Tag: τεχνολογία

Αναδιάρθρωση 1

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Αν είναι κάτι που κάνει δραματική την κατάσταση αυτούς τους καιρούς δεν είναι απλά αυτές καθαυτές οι κινήσεις των αφεντικών με αιχμή (και κουκούλα) τον covid-19, είτε είναι φανερές είτε (κυρίως) όχι και τόσο. Είναι η έλλειψη ενός αναγνωρίσιμου πολιτικού / κριτικού ερμηνευτικού πλαισίου αυτών των κινήσεων· αντικρατικού και αντικαπιταλιστικού με τον πιο σύγχρονο και επίκαιρο τρόπο. Χωρίς ένα τέτοιο ανανεωμένο ερμηνευτικό πλαίσιο, οι εννοήσεις του τι συμβαίνει κινούνται μεταξύ τερατολογίας και λούμπεν αυταρέσκιας στα antisocial media.

Η ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo και το cyborg (αυτό το τελευταίο ειδικά για τα ζητήματα που αφορούν τον ριζικό καπιταλιστικό τεχνικό μετασχηματισμό) έχουν κάνει και κάνουν their best υπέρ της ανανέωσης και του επανεξοπλισμού της εργατικής κριτικής – με τον κόπο, το πείσμα (ακόμα και την ματαιότητα αν ενδιαφέρει…) που ταιριάζει. Κι εκεί τελειώνουν οι ευθύνες τους. Το αν καταλαβαίνουν και ποιοί, αφορά τους ίδιους / ίδιες που μπορούν (ή δεν μπορούν…) να καταλάβουν διαβάζοντας. Έχουμε πλήρη συναίσθηση του διανοητικού περιβάλλοντος (για έρημο θα έπρεπε να μιλάμε) – αλλά οι δικές μας πολιτικές ευθύνες σταματούν πάντα (και έτσι πρέπει) στη «μέση του δρόμου». Το άλλο μισό πέφτει πάντα στη μεριά εκείνων που θέλουν (ή δεν θέλουν) να καταλάβουν την εποχή, το παρόν· και το επερχόμενο μέλλον.

Και καλά με την ασταμάτητη μηχανή, το Sarajevo, το cyborg… Μπορεί ο καθένας να τα ελεεινολογεί κατά βούληση. Τι συμβαίνει όμως όταν οι ίδιοι οι ειδικοί της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης λένε, απ’ την μεριά τους και θριαμβολογώντας, αυτά που είναι οι κοινοτοπίες (αόρατες; ακατανόητες;) των ημερών;

Άλλους καιρούς (όχι μακρινούς αλλά τόσο διαφορετικούς!) γεγονότα σαν το Event 201 ή «τοποθετήσεις» σαν αυτές του Klaus Schwab θα βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής των “ριζοσπαστών” – αντί για τα διατεταγμένα παραμύθια των ιερών συνόδων υγείας και των μήντια τα οποία καταναλώνουν αμάσητα. Σε άλλους καιρούς τα λεγόμενα των αφεντικών θα ήταν η διαρκής πρώτη ύλη του ακονίσματος της κριτικής – αντί για την πειθαρχία των “στρατιωτών στον πόλεμο με τον αόρατο εχθρό” ή την σύγχυση των τερατολόγων. Σε άλλους καιρούς ο πραγματικός κίνδυνος θα είχε εντοπιστεί πολύ γρήγορα… όχι πια όμως.

Τι άλλο μας αναλογεί απ’ το να επανερχόμαστε επίμονα, αναλυτικά, τεκμηριωμένα στην “μεγάλη εικόνα” της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που είναι η βασική (ακόμα κι αν εκατομμύρια υπηκόων δεν βλέπουν πέρα απ’ την μύτη – τους – με – την – μπαντονέτα)· αυτήν την “μεγάλη εικόνα” που εξηγεί επαρκέστατα τι σημαίνει “πανδημία covid 19” και γιατί η διαχείρισή της είναι αυτή που μας πατάει στο λαιμό σχεδόν ως το σημείο να μην μπορούμε να ανασάνουμε;

Abandon any hope all you enter this place… Δεν περνάνε οι έτοιμες, τυποποιημένες, μπαγιάτικες και all weather απαντήσεις. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν μπαίνει κανείς ούτε με τα χέρια στις τσέπες ούτε τα πασαλίματα που έγιναν τόσο συνηθισμένα (και τόσο καφενειακά) καθώς τέλειωνε ο 20ος αιώνας. Σ’ αυτήν την “μεγάλη εικόνα” δεν χωράνε ούτε τουρίστες ούτε συνδικαλιστές του σκοινιού και του παλουκιού. Εδώ όλα είναι ζόρικα και επικίνδυνα.

Ο Klaus Schwab είναι ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής του “παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ”. Αν σας περάσει απ’ το μυαλό ότι κάπου είδατε αυτό το «παγκόσμιο οικονομικό φόρουμ» να σχετίζεται με πανδημίες φονικών ιών, δεν κάνετε λάθος. Το π.ο.φ. ήταν συνδιοργανωτής του “Event 201”, στις 18 Οκτώβρη του 2019 (“προ – covid”…) το οποίο σχεδόν παρακαλέσαμε να δείτε προσεκτικά (το τονίζουμε: προσεκτικά, υπομονετικά…) όλοι και όλες· μάταια μάλλον.

Ο Klaus Schwab έχει πατεντάρει τον όρο «the great reset» (του καπιταλισμού) σε άμεση σχέση με την διαχείριση του τσαχπίνη. Το έκανε βιβλίο (μαζί με τον Thierry Mallerret) που εκδόθηκε στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού· τον έκανε σύνθημα παν-δυτικής απεύθυνσης· τον έκανε θεραπεία για τα καπιταλιστικά προβλήματα. Σε άλλους καιρούς ο Schwab θα είχε ήδη διαβαστεί και στοχοποιηθεί με αναλυτικό βάθος απ’ τους αγγλομαθείς «επαναστάτες» του διαδικτύου· αυτά σε άλλους καιρούς…

Κι ενώ οι τωρινοί παραλυμένοι θα ξεφορτώνονταν και τον Schwab, και την «μεγάλη επαναρρύθμιση» και την οργανική σχέση τους με την διαχείριση του covid σαν ενοχλητικούς ή αδιάφορους «φουτουριστές», πρακτικά εκείνο που ο Schwab παρουσιάζει σαν «great reset» του καπιταλισμού απ’ τον περασμένο Ιούλη ήταν το μόνιμο ρεφραίν του carpet bombing για όλο το λαό απ’ τον περασμένο Μάρτη. Λεγόταν και ξαναλεγόταν βέβαια με άλλες λέξεις («νέα κανονικότητα» / new normal), χωρίς καμμία εξήγηση – μέχρι που σαν σλόγκαν χωνεύτηκε ως εκεί που δεν πάει άλλο.

Ευτυχώς ο Klaus Schwab νοιώθει τόσο σίγουρος ώστε εκθέτει με κάθε ευκαιρία τι (περίπου) είναι αυτό το “great reset» και τι σχέση έχει με τον τσαχπίνη. Θα παρουσιάσουμε στη συνέχεια αποσπάσματα απ’ τα λεγόμενά του αλλά δυστυχώς ελάχιστοι θα χαμπαριάσουν. Μακάρι να είστε ανάμεσά τους.

Έστω. (Περιθωριακοί είμαστε, ως γνωστόν…)

(φωτογραφία: Schwab χαιρετάει Gates και το ανάποδο. Συμπολεμιστές γαρ.

Και να σκεφτείτε ότι υπάρχουν ακόμα κοθώνια που νομίζουν ότι αν βγάλουν τις γραβάτες γίνονται “του λαού”…)

Αναδιάρθρωση 2

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. … Η πανδημία θα επιταχύνει τις καινοτομίες ακόμα περισσότερο, γινόμενη ο καταλύτης για τεχνολογικές αλλαγές που έχουν ήδη ξεκινήσει (κάτι που θα είναι συγκρίσιμο με την παρόξυνση που έχει προκαλέσει σε άλλα παγκόσμια και τοπικά ζητήματα) και “υπερφορτώνοντας» όλες τις ψηφιακές επιχειρήσεις ή την ψηφιακή διάσταση όλων των επιχειρήσεων.

… Με την πανδημία, ο «ψηφιακός μετασχηματισμός» για τον οποίο τόσοι πολλοί αναλυτές μιλούσαν εδώ και χρόνια χωρίς να είναι σίγουροι για το τι ακριβώς θα σημαίνει, βρήκε τον καταλύτη του. Ένα σημαντικό αποτέλεσμα των κατ’ οίκον περιορισμών θα είναι η επέκταση και η εξέλιξη του ψηφιακού κόσμου με έναν αποφασιστικό και συχνά μόνιμο τρόπο.

Τον Απρίλιο του 2020, διάφοροι επικεφαλής τεχνολογικών εταιρειών παρατήρησαν πόσο γρήγορα και ριζικά οι ανάγκες που δημιούργησε η κρίση υγείας είχαν επιταχύνει την υιοθέτηση μιας μεγάλης γκάμας τεχνολογιών. Σε διάστημα μόλις ενός μήνα, προέκυψε ότι πολλές επιχειρήσεις έκαναν βήματα που αλλιώς θα χρειάζονταν πολλά χρόνια.

… Καθώς όλο και περισσότερα και διαφορετικά πράγματα και υπηρεσίες έρχονται σ’ εμάς μέσω των κινητών και των υπολογιστών, οι επιχειρήσεις σε τομείς τόσο ποικίλους, όπως το e-εμπόριο, οι ανέπαφες συναλλαγές, το ψηφιακό περιεχόμενο, τα ρομπότ και οι παραδόσεις μέσω drones (για να ονοματίσω μόνο μερικές) θα ακμάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι φίρμες όπως η Alibaba, η Amazon, η Netflix ή η Zoom αναδείχθηκαν οι «νικητές» των lockdown.

… Η συνολική χρηματιστηριακή αξία των μεγαλύτερων τεχνολογικών εταιρειών κατέρριπτε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο στη διάρκεια των lockdown… κι αυτό είναι απίθανο να υποχωρήσει σύντομα, μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.

… Η πανδημία σίγουρα θα εκτοξεύσει την έγνοια μας για την υγιεινή. Η καινούργια εμμονή με την καθαριότητα θα οδηγήσει σε νέες μορφές συσκευασιών. Θα μας ενθαρρύνουν να μην ακουμπάμε τα εμπορεύματα που αγοράζουμε. Απλές χαρές όπως το να μυρίσεις ένα φρούτο θα αντιμετωπίζονται με καχυποψία και μπορεί να γίνουν μια συνήθεια του παρελθόντος.

… Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα μέτρα social distancing είναι πιθανό να διατηρηθούν ακόμα και αφού υποχωρήσει η πανδημία, δικαιώνοντας την απόφαση πολλών επιχειρήσεων από διαφορετικούς τομείς να επιταχύνουν την αυτοματοποίηση. Όταν περάσει λίγος καιρός, οι ανησυχίες για την τεχνολογική ανεργία θα υποχωρήσουν καθώς οι κοινωνίες θα δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην αναδιαμόρφωση των χώρων εργασίας έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί η στενή ανθρώπινη επαφή.

Πράγματι, οι τεχνολογίες αυτοματοποίησης είναι ήδη καλά εδραιωμένες σε έναν κόσμο όπου τα ανθρώπινα όντα δεν μπορούν να πλησιάσουν πολύ το ένα το άλλο ή θέλουν να μειώσουν τις επαφές τους. Ο τωρινός και πιθανόν μόνιμος φόβος μας να μην μολυνθούμε από έναν ιό (τον covid-19 ή και κάποιον άλλον) θα επιταχύνει την επέλαση της αυτοματοποίησης.

… Ως τώρα οι κυβερνήσεις καθυστερούσαν συχνά τον ρυθμό υιοθέτησης νέων τεχνολογιών με μακρόσυρτες αναζητήσεις του πιο κατάλληλου ρυθμιστικού πλαισίου αλλά, όπως έδειξαν τα παραδείγματα της τηλε-ιατρικής και του delivery με drones στη διάρκεια της πανδημίας, είναι πιθανή μια δραματική επιτάχυνση εξαιτίας των έκτακτων αναγκών.

Στη διάρκεια των lockdown, έγινε ξαφνικά μια σχεδόν παγκόσμια χαλάρωση των ρυθμίσεων που ως πρόσφατα εμπόδιζαν την πρόοδο σε τομείς όπου η τεχνολογία ήταν έτοιμη εδώ και χρόνια, κι αυτό επειδή δεν υπήρχε άλλη ή καλύτερη επιλογή. Αυτό που ως χτες φαινόταν αδιανόητο ξαφνικά έγινε πιθανό…

… Ο covid-19 ξαναέγραψε πολλούς απ’ τους κανόνες του παιχνιδιού ανάμεσα στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα […]. Η αγαθοεργή (ή αλλιώς) μεγαλύτερη διείσδυση των κυβερνήσεων στη ζωή των επιχειρήσεων θα εξαρτιέται απ’ την κάθε χώρα και τον κάθε επιμέρους τομέα, οπότε θα πάρει μια ποικιλία μορφών.

… Μέτρα που έμοιαζαν αδιανόητα πριν την πανδημία μπορούν κάλιστα να μονιμοποιηθούν σ’ όλο τον κόσμο καθώς οι κυβερνήσεις προσπαθούν να προλάβουν την οικονομική ύφεση πριν εξελιχθεί σε καταστροφική κρίση. Με όλο και πιο έντονο ρυθμό, θα υπάρχουν εκκλήσεις στις κυβερνήσεις να δράσουν σαν «χρηματοδότες έσχατης ανάγκης» για να εμποδίσουν ή να διαχειριστούν τις μαζικές απολύσεις και την καταστροφή επιχειρήσεων που προκαλεί η πανδημία. Όλες αυτές οι αλλαγές τροποποιούν τους κανόνες του «παιχνιδιού» της οικονομικής και της χρηματοπιστωτικής πολίτης.

… Ένα απ’ τα μεγάλα μαθήματα των τελευταίων 5 αιώνων στην ευρώπη και στην αμερική είναι αυτό: οι σοβαρές κρίσεις συμβάλουν στην ενίσχυση της εξουσίας του κράτους. Πάντα έτσι γινόταν και δεν υπάρχει λόγος να μην συμβεί με την πανδημία του covid-19.

… Στη διάρκεια των lockdown, πολλοί καταναλωτές που ως πρόσφατα ήταν επιφυλακτικοί στο να εξαρτιώνται σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές εφαρμογές και υπηρεσίες, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τις συνήθειές τους, μέσα σε μια νύχτα: το να βλέπουν ταινίες online αντί να πηγαίνουν στο σινεμά, το να παίρνουν το φαγητό στην πόρτα τους αντί να πηγαίνουν σε εστιατόρια, το να μιλάνε στους φίλους από απόσταση αντί να τους συναντούν σαρκικά, το να μιλούν με τους συναδέλφους τους σε μια οθόνη αντί να κάνουν ψιλή κουβέντα μπροστά στην καφιετέρα, το να κάνουν γυμναστική on line αντί να πηγαίνουν στο γυμναστήριο, και τόσα άλλα.

Πολλές απ’ αυτές τις τεχνολογικά μεσολαβημένες συμπεριφορές που αναγκαστήκαμε να υιοθετήσουμε στη διάρκεια των κατ’ οίκον αποκλεισμών θα γίνουν οικείες και πιο φυσικές. Καθώς το social distancing θα συνεχίσει να ισχύει, το να στηρίζεται κανείς σε ψηφιακές πλατφόρμες για την επικοινωνία, την δουλειά, την αναζήτηση συμβουλών ή οτιδήποτε άλλο, σιγά σιγά θα κερδίσει έδαφος απ’ τα παλιότερα εδραιωμένα ήθη και έθιμα.

… Η τάση των επιχειρήσεων θα είναι προς την μεγαλύτερη επιτήρηση· για το καλύτερο ή το χειρότερο, οι εταιρείες θα βλέπουν και μερικές φορές θα καταγράφουν τι κάνουν οι εργαζόμενοί τους. Η τάση αυτή μπορεί να πάρει διαφορετικές μορφές, απ’ την καταμέτρηση της θερμοκρασίας του σώματος μέσω θερμικών καμερών, μέχρι την επίβλεψη μέσω κάποιας εφαρμογής του πως οι εργαζόμενοι εφαρμόζουν το social distancing.

Αυτά είναι ελάχιστα αποσπάσματα απ’ το βιβλίο των Schwab και Malleret «The Great Reset», του Ιούλη του 2020… Θα μπορούσαμε να βάλουμε κι άλλα – δεν είναι όμως αρκετά για να ξεκαθαριστούν οι αδρές γραμμές του στρατηγικού οφέλους όχι του covid του ίδιου αλλά της τρομοκρατικής διαχείρισής του για την επιτάχυνση της γενικευμένης ψηφιακής / μηχανικής μεσολάβησης, δηλαδή της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ειδικά στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες;

Είναι.

Αναδιάρθρωση 3

Πέμπτη 29 Οκτώβρη. Στο editorial του περιθωριακού cyborg 19 θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει μια θέση που έχει άμεση πολιτική αντιπαλότητα με τον Schwab και όλους τους παρόμοιους:

… Οι τεχνολογικές εφαρμογές, είτε με εμπορικές προοπτικές είτε για κρατική χρήση, βρίσκονται εδώ και χρόνια στην κατάσταση που ονομάζεται “bottleneck”. Συνήθως χρησιμοποιείται σαν αργκώ για το στένεμα που παρουσιάζεται σ’ έναν φαρδύ δρόμο, προκαλώντας μποτιλιάρισμα. Για τις τεχνολογικές εφαρμογές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης στα περισσότερα πεδία bottleneck σημαίνει ότι η μάζα των καταναλωτών είτε δεν θέλει είτε δεν μπορεί (εξαιτίας οικονομικών, ηθικών, γνωσιακών ή άλλων περιορισμών) να προχωρήσει στην κατανάλωση όλων των διαδοχικών επιτευγμάτων με την ταχύτητα που αυτά παράγονται.

Επειδή ΑΥΤΟ είναι το πρόβλημα στη σφαίρα της κατανάλωσης, το ιερό του νεοφιλελευθερισμού, οι ατομικές ελευθερίες και τα δικαίωματα δηλαδή (ελευθερίες και δικαιώματα που στο μεγαλύτερο μέρος τους “πραγματώνονταν” στην σφαίρα της κατανάλωσης) θεωρούνται ξεπερασμένα. Ούτε αυτό λέγεται ανοικτά με το όνομά του. Λέγεται, όμως, πρακτικά: μέσα απ’ την αλυσίδα απαγορεύσεων που καταργούν ακόμα και τα ως πρόσφατα ισχύοντα συντάγματα.

Κατάργηση θεσμών (αλλά και ιδεολογίας) ηλικίας 200 χρόνων σχετικών με την ελευθερία, και εγκατάσταση μηχανισμών διαρκούς ελέγχου και “διόρθωσης” των συμπεριφορών, αυτή είναι η Αθανασία του κεφάλαιου σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή. Πού προσφέρει σαν αντάλλαγμα στους υποτελείς την “σωτηρία” από μια υγιεινιστική απειλή τεχνητά κατασκευασμένη…

Όποιος δεν είναι τόσο στόκος ώστε να τα προσπεράσει όλα αυτά με το γνωστό «σιγά μωρέ τις μαλακίες!…» (και η αλήθεια είναι ότι από οικοδομικά υλικά, τούβλα, λάσπη, κλπ, υπάρχει μεγάλη προσφορά) θα πρέπει τώρα να σκεφτεί αυτό. Αν ο covid (δηλαδή η διαχείρισή του!!..) είναι τόσο στρατηγικής σημασίας για το γρήγορο, βίαιο, με άλματα πέρασμα στις προδιαγραφές της καπιταλιστικής 4ης βιομηχανικής επανάστασης, αν είναι Ο καταλύτης που επιταχύνει και σχηματοποιεί την αναδιάρθρωση, τότε τι είναι πιο σημαντικό για τα αφεντικά; Το αν θα πεθάνουν για οποιονδήποτε λόγο 1, 2, 5 ή 20 εκατομμύρια υπηκόων του πλανήτη ή το αν ο καταλύτης των μετασχηματισμών θα δουλέψει χωρίς εμπόδια και για καιρό;

Για να το πούμε σχηματικά και όσο πιο απλά γίνεται: η κατ’ οίκον φυλακίσεις, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας, η «ερημοποίηση» των δημόσιων χώρων / χρόνων, η επιβολή της κοινωνικής αποξένωσης, η «επανίδρυση» των σωμάτων, των αισθήσεων και της νόησής μας, η συστηματική πολεο-κτονία, επιβάλλονται για να μην «κολλήσουμε» τον covid; Ή για να επιταχυνθεί αυτό που ο Schwab σημειώνει σαν μαζική, απότομη, βίαιη, α λα “σοκ και δέος” αλλαγή των καθημερινών συμπεριφορών, ηθών και εθίμων – συμπεριφορών, ηθών και εθίμων των οποίων η “φυσιολογική” τάση εξέλιξης και καταναλωτικής απόδοσης ήταν πολύ πιο αργή απ’ την ταχύτητα των τεχνολογικών εξελίξεων και εφαρμογών;

Δεν υπάρχει ενδιάμεση απάντηση! Ή τα δυναμικά αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία της καλής μας υγείας, ή φροντίζουν να εντείνουν την προέλασή τους! Ή μας παρουσιάζουν τις απειλές στην υγεία μας όπως είναι πραγματικά εξαιτίας μιας κάποιας κρίσης στις συνειδήσεις τους, ή μας κοροϊδεύουν με την “δημιουργική λογιστική θανάτου” και μας χειραγωγούν με υποδόριες ενέσεις συγκινησιακής πανούκλας για να πετύχουν τους στόχους τους. Ή οι ειδικοί του κράτους και του κεφάλαιου είναι 110% τίμιοι και τόσο αφοσιωμένοι στο κοινό καλό ώστε ακόμα αν επιλεγούν για ύψιστα αξιώματα (και πληρωθούν γερά) το μόνο που δεν τους νοιάζει είναι τα αφεντικά τους, ή είναι τόσο εξαρτημένοι με χίλιους τρόπους απ’ την όποια εξουσία ώστε την υπηρετούν πιστά.

Σκεφτείτε το. Και δώστε μιαν απάντηση οριστική… Αν σας ταιριάζει το πρώτο, καλύτερα να πάψετε την ενασχόλησή σας με την ασταμάτητη μηχανή. Δεν μπορεί να σας βοηθήσει – μόνο να σας εκνευρίζει μπορεί. Και δεν οφελεί.

Δώστε μιαν απάντηση, χωρίς καθυστέρηση. Έρχονται πολλά!

Facial

Δευτέρα 26 Οκτώβρη. Πώς μπορεί ένα κράτος να «κουρντίσει» τα νέα ψηφιακά εργαλεία επιτήρησης και ελέγχου του πληθυσμού του; Υπάρχουν διάφορες παραλλαγές. Ο covid έχει γίνει το άλλοθι για τις υπηρεσίες διάφορων κρατών, να μπουν ακόμα πιο βαθιά στην καταγραφή και στην επεξεργασία των στοιχείων που συγκεντρώνουν απ’ την προσωπική ζωή των υπηκόων τους – παράδειγμα το ισραήλ. Στην αγγλία αν βγεις απ’ την «φούσκα» σου (για να περάσεις ένα βράδυ με το ταίρι σου με το οποίο δεν συγκατοικείς) κινδυνεύεις από γερό πρόστιμο – η αστυνομία αγρυπνεί.

Στο ιράν βρήκαν άλλον τρόπο. Το μαντήλι στα μαλλιά (hijab). Πάει ο καιρός που ο μεταρρυθμιστής Rouhani είχε αποφασίσει να χαλαρώσει την εφαρμογή του σχετικού «θρησκευτικού νόμου». Τώρα «η αστυνομία ηθικής», που είναι γνωστή σαν hijab watch, για να τσεκάρει την λειτουργία ενός προγράμματος “αναγνώρισης προσώπου” μέσω καμερών, έβγαλε φιρμάνι ότι απαγορεύεται στις γυναίκες που είναι μέσα σε ι.χ. αυτοκίνητο να μην φοράνε το μαντήλι.

Ως εδώ θα σκεφτόταν “τυπικός συντηρητισμός”. Ναι, αλλά το ζήτημα είναι η τεχνική διάσταση του θέματος. Μέσω των καμερών ελέγχου της κυκλοφορίας η “αστυνομία ηθικής” καταγράφει τα πρόσωπα των γυναικών μέσα στα ι.χ., φτιάχνοντας μια βάση δεδομένων, εφόσον σε συνδυασμό με την πινακίδα, ταυτοποιεί (όταν δεν κάνει λάθη…) τόσο τις γυναίκες όσο και τους άντρες.

Το μέτρο έχει δημιουργήσει ένταση στην ιρανική κοινωνία. “Το ι.χ. είναι ιδιωτικός χώρος” υποστηρίζουν όσοι καταγγέλουν την “αστυνομία ηθικής” για εξτρεμισμό. “Όχι και τόσο” απαντούν οι υποστηρικτές της. “Αφού σε βλέπουν οι απέξω…”. Πράγματι σε βλέπουν οι απέξω: ο κύριος κράτος!

Να πούμε ότι την χρήση αυτού του εξοπλισμού το ιρανικό κράτος τον δικαιολόγησε, πριν μερικούς μήνες, σαν anticovid μέτρο; Κοινότοπο: δεν υπάρχει πουθενά τέτοιο «μέτρο» που να μην έχει (κρατική, επιχειρηματική) αξία εντελώς άσχετη με την καλή υγεία των πληθυσμών…

Η αξία της ζωής

Τρίτη 20 Οκτώβρη. Δεν έχουμε ξεμπερδέψει όμως, ακόμα κι αν η κεντρική βιτρίνα της θανατοπολιτικής (ο Π.Ο.Υ.) αναγκάστηκε προς στιγμήν να αναγνωρίσει έμμεσα αυτό που είναι. Καθόλου δεν έχουμε ξεμπερδέψει.

Τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να μετατρέψουν τους υποχόνδριους των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών, εκατοντάδες χιλιάδες τέτοιους, σε στρατιώτες / «ακτιβιστές» του τρόμου. Διαθέτουν τώρα έναν πειθαρχημένο στρατό κοινωνικά παρανοϊκών, που γεύτηκαν και ξαναγεύτηκαν την χαρά, την «δύναμη» και την «αναγνώριση» της ελεεινολογίας απέναντι στη λογική, στα επιχειρήματα, στις αληθινές επιστημονικές αποδείξεις. Έχουν αγέλες που μεθάνε ακολουθώντας, πιστεύοντας, υπακούωντας σε κάθε είδους αντιστροφή της πραγματικότητας. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που έφαγε και χώνεψε την ψευδοεπιστήμη του κάθε Ferguson, του κάθε Drosten, του κάθε Σύψα: τα διαγράμματα, τις καμπύλες, την χειραγωγημένη αλγοριθμοποίηση. Έχουν έναν πειθαρχημένο στρατό που θεωρεί δικαίωμά του (και υποχρέωση όλων των άλλων) την αλγοριθμική φυλάκιση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης… Έχουν νομιμοποιήσει την λογοκρισία, και θα οξύνουν τις σχετικές απαγορεύσεις. Κι έχουν στη διάθεσή τους, επιπλέον, μια “5η φάλαγγα”: τους κάθε είδους τερατολόγους που επιφανειακά μεν εκδηλώνονται σαν αντίπαλοι των απαγορεύσεων, ουσιαστικά όμως βραχυκυκλώνουν με ασυναρτησίες την τεκμηριωμένη εργατική αντικαπιταλιστική και αντικρατική κριτική.

Επανερχόμαστε στα “κροταλίσματα”: μην ξεχνάτε ότι αυτοί έχουν την εξουσία! Και έχοντας την εξουσία θα εξαντλήσουν (σε βάρος μας, σε βάρος κάθε αξίας της ζωής) οποιοδήποτε μέσο έχουν στη διάθεσή τους· ή/και θα φτιάξουν στο μέλλον. Αυτός ο πόλεμος που ξεκίνησε ανοικτά πια έχει ήδη εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες: όλους και όλες που είναι οι “παράπλευρες απώλειες”, υποφέροντας ηθικά, συναισθηματικά, αισθητικά, λογικά απ’ τους καθεστωτικούς εκβιασμούς και την υποστηρίξη που τους παρέχουν οι συμβιβασμένοι.

Βρισκόμαστε στην αρχή, και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε βαθιά. Η συγκινησιακή πανούκλα που έχει υποκαταστήσει εδώ και χρόνια τόσο τα συναισθήματα όσο και τη λογική είναι το ακριβώς αντίθετο των προϋποθέσεων της συνείδησης. Η αναμέτρηση ανάμεσα στον πλούτο και την δημιουργικότητα της ζωής και στην βιοπολιτική / θανατοπολιτική του καπιταλισμού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης θα είναι μακριά, δύσκολη και σκληρή· σε εδάφη κακοτράχαλα.

Καλώς ήρθατε στον πραγματικό 21ο αιώνα!

Κροταλίσματα

Σάββατο 17 Οκτώβρη. Η δημιουργική λογιστική θανάτου, που έχει μετακινηθεί απ’ τα πτώματα και την «κοινή δεξαμενή νο 1» στα κρούσματα και στην «κοινή δεξαμενή νο 2» χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή – για την εργατική κριτική. Αυτή η μετατόπιση έχει μεγαλύτερο βάθος απ’ τις δημόσιες σχέσεις της. Ενώ η παρέλαση των αριθμών των νεκρών σκόπευε σ’ έναν (άγριο) συναισθηματικό εκβιασμό ώστε να επιβάλλει τον τρόμο και την πειθάρχηση στις διαταγές των «ειδικών» (την ένωση της μορφής κράτος με τις big pharma και τις big tech), η παρέλαση του αριθμού των «κρουσμάτων» δεν έχει τέτοια δραματικότητα. Και, κατά συνέπεια, χάνει πολύ από «πειστικότητα», ειδικά όταν όλοι καταλαβαίνουν (ακόμα κι αν δεν κάνουν διαδηλώσεις γι’ αυτό) ότι «κρούσμα» σημαίνει σχεδόν τίποτα.

Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι αυτή η μετατόπιση ήταν αναγκαστική. Πώς θα συντηρηθεί η τρομοεκστρατεία ως τις αρχές του 2021 (όπου υπολογίζεται ότι θα αρχίσουν να μοστράρονται τα φονικά εμβόλια), ίσως και ως την άνοιξη του χρόνου, αν δεν γίνουν ταχυδακτυλουργίες;

Όμως αυτό που χάνεται με όρους κλασσικής psyop φαίνεται πως αναπληρώνεται με όρους κρατικής βίας. Κι αυτό είναι σημαντικό. Ειδικά εφόσον έχουν εκδηλωθεί πια, σε διάφορα ευρωπαϊκά κράτη, μαζικές αντιδράσεις στην υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Θα υπέθεται κανείς (με κριτήρια που όμως δείχνουν ξεπερασμένα) ότι μπροστά σ’ αυτές τις μαζικές αντιδράσεις, οι κρατικοί και παρακρατικοί («ειδικοί») λακέδες του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος θα κάνουν πίσω. Όμως όχι: κάνουν μπροστά, αυτή τη φορά χωρίς να βασίζονται στην όποια «συναίνεση» παρήγαγε το θέαμα των φερέτρων την περασμένη άνοιξη.

Το «κάνουν μπροστά» έχει προς το παρόν την μορφή των απαγορεύσεων που επιβάλλονται ήδη στην ευρώπη (π.χ. στο Παρίσι), οι οποίες θα έρθουν σύντομα και στα μέρη μας. Για την ακρίβεια έχουν ξεκινήσει. Κοζάνη, επόμενος σταθμός μάλλον τα Γιάννενα, και σίγουρα σε σύντομο χρόνο η Αθήνα. Αλλά αυτή, εκτιμάμε, είναι προσωρινή μορφή της προώθησης της τρομοεκστρατείας. Πιθανολογούμε και χειρότερα, ειδικά αν αρχίσει το κόλπο της «δυδημίας»…

Τι σημαίνει ότι οι πραξικοπηματίες συνεχίζουν την προέλασή τους χωρίς καν να επιδιώκουν την σχεδόν καθολική συναίνεση που εκβιαστικά απέσπασαν την περασμένη άνοιξη; Σημαίνει, κατά την ταπεινή μας άποψη, ότι το πλέγμα εξουσίας που στηρίζει (και στηρίζεται από) το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα εκτιμά ότι δεν κινδυνεύει σοβαρά απ’ το είδος των ως τώρα δημόσιων αντιδράσεων, ακόμα κι αν αυτές είναι μαζικές. Σημαίνει επίσης ότι οι ειδικοί αυτού του πλέγματος (συμπεριφοριστές, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, διαφημιστές) θεωρούν ότι η τρομοεκστρατεία «πατάει γερά» σε ένα ποσοστό του πληθυσμού. Το οποίο, ακόμα κι αν είναι μειοψηφικό, είναι «μπετόν»! (Σ’ αυτό το τελευταίο έχουν δίκιο…)

Η άσκηση εξουσιαστικής βίας χωρίς την δέσμευση «πειστικών επιχειρημάτων» δεν είναι καινούργια στην καπιταλιστική ιστορία. Εκτός απ’ το να επιβάλλουν το «ιδιόμορφο Δίκαιο της Ανάγκης» (κρατάμε την ορθογραφία του εντόπιου αρείου πάγου!) οι πραξικοπηματίες είναι διατεθειμένοι και αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουν μεγάλα σύνολα των πληθυσμών που δεν ελέγχουν δια της βίας. Μπορεί να είναι ψυχολογική, συναισθηματική – ή απλά «θεσμική». Για παράδειγμα: πρόστιμα ή διαφορικές απαγορεύσεις…

Εκείνοι που δεν έχουν καταλάβει πως ήδη, με τα υγιεινιστικά πραξικοπήματα της περασμένης άνοιξης, που διέλυσαν τα αστικά συντάγματα (αλλά και διεθνείς νομοθεσίες όπως η GDPR…) «λύθηκαν τα χέρια» για την επιβολή του high tech νόμου και τάξης όχι προσωρινά αλλά μόνιμα μπορεί να ξαφνιαστούν δυσάρεστα με το πόσο μακριά σχεδιάζουν τα αφεντικά να πάνε αυτήν την φάση της αναδιάρθρωσης.

Η κρίσιμη πρώτη μάχη παραμένουν τα εμβόλια. Μαζί με τις απαγορεύσεις θα χρηματοδοτηθούν giga καμπάνιες «διαφήμισης» της αξιοπιστίας των εμβολίων γενετικής μηχανικής· χωρίς, φυσικά, λεπτομέρειες για το περί τίνος πρόκειται. Αυτές οι καμπάνιες θα προβληθούν σαν «αποδείξεις κοινωνικότητας», «ενδιαφέροντος» και «κοινωνικής ευθύνης» απ’ τη μεριά των κρατών και των εταιρειών. Επειδή το πιθανότερο είναι ότι θα αποτύχουν (ή μπορεί να έχουν και τα αντίθετα αποτελέσματα), το περιεχόμενό τους θα θεωρηθεί σαν η πραγματικότητα – την οποία μόνο «τρελοί», sociopaths, «ψεκασμένοι» θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν. Είναι το «συμπληρωματικό σχέδιο» που έχει δοκιμαστεί ήδη. Εννοείται ότι θα παροξυνθεί η λογοκρισία…

(Κρατείστε αυτές τις σημειώσεις… Θα χρειαστούν…)

Νέα υλικά (νέες σχέσεις με τον κόσμο…)

Παρασκευή 16 Οκτώβρη. Ξέρουμε ότι παρότι πολλοί / πολλές θα θεωρήσουν το παρακάτω εξεζητημένο, εκείνοι που καλύτερα να μην το διαβάσουν είναι οι κατά φαντασίαν “επιστήμονες” των antisocial media.

Μια πολύ πρόσφατη τεχνοεπιστημονική επιτυχία μπορεί να κάνει την 4η βιομηχανική επανάσταση που ήδη μας έχει αρπάξει απ’ το λαιμό με σημαία τον covid 19 (και λόγω παγκόσμιου ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…) απλά μια σύντομη εισαγωγή στην 5η. Στην 5η όπου οι εφαρμογές της κβαντικής φυσικής θα είναι κοινοτοπία (και «μυστικισμός»).

Η ανακάλυψη αφορά την υπεραγωγιμότητα. Όπως, ίσως, θυμάστε απ’ το σχολείο (;) στους καλούς αγωγούς του ηλεκτρισμού υπάρχουν πάντα απώλειες και θερμότητα λόγω τριβής στην μικροκλίμακα των μορίων και των ηλεκτρονίων. Η υπεραγωγιμότητα (ενός υλικού) είναι η ιδιότητά του να είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού με μηδέν απώλειες.

Παρότι θεωρητικά αυτή η ιδιότητα είναι γνωστή επί δεκαετίες, πρακτικά ήταν εφικτή σε επιλεγμένα υλικά μόνο σε χαμηλές ή και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Πράγμα που την κάνει (την υπεραγωγιμότητά τους) από εξαιρετικά δύσκολη και ενεργειοβόρα έως άχρηστη.

Μια ομάδα ερευνητών απ’ το ιδιωτικό πανεπιστήμιο του Rochester (Ν. Υόρκη) κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούργιο υλικό μέσω συμπίεσης κάτω από τρομακτική πίεση μορίων άνθρακα, θείου και υδρογόνου· ένα υλικό που εμφανίζει απόλυτη υπεραγωγιμότητα σε θερμοκρασία δωματίου (στους 15 C) και σε μικροκλίμακα.

Μπορεί κάποιος να σκεφτεί πως έτσι μετέτρεψαν το ως χτες μειονέκτημα της υπεραγωγιμότητας άλλων υλικών (τις χαμηλές θερμοκρασίες) σε μειονέκτημα της κατασκευής αυτού του νέου υλικού (πίεση 2 εκατομυρίων ατμοσφαιρών!). Αλλά τέτοια προβλήματα είναι μάλλον ευχάριστα για αυτήν την τόσο άγνωστη αλλά και τόσο καίρια τεχνο-επιστημονική αιχμή, την δημιουργία δηλαδή εντελώς νέων υλικών με πρωτοφανείς (έως αδιανόητες) ιδιότητες.

Έτσι, ενώ θα χρειαστούν ίσως κάποια χρόνια για να υπάρξει μαζική παραγωγή αυτού του ανθρακούχου θειικού υδριδίου (το όνομα του νέου υλικού) και αξιοποίησή του σε κάθε πιθανή και απίθανη ηλεκτρική συσκευή, υπάρχει μια σοβαρή διανοητική καθυστέρηση αρκετών χρόνων ήδη στην κατανόηση της πραγματικής καπιταλιστικής κίνησης, της πολιτικής οικονομίας των τεχνολογιών της, και των συνεπειών τους. Η συνειδητοποίηση έχει καθυστερήσει ασυγχώρητα!

Καταλαβαίνετε τι θέλουμε να πούμε; Το να είναι εφικτή η εκτύπωση κυκλωμάτων πάνω στο δέρμα (σαν tattoo…) που θα παρακολουθούν «την κατάσταση της υγείας» εκπέμποντας τα δεδομένα σε κάποια κεντρική βάση – κι αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα – δεν είναι ένα «θαύμα» που οφείλουμε να προσκυνήσουμε…. για να μην αρρωστήσουμε (και πάλι, έτσι τυχαία το λέμε…).

Μπορεί να αποδειχθεί μάταιο να επιμένουμε στο μην παραδινόσαστε στις εντυπώσεις… το κεφάλαιο έχει πολλές φάμπρικες που τις παράγουν!!! Ίσως όμως κάποιοι να γίνουν παρατηρητικοί· ζώντας αυτήν την ζόρικη εποχή και όχι στη νύχτα και στις ονειρώξεις του πλήθους.

(φωτογραφία: Flesh machine).

High tech όξυνση

Τετάρτη 7 Οκτώβρη. Το περασμένο Σάββατο δύο καθεστωτικά αμερικανικά media, η wall street journal και οι financial times δημοσιοποίησαν μια εντολή του αμερικανικού υπουργείου προς τις κατασκευάστριες ηλεκτρονικών chips: απαγορεύεται η πώληση στην κινεζική smic (semicodnuctor manufacturing international corp) χωρίς κρατική άδεια. Η smic είναι ο μεγαλύτερος κατασκευαστής chips στην κίνα, και παρότι έχει βελτιώσει και την τεχνολογική της βάση και την παραγωγή, εξαρτιέται ακόμα από εισαγωγές τόσο μηχανών (παραγωγής chips) όσο και ποσοτήτων chips. Αυτή τη φορά η αμερικανική απαγόρευση δεν χρησιμοποιεί τις δικαιολογίες του είδους εναντίον της Huawei («θα μας κατασκοπεύουν οι κινέζοι») αλλά δείχνει το κέντρο της σύγκρουσης: τα chips χρησιμοποιούνται και για δημιουργία όπλων…

Αν η επίθεση στην Huawei ήταν η πρώτη μετωπική σύγκρουση του ψοφιοκουναβιστάν με το Πεκίνο, η επίθεση στην smic είναι επίθεση στην καρδιά της κινεζικής τεχνολογίας. Με δεδομένο ότι το Πεκίνο διαθέτει ακόμα τρεις επιλογές για εισαγωγές (νότια κορέα, ιαπωνία και ισραήλ) έχει κάποια «παράθυρα» – υπο την προϋπόθεση ότι η Ουάσιγκτον δεν θα απειλήσει με κυρώσεις και τις εταιρείες αυτών των κρατών αν συνεχίσουν τις δοσοληψίες με την smic.

Αλλά η σύγκρουση πλησιάζει (αν δεν έχει φτάσει ήδη) στο σημείο «ο κόμπος στο χτένι». Παρότι αυτή η αμερικανική επιθετικότητα έχει, σαν παράπλευρη συνέπεια, την επιτάχυνση της τεχνολογικής αυτάρκειας του κινέζικου καπιταλισμού (αυτό που ήταν η ουσία του σχεδίου «made in china 2025» και προκάλεσε εφιάλτες στη δύση), άμεσα του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα.

Ως τώρα το κινεζικό καθεστώς απέφευγε να απαντήσει σ’ αυτό το είδος πολέμου. Θα το κάνει και τώρα; Το ψηφιακό γουάν είναι έτοιμο για την διεθνή χρήση του, αλλά οι συνέπειες που θα έχει στη διεθνή κυκλοφορία του δολαρίου δεν θα είναι ακαριαίες. Το Πεκίνο εξάγει και επεξεργάζεται το 80% των «σπάνιων γαιών», των πρώτων υλών που χρησιμοποιούνται σε όλες τις ψηφιακές συσκευές / κατασκευές· μια απαγόρευση εξαγωγών προς τις ηπα θα πονέσει αμέσως. Υπάρχουν κι άλλα, «ενδιάμεσης έντασης» μέτρα, που θα συμβάλλουν κυρίως στην αποτελεσματικότερη θωράκιση των κινεζικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Και, last but not least, υπάρχει πάντα η apple, που έχει ζωτική εξάρτηση απ’ τα εργοστάσιά της στην κίνα. Θα μπορούσε να βρεθεί μπροστά σ’ έναν εκβιασμό, του είδους «ή θα μεταφέρετε στην κίνα την κατασκευή των chips σας ή θα σας απαγορεύσουμε».

Πέρα απ’ αυτά, ωστόσο, η διαρκής κλιμάκωση απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον λιγοστεύει, διαρκώς, τα «οικονομικά μέτρα» που έχει στη διάθεσή της. Για να χρησιμοποιήσουμε κοινότυπη mainstream διατύπωση: η αμερικανική φαρέτρα αδειάζει. Ως τώρα έχει αποτύχει να φρενάρει τον κινέζικο καπιταλισμό μ’ αυτόν τον τρόπο· πόσες ανάλογες «επιλογές» διαθέτει ακόμα; Και πόσες ελπίδες επιτυχίας έχουν απομείνει;

Αργά ή γρήγορα (μάλλον γρήγορα παρά αργά…) πλησιάζει η «ώρα της αλήθειας». Της εκρηκτικής αλήθειας.

Ω τι κόσμος!

Δευτέρα 5 Οκτώβρη. Σε καμμία περίπτωση η ασταμάτητη μηχανή δεν θα πρότεινε σε κανέναν … netflix! Ή οτιδήποτε παρόμοιο. (Κανά βιβλίο ναι…) Αλλά με αφορμή το ντοκυμαντέρ «the social dilemma», όπου διάφορα «μετανοιωμένα» στελέχη / εφευρέτες εφαρμογών και τεχνολογιών που έχουν αποδειχθεί τεράστιες εμπορικές επιτυχίες και πολιτιστικοί / διανοητικοί / ηθικοί τυφώνες (σχετικά με τα antisocial media) γίνονται κατήγοροι των ίδιων τους των έργων, σκεφτείτε αυτό: θα εμπιστευόσασταν ποτέ έναν φετιχιστή (της τεχνολογίας, της θρησκείας, του εμπορεύματος) ακόμα κι αν με κάθε ειλικρίνεια ήθελε να σας απελευθερώσει από έναν φετιχισμό;

Πριν 9 χρόνια η κυρίαρχη σοφία στη δύση ήταν πως οι επαναστάσεις / εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο (η αραβική άνοιξη) έγιναν … χάρη στο twitter! Ήταν ένας τρόπος να υποτιμηθούν οι πληβειακοί αγωνίες και οι αγώνες στο νότο, και να αποθεωθεί η τεχνολογία του βορρά. Κανείς δεν είχε διανοηθεί να αποδώσει την συγκρότηση της 1ης σοσιαλιστικής εργατικής διεθνούς στους σιδηροδρόμους· αν και η μετακίνηση μέσω αυτών έπαιξε ρόλο στο να συγκεντρωθούν κάμποσοι ριζοσπάστες στη Γενεύη το 1866. Αλλά θεωρήθηκε “αυτονόητο” ότι μερικές επικοινωνιακές τεχνικές, το 2011, μπορούν να κάνουν ακόμα και επαναστάσεις … με εκατοντάδες δολοφονημένους, χιλιάδες βασανισμένους στα κρατητήρια…

Αυτή η φετιχιστική πεποίθηση διαπνέει ακόμα τους “μετανοιωμένους”. Ιεραπόστολοι ήταν όταν δούλευαν για τα αφεντικά της ψηφιακής επικοινωνίας / ενσωμάτωσης· ιεραπόστολοι παραμένουν και σαν “πρώην”.

Μπορεί ίσως ο καθένας να μάθει / καταλάβει μερικά πράγματα απ’ τις εξομολογήσεις τους· αλλά όχι τα βασικά. Γιατί αυτά τα βασικά προέρχονται όχι απ’ τα έργα του καπιταλισμού και των τεχνολογιών του, όχι απ’ τις μηχανές του αυτές καθ’ αυτές, αλλά κατ’ αρχήν απ’ τις προϋποθέσεις τους. Κι αυτές οι πολιτικές / κοινωνικές προϋποθέσεις βρίσκονται, διαφοροποιημένες και πιο σύνθετες, εκεί που βρίσκονταν εδώ και 30 χρόνια: παντού.

Ναι, η μηχανική των συμπεριφορών (και η μηχανοποίησή τους) βρίσκεται στην πρώτη γραμμή. Ναι, η με κάθε αφορμή τρομοκρατία, η πρόκληση διαρκών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης, είναι στην πρώτη γραμμή. Αλλά…

Απ’ τις ρωγμές μπαίνει πάντα το φως… Κι οι ρωγμές δεν είναι ευχάριστες. Τρομάζουν…

Ποιά ιατρική (2); Η αλγοριθμική…

Σάββατο 3 – Κυριακή 4 Οκτώβρη. Ερώτηση: Εξακολουθεί η επιστημονική κοινότητα να μην καταλαβαίνει πώς λειτουργεί ο ιός;

Απάντηση: Φοβάμαι πως ναι, σε μεγάλο βαθμό. Σε όλες τις έρευνες που έχουμε πραγματοποιήσει για τον κορωνοϊό στο Χάρβαρντ, έχουμε αποτύχει. Σε όλες! Από την αρχή της κρίσης, για να μην κάνουν όλα τα εργαστήρια του πανεπιστημίου την ίδια δουλειά και αλληλοκαλυπτόμαστε, χωριστήκαμε σε ομάδες: άλλη είχε αντικειμένο έρευνας το εμβόλιο, άλλη τα διαγνωστικά τεστ, άλλη τα φάρμακα κ.ο.κ. Εμείς συνεργαστήκαμε με επιστήμονες του Τεχνολογικού Ινστιτούτου Μασαχουσέτης και του Πανεπιστημίου της Βοστώνης – πολύ δυναμικός συνδυασμός -, που ειδικεύονται στις προγνώσεις βάσει μαθηματικών μοντέλων. Προσπαθήσαμε να προβλέψουμε ποιοι είναι πιθανό να νοσήσουν, ποιοι να διασωληνωθούν, ποιοι να πεθάνουν. Σε κανένα συμπέρασμα δεν οδηγηθήκαμε. Αυτός ο ιός μας κοροϊδεύει!…

Αυτά γράφτηκαν στις 27 Σεπτέμβρη του 2020 (πριν μια βδομάδα). Στην καθεστωτική «καθημερινή». Λεγόμενα του καθηγητή χειρουργικής τραυμάτων στο πανεπιστήμιο Harvard Γιώργου Βελμάχου. Ο τσαχπίνης κοροϊδεύει κοτζάμ Harvard και όχι μόνο; Μήπως κοροϊδεύει και μαγαζιά σαν το Imperial College του Λονδίνου (υπάρχουν μικρότερες και μεγαλύτερες απομιμήσεις του σε διάφορα μέρη του κόσμου, και στο ελλαδιστάν)· ή μήπως το Imperial College κοροϊδεύει εμάς;

Όχι λοιπόν. Κανένας κορωνοϊός (και κανένας ιός) δεν «κοροϊδεύει»! Η αποτυχία που αναγνωρίζει ο κυρ Βελμάχος είναι, απλά, η αποτυχία μιας ολόκληρης άποψης που θέλει να εμφανίζεται σαν «ιατρική» ενώ δεν έχει καμμία σχέση, μιας άποψης που υποστηρίζει ότι είναι αρκετό να «παραμετροποιήσει» κανείς τις κοινωνικές συμπεριφορές (τα όποια γεγονότα), να φτιάξει ένα σύστημα εξισώσεων (έναν αλγόριθμο), να το «τροφοδοτήσει» με την παραμετροποίηση (data) και αυτό θα του βγάλει το «σωστό» αποτέλεσμα! Είναι η αποτυχία της αλγοριθμικής πρόγνωσης / αναπαράστασης, που είναι το πιο πρόσφατο «παιχνίδι στις πόλεις» (απ’ την μεριά των αφεντικών), είτε αφορά την δημόσια υγεία, είτε την δημόσια τάξη, είτε οτιδήποτε άλλο για το οποίο μπορεί να πουληθεί «πρόβλεψη».

Όλη σχεδόν η δημαγωγία της υγιεινιστικής τρομοκρατίας στηρίχτηκε σε τέτοιου είδους «προβλέψεις» (περί επερχόμενου Αρμαγεδώνα), οι οποίες συνεχίζονται. Οι τεχνικοί που φτιάχνουν αυτούς τους αλγόριθμους (που στην προκείμενη περίπτωση πουλιούνται σαν «ιατρική») είναι συνήθως άσχετοι με οτιδήποτε σχετικό με ιατρική. (Πελάτες τους μπορεί είναι τυχάρπαστοι «γιατροί» και «καθηγητές» που βρίσκονται στο pay roll των φαρμακοβιομηχανιών, όσο και πολιτικοί). Για παράδειγμα, ο πολύς Ferguson που έχει γίνει συνώνυμος του επαγγελματία τρομοκράτη για επιδημίες μέσω Imperial College χάρη στις εκρηκτικές (και ολοφάνερα δόλιες) αλγοριθμικές προβλέψεις του, είναι πυρηνικός φυσικός (!)

Το είδος αυτών των καλοπληρωμένων παρασίτων δεν είναι καθόλου καινούργιο. Όταν τα χρηματιστήρια ήταν στις δόξες τους υπήρχε μεγάλη ζήτηση για δουλειά εκεί, από εταιρείες εμπορίου μετοχών χοντρική / λιανική. Δεν ζητούσαν όμως οικονομολόγους. Ζητούσαν μηχανικούς, μηχανολόγους, πληροφορικάριους. Επειδή όλο το νταραβέρι στα χρηματιστήρια γινόταν και γίνεται από «έξυπνους αλγόριθμους»… Πότε πότε, από κάποιο «λάθος» του αλγόριθμου, γινόταν και κανά κραχ – ας πούμε στη Ν. Υόρκη… αλλά διορθωνόταν μετά… Σε κάθε περίπτωση εκείνη η παραγωγή «έξυπνων αλγορίθμων» που αγόραζαν και πουλούσαν μετοχές αυτόματα, πουλιόταν προς τους άσχετους σαν «οικονομολογία», και “το χρήμα γεννάει χρήμα”.

Τώρα πουλιέται σαν «ιατρική», «επιδημιολογία» κι άλλα παραμύθια. Είναι η πραγματικότητα που περιέγραφε ο πιο πάνω (…) πριν 4 χρόνια: …Η επιδημιολογία κινδύνου έχει ξεπέσει σε άρθρα με σαλαμοποιημένα στοιχεία που δίνουν κύρος, και μ’ αυτόν τον τρόπο έχει φτάσει να καθορίζει την πολιτική με ψεύτικες αποδείξεις…

Ακριβώς αυτό.