Tag: Χεζμπ’ Αλλάχ

Παλαιστίνη, μέση Ανατολή

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη (2.18) >> Η επίθεση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος με τα παγιδευμένα μπήπερ και ασυρμάτους, ήταν αναμφίβολα μια τεχνο-πολεμική επιτυχία. Ωστόσο ο πόλεμος δεν είναι «η συνέχεια της τεχνολογίας με άλλα μέσα»! Είναι «η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Η τεχνολογία είναι υποστηρικτική, μπορεί να είναι ακόμα και καθοριστική στην έκβαση μιας μάχης (μπορεί επίσης να αποδειχθεί ανεπαρκής…), αλλά ΔΕΝ είναι η τεχνολογία που προσδιορίζει τους στόχους, τους σκοπούς ενός πολέμου∙ και, μ’ αυτή την έννοια, εκείνο που λέγεται στρατηγική. Απ’ αυτήν την άποψη η ανατίναξη μερικών χιλιάδων μέσων επικοινωνίας στο Λίβανο μπορεί να αποδειχθεί ακόμα και αποτυχία!

Πριν συνεχίσουμε πρέπει να παραθέσουμε / θυμίσουμε την ακολουθία ορισμένων γεγονότων. Κυρίως επειδή συχνά ξεχνιούνται, ως να μην έχουν κάποια σημασία…

Στις 27 Ιούλη 2024, ένας πύραυλος (;) σκάει σε γηπεδάκι στην περιοχή Majdan Shams στα υψώματα του Golan. Δώδεκα ανήλικοι της κοινότητας των σύρων σιιτών (δρούζων) που ζουν στην κατεχόμενη περιοχή δολοφονούνται…

Στις 30 Ιούλη 2024, ισραηλινός πύραυλος δολοφονεί τον Fuad Shukr (“Hajj Mohsin”) στη Βηρυττό. Υποτίθεται πως είναι αντίποινα για το μακελειό στην Majdan Shams, το οποίο το μεν θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απέδωσε στην Hezb’ Allah, η δε σιιτική οργάνωση αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής σε προβοκάτσια (ή λάθος…) του καθεστώτος…

Στις 31 Ιούλη 2024, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δολοφονεί τον πολιτικό επικεφαλής της Hamas Ismail Haniyeh στην Τεχεράνη. Δεν επικαλείται «τιμωρία» για κάτι, απλά μπορούσε να το κάνει και το έκανε…

(Σ’ αυτό το χρονικό σημείο, στις 5 Αυγούστου 2024, κι ενώ οι πάντες διεθνώς – ειδικοί εντός ή εκτός εισαγωγικών, δημαγωγοί, κλπ – προβλέπουν πόλεμο μεταξύ Τελ Αβίβ και Τεχεράνης – γράψαμε το αντίθετο (κάτω απ’ τον τίτλο Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή 1):

…Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν ήθελε το «κεφάλι του Haniyeh». Εκείνο που θέλει είναι αφενός οι προβοκάτσιες (που υποτίθεται επιδεικνύουν μια ισχύ που δεν έχει πια…) και αφετέρου ένας πόλεμος-όπως-τον-φαντάζεται… Όχι άμεσα κατά της Τεχεράνης (υποστηρίζουμε). Αλλά κατά της Χεζμπ’ Αλλάχ….

Εξηγήσαμε το γιατί…)

Στις 25 Αυγούστου 2024, η Hezb’ Allah απαντάει στην δολοφονία του Shukr, όπως άλλωστε είχε προαναγγείλει απ’ την ημέρα της δολοφονίας του. Μ’ έναν συνδυασμό φτηνών μέσων (ρουκετών και drones) καταφέρνει να διαπεράσει την αεράμυνα και να κτυπήσει την βάση της «μονάδας 8200» της κατασκοπείας του απαρτχάιντ στρατού – κεντρικής σημασίας. Το καθεστώς επιβάλει απόλυτη απαγόρευση μετάδοσης οποιασδήποτε πληροφορίας για το αποτέλεσμα αυτού του κτυπήματος: αυτό σημαίνει ότι κάτι πολύ σοβαρό (και άσχημο) έχει συμβεί με την «μονάδα 8200». Ανώνυμες ευρωπαϊκές «πηγές» κάνουν λόγο για 22 νεκρούς απαρτχάιντ πράκτορες και 74 τραυματίες απ’ την συγκεκριμένη επίθεση – πράγμα που εξηγεί την επιβεβλημένη καθολική λογοκρισία…

Στις 15 Σεπτέμβρη 2024, η υεμενίτικη Ansar Allah (Houthis) διαπερνάει την θεοναζί αεράμυνα μ’ έναν υπερηχητικό πύραυλο, που αφού διέτρεξε πάνω από 2.000 χιλιόμετρα κτύπησε στο Τελ Αβίβ… Δεν υπάρχουν νεκροί, μόνο ζημιές (τελικά σοβαρές) σ’ ένα εργοστάσιο….

Στις 17 και 18 Σεπτέμβρη 2024, λίγες χιλιάδες μπήπερ (και ασύρματοι) «σκάνε» σε μεγάλο μέρος του λιβάνου, σκοτώνοντας πάνω από 30 και τραυματίζοντας πάνω από 4.000 άτομα, σε μια θεαματική ενέργεια του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος…

Θα υπέθετε κάποιος

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 1

Η γερμανίδα υπ.εξ., η αγαπημένη Annalena, αυτό το τέρας της καθεστωτικής πολιτικής που η παγκόσμια ιστορία θα θυμάται για αιώνες, αμέσως μετά την δολοφονία του Hanihyeh στην Τεχεράνη, κελάηδησε στο X: όχι, δεν δήλωσε την λύπη της, όχι δεν κατήγγειλε την δολοφονία (όλα αυτά τα τυπικά και διπλωματικά που ήταν του συρμού στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα…) αλλά … σ’ αυτήν την έντονη κατάσταση (in this tense situation – λες και έγινε κανάς σεισμός!) συμβούλεψε ειδικά το ιράν (especially iran…) να συγκρατηθεί… (Και να κάνει γαργάρες…)

Ω αγαπημένη ειρηνόφιλη, αυτοσυγκρατημένη, και ταυτόχρονα εμπόλεμη και large (κατά της Μόσχας…) Annalena: αν ποτέ δικαστείς, δεν θα είναι στη Νυρεμβέργη.

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.18)>> Κανείς δεν θέλει πόλεμο (!!!) Όλοι θέλουν ειρήνη (!!!) Κανείς δεν θέλει να πολεμήσει (!!!) Το λένε στην Ουάσιγκτον. Το λένε και στο Τελ Αβίβ. Το λένε στο Λονδίνο, το Παρίσι, το Βερολίνο… Κανείς δεν θέλει πόλεμο (!!!!) Αν τον κάνει, θα τον κάνει από ανάγκη: για να αμυνθεί, επειδή κάποιος τον απειλεί… Για «λόγους αυτοάμυνας», εν ανάγκη προληπτικής…

Αυτή είναι η κοινοτοπία πριν (και κατά την διάρκεια…) του 1ου παγκόσμιου… του 2ου παγκόσμιου…. του 3ου παγκόσμιου… Δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξει: το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αμύνεται! Οι δυτικοί σύμμαχοί του αμύνονται!!! Κανείς τους δεν θέλει πόλεμο… Κανείς δεν θέλει την «κλιμάκωση»… Απλά…

Απλά: αφού η κατοχή, το απαρτχάιντ, οι δολοφονίες, οι καταστροφές σπιτιών και χωραφιών, οι εξανδραποδισμοί έχουν νομιμοποιηθεί εδώ και δεκαετίες∙ αφού οι μαζικές δολοφονίες, οι καταστροφές, τα βασανιστήρια σε βάρος των Παλαιστίνιων, έχουν νομιμοποιηθεί εδώ και 10 μήνες (απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς που δεν έχουν πληρώσει ακόμα το τίμημα…), τα αφεντικά αυτών των ιμπεριαλισμών (με επικεφαλής αλλά όχι μοναδικό παράγοντα την Ουάσιγκτον) συγκεντρώνουν κάθε είδους όπλα στην ανατολική Μεσόγειο∙ τροφοδοτούν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς με κάθε όπλο και πυρομαχικό που χρειάζεται∙ και φυσικά αυτά τα κάνουν επειδή «δεν θέλουν πόλεμο», «δεν θέλουν κλιμάκωση», «για την ειρήνη νοιάζονται»… Αλλά: «πρέπει να αμυνθούμε ρε μαλάκες!»

10 Αυγούστου 2024…

9 Αυγούστου 2024

Είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να μην δίνετε δεκάρα στις δηλώσεις, στις διακηρύξεις, στη δημαγωγία των δυτικών∙ αγνοείστε τα. Δείτε μόνο το τι κάνουν.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 2

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.13)>> Θα έχει κατ’ αρχήν δίκιο όποιος αναρωτηθεί: μα καλά, εκεί στο Τελ Αβίβ δεν φοβούνται; Η Χεζμπ’ Αλλάχ διαθέτει χιλιάδες πυραύλους όλων των ειδών και κανένα αντιαεροπορικό σύστημα δεν θα μπορούσε να τους αντιμετωπίσει! Επιπλέον αν αποφάσιζε χερσαία εισβολή στην τωρινή επικράτεια του απαρτχάιντ καθεστώς, θα νικούσε μάλλον εύκολα αυτό το θεοναζί «πεζικό» που ηττάται ήδη στη λωρίδα της Γάζας!!

Θα διατυπώσουμε αυτήν την απορία με διαφορετικό τρόπο: διαθέτει κάτι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς που θα του επέτρεπε να έχει τον «τελευταίο λόγο», τελευταίο και νικητήριο, σε μια αναμέτρησή του με την τόσο καλά εξοπλισμένη και οργανωμένη λιβανέζικη οργάνωση, ακόμα κι αν είχε κάποιες απώλειες σε υποδομές και όχι μόνο;

Η απάντηση είναι: ΝΑΙ! Διαθέτει κάτι. Το καταλάβατε;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη, Μέση Ανατολή: η στρατηγική της έντασης reloaded 3

Οι προηγούμενοι θέλουν να κρατάνε το χέρι των επόμενων; Γιατί όχι;

Δευτέρα 12 Αυγούστου (00.05)>> Ως την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, ούτε η Τεχεράνη, ούτε η Χεζμπ’ Αλλάχ έχουν πραγματοποιήσει τις απειλές τους για εκδίκηση. Διάφορες «επίσημες προβλέψεις» (απ’ τις αμερικανικές υπηρεσίες για παράδειγμα…) εμφανίζονται κάθε τόσο – για να εξατμιστούν λίγο μετά. Φήμες κυκλοφορούν ως εξηγήσεις γι’ αυτήν την καθυστέρηση…

Η δεξιά καθεστωτική Jerusalem Post πριν 3 ημέρες είδε το θέμα αλλιώς. Έγραψε κάτι του είδους: μας έχετε σπάσει τα νεύρα!

Η εκστρατεία ψυχολογικών βασανιστηρίων του Ιράν είναι στρατηγική νίκη.

Η ιρανική στρατηγική της αγωνίας έχει προκαλέσει αξιοσημείωτη ζημιά χωρίς να ρίξει ούτε μια σφαίρα

(Δεν χρειάζεται συζήτηση για το ότι ο Ismail Haniyeh έπρεπε να δολοφονηθεί…)

Δεν ξέρουμε, φυσικά, αν πρόκειται για σχεδιασμένη καθυστέρηση (κάτι σαν «στρατηγική υπομονή») ή για κάτι άλλο (ας πούμε: αναζήτηση ενός έξυπνου τρόπου που να βραχυκυκλώσει το «δικαίωμα στην αυτοάμυνα» των θεοναζί). Θα τονίσουμε όμως ότι η επίσκεψη του Shoigu στην Τεχεράνη ήταν ένα κάποιο αντίβαρο στη συγκέντρωση αμερικανικού στρατού, όπλων και στρατηγών στην ανατολική Μεσόγειο. Κάτι του είδους η Τεχεράνη δεν είναι μόνη της. Μόνο που αυτό αφορά άμεσα το ιράν – όχι την Χεζμπ’ Αλλάχ.

Διαβούλευση μεταξύ συμμάχων, στην Τεχεράνη, πριν λίγες μέρες…

Ωστόσο η Μόσχα έχει ήδη πιο άμεσο «θέμα ενδιαφέροντος» εναντίον των θεοναζί και των συμμάχων τους: στη συρία… Αυτές τις ημέρες είναι απασχολημένη με την νατο/ουκρανική εισβολή, και δεν θα θέλαμε να υποθέσουμε ότι το timing της έχει σχέση με τη μέση Ανατολή. Αλλά ποτέ δεν ξέρεις…

Μια μέρα μετά την θεοναζί επίθεση στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό τον περασμένο Απρίλη ο υπ.αμ. Yoav Gallant είχε δηλώσει ότι «σκοπός του ισραήλ είναι να δρα οπουδήποτε, οποτεδήποτε, για να εμποδίσει την συγκρότηση των εχθρών του».

Αυτή η συγκρότηση έχει γίνει ήδη. Εκείνο που δεν έχει γίνει ακόμα είναι να ξεδιπλωθεί σ’ όλο της το εύρος. Οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί δείχνουν να βιάζονται να προλάβουν αυτό το ξεδίπλωμα. Δεν ξέρουν ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει…

Οι αμερικανικές βάσεις στη Μέση Ανατολή είναι τόσες ώστε είναι απίθανο ότι η Ουάσιγκτον θα τις «θυσίαζε» μπλέκοντας δίπλα στον θεοναζί χωροφύλακα σ’ έναν απευθείας πόλεμο με την Τεχεράνη.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 1 Απρίλη (ανάρτηση: 00.56)>> Ενόσω το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αποτυγχάνει να υποτάξει την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα, προσπάθει να ανοίξει με βολικό για το ίδιο τρόπο χειρότερους λογαριασμούς με την λιβανέζικη Χεζμπ’ Αλλάχ. Ποιος είναι ο βολικός τρόπος; Να «δικαιολογήσει» την μαζική χρήση αεροπορικών βομβαρδισμών, όχι μόνο στο νότιο λίβανο αλλά οπουδήποτε γουστάρει∙ να «μετατρέψει την Βηρυτό σε Γάζα» όπως έχει απειλήσει.

Ως τώρα η λιβανέζικη οργάνωση έχει καταφέρει να επιβάλλει την τακτική της: έχει αναγκάζει το θεοναζί καθεστώς να αδειάσει εδώ και μήνες μια ζώνη 20 χιλιομέτρων στο βορρά του∙ και παρά τις προκλητικές επιθέσεις του στη Βηρυτό, η Χεζμπ’ Αλλάχ επιμένει να κτυπάει οποιαδήποτε στρατιωτική συγκέντρωση κυρίως μέσα σ’ αυτή τη ζώνη. Με δυο λόγια χρησιμοποιεί το πιο «ελαφρύ» μέρος των πυραύλων της (και άλλου είδους ανάλογα όπλα) με αποτελεσματικότητα. Αν και το Τελ Αβίβ παραδέχεται μόνο 10 νεκρούς στρατιώτες του σ’ αυτές τις μάχες, ο πραγματικός αριθμός ξεπερνάει τους 230∙ έναντι περίπου 260 απωλειών της Χεζμπ’ Αλλάχ.

Ποια είναι η απάντηση του ισραηλινού στρατού σ’ αυτήν την αφόρητη «καθήλωσή» του; Εκείνη που θα περίμενε κανείς από έναν αχαλίνωτο μιλιταρισμό: επέκταση και όξυνση των επιθέσεων επί συριακού εδάφους! Όχι μόνο στη Δαμασκό αλλά και στο Aleppo…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Λίβανος

Κυριακή 23 Αυγούστου. Για να πατήσει ο βασιλιάς Macron πόδι στο λίβανο ήρεμα, θα πρέπει να είναι φρόνιμος και να διαπραγματευτεί με την Χεζμπ’ αλλάχ – σωστά; Σωστά! Το είπαμε έγκαιρα…

Ε, το ξαναλέμε! Πάλι έγκαιρα… (Τι πειράζει δηλαδή;)

Λέτε να έχει αρχίσει;

Οι υεμενίτες Viet Cong

Τετάρτη 17 Ιούλη. Η πετροχούντα των εμιράτων είδε και αποείδε πως όχι μόνο οι μισθοφόροι της δεν μπορούν να νικήσουν στην υεμένη αλλά ότι έχουν αρχίσει να υποχωρούν, και ανακοίνωσε ότι τα μαζεύει και φεύγει. Ο άλλος «απελευθερωτής», ο τοξικός του Ριάντ (ή ο βασιλιάς πατέρας του), δεν έχει σαλπίσει ακόμα την υποχώρηση. Αλλά είναι σαφές ότι οι υεμενίτες Houthis έχουν περάσει σε μια αντεπίθεση αναβαθμισμένη: κτυπούν με πυραύλους και drones μέσα στο έδαφος της σαουδικής αραβίας, και κτυπούν «δυνατά».

Η εισβολή στην υεμένη άρχισε τον Μάρτιο του 2015, και ήταν βασικό μέρος του σχεδίου των δύο «αδελφών» πετροχουντών να ανεβάσουν την γεωπολιτική αξία τους εν όψει της μεταπετρελαϊκής εποχής. Η χρηματοδότηση των ουαχαβιτών στη συρία και στο ιράκ ήταν επίσης βασικό μέρος του ίδιου σχεδίου. Τέλος η συμμαχία τους με το Τελ Αβίβ (σε βάρος των παλαιστινίων) ήταν το «καπάκι» αυτής της σχεδιαζόμενης ηγεμονίας τους στον αραβικό κόσμο.

Δεν πέρασαν δα και αιώνες από τότε, και οι φιλόδοξοι τοξικοί σεΐχηδες έχουν ηττηθεί κατα κράτος· σε όλα εκτός απ’ την συμμαχία τους με το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς. (Να συνυπολογίσουμε και τον αποκλεισμό / απειλές κατά της Ντόχα…) Ποιοί νικούν στον υεμενίτικο πεδίο μάχης; Οι ίδιοι που έχουν νικήσει (αν και όχι πλήρως) στο συριακό.

Στη φάση που θεωρούσαν πως έχουν το πάνω χέρι τόσο το Ριάντ όσο και το Αμπού Ντάμπι (μαζί με την Ουάσιγκτον και το Τελ Αβίβ) δεν έχαναν ευκαιρία να κατηγορήσουν την Τεχεράνη και την Χεζμπ’ αλλάχ ότι συμμετέχουν στον πόλεμο στηρίζοντας τους Houthis, εξοπλίζοντας τους δια θαλάσσης. Πράγματι υπάρχει τέτοια υποστήριξη, και προφανώς αυτή περιλαμβάνει πολεμοφόδια. Ωστόσο το πιο βασικό στοιχείο της είναι το «δυνατό» σημείο τόσο της λιβανέζικης οργάνωσης όσο και του ιρανικού καθεστώτος: το τεχνικό know how της σημαντικής αναβάθμισης ξεπερασμένων ή αναξιόπιστων όπλων.

Φαίνεται αυτό που λέγεται ασύμμετρος πόλεμος έχει μελετηθεί πολύ καλά τόσο στην Τεχεράνη όσο και στην Βηρυττό. Οι μισθοφόροι της σαουδικής αραβίας και των εμιράτων είχαν στην εισβολή τους στην υεμένη ολοφάνερη υπεροχή μέσων και, επιπλέον, άφθονο χρήμα, ανοικτές γραμμές ανεφοδιασμού και απεριόριστη επιμελητειακή υποστήριξη. Κι ωστόσο οι αδύναμοι της σύγκρουσης, οι Houthis (μαζί με τον υεμενίτικο στρατό), αποδείχθηκαν ικανοί να εξελίσσονται διαρκώς. Φτάνοντας πρόσφατα στο σημείο να μπορούν να κτυπούν αεροδρόμια και αγωγούς της σαουδικής αραβίας πολύ μακριά απ’ την «πρώτη γραμμή».

Οι επιτυχίες των Houthis και των συμμάχων τους είναι σημαντική ήττα για το Ριάντ και το Αμπού Ντάμπι, αλλά είναι επίσης καρφί στο μάτι τόσο της Ουάσιγκτον (και του Τελ Αβίβ) όσο και του Παρισιού και του Λονδίνου που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο είναι παρόντες στον πόλεμο για τον έλεγχο του κόλπου του Aden. Δεν εννοούμε μόνο τις πωλήσεις όπλων στους επιτιθέμενους· αλλά και την πιο άμεση συμμετοχή μέσω “ειδικών” καραβανάδων, ενδεχομένως και δικών τους μισθοφόρων.

Παρότι η σφαγή στην υεμένη (περί σφαγής πρόκειται: τουλάχιστον 20.000 υεμενίτες, στο μεγαλύτερο μέρος τους γυναίκες και παιδιά, έχουν δολοφονηθεί άμεσα με αεροπορικούς βομβαρδισμούς, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες είναι εκείνοι που ζουν οριακά και μόνο μέσω της “ανθρωπιστικής βοήθειας” του οηε…) δεν θα τελειώσει αύριο, η έκβαση αυτού του “ξεχασμένου πολέμου” προστίθεται στους πρωτοκοσμικούς ιμπεριαλιστικούς πονοκεφάλους…

Η παραζάλη της παρακμής

Παρασκευή 8 Φλεβάρη. …Ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ότι η Hezbollah έχει ενεργούς πυρήνες [σ.σ.: στη βενεζουέλα] και ότι οι ιρανοί επηρεάζουν το λαό της βενεζουέλα και την βόρεια αμερική… Έχουμε καθήκον να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο για την Αμερική…

Τάδε έφη ο ψοφιοκουναβικός υπ.εξ. Mike Pompeo, συνεντευξιαζόμενος χτες στο (δεξιό) fox news. Άριστα δέκα για τον πρώην διευθυντή της cia, έχει κλείσει θέση στο hall of fame των απανταχού ογκόλιθων (χωρίς να διαβάζει, σημειώστε το please, ασταμάτητη μηχανή)!!

Με την επίκληση της απειλής της Χεζμπ’ αλλάχ (!!!!) και της Τεχεράνης (!!!!) απ’ το έδαφος της βενεζουέλα, ο αμερικάνος ογκόλιθος υπ.εξ. αποσκοπούσε, προφανώς, να διεγείρει τα αμυντικά ανακλαστικά του λευκού, κοκκινόσβερκου κοινού του (το οποίο φαίνεται πως θεωρεί επαρκώς ενήμερο για την παγκόσμια απειλή της λιβανέζικης οργάνωσης…). Αλλά ακόμα κι αν αυτό το (πιθανά) γεωγραφικά αναλφάβητο κοινό είναι έτοιμο να κηρύξει πόλεμο στην Χεζμπ’ αλλάχ βομβαρδίζοντας τα slums του Καράκας, είναι επίσης έτοιμο όχι μόνο να τρομάξει αλλά και να απογοητευτεί βαθιά. Που στο διάολο έφτασε η “τρομοκρατική” μέση Ανατολή μερικές εκατοντάδες μίλια νότια της Φλόριντα; θα μπορούσε να αναρωτηθεί το κοινό. Δεν τους είχαμε σταματήσει ΕΚΕΙ; Πως έφτασαν ΕΔΩ; Κι αν αποδείχθηκαν ικανοί να φτάσουν ΕΔΩ ΑΠΕΝΑΝΤΙ γιατί δεν θα τα καταφέρουν να φτάσουν και ΕΔΩ ΜΕΣΑ;

Το ότι η Χεζμπ’ αλλάχ και οι ιρανοί φρουροί της επανάστασης θα μπορούσαν να έχουν μια περιέργεια (λέμε τώρα…) για το πως γίνεται ασύμμετρος πόλεμος σε ζούγκλες είναι κάτι που δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε. Το ότι, όμως, κοτζάμ αμερικάνος υπ.εξ. τους ανακάλυψε ήδη και, ακόμα χειρότερα, το ότι έσπευσε να το διαλαλήσει, αυτό είναι άλλης τάξης ζήτημα. Γιατί, πολύ απλά, ο μέσος άραβας ή ο μέσος μουσουλμάνος του πλανήτη που δεν πολυγουστάρει αμέρικα θα τρίβει τα χέρια του με τέτοιες ψοφιοκουναβικές καταγγελίες.

Κι αυτό, αργά ή γρήγορα, θα βρει κάποιο αντίκρυσμα στη μέση Ανατολή… Απ’ την άλλη μεριά, αν βρεθούν ίχνη της Χεζμπ’ αλλάχ και μεταξύ των ιθαγενών της ηπείρου, μεταξύ των «ινδιάνων» των ηπα για παράδειγμα, κλάφτα Χαράλαμπε.

Κλάφτα Χαραλαπομπήιε!!!

Μέση Ανατολή

Παρασκευή 28 Σεπτέμβρη. Η HTS, η μεγαλύτερη και πιο εμπειροπόλεμη αντικαθεστωτική οργάνωση στον θύλακα του Idlib (proxie του Ριάντ) δεν έχει κάνει ακόμα επίσημη δήλωση για την συμφωνία Άγκυρας – Μόσχας… Αυτό σημαίνει ότι οι τουρκικές υπηρεσίες συνεχίζουν να «δουλεύουν διαπραγματευόμενες». Μη διασταυρωμένες αναφορές σημειώνουν ότι το «δύσκολο μέρος» αυτών των διαπραγματεύσεων είναι η «τύχη» των μη σύριων οπλαρχηγών που βρίσκονται στον θύλακα. Παρόμοιες μη διασταυρωμένες αναφορές υποστηρίζουν ότι έχει αρχίσει η «μετακόμισή» τους σε τουρκικό έδαφος – μαζί με τις οικογένειές τους… Εννοείται πως αν αυτό ισχύει μετακομίζουν χωρίς τα όπλα τους, και όχι για να γυρίσουν στους τόπους καταγωγής τους…

Περισσότερο εξακριβωμένο (και αναμενόμενο, τουλάχιστον απ’ την ασταμάτητη μηχανή) είναι το ότι οι «φιλο-τούρκοι» ένοπλοι στο Idlib πιέζουν την HTS, επιτιθέμενοι και καταλαμβάνοντας διάφορες θέσεις της εδώ κι εκεί. Θα πρέπει να υπάρχει κάποια σύγχιση στις γραμμές των “σκληροπυρηνικών” (ή συμφωνίες κάτω απ’ το τραπέζι) αν ισχύει ότι διάφοροι κατά τόπους οπλαρχηγοί της HTS παραδίδουν εαυτούς, τους δικούς τους και τα όπλα τους, χωρίς αντίσταση.

Σε κάθε περίπτωση, ως τις 15 Οκτώβρη που είναι το τωρινό χρονικό όριο για την έναρξη εφαρμογής της συμφωνίας Άγκυρας – Μόσχας υπάρχουν ακόμα δυο–και–κάτι γεμάτες βδομάδες. Χρόνος αρκετός – για οτιδήποτε…

Εν τω μεταξύ υπάρχει μεγάλη αεροπορική / μεταγωγική κινητικότητα στην περιοχή. Ρωσικά μεταγωγικά μεταφέρουν εξοπλισμό διαφόρων ειδών προς την συρία… Iρανικά μεταγωγικά κάνουν το ίδιο προς την Χεζμπ’ αλλάχ… Και τουρκικός στρατός συνεχίζει να μαζεύεται σε διάφορα φυλάκια στο Idlib…

Μιλώντας γενικά είναι αυτό που λέγεται “εξοπλιζόμαστε για την ειρήνη”…

Οι σύμμαχοι

Τετάρτη 31 Γενάρη. Θυμίζει την πιθανή αξία του σχεδίου για «περικύκλωση της Μεσογείου» – έτσι δεν είναι; Δεν μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αλλά ούτε να αποκλείσουμε εκείνο που γράφει σε άλλο σημείο του ρεπορτάζ της η Jerusalem Post. Ότι δηλαδή:

…. Όπως έγινε με τις αεροπορικές επιθέσεις κατά της συρίας, όπου υπήρξε μια συνεννόηση ώστε να μην υπάρξει εμπλοκή με τους ρώσους, το αντίστοιχο θα πρέπει να συμφωνηθεί για το πολεμικό ναυτικό…

Το να ζητάει το Τελ Αβίβ την διακριτική ανοχή της Μόσχας για περιπτώσεις επιθέσεων σε ναυτικές θέσεις της συρίας (κατ’ αρχήν) και του λιβάνου (αργότερα…) θα μπορούσε να είναι ένα βιαστικό αίτημα του Τελ Αβίβ (δεν ξέρουμε την κατάληξη). Αλλά ο ισραηλινός μιλιταρισμός / ρατσισμός και οι εκπρόσωποί του δεν είναι αφελείς. Μια τέτοια ρωσική «ανοχή» μόνο σαν προσωρινή, μεταβατική φάση θα μπορούσε να εννοηθεί – αν, όντως, είναι ζητούμενη, κι αν δοθεί. Μόνο με μια άλλη, «συμπαγή» συμμαχία, μπορεί να ελπίζει το Τελ Αβίβ ότι θα ελέγξει την «μοίρα» των πλατφορμών εξόρυξης φυσικού αερίου, τις σχετικές μπίζνες, την γεωπολιτική τους – και όχι μόνο.

Οπότε επιστρέφουμε στα μέρη μας. Στο απεριόριστο γλύψιμο του ισραηλινού προέδρου Rivlin στον ελληνικό ρατσισμό / εθνικισμό / ρατσισμό, μέσω μεγΑλέκου. Και στο πραγματικό νόημα της δήθεν επετειακής επίσκεψής του με αφορμή την μνήμη του Ολοκαυτώματος: υπήρχαν τουλάχιστον άλλοι τρεις ευρωπαϊκοί προορισμοί που σχετίζονται με το Ολοκαύτωμα: η Βαρσοβία (το πολωνικό καθεστώς προσπαθεί να ξεφορτωθεί την ιστορική πολωνική συμμετοχή / συνενοχή στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τα κρεματόρια), το Βερολίνο (για προφανείς λόγους) και η Βιέννη (επίσης για προφανείς λόγους).

Την επίσκεψη και την κολακεία προς τον ελληνικό ιμπεριαλισμό, έστω κι αν είναι στα down του, ας μας επιτρέψετε, δεν την θεωρούμε συμπτωματική. Αλλά μέρος της ενίσχυσης (και προς το εντόπιο πόπολο) της «ελληνοϊσραηλινής στρατιωτικής φιλίας». Δηλαδή της «περικύκλωσης της ανατολικής Μεσογείου» – υποχρεωτικά στο πλάι του αμερικανικού 6ου στόλου, αλλά και στο «πόδι» του, αν η Ουάσιγκτον χρειαστεί να μετακινήσει την συγκεκριμένη αρμάδα της νοτιότερα ή ανατολικότερα.

Για να το πούμε αλλιώς. Μετά την τουρκική εισβολή στον ypgκρατούμενο θύλακα της Afrin, το Τελ Αβίβ φοβάται ότι δεν μπορεί πια, ούτε μέσω proxies, να ανασχέσει την συμμαχία Μόσχας – Τεχεράνης – Άγκυρας – Βαγδάτης – Δαμασκού – Βηρυττού (και Πεκίνου στο βάθος)… Δεν μπορεί να το πετύχει χερσαία. Οπότε προετοιμάζεται και για πόλεμο στη θάλασσα και στα παράλια. Τα συριακά και τα λιβανέζικα. (Δίπλα απ’ τις ρωσικές βάσεις…) Είναι, μεν, αναγκαστική οπισθοχώρηση· αλλά δεν παύει να είναι πολεμική. (Και ο isis δεν διαθέτει ναυτικό…)

Πολεμική με «θέμα εθνικής υπεράσπισης» την αοζ του. Με δεδομένο ότι κρατάει σοβαρές διαφορές θαλάσσιας οριοθέτησης της δικής του αοζ με εκείνη του λιβάνου (οπότε: Χεζμπ’ αλλάχ…). με δεδομένο ότι «τρώει» την αοζ του όποιου «παλαιστινιακού κράτους» (οπότε: όποιος υποστηρίζει τους παλαιστίνιους δεν είναι απλά «εχθρός» – είναι «φασίστας» (!!!!) – το λένε και το ξαναλένε και στα ελληνικά οι υπηρεσίες…)· με δεδομένο, τέλος, ότι η Άγκυρα δεν έχει εκδηλώσει ακόμα ανοικτά τον σχεδιασμό της για την δική της αοζ στην ανατολική Μεσόγειο… Με δεδομένο, τέλος, πως ούτε ο ρωσικός ούτε ο κινεζικός ιμπεριαλισμός είναι αδιάφοροι για την περιοχή, έστω κι αν – μέχρι τώρα – δεν έχουν κάνει κάτι εντυπωσιακό.

Αν υπάρχουν στο Τελ Αβίβ τέτοιες φαγούρες (και γιατί να μην υπάρχουν;) στέλνει το ισραηλινό κράτος στη Μόσχα μεν τον «εκπρόσωπο του εκτελεστικού», μπας και κανονίσει τίποτα· και στέλνει στην Αθήνα τον πρόεδρο, να ανάψει καπνογόνα για τον μεγΑλέκο. Μωρέ και για τον Δία θα άναβε – αν εξυπηρετούσε.

Όσο για τους ντόπιους «εχθρούς του ελληνικού κράτους»; Ε… Τα είπαμε… Τους έχει βγει η γλώσσα να τρέχουν όσο πιο αργά γίνεται, αλλά ευτυχώς έχουν αναλάβει μια δουλειά που την θεωρούν εύκολη: να ελεεινολογούν όσους υποστηρίζουν τον αντιαποικιακό και αντιρατσιστικό αγώνα των παλαιστινίων, από καθαρά – εννοείται! – «αντιφασιστική» και «αντιρατσιστική» και «αντιπολεμική» και «επαναστατική» οπτική γωνία…

It’s a dirty job but someone gotta do it – που τραγουδούσαν και οι Faith No More το 1987, εναντίον των πρωτοκοσμικών “ανθρωπιστών” τότε… Αφιερωμένο εξαιρετικά και μεσοβδόμαδα…: