Tag: Χεζμπ’ Αλλάχ

Κυριακή 23 Αυγούστου. Για να πατήσει ο βασιλιάς Macron πόδι στο λίβανο ήρεμα, θα πρέπει να είναι φρόνιμος και να διαπραγματευτεί με την Χεζμπ’ αλλάχ – σωστά; Σωστά! Το είπαμε έγκαιρα…

Ε, το ξαναλέμε! Πάλι έγκαιρα… (Τι πειράζει δηλαδή;)

Λέτε να έχει αρχίσει;

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Η HTS, η μεγαλύτερη και πιο εμπειροπόλεμη αντικαθεστωτική οργάνωση στον θύλακα του Idlib (proxie του Ριάντ) δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη δήλωση για την συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας… Αυτό σημαίνει ότι οι τουρκικές υπηρεσίες συνεχίζουν να «δουλεύουν διαπραγματευόμενες». Μη διασταυρωμένες αναφορές σημειώνουν ότι το «δύσκολο μέρος» αυτών των διαπραγματεύσεων είναι η «τύχη» των μη σύριων οπλαρχηγών που βρίσκονται στον θύλακα. Παρόμοιες μη διασταυρωμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι έχει αρχίσει η «μετακόμισή» τους σε τουρκικό έδαφος – μαζί με τις οικογένειές τους… Εννοείται πως αν αυτό ισχύει μετακομίζουν χωρίς τα όπλα τους, και όχι για να γυρίσουν στους τόπους καταγωγής τους…

Περισσότερο εξακριβωμένο (και αναμενόμενο, τουλάχιστον απ’ την ασταμάτητη μηχανή) είναι το ότι οι «φιλο-τούρκοι» ένοπλοι στο Idlib πιέζουν την HTS, επιτιθέμενοι και καταλαμβάνοντας διάφορες θέσεις της εδώ κι εκεί. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια σύγχιση στις γραμμές των “σκληροπυρηνικών” (ή συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι) αν ισχύει ότι διάφοροι κατά τόπους οπλαρχηγοί της HTS παραδίδουν εαυτούς, τους δικούς τους και τα όπλα τους, χωρίς αντίσταση.

Σε κάθε περίπτωση, ως τις 15 Οκτώβρη που είναι το τωρινό χρονικό όριο για την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας Άγκυρας – Μόσχας υπάρχουν ακόμα δυο–και–κάτι γεμάτες βδομάδες. Χρόνος αρκετός – για οτιδήποτε…

Εν τω μεταξύ υπάρχει μεγάλη αεροπορική / μεταγωγική κινητικότητα στην περιοχή. Ρωσικά μεταγωγικά μεταφέρουν εξοπλισμό διαφόρων ειδών προς την συρία… Iρανικά μεταγωγικά κάνουν το ίδιο προς την Χεζμπ’ αλλάχ… Και τουρκικός στρατός συνεχίζει να μαζεύεται σε διάφορα φυλάκια στο Idlib…

Μιλώντας γενικά είναι αυτό που λέγεται “εξοπλιζόμαστε για την ειρήνη”…

Τετάρτη 31 Γενάρη. Θυμίζει την πιθανή αξία του σχεδίου για «περικύκλωση της Μεσογείου» – έτσι δεν είναι; Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αλλά ούτε να αποκλείσουμε εκείνο που γράφει σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ της η Jerusalem Post. Ότι δηλαδή:

…. Όπως έγινε με τις αεροπορικές επιθέσεις κατά της συρίας, όπου υπήρξε μια συνεννόηση ώστε να μην υπάρξει εμπλοκή με τους ρώσους, το αντίστοιχο θα πρέπει να συμφωνηθεί για το πολεμικό ναυτικό…

Το να ζητάει το Τελ Αβίβ την διακριτική ανοχή της Μόσχας για περιπτώσεις επιθέσεων σε ναυτικές θέσεις της συρίας (κατ’ αρχήν) και του λιβάνου (αργότερα…) θα μπορούσε να είναι ένα βιαστικό αίτημα του Τελ Αβίβ (δεν ξέρουμε την κατάληξη). Αλλά ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός και οι εκπρόσωποί του δεν είναι αφελείς. Μια τέτοια ρωσική «ανοχή» μόνο σαν προσωρινή, μεταβατική φάση θα μπορούσε να εννοηθεί – αν, όντως, είναι ζητούμενη, κι αν δοθεί. Μόνο με μια άλλη, «συμπαγή» συμμαχία, μπορεί να ελπίζει το Τελ Αβίβ ότι θα ελέγξει την «μοίρα» των πλατφορμών εξόρυξης φυσικού αερίου, τις σχετικές μπίζνες, την γεωπολιτική τους – και όχι μόνο.

Οπότε επιστρέφουμε στα μέρη μας. Στο απεριόριστο γλύψιμο του ισραηλινού προέδρου Rivlin στον ελληνικό ρατσισμό / εθνικισμό / ρατσισμό, μέσω μεγΑλέκου. Και στο πραγματικό νόημα της δήθεν επετειακής επίσκεψής του με αφορμή την μνήμη του Ολοκαυτώματος: υπήρχαν τουλάχιστον άλλοι τρεις ευρωπαϊκοί προορισμοί που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα: η Βαρσοβία (το πολωνικό καθεστώς προσπαθεί να ξεφορτωθεί την ιστορική πολωνική συμμετοχή / συνενοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια), το Βερολίνο (για προφανείς λόγους) και η Βιέννη (επίσης για προφανείς λόγους).

Την επίσκεψη και την κολακεία προς τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, έστω κι αν είναι στα down του, ας μας επιτρέψετε, δεν την θεωρούμε συμπτωματική. Αλλά μέρος της ενίσχυσης (και προς το εντόπιο πόπολο) της «ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής φιλίας». Δηλαδή της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» – υποχρεωτικά στο πλάι του αμερικανικού 6^ου στόλου, αλλά και στο «πόδι» του, αν η Ουάσιγκτον χρειαστεί να μετακινήσει την συγκεκριμένη αρμάδα της νοτιότερα ή ανατολικότερα.

Για να το πούμε αλλιώς. Μετά την τουρκική εισβολή στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, το Τελ Αβίβ φοβάται ότι δεν μπορεί πια, ούτε μέσω proxies, να ανασχέσει την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας – Βαγδάτης – Δαμασκού – Βηρυττού (και Πεκίνου στο βάθος)… Δεν μπορεί να το πετύχει χερσαία. Οπότε προετοιμάζεται και για πόλεμο στη θάλασσα και στα παράλια. Τα συριακά και τα λιβανέζικα. (Δίπλα απ’ τις ρωσικές βάσεις…) Είναι, μεν, αναγκαστική οπισθοχώρηση· αλλά δεν παύει να είναι πολεμική. (Και ο isis δεν διαθέτει ναυτικό…)

Πολεμική με «θέμα εθνικής υπεράσπισης» την αοζ του. Με δεδομένο ότι κρατάει σοβαρές διαφορές θαλάσσιας οριοθέτησης της δικής του αοζ με εκείνη του λιβάνου (οπότε: Χεζμπ’ αλλάχ…). με δεδομένο ότι «τρώει» την αοζ του όποιου «παλαιστινιακού κράτους» (οπότε: όποιος υποστηρίζει τους παλαιστίνιους δεν είναι απλά «εχθρός» – είναι «φασίστας» (!!!!) – το λένε και το ξαναλένε και στα ελληνικά οι υπηρεσίες…)· με δεδομένο, τέλος, ότι η Άγκυρα δεν έχει εκδηλώσει ακόμα ανοικτά τον σχεδιασμό της για την δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Με δεδομένο, τέλος, πως ούτε ο ρωσικός ούτε ο κινεζικός ιμπεριαλισμός είναι αδιάφοροι για την περιοχή, έστω κι αν – μέχρι τώρα – δεν έχουν κάνει κάτι εντυπωσιακό.

Αν υπάρχουν στο Τελ Αβίβ τέτοιες φαγούρες (και γιατί να μην υπάρχουν;) στέλνει το ισραηλινό κράτος στη Μόσχα μεν τον «εκπρόσωπο του εκτελεστικού», μπας και κανονίσει τίποτα· και στέλνει στην Αθήνα τον πρόεδρο, να ανάψει καπνογόνα για τον μεγΑλέκο. Μωρέ και για τον Δία θα άναβε – αν εξυπηρετούσε.

Όσο για τους ντόπιους «εχθρούς του ελληνικού κράτους»; Ε… Τα είπαμε… Τους έχει βγει η γλώσσα να τρέχουν όσο πιο αργά γίνεται, αλλά ευτυχώς έχουν αναλάβει μια δουλειά που την θεωρούν εύκολη: να ελεεινολογούν όσους υποστηρίζουν τον αντιαποικιακό και αντιρατσιστικό αγώνα των παλαιστινίων, από καθαρά – εννοείται! – «αντιφασιστική» και «αντιρατσιστική» και «αντιπολεμική» και «επαναστατική» οπτική γωνία…

It’s a dirty job but someone gotta do it – που τραγουδούσαν και οι Faith No More το 1987, εναντίον των πρωτοκοσμικών “ανθρωπιστών” τότε… Αφιερωμένο εξαιρετικά και μεσοβδόμαδα…:

Τρίτη 2 Γενάρη. Σύμφωνα με την καθεστωτική ισραηλινή jerusalem post η Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ δημιούργησαν ένα «κοινό επιτελείο σχεδιασμού» για την αντιμετώπιση της Τεχεράνης (και δεν κάλεσαν την Αθήνα – κρίμα!…) Το σχετικό ρεπορτάζ μιλάει για την δημιουργία τεσσάρων «υπο-ομάδων εργασίας»: μία για την άσκηση πίεσης στην Τεχεράνη· μια δεύτερη για την αντιμετώπιση της ιρανικής επιρροής στη μέση Ανατολή (κατ’ αρχήν: Χεζμπ’ αλλάχ) αλλά και την διαμόρφωση κοινής στάσης απέναντι στη συρία· μια τρίτη για την αντιμετώπιση του πυραυλικού προγράμματος του ιράν· μια τέταρτη, τέλος, για την κοινή στρατιωτική προετοιμασία σε διάφορα σενάρια.

Αν δεν μας γελάει το μυαλό μας πρόκειται για πολεμικές προετοιμασίες· παρότι εδώ ή εκεί μπορεί να εμφανιστούν με την μάσκα της διπλωματίας. Στο κάτω κάτω οι «κεφαλές» που συμφώνησαν αυτήν την συνεργασία δεν είναι πανεπιστημιακοί ή κοινωνιολόγοι. Είναι οι «σύμβουλοι εθνικής ασφάλειας»: ο Meir ben Shabat απ’ την μεριά του Τελ Αβίβ (παλιό στέλεχος των μυστικών υπηρεσιών) και ο H. R. McMaster απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον. Κι αν ρωτάει κανείς «και γιατί το λένε ανοικτά;» η απάντηση μας φαίνεται εύκολη: επειδή δεν θέλουν να το κρύψουν.

Θα μπορούμε να πούμε, σ’ ένα χρόνο από τώρα, και πάλι ότι γίνονται «προετοιμασίες» απ’ την Ουάσιγκτον, το Τελ Αβίβ και το Ριάντ; Πολύ φοβόμαστε πως όχι: η διακρατική, ενδοκαπιταλιστική βία επιταχύνεται…

Σάββατο 16 Δεκέμβρη. Το ισραήλ θα ρίξει τον λίβανο στη λίθινη εποχή είπε ο υπουργός ασφαλείας της χώρας Yisrael Katz την Τετάρτη σε μια συνέντευξή του στην σαουδαραβική εφημερίδα Elaph.

Σύμφωνα με τον Katz, το ισραήλ πιστεύει ότι το ιράν κατασκευάζει «εργοστάσια εξελιγμένων πυραύλων» στο λίβανο. Όταν ρωτήθηκε αν το ισραήλ θα βομβάρδιζε τα εργοστάσια, απάντησε «Ναι. Θα δράσουμε στρατιωτικά και θα τα εμποδίσουμε, όπως συμβαίνει στη συρία».

«Αυτό που έγινε το 2006 θα είναι πικνικ σε σύγκριση μ’ αυτό που μπορούμε να κάνουμε. Θυμάμαι έναν σαουδάραβα υπουργό που είπε ότι θα στείλουν την Hezbollah πίσω στις σπηλιές της στο νότιο λίβανο. Σας λέω ότι θα γυρίσουμε το λίβανο στη λίθινη εποχή» είπε ο Katz, αναφερόμενος στον δεύτερο πόλεμο στο λίβανο, όταν το ισραήλ επιτέθηκε στη Hezbollah στο λίβανο.

Ο ισραηλινός υπουργός ασφαλείας είπε ότι η χώρα του μάλλον θα επιτεθεί στον λίβανο παρά θα περιμένει νέες αποφάσεις του οηε κατά της Hezbollah και του ιράν, ειδικά στο φόντο της παραίτησης του λιβανέζου πρωθυπουργού Saad Hariri απ’ τη σαουδική αραβία, μια απόφαση που την ανακάλεσε στη συνέχεια…

Μεταφέραμε το μεγαλύτερο μέρος του ρεπορτάζ της τουρκικής καθεστωτικής daily sabah αυτούσιο, γιατί αλλιώς θα έχανε τη νοστιμιά του. Παίρνουμε τις δηλώσεις για πραγματικές (δεν ξέρουμε αραβικά για να τις διασταυρώσουμε) επειδή δεν βρήκαμε κάποια διάψευση (όσο ψάξαμε).

Παρατήρηση νούμερο μηδέν: οι απειλές του ισραηλινού αρχιασφαλίτη συνιστούν ή όχι προτροπή σε διάπραξη εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας; Συνιστούν. Αλλά δεν τρέχει και τίποτα – έτσι δεν είναι; Τα γάντια έχουν βγει – διεθνώς. Κάποιοι, “πρωτοπόροι”, δείχνουν τις “γροθιές” τους…

Παρατήρηση νο 1, που μόνο φαινομενικά είναι άσχετη: την ίδια ακριβώς απειλή, «θα σας γυρίσουμε στη λίθινη εποχή», είχε εκτοξεύσει ο πολύς Ράμσφελντ, υπ.αμ. του Μπους του Β, στο πακιστανικό καθεστώς, παραμονές τις εισβολής στο αφγανιστάν, όταν η Ισλαμαμπάντ αρνήθηκε σε πρώτο χρόνο να συνεργαστεί με την Ουάσιγκτον. Πράγμα που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Τελ Αβίβ – Ριάντ έχει κόλλημα με τις πέτρες…

Δεύτερη παρατήρηση: θυμόμαστε πολύ καλά (άλλωστε ο Σεπτέμβρης του 2006 ήταν ο μήνας που γεννήθηκε η δεύτερη φάση του Sarajevo) ότι στο «πικνίκ» εκείνης της επίθεσης ο ισραηλινός στρατός ηττήθηκε απ’ την Χεζμπ’ αλλάχ. Ηττήθηκε τόσο καθαρά και έξω από κάθε σχεδιασμό του ισραηλινού πενταγώνου ώστε μετά την υποχώρησή του, επί μήνες, έγλυφε την πληγή προσπαθώντας να καταλάβει «τι και γιατί». Μήπως θα ήταν φρόνιμο να μην γίνεται επίκληση «στρατιωτικών περιπάτων» όταν στον προηγούμενο τέτοιο οι ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού ηττήθηκαν σε βαθμό ντροπιαστικό (για τις ίδιες);

Τρίτη παρατήρηση: αν και θεωρούμε δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα το Τελ Αβίβ θα αναγκαστεί (απ’ τον ιμπεριαλιστικό εαυτό του) να επιτεθεί στη Χεζμπ’ αλλάχ, μας καθησυχάζει κάπως το γεγονός ότι κοτζάμ ισραηλινό γεράκι θεώρησε απαραίτητο να διανθίσει τις απειλές του με παρόμοιες made in Riyadh. Αν βάζει τα ρέστα του πάνω στο ποντάρισμα του τοξικού πρίγκηπα, τότε υπάρχει η ελπίδα να την ξανασκεφτεί την μπλόφα· πριν κλείσει ο δρόμος του «πάσο».

Τέταρτη παρατήρηση. Αν δεν κάνουμε λάθος έχει γίνει συζήτηση να «προσφέρει» η Βηρυττός μόνιμες «στρατιωτικές διευκολύνσεις» στη Μόσχα. Δεν θα ήταν απαραίτητο καν να είναι μόνιμες. Ένα εναλλαξ παρκάρισμα ρωσικών και τουρκικών πολεμικών σε κάποιο λιβανέζικο λιμάνι θα συνέτιζε, υποθέτουμε, το ισραηλινό ταπεραμέντο.

Τελευταίο: πριν το «πικνίκ» του 2006 το Τελ Αβίβ δεν είχε μοιράσει ανακοινώσεις και κατάρες – ο αιφνιδιασμός είναι συστατικό μιας πιθανής επιτυχίας. Τώρα; Σαν πολλές δεν είναι οι απειλές που ξεστομίζονται;

Όπως θα έλεγε και ένας έλληνας πρωθυπουργός / ψόφιος κοριός, γνώστης του είδους, «καμήλα που γαυγίζει είναι φαφούτα»…

(φωτογραφία: Πιο πικνίκ δεν γίνεται: ισραηλινό τανκ merkava, απ’ τα θεωρούμενα καλύτερα του κόσμου, ψάχνει το τάπερ με τα κεφτεδάκια, στο νότιο λίβανο, το καλοκαίρι του 2006).

Τρίτη 21 Μάρτη. Για ορισμένους (που λένε ότι στηρίζονται σε πληροφορίες) η επίθεση του Τελ Αβίβ στο λίβανο, εναντίον της Χεζμπ’ Αλλάχ, είναι θέμα χρόνου. Η λιβανέζικη οργάνωση απ’ τη μεριά τους υπόσχεται δυσάρεστες εκπλήξεις σε βάρος του ισραηλινού στρατού. Αυτό που πρέπει να θεωρούμε βέβαιο είναι το μιλιταριστικό / φασιστικό καθεστώς του Τελ Αβίβ έχει το “ελεύθερο” απ’ την Ουάσιγκτον να κάνει ό,τι γουστάρει. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;

To Τελ Αβίβ στις αρχές Απρίλη (υποστηρίζει ότι) ολοκληρώνει την θωράκισή του μέσω αντιπυραυλικών συστημάτων αεράμυνας (Iron Dome project) με την εγκατάσταση του τρίτου συστατικού (μετά τους Arrow 2 και 3), των πυραύλων David’s Sling. Το ισραηλινό καθεστώς θέλει να πιστεύει ότι μ’ αυτά τα εργαλεία θα είναι άτρωτο, ή σχεδόν άτρωτο, από οτιδήποτε μπορεί να διαθέτει είτε η Χεζμπ’ Αλλάχ, είτε ο συριακός στρατός, είτε ο ιρανικός. Είναι αυτό, όμως, αρκετό;

Δεν φαίνεται να είναι. Η αιτία λέγεται «Μόσχα». Τα ραντάρ των S-400 που βρίσκονται στα μεσογειακά παράλια της συρίας είναι υπεραρκετά για να εντοπίζουν κάθε κίνηση ισραηλινού αεροπλάνου ή πυραύλου, στην αφετηρία τους. Τι ρόλο σκοπεύει να δώσει σ’ αυτές τις πληροφορίες η Μόσχα; Θα τις διοχετεύει στους συμμάχους της στο συριακό πεδίο μάχης; Κι αν ναι, με τι όπλα τους έχει εξοπλίσει;

Μόλις προχτές το Τελ Αβίβ επιχείρησε μια απ’ τις συνηθισμένες αεροπορικές επιθέσεις του στο συριακό έδαφος· μία απ’ αυτές στις οποίες η συριακή αεράμυνα δεν μπορούσε μέχρι προχτές να αντιδράσει. Αυτή τη φορά αντέδρασε. Καθυστερημένα, χωρίς αποτέλεσμα (παρά τις περί αντιθέτου συριακές δηλώσεις), αλλά αντέδρασε. Το ισραηλινό πεντάγωνο αναγκάστηκε να ακυρώσει την επίθεση που είχε ξεκινήσει· καλού κακού… Πως τα κατάφερε να αντιδράσει (έστω και αργοπορημένα) η συριακή αεράμυνα; Τι ρόλο έπαιξε σ’ αυτό η Μόσχα; Το φασιστόμουτρο ο ισραηλινός υπ.αμ. Avigdor Lieberman, φίλος του έλληνα ψεκασμένου, έγινε έξαλλος: Την επόμενη φορά δήλωσε που ο συριακός στρατός θα μας εμποδίσει να κτυπήσουμε στο συριακό έδαφος θα καταστρέψουμε τα συστήματα αεράμυνάς του, χωρίς δεύτερη κουβέντα! Α χα!!!! Τόσο πολύ, ε;

Το ρωσικό υπ.εξ. κάλεσε τον ισραηλινό πρεσβευτή στη Μόσχα Gary Koren για να δώσει εξηγήσεις γι’ αυτήν την ισραηλινή επίθεση. Πρώτη φορά συμβαίνει κάτι τέτοιο, τόσο φανερά και σ’ αυτό το διπλωματικό επίπεδο. Το Τελ Αβίβ είχε μάθει ως τώρα ότι μπορεί να βομβαρδίζει στο συριακό έδαφος χωρίς να δίνει εξηγήσεις στη Μόσχα. Έχει αλλάξει κάτι;

Δεν διακινδυνεύουμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα. Είναι όμως δύσκολο τα ισραηλινά σχέδια για την περιοχή να είναι συμβατά με τα ρωσικά. Κι αν είναι αλήθεια ότι το Τελ Αβίβ ετοιμάζεται να ισοπεδώσει το νότιο λίβανο ελπίζοντας ότι θα θάψει στα μπάζα τις στρατιωτικές ικανότητες της Χεζμπ’ Αλλάχ, μετά την πανηγυρική ήττα του παρόμοιου σχεδίου του το 2006 δεν έχει κανένα περιθώριο. Όχι να ηττηθεί. Ούτε καν να αποτύχει. Συνεπώς η όποια, έστω και έμμεση (π.χ. πληροφοριακή) υποστηρίξη της Μόσχας στη Χεζμπ’ Αλλάχ είναι ιδιαίτερα κρίσιμος παράγοντας για να γίνει ή να μην γίνει η ισραηλινή εκστρατεία.

(η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν δυο βδομάδες στο Aleppo…)