Tag: ιδεολογία

Προβλέψεις (1)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> …«Οι επιχειρηματίες θα πρέπει να προετοιμάζονται για αύξηση των περιστατικών κοινωνικής διαμαρτυρίας καθώς η κρίση του κόστους ζωής ακολουθεί κατά πόδας την πανδημία της covid.» Αυτό είναι το μήνυμα ενός άρθρου που δημοσιεύτηκε στο επιχειρηματικό site της Allianz, της μεγαλύτερης ασφαλιστικής εταιρείας του κόσμου, με περιουσιακά στοιχεία πάνω από 1,1 τρισεκατομύρια ευρώ. Αντανακλά τις εντεινόμενες ανησυχίες μεταξύ των ceo του χρηματοπιστωτισμού, του ασφαλιστικού τομέα και των ακινήτων για τους κινδύνους κοινωνικής κατάρρευσης. Σύμφωνα με τον Srdjan Todorovic, επικεφαλής του λονδρέζικου γραφείου διαχείρισης κρίσεων της Allianz, οι κοινωνικές εξεγέρσεις είναι τώρα μεγαλύτερη απειλή για τις παγκόσμιες επιχειρήσεις σε σχέση με την τρομοκρατία:

Οι κοινωνικές εξεγέρσεις όλο και πιο έντονα αντιπροσωπεύουν μια περισσότερο κρίσιμη έκθεση των εταιρειών σε σχέση με την τρομοκρατία. Η φύση της απειλής εξελίσσεται καθώς μερικές δημοκρατίες γίνονται ασταθείς, και συγκεκριμένα αυταρχικά καθεστώτα υποφέρουν από τους διαφωνούντες. Οι εξεγέρσεις μπορεί να γίνουν ταυτόχρονα σε πολλά διαφορετικά σημεία καθώς τα social media επιτρέπουν την γρήγορη κινητοποίηση των διαμαρτυρόμενων. Αυτό σημαίνει ότι οι μεγάλες λιανεμπορικές αλυσίδες, για παράδειγμα, θα έχουν πολλαπλές απώλειες εξαιτίας ενός τέτοιου γεγονότος.

Στο σημείο που βρισκόμαστε τώρα δεν περιμένω ότι τα περιστατικά κοινωνικής εξέγερσης θα μειωθούν σχετικά γρήγορα, με δεδομένα τα μεθεόρτια της covid-19, την εντεινόμενη κρίση του κόστους ζωής και τις ιδεολογικές αντιθέσεις που συνεχίζουν να διαιρούν τις κοινωνίες σ’ όλο τον κόσμο. Βλέπουμε αυξανόμενο ενδιαφέρον από risk managers ειδικευμένους στην ασφάλιση έναντι πολιτικής βίας, την ίδια ώρα που παραδοσιακές επιχειρήσεις ασφάλισης ακίνητης περιουσίας αποχωρούν από συμβόλαια που σχετίζονται με τέτοιου είδους περιστατικά…

Αυτά γράφει εισαγωγικά σ’ ένα άρθρο στο site “naked capitalism” στις 15 Ιούλη με τίτλο οι τράπεζες αρχίζουν ανησυχούν για τον κίνδυνο κοινωνικών αναταραχών ο freelancer δημοσιογράφος Nick Corbishley. «Κομίζει γλαύκα ες Αθήναν» θα σχολιάζαμε, αλλά είναι «χαριτωμένο» να βγάζει κανείς συμπεράσματα περί κοινωνικής ειρήνης παρακολουθώντας την κίνηση των … ασφαλιστικών εταιρειών!

Συνεχίζει:

Ο Todorovic δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί για την εντεινόμενη απειλή εκτεταμένης κοινωνικής αναταραχής. Η Kristalina Georgieva, εκτελεστική διευθύντρια του ΔΝΤ, είπε πρόσφατα: «Αντιμετωπίζουμε μια κρίση πάνω στην κορυφή μιας κρίσης», αναφερόμενη στις συνδυασμένες συνέπειες την πανδημίας covid και του πολέμου στην Ουκρανία. Η Georgieva χαρακτήρισε τον αυξανόμενο πληθωρισμό σαν «έναν καθαρό και παρόντα κίνδυνο» για πολλές χώρες και προειδοποίησε ότι αν δεν αναληφθεί δράση για να εξασφαλιστεί η διατροφική ασφάλεια, «η εναλλακτική θα είναι απελπιστική: περισσότερη πείνα, περισσότερη φτώχια, και περισσότερη κοινωνική αναταραχή – ειδικά για χώρες που πάλεψαν να ξεφύγουν απ’ την ευθραυστότητα και τις συγκρούσεις επί πολλά χρόνια»…

Πρόκειται για το γνωστό δυτικό, πρωτοκοσμικό τροπάρι, για το κακό που κρέμεται πάνω απ’ τον «τρίτο κόσμο»… Βέβαια αν τελικά το Κίεβο αρχίσει να εξάγει το στάρι του όλη αυτή η ρητορική της επερχόμενης έλλειψης αλευριού και ψωμιού στον «τρίτο κόσμο» θα εξατμιστεί. Αλλά προς το παρόν το γνήσιο ανθρωπιστικό ενδιαφέρον του λευκού χριστιανού καλά κρατεί.

Υπάρχουν όμως και κάτι «άλλοι» που εκτιμούν διαφορετικά το κοντινό μέλλον – σίγουρα από γεωγραφική και γεωπολιτική άποψη: το κακό παραμονεύει και υπονομεύει την Δύση… Ο Corbishley συνεχίζει το άρθρο του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προβλέψεις (2)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Είναι αρκετοί (αν και με διαφορετικούς έως αντίθετους ιδεολογικούς προσανατολισμούς) που θα θεωρούσαν τέτοιες προβλέψεις «εξαίσια νέα»! Πράγματι: αν δεν είναι οι εξεγέρσεις «ευχάριστα νέα» στους καιρούς της γενικευμένης κατάθλιψης, τότε ποια θα μπορούσαν να είναι; Μόνο που η κατάσταση είναι ολοφάνερα πιο περίπλοκη, και το φάσμα ανάμεσα στην διαχειρίσιμη εκτόνωση και στην συστημική ακροδεξιά στροφή δείχνει τους κυνόδοντές του μπροστά στα μάτια μας∙ εν πάσει περιπτώσει μπροστά στα μάτια όσων θέλουν να βλέπουν και να καταλαβαίνουν.

Πρέπει να θυμίσουμε πως όταν άρχισε να ξεδιπλώνεται το πραξικόπημα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας εκείνο που στις δυτικές κοινωνίες παραδοσιακά ονομαζόταν «αριστερά» (και τραβήξτε τον χαρακτηρισμό όσο πιο «ακραία» θέλετε…) όχι μόνο το αποδέχτηκε, όχι μόνο το στήριξε, αλλά συχνά απαίτησε και την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίησή του! Αν και για την αυτόνομη εργάτρια ασταμάτητη μηχανή αυτό δεν ήταν καθόλου «πρωτότυπο», είχε διεθνώς μια πολύ σοβαρή συνέπεια: το κοινωνικό εκείνο τμήμα που αντέδρασε στο πραξικόπημα παίρνοντας, ουσιαστικά, την πρωτοβουλία της υπεράσπισης ιστορικών εννοιών όπως το «ατομικό δικαίωμα» ή η «ελευθερία» ήταν «δεξιό» και μικροαστικό. Στο ελλαδιστάν αντιληφθήκαμε έγκαιρα τον κίνδυνο και με σκληρή πολιτική δουλειά, κόντρα σ’ όλους τους θεούς και τους δαίμονες της κρατικο/καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, κόντρα στην άπειρη βλακεία και κακοήθεια πολλών και διάφορων, καταφέραμε, μια χούφτα άνθρωποι εδώ, μια χούφτα εκεί και μια χούφτα παραπέρα, να σηκώσουμε τις κόκκινες και τις μαυροκόκκινες σημαίες της κριτικής και της αντίστασης δημόσια. Αλλά το ελλαδιστάν αποδείχθηκε εξαίρεση (ως προς το αποτέλεσμα στο πεζοδρόμιο) και έτσι στο φωτεινό ταμπλό του πρώτου κύματος «κατάστασης εξαίρεσης / κατάστασης έκτακτης ανάγκης», την διετία 2020 – αρχές 2022, στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, το σκορ ήταν βαρύ σε βάρος μας, από πολιτική άποψη.

Ο απολογισμός της αντίστασης στο «πρώτο κύμα έκτακτης ανάγκης» ως μέσου βίαιης αναδιάρθρωσης των κοινωνικών σχέσεων προς όφελος των αφεντικών της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, ο απολογισμός της ποιότητας της αντίστασης στο «υγιεινιστικό κύμα», δεν είναι εκείνος που θα έπρεπε, λαμβάνοντας στα σοβαρά την ένταση και το εύρος της «μετάβασης». Εν τω μεταξύ η ασταμάτητη μηχανή («δουλειά της» είναι…) παρακολουθούσε και παρακολουθεί τις επόμενες «στρώσεις έκτακτης ανάγκης», μεθοδευμένες και με τον ίδιο γενικό στόχο όπως η πρώτη, που απλώνονται πάνω στον υγιεινιστικό φόβο∙ χωρίς αυτός ο τελευταίος να έχει «ξεχαστεί» (απ’ τα αφεντικά).

Όταν διαδοχικά στρώματα «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» επικάθονται το ένα πάνω στο άλλο (πάνω στην «υγιεινιστική» η «ενεργειακή», η «διατροφική», και ποιος ξέρει τι ακόμα…) τότε η καθεστωτική πίεση είναι τέτοια που τα κοινωνικά υποκείμενα έχουν κάθε δίκιο να …αλλοφρονήσουν! Αν τα αφεντικά δείχνουν να «ανησυχούν» για τέτοια ενδεχόμενα στις δυτικές κοινωνίες είναι επειδή κάνουν ότι μπορούν για να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις τους, έχοντας (κι αυτό απαιτεί μεγάλη προσοχή) το αναγκαίο know how της διαχείρισής τους.

Είναι, λοιπόν, αυτό που θέλουμε; Πρέπει να χαρούμε αν η δολιότητα της καθεστωτικής κοινωνικής μηχανικής αποδειχθεί αποτελεσματική ως το σημείο του κοινωνικού βρασμού; Ή θα έπρεπε να θέλουμε, να επιδιώκουμε, πολύ περισσότερα;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Προβλέψεις (3)

Δευτέρα 18 Ιούλη>> Υπάρχει μια άποψη διατυπωμένη από ορισμένους διανοούμενους που μιλάει για controlled demolition («οργανωμένη κατεδάφιση»…) του συστήματος όπως αυτό ήταν ως τις αρχές του 21ου αιώνα, απ’ τα ίδια τα αφεντικά (κυρίως, αν και όχι μόνο, του χρηματοπιστωτισμού) έτσι ώστε να διευκολυνθεί η μετάβαση στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Αν και αυτή η άποψη κουβαλάει μαζί της διάφορα στοιχεία ως αποδείξεις, δεν μας πείθει. Μαζική βία έχει ασκηθεί και στις δυο προηγούμενες αναδιαρθρώσεις του κοινωνικού, του πολιτικού, του εργασιακού, του παραγωγικού, του καταναλωτικού μοντέλου, την 1η βιομηχανική επανάσταση, και το πέρασμα απ’ την 1η στην 2η∙ αλλά δεν μιλάμε για μια αλυσίδα … controlled demolitions! Κυρίως όμως υπάρχει μια σοβαρή αδυναμία σε τέτοιου είδους παραλληλισμούς, ανάμεσα στην εκτεταμένη καπιταλιστική αναδιάρθρωση και στην όντως controlled demolition των ουρανοξυστών στο WTC τον Σεπτέμβρη του 2001: υπονοεί την ύπαρξη κάποιου «κέντρου» που ελέγχει τα πάντα∙ ή σχεδόν. Τον Σεπτέμβρη του 2001 υπήρχε πράγματι προσχεδιασμός, αλλά η «δημιουργική καταστροφή» ήταν περιορισμένης έκτασης και άρα εύκολο να μεθοδευτεί. Ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος (και η πορεία προς την διαρκή όξυνσή του) είναι εντελώς διαφορετικής τάξης ζήτημα.

Σε κάθε περίπτωση είναι πολύ δύσκολο για οποιαδήποτε εξέγερση-σαν-εξέγερση να διαπεράσει την ένταση και τις αναγκαιότητες της στιγμής (της) και να δει / μελετήσει ολόκληρο τον ορίζοντα που έχει μπροστά της (και πίσω, και γύρω της). Γι’ αυτό το λόγο οι όποιες ανησυχίες των αφεντικών σχετικά με τις επερχόμενες social unrests στις δυτικές κοινωνίες ΔΕΝ αφορούν το ενδεχόμενο να χάσουν την διεύθυνση αυτών των κοινωνιών, την εξουσία τους δηλαδή, αλλά ΜΟΝΟ τις οικονομικές / χρηματικές συνέπειες των όποιων αναταραχών… Θα είναι ανοικτά τα πολυκαταστήματα; Δεν θα είναι; Τι συνέπειες θα έχουν οι αναταραχές στα χρηματιστήρια: εκεί αρχίζουν και τελειώνουν οι ανησυχίες τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Crisis 1

Πέμπτη 7 Ιούλη>> Τι είναι αυτό που κάνει τις «κρίσεις» τόσο αγαπητές απ’ τα αφεντικά και τους πολιτικούς λακέδες τους έτσι ώστε, στην αφετηρία της 4ης βιομηχανικής επανάστασης τα δυτικά τέτοια να έχουν μεθύσει χάνοντας κυριολεκτικά το μυαλό τους και να συναγωνίζονται μεταξύ τους σε βλακεία και αναισχυντία;

Προς μεγάλη λύπη των εύπιστων και των ignorants υπάρχει μια σαφής απάντηση σ’ ένα κείμενο ηλικίας… χμμ… μόλις 174 χρόνων… Υπό άλλες συνθήκες θα έπρεπε να είναι εκατομμύρια εκείνοι κι εκείνες που θα έπαιζαν στα δάκτυλα αυτή την απάντηση, επικαιροποιημένη όπου χρειάζεται – δεν είναι εκατομμύρια στη δύση οι «μαρξιστές», οι «μαρξίζοντες», όσοι και όσες πέρασαν τέλος πάντων κάποια φάση της νεότητάς τους τσαλαβουτώντας στα ρηχά ενός κάποιου επαναστατισμού; Είναι… αλλά τρέχα γύρευε…

… Τον καιρό που ξεσπούν οι εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα σημαντικό μέρος όχι μόνο από τα έτοιμα προϊόντα μα κι απ’ τις δημιουργημένες κιόλας παραγωγικές δυνάμεις. Μια κοινωνική επιδημία ξεσπά, που σε όλες τις περασμένες εποχές θα φαινότανε παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία έξαφνα βρίσκεται πισωδρομημένη σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας. Νομίζει κανείς πως της κόπηκαν όλα τα μέσα της διατροφής από καμιά πείνα ή από κανένα εξολοθρευτικό πόλεμο. Η βιομηχανία και το εμπόριο φαίνονται νεκρωμένα. Και γιατί: Γιατί η κοινωνία έχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο…

Με ποιόν τρόπο ξεπερνά η μπουρζουαζία τις κρίσεις; Απ’ τη μια μεριά καταστρέφοντας αναγκαστικά ένα σωρό παραγωγικές δυνάμεις και απ’ την άλλη με το να κατακτά νέες αγορές και να εκμεταλλεύεται πιο εντατικά, πιο πλατιά όλες τις παλιές αγορές…

Συγχωρείστε αυτούς τους δύο γερμανούς (τον Ένγκελς και τον Μαρξ) που το 1848, στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο τους, δεν ήξεραν ότι το 2022 ένας άλλος γερμανός, πρώην μέλος της κεντρικής τράπεζας και νυν ομοσπονδιακός υπουργός οικονομικών ονόματι Christian Lindner, θα έφτυνε στα μούτρα τους υπηκόους του λέγοντάς τους σαν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο «φέτος τον χειμώνα θα παγώσετε»… Πού θα παγώσουν; Στο κέντρο του ευρωπαϊκού καπιταλισμού!!! Συγχωρείστε τους που δεν ήξεραν πόσο άθλιος είναι ο Putin, πόσο σημαντική η «απεξάρτηση», πόσο σημαντικό είναι το ότι «η πατρίς θέλει θυσίες»∙ εδώ ούτε για τον τσαχπίνη δεν είχαν ιδέα…

Συγχωρείστε τους. Αυτοί οι δύο τότε υπέδειξαν την καπιταλιστική παραγωγή των καπιταλιστικών κρίσεων – μόνον αυτό! Αλλά τώρα ο αποπροσανατολισμός και η άγνοια προσφέρουν ηρεμιστικά σε χούφτες: την αδράνεια και την μοιρολατρεία…

Anticapital 2

Δευτέρα 4 Ιούλη>> Ενώ από καθαρά τεχνολογική άποψη είναι ίσως εύκολο να καταλάβει η καθεμιά, ο καθένας, τι είναι εκείνο που ιντριγκάρει τους γενετιστές (: το να θεωρούν το κύτταρο, τα γονίδια, σαν εναλλάξιμα μηχανικά εξαρτήματα με σκοπό πότε τον έναν και πότε τον άλλο…) τι είναι εκείνο που έχει στρατηγική σημασία για την βιο-πολιτική του κεφάλαιου στον 21ο αιώνα; Ειπωμένο διαφορετικά: γιατί η καπιταλιστική εκμετάλλευση / πειθάρχηση δεν σταμάτησε στην κλίμακα που περιέγραψε ο Foucault όταν μας εκπαίδευσε στα ‘70s πάνω στην έννοια της βιοπολιτικής, δηλαδή στην κλίμακα του «ατόμου», συσχετισμένη και συνδυασμένη φυσικά με την κλίμακα του πλήθους; Εν τέλει: ποιο είναι το καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την «διάσπαση / διάλυση του ατόμου» (: του φυσικού / κοινωνικού όντος) σε κύτταρα, dna, rna, γονίδια, πρωτεϊνες; Ποιο είναι το κρίσιμο καπιταλιστικό συμφέρον σ’ αυτήν την κατάδυση / μηχανοποίηση των κυττάρων, των γονιδίων, των φαινοτύπων; Ποιο είναι το στρατηγικό όφελος απ’ την αιχμαλωσία των κυττάρων; Γιατί η «υγιεινιστική κρίση» με αφορμή έναν ιό δοκιμάστηκε το 2005, ξανά το 2009, για να πετύχει τελικά το 2020; Αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν όχι το εποικοδόμημα, αλλά την παραγωγική βάση και τις σχέσεις γύρω απ’ αυτήν όταν πρόκειται για κύτταρα οργανισμών. Και πάλι: αιρετικές ερωτήσεις που αφορούν τον κυτταρικό έλεγχο, την οργανωμένη παραγωγή νοσηρότητας (άρα την μόνιμη εξάρτηση απ’ τις «βιομηχανίες της ζωής»), τον ταιηλορισμό σε κυτταρική κλίμακα.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ασφαλιστικές μπίζνες 4

Πέμπτη 2 Ιούνη>> Έτσι, όμορφα και ωραία, προσπαθούν τώρα τα αφεντικά και τα κράτη τους να νομιμοποιήσουν, να κάνουν μέρος της «νέας κανονικότητας», το ηλεκτρονικό φακέλωμα υγείας και συνηθειών, εφ’ όρου ζωής, για τους πάντες αν είναι δυνατόν.

Τι είναι αυτές οι «βάσεις δεδομένων», στις οποίες θα έχουν πρόσβαση τα ιατρικά και τα ασφαλιστικά συστήματα (αλλά και οι εργοδότες, μην έχετε καμία αμφιβολία!); Είναι Κεφάλαιο, με κεφαλαίο το «Κ»! Δεν είναι μόνο η τεχνική δυνατότητα παρακολούθησης, διατίμησης και χρέωσης της ζωής του καθενός και της καθεμιάς… Δεν είναι μόνο η τεχνική δυνατότητα μετατροπής σε στατιστικά φαινόμενα της καπιταλιστικής νοσηρότητας (π.χ. των «ψυχικών ασθενειών»)… Δεν είναι μόνο η τεχνική δυνατότητα διαστρωμάτωσης και κοινωνικού δαρβινισμού με κριτήρια την συμμόρφωση προς τις υγιεινιστικές προσταγές της βιομηχανίας της υγείας… Αλλά, επιπλέον, είναι η αναπαράσταση των κοινωνιών ως συνόλων ψηφιακών δεδομένων διαρκούς ροής, τα οποία οργανώνονται, αξιολογούνται και καθοδηγούνται απ’ το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα (και όποιον άλλο διαθέτει εξουσία)!

Αυτό που έγινε κοινότοπο μάθημα στη διάρκεια της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, το ότι δηλαδή «κανείς δεν (θα) ξέρει αν είναι καλά ή όχι, όλοι (θα) είναι εν δυνάμει άρρωστοι άρα και επιβαρυντικοί παράγοντες / επικίνδυνοι» πρόκειται να αποκτήσει με το ηλεκτρονικό φακέλωμα την ψηφιακή ολοκλήρωσή του! Κι αυτή η ολοκλήρωση, στο όνομα της «πρόνοιας» και της «φροντίδας», στο όνομα ενός σύγχρονου high tech πειθαρχικού πατερναλισμού, θα ξερνάει ποινές και τιμωρίες τοις μετρητοίς.

Έχει όνομα όλο αυτό το σύστημα. Λέγεται social credit…

Ή: ζωή επί πιστώσει… Νοικιασμένη…

Μην την χάσετε!

Δευτέρα 9 Μάη>> Μπορεί να το ξέρετε, μπορεί όχι, αλλά σήμερα η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) θα ανακοινώσει … την «συντέλεια του κόσμου»!!! Θα πρέπει να το είπαν σ’ αυτό το παρακμιακό δυτικό μαγαζί δημαγωγίας «ασφαλείς πηγές», το αναπαρήγαγε φυσικά, και δείχνει να είναι η αγαπημένη τις τελευταίες ημέρες δυτική «πρόγνωση». Αν όχι για άλλους λόγους, επειδή αποδεικνύει ότι η ανεγκέφαλη αλεπού είναι ο Σατανάς ο ίδιος…

Απ’ την μεριά της η ασταμάτητη μηχανή έχει να συμβουλέψει πως ένα τέτοιο κοσμοϊστορικό γεγονός σαν την «συντέλεια του κόσμου» δεν πρέπει να το χάσετε με τίποτα! Τι θα έχετε να λέτε στα εγγόνια σας; Κλείστε εισιτήρια, αν είναι δυνατόν στο «πέταλο» (πάντα εκεί πάει ο καλός ο κόσμος), όσο ακριβά κι αν είναι!!!

Αν, πάλι, ούτε ανακοινωθεί αύριο ούτε γίνει μεθαύριο, μην στεναχωρηθείτε. Οι δυτικοί δημαγωγοί δείχνουν να πίνουν πολλά κιλά απ’ τους τόνους κόκας που διακινούνται στα μαγαζιά τους, οπότε κάτι άλλο συγκλονιστικό θα βρουν να ανακοινώσουν το συντομότερο. (Εδώ που τα λέμε, απ’ το πολύ κάψιμο, έχουν ξεχάσει τα βασικά. Αν η ανεγκέφαλη αλεπού φέρει την «συντέλεια του κόσμου», ο αυτοκράτορας Xi που είναι ο βασικότερος και πιο επικίνδυνος εχθρός, τι θα κάνει; Το Big Bang 2.0, με κινέζικα χαρακτηριστικά, για να ξαναφτιάξει τον κόσμο;)

Κάτοψη του ουκρανικού πεδίου μάχης, με τους ίσως φιλόδοξους νατοϊκούς γείτονες στα δυτικά…

Εν τω μεταξύ ο «άξονας» (στον οποίο έχει προστεθεί η Βαρσοβία…) φαίνεται να επιδιώκει απελπισμένα την δημιουργία κάποιου «δεύτερου μετώπου» στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Μια φήμη (αλλά μόνο φήμη) θέλει τον κλόουν να ζήτησε απ’ το γεωργιανό κράτος να επιτεθεί στο ρωσικό∙ αν αυτό αληθεύει τότε πήρε την απάντηση «τί πίνεις;». (Ξέρουμε…) Πιο πιθανό (και παρ’ όλα αυτά απελπιστικό) είναι είτε να εισβάλει στην ουκρανία πολωνικός στρατός απ’ τα βορειοδυτικά, είτε ρουμανικός απ’ τα νοτιοδυτικά (στα βόρεια έχει βουνά). Η Βαρσοβία κάνει «ασκήσεις» κοντά στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, για προθέρμανση (;), προκειμένου να καταλάβει (για «ανθρωπιστικούς» πάντα λόγους…) τα παλιά εδάφη της στην τώρα ουκρανική Γαλικία (Lviv…). Κάτι τέτοιο θα σήμαινε διαμελισμό της ουκρανικής επικράτειας… Ωστόσο, αν όντως το φασιστοπολωνικό καθεστώς ορέγεται κατακτήσεις, ίσως να μην προλάβει: έκτακτες ασκήσεις κάνει και ο στρατός της λευκορωσίας, ακριβώς δίπλα, στα σύνορα με την ουκρανία∙ κι ένα «πουλάκι» λέει πως αν χρειαστεί θα εισβάλει πρώτος (μαζί με ρωσικές ενισχύσεις…), για να κόψει τον Μίνσκ τον δρόμο (και την όρεξη) στη Βαρσοβία… Ποιός ξέρει;

Νοτιότερα, προς την μεριά της Μαύρης Θάλασσας, ένα «δεύτερο μέτωπο» θα αφορούσε την λωρίδα της τρανσδνειστερίας, ανάμεσα στη μολδαβία και την ουκρανία. Και πάλι πρόκειται για φήμη (ή για ανεφάρμοστα σχέδια του άξονα): να επιτεθεί το Βουκουρέστι στην τρανσδνειστερία, να την «απελεθερώσει» απ’ τον ρωσικό στρατό, και να την «χαρίσει» στην μολδαβία. Όμως και πάλι απόγνωση: με το που θα πατήσουν ρουμανικές αρβύλες στο ουκρανικό έδαφος στα νοτιοδυτικά της Οδησσού, θα είναι στο έλεος των ρωσικών υπερηχητικών (και διαπιστωμένα φονικών) πυραύλων. Βέβαια το Βουκουρέστι είναι μέλος του νατο (από το 2004) κι ίσως κάποιοι σκέφτονται ότι η Μόσχα «δεν θα τολμήσει να κτυπήσει νατοϊκό στρατό»… Χμμμμ… Τί πίνουν; Ποιός ξέρει;

Αυτά θα μπορούσαν να είναι μόνο «σκέψεις τρελές». Και έτσι θα έπρεπε να μείνουν. Όμως… Όμως οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες (και, προφανώς κάποιοι από εκείνους που εκπροσωπούν) βλέπουν εφιάλτες στην προοπτική (ή στην βεβαιότητα) «να νικήσει η ρωσία». (Είναι όλοι τους παλιοί «ειρηνοποιοί» όταν τους συνέφερε, συνεπώς τώρα έχουν στριμωχτεί και φοβούνται…). Και επειδή φοβούνται αυτούς τους δυόμισυ μήνες του πολέμου στην ουκρανία τα στρατηγεία του «άξονα» κάνουν την μια λάθος εκτίμηση πάνω στην άλλη – και συνεχίζουν.

Τι άλλο μπορεί να περιμένει κάποιος από δαύτους εκτός απ’ το επόμενο «αισιόδοξο» λάθος; Αν έχουν αρχίσει να ερωτοτροπούν με την “συντέλεια του κόσμου” τι να περιμένει κανείς;

(Υ.Γ. Στις 3 Μάη η ανεγκέφαλη αλεπού υπέγραψε διάσταγμα που δίνει ένα δεκαήμερο στις σχετικές υπηρεσίες για να φτιάξουν μια λίστα των εμπορευμάτων – κυρίως πρώτων υλών – που είτε θα σταματήσει εντελώς η πώλησή τους σε “μη φιλικούς πελάτες”, είτε αυτοί θα πληρώνουν όπως και το φυσικό αέριο. Η προθεσμία λήγει στις 13 Μάη.

Δεν θα έρθει τότε η “συντέλεια του κόσμου”… Αν, όμως, ακούσετε γύρω ένα έντονο, γοερό κλάμα θα φταίνε αυτές οι αντι-κυρώσεις…)

Το προσπάθησε πάντως…

Δευτέρα 18 Απρίλη>> Να ένα video που δείχνει ότι ο κλόουν (που τώρα τον κολακεύουν αποκαλώντας τον «νέο Τσώρτσιλ» – όμως, ο Τσώρτσιλ, σαν γνωστός δηλωμένος θαυμαστής του Μουσολίνι, ήταν ακόμα πιο φασίστας…) δεν είναι παλιάνθρωπος. Ή δεν ήταν πάντα.

Πράγματι, στα τέλη του φθινοπώρου του 2019, φρεσκοεκλεγμένος πρόεδρος, ο Zelensky έδωσε εντολή (στο φασισταριό…) να απομακρυνθούν τα βαριά όπλα απ’ την «ζώνη επαφής» στο Donbass, όπως άλλωστε προβλεπόταν απ’ τις συμφωνίες του Minsk… Τον έγραψαν κανονικά… Τότε πήγε στο «μέτωπο» αυτοπροσώπως, για να τους «πείσει». Στο video μιλάει μ’ έναν φασίστα οπλαρχηγό (“Dennis”) και εκεί ξετυλίγεται το δράμα: όταν ένας τόσο υψηλόβαθμος αξιωματούχος δεν μπορεί να ελέγξει ούτε καν την «εθνοφυλακή» του, τόσο ώστε να χρειάζεται να λογοφέρει ο ίδιος με κάθε οπλαρχηγό που ολοφάνερα τον ειρωνεύεται, έχει χάσει.

(Ύστερα ανακάλυψε ότι το να αλλάξει γραμμή έχει, τουλάχιστον, λεφτά… Αρκεί να παίζει σωστά τον ρόλο του ηλίθιου… Ρόλο που δείχνει να τον έχει…)

Booster yourself!

Πέμπτη 7 Απρίλη>> Η ιδέα του σώματος (για την ακρίβεια: του ανοσοποιητικού συστήματος – σ’ αυτήν την φάση) ως μπαταρίας είναι μια σιχαμερά βλακώδης και τεχνοκρατική ιδέα∙ όμως ακριβώς γι’ αυτό μπορεί να είναι «πιασάρικη» σε ένα καλό μέρος των πρωτοκοσμικών πληθυσμών, όπου ο καθένας και η καθεμιά θέλει να αντιλαμβάνεται εαυτόν / εαυτήν σαν … δραπανοτρύπανο!

Η «φόρτιση» και η «εκφόρτιση» (της μπαταρίας…) μοιάζει σ’ αυτούς τους δυστυχισμένους σαν μια καλή αναλογία του Εαυτού (τους) – Κεφάλαιου, που έχει ξεπέσει ανομολόγητα σε μηχανή («μέσο παραγωγής / κατανάλωσης»…). Όταν συμβαίνει «εκφόρτιση» του Εαυτού – Κεφάλαιου χρειάζεται «φόρτιση» που δεν είναι υποχρεωτικά ηλεκτρική. Μπορεί να είναι χημική: διάφορες ντρόγκες, «συμπληρώματα διατροφής», κλπ.

Εν τέλει μπορεί να είναι και βιοτεχνολογική / γενετική. Ο «μετα-ανθρωπισμός» αναδύεται μια χαρά μέσα από αθώες διαφημίσεις: και ως μηχανές έσεσθαι…

Τεχνικές της εξουσίας: συντριπτικές;

Δευτέρα 4 Απρίλη>> Υπάρχει όμως κάτι πίσω και πέρα απ’ αυτά, κάτι που θεωρούμε ιδιαίτερα σημαντικό (σαν περιθωριακοί με ιδιαίτερους κοινωνικούς προσανατολισμούς…), κάτι που σχεδόν αποκλείεται να δείτε εντοπισμένο αλλού στην στρατόσφαιρα της δημαγωγίας. Το βασικό μοτίβο της δημιουργίας και της διαχείρισης στον δυτικό καπιταλισμό είτε της «κρίσης ενέργειας» είτε της «κρίσης τροφίμων» (είτε και των δύο μαζί) είναι ακριβώς το ίδιο με το μοτίβο δημιουργίας και διαχείρισης της «υγιειονομικής κρίσης». A ka: «ο κορωνοιός επιτίθεται».

Που βρίσκονται οι ομοιότητες; Κατ’ αρχήν στον ρυθμό (του carpet bombing). Κάθε καινούργια (εντός ή εκτός εισαγωγικών) «κακιά είδηση» σπρώχνει τις προηγούμενες στο βάθος της συλλογικής αμνησίας (;), συσκοτίζοντας την ιστορική αλληλουχία των γεγονότων και την γενεαλογία του (κάθε φορά) «τώρα». Αυτό το (κάθε φορά) «τώρα» ερμηνεύεται απ’ τους κυρίαρχους στη βάση ενός μανιχαϊστικού, κατάλληλα καλλιεργημένου, αφαιρετικού και συμβολικού διπόλου «καλό – κακό», χωρίς να μνημονεύεται ιδιαίτερα η σχέση του με το προηγούμενο και το παραπροηγούμενο «τώρα». Είναι ένα είδος ιδεολογικής / διανοητικής επίθεσης-κατά-κύματα, όπου κάθε κύμα (κάθε «κακιά είδηση») αξιώνει μια αυτοτέλεια ερμηνείας, η οποία ερμηνεία όμως είναι η κατατονική επανάληψη του ίδιου: «το καλό ενάντια το κακό».

Παίρνουμε σαν παράδειγμα το γερμανικό κράτος/κεφάλαιο. Ποια είναι η «τωρινή απειλή»; Ότι αυτός ο πάνκακος ο Putin θα μας αφήσει να παγώσουμε∙ μπορεί να κλείσει και τα εργοστάσιά μας… Τι σχέση έχει αυτή η «τωρινή απειλή» με την προηγούμενη στο ουκρανικό πεδίο μάχης («παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας / εισβολή») και με την πιο προηγούμενη κατάσταση (8 χρόνια πόλεμος στο Donbass); Καμία! Μην σκέφτεσθε έτσι, γιατί θα κατηγορηθείτε για «φιλοπουτινισμό»!

Κι ωστόσο το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο έχει αφήσει πολλά αποτυπώματα στο ουκρανικό πεδίο μάχης αυτά τα 8 χρόνια, τόσα ώστε δεν δικαιούται (στα μάτια των όποιων ανταγωνιστικών υποκειμένων στη γερμανία, αν υπάρχουν ακόμα τέτοια…) να παραγράφει την ιστορία:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.