο!

(Τι πάει να πει «μα ο Bolsonaro είναι φασίστας;». Ο Sisi τι είναι, δηλαδή; Ελάτε τώρα, μην παιδιαρίζετε!! Γίνετε επιτέλους ρεαλιστές! Πάει μία ο ψεκασμένος μέχρι την Brazilia, λέει τα πέντε βασικά, ενώνουν τα αίματά τους, και ιδού!!!

Για το εθνικό συμφέρον μιλάμε· όχι για μπρίκια…)

Και επειδή παίζει πολλή αμνησία, ο κυρ Παναγιώτης έσπειρε ένα σπόρο που φύτρωσε μετά. Να, για παράδειγμα, η σχετική ειδησειογραφία μόλις ένα χρόνο και κάτι πριν – χωρίς καπετάν Παναγιώτη.

Ηθικό δίδαγμα: Bolsonaro έρχονται οι έλληνες!!! Αγκαζέ με τους ισραηλινούς συμμάχους τους!

Dead man walking…

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Μπορείτε να χαρείτε! Την ασταμάτητη μηχανή την διαβάζουν όχι μόνο αμερικάνοι γερουσιαστές αλλά και σαουδάραβες πρίγκηπες! Μια “ανώνυμη πηγή” κοντά στον πρίγκηπα Ahmad bin Abdulaziz (περισσότερα γι’ αυτόν στη συνέχεια) δήλωσε σε διεθνές μήντιο:

Αυτός [σ.σ.: ο Abdulaziz] και άλλοι στην οικογένεια [σ.σ.: τον ευρύτερο οίκο των Σαούντ] έχουν καταλάβει ότι ο MBS έχει γίνει τοξικός.

Επιτέλους, για μια ακόμα φορά, «ο αγώνας τώρα δικαιώνεται»!

Πάμε τώρα πιο σοβαρά. Ο διεθνής “θόρυβος” για την δολοφονία και το κομμάτιασμα του Khashoggi στο σαουδαραβικό προξενείο στην Istanbul μπορεί να έχει καταλαγιάσει.. Όμως υπάρχουν λόγοι να εκτιμήσουμε ότι η «κυρίως φάση» αυτής της ιστορίας μόλις τώρα ξεκινάει.

Κατ’ αρχήν μια «λεπτομέρεια» του προηγούμενου μήνα που έχει υποτιμηθεί. Όταν ο τοξικός φοβήθηκε ότι μπορεί η Ουάσιγκτον να τον εγκαταλείψει, έκανε έναν χοντρό εκβιασμό. Ο εκβιασμός είχε μέσα πετρέλαιο, δισεκατομύρια δολάρια, και όλα όσα ο τοξικός πρίγκηπας θεωρεί ότι κρατάνε δεμένη την Ουάσιγκτον δίπλα του. Είναι, όμως, φρόνιμο να κάνει κάποιος σαν το παλάτι του Ριάντ εκβιασμούς σε μια πληγωμένη, έτσι κι αλλιώς, και σε παρακμή υπερδύναμη; Είναι φρόνιμο να της λέει “σε κρατάω απ’ τα genitals”; Δεν την ερεθίζει μ’ αυτόν τον τρόπο;

Όσο αλήθεια είναι ότι η Ουάσιγκτον (και όχι μόνον αυτή) θέλει οπωσδήποτε τα πετροδόλαρα του Ριάντ και των γύρω αποικιών του, άλλο τόσο αλήθεια είναι εκείνο που ξεστόμισε το ψόφιο κουνάβι πριν την κατακρεούργηση του Khashoggi: ότι χωρίς τον αμερικανικό στρατό το μάξιμουμ ζωής που έχετε, ω σαουδάραβες, είναι δυό βδομάδες.

Συνεπώς εκείνο που έχει κερδίσει προς το παρόν ο τοξικός είναι δύο, ή λίγο παραπάνω, βδομάδες «πολιτικής εξουσίας» – ας μην πούμε «ζωής» με την φυσική έννοια. Γιατί εκείνοι που θέλουν τα σαουδαραβικά πετροδόλαρα και κρατάνε τα όπλα (Ουάσιγκτον, Λονδίνο, Παρίσι), ακόμα και για να πουλάνε μερικά στον τοξικό (σα να τα θάβουν – αλλά ακριβοπληρωμένα…) χρειάζονται λίγο χρόνο για να βρουν την διαδικασία (και τα πρόσωπα) αντικατάστασής του.

Αυτός ο 76χρονος Ahman bin Abdulaziz είναι ένας απ’ τους θείους του τοξικού (σα νεώτερος αδελφός του νυν βασιλιά Salman, κατευθείαν απ’ το παλιό βασιλικό σόι των θεμελιωτών του κράτους,) αντίπαλός του, που ζούσε για χρόνια «αυτοεξόριστος» στο Λονδίνο. Έχει διατελέσει υφ.υπ. εσωτερικών του χουντοβασίλειου για σχεδόν 30 χρόνια, απ’ το 1975 ως το 2012. Και τώρα φέρεται να έχει πάρει εγγυήσεις απ’ την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο για να διαχειριστεί το πρόβλημα «τοξικός» με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Τις διαδικασίες για τέτοιου είδους «deal» ή «πραξικόπημα» εντός ή εκτός εισαγωγικών, δεν μπορούμε να τις φανταστούμε παρά σαν ένα σήριαλ αραβικών παλατιανών «βυζαντινισμών». Η μία πλευρά θα έχει πλάτη τα όπλα και το κληρονομικό κύρος, η άλλη τα φράγκα και τα «νεανικά πάθη», αλλά τα παλάτια έχουν πολλά δωμάτια και διαδρόμους.

Το ουσιαστικό είναι σε τι θα αλλάξει η «πολιτική» του Ριάντ όταν ο τοξικός θα είναι παρελθόν. Και, πιο συγκεκριμένα, πόσο θα επηρεαστούν οι σχεδιασμοί του Τελ Αβίβ. Το πιθανότερο είναι ότι τα βασικά θα μείνουν ίδια· όμως θα αφαιρεθούν οι υπερβολές που προκαλούν σε νέους και άμαθους οι άσπρες σκόνες.

Χωρίς υπερβολές όμως τι στέκεται στον οξυνόμενο ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό την σήμερον ημέρα;

(φωτογραφία: Το γεγονός ότι πρωτοκλασσάτοι αξιωματούχοι του απαρτχάιντ ισραηλινού καθεστώτος έχουν αρχίσει να κάνουν αυτοπροσώπως βίζιτες σε διάφορες αραβικές χούντες και χουντίτσες – πάνω ο Netanyahu στο Oman χτες – δείχνει μια ορισμένη αναταραχή· που την βρίσκουμε αμοιβαίας αδυναμίας και όχι δύναμης. Όλα αυτά τα φέουδα δεν έχουν στρατιωτική δύναμη, μόνο φράγκα. Όμως υπάρχει παντού και ένας κάποιος πληθυσμός, που δεν είναι υποχρεωτικό να υιοθετεί στο σύνολό του τις PR των αφεντικών του μ’ ένα καθεστώς που σκοτώνει άραβες / παλαιστίνιους καθημερινά.

Αν συνυπολογιστεί ότι η Τεχεράνη και η Άγκυρα έρχονται απ’ την ακριβώς αντίθετη μεριά, δεν πρέπει καθόλου να αποκλειστεί αυτό: κάθε φορά που οι άραβες χουνταίοι και χουντικούληδες σφίγγουν το χέρι ενός ισραηλινού καθεστωτικού (να) υπογράφουν την στοχοποίησή τους…)

Πού είναι το πτώμα;

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Ενώ το ζωντανό πτώμα του τοξικού βρίσκεται επί σκηνής, το πτώμα του Khashoggi αγνοείται. Εδώ το «σενάριο» το κρατάει το καθεστώς Erdogan. Το οποίο, αξιοποιώντας την επίσημη σαουδαραβική παραδοχή ότι ο Khashoggi όντως δολοφονήθηκε, ρωτάει κάθε μέρα ή κάθε δεύτερη: που είναι το πτώμα;

Η ερώτηση είναι εύστοχα δηλητηριώδης. Κατ’ αρχήν σε όλες τις θρησκείες (άρα και στο ισλάμ) η καταστροφή ενός νεκρού σώματος είναι απεχθέστατη ύβρις. Ο τούρκος γενικός εισαγγελέας Irfan Fidan ανακοίνωσε επίσημα χτες αυτό που ήταν γενικά γνωστό: ότι ο Khashoggi έγινε κομμάτια – προφανώς για να κρυφτεί η δολοφονία του. Ένα τσουβάλι πόντοι , λοιπόν, κατά του σαουδαραβικού καθεστώτος: η προσβολή νεκρού.

Αλλά η επίμονη ερώτηση που είναι το πτώμα; έχει πολύ περισσότερες προεκτάσεις. Μπορεί το τουρκικό καθεστώς να το ξέρει, ή να το υποψιάζεται: η φράση του αρχιασφαλίτη προς το απόσπασμα θανάτου, μέσω skype, απ’ το Ριαντ στο προξενείο στην Istanbul «φέρτε μου το κεφάλι του σκύλου!!» (του Khashoggi…) μπορεί να μην είναι καθόλου «μεταφορική». Μπορεί να ήταν κυριολεκτική διαταγή. Κι αν έχει συμβεί αυτό, τότε το κεφάλι βρίσκεται κάπου στο Ριάντ… (Όχι οπουδήποτε…)

Ο τοξικός, λοιπόν, έχει αποκτήσει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα σε ότι αφορά τον νεκρό Khashoggi. Απ’ την μια μεριά θέλει να παριστάνει ότι «δεν ήξερε τίποτα» και ότι «δεν είχε διατάξει αυτός την δολοφονία του» – πράγμα που σχεδόν κανένας δεν το τρώει… Απ’ την άλλη, έχει συλλάβει (υποτίθεται) τα μέλη του αποσπάσματος θανάτου, και θεωρητικά (σαν κάποιος – που – δεν – ήξερε) θα ήταν εύκολο να μάθει τι έκαναν το πτώμα… Και να το ανακοινώσει, ώστε να του γίνει, τουλάχιστον, μια αξιοπρεπής κηδεία.

Το πτώμα, φυσικά, είναι κομματιασμένο… Τι να πει, όμως, ο τοξικός; Αν πει ότι «κάποια κομμάτια πετάχτηκαν εκεί, κάποια αλλού» και τα λοιπά και τα λοιπά, αφενός θα αναθερμάνει διεθνώς την φρίκη, αφετέρου θα πρέπει να βρεθούν όλα τα μέλη του Khashoggi… Οπωσδήποτε και το κεφάλι…

Γι’ αυτό (αμήχανα…) δεν λέει τίποτα… Κι όσο δεν απαντάει στο τουρκικό ερώτημα, τόσο αποδεικνύει την ενοχή του.

Ποιά ραντάρ;

Πέμπτη 1 Νοέμβρη. Η στρατιωτική άσκηση φαίνεται να έγινε στις 23 και στις 24 Οκτώβρη. Συμμετείχαν ελληνικά πολεμικά ελικόπτερα, αλλά δεν είναι βέβαιο αν συμμετείχαν και ισραηλινά. Το βέβαιο είναι πως (ό,τι και να ήταν) πέρασαν πάνω απ’ τη νότια κύπρο και έφτασαν στο ισραήλ… πετώντας σε χαμηλό ύψος… για να μην εντοπιστούν (λέει) από ραντάρ… Ποιά ραντάρ;

Οι ντόπιοι στρατόκαβλοι γιορτάζουν:

… Όντως επρόκειτο για ελικόπτερα της ελληνικής Αεροπορίας Στρατού και είχαν κατεύθυνση προς το Ισραήλ για να συμμετάσχουν σε άσκηση. Οι στόλοι των ελικοπτέρων των δυο χωρών, πλέον συνεκπαιδεύονται πολύ συχνά, καθώς οι δυο πλευρές… απορροφούν τα επιχειρησιακά διδάγματα και τις εμπειρίες, η μια της άλλης!

Πλέον, έχοντας περάσει μερικά χρόνια τέτοιων ανταλλαγών με εκπαιδευτικό περιεχόμενο, έχει αναπτυχθεί εμπιστοσύνη μεταξύ των δυο πλευρών και το επίπεδο της εκπαίδευσης, με έμφαση στην πολυπλοκότητα των σεναρίων που εκτελούνται, θα μπορούσε με ασφάλεια να υπογραμμιστεί, ότι θα το ζήλευαν ακόμα και οι Ηνωμένες Πολιτείες…

Ας φροντίσουν, λοιπόν, να σκοτωθούν με την πρώτη ευκαιρία· μόνοι τους και ηρωϊκά – χωρίς να ανακατέψουν άλλους. Να τους ζηλέψουν και οι αμερικάνοι!

Απ’ την μεριά μας θα το γιορτάσουμε δεόντως…

«Στο διάολο και η Sarah και ο Sean, κι όλοι σαν δαύτους!»

Τετάρτη 31 Οκτώβρη. Στο διάολο!!! Αυτή είναι η λογική συνέπεια πάμπολλων βερμπαλιστικών καταγγελιών εναντίον όσων, σαν μέλη διάφορων μκο, έχουν εμπλακεί τα τελευταία χρόνια στη διάσωση ή/και φροντίδα ανθρώπων (μεταναστών και προσφύγων) που είτε κινδυνεύουν να πνιγούν είτε κινδυνεύουν να απανθρωποποιηθούν.

Ας πούμε οι πολίτες ναυαγοσώστες: ας πάνε στο διάολο! Στο ανατολικό αιγαίο… Εκεί που εκατοντάδες άνθρωποι με υπερφορτωμένα φουσκωτά, προσπαθούν να περάσουν απ’ τα τουρκικά παράλια σε κάποιο ελληνικό νησί. Αυτές κι αυτοί που γλυτώνουν απ’ τον θάνατο μετανάστες / πρόσφυγες είναι (κατά τους άψυχους και ψεύτες «είμαστε όλοι…») καθάρματα.

Κι αφού γυναίκες σαν την Sarah και άντρες σαν τον Sean καταγγέλθηκαν και ξανακαταγγέλθηκαν το 2016 και το 2017, είναι λογικό που το 2018 παίζει «επαναστατικό» τουμπεκί ψιλοκομμένο… τώρα που η Sarah και ο Sean είναι προφυλακισμένοι, με τον μισό ποινικό κώδικα στις πλάτες τους… Κατηγορούμενοι σαν «traffickers»… Ή, επί το ελληνικότερο, σαν «δουλέμποροι που διακινούν παράνομα ανθρώπους» (κάνοντας, εννοείται, κι ένα κάρο άλλα συναφή «αδικήματα»…).

Τουμπεκί ψιλοκομμένο ακόμα κι αφού η συμμορία Salvini (σαν αιχμή του ευρωφασισμού / ευρωμιλιταρισμού) έχει δείξει εδώ και μήνες τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει με άλλες διεθνείς μκο διάσωσης, που δραστηριοποιούνται (ή πρέπει να πούμε πια «δραστηριοποιούνταν»;) στην κεντρική Μεσόγειο: να τις ποινικοποιήσει, για να τις αναγκάσει να φύγουν… απ’ τα «πόδια» των στρατών (και των στρατολιμενικών…) που θέλουν τον αποκλειστικό έλεγχο της Μεσογείου. Ακόμα και μετά απ’ αυτές τις εξελίξεις, γνωστές σε όλους, η Sarah και ο Sean είναι «αόρατοι». “Να πάνε στο διάολο!!!”

Όχι, δεν είναι μόνον αυτοί αόρατοι. Αόρατη (και σίγουρα έξω απ’ την δυναμική, κινηματική στοχοποίηση που θα έπρεπε να υπάρχει εδώ και μήνες…) παραμένει ολόκληρη η τακτική των ευρω-αφεντικών· και του ελληνικού κράτους / παρακράτους φυσικά.

Να λοιπόν πόσο εύκολοι είναι οι συνεχόμενοι πνιγμοί. Όχι στη θάλασσα αλλά στην ξηρά…

(φωτογραφία: Η Sarah Mardini με φόντο το Αιγαίο, αλλά όχι τον πάτο του. Πως είναι δυνατόν να φωνάζει κανείς “στον πάτο του Αιγαίου κρίνεται η ασφάλεια του κάθε ευρωπαίου” και να μην μπορεί να καταλάβει πως γλυτώνουν τόσοι και τόσες;

Ίσως επειδή τα συνθήματα έχουν γίνει αδιάφορες λέξεις…)

Μισο-αγιογραφίες, μισο-αστυνομικές πλάνες

Τετάρτη 31 Οκτώβρη. Στις 31 του περασμένου Αυγούστου, δέκα ημέρες μετά την σύλληψη της Sarah Mardini, 23 χρονών, απ’ την Δαμασκό, στο αεροδρόμιο της Αθήνας (πριν μπει στο αεροπλάνο για την επιστροφή της στη γερμανία όπου έχει ήδη άσυλο, και μάλιστα τιμητικό, για να συνεχίσει τις σπουδές της…) η φιλοκυβερνητική «εφημερίδα των συντακτών» έπαιξε τον δημαγωγικό ρόλο που της αντιστοιχεί. Αφενός μεν έκανε παρουσίαση της ιστορίας της Sarah και της αδελφής της Yusra, απ’ το καλοκαίρι του 2015. Μιας και είναι εύκολο να την βρείτε διαδικτυακά, εδώ μόνο αυτό: τότε η 20χρονη Sarah και η 19χρονη αδελφή της Yusra Mardini, αθλήτριες κολύμβησης κυριολεκτικά από κούνια (ο πατέρας τους ήταν προπονητής κολύμβησης στη Δαμασκό), προσπάθησαν να περάσουν παράνομα και νύχτα στη Μυτιλήνη, με μια βάρκα μαζί με άλλα 18 άτομα· η βάρκα κανονικά χωρούσε το πολύ 8. Όταν χάλασε η μηχανή και άρχισε να μπάζει μεσοπέλαγα νερά, οι δύο νεαρές μαζί με δύο ακόμα άντρες συνταξιδιώτες / πρόσφυγες που ήξεραν κολύμπι, έπεσαν στη θάλασσα, και έσπρωξαν / ρυμούλκησαν κολυμπώντας μέσα στην άγρια νύχτα επί 3 ώρες την βάρκα στην ελληνική ακτή.

(Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει 3 ώρες μεσοπέλαγα, μέσα στο σκοτάδι, να κολυμπάς με το ένα χέρι μόνο, αργά και βασανιστικά, πνίγοντας μέσα σου κάθε λογικό ή αλλόκοτο φόβο… παρηγορώντας, ταυτόχρονα, φοβισμένους έως πανικόβλητους συνταξιδιώτες… Επί 3 ώρες. Τα φώτα στο πολύ βάθος να μην έρχονται με τίποτα κοντύτερα, και να σε περονιάζει το νερό, η υποθερμία και η κούραση. Ξέροντας ότι αν είναι κάποιος που θα πνιγεί πρώτος, αυτός θα είσαι εσύ… Κάποιοι είπαν: δείτε, δεν κολύμπησαν για να σωθούν οι ίδιες. Νιάστηκαν για όλους. Και κάποιοι άλλοι λένε: “είναι κράτος”!…)

Το ρεπορτάζ εκείνο της “εφημερίδας των συντακτών” ήταν κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες της κρυφά ρατσιστικής φαιορόζ κυβέρνησης. Αφενός ύμνοι για τον ηρωϊσμό των δύο κοριτσιών απ’ την συρία (και την αναγνώρισή τους στη γερμανία, όπου έφτασαν το 2015 με τον τρόπο που έφτασαν πολλές εκατοντάδες χιλιάδες εκείνο το καλοκαίρι)· απ’ την άλλη μεριά ούτε νύξη για το γεγονός ότι η σύλληψη της Sarah το 2018, μαζί με την σύλληψη του 24χρονου γερμανού διασώστη Sean Binder (και, σε πρώτη φάση, 2 ελλήνων επίσης εθελοντών) αποτελούσε μέρος σχεδίου. Και η προφυλάκισή τους, επίσης το ίδιο. Αναμενόμενο. Μια δουλικά φιλοκυβερνητική φυλλάδα δεν θα μπορούσε να εκθέσει τα αφεντικά της!

Στην πρόσφατη Σαββατοκυριακάτικη έκδοσή της (27/28 Οκτώβρη 2018) η καθεστωτική «καθημερινή» το πήγε ακόμα μακρύτερα. Η απόλυτη αγιογραφία – και μετά; «Πυκνό μυστήριο» – σε βαθμό σχεδόν ένεσης ολικής διανοητικής καταστροφής! Προσέξτε την παράγραφο που αφορά την σύλληψη της Sarah (ο τονισμός με όρθια δικός μας):

… Στις 21 Αυγούστου, οι δύο κολλητές της στο νησί, η Κλαούντια και η Άλεξ, τη συνόδευσαν στο αεροδρόμιο. Ηταν και οι τρεις ξενυχτισμένες από το πάρτι του αποχαιρετισμού και η Σάρα, που απεχθάνεται τα αντίο, αστειευόταν μαζί τους για να ελαφρύνει το κλίμα. Με μια μικρή βαλίτσα στο χέρι και τη γάτα της σε ένα μικρό κλουβί, περπατούσε προς την πύλη επιβίβασης όταν πέντε άνδρες με πολιτικά τη συνέλαβαν….

Αυτό! Τελεία και παύλα!!! Εφτά λέξεις όλες κι όλες… Εκεί που κρατούσε την βαλίτσα και την γάτα της ήρθαν “πέντε άνδρες με πολιτικά και την συνέλαβαν”… Όσο για την αιτία της σύλληψης; Μια μονάχα πρόταση, σε διαφορετικό σημείο, ανακατεμένη με άλλες, για την ψυχραιμία και την δύναμη της Sarah:

… Νιώθουν [σ.σ.: οι φίλοι και οι φίλες της] πως η υπόθεση έχει να κάνει με την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης στα νησιά.

(Γιατί η καθεστωτική “καθημερινή” θυμήθηκε την επί δύο μήνες προφυλακισμένη στον Κορυδαλλό Sarah, ξεχνώντας παρεπιπτόντως τον επίσης προφυλακισμένο Sean; Επειδή ήξερε πως στην ευρωβουλή μαζεύουν υπογραφές ζητώντας απ’ το ελληνικό κράτος την απελευθέρωσή τους· η λίστα ανακοινώθηκε χτες…)

Επαναλαμβανόμενες ελληνικές αστυνομικές πλάνες

Τετάρτη 31 Οκτώβρη. Όμως το ελληνικό φαιορόζ κράτος / παρακράτος, αόρατο απ’ τα ραντάρ των δήθεν εχθρών του, δεν είναι η πρώτη φορά που ποινικοποιεί την έμπρακτη αλληλεγγύη σε πρόσφυγες / μετανάστες, ειδικά από μη έλληνες εθελοντές, τους οποίους δεν μπορεί να ελέγξει αλλιώς.

Τη νύχτα της 14ης Γενάρη 2016, τρεις Σεβιλιάνοι πυροσβέστες / εθελοντές διασώστες και δύο δανοί, πάνω στο σκάφος μιας δανέζικης μκο, ανοίχτηκαν απ’ την Μυτιλήνη για να σώσουν αυτούς / αυτές που ήταν πάνω σε ένα φουσκωτό που, κατά πληροφορίες, είχε ανατραπεί. Δεν βρήκαν τους ανθρώπους, αλλά στο γυρισμό τους έδεσαν (και τους 5) οι έλληνες λιμενόμπατσοι, κατηγορώντας τους για “παράνομη διακίνηση ανθρώπων”. Προσήχθησαν, τους απαγγέλθηκαν κατηγορίες (με φιλική τιμή: φυλάκιση 10 χρόνων…) και αφέθηκαν ελεύθεροι εν αναμονή της δίκης τους. Γύρισαν στις διασώσεις τους (χαρά στο κουράγιο τους!) και μάλιστα το λιμενικό τους έδωσε και ζώνη θαλάσσιας ευθύνης!

Όχι, δεν πουλάει τρέλα το ελληνικό κράτος / παρακράτος! Απλά ειδικά με τους 3 ισπανούς είχε πέσει σε ξέρα: είχαν την “κάλυψη” των τότε ισπανών υπ.εσ. και υπ.εξ., καθώς και της πρωθυπουργού της Ανδαλουσίας… Έτσι, στις αρχές Μάη του 2018, αθώωθηκαν – αφού έμειναν βέβαια 2,5 χρόνια υπόδικοι…

Με την Sarah και τον Sean τα πάει καλύτερα (το ελληνικό κράτος / παρακράτος): παρότι έχουν διεθνή συμπαράσταση, αυτή δεν φτάνει μέχρι κρατικούς αξιωματούχους… Η επιλογή των στόχων ήταν καλύτερη… Εννοείται πως εσωτερικά, εντός ελλαδιστάν, άκρα του τάφου σιωπή…

(φωτογραφία: Μικρή συγκέντρωση κάπου στο Σύνταγμα – από «ξένους», διασώστες και πρόσφυγες… Ξέρουμε: το “λευτεριά στους ανθρωπιστές” δεν κάνει σε πολλούς. Ας είχαν βρει κάτι άλλο. Σαν τι; Ίσως κάτι σαν “λευτεριά στους ψυχάκηδες”, αν αυτό θεωρείται καλύτερο….)

Συνεχόμενοι πνιγμοί

Τετάρτη 31 Οκτώβρη. Η σύλληψη, το κατηγορητήριο και η προφυλάκιση της Sarah Mardini και του Sean Binder, ήταν υποδειγματική συμβολή – εκ μέρους της Αθήνας – στην ευρωπαϊκή διεθνή του τρόμου και της στρατιωτικοποίησης. Είναι απόλυτα συγχρονισμένη με την ιταλική, την γαλλική και την μαλτέζικη παραλλαγή. Ο Jonathan Cooper, άγγλος δικηγόρος ειδικευμένος στα ανθρώπινα δικαίωματα, το διατύπωσε απλά:

…Οι ελληνικές αρχές χρησιμοποιούν τη Sara για να στείλουν ένα πολύ ανησυχητικό μήνυμα ότι, αν είσαι εθελοντής για τους πρόσφυγες, κινδυνεύεις…

Μετά την φυλάκιση των 2, και σε συνδυασμό μ’ αυτό που είναι ξεκάθαρο σ’ όσους δεν πουλάνε ιδεολογία και φύκια για μεταξωτές κορδέλλες, οι διεθνείς εθελοντές / διασώστες που βρίσκονται στα ελληνικά νησιά “έπιασαν το νόημα”. Άρχισαν να φεύγουν (απ’ τη Μυτιλήνη έχουν φύγει οι περισσότεροι) – οπότε οι “επαναστάτες” μπορούν τώρα να τους κατηγορήσουν για δειλία… (Γιατί όχι;)

Το ζήτημα, όμως, δεν είναι απλά η προφυλάκιση 2 εθελοντών. Ελπίζουμε ότι θα απελευθερωθούν το γρηγορότερο, ακόμα κι αν οι έλληνες «φίλοι των προσφύγων» τους έχουν χεσμένους – παρότι η Sarah είναι πρόσφυγας… Παρότι, ακόμα, ενώ εξασφάλισε ένα καλό μέλλον στη γερμανία, γύρισε πίσω για να βοηθήσει στη διάσωση και άλλων, άγνωστων. (Θα θέλαμε να ξέραμε πόσοι / πόσες απ’ αυτούς τους πρωτοκοσμικούς που ανακαλύπτουν κάποια στιγμή ότι “αρκετά έκανα για τους άλλους, τώρα θα κάνω για τον εαυτό μου” θα είχαν ποτέ τέτοια καρδιά σαν αυτής της γυναίκας, και πολλών ακόμα, που παράτησαν τις βολές τους για να έρθουν στις ελληνικές δανδελωτές παραλίες, να βγάζουν ζωντανούς και νεκρούς απ’ την θάλασσα…

Όταν όλοι αυτοί οι πρωτοκοσμικοί “πρώην κάτι” αρχίσουν να ντρέπονται, θα ξεκινήσει μια καινούργια, κάπως πιο αισιόδοξη εποχή… )

Το ζήτημα είναι πολύ ευρύτερο. Αρχίζει απ’ το κατηγορητήριο, που μετατρέπει πράξεις γενναίας πρακτικής αλληλεγγύης σε εγκλήματα, στα αχνάρια ακριβώς της μεθόδου Orban για την υποστηρίξη σε πρόσφυγες / μετανάστες στην ουγγαρία. (Στην προκειμένη περίπτωση κατηγορητήριο που προβλέπει έως και 20 χρόνια φυλακή· για να υπάρχει ένα κάποιο μέτρο του τι σημαίνει «ποινικοποίηση» α λα ελληνικά: το κράτος / παρακράτος είναι large!!!) Προχωράει στην (για άλλη μια φορά) αποκάλυψη του ρατσισμού του φαιορόζ γκουβέρνου, πίσω απ’ τα δήθεν ανθρωπιστικά προσωπεία – αλλά και στο τι θα παραδώσει στους επόμενους κλασσικά δεξιούς κυβερνήτες. Και φτάνει στη γενικότερη στρατιωτικοποίηση της Μεσογείου, που εξελίσσεται με «δικαιολογία» την «αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών»· αλλά έχει, προφανώς, ευρύτερες στοχεύσεις.

Όλα αυτά τα εξαιρετικά επείγοντα ενδιαφέρουν – από ανταγωνιστική, εργατική άποψη; Ή όχι; Κι αν όχι γιατί;

(Και επειδή, το ξέρουμε, κυκλοφορεί απεριόριστη βλακεία: το να συγχέεται, από ανοησία ή αδιαφορία, αυτός ή αυτή που δουλεύει σε οποιαδήποτε μκο μ’ εκείνους που εισπράτουν είναι το ίδιο με το να μπερδεύει (;) κανείς τους εργάτες ενός μαγαζιού με τα αφεντικά του…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη σοφία για να ξεχωρίσει κανείς την ήρα απ’ το σιτάρι – και στις μκο. Ακόμα περισσότερο όμως, το να μπερδεύει (;) κανείς την θέση πολιτών, που δεν εμπίπτουν ούτε υπακούουν σε διαταγές και σε «στρατιωτικούς κώδικες σιωπής» σε ότι αφορά την διάσωση και την φροντίδα αδυνάτων, με το τι είναι ο στρατός ή η αστυνομία, σημαίνει ότι δεν ξέρει τι του γίνεται.

Σε απλά ελληνικά: η εναντίωση στην ποινικοποίηση της πρακτικής αλληλεγγύης – και από μέλη μκο – και η εναντίωση στη στρατιωτικοποίηση το μόνο που δεν συνεπάγεται είναι συγκατάθεση στα βρώμικα πάρτυ των ιδιοκτητών μκο – ελληνικών, κυρίως…

Τόσο δύσκολο είναι;)

(φωτογραφία: Sean Binder και Sarah Mardini. Όχι τουρίστες, όχι πελάτες του airbnb. Και λοιπόν;

Ακόμα κι αν η προσωποποίηση δεν είναι η καλύτερη προσέγγιση, η απρόσωπη γενίκευση δείχνει σοβαρές ροπές ιδεολογίας – δηλαδή τάσεις χρεωκοπίας. Καλό είναι, λοιπόν, σε τέτοιες συνθήκες, να προσέχει κανείς ότι μερικές ζόρικες επιλογές γίνονται από πραγματικά ανθρώπινα όντα, με πραγματικά χέρια, πόδια, κεφάλια… Και καρδιές.)

Φασιστική παράκρουση

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Ύστερα απ’ την εν ψυχρώ δολοφονία / εκτέλεση 11 αμερικανοεβραίων στο Pittsburgh το περασμένο Σάββατο, στη συναγωγή Tree of life, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς θα ήταν ισραηλινούς ακροδεξιούς (στελέχη του κυβερνώντος Likud…) να κατηγορούν για την σφαγή τα ίδια τα θύματα…

Κι όμως, έτσι ακριβώς συμβαίνει! Οι δολοφονημένοι εβραίοι ανήκαν σε μια αριστερή ανθρωπιστική οργάνωση, την Hebrew Immigrant Aid Society (HIAS), που υποστηρίζει πρόσφυγες από εμπόλεμες περιοχές του πλανήτη να πάρουν πολιτικό άσυλο στις ηπα. Ο δολοφόνος τους, ο φασίστας Robert Bowers, είχε ποστάρει πριν την επίθεση ότι «η HIAS γουστάρει να φέρνει εδώ εισβολείς που σκοτώνουν το λαό μας».

Οι ισραηλινοί φασίστες συμφώνησαν. Κορυφαίος ο Yoav Eliasi (με το ψευδώνυμο «the shadow»), αναγνωρίσιμο μέλος του Likud. Σύμφωνα με την social media “συμβολή” του στη δολοφονία των 11:

…. Ο Bowers ήταν ένας άνθρωπος που σιχάθηκε τους υπονομευτές προοδευτικούς εβραίους αριστερούς που προωθούν τις άρρωστες ατζέντες τους… Η HIAS μεταφέρει τους εισβολείς που καταστρέφουν κάθε χώρα. Ο δολοφόνος σιχάθηκε ανθρώπους σαν εσάς. Οι εβραίοι σαν εσάς προκάλεσαν το ολοκαύτωμα και τώρα προκαλούν αντισημιτισμό. Σταματείστε να παίρνετε τα λεφτά μίσους απ’ τον Soros

Πρόκειται για «μεμονωμένη περίπτωση»; Αυτό θα υποστήριζαν οι λακέδες του Τελ Αβίβ. Καμμία σχέση – απλά δεν χωρούν εδώ τα υπόλοιπα ανάλογα φασιστικά “σχόλια” για την σφαγή στο Pittsburgh, με προέλευση πολιτικούς και θρησκευτικούς αξιωματούχους του Τελ Αβίβ. Η βασική ιδεολογία της ισραηλινής δεξιάς σε όλες της τις αποχρώσεις είναι ρατσιστική, ακόμα κι αν πρόκειται για αφρικανούς εβραϊκού θρησκεύματος. Πολύ χειρότερα αν δεν είναι ομόθρησκοι. Οι συχνές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Τελ Αβίβ μεταναστών / προσφύγων απ’ το σουδάν ή την ερυθραία εναντίον των φυλακίσεων και των βίαιων απελάσεων («επαναπροωθήσεων»…) το δείχνει.

Ως εδώ το ρατσιστικό, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ είναι απλά ένα συνηθισμένο πρωτοκοσμικό καθεστώς. Ωστόσο το μίσος εναντίον εβραϊκών αριστερών οργανώσεων εκτός ισραήλ είναι κάτι διαφορετικό. Και το να κατηγορούνται όχι μόνο σαν υπεύθυνοι για την ίδια την δολοφονία τους (και για καλλιέργεια του αντισημιτισμού!!!) αλλά αναδρομικά ακόμα και για το ολοκαύτωμα, δείχνει ορισμένα πράγματα που είναι γνωστά στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ», όχι όμως ευρύτερα.

Το πρώτο είναι ότι το ρατσιστικό ισραηλινό καθεστώς είναι έξαλλο απ’ το γεγονός ότι παρά τις καλοπληρωμένες προβοκάτσιές του χάνει σταθερά την ιδεολογική του επιρροή στην εβραϊκή νεολαία σε διάφορα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του κόσμου· απ’ την αυστραλία ως τις ηπα… Μια νεολαία που υπερασπίζεται την παλαιστινιακή αντίσταση: είναι δυνατόν να μην είναι κι αυτοί οι εβραίοι νεαροί / νεαρές «αντισημίτες», όπως όλοι οι υπόλοιποι;

Το δεύτερο είναι ακόμα πιο βαθύ και πιο μακρόχρονο στην ιστορία: ο ισραηλινός εθνικισμός (αυτό που έχει ονομαστεί «σιωνισμός»), σαν γνήσιο πρωτοκοσμικό δημιούργημα, ήταν απ’ την αρχή τον 19ο αιώνα μειοψηφία αστών, και εχθρός των πολλών χιλιάδων κομμουνιστών και σοσιαλιστών εβραίων εργατών της ευρώπης. Που ήταν διεθνιστές και, σαφώς αντίθετοι στην προοπτική δημιουργίας ενός, ακόμα, «εθνικού κράτους», οπουδήποτε. (Ακόμα και τα πιο φλύαρα παπαγαλάκια των ισραηλινών υπηρεσιών δεν πρόκειται ποτέ να σας πουν έστω και μισή λέξη για την Bund· την μαζική σοσιαλιστική οργάνωση των εβραίων εργατών στην ανατολική ευρώπη, απ’ τα τέλη του 19ου αιώνα… Δεν τους συμφέρει: ήταν απόλυτα εχθρικοί στον εθνικισμό / σιωνισμό…)

Η ευκολία με την οποία αποδίδεται ο βρώμικος και προβοκατόρικος χαρακτηρισμός «αντισημίτες» απέναντι σε οποιουσδήποτε είτε κάνουν κριτική στο απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς είτε, απλά, δεν συμφωνούν με την κρατική ιδεολογία του Τελ Αβίβ επειδή είναι αριστεροί, σοσιαλίζοντες, αναρχικοί ή οτιδήποτε παρόμοιο, είτε εβραίοι είτε οτιδήποτε άλλο, δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Είναι ένδειξη του πανικού των αφεντικών και των υπηκόων ενός πρωτοκοσμικού προκεχωρημένου φυλακίου που προσπαθεί να κρατήσει την μιλιταριστική / γεωπολιτική του αξία.

Η απόδειξη του ό,τι οι εβραίοι της HIAS και της Tree of life θεωρούν τον καλύτερο σύμμαχο του Τελ Αβίβ σαν ηθικό αυτουργό της μαζικής δολοφονίας στο Pittsburgh, είναι ότι τον κήρυξαν ανεπιθύμητο στο πένθος και στα μέρη τους… Μέχρις ότου αποκηρύξει στον ρατσισμό και τον λευκό “ματσισμό” του.

Πρόκειται για το ψόφιο κουνάβι…

Τα τρία τελευταία χρόνια τα λόγια σας και οι πολιτικές σας έχουν ενισχύσει ένα ογκούμενο λευκό εθνικιστικό κίνημα… Η χθεσινή σφαγή δεν είναι η πρώτη πράξη τρομοκρατίας που έχετε υποδαυλίσει εναντίον κάποιας μειονοτικής ομάδας στη χώρα.. Έχετε υπονομεύσει την ασφάλεια των μουσουλμάνων, της κοινότητας lgbtq, των έγχρωμων και των ατόμων με ειδικές ανάγκες…

Αυτά έγραψε χτες, χύμα και τσουβαλάτα, σε ανοικτή επιστολή της η Behind the Arc, μια οργάνωση προοδευτικών εβραίων… Σε απόλυτη αντίθεση με το καθεστωτικό εργαλείο του Τελ Αβίβ, το επίσημο ισραηλινό λόμπυ στις ηπα, το AIPAC, που στηρίζει με τα χίλια το ψόφιο κουνάβι, το καθεστώς του, τον ρατσισμό, τον μιλιταρισμό και την «πολιτική τους για τη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο».

Έχουμε και λέμε, λοιπόν: ή ενάντια στους φασίστες χωρίς καμία εξαίρεση· ή μαζί με τους «ιερούς» τέτοιους, τους «ευλογημένους», και τα λοιπά και τα λοιπά, ξεπλένοντας ουσιαστικά τους ανθρωποφάγους, ανεξάρτητα από εθνικότητα ή θρήσκευμα.

Ενδιάμεση στάση δεν υπάρχει!

Οίστρος ψοφιοκουναβικός

Τρίτη 30 Οκτώβρη. Αποφασισμένο φασιστόμουτρο το ψόφιο κουνάβι, έχοντας μπροστά του σε λίγες μέρες και τις “ενδιάμεσες εκλογές”, αυξάνει τον στρατό που θα στείλει στα αμερικανομεξικανικά σύνορα. Για να σταματήσει την “εισβολή” από λίγες χιλιάδες λατινοαμερικάνους μετανάστες.

Όλοι ξέρουν πως ο αμερικανικός στρατός απαγορεύεται να κάνει οτιδήποτε κατά των “εισβολέων” (η θηριώδης “εθνική φρουρά” έχει την αρμοδιότητα και, φυσικά την όρεξη…) – δεν έχει σημασία… Σημασία έχει η προβολή ενός “στιβαρού” προέδρου που προτάσσει με γενναιότητα τα φαρδιά του στήθη στους “εισβολείς”.
Παίζοντας εύκολα και φτηνά με την στολή του στρατηγού το ψόφιο κουνάβι θα συγκινήσει τους ψηφοφόρους του. Πρακτικά έχει εύκολη δουλειά: οι “εισβολείς” θα φτάσουν στα σύνορα πολύ μετά την 5η Νοέμβρη…

Πως να μην είναι το ψόφιο κουνάβι και το καθεστώς του πηγή έμπνευσης για κάθε φασίστα που θέλει να καθαρίσει τον πλανήτη απ’ τους μαύρους, τους μουσουλμάνους – και τους εβραίους που τους κάνουν πλάτες; Πως να μην είναι πηγή έμπνευσης για κάθε Orban και κάθε Salvini;

Πως να μην είναι σύμμαχος κάθε ελληνικής κυβέρνησης, με τους ροζ ειδικά να δείχνουν τον ενθουσιασμό του νεοφώτιστου; Πως να μην είναι σύμμαχος κάθε Sisi, κάθε Netanyahu και Lieberman, κάθε Salman;

Στον κανιβαλισμό τα ομώνυμα συχνά έλκονται.