Παρασκευή 22 Μάρτη. Οι παραπάνω εικόνες (και εκείνες στο επόμενο σχόλιο) είναι απλά υπενθύμιση του τι λεγόταν επί βδομάδες (και μήνες) μέχρι προχτές – για το “εθνικό μεγαλείο” της υπό τον “πομπηία” χθεσινής συνάντησης της συμμορίας των 3: ελλαδιστάν, νότια κύπρος, ισραήλ. Ο.Κ. Η συνάντηση έγινε σε γιάφκα της Ιερουσαλήμ… Και λοιπόν; Υπογράφτηκε αυτή η ρημάδα “διακυβερνητική συμφωνία” για τον east med; Ακούσατε τίποτα; Όχι!… Ας ξεχαστεί… Όπως και τόσα άλλα…
Μια στιγμή όμως! Θα μπορούσαμε, σαν Sarajevo και σαν ασταμάτητη μηχανή να «κάτσουμε» πάνω σε δεκάδες σχόλια και στο Sarajevo 135a (οι δηλώσεις του «κόκκινου Κατρού» μετά το ραντεβού του με τον τούρκο υπ.εξ. Cavusoglu επιβεβαιώνουν… θα υπάρξουν κι άλλες τέτοιες επιβεβαιώσεις…). Αλλά εδώ συμβαίνει κάτι διαφορετικό: ένα συστημικό και συστηματικό παραμύθι που, μόνο και μόνο εξαιτίας της επανάληψής του, κάνει τα μυαλά βούρκο. Κάνοντας την εργατική κριτική μας ανάλυση να μοιάζει alien – ενώ είναι το αντίθετο.
Ζήτημα πρώτο, και καλό είναι να το λαμβάνετε υπόψη σας πάντα. Κανένα, ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό μήντιο, mainstream ή μη, σε οποιαδήποτε μορφή, δεν κάνει αυτό που λέγεται «ρεπορτάζ» σε σχέση με τα ζητήματα της «εθνικής εξωτερική πολιτικής». Όλα, ΟΛΑ, ανεξάρτητα άποψης, κομματικής ταυτότητας ή επιχειρηματικών συμφερόντων, τρέφονται απ’ τα non papers του υπ.εξ., τα οποία εμφανίζουν σαν «άρθρα» και «ειδήσεις». Χωρίς να λένε ότι είναι απλά κρατικές ανακοινώσεις. Όλος ο ντόρος περί «διακυβερνητικής υπογραφής της συμφωνίας για τον eastmed» προερχόταν απ’ το κράτος / παρακράτος· οι δημαγωγοί ανέλαβαν, απλά, την προβολή του. Σαν μεγάφωνα. Αυτό σημαίνει ότι η παραπληροφόρηση είναι συστηματικά και με ακρίβεια οργανωμένη και στο ελλαδιστάν, όποια γνώμη κι αν έχει ο καθένας για το χάος του ελληνικού κράτους. Η «εξωτερική πολιτική» και η παραγωγή της σχετικής ιδεολογίας δεν είναι αδέσποτη· δεν είναι ανοργάνωτη· δεν είναι “χύμα”· ακόμα κι αν σε άλλα ζητήματα το ελληνικό κράτος σαν “διοίκηση” είναι failed. (Εξού και τα διάφορα τσιράκια δεν είναι τυχαία…)
Ζήτημα δεύτερον. Ακόμα κι αν αυτές οι υπογραφές είχαν πέσει χτες, θα είχαν μόνο συμβολική σημασία. Διάφορες πολιτικές βιτρίνες ανά τον κόσμο μπορεί να υπογράφουν διάφορες εμπορικέςσυμφωνίες, με διάφορα περιεχόμενα. Αυτό δεν σημαίνει ότι υλοποιούνται. Ένα (αλλά καθόλου το μοναδικό) παράδειγμα θρυλικών αγωγών που είχαν μαγέψει κοινό και κριτικούς είναι ο Nabucco. Ένας αγωγός για τον οποίο οι διακυβερνητικές υπογραφές άρχισαν να πέφτουν το 2002… και συνέχισαν να πέφτουν ακόμα και το 2012… Ένα χρόνο μετά, το 2013, ο Nabucco (που παρέμενε σχέδιο…) κηρύχτηκε νεκρός!… Προτιμήθηκαν άλλες, πιο συμφέρουσες λύσεις…
Ζήτημα τρίτον. Το γεγονός, λοιπόν, πως ούτε καν αυτές οι συμβολικές (και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο πέρα απ’ το θέαμα) υπογραφές δεν έπεσαν χτες, δείχνει ότι αυτό το παραμύθι του eastmed ούτε καν σαν παραμύθι δεν είναι δυνατόν να «υπογραφτεί», να ανέβει πίστα σα να λέμε, αυτή τη στιγμή! Για παράδειγμα, δεν υπάρχει καν αυτό που λέγεται «μελέτη σκοπιμότητας» για την κατασκευή του· μια μελέτη που (πέρα απ’ την ε.ε. που θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει το 1/3 του κόστους της) δεν έχει βρει άλλους να την πληρώσουν. Μιλάμε για αρχικό προϋπολογισμό της μελέτης 100 μύρια ευρώ – κι όμως, δεν υπάρχει ακόμα κανένας που να θέλει να βάλει τα 65…