Tag: ιδεολογία

Το άρωμα της χαβούζας (ή πως να βρεις το φως μέσα στα βαθιά σου μεσάνυχτα)

Δευτέρα 19 Ιούλη>> Απ’ την μεγάλη (αλλοίμονο) συλλογή της η ασταμάτητη μηχανή δεν άντεξε τον πειρασμό – συγχωρείστε την! Οι δύο παρακάτω «αναρτήσεις» (έτσι λέγονται αυτά τα αριστουργήματα;) είναι μικρά διαμάντια στο βόθρο των antisocial media. Ο λόγος της λάμψης τους δεν φαίνεται: ο εκλεκτός κύριος που τις υπογράφει είναι γιατρός.

Μπορεί λοιπόν ο καθένας να θαυμάσει την λεπτότητα, την οξύνοια, την ακρίβεια των παρατηρήσεων και των διατυπώσεων, το καλό γούστο, το ανοικτό μυαλό, την ειλικρίνεια, με δυο λόγια όλα όσα θα περίμενε από έναν οργανικό διανοούμενο – όπως ένας γιατρός… Ή μπορεί να αναρωτηθεί αν θα εμπιστευόταν (σαν γιατρό…) έναν τύπο που πριν ανακαλύψει την ευκολία των antisocial media (τόχει!!!) έγραφε με μαρκαδόρο στους τοίχους των αποχωρητηρίων – και ίσως το κάνει ακόμα.

Εν τω μεταξύ υπάρχουν άλλοι που εδώ και 25 τουλάχιστον χρόνια δεν μας έβλεπαν πουθενά (εκεί που είμασταν) αφού, άλλωστε, δεν είμαστε κομματικοί και δεν φοράμε καρτελάκι στο λαιμό…. Δεν μας έβλεπαν επειδή δεν έπρεπε να υπάρχουμε, δεν έδιναν την έγκρισή τους να υπάρχουμε (λες και τους την ζήτησε κανείς…) Αλλά, φευ, μας είδαν, είδαν τους αυτόνομους (!!!) στη φασιστομάζωξη στο Σύνταγμα την περασμένη Τετάρτη!!! Όπως μας είδε και ο γιατρός… Λαμπρά!!!

Τι διορατικότητα λοιπόν!!! Αυτό είναι: πριν πλατοφρομιαστείς σου έχουν ανάψει τα λαμπάκια (και να σκεφτείς ότι δεν παρουσιάζουμε όλα τα στοιχεία μας σχετικά με το παρελθόν των απόψεων του καθενός…) Πλατφορμιάζεσαι και μαζί με τα λαμπάκια βρίσκεις το φως σου!!!!

Ε, το λοιπόν οι φαρμακομαφίες κάνουν θαύματα: αποκαλύπτουν τους αυτόνομους…. Νάναι καλά οι pfizer, η moderna, η astrazeneca· κι όλοι οι επαγγελματίες δολοφόνοι!

Ποιός χρειάζεται τους «αγανακτισμένους»;

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα σαν φάρσα κι ύστερα σαν τραγωδία – μια φράση του Μαρξ χιλιοειπωμένη. Στην περίπτωση των αγανακτισμένων η φάρσα ήταν εξ αρχής, το 2011. Η επανάληψή της δεν θα είναι τραγωδία· ακόμα κι αν βρεθούν και πάλι νεροκουβαλητές.

Οι αγανακτισμένοι 1.0 (μπορούμε να κάνουμε αρίθμηση πια, είναι κάτι σαν τα «κύματα»…) γέννησαν εκείνο που εξ’ αρχής ήταν προορισμένοι να γεννήσουν. Ένα πασοκ+ που μαζί με τους ακροδεξιούς «light» κυβέρνησε για μια 4ετία· και τα βοθρολύματα έγιναν τρίτο κόμμα στο κοινοβούλιο. Φυσικά ήταν πολλοί και διάφοροι που είχαν άλλα όνειρα και φιλοδοξίες απ’ τον «λαό»… Πολλοί και διάφοροι που ήταν ανίκανοι να δουν πέρα απ’ την μύτη τους παρά τον «επαναστατικό» ναρκισσισμό τους. Ή, ίσως, εξαιτίας του.

Σε κάθε περίπτωση είμασταν ξεκάθαροι: ΜΑΚΡΥΑ! Για να μας βρίζουν οι ίδιοι όπως και τώρα, για «ελιτιστές» και αποσυνάγωγους… (Never mind…)

Τους αγανακτισμένους 2.0 ποιός τους χρειάζεται; Το σύστημα το ίδιο κατ’ αρχήν. Είναι γνωστό ότι υπάρχει αρκετή ποσότητα δεξιών / ακροδεξιών που απορρίπτουν την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, με μια γκάμα απόψεων που ξεκινούν απ’ την τερατολογία και φτάνουν ως τον τυπικό συντηρητισμό. Υπάρχουν επίσης φιλόδοξοι ποιμένες / κομματάρχες που μπορούν να «τρυγίσουν» αντιπολιτευτικά αυτόν τον εθνοπατριωτικό πυρήνα που είναι αναγκασμένος να αντιλαμβάνεται την τρομοεκστρατεία σαν «προσβολή στην ελληνικότητά» του, αφού δεν υπάρχει στον γαλαξία τίποτα άλλο εκτός απ’ την “προσβολή της ελληνικότητας”… Ο «τρύγος» υπόσχεται πολλά αφού οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με απλή αναλογική, οπότε όλοι μπορούν να κάνουν την κοινοβουλευτική τους προίκα. Και ακόμα ειδικότερα αφού ο μάνατζερ ρημαδοΚούλης και το στενό τεχνοκρατικό επιτελείο του απ’ την μια μεριά θέλουν μια λογική ισορροπία με τον «αιώνιο εχθρό», και απ’ την άλλη δύσκολα θα κλείσουν πολιτικο/προσοδικά στόματα με χιλιάρικα απ’ τις έκτακτες χρηματοδοτήσεις της ε.ε. (Ο ρημαδοΚούλης έχει πρόβλημα με το ίδιο του το κόμμα / παράταξη, αυτό είναι γνωστό – γι’ αυτό άλλωστε του κολλήσαμε εξ αρχής το «ρημαδο…») Υπάρχει ο Τράγκας, υπάρχει ο γραμματοκομιστής του γυιού του αφεντικού, υπάρχει και ο Καζάκης… Μπορεί να αναστηθεί ακόμα και ο φαιός Πάνος… Οι μνηστήρες είναι πολλοί…

Οι αγανακτισμένοι 1.0 έπρεπε να ρίξουν απ’ την καρέκλα του τον Παπανδρέου τον Γ – ήταν η «ιστορική αναγκαιότητα» του βαθέος πασοκ… Οι αγανακτισμένοι 2.0 πριονίζουν την καρέκλα του Μητσοτάκη του Β – είναι το ζητούμενο της βαθιάς δεξιάς. Οι αγανακτισμένοι 1.0 οικειοποιήθηκαν ένα παλιό αναρχικό σύνθημα («να καεί…») εννοώντας το αντίθετο… Οι αγανακτισμένοι 2.0 μπορεί να δηλώσουν μέχρι και «ενάντια στο απαρτχάιντ», την στιγμή που (σαν εθνικόφρονες παλαιού ή νέου τύπου…) το στηρίζουν με χέρια και πόδια εκεί που είναι αιματηρό, φονικό αλλά «συμμαχικό»: στην Παλαιστίνη…

Υπάρχουν και κάποιες διαφορές, πέρα απ’ την συγκυρία. Το βαθύ πασοκ ήταν και είναι πολύ πιο ικανό στην διαχείριση της αριστεράς του κράτους και του κεφάλαιου· ενώ η βαθιά δεξιά όχι το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι οι «δυο πλατείες» (η «πάνω» και η «κάτω») του 2011 δεν είναι στρατηγικά αναγκαίες τώρα. Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της άλλοτε “κάτω” πλατείας τώρα διαδίδει “κομμουνισμό μέσω ενέσεων”…

Οι γαλανόλευκες ξαναβγαίνουν απ’ τα πολιτικά σεντούκια – και «φωτιά στα μπατζάκια» εκείνων που φυτρώνουν εκεί που δεν τους έσπειραν…

Ας πρόσεχαν…

(φωτογραφία: Τι χρωστάνε δηλαδή τα ρίφια; Άλλο μπλέξιμο: να είσαι φόλα υπέρ των πλατφορμών αλλά και αντισπισιστής… Τι κάνεις σε τέτοια περίπτωση; Προτείνεις ένα σακί πατάτες για έπαθλο…)

Η αναδιάρθρωση έχει ξεκινήσει

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Μια νέα ρητορική για την δύναμη και την εξουσία (επί των σωμάτων και επί πτωμάτων…) αναδύεται μέσα απ’ την εκστρατεία του μαζικού πλατφορμιασμού! Οι χιλιάδες δολοφονημένοι απ’ τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής, που είναι ταυτόχρονα παρόντες και απόντες νεκροί, και οι πολλαπλάσιοι σακατεμένοι (κι αυτοί επίσης υπαρκτοί / ανύπαρκτοι) δεν είναι απλά μια θηριώδης «παράπλευρη απώλεια» σε μια κατά τα άλλα ευγενή προσπάθεια-για-την-σωτηρία-του-κόσμου. Είναι οι δολοφονημένοι απ’ τους πρωτοσμικούς στρατούς αφγανοί, ιρακινοί, παλαιστίνιοι, στην μητροπολιτική εκδοχή: μια μαζική τελετουργική «θυσία» που έχουν αναγκαστεί να κάνουν, «υπνωτισμένες» οι πρωτοκοσμικές καπιταλιστικές κοινωνίες… για να αποκαθαρθούν ριζικά απ’ τις «παλιές» ιδέες τους για την ζωή και τον θάνατο, και να υιοθετήσουν τις καινούργιες νόρμες. Και μοιάζει να την αποδέχονται…

Δείτε, για παράδειγμα, τους hipsters αυτών των καινούργιων κανόνων. Δεν χάνουν την ευκαιρία να προβάλουν τα μπρατσάκια τους (ή τις μπρατσάρες τους…) στα antisocial media, μ’ ένα τσιρώτο σε κάποιο σημείο, σα να έχουν κάνει κάποιο σπουδαίο κατόρθωμα. Ή σα να θέλουν να επιβεβαιώσουν δημόσια στο «αόρατο» αφεντικό ότι «ναι, είμαι μαζί σου»!!! Το τσιρώτο παίζει τον ίδιο ρόλο με την πουλάδα στο μανίκι της καραβανοστολής….

Παντελώς άσχετοι και ανίκανοι να συνειδητοποιήσουν ποιον καπιταλισμό ασπάζονται, είναι ωστόσο πρόθυμοι να «παίξουν» στο υγιεινιστικό θέαμα που άλλοι σκηνοθετούν. Μοστράροντας σαν κομπάρσοι απορρίπτουν πρώτοι και καλύτεροι την πραγματικότητα του θανάτου εξαιτίας της γενετικής μηχανικής· περιγελούν το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες ήταν πριν ζωντανοί και μετά όχι ή ήταν πριν αρτιμελείς και μετά όχι εξαιτίας των πλατφορμών. Δεν υπάρχει ζωή έξω απ’ τις βιοτεχνολογίες ακόμα κι αν αυτές σκοτώνουν διαλαλούν με τον φτηνό τρόπο που τους αναλογεί. Η μόνη ζωή είναι αυτή που πουλάει το αόρατο αφεντικό: η «ζωή plus»…

Δείτε, επίσης, και το συμμετρικά ανάποδο. Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι θάνατοι των οικείων τους μετά από τον πλατφορμιασμό οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Πόσοι ντρέπονται να παραδεχτούν ότι οι σοβαρές βλάβες που έπαθαν και παθαίνουν, μόνιμες ή όχι, οφείλονται σ’ αυτόν και μόνον σ’ αυτόν; Άλλες εποχές θα ήταν αδιανόητο ένα τέτοιο αίσθημα, το να ντρέπεσαι να χρεώσεις τον δολοφόνο για το έγκλημά του… Σε πυροβολούν και λες «ναι μωρέ, πάντα είχα μια φαγούρα σ’ αυτό το σημείο»;

Κι όμως. Φαίνεται πως τώρα η εσωτερίκευση των υγιεινιστικών (καπιταλιστικών) προσταγών έχει προχωρήσει τόσο πολύ σε ικανά τμήματα των πρωτοκοσμικών πληθυσμών ώστε ακόμα και η ζωή (με την παλιά έννοια: η ζωή ολόκληρη!) έχει μικρότερη σημασία απ’ την συμμόρφωση και την πειθαρχία! Τι σημαίνει «εσωτερίκευση των υγιεινιστικών καπιταλιστικών προσταγών»; Σημαίνει ότι αφού Αυτοί Που Έχουν την Εξουσία λένε ότι «είμαι καλά» με τις πλατφόρμες, τότε δεν μπορεί παρά να είμαι – διαφορετικά αμφισβητώ των εξουσία τους… Κι αυτό είναι επικίνδυνο…

Μ’ αυτή την έννοια το να λέει κάποιος ότι «ο μαζικός εμβολιασμός είναι σχεδιασμένος για να αποτύχει» είναι επικίνδυνη τύφλα. (Την έχει την τύφλα της η και καλά “επαναστατική” ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου…) Πρώτον, επειδή η ίδια η λέξη «εμβολιασμός» είναι απόλυτα παραπλανητική – δεν πρόκειται για εμβόλια!!!. Δεύτερον επειδή δεν υπάρχει ταξικός προσδιορισμός στην επίθεση απ’ την σκοπιά του «μετα-ανθρωπισμού». Ή αν υπάρξει, μπορεί να είναι κάλλιστα ο ανάποδος: “πουσαρισμένοι”, “ενισχυμένοι” βιοτεχνολογικά προορίζονται ήδη να είναι οι απλοί πεζοναύτες και όχι οι στρατηγοί! Εν τέλει θυμηθείτε τον Musk που απορρίπτει τις πλατφόρμες ΚΑΙ, ταυτόχρονα, προωθεί τον νευρολογικό έλεγχο μέσω της εταιρείας του neuralink. Πράγμα που σημαίνει ότι το κτήνος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης δεν εξαρτιέται καθόλου από μια μονάχα τεχνική και την αποδοχή της…

Το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των πρωτοκοσμικών πληθυσμών εξακολουθούν να αρνούνται να γίνουν πειραματόζωα ΔΕΝ ήταν και ΔΕΝ θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας! Όπως, άλλωστε, το γεγονός ότι οι ταλιμπάν αντιστάθηκαν με επιτυχία στο αφγανιστάν δεν θα μπορούσε να είναι ζητούμενο της νατοϊκής κατοχής! Αν ήταν έτσι με το colpo grosso της γενετικής μηχανικής και των σχεδιασμένων μεταλλάξεων, αν δηλαδή το ζητούμενο των αφεντικών ήταν οι αρνήσεις, τότε κάθε πονηρός θα μπορούσε να προτείνει «ε, τότε, να πλατφορμιαστούμε όλοι για να τους χαλάσουμε τα σχέδια!!!» Βλακώδες; Ναι. Αλλά αυτά συμβαίνουν όταν μπερδεύονται οι ανεπιθύμητες (για τα αφεντικά) αντιδράσεις σε μια τέτοιας κλίμακας και έντασης αναδιάρθρωση με τις πραγματικές αιτίες και τους πραγματικούς στόχους της. (Το είπαμε για την ναρκισσιστική τύφλα, ε;)

Ενώ, λοιπόν, από ποσοτική άποψη ο μαζικός πλατφορμιασμός υπολείπεται ακόμα κατά πολύ των «εξόδων» και των «επενδύσεων» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, από ποιοτική (και πολιτική / ιδεολογική) άποψη τα αποτελέσματα είναι κάπως καλύτερα για τ’ αφεντικά. ΔΕΝ χρεώνονται (ακόμα) για τον κανιβαλισμό των μαζικών δολοφονιών και των μαζικών σακατεμάτων, ΔΕΝ χρεώνονται για την «αντίστροφη δημιουργική λογιστική θανάτου» (το γεγονός ότι αποκρύπτουν συστηματικά αυτές τις «απώλειες»), ΔΕΝ χρεώνονται για την μαζική απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών στα ανθρώπινα κορμιά, και ΔΕΝ χρεώνονται την γενικευμένη βία αυτής της Αλλαγής Παραδείγματος που θα έχει συνέχεια απ’ την μεριά τους με διάφορες μορφές.

(φωτογραφία: Μήπως τα ληγμένα είναι πιο “ακουστικά”; Για να ερωτηθούν οι εντόπιοι φανς – πρέπει να βρεθεί μια λύση… Είναι μονοδοσικό, ε; Μπαμ και κάτω!)

Διαστροφές της «νέας» βιοπολιτικής

Δευτέρα 12 Ιούλη>> Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι που πεθαίνουν τώρα από τον covid στην αγγλία έχουν εμβολιαστεί

Μ’ αυτόν τον τίτλο σ’ ένα άρθρο του καθεστωτικού guardian στις 27 Ιούνη του 2021, θα περίμενε κανείς κάτι του είδους «Αποκάλυψη Τώρα!» Αλλά όχι. Όχι στο ελλαδιστάν όπου τα ψέμματα είναι 200% τέτοια, αλλά στην επικράτεια της αυτού μεγαλειότητας η θανατοπολιτική της γενετικής μηχανικής έχει αρχίσει να ξεχυλίζει. Κι έτσι κάποιοι, προσπαθώντας να αποφύγουν να σπάνε πέτρες σ’ όλη την υπόλοιπη ζωή τους, επιχειρούν να διαστρέψουν τα υπόλοιπα της κοινής λογικής. Ό,τι έχει απομείνει. Ιδού οι 3 πρώτες παράγραφοι του σχετικού άρθρου (ο τονισμός με bold δικός μας):

Ένα πρωτοσέλιδο της MailOnline στις 13 Ιούνη έγραφε «Μελέτη δείχνει ότι 29% από 42 άτομα που πέθαναν εξαιτίας της νέας παραλλαγής είχαν κάνει ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ ΔΟΣΕΙΣ». Στην τεχνική αναφορά της Public Health England στις 25 Ιούνη αυτό το νούμερο ανέβηκε στο 43% (οι 50 απ’ τους 117) με την πλειονότητα (60%) να έχει κάνει τουλάχιστον μια δόση.

Θα μπορούσε να είναι ανησυχητικό ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που πεθαίνουν στην Αγγλία απ’ την τώρα πια κυρίαρχη μετάλλαξη Δέλτα (Β.1.617.2) έχουν εμβολιαστεί. Όχι, αυτό είναι εκείνο που θα μπορούσαμε να περιμένουμε από ένα αποτελεσματικό αλλά ατελές εμβόλιο, με ένα προφίλ κινδύνου που διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία και το πως έγιναν τα εμβόλια.

Σκεφτείτε έναν υποθετικό κόσμο όπου οι πάντες έχουν κάνει ένα εμβόλιο που δεν είναι τέλειο. Αν και ο ρυθμός θανάτων θα μείνει χαμηλός, οποιοσδήποτε πεθαίνει θα έχει εμβολιαστεί.

…

Καταλάβατε; Συμβαίνει ακριβώς ό,τι είχε προβλέψει ο Geert Vanden Bossche (ξαναδείτε: Η καπιταλιστική έφοδος στον ουρανό είναι στον αυτόματο πιλότο; Δευτέρα 28 Ιούνη). Συμβαίνει ότι ο μαζικός πλατφορμιασμός εν μέσω μιας ικανής εξάπλωσης ενός (γενικά ασήμαντου) ιού, πέρα απ’ τους φόνους που πετυχαίνει σαν «παρενέργειες», εκβιάζει μεταλλάξεις του τσαχπίνη (ως τώρα ήπιες) που όμως θα κτυπήσουν ΚΥΡΙΩΣ τους πλατφορμιασμένους! Επειδή, απλά, πολύ απλά, οι πλατφόρμες γενετικής μηχανικής ΔΕΝ ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα αλλά το χακάρουν – και το αδυνατίζουν! Όσοι έχουν απορρίψει τις GMO πλατφόρμες (και δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας) έχουν σε γενικές γραμμές ισχυρότερο ανοσοποιητικό….

Αλλά όχι – λέει ο καθεστωτικός guardian…. Απλά οι πλατφόρμες δεν είναι (ακόμα) τέλειες· ανθρώπινο δημιουργήμα είναι άλλωστε…. Ε; Τιιι;;; Πώς είπατε; Πολύ συγκινητικό…

Υπάρχει κάτι βρώμικο, κάτι δόλιο σ’ αυτήν την απόκρυψη / διαστρέβλωση της αλήθειας; Μα φυσικά – για επαγγελματίες δημαγωγούς πρόκειται…. Η μαφία pfizer/biontech ετοιμάζει «νέα παραλλαγή» της πλατφόρμας της, για να αντιμετωπίσει (λέει) και την μετάλλαξη Δ· ενώ αιτείται αρμοδίως (στον FDA κατ’ αρχήν) και μια «τρίτη δόση» το φθινόπωρο…

Τα κέρδη και ο έλεγχος πάνω στα κορμιά δεν έχουν καμμία ατέλεια!!!

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (1)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> 500.000 επιστήμονες απ’ το σύνολο των 174 επιμέρους επιστημονικών τομέων (κι αυτοί οι 174 τομείς αφορούν τα πάντα: απ’ την αστροφυσική ως την ηλεκτρολογία αυτοκινήτων): αυτή είναι η συγκέντρωση ειδικευμένου διανοητικού κεφαλαίου που υπολογίζεται ότι έπεσε απ’ τον περασμένο Μάρτη πάνω στην αντιμετώπιση του τσαχπίνη παγκόσμια. Πιθανότατα αυτός ο τεράστιος όγκος ειδικευμένης διάνοιας (συν τους διαθέσιμους τεχνολογικούς εξοπλισμούς, συν τις συχνά απλόχερες χρηματοδοτήσεις) συγκεντρωμένος, να ασχολείται με το ίδιο «πρόβλημα», να είναι μοναδικός στην ιστορία του γαλαξία!

Τσαχπίνης εναντίον όλων λοιπόν! Ποιό είναι το αποτέλεσμα; Με την εξαίρεση ορισμένων (όχι λίγων…) πολύ συγκεκριμένων εθνικοτήτων (ονόματα δεν λέμε…), η αλήθεια είναι ότι όχι ο ίδιος ο κορονοϊός αλλά η άγρια και φονική μυθολογία με αυτόν σα σημαία νίκησε! Σχεδόν έχει συντρίψει την αφρόκρεμα του καπιταλιστικού διανοητικού δυναμικού (του δυτικού σίγουρα!), αν το ενδιαφέρον αυτού του δυναμικού ήταν το αποτέλεσμα. Κι αν η συγκέντρωση διανοητικού κεφαλαίου απέναντι σε έναν μέτριας σημασίας και μικρής νοσηρότητας κορονοϊό είναι μοναδική στον γαλαξία, η αποτυχία του διανοητικού κεφάλαιου να τον νικήσει είναι, ίσως, μοναδική στο σύμπαν! Σα να παίζει η μικτή σύμπαντος με τα Άνω Τζούτζουλα… και να λέει (η μικτή σύμπαντος): καλά, θα τα πούμε στον επόμενο γύρο… Ή σα να “παίζει τον γιατρό” ο δρ. Watson της ibm εναντίον δύο δεκάχρονων και να βραχυκυκλώνει (κυριολεκτικά).

Αυτή η κλίμακα των γεγονότων είναι πολύ πιο πραγματική απ’ τις ατομικές φοβίες διαφόρων. Και επειδή δεν είναι εμπειρική διαφεύγει της προσοχής. Ωστόσο χρειάζεται η προσοχή μας και μια, έστω κατ’ αρχήν, απάντηση σ’ αυτό το κομβικό ερώτημα: έφτιαξε, άραγε, η εξαπάτηση και η βία της καπιταλιστικής μετάβασης ένα εικονικό θηρίο που δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, ή μήπως έφτιαξε ένα εικονικό θηρίο τέτοιο ώστε να μην μπορεί να το αντιμετωπίσει αποτελεσματικά αλλά, αντίθετα, να το έχει για μπαμπούλα; Κι αν υπάρχει ήττα πως ακριβώς επιμερίζεται;

Αν και η ερώτηση είναι πολιτική, έχει σχέση οπωσδήποτε και με τον χαρακτήρα της σύγχρονης «επιστήμης»· αυτού του λίγο πολύ ιερού που κουβαλάνε στα κεφάλια τους (και συχνά στις τσέπες τους) οι 500.000 αξιωματικοί του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού». Πόσοι, άραγε, απ’ αυτές τις 500 χιλιάδες έχουν άμεση γνώση όχι του «επιστημονικού πεδίου» τους αλλά των συμφερόντων και των κινήτρων που ωθούν γενικά έρευνες και εφαρμογές; Κι απ’ αυτούς πόσοι θα σήκωναν το επιστημονικό (και ηθικό) αναστημά τους για να φωνάξουν: Ως εδώ!!! Δεν είμαστε τσατσορούφιανοι καμιάς βιομηχανίας!!!

Όντες ιστορικά εξαρτήματα της καπιταλιστικής πορείας εδώ και πολλές δεκαετίες (και όχι η απλή, αδιαμεσολάβητη έκφραση των διανοητικών ικανοτήτων των κοινωνιών σαν τέτοιων) αυτοί οι επιστήμονες όλων των κλάδων στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πισθάγκωνα δεμένοι στις αναδιαρθρώσεις. Κι όσο πιο ριζικές είναι αυτές οι αναδιαρθρώσεις, τόσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί που διατρέχουν τα «επιστημονικά πεδία», όχι μόνο γνωσιολογικά αλλά και σαν κύρος, χρηματοδοτήσεις, ιεράρχηση προτεραιοτήτων· αυτές οι πλευρές που στην πραγματικότητα είναι πιο σημαντικές.

Κι όσο πιο ισχυροί είναι οι κραδασμοί, τόσο περισσότερο η ένταξη-στους-μηχανισμούς γίνεται (συνειδητά η ασυνείδητα) ροπή προς κάποια αόριστη «έξοδο κινδύνου». Που, κατά την ταπεινή (αλλά καθόλου ατεκμηρίωτη) άποψη της ασταμάτητης μηχανής, ήταν, στην προκειμένη περίπτωση, η συμμετοχή στον πόλεμο κατά του αόρατου. Ένα είδος επιστημονικού «φιλάμε χεράκι» αν μας εννοείτε…

Η χρεωκοπία είναι μέρος της αναδιάρθρωσης! (2)

Δευτέρα 7 Ιούνη>> Να το πούμε διαφορετικά. Το ξεπέρασμα πολλών (άγνωστο σ’ εμάς πόσων αλλά σίγουρα πολλών) «επιστημονικών ειδικοτήτων» λόγω της τεχνητής νοημοσύνης και των έξυπνων αλγόριθμων έχει αναγγελθεί προ πολλού. Όπως έχει αναγγελθεί ο ριζικός μετασχηματισμός σχεδόν όλων των υπόλοιπων, ειδικά αν στις ήδη αναμενόμενες μηχανικές δυνατότητες προστεθούν και οι εκρηκτικά «επαναστατικές» που θα σχετίζονται με τις εφαρμογές της κβαντικής μηχανικής. Μ’ άλλα λόγια τα πεδία της διανοητικής εργασίας (τέτοια είναι τα επιστημονικά πεδία) όχι μόνο δεν θα μείνουν ανεπηρέαστα απ’ τις εξελίξεις της 4ης βιομηχανικής επανάστασης αλλά, αντίθετα, θα είναι αυτά κυρίως που θα αναδιαρθρωθούν! Η δουλειά της καθαρίστριας (ένα παράδειγμα) θα συνεχίσει να γίνεται όπως ξέρουμε: χειρωνακτικά, φτηνά, υποτιμημένα… Η δουλειά όμως του γιατρού διαφόρων ειδικοτήτων (άλλο παράδειγμα) αναμένεται να αναδιαρθρωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε ειδικοί που τώρα ακόμα απολαμβάνουν υψηλού κύρους και αμοιβών (ας πούμε: οι καρδιοχειρούργοι ή οι ορθοπεδικοί) θα είναι τυχεροί μετά από μια γενιά αν ξεπέσουν απλά σε χειριστές ρομποτικών μηχανών· ισότιμοι αποφοίτων τεχνικών σχολών…

Αυτή η ριζική ανατροπή γίνεται ήδη μπροστά στα μάτια μας· και ελάχιστοι δίνουν σημασία! Ποιοί ήταν εκείνοι που έδιναν πραγματικά τον τόνο του τι είναι (και τι δεν είναι) ο τσαχπίνης στη διάρκεια της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας; Κάποιοι γιατροί; Όχι βέβαια!!! Εκείνοι που πραγματικά βρίσκονταν στην «καρδιά» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ήταν οι προγραμματιστές (μοντέλα – μοντέλα – μοντέλα!), ορισμένοι βιοτεχνολόγοι με «εκτυπωτές» γονιδίων και τα δικά τους μοντέλα, και οι μπηχεβιοριστές που είναι, απλά, απατεώνες. Οι υπόλοιποι (οι γιατροί διάφορων ειδικοτήτων) ήταν μόνο η ουρά των πιο πάνω· παπαγάλιζαν με τον παρακμιακό στόμφο τους αυτά που άκουγαν εν πλήρη αγνοία· και μερικοί από δαύτους έγιναν διάσημοι σαν εκπρόσωποι τύπου του συμπλέγματος που φαινόταν να έχει επικεφαλής τύπους του είδους κυρ Βασίλης (Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων). Το ότι ο συγκεκριμένος έχει ανακηρυχτεί σαν «ο σημαντικότερος γιατρός στον κόσμο» είναι, υποθέτουμε, δηλωτικό από μόνο του!

Ξέρουμε ότι αυτή η θέση μας ισοδυναμεί με το «ο βασιλιάς είναι γυμνός»! Δεν μας ενδιαφέρει να πείσουμε κανέναν!!! Θεωρούμε ωστόσο ακόμα και εμπειρικά επιβεβαιώσιμο το γεγονός ότι εδώ και 16 μήνες η μεγάλη μάζα των γιατρών κατέρρευσε (σαν διανοητικό κεφάλαιο…), λούφαξε, ακολούθησε σαν υπνωτισμένη την «γραμμή», και δεν τόλμησε καν και καν να σηκώσει το «επιστημονικό μπόι» της· πράγμα που, για να υπάρχει ένα μέτρο σύγκρισης, το είχε κάνει στα μέρη μας και αλλού σε ικανό βαθμό και εναντίον του tamiflu (γρίπη των πτηνών…) και εναντίον του gardasil! (Εξαιρούνται απ’ πιο πάνω οι ομοιοπαθητικοί και διάφοροι άλλοι εναλλακτικοί, οι οποίο όμως επίσης λούφαξαν στη δημόσια σφαίρα – από όσο μπορούμε να ξέρουμε…)

Υποστηρίζουμε λοιπόν ότι αυτό το μαζικό «ντου» του υπάρχοντος καπιταλιστικού δυναμικού ειδικευμένης διανοητικής εργασίας στον τσαχπίνη «τώρα που γυρίζει», αυτός ο όγκος των 500.000 που ασχολήθηκε να βρει (ή να παραστήσει ότι ψάχνει…) μια κάποια «λύση», είναι η αντεστραμμένη απόδειξη της εξελισσόμενης παρακμής, της επερχόμενης υποτίμησης του μεγαλύτερου μέρους αυτού του κεφαλαίου. Σα να προσπάθησαν (ασυνείδητα οπωσδήποτε) τα άτομα «ειδικοί» να παίξουν ένα απ’ τα τελευταία χαρτιά τους υπέρ της «επιστημονικής» αναγκαιότητάς τους· ένα χαρτί επιστημονικής χρησιμότητας αγκυρωνόμενο σε μια υπόθεση Θεαματικού Χαρακτήρα.

Ξέρουμε: «αυτά δεν γίνονται»…

Ο.Κ….

Και ως Είδωλα έσεσθε

Δευτέρα 3 Μάη>> Τι μπορεί να συμβεί όταν το διογκωμένο, υπερτροφικό Εγώ σου συμπιέζεται, ζουλιέται, τόσο ώστε να γίνει μια ασήμαντη υπο-κουκίδα σε μια καμπύλη που πρέπει να “ισοπεδωθεί”; Τι συμβαίνει όταν ο σπουδαίος Εαυτός σου ξυπνάει ένα πρωί χαμένος στο κουρνιαχτό της νεκροφιλίας του κεφάλαιου; Τι συμβαίνει όταν όλες οι τρομερές ιδέες που είχες για πάρτη σου χρεωκοπούν ακαριαία μέσα σε ένα διατεταγμένο (απ’ τα αφεντικά) δίπολο “on /off”, όταν αποπληθωρίζονται βίαια και γίνονται ένα κουρελόχαρτο “νόμισμα” (νόμισμα: απ’ το ρήμα νομίζω…) μηδαμινής ανταλλακτικής αξίας; Τι συμβαίνει ότι πρέπει να μένεις αιχμάλωτος για να “νοιώθεις ελεύθερος”; Τι συμβαίνει όταν υποψιάζεσαι στιγμιαία πως την μόνη αξία της Ζωής (σου / του / των), την αξία χρήσης της, την έκανες φαίνεσθαι και είδωλο και πόζα και antisocial μεσολαβήσεις· τόσο παλιά ώστε έχεις ξεχάσει πια πότε βρέθηκες σ’ εκείνο το σταυροδρόμι, που ήθελες να πας και που βρέθηκες;

Κάποιος είπε (ο Καστοριάδης γιατρέ μου;) ότι συμβαίνει κάποτε η αγωνία να σώσεις το Είδωλό σου να γίνεται μεγαλύτερη απ’ το να σώσεις την ζωή σου. Κάπως έτσι. Αυτό είναι που πουλιέται συστηματικά και επιτήδεια τώρα σαν “έξοδος” κάτω απ’ τον γελοίο και αναιδή τίτλο operation freedom. (Αμερικανιά!!) Σώστε το φαντασιωτικό δυναμικό σας κι αφήστε στις εταιρείες και στους μηχανισμούς μας όλα τα υπόλοιπα!!! «Η μόνη δυνατότητα που επιτρέπεται να έχεις (δείχνει το Μεγάλο Δάκτυλο) είναι την μηδαμινότητα που σου επέβαλα να την ξανακάνεις hype!»…

Πρόσχαροι (;) «νέου τύπου» οπαδοί του ΘανατοΘεάματος διαλαλούν μέσα στο σκοτάδι τα πλατφορμιαστικά ραντεβού τους σαν μια εκστατική «πρώτη νύχτα του γάμου», σα να πρόκειται να λιώσουν παθιασμένα με κάποιο αντικείμενο του πόθου τους. Είναι «ωραίοι», είναι «γενναίοι»… είναι μοιραίοι. Έχουν μπερδέψει τα «σανεμβόλια», τις πλατφόρμες γενετικής μετάλλαξης, με tatoo – γίνονται και τα δύο στο μπράτσο… Προσπαθούν να φτιάξουν και να «φτιαχτούν» με μια υποκουλτούρα του «ΑΖ» (… astrazeneca…), μακρινή ανάμνηση / εκτροπή του «Ζ» του Ζορρό, νομίζοντας ότι έτσι θα ξαναγίνουν μια χωριστή και ανώτερη φυλή: ένας tribal βούρκος που έχει κιόλας την δική του στήλη στους ισολογισμούς των φαρμακομαφιών, των χρηματιστηρίων και των μπηχεβιοριστικών καταγραφών… Τούβλα στο «great wall ελεγχόμενης και εξουσιοδοτημένης ανοσίας» που φτιάχνουν οι μηχανικοί του συμπλέγματος…

Η προέλαση της πανούκλας της γενετικής μηχανικής και της πληροφοριοποίησης είναι τώρα η στάχτη και η λάβα των καπιταλιστικών ηφαιστείων μέσα στις δυτικές μητροπόλεις. Που θάβονται σαν μεταμοντέρνες Πομπηίες αλλά… καθώς σύεται ο φλοιός των θεμελίων τους, όσοι προσπαθούν να σώσουν τα Είδωλά Τους, τα αναλογικά και ψηφιακά Avatar τους, λικνίζονται…

… Μέσα σε αυτόν τον νέο «αναλυτικό λόγο περί συστήματος», όπως τον ονόμασε ο Ίλλιτς,, η χαρακτηριστική κατάσταση των ανθρώπων είναι η αποσωματοποίηση. Αυτό είναι φαινομενικά παράδοξο, καθώς αυτό που ο Ίλλιτς ονόμασε «παθογόνο επιδίωξη της υγείας» μπορεί να εμπεριέχει μια έντονη, ασίγαστη και στην ουσία ναρκισσιστική εμμονή με τη σωματική μας κατάσταση…

(Από το ενδιαφέρον βιβλίο Ερωτήματα για την τρέχουσα πανδημία υπό τη θεώρηση του Ιβάν Ίλλιτς – Πανδημικές Αποκαλύψεις, του David Cayley, εκδ. Αλήστου Μνήμης).

 

Βρίζοντας το κοινό

Δευτέρα 22 Μάρτη.>> Τέσσερα βιβλία κανονικού μεγέθους των 250 σελίδων το καθένα, μόνο το κείμενο, xωρίς φωτογραφίες: τόσα χοντρικά είναι αυτά που έχουν γραφτεί εδώ σχετικά με τον τσαχπίνη μέσα σ’ ένα χρόνο.

Έχει κανείς την αίσθηση ότι έχει διαβάσει χίλιες (1000) σελίδες βιβλίου στην ασταμάτητη μηχανή; Μάλλον απίθανο. Το καθημερινό τρίλεπτο ή τετράλεπτο (τόσο χρειάζεται η ανάγνωση) και το καθημερινό πεντάωρο ως οκτάωρο (τόσο χρειάζεται το ψάξιμο και το γράψιμο) είναι δυο μεγέθη τόσο άνισα ώστε κάποια στιγμή δικαιούται να αναρωτηθεί (ο «παραγωγός»…) what for?… και ο μέσος «καταναλωτής» να μην μπορεί να δώσει μιαν απάντηση που να φέρει μια κάποια ισορροπία… Εν τέλει ο μέσος «καταναλωτής» έχει τον χρόνο με την μεριά του, μπορεί να σερφάρει στον κυβερνοχώρο ή μπορεί να ελεεινολογήσει αυτά που διάβασε. Αντίθετα ο «παραγωγός» έχει σταθερά τον χρόνο εναντίον του: πρέπει να προλάβει (την καπιταλιστική / κρατική κίνηση…) έγκαιρα και έγκυρα· και πρέπει να το κάνει θεωρώντας τον κάθε άγνωστο αναγνώστη σαν υψηλής νοημοσύνης και ηθικής…

Αυτά τα δεδομένα είναι καταραμένα. Και έγιναν ακόμα σκληρότερα απ’ την στιγμή που ο μέσος «καταναλωτής» ασταμάτητης μηχανής άρχισε να πολλαπλασιάζεται εδώ και πολλούς μήνες· τσαχπίνης γαρ. Όσες (πολιτικές) εξηγήσεις κι αν βρήκε ο «παραγωγός» για να είναι συνεπής σε ένα καθημερινό ραντεβού με μερικές χιλιάδες αγνώστων, δεν θα μπορούσε να αποφύγει αυτό το συνειδησιακό όριο: οι αναγνώστες έχουν την τάση να νοιώθουν «πελάτες» και να συμπεριφέρονται ανάλογα (πάντα έχουν δίκιο!), όμως η ασταμάτητη μηχανή δεν είναι μαγαζί, δεν «πουλάει» κάτι για να πανηγυρίζει με την «αύξηση της πελατείας»! Κι όμως: τα «καταναλωτικά ήθη» ήταν / είναι πάντα εκεί, μπροστά της, στην «άλλη μεριά του σήματος», σ’ αυτές τις χιλιάδες των άγνωστων «επισκεπτών» – κάποτε και στους γνωστούς.

Αφού τέτοιες είναι οι γενικές ιδεολογικές συνθήκες, τα μέσα κοινωνικά ήθη (και όχι οι προθέσεις και οι στόχοι του «παραγωγού»…) που καθορίζουν την πρόσληψη αυτού του καθημερινού τρίλεπτου, τετράλεπτου, τότε what for? τα πολύωρα, ανελέητα νυχτέρια; Κι αν ο κάθε κουφιοκέφαλος κανίβαλος ή το κάθε κοπρόσκυλο των κλασσικών media ή των antisocial media μπορεί, κοιτώντας απ’ την κλειδαρότρυπα του σκοταδιού του να αυτοϊκανοποιείται αφοδεύοντας πάνω σ’ αυτά τα ξενύχτια, τότε πως οι υπόλοιποι «καταναλωτές» μπορούν να τον πετάξουν με τις κλωτσιές έξω απ’ το «κοινό», ώστε να αποκατασταθεί μια κάποια ελάχιστη ίσως αλλά οπωσδήποτε έντιμη κοινότητα; Θέλουν, άραγε, καν και καν, να διαχωριστούν απ’ την σαβούρα που είναι βέβαια «μακριά» σαν φυσική απόσταση αλλά εντελώς δίπλα σαν ψηφιακή; Ο κόσμος των ψηφιακών μεσολαβήσεων περιλαμβάνει μεγάλες δυνατότητες συνειδησιακής, διανοητικής υποτίμησης και λίγες ανατίμησης· η εξωτερίκευση και η ανάδευση της σαβούρας έχει γίνει όπλο των κυρίαρχων· το θηρίο της «ψηφιακής κουλτούρας» (έτσι λέγεται;) καταβροχθίζει πολλά..

Η ασταμάτητη μηχανή δεν έχει οριστικές απαντήσεις για όλα αυτά· αλλά δεν θέλει να μείνει αδρανής. Υποστηρίζει ότι το μέσο δεν είναι το μήνυμα (όπως ισχυριζόταν ο Μακ Λούαν)· ωστόσο το μικροαστικό σκουπιδαριό που μπορεί να σκεπάσει οποιοδήποτε μέσο είναι ένα πολύ δυσοίωνο μήνυμα! Και όχι μόνο “μήνυμα”.

Οι καιροί στους οποίους μας έχουν σπρώξει δεν επιτρέπουν φιλαυτίες, ναρκισσισμούς, κολακείες. Δεν επιτρέπουν επίσης (αυτό δείτε το σαν ζήτημα αρχής) το τυφλό κυνήγι των «likes», όπως κι αν εκδηλώνονται. Έφτασε, λοιπόν, η στιγμή να αλλάξει η ασταμάτητη μηχανή. Το είχε υπονοήσει απ’ τις 1 Μάρτη: έγραφε τότε για τα γενέθλιά της, ότι έγινε (στην ψηφιακή εκδοχή της) 5 χρονών, και πως έχει δόντια. Δαγκώνει. Ακόμα κι αν πρέπει τώρα να δαγκώσει τη γλώσσα της.

Από σήμερα η ασταμάτητη μηχανή γίνεται εβδομαδιαία· αντί για καθημερινή. Μια φορά την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα ή Τρίτη· και μόνο σε (κατά την κρίση της) εξαιρετικά επείγουσες καταστάσεις άλλη μια μέρα, όποια χρειαστεί. Αλλά, το ξαναλέμε, αυτό το τελευταίο θα είναι εξαίρεση. Ο κανονικός ρυθμός της θα είναι εβδομαδιαίος. Μια συνειδητή άρνηση εργασίας, άρνηση της κατανάλωσής της και της απονεύρωσής της μέσω της αλλοτρίωσης και της συνήθειας· μια άρνηση με situ καταβολές (το αναγνωρίζει).

Αυτό σημαίνει, φυσικά, λιγότερη ύλη· και πιο επιλεκτική. Απ’ την άλλη μεριά θα απελευθερωθεί χρόνος για να πέσει μεγαλύτερο βάρος στα άλλα δύο σκέλη του project Sarajevo/αόρατες πόλεις: στο Sarajevo.pdf και στα τετράδια για εργατική χρήση. Μεγαλύτερη προσοχή στην εμβάθυνση· αλλά, επίσης, μεγαλύτερη προσοχή σε όσες / όσους εννοούν να υποστηρίζουν στον έναν ή στον άλλο βαθμό το εγχείρημα.

Δεν είναι μια απόφαση εν θερμώ· το αντίθετο. Είναι όμως μια απόφαση θυμωμένη. Εδώ και πολύ καιρό. Ο θυμός δεν έγινε εμπόδιο στην όσο το δυνατό αρτιώτερη καθημερινή εργατική αντιπληροφόρηση και κριτική· αλλά ήταν παρών πίσω τους. Πριν αποφασίσει να δαγκώσει την γλώσσα της η ασταμάτητη μηχανή έσφιξε τα δόντια για πολλούς μήνες. Θυμός όχι μόνο απέναντι στ’ αφεντικά – εκεί είναι αυτονόητος. Θυμός επίσης απέναντι στην αδράνεια, στις υπεκφυγές, στην ψυχολογικοποίηση, τις φτηνές δικαιολογίες· σ’ ότι τέλος πάντων ευνοείται απ’ τα καταναλωτικά (και αυτοκαταναλωτικά) ήθη και έθιμα.

Υπάρχει κάτι άδικο σ’ αυτήν την αλλαγή: αντιμετωπίζουμε τους πάντες σαν «μέσους καταναλωτές» ενώ δεν είναι έτσι. Το ξέρουμε. Ξέρουμε ότι υπάρχουν άγνωστοι αναγνώστες με τους οποίους θα άξιζε να αποκτήσουμε καλύτερη και ουσιαστικότερη σχέση· κι αυτοί / αυτές το ίδιο, απ’ την μεριά τους. Για τα δύσκολα που είναι μπροστά μας. Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη απόφαση είναι προσωρινή, μεταβατική. Υπάρχουν κάποιες σκέψεις για μεγαλύτερες αλλαγές στο πως θα λειτουργεί αυτό εδώ το εργατικό, αυτόνομο, πολιτικό, ανταγωνιστικό site – αλλά χρειάζονται κάποιον χρόνο για να ωριμάσουν και να αποκτήσουν μορφή.

Όταν θα είναι έτοιμες θα τις ανακοινώσουμε.

Αυτά. Και μια αφιέρωση σ’ όσες / όσους έχουν ακόμα ψυχή και νοιώθουν τα λόγια και τα νοήματα:

Η διαρκής ανακατασκευή της «πραγματικότητας»

Κυριακή 21 Μάρτη. Είναι η τρίτη (ή μήπως η τέταρτη;) φορά που θυμίζουμε την πιο κάτω κουβέντα με την (μάταιη ως τώρα) «ελπίδα» πως θα γίνει κατανοητό το ευρύτερο περιβάλλον της ιστορικής κίνησης, στη φάση της άγριας αναδιάρθρωσης, της επέλασης (στην καπιταλιστική δύση κατά κύριο λόγο) των «κανονικοτήτων» που είναι οι οργανωμένες νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Νόρμες όχι μόνο εργασίας ή κατανάλωσης· νόρμες εννοήσης, επανα-νοηματοδότησης της ζωής και του θανάτου.

Πριν 18 χρόνια λοιπόν ένας τύπος είπε δημόσια τα εξής, σαν απάντηση σε μια συγκεκριμένη ερώτηση:

…Είμαστε μια αυτοκρατορία πλέον, και όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Κι ενόσω εσείς θα μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα – με ζήλεια – εμείς θα δρούμε ξανά, δημιουργώντας άλλες νέες πραγματικότητες, τις οποίες θα μπορείτε να μελετήσετε επίσης, κι έτσι θα πηγαίνουν τα πράγματα. Είμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας … και εσείς, όλοι εσείς, θα μείνετε πίσω και απλά θα μελετάτε τι κάνουμε…

Ο συγκεκριμένος «τύπος» λεγόταν Karl Rove και ήταν (τότε) «ειδικός σύμβουλος ασφαλείας» του αμερικάνου προέδρου Bush του Β. Η ερώτηση αφορούσε τη «νομιμότητα» της εισβολής στο ιράκ. Και ο «σύμβουλος» έδωσε την απάντηση που με δυο λόγια θα διατυπώναμε ως εξής: εξουσία είναι το να μπορείς να δημιουργείς τετελεσμένα. Κι άσε τους άλλους να ψάχνονται…

Πόσο μέσα σ’ αυτό το δόγμα αποδείχθηκαν οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες απ’ τις αρχές του 2020 ως και σήμερα; Απόλυτα – ο Rove ήταν ο «προφήτης» του παροξυσμού της εξουσίας του Θεάματος. Τώρα πια το Εγώ ειμί οι πραγματικότητές σου ήτινες σώζουν εσέ· ουκ έσονται σοι πραγματικότητες έτερες πλην εμού είναι η «πρώτη εντολή του θεού»: της καπιταλιστικής τεχνολογίας.

Αφού οι μηχανές πλαστογράφησης / προπαγάνδας των αφεντικών του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος κατάφεραν να φτιάξουν, εξ εφόδου, την «φοβερή φονικότητα» του τσαχπίνη αλλά και την «φοβερή μολυσματικότητα» των …. «ασυμπτωματικών» (κινήσεις νο 1 και 2)· αφού «νομιμοποίησαν» τα συνταγματικά πραξικοπήματα και τις καθολικές απαγορεύσεις / ρυθμίσεις των ανθρώπινων / κοινωνικών συμπεριφορών κι αφού επέβαλαν την γρήγορη επέκταση των ψηφιακών μεσολαβήσεων σχεδόν παντού (κινήσεις νο 3 και 4)· αφού επέβαλαν την δημιουργική λογιστική θανάτου με τα άχρηστα / σκόπιμα δόλια τεστ και τις κοινές δεξαμενές (κίνηση νο 5 και 6)· αφού προπαγάνδισαν / συσκότισαν την γενετική μηχανική και τις μεταλλάξεις των ανθρώπινων κυττάρων / οργανισμών πουλώντας τες σαν την μοναδική «σωτηρία απ’ το κακό» (κίνηση νο 7)· αφού άρχισαν να επιβάλλουν τους πλατφορμιασμούς σαν «λύτρωση» παρά τα όποια τεχνικά και όχι μόνο προβλήματα επιμελητείας (κίνηση νο 8)· έφτασαν στο σημείο της επιβολής του καθολικού ψηφιακού φακελώματος με την ψευδή μορφή του «διαβατηρίου» (κίνηση νο 9)· και βρίσκονται προ των πυλών της επίσημης ποινικοποίησης / απαγόρευσης οποιαδήποτε θεωρητικής κριτικής (: λογοκρισία) και πρακτικής απόρριψης / ανυπακοής (κίνηση νο 10).

Κάναμε, το ξέρετε, ότι καλύτερο ήταν δυνατόν σαν εργατική κριτική και αντιπληροφόρηση για να προειδοποιήσουμε έγκαιρα πως αυτή θα ήταν η αλληλουχία των κινήσεων, τα διαδοχικά βήματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. Αφού τα αφεντικά του συμπλέγματος είχαν πολύ πριν τον τσαχπίνη συγκεκριμενοποιήσει τους στόχους και τα συμφέροντά τους. Με μεγάλη λύπη παρατηρούμε τώρα πως στα μέρη μας οι όποιες αντιδράσεις (εκτός ή εντός εισαγωγικών…) περιστρέφονται αμήχανα και αδέξια γύρω απ’ την κίνηση 3 και μόνον αυτή· και πάλι τόσο ξώφαλτσα ώστε να μην διαταραχτεί η αλυσίδα, να μην «ενοχληθούν» ούτε οι προηγούμενοι ούτε οι επόμενοι κρίκοι της. Ενδεχομένως, και μόνο στα λόγια, βερμπαλιστικά, κάποιοι να προσπαθούν να παραστήσουν ότι είναι αντίθετοι και στην κίνηση νο 9… Πώς, όμως, είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν και να πολεμηθούν τα πανωσηκώματα της τρομοεκστρατείας αν τα θεμέλια και οι πρώτοι όροφοί της γίνονται πάντα δεκτά; Δεν γίνεται! Περισσεύει, λοιπόν, ο καιροσκοπισμός συνδικαλιστικού τύπου…

Η ιδέα ότι «κάπως θα τις καπουλάρουμε» ψευτοκτυπώντας κρίκους που φαίνονται πιασάρικοι αφήνοντας όμως την αλυσίδα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας στη θέση και στην ιδεολογική και μπηχεβιοριστική ισχύ της, όσο κι αν μοιάζει ικανοποιητική για το μεροδούλι / μεροφάι εκείνου που θεωρείται στα μέρη μας «πολιτική», είναι απλά ένα μέρος της κατασκευής πολλών πραγματικοτήτων απ’ την μεριά των αφεντικών· είναι μέρος της ιστορικής διαλεκτικής κίνησης της εξουσίας τους. Δείτε, για παράδειγμα, την δήθεν αντιπολιτευτική τακτική της Κουμουνδούρου, που στηρίζει αναφανδόν όλον τον πυρήνα του «πολεμού κατά του αόρατου εχθρού» (: του πολέμου κατάκτησης του κοινωνικού πεδίου απ’ το σύμπλεγμα / κεφάλαιο / κράτος, του πολέμου υπέρ της μηχανικής μεσολάβησής του, του πολέμου υπέρ της μετατροπής του σε πεδίο καθολικής εκμετάλλευσης και κυριαρχίας) αλλά βρίσκει εδώ κι εκεί κάτι για να παραστήσει ότι διαφωνεί.

Οι ευγονιστές είναι εδώ! (1)

Κυριακή 21 Μάρτη. Έρχεται, έχει αναγγελθεί, η κίνηση νο 11: η υγιεινιστική επιτήρηση, πειθάρχηση, διαστρωμάτωση και διατίμηση της σύγχρονης εργατικής τάξης. Σε πρώτο χρόνο η κίνηση νο 11 μοιάζει “on / off”: «προσλαμβάνεσαι / απολύεσαι» αν είσαι ή δεν είσαι εγκεκριμένος/η με βάση τις καινούργιες νόρμες περί «υγείας», «προστασίας της δημόσιας υγείας», «κοινωνικής ευθύνης»… Έχουμε δώσει το όνομα της σ’ αυτήν την εξέλιξη: κοινωνικός ευγονισμός 2.0, υγιεινιστικό απαρτχάιντ – τόσο για το σύνολο της ζωής όσο και ειδικά για την εκμετάλλευση της εργασίας και της ανθρώπινης δημιουργικότητας.

Κατευθείαν απ’ τους στάβλους της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας ο μοντελίστας υγείας και προφέσορ πνευμονολογίας στο πανεπιστήμιο Κρήτης Νίκος Τζανάκης άνοιξε πριν μια βδομάδα τα χαρτιά της κίνησης νο 11:

… Οι αρνητές του κορωνοϊού και οι αντιεμβολιαστές μας αφαιρούν το δικαίωμα στη ζωή… Μας αφαιρούν το δημοκρατικό μας δικαίωμα να προφυλασσόμαστε από κινδύνους. Καταπατούν το δικαίωμά μας στην ελευθερία και τη ζωή. Γιατί αν αυτός κολλήσει και κολλήσει εμένα, μπορεί να πεθάνω εγώ και όχι αυτός. Οπότε όταν μιλάμε για δημοκρατία, πρώτα απ’ όλα την καταπατούν αυτοί…

…Και σ’ αυτήν την συντεταγμένη πορεία δεν έχουν θέση, ούτε αυτοί που δεν θέλουν να εμβολιαστούν, ούτε οι αρνητές της μάσκας , ούτε οι οποιοιδήποτε αρνητές του κορωνοϊού. Διότι αυτοί λειτουργούν σαν βόμβες μέσα στην κοινωνία…

Η δεοντολογία του “πυροτεχνουργού υγείας” είναι γνωστή στα μέρη μας απ’ την εποχή των ανηλίκων που βαφτίστηκαν “υγιειονομικές βόμβες” – απ’ την περασμένη άνοιξη δηλαδή. Είναι αναμενόμενο λοιπόν πως όταν γίνεται “πόλεμος” και υπάρχουν “βόμβες” (: “όπλα μαζικής καταστροφής”… όπως στο ιράκ ένα πράγμα…), δημιουργούνται και οι πρέπουσες εμπόλεμες συμμαχίες μεταξύ κρατών, ειδικών/αξιωματικών, κλπ. Οι συμμαχίες των προθύμων… Μόνο που για να περάσουν τον Ατλαντικό οι καλές ιδέες του κοινωνικού ευγονισμού, του υγιεινιστικού απαρτχάιντ, και να φτάσουν ως τα μέρη μας χρειάζονται κάποιοι μήνες. Τις ίδιες προτάσεις του έλληνα προφέσορα είχαν διατυπώσει αμερικάνοι όμοιοί του στις αρχές Αυγούστου του 2020:

Να νικήσουμε τον covid-19 απαιτώντας τον εμβολιασμό όλων. Δεν είναι αντιαμερικάνικο, είναι πατριωτικό.

Να κάνουμε τα εμβόλια ελεύθερα, να μην επιτρέψουμε θρησκευτικές ή προσωπικές αντιρρήσεις, και να τιμωρήσουμε όσους δεν εμβολιαστούν. Απειλούν τις ζωές των άλλων.

Στον ίδιο ακριβώς «πατριωτικό» δρόμο (ακριβώς στον ίδιο!!!) πορεύεται και η φιλόδοξη («ζήτω η δραχμή»!) άκρα αριστερά, με τις πάγιες συνδικαλιστικές ρητορείες της (ξέχασε το “έξω απ’ το νατο” – κολλάει παντού). Έχει κάνει ήδη αρκετά μέτρα:

Κάτι μας «έμαθε» ο κορωνοϊός. Αν ένας νοσεί, όλοι κινδυνεύουμε!

Δεν θα μάθουν τίποτα ποτέ! Τίποτα και ποτέ δεν θα μάθουν!!! Προφανώς στηρίζουν και το υγιεινιστικό απαρτχάιντ και τις απολύσεις των «αρνητών»… (Απλά ντρέπονται ακόμα να το πουν ανοικτά…)

Στο αμέρικα πάντως, πέρυσι, προέκυψε μια κάποια κατακραυγή για την τιμωρία (φυλάκιση; ηλεκτρική καρέκλα;) όσων δεν εμβολιαστούν. Λίγες ημέρες μετά έγινε μια μικρή διόρθωση στο πρόταγμα:

Η λέξη «να τιμωρήσουμε» άλλαξε σε «να δημιουργήσουμε αντικίνητρα»…

Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης…