Tag: ηπα

Η εποχή της εικονικότητας 1

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Δεν είναι ένας μήνας ούτε δυο. Δεν είναι ένας χρόνος, ούτε πέντε, ούτε δέκα. Είναι είκοσι ολόκληρα χρόνια που ένα κρατικό μεγα-παραμύθι συνεχίζει να δουλεύει, να θεωρείται Η πραγματικότητα, να γίνεται υλικό της εξήγησης του χτες, του σήμερα και του αύριο.

Το τι συνέβη στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 είναι βέβαιο πως εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών του καπιταλιστικού πλανήτη θεωρούν πως το ξέρουν: τζιχαντιστές τρομοκράτες (ή, για άλλους, αγωνιστές), υπό την ηγεσία του Οσάμα μπιν Λάντεν, επιτέθηκαν στις ηπα… σε μια θεαματική (αλλά χωρίς αύριο ας θυμίσουμε) ενέργεια αεροπειρατειών που κατέληξαν στην κατάρρευση 3 ουρανοξυστών στη Ν. Υόρκη, και στην καταστροφή ενός τμήματος του αμερικανικού πενταγώνου….

Είναι τόσο διαδεδομένη (έως αυτονόητη…) αυτή η περιγραφή των γεγονότων ώστε όποιος τολμήσει να την αμφισβητήσει συθέμελα έχει βέβαιη την ρετσινιά του «συνωμοσιολόγου» και του «ψέκα». Την αμφισβήτηση την κάναμε ΤΟΤΕ, δίνοντας την πολιτική της εξήγηση, δυο βδομάδες μετά, στις 25 Σεπτέμβρη του 2001… Η ορολογία «συνωμοσιολόγος» και «ψεκασμένος» δεν ήταν ακόμα σε χρήση, οπότε την γλυτώσαμε… Πάντως δεν άλλαξε κάτι: η «αλήθεια» για την 11η Σεπτέμβρη είναι εδώ και 20 χρόνια εκείνη που είπε το αμερικανικό κράτος και οι σύμμαχοί του – και όχι οποιαδήποτε άλλη σχετική, ας πούμε, με τις αισθήσεις (την όραση…) των υπηκόων. Ό,τι κι αν είδαν εκατοντάδες εκατομύρια υποτελών να συμβαίνει εκείνη την ημέρα είναι αδιάφορο…

Και τι είδαν; Είδαν έναν ουρανοξύστη, τον «κτίριο 7», να καταρρέει χωρίς να έχει πέσει επάνω του κανένα αεροπλάνο, μερικές ώρες μετά την εντελώς ίδιου τύπου κατάρρευση των δύο δίδυμων ουρανοξυστών που είχαν «κτυπηθεί» από αεροπλάνα…

Αυτό.

Η εποχή της εικονικότητας 2

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Το ότι η μυστηριώδης και ανεξήγητη κατάρρευση του κτιρίου 7 στο world trade center της Ν. Υόρκης ήταν και παραμένει το «κλειδί» που ξεκλειδώνει όλο το Θέαμα και το παραμύθι εκείνης της ημέρας ίσως να χρειαζόταν παραπάνω από 1 λεπτό απλής σκέψης. Το ότι, όμως, αυτή η κατάρρευση προβλήθηκε παγκόσμια σε πραγματικό χρόνο (μάλλον κατά λάθος…) και, στη συνέχεια, απλά εξαφανίστηκε απ’ το Θέαμα, είναι διαφορετικής τάξης ζήτημα. Οι αισθήσεις, η όραση εν προκειμένω, θεωρούνταν το 2001 (όχι πια…) βασική μέθοδος προσέγγισης της πραγματικότητας. Αν, λοιπόν, έγινε κατορθωτό να διαγραφεί απ’ την μνήμη και την όποια κριτική σκέψη ένα γεγονός που έγινε παγκόσμια ορατό όπως η συγκεκριμένη ανεξήγητη κατ’ αρχήν κατάρρευση, τότε κάθε άλλο αισθητηριακό ερέθισμα (της όρασης, της ακοής…) θα μπορούσε επίσης να εξαφανιστεί…

Ενώ, λοιπόν, στις 11 Σεπτέμβρη του 2001 «κάτι έγινε» στις ηπα, η εξαφάνιση οποιουδήποτε σχετικού τεκμηρίου των αισθήσεων σχετικά με το τι πράγματι έγινε σημαίνει πως «έγινε και κάτι άλλο ακόμα». Αυτό το δεύτερο είναι (υποστηρίζουμε) εξίσου σημαντικό με το πρώτο (τα αεροπλάνα, τους ουρανοξύστες, την «τρομοκρατία»), και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη διάρκεια. Και σημασία: κοινωνική, αισθητική, ηθική, πολιτική.

Αυτό το δεύτερο είναι η εξαφάνιση της πραγματικότητας για χάρη της εικονικότητας. Ας το επαναλάβουμε: η εικονικότητα υποκαθιστά και εξαφανίζει την πραγματικότητα: έτος 2001. Και μάλιστα, για να γίνουν όλα χειρότερα, η πραγματικότητα της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 στη Ν. Υόρκη είχε ΚΑΙ εικόνα: την κατάρρευση του κτιρίου νο 7… Έτσι ώστε με τον όρο «εικονικότητα» δεν θα έπρεπε (απ’ το 2001 και μετά) να εννοούμε αυτό καθαυτό το μέσο (: τις εικόνες) αλλά κυρίως την κρατική / cybernetics προσταγή, που μπόρεσε (εν έτει 2001…) να χρησιμοποιήσει ή να «εξαφανίσει» και εικόνες.

Από τότε αυτή η προσταγή εξελίχθηκε σε «επιστήμη».

Η εποχή της εικονικότητας 3

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Τι ξέρουμε οι ανά τον κόσμο «ψεκασμένοι» για την 11η Σεπτέμβρη 2001;

Ξέρουμε ότι κανένας απ’ τους 3 (τρεις) ουρανοξύστες δεν κατέρρευσε λόγω της πρόσκρουσης 2 αεροπλάνων σε 2 απ’ αυτούς. Και οι 2+1=3 (τρεις) κατέρρευσαν λόγω οργανωμένης, σκόπιμης, σχεδιασμένης κατεδάφισης…

Ξέρουμε το υλικό που χρησιμοποιήθηκε γι’ αυτήν την οργανωμένη κατεδάφιση: θερμίτης. Ο θερμίτης είναι ένα σύνθετο υλικό στρατιωτικής κατασκευής, εκρηκτικό, που αναπτύσσει ακαριαία τεράστια θερμοκρασία, τόση όση χρειάζεται για να κοπεί σαν βούτυρο ακόμα και το πιο ισχυρό ατσάλινο δοκάρι…

Ξέρουμε ότι η μη στρατιωτική χρήση του θερμίτη είναι, ακριβώς, για οργανωμένες κατεδαφίσεις πολυόροφων κτιρίων με ατσάλινο φέροντα οργανισμό…

Ξέρουμε ότι η τοποθέτηση των ράβδων θερμίτη σε ατσάλινα υποστυλώματα γίνεται από εξειδικευμένα συνεργεία, και ανάλογα με το μέγεθος του κτιρίου χρειάζεται μέρες ή και εβδομάδες για να ολοκληρωθεί. Ξέρουμε επίσης ότι οι ράβδοι θερμίτη συνδέονται με χρονοδιακόπτες, για να πυροδοτηθούν στην κατάλληλη σειρά από πάνω προς τα κάτω με διαφορά δευτερολέπτων…

Ξέρουμε ότι πολλοί αυτόπτες μάρτυρες της κατάρρευσης των 2 «δίδυμων πύργων» (συμπεριλαμβανόμενων πυροσβεστών που επέζησαν) κατέθεσαν ότι άκουσαν συνεχόμενες εκρήξεις λίγο πριν την κατάρρευση: πρόκειται για την πυροδότηση των ράβδων θερμίτη…

Ξέρουμε ότι ο αδελφός του τότε προέδρου Μπους του Β λίγους μήνες πριν είχε δημιουργήσει μια «εταιρεία επισκευής και συντήρησης ανελκυστήρων» με μηδέν προϋπηρεσία. Η οποία ανέλαβε την «συντήρηση και επισκευή» των ασανσέρ των δίδυμων πύργων… Τα οποία ασανσέρ βρίσκονταν ακριβώς μέσα στον «σκληρό πυρήνα» του στατικού σκελετού τους, στο κέντρο των κτιρίων. Οι «τεχνικοί» της συγκεκριμένης εταιρείας μπαινόβγαιναν επί εβδομάδες, μέρα και νύχτα, μέσα σ’ αυτόν τον σκελετό, σαν «συντηρητές»…. (Η συγκεκριμένη εταιρεία εξαφανίστηκε αμέσως μετά την 11η Σεπτέμβρη, και δεν ανέλαβε ποτέ άλλη δουλειά…)

Ξέρουμε ότι το αμερικάνικο κράτος απαγόρευσε οποιαδήποτε αυτοψία στα ερείπια των ουρανοξυστών και, αντίθετα, βιάστηκε να μεταφέρει τα «παλιοσίδερα» αλλού… Μόνο από φωτογραφίες διασώθηκε η πραγματικότητα των ιχνών δράσης / χρήσης ράβδων θερμίτη στους ατσάλινους σκελετούς: το ατσάλι των θεμελίων συνέχιζε να λιώνει μετά από ώρες και μέρες, κομμένο διαγώνια… Όπως ακριβώς στις οργανωμένες κατεδαφίσεις…

Ξέρουμε ότι στη διάρκεια της 11ης Σεπτέμβρη έγινε ένα μίνι πραξικόπημα στις ηπα, με την ανάληψη της εξουσίας απ’ τον στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες ως το βράδυ της ημέρας. Το σχέδιο αυτής της «αλλαγής στη δομή εξουσίας» ήταν παλιό και αφορούσε την περίπτωση πυρηνικού πολέμου. Μηχανισμοί του βαθέος αμερικανικού κράτους έκαναν πειρατεία αξιοποιώντας τις καταρρεύσεις και την εξίσου μυστηριώδη επίθεση στο πεντάγωνο, και είναι άγνωστο το τι έκαναν στη διάρκεια αυτών των κρίσιμων ωρών…

Ξέρουμε ότι το αμερικανικό κράτος προστάτεψε δεκάδες πράκτορες της μοσάντ κάποιοι απ’ τους οποίους δέθηκαν επ’ αυτοφώρω να πανηγυρίζουν ελάχιστα λεπτά μετά την κατάρρευση του πρώτου ουρανοξύστη…

Ξέρουμε ότι οι ουρανοξύστες είναι σχεδιασμένοι και κατασκευασμένοι για να αντέχουν και την πρόσκρουση αεροπλάνου με πλήρες φορτίο καυσίμων… Αυτό ίσχυε αποδεδειγμένα και για τους 2+1 πύργους του world trade center…

Ξέρουμε ότι ο περιβόητος «αντιτρομοκρατικός patriot act» που ψηφίστηκε στις ηπα λίγες ημέρες μετά, προετοιμαζόταν στα βασικά του επί δυο χρόνια πριν την 11η/9ου…

Ξέρουμε ότι το σχέδιο του ιμπεριαλιστικού «αμερικανού 21ου αώνα», έτοιμο και δηλωμένο χρόνια πριν, είχε σαν προϋπόθεση ένα «σοκ» τύπου Περλ Χάρμπορ για να εκκινήσει η εφαρμογή του…

Ξέρουμε ότι σ’ αυτό το σχέδιο περιλαμβανόταν εκ των προτέρων η δια της βίας «αλλαγή καθεστώτων / κυβερνήσεων» σε τουλάχιστον 7 κράτη, τα οποία στη διάρκεια του 3ου (ψυχρού) παγκόσμιου πολέμου ήταν αντιαμερικανικά. Ανάμεσά τους η συρία, το ιράκ, το ιράν, η λιβύη, και η βόρεια κορέα…

Ξέρουμε ότι ο μπιν Λάντεν δεν είχε καμμία σχέση με τα συγκεκριμένα γεγονότα ενώ, αντίθετα, είχαν οι μυστικές υπηρεσίες του Ριάντ οι οποίες τον είχαν επικηρύξει…  (Σε μια βιντεοσκοπημένη δήλωσή του που προβλήθηκε απ’ το al Jazeera στις 7 Οκτώβρη του 2001, την ημέρα που ο us army ξεκινούσε το carpet bombing στο αφγανιστάν, ο Laden είπε μεταξύ άλλων:

Το έχω ξαναπεί, είμαστε εχθροί του αμερικανικού συστήματος, όχι των ανθρώπων. Σ’ αυτές τις επιθέσεις σκοτώθηκαν απλοί άνθρωποι. Οι ΗΠΑ πρέπει να αναζητήσουν τους δράστες στο εσωτερικό τους, σε άτομα που ανήκουν στο σύστημα. Ή σε άλλους που δουλεύουν με άλλα συστήματα, ανθρώπους που επιδιώκουν να  κάνουν τον 21ο αιώνα έναν αι8ώνα σύγκρουσης ανάμεσα στο Ισλάμ και στους Χριστιανούς, έτσι ώστε να επιβιώσει ο δικός τους πολιτισμός, το έθνος τους, ή η ιδεολογία τους. Επιπλέον υπάρχουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ… που χρειάζονται έναν εχθρό…

Τςςςς… Τι είναι αυτά που έλεγε ο άνθρωπος των σπηλαίων της Tora Bora;)

Ξέρουμε ότι οι αμερικανικές υπηρεσίες έδωσαν μια λίστα εν πολλοίς ανύπαρκτων αεροπειρατών, με δεδομένο ότι αρκετοί απ’ αυτούς που είδαν τα ονόματά τους σ’ αυτήν ήταν / είναι ζωντανοί, άσχετοι, ζώντας σε διάφορα μέρη του κόσμου…

Ξέρουμε ότι βρέθηκε τουλάχιστον ένα διαβατήριο, εντελώς ανέγγιχτο, καινούργιο, στα ερείπια των δίδυμων πύργων, εκατοντάδες μέτρα μακριά – κι αυτό υποτίθεται έδωσε την ταυτότητα ενός απ’ τους αεροπειρατές… (Το κόλπο αυτό δεν έπαψε να χρησιμοποιείται σε διάφορες βόμβες-στο-ψαχνό που ακολούθησαν στην ευρώπη…)

Ο συνδυασμός όλων αυτών δεν αφήνει καμμία αμφιβολία ότι η 11η Σεπτέμβρη ήταν inside job!! Αλλά ας υποθέσουμε πως αυτά είναι γνώσεις «ψεκασμένων»… Όλοι οι υπόλοιποι τι ξέρουν; Ξέρουν την κατάρρευση του κτιρίου 7, πανομοιότυπη μ’ εκείνη των κτιρίων 1 και 2, αλλά χωρίς καν και καν αεροπλάνο!!!

Η «επιτροπή για την αλήθεια για την 11η/9ου», που εκπροσωπεί οικογένειες των νεκρών της 11ης Σεπτέμβρη, συνδικάτα πυροσβεστών και μηχανικούς, προσπαθεί επί 20 χρόνια να αποδείξει ότι η κατάρρευση του κτιρίου 7 ήταν εσκεμμένη, οργανωμένη κατεδάφιση. Για την ακρίβεια: το έχει αποδείξει με κάθε τεχνική λεπτομέρεια μετά από εξονυχιστικές μελέτες ειδικών. Εκείνο που τεκμαίρεται απ’ την επί 20 χρόνια επίμονη δουλειά των μηχανικών της επιτροπής είναι πως όχι μόνο το κτίριο 7 αλλά και οι άλλοι δύο «δίδυμοι πύργοι» κατεδαφίστηκαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: με οργανωμένη επιχείρηση, άσχετη και με τα αεροπλάνα, και με τους «τζιχαντιστές τρομοκράτες»….

Μήπως σήμερα, στην επέτειο των 20 χρόνων, πρόκειται να ακούσετε κάτι για αυτές τις αποδείξεις; Όχι. Θα ακούσετε τα ίδια όπως κάθε χρόνο, σε συνδυασμό με την πρόσφατη μισο-αποχώρηση του αμερικανικού στρατού απ’ το αφγανιστάν, και το ξαναζεσταμένο πιάτο / υπόσχεση του νυσταλέου ότι «θα δώσει στη δημοσιότητα όλα τα απόρρητα στοιχεία σχετικά με την 11η/9ου»: το είχε υποσχεθεί και ο Ομπάμα, αλλά «σκόνταψε» στις μυστικές υπηρεσίες…

Λοιπόν;

Ο αιώνας της λήθης και των μεγάλων προβοκατσιών

Σάββατο 11 Σεπτέμβρη>> Το γεγονός ότι 20 χρόνια μετά η μεγαπροβοκάτσια της 11ης Σεπτέμβρη του 2001 παραμένει ισχυρή σαν «πραγματικότητα» αλλά και σαν ερμηνευτικός / νομιμοποιητικός μοχλός για όσα ακολούθησαν (: «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας»…), το γεγονός ότι σήμερα (θα) είναι απόλυτα «φυσικό» να ρητορεύουν διάφοροι για την «τρομοκρατική επίθεση των φανατικών μουσουλμάνων» και όχι για το δολοφονικό έργο πρωτοκοσμικών μυστικών υπηρεσιών, το γεγονός τέλος ότι 20 χρόνια μετά η «αλήθεια» παραμένει κατασκευασμένη ακόμα και κόντρα στα απλά, οπτικά ντοκουμέντα που την διαψεύδουν, είναι ένα πολιτικό, ιδεολογικό και συνειδησιακό γεγονός τεράστιας σημασίας.

Η ερώτηση είναι απλή. Αν εκείνοι που έχουν εξουσία, δηλαδή χρήμα, μέσα και αποφασιστικές αρμοδιότητες, μπόρεσαν πριν 20 χρόνια να κατασκευάσουν μια «πραγματικότητα» με τέτοια χρονική αντοχή, τι νομίζετε; Ότι θα αυτοπεριορίζονταν και δεν θα το ξαναέκαναν;

Γελοίο μόνο σαν σκέψη!!! Τέτοιες «τρομοκρατικές πραγματικότητες» κατασκευάστηκαν ξανά και ξανά, μετά το 2001, στη Μαδρίτη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στη γερμανία, στη ρωσία… Μπορεί να μην το θυμάστε ή να μην θέλετε να το θυμάστε, αλλά κυκλοφορούν μέσα σας… Ώσπου άλλαξαν οι κρατικές / καπιταλιστικές ανάγκες, και κατασκευάστηκε μια καινούργια «πραγματικότητα»: ο «τρομοκράτης» sars-cov-2…

«Σοκ και δέος»!!! Αφού οι πρωτοκοσμικές κοινωνίες διψάνε για το Θέαμα του θανάτου, μ’ αυτό θα ταϊζονται…

Υπό τη νομιμοποίηση της «πραγματικότητας» της 11ης Σεπτέμβρη, πριν 20 χρόνια, δολοφονήθηκαν από τότε και μετά εκατοντάδες χιλιάδες άμαχοι, καταστράφηκαν πόλεις, χωριά και ζωές, εκατομμύρια πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς – αλλά δεν σας / μας ένοιαζε ιδιαίτερα: αυτή η «πραγματικότητα» σκότωνε μακριά.

Μέχρι που η κατασκευή πραγματικοτήτων άρχισε να σκοτώνει δίπλα. Εδώ. Στον πρώτο κόσμο. Κυριολεκτικά αλλά και ηθικά, συναισθηματικά, διανοητικά.

«Σοκ και δέος» στα κύτταρα… Αφού….

Χρόνια πολλά!!!

Ο μαφιόζος, ο αυτοκράτορας, ο υπήκοος και ο κόσμος του (2)

Δευτέρα 30 Αυγούστου>> Ας δούμε αυτό το τελευταίο: την (υποτιθέμενη) οριστική έγκριση της πλατφόρμας της φαρμακομαφίας pfizer απ’ το παραμάγαζο FDA.

Ο νυσταλέος Jo (επαγγέλλεται τον πρόεδρο των ηπα…) έκανε μια μνημειώδη δήλωση αμέσως μόλις ανακοινώθηκε η έγκριση (τι ακριβώς έχει γίνει όμως;), μια δήλωση που θα περίμενε κανείς απ’ τον ίδιο τον κτηνίατρο ceo της φαρμακομαφίας. Απευθυνόμενος στους υπηκόους που δεν πλατφορμιάζονται με το επιχείρημα ότι η πλατφόρμα είναι πειραματική ο νυσταλέος είπε:

… Δεν κάνατε το εμβόλιο λέγοντας ότι είναι πειραματικό…. Η στιγμή που περιμένατε έφτασε. Έγινε. Τώρα πρέπει να πάτε να κάνετε το εμβόλιο. Σήμερα κιόλας!…

Την ίδια στιγμή όμως τόσο στην δική του επικράτεια όσο και στην απέναντι ακτή του Ατλαντικού (αγγλία) ειδικοί πρώτης γραμμής ήταν έξαλλοι!! Οι μεν (στο αμέρικα) επειδή ο FDA είχε πετάξει στα σκουπίδια ακόμα και τις δικές του νόρμες για «τελικές εγκρίσεις»… Οι δε (στην αγγλία) επειδή διαπιστώνουν ότι τα στοιχεία με τα οποία η φαρμακομαφία έκανε αυτήν την συγκεκριμένη αίτηση στον FDA ήταν, επιεικώς, «πέτσινα»! Ένα άρθρο του διευθυντή έκδοσης της θρυλικής british medicine journal (bmj) Peter Doshi στις 23 Αυγούστου αποκάλυψε με κάθε λεπτομέρεια ότι η pfizer απλά εξαπατά όταν παρουσιάζει διάφορα στοιχεία.

Προφανώς δεν μπορούμε να μεταφέρουμε εδώ ούτε καν αποσπάσματα από ένα κείμενο κατανοητό μεν αλλά τεχνικό μέσα στην διακριτικότητά του. Οι τελευταίες παράγραφοι είναι ωστόσο χαρακτηριστικές:

…Πριν την παρουσίαση των τελευταίων στοιχείων [εννοεί απ’ την pfizer] η άποψή μου, όπως και εκείνη μιας ομάδας περίπου 30 κλινικών γιατρών, επιστημόνων και συνηγόρων ασθενών, ήταν ότι πολύ απλά υπάρχουν παρά πολλά ανοικτά ερωτήματα για όλα τα εμβόλια covid-19 που δεν επιτρέπουν να δοθεί οποιαδήποτε τελική έγκριση οποιαδήποτε στιγμή φέτος. Η παρουσίαση, δυστυχώς, απάντησε ελάχιστα απ’ αυτά τα ανοικτά ερωτήματα και δημιούργησε μερικά καινούργια.

Επαναλαμβάνω την έκκλησή μας: «ηρεμείστε και αφήστε την επιστήμη να κάνει την δουλειά της – δεν υπάρχει νόμιμος λόγος για βιασύνη ώστε να δοθεί τελική έγκριση σε ένα εμβόλιο για τον κορονοϊό».

Ο FDA θα έπρεπε να απαιτήσει απ’ τις εταιρείες να συμπληρώσουν την διάρκειας δύο χρόνων δοκιμή τους, όπως είχε σχεδιαστεί αρχικά… Θα έπρεπε να απαιτεί ικανοποιητικές, ελεγχόμενες μελέτες αξιοποιώντας τα αποτελέσματα στους ασθενείς τώρα που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει αποθεραπευτεί απ’ την covid. Και οι ρυθμιστικές αρχές θα έπρεπε να αποκαταστήσουν την εμπιστοσύνη του κοινού εξασφαλίζοντας πως οι πάντες έχουν πρόσβαση στα σχετικά δεδομένα.

Σωστά – απ’ την μεριά του… Σημειώστε πως όπως όλες οι καθεστωτικές «ιατρικές επιθεωρήσεις» έτσι και η bmj ανήκει στο στόλο του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος· δεν είναι αναρχοαυτόνομη κομμουνιστική έκδοση! Κι ωστόσο, ακόμα κι έτσι, ίσως για να διασώσει κάποια προσχήματα ανεξαρτησίας ή ίσως επειδή η εκστρατεία επιβολής της γενετικής μηχανικής έχει σπάσει κάθε φράγμα λογικής, (τυπικής) νομιμότητας και «επιστημοσύνης», ο Doshi βγήκε απ’ τα ρούχα του. Τώρα…

Αξιόπιστες πληροφορίες όμως δείχνουν ότι ο FDA πιθανότατα δεν έχει δώσει στην πλατφόρμα της φαρμακομαφίας pfizer ακριβώς εκείνο που ονομάζεται «τελική έγκριση»!!! Αλλά ότι έχει κάνει κάτι άλλο, εξίσου βρώμικο: σε συνεργασία με την φαρμακομαφία έχει κατασκευάσει μια δόση πραγματικότητας μέσω «δημιουργικής ασάφειας»! Κι αυτό οφείλεται στο αντινομικό (κλασσικά καπιταλιστικό) γεγονός ότι η φαρμακομαφία θέλει μεν κάτι που να μοιάζει με «τελική έγκριση» ώστε να μπορεί να επιβάλλει εκείνο που δήλωσε πανηγυρικά ο νυσταλέος Jo (να παρακάμψει, δηλαδή, την άρνηση μεγάλου μέρους των αμερικάνων υποτελών λόγω πειραματισμού) και ταυτόχρονα δεν θέλει μια τέτοια «τελική έγκριση» επειδή σε συνθήκες «πλήρως εγκεκριμμένης θεραπείας» επιστρέφουν οι νομικές ευθύνες σε βάρος της για τις μη παραδεκτές απ’ την ίδια «παρανέργειες»!!! Χάνει τη νομική ασυλία που είχε λόγω «πειραμάτων»!!!

Πώς έχει γίνει αυτή η μπλόφα που διεκδικεί «βάρος» και «αξιοπιστία» πραγματικότητας η οποία θα πρέπει να υιοθετηθεί σαν τέτοια απ’ τους αιχμάλωτους υποτελείς; Ο νυσταλέος όρμησε να πλατφορμιάσει τον στρατό του με βάση αυτήν την “πραγματικότητα”… Και οι pfizeroi το θεωρούν αυτό απόδειξη ότι “μια χαρά είναι οι πλατφόρμες”. Ίσως επειδή, οι δυστυχισμένοι, σαν “στρατιώτες”, βολεύονται να πιστεύουν ότι είναι πολύτιμοι, και αποκλείεται τα αφεντικά να θέλουν το κακό τους… (Αλλοίμονο: το “κρέας για κανόνια” είναι μια παρεξήγηση, εεε;…)

Με τα μέχρι στοιχεία που έχει συγκεντρώσει η ασταμάτητη μηχανή, προκύπτει πως απ’ την μια μεριά ο FDA έδωσε παράταση ισχύος στην «προσωρινή χρήση έκτακτης ανάγκης» της πλατφόρμας που βγαίνει απ’ τα αμερικανικά εργοστάσια της pfizer (παράταση χρονική; για αύξηση παραγωγής; δεν έχουμε καταλάβει), απ’ την άλλη όμως μεριά επέτρεψε στην συγκεκριμένη φαρμακομαφία να πλασσάρει την πλατφόρμα της με εμπορικό όνομα (comirnaty) κάτι που συμβαίνει μόνο σε φάρμακα κλπ που έχουν πάρει οριστική έγκριση!!!

Αν έτσι έχουν τα πράγματα γυρίστε στο κουτάκι νο 1:

«…Tώρα είμαστε αυτοκρατορία, κι όταν δρούμε δημιουργούμε την δική μας πραγματικότητα. Kαι την ώρα που εσείς μελετάτε αυτήν την πραγματικότητα που δημιουργήσαμε – όσο πιο συνετά μπορείτε – ξαναδρούμε, δημιουργώντας νέες πραγματικότητες, τις οποίες επίσης μπορείτε να μελετήσετε, κι έτσι προχωράνε τα πράγματα. Eίμαστε πρωταγωνιστές της ιστορίας …. και εσείς, όλοι εσείς, έχετε μείνει πίσω να μελετάτε αυτά που κάνουμε…».

Όχι μόνο να “μελετάτε” αλλά κυρίως να “υποφέρετε απ’ αυτά που κάνουμε” – θα διορθώναμε….

Όμως αυτό ακριβώς δεν συμβαίνει εδώ και 17 μήνες;

 

Η κοιλάδα και ο προσοδισμός

Δευτέρα 23 Αυγούστου>> Είναι μια όμορφη κοιλάδα, μήκους χοντρικά 150 χιλιομέτρων, κυκλωμένη απ’ τις τρεις μεριές με ψηλά και κακοτράχαλα βουνά, με μία μόνο στενή είσοδο / έξοδο. Η κοιλάδα του Panjshir, καμμιά εκατοπενηνταριά χιλιόμετρα βόρεια της Καμπούλ, μπορεί να κάνει ένα κάποιο πέρασμα απ’ τα εντόπια (και όχι μόνο) καθεστωτικά μήντια. Μπορεί και όχι. Σ’ αυτό το φυσικό οχυρό (ή και φυλακή, ανάλογα με το που βρίσκεται ο καθένας) κάποιοι ελάχιστοι αξιωματούχοι του κατοχικού καθεστώτος, καθώς και δύο ή τρεις οπλαρχηγοί, δηλώνουν ότι ξεκίνησαν «αγώνα κατά των ταλιμπάν, για την ελευθερία του τύπου και τα δικαίωματα των γυναικών».

Συγκινητικό! Τόσο όσο χρειάζεται για να κερδίσει μερικά λεπτά δημοσιότητας. Η «αμερικανική βοήθεια» την οποία ζητούν οι συγκεκριμένοι δεν θα έρθει ποτέ. Ούτε κάποια άλλη. Κι αν πρόκειται να πολεμήσουν, θα πρέπει να βγάλουν πέρα με σοβιετικά όπλα, σοβιετικά οχήματα… ό,τι τέλος πάντων είχαν μαζέψει όταν αποχώρησε ο σοβιετικός στρατός. Το 1989.

Υπάρχει ένας θρύλος για την κοιλάδα του Panjshir, επί σοβιετικής κατοχής, που μπορεί άνετα να ξαναζωντανέψει. Ότι εκεί, στο προπύργιο του τατζίκου πολέμαρχου Massud, ο στρατός της Μόσχας δεν κατάφερε να εισβάλει… Η αλήθεια είναι αντίθετη: ο σοβιετικός στρατός δεν επεδίωξε ποτέ να μπει μέσα στην κοιλάδα του Panjshir, γιατί είχε σοβαρό αντίδοτο: η kgb έκανε μια μυστική συμφωνία με τον Massud για την αποφυγή μεταξύ τους συγκρούσεων, και (επιπλέον) τα τουφέκια του να μην ενοχλούν τις μετακινήσεις του ρωσικού στρατού μέσω του τούνελ Salang, που συνδέει την Καμπούλ με την τότε στρατιωτική διοίκηση στο σοβιετικό / ουζμπέκικο Termez. Μια σημαντική διάβαση…

Οι γνωριμίες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών με τους ένοπλους της περιοχής είναι παλιές λοιπόν. Ο Massud έχει πεθάνει, και τον έχει διαδεχτεί ο γυιός του, που δεν έχει καμμία πολεμική εμπειρία. Φαίνεται ότι εκτός απ’ την αίσθηση του «φρουρίου» δεν έχει και πολλά πράγματα στη διάθεσή του. Ίσως ούτε καν ποσότητες πυρομαχικών για πολύμηνες μάχες… Ο ρώσος πρεσβευτής στην Καμπούλ δήλωσε ότι:

Δεν έχουν στρατιωτική προοπτική. Δεν μένει πολύς κόσμος εκεί. Είναι περίπου 7.000 ένοπλοι, και έχουν ήδη προβλήματα με τα καύσιμα. Προσπάθησαν να σηκώσουν ένα ελικόπτερο, αλλά δεν είχαν πετρέλαιο. Δεν μπορούν να παρακάμψουν την πραγματικότητα. Οι Ταλιμπάν είναι η ντε φάκτο εξουσία. Δεν υπάρχει εναλλακτική…

Αυτό το ξέρουν και οι ίδιοι. «Δεν θέλουμε πόλεμο» δήλωσε ο Massud όταν έμαθε ότι οι ταλιμπάν στέλνουν στρατό προς την κοιλάδα. «Θέλουμε μια περιεκτική κυβέρνηση». Αυτό σε απλά αφγανικά (και ελληνικά) σημαίνει θέλουμε μερίδιο απ’ τις δουλειές που θα ανοίξουν.

Δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια δομική αντίρρηση στην Καμπούλ. Το θέμα είναι φυσικά το μέγεθος του μεριδίου. Όμως γι’ αυτό μπορεί πράγματι να μην χρειάζεται αιματοχυσία. Αν οι ταλιμπάν «κλείσουν» την είσοδο / έξοδο στην κοιλάδα (κι έχουν όλα τα μέσα για να το κάνουν), το μερίδιο θα λογικευτεί.

Κι ύστερα είναι οι «εγγυήτριες / προστάτιδες» δυνάμεις. Ειδικά η φωνή της Μόσχας μπορεί να ακούγεται ήδη στον γυιό του πατέρα του. Θα είναι αυστηρή, μπορεί όμως να είναι και δίκαιη.

Σε κάθε περίπτωση όλοι οι ντόπιοι που δεν έχουν ιδέα για τα εγκλήματα (σε βάρος και γυναικών) που έκανε ο νατοϊκός / αμερικανικός στρατός στα 20 χρόνια κατοχής, που έχουν ξεχάσει και το Γκουαντάναμο και τα κολαστήρια τύπου Αμπού Γκράιμπ, και τώρα έχουν ανατριχιάσει με την επιτροφή των «απολίτιστων», ας βολευτούν με φευγαλέες «ειδήσεις» … για την «απελευθέρωση του αφγανιστάν» απ’ τους αντάρτες της κοιλάδας.

Έχουν λίγες ημέρες ακόμα στη διάθεσή τους… Μετά θα ξεχάσουν το θέμα…

Ινδοκούς: the chessboard 1

Πέμπτη 19 Αυγούστου>> Οι πρωτοκοσμικοί (οι ντόπιοι πρώτοι και καλύτεροι) νοσταλγοί της παγκόσμιας ηγεμονίας της δύσης ξερνάνε. Η ανωτερότητα του λευκού χριστιανού είναι τόσο χωνεμένη στις ιδεολογίες τους ώστε τώρα που η δυτική παρακμή είναι πολύπλευρη και ολοφάνερη το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ξερνάνε χολή. Κατά την ρατσιστική / ιμπεριαλιστική γνώμη τους το αφγανιστάν ΔΕΝ ήταν υπό στρατιωτική κατοχή εδώ και μια 20ετία· το νατο (συμπεριλαμβανομένου και του ελλαδιστάν) ΔΕΝ ήταν κατοχική δύναμη αλλά «το φως ενάντια στο σκοτάδι»· οι αφγανοί μια μόνο επιλογή είχαν, να γλύφουν τις αρβύλες των πρωτοκοσμικών (και να θάβουν σιωπηλά τις χιλιάδες των δολοφονημένων απ’ τα drones ανδρών, γυναικών και παιδιών…)· και, φυσικά, οι ταλιμπάν ΔΕΝ ήταν / είναι η ένοπλη αντικατοχική αντίσταση που κατάφερε, χωρίς σπουδαία μέσα (αλλά με καλούς συμμάχους) να νικήσει

Τα πιο πάνω χθεσινά στιγμιότυπα (φωτογραφίες) απ’ το «συριζαϊκό» γραφείο τύπου του ελληνικού υπ.εξ. και της ελληνικής «εθνικής γραμμής» είναι χαρακτηριστικά. Κάμποσοι «γεωπολιτικοί αναλυτές», προφέσορες ή πράκτορες, παρήλασαν και παρελαύνουν απ’ τους δημαγωγικούς μηχανισμούς, για να προβλέψουν (με ολοφάνερη λαχτάρα) ότι «στο αφγανιστάν θα πέσει μαχαίρι» (απ’ τους ταλιμπάν). Θέλουν αίμα των Άλλων, μ’ αυτό ζουν!! Και, φυσικά, η «απειλή»: τα «κύματα των αφγανών προσφύγων» που, αυτοί ξέρουν, «θα εργαλειοποιήσει ο Ερντογάν»…. (Πάνω απ’ όλα οι «επιστήμονες» και οι «ειδικοί», ντάξει;;;;)

Ποιός ενδιαφέρεται για τέτοιες φοβερές απόψεις και προβλέψεις; Οι συνηθισμένοι πελάτες, οι ενσωματωμένοι στην εθνική ιδεολογία… Κατά τα υπόλοιπα η παγκόσμια καπιταλιστική ιστορία τους έχει γραμμένους όλους αυτούς. Κινούνται ολοταχώς στο περιθώριο, και το μόνο που έχουν (και θα χρησιμοποιήσουν…) είναι αυτό που είχαν πάντα και τους περισσεύει: η βία.

Αν υπάρχουν αναγνώστριες / αναγνώστες που ενδιαφέρονται για τον καπιταλιστικό πλανήτη όπως είναι πραγματικά, ας δώσουν βάση στη συνέχεια.

Ένα ερώτημα κομβικό από πολλές απόψεις που γυροφέρνει διεθνώς (προκαλώντας, στην συντριπτική πλειονότητα, τραυλίσματα που παριστάνουν τις απαντήσεις) είναι το γιατί η Ουάσιγκτον αποφάσισε να αποσύρει (όσο…) τον στρατό της απ’ το αφγανιστάν; Δεν πήγε εκεί για να εγκατασταθεί στο «μαλακό υπογάστριο» της κίνας και της ρωσίας (ναι, γι’ αυτό πήγε!!) Πώς είναι δυνατόν να αποχωρεί τώρα που αυτοί οι rivals εμφανίζονται όλο και πιο ενισχυμένοι και φιλόδοξοι;

Ο χάρτης, δηλαδή η γεωγραφία, έχει τα βασικά της απάντησης. Όταν το γκουβέρνο του Bush του Β αποφάσισε να κηρύξει «τον μακρύ πόλεμο στην τρομοκρατία» ξεκινώντας με την εισβολή στο αφγανιστάν, στα τέλη του 2001, χρειαζόταν οπωσδήποτε βάσεις στην ευρύτερη περιοχή – βάσεις που του «προσφέρθηκαν» για κάμποσο καιρό απ’ τα –σταν βόρεια του αφγανιστάν, καθώς ο Putin και οι «πατριώτες της kgb» είχαν μόλις εγκατασταθεί στη Μόσχα. Χρειαζόταν όμως και κάτι ακόμα, σημαντικότερο: την συμμετοχή / συνεργασία του πακιστανικού καθεστώτος. Πρώτον, επειδή οι μυστικές υπηρεσίες της Ισλαμαμπάντ είχαν οργανική σχέση με τους ταλιμπάν που είχαν ανακηρυχτεί «τρομοκράτες». Και δεύτερον, επειδή το πακιστανικό έδαφος και ο αέρας ήταν (και παραμένει) κρίσιμος παράγοντας για την τροφοδοσία του κατοχικού στρατού στο αφγανιστάν.

Απόδειξη όχι μόνο της σημασίας του πακιστάν αλλά και της «έκτακτης ανάγκης» που είχε η Ουάσιγκτον απ’ την συμμετοχή και υποστηρίξη της Ισλαμαμπάντ, ήταν εκείνο που είχε απειλήσει τηλεφωνικά ο τότε αμερικάνος υφυπουργός εξωτερικών Richard Armitage τον τότε πρόεδρο του πακιστάν στρατηγό Mysharraf, λίγο πριν την εισβολή, στα τέλη του 2001: Αν δεν συνεργαστείτε να είστε έτοιμοι να σας βομβαρδίσουμε… Θα σας γυρίσουμε στη λίθινη εποχή!! (Μια ακόμα απόδειξη είναι ότι το ελλαδιστάν, γνήσιος σύμμαχος της Ουάσιγκτον, κήρυξε απ’ το 2002 και μετά τους ως τότε φιλήσυχους μετανάστες εργάτες απ’ το πακιστάν σε υποψήφιους τρομοκράτες. Αργότερα τους ανέθεσε στα βοθρολύματα…)

Οποία κομψότης αλαζόνα αμερικάνου πολεμόκαβλου κοκάκια! “Στη λίθινη εποχή”!!! Η εξουσία στο Ισλαμαμπάντ δεν θα θυσίαζε τους ταλιμπάν αν είχε περιθώριο επιλογής. Αλλά σ’ εκείνη τη δεδομένη στιγμή δεν είχε. Και δέχτηκε τον εκβιασμό· για την ακρίβεια τον μισο-δέχτηκε. Ποτέ δεν έπαψε να έχει σχέσεις με τους ταλιμπάν αυτά τα 20 χρόνια, και ποτέ δεν είδε με «καλό μάτι» τους διάφορους προέδρους / ανδρείκελα που εγκαθιστούσαν οι κατοχικοί στην Καμπούλ ή την προοπτική μόνιμων αμερικανικών βάσεων εκεί…

Συνεπώς η σχέση Ισλαμαμπάντ – Ουάσιγκτον δεν ήταν ποτέ ειδυλλιακή αυτά τα 20 χρόνια της νατοϊκής κατοχής του αφγανιστάν. Πότε πότε “ισλαμιστές αντάρτες” έκαναν επιθέσεις στα βυτιοφόρα και τα φορτηγά που μετέφεραν, μέσω πακιστανικού εδάφους, καύσιμα και άλλα είδη τον κατοχικό στρατό· προκαλώντας μικρότερες ή μεγαλύτερες “κρίσεις επιμελητείας”.

Εν τω μεταξύ η Ισλαμαμπάντ βελτίωνε διαρκώς τις σχέσεις της με το Πεκίνο. Όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά και για γεωπολιτικούς: έχοντας μόνιμο «εθνικό εχθρό» το Ν. Δελχί (και το αντίστροφο…) μια κάποια συμμαχία με το Πεκίνο (που δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με το ινδικό καθεστώς, και το αντίστροφο…) ήταν αυτονόητη.

Ινδοκούς: the chessboard 2

Πέμπτη 19 Αυγούστου>> Το διάστημα 2009 – 2011 είναι ίσως το (από ιστορική άποψη) κρισιμότερο καθώς αποτελεί την γενεαλογία εκείνων που συμβαίνουν τώρα και θα ακολουθήσουν. Η καινούργια αμερικανική διοίκηση («δημοκρατικοί» / Obama) άρχισε να διαβλέπει απ’ την μια μεριά την «αναδυόμενη» δύναμη του κινεζικού κράτους / κεφάλαιου και απ’ την άλλη την χωρίς τέλος φθορά του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που είχε ξεκινήσει το 2001 η διοίκηση Bush του Β. Στο σχεδιασμό μπήκε πια η «απεμπλοκή» από διάφορα δευτερεύοντα πεδία «αντιτρομοκρατικού πολέμου» (στη μέση Ανατολή και στο Ινδοκούς) και η συστηματικότερη πολιτικο-στρατιωτική στόχευση απευθείας στο Πεκίνο και στη Μόσχα. (Για την μέση Ανατολή την «δουλειά» της διαρκούς δημιουργικής καταστροφής σαν ύστατης γραμμής ανάσχεσης μιας πιθανής επιρροής του Πεκίνου και της Μόσχας θα την αναλάμβαναν εργολάβοι, τύπου isis, με την βοήθεια δημοκρατικών συμμάχων σαν τους τοξικούς του Ριάντ και Αμπού Ντάμπι).

Ο σχεδιασμός προέβλεπε ένα «γερό surge» του στρατού κατοχής στο αφγανιστάν για να εκμηδενιστούν οι ταλιμπάν έτσι ώστε στις αρχές του 2011 να αρχίσει η σταδιακή αποχώρηση του αμερικανικού στρατού από ‘κει και η ανάληψη πλήρους και αποτελεσματικής εξουσίας από την «νικηφόρα» κυβέρνηση της Καμπούλ. Κάποιες αμερικανικές βάσεις θα παρέμεναν εκεί, φυσικά, αφού άλλωστε θα το ζητούσε ευγενικά η «νικηφόρα»… Ταυτόχρονα, το 2011 ανακοινώθηκε το θρυλικό «pivot στην Ασία»: η Ουάσιγκτον άνοιξε επίσημα το μέτωπο του Ειρηνικού με πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα.

Μόνο που ο σχεδιασμός και τα χρονοδιαγράμματα σε ό,τι αφορούσε το αφγανιστάν απέτυχαν. Παρότι βρέθηκαν συγκεντρωμένοι εκεί πάνω από 100.000 αμερικάνοι πεζοναύτες (μαζί με όλα τα σέα τους), ο «δυνατότερος στρατός του κόσμου», δεν κατάφερε να καταβάλει τους ταλιμπάν που εξακολουθούσαν να ελέγχουν κάποιες (σχετικά μικρές) περιοχές του αφγανιστάν, κυρίως όμως εξακολουθούσαν να έχουν την υποστηρίξη μεγάλου μέρους του πληθυσμού.

Το ερώτημα, κατά συνέπεια, γιατί ο επανα-ορισμός των προτεραιοτήτων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού άμεσα κατά του Πεκίνου και της Μόσχας σήμαινε ήδη απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’10 (κάποιοι είδους) στρατιωτική αποχώρηση απ’ το Αφγανιστάν (απ’ το «μαλακό υπογάστριο…) θα έπρεπε να έχει γίνει τότε. Και η απάντηση είναι, ήταν από τότε, στο χάρτη: πακιστάν αλλά και τα υπόλοιπα –σταν του «μετασοβιετικού χώρου».

Τα δεύτερα είχαν αρχίσει ήδη να προσανατολίζονται περισσότερο προς την Μόσχα… Αλλά το «όχι-με-ιδιαίτερο-ζήλο» συμμαχικό αλλά στρατηγικής σημασίας πακιστάν ήταν ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα: η όποια «συμμαχία κατά της κίνας» υπό αμερικανική διεύθυνση θα έπρεπε να περιλάβει οπωσδήποτε, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, το Νέο Δελχί… Συνεπώς, στην πορεία των πραγμάτων, η Ισλαμαμπάντ θα έδειχνε όλο και μικρότερο ζήλο να βοηθάει την συντήρηση αμερικανικών βάσεων στο αφγανιστάν – κατά του Πεκίνου….

Μια ισχυρή στρατιωτική παρουσία του αμερικανικού στρατού στα αφγανικά υψίπεδα θα απαιτούσε «ένα άλλο» πακιστάν, «ένα άλλο» τατζικιστάν, «ένα άλλο» κυργιζιστάν και, πιθανότατα, «ένα άλλο» ιράν: το κυργιζιστάν και το τατζικιστάν όμως είχαν προσχωρήσει ήδη στο «σύμφωνο της Σαγκάης» (SCO), μαζί με την Μόσχα και το Πεκίνο. Το πακιστάν μπήκε αργότερα. Και σύντομα θα έχει ενταχθεί σ’ αυτή την συμμαχία και το ιράν (γι’ αυτά προσεχώς…). Με απλά λόγια: η αμερικανική κατοχή του αφγανιστάν θα ήταν εύκολο να απομονωθεί και να γυρίσει μπούμεραγκ κάποια στιγμή· συνεπώς θα έπρεπε να αναθεωρηθεί…

Το γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για αυτήν την αναθεώρηση είναι ένα ερώτημα του οποίου η απάντηση αφορά τις δομές, την ισχύ και τα συμφέροντα του αμερικανικού στρατο-βιομηχανικού συμπλέγματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι και το ψόφιο κουνάβι είχε προσπαθήσει να κάνει αυτήν την αποχώρηση (την οποία άλλωστε είχε υποσχεθεί). Αν απέτυχε ήταν επειδή δεν ήλεγχε το αμερικανικό μιλιταριστικό σύμπλεγμα. Ωστόσο πρόλαβε να υπογράψει την συμφωνία της αποχώρησης – με τους ταλιμπάν… τον Φλεβάρη του 2020…

(φωτογραφία: Σκληρή εικόνα, εντελώς ακατάλληλη για πολιτικά ανήλικους. Ταλιμπάν με προβιές και αμερικάνοι ceo χωρίς, σε αναμνηστική φωτογράφηση απ’ την συνάντησή τους στη βίλλα του τότε αντιπροέδρου της πετρελαϊκής Unocal Marty Miller, στο Τέξας, με θέμα την κατασκευή πετρελαιαγωγού στο αφγανικό έδαφος. Ήταν το 1997, οι διαπραγματεύσεις γίνονταν με τις ευλογίες της διοίκησης Clinton, και οι ταλιμπάν πίστευαν ότι δεν φοράνε προβιές και ότι οι αμερικάνοι είναι φίλοι τους…

Μετά η γραμμή στην Ουάσιγκτον άλλαξε…)

Ινδοκούς: the chessboard 3

Πέμπτη 19 Αυγούστου>> Η σημασία που έχει η Ισλαμαμπάντ για το μέλλον του (υπό τον έλεγχο των ταλιμπάν) αφγανιστάν αποδεικνύεται ξανά τώρα – μόνο οι άφθονοι ηλίθιοι του πρωτοκοσμικού ρατσισμού, της δημαγωγίας και του εντόπιου εθνικισμού, προφέσορες ή μη, δεν χαμπαριάζουν. Αλλά δεν πειράζει: ας συνεχίσουν έτσι!

Την περασμένη Κυριακή, πρώτη ημέρα της απελευθέρωσης της Καμπούλ, μια γκάμα αντιταλιμπάν αφγανών πολέμαρχων, απ’ αυτούς που είχαν συγκροτήσει την «βόρεια συμμαχία» το 2001 και είχαν βοηθήσει τον αμερικανικό/νατοϊκό στρατό στην εισβολή, πήραν τον δρόμο για την Ισλαμαμπάντ. Εκλεκτοί «κύριοι»: τρεις κορυφαίοι πολέμαρχοι απ’ την κοιλάδα του Panjshir (την μόνη περιοχή που δεν έχουν ανακαταλάβει οι ταλιμπάν), βετεράνοι Hazara, εκπρόσωποι της Jamiat-e Islami, o μεγαλύτερος γυιός και διάδοχος του πολέμαρχου της Mazar-i-Sharif Atta Noor, και διάφοροι μεσαίοι «φεουδάρχες» απ’ το αφγανικό κοινοβούλιο. Θέμα συζήτησης με το πακιστανικό καθεστώς; Η διευθέτηση (και ο εξορθολογισμός…) των απαιτήσεών τους για μια ειρηνική συνέχεια στην πολιτική και κοινωνική ζωή του αφγανιστάν…. Δεν θα σας φανεί παράξενο: μόλις τελείωσε η συζήτηση (ή αυτός ο γύρος της) η Ισλαμαμπάντ ενημέρωσε το Πεκίνο και την Μόσχα…

Τα φιλόδοξα «εγώ» όλων αυτών των τύπων είναι γνωστά για την καταστροφικότητά τους, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μόνο που τώρα είναι περικυκλωμένοι: Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ, και (όχι τόσο μακριά) Άγκυρα. Δεν είναι στρατιωτικό το ζήτημα παρά μόνο σε τελευταία ανάλυση, αν επιμείνουν. Αυτό που τους κυκλώνει τώρα είναι ένα σετ «εγγυητριών δυνάμεων» πρώτης γραμμής για την ένταξη και του αφγανιστάν στο ευρασιατικό project. “Καπιταλιστική ανάπτυξη” λέγεται αυτό και δεν ξέρουμε κανέναν μαφιόζο, οπουδήποτε στον πλανήτη, να την αρνήθηκε ποτέ!!

Τα λεφτά είναι πολλά, αλλά δεν πρέπει να έχουν παράλογες απαιτήσεις. Όμως γι’ αυτά θα πούμε περισσότερα στο κοντινό μέλλον.

Η Ουάσιγκτον, σαν αρχιστράτηγος του δυτικού ιμπεριαλισμού (που δεν είναι, πάντως, ενιαίος) ηττήθηκε; Ναι, αλλά όχι με την έννοια ότι άφησε ένα «τετραγωνάκι», κι αυτό είναι όλο.

Και πάλι όμως θα πρέπει να κάνουμε προσεχώς μια ευρύτερη ανασκόπηση της θέσης που έχει αυτή η ήττα…

(φωτογραφία πάνω: Σκληρή εικόνα, εντελώς ακατάλληλη για πολιτικά ανήλικους. Ταλιμπάν με προβιές, επικεφαλής του σκληρού πυρήνα της οργάνωσης (Haqqani) συζητούν με τον πρώην πρόεδρο (μαριονέτα με άκρες εντός της επικράτειας) του αφγανιστάν Hamid Karzai (διακρίνεται στο βάθος αριστερά, χωρίς προβιά) περί σχηματισμού μιας κυβέρνησης ενότητας… Το κάνουν, φυσικά, για να εξαπατήσουν τους πρωτοκοσμικούς «αντιιμπεριαλιστές»…

Χτες αυτά…)

Ινδοκούς: the graveyard

Δευτέρα 16 Αυγούστου>> Τελικά οι ταλιμπάν άκουσαν την κινέζικη συμβουλή με τον δικό τους τρόπο: προχώρησαν τόσο γρήγορα (ή ειπωμένο διαφορετικά: ο επίσημος αφγανικός στρατός παραδόθηκε / προσχώρησε στην τελευταία πράξη της αντικατοχικής εκστρατείας τόσο γρήγορα) ώστε η Καμπούλ (και ό,τι αυτή συμβολίζει πολιτικά και οικονομικά αυτά τα 20 χρόνια της κατοχής) να παραδοθεί ειρηνικά. Ο πρόεδρος / ανδρείκελο Ashraf Ghani την έκανε αεροπλανικά μαζί με την αυλή του, και η μάχη δρόμο δρόμο που Τεχεράνη, Ισλαμαμπάντ, Πεκίνο και Μόσχα δεν ήθελαν με τίποτα, τελικά δεν έγινε. Δεν την ήθελαν ούτε οι αφγανοί.

Η εικονογραφία της άρον άρον αποχώρησης των τελευταίων νατοϊκών κατοχικών θυμίζει έντονα μια άλλη ήττα. Στο βιετνάμ, το 1975. Υπάρχουν ομοιότητες αλλά και σοβαρές διαφορές. Οι ταλιμπάν δεν είναι κομμουνιστές, είναι συντηρητικοί ισλαμιστές (αλλά όχι ουαχαβίτες τύπου isis, το αντίθετο!). Η αποχώρηση του κατοχικού στρατού (δηλαδή η ήττα του) δεν προκλήθηκε (και) από ένα ρωμαλέο αντιπολεμικό κίνημα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο – το αντίθετο. Οι δυτικοί «ειρηνιστές / αντιμιλιταριστές» (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι) είναι στη μεγάλη πλειοψηφία τους απασχολημένοι με τα «δικά» τους, και ποτέ δεν είδαν στην κατοχή και στα εγκλήματα πολέμου στο αφγανιστάν τίποτα άλλο απ’ την κυρίαρχη άποψη: την ιεραποστολική προσπάθεια του λευκού ανθρώπου να εκπολιτίσει πρωτόγονους πληθυσμούς και κοινωνίες. Με δυο λόγια η χθεσινή ημέρα δεν σφραγίζει μόνο την ήττα του δυτικού / αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στο ινδοκούς· σφραγίζει επίσης και τον αλαζονικό πρωτοκοσμικό (πολιτιστικό) ναρκισσισμό. Η «αυτοδιάθεση του αφγανικού λαού», κατακτημένη με τα όπλα μετά από 20 χρόνια αντίστασης, δεν εορτάζεται πουθενά στη δύση. Αλλά αυτό είναι πρόβλημα (ένα απ’ τα πολλά) των δυτικών κοινωνιών, κανενός άλλου!

(φωτογραφίες από πάνω προς τα κάτω:

Saigon 1975: κόσμος (όχι μόνο διπλωματικοί υπάλληλοι αλλά και νοτιο-βιετναμέζοι συνεργάτες των κατοχικών) συνωστίζεται για να ανέβει στα ελικόπτερα που προσγειώνονται στην ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας. Οι βιετκόνγκ έχουν εισβάλει ήδη στην πρωτεύουσα.

Kabul 2021: ένα απ’ τα αμερικανικά Σινούκ πετάει απ’ την ταράτσα της αμερικανικής πρεσβείας προς το αεροδρόμιο που οι ταλιμπάν έχουν αφήσει ανοικτό για να διευκολυνθεί η φυγή των τελευταίων αμερικάνων / νατοϊκών. Όσο για τους συνεργάτες της κατοχής; Όλοι οι νατοϊκοί (συμπεριλαμβανομένων και των ελλήνων που είχαν 80 ντόπιους συνεργάτες) τους υποσχέθηκαν πολλά, αλλά οι πραγματικότητα είναι ότι ελάχιστοι είναι πολύτιμοι. Όπως συμβαίνει παντού και πάντα η μεγάλη πλειοψηφία των «συνεργατών» είναι αναλώσιμοι. Αυτοί λοιπόν θα πρέπει τώρα να διαπραγματευτούν το μέλλον τους με τους απελευθερωτές ταλιμπάν…)