Tag: ιδεολογία

Παλαιστίνη 2

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.37) >> Υπάρχουν κι αυτοί. Είναι εξαιρέσεις. Αλλά δεν υπήρχαν καν πριν 2 χρόνια:

…. Η 7η Οκτώβρη μας έδειξε τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι όταν έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου ότι είναι ηθικά και θεϊκά ανώτεροι απ’ τους άλλους – όταν αυτοί οι «άλλοι» έχουν τον χρόνο και την ικανότητα να σχεδιάσουν…

… Αν δεν σταματήσει αυτός ο πόλεμος κι αν δεν ζητήσουμε συγγνώμη απ’ τον Παλαιστινιακό λαό βοηθώντας τον στην ανοικοδόμηση, οι μέρες του ισραηλινού κράτους είναι μετρημένες. Είναι τόσο απλό…

… Πρέπει να ελπίσουμε σ’ ένα μέλλον ζώντας μαζί με τους Παλαιστίνιους. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος. Διαφορετικά δεν θα πάμε πουθενά, ούτε εμείς ούτε αυτοί. Μόνο μαζί μπορούμε να επιβιώσουμε…

… Αυτός ο πόλεμος πρέπει να τελειώσει. Οι όμηροι και οι Παλαιστίνιοι κρατούμενοι πρέπει να γυρίσουν στα σπίτια τους…

Ο Itamar Schwartz, 22 χρονών, που είπε τα πιο πάνω σε μια έρευνα της Haaretz για τους «Gaza Refuseniks», γεννήθηκε και μεγάλωσε σε θρησκευάμενη οικογένεια, αλλά στα 19 του απέρριψε την θρησκεία. Υπηρέτησε τους πρώτους μήνες της σφαγής στη Γάζα ως διοικητής τανκ ελπίζοντας ότι θα σωθούν οι όμηροι και ότι ο πόλεμος δεν θα κρατήσει πολύ. Οι ελπίδες του κράτησαν λίγο, όταν είδε (και κατάλαβε) τι και γιατί έπρεπε να κάνει στη μεγαλύτερη ανοικτή φυλακή του κόσμου. Ριζοσπαστικοποιήθηκε και έκτοτε είναι αρνητής στράτευσης – με τις πιο πάνω απόψεις.

Απ’ την μια μεριά δεν θα μπορούσε κάποιος παρά να εκτιμήσει τέτοιου είδους συνειδητοποίηση απ’ την μεριά βετεράνων στρατιωτών ενός κατοχικού, απαρτχάιντ καθεστώτος ηλικίας δεκαετιών. Αλλά απ’ την άλλη θα ήταν δύσκολο να αποφύγει το πολύ λίγο – πολύ αργά αυτής της συνειδητοποίησης. Ακόμα κι αν οι πορωμένοι θεοναζί δεν είναι ακόμα η απόλυτη πλειοψηφία στην απαρτχάιντ κοινωνία, ελέγχουν ήδη τους βασικούς μιλιταριστικούς μηχανισμούς.

Απ’ την άλλη μεριά δεν υπάρχει αποφασισμένος αντίπαλός του – εκτός απ’ την Παλαιστινιακή αντίσταση και τους συμμάχους της. Οι εντόπιοι «κοσμικοί» και οι «ροζ» που ανέχτηκαν επί δεκαετίες τις «μικρότερες» σφαγές στη Γάζα και τον συστηματικό εποικισμό της δυτικής Όχθης είτε πίσω απ’ την πρόφαση «δεν ξέραμε» είτε στη λογική «καλύτερα να τους φυλακίζουμε παρά να τους σκοτώνουμε» είναι συνένοχοι, ακόμα κι αν τώρα δηλώνουν αντι-Netanyahu κλπ.

Άνθρωποι σαν τον Itamar θα φύγουν∙ φεύγουν ήδη. Οι περισσότεροι για πάντα. Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απ’ την μεριά του προχωράει με μαθηματική ακρίβεια προς τέλος της «φύσης» του – είναι τόσο απλό…

 

Ένα βραβείο επειγόντως!

Δευτέρα 14 Ιούλη (00.33) >> Η τωρινή εποχή των τεράτων έχει και διασκεδαστικές στιγμές, αν μπορεί κάποιος να τις δει έτσι.

Ο αρχιχασάπης των Παλαιστινίων έκανε (ξανά…) επίσκεψη στο αφεντικό στην Ουάσιγκτον, για να «ρυθμίσει» τις υποθέσεις του – είναι πολλές… Κι εκεί, για να γλύψει (άλλη μια φορά) το ματαιόδοξο αφεντικό, είχε αυτήν την φαεϊνή ιδέα (για την οποία στο ελλαδιστάν, που είναι σύμμαχος πιστός και των δύο, δεν μάθατε τίποτα):

Το πιστεύετε ή όχι, περί αυτού πρόκειται: ο καταζητούμενος παγκόσμια για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας παρέδωσε στο αφεντικό (και ουσιαστικό συνένοχο πλέον στη γενοκτονία!) αντίγραφο της «αίτησής του να δοθεί το νόμπελ Ειρήνης» στο ψόφιο κουνάβι!!! (Πώς και δεν πρότεινε να το μοιραστούν μεταξύ τους; Από μετριοφροσύνη ίσως…)

Θα μπορούσαν να γραφτούν διάφορα «διδακτορικά» γι’ αυτήν την στιγμή: γεωπολιτικής, ηθικής, αισθητικής: ένας μαφιόζος βουτηγμένος ως τις ρίζες των μαλλιών του στο αίμα κολακεύει τον ανισόρροπο capo dei capi προτείνοντας τον για … πάπα!

Το ψόφιο κουνάβι έχει ψύχωση με το «νόμπελ ειρήνης» επειδή έχει δοθεί (και) στον Obama (και μάλιστα τους πρώτους μήνες της θητείας του…), τον Obama που το ψόφιο κουνάβι μισεί. Ο Obama έκανε κάμποσους πολέμους στη διάρκεια των 2 θητειών του, αλλά το «νόμπελ ειρήνης» το είχε ήδη καδράρει. Οπότε (σου λέει το ψόφιο κουνάβι) «γιατί αυτός κι όχι εγώ;»

Η «αίτηση» του καταζητούμενου δολοφόνου αλλά και η «τελετή παράδοσης του αντιγράφου» σπάει ωστόσο όλα τα ως τώρα γνωστά όρια του Θεάματος. Ή, πιο σωστά: η δυτική παρακμή και το Matrix της δεν έχουν όρια: ούτε στον θάνατο και στην καταστροφή, ούτε στη γελοιότητα!

Εν τω μεταξύ, παρά την λογοκρισία του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για τις καταστροφές που (του) προκάλεσαν οι ιρανικές πυραυλικές επιθέσεις, αυτές σιγά σιγά γίνονται γνωστές. Το video στη συνέχεια, τραβηγμένο πιθανά από drone της Hezb’ Allah, δείχνει ό,τι απέμεινε απ’ τις εγκαταστάσεις του (σημαντικού) λιμανιού της Haifa:

 

Η δομή 1

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.13) >> Τα «Στρατιωτικά ενθυμήματα…», εκατοντάδων σελίδων, είναι ένα έργο «αόρατα περιθωριοποιημένο» απ’ την εντόπια εθνικοφροσύνη, δεξιά, αριστερή, κεντροδεξιοαριστερή, σχολική, πανεπιστημιακή, δημαγωγική, κλπ. Όχι, δεν είναι απαγορευμένο! Αλλά δεν θα το βρείτε (και δεν θα το ακούσετε) ποτέ να μοστράρεται στο κέντρο μιας αφήγησης για την επανάσταση του 1821, αντίθετα με άλλα λιγότερο σημαντικά αλλά πολύ περισσότερο μυθοποιημένα κείμενα.

Ο υπότιτλος είναι  «… της επαναστάσεως των ελλήνων 1821 – 1833». Ο συγγραφέας, Νίκος Κασομούλης (1795 – 1872) πολέμησε σε διάφορες περιπτώσεις, αλλά κυρίως υπήρξε ο «γραμματικός», γραμματέας δηλαδή, ενός καπετάνιου – και βρέθηκε ως τέτοιος απεσταλμένος σε διάφορους και διάφορα κατά την διάρκεια του πολέμου. Κρατούσε σημειώσεις, ημερολόγιο, γραπτές αναφορές, για όλους και για όλα. Και ουσιαστικά, τα «στρατιωτικά ενθυμήματα», αντί να ωραιοποιήσουν ή να δικαιολογήσουν οτιδήποτε, περιγράφουν / καταγράφουν την πραγματικότητα ΠΡΙΝ καν την ίδρυση του «νέου ελληνικού κράτους».

Τι καταγράφουν / περιγράφουν;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 2

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.10) >> Κάθε φορά που «ξεσπάει ένα σκάνδαλο» στα μέρη μας (η ιστορία τους είναι η περιληπτική “ανεπίσημη” ιστορία του ελληνικού μοντέλου), από τα «κρέατα του Μπαλόπουλου» επί χούντας ως τη novartis, την siemens, τα Τέμπη, τις υποκλοπές, τον οπεκεπε πιο πρόσφατα, κατασκευάζεται το ίδιο «κύμα λαϊκής αγανάκτησης». Οι δημαγωγοί, ως «4η εξουσία» δεν περιορίζονται στο να κρύβουν, να διαστρεβλώνουν, να εκτονώνουν… Αυτά τα κάνουν, και τα κάνουν καλά – είναι τα μόνα που ξέρουν να κάνουν. Το σημαντικότερο όμως (κατά την περιθωριακή μας άποψη) είναι ότι ηθικολογούν∙ πράγμα που βολεύει κάθε καθεστωτικό κόμμα και κομματίδιο, σε μια μεταφυσική παράσταση «πύρινης ρομφαίας»-σε-αναμονή. Βολεύει επίσης τον μικροαστισμό.

Οι λίγοι, δυστυχώς ελάχιστοι, γνώστες χωρίς προκαταλήψεις της πραγματικής ιστορίας του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου / κοινωνίας ξέρουν ωστόσο

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Η δομή 3

Δευτέρα 7 Ιούλη (00.08) >> Η δομή, το μοντέλο του πολιτικού προσοδισμού, είναι «μεσοτοιχία» με το οργανωμένο έγκλημα. Μοιράζονται τις ίδιες βασικές αρχές. Το καθένα μόνο του αλλά (ακόμα καλύτερα!!!) και τα δυο μαζί, έχουν σημαντικά πλεονεκτήματα:

Α) Είναι πολύ φτηνότερος (για τα αφεντικά) τρόπος διοίκησης και ελέγχου του πληθυσμού σε σχέση με το μοντέλο της αυστηρής, συγκροτημένης θέσμισης. Δείτε, για παράδειγμα, πόσα πλήρωσαν-οι-από-κάτω για την «σωτηρία των τραπεζών» και πόσα ΔΕΝ πλήρωσαν εκείνοι που λεηλάτησαν τα ασφαλιστικά ταμεία για την σωτηρία τους (την ποιά;;;;). Σ’ εκείνους που ΔΕΝ πλήρωσαν γι’ αυτήν την λεηλασία συμπεριλαμβάνονται και διάφοροι τραπεζίτες, μεγάλοι μέτοχοι, κλπ.

Β) Είναι ιδιαίτερα ευέλικτος και προσαρμοστικός τρόπος διοίκησης και ελέγχου σε συνθήκες «κρίσης», «έκτακτης ανάγκης» κλπ. Θυμηθείτε ότι μια μέρα του Φλεβάρη του 2012 ο βασικός μισθός υποτιμήθηκε κατά 25% (και 35% για τους καινούργιους…) και απαγορεύτηκαν οι συλλογικές συμβάσεις – χωρίς να τρέξει τίποτα. Αντίθετα υπήρξε μια προσαρμογή: το αίτημα για διορισμό-του-παιδιού-στο-δημόσιο μετατράπηκε σε αίτημα για πρόληψη-του-παιδιού-με-οκτάμηνη-σύμβαση-σε-κάποιον-ιδιώτη-εργολάβο-του δημόσιου.

Γ) Είναι αυτή η δομή εύκολη στην ιδεολογική και κοινωνική αναπαραγωγή της. Με όρους «ελεύθερης αγοράς» οι υπερασπιστές της θα μπορούσαν να την χαρακτηρίσουν ακόμα και αξιοκρατική: ό,τι μπορεί ο καθένας, αρκεί να είναι «καθένας».

(Γιατί τα θυμίζουμε όλα αυτά; Από συνήθεια; Όχι! Από εργατική κακοήθεια!!….)

Ο φονικός θίασος – και το κοινό του

Δευτέρα 23 Ιούνη (00.09) >> Αν θέλετε (αν το αντέχετε) μπορείτε να αρχίσετε να κρατάτε σημειώσεις απ’ τα βάθη των ημερών. Κάτι σαν ημερολόγιο. Για να δείτε, μετά από κάποιο καιρό, πως προχωράει και εξελίσσεται ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος μέσω πληθυσμών που υπνοβατούν. Υπνοβατούν αλλά και «κάτι καταλαβαίνουν»: τόσο όσο χρειάζεται για να φοβούνται.

Την περασμένη Τρίτη ο χρήστης ουσιών τσουρομαδηΜέρτς το ξεστόμισε:

Χαρείτε τον και να μιλάει:

Δεν έδωσε παραπάνω εξηγήσεις – στο «νέο γερμανικό κράτος» εδώ και κάτι χρόνια οι βρωμοδουλειές είναι εύκολα εννοούμενες.

Ένας εντόπιος επαγγελματίας ακροδεξιός, μόνιμος στην τελευταία σελίδα της καθεστωτικής «καθημερινής», ανέλαβε δυο μέρες μετά να κάνει λιανά τον τοξικό γερμανό πρωθυπουργό στο κοινό του:

Παλιές «εξηγήσεις». Τα έλεγε ο αλεξιπτωτιστής κατά της αλγερινής αντίστασης και ύστερα κομματάρχης φασίστας Le Pen απ’ την δεκαετία του ’80: «τον πολιτισμό μας και τα μάτια σας». Αλλά ας μην κατηγορούμε το κάθε φασισταριό για έλλειψη φαντασίας. Η ωμή βαρβαρότητα ήταν και παραμένει το κύριο έως μοναδικό προσόν τους.

Δυστυχώς ενώ το κάθε κάθαρμα είτε γρυλίζει είτε βρυχάται, υπάρχει γύρω μια μάλλον δομική αδυναμία αντίληψης της κατάστασης. Ή, αν δεν είναι διανοητικό ζήτημα, είναι σίγουρα πολιτικό: ένας γερμανός πρωθυπουργός μπορεί να μιλάει για «όλους τους» (που αναθέτουν βρωμοδουλειές…) αλλά ΔΕΝ σηκώνονται και οι πέτρες εναντίον τους. Αν και είναι ξεκάθαρο ποιοι είναι αυτοί οι «όλοι τους» και, το λιγότερο, πόσο βαθιά στο αίμα βρίσκονται ήδη, και αυτοί και οι κολαούζοι τους – όπως ο γραφικός της «καθημερινής» (καθόλου ο μόνος εκεί) ας πούμε.

Σε κάθε περίπτωση η «βρωμοδουλειά» έχει όνομα. Και οι «όλοι τους» επίσης:

…. Όπως στο ουκρανικό πεδίο μάχης έτσι και στο μεσανατολικό οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί, με «βιτρίνες» και «εργολάβους» αλλά διαρκώς πίσω, δίπλα και πάνω απ’ αυτές, κάνουν τον ίδιο πόλεμο, εναντίον του ευρασιατικού project: εναντίον της Μόσχας και της Τεχεράνης προς το παρόν (έχοντας την αυτοκτονική βεβαιότητα ότι «τους παίρνει»…) ελπίζοντας ότι αν-όλα-πάνε-καλά το Πεκίνο θα «απομονωθεί» σε μικρές περιοχές της ανατολικής ασίας…

Αυτό γράφαμε για τελευταία φορά την περασμένη Δευτέρα, και δεν είναι σοφία. Κι εδώ, δυστυχώς, στη «μη σοφία», έγκειται το σοβαρό πρόβλημα που, μεταξύ άλλων, επιτρέπει σε κάθε λούμπεν δημαγωγό, σε κάθε έμμισθο «παραγωγό κοινής γνώμης», να κινείται όπως το ψάρι στο νερό.

Πριν 40 χρόνια, ακόμα και πριν 20 (το 2003 ας πούμε, με την εισβολή αμερικάνων και λοιπών «προθύμων» στο ιράκ «για να μην αποκτήσει όπλα μαζικής καταστροφής, πυρηνικά, χημικά, βιολογικά…» – κάτι θυμίζει, κάτι θυμίζει…) πολλές χιλιάδες δυτικών υπηκόων ήταν σε θέση να καταλάβουν ακαριαία το βασικό: αυτό είναι ιμπεριαλιστική επίδειξη πυγμής, τελεία και παύλα! Σήμερα όχι μόνο μια τέτοια επίγνωση είναι αισχρά μειοψηφική αλλά, κυρίως, έχει αντικατασταθεί με (περίπου) «ποδοσφαιρικού» τύπου αντίληψη της καπιταλιστικής πραγματικότητας∙ όταν δεν είναι «αστυνομικού» είδους εννόηση της ιστορίας.

Με άλλα λόγια ο βαθύτερος λόγος που ένα κάθαρμα / πολιτική βιτρίνα τύπου τσουρομαδηΜέρτς και πολλά άλλα καθάρματα του κοινωνικού βάλτου μιλάνε με άνεση για «επικίνδυνους μουλάδες» δεν είναι μόνο οι άσπρες σκόνες που σνιφάρουν. Αλλά επιπλέον (και σημαντικότερο) το ότι «τους παίρνει» να μας φτύνουν-στα-μούτρα, καθότι η κρατική / καπιταλιστική βία σε κάθε κλίμακά της θεωρείται πια λίγο πολύ αναπόφευκτη – αν όχι εύλογη.

Ακόμα και πριν 20 χρόνια δεν χρειαζόταν να ξέρει κάποιος αν «η σωστή μεριά της ιστορίας» (τι απεριόριστο θράσος!!!) σημαδεύει άσπρους, μαύρους, κίτρινους, ή κόκκινους∙ αν οι στόχοι των δυτικών αφεντικών είναι μουσουλμάνοι, χριστιανοί, βουδιστές, σιντοϊστές ή άθεοι∙ αν το κατηγορητήριο εναντίον τους περιλαμβάνει «πυρηνικά», «υδροηλεκτρικά» ή ότι είναι ζόμπι∙ αν μας «απειλούν» επειδή «κάνουν πολλά παιδιά» (όπως οι Βόσνιοι ή οι Παλαιστίνιοι) ή επειδή οι αγελάδες τους κλάνουν μεθάνιο και καταστρέφουν το κλίμα, ή επειδή «βασανίζουν τις γυναίκες» (;;;;) ή επειδή δεν έχουν χάρτινα καλαμάκια… Ήταν υπεραρκετό το ότι ξέραμε τι είναι τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ αφεντικά∙ ότι ξέραμε την ιστορία τους∙ ότι ξέραμε πόσο αίμα και πόσο πόνο έχουν προκαλέσει οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί και οι σύμμαχοί τους σ’ όλο τον πλανήτη (συμπεριλαμβανόμενου του 1ου κόσμου!!!!) για να έχουμε το πετρέλαιό ΜΑΣ, το ουράνιό ΜΑΣ, το κάδμιο και το λίθιό ΜΑΣ – και την πάμφτηνη εργασία του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Ήταν αρκετό ότι ξέραμε πως ο σταυρός και το μπαρούτι, οι ιεραπόστολοι και οι συνταγματάρχες, διαδεχόταν πάντα το ένα το άλλο και οι μεν τους δε, σ’ όλες τις «επιχειρήσεις απελευθέρωσης» του πλανήτη∙ κατάκτησής του δηλαδή. Ήταν σημαντικό ότι ξέραμε, εν τέλει, σε πόσο μεγάλο βαθμό είχαν ανάγκη τη συνενοχή μας. Είτε ενεργητική, είτε παθητική.

Αυτά ήταν αρκετά… Και τα ξέραμε, σε ικανοποιητικά κοινωνικο-πολιτικά μεγέθη.

… Ειπώθηκαν φοβερά πράγματα κατά των Ινδιάνων, κι άλλωστε δεν γνωρίσαμε ποτέ κανέναν ζωντανό από κοντά. Αλλά δεν χρειαζόταν. Ξέραμε πολύ καλά πόσο κακούργος ήταν ο δικός μας στρατός…

Έτσι ήταν τα πράγματα. Απ’ ότι όλα δείχνουν όχι πια. Γιατί;

Οι τεχνικοί, πολιτικοί και ιδεολογικοί μετασχηματισμοί των δυτικών κοινωνιών τα τελευταία 20 – 25 χρόνια∙ η αδιαπραγμάτευτη, ακόμα και στη χρεωκοπία της, ανάδυση του Εαυτού – Κεφάλαιο∙ ο τρομακτικός μικρο-μοριακός εγωϊσμός∙ ο μικροαστισμός ως «διόδια» για όνειρα και προσδοκίες κοινωνικής ανόδου που δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ∙ οι καθημερινές παράνοιες∙ η διάχυση της δημαγωγίας απ’ τα μονόδρομα media (ραδιοτηλεοράσεις) στα αμφίδρομα (antisocial media)∙ η ανάδειξη των «ψυχολογικών προβλημάτων» ως η κατάντια της ενσωμάτωσης των καπιταλιστικών κανόνων («όλοι εναντίον όλων»)∙ τα «ήπια» (καθόλου τέτοια!) ηρεμιστικά και ψυχοφάρμακα∙ εν τέλει αυτό που διάφοροι κοινωνιολόγοι μελετούν εδώ και χρόνια ως νηπιοποίηση μέσω της επέκτασης του τριτογενούς τομέα στον καταμερισμό εργασίας: εντελώς επιγραμματικά αυτά (και άλλα…) έχουν κάνει σχεδόν καθεστώς εκείνο που ο πολύς Zbigniew Brzezinski είχε προτείνει τον Σεπτέμβρη 1995 στη «σύναξη των πολιτικών βιτρινών» στο ξενοδοχείο Fairmont του San Francisco ως το «μέλλον των μαζών»: tittytainment… Φτηνή διατροφή (titty: θηλασμός απ’ τα βυζιά της βιομηχανίας τροφίμων) + φτηνή, μαζική διασκέδαση.

Τα ενήλικα νήπια, όπως ακριβώς και τα ανήλικα, φτιάχνουν (και χαλάνε) τους κόσμους τους ακτίνας μερικών μέτρων γύρω απ’ τους εαυτούς τους. Όλα τα υπόλοιπα είναι «εικόνες στις ειδήσεις»… Ενοχλητικές, ελκυστικές, ευχάριστες, δυσάρεστες – αλλά πάντα εκτός ευθύνης.

Γι’ αυτό η κάθε πρωτοκοσμική πολιτική βιτρίνα κι ο κάθε σφουγγωλάριος μοστράρουν τα σιχαμερά τους οπίσθια ως αρετή: στις δυτικές κοινωνίες / παιδικούς σταθμούς τα ενδιάμεσα στάδια της καθήλωσης στο πρωκτικό στάδιο είναι must.

«Έξω οι παράνομοι»; Ή…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.13) >> Ή «κάτω η εργατική τάξη»; Στο φιλοθεάμον κοινό κάθε είδους η εκστρατεία του ψοφιοκουναβιστάν κατά των «παράνομων μεταναστών» έχει γίνει δεκτή ως τέτοια. Άλλοι την υποστηρίζουν, άλλοι την καταγγέλλουν. Είναι έτσι όμως;

Οι μετανάστες εργάτες στις ηπα είναι «κατηγοριοποιημένοι». H-1B, H-2B, H-2A, H-1C και Η-3 είναι οι κατηγορίες που έχουν «άδεια εργασίας».

H κατηγορία H-1B αφορά ειδικευμένους, κατόχους bachelor ή ανάλογης εμπειρίας σε συγκεκριμένο αντικείμενο…

Η κατηγορία Η-2Β αφορά ανειδίκευτους (ή «μισοειδικευμένους») σε τομείς εκτός αγροτικής εργασίας (υπηρεσίες, οικοδομή, βιομηχανία), με συμβάσεις «ορισμένου χρόνου»…

Η κατηγορία H-2A αφορά τους αγρο-εργάτες…

Η κατηγορία Η-1C αφορά ειδικά νοσοκόμους / νοσοκόμες, που μπορούν να δουλέψουν έως 3 χρόνια…

Τέλος, η κατηγορία Η-3 αφορά ξένους που μπαίνουν στην αμερικανική αγορά εργασίας για λόγους εκπαίδευσης σε τομείς που δεν υπάρχουν στις χώρες τους, αλλά δεν πρόκειται να δουλέψουν στις ηπα…

Ο αμερικανικός καπιταλισμός πάσχει από μεγάλη «έλλειψη εργατών» στις χειρωνακτικές δουλειές για λόγους πολιτισμικούς – εύκολα κατανοητούς… Συνεπώς δέχεται «παράνομους» μετανάστες υπό την προϋπόθεση ότι θα αναζητούν δουλειά στους τομείς που χρειάζονται τα αφεντικά.

Δύο είναι οι κύριες κατηγορίες για τους «παράνομους»: η H-2A (αγρο-εργάτες) και η H-2B (υπηρεσίες, οικοδομή, βιομηχανία). Υπάρχει όμως μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές. Οι αγρο-εργάτες Η-2A (εξαιτίας της εποχικότητας) έχουν το δικαίωμα να αλλάζουν εργοδότες. Αντίθετα, για τους H-2B η «προσωρινή προστασία» (όχι κανονική visa) και η ανάλογη άδεια εργασίας συνδέονται άμεσα και στενά με τον εργοδότη. Αυτό σημαίνει ότι οι μετανάστες εργάτες της δεύτερης κατηγορίας (Η-2Β) είναι πολύ δύσκολο να οργανωθούν διεκδικώντας οτιδήποτε κατά των αφεντικών τους (γιατί αν απολυθούν κινδυνεύουν από απέλαση), σε σχέση με τους αγρο-εργάτες (Η-2A) που έχουν μεγαλύτερη άνεση κινήσεων.

Αλλά ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τον περασμένο Αύγουστο μια δικαστική απόφαση απαγόρευσε στους H-2A μετανάστες αγρο-εργάτες να δημιουργήσουν συνδικάτα σε 17 πολιτείες των οποίων τα αγροαφεντικά είχαν ζητήσει την απαγόρευση: Τζιόρτζια, Κάνσας, Νότια Καρολίνα, Αρκάνσας, Φλόριντα, Αϊντάχο, Ινδιάνα, Αιόβα, Λουιζιάνα, Μισσούρι, Μοντάνα, Νεμπράσκα, Βόρεια Ντακότα, Οκλαχόμα, Τενεσσί, Τέξας και Βιρτζίνια. Απαγορεύτηκε επίσης ο συνδικαλισμός των μεταναστών αγρο-εργατών που δουλεύουν σε συγκεκριμένες αγρο-επιχειρήσεις οπουδήποτε στις ηπα…

Τι επιδιώκει λοιπόν το ψοφιοκουναβιστάν; Να χρεωκοπήσουν τα αφεντικά που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες / μετανάστριες επειδή είναι «παράνομοι»; Όχι βέβαια!!! Ψηφοφόροι του είναι (τα αφεντικά)!!!

Ο Edgar Franks, στέλεχος του ανεξάρτητου συνδικάτου αγρο-εργατών Familias Unidas Por La Justicia στην πολιτεία της Ουάσιγκτον εξηγεί:

… Ο στόχος είναι να φιμωθεί η οργάνωση. Να απελαθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εργάτες, και να ξανα-εισαχθούν ανάλογοι αριθμοί με διαφορετικό καθεστώς, μέσω διακρατικών συμφωνιών, που θα εξαρτώνται απ’ τους εργοδότες τους (και τις πρεσβείες τους), κάτι κοντά στο H-2B. Να είναι κάτω απ’ τον έλεγχο των εργοδοτών τους, χωρίς δικαιώματα. Αυτό θα κάνει πολύ δυσκολότερη (αν και όχι εντελώς αδύνατη) την οργάνωσή τους…

Τώρα, πράγματι, «βγάζει νόημα» η λύσσα του ψοφιοκουναβιστάν! Είναι γνωστό ότι μεταξύ των αγρο-αφεντικών στις ηπα (και όχι μόνο…) γίνεται ακόμα και «εμπόριο» αγρο-εργατών, αν αυτοί είναι φοβισμένοι για να διαμαρτυρηθούν ή έχουν πολύ μεγάλη ανάγκη. Ας μην συζητήσουμε για απλήρωτες ή/και υποχρεωτικές υπερωρίες, καθυστερήσεις στους μισθούς, κλπ. Για να γίνει η “america great again” προφανώς και χρειάζεται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες εργάτες∙ αλλά όχι να έχουν και δικαιώματα, απαιτήσεις, αντιθέσεις – εε;

Καταργώντας ταυτόχρονα διάφορες δημόσιες υπηρεσίες σχετικές με τον έλεγχο της αγοράς εργασίας, ο πραγματικός στόχος του ψοφιοοκουναβιστάν ΔΕΝ είναι η εξαφάνιση των «παράνομων» μεταναστών εργατών απ’ την αμερικανική «αγορά εργασίας» αλλά το ακριβώς αντίθετο: η υποτίμηση πολύ περισσότερων εργατών, μεταναστών ή ντόπιων, σε καθεστώς υποταγμένης επιβίωσης, ως να είναι «παράνομοι».

Νόμος και τάξη! Επειδή…

Δευτέρα 16 Ιούνη (00.08) >> Το ψοφιοκουναβιστάν ως «έκφραση» συγκεκριμένων καπιταλιστικών συμφερόντων θέλει και προσπαθεί να αντεπιτεθεί στο πολύχρονο και μαζικό κίνημα fight for 15, στις επιτυχίες του και, κυρίως, στις εργατικές υποκειμενικότητες που το δημιούργησαν και το γιγάντωσαν.

Κι εδώ αρχίζουν τα σοβαρά προβλήματα με τους υποτιθέμενους «συμμάχους των κατατρεγμένων»: τους λεγόμενους «δημοκρατικούς» στις ηπα ή όπως αλλιώς λέγονται αλλού. Είναι, άραγε, οι «καλοί» της υπόθεσης; Όχι βέβαια!!! Αυτοί που ενεργητικά ή παθητικά στήριζαν το γκουβέρνο του νυσταλέουJo και τους πολέμους του στο ουκρανικό και στο μεσανατολικό πεδίο μάχης το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι η κατάσταση της πολυεθνικής εργατικής τάξης στις ηπα ή οπουδήποτε αλλού! Οι λογαριασμοί τους με το ψοφιοκουναβιστάν είναι εντελώς διαφορετικοί. Αφορούν τη νομή της εξουσίας.

Οι προχθεσινές (Σάββατο 14 Ιούνη) διαδηλώσεις «no kings» κατά του ψόφιου κουναβιού σ’ όλη την αμερικανική επικράτεια «χώνεψαν» την επίθεση κατά των εργατών (των μεταναστών κατ’ αρχήν), την έβγαλαν απ’ το πεδίο του ταξικού ανταγωνισμού, και την έφεραν στα μέτρα μιας υπερπολιτικής σύγκρουσης εν όψει των «ενδιάμεσων εκλογών» σε 1,5 χρόνο.

Αν έπρεπε να κριθούν από μόνες τους αυτές οι διαδηλώσεις το ζήτημα θα ήταν διαφορετικό: οι ένοπλες επιθέσεις (μεμονωμένων…) ακροδεξιών και οι δολοφονίες «δημοκρατικών» που έγιναν στη διάρκεια αυτών των κινητοποιήσεων μπορεί μελλοντικά να εκτιμηθούν ως εισαγωγή σε «εμφύλιο πόλεμο». Μόνο που αυτός (αν προχωρήσει…) δεν πρόκειται να είναι τάξη εναντίον τάξης∙ αλλά κυκλώματα εναντίον κυκλωμάτων, μαφίες εναντίον μαφιών, πατερναλισμοί εναντίον πατερναλισμών. Διαφορετικά μοντέλα κρατικής και παρακρατικής οργάνωσης.

Τέτοιοι ήταν πάντα οι καθεστωτικοί «φίλοι της εργατικής τάξης». Και τέτοιοι παραμένουν. Δούρειοι ίπποι στο black life matters (με την συνενοχή και την συνεργασία, φυσικά, των στελεχών του blm!), δούρειοι ίπποι παντού.

Παλαιστίνη 1

Οι ultras της Paris Saint–Germain προχτές στο γήπεδο… Οι πολλοί περισσότεροι στο Παρίσι, εκδήλωσαν την ίδια διάθεση για τη Γάζα (μαζί με την χαρά για το 5-0 επί της Inter), με περισσότερο δυναμικό τρόπο…  

Δευτέρα 2 Ιούνη (00.30) >> Η δήθεν ηθική συνείδηση πολλών και διάφορων πρωτοκοσμικών στριφογυρνάει μεταξύ ύπνου και ξύπνιου. Προσπαθεί να αλλάξει πλευρό: «μήπως, ρε παιδάκι μου, δεν πρέπει να υποστηρίζουμε άλλο το ‘δικαίωμα αυτοάμυνας’ του ισραήλ;». «Μήπως αυτός ο Netanyahu είναι υπερβολικός;». «Λες να γίνονται εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εκεί πέρα;».

Είναι ιστορική κατάκτηση της δυτικής, λευκής, χριστιανικής «ανωτερότητας»: την βαρβαρότητά της μπορεί να την συσκευάζει σε κάποια δήθεν μεταμέλεια (όταν αυτή η βαρβαρότητα αποτυγχάνει στους πολιτικούς στόχους της). Τα «συγχωροχάρτια» (κάθε είδους) είναι δική της εφεύρεση.

Κι έτσι ξαφνικά (καθόλου έτσι!) η δυτική δημαγωγία έχει αρχίσει να πλημμυρίζει από δήθεν «μετανοιωμένους», που δεν αντέχουν να πεθαίνουν τα παιδιά στη Γάζα από πείνα. Άντεξαν όλους τους υπόλοιπους τρόπους δολοφονίας δεκάδων χιλιάδων αμάχων όλων των ηλικιών∙ και άντεξαν το Αίμα των Άλλων για πάνω από 600 μέρες και νύχτες. Άντεξαν τις δολοφονίες μωρών, εγκύων, μη εγκύων, ανδρών, γυναικών, ενήλικων, ανήλικων, Παλαιστίνιων, μη Παλαιστίνιων, μουσουλμάνων, χριστιανών, άθεων, με βόμβες, σφαίρες, κατεστραμμένα νοσοκομεία, διαλυμένα δίκτυα ύδρευσης, γκρεμισμένα σπίτια… Και τώρα είναι (αυτές οι δήθεν ηθικές πρωτοκοσμικές συνειδήσεις) έτοιμες να «σκίσουν τις πλεξούδες τους» (τα πληκτρολόγιά τους κυρίως) υπέρ του «δικαιώματος» των Παλαιστίνιων να δολοφονούνται … χορτάτοι.

Αυτή η μαζική δυτική, οριενταλιστική σαβούρα της δήθεν μεταμέλειας είναι ο βούρκος που επιστρατεύεται για να πνίξει τη νικήτρια Παλαιστινιακή αντίσταση – και την απελευθέρωση όλων απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι. Συνεχίζει να τραυλίζει τα περί «εγκλημάτων της Hamas στις 7 Οκτώβρη», αλλά στη ζυγαριά της αυτά τα (ανύπαρκτα!) εγκλήματα της αντίστασης μέσα σε 3 ή 4 ώρες βαραίνουν πια κάπως λιγότερο απ’ τα έργα και τις ημέρες του «δικαιώματος αυτοάμυνας» του κατοχικού καθεστώτος επί 15.000 ώρες.

Η βαρβαρότητα της κατοχής της Παλαιστίνης είναι ηλικίας πολλών δεκαετιών. Δεν «γεννήθηκε» τον Μάη του 2025. Όσοι νοιάζονται για τους ανθρώπους ξέρουν τι έγινε (και κυρίως τι ΔΕΝ έγινε) απ’ την μεριά των Παλαιστίνιων στις 7 Οκτώβρη του 2023∙ ξέρουν γιατί έγινε∙ ξέρουν ποια είναι η «φύση» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ ξέρουν (ήξεραν πάντα) τι ψέματα και παραμύθια θα πει και τι θα κάνει για να ικανοποιήσει την δίψα του για θάνατο.

Αυτές οι δήθεν ηθικές, δήθεν μετανοιωμένες συνειδήσεις θέλουν να συνεχίσουν τον ύπνο του δικαίου (του πρωτοκοσμικού δικαίου): να μπει βρε αδερφέ ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα! Δεν θέλουν το τέλος του απαρτχάιντ! Στον πυρήνα τους είναι ολοκληρωτισμός με ευαισθησίες. Φασισμός με ανθρώπινο πρόσωπο…

Το απαρτχάιντ, έργο πρωτοκοσμικό και συνειδητό, που είναι η πραγματική και μοναδική γραμμή πόνου και θανάτου στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, αυτό δεν τις ενοχλεί. Μπορεί να ξέρουν ή απλά να διαισθάνονται ότι το απαρτχάιντ «δεν είναι πρόβλημα», «δεν είναι έγκλημα», «δεν είναι γενοκτονία», «δεν είναι ολοκαύτωμα»: είναι απλά η απόδειξη της δυτικής, πρωτοκοσμικής ανωτερότητας. Στο κάτω κάτω: στην «ειρήνη του απαρτχάιντ» κάτι έχουν να τρώνε…

Προσέξτε: η B’Τselem είναι ισραηλινή οργάνωση υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων στις «κατεχόμενες περιοχές». Δεν αμφιβάλλουμε για την εντιμότητα των μελών της∙ και αν αυτές οι δήθεν ηθικές πρωτοκοσμικές συνειδήσεις που τώρα νοιώθουν μια κάποια φαγούρα είχαν έστω και ελάχιστη αξιοπρέπεια, θα έπρεπε να την έχουν κάνει σημαία τους εδώ και χρόνια (χωρίς να κινδυνεύουν να κατηγορηθούν για …. «αντισημιτισμό»…).

Προσέξτε: ημερομηνία 12 Γενάρη 2021 (πολύ πριν τα υποτιθέμενα “εγκλήματα της Hamas στις 7 Οκτώβρη”…)

Τίτλος: Ένα καθεστώς Εβραϊκής ανωτερότητας απ’ τον Ιορδάνη ποταμό ως την Μεσόγειο θάλασσα: ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ.

Κείμενο: Το ισραηλινό καθεστώς εφαρμόζει σ’ ολόκληρη τη έκταση που ελέγχει (την κρατική ισραηλινή έκταση, την ανατολική Ιερουσαλήμ, την Δυτική Όχθη, και την λωρίδα της Γάζα) ένα καθεστώς απαρτχάιντ. Μια οργανωτική αρχή είναι που αποτελεί την βάση μια μεγάλης γκάμας των ισραηλινών πολιτικών: η ενίσχυση και η διατήρηση της ανωτερότητας μιας ομάδας – των εβραίων – πάνω σε μια άλλη – τους παλαιστίνιους.

Η B’Tselem απορρίπτει την εννόηση του ισραήλ ως δημοκρατίας (στο εσωτερικό της πράσινης γραμμής) που ταυτόχρονα ασκεί μια μόνιμη στρατιωτική κατοχή (πέρα απ’ αυτήν). Η B’Tselem έχει φτάσει στο συμπέρασμα ότι το όριο του να οριστεί το ισραηλινό καθεστώς ως απαρτχάιντ έχει ξεπεραστεί αφού εξέτασε την συσσώρευση των πολιτικών και των νόμων που έχει επινοήσει το ισραήλ για να περιχαρακώσει τον έλεγχό του πάνω στους παλαιστίνιους.

«Ψιλά γράμματα» που δεν ενόχλησαν ποτέ τις «ανθρωπιστικές» πρωτοκοσμικές συνειδήσεις. Κι ούτε πρόκειται να τις ενοχλήσουν. “Μια χαρά είναι το απαρτχάιντ” – για τις δουλειές και τις δουλίτσες…

 

Ο πόλεμος εντός

Δευτέρα 26 Μάη >> Η είδηση της δολοφονίας δυο υπαλλήλων της θεοναζί πρεσβείας στην Ουάσιγκτον έκανε τον «κύκλο» της διεθνώς, προκαλώντας αγανάκτηση και τα λοιπά. Κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία να εκδηλώσουν εκείνο που υπάρχει «σιωπηλά» στο μυαλό όλων των θεοναζί, ειδικά εφόσον ηττώνται στρατιωτικά. Ο δεξιός αμερικάνος βουλευτής Randy Fine, για παράδειγμα, ζήτησε (ως απάντηση στην δολοφονία των δυο) να «αντιμετωπιστεί η Γάζα όπως αντιμετωπίστηκε η ιαπωνία στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, έτσι ώστε να συνθηκολογήσει: να ισοπεδωθεί με κανά δυο ατομικές βόμβες…»

Κατά τα υπόλοιπα η κυκλοφορία-της-είδησης άφησε το αναμενόμενο κατακάθι: «κάποιος μουσουλμάνος φανατικός απέδειξε πόσο σοβαρός και επικίνδυνος είναι ο αντισημιτισμός σήμερα». Λαμπρά – περιμένατε κάτι διαφορετικό;

Ο 31 χρονών Elias Rodriguez (ο δολοφόνος) δεν είναι ωστόσο ούτε μουσουλμάνος, ούτε άραβας. Είναι γνήσιος αμερικάνος, απ’ το Σικάγο. Με την συνηθισμένη διαδρομή των νεαρών αμερικάνων που σπουδάζουν, και ιδιαίτερη προσοχή και ενασχόληση με τα ζητήματα τα σχετικά με την δυτική αποικιοκρατία στην αφρική. Για ένα κάποιο διάστημα στο παρελθόν ήταν μέλος του γνωστού στις ηπα «κόμματος για τον σοσιαλισμό και την ελευθερία» (party for socialism and liberation / PSL), μιας μαρξιστικής / λενινιστικής οργάνωσης που δημιουργήθηκε το 2004 μετά από διάσπαση στο «workers world party». Η οργάνωση υποστηρίζει την Παλαιστινιακή αντίσταση, αλλά αρνείται ότι ο Rodriquez ήταν μέλος της τα τελευταία χρόνια…

Πιθανό να σας ενδιαφέρουν ορισμένα αποσπάσματα απ’ την πολιτική άποψη του Rondriguez, την οποία δημοσιοποίησε (από ανάρτησή του) ο δημοσιογράφος Ken Klippenstein:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.