Δευτέρα 21 Απρίλη (00.55) >> Το τελευταίο «νέο» στην αλληλουχία εκτόξευσης-πυραύλων στο «μέτωπο του Ειρηνικού» είναι αυτό:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 21 Απρίλη (00.46) >> Μπροστά σε τέτοιες επιθέσεις το Πεκίνο δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα χέρια! Και επειδή δεν υπάρχουν πλέον «διεθνείς θεσμοί» για να καταφύγει ψάχνοντας το δίκιο του, η σύγκρουση θα προχωρήσει με «σηκωμένα τα μανίκια».
Προς το παρόν ο πόλεμος γίνεται στο πεδίο των δασμών. Το Πεκίνο μοιάζει όμως να ποντάρει και στα εσωτερικά «μέτωπα» που έχει ανοίξει το ψοφιοκουναβιστάν, μέσα στις ηπα. Αν το γκουβέρνο εκεί αρχίσει να τρικλίζει τους επόμενους μήνες, τότε θα γίνει δυσκολότερο να «μαγνητίσει» συμμάχους σ’ αυτό που λέγεται ακόμα «οικονομικός πόλεμος», αν και είναι κανονικός πόλεμος με σφαίρες από νομίσματα.
Ο νεαρός κινέζος στη συνέχεια, απευθυνόμενος στους αμερικάνους, εκφράζει καθαρά την υπερασπιστική γραμμή του Πεκίνου απέναντι στις κατηγορίες της Ουάσιγκτον ότι έχει «δαγκώσει» τον αμερικανικό καπιταλισμό. Την εκφράζει σε όλα εκτός απ’ την πρόταση για … επανάσταση! (Το Πεκίνο δεν θα μπορούσε επίσημα να υποστηρίξει κάτι τέτοιο!)
Όμως πρόκειται για τη λογική συνεπαγωγή∙ και την ελπίδα όχι μόνο του Πεκίνου αλλά του συνόλου του ευρασιατικού project: το «εργαλείο» των χρωματιστών επαναστάσεων που χρησιμοποίησε η Ουάσιγκτον και οι δυτικοί σύμμαχοί της για να αποσταθεροποιήσουν διάφορα αντίπαλα ή απείθαρχα καθεστώτα να επιστρέψει στην πατρίδα του:
Δευτέρα 14 Απρίλη (00.26) >> Ο αμερικανικός «χρυσός αιώνας» αναβάλλεται! Η «ημέρα της απελευθέρωσης» (της αμερικανικής) επίσης, εν μέρει… Κι ας μην πει κανείς ότι το «ψόφιο κουνάβι-με-κέρατα σε υαλοπωλείο» είναι τακτική! Δεν είναι!
Εκείνο που κι αν η ιστορία παραλείψει δεν πρόκειται να ξεχαστεί απ’ τους θιγόμενους (ή μάλλον απ’ τους πιο καπιταλιστικά στοιχειωδώς αξιοπρεπείς ανάμεσά τους) ακόμα κι αν προς το παρόν το καταπιούν, είναι αυτό:
Το ψόφιο κουνάβι θριαμβολογεί στις 9 Απρίλη (με τον μόνο τρόπο που θα μπορούσε) σε ένα κοινό δικό του, σ’ ένα κοινό χρηματοδοτών του, ΠΡΙΝ πάρει πίσω τους δασμούς / φόρους γενικά (αφήνοντας μόνο ένα 10%) και ΠΡΙΝ πάρει πίσω τους επιπλέον δασμούς / φόρους (μένει ένα 20%), και μάλιστα αναδρομικά, ειδικά για τα κινεζικής κατασκευής ηλεκτρονικά: Μου φιλάνε τον κώλο!.. Πεθαίνουν για να κάνουν συμφωνία μαζί μας… «Παρακαλώ, έλα να κάνουμε μια συμφωνία… Θα κάνω τα πάντα! Θα κάνω τα πάντα κύριε!…»
Αυτοί που (κατά την γνώμη του…) «φιλάνε τον κώλο» του ψόφιου κουναβιού, αυτοί που παρακαλάνε, αυτοί που τους λοιδωρεί, είναι … τα 75 κράτη του πλανήτη που είπαν «να τα βρούμε βρε αδελφέ» – ανάμεσά τους τα κράτη μέλη της ε.ε. (φιλάνε η κυρία Ούρσουλα, ο κύριος Mertz, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα ή ο don Rico ψοφιοκωλάρα; Χμμμ… Ας το σημειώσουμε, αφού άλλωστε δεν το διέψευσαν… )
Τέτοια είναι η ιδέα που έχει το παρακμιακό ψοφιοκουναβιστάν για … τους υποτακτικούς του. Τους θεωρεί δουλοπρεπείς. Είναι; Ποιοι δεν είναι θα φανεί προσεχώς. Προσεχώς επίσης η αργκώ διαθέτει βαρύτερες εκφράσεις να πεταχτούν απ’ το ψοφιοκουναβικό στόμα. Ξέρετε κάποιες…
Εν τω μεταξύ η Ουάσιγκτον, προσπαθώντας να γλυτώσει ή και να ορθοποδήσει, κάνει τους BRICS+ greater…
Κάποιοι προσπαθούν να σώσουν ό,τι σώζεται. Οι αντι-ψόφιο κουνάβι new york times για παράδειγμα, στις 7 Απρίλη, μάλλον χαίρονταν για την εαρινή σύναξη των σφουγγωλάριων (τέτοιοι ανακηρύχτηκαν 2 μέρες μετά) στην Ουάσιγκτον: «κάτι θα βγει»…
Ναι; Είναι αδιάφορο αν το μικροσκοπικό Nauru, ή το Lesotho, θα παρακαλέσουν ή θα προσπαθήσουν να εξευμενίσουν το ψοφιοκουναβιστάν. Οι ουσιαστικοί αντίπαλοι / ανταγωνιστές του αμερικανικού καπιταλισμού είναι η ε.ε., η νότια κορέα, η ιαπωνία, και – φυσικά! – η κίνα.
Τα ψοφιοκουτάβια της αυλής του άσπρου σπιτιού χαριεντίζονται… Κάποιο ανέκδοτο για την (κατά Vance…) «αγροτική» κίνα; Ή μήπως για την «τουριστική» Γάζα;
Δευτέρα 14 Απρίλη (00.21) >> Αρκετοί, ακόμα και καθόλου φιλικοί με το ψόφιο κουνάβι, δηλώνουν σίγουροι πως οι κινήσεις του «εξυπηρετούν κάποιο σχέδιο»… Δεν διστάζουν μάλιστα να το βρουν (;;) τραβώντας απ’ τα μαλλιά οποιαδήποτε (συχνά παράλογη) υπόνοιά τους.
Κι έτσι ερχόμαστε στα σοβαρά. Γιατί το ψόφιο κουνάβι, η «παντοδύναμη» (;;;;) Ουάσιγκτον, τα αφεντικά που είναι πίσω απ’ το ψόφιο κουνάβι, πρέπει να έχουν οπωσδήποτε ένα σχέδιο που να αξίζει το όνομά του; Ο λόγος είναι απλός: στη δύση, σε τεράστιο βαθμό, θεωρείται αδιανόητο το ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ – παρ’ ότι αυτό το «αδιανόητο» συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια!!! Κι έτσι, ενώ τα παραδείγματα της ανυπαρξίας πολλαπλασιάζονται, ενώ υπάρχουν κι εκείνες οι εξαιρέσεις (αυθεντικά – όχι imitation – μαρξιστικής καταγωγής…) που έχουν αναλύσει εδώ και χρόνια τις δομικές αιτίες αυτής της ανυπαρξίας και της επερχόμενης παρακμής, ο πρωτοκοσμισμός, η ιδεολογία της εσαεί «δυτικής υπεροχής» (και πολιτικής πληρότητας, και αναλυτικής ετοιμότητας, κλπ κλπ) κρατάει καλά. Ακόμα και μεταξύ των «διαφωνούντων»…
Βαφτίζεται «στρατηγική» οποιαδήποτε σπασμωδικότητα, οποιοσδήποτε τυχοδιωκτισμός∙ αγνοείται συστηματικά ο διαβρωτικός ρόλος και η διανοητική / πολιτική δηλητηρίαση της «νίκης στον ψυχρό πόλεμο» και του νεοφιλελευθερισμού∙ βρυκολακιάζει μόνιμα η επί 5 αιώνες «δυτική κυριαρχία» (που πλασσάρεται σαν η πραγματική και μοναδική εφικτή ιστορία-του-κόσμου!)∙ αγνοούνται οι δημογραφικοί παράγοντες, το μέγεθος των πληθυσμών, των κατ’ εξοχήν παραγωγών αξίας και υπεραξίας∙ και φυσικά αγνοείται όχι μόνο το ότι ο καπιταλισμός σα σύστημα εκμετάλλευσης και πειθαρχίας δεν γνωρίζει σύνορα αλλά, επιπλέον (το πιο επίκαιρο!) ότι έχει αλλάξει οριστικά το γεωγραφικό «κέντρο βάρους» τους.
Τολμήσαμε πριν λίγο καιρό να υποστηρίξουμε ότι δεν έχει τόσο σημασία τι θέλουν να κάνουν το ψοφιοκουναβιστάν ή και η «γενική δύση» όσο το τι ΔΕΝ μπορούν να κάνουν πλέον… Εξαιτίας της ραγδαίας αλλαγής των παγκόσμιων ενδοκαπιταλιστικών συσχετισμών δύναμης. Που είναι μεν σε εξέλιξη, αλλά «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω».
Ο παρακάτω διπλός χάρτης, του 2000 και του 2024, θα πρέπει να υποδεικνύει κάτι γι’ αυτήν την ραγδαία αλλαγή:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 14 Απρίλη (00.14) >> Πριν μόλις μια εβδομάδα, όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά των ψοφιοκουναβικών δασμών, σε μια περιληπτική αναφορά (Emergency! Emergency!…) τελειώναμε μ’ αυτές τις φράσεις:
Θα διατυπώσουμε μόνο μια ρητορική απορία: γιατί στις ηπα πιστεύουν ότι οι όποιοι σοβαροί ανταγωνιστές τους θα τους αφήσουν να πετύχουν; Ίσως επειδή είναι αγχωμένα και αρρωστημένα «αισιόδοξοι»: όπως το 2022 και το 2023…
Η απορία μας ήταν ρητορική επειδή ξέραμε, καταλαβαίναμε: αν λαμβάνεις υπόψη σου τις δυνατότητες των ανταγωνιστών / αντιπάλων σου (αν, δηλαδή, διαθέτεις κάτι που αντέχει στη λέξη ΣΧΕΔΙΟ), τότε δεν παίρνεις τέτοιου είδους αποφάσεις!!!
Μετά τις αναδιπλώσεις και ξαπλώσεις του ψόφιου κουναβιού διάφοροι «ειδικοί» του σκοινιού και του παλουκιού ή και ανειδίκευτοι, «κατάλαβαν» το γιατί αυτής της υποχώρησης: επειδή «ανέβηκαν οι αποδόσεις των κρατικών ομολόγων». Μυστηριώδεις όπως πρέπει για να στραβώνουν αυτές οι διαπιστώσεις, δεν εξήγησαν το τι συνέβη μέσα σε ελάχιστες ώρες. Οι «αποδόσεις» είναι μαγικές για τους υποτελείς∙ όπως και τα σκαμπανεβάσματά τους…
Συνέβη όμως κάτι πολύ σοβαρό; Πώς και γιατί;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δεν είναι κατάλογος ταβέρνας! Είναι ο “χρυσός αιώνας” για μαθητές δημοτικού!
Δευτέρα 7 Απρίλη >> Μπορεί να φαίνεται ηλίθιος ή διεστραμμένος. Ο «οικονομικός πόλεμος» που κλιμακώνει το ψόφιο κουνάβι εναντίον των πάντων είναι ωστόσο κάτι χειρότερο: πειρατικός∙ και σαν τέτοιος (προσπαθεί να) έχει μια κάποια λογική.
Το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να σωθεί∙ βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού οικονομικά / νομισματικά (όπου ένα τέτοιο «χείλος του γκρεμού» δεν μετριέται με ημέρες ή εβδομάδες, αλλά με ελάχιστα χρόνια). Για να σωθεί το ψοφιοκουναβιστάν πρέπει να σώσει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την διεθνή κυκλοφορία του νομίσματός του δίνοντάς του κάποιο «υλικό αντίκρυσμα». Οι προσπάθειες για την κατάκτηση τέτοιου «υλικού αντικρύσματος» φαίνονται ασύνδετες μεταξύ τους, αλλά δεν είναι εντελώς: απ’ την «κατάκτηση» της Γροιλανδίας και τον προσπορισμό νέων πρώτων υλών, ως τον έλεγχο στρατηγικών θαλάσσιων εμπορικών (και όχι μόνο) διόδων (: διώρυγα του Παναμά)∙ απ’ το τρικ με την μετατροπή του bitcoin σε «αποθεματικό asset / back up του δολαρίου» (περισσότερα στο cyborg 32) ως την συσσώρευση χρυσού, η ίδια «αγωνία» κατατρέχει το ψόφιο κουνάβι και τους υποστηρικτές του στις σπασμωδικές ή όχι κινήσεις τους. Το project των BRICS+ μπορεί σπάνια να λέγεται με το όνομά του (: απώθηση / άρνηση να πεις το όνομα των «σατανάδων»!) αλλά αφήνει ήδη την όλο και πιο τρομακτική σκιά του πάνω στη γενική δύση∙ όλο και πιο τρομακτική ειδικά μετά την στρατηγική ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης.
Ένας μάλλον άγνωστος ευρύτερα αμερικάνος οικονομολόγος ονόματι Stephen Miran εξέδωσε το Νοέμβρη του 2024, μετά τις αμερικανικές εκλογές, έναν 40σέλιδο User’s Guide to Restructuring the Global Trading System που είναι το manual της γενικής δασμολογικής επίθεσης του ψόφιου κουναβιού. Σ’ αυτό το εγχειρίδιο μπορεί να δει (όποιος ενδιαφέρεται) την λογική (ή την «λογική») του μόνοι μας και όλοι σας:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 10 Μάρτη (00.19) >> Η δημαγωγία (εντόπια και μη) θέλει να παρουσιάσει την αντιπαράθεση (έως σύγκρουση) ανάμεσα στην ψοφιοκουναβική ολιγαρχική Ουάσιγκτον και τις ευρωπαϊκές ολιγαρχίες (συμπεριλαμβανόμενης εκείνης του Λονδίνου) ως ιδεολογική: το αυταρχικό ψόφιο κουνάβι εναντίον των «δημοκρατικών» ευρωπαίων∙ ή το ανάποδο. «Ιδεολογική μάχη» με το περιβάλλον απόν: η συντριπτική ήττα του νατο στο ουκρανικό πεδίο μάχης απλά ΔΕΝ υπάρχει (!!!!) και, κατά συνέπεια, ΔΕΝ υπάρχει καμία διαχείριση των συνεπειών της ήττας…
Την προηγούμενη εβδομάδα παρουσιάσαμε την σύγκρουση μεταξύ Ουάσιγκτον και Λονδίνου για την λεηλασία των πρώτων υλών (και όχι μόνο) που θα απομείνουν σ’ ότι τελικά σταθεροποιηθεί ως «ουκρανικό κράτος»… Δεν είναι όμως μόνο το βασίλειο της αγγλίας, σκωτίας, ουαλλίας, βόρειας ιρλανδίας, καναδά, αυστραλίας, κλπ που θέλει να πρωταγωνιστήσει στο πλιάτσικο κι έτσι, αντικειμενικά, «σπρώχνεται» με την (άσπονδη) σύμμαχο Ουάσιγκτον. Είναι κι αυτό το θολό που λέγεται ε.ε.
Μερικές ώρες πριν ο τοξικός του Κιέβου φάει το ξύλο του στο άσπρο σπίτι, νωρίς στις 28 Φλεβάρη 2025, κάποιοι δημαγωγοί θεώρησαν καθήκον τους να το θυμίσουν:
Ρίχνει αγκωνιές ο Trump στην ε.ε.;
Μόλις δυο μέρες πριν την κλωτσοπατινάδα, στις 26 Φλεβάρη 2025, ο υπουργός (: «επίτροπος») εσωτερικής αγοράς της ε.ε. Stephane Sejourne ανακοίνωνε την (αγχωμένη) «πρωτοβουλία» της ευρωπαϊκής επιτροπής (της κυρίας Ursula…) να καταθέσει τον ερχόμενο Μάρτη(σε λίγο δηλαδή…) «πολύ συμπαγή σχέδια» για τα σημαντικά – ουκρανικά – κοιτάσματα που «θεωρούνται ευρωπαϊκά»:
Τι πάει να πει «θεωρούνται ευρωπαϊκά»; Πάει να πει ότι το 2019 (πριν την ρωσική εισβολή…) η ε.ε. είχε υπογράψει με την τοξικό του Κιέβου μια συμφωνία-πλαίσιο για την εκμετάλλευσή τους, που δεν είχε μπει σε εφαρμογή λόγω του πολέμου:
Αν ενδιαφέρεσθε για video ντοκουμέντο σχετικά, ιδού ένα:
Ας το επαναλάβουμε: δεν υπάρχουν πια αρκετά λάφυρα για όλους τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σ’ αυτόν τον πλανήτη∙ και η «σπανιότητα» γίνεται πολύ πιο δραματική αν πρόκειται για ηττημένους.
Στον μεταξύ τους διαγκωνισμό οι (ηττημένοι) δυτικοί, το ρίχνουν (σε τι άλλο;) στο πάγιο ενδιαφέρον τους και στους αγώνες τους για την … δημοκρατία …. και την ελευθερία:
Κι όσο πιο παρακμιακοί είναι, τόσο πιο γραφικοί γίνονται: ενώ, για παράδειγμα, ο κόνδορας του ελληνικού υπ.αμ. ονειρεύεται «ατσάλινους θόλους» πάνω απ’ το ελλαδιστάν, η ρημαδοUrsula (πάντα παρούσα όταν υπάρχουν στον ορίζοντα μεγάλα ποσά, με πολλά μηδενικά) ονειρεύεται «ατσάλινους σκατζόχοιρους» στις 2 Μάρτη:
Δεν θέλουμε να προσωποποιούμε την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα αλλά η ρημαδοUrsula έχει αφήσει γερά τα ίχνη της στην ιστορία. Τότε, στις 14 Σεπτέμβρη του 2022, απολάμβανε την επερχόμενη «κατάρρευση της ρωσίας»:
Έμεινε με την αυτοϊκανοποίηση… Μιλώντας κάπως ουδέτερα: είναι αποδεδειγμένα ο «δυτικός πολιτικός υποκειμενισμός στα καλύτερά του»… Με τα όλα του. Με τις άκρες του, την μαφία του, τον τουπέ του, τα κυκλώματά του, τις ψευδαισθήσεις του, τον πλούτο του…
Δευτέρα 10 Μάρτη (00.12) >> Μπορεί να θεωρηθεί θέμα εξειδικευμένο (οπότε αδιάφορο για τους κοινούς θνητούς), μπορεί και όχι: η κατοχή πρώτων υλών και η σημασία της στον καπιταλιστικό κόσμο. Οπωσδήποτε θεωρείται κοινότοπο πως 2 παγκόσμιοι πόλεμοι (ο πρώτος και ο δεύτερος) έγιναν για τον έλεγχο μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου (κι όχι μόνο στην αραβική ζώνη αλλά και στην ανατολική ασία…) Είναι πιθανό ότι ζούμε τώρα την όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού (ακόμα και μεταξύ ως προχτές συμμάχων: νατο) με λάφυρα τα λεγόμενα «στρατηγικά μετάλλα» (σπάνιες γαίες και όχι μόνο);
H απάντηση είναι (απερίφραστα) «ναι»! Δεν υπάρχει καμία «μπλόφα» όπως διαδίδουν διάφοροι επιτήδειοι…
Ενδεικτικά στη συνέχεια δυο τρία πράγματα σχετικά μ’ ένα μόνο στρατηγικό μέταλλο, το τιτάνιο – από σχετική έκθεση της ε.ε. του 2022∙ έκθεση που συντάχθηκε μετά την έναρξη του πολέμου στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Αυτά τα «δυο τρία πράγματα» συμβάλλουν στην ανάδειξη της «ευρωπαϊκής εχθρότητας» προς την Μόσχα τότε – και τώρα:
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 3 Φλεβάρη (01.55) >> Για τους κατά 25% δασμούς που επέβαλε από προχτές το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού στις εισαγωγές απ’ το μεξικό (και τον καναδά…), με προοπτική κλιμάκωσης αν οι θιγόμενοι αντιδράσουν (αυτό θα κάνουν!), κάτι θα έχετε ακούσει / διαβάσει: στην εξελισσόμενη δυτική παρακμή φαίνεται πως η τελευταία «συνταγή» αντιμετώπισης των εμπορικών ελλειμμάτων (για όσα κράτη έχουν τέτοια) προέρχεται κατευθείαν απ’ τους σερίφηδες του αμερικανικού let’s go west. Τι πιο λογικό να παίρνει την σχετική (παραδειγματική) πρωτοβουλία ο «φυσικός» κληρονόμος τους;
Λιγότερο θορυβώδης είναι η δομική αντινομία αυτής της τακτικής, όταν εφαρμόζεται όχι μεταξύ γρήγορων πιστολιών στο Τέξας αλλά μεταξύ κρατικών / καπιταλιστικών λογιστηρίων. Οι δασμοί στις εισαγωγές είναι ουσιαστικά φόροι κατανάλωσης για τα κράτη που τους επιβάλλουν! Με λίγα λόγια οι πρώτοι που θα θιγούν άμεσα απ’ τις δασμολογικές ομοβροντίες του ψοφιοκουναβιστάν είναι οι ίδιοι οι αμερικάνοι καταναλωτές (και φυσικά οι αμερικάνοι εισαγωγείς, έμποροι κλπ). Στη θεωρία αυτή η βλάβη θεωρείται προσωρινή: τα ακριβά εισαγόμενα θα αντικατασταθούν από αντίστοιχα φτηνά εντόπιας παραγωγής, κι έτσι (τελικά) το μεν κράτος θα χάσει την έκτακτη φορολογία των δασμών αλλά η εσωτερική (καπιταλιστική) παραγωγή θα ενισχυθεί, και μια κάποια ισορροπία εισαγωγών / εξαγωγών θα αποκατασταθεί. Σωστά… Αρκεί να είναι διαθέσιμη η εσωτερικής παραγωγής αντικατάσταση… και να είναι εξίσου φτηνή με τα εισαγόμενα, ακόμα και μετά το «καπέλο» των δασμών… (Είναι; Θα είναι σύντομα; Αμφίβολο…)
Υπάρχει όμως ένα σημαντικότερο χαρακτηριστικό των εμπορικών / οικονομικών / καπιταλιστικών σχέσεων μεταξύ του μεξικό και των ηπα που συνιστά την ανομολόγητη νοσταλγία του ψοφιοκουναβιστάν: οι maquiladoras! Περί τίνος πρόκειται;
Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…
Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.
Δευτέρα 27 Γενάρη (00.41) >> … Πρέπει να ανακαλύψουμε και να ανοίξουμε το «Βορειοδυτικό Πέρασμα» προς μια νέα επανάσταση που δεν μπορεί να ανεχτεί μάζες οπαδών, μια επανάσταση που πρέπει να ξεσπάσει σ’ αυτό το κεντρικό πεδίο που ως τώρα ήταν προστατευμένο από επαναστατικές ανατροπές: την κατάκτηση της καθημερινότητας. Θα οργανώσουμε μόνο την πυροδότηση: η ελεύθερη έκρηξη πρέπει να ξεφύγει από εμάς και από κάθε άλλο έλεγχο για πάντα..…
Αυτές οι φράσεις περιλαμβάνονταν σ’ ένα κείμενο της Καταστασιακής Διεθνούς, το 1963, με αφορμή την καταγγελία κατά ενός πρώην μέλους της (του Jorgen Nash).
To Βορειοδυτικό Πέρασμα έγινε σύμβολο επαναστατικού προσανατολισμού για την Καταστασιακή Διεθνή. Αλλά πριν ήταν ένα γεωγραφικός (και εμπορικός / οικονομικός) θρύλος: σα δυνατότητα θαλάσσιας σύνδεσης μεταξύ Ειρηνικού και Ατλαντικού αποκαλύφθηκε μόλις το 1850 (σε αντίθεση με την πλεύσιμη αλλά και ιδιαίτερα δύσκολη νότια παράκαμψη της Γης του Πυρός, που ανακαλύφθηκε σχεδόν 3,5 αιώνες νωρίτερα) απ’ τον ιρλανδό εξερευνητή Robert McClure, του οποίου η αποστολή κινήθηκε όμως με έλκηθρα. Η πρώτη θαλάσσια πλεύση έγινε από νορβηγούς το 1903. Αλλά οι πάγοι έκαναν αδύνατη την θαλάσσια διέλευση για το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου. Μέχρι που οι αλλαγές στην θερμοκρασία και η βελτίωση της ναυπήγησης ημι-παγοθραυστικών εμπορικών πλοίων έδωσαν νέες προοπτικές στο Βορειοδυτικό Πέρασμα απ’ το 2010 και μετά.
Το Βορειοδυτικό Πέρασμα στο βαθμό που είναι πλωτό το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου ή και τους 12 μήνες είναι ευθέως ανταγωνιστικό με / συμπληρωματικό στην Διώρυγα του Παναμά, σίγουρα για τις εμπορικές μεταφορές στο βόρειο ημισφαίριο μεταξύ λιμανιών του Ατλαντικού και του Ειρηνικού. (Στην είσοδο / έξοδο απ’ την Θάλασσα του Bering περνάει απ’ τα θαλάσσια σύνορα ρωσίας / ηπα…)
Αν, τώρα, περάσει απ’ το μυαλό σας ότι η ταυτόχρονη «διεκδίκηση» της Γροιλανδίας, του καναδά και της διώρυγας του Παναμά απ’ το ψοφιοκουναβιστάν είναι (πέρα απ’ τα υπόλοιπα) αξίωση για τον έλεγχο των συντομότερων θαλάσσιων δρόμων μεταξύ ανατολικής Ασίας και δυτικής Ευρώπης, ε… μπορεί και να χαρακτηριστείτε «ψεκασμένοι»!!!
Κατά τα άλλα τί θα έλεγε η Καταστασιακή Διεθνής για την σημερινή καθημερινότητα; Ίσως ότι γέμισε παγόβουνα. Τεχνητά μεν, αλλά παγόβουνα. Που δεν κατέβηκαν απ’ τον βορρά…