Μεσογειακό πλυντήριο

Πέμπτη 15 Οκτώβρη. Το τελευταίο κύμα αποκαλύψεων του al Jazeera για τα κυκλώματα εμπορίου ευρωπαϊκών διαβατηρίων (και ξεπλύματος) στη νότια κύπρο, έχει κάνει εκρηκτική ηχώ εκεί· αλλά στα μέρη μας δεν πολυακούγεται. Θα πρέπει να υπάρχουν σοβαροί λόγοι για την ελληνική δημαγωγική αυτοσυγκράτηση απέναντι στην απόδειξη του τι ακριβώς είναι το «δεύτερο ελληνικό κράτος» (το ελληνοκυπριακό). Και στα μέρη μας υπάρχει πρόγραμμα «χρυσής βίζας» και ποιός ξέρει τι έχει στα ντουλάπιά του; Ή (άλλος λόγος μπορεί να είναι πως) όποιος δει το σχεδόν 1 ώρας video του al Jazzera θα αγαπήσει τόσο πολύ την Λευκωσία ώστε κάθε φορά που θα αναφέρεται στην ελληνική ιμπεριαλιστική δημαγωγία (πότε για πετρέλαια, πότε για γκάζια, πότε για την «προκλητικότητα του Erdogan») θα πέφτουν γαμωσταυρίδια με τον τόνο.

Όταν είναι χωμένος στα κόλπα ο πρόεδρος της νοτιοκυπριακής βουλής και ένας βετεράνος βουλευτής του «αριστερού» ΑΚΕΛ, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για «έλα μωρέ, δεν τρέχει…». Τουλάχιστον οκτώ δισεκατομύρια δολάρια έχουν μπει στο νοτιοκυπριακό τραπεζικό σύστημα χάρη στο εμπόριο «χρυσής βίζας» σε κάθε καρυδιάς πλούσιο καρύδι του πλανήτη – πράγμα που σημαίνει ότι οι τράπεζες εκεί έχουν ρεφάρει απ’ την ζημιά που τους προκάλεσε το όποιο back run πριν κλείσουν τον Μάρτη του 2013…

Μόνο που η αποκάλυψη αυτών των όμορφων νταραβεριών έχει και γεωπολιτικές συνέπειες. Ο Αναστασιάδης έχει δικηγορικό γραφείο που έκανε (συνεχίζει να κάνει;) την ίδια ακριβώς δουλειά, πριν την «χρυσή βίζα», βοηθώντας στο ξέπλυμα ρώσους ζάμπλουτους. Το ονοματάκι του και το γραφείο του είναι καλά στερέωμα στις σχετικές έρευνες με βαριά στοιχεία· και το ότι δεν προχώρησε η υπόθεση σε βάρος του στα αμερικανικά δικαστήρια (όπου κατέληξε μια υπόθεση μια χαμένα μεγάλα ποσά στη διάρκεια του ξεπλύματος…) θα πρέπει να αποδοθεί στο ότι το βαθύ αμερικανικό κράτος αξιοποιεί τις πληροφορίες για να τον «κρατάει στο χέρι».

Τώρα, επ’ ευκαιρία, μπορεί κάποιοι να ξεθάψουν την υπόθεση. Αλλά ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί, όλοι οι σχετικοί εις τα ευρώπας ξέρουν το ποιόν του νοτιοκυπρίου προέδρου.

Όταν κλέγεται στις Βρυξέλες το πολύ πολύ να του δίνουν ένα χαρτομάντηλο…

Κάθε φάρσα έχεις τις αιτίες της (1)…

Δευτέρα 29 Ιούνη. Το να «υπερτιμολογούνται» λιγότερα ή περισσότερα φάρμακα, το να ορίζονται δηλαδή οι τιμές τους σε ένα μέρος αισθητά πιο πάνω από άλλα μέρη του κόσμου είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Το να λαδώνονται οι συνταγογραφήσεις ενός ή περισσότερων φαρμάκων μιας ή περισσότερων φαρμακοβιομηχανιών, είναι ένα άλλο σοβαρό ζήτημα. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβει ο οποιοσδήποτε πως πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά ζητήματα ακόμα κι αν αφορούν την ίδια εταιρεία / τις ίδιες εταιρείες. Για την «υπερτιμολόγηση» οι ευθύνες υπάρχουν είτε στην πολιτική εξουσία, είτε σε «επιτροπές ειδικών» που την περιβάλουν, είτε και στους δύο. Για την «προσανατολισμένη συνταγογράφηση» οι ευθύνες υπάρχουν σ’ έναν προς έναν τους γιατρούς που δωροδοκούνται.

Μπέρδεψε κανείς αυτές τις δύο διαφορετικές, διακριτές μεταξύ τους υποθέσεις που το κοινό τους είναι το όνομα της φαρμακοβιομηχανίας; Όχι… Συνειδητά επιλέχτηκε η συστηματική προβολή της πρώτης – για να περάσει η δεύτερη «ντούκου». Το γιατί; είναι εύκολο να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε έχει στοιχειώδη γνώση της δομής του ελληνικού κράτους / πολιτικού προσοδισμού. Οι γιατροί (σαν επαγγελματικός κλάδος), όπως οι δικηγόροι και οι μηχανικοί είναι οι παραδοσιακοί μεσοστρωματικοί πυλώνες της απόσπασης οφελημάτων, προσόδων του ενός ή του άλλου είδους, σε συνάρτηση με την πρόσφυσή τους στις δομές εξουσίας. Αρχίζοντας απ’ το κοινοβούλιο. (Δεν είναι οι μόνοι επαγγελματικοί κλάδοι με τέτοιες δυνατότητες! Είναι απλά απ’ τους πιο παλιούς). Συνεπώς, το να προφυλαχτούν ενδεχομένως και χιλιάδες γιατροί που αποδεδειγμένα δωροδοκούνταν απ’ την novartis (και από άλλες εταιρείες, απλά με τη novartis άρχισαν να ασχολούνται στο ψοφιοκουναβιστάν…), το να διαφυλάξουν το «κύρος» και την «φήμη» τους, ήταν ισοδύναμο με την προστασία της «ψυχής» του ελληνικού κράτους! Εθνικό καθήκον πρώτη γραμμής!

Γι’ αυτό (εκτιμάει η ασταμάτητη μηχανή) η υπόθεση που αφορούσε τους γιατρούς – μάζα «κάπου χάθηκε». Η έντονη φωταψία της υπόθεσης που αφορούσε πολιτικές βιτρίνες ή και ειδικούς συμβούλους έριξε την παχιά σκιά της πάνω σ’ αυτούς τους «λιανοπωλητές» της novartis… Αλλά χάρη σ’ αυτούς ήταν που η εταιρεία έκανε ταμείο!

Η απόδειξη, αν χρειάζεται, βρίσκεται (ακόμα και) στη … νότια κορέα! Εκεί η novartis δωροδοκούσε γιατρούς για να γράφουν κάποια απ’ τα φάρμακά της. Ζήτημα (υπερ)τιμολόγησης δεν υπήρχε. Το νοτιοκορεατικό κράτος κινήθηκε όπως θα ήταν αναμενόμενο. Τσάκωσε καμμιά δεκαριά γιατρούς (ίσως αυτούς που έπαιρναν τα περισσότερα) καθώς και 5 ή 6 εκδότες ιατρικών περιοδικών (χρησιμοποιούνταν σαν ενδιάμεσοι, κρατώντας φυσικά το δικό τους ποσοστό – συμβαίνει κι αλλού…). Τους έριξε τα σχετικά πρόστιμα. Σε ότι αφορούσε την εταιρεία, της έριξε – το 2017 – ένα πρόστιμο 50 εκατομυρίων δολαρίων, και απαγόρευσε την κυκλοφορία κάποιων εμπορικών φαρμάκων της για 3 μήνες. Δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν αυτή η τμωρία ήταν αρκετή ή συμβολική. Πάντως η Σεούλ δεν μπερδεύτηκε…

(Είναι εύκολο να βρει ο καθένας τα σχετικά στοιχεία αν πληκτρολογήσει novartis south korea στο ηλεκτρονικό ψαχτήρι του. Ευτυχώς που οι ντόπιοι υπεύθυνοι για την “διαμόρφωση της κοινής γνώμης” δεν έχουν τέτοιες περιέργειες…).

Κάθε φάρσα έχεις τις αιτίες της (2)…

Δευτέρα 29 Ιούνη. Με την υπόθεση της δωροδοκίας ίσως ακόμα και χιλιάδων γιατρών να είναι παρκαρισμένη σε κάποια συρτάρια (παρότι υπάρχουν οι λίστες με τα ονόματα) εκείνο που απομένει στους υπηκόους που δεν πεινάνε για μελοδράματα «πολιτικής κορυφής» είναι να μάθουν πως γίνονταν αυτές οι δωροδοκίες. Υπήρχαν, ας πούμε, οι πληρωμές για συμμετοχή σε συνέδρια (οικογενειακώς ή όχι…) που βασικά ήταν πληρωμένες διακοπές σε κυριλέ ξενοδοχεία εσωτερικού και εξωτερικού. Πιθανότατα θα υπήρχαν και μετρητά – ή άλλου είδους δωράκια, πιο βιτσιόζικα.

Υπήρχε όμως και ένας άλλο τρόπος δωροδοκίας γιατρών, και υποθέτουμε καθόλου «ασήμαντων»: η «χρηματοδότηση ερευνών» εκ μέρους τους, που μπορεί να ήταν και εντελώς «πέτσινες»… Ή μπορεί να είχαν σκοπό να αποδείξουν πόσο σωστά είναι τα φάρμακα της χρηματοδότριας εταιρείας… Δεν κάνει όποιος όποιος έρευνα και να τον πληρώνει μια φαρμακοβιομηχανία, έτσι δεν είναι; Το πως διαχέονται οι παράδες των χρηματοδοτήσεων «επιστημονικών ερευνών, μελετών, κλπ» απ’ την κορυφή προς τη βάση το ξέρουν καλά όσοι έχουν συμμετάσχει, σαν κοινοί κωπηλάτες, σε τέτοιου είδους δουλειές. Τυπικά η χρηματοδότηση μπορεί να είναι νόμιμη, φορολογημένη κλπ. Το τι συμβαίνει όμως στην μοιρασιά είναι άλλου παπά ευαγγέλιο…

Μέσα στο πνίξιμο του ζητήματος των δωροδοκιών, πνίγηκε και αυτό το κόλπο με τις «έρευνες» και τις «μελέτες» που χρηματοδοτούν καλωσυνάτες φαρμακοβιομηχανίες και στα μέρη μας. Η Pfizer… Η GlaxoSmith… Και άλλες… Θα πείτε: μα πως να προχωρήσει η επιστήμη αν δεν βρίσκονται τέτοιες γενναιόδωρες εταιρείες; Σωστά… Στο κάτω κάτω ο παλιοκαπιταλισμός τι δουλειά κάνει;

Τι θα σήμαινε όμως αν (λέμε «αν»…) προέκυπτε πως διάφοροι αρχι-ιερείς και ιερείς της πρόσφατης «ιερής συνόδου υγείας», αυτής που μας έσωσε απ’ του χάρου τα δόντια, χρηματοδοτούνται σταθερά και γενναία (όχι πενταροδεκάρες!) για τις «έρευνες» και τις «μελέτες» τους απ’ αυτές τις καλωσυνάτες φαρμακοβιομηχανίες; Οι οποίες, εντελώς συμπτωματικά, ενδιαφέρονται να φτιάξουν και να (ξε)πουλήσουν αντι covid-19 εμβόλιο, πράγμα που σημαίνει οτι ενδιαφέρονται α) να μην υπάρξει γενική ανοσία πληθυσμού, και β) να παραταθεί όσο περισσότερο είναι δυνατόν «ο φόβος της πανδημίας»… Τι θα σήμαινε λοιπόν αν (λέμε «αν»…) αυτοί οι ντόπιοι σωτήρες μας χρηματοδοτούνται απ’ τους διεθνείς σωτήρες μας; Δεν θα μπορούσε να γεννηθεί μια εύλογη αμφιβολία για την επαγγελματική / ιατρική ακεραιότητά τους; Ε;

Η ασταμάτητη μηχανή είναι δηλωμένα καχύποπτη. Οπότε δεν θα έβαζε το χέρι της στη φωτιά για την ηθική κανενός «ειδικού», έτσι, στα τυφλά· ειδικά αν συνέβαινε αυτός να παίρνει τακτικά τέτοιες χρηματοδοτήσεις με καλά ποσά. (Λέμε: «αν»…) Όμως αφού το ελληνικό κράτος προστάτεψε τον βαθύτερο εαυτό του και καταχώνιασε τις εκτεταμένες και πολύμορφες δωροδοκίες γιατρών απ’ τη novartis δεν πρόκειται να κάνει κάτι διαφορετικό για τις υπόλοιπες παρόμοιες εταιρείες “υγείας”. Θα ήταν αδικαιολόγητη μεροληψία…

Ειδικά όταν διακυβεύονται τόσο κρίσιμα ζητήματα όπως ο “πόλεμος κατά του αόρατου εχθρού”…

(φωτογραφία: …Οι συμφωνίες που έγιναν την Πέμπτη – για το πρόστιμο που θα πληρώσει η novartis στις ηπα – περιέχουν λεπτομέρειες για μια θυγατρική της novartis στην ελλάδα, που δωροδοκούσε εργαζόμενους σε ελληνικής κρατικής ιδιοκτησίας και διοίκησης νοσοκομεία και κλινικές, στηρίζοντας τα ταξίδια τους σε διεθνή ιατρικά συνέδρια, περιλαμβανόμενων κάποιων στις ηπα.

Αυτό που ήθελε η θυγατρική ήταν σαφές είπαν οι εισαγγελείς. Σύμφωνα με τον συμβιβασμό η μονάδα της novartis επεδίωκε απ’ τους εργαζόμενους στο δημόσιο σύστημα υγείας να αυξήσουν τις συνταγές που έγραφαν για το Lucentis, ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται στη θεραπεία συγκεκριμένων οφθαλμικών παθήσεων.

… Η θυγατρική της novartis παραδέχτηκε επίσης στον συμβιβασμό με τους εισαγγελείς δωροδοκίες μεταξύ 2009 και 2010 σε παρόχους υπηρεσιών υγείας σε σχέση με μια επιδημιολογική μελέτη που είχε στόχο την αύξηση των πωλήσεων των φαρμάκων της novartis)

Μεσίτες

Πέμπτη 26 Σεπτέμβρη. Παρότι το bloomberg δεν του το αναγνωρίζει, το ψόφιο κουνάβι δεν είναι ένας τεμπέλης μαφιόζος. Δεν είναι, απ’ την άλλη, «βασιλιάς των δρόμων». Έχει άλλες έγνοιες, άλλες προτεραιότητες: η προεδρία ταΐζει την ματαιοδοξία του και η ματαιοδοξία του την προεδρία. Αλλά ίσως να μην χρειάζονται άλλο τα προσόντά του σ’ αυτό το πόστο…

Φαίνεται πως αυτή τη φορά οι “δημοκρατικοί” έπιασαν πράγματι το ψόφιο κουνάβι με την γίδα στην πλάτη. Η αμερικανική θεσμική παράδοση (και η νομοθεσία;) απαγορεύει ρητά σε οποιονδήποτε κυβερνητικό αξιωματούχο να συζητάει με τρίτους (άλλων κρατών) οτιδήποτε σχετικό με πολιτικούς αντιπάλους του· αδιάφορο αν μιλάει υπέρ ή κατά. Είναι τα “εν οίκω μη εν δήμω” ο κανόνας που στηρίζεται, προφανώς, σε μια λογική “εθνικής ασφάλειας”: όσο κι αν παρατηρεί ο οποιοσδήποτε τρίτος την εσωτερική πολιτική ζωή στις ηπα, είναι εντελώς διαφορετικό το να του πιάνει κουβέντα ένας αξιωματούχος (πολύ περισσότερο ο πρόεδρος) ζητώντας του «χάρες» εσωτερικής χρήσης.

Το ψόφιο κουνάβι το έκανε αυτό το “αμάρτημα” κουβεντιάζοντας τηλεφωνικά με τον φρέσκο ουκρανό πρόεδρο Volodymyr Zelensky στις 25 του περασμένου Ιούλη. Αυτό είναι δεδομένο και τεκμηριωμένο απ’ την δημοσίευση της επίσημης απομαγνητοφώνησης του τηλεφωνήματος: η αναφορά στον Biden και στον γυιό του σε σχέση με ουκρανικό «σκάνδαλο», όταν έχει ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και ο Biden έχει ακούσει ήδη διάφορα υποτιμητικά (απ’ το ψόφιο κουνάβι) είναι, απ’ αυτήν την άποψη, κάννη που καπνίζει. Γιατί είναι λογικό πως όταν ένας προέδρος μιλάει για έναν αντίπαλό του σε κάποιον τρίτο, δεν το κάνει επειδή θέλει, απλά, να βγάλει κάπου τα σώψυχά του.

Το ψόφιο κουνάβι ζητάει απ’ τον Zelensky να “του κάνει μια χάρη” εναντίον του Biden – αυτό επίσης είναι ξεκάθαρο. Αν τον εκβίασε κιόλας, αυτό είναι επόμενο ερώτημα. Μπορεί να το έκανε, μπορεί να αποδειχθεί, μπορεί όχι. Αλλά την αρχική παραβίαση του «κώδικα εθνικής ασφάλειας» του ψοφιοκουναβιστάν την έχει κάνει· και έχει ζητήσει «μια χάρη» από έναν ξένο εναντίον ενός πολιτικού του αντιπάλου. (Δεν είναι καν η πρώτη φορά που «υπερβαίνει τα εσκαμμένα». Είναι ήδη χρεωμένος ότι πριν κάτι μήνες του ξέφυγε και αποκάλυψε στον Lavrov κάποια πληροφορία της οποίας η προέλευση μόνο απ’ τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες θα μπορούσε να είναι· με άλλα λόγια κάποιον πράκτορα «έκαψε»… Όμως αυτή τη φορά υπάρχουν στοιχεία – και μια δύσκολη ιστορικά περίοδος για την αμερικανική ηγεμονία στον πλανήτη.)

Θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς για το τι σόι τύπος είναι αυτός (το ψόφιο κουνάβι) που κάνει τέτοια νταραβέρια αυτοπροσώπως. Ξέμεινε από μπιστικούς, από παρατρεχάμενους, που είναι αρμόδιοι για τις βρωμοδουλειές της εξουσίας έτσι ώστε ακόμα κι αν αποκαλυφθούν να μην φτάσουν τα ίχνη στην κορυφή; Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Είτε δεν εμπιστεύεται κανέναν, είτε νομίζει ότι είναι πάντα μεσίτης, πλυντήριο· και συμπεριφέρεται ανάλογα. Είπαμε: “βασιλιάς των δρόμων” δεν υπήρξε ποτέ… Των γραφείων και των τηλεφώνων ναι.

Αλλά η ιδιοσυγκρασία του ψόφιου κουναβιού είναι δευτερεύον ζήτημα. Ως τις εκλογές του επόμενου Νοέμβρη απομένουν 14 μήνες από τώρα. Αν το ψόφιο κουνάβι αναγκαστεί σε παραίτηση μέσα σ’ αυτό το διάστημα, θα αντικατασταθεί απ’ τον Pence. O τωρινός αντιπρόεδρος είναι καθαρόαιμος φασίστας, πολύ χειρότερος σε όλα. Και, κυρίως, χωρίς τις αναστολές του ψόφιου κουναβιού.

Με δυο λόγια ο Pence είναι ικανός να κάνει αυτό που αποφεύγει ως τώρα το ψόφιο κουνάβι: «να δείξει τι πάει να πει the army of united states»… Είναι αυτός που τελικά θα προτιμούσαν στην προεδρική καρέκλα όχι οι δημοκρατικοί αλλά οι «σωματοφύλακες» του ψόφιου κουναβιού.

Δεν κάνει εκτίμηση η ασταμάτητη μηχανή για το πως θα εξελιχθεί αυτή η ιστορία. Αν, πάντως, το ψόφιο κουνάβι απολυθεί και αντικατασταθεί, θυμηθείτε αυτό: δεν θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που κάποιοι (εν προκειμένω οι δημοκρατικοί) δουλεύουν σαν «μπροστινοί» των αντιπάλων τους…

(Με τους οποίους, ωστόσο, μπορεί και να συμφωνούν σε ορισμένα «δια ταύτα»)

(φωτογραφίες, από πάνω προς τα κάτω: Το ψόφιο κουνάβι ξεκινάει γλύφοντας τον Zelensky, καμαρώνοντας ότι «έχουμε κάνει πολλά για την ουκρανία». Τα έκαναν, βέβαια, οι προηγούμενοι, που τους μισεί, αλλά δεν έχει σημασία εδώ. «Σε αντίθεση με τα ευρωπαϊκά κράτη που δεν έχουν κάνει τίποτα για εσάς». Η αναφορά στο Βερολίνο δείχνει ψυχωσούλα…

Στη συνέχεια ζητάει την χάρη, και «χώνει» τον προηγούμενο γενικό εισαγγελέα – τον Mueller. Και μετά γίνεται πιο συγκεκριμένος, ότι θέλει αυτή την βοήθεια για να πάρει το κεφάλι του Beiden…

Χμμμ. Και πρόεδρος ομάδας της τρίτης εθνικής να ήταν, δεν θα περνούσε εύκολα με τέτοιες κουβέντες…)

Σκόνη και θρύψαλα

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Η αποκάλυψη (απ’ το reuters) ότι τα αφεντικά της πασίγνωστης φαρμακοβιομηχανίας Johnson & Johnson ήξεραν απ’ την δεκαετία του ’70 ότι η βρεφική πούδρα της (το γνωστό «ταλκ») περιείχε ποσότητες σκόνης ασβέστη προσθέτει έναν κρίκο στην αλυσίδα των αποκαλύψεων που, πέρα απ’ την συγκεκριμένη εταιρεία, θα έπρεπε να βάλουν πολλούς ψύλλους στ’ αυτιά των «καταναλωτών», για διάφορα παρόμοια «αθώα» εμπορεύματα φροντίδας του σώματος – και όχι μόνο.

Τον Αύγουστο του 2017 η J&J καταδικάστηκε σε πληρωμή αποζημίωσης 417 μυρίων δολαρίων στην Eva Echeverria που εμφάνισε καρκίνο των ωοθηκών, μετά από την χρήση του ταλκ στη σωματική υγεινή της.

Στα τέλη του περασμένου Μάη δικαστήριο της Καλιφόρνια καταδίκασε την εταιρεία να πληρώσει αποζημίωση 25,7 μυρίων δολαρίων στην Joanne Anderson, που υποφέρει από μεσοθηλίωμα, μια μορφή καρκίνου που συνδέεται με την έκθεση σε ασβέστη.

Και στα μέσα Ιούλη καταδικάστηκε να πληρώσει 4,69 δις δολάρια σε 22 γυναίκες που εμφάνισαν καρκίνο των ωοθηκών, πάλι λόγω της χρήσης του ταλκ.

Η ύπαρξη μιας ειδικής μορφής ινών ασβέστου (asbestiform fibres) σε υλικά “φροντίδας της επιδερμίδας” είναι γνωστή από χρόνια· όπως και η συσχέτιση των asbestiform fibres με διάφορους καρκίνους. Αυτό που έκανε η J&J απ’ την δεκαετία του ’70 και μετά (και εκθέτει το πρόσφατο ρεπορτάζ του reuters) ήταν να πληρώνει έρευνες που «αποδείκνυαν» ότι η baby powder της ήταν «καθαρή» από ασβέστη· αν και ήξερε ότι τρεις τουλάχιστον έρευνες απ’ το 1972 ως το 1975 έδειχναν το αντίθετο. Το γεγονός ότι ήξερε (όπως προκύπτει απ’ την εσωτερική αλληλογραφία των στελεχών της) υποδεικνύει δόλο και όχι αμέλεια· πράγμα που θα σημάνει πολλά στις 10.000 περίπου μηνύσεις που της έχουν γίνει από θύματα καρκίνου των ωοθηκών και μεσοθηλιώματος.

Η περίπτωση, το επαναλαμβάνουμε, δεν είναι μοναδική. Οι νανοκρύσταλλοι οξειδίου του τιτανίου που υπάρχουν στα αντιηλιακά, και ενοχοποιούνται για καρκίνους του δέρματος, είναι μια άλλη. Όταν, όμως, η «πληρωμένη σοφία» ότι οι καρκίνοι του δέρματος οφείλονται … στην έκθεση στον ήλιο (! – άρα ακόμα πιο συστηματική χρήση αντιηλιακών!!) υιοθετείται απ’ το πόπολο γιατί να μην συνεχίζουν την φονική κερδοφορία τους τα αφεντικά;

Φαίνεται «βουνό» το να απορρίπτουν οι «αναπτυγμένοι» καπιταλιστικά πληθυσμοί τα παραμύθια – κάθε είδους…

Έξω (δεν) πάμε καλά

Τετάρτη 21 Μάρτη. Μα τι θέλει πια αυτό το “ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο”; Μας λέει κάτι καινούργιο; Όφουου! Τα ξέρουμε αυτά κύριοι!!! Τα ξέρουμε και τα κρύβουμε όσο χρειάζεται για να προστατέψουμε τους ανθρώπους μας!!! Εσείς, τώρα, τι θέλετε;

Έψαξαν και τι πήγαν και βρήκαν αυτοί οι παλιοευρωπαίοι, ασφαλώς πράκτορες του Σόιμπλε και της Μέρκελ. Ότι, λέει, στην θρυλική “ολυμπία οδό”, την τιμημένη “εθνική” Κορίνθου – Πατρών, που αν υπήρχε ο λυρισμός άλλων εποχών το Γεφύρι της Άρτας θα ωχριούσε μπροστά της (αν και δεν χρειάστηκε να χτίσει ο εργολάβος ούτε την γάτα του…), σ’ αυτό το σπουδαίο έργο λοιπόν, σε σχέση με την αρχική συμφωνία / ανάθεση της κατασκευής, η έκταση των έργων μειώθηκε κατά 45%, αλλά το κόστος ανά χιλιόμετρο αυξήθηκε κατά 69%. Αυτό μεταφράστηκε σε επιπρόσθετη επιβάρυνση της τάξεως των 678 εκατ. ευρώ. Δηλαδή: και λιγότερα έγιναν, και πιο ακριβά, να και 678 μύρια ευρώ ζεστά και παντελονιασμένα…

Ρε δεν πάνε να χαθούνε οι παλιοευρωπαίοι; Έκατσαν και υπολόγισαν (αν είναι δυνατόν!!! Την ώρα που τα δύο παιδιά μας στενάζουν στις φυλακές του Edirne αυτοί μετράνε λεφτά!!! Φτου τους!!!) ότι μόνο για 3 απ’ τα «μεγάλα έργα», τα οποία έγιναν σαν σδιτ (χρηματοδοτημένα σε μεγάλο βαθμό απ’ την ε.ε.) και παραχωρήθηκε στους εργολάβους η είσπραξη του 55% των διοδίων τους (τα υπόλοιπα είναι φπα και φόρος), δηλαδή τον «Ε 65» (ας πούμε: Λαμία / Εγνατία), την Ολυμπία οδό (Κόριθνος / Πάτρα) και τον Μορέα (Κόρινθος / Καλαμάτα / Σπάρτη) υπήρξε υπερκοστολόγηση 1,2 δις. ευρώ…

Σιγά τ’ αυγά!!! Μόνο γι’ αυτά τα 3 το εθνικό καρτέλ των εργολάβων εισέπραξε “καπέλο” 1,2 δις ευρώ; Ε, και λοιπόν; Το τσάκωσε η «ελληνική επιτροπή ανταγωνισμού»! (Δείτε στην ασταμάτητη μηχανή: το καρτέλ, Δευτέρα 12 Μάρτη). Το τσάκωσε και το κτύπησε κάτω σαν χταπόδι!!! Του έβαλε, για όλες τις λαμογιές όλων των «δημόσιων έργων» στην ελλάδα απ’ το 1989 ως το 2010, το συνολικό εξοντωτικό πρόστιμο των … 80 εκατομύρων ευρώ…

Συγγνώμη δηλαδή… Μόνο απ’ αυτά τα τρία «μεγάλα έργα» έξτρα παντελόνιασμα 1,2 δις. Μείον πρόστιμο 80 μύρια, ίσον καθαρό παντελόνιασμα 1,12 δισεκατομύρια. Μόνο απ’ αυτά τα 3. Όλα τα υπόλοιπα bonus… Plus «καθάρισμα» δωροδοκιών, δωροληψιών· δηλαδή της υπόληψης διάφορων προσώπων (και) του βαθέος κράτους.

Και τι θέλει τώρα αυτό το «ευρωπαϊκό ελεγκτικό συνέδριο»; Εδώ υπάρχουν δύο ευρωπαίοι στρατιωτικοί «όμηροι» στα χέρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, κι αντί να τρέξουν να τους λευτερώσουν κάθονται και ασχολούνται με μικροποσά…

(Σε λίγο θα τα ζητήσουν και πίσω…)

Το καρτέλ…

Δευτέρα 12 Μάρτη. Σε αντίθεση με άλλα “σκάνδαλα” τα οποία, επειδή αποκαλύπτονται εκτός ελληνικών συνόρων κάνουν έναν ορισμένο θόρυβο στα μέρη μας μέχρι να συρθούν στο χρόνο και να καταλήξουν στην πιο ήπια, ελαφριά, διακριτική μεταχείριση των εμπλεκόμενων (δηλαδή στη λήθη – εκτός απ’ τον Άκη· αυτός το είχε παρακάνει στην επίδειξη…), υπάρχουν άλλα, εξίσου χοντρά, που κρατιούνται σταθερά εκτός ιδιαίτερης δημοσιότητας. Ένα τέτοιο είναι το “καρτέλ των κατασκευαστικών εταιρειών” του λαού και του τόπου.

Το κουβάρι ξετυλίχτηκε “στο χώρο του αοράτου” όταν, στη διάρκεια ερευνών της “επιτροπής ανταγωνισμού” (που το πιθανότερο είναι να μην κατέληγαν πουθενά), μία απ’ τις εταιρείες του καρτέλ προτίμησε να μιλήσει· και να δώσει μεγάλο όγκο πληροφοριών και στοιχείων. Έτσι η “επιτροπή ανταγωνισμού” βρέθηκε μπροστά στο εθνικά δυσάρεστο καθήκον να πρέπει να διαχειριστεί τα στοιχεία ενοχής περισσότερων από 40 κατασκευαστικών εταιρειών (με κεντρικές τις μεγαλύτερες: άκτωρ, J&P άβαξ, γεκ τερνα, intrakat…) που επί 23 χρόνια (απ’ το 1989 ως και το 2012…) λυμαίνονταν όλα τα μεγάλα και μεσαία «δημόσια έργα» στο ελλαδιστάν. Με εκτιμώμενο «υπερκέρδος» μπορεί και 20 δισεκατομύρια ευρώ…

Το καθήκον της «επιτροπής ανταγωνιστικού» ήταν πράγματι φρικτό. Όχι μόνο θα έπρεπε να τιμωρήσει κάπως τις εταιρείες – δηλαδή τους «εθνικούς εργολάβους» – αλλά, με δεδομένο ότι τα περισσότερα απ’ αυτά τα «δημόσια έργα» ήταν στο μεγαλύτερο μέρος τους χρηματοδοτημένα απ’ την ε.ε., θα έπρεπε να φροντίσει να (μην) επιστραφούν τα λεφτά στην ε.ε. ως «παρανόμως καταβληθέντα»…

Εννοείται ότι τα κατάφερε σχεδόν τέλεια! Με διάφορα νομικίστικα κόλπα βρήκε τρόπο να δηλώσει «αναρμόδια» για το μεγαλύτερο μέρος του τρελού πάρτυ· και στη συνέχεια «έπεισε» τις ελεγχόμενες εταιρείες να «παραδεχτούν την ενοχή» τους για τα υπόλοιπα, απ’ το 2005 και μετά (τα “ολυμπιακά έργα” έξω!!!), έτσι ώστε να «πέσουν μαλακά». Στα πούπουλα: μόνο πρόστιμα, και μάλιστα ψωροπρόστιμα. Ογδόντα μύρια όλα κι όλα, όλες μαζί. Με περίπου τα μισά να βαραίνουν την «εθνική εργολαβική», τον άκτωρα…

Αν φαγώθηκαν (με την μέθοδο των υπερκοστολογήσεων) 20 δισεκατομύρια και επιστρέφονται τα 80 μύρια, δηλαδή το 4% των κλεμμένων, δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί ο καθένας: that’s a good deal!!! (Για τα αφεντικά…)

Το προσοδικό κράτος 1…

Δευτέρα 12 Μάρτη. Εκείνο που έκανε το συγκεκριμένο deal ακόμα καλύτερο ήταν όμως αυτή η λεπτομέρεια: παραδεχόμενες την ενοχή τους οι εργολαβικές (μια παραδοχή που πιθανότατα δεν χρειαζόταν για να εκδικαστεί σε βάρος τους όλη αυτή η ιστορία, αφού η μαρτυριάρα της παρέας, η «τεχνική ολυμπιακή», είχε πει πολλά…) δεν μετέτρεψαν μόνο σε «ψιλά» τα σε βάρος τους πρόστιμα, αλλά απαλλάχτηκαν και απ’ τις ποινικές τους ευθύνες… «Που να τρέχεις τώρα;» Και ποιές θα μπορούσαν να είναι αυτές;

Το γεγονός ότι έγινε εφικτό, για τόσα πολλά χρόνια, αυτό το κόλπο του ελληνικού κατασκευαστικού καρτέλ, που έβγαζε μάτι από χιλιόμετρα αν γινόταν στοιχειώδης σύγκριση με το πως δημοπρατούνται και κατασκευάζονται τα δημόσια έργα στας ευρώπας (και που, άρα, ήταν εύκολο να έχει «κοπεί» πολύ γρήγορα) οφείλεται στην ολύμπια αταραξία που έδειξαν απέναντι στη δράση του όλα τα υπουργεία δημοσίων έργων – των ‘90s και των ‘00s… Αυτή η «διακριτικότητα» απ’ την μεριά των διαχειριστών του «δημόσιου χρήματος» δεν γίνεται ποτέ αφιλοκερδώς. Μ’ άλλα λόγια: το καρτέλ των εθνικών εργολάβων βαρυνόταν και με ποινικά αδικήματα, όπως για παράδειγμα «απάτη» και «δωροδοκία». Της οποίας (δωροδοκίας) η άλλη άκρη βρισκόταν στα υπουργεία…

Με αντάλλαγμα, λοιπόν, κάποιο «ξέσπασμα ειλικρίνειας» και «μετάνοιας», δεν καθάρισαν μόνο οι εταιρείες με το ασήμαντο 4% των όσων έφαγαν. Καθάρισαν και τα «αρμόδια πολιτικά πρόσωπα» – εντελώς δωρεάν και «φιλικά»…

Μια ακόμα πιπεράτη λεπτομέρεια είναι ότι η φαιορόζ κυβέρνηση θα μπορούσε (αν ήθελε…) να παρακάμψει τα τερτίπια της υποτιθέμενα ανεξάρτητης «επιτροπής ανταγωνισμού» και τα deal της με τους εργολάβους, και να ζητήσει αυτοτελή εισαγγελική έρευνα για «νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δρατηριότητα»: είναι ένα αδίκημα που δεν παραγράφεται, και θα έβαζε στον πάγκο όλα τα ποινικά αδικήματα, επί 2,5 δεκαετίες, δικά τους αλλά και των «ανθρώπων» τους στην πολιτική σκηνή.

Όμως όχι! Οι φαιορόζ δεν υπέκυψαν στον πειρασμό… Όλα κι όλα: προέχει η εθνική ενότητα… Δεν κάνουμε αστεία με τέτοια πράγματα…

Το προσοδικό κράτος 2…

Δευτέρα 12 Μάρτη. Φρεσκάραμε τη μνήμη μας επειδή, γύρω απ’ την “υπόθεση novartis” (όχι, όμως, τα αντίστοιχα έργα των υπόλοιπων φαρμακευτικών, όλα κι όλα!.. που να τρέχεις τώρα;) παίζεται αυτό το ωραίο έργο που λέγεται «σπρώχτε το διακριτικά στη λήθη». Αν δεν είχε ανακατευτεί το αμερικανικό fbi δεν θα έτρεχε τίποτα· όμως ούτε και τώρα θα τρέξει. Οι αντιπολιτευόμενοι, παίζοντας το θέατρό τους, κατηγορούν τους φαιορόζ ότι θέλουν μια «πρόχειρη και σύντομη προανακριτική της βουλής» και ότι βιάζονται να γυρίσουν την υπόθεση στους δικαστές… Ενώ αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει για να αρχίσουν να χάνονται τα ίχνη της ιστορίας!! Άλλο το σούσουρο καταθέσεων σε μια κοινοβουλευτική επιτροπή, κι άλλο το ημίφως των δικαστικών διαδρόμων και του «απορρήτου της υπόθεσης καθώς συνεχίζονται οι έρευνες».

Εν τω μεταξύ, δεν πρέπει να έχει υπάρξει στην ελλάδα γιατρός με δικαίωμα συνταγογράφησης (φαρμάκων ή εξετάσεων) που να μην έχει δωροδοκηθεί συστηματικά από φαρμακευτικές ή ιδιωτικές διαγνωστικές εταιρείες. Προφανώς αυτοί δεν θα κληθούν να γυρίσουν πίσω στα ταμεία το μερδικό τους απ’ τις «προσανατολισμένες συνταγές» και την «τεχνητή ζήτηση»…

Πρόκειται για τα μεσοστρώματα – αν προσθέσει κανείς τους δικηγόρους και τους μηχανικούς, που έχουν τα δικά τους κυκλώματα. Πρόκειται, σα να λέμε, για την εθνική κοινωνική σπονδυλική στήλη: γι’ αυτούς που δηλώνουν μόνιμα (και προ «κρίσης»), στην μεγάλη πλειοψηφία τους, ετήσια έσοδα της τάξης των 2.500 ή των 3.000 ευρώ. Οι φουκαράδες… Πρόκειται για την αγαπημένη μας κουρελομεσαία τάξη…

Ηθικά πλεονεκτήματα και εξουσία

Τετάρτη 28 Φλεβάρη. Το ότι η υψηλόβαθμη αντιπροσωπεία του Levy Economics Institute of Bard College αναγκάζεται να εγκαταλείψει το φαιορόζ γκουβέρνο εξαιτίας 12 ψωροχιλιάρικων το χρόνο, είναι το ίδιο (για να καταλάβετε την τραγωδία) ως εάν ο κλόουν της φιλοσοφίας Zizek να αναγκαζόταν να πει “μην κάνετε τίποτα αφού δεν ξέρετε τι σας γίνεται” επειδή πάτησε μια πινέζα! Θέλουμε να πούμε: δεν είναι απώλεια μόνο για τον λαό και τον τόπο. Είναι συντριβή: οι άνθρωποι αυτοί ήθελαν να σώσουν την ευρώπη απ’ τον σίγουρο χαμό! Και το ελλαδιστάν δεν έχει τη γενναιοδωρία να πει: μωρέ μόνο δώδεκα; Εκατόν δώδεκα για πάρτη σας!

Ο κύριος Παπαδημητρίου δεν είναι Μάρδας. Η κυρία Αντωνοπούλου δεν είναι Ζγουρίδης. Είναι ντροπή τέτοιες συγκρίσεις! Πρόκειται για “μεταγραφές απ’ το εξωτερικό” – και όχι απ’ το κάτω ράφι… Εν τέλει το ελλαδιστάν, που εξανίσταται για 12 ψωροχιλιάρικα (νομιμότατα και από ηθική άποψη: ποιος έλληνας, μικροαστός ή μεσοαστός, δεν είναι πλεονέκτης;) θα έπρεπε να τύχει της ίδιας αντιμετώπισης με τον παναθηναϊκό, την εποχή που ο ιδιοκτήτης του καταγγελόταν σαν “καβούριας”: Τσίπρα πούλα!!!

Όμως δυστυχώς όχι. Ξαφνικά έπεσε επιδημία προτεσταντικής ηθικής!…

Στο μέρος που έχουν λατρευτεί ο Βγενόπουλος και ο Σώρρας, ο Κοσκωτάς, ο Κόκκαλης και ο Σαββίδης, στο μέρος που έχει γίνει σουξέ το “γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια” (…να παίρνω με τη σέσουλα να γράφω ραβασάκια…), δώδεκα χιλιάρικα στον χρόνο είναι “το σκουπιδάκι στο μάτι” στο γνωστό σκίτσο του Altan…

(Να και μια απόδειξη της αχαριστίας. Ένα νόθο παιδί του κυρίου Παπαδημητρίου – διασταύρωση του Levy Institute και των επεξεργασιών του για την σωτηρία του ελλαδιστάν μέσω “παράλληλου νομίσματος” και των προσωπικών φιλοδοξιώνν του – με δύο “ν” -, ο γίγας Γιάνης, πριν γίνει υπουργός, ίδαλμα και εξολοθρευτής, είχε φτιάξει μια “μετριοπαθή πρόταση για την σωτηρία της ευρωζώνης”. Ήταν το πόνημα ενός μέτριου οικονομολόγου και παντελώς άσχετου από πολιτική – πλην φιλόδοξου, στα όρια του “εγώ ειμί Κύριος ο Θεός σου – ουκ έσονταί σοι θεοί έτεροι πλήν εμού“.

Αν είχε στοιχίσει κι αυτός 6 χιλιάρικα το εξάμηνο της δόξας του όλα κι όλα, θα έπρεπε να έχουμε συνέχεια αναμένα καπνογόνα…)