Tag: παλαιστίνη

Sarajevo 178a – “τελική λύση” για τους Παλαιστίνιους;

Η συγκεκριμένη settler colony δημιουργήθηκε απ’ τα δυτικά καπιταλιστικά καθεστώτα μετά το τέλος του β παγκόσμιου, όταν οι απευθείας δυτικές αποικίες στη μέση Ανατολή και στην αραβική χερσόνησο «τέλειωσαν», ως προκεχωρημένο φυλάκιο για την επιτήρηση και τον έλεγχο της ομαλής ροής των αραβικών πετρελαίων προς τις δυτικές βιομηχανίες. Τι θα μπορούσε όμως να συμβεί αν αυτή η ιστορική γεωπολιτική αναγκαιότητα, η αναγκαιότητα του χωροφύλακα έχανε την σημασία της; Τι θα μπορούσε να συμβεί αν η δυτική χρήση υδρογονανθράκων περιοριζόταν σταδιακά ή, ακόμα πιο σημαντικό, αν το κέντρο του καπιταλιστικού πλανήτη (άρα και η ανάγκη για υδρογονάνθρακες) μετατοπιζόταν προς την ασία, την κίνα και όχι μόνο;

[ Συνδεθείτε για να διαβάσετε ή κατεβάσετε το pdf αρχείο ]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Apartheid plus

Κατά τους ισραηλινούς φασίστες η κεντρώα Ha’aretz είναι «εφημερίδα της Hamas»… Αφού η ακτίνα δράσης του περιορίζεται, ο σύγχρονος κανιβαλισμός επιστρέφει εκεί που γεννήθηκε και τον αγάπησαν: στις δυτικές “δημοκρατίες”…

Δευτέρα 26 Δεκέμβρη>> Οι φίλοι του ρατσιστικού καθεστώτος του Τελ Αβίβ, επαγγελματίες ή όχι, νοιώθουν κάπως άβολα. Σε μια κοινωνία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των υπηκόων διαφοροποιείται ιδεολογικά στο εσωτερικό της κυρίως ως προς τον βαθμό σκληρότητας και βαρβαρότητας της κατοχής επί των Παλαιστινίων, οι πρόσφατες (1η Νοέμβρη 2022) εκλογές ανέδειξαν στην εξουσία έναν συνασπισμό κομμάτων που όχι μόνο δεν έχει να ζηλέψει κάτι απ’ τις «καλύτερες παραδόσεις» του διεθνούς φασισμού, αλλά δεν έχει και κανένα λόγο να το κρύψει. Το ακροδεξιό «κοσμικό» Likud, του κανονικά-θα-έπρεπε-να-είναι-βαθιά-πίσω-απ’-τα-κάγκελα Netanyahu («φίλου κι αδελφού» του ελλαδιστάν) ήρθε πρώτο (23,4% των ψήφων, 32 καρέκλες στην 120 εδρών ισραηλινή βουλή / knesset). Και οι εταίροι στο καινούργιο γκουβέρνο είναι επίσης «εκλεκτοί», τόσο πολύ ώστε ακόμα και τα πιο σκληρά επίθετα δεν μπορούν να αποδώσουν την «αξία» τους: το κόμμα «θρησκευτικού» φασισμού Religious Zionism σε συνεργασία με το ακροδεξιό, φανατικά ρατσιστικό Otzma Yehudit και το ακροδεξιό Noam (10,85% και 14 θέσεις), το επίσης «θρησκευτικό» Shas (8,25% και 11 θέσεις), το εξίσου «θρησκευτικό» United Torah Judaism (5,88% και 7 θέσεις): αυτή είναι η ακροδεξιά κυβερνητική κομματική εξάδα στο Τελ Αβίβ, εκπροσωπώντας το καθόλου ευκαταφρόνητο 48,4% των ψηφοφόρων.

Με τέτοια σύνθεση ανάλογη πρέπει να είναι η κατανομή των νευραλγικών πόστων, έτσι δεν πάει; Έτσι, για παράδειγμα, ο Itamar Ben-Gvir, γνωστός παρακρατικός «έποικος» στη κατεχόμενη Δυτική Όχθη (αρχηγός του Otzma Yehudit: «εβραϊκή δύναμη») έγινε υπουργός δημόσιας τάξης / εθνικής ασφάλειας∙ ενώ ο σύμμαχός του Bezalel Smotrich (του Religious Zionism) έγινε υπουργός άμυνας «υπεύθυνος για τους οικισμούς και τις άκτιστες περιοχές» (της Δυτικής Όχθης)… Για τον ακόμα πιο γρήγορο και βίαιο εποικισμό της…

Με τα όσα υφίστανται ήδη εδώ και δεκαετίες (κι όλο και πιο συστηματικά εδώ και μήνες) οι Παλαιστίνιοι της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης δεν μπορούν ίσως να φανταστούν τι χειρότερο μπορεί να τους περιμένει. Αλλά οι προαγωγοί και οι εκτελεστές του ισραηλινού partheid μπορούν πάντα να σκεφτούν και να μεθοδεύσουν «κάτι παραπάνω». Και οι διεθνείς δυτικοί υποστηρικτές τους, κρατικοί και παρακρατικοί, θα πρέπει να κάνουν ακόμα πιο έντονα ότι «δεν βλέπουν», ότι «δεν ξέρουν» και ότι «δεν καταλαβαίνουν».

Ο γνωστός δημοσιογράφος Jonathan Cook σημείωνε μεταξύ άλλων στις 6 Δεκέμβρη:

… Η μόνιμη πλέον κατοχή θα διοικείται από ηγέτες εποίκων. Και θα είναι αυτοί που θα καθορίζουν την πολιτική τόσο για την αστυνομία εντός Ισραήλ όσο και για την συνοριακή αστυνομία που δρα κυρίως στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και στην Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Το δόλιο επιχείρημα ότι υπάρχει κάποιο είδος διαχωριστικής γραμμής μεταξύ του «κυρίως Ισραήλ» και των κατεχόμενων περιοχών, με την μια μεριά να είναι μια πρότυπη δημοκρατία που διοικείται από πολιτικούς και την άλλη να είναι η απαραίτητη «ζώνη ασφαλείας» που διαχειρίζεται ο στρατός, θα καταρρεύσει.

Αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι πολύ ξεκάθαρο: το Ισραήλ και οι κατεχόμενες περιοχές λειτουργούν σαν ενιαίος πολιτικός χώρος, όπου οι νόμιμοι φασίστες ελέγχουν, καταπιέζουν, εκκαθαρίζουν και σκοτώνουν τους Παλαιστίνιους χωρίς να κάνουν διακρίσεις ανάμεσα σε «πολίτες» και υποκείμενα της κατοχής.

Αυτό ακριβώς απαιτούσαν εδώ και καιρό οι Ben–Gvir και Smotrich και οι οπαδοί τους. Υποστηρίζουν ότι η αποκαλούμενη «πράσινη γραμμή» που διαχωρίζει την επίσημη ισραηλινή επικράτεια απ’ τις κατεχόμενες περιοχές είναι μια επικίνδυνη αυταπάτη, και ότι οι ισραηλινοί δεν πρέπει να απολογούνται όταν κυβερνούν με ατσάλινη γροθιά την «γη της επαγγελίας».

Αυτή η άποψη κέρδισε στις εκλογές…. Οι ακροδεξιοί, συχνά σε συνεργασία με την αστυνομία, κτυπούν και κυνηγούν τους Παλαιστίνιους στις ελάχιστες περιοχές εντός Ισραήλ όπου ο εθνοτικός διαχωρισμός δεν είναι ακόμα απόλυτος – αυτό που το Τελ Αβίβ αποκαλεί παραπλανητικά «μεικτές πόλεις». Και η ακροδεξιά εξαπλώνεται σταθερά στην αστυνομία, όπως νωρίτερα έκανε στον στρατό.

… Οι δυτικές πρωτεύουσες θα συνεχίσουν αναμφίβολα να υπερασπίζονται το ισραηλινό απαρτχάιντ ως «φάρο της δημοκρατίας», αφού είναι πολύ πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο στη Μέση Ανατολή για να θυσιαστεί. Αλλά ο μύθος ενός «δημοκρατικού Ισραήλ» γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διατηρηθεί. Οι Ben–Gvir και Smotrich μπορεί να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρό του.

Τόσο τα αφεντικά των δυτικών ολιγαρχιών όσο και οι αγαπημένοι τους φασίστες μπορούν να ζήσουν μια χαρά ακόμα και χωρίς «μύθους περί δημοκρατίας». Γιατί πλέον (κι αυτό αρνούνται ακόμα να το καταλάβουν οι όποιοι αιχμάλωτοι των δυτικών ολιγαρχιών) η συστημική βία (όχι πάντα σωματική αλλά πάντα συναισθηματική, αισθητική, διανοητική και ψυχολογική) θα γίνεται όλο και πιο συμπαγής στο εσωτερικό αυτών των «δημοκρατιών»: τα εισιτήρια της μετάβασης στους παραδείσους της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, στις «νέες κανονικότητες», θα είναι ματοβαμμένα.

Πάντα έτσι γινόταν… Γι’ αυτό ακριβώς (ή, πιο σωστά και γι’ αυτό) οι αγνοούμενοι, οι περιθωριοποιημένοι, οι «να ξεμπερδεύουμε με δαύτους», στην Παλαιστίνη και οπουδήποτε αλλού, κουβαλούσαν και κουβαλούν πάνω τους το σήμα του κινδύνου – για όλους…

Το σήμα κινδύνου που οι πρωτοκοσμικοί απωθούν.

Farreq el Atrash

Δευτέρα 19 Σεπτέμβρη>> Στο λίβανο υπάρχουν ζόρια… Κι όπου υπάρχουν ζόρια ανθεί μεταξύ άλλων και αυθεντικό hip hop. Η κολεκτίβα Fareeq el Atrash, μια αντιρατσιστική, αντιπολεμική μπάντα, δεν είναι καινούργιοι. Κι είναι γνωστοί στους άραβες φίλους του είδους διεθνώς.

Εδώ με την μουσική τους παρέα, ανεβασμένοι σ’ έναν υδατόπυργο στην παραλιακή Batroun στο βόρειο λίβανο, μια απ’ τις παλιότερες πόλεις του κόσμου – στο χείλος της ανατολικής Μεσογείου…

Κι εδώ, ένα δειλινό στην αυλή μιας μπυραρίας με την Mayssa Jallad (που μαζί με τον κιθαρίστα Elie Abdelnour συγκροτούν το ντουέτο Safar) στο εξαιρετικό «Γάζα»:

Biko, Palestine

Δευτέρα 4 Ιούλη>> Θα το αναγνωρίσετε: είναι το τραγούδι που έγραψε ο P. Gabriel για τον νοτιοαφρικάνο αντιφασίστα Bantu Stephen Biko, που δολοφονήθηκε στις φυλακές της Πραιτόρια απ’ τους ρατσιστές λευκούς του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ καθεστώτος το 1977.

Ο αγώνας ενάντια στο τελευταίο δυτικό απαρτχάιντ, αυτό του Τελ Αβίβ, δεν έχει σταματήσει. Και θα συνεχιστεί, όσες «κρίσεις» κι αν μεσολαβήσουν.

Nakba

Δευτέρα 16 Μάη>> Η 15η Μάη είναι επέτειος, αλλά όχι μέρα γιορτής. Είναι ημέρα πένθους και υπενθύμισης, αν χρειαζόταν κάποια, ενός εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας, που συνεχίζεται – αμείωτο και ατιμώρητο – εδώ και 74 χρόνια: της κατοχής της Παλαιστίνης. Το απαρτχάιντ ισραηλινό καθεστώς δεν είναι μόνο του σ’ αυτό το έγκλημα. Έχει συνεργούς όλες τις αυτοχαρακτηριζόμενες «δημοκρατίες» του δυτικού καπιταλιστικού κόσμου, την συντριπτική πλειοψηφία των λευκών, χριστιανών, πρωτοκοσμικών, κατά την γνώμη τους «ανθρωπιστών».

Δεν συνεχίζεται μόνο το έγκλημα. Συνεχίζεται ακατάβλητη και η παλαιστινιακή αντίσταση. Η μία γενιά μετά την άλλη. Η πεισματάρικη ζωή κόντρα στη ρατσιστική θανατοπολιτική.

Σαν ελάχιστη συμβολή μνήμης και υποστήριξης, αυτό το 3λεπτο video (σπικάζ και υπότιτλοι στα αγγλικά):

Παλαιστίνη

Δευτέρα 25 Απρίλη>> Ας μην θορυβηθεί κανείς… Μετά από δεκαετίες ρατσισμού, φασισμού, απαρτχάιντ, κατοχής, δολοφονιών, μαζικών φυλακίσεων, καταστροφών σπιτιών και χωραφιών, η κατεχόμενη Παλαιστίνη δεν μοιάζει σε τίποτα με την ουκρανία… Για την ακρίβεια του φασιστοκαθεστώς του Κιέβου μοιάζει παιδική χαρά μπροστά σ’ εκείνο του Τελ Αβίβ – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Ποιο Donbass; Την «διαχείριση» της λωρίδας της Γάζας αντέγραφε το ουκρανικό φασισταριό – αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η επί δεκαετίες κατοχή της Παλαιστίνης  είναι μέρος της δυτικής ρουτίνας, και πρέπει να είναι κάποιος οτιδήποτε άλλο εκτός από λευκό, ανθρωπιστικό, ιμπεριαλιστικό σκουπίδι για να καταλάβει πόσο αίμα πίνει αυτή η ρουτίνα. Δεν χρειάζονται αυστηρές κυρώσεις, οικονομικοί αποκλεισμοί και άλλα παρόμοια κατά του καθεστώτος του Τελ Αβίβ. Ούτε δωρεές όπλων, κι άλλων όπλων, κι ακόμα περισσότερων όπλων προς τους παλαιστίνιους.

(Στην τελική, μια χαρά οι δυτικοί καπιταλισμοί θα ήθελαν να «εξαρτηθούν» απ’ το ισραηλινό φυσικό αέριο, αν υπήρχε τρόπος να φτάνει γρήγορα και έγκαιρα).

Όποιος νομίζει πως οι μόνοι πληθυσμοί του πλανήτη είναι οι δυτικοί, οπότε αυτοί έχουν την πρώτη και τελευταία κουβέντα για το ποιους πολέμους γουστάρουν και ποιους όχι, ποιοι είναι οι «σωστοί» και ποιοι όχι, κάνει τραγικό λάθος. Η όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού πυροδοτεί μια όλο και λιγότερο καλυμμένη πολυεπίπεδη ανταρσία του «παγκόσμιου νότου» κατά των πρωτοκοσμικών ιμπεριαλισμών και των παραφυάδων τους.

Όποιος νομίζει επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του «παγκόσμιου νότου» δεν κατάλαβε καλά τον ουσιαστικό χαρακτήρα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, είναι βαθιά νυχτωμένος. Ξανά: ο «παγκόσμιος νότος» ξέρει… (Το πάνω video είναι ινδικής προέλευσης).

Ζήτω η δύση!

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ. Είναι σταθερά (για την φιλάνθρωπη δύση) μια αγαπημένη ρουτίνα… (Δεν είναι χριστιανικό το al-Aqsa, έτσι δεν είναι;)

Απαρτχάιντ

Δευτέρα 7 Φλεβάρη>> Με μια έκθεση 300 σελίδων η διεθνής αμνηστία κατηγόρησε πριν μια βδομάδα το Τελ Αβίβ για αυτό που είναι: ένα σκληροπυρηνικό απαρτχάιντ καθεστώς. Η έκθεση τεκμηριώνει αναλυτικά «απάνθρωπες πρακτικές βίαιης μεταφοράς πληθυσμών, διοικητικές φυλακίσεις, βασανιστήρια, παράνομες δολοφονίες και σοβαρούς τραυματισμούς, την άρνηση των βασικών δικαιωμάτων και ελευθεριών… που γίνονται συστηματικά σε βάρος των Παλαιστίνιων». Είναι η τρίτη τέτοια έκθεση, μετά από εκείνη την ισραηλινής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων B’Tselem και της human rights watch.

Το αυτί του ισραηλινού φασισταριού δεν ιδρώνει φυσικά. Ο Liot Haiat, εκπρόσωπος του υπ.εξ. στο Τελ Αβίβ δήλωσε το συνηθισμένο: … Πρόκειται για εκδήλωση σύγχρονου αντι-σημιτισμού… Αλλά δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν αυτές τις ψευδείς κατηγορίες σε βάρος μας… (Ευτυχώς) εκείνοι που κατέχουν την εξουσία βρίσκονται πάντα στο πλευρό του Τελ Αβίβ. Ο εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπ.εξ. δήλωσε ότι το υπουργείο του … απορρίπτει την άποψη ότι οι ενέργειες του ισραήλ συνιστούν απαρτχάιντ… Την ίδια γνώμη έχει και το γερμανικό υπ.εξ. (Ίσως να είναι «αντι-ντόιτς» κι αυτό… Ε; Αφού συμφωνούν και για τις πλατφόρμες… )

Στο υπαρκτό «μετα-σύμπαν» τα αφεντικά έχουν πάντα δίκιο… Αλλοίμονο στους σφουγγοκωλάριους…

Το παραλήρημα της εξουσίας 2

Δευτέρα 23 Αυγούστου>> Σ’ αυτήν την εκστρατεία βίαιης καταστροφής «αυτών που ξέρατε», σ’ αυτόν τον πόλεμο για λογαριασμό της μηχανικής / βιοτεχνολογικής «κανονικότητας» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, τα πραγματικά αφεντικά και οι πολιτικοί λακέδες τους μαζί με όλους τους κολαούζους τους, έκατσαν στο τραπέζι με 3 χαρτιά. Πρώτο χαρτί, το ηθικολογικό: η «κοινωνική ευθύνη» ή πως θα σας κάνουμε να χορεύετε στους ρυθμούς μας ξεχνώντας τις βλακείες περί ελευθεριών και δικαιωμάτων. Δεύτερο χαρτί, η επιστήμη: ποιοί νομίζετε πως είστε και τολμάτε να αμφισβητείτε την θεότητα και την ιερότητα των ειδικών; Η κόλαση σας περιμένει… Τρίτο χαρτί: χμμμ….

Τρίτο και τελευταίο χαρτί το γεμάτο πιστόλι πάνω στον πάγκο! Και μόνο που έχει ανοίξει αυτό το «τελευταίο φύλλο» είναι πιο πανηγυρική απόδειξη πως οι προηγούμενες μπλόφες απέτυχαν. Η παραληρηματική γλώσσα της εξουσίας λέει ότι θα τιμωρήσει όσους δεν πλατφορμιάζονται, ενώ ακόμα κι εκείνοι που το έκαναν μετράνε ήδη μέρες για να βρεθούν στην ίδια κατάσταση… Η παραληρηματική γλώσσα της εξουσίας λέει ότι θέλει μπράτσα ανηλίκων, δια της βίας (ψυχοπολιτικής κατ’ αρχήν) τραυλίζοντας ακατανόητες «αιτολογήσεις» σπρώνοντας το γεμάτο πιστόλι. Ως το σημείο να εκπυρσοκροτήσει.

Η εκτίμησή μας είναι ότι στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο παίχτηκε ένα κόλπο που ήταν σχεδιασμένο σαν blitzkrieg. Σαν αιφνιδιαστική, γρήγορη επίθεση, σαν κεραυνοβόλος ολοκληρωτικός πόλεμος (κατά των ορατών κοινωνικών σχέσεων…). Το ότι οι σχεδιαστές αυτού του blitzkrieg είναι δυτικά αφεντικά βάζει το θέμα στο ιστορικό του περίγραμμα: απ’ τις αρχές του 20ου καπιταλιστικού αιώνα και μετά, δεν πρέπει να έχει υπάρξει ούτε μισός πόλεμος σχεδιασμένος από δυτικούς, που να μην είχε θεωρηθεί (πριν ξεκινήσει) σαν αστραπιαίος και νικηφόρος. Ταυτόχρονα δεν υπάρχει ούτε μισός κανονικός πόλεμος που να εξελίχθηκε έτσι όπως σχεδιάστηκε.

Κι όταν η τριβή του πεδίου μάχης αναδύεται, όταν το Veni – Vidi – Vici που στοιχειώνει τα κάθε είδους δυτικά «στρατηγεία» αποδεικνύεται οικτρή φαντασίωση, κι όταν η κεραυνοβόλα επικράτηση μετατρέπεται σε αβέβαιη κατοχή (εν προκειμένω υγιεινιστική τεχνο-μιλιταριστική κατοχή των πρωτοκοσμικών πληθυσμών…) τότε το μεγαλείο των στρατιωτικών σχεδιαστηρίων μετατρέπεται σε όλο και πιο γελοία ψέμματα (πάντα του είδους «πάμε καλά»)· και σε παραλήρημα.

Εκεί είναι που βρισκόμαστε. Μετά από 16 μήνες τρομοκρατικού carpet bombing με κάθε διαθέσιμο μέσο, ίσως του πιο εντατικού δημαγωγικού πολέμου ever, τα αφεντικά του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος όχι μόνο δεν έχουν «κατακτήσει» το μισό των πρωτοκοσμικών πληθυσμών, αλλά τώρα κινδυνεύουν να αρχίσουν να χάνουν σταδιακά και το μισό που θεωρούσαν οριστικά αιχμαλωτισμένο. Διότι – βλέπετε – αυτή η «3η δόση», απροειδοποίητη και εκτός υποσχέσεων, μυρίζει και «4η δόση» και «5η δόση»… Αποκαλύπτει την επ’ αόριστον ομηρία. Εγγυάται ΜΟΝΟ την ρώσικη ρουλέτα των (φονικών ή καταστροφικών) παρενεργειών. Και ταυτόχρονα η «1η δόση» εμφανίζεται σαν προέκταση της κάνης απολύσεων…

Την ίδια ώρα εδώ κι εκεί στον δυτικό κόσμο πλατφορμιασμένοι καίνε / καταστρέφουν τελετουργικά τα «πιστοποιητικά» τους, τα «green pass», σαν έμπρακτη εκδήλωση αλληλεγγύης κι εχθρότητας – εκεί που πρέπει το καθένα. Είναι περισσότεροι / ες (πάντα πλατφοριασμένοι) εκείνοι που δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να γίνουν πιόνια στο ταμπλώ του κοινωνικού ευγονισμού και των υγιειονομικών / βιοτεχνολογικών διακρίσεων σε «καθαρούς» και «βρωμιάρηδες»…

(φωτογραφίες. Δύο συγκριτικά διαγράμματα, για όσους αναζητούν στοιχεία. Και ναι, ξέρουμε: η συσχέτιση (σε ότι αφορά τους παλαιστίνιους) “χαμηλός εμβολιασμός / χαμηλά κρούσματα” θα ξεπεταχτεί με το “δεν έχουν εμβόλια, δεν έχουν τεστ”. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι το μεγαλύτερο μέρος των παλαιστίνιων πληβείων δεν θέλει να πλατφορμιαστεί, γιατί έχει δει ήδη τις “παράπλευρες συνέπειες”.

Η ισραηλινή κατάσταση όμως; Πώς να την ξεφορτωθεί κάποιος; Στα μέρη μας επικρατεί άκρα του τάφου σιωπή για τον απαρτχάιντ σύμμαχο, αλλά δεν είναι σαφές ότι μόλις ο πλατφορμιασμός έφτασε στο 60% τα “κρούσματα” εκτοξεύτηκαν;

Έχει τα δίκια του ο Bossche – αλλά που να τα βρει;)