Tag: ιράκ

«Μη κρατικοί παράγοντες»…

Δευτέρα 20 Νοέμβρη>> Δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει επιπλέον, ότι ο παροξυσμός του ισραηλινού (άμεσα) και του πρωτοκοσμικού (έμμεσα) φασισμού στη μέση Ανατολή είναι τμήμα του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Δεν είναι μόνο η λιβανέζικη Χεζμπ’ αλλάχ και οι υεμενίτες Huthis που δεν ξεχνούν και «παρενοχλούν» τον ισραηλινό στρατό. Είναι και οι αντιστασιακές ένοπλες οργανώσεις στη συρία και στο ιράκ. Οι στόχοι εδώ είναι οι αμερικανικές βάσεις.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι τρομοκράτες κυβερνούν – όχι τυχαία…

Καύσιμα γιοκ. Οπότε ο ταπεινός γαϊδαράκος (το παλιό και αξιόπιστο 4Χ4!) εξακολουθεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του – στη λωρίδα του θανάτου. (Παρακαλούνται οι φιλόζωοι να μην το κάνουν θέμα. Οι άνθρωποι εκεί υποφέρουν πολύ χειρότερα…)

Δευτέρα 13 Νοέμβρη>> Είναι πάνω από 38.000. Μέσα σε 9 χρόνια. Απ’ το 2014 ως το 2022. Ανάμεσα τους και παιδιά: πρόκειται για μετανάστες / πρόσφυγες που δολοφονήθηκαν (οι περισσότεροι με τους «γνωστούς τρόπους»: δια πνιγμού…) προσπαθώντας να φτάσουν δια θαλάσσης στο ευρωπαϊκό φρούριο. Πνίγηκαν / δολοφονήθηκαν για έναν απλό λόγο: επειδή δεν είχαν αρκετά λεφτά για να αγοράσουν μια «χρυσή βίζα», ευρωπαϊκά διαβατήρια δηλαδή για τους ίδιους αλλά και τους ανιόντες και κατιόντες συγγενείς τους πρώτου βαθμού – οπότε έπρεπε να ακολουθήσουν τον «φτηνό» τρόπο, τον τρόπο των «ανεπιθύμητων» (και ταυτόχρονα φτηνών….)

Αλλά η ευρωπαϊκή δύση δεν καμαρώνει πολύ γι’ αυτήν την σφαγή. Στο σύνολό της η νατοϊκή δύση έχει μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου (“ψυχρού”) πολέμου ένα καλύτερο ρεκόρ, αν και χρειάστηκε πάνω από 20 χρόνια για να το πετύχει: στην κατοχή του αφγανιστάν κατάφερε να «καθαρίσει» τουλάχιστον 46.320 αμάχους, όλων των ηλικιών και των φύλων. «Παράπλευρες απώλειες» είπαν, για έναν «ευγενή σκοπό»…

Ακόμα σπουδαιότερα (από την άποψη της δυτικής ιμπεριαλιστικής φονικότητας) ήταν τα αποτελέσματα στο ιράκ. Απ’ την εισβολή του αμερικανικού στρατού μαζί με την «συμμαχία των προθύμων» το 2003 και μετά, «εκκαθαρίστηκαν» πάνω από 200.000 άμαχοι∙ στο μεγαλύτερο ποσοστό τους γυναίκες και παιδιά.

Και – ω!!! – υπάρχει κάτι ακόμα καλύτερο, κάτι ακόμα πιο δυνατό. Σύμφωνα με τον βετεράνο John Pilger:

… Μια μελέτη του πανεπιστημίου Brown βρήκε πως απ’ τον 9η Σεπτέμβρη και μετά, όταν ξεκίνησε ο «παγκόσμιος πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», οι ηπα και οι ακόλουθοί τους έχουν σκοτώσει 6.000.000 άντρες, γυναίκες και παιδιά… Ο πρώτος και μοναδικός πρωτοκοσμικός που πρόκειται να δικαστεί στις 13 Νοέμβρη [σήμερα δηλαδή] σε σχέση με αυτά τα εγκλήματα, είναι ο David McBride, ένας αυστραλός δικηγόρος του Κέντρου Νομοθεσίας για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που αποκάλυψε / δημοσιοποίησε όσα φρικτά έκανε ο στρατός της αυστραλίας συμμετέχοντας στην κατοχή του αφγανιστάν. Κατηγορείται για «αποκάλυψη στρατιωτικών μυστικών», κινδυνεύοντας με ισόβια φυλάκιση…

Σωστά διαβάσατε. Έξι εκατομμύρια δολοφονίες από πρωτοκοσμικούς στρατούς, επίσημους, «ανεπίσημους» ή και «εργολάβους» μέσα σε 22 χρόνια∙ έξι εκατομμύρια δολοφονίες για κάτι στο οποίο οι πρωτοκοσμικοί υπήκοοι αρνούνται να αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους ως συμμέτοχους και συνένοχους, έστω παθητικά∙ έξι εκατομμύρια δολοφονίες σε έναν παγκόσμιο πόλεμο που δεν αναγνωρίζεται ακόμα σαν τέτοιος, και δεν έχει ακόμα κορυφωθεί…

Και τι μας νοιάζει; Γιατί να τα θυμίζουμε αυτά;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πόλεμο θέλει η δύση; Πόλεμο θα λάβει! (1)

Δευτέρα 16 Οκτώβρη>> Τώρα, ύστερα απ’ την ήττα στην κεντρική ασία (αφγανιστάν), την ήττα στο συριακό πεδίο μάχης («σχέδιο νέα μέση ανατολή» / isis), την αποτυχία στην ανατολική ευρώπη (ουκρανικό πεδίο μάχης), την ήττα του γαλλικού ιμπεριαλισμού στο Sahel, ο φονιάς χωροφύλακας είναι η μόνη αιχμή του γενικού «υπαρξιακού δράματος» των δυτικών κρατών / κεφαλαίων σε μια μεγάλη ζώνη του πλανήτη. Απ’ την Μέση Ανατολή ως την βόρεια (και όχι μόνο) Αφρική.

Εδώ έγκειται το απίστευτο, η κλωτσιά στα genitals!! H παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα (όλες οι οργανώσεις, όχι μόνο η Χαμάς!!!) με ελάχιστα όπλα αμφισβήτησε πανηγυρικά το τελευταίο χαρτί, την δυτική υπερ-οπλία στην μεσανατολική αιχμή της, την μιλιταριστική υπερδύναμη του φασιστικού, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ. Αν το ισραηλινό «κάστρο» δεν είναι ασφαλές απέναντι στους ξυπόλυτους (και τους συμμάχους τους…) τότε κανένα δυτικό κάστρο δεν είναι ασφαλές!!! Έγκλημα καθοσίωσης!!

Τρέμουν οι πρωτοκοσμικές πολιτικές βιτρίνες με το ενδεχόμενο (βεβαιότητα κατά την γνώμη μας) ότι η τόσο αριστοτεχνικά οργανωμένη και τόσο πετυχημένη προσβολή του κάστρου του μεσανατολίτη χωροφύλακα δεν είναι «όλο το έργο», αλλά μόνο η αρχή του. Τρέμουν και απαγορεύουν (οι «ναοί της δημοκρατίας»!!!!) η μία μετά την άλλη τις διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστινιακής αντίστασης – λες κι αυτό θα αλλάξει κάτι… (Αλλά τι λέμε; Εδώ απαγόρευσαν τον Τσαϊκόφσκι, τον Σοστακόβιτς και τον Ντοστογιέφσκι∙ ήθελαν να απαγορεύσουν και το γράμμα Ζ!…)

Τρέμουν με το ενδεχόμενο ότι δεν πρόκειται για μια ακόμα version του έργου που τους βόλευε, μιας τάχα «βεντέτας» μεταξύ «απαίσιων ισλαμιστών παλαιστινίων» και «λίγο υπερβολικών και κάπως άκαρδων αλλά πάντως δημοκρατών ισραηλινών», αλλά για κάτι πολύ πιο ευρύ και σύνθετο. Τρέμουν με την ιδέα ότι μπορεί να χρειαστεί να υπερασπίσουν αυτοπροσώπως τον χωροφύλακά τους∙ ή να τον παρατήσουν∙ ενόσω οι μεγάλες επενδύσεις τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης δεν είναι πια σκέτη αποτυχία αλλά καθημερινά όλο και πιο ξεκάθαρη ήττα.

Το είπαμε την περασμένη βδομάδα: …Με τον τρόπο της η ένοπλη αντίσταση στην κατοχή της Παλαιστίνης βγάζει το «παλαιστινιακό πρόβλημα» απ’ τα αραχνιασμένα συρτάρια του 3ου παγκόσμιου πολέμου (1946 – 1990), το βγάζει επίσης απ’ τις επιφάσεις, τους αποπροσανατολισμούς και την εθελοδουλεία των «συμφωνιών του Όσλο», και το τοποθετεί στα επίδικα, στις εκκρεμότητες του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Η κατοχή της Παλαιστίνης δεν είναι πια μια παλιά, βαρετή, ξεχασμένη ιστορία!!!

Για να μην υπάρχει παρανόηση, το φασιστικό ισραηλινό καθεστώς φρόντισε να το επιβεβαιώσει άλλη μια φορά: βομβάρδισε τα αεροδρόμια της Δαμασκού και του Aleppo, στη συριακή επικράτεια, που την θεωρεί του χεριού του, οπότε δεν χρειάζεται καν επίσημη κήρυξη πολέμου. Γιατί το έκανε αυτό; Για να μην ενισχυθεί με όπλα απ’ το ιράν η Hamas… (Ναι, αλλά «πολλές φορές πάει η στάμνα στην πηγή, μια φορά όμως σπάει…»)

Μάταιος κόπος!!! Το καταλαβαίνουν οι πάντες: οι Quds force, οι επίλεκτοι των IRGC (των επίφοβων ιρανών φρουρών της επανάστασης), βετεράνοι των πολέμων στο ιράκ, στη συρία και στην υεμένη, βρίσκονται ήδη στη θέση τους (ανεπίσημα φυσικά!!!) γύρω απ’ την επικράτεια του ισραηλινού καθεστώτος: στο βορρά, στα ανατολικά, και μέσα στη λωρίδα της Γάζα. Οι μπαρουτοκαπνισμένοι απ’ τις μάχες κατά του isis στη συρία της λιβανέζικης Χεζμπ’ Αλλάχ, βρίσκονται κι αυτοί στη θέση τους: στο νότιο Λίβανο (τα κτήματα Shebaa είναι λιβανέζικη γη που έχουν καταλάβει οι ισραηλινοί, άρα επιδέχονται απελευθέρωση…), και λίγο ανατολικότερα απ’ τα υψώματα του Golan (συριακή γη που έχει καταλάβει και εποικίσει το Τελ Αβίβ, άρα επιδέχεται επίσης απελευθέρωση…).

 

Ποιες εκλογές; (1)

Τελευταία ενημέρωση (1.00 π.μ. Δευτέρα 15/5)

Οι τρεις επόμενες αναφορές γράφτηκαν σκόπιμα ΠΡΙΝ τις χτεσινές εκλογές στην τουρκία, το Σάββατο 13 Μάη, χωρίς «εκτιμήσεις» για το αποτέλεσμα. Κάτι που, πέρα απ’ τα υπόλοιπα, δεν είναι του γούστου μας. Ας το έχετε λοιπόν στα υπόψη: ΔΕΝ πρόκειται για μετεκλογικές σοφίες, εκ του ασφαλούς… (Μεταφέρουμε αυτούσια, χωρίς την ελάχιστη διόρθωση ή αλλαγή, όσα είχαμε να πούμε πριν την «ετυμηγορία»…)

Σ’ ότι αφορά τα ίδια τα αποτελέσματα το μόνο που θα σημειώσουμε είναι ότι πέρα απ’ το ότι το AKP ήρθε μακράν πρώτο σε αριθμό βουλευτών (267), έχει μαζί με τα συμμαχικά του κόμματα (MHP, τους ακροδεξιούς του Μπαχτελί) άνετη πλειοψηφία στην καινούργια βουλή (600 βουλευτές συνολικά) με λίγο πάνω από 320 βουλευτές. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι ακόμα κι αν στον δεύτερο γύρο νικούσε ο εκλεκτός της δύσης, είναι εξαιρετικά αμφίβολο το τι θα μπορούσε να αλλάξει απ’ το ισχύον σύνταγμα αλλά και από την τρέχουσα καθεστωτική πολιτική στην Άγκυρα…

Δευτέρα 15 Μάη>> Αν επί μήνες εξελισσόταν ένα μπαράζ «δημοσιευμάτων και αναλύσεων» των πιο γνωστών πρωτοκοσμικών media, εκείνων που δημοσιοποιούν την θέληση των πολιτικο-οικονομικών αφεντικών τους, με γενική ιδέα το «Μητσοτάκη ξεκουμπίσου!» ή «Τσίπρα τον πούλο!» τι θα λέγατε άραγε; «Ανεπίτρεπτη, προβοκατόρικη ανάμιξη στα εσωτερικά της χώρας» ίσως; Το λιγότερο. Θα βγάζατε αφρούς!…

Εντάξει. Αλλά όταν αυτό συμβαίνει κατά του «αιώνιου εχθρού», είναι μια χαρά! Όχι;

Στο κάτω κάτω δεν ήταν το ελλαδιστάν (η «πρώτη φορά…» αυτοπροσώπως… η πώς την είπαν;) που έκανε ήρωες 8 χουντοκαραβανάδες που προσπάθησαν να σκοτώσουν τον Erdogan το 2016 και, αφού απέτυχαν, ζήτησαν «πολιτικό άσυλο» εδώ; Το ενιαίο, διακομματικό, εθνικόφρον ελλαδιστάν δεν τους έδωσε και χαρτιά, και πλαστά διαβατήρια, για να εξαφανιστούν / κρυφτούν κάπου στον πλανήτη; Γιατί να μην χαίρεται ο λαός και οι ταγοί του με την δηλωμένη πρόθεση της «δύσης» να ξεφορτωθεί τους ισλαμοδημοκράτες, το ΑΚP, στην τουρκία;

Ο εντόπιος «αντιαμερικανικός / αντιαμερικανισμός» κουνάει με χάρη τ’ αυτάκια του. Κάνει το κουνέλι εδώ και πολλά χρόνια. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ποτέ δεν ήταν κάτι άλλο από μασκαρεμένος εθνικισμός του χειρίστου είδους. Το βολικό παραμύθι, με το οποίο προσπαθούσε να κουκουλώσει την αλήθειά του, το ότι «η τουρκία είναι το αγαπημένο παιδί της Ουάσιγκτον» (οπότε το να είσαι κατά της πρώτης είναι απλά το αθώο, εύλογο, «anti-imp» υποσύνολο του να είσαι κατά της δεύτερης…) έχει γίνει κουρέλι εδώ και μια εικοσαετία: απ’ το 2003, όταν ο καινούργιος στη δουλειά Erdogan απαγόρευσε (κάτι πρωτοφανές!) στους αμερικάνους να χρησιμοποιήσουν τουρκικό έδαφος για την εισβολή στο ιράκ απ’ τον βορρά, δυσκολεύοντας την «σοκ και δέος» επίθεση στη Βαγδάτη σε μεγάλο βαθμό.

Ακόμα και οι εντόπιοι φίλοι του «άξονα της αντίστασης» (: ρωσία, κίνα, ιράν, συρία…) έχουν πάθει vertigo απ’ το γεγονός ότι η Άγκυρα είναι ενεργητικότατο μέρος του ευρασιατικού project και, κατά συνέπεια, αντιστασιακότατη (πάντα με καπιταλιστικούς όρους!). Τι να πουν; Viva Erdogan; Viva Putin, viva Assad, viva Xi εντάξει. Αλλά με το τουρκικό καθεστώς;;;;; Να σε πουν «προδότη»; Α πα πα… (Προφανώς και του τουρκικό καθεστώς είναι ολιγαρχικό! Αλλά ποιο δυτικό καθεστώς δεν είναι πλέον;)

Δυστυχώς ή ευτυχώς η πραγματικότητα δεν ασχολείται με την μελαγχολία και τα αδιέξοδα κανενός. Οι ίδιοι (τα ίδια πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά αφεντικά) που ποντάρουν στη συντριβή και στη διάλυση του ρωσικού καθεστώτος στο ουκρανικό πεδίο μάχης, ποντάρουν και ενισχύουν την διάλυση του τουρκικού. Το πραξικόπημα του 2016 απέτυχε, αλλά μια «light χρωματιστή επανάσταση», μέσω καλπών, θα μπορούσε να τους φέρει κάποιες «επιστροφές για την επένδυση» που έχουν κάνει εδώ και χρόνια. Θα μπορούσε…

Γιατί όμως είμαστε τόσο «κάθετοι»; Δεν είναι, άραγε, ίδιον των δημοκρατιών (των ολιγαρχιών πιο σωστά…) η εναλλαγή των κομμάτων στην διακυβέρνηση; Είναι. Μόνο που δεν πρόκειται γι’ αυτό! Δεν είναι αυτό που επιδιώκει η παρακμιακή «συλλογική δύση» στην τουρκική περίπτωση!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι ανοικτές φλέβες της μέσης Ανατολής (3)

Δευτέρα 13 Μάρτη>> Δεν είναι όμως η «συμφωνία του Πεκίνου» η μοναδική αξιοσημείωτη εξέλιξη σε σχέση με την μέση Ανατολή. Το μπλοκ της Αστάνα ετοιμάζεται να κάνει δημόσια εμφάνιση με πλήρη σύνθεση: Cavusoglu και Lavrov ασχολήθηκαν οι δυο τους μ’ αυτό το θέμα στην πρόσφατη σύνοδο των g20 στο Ν. Δελχί∙ ο Assad το κουβέντιασε στη Δαμασκό με τον ιρανο υπ.εξ. Hussein Amir Abdollahia στις 9 Μάρτη∙ και οι υφ.υπ.εξ. των 4 κρατών του μπλοκ πρόκειται να συναντηθούν στη Μόσχα αυτή τη βδομάδα με θέμα την διαμόρφωση της «ισορροπίας» που θα κάνει εφικτή σύντομα, ίσως ως τις αρχές Μάη (και πάντως πριν τις τουρκικές εκλογές) την «συνάντηση κορυφής» του μπλοκ της Αστάνα. Πιθανόν να προηγηθεί τις επόμενες εβδομάδες επίσκεψη του Assad στη Μόσχα.

Η βασική δυσκολία έγκειται στο ότι ο Assad ζητάει (καθόλου παράλογο!) κάποιου είδους «μερική αποχώρηση» του τουρκικού στρατού απ’ το Idlib, ώστε να μην θεωρηθεί προδότης. Απ’ την μεριά του το τουρκικό καθεστώς δεν δείχνει να έχει πρόβλημα μ’ αυτό, αρκεί να κρατήσει τον έλεγχο που έχει αποκτήσει σε ένα μέρος των εκεί ένοπλων…

Κι ωστόσο, αφήνοντας προς το παρόν στην άκρη τέτοιους αναγκαίους και αναπόφευκτους συμβολισμούς, το μπλοκ κινείται στον δύσκολο δρόμο της απώθησης του αμερικανικού στρατού απ’ το 1/3 της συριακής επικράτειας (και, στη συνέχεια, της επιστροφής του ρεαλισμού στους βασάλους της Ουάσιγκτον, τους ypg…):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Και επί γης ειρήνη…

Σάββατο 26 Φλεβάρη>> Κι έτσι αυτή η ξέπνοη, προσχηματική, βαριεστημένη δυτική «έκκληση για ειρήνη» ξύπνησε… Πόλεμος; Ποιος πόλεμος; Πού πόλεμος; Ξεκίνησε κάπου πόλεμος στις 22 Φλεβάρη; Και πριν; Πριν τι γινόταν;

Κακά νέα, καθόλου νέα: ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος ξεκίνησε το 1991. Πριν 30 χρόνια. Με την «καταιγίδα της ερήμου», κατά του ιράκ. Από τότε τα πεδία των μαχών αυτού του πολέμου απλώνονται σε μια καλή έκταση του πλανήτη. Αλλά επί 30 χρόνια, για τους δυτικούς, αυτός ήταν ένας πόλεμος «ασφαλής». Μονομερής, κηρυγμένος αποκλειστικά από δυτικά κράτη, πότε με «ανθρωπιστικές» και πότε με «αντιτρομοκρατικές» δικαιολογίες, απόλυτα ετεροβαρής ως προς το πολεμικό δυναμικό, με δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες και ακόμα περισσότερα σακατέματα ΑΛΛΟΥ, αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος μπορούσε να περνάει σαν μη-πόλεμος. Σαν «ειρήνη». Κι ωστόσο ήταν ο ίδιος ακριβώς πόλεμος: δυτικών ιμπεριαλισμών / μιλιταρισμών εναντίον της πιθανής ανάδυσης αξιόμαχων «αναθεωρητών», «αμφισβητιών» της δυτικής νίκης στον 3ο παγκόσμιο (τον επονομαζόμενο «ψυχρό»). Κι έτσι για παράδειγμα, άτομα σαν τον κύριο Pyatt, αμερικάνο πρεσβευτή στο Κίεβο πριν μετακομίσει στην Αθήνα, άνθρωπο χωμένο ως τις ρίζες των μαλλιών του στο αίμα της σφαγής στην πλατεία Maidan και στο πραξικόπημα εκεί, μπορεί ο καθένας να τον λογαριάζει σαν «άνθρωπο της ειρήνης». Ναι. Το 2014 δεν γινόταν πόλεμος (άξιος προσοχής απ’ τους ειρηνόφιλους δυτικούς) στην ουκρανία. Ούτε το 2015, ούτε το 2016, ούτε το 2017… Δεν κινδύνευε η ευρώπη ούτε η δύση το 2014. Ήταν ασφαλής…

Ο πόλεμος (για τους δυτικούς υποτελείς) φαίνεται πως ξεκινάει μόνο όταν κάποιος σοβαρός «αναθεωρητής» της παγκόσμιας υπεροχής τους βγάλει τις δικές του αρβύλες σε δημόσια θέα. Στην προκειμένη περίπτωση το ρωσικό καθεστώς. Ένας σχολιαστής στην καθεστωτική «καθημερινή» τετραγώνισε χτες χαρακτηριστικά τον «κύκλο της ειρήνης»: … Όταν μια πυρηνική δύναμη και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ εισβάλλει σε γειτονική χώρα με επιχειρήματα που αποσκοπούν περισσότερο να πείσουν τον δικό της πληθυσμό παρά τη διεθνή κοινότητα, απειλούνται ευθέως το διεθνές σύστημα διακυβέρνησης και οι κώδικες συμπεριφοράς που εξελίχθηκαν μετά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο… Την Μόσχα εννοούσε.

Αλλά έχει χάσει ο κύριος (και οι διαπιστώσεις του) οποιαδήποτε σχέση με την ιστορική πραγματικότητα. Επαγγέλλεται τον ωμό προπαγανδιστή. Γιατί το 2003 όχι μία αλλά δύο πυρηνικές δυνάμεις, μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας εισέβαλλαν σε μια όχι γειτονική τους χώρα, με επιχειρήματα τα οποία θα οδηγούσαν τις κυβερνήσεις και τους στρατηγούς τους σε κάποιο δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: η Ουάσιγκτον και το Λονδίνο εισέβαλαν στο ιράκ. Ο στρατός της πρώτης είναι ακόμα εκεί, μετά από 19 χρόνια… Ήταν ο ίδιος παγκόσμιος πόλεμος (όπως τώρα), μονομερής και «ασφαλής» για τους δυτικούς, εναντίον των ίδιων εχθρών: όχι του Σαντάμ Χουσεϊν βέβαια (ούτε εναντίον των ταλιμπάν… ούτε εναντίον του καθεστώτος Άσαντ) αλλά εναντίον της Μόσχας και του Πεκίνου.

Όμως αυτοί οι τωρινοί «αγουροξυπνημένοι» ειρηνόφιλοι της δύσης ξεχνούν και κάτι ακόμα. Την άλλη αγαπημένη τους. Την «δημοκρατία». Τον Απρίλη του 2019 ο τωρινός ουκρανός πρόεδρος Zelensky ψηφίστηκε από 13.514.528 ενήλικους / ες και εκλέχτηκε με ποσοστό 73,22% υποσχόμενος να αποκαταστήσει τις σχέσεις του Κιέβου με την Μόσχα. Αυτά τα εκατομμύρια ψήφισαν υπέρ της ειρηνικής συνύπαρξης με το ρωσικό καθεστώς, και ο κωμικός Zelensky – εκτός παραδοσιακού παρακράτους – τους το υποσχέθηκε. Τον πίστεψαν. Απ’ την πρώτη μέρα της προεδρίας του ως τώρα, κυκλωμένους απ’ τους μαφιόζους παρακρατικούς επιχειρηματίες και την Ουάσιγκτον με το Λονδίνο, έκανε τα ακριβώς αντίθετα. Με δυο λόγια «πούλησε» αυτά τα 13,5 εκατομύρια ουκρανών υπηκόων.

Είναι ένα ερώτημα το τι έχουν κάνει (και γιατί δεν έχουν κάνει) εναντίον του. Είναι ένα διαφορετικό ερώτημα αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν πολιτικό βάρος, πρακτική αξία – (και) για τους όψιμους δυτικούς ειρηνιστές. Είναι εύκολο να δείχνονται τα αυταρχικά χαρακτηριστικά του ρωσικού καθεστώτος… Αλλά αυτή η μαφιόζικη μισο-δικτατορία του Κιέβου που, πέρα απ’ την εσωτερική «τροφοδοσία» της (την άγρια λεηλασία της εργασίας και των φυσικών πόρων: το 1/7 του πληθυσμού της ουκρανίας, 6 εκατομύρια άνθρωποι, έχει μεταναστεύσει, οι μισοί στη ρωσία…) λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια σαν «προωθημένη πλατφόρμα» του 4ου παγκόσμιου για λογαριασμό της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου, αυτό λοιπόν το καθεστώς είναι άραγε τμήμα κάποιου «ειρηνικού κόσμου»; Ναι, ήταν για τους δυτικούς, μέχρι προχτές…

Οι βαριεστημένοι δυτικοί «φίλοι της ειρήνης» δεν είναι βαριεστημένοι «φίλοι της δημοκρατίας» όταν πρόκειται για τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Βλέπουν πολύ «ειρήνη» στην αιγυπτιακή χούντα, όπως βλέπουν πολύ «ειρήνη» και στην Παλαιστίνη. Και τώρα ανησυχούν για τον … πόλεμο.

Η δυτική ηθική και διανοητική παρακμή έχει ποτίσει και διαβρώσει τόσο πολύ τις συνειδήσεις, ώστε οι ειρηνόφιλοι είναι απλά ένα μέρος του παγκόσμιου πολέμου…  

Εν τω μεταξύ ας το επαναλάβουμε: ένας ιμπεριαλισμός επιτίθεται καθώς υποχωρεί, ένας άλλος ιμπεριαλισμος αμύνεται καθώς προωθείται…

(φωτογραφία: Ο Pyatt και η “fuck EU” Nuland βολτάρουν στις αρχές του 2014 στη Maidan, στο κέντρο του Κιέβου, για να εμψυχώσουν – σαν αμερικάνοι αξιωματούχοι του Obama – το φασισταριό. Όμορφος κόσμος, ειρηνικά φτιαγμένος…)

Ούτε τα γαλόνια…

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη>> Η είδηση ότι το επιτελείο του νυσταλέου Jo ανακοίνωσε τον (καταναγκαστικό φυσικά) πλατφορμιασμό του στρατεύματος καθησύχασε τους phizerοι. Ο καταναγκασμός «αυτονομιμοποιήθηκε» με βάση την πλαστή (και υποτιθέμενη) οριστική έγκριση της πλατφόρμας της φαρμακομαφίας phizer – γράψαμε ήδη επ’ αυτού. Οι καθεστωτικές πλαστογραφήσεις τείνουν να μοιάζουν λεπτομέρειες σ’ ένα κόσμο όπου «το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου»…

Ωστόσο τα πραγματικά νέα δεν είναι τόσο καθησυχαστικά. Πολλές χιλιάδες πεζοναύτες και αξιωματικοί του τιμημένου αμερικανικού στρατού υπέγραψαν μέσω εκπροσώπων τους νομική προσφυγή κατά του καταναγκαστικού πλατφορμιασμού τους – επειδή «κόλλησαν» κάποια στιγμή τον τσαχπίνη και (υποστηρίζουν) έχουν ήδη φυσική ανοσία.

Αλλά δεν περιορίζεται εκεί η αγωγή. Επί τη ευκαιρία θυμίζει ότι οι πλατφόρμες είναι σε πειραματική χρήση, την «φάση 3» συγκεκριμένα, που για την phizer τελειώνει το 2023… Μ’ άλλα λόγια δεν τρώνε (οι αμερικάνοι καραβανάδες) το περί «οριστικής έγκρισης». Επιπλέον επιμένουν ότι η φυσική ανοσία είναι ανώτερη της τεχνητής… Τι να πει κανείς; «Είναι γιατροί» και υποστηρίζουν τέτοια πράγματα;

Γιατροί μπορεί να μην είναι. Αλλά… Η βάση του αμερικανικού μιλιταριστικού βραχίονα ίσως διαθέτει κάτι του είδους «συλλογική μνήμη υποχρεωτικών εμβολιασμών». Τι μπορεί να θυμούνται; Ας πούμε: το «πειραματικό» εμβόλιο κατά του άνθρακα που έκαναν υποχρεωτικά σχεδόν 700.000 πεζοναύτες που συμμετείχαν στην «καταιγίδα της ερήμου», την επίθεση στο ιράκ το 1991 – επειδή, υποτίθεται, υπήρχαν «βιολογικά όπλα» στο βασίλειο του Χουσεϊν… Τέτοια δεν υπήρχαν ή δεν χρησιμοποιήθηκαν, όμως 250.000 απ’ αυτούς αρρώστησαν από κάτι «μυστηριώδες» που ονομάστηκε σύνδρομο του πολέμου στον κόλπο… Υπάρχει η όχι αυθαίρετη εκτίμηση ότι σχεδόν 35.000 πέθαναν απ’αυτό το «σύνδρομο» – αλλά, όπως συνηθίζεται, το αφεντικό δεν αναγνωρίζει τέτοια πράγματα.

Αυτό το κομψό όνομα “σύνδρομο…” παραπέμπει σκόπιμα σε κάτι «ανεξήγητο»… Το αμερικανικό κράτος απέδωσε τις χρόνιες σοβαρές βλάβες στην υγεία των στρατιωτών σε άγνωστους «τοξικούς παράγοντες», υπονοώντας ότι οι φωτιές στις πετρελαιοπηγές και η άμμος ήταν η αιτία. Πρόσφατες έρευνες όμως απέδειξαν ότι συγκεκριμένα χημικά συστατικά του εμβολίου ανιχνεύονται ακόμα και τώρα, 20 χρόνια μετά, στο αίμα και στα όργανα όσων υποφέρουν απ’ το «σύνδρομο»…

Κάνουν τα καπιταλιστικά κράτη ακόμα και τους στρατούς τους πειραματόζωα; Ντροπή!!! Τι είναι αυτές οι σκέψεις; Το καλό τους θέλουν, όπως και το καλό των κοινωνιών που ελέγχουν! Όλα για το καλό γίνονται!

Εκτός… Εκτός αν υπάρχει αυτό το σπάνιο πια είδος που λέγεται μνήμη μαζί με το δίδυμό του, εξίσου σπάνιο είδος, που λέγεται κριτική σκέψη….

Μαθήματα απ’ την συρία (2)

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Πριν μια βδομάδα ο αμερικάνος υπ.εξ. Παρωπίδας (: Blinken) ανακοίνωσε ότι «οι μάχιμες μονάδες του αμερικανικού στρατού θα αποχωρήσουν απ’ το ιράκ ως το τέλος του 2021». Είχε προηγηθεί συνάντησή του με τον ιρακινό πρωθ. Mustafa al-Kadhiri στην Ουάσιγκτον (φωτογραφία πάνω, με τον νυσταλέο).

Αν και είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για πλήρη στρατιωτική αποχώρηση του us army απ’ το ιράκ (ποιές θεωρούνται «μάχιμες» και ποιες «μη μάχιμες» μονάδες; Προφανώς η αμερικανική πρεσβεία στη Βαγδάτη, η μεγαλύτερη σε έκταση βάση στην περιοχή, θα παραμείνει στρατόπεδο «ειδικών δυνάμεων» – για λόγους άμυνας – και τα κομάντα θα βαφτιστούν «εκπαιδευτές» και «σύμβουλοι»…) το θέμα είναι κάπως πιο περίπλοκο.

Κατ’ αρχήν ο αμερικανικός κατοχικός στρατός μισοφεύγει απ’ το ιράκ εξαιτίας της ιρακινής αντίστασης, που δεν έχει κοπάσει καθόλου. Πρόκειται για ήττα του δηλαδή. Όμως ακόμα και η μισοαποχώρηση θα επηρεάσει και τα τμήματα που έχει παρκάρει στην ανατολική συρία (σίγουρα επιμελητειακά), άρα και τους μισθοφόρους ypg της Ουάσιγκτον. Η Δαμασκός, η Άγκυρα και πιο διακριτικά αλλά εξίσου αποφασιστικά η Μόσχα παρακολουθούν με ενδιαφέρον αυτήν την αμερικανική αναδίπλωση – παρότι κάπου δίπλα, τόσο στο κατάρ όσο και στη σαουδική αραβία, θα μείνουν χιλιάδες πεζοναύτες.

Σ’ ότι αφορά το ιράκ, παρότι η Τεχεράνη έχει ιδιαίτερη επιρροή στην (σιιτική) αντίσταση, αυτή η τελευταία δεν είναι ενιαία οργανωτικά. Η δολοφονία του Soleimani άφησε ένα κενό, ή πιο σωστά δημιούργησε μια κάποια ανισορροπία σ’ αυτήν την επιρροή. Κι ενώ οι επιθέσεις κατά αμερικανικών στόχων (επί ιρακινού εδάφους) ήταν μια διαδικασία που άξιζε να αμοίβεται (φανερά ή κρυφά δεν έχει σημασία), αν δεν υπάρχουν αμερικανικοί στόχοι και επιθέσεις ο βιοπορισμός αρκετών ανταρτών θα μπει σε άλλη βάση. Ίσως γεννήσει και εκνευρισμούς.

Προς το παρόν ο σχεδιασμός είναι η ανάπτυξη καλλιεργειών και κτηνοτροφίας στο νότιο ιράκ – διάφορες οργανώσεις της αντίστασης αγοράζουν εκεί φτηνά δημόσια γη που προορίζεται για τα μέλη τους όταν βάλουν στην άκρη (χωρίς να παραδώσουν) τα όπλα τους.

Πρακτικά, και πάλι το Πεκίνο μπορεί να δώσει χέρι βοηθείας – με κάποιες επενδύσεις. Αλλά αυτό προϋποθέτει πως είτε δεν θα αναγεννηθεί κάποιος isis στο ιρακινό έδαφος (ούτε θα μετακομίσει απ’ το συριακό…) είτε θα αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά και έγκαιρα.

Εν τέλει, θέλοντας και μη, το μέλλον του ιράκ συνδέεται με το μέλλον της συρίας. Και παρότι η αμερικανική ήττα θα μπορούσε να έχει χιλιοτραγουδιστεί, η δυνατότητα της «όχι πλήρους ήττας» συντηρεί, κρατάει ανοικτές, πληγές μικρότερες ή μεγαλύτερες.

Αυτοί που σας (μας) «περιποιούνται»

Κυριακή 21 Μάρτη. Σίγουρα δεν θέλετε να ξέρετε δυσάρεστα πράγματα. Ειδικά τέτοιες εποχές. Μερικά απ’ αυτά τα απωθητικά φωτίζουν ωστόσο με σκληρό φως εκείνα που ζούμε (και οι περισσότεροι προσπαθούν να απωθήσουν ή απλά να εκτονώσουν).

H «επιχείρηση ελευθερία του ιράκ» δεν ήταν σαν την «επιχείρηση ελευθερία» του πλατφορμιασμού – είχε όμως τον ίδιο πυρήνα θανάτου, εξαπάτησης, κυριαρχίας. Ξεκίνησε σα χτες, στις 20 Μάρτη, πριν 18 χρόνια. Το 2003. Τα δυτικά αφεντικά, αυτά που τώρα μαθαίνουν τους υποτελείς τους τι (πρέπει να) είναι η «υγεία» τους, και γιατί η «ελευθερία» τους πρέπει να είναι «υγιής», ξέρουν καλά τι κάνουν και γιατί το βαφτίζουν όπως το βαφτίζουν.

Το 8λεπτο video που ακολουθεί δείχνει παραδειγματικά το είδος της «υγιούς ελευθερίας» που εξασφάλισαν τα δυτικά, πρωτοκοσμικά αφεντικά , στους ιρακινούς και στις ιρακινές· ειδικά στα παιδιά τους. Ασχολείται με την Βασόρα. (Ευχαριστούμε τον Σ. για την αποστολή· και τον υποτιτλισμό).

Σίγουρα είναι σκληρό το φως που (και) απ’ την Βασόρα έρχεται να πέσει πάνω στις υποσχέσεις των δυτικών αφεντικών προς τους υπηκόους τους – εσάς κι εμάς. Σκληρό κι ανατριχιαστικό. Σίγουρα οι caradinieri και οι pfizerοι της «αριστεράς» κάθε είδους και απόχρωσης θα εξοργιστούν με την συσχέτιση: αυτοί εκεί (θα πουν ή θα εννοήσουν…) είναι οι Άλλοι – ενώ Εμείς (θα πουν…) είμαστε Εμείς, είμαστε οι Λευκοί, είμαστε οι Πρωτοκοσμικοί, είμαστε οι Πειθαρχημένοι Στρατιώτες…. και μας φροντίζουν στ’ αλήθεια οι αφέντες… Το καλό μας θέλουν… Αν μας σακατέψουν πώς θα βγάζουν τα κέρδη τους;

Ναι… έτσι είναι… αν νομίζετε ότι ο καπιταλισμός είναι φιλάνθρωπος… και εχθρικός προς την θανατοπολιτική… Αν αυτό νομίζετε…

Δείτε λοιπόν. Στο κάτω κάτω τι είναι πιο εύκολο απ’ το να κλείνουμε τα μάτια, απ’ το να μην ξέρουμε και απ’ το να ξεχνάμε;

(Μόνο εμείς, οι πρωτοκοσμικοί, ξεχνάμε… Η λήθη είναι το δώρο της συμμετοχής ή/και της συνενοχής μας… Οι Άλλοι δεν ξεχνούν…)

Η διαρκής ανακατασκευή της «πραγματικότητας»

Κυριακή 21 Μάρτη. Είναι η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη;) φορά που θυμίζουμε την πιο κάτω κουβέντα με την (μάταιη ως τώρα) «ελπίδα» πως θα γίνει κατανοητό το ευρύτερο περιβάλλον της ιστορικής κίνησης, στη φάση της άγριας αναδιάρθρωσης, της επέλασης (στην καπιταλιστική δύση κατά κύριο λόγο) των «κανονικοτήτων» που είναι οι οργανωμένες νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Νόρμες όχι μόνο εργασίας ή κατανάλωσης· νόρμες εννοήσης, επανα-νοηματοδότησης της ζωής και του θανάτου.

Πριν 18 χρόνια λοιπόν ένας τύπος είπε δημόσια τα εξής, σαν απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο συγκεκριμένος «τύπος» λεγόταν Karl Rove και ήταν (τότε) «ειδικός σύμβουλος ασφαλείας» του αμερικάνου προέδρου Bush του Β. Η ερώτηση αφορούσε τη «νομιμότητα» της εισβολής στο ιράκ. Και ο «σύμβουλος» έδωσε την απάντηση που με δυο λόγια θα διατυπώναμε ως εξής: εξουσία είναι το να μπορείς να δημιουργείς τετελεσμένα. Κι άσε τους άλλους να ψάχνονται…

Πόσο μέσα σ’ αυτό το δόγμα αποδείχθηκαν οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες απ’ τις αρχές του 2020 ως και σήμερα; Απόλυτα – ο Rove ήταν ο «προφήτης» του παροξυσμού της εξουσίας του Θεάματος. Τώρα πια το Εγώ ειμί οι πραγματικότητές σου ήτινες σώζουν εσέ· ουκ έσονται σοι πραγματικότητες έτερες πλην εμού είναι η «πρώτη εντολή του θεού»: της καπιταλιστικής τεχνολογίας.

Αφού οι μηχανές πλαστογράφησης / προπαγάνδας των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να φτιάξουν, εξ εφόδου, την «φοβερή φονικότητα» του τσαχπίνη αλλά και την «φοβερή μολυσματικότητα» των …. «ασυμπτωματικών» (κινήσεις νο 1 και 2)· αφού «νομιμοποίησαν» τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις / ρυθμίσεις των ανθρώπινων / κοινωνικών συμπεριφορών κι αφού επέβαλαν την γρήγορη επέκταση των ψηφιακών μεσολαβήσεων σχεδόν παντού (κινήσεις νο 3 και 4)· αφού επέβαλαν την δημιουργική λογιστική θανάτου με τα άχρηστα / σκόπιμα δόλια τεστ και τις κοινές δεξαμενές (κίνηση νο 5 και 6)· αφού προπαγάνδισαν / συσκότισαν την γενετική μηχανική και τις μεταλλάξεις των ανθρώπινων κυττάρων / οργανισμών πουλώντας τες σαν την μοναδική «σωτηρία απ’ το κακό» (κίνηση νο 7)· αφού άρχισαν να επιβάλλουν τους πλατφορμιασμούς σαν «λύτρωση» παρά τα όποια τεχνικά και όχι μόνο προβλήματα επιμελητείας (κίνηση νο 8)· έφτασαν στο σημείο της επιβολής του καθολικού ψηφιακού φακελώματος με την ψευδή μορφή του «διαβατηρίου» (κίνηση νο 9)· και βρίσκονται προ των πυλών της επίσημης ποινικοποίησης / απαγόρευσης οποιαδήποτε θεωρητικής κριτικής (: λογοκρισία) και πρακτικής απόρριψης / ανυπακοής (κίνηση νο 10).

Κάναμε, το ξέρετε, ότι καλύτερο ήταν δυνατόν σαν εργατική κριτική και αντιπληροφόρηση για να προειδοποιήσουμε έγκαιρα πως αυτή θα ήταν η αλληλουχία των κινήσεων, τα διαδοχικά βήματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αφού τα αφεντικά του συμπλέγματος είχαν πολύ πριν τον τσαχπίνη συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους και τα συμφέροντά τους. Με μεγάλη λύπη παρατηρούμε τώρα πως στα μέρη μας οι όποιες αντιδράσεις (εκτός ή εντός εισαγωγικών…) περιστρέφονται αμήχανα και αδέξια γύρω απ’ την κίνηση 3 και μόνον αυτή· και πάλι τόσο ξώφαλτσα ώστε να μην διαταραχτεί η αλυσίδα, να μην «ενοχληθούν» ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι επόμενοι κρίκοι της. Ενδεχομένως, και μόνο στα λόγια, βερμπαλιστικά, κάποιοι να προσπαθούν να παραστήσουν ότι είναι αντίθετοι και στην κίνηση νο 9… Πώς, όμως, είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν και να πολεμηθούν τα πανωσηκώματα της τρομοεκστρατείας αν τα θεμέλια και οι πρώτοι όροφοί της γίνονται πάντα δεκτά; Δεν γίνεται! Περισσεύει, λοιπόν, ο καιροσκοπισμός συνδικαλιστικού τύπου…

Η ιδέα ότι «κάπως θα τις καπουλάρουμε» ψευτοκτυπώντας κρίκους που φαίνονται πιασάρικοι αφήνοντας όμως την αλυσίδα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στη θέση και στην ιδεολογική και μπηχεβιοριστική ισχύ της, όσο κι αν μοιάζει ικανοποιητική για το μεροδούλι / μεροφάι εκείνου που θεωρείται στα μέρη μας «πολιτική», είναι απλά ένα μέρος της κατασκευής πολλών πραγματικοτήτων απ’ την μεριά των αφεντικών· είναι μέρος της ιστορικής διαλεκτικής κίνησης της εξουσίας τους. Δείτε, για παράδειγμα, την δήθεν αντιπολιτευτική τακτική της Κουμουνδούρου, που στηρίζει αναφανδόν όλον τον πυρήνα του «πολεμού κατά του αόρατου εχθρού» (: του πολέμου κατάκτησης του κοινωνικού πεδίου απ’ το σύμπλεγμα / κεφάλαιο / κράτος, του πολέμου υπέρ της μηχανικής μεσολάβησής του, του πολέμου υπέρ της μετατροπής του σε πεδίο καθολικής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας) αλλά βρίσκει εδώ κι εκεί κάτι για να παραστήσει ότι διαφωνεί.