Tag: ιδεολογία

Blow up 4

Δευτέρα 27 Σεπτέμβρη>> Αντίθετα, εκείνο που πλασσάρεται σαν «αριστερά» (με την ευρεία έννοια) προσπαθεί να μείνει as usual. Από την άγνοια για την γενετική μηχανική ένα μεγάλο μέρος της, και οπωσδήποτε του στελεχικού δυναμικού της, έχει περάσει στην απώθηση. «Δεν είναι τα εμβόλια το θέμα…» λένε, σε διάφορες παραλλαγές. Μερικοί πονηροί το προχωρούν περισσότερο: «Με τα εμβόλια ασχολούνται οι φασίστες…»

Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά και επαναλήφθηκε έκτοτε άπειρες φορές ότι «τα εμβόλια θα μας σώσουν»; Την περασμένη άνοιξη, του 2020, ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη το πρώτο βήμα τρομοκρατίας και διάλυσης των συνταγμάτων. Την ίδια ακριβώς εποχή άρχισε η προπαγάνδα του «μετά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά, η ζωή θα είναι αλλιώς» με την μορφή σοφού αξιώματος. Χωρίς να εξηγείται το γιατί η αντιμετώπιση ενός ιού θα «αλλάξει τα πάντα» – λες και ήταν η πρώτη ίωση στην ιστορία του ανθρώπινου είδους…

Δεν θα χρειαζόταν ιδιαίτερη έρευνα για να διαπιστώσει κάθε ενδιαφερόμενος ότι η «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για λόγους υγείας» δεν ήταν η πρώτη αλλά η τρίτη στον 21ο αιώνα («γρίπη των πτηνών» και «γρίπη των χοίρων» είχαν προηγηθεί), ήταν όμως πράγματι η πρώτη τόσο καλά και βίαια οργανωμένη. Δεν θα χρειαζόταν επίσης μεγάλη σοφία για να καταλάβει κάθε ενδιαφερόμενος ότι «κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης» σημαίνει μεταφορά του κέντρου των αποφάσεων (ή της αιτιολόγησής τους) σε συγκεκριμένους κάθε φορά μηχανισμούς «ειδικών», που «ξέρουν». Ποιοι ήταν αυτοί οι μηχανισμοί στη συγκεκριμένη περίπτωση; Όχι εκείνοι που φαίνονταν (οι αγορασμένοι απ’ τις big pharma «ειδικοί» για παράδειγμα…) αλλά εκείνοι που όριζαν το timing και την «ποιότητα» της «κυρίως επίθεσης στον αόρατο εχθρό». Οι φαρμακομαφίες. Ο εκπρόσωπος του αμερικάνικου βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κυρ Βασίλης (ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων, aka Bill Gates) έλαμψε στο προσκήνιο για μερικούς μήνες – ίσα για να θυμίζει ότι το επίδικο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας μόνο σχέση με την υγεία δεν είχε. Οι ίδιες οι εταιρείες και τα logo τους άρχισαν να γίνονται διάσημα ήδη απ’ τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 – γιατί άραγε;

Χωρίς «τον άσσο στο μανίκι» (δηλαδή τις εφαρμογές των genetics) όλα τα υπόλοιπα θα ήταν απλά αδιέξοδα: οι μαζικές κατ’ οίκον φυλακίσεις, το κουρέλιασμα των συνταγμάτων και των θεσμίσεων υπέρ των ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, το δημαγωγικό carpet bombing, η δημιουργική λογιστική θανάτου, οι «κοινές δεξαμενές»… Κάθε ένα απ’ αυτά είχε ειδικό περιεχόμενο, την ιδιαίτερη στόχευσή του, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά ο άξονας περιστροφής και η «πηγή» νοηματοδότησης κάθε «μέτρου για την δημόσια υγεία» ήταν διακριτά: όλα επρόκειτο να ξεπεραστούν με τη «λύση του δράματος», απ’ τον «από μηχανής θεό»: την γενετική μηχανική. Σαν κομμάτια ενός παζλ αποκάλυπταν την «εικόνα» μόνο όταν τοποθετούνταν στο σωστό πλαίσιο.

Δείτε, για παράδειγμα, το ζήτημα του ψηφιακού, υγιεινιστικού (ή και συμπεριφορικού) φακελώματος. Ή δείτε την σύνδεση εργασίας και πλατφορμιασμών (που, πάντως, δεν είναι ακόμα γενικευμένη ούτε καν στην ευρώπη). Δε νοείται φακέλωμα – για – το φακέλωμα, ούτε εργασιακή πειθαρχία – για – την – εργασιακή πειθαρχία. Και τα δύο βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και μερικά χρόνια. Όμως με τρόπο τυχαίο, σποραδικό, μέσα από πρωτοβουλίες αφεντικών (κυρίως στις ηπα), και με «εργαλείο» τα wareables, σαν φορητές μηχανές διαρκούς καταγραφής της «κατάστασης της υγείας» καθενός που φοράει ένα από δαύτα.

Μπορεί να υποθέσει ο καθένας ότι τέτοιου είδους αλγοριθμικές αυτό-φυλακίσεις είχαν (και έχουν) προοπτική… Όμως η προοπτική με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, η προοπτική δηλαδή με βάση την ατομική επιλογή, είναι αργή. Πολύ αργή. Ακόμα κι έτσι, μέσω των wareables και των data υγείας, το τέλος της διαδρομής θα ήταν αυτό: η precision medicine. Όχι, όμως, και το τεχνικό της υπόστρωμα!!! Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και η «έξοδος / λύση» της γενετικής μηχανικής, όχι απλά επιτάχυνε άγρια και βίαια μια διαδικασία που είχε ήδη ξεκινήσει, αλλά της έδωσε και την υλική / τεχνολογική “υγιεινιστική” καρδιά της. Εν τέλει υπάρχει και ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός, η αναμέτρηση με την κίνα… Ποιος θα περιμένει την «ελεύθερη αγορά» να οργανώσει / στρατιωτικοποιήσει κατάλληλα το (δυτικό) κοινωνικό εργοστάσιο;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο το δυτικό βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα κατασκεύασε ένα σωματικό και εν-σωματώσιμο Θέαμα θανάτου που ξεκινούσε απ’ την μύτη και το στόμα και πήγαινε κατευθείαν στις εντατικές, χωρίς τίποτα ενδιάμεσο, χωρίς κανένα μέρος του σώματος και χωρίς κανένα μέσο που να επιτρέπει «άμυνα κατά του εχθρού»! Έπρεπε να σκηνοθετηθεί ένα θρίλερ μοιραίου (εκτός υπακοής και πειθαρχίας) μαζικού θανάτου, μόνο και μόνο για να δοξαστεί η «λύση»! Κι αυτή δεν θα μπορούσε να είναι μια – οποιαδήποτε – λύση! Απαγορεύτηκαν τα πάντα, συκοφαντήθηκαν οι πάντες που τόλμησαν να κινούνται «εκτός γραμμής»! Εξ αρχής η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία δούλευε για ένα και μόνο ένα αφεντικό: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Για μία και μόνο μία «υπεύθυνη κοινωνικά στάση»: σήκωσε το μανίκι σου, έχω τον άσσο στη σύριγγα για σένα… There is no alternative – για όσους θυμούνται τι σημαίνει αυτό…

Η «αριστερή» (με την ευρεία έννοια) απώθηση είναι σαφέστατα ηθελημένη. Μετά από 1,5 χρόνο δεν μπορεί κανείς να μιλάει για άγνοια. Είναι επιλογή. Είναι συνενοχή, και είναι οργανική. Μερικές φορές παίρνει κωμικοτραγικά χαρακτηριστικά. Όπως όταν, για παράδειγμα, ανασταίνεται ο Λένιν και οι εκστρατείες εμβολιασμών από τους μπολσεβίκους πριν έναν αιώνα, τότε που τα εμβόλια ήταν όντως εμβόλια κι όχι GMO! Μπορεί κάποιος να εξηγήσει με τον «κύκλο του Carnot» (1824…) την λειτουργία του διαδικτύου; Ε, άλλο τόσο είναι δυνατό να εξηγήσει τις γενετικές επεμβάσεις μέσω της βιογραφίας του Pasteur! (Κι ο Λένιν δεν φταίει σε τίποτα!)

Μπορεί όμως να θάψει βαθιά τα τελευταία υπόλοιπα ιστορικού διαλεκτικού υλισμού, όσα τέλος πάντων έχουν απομείνει στα μυαλά, εξαφανίζοντας όχι μόνο την εργατική κριτική αλλά και κάθε προϋπόθεσή της. Και μπορεί επίσης να γελοιοποιηθεί, αβαντάροντας σαν κομπάρσος τρίτης διαλογής τον πυρήνα του ως τώρα πιο βίαιου και φονικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων μέσα σε ελάχιστο χρόνο, για λογαριασμό του κεφάλαιου και της μορφής – κράτος, στις ιστορικά πιο πρόσφατες και ολοκληρωτικές εκδοχές τους.

(Πόσο κυνικό είναι διάφοροι «φίλοι των εργατών» να σπάνε στα δύο τον εκβιασμό «αν δεν εμβολιαστείς θα μείνεις άνεργος» λέγοντας κρυόκωλα ότι το θέμα δεν είναι τα «εμβόλια»; Και πόσο συνένοχο στην καθεστωτική βία; Αν ο εκβιασμός ήταν «αν δεν ρουφιανέψεις θα μείνεις άνεργος» θα έλεγαν ότι το θέμα δεν είναι η ρουφιανιά;

Απ’ ότι φαίνεται ναι…)

Ο αιώνας της λήθης και των μεγάλων προβοκατσιών

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά η μεγαπροβοκάτσια της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 παραμένει ισχυρή σαν «πραγματικότητα» αλλά και σαν ερμηνευτικός / νομιμοποιητικός μοχλός για όσα ακολούθησαν (: «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»…), το γεγονός ότι σήμερα (θα) είναι απόλυτα «φυσικό» να ρητορεύουν διάφοροι για την «τρομοκρατική επίθεση των φανατικών μουσουλμάνων» και όχι για το δολοφονικό έργο πρωτοκοσμικών μυστικών υπηρεσιών, το γεγονός τέλος ότι 20 χρόνια μετά η «αλήθεια» παραμένει κατασκευασμένη ακόμα και κόντρα στα απλά, οπτικά ντοκουμέντα που την διαψεύδουν, είναι ένα πολιτικό, ιδεολογικό και συνειδησιακό γεγονός τεράστιας σημασίας.

Η ερώτηση είναι απλή. Αν εκείνοι που έχουν εξουσία, δηλαδή χρήμα, μέσα και αποφασιστικές αρμοδιότητες, μπόρεσαν πριν 20 χρόνια να κατασκευάσουν μια «πραγματικότητα» με τέτοια χρονική αντοχή, τι νομίζετε; Ότι θα αυτοπεριορίζονταν και δεν θα το ξαναέκαναν;

Γελοίο μόνο σαν σκέψη!!! Τέτοιες «τρομοκρατικές πραγματικότητες» κατασκευάστηκαν ξανά και ξανά, μετά το 2001, στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη γερμανία, στη ρωσία… Μπορεί να μην το θυμάστε ή να μην θέλετε να το θυμάστε, αλλά κυκλοφορούν μέσα σας… Ώσπου άλλαξαν οι κρατικές / καπιταλιστικές ανάγκες, και κατασκευάστηκε μια καινούργια «πραγματικότητα»: ο «τρομοκράτης» sars-cov-2…

«Σοκ και δέος»!!! Αφού οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες διψάνε για το Θέαμα του θανάτου, μ’ αυτό θα ταϊζονται…

Υπό τη νομιμοποίηση της «πραγματικότητας» της 11ης Σεπτέμβρη, πριν 20 χρόνια, δολοφονήθηκαν από τότε και μετά εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι, καταστράφηκαν πόλεις, χωριά και ζωές, εκατομμύρια πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς – αλλά δεν σας / μας ένοιαζε ιδιαίτερα: αυτή η «πραγματικότητα» σκότωνε μακριά.

Μέχρι που η κατασκευή πραγματικοτήτων άρχισε να σκοτώνει δίπλα. Εδώ. Στον πρώτο κόσμο. Κυριολεκτικά αλλά και ηθικά, συναισθηματικά, διανοητικά.

«Σοκ και δέος» στα κύτταρα… Αφού….

Χρόνια πολλά!!!

Ούτε η ιστορία…

Δευτέρα 6 Σεπτέμβρη>> Δεν έχουμε διαβάσει τα ντοκουμέντα των απολογιών των ναζί γιατρών στις δίκες της Νυρεμβέργης. Είμαστε όμως σίγουροι πως υποστήριξαν ότι τα ιατρικά πειράματα που έκαναν, δια της βίας, στους αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκέντρωσης, είχαν καλό σκοπό. Το καλό της ανθρωπότητας. Ή, έστω, το καλό της ναζιστικής ανθρωπότητας κατ’ αρχήν…

Οι δικαστές τους δεν συγκινήθηκαν. Σωστά. Το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» δεν είναι καθόλου άγιο. Ακόμα χειρότερα όταν πρόκειται για υγιειονομικά πειράματα. Είναι απίθανο ακόμα και για το μεγαλύτερο κάθαρμα τέτοιων πειραμάτων να επικαλεστεί κάτι διαφορετικό απ’ το «για το καλό του κόσμου σκότωσα μερικές χιλιάδες».

Εκτός απ’ τις καταδίκες και τις εκτελέσεις των ναζί γιατρών γι’ αυτά ακριβώς τα πειράματά τους, η Νυρεμβέργη έμεινε γνωστή στην αντιφασιστική ιστορία και για τον Κώδικά της. Το «ποτέ ξανά» (φασισμός) το ’45 και το ’50 είχε διάφορες μορφές. Ειδικά όμως σε σχέση με τον ιατρικό, υγιειονομικό φασισμό, το «ποτέ ξανά» απαιτούσε συγκεκριμένες προβλέψεις. Αυτό το «για το καλό του κόσμου» είναι πολύ βρώμικο για να το αφήσει κανείς στην εθελοντική καλωσύνη των ειδικών.

Όταν, λοιπόν, οι συντάκτες του Κώδικα της Νυρεμβέργης, σαν ειδική έκφραση του «ποτέ ξανά», περιέλαβαν την ρητή απαγόρευση της άσκησης οποιασδήποτε μορφής βίας, εξαπάτησης, ψέμματος, εξαναγκασμού, υπερβολής ή καταναγκασμού ώστε να συμμετάσχουν άνθρωποι σε ιατρικά πειράματα είναι απόλυτα βέβαιο πως είχαν κατά νου πως η επίκληση κάποιου «γενικού καλού» (κατάλληλα κατασκευασμένου / συσκευασμένου…) δεν είναι και δεν μπορεί να είναι νομιμοποίηση της ιατρικής και της πολιτικο-ιατρικής βίας έναντι οποιουδήποτε. Είχαν κατά νου ότι αυτό είναι φασισμός!

Αυτά τότε… Σήμερα ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ισχύει, δηλαδή, εκείνο που ήθελαν να εμποδίσουν οι συντάκτες του Κώδικα της Νυρεμβέργης, με νωπή ακόμα την βία και τον θάνατο των ναζιστικών ιατρικών πειραμάτων. Σχεδόν 40.000 άτομα έχουν δολοφονηθεί μέσα σε λιγότερο από 9 μήνες σε ε.ε., ενωμένο βασίλειο και ηπα απ’ τις πειραματικές πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, και πάνω από 2,5 εκατομύρια είχαν παρενέργειες διαφόρων βαθμών σοβαρότητας, με τους μισούς να έχουν σακατευτεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο – μέχρι τα μέσα Αυγούστου αυτά. Χωρίς στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κι ωστόσο αυτό το μακελιό είναι αδιάφορο, μια αποδεκτή ανθρωποθυσία για το «κοινό καλό»… Επιπλέον, επειδή αυτό το εγκληματικό «κοινό καλό» (καλό μόνο για τις φαρμακομαφίες και τους γενετιστές…) έχει απαλλαγεί από κάθε φραγμό και έλεγχο, το «ποτέ ξανά» έχει αντιστραφεί σε «ξανά και ξανά και ξανά», και οι μορφές βίας, εξαπάτησης, ψέμματος και καταναγκασμού διαδέχονται η μία την άλλη σ’ έναν χαρούμενο χορό κανίβαλων που λέγονται «ειδικοί», δημαγωγοί και σία.

Φαίνεται πως όλες οι μνήμες έχουν ξεθωριάσει. Φαίνεται πως φασισμός 2.0 του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, της «μετάβασης» στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, της πλήρους κατοχής του κοινωνικού εργοστάσιου, έχει αποκτήσει τέτοιους και τόσους οπαδούς ώστε να θεωρείται «δώρο της επιστήμης». (Τέτοιος ακριβώς, «δώρο της επιστήμης», ήταν και ο φασισμός 1.0…)

Αλλά όχι. Ξέρουμε. Και δεν έχουμε ξεχάσει τίποτα. Η ιστορία των καταπιεσμένων, των κολασμένων, μας διδάσκει ότι…

Ο μαφιόζος, ο αυτοκράτορας, ο υπήκοος και ο κόσμος του (1)

Δευτέρα 30 Αυγούστου>> Είναι, αν δεν κάνουμε λάθος, η τρίτη ή η τέταρτη φορά που μνημονεύουμε το παρακάτω απόσπασμα (ξεκινώντας απ’ το χάρτινο Sarajevo, το 2007). Και, φυσικά, έχουμε επίγνωση της ματαιότητας του να επιμένουμε ότι σ’ αυτό το απόσπασμα υπάρχει ένα βασικό «κλειδί» όλων όσων συμβαίνουν υπό την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία και όχι μόνο. Θα κάνουμε άλλη μια απόπειρα – και ποιός ξέρει; Ίσως κάποιοι αρχίσουν να καταλαβαίνουν.

O αξιωματούχος μου είπε ότι τύποι του είδους μου «ανήκουν σ’ αυτό που αποκαλούμε κόσμος – βασισμένος – στην – πραγματικότητα», τον οποίο περιέγραψε σαν αποτελούμενο από ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας». Συμφώνησα και μουρμούρισα κάτι για τις αρχές του διαφωτισμού και του εμπειρισμού.

 Mε έκοψε. «Aλλά ο κόσμος δεν δουλεύει πλέον έτσι» συνέχισε. «Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε».
New York Times Magazine, Oκτώβριος του 2004

Ο αξιωματούχος που μίλησε για την κατασκευή και ανακατασκευή της πραγματικότητας (ή μήπως των πραγματικοτήτων;) δια της βίας απ’ την μεριά μιας εξουσίας που υπερέχει τόσο ώστε να θεωρεί εαυτήν “αυτοκρατορία” (δηλαδή: αυτο-ελεγχόμενη και μόνον!) ήταν ο Karl Rove. Σύμβουλος ασφαλείας του Bush του B, παραμονές της εισβολής στο ιράκ.

Το πιθανότερο είναι ότι ποτέ δεν σας πέρασε απ’ το μυαλό ότι οποιαδήποτε εξουσία που θεωρεί εαυτήν ακλόνητη και “πρωταγωνιστή της ιστορίας”, για να είναι πράγματι τέτοια, πρέπει να κατασκευάζει και να ανακατασκευάζει την πραγματικότητα – αφήνοντας πίσω της (και κυρίως κάτω της) τους υποτελείς να προσπαθούν να την καταλάβουν… Το πιθανότερο είναι επίσης πως όταν η ασταμάτητη μηχανή άρχισε να ουρλιάζει απ’ τον Μάρτη του 2020 «Προσοχή! Προσοχή! Η διαφημιζόμενη «φονικότητα» του ιού, με τα “Bergamo” και τα υπόλοιπα, είναι κατασκευή πραγματικότητας για λογαριασμό συγκεκριμένων καπιταλιστικών / κρατικών συμφερόντων» θεωρήθηκε από τρελή έως ακατανόητη.

Εξακολουθείτε, λοιπόν, να ανήκετε στους ανθρώπους «που πιστεύουν ότι οι λύσεις προκύπτουν απ’ την συνετή μελέτη της πραγματικότητας όπως αυτή εμφανίζεται μπροστά μας» – καλά κάνετε… Εξακολουθείτε όμως να πιστεύετε ότι η πραγματικότητα είναι μία, και δεν θα μπορούσε παρά να είναι μία και μόνο μία… Λάθος! Σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και για συγκεκριμένους λόγους οι πραγματικότητες μπορεί να είναι 2 (και αντίπαλες μεταξύ τους) – ή και περισσότερες, αλλά με τις 2 να είναι οι βασικές…

Κι έτσι, ενώ κάτι τέτοιο σας φαίνεται αδιανόητο και δεν μπορείτε να βρείτε ούτε το πότε, ούτε το γιατί, ούτε το που συμβαίνει αυτό, ούτε πως μπορεί να αναλυθεί (και να αντιμετωπιστεί) πολιτικά, κοινωνικά, ηθικά, συναισθηματικά, λογικά, (δεν θα σας πούμε περισσότερα, μας βλέπουν μπανιστηριτζήδες!), ζείτε και ζούμε ακριβώς μέσα σ’ αυτό το σχίσμα / πόλωση των πραγματικοτήτων!!! Που δεν είναι καθόλου πρωτοφανές στην ιστορία· και στην πολιτική γεωγραφία. Το ζείτε / ζούμε όταν το γκουβέρνο (και όχι μόνο το ελληνικό) και οι λακέδες του διαστρέφουν έως «αντιστρέφουν» κάθε εμπειρικό δεδομένο και κάθε σοβαρό επιστημονικό συμπέρασμα σε σχέση με την «πανδημία» (π.χ. σε σχέση με την θρυλική μετάλλαξη Δ και την προέλευσή της)… Θυμηθείτε: ο Rove και όσα εκπροσωπούσε / εκπροσωπεί, το 2004, δεν ενδιαφερόταν ούτε για τον Διαφωτισμό (άρα την έντιμη γνώση) ούτε για τον εμπειρισμό…. Μιλούσε για την πραγματικότητα της (εικονικής όπου χρειάζεται) total dominance, που (πρέπει να) ενσωματώνεται από τον κάθε κυριαρχούμενο, απ’ τον κάθε αιχμάλωτο, αδιάφορο αν είναι λογική ή παράλογη, απτή ή φαντασιακή.

Το ζείτε / ζούμε όταν το μαγαζί που λέγεται FDA δίνει οριστική έγκριση (ή, μάλλον, παριστάνει ότι την δίνει) σε μια πειραματική τεχνολογία γενετικής μηχανικής για την οποία το ίδιο μαγαζί έχει υπογράψει πέρυσι ότι η «φάση 3» (των δοκιμών / των πειραμάτων) θα ολοκληρωθεί το νωρίτερο στα τέλη του 2022 ή του 2023…

Θα μας τρελάνουν;

Η πίσω φωτιά

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας το υποψιάζονται, είτε το λένε είτε όχι: προτεραιότητα στην αντιμετώπιση της φωτιάς είχε εκείνη στους πρόποδες της Πάρνηθας· συνεπώς για ένα κρίσιμο διάστημα δεν υπήρχαν οι «απαραίτητοι πόροι» για την δική τους περίπτωση.

Από πρώτη ματιά αυτή η κρατική επιλογή έχει μια βάση. Μέσα στην απειλούμενη ζώνη στην Πάρνηθα, δεξιά κι αριστερά της autostrada Αθήνα – Λαμία, υπάρχουν πολλές αποθήκες και βιομηχανίες, κάποιες με μεγάλες ποσότητες εύφλεκτων χημικών. Συνεπώς η προτεραιότητα ήταν εύλογη.

Όποιος όμως έχει την σχετική γνώση (ελάχιστοι δηλαδή…) μπορεί να διακρίνει πίσω απ’ αυτό το «εύλογο» κάτι άλλο. Λέγεται σπανιότητα των πόρων – και είναι μια απ’ τις κολώνες που πάνω της κτίστηκε (και) η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία. Θα κτιστούν κι άλλα «θαύματα» μ’ αυτήν σα θεμέλιο.

Τι σημαίνει «σπανιότητα πόρων»; Σημαίνει ότι το (άλλοτε) «κράτος πρόνοιας», τώρα πια κράτος-της-αναδιάρθρωσης, «θέλει μεν αλλά δεν μπορεί», επειδή δεν έχει απεριόριστους πόρους· και, κατά συνέπεια, κάνει επιλογές (μεταξύ όσων έχουν ανάγκη) για το που θα «κατευθύνει αυτούς τους πόρους».

Βασικό πεδίο αυτής της κρατικής μηχανικής είναι τα τελευταία χρόνια εκείνο που λεγόταν «δημόσια υγεία» – η μεγάλη βρετανία είναι πρωτοπόρα στην ευρώπη σε μέτρα κοινωνικού ευγονισμού… Όμως η πιο πανηγυρική (και διεστραμμένη) επίδειξη αυτού του «οι πόροι είναι περιορισμένοι» έγινε από πέρυσι μπροστά τα μάτια όλων: ήταν το θεώρημα της «κατάρρευσης του συστήματος υγείας» λόγω … του τσαχπίνη….

Στα μέρη μας δεν έγινε σαφές το πολιτικό νόημα αυτής της ξαφνικής «ομολογίας» του κυρίου κράτους «μωρέ θέλω αλλά δεν μπορώ», επειδή το δημόσιο σύστημα υγείας θεωρείται έτσι κι αλλιώς παρακμιακό. Η ντόπια αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου με τις παραφυάδες της βολεύτηκε: άρχισε να ζητάει περισσότερες μεθ, ακόμα περισσότερες μεθ, ξεχνώντας (;;;) ότι σκοπός οποιουδήποτε σοβαρού συστήματος υγείας δεν είναι η διασωλήνωση στην εντατική αλλά η θεραπεία πολύ πριν – η οποία (θεραπεία) στην περίπτωση του τσαχπίνη απαγορεύτηκε δια ροπάλου απ’ τις φαρμακομαφίες!!!

Το ενδιαφέρον είναι ότι το ίδιο ακριβώς σύνθημα, η ίδια ακριβώς απειλή περί «κατάρρευσης του συστήματος» χρησιμοποιήθηκε και στην καλά αναπτυγμένη γερμανία – και ήταν ένα τερατώδες ψέμα, που αποκαλύφθηκε επίσημα πρόσφατα: ποτέ το γερμανικό δημόσιο σύστημα υγείας δεν απειλήθηκε με κατάρρευση, ποτέ οι θρυλικές γερμανικές μεθ δεν κορέστηκαν· στην πραγματικότητα ποτέ δεν έφτασαν καν στη μέση της δυναμικότητάς τους λόγω covid μολύνσεων!

Γιατί, λοιπόν, όχι στο ελλαδιστάν αλλά σ’ όλη την ευρώπη χρησιμοποιήθηκαν ψευδή, πλαστά «πορίσματα» περί «κατάρρευσης»; Και γιατί η σπανιότητα των πόρων είτε πρόκειται για την δημόσια υγεία είτε για άλλους τομείς κρατικής αρμοδιότητας έχει μπει ύπουλα στην ημερήσια διάταξη; Επειδή, λέμε, ένα βασικό στοιχείο της αναδιάρθρωσης α λα 4η βιομηχανική επανάσταση είναι το δίπολο ατομική πειθαρχία / έπαινος / απόρριψη (δείτε πιο κάτω τον κύριο Τούντα). Και, κατά συνέπεια, δεν θα είναι καθόλου «αυτονόητη» η παροχή υπηρεσιών απ’ την μεριά του όποιου κράτους σε οποιονδήποτε τις έχει ανάγκη. Το «δεν έχουμε αρκετά μέσα» είναι η τεχνική / ιδεολογική νομιμοποίηση της επιλεκτικής κατανομής των δημόσιων πόρων.

Τι γίνεται λοιπόν εν όψει τέτοιων εξελίξεων; Οι λέξεις “συλλογική αυτοδιεύθυνση” θυμίζουν κάτι;

Χμμ….

Δείτε τώρα το «εύλογο» της πρόσφατης πυροσβεστικής προτεραιότητας κάτω απ’ αυτό το πρίσμα… Χωρίς να παρασυρθείτε στις γνωστές αντικυβερνητικές κορώνες.

Θα σας χρειαστεί.

(φωτογραφία: Δεν είναι απ’ το ελλαδιστάν. Είναι απ’ την μακρινή Καλιφόρνια. Οι φωτιές μοιάζουν…)

Η δύναμη της εξουσίας

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Είναι τρομακτική και ανησυχητική η γοητεία που προκαλεί το γεγονός ότι τεράστια ψέματα και τερατώδεις αναλήθειες μπορούν σε τελευταία ανάλυση να καθιερωθούν ως αναμφισβήτητα γεγονότα… ότι η διαφορά ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα μπορεί να πάψει να είναι αντικειμενική και να γίνει απλή υπόθεση δύναμης και πονηριάς, πίεσης και αδιάκοπης επανάληψης…

Hannah Arendt

Ποτέ πια! (εκτός αν είναι αναβαθμισμένος): οι σημαδεμένοι

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> …Στην ελβετία υπάρχει μια συζήτηση για το κατά πόσο οι ανεμβολίαστοι θα πρέπει να έχουν πάνω τους ορατά σημάδια. Αυτοί είναι κυρίως οι νοσηλευτές στα κέντρα ηλικιωμένων, οι γιατροί και οι νοσηλευτές…

Ο ….. έκανε μια πρόταση σ’ αυτή τη συζήτηση: «Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να φοράνε ένα αυτοκόλλητο που να δείχνει αν έχουν εμβολιαστεί ή όχι»….

Ακριβώς έτσι: οι «καταραμένοι» (καταραμένοι επειδή έτσι αποφάσισε γι’ αυτούς κάποια εξουσία μαζί με τους πολυπληθείς λακέδες της) θα «φοράνε κάτι που να δείχνει τι είναι». Κι ίσως (γιατί όχι;) οι άλλοι, οι «κανονικοί», θα τους πετάνε πέτρες (αν βρίσκουν), θα τους φτύνουν, θα τους κτυπάνε αν επιμένουν να κυκλοφορούν: αν ρίξετε μια ματιά στα antisocial media θα δείτε κάμποσους αποφασισμένους “ανατροπείς” caradinieri / phizeroi που είναι έτοιμοι και γι’ αυτό. Το κάνουν ήδη ψηφιακά, θα το κάνουν και κανονικά αν τους το ζητήσει ο «στρατηγός» τους.

Οι πιο πάνω φράσεις δεν είναι επιστημονική φαντασία. Είναι μια πρόταση που έγινε πολύ πρόσφατα στην ελβετία… Και επειδή ζέχνει ως το κόκκαλο ναζισμό, υποθέτουμε ότι σκέφτεσθε πως κάποιος νεο-ναζί την έκανε.

Πράγματι, επί της ουσίας είναι τέτοιος. Αλλά τυπικά είναι μέλος του «εθνικού συμβουλίου» και επικεφαλής του κόμματος των πρασίνων (με 16 βουλευτές)… Λέγεται Jurg Grossen… Εννοείται πως είναι υπέρμαχος όλων των “προοδευτικών” ιδεών για την κλιματική αλλαγή, όπως ο περιορισμός της κατανάλωσης κρέατος…

Σας ξαφνιάζει; Θα χρειαστεί κάποιος καιρός να εξηγήσουμε από εδώ (ή από κάπου δίπλα) και να καταλάβετε το γιατί ο παραδοσιακός φασισμός / ναζισμός και τα απομεινάρια του, ο ιστορικός ολοκληρωτισμός της 2ης βιομηχανικής επανάστασης δηλαδή, είναι τώρα η εφεδρεία του συστήματος (όσο κι αν εμφανίζεται σαν υπερασπιστής της ελευθερίας…!!!) και το γιατί στην αιχμή του νέου ολοκληρωτισμού, του ολοκληρωτισμού που υπηρετεί την μετάβαση στην 4η βιομηχανική επανάσταση, βρίσκεται η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου, συμπεριλαμβανόμενης της μεγάλης πλειοψηφίας των «οικολόγων», «πράσινων», κλπ. (Παρεπιπτόντως: έχετε ακούσει κάτι τις απ’ τους ντόπιους «προστάτες της φύσης και της βιοποικιλότητας» εναντίον της γενετικής μηχανικής και των γενετικά μεταλλαγμένων vectors;)

Θα πείτε: ο.κ., ένα κάθαρμα της νέας εξουσίας είπε την ιδέα του… Πράγματι, είναι μόνο ένα κάθαρμα της εξουσίας. Επιπλέον η θύμιση της μεταχείρισης των εβραίων απ’ τους ναζί πριν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (το «άστρο του δαβίδ» στο πέτο, για να ξεχωρίζουν) είναι χρήσιμη μεν σαν ιστορική αναλογία· θα είναι όμως εντελώς λάθος να περιμένει κανείς ότι το κράτος/κεφάλαιο και το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα θα κάνει στον 21ο αιώνα εκείνο που έκανε στις αρχές του 20ου το φροντικό / βιομηχανικό σύμπλεγμα και οι κυβερνήσεις του. Όχι, υπάρχουν πολύ καλύτερα εργαλεία!

Το είχαμε γράψει τότε, δεν θα το θυμάστε: τον περασμένο Απρίλη, τον Απρίλη του 2020 και του «πρώτου κύματος», ο πρίγπηπας του Λιχτενστάιν αποφάσισε να αγοράσει 38.000 «φορετά» (bracelets), όσα ο πληθυσμός του πριγκηπάτου, και να τα «χαρίσει» (δηλαδή: επιβάλει…) στους υπηκόους του ώστε να ανιχνεύονται κάποια συμπτώματα του τσαχπίνη (π.χ. πυρετός) just in time. Με όλα τα συνακόλουθα… (Τα «φορετά» ήταν κατασκευή μιας ελβετικής τεχνολογικής εταιρείας).

Είναι άγνωστο πόσο μακριά πήγε εκείνο το πρόγραμμα / πείραμα. Το πιθανότερο είναι να απέτυχε στον κυρίως στόχο του, εξαιτίας της έλλειψης δεδομένων για να κουρνιστούν τόσο νωρίς οι κατάλληλοι αλγόριθμοι. ‘Ηταν όμως μια καλή προκαταβολή, όπως άλλωστε και η ιδέα του ελβετού φασιστο-οικολόγου.

Ιδού λοιπόν η άσκηση σκέψης: αν το κράτος κάνει καταναγκαστικά για τους υπηκόους τα wearables με συγκεκριμένες «εφαρμογές συγκέντρωσης data υγείας» (επιδοτώντας ίσως την αγορά τους…) τότε το ποιος είναι σε ποια κατάσταση (και όχι μόνο σε σχέση με τις συγκεκριμένες πλατφόρμες γενετικής μηχανικής) θα είναι εύκολα διαπιστώσιμο… απ’ το μεγάλο πανοπτικό. Χωρίς κίτρινα αστέρια.

Ηθικό δίδαγμα: το ότι ένα κάθαρμα της εξουσίας, «πράσινο» ή «μαύρο», πετάει την ιδέα του είναι ιστορικά προσδιορισμένο. Είναι εφικτό το καινούργιο “μαρκάρισμα” επειδή έχουν ήδη διαμορφωθεί κάποιοι ιδεολογικοί και κοινωνικοί όροι υπέρ του. Και, εννοείται, η τεχνολογία της αλγοριθμικής φυλακής, είναι έτοιμη με τα αφεντικά της περιμένουν με αγωνία…

Η βιομετρία είναι έτοιμη να μας καταπιεί!

Το σώμα σου είναι εγώ: οι απαλλοτριωμένοι

Δευτέρα 9 Αυγούστου>> Τα made in greece καθάρματα ανήκουν μεν στην ίδια συνομοταξία με κάθε άλλο παρόμοιο διεθνώς, όμως πότε πότε εκδηλώνουν κάτι που μοιάζει «υπερβάλλον ζήλος»… Αν και το πιθανότερο είναι να πρόκειται για έκφραση ιδιαίτερων δεσμεύσεών τους με το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (με το αζημίωτο).

Τέτοιος είναι ο «ομότιμος καθηγητής κοινωνικής και προληπτικής ιατρικής» του πανεπιστημίου Αθηνών Γιάννης Τούντας. Ο ομότιμος είχε πρόσφατα μια έκρηξη νεο-νεο-ναζισμού:

Θα πρέπει για να αυξήσουμε τους εμβολιασμούς σε αυτούς που διστάζουν ή που αρνούνται, να κάνουμε δύο πράγματα. Το ένα είναι να ορθώσουμε περισσότερα εμπόδια στην κινητικότητά τους, δηλαδή στην πρόσβασή τους σε δημόσιες υπηρεσίες, στις μετακινήσεις τους σε διάφορα αγαθά και παροχές….

… Δεν χωράνε ζητήματα ατομικής ευαισθησίας ή ατομικής επιλογής. Δεν είναι ο καθένας που ορίζει το σώμα του. Όταν το σώμα του γίνεται επικίνδυνο για τους υπόλοιπους, πρέπει η Πολιτεία με αυστηρότητα και αποφασιστικότητα να παίρνει καθολικά μέτρα…

Μπορεί να υπονοεί «στρατόπεδα συγκέντρωσης» ο ομότιμος: είναι ο πιο σίγουρος, αποτελεσματικός και φτηνός τρόπος για να «περιοριστεί η κινητικότητα». Αλλά το ότι δεν ανήκει σε κανέναν / καμμία το σώμα του / της, το ότι «ιδιοκτήτης» είναι «πολιτεία» (που είναι ο ίδιος, ασφαλώς…), αυτό είναι πράγματι πολύ πιο προχωρημένο απ’ την ιδέα του ελβετού Jurg Grossen! Είναι μέρος της “φιλοσοφίας” του νέου ολοκληρωτισμού.

Στις 28 του περασμένου Μάη τα “κόκκινα μαντήλια” κάλεσαν συγκέντρωση ενάντια στα καταναγκαστικά “υγιειονομικά” μέτρα, άρα ενάντια και στα καθάρματα / κήρυκες / “φιλοσόφους” της εκστρατείας. Προσέξτε τι έγραφε το πάνω μέρος της αφίσας:

Δυο μήνες νωρίτερα, τον Μάρτη του 2021, κυκλοφορούσαμε ένα ψηφιακό Sarajevo με τίτλο: Δεν έχεις σώμα, είμαι το σώμα σου! Γέννηση, ζωή, θάνατος στην βιοπολιτική του καπιταλιστικού 21ου αιώνα. Οι κρατικές πρακτικές και τα επιχειρηματικά συμφέροντα, οι τεχνολογικές εφαρμογές και η υγιεινιστική τρομοκρατία, οι ιδέες του κάθε Grossen και οι υποδείξεις του κάθε Τούντα, συγκλίνουν σε ένα στρατηγικό ορίζοντα: την απαλλοτρίωση και την «αναδιάρθρωση» των σωμάτων (μαζί με τα μυαλά) των υπηκόων.

Γιατί απαγορεύεται όλο και πιο κατηγορηματικά, όλο και πιο βίαια, ο αυτοπροσδιορισμός και ο αυτοέλεγχος του σώματος; Γιατί τα σώματα πρέπει να ξαναγίνουν μια άμορφη μάζα κρέατος την οποία θα διαχειρίζεται το σύμπλεγμα κατά τα συμφεροντά του; Γιατί το φεμινιστικό «δεν ανήκω σε κανέναν!» ξαναγίνεται εμπρηστικό σύνθημα; Το ότι πρόκειται για μια απ’ τις τελευταίες σημαίες της εξέγερσης του ’60 κατά του κομφορμισμού και του συντηρητισμού κάνει το ερώτημα ακόμα πιο ενδιαφέρον. Με δεδομένο ότι η νεοφιλελεύθερη 40ετία απαλλοτρίωσε πράγματι τα σώματα των πρωτοκοσμικών κάθε φύλου, με τους όρους του «ελεύθερου εμπορίου» και της (αυτο)κατανάλωσης. Τι άλλο θέλουν πια τα αφεντικά;

Την απάντηση δεν πρόκειται να την δώσει προς το παρόν κανένα κάθαρμα του είδους Grossen ή Τούντας. Θέμα καταμερισμού αρμοδιοτήτων: την δίνουν άλλοι. Αυτά τα σώματα που διαθέτουμε θεωρούνται ΜΗ ΑΝΑΓΩΓΙΜΑ στις προδιαγραφές του καπιταλισμού της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Επιπλέον, η αναδιάρθρωσή τους «σιγά σιγά», μέσα απ’ την «ελεύθερη κατανάλωση», είναι πολύ αργή και πολύ χαοτική σε σχέση με τις νόρμες και τις ανάγκες των αφεντικών. Δεν γίνεται αυτές οι ανάγκες και νόρμες να «περιμένουν» πότε ο καθένας και η καθεμιά θα πεισθεί ότι πρέπει να συνδεθεί οργανικά με τις βιο-πληροφορικές μηχανές!… Δεν γίνεται τα αφεντικά να «περιμένουν» πότε θα παραδώσουμε εθελοντικά την υγεία και τις αρρώστιες μας στη γενετική μηχανική, στα βιο-μηχανουργεία!… Δεν γίνεται να «περιμένουν» τ’ αφεντικά πότε οι υπήκοοι θα βάλουν την διανοητική και ηθική τους εξαθλίωση κάτω απ’ τις απόλυτες διαταγές τους!…

Ο ομότιμος δείχνει (μέσα στην αλαζονεία του) εναντίον τίνος είναι ο κηρυγμένος πόλεμος. Όμως μέσα στην ομίχλη αυτού του πολέμου οι τερατολόγοι καθοδηγούν τους ignorants να κυνηγάνε την ουρά τους (άλλο που δεν θέλει κι ο λαός: αποδιοπομπαίους τράγους…): οι πολιτικές βιτρίνες είναι μόνο ο θίασος της αποπλάνησης.

Μαζικός…. αλλά με πειθώ

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου (πόσοι χωράνε τελικά σε δαύτην;;!!!) φαίνεται πως βρήκε το συνδικαλιστικού τύπου «ξεκάρφωμά» της. Λέει ναι στον μαζικό πλατφορμιασμό – όχι στην υποχρεωτικότητα.

Μπορεί να υπάρχει ένας κόκος εντιμότητας σ’ αυτήν την «θέση»; Δύσκολο – στα όρια του αδύνατου. Ο καταναγκαστικός πλατφορμιασμός είναι ο πιο πρόσφατος κρίκος σε μια αλυσίδα καταναγκασμών, τους οποίους ευλόγησε (ΟΛΟΥΣ!) αυτή η αριστερά, μ’ όλες τις ετερόκλητες συνιστώσες της:

– μαζικές (και καταναγκαστικές) κατ’ οίκον φυλακίσεις·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις κυκλοφορίας·

– μαζικά (και καταναγκαστικά) πρόστιμα μισό μισθός·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) απαγορεύσεις απλών κοινωνικών συναντήσεων σε δημόσιους χώρους (π.χ. πλατείες)·

– μαζικά (και καταναγκαστικές) ιατρικές εξετάσεις (διαφόρων ειδών τεστ)·

– μαζική (και καταναγκαστική) μασκοφορία·

– μαζικές (και καταναγκαστικές) αλλαγές συμπεριφορών: μην ακουμπιέστε, μην φιλιέστε, μην μιλάτε (πετάτε σάλια…)

Ο κόκος εντιμότητας που είναι αντίθετος στους καταναγκαστικούς πλατφορμιασμούς είναι υποχρεωμένος (για λόγους εντιμότητας αλλά και ομαλής λειτουργίας της σκέψης του κατ’ αρχήν!!!) προχώρησαν οι καταναγκασμοί βήμα βήμα και κάτω από χειροκροτήματα; Όταν κάνει αυτήν την ερώτηση στον εαυτό του θα διαπιστώσει εύκολα και γρήγορα την αλυσίδα που έχει προηγηθεί.

Θα διαπιστώσει επίσης κι αυτό: η ψυχολογική βία, το δημαγωγικό carpet bombing, η αδιακρισία και η καταστροφή οποιασδήποτε έννοιας ιδιωτικότητας των δεδομένων υγείας, η συστηματική ψευδολογία, η λογοκρισία με όλες τις εκδοχές της, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μορφές του «μη καταναγκασμού», της «ελεύθερης βούλησης», και τα λοιπά! Είναι ακριβώς το αντίθετο. Η απειλή της απόλυσης είναι μια σοβαρή απειλή. Το ίδιο σοβαρή όμως είναι η απειλή του αποκλεισμού, της εξορίας απ’ την κοινωνική ζωή. Το ίδιο σοβαρή είναι η οργανωμένη «κατακραυγή», το δηλητήριο της συκοφάντησης, της σπίλωσης, της αδιακρισίας. Το ίδιο σοβαρή είναι η πρόκληση απόγνωσης. Το ίδιο σοβαρός είναι ο εκβιασμός του να μην δηλώνονται τα κάθε είδους θύματα του πλατφορμιασμού.

Η αριστερά του κράτους και του κεφάλαιου θέλει να μας πείσει ότι θα «σώσει» την μισθωτή σκλαβιά μας, αν και εξακολουθεί φιλόδοξα να ενδιαφέρεται να «σώσει» όλη την ζωή μας, τις κοινωνικές μας ευθύνες, τη «νέα κανονικότητά» μας. Όπως, φυσικά, και η δεξιά του κράτους και του κεφάλαιου. Βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο ανθρωποφάγας χυδαιότητας όσο ο όχι και τόσο μακρινός πρόγονός της: η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πριν, στη διάρκεια και μετά το τέλος του Α παγκόσμιου.

Όπως εκείνη έτσι και η τωρινή κάνει ότι μπορεί υπέρ του πολέμου. Κι όπως εκείνη έτσι και η τωρινή είναι έτοιμη να πατήσει την σκανδάλη, όταν χρειαστεί, εναντίον των αμφισβητιών και των απείθαρχων.

Στα αντιsocial media κάνει πάντα σκοποβολή.

Προσοχή στο ξύπνημα!

Δευτέρα 2 Αυγούστου>> Είναι ευχάριστο που μερικοί σπουδαίοι influencers μόλις ξεμπέρδεψαν με κάτι μιάσματα τύπου Φουκώ, Αγκάμπεν, Ίλλιτς, αποφάσισαν να ασχοληθούν με την ανάσταση «παλαιών κατοίκων που βρίσκονται σε κώμα» – για να τους αναθέσουν το δικό μας θάψιμο. Μιλώντας πιο γενικά ένας ιστορικός υλιστής θα έλεγε ότι αυτή η προσφυγή στην ανάσταση των νεκρών ή των ετοιμοθάνατων, πότε τον έναν και πότε τον άλλον, για να γνωματεύσουν για το σήμερα, για την 4η βιομηχανική επανάσταση, για την έφοδο της γενετικής μηχανικής και την αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της υγείας, είναι αλάνθαστος δείκτης μιας βαθιάς και ανεπανόρθωτης διανοητικής οπισθοδρόμησης – σε συνδυασμό, φυσικά, με την βαθιά πίστη στην Αποκάλυψη. Που πράγματι συμβαίνει σε διάφορους σπουδαίους, πανέξυπνους και πανέμορφους ανθρώπους, σε κάθε μετάβαση, σε κάθε αλλαγή (καπιταλιστικού) παραδείγματος – δεν είναι δα η πρώτη φορά… (Είναι σα να ξυπνάνε ζαλισμένοι από έναν εφιάλτη και να κτυπούν την κεφάλα τους στην κάσα της πόρτας· και πάρτους κάτω for ever).

Όμως, πάλι, γιατί να καταφύγει κάποιος σε «παλιούς κατοίκους που ξύπνησαν απ’ το κώμα»; Έχει γίνει η “εντατική” η γενική παράσταση της Ιστορίας; Έτσι φαίνεται, αλλά δεν χρειάζεται να λέγεται συνέχεια! Εδώ κοτζάμ σημερινοί υπουργοί πλασιέδες (και των φαρμακομαφιών) συνέρχονται απ’ την περιπέτεια της υγείας τους και βρίσκουν τα ταίρια τους. Δεν είναι ένα μικρό θαύμα;

Αν είναι λέει;;;!!!! Αυτά είναι τα καλά του τσαχπίνη – να λέγονται, ε;