Εντελώς γαλλικά!

Δευτέρα 18 Μάρτη>> Ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα θέλει να ξαναγίνει βασιλιάς. Της ευρώπης (της αφρικής είναι δύσκολο … προς το παρόν…) Και πως μπορεί να γίνει βασιλιάς της ευρώπης; Αν δείξει πυγμή, αποφασιστικότητα… «έτοιμος για όλα»! Υπέρ του φασιστοΚιέβου υποτίθεται. Και εναντίον της φθονερής Μόσχας…

Η παράσταση προσφέρεται για φτηνό μελόδραμα, αλλά δεν θα έφτανε ούτε καν στα προκριματικά κάποιου διαγωνισμού. Αποπνέει βέβαια (ή το προσπαθεί) μεγαλοπρέπεια. Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά. Το έχει ξαναδοκιμάσει:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) δεν πρέπει να τον παίρνουν πολλοί στα σοβαρά πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνος – το αντίθετο. Έχοντας χάσει κάμποσες γαλλικές αποικίες στο Sahel (από την Μόσχα…) έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους του να δηλώνει ότι «η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει»… Πράγμα που δεν έχει καθόλου το ίδιο νόημα με το «η ρωσία πρέπει να ηττηθεί»: η διαφορά βρίσκεται στο τι ο Μικρός Δούκας (και όλοι οι δυτικοί) θα καταδεχόταν να παραδεχτεί ως «νίκη της ρωσίας» αφού, ακόμα και σήμερα, έχοντας καταλάβει το 20% της ουκρανικής επικράτειας η δύστυχη Μόσχα δεν τυγχάνει της δυτικής αναγνώρισης ως νικήτρια.

Όταν λοιπόν ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διακηρύσσει ως μελλοντικό εκείνο που ήδη συμβαίνει (: την αποστολή γαλλικού στρατού στο ουκρανικό πεδίο μάχης)∙ κι όχι μόνο ήδη συμβαίνει, όχι μόνο είναι γνωστό παγκοσμίως, αλλά έχει και σοβαρές απώλειες (τουλάχιστον 60 «ειδικές δυνάμεις», χειριστές γαλλικών πυραυλικών συστημάτων, τον Γενάρη στο Χάρκοβο…) τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε η διανοητική κατάσταση του νυσταλέου Jo είναι κολλητική∙ είτε ο Μικρός Δούκας θεωρεί πως αδειάζει μια θέση «προστάτη της ευρώπης» και τρέχει να την πιάσει…

H μόνιμη έγνοια των πολιτικών βιτρινών στο Παρίσι (δηλαδή εκείνων που εκπροσωπούν) είναι το Βερολίνο – και το Λονδίνο: πως θα υπερισχύσουν απέναντί τους. Η πιθανότητα επανεκλογής του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον και, κατά συνέπεια, ενός κάποιου μιλιταριστικού «κενού» απ’ την μεριά της σε σχέση με την δυτική ευρώπη, έχει ανοίξει την όρεξη του looser Μικρού Δούκα. Αλλά έχει σοβαρό ανταγωνισμό:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πακιστάν

Το λιμάνι Gwadar είναι μια σημαντική κινεζική επένδυση, καθώς σ’ αυτό καταλήγει ένας σημαντικός κλάδος των «δρόμων του μεταξιού»: αξιοποιώντας το Gwadar οι κινεζικές εξαγωγές θα αποφεύγουν τα «στενά της Malacca» συντομεύοντας κατά πολύ την έξοδο στον ινδικό.

 (Υπάρχουν εκτιμήσεις ότι εκεί θα υπάρξει και κινεζική αεροναυτική βάση). Η Τεχεράνη ενδιαφέρεται επίσης για την «προκοπή» αυτής της κινεζικής παρουσίας στην περιοχή….

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Το πακιστάν δεν είναι ένα κράτος που μόνο εξάγει εργασία που υποτιμούν οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί. Είναι επίσης ένα κράτος / κεφάλαιο σ’ έναν βασικό αρμό του 4ου παγκόσμιου πολέμου: με σημαντικό μέρος του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών του «δεμένο» πάνω στην Ουάσιγκτον, αλλά ταυτόχρονα με σημαντικές (σε μέγεθος και σε είδος) οικονομικές σχέσεις με το Πεκίνο.

Ο πρώτην πρωταθλητής του κρίκετ Imran Ahmed Khan διετέλεσε πρωθ. απ’ τα μέσα του 2018 ως τον Απρίλη του 2022. Έστρεψε την «εξωτερική πολιτική» του καθεστώτος σαφώς προς την μεριά του ευρασιατικού project, προς την Μόσχα, το Πεκίνο και την Άγκυρα∙ αποφόρτισε τις σχέσεις με το Νέο Δελχί∙ άρχισε να «χειραφετείται» απ’ τον επικίνδυνο οικονομικό «εναγκαλισμό» (μέσω δανείων) με τις αραβικές πετροχούντες: όλα αυτά τον έκαναν επικίνδυνο για την Ουάσιγκτον και το πακιστανικό βαθύ κράτος. Που ανέλαβε δράση:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι χασάπηδες…

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Για την ιστορική ακρίβεια της ανάλυσης αυτής της απόφασης, η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί υποχρέωσή της να μεταφέρει όχι μόνο τα τελικά της σημεία, αλλά και κάποια σημεία του σκεπτικού της. Μην το θεωρήσετε σχολαστικότητα…

Σε ότι αφορά την παράλειψη των δύο πρώτων έκτακτων μέτρων που ζητούσε η Πραιτόρια, δηλαδή τον τερματισμό της επίθεσης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και την αποχώρηση στρατού και παραστρατιωτικών:

Εδώ οι δικαστές του ICJ θεωρούν πως το να αποφασίσουν κάτι τέτοιο βρίσκεται έξω απ’ τις προβλέψεις της Σύμβασης κατά Γενοκτονιών, η οποία αποτελεί την βάση της κρίσης τους – άρα έξω απ’ τις αρμοδιότητές τους στη συγκεκριμένη προσφυγή. Δεν ξέρουμε τα νομικά του «διεθνούς δικαιου» ή την Σύμβαση∙ συνεπώς δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για πραγματικό περιορισμό ή νομικίστικο ελιγμό. Πρακτικά πάντως η συγκεκριμένη γνωμάτευση, η οποία ακολουθεί την αναγνώριση της βασιμότητας όλων των διαπιστώσεων και των θέσεων της Πραιτόρια για τα μαζικά εγκλήματα που διαπράττονται, σημαίνει ότι ο θεοναζί στρατός μπορεί να παραμείνει ως κατοχικός, αρκεί να αλλάξει «στυλ πολέμου»… Δηλαδή: να μην σκοτώνει αμάχους, να μην καταστρέφει υποδομές, κλπ.

Σύμφωνα με την αρχική εισήγηση «υπεράσπισης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο «επειδή οι τρομοκράτες της Χαμάς χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ανθρώπινη ασπίδα». Κατά συνέπεια αυτό το σημείο του σκεπτικού του ICJ επιδέχεται δύο εντελώς διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με την δράση του θεοναζί στρατού: είτε «μπορείτε να συνεχίσετε αφήνοντας τους άμαχους στην ησυχία τους», είτε «αφού – λέτε ότι – αυτό δεν γίνεται, θα πρέπει να σταματήσετε τον πόλεμο».

Σε ότι αφορά τις πηγές που κατά το ICJ πιστοποιούν την (εν δυνάμει) διάπραξη γενοκτονίας, τέτοια που όντως να χρειάζονται επείγοντα, προσωρινά μέτρα, οι μαρτυρίες της UNRWA (του οργανισμού ανθρωπιστικής βοήθειας του οηε) είναι βασικές. (Θα γυρίσουμε στην UNRWA στη συνέχεια):

Σε ότι αφορά τις τελικές αποφάσεις:

Εκτός απ’ τους 15 μόνιμους δικαστές του ICJ, στην ψηφοφορία επί των μέτρων συμμετείχαν και δύο de facto δικαστές, διορισμένοι ο ένας απ’ την Πραιτόρια και ο άλλος απ’ το Τελ Αβίβ. Προσέξτε λοιπόν ότι στα 4 απ’ τα 6 μέτρα μειοψήφισαν η Sebutinde (της ουγκάντα) και ο Barak (ο de facto του θεοναζί καθεστώτος), 15 – 2 το αποτέλεσμα, ενώ τα δυο, τα νο 3 και 4 εγκρίθηκαν ΚΑΙ απ’ τον Barak (16 – 1): αφορούν την υποχρεώση του καθεστώτος να τιμωρεί όποιον διαπράτει γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστίνιων (η οποία γενοκτονία όμως δεν έχει αποφασιστεί ρητά απ’ το ICJ ως η πρακτική του Τελ Αβίβ…) και την απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας… Είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει το θεοναζί καθεστώς το «ναι» του σ’ αυτά τα δύο μέτρα ως απόδειξη ότι δεν διαπράτει ηθελημένα γενοκτονία όταν αρχίσει η κυρίως εκδίκαση της προσφυγής της Πραιτόρια; Ναι (λέμε…), προφανώς!!!!

Σημειώσαμε νωρίτερα ότι το ICJ είχε να αποφασίσει, ουσιαστικά, για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς απ’ το 1945 και μετά! Αυτά τα κράτη υποστηρίζουν την τωρινή σφαγή των Παλαιστινίων, όπως εξάλλου υποστηρίζουν επί δεκαετίες την κατοχή και το απαρτχάιντ καθεστώς σε κάθε έκφανσή τους. Αν και δεν περιλαμβάνονται ρητά στο κατηγορητήριο, όλος ο πλανήτης ακούει την καμπάνα που κτυπάει: κανονικά, ως μέλη της Συνθήκης κατά των Γενοκτονιών, αυτά τα δυτικά κράτη θα πρέπει να στηρίξουν τα έκτακτα, προσωρινά μέτρα, σταματώντας (για παράδειγμα…) τον εξοπλισμό του θεοναζί στρατού εφόσον όπλα και πυρομαχικά χρησιμοποιούνται γενοκτονικά.

Ναι… Όμως αν όντως εννοούσαν την αντίθεσή τους στις γενοκτονίες, στα εγκλήματα πολέμου, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αυτά τα κράτη ούτε ιμπεριαλιστικά / αποικιοκρατικά θα ήταν, ούτε θα αλληλοτροφοδοτούνταν σε όπλα και τεχνολογίες με τους θεοναζί – και δεν θα χρειαζόταν δικαστική απόφαση!!!

Τι θα κάνουν τώρα λοιπόν, που εκτίθενται και δικαστικά; Ηπα, αγγλία, γερμανία, καναδάς, φινλανδία, σουηδία, σκωτία και ιταλία (η ε.ε. σα σύνολο έπεται…), με τον «ανθρωπισμό» τους να τρέχει απ’ τα μπατζάκια τους, αποφάσισαν να σταματήσουν την χρηματοδότηση της UNRWA για την Παλαιστίνη, με πρόφαση το ότι ο σύμμαχός τους (το θεοναζί, απαρχάιντ Τελ Αβίβ) κατηγορεί τον οργανισμό τώρα, μετά από σχεδόν 4 μήνες, ότι μια δεκάδα μέλη του, Παλαιστίνιοι, συμμετείχαν στην «εισβολή του al Aqsa», στις 7 Οκτώβρη!!! Με δυο λόγια έστησαν μια πλαστή κατηγορία για να εμποδίσουν (όσο τους είναι δυνατό…) την εφαρμογή βασικών έκτακτων και προσωρινών μέτρων!!!

Αυτή είναι η πρώτη απάντηση των συνεργών της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη στην έμμεση αλλά σαφή καταδίκη τους απ’ το ICJ!!!! «Σας γράφουμε!!» Φυσικά η UNRWA θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται απ’ τον υπόλοιπο πλανήτη, από κάποια κράτη περισσότερο απ’ ότι τώρα. Όμως η απόφαση των δυτικών αφεντικών, και μάλιστα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, κάνει ακόμα πιο φανερή, πιο έντονη και πιο συστηματική την συνέργειά τους στην εξόντωση των Παλαιστινίων…

Αν βρουν τρόπο να διαλύσουν το ICJ θα το κάνουν – μην έχετε αμφιβολία! Δεν το ελέγχουν, άρα…

Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Παρακάτω είναι τα ονόματα μερικών απ’ τα κράτη που υποστηρίζουν την προσφυγή της νότιας αφρικής κατά του ισραήλ, στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ)*, με την κατηγορία της γενοκτονίας κατά των παλαιστίνιων:

βολιβία, μεξικό, βενεζουέλα, ναμίμπια, αφγανιστάν, αλβανία, αζερμπαϊτζάν, μπαγκλαντές, μπενίν, μπουρκίνα φάσο, αλγερία, τσαντ, ινδονησία, μαρόκο, ακτή ελεφαντοστού, γκαμπόν, γκάμπια, γουϊνέα, ιράκ, ιράν, καμερούν, κατάρ, καζακστάν, κιργιζιστάν, λίβανος, μαλαισία, μάλι, αίγυπτος, μαυριτανία, μοζαμβίκη, νίγηρας, νιγηρία, ουζμπεκιστάν, πακιστάν, σενεγάλη, σιέρα λεόνε, σουδάν, συρία, σαουδική αραβία, τατζικιστάν, τυνησία, αίγυπτος, τουρκμενιστάν, τουρκία, ουγκάντα, ομάν, ιορδανία, ινδονησία…

Αντίθετα, τα κράτη που έχουν δηλώσει ως τώρα ανοικτά συνήγοροι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι τα εξής τέσσερα: οι ηπα, η μεγάλη βρετανία, η γαλλία και η γερμανία. Με την αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική ιστορία τους βουτηγμένη στο αίμα «ξέρουν»: Δεν γίνεται καμία γενοκτονία στη γάζα λένε. Είναι νόμιμη αυτο-άμυνα… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας του κατακτητή που καταλαβαίνει ότι έφαγε-τα-ψωμιά-του… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας την οποία σκοπεύουν να επικαλεστούν τα ίδια… Είναι η «νομιμότητα» που δίνουν αυτά και μόνον αυτά στα συμφέροντά τους και στον κανιβαλισμό τους. Είναι η πιο πρόσφατη έκλαμψη δυτικής ιμπεριαλιστικής χυδαιότητας και κυνισμού… Μπροστά σ’ έναν πλανήτη που θέλει περισσότερα – και έχει βρει καινούργιους, φιλικότερους προστάτες…

Περισσότερα είναι τα πρωτοκοσμικά κράτη που (προσπαθούν να) κάνουν το κορόιδο, στηρίζοντας «σιωπηλά» τους χασάπηδες. Ενώ τα βασικά μέλη του ευρασιατικού project μουρμουρίζουν μονότονα τα περί «λύσης των δύο κρατών», περιμένοντας…

Μιλώντας ψυχρά και δυσοίωνα: τα μαχαίρια βγαίνουν απ’ τα θηκάρια, και το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» είναι μόνο μια αντανάκλασή τους:

[* διάφοροι διεθνώς και στα μέρη μας, βιαστικοί, απρόσεκτοι, αδιάφοροι ή πονηρούληδες μπερδεύουν το “διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης” (ICJ) με το “διεθνές ποινικό δικαστήριο” (ICC). Και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη, και τα δυο είναι διεθνή. Αλλά το ένα (το ICJ) είναι πολύ παλιό, είναι ο ένας απ’ τους 6 πυλώνες του οηε, και ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΕΝΈΞΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ. Το άλλο (το ICC) είναι ηλικίας μόλις 20+ χρόνων, ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΤΟΜΑ, και θεωρείται – αποδεδειγμένα – εντελώς “διεφθαρμένο”. Την ανεγκέφαλη αλεπού, για παράδειγμα, ως “άτομο”, την καταδίκασε το δεύτερο, το ICC, σε χρόνο μηδέν – είναι “εργαλείο” των δυτικών αφεντικών, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γράψαμε πρόσφατα περισσότερα – πείτε τα και στους φίλους / φίλες σας, να μην λένε ανοησίες….]


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αραβική θάλασσα

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Μια σημαντική εξέλιξη σ’ αυτήν την ζώνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου διαφαίνεται στον κοντινό ορίζοντα. Αφορά το βάθος της στρατηγικής συμμαχίας Μόσχας – Τεχεράνης.

Όπως είναι γνωστό (;) το τρίγωνο Μόσχα – Τεχεράνη – Πεκίνο είναι ήδη αρκετά ισχυρό. Στην «τακτική απόγνωσή» τους τα δυτικά αφεντικά είτε παριστάνουν ότι το αγνοούν, είτε ψάχνουν τρόπους να το σπάσουν. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ανάποδο.

Στις 7 Δεκέμβρη ο ιρανός πρόεδρος Ebrahim Raisi έκανε «επίσκεψη εργασίας» στη Μόσχα και συναντήθηκε με την ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) ώστε να οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες ενός καινούργιου συμφώνου.

Στις 15 Γενάρη, με μια λακωνική δήλωσή του το ρωσικό υπ.αμ. ανακοίνωσε ότι ο Shoigu (δεν το έχει σκοτώσει αυτόν 5 – 6 φορές η ανεγκέφαλη αλεπού;) ενημέρωσε τον ιρανό υπ.αμ. Ashtiani πως η Μόσχα είναι έτοιμη για τις υπογραφές:


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ελλαδιστάν

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Ενώ το ελληνικό κράτος βρίσκεται ακριβώς μπροστά στις συνέπειες των συμμαχικών επιλογών του στη λεγόμενη «σωστή μεριά της ιστορίας» όπως λένε οι τσατσορούφιανοί του, ο δομικός επαρχιωτισμός των δημαγωγών του έχει καταφέρει να κρατάει μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε xanax υπνοβασία. Έχουν βέβαια μεγάλη σημασία και οι «αυθόρμητες» μαζικές και ατομικές απωθήσεις: να παραστήσουμε ότι ΔΕΝ είναι σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος και ότι τα ντόπια αφεντικά ΔΕΝ συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… οπότε υπάρχει άφθονος χρόνος για τα σημαντικά «θέματα της επικαιρότητας»: απ’ τον καιρό ως τα σήριαλ, και από … ως … (fill the blanks!!!)

Πώς, όμως, συμμετέχουν τα εντόπια αφεντικά; Κατ’ αρχήν επιμελητειακά: οι βάσεις κάνουν την δουλειά τους… Αλλά και «ας βγάλουμε κανά φράγκο απ’ τα πυρομαχικά»…

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά το μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο «εθνικά σωστός τρόπος» διαμορφώνεται υπό το πρίσμα του τι κάνει (και τι δεν κάνει) ο «αιώνιος εχθρός»…

Υπάρχει βέβαια και η «στρατηγική σχέση» με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Αλλά φαίνεται ότι πέρα απ’ την (μέσω us army…) πιθανή αποστολή πολεμοφοδίων, η Αθήνα είναι μάλλον αμήχανη μπροστά στην εντεινόμενη εσωτερική πόλωση στο Τελ Αβίβ ώστε να φαντάζεται οτιδήποτε πρωτοβουλιακό: εδώ ισχύει το «ό,τι πει το αφεντικό!». (Το τελευταίο γνωστό περιστατικό φραστικής κλωτσοπατινάδας εντός του πολεμικού συμβουλίου του θεοναζί καθεστώτος, ήταν οι απειλές του υπ.αμ. Galant ότι «την επόμενη φορά θα έρθω εδώ μαζί με την ταξιαρχία golani»… Ουπς;;;;;)

Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο (οι εφοπλιστές) κερδίζουν με τις αναταραχές, ειδικά στις θάλασσες. Η «ελληνική φρεγάτα» (σε 1,5 μήνα;) είναι παροχή υπηρεσιών προς τους συμμάχους, και είναι αμφίβολο αν είναι τεχνικά σε θέση να «προστατεύει» ή αν θα χρειάζεται η ίδια προστασία. Επιπλέον πρέπει να βρεθεί και το πλήρωμα που θα αντέξει, αν χρειαστεί, τα drones και τους πυραύλους της Ansarallah… Σε κάθε περίπτωση είναι συμμετοχή στο συγκεκριμένο υπο-πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου! Μπορεί για τα πραγματικά δεδομένα να μην είναι σπουδαία∙ για τα ελληνικά κυβικά όμως αποτελεί άλλη μια επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών. Κι εφόσον επιβεβαιωθούν τα χειρότερα, ότι δηλαδή ο us army θα προσπαθήσει να εξουδετερώσει τους Houthi με μαζικούς βομβαρδισμούς, κάθε επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών στην περιοχή, μεγάλη, μεσαία ή μικρή, θα έχει την τύχη που της αξίζει.

Χαρακτηριστικό ωστόσο του ανομολόγητου ελληνικού ζορίσματος κρίνουμε το γεγονός ότι έχουν σταματήσει οι «κορώνες», οι κατάρες και οι απειλές λίγων μόνο χρόνων πριν. Για παράδειγμα οι εξελίξεις στη λιβύη και στην τουρκολιβυκή συνεργασία: που χάθηκε, τι απέγινε εκείνος ο φίλος κι αδελφός, ο τζενεράλ Haftar, τώρα που γίνονται «ανθελληνικά» σημεία-και-τέρατα εκεί απέναντι;

Μας τραβάει το ντόπιο καθεστώς, απ’ την μύτη ή και τον σβέρκο, στις κρεατομηχανές του 4ου παγκόσμιου; Ναι – αν και τώρα όχι με τον ιδιαίτερο προπαγανδιστικό ζήλο του «έχουμε πόλεμο με την ρωσία» του 2022. Ίσως οι αλλαγές στο είδος του πολέμου, έξω, πέρα και κόντρα στα νατοϊκά manual, να βάζουν και στα μέρη μας σε υψηλή προτεραιότητα την «ανασύνταξη δυνάμεων»… Φουστανέλες, τσαρούχια και εφ’ όπλου λόγχη…

Κάτι ακούγεται απο ‘δω κι απο ‘κει…

Ερυθρά θάλασσα

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Θα προτιμούσαν το θέμα να το αναλάβει κάποιος απ’ τους τοπικούς εργολάβους, είτε ο τοξικός του Ριάντ είτε ο άλλος του Αμπού Ντάμπι…. αλλά αυτοί δεν θέλουν, κι έχουν τους λόγους τους… Ύστερα θα προτιμούσαν να φοβηθεί η Ansarallah…. αλλά αυτοί οι υεμενίτες δείχνουν να διασκεδάζουν με την ιδέα της στρατιωτικής αντιπράθεσης με μία πρώην και μία νυν θαλασσοκράτειρα… Εν τέλει Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν αναλάβει «αυτοπροσώπως» την «ελεύθερη ναυσιπλοϊα στην – και από την – ερυθρά θάλασσα»…

Την ποιάν; Πώς την είπατε; Αν υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για να διακοπεί εντελώς το θαλάσσιο πέρα δώθε στο στενό του Bab al Mandab, αυτός είναι η στρατιωτική εμπλοκή του αμερικανικού και του βρετανικού στρατού – έστω (κατ’ αρχήν) από τον αέρα!! Πως ακριβώς εννοούν την «ελευθερία» στην αγγλόσφαιρα;

Όμως το να «παγώσει» η ερυθρά θάλασσα είναι αδιάφορο οικονομικά και για το Λονδίνο και για την Ουάσιγκτον!!! Αντίθετα δυσκολεύει αισθητά τόσο τη νότια, παραΜεσόγειο ευρώπη, όσο και την Άγκυρα, το Κάιρο… Μπαίνει κάποιος στον πειρασμό να σκεφτεί ότι μια τέτοια παρενέργεια (της «προστασίας» κλπ) δεν είναι αδιάφορη για τα συγκεκριμένα δυτικά επιτελεία. Μήπως περιλαμβάνεται και στους στόχους τους; Κάτι σαν «καμμένη θάλασσα» (όπως το «καμμένη γη»);

Δεν θα το υποστηρίξουμε ακόμα. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον επειδή το να «σπάσουν» μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (πειρατικά και κανιβαλικά…) μόνο προσωρινά ευνοεί τον αμερικάνικο. Η ιδέα του “μηδενικού αθροίσματος” ήταν λάθος το 1945, είναι λάθος και τώρα: δεν είναι δα τόσο απίθανο μεγάλο μέρος των ευρωπαίων (συμπεριλαμβανόμενων και αφεντικών) να στραφούν κατά της Ουάσιγκτον. Και δεύτερον επειδή το να βομβαρδίζεις την δυτική υεμένη δεν είναι τόσο «παραγωγική» ιδέα – το έμαθαν και στο Ριάντ. Είτε από στρατιωτική άποψη, είτε από γεωπολιτική.


Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ποια δημόσια, τίνος η υγεία; (1)

Δευτέρα 18 Δεκέμβρη>> Τον περασμένο Ιούλιο η διεθνώς γνωστή αγγλική ιατρική επιθεώρηση British Medical Journal (BMJ), η μόνη που παραμένει ως τώρα αξιοπρεπής και όχι εξαγορασμένη απ’ τους βιομήχανους-της-νοσηρότητας, δημοσίευσε μια έρευνα για τον χρηματισμό των γιατρών του θρυλικού «δημόσιου συστήματος υγείας» στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας του βασιλιά αγγλίας, ουαλίας, σκωτίας, βόρειας ιρλανδίας, κλπ κλπ…

Αυτό καθαυτό το γεγονός της εξαγοράς όλο και περισσότερων γιατρών απ’ τις φαρμακομαφίες (και όχι μόνο) δεν είναι άγνωστο σ’ εκείνα τα μέρη. Παράδοξο ή όχι (ωστόσο ένα πολύ σοβαρό πολιτικό ζήτημα απ’ την σκοπιά του εργατικού ανταγωνισμού) είναι το γεγονός ότι ενώ αυτή η εξαγορά δεν είναι τόσο-κρυφή δεν έχει προκληθεί η μαζική οργή των υποτελών που θα περίμενε κάποιος…

Τον Ιούνη του 2017 και πάλι η BMJ είχε ασχοληθεί:

Τον Οκτώβρη του 2019 άλλη έρευνα:

Τον Ιούλιο του 2023 ο καθεστωτικός guardian:

Η πρώτη παράγραφος δεν «μασάει τα λόγια της»:

Οι μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες ρίχνουν δεκάδες εκατομμύρια λίρες στις υποχρηματοδοτούμενες υπηρεσίες του NHS (Nation Health System) – συμπεριλαμβανόμενων των πληρωμών των μισθών του ιατρικού προσωπικού και της χρηματοδότησης του ανασχεδιασμού των ιατρικών θεραπειών – καθώς επιδιώκουν να αυξήσουν τις πωλήσεις φαρμάκων στο Ενωμένο Βασίλειο…

Μοιάζει ως μια αποδεκτή «κανονικότητα» εκεί… κι ίσως συνοδεύεται απ’ την απύθμενη βλακεία που βασίλεψε και βασιλεύει και στα δικά μας μέρη, ότι δηλαδή «οι φαρμακοβιομηχανίες θέλουν το καλό μας… δεν τις συμφέρει να είμαστε άρρωστοι/ες»… (;;;;;;)

Το επιπλέον στοιχείο της έρευνας της BMJ του περασμένου Ιούλη (που μας ενδιαφέρει και εδώ, όπου υποτίθεται πως είναι αυξημένη η «ευαισθησία» για τον «δημόσιο» χαρακτήρα του συστήματος υγείας…) είναι η τεκμηρίωση του γεγονότος ότι οι φαρμακομαφίες δεν αγοράζουν γιατρούς μόνο στη λιανική, έναν έναν. Αλλά και στην χοντρική: αγοράζουν τους επαγγελματικούς τους συλλόγους. Επιπλέον, δεν είναι μόνο οι φαρμακομαφίες που δωροδοκούν (τους ιατρικούς συλλόγους). Είναι και οι εταιρείες που κατασκευάζουν ιατρικό εξοπλισμό…

Στις δύο πρώτες θέσεις δωροδοκιών βρίσκονται ο σύλλογος των γενικών παθολόγων (general practitioners) και των γενικών γιατρών (physicians) – η διαφορά αυτών των δύο ειδικοτήτων είναι μικρή και κυρίως είναι θέμα καταμερισμού εργασίας. Ακολουθούν οι σύλλογοι των οφθαλμίατρων, των μαιευτήρων και των γυναικολόγων, των χειρούργων (αυτοί δωροδοκούνται κυρίως απ’ τις κατασκευάστριες μηχανημάτων…), των ψυχιάτρων… Στους τελευταίους ο σύλλογος αναισθησιολόγων – καθόλου παράξενο με δεδομένη την θέση τους στον ιατρικό καταμερισμό εργασίας.

Στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας όλοι αυτοί οι ιατρικοί σύλλογοι δεν είναι υποχρεωμένοι να δηλώνουν ποιος τους πληρώνει∙ και δεν το κάνουν! Προκειμένου να βρεθούν τα στοιχεία της συγκεκριμένης έρευνας ξεσκονίστηκαν οι ισολογισμοί των εταιρειών: αυτές γράφουν στα έξοδά τους κάποιες απ’ τις δωροδοκίες τους – αλλά σε καμία περίπτωση όλες!

Κάποιος θα αναρωτηθεί: αφού οι φαρμακομαφίες λαδώνουν τους γιατρούς στη λιανική γιατί να κάνουν έξοδα και στη χοντρική; Πρώτον, επειδή μέσα απ’ τις δωροδοκίες στους ιατρικούς συλλόγους ελέγχουν τις όποιες «επιστημονικές ανακοινώσεις» τους… Δεύτερον, επειδή έτσι ελέγχουν και προσανατολίζουν κατάλληλα τις όποιες «επιστημονικές έρευνές» τους… Και τρίτον επειδή οι ιατρικοί σύλλογοι ελέγχουν πολύ εύκολα τους όποιους αντιρρησίες (δηλαδή: έντιμους) γιατρούς έχουν απομείνει και θα τολμούσαν να πάνε κόντρα στις φαρμακομαφίες: τους ελέγχουν με διάφορους τρόπους, απ’ τις απειλές για ακύρωση της άδειας εξάσκησης επαγγέλματος ως την συκοφάντηση.

Αυτό ακριβώς που έγινε πρόσφατα στη διάρκεια της τρομοεκστρατείας και της εφόδου της γενετικής μηχανικής / βιομηχανίας της «υγείας» με σημαία τον τσαχπίνη!

2. Πρώην επικεφαλής για την covid παίρνει θέση στη moderna

Σαν υπόδειγμα της δούναι και λαβείν διαφθοράς, ο Jonathan VanTan (αναπληρωτής ιατρικός επικεφαλής στη διάρκεια της «πανδημίας») βρήκε καινούργια δουλειά αυτή τη βδομάδα: ανώτατος ιατρικός σύμβουλος για την κατασκευάστρια mRNA εμβολίου Moderna.

O VanTam ήταν τακτικός στην βρετανική τηλεόραση στη διάρκεια της κορύφωσης της κρίσης «covid», πετώντας τακτικά αθλητικές παρομοιώσεις για να πείσει το κοινό, κι επίσης ήταν μέλος της «ειδικής ομάδας για τον εμβολιασμό». Ανταμείφθηκε με τον τίτλο του Ιππότη για τον κόπο του.

Τώρα, αφού επί τρία χρόνια προώθησε τον φόβο για την covid και την ανάγκη εμβολιασμού, βρήκε δουλειά σε μια εταιρεία εμβολίων… κι όλα μοιάζουν να είναι μια χαρά.

Σοκ και δέος: η σωστή πλευρά της εξουσίας (1)

Το θεοναζί καθεστώς δημοσιοποίησε την λίστα με τους 300 παλαιστίνιους αιχμάλωτους που σκοπεύει να «ανταλλάξει» σ’ αυτόν και σε κάποιον επόμενο γύρο. Όσοι / όσες ανήκουν σε οργάνωση, είναι μέλη της Hamas, της Fatah, της Ισλαμικής Jihad και του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), «τρομοκρατικές» οργανώσεις μία και μία – ενώ αρκετοί δεν ανήκουν πουθενά… Κανένας / καμία απ’ αυτούς / αυτές δεν έχει καταδικαστεί για φόνο∙ πολλοί βρίσκονται στη φυλακή επειδή πετούσαν πέτρες. Όλοι είναι είτε γυναίκες είτε ανήλικοι: 287 (από τους 300) είναι κάτω από 18, πέντε είναι 14 χρονών. Οι περισσότεροι / ες έχουν συλληφθεί τα τελευταία 2 χρόνια – με την εξαίρεση 10 γυναικών απ’ την Ιερουσαλήμ και την Δυτική Όχθη που καταδικάστηκαν μεταξύ 2015 – 2017 με την κατηγορία της «απόπειρας επίθεσης με μαχαίρι σε ισραηλινούς στρατιώτες»… Ένας 18χρονος έχει φυλακιστεί επειδή φώναζε μαζί με άλλους «Allahu Akbar». Μια 18χρονη για «υποκίνηση μέσω Instagram»…

Δευτέρα 27 Νοέμβρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διακήρυσσε (βγάζοντας αφρούς!) επί εβδομάδες α) ότι δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί τίποτα με τους «κτηνώδεις τρομοκράτες», β) ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί ούτε μια ώρα εκεχειρίας, γιατί αυτό θα δώσει στους «κτηνώδεις τρομοκράτες» την ευκαιρία να ανασυνταχτούν, γ) ότι τους όμηρους θα τους βρει και θα τους σώσει το ίδιο, δ) κλπ κλπ. Ύστερα από σχεδόν 50 γενοκτονικής επίθεσης το ίδιο καθεστώς κάνει ακριβώς εκείνα που με λύσσα απέρριπτε. Δέχεται την πρόταση που είχε κάνει η Hamas στις 9 Νοέμβρη και είχε απορρίψει τότε μετά βδελυγμίας. Ακριβώς την ίδια…

Είναι αυτό ένα σημάδι επιτυχίας ή μήπως αποτυχίας, ήττας;

Διάφοροι ειδικοί-του-σκοινιού-και-του-παλουκιού δεν αναφέρονται καν σε όρους όπως «τακτική υποχώρηση». Κι αν χρειαστεί να πουλήσουν κάτι σαν «εξήγηση» για την θεοναζί «καλωσύνη», αυτή βρίσκεται (που αλλού;) στην Ουάσιγκτον: ο νυσταλέος Jo πίεσε τον αρχιχασάπη του Τελ Αβίβ…

Ίσως πολύ μεγαλύτερη «πίεση» στον αρχιχασάπη ήταν οι όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις των συγγενών των ομήρων (και όχι μόνο) υπέρ μιας κάποιας διακοπής της σφαγής ώστε να γίνει ανταλλαγή αιχμαλώτων. Και απ’ την στιγμή που ξεκίνησε είναι αδύνατο να σταματήσει – το καταλαβαίνει ο καθένας: οι συγγενείς και οι φίλοι όσων ισραηλινών συνεχίζουν να κρατούνται θα γίνουν έξαλλοι. Συνεπώς υποθέτουμε πως όταν ο αρχιθεοναζί και το επιτελείο του λένε «θα συνεχίσουμε τον πόλεμο» έχουν στο μυαλό τους κάτι τέτοιο: μια βδομάδα ισοπέδωσης και μαζικών δολοφονιών∙ ύστερα δύο ή τρεις ή τέσσερεις ημέρες «παύσης» και ανταλλαγής μέρους των αιχμαλώτων∙ και ξανά το ίδιο…

Πιεστική είναι επίσης η άρνηση (άγνωστο πόσων αλλά πάντως όχι λίγων) εφέδρων να καταταχτούν για να ισοπεδώσουν την Γάζα, με την επίκληση «λόγων συνείδησης»…

Όμως αν από στενά στρατιωτική άποψη ύστερα από σχεδόν 50 μέρες και νύχτες η «επιχείρηση σιδερένιο ξίφος» απ’ τον «δυνατότερο στρατό του κόσμου» κατά ελαφρά οπλισμένων αλλά αποφασισμένων ανταρτών είχε πετύχει οτιδήποτε που να μπορεί να παρουσιαστεί ως νίκη, τότε το θεοναζί καθεστώς δεν θα έκανε-διάλειμμα-με-το-σταγονόμετρο. Θα έλεγε «απέχουμε ελάχιστα απ’ την οριστική νίκη, εμπρός γενναίοι μου!!!» Συνεπώς, πάντα από στενά στρατιωτική άποψη, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απέτυχε ως τώρα και το αναγνωρίζει έμμεσα∙ δεν υπάρχει κάτι που να δείχνει ότι θα τα καταφέρει καλύτερα στις επόμενες 50 μέρες.

Υπάρχει όμως ένα άλλο πεδίο που όχι μόνο ο χωροφύλακας της μέσης Ανατολής αλλά το σύνολο των δυτικών συμμάχων του, έχουν μια σπουδαία επιτυχία: επί μέρες και νύχτες, επί βδομάδες, δολοφονούνται μαζικά άμαχοι παντού όπου υπάρχουν τέτοιοι επί γης, σε νοσοκομεία, σε σχολεία, σε εκκλησίες, σε σπίτια, σε προσφυγικά στρατόπεδα, σε δρόμους… κι αυτό εγγράφεται στην «πολιτική ζωή» της δύσης (αλλά και στην πρωτοκοσμική ιδεολογία) ως … δύσθυμη ενόχληση. Που δεν διακόπτει τις καθημερινές ρουτίνες, μάλλον ενσωματώνεται σ’ αυτές.

Το απαρτχάιντ καθεστώς και οι σύμμαχοί του εκτόξευσαν το «μέτρο» της δυτικής θανατοπολιτικής∙ έχουν επιδείξει / αποδείξει πως τίποτα δεν τους εμποδίζει να κάνουν μαζικές δολοφονίες και να τις κάνουν επιδεικτικά, «διδακτικά»∙ οι ως τώρα 15.000 δολοφονίες (και οι ακόμα περισσότερες που πιθανότατα θα ακολουθήσουν) χωρίς να συναντήσουν ούτε το ελάχιστο ουσιαστικό εμπόδιο στη δύση διαμορφώνουν ήδη «ψυχο-πολιτικά» (αν μας επιτρέπεται ένας τέτοιος όρος) ειδικά στις δυτικές «ανθρωπιστικές» κοινωνίες ένα είδος συνήθειας στο αίμα, εξοικείωσης με τις μαζικές κρατικές δολοφονίες. Μετά απ’ αυτό οι κρατικές ή παρακρατικές δολοφονίες 100, 500, 1000 ή 5000 αόπλων / αμάχων (κατά προτίμηση των Άλλων) θα είναι …. «τίποτα»…

Υπάρχει μια στρατιωτική στρατηγική που ονομάζεται Shock and awe (σοκ και δέος) αν και το πραγματικό της όνομα είναι γρήγορη κυριαρχία. Βασίζεται στη χρήση «δυσανάλογης δύναμης» και εντυπωσιακής επίδειξης φονικότητας έτσι ώστε ο όποιος αντίπαλος να παραλύσει και να παραδοθεί. Στο στενά και στρατιωτικά εννοημένο πεδίο της επί δεκαετίες παλλόμενης και μαχητικής παλαιστινιακής αντίστασης τέτοιου είδους “ψυχο-πολιτικο-πολεμικές» μέθοδοι δεν πιάνουν….

Δεν ισχύει το ίδιο για τις σε υπνοβασία δυτικές κοινωνίες που, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι βασικός στόχος όχι του ίδιου του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά οπωσδήποτε των συμμάχων του. Αυτές οι κοινωνίες, ακόμα και τα πιο «ευαίσθητα» τμήματά τους (οι μετανάστες / μετανάστριες και ορισμένα μειοψηφικά τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας εξαιρούνται!) «εκπαιδεύονται» αυτές τις σχεδόν 50 ημέρες στην αποδοχή της παράλυσής τους. Της αδυναμίας τους. Διαδηλώνουν; Ναι. Μαζικά; Ναι. Αλλά παραμένοντας «ακίνητες» στο κουτάκι νο 1, ουσιαστικά στην αφετηρία των αντιδράσεων, χωρίς δηλαδή κλιμάκωση της όποιας δράσης τους, των όποιων κινηματικών ενεργειών τους (όπως ήταν αυτονόητο πριν 40 ή 50 χρόνια…) στέκονται ηθικά (και πολιτικά) «μαρμαρωμένες» μπροστά στην ένταση της κρατικής βίας. Δεν απειλούν σοβαρά, ούτε άμεσα ούτε καν έμμεσα, την εξουσία των βουτηγμένων στο αίμα αφεντικών τους / μας.

Να ένας πιο αναλυτικός ορισμός του «σοκ και δέους»:

…Να επιβληθεί ένα συντριπτικό επίπεδο βίας εναντίον του αντιπάλου σε άμεση ή σε αποτελεσματικά διαρκή βάση έτσι ώστε να παραλύσει η θέλησή του να αντισταθεί … να παρθεί ο έλεγχος του περιβάλλοντος και να υπερ-φορτωθεί η αντίληψή του για τα γεγονότα έτσι ώστε να είναι ανίκανος να αντισταθεί σε τακτικό και σε στρατηγικό επίπεδο…

Και για να αντιληφθείτε την ακρίβεια στην εφαρμογή αυτής της «στρατηγικής» όχι μόνο σε βάρος των παλαιστίνιων αλλά (μέσω αυτών) και σε όλους και όλες στη δύση που θα είχαν την διάθεση να-τους-υποστηρίξουν με άμεσους τρόπους, να τι έλεγαν οι «γονείς της στρατηγικής» Harlan Ullman και James Wade το 2001 στην προοπτική μιας θεωρητικής (ακόμα τότε…) εισβολής στο ιράκ:

… Το να «κλειδωθεί» η χώρα θα συνεπαγόταν τόσο την φυσική καταστροφή των ζωτικών υποδομών της όσο και τον έλεγχο όλων των σημαντικών πληροφοριών και των σχετικών οικονομικών ανταλλαγών, τόσο γρήγορα ώστε να επιτευχθεί ένα επίπεδο εθνικού σοκ ανάλογο με εκείνο που προκλήθηκε στους Ιάπωνες με την ρίψη των ατομικών βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι…

Ας το επαναλάβουμε: αυτό ΔΕΝ έχει προοπτική επιτυχίας εναντίον της παλαιστινιακής αντίστασης… Οι πάντες (;) ξέρουν, καταλαβαίνουν, ότι υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει… Πετυχαίνει όμως ως τώρα, σ’ έναν ιστορικό χρόνο ιδιαίτερα πυκνό, στα «μετόπισθεν»: στις δυτικές δυνατότητες / πιθανότητες πρακτικής υποστήριξης της παλαιστινιακής αντίστασης∙ οι οποίες δεν είναι μεν καθοριστικές για την έκβαση εντός τέτοιου απελευθερωτικού αγώνα, όμως η πείρα του πολέμου στο βιετνάμ έδειξε ότι έχουν την δική τους ιδιαίτερη αξία «φθοράς» του δυτικού ιμπεριαλισμού.

Όχι όμως! Ο δυτικός ιμπεριαλισμός, που έχει πλέον εξαιρετικά συζητήσιμες στρατιωτικές δυνατότητες εναντίον των αντιπάλων του (εκτός, φυσικά, απ’ τον πυρηνικό όλεθρο) αναδεικνύεται ως τώρα νικητής (για την ακρίβεια: proxy νικητής, νικητής-μέσω-ανάθεσης) στο πεδίο της «δημιουργικής καταστροφής»∙ στο πεδίο της θανατοπολιτικής. Επιδεικνύει όσο πιο κατηγορηματικά γίνεται ότι δεν πρόκειται να σταματήσει την βία του πουθενά∙ ότι δεν έχει κανέναν φραγμό στην φονικότητά του∙ πως ούτε τα νεογέννητα δεν εξαιρούνται απ’ την καταδίκη-σε-θάνατο…