Month: November 2018

Ακόμα περισσότερη “επί γης…”

Δευτέρα 12 Νοέμβρη. …Ο νίγηρας, όπως το μάλι, όπως και άλλα κράτη στη ζώνη του Sahel είναι μέρος της γειτονιάς της ευρώπης…

Κάπως large άποψη για την ευρωπαϊκή γειτνίαση, δεν συμφωνείτε; Η γερμανίδα υπ.αμ. Ursula von der Leyen δεν έχει, πάντως, αμφιβολίες για τα όρια της ευρώπης και την θέση των γειτόνων της: κάτω απ’ την Σαχάρα; Μα φυσικά: υπάρχουν κρίσιμες πρώτες ύλες εκεί….

Έτσι, όμορφα, απλά και κυρίως αθόρυβα (όπως γίνονται τέτοιες δουλειές), η κυρά Ursula εγκαινίασε χτες μια ακόμα βάση του γερμανικού στρατού στη Niamey, πρωτεύουσα του νίγηρα. Εννιακόσιοι (900) πεζοναύτες της bundeswehr στρατοπεδεύουν ήδη στην «ευρωπαϊκή γειτονιά» του νίγηρα· και με την καινούργια βάση θα αυξηθούν. Οι γερμανοί σύντροφοι του άλλοτε εντυπωσιακού αντιπολεμικού, antiimp κινήματος κουράστηκαν φαίνεται· την χειρότερη ιστορική στιγμή! Όσο για το σημαίνει η εξαγωγή “ασφάλειας και σταθερότητας στην άκρη της κάνης”; Λαθρεμπόρια διαφόρων ειδών; Πορνεία; Αλλοίμονο: και μόνο τα κορδόνια τους να λύνουν και να δένουν οι κατοχικοί στρατοί είναι παράγοντες «οικονομικής ανάπτυξης»…

Η αφρική, είτε δίπλα στη Μεσόγειο είτε κάτω απ’ την σαχάρα ξανα-αποικιοποιείται – «για το καλό της», όπως πάντα… – εδώ και αρκετά χρόνια. Επειδή «προκλήσεις», επειδή «τρομοκρατία»… Επειδή στρατηγικές πρώτες ύλες για τον πρωτοκοσμικό καπιταλισμό – αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Αμερικανικός στρατός (σιγά μην έλειπε), γαλλικός, γερμανικός, ρωσικός… Ενδεχομένως και κινέζικος, undercover. Όλοι στη ζώνη του Sahel.

Δεν είναι ένας ο ιμπεριαλισμός στον καπιταλιστικό πλανήτη· ούτε θα μπορούσε να είναι ένας. Κι ενώ το Βερολίνο παριστάνει το «φιλήσυχο», απλώνει τις στρατιωτικές του αρβύλες δίπλα, ανάμεσα ή κόντρα στις στρατιωτικές αρβύλες άσπονδων «φίλων» και ανομολόγητων αντιπάλων – στις πλάτες των Άλλων.

Πάλι καλά που τέλειωσε ο Α παγκόσμιος πόλεμος… Το σκέφτεσθε να συνεχιζόταν ως τώρα και να μπερδευόμαστε στο μέτρημα;

Μα που έμπλεξε αυτό το αρνάκι του θεού;

Δευτέρα 12 Νοέμβρη. Είναι, όμως, κι αυτοί οι new york times!… Πω πω πω! Δηλαδή δεν μπορεί ένας άραβας πρίγκηπας να συνομωτεί για να σκοτώσει αντιπάλους του; Μόνο οι πρωτοκοσμικές υπηρεσίες έχουν αυτό το προνόμιο;

Σε χθεσινό τους ρεπορτάζ οι n.y.t. αποκαλύπτουν ότι σύμφωνα με 3 άτομα που έχουν γνώση των συζητήσεων, κορυφαίοι αξιωματούχοι των σαουδαραβικών μυστικών υπηρεσιών, κοντά στον πρίγκηπα Mohammed bin Salman, ζήτησαν από μια μικρή ομάδα επιχειρηματιών πέρυσι να χρησιμοποιήσουν μισθοφόρους για να καθαρίσουν ιρανούς εχθρούς του βασιλείου. Για να προσθέσουν ότι ο Ahmed al-Assiri (ένα απ’ τα δεξιά χέρια του τοξικού, απ’ τις υπηρεσίες – ένας σωστός και δραστήριος πρίγκηπας έχει πολλά δεξιά χέρια…) που απολύθηκε σαν υπεύθυνος μετά την δολοφονία του Khashoggi, συμμετείχε σε συνάντηση τον Μάρτιο του 2017, στο Ριάντ, όπου επιχειρηματίες κανόνισαν ένα σχέδιο 2 δισεκατομυρίων δολαρίων για να αγοραστούν ιδιωτικές εταιρείες κατασκοπείας και να σαμποτάρουν την ιρανική οικονομία…. Στη διάρκεια των συζητήσεων (όπου οι επιχειρηματίες προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν την σαουδαραβική χρηματοδότηση του σχεδίου τους) οι βοηθοί του Assiri ενημερώθηκαν για ένα πιο συγκεκριμένο σχέδιο δολοφονίας του Qassim Suleimani, επικεφαλής των επίλεκτων δυνάμεων Quds, των ιρανών φρουρών της επανάστασης…

Σιγά ρε n.y.times! Σε λίγο θα μας πείτε ότι οι (σπέσιαλ ή όχι) δολοφόνοι πληρώνονται κιόλας!!! Μα δεν το κάνουν μόνο για την χαρά του αίματος;

Όμως άλλο είναι το θέμα. Την ώρα που ο τοξικός έχει αυτήν την, πως να την πούμε;, άντε εκκρεμότητα (όχι μόνο με την δολοφονία αλλά και με το πτώμα του Khashoggi), βγαίνουν οι καθεστωτικοί new york times για να του ρίξουν άλλη μια μαχαιριά. Κατηγορώντας τον ότι κάνει επικηρύξεις και πληρώνει κυνηγούς κεφαλών… Ποιόν; Αυτόν το πρίγκηπα της επί γης κόλασης, τον μικρό άγιο του σκότους…

Είναι δυνατόν να ισχύουν τέτοια πράγματα; Είναι δυνατόν ο τοξικός να είναι ο φραγκάτος «μπροστινός» του Τελ Αβίβ και της Ουάσιγκτον; Ούτε μία στο εκατομμύριο!!! Ξέρετε όμως γιατί ακούγονται τέτοια τερατώδη ψέμματα εναντίον ενός νεαρού, αθώου και χνουδωτού bin Salman; Επειδή έχουμε γεμίσει τοξικο-φοβικούς!!!

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, αυτό συμβαίνει!

Θα γίνει κι αυτό…

Κυριακή 11 Νοέμβρη. Ήταν μια «ιδέα» για ένα κατοχικό outsourcing, στην ίδια κατηγορία με το outsourcing των κάτεργων / φυλακών του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»· σε μια κάπως πιο «φιλάνθρωπη» εκδοχή… Κουβεντιαζόταν κατά καιρούς εδώ και χρόνια. Τελικά ήρθε η στιγμή να πάρει σάρκα και οστά: η νότια (ελληνική) κύπρος γίνεται επίσημα πια ένα βασικό σημείο του ισραηλινού αποκλεισμού της λωρίδας της Γάζας.

Η παλιά «ιδέα» (ισραηλινής προέλευσης), που διαμορφώθηκε μετά την σφαγή στο mavi marmara την άνοιξη του 2010, ήταν να δοθεί στους παλαιστίνιους της Γάζας ένα λιμάνι… στη νότια κύπρο, και υπό αυστηρό ισραηλινό έλεγχο… Τώρα, μετά από πολλά χρόνια ασφυκτικής πολιορκίας / αποκλεισμού της μεγαλύτερης φυλακής στον κόσμο, και προκειμένου το Τελ Αβίβ να αποκρούσει τις διεθνείς επικρίσεις, συμφώνησε με την Ντόχα (που είναι βασικός υποστηρικτής των παλαιστινίων στη Γάζα σε χρήμα και σε είδη πρώτης ανάγκης) και την Λευκωσία (δεν χρειάζεται συστάσεις…) ότι θα διατεθεί ένα νοτιοκυπριακό λιμάνι, στο οποίο θα ξεφορτώνεται η όποια ανθρωπιστική βοήθεια προς την Γάζα, θα ελέγχεται από ισραηλινούς στρατόμπατσους, και ό,τι απ’ αυτήν «εγκρίνεται» θα ξαναφορτώνεται σε εγκεκριμένα πλοία για να μεταφερθεί στον τελικό προορισμό του…

Κατ’ αυτόν τον τρόπο το απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ διπλασιάζει τον ναυτικό αποκλεισμό της Γάζας (απ’ το 2007…), έχοντας τώρα σαν συνεταίρο το νοτιοκυπριακό καθεστώς. «Δίνει βάθος» στον ρατσισμό / ιμπεριαλισμό του, εφόσον η γραμμή Λάρνακα (ή Λεμεσός) – Γάζα στην ανατολική Μεσόγειο βαφτίζεται «ανθρωπιστικός διάδρομος» υπό τον έλεγχο, προφανώς, του ισραηλινού ναυτικού (μην και φορτωθούν λαθραία τίποτα «παράνομα»). Άντε και του αμερικανικού… Μετατρέπονται έτσι, κοινή συναινέσει, το νοτιοκυπριακό έδαφος, τα χωρικά ύδατα και τα λοιπά σε ισραηλινό προκεχωρημένο φυλάκιο. Με “βοήθειες” απ’ τους συμμάχους του.

Γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να «ωριμάσει» η ιδέα; Όταν είχε πρωτοακουστεί πολλοί (και όχι μόνο οι παλαιστίνιοι) είχαν φρίξει. Αλλά τώρα ο άξονας Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ, σαν τμήμα του ευρύτερου άξονα Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Ριάντ, έχει «δέσει». Αυτό που πριν δέκα χρόνια έμοιαζε αδιανόητο τώρα σερβίρεται σε μια επίδειξη ισραηλινής «καλωσύνης» προς τους αιχμάλωτους της Γάζας (τους οποίους ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να δολοφονεί) χάρη σ’ αυτή τη συμμαχία, και στη δημαγωγία που την συνοδεύει. Η Λευκωσία θα καμαρώνει: και τα φράγκα απ’ το κατάρ θα τσεπώνει (κάποιος θα πρέπει να πληρώνει για το νοίκι του λιμανιού και των εγκαταστάσεων «ελέγχου και απολύμανσης» της όποιας ανθρωπιστικής βοήθειας), και το συμμαχικό Τελ Αβίβ θα αποκτήσει μια μισο-βάση σε νοτιοκυπριακό έδαφος.

Και η Αθήνα θα χαίρεται επίσης. Δεν είναι μόνο «πυλώνας σταθερότητας» στην ανατολική Μεσόγειο. Είναι και «πυλώνας ανθρωπισμού». Το ιδανικό θα ήταν αυτό: απ’ τη Μόρια ως τη Γάζα μια γαλανόλευκη δρόμος… στην άκρη της κάνης…

(φωτογραφία κάτω: αυτό είναι πλάνο ξηράς…)

Απ’ τον εμπορικό πόλεμο στον άλλον…1

Κυριακή 11 Νοέμβρη. Φίλοι της ασταμάτητης μηχανής ρωτούν αν έχουμε κάποια εκτίμηση για το πως μια ενδοκαπιταλιστική σύγκρουση που, ως τώρα, φαίνεται να γίνεται κυρίως με «οικονομικά μέσα» (κυρώσεις, τιμωρίες, κλπ) μπορεί να κλιμακωθεί σε κανονικό πόλεμο.

Προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοια τεχνική πρόβλεψη! Θα πρέπει ωστόσο να λάβει κανείς στα σοβαρά υπόψη του το γεγονός ότι απ’ τις αρχές του 21ου αιώνα οι πόλεμοι έχουν ξεκινήσει είτε με την επιστράτευση προβοκατσιών, είτε με πλαστά «κατηγορητήρια». (Στην πραγματικότητα αυτό είναι «αναβίωση» παλιότερων παρόμοιων πρακτικών…)

Στην πρώτη κατηγορία, των προβοκατσιών, ανήκουν τόσο η περιβόητη 11η Σεπτέμβρη του 2001 (σα νομιμοποίηση της εκστρατείας και της κατοχής κατ’ αρχήν του αφγανιστάν) όσο και οι μυστηριώδεις εκρήξεις σε πολυκατοικίες στη ρωσία (ολοφάνερα δουλειά των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών) που νομιμοποίησαν τον παροξυσμό της καταστροφής της τσετσενίας απ’ τον ρωσικό στρατό. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν, επίσης, σχεδόν το σύνολο των «σφαγών στο ψαχνό» σε ευρωπαϊκό έδαφος που αποδόθηκαν στους μυστηριώδεις «τρομοκράτες» (είτε κάτω απ’ τον τίτλο “αλ Κάιντα” είτε “isis”).

Στην δεύτερη κατηγορία, των πλαστών «κατηγορητηρίων» ανήκουν τα φανταστικά «πυρηνικά, χημικά και βιολογικά όπλα» του Χουσεΐν (ώστε να δικαιολογηθεί η εκστρατεία και η κατοχή του ιράκ) αλλά και οι κατηγορίες (ειδικά οι πρόσφατες) κατά του καθεστώτος Άσαντ, για «χρήση χημικών όπλων». Στην ίδια κατηγορία περιλαμβάνεται και το κατηγορητήριο κατά της Τεχεράνης ότι προωθεί παγκόσμια την «τρομοκρατία».

Η λειτουργικότητα είτε των προβοκατσιών είτε των κατασκευασμένων «κατηγορητηρίων / αποδείξεων» έχει αποδειχθεί όταν πρόκειται να επιχειρηθεί η στρατιωτική κλιμάκωση: είτε επειδή πετυχαίνει έναν ισχυρό συγκινησιακό εκβιασμό είτε επειδή κατασκευάζει ένα πλαστό επιχείρημα «διεθνούς δικαιοσύνης», της οποίας η υπεράσπιση απαιτεί πόλεμο.

Ενώ, λοιπόν, δεν μπορούμε να κάνουμε ούτε συγκεκριμένη πρόβλεψη γι’ αυτό το ζήτημα ούτε εκτίμηση timing, μπορούμε να υποστηρίξουμε με σχετική βεβαιότητα πως τέτοιες μέθοδοι που έχουν «δουλέψει πετυχημένα» ως τώρα, θα ξαναχρησιμοποιηθούν, μπορεί σε ακόμα πιο «ανώτερο στάδιο». Ειδικά οι προβοκάτσιες επιτρέπουν (“νομιμοποιούν”) μια απότομη και βίαιη “αλλαγή φάσης”, για την οποία δεν χρειάζεται προειδοποίηση, αλλά μόνο εκ των υστέρων και εν θερμώ διαχείριση.

Απ’ τον εμπορικό πόλεμο στον άλλον…2

Κυριακή 11 Νοέμβρη. Εν τω μεταξύ δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής κανενός ότι ενώ η Ουάσιγκτον είναι (πασίγνωστα) ιμπεριαλιστική, το Πεκίνο υστερεί μόνο κατά το ότι ο ιμπεριαλισμός του δεν φτάνει (ακόμα τουλάχιστον) στην καραϊβική.

Οι κινεζικές αξιώσεις κυριότητας πάνω στη θάλασσα της νότιας κίνας (πάνω χάρτης) θα μπορούσαν να θεωρηθούν (επιεικώς) εξοργιστικές! Είναι, πάντως, αυτές οι αξιώσεις που προσφέρουν άλλοθι στην Ουάσιγκτον (εσχάτως και στο Λονδίνο) να εμφανίζεται σαν ο «εγγυητής της ελευθερίας στη θάλασσα» (της νότιας κίνας) επιδιώκοντας να εξασφαλίσει την συμμαχία τόσο του βιετνάμ όσο και των φιλιππίνων.

Προς το παρόν η Μανίλα έχει βγει στην άκρη. Το βιετνάμ παίζεται. Αλλά η Ουάσιγκτον δεν θα κάτσει να χάσει – αυτό είναι σίγουρο…

Υπόθεση Khashoggi

Κυριακή 11 Νοέμβρη. Η ανακοίνωση του Erdogan ότι έχει δώσει τα ηχητικά ντοκουμέντα της δολοφονίας και του διαμελισμού του Khashoggi (τις ηχητικές υποκλοπές δηλαδή…) σε Παρίσι, Λονδίνο, Ουάσιγκτον, Βερολίνο (εκτός απ’ το Ριάντ) τραβάει και αυτά τα κράτη στο «κέντρο της σκηνής του εγκλήματος». Ειδικά σε ότι αφορά την «τύχη» του σαουδαραβικού καθεστώτος, και ειδικά του τοξικού, που όχι μόνο δεν έχει αποδείξει ότι ήταν άσχετος, αλλά μάλλον το αντίθετο…. Έξυπνα μελετημένη η στιγμή της ανακοίνωσης, τώρα που ο καιρός περνάει, δημιουργεί (ή επιδιώκει να δημιουργήσει) εσωτερικά προβλήματα στα συγκεκριμένα ευρωπαϊκά κράτη και όχι μόνο, αν συνεχίσουν το τρενάρισμα στο να πάρουν τις αποφάσεις τους.

Τι μπορούν να πουν τώρα η αγγλική, η αμερικανική, η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση; Ότι δεν πήραν τίποτα; Ότι δεν ξέρουν τίποτα; Ότι δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτά που ακούγονται; Ότι δεν έχουν ξεκαθαρίσει ακόμα «ποιος φταίει»; Ή απλά θα συνεχίσουν την διακριτική μεταχείριση του τοξικού σωπαίνοντας;

Κι αν προσπαθήσουν το δεύτερο, δεν θα εμφανιστούν εσωτερικές αντιπολιτεύσεις που θα πιέσουν στην κόντρα;

Παρακολουθούμε. Έχουν αναγγελθεί για τις επόμενες ημέρες ή λίγες εβδομάδες δημοσιοποιήσεις διάφορων ανατριχιαστικών λεπτομερειών απ’ την δολοφονία και το κομμάτιασμα του Khashoggi – στη βάση των ηχογραφήσεων. Αυτά που ξέρουν ήδη κάμποσες κυβερνήσεις θα αρχίσουν να γίνονται ευρύτερα γνωστά… Με όλα όσα κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

(Για την Αθήνα δεν χρειάζεται να απορούμε. Είναι απασχολημένη με άλλα, και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί με το θέμα…)

Μερικοί δρόμοι οδηγούν στη Μόσχα 1

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Οι γενειοφόροι στη φωτογραφία δεν είναι hipsters. Είναι το χειρότερο είδος ανθρώπων στον κόσμο – ή, αυτό έλεγε η δυτική προπαγάνδα μέχρι χτες (ίσως και ως μεθαύριο). Είναι αφγανοί ταλιμπάν…

Μιας και ο ρώσος υπ.εξ. δεν φαίνεται να προωθεί το σχέδιο «χωρισμού του κράτους απ’ την εκκλησία», άλλο ήταν το θέμα – μιας συνάντησης όπου εκτός απ’ το ρωσικό κράτος και το πολιτικό τμήμα των ταλιμπάν συμμετείχαν υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι των εξής ακόμα κρατών: κίνα, πακιστάν, ιράν, ινδία, ουζμπεκιστάν, κιργιζιστάν, τατζικιστάν, καζακστάν, τουρκμενιστάν… Οπότε, επειδή μπορεί να διαβάζετε διαγώνια, ας το τονίσουμε κατ’ αρχήν σαν βασικό: οι ταλιμπάν είναι επίσημα και διεθνώς αναγνωρισμένος πολιτικός οργανισμός…

Η σύσκεψη όλων αυτών έγινε χτες, στη Μόσχα. Για το μέλλον «της ειρήνης» στο αφγανιστάν… Η επίσημη αφγανική κυβέρνηση (που ακόμα προσπαθεί να στηριχτεί στην Ουάσιγκτον) αρνήθηκε να στείλει επίσημη αντιπροσωπεία· πήγε όμως στη Μόσχα αντιπροσωπεία του «συμβουλίου για την ειρήνη» (στο αφγανιστάν) όπου υπάρχουν και κάποιοι κυβερνητικοί από Καμπούλ μεριά. Η Ουάσιγκτον, επίσης, δεν συμμετείχε επίσημα· ένας υπάλληλος της πρεσβείας της στη Μόσχα (ένας απ’ την cia δηλαδή) ήταν, απλά, «παρατηρητής». Για να το πούμε ωμά: αφού, έτσι κι αλλιώς, η Ουάσιγκτον θα κατασκόπευε αυτή τη συνάντηση, ε, ας είχε και έναν κανονικό «παρατηρητή»…

Τι έχουμε εδώ, λοιπόν; Μετά το μπλοκ της Αστάνα και το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ έχουμε, ας το πούμε έτσι, το μπλοκ του Ινδοκούς. Με την ίδια βασική σύνθεση (το Πεκίνο λείπει επίσημα απ’ το μπλοκ της Αστάνα όπως ανάλογα η Άγκυρα λείπει επίσημα απ’ το μπλοκ του Ινδοκούς και του Βλαδιβοστόκ…), με έξτρα συμμετοχές όπου και όσο χρειάζονται.

Είναι γεγονός ότι και η Ουάσιγκτον κουβεντιάζει με το πολιτικό τμήμα των ταλιμπάν – κρυφά, ανεπίσημα, στη Ντόχα. Θα έλεγε κανείς ότι «περίπου τους αναγνωρίζει» (την ίδια στιγμή που τους βομβαρδίζει). Αλλά υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές με το χθεσινό ραντεβού. Πρώτον, χτες, οι ταλιμπάν δεν ήταν «κρυμμένοι» – μιλούσαν φανερά και καθαρά με εκπροσώπους κρατών… Δεύτερον, οι ανεπίσημες συζητήσεις με την Ουάσιγκτον δεν οδηγούν πουθενά αφού οι ταλιμπάν απαιτούν χρονοδιάγραμμα πλήρους αποχώρησης του αμερικανικού στρατού και των βάσεών του απ’ το αφγανιστάν· αντίθετα χθες στη Μόσχα αυτό θεωρούνταν λίγο πολύ αυτονόητο… Τρίτο και τελευταίο: κανένας απ’ τους χθεσινούς συνομιλητές των ταλιμπάν δεν τους βομβαρδίζει· αντίθετα κάποιοι (ποιοί; έλα ντε!) τους εξοπλίζουν και τους εκπαιδεύουν. Οπότε η συνάντηση ήταν φιλική.

(φωτογραφίες. Κατ’ αρχήν καλή θα ήταν μια κάποια εξοικείωση· η ισλαμοφοβία είναι χειρότερη από άλλες –φοβίες…. Μετά η υπενθύμιση: οι ταλιμπάν ΔΕΝ είναι ουαχαβιστές, isis, σαουδική αραβία και τα λοιπά. Είναι όμως συντηρητικοί· δεν χωράει αμφιβολία. Ωστόσο, μαζί με τον θρησκευτικό συντηρητισμό τους – που ωστόσο δεν έχει σχέση μ’ αυτά που λέγονταν στη δύση όταν έπρεπε να δικαιολογηθεί η αμερικανική εκστρατεία / κατάκτηση του αφγανιστάν – οι ταλιμπάν είναι κυρίως πολιτική δύναμη.

Συνεπώς αυτές οι φωτογραφίες δεν είναι από «διαθρησκευτικό διάλογο»… Είναι από ανοικτά διαμορφούμενες συμμαχίες πάνω στη μεγάλη γραμμή αντιπαράθεσης ανατολική Μεσόγειος – Ειρηνικός, του 4ου παγκόσμιου πολέμου.

Τελευταίο αλλά όχι ασήμαντο: οι ταλιμπάν φέρονται να ελέγχουν ήδη το 45% έως 50% της αφγανικής επικράτειας…

Μερικοί δρόμοι οδηγούν στη Μόσχα 2

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Τον καραβανά με τα γυαλιά στη μέση της πάνω φωτογραφίας θα πρέπει να τον αναγνωρίσετε: είναι ο ρώσος υπ.αμ. στρατηγός Sergei Shoigu· (τα είπε ένα χεράκι, πρόσφατα, στον ψεκασμένο).

Αυτόν με το μουστάκι και τον μπερέ στη μέση της κάτω φωτογραφίας δεν τον ξέρετε. Είναι ο στρατηγός Khalifa Belqaim Haftar. Ο στρατός του ελέγχει περίπου τα δύο τρίτα της λιβυκής επικράτειας (κόκκινο χρώμα στον χάρτη). Είναι σύμμαχος της Μόσχας (και των εξής: Καΐρου, Ντόχα, Παρισιού) αλλά καθόλου ο εκλεκτός του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον. Το αντίθετο… Δεν είναι η πρώτη φορά που επισκέπτεται την Μόσχα· όμως αυτή τη φορά έγινε δεκτός με την δημοσιοποιημένη επισημότητα αρχηγού κράτους… Χωρίς να είναι πράγματι τέτοιος…

Τι συμβαίνει, λοιπόν, στη λιβύη; Ένα ακόμα πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου, αυτό συμβαίνει! Αν και η αμερικανική / νατοϊκή επιδρομή που έριξε τον Καντάφι ήταν, κυρίως, απαίτηση του Λονδίνου και του Παρισιού προς την σύμμαχο Ουάσιγκτον (τα έχει πει αυτά ο Obama…), o κερδισμένος προς το παρόν είναι ο δεύτερος (το Παρίσι). Μέσω μιας τακτικά αναγκαίας συνεργασίας με την χούντα του Καΐρου και την Μόσχα. Κι έτσι ο ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει αποκτήσει έρεισμα (κάποιοι μιλάνε και για άτυπες βάσεις, καθόλου απίθανο…) στη μέση της Μεσογείου. Απέναντι απ’ την Πελοπόννησο…

Εννοείται ότι το θέμα «λιβύη» ενδιαφέρει έντονα πλέον και την Ρώμη.

Μερικοί δρόμοι οδηγούν… άγνωστο που

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Αυτή η συμμαχία μεταξύ Καΐρου και Μόσχας σε σχέση με την λιβύη θα πρέπει να προκαλεί μια κάποια αμηχανία στο ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο. Θα ήθελε να έχει το Κάιρο στο πλευρό του (στη δημαγωγία για τις αοζ στην ανατολική Μεσόγειο), και πράγματι η αιγυπτιακή χούντα έχει αντιπαλότητα με το τουρκικό καθεστώς. Όχι όμως για τον βυθό της Μεσογείου, αλλά για την επιρροή και τον έλεγχο επί των σουνιτών, ειδικά αν η πετροχούντα του Ριάντ κλατάρει. Εφόσον, όμως, Άγκυρα και Κάιρο έχουν τον ίδιο «εταίρο» (την Μόσχα), αυτή η αντιπαλότητα δεν πρόκειται να πάρει στο ορατό μέλλον την ένταση που θα βόλευε την Αθήνα.

Το πράγμα προχωράει ακόμα μακρύτερα. Η Ουάσιγκτον ονειρεύεται μια «αραβική στρατιωτική συμμαχία» που θα περιλαμβάνει το αιγυπτιακό καθεστώς και όλα τα αραβικά νότια του ιράκ, εναντίον του ιράν. Και το Τελ Αβίβ γουστάρει πολύ· (για να μην το ξεχνάτε: το Τελ Αβίβ, η Ουάσιγκτον και το Ριάντ είναι στον ίδιο άξονα με την Αθήνα και τη Λευκωσία). Η Ουάσιγκτον έχει προγραμματίσει για τον ερχόμενο Γενάρη μια πρώτη «σύνοδο» αυτής της υπό διαμόρφωση συμμαχίας…

Όμως…. Πρώτον, η Ντόχα (και το Κουβέιτ…) αποκλείεται να στραφούν κατά της Τεχεράνης (έμμεσα και κατά της Άγκυρας, της Μόσχας, της Δαμασκού και της Βαγδάτης…). Δεύτερον, το Ριάντ τραβάει κάτι ζόρια – με την δολοφονία του Khashoggi. Τρίτον, απ’ όλα τα υποψήφια αραβικά κράτη αυτής της αμερικανο-ισραηλινο εμπνευσμένης συμμαχίας το μόνο που έχει κανονικό μαζικό στρατό (μαζικό αλλά κακής ποιότητας, εφόσον το κύριο καθήκον του είναι η χούντα…) είναι η αίγυπτος. Αλλά το Κάιρο μόνο δευτερεύον πρόβλημα έχει με την Τεχεράνη· το βασικό του είναι η Άγκυρα. Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ την de facto συμμαχία του με την Μόσχα σε ότι αφορά τη λιβύη, θέλει οπωσδήποτε γενικά καλές σχέσεις με το ρωσικό καθεστώς…

Συνεπώς, σ’ αυτό το «τουρλουμπούκι» περιφερειακών ιμπεριαλισμών στη μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο η Μόσχα δείχνει σαφώς καλύτερα τοποθετημένη (ως προς τις συμμαχίες της) σε σχέση με την Ουάσιγκτον, που έχει – μαζί με το Τελ Αβίβ – εξαιρετικά «φλογερά» όνειρα. Όμως το ελλαδιστάν στην Ουάσιγκτον και στο Τελ Αβίβ έχει βάλει τους ιμπεριαλιστικούς παράδες του. Προσπαθεί να βγάλει τα γεωπολιτικά προσοδικά κέρδη του καβάλα σε ένα κόλπο (τον αμερικανικό έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου) που δεν έχει τα ατού που θα ήθελε…

Κι ακόμα χειρότερα: εκκρεμούν οι κινήσεις του ιταλικού ιμπεριαλισμού σ’ αυτή τη ζώνη του κόσμου, που με κάποια καθυστέρηση προσπαθεί να ελιχθεί μεταξύ Μόσχας, Ουάσιγκτον και Παρισιού.

Πολλοί και πεινασμένοι καρχαρίες στην ίδια θάλασσα… Δεν θα χορτάσουν με μετανάστες / πρόσφυγες· αυτοί κι αυτές είναι το «ορεκτικό» τους…

Οι πράκτορες του εχθρού

Σάββατο 10 Νοέμβρη. Κατά τον σύμβουλο εμπορίου του άσπρου σπιτιού (και φανατικό του αμερικανικού προστατευτισμού) Peter Navarro μαγαζιά σαν την goldman sachs, την morgan stanley και την blackstone είναι «πράκτορες του εχθρού». Τίνος εχθρού; Του Πεκίνου!!! Είναι δισεκατομμυριούχοι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης (είπε χτες μιλώντας στο κέντρο στρατηγικών και διεθνών μελετών, ένα απ’ τα γνωστά think tanks των ηπα) που πιέζουν το ψόφιο κουνάβι και την διοίκησή του να τα βρει με το Πεκίνο… Έφτασαν μάλιστα (οι προδότες!) να στείλουν υψηλόβαθμα στελέχη τους στον Xi τον περασμένο Σεπτέμβρη, για διαβούλευση ενόψει (τότε) μιας συνάντησης του αμερικάνου υπ.οικ. Steven Mnuchin και του κινέζου αντιπροέδρου Liu He – που τελικά ακυρώθηκε. Αίσχος!!!

Αν γυρίσετε στην ασταμάτητη μηχανή της περασμένης Πέμπτης θα βρείτε δυο τρία βασικά για την πρακτική, αμερικανική πολιτική της «αντι-παγκοσμιοποίησης». Το ότι, όμως, το τωρινό αμερικανικό κράτος / παρακράτος (όπως εκφράζεται μέσω ψόφιου κουναβιού και πέριξ) θα έφτανε να κατηγορεί τμήματα του global αμερικανικού κεφαλαίου για εθνική προδοσία, ε, αυτό είναι πολύ προχωρημένο!!!

O tempora!!!