Tag: τεχνολογία

Αρπακτικά 1

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Έχει την πλάκα του γεγονός ότι το ελληνικό καθεστώς (και στη λέξη «καθεστώς» να συμπεριλάβετε τους πάντες και τα πάντα, θεσμούς, μηχανισμούς, κυκλώματα, συμφέροντα, εξουσίες μεγαλύτερες και μικρότερες, πολιτικά πρόσωπα, αξιωματούχους, τεχνικούς… ) παριστάνει ότι τα προσπαθήσει να «συμμαζέψει» και να «πειθαρχήσει» όσους / όσες ασχολούνται (μέσα στο υποτιθέμενο «κρατικό μονοπώλιο») με την συλλογή πληροφοριών, τις παρακολουθήσεις, κλπ, στην ιστορική εποχή που ακόμα και τα καθεστώτα που υποτίθεται επιδείκνυαν στο παρελθόν τέτοιου είδους ορθολογισμό και πειθαρχία έχουν χάσει κάθε έλεγχο. Στις ηπα για παράδειγμα, όπου το εκτελεστικό (: κογκρέσσο) είναι ο θεσμικός προϊστάμενος της cia, κανείς δεν ήξερε ότι αυτή η υπηρεσία διαθέτει μυστικό στρατό 70.000 ατόμων (!!), που δρουν έξω και πέρα από κάθε «συνταγματική πρόνοια». Το ποιος παρακολουθεί ποιον και για ποιον σκοπό (μιλώντας πάντα για τις επίσημες, κρατικές υπηρεσίες) έχει ιδιωτικοποιηθεί / εγκληματοποιηθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το μόνο που συμβαίνει πραγματικά στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στο Βερολίνο ή στη Ρώμη (ενδεικτική η αναφορά) είναι ότι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των κρατικών / παρακρατικών μηχανισμών «παράγουν αποκαλύψεις και διαρροές»∙ οι οποίες, με την σειρά τους, λειτουργούν σαν de facto «έλεγχος». Ή, πιο σωστά, σαν το θεαματικό υποκατάστατό του.

Η πάγια ιδέα που υπάρχει για την μορφή-κράτος (κι όλα της τα παρακλάδια), η ιδέα μιας συμπαγούς ιεραρχικής πυραμίδας μέσα στην οποία τα επίπεδα της γραφειοκρατίας υπόκεινται σε αυστηρή πειθαρχία και ενότητα στόχων, μεθόδων και σκοπών, είναι αρχαιολογία∙ αν υποθέσουμε ότι ίσχυε άλλοτε. Εδώ και 4 τουλάχιστον δεκαετίες η μορφή-κράτος έγινε σταδιακά ένα αρχιπέλαγος / δίκτυο επιμέρους ομαδοποιήσεων με διαφορετικές (έως και αντίπαλες) ατζέντες, σε διαρκείς λίγο πολύ ρευστές τακτικές συμμαχίες και αντιπαραθέσεις – κι αυτό δεν ισχύει μόνο για το ελλαδιστάν! Το πιο κοντινό μοντέλο για την πραγματική δομή της μορφής – κράτους στον ύστερο καπιταλισμό (δηλαδή στη διάρκεια της 3ης και ακόμα περισσότερο τώρα, στην 4η βιομηχανική επανάσταση) είναι ο υπόκοσμος∙ κι αυτό το υποστηρίζουμε χωρίς ηθικολογία. Όποιος / όποια έκανε κάποτε τον κόπο να διαβάσει σχετικά με την κρατικοποίηση του εγκλήματος (: τετράδιο για εργατική χρήση νο 2), μια διεξοδική αναλυτική επεξεργασία της οποίας οι βασικές θέσεις παρουσιάστηκαν δημόσια το 2007, καταλαβαίνει.

Απ’ αυτή την σκοπιά η «υπόθεση predator» έχει διδακτικό ενδιαφέρον. Ενώ πρόκειται για διεθνές ζήτημα (με την έννοια ότι οι «πελάτες» είναι υπηρεσίες ή/και κυκλώματα διαφόρων κρατικών προελεύσεων) υπάρχει – διεθνώς – ιδιαίτερη εστίαση στην ελληνική περίπτωση. Κι αυτό καθόλου τυχαία: η δημόσια αποκάλυψη της ύπαρξης και της χρήσης του συγκεκριμένου λογισμικού υποκλοπών έγινε σχεδόν ταυτόχρονα απ’ το (καναδικό) CitizenLab (στις 16 Δεκέμβρη του 2021 με όλες τις τεχνικές λεπτομέρειες) και απ’ το Meta του Ζούντεμπεργκ (στις 17 Δεκέμβρη του 2021 με κάποια σημαντικά επιπλέον στοιχεία)∙ ανακοινώσεις που περιλάμβαναν καθαρά και το ελλαδιστάν στο «πελατολόγιο» της εταιρείας που διαθέτει το Predator. Μόλις ένα μήνα μετά, στις 11 Γενάρη του 2022, θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος (εντός ή εκτός εισαγωγικών) να μάθει αυτά:

Μεταφράζουμε (ο τονισμός με υπογραμμίσεις δικός μας, τα bold στο πρωτότυπο) και τονίζουμε: αυτά γράφονταν στις 11 Γενάρη του 2022….

Τίτλος: Κατασκοπεύει η ελληνική κυβέρνηση τους πολίτες της μέσω του spyware Predator;

Υπότιτλος: Συνεπώς η ελληνική κυβέρνηση ελέγχει παράνομα τις συσκευές των πολιτών της μέσω του spyware Predator και κανείς δεν φαίνεται να κάνει οτιδήποτε επ’ αυτού.

Κείμενο: Το spyware Predator είναι, σύμφωνα με αναφορές ξένων sites, το καινούργιο κατασκοπευτικό εργαλείο της ελληνικής κυβέρνησης κατά των πολιτών της. Αυτό είναι το συμπέρασμα μας διαβάζοντας την πρόσφατη έρευνα του CitizenLab, μιας ομάδας ερευνητών και ειδικών ασφάλειας απ’ τον Καναδά: χρησιμοποιείται από κυβερνήσεις και αστυνομίες για να παρακολουθεί ανυποψίαστους πολίτες σ’ όλο τον κόσμο.

Ανάμεσα στις κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν παράνομα αυτό το μέσο παρακολούθησης είναι η Ελληνική, σύμφωνα με την έρευνα του CitizenLab και του Meta (Facebook). Αλλά η ελληνική σχέση με το spyware φαίνεται να είναι πιο σύνθετη και βαθιά απ’ ότι δείχνει από πρώτη ματιά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αρπακτικά 2

Δευτέρα 21 Νοέμβρη>> Απ’ την άλλη μεριά η ασταμάτητη μηχανή είναι σίγουρη ότι οι δημαγωγοί «έπνιξαν» το θέμα για αρκετούς μήνες (στην ελλάδα μέχρι να «σκάσει» η περίπτωση Ανδρουλάκη…) δίνοντας έτσι αρκετό χρόνο στο κύκλωμα να φροντίσει για την όσο το δυνατόν καλύτερη προστασία / διάσωσή του. (Να θυμίσουμε ότι η περίπτωση Ανδρουλάκη δημοσιοποιήθηκε τον Ιούλιο / αρχές Αυγούστου του 2022 κι ενόσω πριν είχε «πνιγεί» με χαρακτηριστική δημαγωγική άνεση, ήδη απ’ τον Απρίλη του 2022, η περίπτωση του δημοσιογράφου Κουκάκη).

Ανάμεσα στα μέσα Δεκέμβρη του 2021 (ανακοινώσεις των CitizenLab και Meta που ξεκάθαρα έδειχναν (και) ελλαδιστάν) και στις αρχές Αυγούστου του 2022 μεσολάβησαν 7,5 μήνες – χρόνος υπεραρκετός για να γίνει οποιοδήποτε deal και να οργανωθεί οποιαδήποτε μεθόδευση μεταξύ διαφορετικών κυκλωμάτων του ενιαίου ελληνικού (κρατικού / ιδιωτικού) υπόκοσμου!!!

Ποια θα μπορούσαν να είναι τα επίδικα αυτών των όποιων deal και των όποιων μεθοδεύσεων σ’ αυτούς τους 7,5 τουλάχιστον μήνες ανάμεσα στο «ααα, δεν ξέρω τίποτα» και στο «ωπ, εδώ έχουμε σοβαρό σκάνδαλο με κέντρο το Μαξίμου»;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Σφαίρες, σφαίρες, σφαίρες

Δευτέρα 14 Νοέμβρη>> …Ένα πρωινό του 1789 ο μηχανικός και εφευρέτης Eli Whitney μπήκε στο αμερικάνικο κογκρέσο κουβαλώντας μαζί του δέκα όπλα. Ο λόγος αυτής της ιδιότυπης εισβολής ήταν η ζωντανή επίδειξη της απάντησης σε ένα κεντρικό πρόβλημα κάθε στρατού εκείνης της εποχής. Μέχρι τότε τα όπλα ήταν κατασκευασμένα από χειροτέχνες μάστορες, το καθένα ήταν μοναδικό και σε περίπτωση βλάβης έπρεπε είτε να επιστραφούν στον αρχικό κατασκευαστή τους για επιδιόρθωση, είτε να πεταχτούν σαν άχρηστα. Ο Whitney μπροστά στα μάτια των γερουσιαστών, διέλυσε τα όπλα, ανακάτεψε τα κομμάτια τους σε ένα κουβά και στη συνέχεια τα επανασυναρμολόγησε, χωρίς ούτε ένα να χάσει σε λειτουργικότητα και αξιοπιστία. Τα όπλα αυτά είχαν κατασκευαστεί με τη χρήση μηχανών από ανειδίκευτους εργάτες που είχαν δουλέψει κάτω από τυποποιημένες οδηγίες και τα εξαρτήματά τους ήταν ταυτόσημα και γι’ αυτό εναλλάξιμα μεταξύ τους. Το κογκρέσο, εντυπωσιασμένο από την καινοτόμο τεχνολογία, ανέθεσε στον Whitney να αναπτύξει ένα πρότυπο μοντέλο παραγωγής βασισμένο σε πρωτόκολλα οδηγιών, την τυποποίηση των ανταλλακτικών, τον διαχωρισμό της κατασκευής από την συναρμολόγηση, και την εκτεταμένη χρήση μηχανών. Δέκα χρόνια αργότερα το “american system of manufacturing” ξεκίνησε να εφαρμόζεται σε κάθε παραγγελία της αμερικάνικης κυβέρνησης και ο Whitney, έχοντας εντωμεταξύ αναπτύξει ένα πλήθος μηχανών με σκοπό τον περιορισμό στο ελάχιστο την ειδικευμένη εργασία, έγινε ο πρώτος που εφάρμοσε έναν νέο καταμερισμό της εργασίας και μια πρωτόλεια μορφή της σύγχρονης παραγωγής σε αλυσίδα.
Στην πραγματικότητα, η αρχική σύλληψη της ιδέας για ένα τέτοιο σύστημα παραγωγής δεν ανήκει στον Whitney, αλλά κατάγεται από την Γαλλία, όπου είχε προταθεί για την κατασκευή των όπλων από τον Honore le Blanc, στα μέσα του 18ου αιώνα. Έμεινε όμως στο στάδιο των σκέψεων και των σχεδιασμών, χωρίς να εφαρμοστεί στην πράξη. Ο Thomas Jefferson, που τότε υπηρετούσε ως πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι, είναι που μετέφερε την ιδέα στην άλλη πλευρά του ατλαντικού, στον Whitney, που την ανέπτυξε και την εφάρμοσε στην πράξη.

…Εκατόν δεκατέσσερα χρόνια μετά τον Whitney και το σύστημά του παραγωγής, την 1η/12ου 1913 μπαίνει σε λειτουργία η πρώτη κινούμενη αλυσίδα συναρμολόγησης. Ο Henry Ford, αγνοώντας πιθανά το ιστορικό βάθος των καταβολών του, επηρεασμένος από την οργάνωση της παραγωγής στα σφαγεία του Σικάγο, οργανώνει την μαζική παραγωγή των εργοστασίων του με τους εργάτες σε σταθερές θέσεις και τις μηχανές σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσά τους. Την ίδια εποχή, στα 1911, ένας άλλος αμερικάνος μηχανικός, ο Frederick Winslow Taylor, εκδίδει την μονογραφία The Principles of Scientific Management. Το θέμα που πραγματεύεται είναι επιστημονική μελέτη των χρόνων και των κινήσεων της εργασίας με στόχο την επαναπειθάρχηση των εργατών στις απαιτήσεις της μοντέρνας βιομηχανίας…

… Οι νέες τεχνολογίες -όντας τεχνολογίες που αναπτύσσονται μέσα στη κρίση- είναι και οι ίδιες σε κρίση και ταυτόχρονα είναι παράγοντες όξυνσης της κρίσης. Από την μία γίνονται εργαλεία αποδόμησης του προηγούμενου μοντέλου, επιταχύνοντας την καταστροφή του και τη κατασκευή ενός “καθαρού” πεδίου ώστε να αναπτυχθούν πλήρως. Από την άλλη, ταυτόχρονα, βρίσκουν εμπόδια να αναπτυχθούν “ασφυκτιώντας” μέσα σε κοινωνικές σχέσεις που αντιστοιχούν ακόμη σε ένα παλιότερο μοντέλο οργάνωσης. Η διάχυτη αίσθηση, που διακατέχει ακόμη και τα αφεντικά, της “αφηνιασμένης” τεχνολογίας που τρέχει σε μια δική της κούρσα, εγκαταλείποντας πίσω της όλο και περισσότερους “λειτουργικά αναλφάβητους και τεχνολογικά πρωτόγονους”, είναι σύμπτωμα ακριβώς αυτής της συνθήκης. Του χάσματος, δηλαδή, που χωρίζει την τεχνική από τις κοινωνικές σχέσεις. Ένα χάσμα που δεν θα καλυφθεί με την χαλιναγώγηση των νέων τεχνολογιών, αλλά την (βίαιη αν χρειαστεί) ανατροπή του υφιστάμενου πλέγματος σχέσεων. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι η νέα τεχνο-λογική δεν έχει ακόμη πατήσει στέρεα στα μυαλά με την επιβολή του δικού της τρόπου θέασης του κόσμου, σε αντίθεση με το προηγούμενο μοντέλο που είχε την δύναμη να καθορίζει ακόμη και την εργασιακή και καταναλωτική ηθική που του αντιστοιχούσε. Αλλά, όπως ακριβώς στο παρελθόν, έτσι και τώρα τα αφεντικά δεν μπορούν παρά να διαχειριστούν το καινούργιο “χάσμα” με τέτοιο τρόπο ώστε η τεχνολογική αναδιάρθρωση να ολοκληρωθεί με το κατάλληλο “βιο-πληροφοριακό” κοινωνικό υπόδειγμα. Η καταστροφή της γνώσης μέσω της μετατροπής της σε πληροφορία, η αλγοριθμική ανασύνθεση της εργασιακής διαδικασίας, η ανακατασκευή του σώματος, είναι ακριβώς αυτές οι διαδικασίες σύνθεσης που στο όνομα των αφεντικών δοκιμάζουν να κατευθύνουν την ανθρωπότητα στη συνάντηση με το μέλλον της.

Στο επίκεντρο της νέας τεχνολογικής αναδιάρθρωσης (το επαναλαμβάνουμε) δεν βρίσκεται απλά η “εισαγωγή νέων μηχανών”. Η τεχνική επανάσταση των αφεντικών έχει μία μοναδική σκοπιμότητα: να επιβάλλει την πειθαρχία και να επιβεβαιώσει την κυριαρχία τους πάνω στους ταξικούς τους αντιπάλους, τροποποιώντας σχέσεις και περιεχόμενα. Η επινόηση του Turing δείχνει ακριβώς αυτό: η νοητή λογική μηχανή του είναι στην πραγματικότητα μια μηχανή παραγωγής νοημάτων ενσωματωμένη στην λογική. Αγνοούμε αν το μέλλον που προδιαγράφει η επόμενη γενιά των υπολογιστών και η παρέμβαση στο dna ανήκει στους cyborgs ή σ’ οποιοδήποτε άλλο υβρίδιο ανθρώπου και μηχανής, όπως εξάλλου το αγνοούν κι όσοι ήδη προκαταλαμβάνουν τις εξελίξεις μεταφέροντάς τις έξω από το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού. Αλλά αν έτσι πρόκειται να συμβεί, αν οι νέες τεχνολογίες επιδεικνύουν ήδη με σαφήνεια την δυναμική τους, γνωρίζουμε ήδη καλά πως θα έχουμε να κάνουμε με μια νέα εκρηκτική διαστολή της καπιταλιστικής σχιζοφρένειας. Που σημαίνει ότι η κατασκευή των “υβριδικών καταστάσεων” θα πρέπει έγκαιρα να αναμετρηθεί με την άγρια προλεταριακή κριτική.

Το πιο πάνω είναι απόσπασμα απ’ το 2ο τεύχος του έντυπου δρόμου System Failure Acceleration – έκδοση των εργατών του αρνητικού για τον προλεταριακό ανταγωνισμό, που κυκλοφόρησε τον Μάρτη του 2005 στη Σαλονίκη. Τότε, ακόμα, η εργατική κριτική αναδυόταν μέσα απ’ τον βάλτο του μεταμοντερνισμού και εναντίον του∙ δεν ήταν απαγορευμένη όπως τώρα. Τότε, ακόμα, η εργατική αντι-καπιταλιστική κριτική ήταν έγκαιρη και έγκυρη∙ όχι «καταγέλαστη» και «ψεκασμένη» όπως λένε τώρα οι κάθε είδους λακέδες.

Τότε, ακόμα, τα παρακάτω λόγια του Walter Benjamin άστραφταν σε μια στιγμή κινδύνου και παρακινούσαν σε αντίσταση:

…Οι εκάστοτε κυρίαρχοι είναι οι κληρονόμοι όλων όσων νίκησαν κατά το παρελθόν. Έτσι η ταύτιση με τον νικητή αποβαίνει κάθε φορά προς όφελος των εκάστοτε κυρίαρχων. Ο ιστορικός υλιστής ξέρει τι σημαίνει αυτό. Όποιοι μέχρι σήμερα αναδείχτηκαν νικητές βαδίζουν στη θριαμβευτική πομπή μαζί με τους σημερινούς κυρίαρχους πάνω από τους υποταγμένους. Τα λάφυρα συνοδεύουν, όπως συνέβαινε πάντοτε, τη θριαμβευτική πομπή. Ονομάζονται όλα αυτά πολιτιστική κληρονομιά και στο πρόσωπο του ιστορικού υλιστή θα συναντήσουν έναν αποστασιοποιημένο παρατηρητή. Γιατί, χωρίς εξαίρεση, οτιδήποτε εξετάζει από αυτά έχει μια καταγωγή που δεν μπορεί να τη σκεφτεί δίχως φρίκη. Χρωστάνε την ύπαρξή τους όχι μόνο στον κόπο των μεγαλοφυών που τα δημιούργησαν, αλλά και στην ανώνυμη βαριά δουλική εργασία των συγχρόνων τους. Δεν έχει υπάρξει ποτέ τεκμήριο πολιτισμού που να μην είναι ταυτόχρονα τεκμήριο βαρβαρότητας. Κι όπως ένα τέτοιο τεκμήριο δεν στερείται βαρβαρότητας, το ίδιο ισχύει και για τη διαδικασία μεταβίβασης, με την οποία πέφτει από το ένα χέρι στο άλλο. Γι’ αυτό ο ιστορικός υλιστής απομακρύνεται από αυτό όσο γίνεται περισσότερο. Θεωρεί καθήκον του την κάθαρση της ιστορίας ενάντια στο ρεύμα.

Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η “κατάσταση έκτακτης ανάγκης” που ζούμε τώρα δεν είναι η εξαίρεση αλλά ο κανόνας. Πρέπει να κατορθώσουμε να συλλάβουμε την ιστορία έχοντας αυτή την επίγνωση. Τότε θα διαπιστώσουμε καθαρά ότι αποστολή μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης και έτσι θα βελτιωθεί η θέση μας στον αγώνα κατά του φασισμού. Ένας λόγος που ο φασισμός έχει μια ευκαιρία είναι γιατί, στο όνομα της προόδου, αντιμετωπίζεται από τους αντιπάλους του σαν ιστορικό μέτρο. Η έκπληξη για το πως τα πράγματα που ζούμε είναι “ακόμα” και στον εικοστό αιώνα δυνατά, δεν είναι φιλοσοφική. Δεν είναι η απαρχή μιας γνώσης – εκτός κι αν πρόκειται για τη γνώση πως η αντίληψη της ιστορίας από την οποία κατάγεται δεν ευσταθεί.

Σε κάθε περίπτωση η επικαιροποίηση του «τι», «πως» και «ποιος» της εξέλιξης ακόμα και με άλματα της τεχνοκρατίας και της μαζικής μηχανοποίησης είναι αδιάψευστη:

Τα στόματα ανοίγουν

Δευτέρα 7 Νοέμβρη>> Αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια οι λακέδες και οι δημαγωγοί του συμπλέγματος, οι caradineri/phizeroi κάθε είδους και βεληνεκούς, μπέρδεψαν σκόπιμα την τρομοκρατία με το ενδιαφέρον, την οπαδική ελεεινολογία του αισχίστου είδους με την κοινωνική αλληλεγγύη, την γενετική μηχανική με τα εμβόλια, την τεχνοκρατία με τον ορθολογισμό, τις μαφίες με την επιστήμη. Πρόκειται για μαζική δηλητηρίαση, που έχει βέβαια ιστορική εξήγηση, δεν παύει ωστόσο να έχει επεκτείνει και βαθύνει τον βούρκο∙ εκείνο που ο Γκράμσι ονόμαζε «νοσηρά φαινόμενα ανάμεσα στο τέλος του παλιού και στην αρχή του καινούργιου».

Θα γίνει εφικτή η αποτοξίνωση; Σε ποιά κλίμακα; Δεν ξέρουμε. Αν, ωστόσο, σας ενδιαφέρει να καταλάβετε ακόμα καλύτερα μερικά πράγματα, πέρα απ’ όσα διαβάζετε (ή όχι…) σ’ αυτήν εδώ την σελίδα, σας προτείνουμε να δείτε το παρακάτω video. Είναι επίσημη παραγωγή του γνωστού γαλλο-γερμανικού καναλιού arte, κυκλοφόρησε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη, είναι μεταφρασμένο και υποτιτλισμένο (δουλειά του Στ.), έχει διάρκεια 1 ώρα και 25 λεπτά, μιλούν «ειδικοί με πολλά γαλόνια»*, και μιλούν … για τα εμβόλια. Γενικά αλλά και ειδικά.

Θα μάθετε… Θα σοκαριστείτε… Θα σκεφτείτε… Καλό θα είναι.

(Για τους υπότιτλους πατήστε οπωσδήποτε κάτω δεξιά το cc και ύστερα το en)

Κάντε το!

*Προς αποφυγή παρεξηγήσεων: ΔΕΝ πρόκειται για κάτι σχετικό με την δική μας εργατική ανάλυση για τις βασικές γραμμές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και τον ρόλο της «βιομηχανίας της υγείας» σ’ αυτήν. Από την άλλη μεριά όμως πρόκειται στις περισσότερες περιπτώσεις για ειδικούς που είναι οργανικοί του συστήματος. Έχουν αναγνωρισμένα «προσόντα και ειδικότητες» και τα ανάλογα πόστα – αρκεί να προσέξετε τους αριθμούς των επιστημονικών δημοσιεύσεων που εμφανίζονται για τον καθένα χωριστά στην καρτέλα με την ταυτότητά του / της. Συνεπώς δεν θα μπορούσε κανείς απ’ τους γνωστούς λούμπεν “επιστημολόγους” και πιστούς του κάθε απατεώνα να αμφισβητήσει την «επιστημοσύνη» τους όπως αυτή διαμορφώνεται απ’ τον σύγχρονο καπιταλιστικό καταμερισμό εργασίας, εξουσίας, γνώσεων και κύρους.

‘Εχουν ενδιαφέρον λοιπόν (ηθικό αλλά και πολιτικό) δύο τουλάχιστον ζητήματα, μετά την και μέσα στην συνεχιζόμενη μαζική ανθρωποσφαγή των πλατφορμιασμών. Πρώτον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ οι περισσότεροι απ’ όσους μιλούν στο video αμφισβητούν την «λογική» των μαζικών εμβολιασμών. Και δεύτερον ότι ΤΩΡΑ ΠΙΑ παραδέχονται δημόσια κάποια εξαιρετικά σοβαρά και επικίνδυνα “ελαττώματα”, ας πούμε για το Gardasil ή για το αλουμίνιο (!!!) στα παιδικά εμβόλια, καταστάσεις και δεδομένα που οι πελάτες / θύματα των φαρμακομαφιών αγνοούν…

Δείτε λοιπόν!

Βάλτο στα πόδια!

Δευτέρα 31 Οκτώβρη>> Τεχνολογική – εμπορική φαντασία; Χιούμορ; Όπως και νάχει δεν το περιμέναμε, αν και θα έπρεπε. Μετά τις ηλεκτρικές κουβέρτες (που κάνουν θραύση), ηλεκτρικές κάλτσες. Υποθέτουμε πως θα ακολουθήσουν ηλεκτρικές πιτζάμες, ηλεκτρικά σκουφιά, ηλεκτρικές φανέλες και σώβρακα… ό,τι χρειάζεται τις κρύες χειμωνιάτικες νύχτες… αν βέβαια υπάρχει ρεύμα και δεν τιμολογείται ο κούκος-αηδόνι…

Και τι γκάτζετ, ε; Με 6 σκάλες, θερμοστάτη (πριν έρθει η στιγμή του «κάτι καμένο μυρίζει αγάπη μου…») και το καλύτερο απ’ όλα: τηλεχειριστήριο! Στην περιγραφή λείπουν μερικές λεπτομέρειες (πως φορτίζει, πόση «αυτονομία» έχει, αν πρέπει να σέρνεις και μια μπαλαντέζα πίσω σου…) αλλά το τηλεχειριστήριο είναι σπουδαίο. Αν αντικατασταθεί με μια app στο κινητό, ακόμα καλύτερα.

Μόνο μην γίνει κανάς πόλεμος… Πώς θα «πλέκονται» οι ηλεκτρικές κάλτσες για τους φαντάρους, πίσω στα μετόπισθεν, να τις φοράνε όπως τότε… στο Τεπελένι;

 

«Ψηφιακό χρήμα»; Όχι ευχαριστώ!!!

Σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (την αποκαλούμενη «τράπεζα των τραπεζών») αυτή είναι η αναπαράσταση του χρήματος και των υποκατηγοριών του, που έχουν σαν κοινό τόπο το «ψηφιακό κρυπτονόμισμα της κεντρικής τράπεζας».

Το ξέρατε; Εμείς όχι… Σας ζαλίζει; Κι εμάς…

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Μέσα στη γενική επιτάχυνση της καπιταλιστικής-αναδιάρθρωσης-καταπάνω-στα-κεφάλια-μας, υπάρχει ένα «διαμάντι» που λάμπει πιο περίεργα από άλλα τεχνολογικά «θαύματα»: τα ψηφιακά νομίσματα.

Από πρώτη ματιά, το ξέρουμε, οι περισσότεροι θα σηκώσουν τους ώμους∙ ειδικά εκείνοι και εκείνες (δυστυχώς δεν είναι λίγοι..) που έμαθαν το «πλαστικό χρήμα» και πιστεύουν ότι καταλαβαίνουν τι κάνουν. Φυσικά θα ένοιωθαν πολύ διαφορετικά αν συνέβαινε η εφορία, σε συνεργασία με την τράπεζα, να «παγώσει» τον μισθοδοτικό λογαριασμό τους (για παράδειγμα…), εξαιτίας (ας πούμε…) ενός απλήρωτου χρέους…. Κάτι τέτοιο είναι σίγουρο ότι δεν έχει καμία σχέση με το «ουφ, πληρώθηκα το μηνιάτικο χτες» – έτσι δεν είναι; Δυστυχώς το ότι όλοι αυτοί εμπιστεύονται τις τράπεζες σα να είναι τα πορτοφόλια τους είναι τραγικά λαθεμένο: ΔΕΝ έχουν κανένα έλεγχο πάνω στα χρήματά τους, παρά μόνο μια σύμβαση ότι θα είναι διαθέσιμα σε υλική μορφή… (Εκτός εάν… δεν είναι!.. Μήπως θυμάστε το καλοκαίρι του 2015;)

Αυτή η (κακή λέμε) «συνήθεια», χάρη στην μαζικότητά της, είναι το έδαφος που πάνω του πατάει και μεθοδεύεται το επόμενο βήμα: το εντελώς και απόλυτα ψηφιακό χρήμα. Το e-euro (αντίστοιχα το γουάν, που προχωράει, το δολάριο, το ρούβλι, και πολλά άλλα «εθνικά» νομίσματα). Και πάλι: με την ίδια ευκολία ή ξεγνοιασιά με τις οποίες πολλοί έκαναν πορτοφόλι τους τις ιδιωτικές επιχειρήσεις (τις τράπεζες…), με την ίδια ευκολία και ξεγνοιασιά θα πουν ότι το «ψηφιακό πορτοφόλι» είναι σαν το τραπεζικό πορτοφόλι… Ήδη τα προκαταρκτικά βήματα προς μια τέτοια παραπλάνηση διαφημίζονται, χωρίς κανείς να αναρωτιέται καν για το πως, από που ως που, μια τηλεπικοινωνιακή εταιρεία εμφανίζεται να κάνει την δουλειά που κάνουν τραπεζικές εταιρείες! Έτσι απλά και φυσικά;

Το «ψηφιακό νόμισμα» ΔΕΝ είναι αυτό που νομίζετε!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πυρηνικά;

Δευτέρα 10 Οκτώβρη>> Αν όσα υποστηρίζουμε πιο πάνω είναι βάσιμα, γίνεται ξεκάθαρο ότι το τελευταίο που έχει ανάγκη η Μόσχα στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι (τακτικά) πυρηνικά! Το γιατί οι καθεστωτικοί στη δύση (πολιτικές βιτρίνες και δημαγωγοί) συντηρούν αυτό το θέμα δεν είναι σαφές. Για την ακρίβεια: θα μπορούσε να έχει παραπάνω από μία εξηγήσεις.

Όμως εκείνο που είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με τα τεχνολογικά επιτεύγματα της καπιταλιστικής μηχανικής θανάτου είναι ότι οι ατομικές βόμβες ΔΕΝ είναι πια το χειρότερο που διαθέτουν τα οπλοστάσια! Η ανεγκέφαλη αλεπού το είχε πει δημόσια πριν χρόνια, και είναι σχετικά εύκολο σε όποιον ενδιαφέρεται να ψάξει, για παράδειγμα, τι είναι οι «βόμβες ηλεκτρομαγνητισμού», πως δρουν και πόσο καταστροφικές είναι.

Τέτοιου είδους βόμβες (και το know how) είναι γνωστό ότι διαθέτουν 4 κράτη: οι ηπα, η κίνα, η ρωσία, και η βόρεια κορέα. Ποτέ δεν έχουν δοκιμαστεί σε πραγματικές συνθήκες (δεν θα ήταν δυνατόν καν ένα τέτοιο όπλο να «δοκιμαστεί» σε κάποιο νησί του Ειρηνικού ή σε κάποια έρημο), και φυσικά δεν απαγορεύονται από κάποια διεθνή νομοθεσία – αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιες συμφωνίες για τις ατομικές βόμβες (που φυσικά έχουν ελάχιστη σημασία…).

Τα πυρηνικά, εξαιτίας του ατιμώρητου ως τώρα εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας που έκαναν οι ηπα στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, είναι τα χειρότερα, τα πιο φονικά, για τα οποία είναι γνωστές φωτογραφίες∙ κι ένας «απολογισμός χρήσης». (Η δράση μιας «βόμβας ηλεκτρομαγνητισμού δεν μπορεί να φωτογραφηθεί, είναι «αόρατη»!). Ίσως εκεί οφείλεται η δημαγωγική εμμονή των δυτικών: δεν μπορούν να κατηγορήσουν την Μόσχα ότι θα χρησιμοποιήσει κάτι που είναι εντελώς άγνωστο στους αιχμάλωτους υπηκόους (ή και στους ίδιους!) ώστε να τους φοβήσουν και να τους πορώσουν αντι-ρωσικά, την κατηγορούν λοιπόν για κάτι γνωστό και εγνωσμένα τρομακτικό – ακόμα κι αν πρόκειται για σκέτα προπαγανδιστικά ψέματα.

Ωστόσο εκείνο που περιμένουν κατ’ ιδίαν τα δυτικά επιτελεία ότι θα συμβεί στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι πολύ απλούστερο. Είναι χοντρικά εκείνο που έκανε η Μόσχα τις δύο πρώτες μέρες της εισβολής, για να το περιορίσει πολύ έως μηδενίσει ύστερα κι μέχρι τώρα: να χρησιμοποιήσει την απόλυτη υπεροχή της στον αέρα σε μεγάλη κλίμακα.

Όσοι νομίζουν, επειδή διαφημίζεται η επιστράτευση 300.000 ρώσων εφέδρων και απ’ τους δυτικούς, ότι επίκεινται μάχες χιλιάδων πεζικάριων με χιλιάδες πεζικάριους, «σώμα με σώμα», ζουν στις πολεμικές ταινίες του παρελθόντος….

Τροποποίηση καιρού;

Δευτέρα 29 Αυγούστου>> Οι δημαγωγικά προβαλλόμενες ξηρασίες και δασικές πυρκαγιές σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, μέρος (αυτή η προβολή…) του μενού πειθούς περί Αρμαγεδωνικής κλιματικής αλλαγής, οδηγούν αρκετούς στο να πιστεύουν ότι «κάποιοι» χειραγωγούν τον καιρό στον πλανήτη, προς όφελός τους φυσικά. Η αναζήτηση μυθικών «σκοτεινών υπερ-δυνατών κέντρων» είναι πολύ πιο εύκολη απ’ το ψάξιμο στοιχείων και τεκμηρίων∙ η ραστώνη της σκέψης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μεταφυσική. Να, λοιπόν, τέσσερα πράγματα συγκεκριμένα – και κόντρα.

Πρώτο και βασικό: είναι διαφορετικές μεταξύ τους έννοιες ο καιρός και το κλίμα. To δεύτερο (σαν ανθρώπινη έννοια) αφορά μεγάλες έως πολύ μεγάλες χρονικές περιόδους, εκατοντάδες χρόνια. Αντίθετα το πρώτο αφορά αυτό που συμβαίνει σήμερα, αύριο, μεθαύριο, άντε την άλλη βδομάδα.

Δεύτερο και εξίσου βασικό: η κατάσταση της γήινης ατμόσφαιρας είναι ένα πάρα πολύ σύνθετο και ευαίσθητο φαινόμενο, που στην εκδοχή του καιρού το επηρεάζουν πάμπολλοι (και συχνά άγνωστοι) παράγοντες. Η θεωρία του χάους, μια καθόλα σεβαστή φυσικο-μαθηματική θεωρία, δημιουργήθηκε εξαιτίας αυτής ακριβώς της πολυπλοκότητας του καιρού.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Κάντο όπως η κίνα!

Δευτέρα 15 Αυγούστου>> Δεν είναι όμως όλοι σε βαθιά άγνοια, ειδικά σε ότι αφορά την συνέχιση των υγιεινιστικών πραξικοπημάτων. Κάποιοι αγρυπνούν και ετοιμάζονται – ενόσω οι αιχμάλωτοι θέλουν να ελπίζουν ότι «όλα τέλειωσαν».

Ο γερμανός υπ.υγείας Karl Lauterbach έχει σπουδαία σχέδια, για λογαριασμό του συμπλέγματος. Σκοπεύει απ’ το φθινόπωρο να «αναβαθμίσει» την corona-warn-app, την «εφαρμογή έγκαιρης προειδοποίησης» που κάμποσα εκατομμύρια ανόητοι γερμανοί κατέβασαν στα κινητά τους… επειδή τους είπαν (κι αυτοί το πίστεψαν…) ότι έτσι θα είναι «κοινωνικά υπεύθυνοι».

Τι μεθοδεύει ο ετοιμοπόλεμος Lauterbach; Σύμφωνα με άρθρο της berliner zeitung πριν 5 ημέρες οι barcodes (QR codes) που ως τώρα παρέπεμπαν στη «βάση δεδομένων εμβολιαστικής κατάστασης» ώστε να δείχνουν ότι είσαι (ή δεν είσαι…) Ο.Κ. θα αποκτήσουν χρώματα: πράσινο, κίτρινο, κόκκινο. Διαφορετικά χρώματα θα δίνουν διαφορετικά δικαιώματα συμπλήρωσε το ρεπορτάζ. Άλλωστε αυτό το σύστημα εφαρμόζεται ήδη στην Κίνα ήταν το επιμύθιο.

Ποια είναι αυτά τα «διαφορετικά δικαίωματα», σε σχέση με τι; Μα ελάτε τώρα, μην παιδιαρίζετε!!! Δύο χρόνια υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας και αλλεπάλληλων πραξικοπημάτων και οι γερμανοί αιχμάλωτοι δεν κατάλαβαν τίποτα – εσείς;;; Το πρώτο πράγμα που θα διαφοροποιείται ανάλογα με το χρώμα του «φαναριού υγείας» θα είναι που θα επιτρέπεται και που θα απαγορεύεται να πηγαίνεις! Το «πράσινο» θα σημαίνει «ελευθερία κινήσεων», κατ’ αρχήν σε κλειστούς χώρους∙ το «κίτρινο» και το «κόκκινο» απαγορεύσεις, σε μια διαβάθμιση: απαγορεύονται τα μέσα μαζικής μεταφοράς, οι χώροι μεγάλων συγκεντρώσεων ανθρώπων, τα ταξίδια… (Στην πρωτοπόρο κινέζικο καπιταλισμό, του οποίου οι σχέσεις με τον γερμανικό είναι σχέσεις αλληλοθαυμασμού, έχουν προχωρήσει περισσότερο – θα πούμε στη συνέχεια).

Δεν είναι καραμπινάτοι φασίστες όλοι αυτοί; Το ότι το σύμβολο-στο-πέτο της δεκαετίας του 1930 αντικαθίσταται απ’ το QR στο τηλεχειριστήριο της καθημερινής ζωής (το οποίο ελέγχουν απόλυτα) την δεκαετία του 2020 αλλάζει κάτι ουσιαστικό; Ο Lauterbach (δηλαδή τ’ αφεντικά του) έχουν σχέδια: όσοι / όσες δεν είναι «εντάξει» με το «εμβολιαστικό καθεστώς τους» είπε πρόσφατα, είτε επειδή δεν έχουν κάνει καμία δόση είτε επειδή έχουν κάνει λιγότερες, θα πρέπει να υποχρεώνονται σε μασκοφορία σε συγκεκριμένους δημόσιους χώρους / χρόνους, έτσι ώστε να είναι δακτυλοδεικτούμενοι/ες!!! «Το να νοιώθεις ότι σε περιφρονούν…» είχε δηλώσει «… θα είναι ένα κίνητρο να σκεφτείς ξανά μήπως θα προτιμούσες να εμβολιαστείς…» Ο χρωματιστός QR (το «κίτρινο») θα κάνει το πατερναλιστικό όνειρο των αφεντικών αυτόματη πραγματικότητα: σε συγκεκριμένους χώρους ο «κίτρινος» θα μπορεί να κινείται μόνο σαν εν δυνάμει μίασμα.

Την τεχνολογία του «φαναριού εμβολίων» έχει φτιάξει η T-Systems, θυγατρική της Deutsche Telekom, η οποία έχει πάρει παραγγελία απ’ τον «παγκόσμιο οργανισμό υγείας» για να φτιάξει κάτι ανάλογο με «αναμονές» ώστε να επιβληθεί απ’ την κεντρική βιτρίνα των φαρμακομαφιών σε όσο το δυνατόν περισσότερα κράτη, όταν (και αν…) ο π.ο.υ. καταφέρει να κάνει εκβιασμούς. Εν τω μεταξύ το καθεστωτικό der Spiegel γράφει ότι το «φανάρι» έχει ενθουσιάσει τους ειδικούς / τεχνολόγους της αλγοριθμικής φυλάκισης, που υποστηρίζουν ότι είναι πολύ καλό για να μείνει αχρησιμοποίητο και να καταλήξει στο μουσείο επικοινωνιών! Προτείνουν να είναι η βάση για την μελλοντική επέκταση της χρήσης του…

Αυτό, ακριβώς, είναι το κινέζικο παράδειγμα!

Στην κίνα οι εμβολιασμοί δεν είναι υποχρεωτικοί. Συνεπώς το «φανάρι» δεν αφορά την εμβολιαστική κατάσταση των υποτελών. Αφορά την κατάσταση της υγείας τους συνολικά∙ αλλά και ό,τι άλλο κρίνει το καθεστώς «επιβλαβές για την κοινωνία».

Στη διάρκεια των πρόσφατων εκτεταμένων κατ’ οίκον φυλακίσεων σε διάφορες μεγαπόλεις της κίνας (αυτό που εξακολουθούμε να θεωρούμε ασκήσεις βιολογικού πολέμου) αν το «φανάρι» σου δεν ήταν «πράσινο» δεν μπορούσες ακόμα και να μπεις ή να βγεις απ’ το σπίτι σου – και το χρώμα μπορούσε να είναι άσχετο με το αν έχεις εμβολιαστεί ή έχεις κάνει τα απαραίτητα pcr τεστ. Στην πραγματικότητα ο αλγοριθμικός αυτοματισμός μηχανοποιεί και αποπροσωποιεί εντελώς την κρατική γραφειοκρατία επιτρέποντάς της να σε «κιτρινίζει» ή να σε «κοκκινίζει» (να σου κλείνει την πόρτα της αλγοριθμικής φυλακής ή να σε ρίχνει στην απομόνωση) χωρίς να δίνει καμία εξήγηση. Στην τελική, αν κάποιος «υπεύθυνος» αναγκαστεί να πει κάτι, μπορεί να είναι «α, έγινε λάθος» ή «ααα, δεν ήξερα». Έτσι είναι στο «σύστημα» (εννοώντας τους αλγόριθμους).

Το παράδειγμα είναι πρόσφατο και μαζικό. Πάνω από 400.000 υπήκοοι στην κινεζική επαρχία Henan ανακάλυψαν τον περασμένο Απρίλη ότι οι καταθέσεις τους σε 6 τοπικές τράπεζες είχαν «παγώσει», χωρίς καμία εξήγηση… Αργότερα αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για ένα «σκάνδαλο» διαφθοράς των διοικητών τους∙ ενδιάμεσα όμως, όταν εκπρόσωποι των καταθετών αποφάσισαν να πάνε στα κεντρικά των τραπεζών για να διαμαρτυρηθούν, ανακάλυψαν ότι το «φανάρι της υγείας τους» είχε γίνει κόκκινο – οπότε απαγορευόταν να ταξιδέψουν… Αυτό δεν το είχαν μοντάρει οι «διεφθαρμένοι» τραπεζίτες!!!

Τέτοιες είναι οι δυνατότητες που ενθουσιάζουν τόσο τους δυτικούς «ειδικούς» όσο, ακόμα περισσότερο, τα αφεντικά του συμπλέγματος (και) στη γερμανία. Τα λεγόμενα ψηφιακά «διαβατήρια εμβολιασμού» είναι πολύ εύκολο τεχνικά να εξελιχθούν σε «διαβατήρια υγείας» και, ύστερα, σε «διαβατήρια κοινωνικής υπευθυνότητας», «διαβατήρια προσωπικότητας», ή όπως αλλιώς βαπτιστούν.

Το ζητούμενο είναι να γίνει η αρχή, και η αρχή (ή η-αρχή-της-αρχής) έγινε ήδη στη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου. Τώρα το γερμανικό καθεστώς σχεδιάζει ένα ακόμα βήμα αυτοματοποίησης, με όλα τα συνοδευτικά: τιμωρίες και ανταμοιβές: ανοικτή η πόρτα του κελιού, μισόκλειστη, εντελώς κλειστή, απομόνωση. Κι όταν αυτό μεθοδεύεται ανοικτά στο Βερολίνο, στα εξοχικά μέρη τύπου ελλαδιστάν θα έρθει μάλλον γρήγορα παρά αργά.

Έχουν προκληθεί βέβαια ήδη αντιδράσεις (στη γερμανία) για τα σχέδια του κράτους τους: εκείνο το «έτσι το κάνουν και στην κίνα» σα να έριξε μια κλωτσιά στα genitals των υπνοβατούντων (μέσα στις αναμνήσεις του 20ου αιώνα…) αιχμαλώτων. Αλλά είτε ο Lauterbach είτε τα καπιταλιστικά αφεντικά του είναι πονηροί: έχουν διανθίσει το νομοσχέδιο για το «φανάρι» με μερικές λεπτομέρειες που βγάζουν μάτι ότι μπήκαν για να υπηρετήσουν τον «διάλογο», την «διαπραγμάτευση», τις «υποχωρήσεις του υπουργείου» και ίσως (;;;;) μια κάποια «συμφωνία». Για παράδειγμα το «πράσινο» είτε για πλατφορμιασμό είτε για νόσηση περιορίζεται στους 3 μήνες, κάτι ηλίθιο έως εξωπραγματικό αφού συνεπάγεται ότι οι νομοταγείς «πράσινοι» θα πρέπει να πλατφορμιάζονται κάθε τρίμηνο για να απολαμβάνουν την «ελευθερία» τους… Αυτό δεν το ζητάει ούτε ο κτηνίατρος ceo!

Υπνοβάτες και μη, ignorants και μη (οι εγκάθετοι και οι ηλίθιοι εξαιρούνται!), σε διακοπές ή μη, βρισκόμαστε καιρό τώρα, κι έτσι θα πάει, μπροστά σ’ αυτήν την κρίσιμη, μια-φορά-στα-εκατό-χρόνια ιστορική καμπή. Πολλοί προτιμούν ως τώρα να λουφάζουν, ελπίζοντας ότι «μπόρα είναι, θα περάσει»!… Κάνουν λάθος: πρόκειται για καπιταλιστική αναδιάρθρωση πολύ μεγάλου πλάτους και βάθους, και δεν πρόκειται ούτε να σταματήσει ούτε να χαλιναγωγηθεί με ευχές και προσευχές.

Η άλλη κατεύθυνση (η μόνη που μπορεί να χαρακτηριστεί επιλογή) δεν είναι βέβαια καθόλου εύκολη. Τουλάχιστον όμως τώρα πια ξέρουμε∙ καμία άγνοια δεν δικαιολογείται. Πρέπει να πετάξουμε όλα τα βαρίδια του παρελθόντος (εκεί, κυρίως, έγκειται η δυσκολία), όλες τις μικροαστικές συνήθειες και βεβαιότητες (στην «πολιτική», στην «ιδεολογία», στις στάσεις ζωής) που κληροδότησε ο ύστερος 20ος αιώνας, όλα τα βίτσια που έχει απλόχερα προσφέρει η 3η βιομηχανική επανάσταση (απ’ τα αντιsocial media ως τον γενικευμένο selfismo για παράδειγμα) ώστε να σηκώσουμε ξανά το ανάστημα.

Για να αντιμετωπίσουμε αυτό που έρχεται από μπροστά.

(Ο Benjamin έχοντας δει και καταλάβει, γράφει στα τέλη της δεκαετίας του 1930:

Υπάρχει ένας πίνακας του Klee με το όνομα Angelυs Novus. Απεικονίζεται εκεί ένας άγγελος που φαίνεται έτοιμος να απομακρυνθεί από κάτι όπου μένει προσηλωμένο το βλέμμα του. Τα μάτια του είναι διάπλατα ανοιχτά, το στόμα του ανοιχτό και οι φτερούγες του τεντωμένες. Έτσι ακριβώς πρέπει να είναι και ο άγγελος της ιστορίας. Το πρόσωπό του είναι στραμμένο προς το παρελθόν. Όπου εμείς βλέπουμε μια αλυσίδα γεγονότων, αυτός  βλέπει μία μοναδική καταστροφή, που συσσωρεύει αδιάκοπα ερείπια επί ερειπίων και τα εκσφενδονίζει μπροστά στα πόδια του. Θα ήθελε να σταματήσει για μια στιγμή, να ξυπνήσει τους νεκρούς και να στήσει ξανά τα χαλάσματα. Μια θύελλα σηκώνεται όμως από τη μεριά του Παράδεισου αδράχνοντας τις φτερούγες του και είναι τόσο δυνατή που δεν μπορεί πια ο άγγελος να τις κλείσει. Η θύελλα τον ωθεί ακαταμάχητα προς το μέλλον, στο οποίο η πλάτη του είναι στραμμένη, ενώ ο σωρός από τα ερείπια φθάνει μπροστά του ως τον ουρανό. Αυτό που εμείς αποκαλούμε πρόοδο, είναι αυτή η θύελλα.

Στο τωρινούς άνυδρους και άγονους καιρούς δεν αξιωνόμαστε την χάρη ενός Benjamin. Όμως τα χαλάσματα είναι χαλάσματα∙ και η θύελλα είναι θύελλα…)

Hiroshima

Δευτέρα 8 Αυγούστου>> Στις 6 Αυγούστου του 1945 και ξανά στις 9 του ίδιου μήνα, με δύο ατομικές βόμβες ο αμερικανικός στρατός εξόντωσε πάνω από 100.000 αμάχους, άντρες, γυναίκες, παιδιά, στη Χιροσίμα και πάνω από 70.000 στο Ναγκασάκι∙ πολύ περισσότεροι ήταν όσοι / όσες υπέφεραν την υπόλοιπη ζωή τους απ’ την ραδιενέργεια. Οι βόμβες ήταν επιστημονικό, επιστημονικότατο κατόρθωμα των κορυφαίων δυτικών φυσικών και τεχνικών (Manhattan project) που δούλευαν στις ηπα πάνω στην πυρηνική διάσπαση (και την οπλοποίησή της…) απ’ το 1939. Η χρήση των ατομικών βομβών κατά αμάχων «δικαιολογήθηκε» με το επιχείρημα πως με την μαζική δολοφονία τους σώθηκαν ζωές αμερικάνων στρατιωτών, στην επιχείρηση κατά της ιαπωνίας…

Πριν 72 χρόνια έγινε αυτό το διπλό και ιστορικά ανεξίτηλο «κατόρθωμα»: Πρώτον η επιστήμη (δηλαδή οι επιστήμονες και οι τεχνικοί) απέδειξαν πόσο φονικοί μπορούν να γίνουν αν πληρωθούν γι’ αυτό. Και δεύτερον, καθιερώθηκε η άποψη ότι τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας μπορούν να νομιμοποιηθούν αρκεί εκείνος που τα κάνει να νικήσει. Η «εξοικονόμηση δυνάμεων» δικαιολογεί οποιαδήποτε σφαγή, αρκεί να είσαι ο νικητής.

Τα επόμενα χρόνια και τις επόμενες δεκαετίες ο πλανήτης, ειδικά ο καπιταλιστικός βορράς του, έζησε (και ζει) κάτω απ’ τον ομολογημένο ή ανομολόγητο φόβο πως εκείνο που έγινε δυο φορές σε ιαπωνικό έδαφος μπορεί να γίνει κι άλλες, αλλού. Αυτό ήταν το τρίτο σκέλος του αμερικανικού κατορθώματος το 1945: η δημιουργία των fear factories, για μαζική κατανάλωση.

Η ιδέα ότι οι εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας τιμωρούνται είναι εντελώς λανθασμένη: αν νικήσουν απολαμβάνουν την επιτυχία τους παραμένοντας πάντα εγκληματίες. Η ιδέα, επίσης, ότι η επιστήμη και η τεχνολογία είναι ουδέτερες είναι νεκρή απ’ το 1945 (στην πραγματικότητα απ’ τον Α παγκόσμιο). Μόνο οι εγκάθετοι και οι ηλίθιοι εξακολουθούν να διαδίδουν τέτοια ψέματα.