Tag: ηπα

Ερυθρά θάλασσα

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Θα προτιμούσαν το θέμα να το αναλάβει κάποιος απ’ τους τοπικούς εργολάβους, είτε ο τοξικός του Ριάντ είτε ο άλλος του Αμπού Ντάμπι…. αλλά αυτοί δεν θέλουν, κι έχουν τους λόγους τους… Ύστερα θα προτιμούσαν να φοβηθεί η Ansarallah…. αλλά αυτοί οι υεμενίτες δείχνουν να διασκεδάζουν με την ιδέα της στρατιωτικής αντιπράθεσης με μία πρώην και μία νυν θαλασσοκράτειρα… Εν τέλει Ουάσιγκτον και Λονδίνο έχουν αναλάβει «αυτοπροσώπως» την «ελεύθερη ναυσιπλοϊα στην – και από την – ερυθρά θάλασσα»…

Την ποιάν; Πώς την είπατε; Αν υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για να διακοπεί εντελώς το θαλάσσιο πέρα δώθε στο στενό του Bab al Mandab, αυτός είναι η στρατιωτική εμπλοκή του αμερικανικού και του βρετανικού στρατού – έστω (κατ’ αρχήν) από τον αέρα!! Πως ακριβώς εννοούν την «ελευθερία» στην αγγλόσφαιρα;

Όμως το να «παγώσει» η ερυθρά θάλασσα είναι αδιάφορο οικονομικά και για το Λονδίνο και για την Ουάσιγκτον!!! Αντίθετα δυσκολεύει αισθητά τόσο τη νότια, παραΜεσόγειο ευρώπη, όσο και την Άγκυρα, το Κάιρο… Μπαίνει κάποιος στον πειρασμό να σκεφτεί ότι μια τέτοια παρενέργεια (της «προστασίας» κλπ) δεν είναι αδιάφορη για τα συγκεκριμένα δυτικά επιτελεία. Μήπως περιλαμβάνεται και στους στόχους τους; Κάτι σαν «καμμένη θάλασσα» (όπως το «καμμένη γη»);

Δεν θα το υποστηρίξουμε ακόμα. Κι αυτό για δύο λόγους. Πρώτον επειδή το να «σπάσουν» μεγάλα τμήματα των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (πειρατικά και κανιβαλικά…) μόνο προσωρινά ευνοεί τον αμερικάνικο. Η ιδέα του “μηδενικού αθροίσματος” ήταν λάθος το 1945, είναι λάθος και τώρα: δεν είναι δα τόσο απίθανο μεγάλο μέρος των ευρωπαίων (συμπεριλαμβανόμενων και αφεντικών) να στραφούν κατά της Ουάσιγκτον. Και δεύτερον επειδή το να βομβαρδίζεις την δυτική υεμένη δεν είναι τόσο «παραγωγική» ιδέα – το έμαθαν και στο Ριάντ. Είτε από στρατιωτική άποψη, είτε από γεωπολιτική.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Πριν 2 βδομάδες («ο κωδικός», 25/12) ανάμεσα στ’ άλλα γράφαμε:

…Με δυο λόγια: ενώ στο ουκρανικό πεδίο μάχης τα δυτικά αφεντικά δήλωσαν ότι κάνουν πόλεμο κατά της Μόσχας και απέτυχαν, στο ευρύτερο μεσανατολικό πεδίο μάχης δεν μπορούν καν να βρουν έναν αντίπαλο-της-προκοπής (για να συγκροτήσουν και το ανάλογο ιδεολογικό οπλοστάσιο) ή ένα κύριο μέτωπο∙ ταυτόχρονα δείχνουν υποχρεωμένα να στηρίζουν μια ανείπωτη φρίκη (που βλέπει όχι μόνο ο πλανήτης αλλά ίσως και ο γαλαξίας), με τον κανιβαλικό υπολογισμό (λέμε…) ότι η παράτασή της θα αναγκάσει κάποιο επίσημο κράτος να βγάλει μπροστά τον στρατό του… Π.χ. το ιράν…

Οι βόμβες-στο-ψαχνό στην ιρανική Kerman, στις 3 Γενάρη, στο πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο για το μνημόσυνο στον δολοφονημένο πριν 4 χρόνια Soleimani, είχαν την υπογραφή μιας τέτοιας προβοκάτσιας / πρόκλησης. Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ έτρεξαν να δηλώσουν «εμείς καμία σχέση»∙ πράγμα που σημαίνει «… θα μπορούσαμε και να έχουμε…». Την ευθύνη ανέλαβε γρήγορα ο …. isis!

Από ποια «φαρέτρα» νεκραναστήθηκε ο isis; Από ποια εφεδρεία; Για ποιούς δουλεύει;

Είναι απαντημένο. Όχι από κάποιον τυχαίο. Αλλά απ’ τον αμερικάνο αρχικαραβανά επικεφαλής του νατο (1997 – 2000) στρατηγό Wesley Clark. Να τι ξεκαθάρισε συνεντευξιαζόμενος στο cnn τον Φλεβάρη του 2015:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Και λίγη «διεθνής κοινότητα»

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Την ερχόμενη Πέμπτη (11 Γενάρη) και Παρασκευή (12 Γενάρη) πρόκειται να γίνουν στο διεθνές δικαστήριο (Χάγη) οι δημόσιες ακροάσεις σχετικά με την προσφυγή απ’ το κράτος της νότιας αφρικής κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, με την κατηγορία της γενοκτονίας. (Υπάρχει στο youtube ένα live κανάλι του οηε, πιθανόν οι ακροάσεις να μεταδοθούν και από κει).

Περί τίνος πρόκειται; Γιατί έχει ανησυχήσει το Τελ Αβίβ;

Υπάρχουν δύο «διεθνή δικαστήρια» με έδρα την Χάγη. Το «διεθνές ποινικό δικαστήριο» (international criminal court / ICC) και το «διεθνές δικαστήριο» (international court of justice / ICJ). Το πρώτο είναι σχετικά πρόσφατη δημιουργία, του 2002, και έχει αρμοδιότητα ατομικές περιπτώσεις εγκληματιών πολέμου, εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας, εγκληματιών που διαπράττουν γενοκτονία. Το δεύτερο είναι παλιό, είχε δημιουργηθεί το 1920 επί «κοινωνίας των εθνών», και μετά την δημιουργία του οηε πέρασε στην αρμοδιότητά του, ως ένας απ’ τους έξι βασικούς πυλώνες του. Το ICJ εξετάσει προσφυγές κρατών κατά κρατών για εγκλήματα πολέμου, κατά της ανθρωπότητας, γενοκτονίες. Σ’ αυτό το δεύτερο έχει προσφύγει το κράτος της νότιας αφρικής.

Ως σκέλος του οηε το ICJ έχει 15 δικαστές εννιαετούς θητείας, που εκλέγονται απ’ τη «γενική συνέλευση» και το «συμβούλιο ασφαλείας», και τυπικά οι πέντε προέρχονται από δυτικά κράτη, τρεις από αφρικανικά, δύο από ανατολικοευρωπαϊκά, τρεις από ασιατικά και δύο από λατινοαμερικάνικα. Αλλά στη σύνθεση του 2024 δεν υπάρχει δικαστής απ’ την ρωσία, για πρώτη φορά στην ιστορία του θεσμού – «τιμωρία» απ’ το 2023 (μετά την λήξη της θητείας του ρώσου Kiril Gevorgian), για την εισβολή στην ουκρανία… Στη σύνθεση των δικαστών του ICJ υπάρχουν κατά συνέπεια σήμερα δικαστές από σομαλία, κίνα, σλοβακία, γαλλία, μαρόκο, βραζιλία, ηπα (είναι και ο πρόεδρος…), ουγκάντα, ινδία, τζαμάικα, αυστραλία, λίβανο, ιαπωνία, γερμανία και βέλγιο. Οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλειοψηφία.

Το καινούργιο ICC θεωρείται επιεικώς αναξιόπιστο. Έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για μεροληψία, ακόμα και για ρατσισμό. Σ’ αυτό κατέφυγε το 2015 η «παλαιστινιακή αρχή» για να εξεταστεί η εγκληματικότητα της ισραηλινής επιχείρησης ισοπέδωσης της Γάζα το 2014 (operation protective edge) – σχεδόν 10 χρόνια μετά το ICC ακόμα ψάχνει να βρει στοιχεία…. Με εισαγγελέα τον άγγλο Karim Ahmad Khan το ICC απέρριψε το 2021 προσφυγές για εγκλήματα πολέμου απ’ τους κατοχικούς στρατούς στο αφγανιστάν, όπως επίσης προσφυγές για τις αμερικανικές / νατοϊκές «μυστικές φυλακές» και τα βασανιστήρια αιχμαλώτων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» στην πολωνία, στη ρουμανία και στη λιθουανία – λόγω έλλειψης χρημάτων (είπαν)… Πριν δυο μήνες η νότια αφρική, η βολιβία, το μπαγκλαντές και το τσιμπουτί προσέφυγαν στο ICC κατά του Netanyahou και του υπόλοιπου υπουργο-φασισταριού για εγκλήματα-κατά-της-ανθρωπότητας στη Γάζα. Ο Khan απάντησε «δεν προλαβαίνουμε, τώρα κάνουμε έρευνα για το 2014»…

Αντίθετα το ICJ θεωρείται σοβαρό και «επαγγελματικό» στις κρίσεις του.

Αν και κανένα απ’ τα δύο δεν έχει τρόπους να επιβάλει τις αποφάσεις του, αυτές δημιουργούν στα επιμέρους κράτη μέλη του οηε το περιθώριο (τη νομιμοποίηση…) να πάρουν μέτρα τα ίδια. Κι εδώ εδράζεται η ανησυχία του Τελ Αβίβ: αν καταδικαστεί για γενοκτονία στη Γάζα, τότε αφενός θα έχει μια «επίσημη» ρετσινιά πρώτου μεγέθους, αφετέρου θα νομιμοποιηθούν διάφορα κράτη να πάρουν μέτρα εναντίον του, οτιδήποτε κρίνουν ως αποτελεσματικό. (Αν συμβεί κάτι τέτοιο, έστω και από λίγα κράτη αρχικά, θα είναι ένα είδος εφαρμογής του BDS…) Κι αυτό επειδή οι αποφάσεις του ICJ δεν αφορούν μόνο τα κάθε φορά κατηγορούμενα κράτη, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που καλούνται να τις λάβουν σοβαρά υπόψη τους. Αυτό θα φέρει σε δύσκολη θέση ανοικτούς υποστηρικτές της σφαγής στη Γάζα, όπως την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο (και όχι μόνο…)

Πως αποδεικνύεται η γενοκτονία; Σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία οι παρακάτω 5 πράξεις συνιστούν το συγκεκριμένο έγκλημα:

1. Η δολοφονία μελών μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας ανθρώπων∙

2. Η πρόκληση σοβαρών σωματικών ή ψυχολογικών βλαβών σε μέλη μιας εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

3. Η ηθελημένη, υπολογισμένη διαμόρφωση συνθηκών ζωής με σκοπό την φυσική εξόντωση μια εθνοτικής ή θρησκευτικής ομάδας∙

4. Η επιβολή μέτρων που έχουν στόχο να εμποδίσουν τις γεννήσεις μέσα σε μια εθνοτική ή θρησκευτική ομάδα∙

5. Η δια της βίας μεταφορά παιδιών αυτής της ομάδας σε άλλη.

Δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αμφιβολία ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς διαπράττει τα τέσσερα απ’ τα πέντε, συστηματικά και επί μήνες. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες δολοφονίες, υπάρχουν και άφθονες δολοφονικές, ρατσιστικές, γενοκτονικές δηλώσεις «επισήμων». Ποια θα είναι η γραμμή “υπεράσπισής του”; Σύμφωνα με όσα είναι γνωστά θα είναι κάπως έτσι: Μα κύριοι δικαστές, τους αφήνουμε να τρώνε λίγο ρύζι, να έχουν και λίγο νερό, άρα δεν θέλουμε να πεθάνουν… Επίσης θα είναι: Ε, λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω για να περάσει η ώρα, μη γινόσαστε κι εσείς τόσο σχολαστικοί… (Εννοείται ότι το θεοναζί καθεστώς δεν παρέλειψε να απειλήσει την Πραιτόρια ότι «αυτό θα το πληρώσετε ακριβά»…)

Αμφιβολία δεν υπάρχει, υπάρχει ωστόσο πάντα η χρονοτριβή – θα φανεί λοιπόν τι, πως και πότε θα αποφασιστεί. Η εκδίκαση μπορεί να τραβήξει, αν και η νότια αφρική μαζί με την προσφυγή έχει ζητήσει επείγουσα εκτίμηση της κατάστασης ώστε να εμποδιστεί τουλάχιστον, όσο είναι δυνατόν, η συνέχισή της. Αν το ICJ αποφασίσει τέτοια προσωρινά μέτρα (και το κάνει γρήγορα), δεν θα μπορεί μεν να τα εφαρμόσει∙ ωστόσο θα είναι κάτι σαν «προ-απόφαση» με ό,τι αξία θα της αποδοθεί. Θα μεταφέρει αυτήν την απόφασή του στο «συμβούλιο ασφαλείας»∙ εκεί το πιθανότερο είναι ότι η Ουάσιγκτον θα την μπλοκάρει. Σε κάθε περίπτωση είναι απίθανο ότι θα βρεθούν κράτη διατεθειμένα να επιβάλλουν δια της βίας (πως αλλιώς;) το τέλος της σφαγής, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Μπορούν όμως να επιβάλουν εμπάργκο, κυρώσεις, στους γενοκτόνους…

Εν τω μεταξύ τουρκία και μαλαισία έχουν δηλώσει επίσημα ότι θα υποστηρίξουν την αγωγή της νότιας αφρικής (χωρίς να ξέρουμε αν αυτό σημαίνει κάτι από πρακτική άποψη).

Ας σημειωθεί επιπρόσθετα πως στο συγκεκριμένο δικαστήριο μπορούν να καταθέσουν και θύματα, αν όχι αυτοπροσώπως σίγουρα μέσω νομικών εκπροσώπων…

Το μέτωπο του Ειρηνικού

Δευτέρα 8 Γενάρη>> Το ερχόμενο Σάββατο 13 Γενάρη γίνονται στην ταϊβάν προεδρικές και κοινοβουλευτικές εκλογές. Με βάση τις υποψηφιότητες το αποτέλεσμά τους θα είναι κρίσιμο για την εξέλιξη του 4ου παγκόσμιου πολέμου σ’ αυτό που θεωρούμε το κυρίως μέτωπό του, οπωσδήποτε για τις ηπα.

Τρεις είναι οι φιλόδοξοι για την προεδρία της ταϊβάν. Ο Lai Ching-te, του κυβερνώντος τις δύο τελευταίες τετραετίες ανεξαρτησιακού / φιλοαμερικανικού DPP («δημοκρατικό προοδευτικό κόμμα»)∙ ο Hou Yu-ih του ιστορικού εθνικιστικού και φιλοκινεζικού KMT («Kuomintang»)∙ και ο Ko Wen-je, του καινούργιου και κάπως «ενδιάμεσου» TPP («λαϊκό κόμμα της ταϊβάν»). Οι Hou και Ko είχαν προσπαθήσει να κατεβάσουν κοινή υποψηφιότητα (κάτι που θα τους έδινε βέβαιη νίκη), αλλά διαφώνησαν για το ποιος θα ήταν αυτός ο κοινός υποψήφιος… Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν ένα προβάδισμα στο 36% +/- στον Lai, δεύτερο σε κοντινή απόσταση τον Hou με 31% +/-, και τρίτον τον Ko με 24% +/-. (Ο Ko δείχνει να έχει ιδιαίτερη επιρροή στους νεώτερους ψηφοφόρους: μιας το κόμμα του δεν έχει κυβερνήσει, η ρητορική του για τους χαμηλούς μισθούς και τις αβέβαιες προοπτικές των νέων εκλαμβάνεται τοις μετρητοίς…)

Θεωρούμε εύλογο ότι η μεν Ουάσιγκτον έχει κάνει «ότι χρειάζεται» υπέρ του Lai, το δε Πεκίνο αντίστοιχα υπέρ του Hou. Οπότε δεν διακυνδυνεύουμε πρόβλεψη για την προεδρική καρέκλα… Το ενδιαφέρον είναι ωστόσο ότι με βάση τα δημοσκοπικά στοιχεία η σύνθεση του κοινοβουλίου μπορεί να μην είναι «φιλική» προς τον Lai, ακόμα κι αν αυτός έρθει πρώτος.

Η ταϊβανέζικη βουλή έχει 113 καρέκλες∙ η πλειοψηφία χρειάζεται τουλάχιστον τις 57. Στις προηγούμενες εκλογές, το 2020, η «σκληροπυρηνική» usa-we-love-you Tsai Ing-wen του DPP είχε κερδίσει το 57,13% (στις προεδρικές), και το κόμμα της 45,1% και 61 έδρες στο κοινοβούλιο (7 λιγότερες απ’ ότι στις εκλογές του 2016), διατηρώντας ωστόσο την πλειοψηφία. Στην τωρινή συγκυρία, με τρεις υποψήφιους όπου ο τρίτος (ο Ko) θα έχει διψήφιο ποσοστό (πιθανότατα και πάνω από 20%) είναι απίθανο μια προεδρική πρωτιά του Lai και του DPP να σημαίνει και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Απ’ την άλλη μεριά αν το φιλοκινεζικό KMT (ως δεύτερο) και το «ενδιάμεσο» TPP (ως τρίτο) καταφέρουν να συνεννοούνται πιο πετυχημένα απ’ ότι στην κοινή τους προεδρική κάθοδο, θα έχουν τακτικά την πλειοψηφία∙ ειδικά για ζητήματα «εξωτερικής πολιτικής».

Ενώ λοιπόν δεν μπορούμε να προβλέψουμε κάτι για την ταϊβανέζικη προεδρία, είναι ευκολότερο να εκτιμήσουμε ότι για τα επόμενα 4 χρόνια η Ουάσιγκτον ΔΕΝ θα έχει την «άνεση» των 8 προηγούμενων για την αντι-Πεκίνο χρήση της Ταϊπέι. Κι αν χάσει αυτή την άνεση δεν θα βρει εύκολα εναλλακτική.

Σε μια βδομάδα θα είμαστε σοφότεροι…

Εν τω μεταξύ μετρήστε: 2024… 2025… 2026… 2027… Πώς θα είναι ο κόσμος τότε; Τι θα έχει γίνει ως τότε;

Ως εδώ όλα πάνε καλά…

Δευτέρα 1 Γενάρη>> …Την επόμενη φάση του πολέμου στη Γάζα συζήτησαν την Τρίτη στην Ουάσιγκτον ο στενός σύμβουλος του Νετανιάχου και υπουργός Στρατηγικών Θαμάτων Ρον Ντέρνερ με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και τον σύμβουλο εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν. Η συνάντηση είχε διάρκεια τεσσάρων ωρών, ενώ σύμφωνα με στέλεχος του Λευκού Οίκου ένα από τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν «η βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης» και ο περιορισμός των «δεινών» που υφίστανται οι πολίτες της Γάζας. Ο Σάλιβαν φέρεται να ζήτησε από την ισραηλινή κυβέρνηση τη «μετατόπιση» της σύρραξης σε άλλη κατεύθυνση, με το Ισραήλ να δίνει έμφαση στην εξόντωση στόχων «υψηλής αξίας» της Χαμάς…

Αυτά μεταξύ άλλων μετέφερε η καθεστωτική «καθημερινή» στις 28 Δεκέμβρη, με πηγή το reuters. Πολλά εισαγωγικά: για την βελτίωση της ανθρωπιστικής κατάστασης… για τα δεινά… για την μετατόπιση… για την υψηλή αξία… Άγνωστης προέλευσης: απ’ το διεθνές πρακτορείο ή απ’ την ντόπια εφημερίδα;

Όπως και νάχει, μέσα ή έξω από εισαγωγικά, έτσι συζητούν οι χασάπηδες της ανθρωπότητας. Να σκοτώνουμε κάπως λιγότερο εκεί και περισσότερο αλλού…

Αλλά απ’ την στενά στρατιωτική άποψη η εξόντωση δεν πάει καλά – γι’ αυτό άλλωστε χρειάζονται ακόμα μερικές χιλιάδες βλήματα και βόμβες, απ’ την πρώην υπερδύναμη στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. (Υποθέτουμε ότι τα μεταγωγικά που θα τις μεταφέρουν θα πάρουν μιαν ανάσα σε ελληνικό ή/και σε νοτιοκυπριακό αεροδρόμιο…)

Ο Yitzhak Brik, ισραηλινός απόστρατος αρχικαραβανάς (στρατηγός), που στα μέρη του τον αποκαλούν «θυμωμένο προφήτη», έχει μια δυσοίωνη (για τον πρώην στρατό του…) άποψη:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 1 Γενάρη>> Με την ίδια ευκολία που μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν καταδικασμένος στην πιο οικτρή ήττα, η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ανακηρύσσεται τώρα «νικητής για το 2023»!! Όχι από τους δικούς του! Απ’ τους εχθρούς του∙ εν προκειμένω απ’ την wall street journal!

Μπορεί ο καθένας να αναρωτηθεί για την διανοητική ισορροπία (ειδικά και γενικά) των δυτικών αρμοδίων του 4ου παγκόσμιου πολέμου. Κι αν διακρίνει κάποιου είδους «χάσιμο», τότε αυτό κάνει (και θα κάνει) τις περιστάσεις ακόμα χειρότερες.

Αυτός πάλι – ουκρανός πρώην σύμβουλος του τοξικού κλόουν… – έχει ολοφάνερα ξαναλλάξει πλευρά. Για την ακρίβεια έχει γυρίσει εκεί όπου βρισκόταν πριν το 2014. (Μπορεί άνετα και να είναι διπλός πράκτορας…) Εδώ δια χειρός Pepe Escobar:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Τι πόλεμο κάνει η δύση κατά των Παλαιστινίων;

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Συνεχίζουμε να αναζητούμε (χωρίς αποτέλεσμα ως τώρα) μια στέρεη και συνεκτική απάντηση στο για πιο συγκεκριμένο όφελος τα δυτικά κράτη / κεφάλαια υποστηρίζουν και τροφοδοτούν την σφαγή των Παλαιστινίων απ’ τον θεοναζί, απαρτχάιντ μεσανατολίτη χωροφύλακά τους. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αυτό ακριβώς κάνουν, πρώτ’ απ’ όλα η Ουάσιγκτον αλλά όχι μόνον αυτή: προμηθεύουν σταθερά το καθεστώς του Τελ Αβίβ με τα απαραίτητα «αναλώσιμα»: βόμβες, σφαίρες, κλπ. Αφού αυτό το καθεστώς ΔΕΝ έχει την βιομηχανική βάση που θα του επιτρέπει αυτάρκεια στο αιμοβόρο έργο του. Είναι κάτι που έχει δηλωθεί καθαρά.

Το ερώτημά μας δεν έχει σαν υπόβαθρο την σκέψη ότι η δύση θα μπορούσε ή θα έπρεπε, (υπερασπιζόμενη τα δικά της καπιταλιστικά συμφέροντα) να εμποδίσει το θεοναζί καθεστώς να ρίξει έστω μια σφαίρα στη Γάζα! Αλλά την σκέψη ότι μετά από τις πρώτες 10 ή 15 μέρες μαζικών εκδικητικών δολοφονιών, θα μπορούσε να τις έχει σταματήσει, διακόπτοντας απλά την τροφοδοσία των θεοναζί.

Κάποιοι έχουν προσπαθήσει να απαντήσουν στο ερώτημα, παρακάμπτωντας ωστόσο την πλευρά του συγκεκριμένου οφέλους (οικονομικού, γεωπολιτικού, κλπ) τέτοιου ώστε να «ισοφαρίζει» την παγκόσμια «έκθεση» των δυτικών κρατών / κεφαλαίων στην εξελισσόμενη σφαγή.

Ένας απ’ αυτούς είναι ο John Mearsheimer. Αρκετά γνωστός εντός και εκτός αμερικανικών συνόρων, πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής διεθνών σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Σικάγο, ο Mearsheimer είναι ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της «σχολής του ρεαλισμού» στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής των κρατών.

Από έναν τέτοιο τύπο θα περιμέναμε μια ρεαλιστική απάντηση στο γιατί η Ουάσιγκτον υποστηρίζει τόσο πρόθυμα, τόσο συστηματικά, τόσο πληθωρικά τους χασάπηδες του Τελ Αβίβ. Η γνώμη του; Η υποστήριξη των ηπα στο ισραήλ ακόμα κι ενάντια στα συμφέροντά τους οφείλεται στο παντοδύναμο «ισραηλινό λόμπυ»!!!

Θεωρείται αυτό σοβαρή εξήγηση; Υπάρχουν διάφοροι «επώνυμοι» στην αμερικανική επικράτεια που την χρησιμοποιούν τα τελευταία χρόνια… Την έχουμε απορρίψει στο παρελθόν, την απορρίπτουμε και τώρα! Πρώτον επειδή συνορεύει επικίνδυνα με την αντισημιτική έως ηλίθια θεωρία ότι «οι εβραίοι είναι πίσω απ’ όλα»!! Και δεύτερον επειδή παρουσιάζει το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο ως αποικία του ισραηλινού, σίγουρα σε σχέση με τη Μέση Ανατολή…. αν θα ήταν ποτέ δυνατόν!!! Όσο ισχυρά κι αν είναι τα λόμπυ στις ηπα (και το ισραηλινό είναι μόνο ένα ανάμεσα σε αρκετά άλλα εξίσου ισχυρά) το τι, πως και πότε θα πράξει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός στον σε εξέλιξη 4ο παγκόσμιο πόλεμο ΔΕΝ μπορεί να είναι αποτέλεσμα … καλοπληρωμένων «τσάτσων» στο νομοθετικό του!!!

Αυτό που καταλαβαίνουμε (καθώς η σφαγή εξελίσσεται) ότι συμβαίνει ήδη είναι ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός συμμετέχει μέσα απ’ την επίμονη και πρακτική υποστήριξή του στους χασάπηδες του Τελ Αβίβ σε μια αναμέτρηση για την οποία τα αφεντικά του έχουν κάνει λάθος υπολογισμούς.

Αν αυτό (που καταλαβαίνουμε) ισχύει, κι αν δεν δίνει μεν την απάντηση στο ερώτημα ποιο είναι το συγκεκριμένο υλικό όφελος της δυτικής υποστήριξης στη σφαγή των Παλαιστινίων είναι όμως μια αξιόλογη υπόδειξη για το αναζητούμενο, σκοπούμενο «γενικό όφελος», τότε θα πρέπει να αλλάξουμε (ή πιο σωστά να διευρύνουμε) τον ορίζοντα του ζητήματος. Κι αυτό προϋποθέτει την επανεκτίμηση ορισμένων «λεπτομερειών», που δεν είναι καθόλου τέτοιες!

Ο χάρτης

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η πρώτη «λεπτομέρεια» είναι ότι η σφαγή των Παλαιστινίων και, σε κάθε περίπτωση, η υποστήριξη της δύσης γενικά και του άξονα (Ουάσιγκτον / Λονδίνο / Αθήνα / Λευκωσία) ειδικά σ’ αυτήν, έρχεται μετά την ήττα (ή σοβαρή αποτυχία αν προτιμάτε) στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Στην πραγματικότητα αυτά τα δύο πεδία μάχης του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχουν «συναρμολογηθεί» επιφανειακά (δηλαδή: δημαγωγικά) είτε απ’ τα δυτικά κράτη / κεφάλαια και ειδικά απ’ την Ουάσιγκτον δια στόματος νυσταλέου Jo στις 20 Οκτώβρη, είτε απ’ την Μόσχα.

Αυτή η «συναρμολόγηση» ωστόσο, είτε απ’ την μια πλευρά είτε απ’ την άλλη, δεν αποκαλύπτει τακτικές ή/και στρατηγικές…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ο κωδικός

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η δυτική προπαγάνδα μετονόμασε την «εισβολή του al Aqsa» σε «7η Οκτώβρη»: έπρεπε οπωσδήποτε να αποφύγει οποιαδήποτε αναφορά στο al Aqsa. Όμως το γεγονός ότι η παλαιστινιακή αντίσταση μίλησε για flood of al Aqsa και, επιπλέον, το γεγονός ότι δήλωσε εξ’ αρχής ότι η σύντομη, για λίγες ώρες εισβολή στο έδαφος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ήταν μόνο η πρώτη φάση, σήμαινε μήπως κάτι πολύ σοβαρό;

Ναι! Το al Aqsa είναι ο τρίτος σε σημασία ιερός τόπος για όλους τους μουσουλμάνους όπου γης μετά την Μέκκα και την Μεδίνα. Που κινδυνεύει άμεσα με καταστροφή απ’ τον χωροφύλακα των δυτικών ιμπεριαλισμών: η δυτική δημαγωγία το έκρυψε (φυσικά) αλλά δυο μέρες πριν την εισβολή της παλαιστινιακής αντίστασης, στις 5 Οκτώβρη, 800 φανατικοί θεοναζί έποικοι, με την συνοδεία και την κάλυψη της επίσημης κρατικής στρατοαστυνομίας, μπούκαραν στο al Aqsa και ξυλοφόρτωσαν επί ώρες όσους βρήκαν εκεί. Το al Aqsa δεν είναι σουνιτικό, δεν είναι σιιτικό, δεν είναι αλεβίτικο: είναι ισλάμ, τελεία και παύλα! Συνεπώς το δεύτερο συστατικό του ονόματος που έδωσε η παλαιστινιακή αντίσταση στην εισβολή της είχε συγκεκριμένο νόημα: για λογαριασμό του ισλάμ, απ’ τις όχθες του Ατλαντικού και το μαρόκο, ως τον Ειρηνικό και τις φιλιππίνες… Όσο για το πρώτο συνθετικό; Την πλημμύρα; Είναι το νερό που απλώνεται παντού∙ το ρευστό που ακολουθεί διάφορες και διαφορετικές διαδρομές σκεπάζοντας σταδιακά τα πάντα…

Μήπως ήταν / είναι λόγια του αέρα, όπως ας πούμε «operation prosperity guardian»; Όχι δα!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Bab al-Mandab

Δευτέρα 25 Δεκέμβρη>> Η υεμενίτικη κυβέρνηση στη Sana’a (Ansarallah / Houthis…) έχει ξεκαθαρίσει τον ένα απ’ τους δύο στόχους της:

Βάζοντας στο στόχαστρο είτε πλοία ισραηλινής ιδιοκτησίας είτε πλοία που πηγαίνουν ή φεύγουν από ισραηλινά λιμάνια, η υεμενίτικη κυβέρνηση υλοποιεί το δικό της μέρος απ’ την «πλημμύρα». Αναγκάζει κατά συνέπεια – κι αυτό είναι ο δεύτερος στόχος – τους συμμάχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος να μετακινήσουν ναυτικό και αεροπορία στην είσοδο / έξοδο της Ερυθράς Θάλασσας, υπό την σημαία (την μόνη που ξέρουν να ανεμίζουν, απ’ τα στενά της ταϊβάν ως…) της «ελευθερίας της ναυσιπλοϊας» χωρίς όμως να έχουν ένα καθαρό σχέδιο «κλιμάκωσης-με-επιτυχία-και-στη-συνέχεια-εξόδου», αν κάτι τέτοιο χρειαστεί.Οι Houthis έχουν πολεμήσει για χρόνια, με επιτυχία, εναντίον των μισθοφόρων του Ριάντ και του Ντουμπάι και των δυτικών (γάλλων, άγγλων, αμερικάνων) συμβούλων τους∙ αυτούς τους καιρούς είναι ίσως καλύτερα εκπαιδευμένοι στην πράξη ακόμα και σε σχέση με την επίφοβη Χεζμπ’ Αλλάχ∙ είναι εξίσου καλά μ’ αυτήν εξοπλισμένοι, είτε χάρη στην δική τους εφευρετικότητα είτε χάρη στην Τεχεράνη∙ και επιπλέον έχουν την απόλυτη υποστήριξη του πληθυσμού.

Εκατομμύρια στη συγκέντρωση υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης και κατά του Τελ Αβίβ, της Ουάσιγκτον και των συμμάχων τους πριν 3 μέρες – στη Sana’a.

Πρακτικά, και χωρίς να σκοτώσουν ούτε έναν άνθρωπο, οι Houthis είναι σε θέση να προκαλέσουν μια ακόμα «κρίση» στους δυτικούς καπιταλισμούς. Φυσικά τ’ αφεντικά αυτών των καπιταλισμών (ή οι πιο δυναμικές μερίδες τους) έχουν δείξει ότι αγαπούν τις «κρίσεις». Σωστά. Αλλά υπό την προϋπόθεση ότι τις δημιουργούν ή τις σκηνοθετούν τα ίδια. Στο περιβάλλον της αυξημένης προσοχής ικανού μέρους των πρωτοκοσμικών κοινωνιών στη σφαγή των Παλαιστίνιων, το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Τελ Αβίβ» εκ μέρους των αφεντικών δεν πρόκειται να συναντήσει την ίδια κατανόηση με το «θα ζοριστείτε επειδή πρέπει να στηρίξουμε το Κίεβο».

Η προοπτική (ή και η βεβαιότητα) του αδιεξόδου της «επιχείρησης προστασίας της ευημερίας» μυρίζει τόσο έντονα ώστε πολύ κοντινοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον και του Λονδίνου όπως η Καμπέρα, έκριναν ότι πρέπει να βγάλουν την ουρά τους απέξω, κυρίως έξω απ’ τις αμερικανικές διαταγές. Η Μαδρίτη και το Παρίσι ακολούθησαν. Φυσικά (λέει ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα) «θα συνοδεύουμε τα πλοία γαλλικής ιδιοκτησίας» στην Ερυθρά Θάλασσα… Αλλά αυτά δεν κινδυνεύουν αν δεν δένουν σε ισραηλινά λιμάνια∙ αν πάλι σκοπεύουν κάτι τέτοιο, μια φρεγάτα ίσον καμία… Η άτυπη «συμμαχία των προθύμων» που προσπαθεί να στήσει ο άξονας απέκτησε σημαντικές τρύπες απ’ την αρχή, παρότι φυσικά συμμετέχουν υπερδυνάμεις όπως οι σεϋχέλλες, το μπαχρέιν, και (θα έλειπε;) το ελλαδιστάν. Οι ζωές των Παλαιστίνιων doesn’t matter για τα πρωτοκοσμικά αφεντικά∙ ούτε όμως το θαλάσσιο εμπόριο του χωροφύλακά τους φαίνεται να αξίζει το μπλέξιμο κάποιων απ’ αυτά.

Κάνουν λοιπόν βήματα πίσω στο γενικό συμφέρον τους στη Μέση Ανατολή; Όχι. Η συμμετοχή σ’ έναν πόλεμο που δημαγωγικά θα είναι ξανά «κατά της τρομοκρατίας» και πρακτικά πολύ πιο δύσκολος ακόμα και απ’ την κατοχή του αφγανιστάν, την ώρα που η συμμετοχή στο άλλο πεδίο μάχης, το ουκρανικό, έχει φτάσει σε σταυροδρόμι, είναι ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Οπωσδήποτε δεν υπάρχει καν το στάνταρ «αντιτρομοκρατικό» πλεονέκτημα. Η προσπάθεια να ταυτιστεί η παλαιστινιακή αντίσταση με τον isis έπεισε μόνον εκείνους τους δυτικούς υπηκόους που είναι από πολλά χρόνια σίγουροι πως το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι «θείο δώρο» – αλλά είναι πολλοί εκείνοι οι πρωτοκοσμικοί που ανεμίζουν την παλαιστινιακή σημαία. Επιπλέον η Μαδρίτη και η Καμπέρα δεν έχουν ιδιαίτερες βλέψεις για τον έλεγχο της Μέσης Ανατολής∙ το Παρίσι είχε, θα ήθελε να ξαναποκτήσει, αλλά προς το παρόν μετράει τις απώλειές του στη ζώνη του Sahel.

Να λοιπόν μια ακόμα «λεπτομέρεια». Μετά το 2011 η Ουάσιγκτον έβαλε προς υλοποίηση το «Σχέδιο για τη Νέα Μέση Ανατολή», που περιελάμβανε ένα «κράτος isis», την διάλυση της τωρινής συριακής και ιρακινής επικράτειας (προοπτικά την διάλυση και της τουρκικής…) με εμφύλιους πολέμους, και φυσικά την «ενίσχυση των σχέσεων» με τις πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου, δηλαδή τον πολλαπλασιασμό των βάσεων στα εδάφη τους. Έτσι ώστε να κόψει οποιαδήποτε προέκταση της κινεζικής επιρροής είτε στη Μεσόγειο, είτε στην Αφρική.

Μετά από 12 – 13 χρόνια, το μεν «σχέδιο» έχει αποτύχει, οι δε rivals έχουν φτάσει, δύσκολα μεν αλλά έχουν φτάσει, και στο μεγαλύτερο μέρος της Αφρικής και στο μεγαλύτερο μέρος της Μέσης Ανατολής. Το μέτωπο της Μέσης Ανατολής ήταν πριν 10 ή 15 χρόνια το «εύκολο» (σύμφωνα με τους δυτικούς) μέρος του 4ου παγκόσμιου. Τώρα τα δεδομένα είναι πολύ δυσκολότερα.

Αν δεν είχε προηγηθεί η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης, τότε ίσως (ίσως λέμε…) κινούνταν (τα δυτικά αφεντικά) με διαφορετικό τρόπο∙ ίσως ανάγκαζαν τον θεοναζί, απαρτχάιντ χωροφύλακά τους να σταματήσει την σφαγή αρκετά νωρίτερα. Τώρα, η έλλειψη στρατηγικής απ’ την μεριά τους σ’ αυτό το δευτερεύον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου «γεννάει» τακτικές που κινούνται ανάμεσα στην κτηνωδία και στον καιροσκοπισμό. Αυτά την ώρα που «κανονικά» (σύμφωνα πάντα με την δύση) το 2023 θα έπρεπε να είναι η χρονιά της (και) στρατιωτικής αποτροπής του Πεκίνου… Η οριστική διαμόρφωση, σα να λέμε, του κυρίως μετώπου, εκείνου στον Ειρηνικό…

Χίλια ζήτω για το 2024 λοιπόν!!!