Tag: μάλι

Μαύρα πανιά

Ranking Fire – African King (African Pride Riddim 2011)

Δευτέρα 20 Μάρτη>> Ο αγαπημένος φίλος και σύμμαχος του ελληνικού ιμπεριαλισμού, εκείνος που θα προφυλάξει το ελλαδιστάν απ’ όλα τα κακά, ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα σαν εκπρόσωπος του γαλλικού δυναμικού κεφάλαιου, δεν τα πάει καθόλου καλά μέσα. Αλλά τα πάει ακόμα χειρότερα έξω: όσο κι αν αναδιπλωθεί σα φίδι ο γαλλικός ιμπεριαλισμός τείνει να αποδειχθεί φίδι κολοβό. (Κι αυτό δεν είναι καθόλου κακό!)

Η άλλοτε françafrique, ο ευφημισμός των κάποτε γαλλικών αποικιών στη δυτική αφρική, βγάζει γλώσσα, ειρωνεύεται, ανταποδίδει ένα ελάχιστο μόνο μέρος, προς το παρόν, της υποτίμησης απ’ την μεριά του λευκού, χριστιανικού, ανώτερου (γαλλικού / πρωτοκοσμικού) πολιτισμού που τις λεηλάτησε και προσπαθεί να συνεχίσει.

Ο Μικρός Δούκας είχε την ευκαιρία να διαπιστώσει αυτήν την εντεινόμενη «αναίδεια» από πρώτο χέρι, στην πρόσφατη τουρνέ του σε μια σειρά κρατών της περιοχής, τέλη Φλεβάρη – αρχές Μάρτη. Πήγε για να σώσει ό,τι μπορεί να σωθεί. Για να υποσχεθεί ότι το Παρίσι «μετάνοιωσε», ότι «δεν θα το ξανακάνει», ότι η françafrique ανήκει στο παρελθόν, και ότι «ναι, τώρα, θα είμαστε ισότιμοι». (Δεν τον φώναξαν όμως στην 2η διεθνή κοινοβουλευτική σύνοδο «ρωσία – αφρική» που ξεκίνησε χτες στη Μόσχα για να προετοιμάσει την 2η σύνοδο κορυφής της Μόσχας με δεκάδες αφρικανικά κράτη τον ερχόμενο Ιούλη).

Δεν γίνεται! «Ισότητα, αδελφότητα» δεν γίνεται! Η φωτογραφία επάνω, απ’ την αγκόλα, έκανε τον μηντιακό γύρο του πλανήτη επιδεικνύοντας συμβολικά αλλά καθαρά την γαλλική εκδοχή περί ισοτιμίας. Προφανώς ο Μικρός Δούκας έχει κόμπλεξ με το μπόι του (γιατί; όλοι οι «μεγάλοι» της ιστορίας ήταν κοντοί…) και φρόντισε να φωτογραφηθεί πάνω σε βάθρο, όχι όμως για την συγκεκριμένη φωτό αλλά για τις κλασσικές, που δείχνουν τις βιτρίνες και τους ειδικούς τους απ’ την μέση και πάνω: Θα έδειχνε πελώριος, γίγαντας!  Έλα, όμως, που κάποιος φωτογράφος ήταν ασεβής! Και ιδού ο Μικρός Δούκας καμαρωτός καμαρωτός με ενίσχυση 20 πόντων τουλάχιστον.

Ούτε στο κονγκό πέρασε καλά. Δείτε αυτό το σύντομο video, αλλά κι εκείνα που ακολουθούν:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Bye bye mali!

Δευτέρα 21 Φλεβάρη>> Το ανακοίνωσε ο ίδιος ο βασιλιάς∙ συνεπώς είναι γεγονός: αποσύρει τον στρατό του απ’ το μάλι! Και μαζί του φεύγουν και διάφοροι ευρωπαίοι «σύμμαχοι» – να μια κάποια ανακούφιση για το ελλαδιστάν, που έπρεπε να τσοντάρει κάτι τις σε αρβύλες εκεί…

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι πρόκειται για ένα «μικρό (καθότι γαλλικό) αφγανιστάν». Ύστερα από 9 χρόνια στρατιωτικής κατοχής, συγγνώμη, «αντιτρομοκρατικής εκστρατείας» θέλαμε να πούμε, κάμποσους σκοτωμένους απ’ τον κατοχικό στρατό και άγνωστο πόσους απ’ τους εντόπιους, ο βασιλιάς έκρινε ότι «οι de–facto αρχές του μάλι έχουν κρυφή στρατηγική, την οποία δεν μοιραζόμαστε»… Τους επόμενους 4 με 6 μήνες, αν καταφέρουν αναίμακτα, ο γαλλικός (και ο ευρωπαϊκός) στρατός θα αδειάσουν τις βάσεις στο Gossi, στην Menaka και στην Gao… Ίσως, όμως, όχι για μακριά: υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι θα ξαναπαρκάρουν σε γύρω κράτη.

Το πρόβλημα του βασιλιά δεν είναι η χούντα του Assimi Goita στο Bamako. Η γαλλική δημοκρατία δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις χούντες! Το πρόβλημα είναι ότι το νέο στρατιωτικό καθεστώς (που απλά αναδύθηκε μέσα απ’ το προηγούμενο στρατιωτικό καθεστώς…) είναι «αντιγαλλικό». Έχει απευθυνθεί (για «παροχή υπηρεσιών ασφαλείας») στην ρωσική σ.δ.ι.τ. wagner, που δέχτηκε με χαρά την δουλειά. Όμως πρόκειται για σύνθετη δουλειά.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (mail@sarajevomag.gr) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Πού πας ρε Καραμήτρο;

Δευτέρα 1 Νοέμβρη>> Το video που ακολουθεί δείχνει τα αισθήματα των μαλινέζων για τον γαλλικό στρατό «αντιτρομοκρατικής» κατοχής. Στο Sahel (το έμαθαν και στα μέρη μας, για λίγο…)  Κάπου θα δείτε βιαστικά φωτογραφίες απ’ τα έργα γαλλικού στρατού… Επίσης φευγαλέα, πάνω από ένα χαρτόνι που γράφει «γαλλία δίνε του» θα διακρίνετε μια ρωσική σημαία… Κάτι τέτοια είναι που εκνευρίζουν τον βασιλιά Μακρόν, που πρέπει να διαχειριστεί το δικό του «αφγανιστάν». (Ευχαριστούμε τον Σ. για το υλικό).

Γιατί όμως οι μαλινέζοι (ή, σίγουρα, ένα καλό μέρος τους) είναι τόσο αγενείς και αχάριστοι απέναντι στον «μετα»αποικιακό ιμπεριαλισμό του βασιλιά Μακρόν; Μα επειδή δεν έχει στείλει ακόμα το ελλαδιστάν τις ενισχύσεις που πρέπει!

Μόλις φτάσει ο Καραμήτρος σε ικανή ποσότητα θα δείτε που όλα αυτά τα κοπούν…

Υποσαχάρια αφρική

Πέμπτη 30 Σεπτέμβρη>> Σε ανταπόδοση της «προστασίας» που θα προσφέρει ο βασιλιάς και οι διαδοχοί του στο φτωχό πλην τίμιο ελλαδιστάν, αυτό το τελευταίο «θα» στείλει στρατό στο μάλι… Όπου, ως γνωστόν, φτάνουν τα γαλλικά σύνορα…

«Θα»; «Θα στείλει»; Λάθος! Το ελληνικό κράτος / παρακράτος έχει στείλει ήδη «ενισχύσεις» (ίσως μικρές αλλά σίγουρα «θαυματουργές»!) στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνει το Παρίσι στη ζώνη του Sahel, για να προστατέψει τα ορυχεία διάφορων στρατηγικών πρώτων υλών (με πρώτο το ουράνιο) που έχουν ανάγκη οι βιομηχανίες του…

Χμμμμ…. Το Παρίσι έχει σοβαρά προβλήματα πλέον σ’ αυτήν την «αντιτρομοκρατική» κατοχική εκστρατεία: το μάλι είναι το γαλλικό «αφγανιστάν»! Τον περασμένο Ιούνη το γαλλικό πεντάγωνο ανακοίνωσε πως «αναδιπλώνεται» από 3 βάσεις στο βορρά (στο Kidal, στο Timbuctu και στο Tessalit) και μειώνει τον δικό του στρατό κατοχής από 5.000 σε 2.500. Πράγμα που σημαίνει πως ίσως χρειάζεται μια έξτρα αναπλήρωση από συμμαχικούς κρατικούς μισθοφόρους, όπως ας πούμε οι έλληνες…

Ναι, το Παρίσι έχει σοβαρά προβλήματα στη ζώνη του Sahel που θεωρούσε, περίπου, ιδιοκτησία του. Η στρατιωτική κυβέρνηση του μάλι, δείχνει έντονο αντι-γαλλισμό (στο παρελθόν το μάλι ήταν γαλλική αποικία, οπότε είναι πολλοί οι μαλινέζοι που δεν θέλουν να ξαναγίνει…) και κανονίζει να προσλάβει για λογαριασμό της και υπό τις διαταγές της 1.000 μισθοφόρους απ’ την ρωσική εταιρεία wagner!!! Η wagner είναι το ρωσικό αντίστοιχο της αμερικανικής blackwater. Με μια ουσιαστική διαφορά: η wagner, αν και τυπικά ιδιωτική, βρίσκεται υπό τον «διακριτικό έλεγχο» του ρωσικού υπ.εξ. – για να μην γίνονται «λάθη» και «υπερβολές» που θα δυσφημίσουν την Μόσχα… Επίσημα, φυσικά, το ρωσικό καθεστώς όχι μόνο αρνείται οποιαδήποτε σχέση μ’ αυτήν την ιδιωτική εταιρεία σκυλιών του πολέμου, αλλά αμφισβητεί ακόμα και την ύπαρξή της! Αλλά μισθοφόροι της wagner ήταν στην ανατολική λιβύη μαζί με τον τζενεράλ Haftar…

Ρώσικος στρατός στο Sahel; Τυπικά μισθοφορικός αλλά ρώσικος; Αυτό είναι εφιάλτης για τον βασιλιά Macron, που βλέπει ότι το δικό του αφρικανικό «αφγανιστάν» θα έχει την τύχη του ασιατικού: κερδίζουν, τελικά, οι rivals!

Ο ελληνικός ιμπεριαλισμός, έστω και σαν δεύτερο βιολί, μέσω των πολιτικών του εκπροσώπων έχει υπογράψει συμφωνία ότι θα βοηθάει τον γαλλικό στην υποσαχάρια εκστρατεία του. Σε αντίθεση με την «προστασία απ’ την τουρκία» που είναι επί πιστώσει, η «προστασία απ’ το αντάρτικο των Tuareg και διάφορων ισλαμιστικών οργανώσεων» είναι τοις μετρητοίς. Αυτό δείχνει την μεγάλη ελληνική καρδιά – ή το «χέσιμο», έτσι δεν είναι;

Όπως τοις μετρητοίς είναι και η προστασία της πετροχούντας του τοξικού, στο Ριάντ. Αδειάζουν πόστα οι αμερικάνοι; Τσουπ γαλανόλευκη! Αδειάζουν πόστα οι γάλλοι; Τσουπ γαλανόλευκη! Βγάζει γλώσσα το ελλαδιστάν, και θα έρθει η στιγμή που κάποιος θα του την κόψει…

Sahel

Δευτέρα 8 Μάρτη. Στα μέσα του περασμένου Φλεβάρη οι πολιτικές βιτρίνες του μάλι, της μπουρκίνα φάσο, του τσαντ, του νίγηρα και της μαυριτανίας συναντήθηκαν στην πρωτεύουσα του τσαντ N’Djamena για να κουβεντιάσουν και να συντονίσουν την αντιμετώπιση των «ισλαμιστών τρομοκρατών» στα κράτη τους. Αυτά τα 5 κράτη της υποσαχάριας Αφρικής είναι ιδιαίτερου ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος για τον βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron, σαν του τωρινού εκπροσώπου των συμφέροντων μεγάλων τμημάτων του γαλλικού καπιταλισμού. Χωρίς κίνδυνο λάθους ή υπερβολής: μετά την απώλεια των ερεισμάτων του στη μέση Ανατολή, μετά τα προβλήματα που δημιούργησε η γαλλική υποστήριξη στην χούντα του Ben Ali στην τυνησία ενώ είχε ξεσπάσει η εναντίον του επανάσταση στα τέλη του 2010 αλλά και την πετυχημένη απόβαση της Μόσχας και της Άγκυρας στη λιβύη, η ζώνη του Sahel είναι το τελευταίο μέρος του πλανήτη όπου ο γαλλικός ιμπεριαλισμός παίζει τα «χαρτιά» της ισχύος του. Η παρουσία 5.000 γάλλων πεζοναυτών και κάμποσων γαλλικών βάσεων σ’ αυτήν την περιοχή είναι αρκετή σαν απόδειξη: ο «αντιτρομοκρατικός πόλεμος στην αφρική» είναι η γαλλική version του «αντιτρομοκρατικού πολέμου παντού» της Ουάσιγκτον. Συνεπώς ο βασιλιάς Macron δεν θα μπορούσε να λείπει απ’ την Ν’Djamena στις 16 Φλεβάρη.

Συμμετείχε, τόσο όσο να δηλώσει την παρουσία του… Αλλά από μακρυά… Απ’ το προεδρικό παλάτι στο Elysee… Tηλέ-…. Χαιρέτισε τις αφρικανικές πολιτικές βιτρίνες και τις συμβούλεψε (ή τις διέταξε): καμμία διαπραγμάτευση με τους τρομοκράτες!.. Δήλωσε αργότερα σε γάλλους δημοσιογράφους ότι θα υπακούσουν…

Αλλά όχι! Δυο μέρες μετά ο προσωρινός πρωθ. του μάλι Mictar Quane ανακοίνωσε ότι έχει δημιουργήσει μια επιτροπή για συνομιλίες με τις ένοπλες οργανώσεις: Όλο και περισσότερες φωνές στο μάλι ζητούν να μιλήσουμε με τα αδέλφια μας που συμμετέχουν στις ριζοσπαστικές ομάδες δήλωσε. Στον ίδιο δρόμο προχωρούν και οι πολιτικές βιτρίνες στη μπουρκίνα φάσο. Ο πρωθυπουργός της Christophe Dabire δήλωσε τον περασμένο Γενάρη ότι …. Αν θέλουμε να τελειώσει η κρίση ασφάλειας θα πρέπει να βρούμε μονοπάτια και τρόπους να μιλήσουμε μ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι για τρομοκρατικές επιθέσεις έτσι ώστε να ζήσουμε ειρηνικά… Ακόμα και οι μη θρησκευόμενες, «κοσμικές» ελίτ στα κράτη της υποσαχάριας αφρικής βλέπουν τον γαλλικό (και όχι μόνο, αλλά κυρίως αυτόν) στρατό να αυξάνεται χωρίς να πετυχαίνει τους «αντιτρομοκρατικούς» στόχους του. Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που οι τότε εκπρόσωποι του γαλλικού κράτους είχαν δηλώσει ότι «η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι υπόθεση λίγων εβδομάδων»· και η κατανόηση των πραγματικών κινήτρων του Παρισιού γίνεται όλο και περισσότερο διαταξική κοινοτοπία πια κάτω απ’ την Σαχάρα.

Η ιδέα μυστηριωδών οργανώσεων «ισλαμικής τρομοκρατίας» που, σαν Λερναίες Ύδρες βγάζουν κεφάλια οπουδήποτε συμφέρει δυτικούς ιμπεριαλισμούς είναι εδραιωμένη στις δυτικές κοινωνίες – χωρίς το δεύτερο σκέλος, το συμφέρον. Κι όπως πολλές άλλες δυτικές ιδέες έτσι κι αυτή δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα, ειδικά με την πραγματικότητα στη ζώνη του Sahel. Αυτό που συμβαίνει εκεί είναι η ταυτόχρονη εξέγερση των Τuareg και κοινοτήτων φτωχών αγροτών – κατά των κρατών και των κυβερνήσεων που, όπως καταλαβαίνετε, ζουν και υπάρχουν μέσα στις πολιτικές και τις γεωπολιτικές προσόδους. Ειδικά οι Τuareg εξεγείρονται τακτικά και πάντα για τους ίδιους λόγους – άσχετους με θρησκεία ή «τρομοκρατία». Η προηγούμενη εξέγερσή τους στο μάλι τελείωσε το 2015 με μια συμφωνία που η κεντρική κυβέρνηση δεν τήρησε.

Εννοείται πως η διάδοση / εξάπλωση του θρησκευτικού συντηρητισμού / εξτρεμισμού που χρηματοδοτούσαν επί δεκαετίες οι ουαχαβίτικες πετροχούντες της αραβικής χερσονήσου έπαιξε κάποιο ρόλο (ή προσπάθησε να εγκατασταθεί) και στο Sahel, αν όχι στους Tuareg σίγουρα στις φτωχές αγροτικές κοινότητες. Αλλά η προσπάθεια να δημιουργηθεί «isis» σ’ αυτήν την περιοχή πνίγηκε απ’ τους ίδιους τους εξεγερμένους, μια απόδειξη πως από ιδεολογική άποψη η θρησκευτική ακρότητα είναι ξένη προς τους ντόπιους πληθυσμούς. Ουσιαστικά η εξέγερση εκεί, που έχει απλωθεί μετά την ενοποίηση διάφορων οργανώσεων υπό τον Iyad Ag Ghali (επικεφαλής των εξεγερμένων Tuareg), είναι μια μορφή κοινωνικού / ταξικού πολέμου, με βαθιά αίτια και μια λεπτή θρησκευτική επικάλυψη – όπως είναι της μόδας διεθνώς.

Τι ρόλο έχει παίξει, παίζει και θα παίξει η παρουσία των rivals (της Άγκυρας, της Μόσχας, του Πεκίνου) στην αναζήτηση (απ’ τις πολιτικές βιτρίνες των κρατών του Sahel) ενός άλλου δρόμου που απομακρύνεται απ’ τον γαλλικό (και τον πρωτοκοσμικό ευρύτερα) μιλιταρισμό, ενός δρόμου συζήτησης και διαπραγματεύσεων με τους εξεγερμένους; Δεν έχουμε ακόμα αποδείξεις, αλλά μπορούμε να το συμπεράνουμε λογικά. Στο βαθμό που «κι άλλες πορτοκαλιές κάνουν πορτοκάλια» είναι εύλογο ότι οι τοπικές ελίτ δεν έχουν λόγο πια να στηρίζονται αποκλειστικά, κυρίως ή έστω και λίγο στον βασιλιά Μacron και τον στρατό του. Επιπλέον τόσο τα τουρκικά όσο και τα κινεζικά αφεντικά ενδιαφέρονται για «δουλειές» και στο Sahel. «Δουλειές» σημαίνουν λεφτά, και μάλιστα από μεριές που είτε ευνοούν την απελευθέρωση των μουσουλμανικών πληθυσμών απ’ τους σχεδιασμούς των τοξικών και των συμμάχων τους (: Άγκυρα) είτε ευνοούν την υπέρβαση των εσωτερικών αντιθέσεων σε κάθε κράτος μέσω καπιταλιστικής ανάπτυξης (: Πεκίνο).

Αν και είναι νωρίς ακόμα για να υπάρξουν οριστικά αποτελέσματα, δεν είναι καθόλου νωρίς στον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό και σε ότι αφορά την Αφρική. Ο βασιλιάς Macron προσπάθησε πρόσφατα να παραστήσει τον φιλάνθρωπο προτείνοντας να δώσουν τα ευρωπαϊκά κράτη το 5% των εμβολίων τους στην αφρική· … διαφορετικά η ρωσία και η κίνα θα αμφισβητήσουν αποτελεσματικά την επιρροή μας… Αν δεν κάνουμε λάθος πήρε ήδη μια απάντηση απ’ τη Ρώμη που, μην έχοντας πρώην αποικίες στη δυτική αφρική, δεν έχει λόγους φιλανθρωπίας· οπότε ζητάει την απαγόρευση της εξαγωγής «εμβολίων» που παράγονται από εργοστάσια εντός ευρώπης…

Με ή χωρίς εμβολιαστική καλωσύνη τι θα κάνει με την «φιλοδημοκρατική» απόβαση του στρατού του στο Sahel ο βασιλιάς Macron αν, στην προοπτική σοβαρών «επενδύσεων» από μη πρωτοκοσμικούς, οι εκεί ελίτ βρούν σημεία ισορροπίας με τους εξεγερμένους; Εκτός από προβοκάτσιες (στις οποίες οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες έχουν την δική τους μεγάλη ιστορία…) δεν μπορεί να κάνει πολλά.

Η αναγνώριση της πραγματικότητας και ο συμβιβασμός μαζί της είναι πάντα μια κάποια έξοδος κινδύνου· που δεν αρέσει όμως στους μεγάλους βασιλιάδες και στους μεγάλους «απελευθερωτές»…

(φωτογραφία: Ο βασιλιάς έτοιμος να πυροβολήσει με το χέρι (;) στην αεροπορική βάση του στη Niamey, στον νίγηρα, στις 22 Δεκέμβρη του 2017. Τότε νόμιζε ότι θα κατακτούσε τον “άγριο Νότο”…).

Τα ωραία τους rafale

Τρίτη 26 Γενάρη. Ποιός θα το περίμενε; Στα 200χρονα της φετεινής επετείου ελληνικός στρατός θα βρίσκεται και στο μάλι! Η σεμνότητα και ταπεινότητα του ρημαδογκουβέρνου ίσως δεν επιτρέψει να συμπεριληφθεί κι αυτή η εκστρατεία στους εορτασμούς, όμως αυτό δεν μειώνει την αξία της! Κριμαία, κορέα, σομαλία, αφγανιστάν… Μάλι!!! Sahel!!! Στο πλευρό του βασιλιά Μακρόν, για χάρη των ελληνικών συμφερόντων, οι greek special forces θα βρεθούν στο σημάδι των ένοπλων Touareg, τους οποίους η ασταμάτητη μηχανή σέβεται και τιμά.

Νατοϊκή δεν είναι η επιχείρηση, κάτι που ίσως δυσκολέψει όσους επιμένουν να ζυγίσουν τον ελληνικό ιμπεριαλισμό με την ζυγαριά της δήθεν εξάρτησής του απ’ την Ουάσιγκτον. Ευρωπαϊκή είναι, αλλά κυρίως είναι γαλλική. Συνεπώς θα μπορούσε να θεωρηθεί αντίδωρο για την γρήγορη (;) άφιξη μερικών (μεταχειρισμένων) rafale στο ελλαδιστάν.

Καλά το πάει το ρημαδογκουβέρνο… Ας σταυροκοπηθεί μόνο μην κάτσει καμμιά στραβή και πρέπει να υποδεχθεί απώλειες…

(φωτογραφίες επάνω και μέση: «Γίνε κάποιος» λέει η διαφήμιση του γαλλικού μιλιταρισμού. Εύκολο είναι να γίνεις: πτώμα…)

Και οι γάλλοι σκοτώνουν

Κυριακή 17 Γενάρη. Στις 3 Γενάρη (πριν σχεδόν δυο βδομάδες), δύο γαλλικά mirage 2000 και ένα «βομβαρδιστικό» drone reaper έριξαν 3 βόμβες σε ένα σπίτι έξω απ’ το χωριό Bounti, στο κεντρικό μάλι. «Καθάρισαν» δεκάδες ένοπλους ανακοίνωσε χαρούμενη η διοίκηση του γαλλικού στρατού κατοχής του μάλι. «Περίπου 30». Για να παρουσιάζουν αριθμό σίγουρα μπορούσαν να διακρίνουν τα πτώματα – σ’ αυτές τις δουλειές χρειάζεται ακρίβεια.

Στον αριθμό οι γάλλοι κατοχικοί ήταν σχετικά ακριβείς. 28 ήταν το τελικό νούμερο. Αλλά δεν ήταν ένοπλοι αντάρτες. Ήταν ένας γάμος. Δολοφονήθηκαν 20 άτομα και τραυματίστηκαν σοβαρά 8. Ήταν η απάντηση του στρατού του βασιλιά Macron στην «απώλεια», μια μέρα πριν, στις 2 Γενάρη, τριών γάλλων πεζοναυτών που έπεσαν σε ενέδρα ανταρτών.

Δεν είναι ντροπή για κανέναν ιμπεριαλιστικό / κατοχικό στρατό το να μιμείται τους «μεγάλους» δασκάλους, τον αμερικανικό και τον ισραηλινό. Ο γαλλικός στρατός βρίσκεται στο μάλι εδώ και 8 χρόνια, με σκοπό να «φέρει την ειρήνη και την σταθερότητα», καταπολεμώντας την «τρομοκρατία». Δεν υπάρχει καμμία «επιτυχία» σ’ αυτό το πεδίο, υπάρχει όμως πολύ μεγάλη σ’ ένα άλλο, το βασικό: πολεμώντας την «τρομοκρατία» στη ζώνη του Sahel ο γαλλικός στρατός έχει επεκτείνει τις βάσεις του πέρα απ’ το μάλι στον νίγηρα και στο τσαντ.

Οι μαλινέζοι στρέφονται όλο και περισσότερο ενάντια στη γαλλική κατοχή, και η δολοφονία 28 αμάχων αγροτών ενισχύει το μίσος εναντίον των κατοχικών. Ξέρουν οι ντόπιοι τι αντίστοιχα έχει κάνει ο αμερικανικός στρατός στο αφγανιστάν και ο ισραηλινός στη Γάζα και στη συρία· δεν έχουν αυταπάτες. Το να είναι «παράπλευρες απώλειες» είναι το καλύτερο που μπορούν να τους προσφέρουν οι «ελευθερωτές» τους – βάζοντας εν τω μεταξύ στο χέρι βασικές πρώτες ύλες απ’ τα εδάφη τους.

Θα καταφέρει ο βασιλιάς Macron (ή/και οι διαδοχοί του) να γλυτώσει την εκδίωξή του στρατού απ’ όλη αυτή την περιοχή τα επόμενα χρόνια; Αν δει drones ανταρτών να επιτίθενται στις βάσεις του, ας αρχίσει να μετράει ανάποδα: «κάποιοι» (και υπάρχουν αρκετοί διαθέσιμοι με τις απαραίτητες γνώσεις…) θα έχουν πιάσει δουλειά για τα καλά σ’ αυτά τα μέρη…

(φωτογραφία κάτω: Ο γαλλικός μιλιταρισμός, στις ιμπεριαλιστικές / κατοχικές του εκφάνσεις μάλιστα, συνεχίζει να διαφημίζεται στις στάσεις του Παρισιού. Απαλλοτριώνοντας νοήματα και λέξεις: “εμπιστοσύνη” γράφει η συγκεκριμένη αφίσα – και καταλαβαίνετε τι εννοεί…)

Ο “pax” αυτοπροσώπως!

Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη. Ο καϋμένος ο βασιλιάς Macron… Έκανε, τελικά, την συνδιάσκεψή του (στην οποία κάλεσε και την Λισσαβώνα αφού, σύμφωνα με την γαλλική αντίληψη για την γεωγραφία, η Μεσόγειος απλώνεται στον Ατλαντικό και έτσι βρέχει τα παράλια της πορτογαλίας), οι αντίπαλοί του (Ρώμη, Βαλέτα, Μαδρίτη) καλοέφαγαν και καλοήπιαν, και ύστερα τιτίβισε μερακλωμένος κάτι περί “pax mediterranea”.

Ο καϋμένος… Έχει γίνει επικίνδυνα γελοίο πια το να προσπαθεί ένα κάποιο Παρίσι να «καλύψει το κενό» που νομίζει ότι υπάρχει στη Μεσόγειο, σαν διάδοχος μιας κάποιας Ουάσιγκτον.

Αλλά τι να κάνει κι αυτός;

(φωτογραφία: Στο μάλι, μετά το πραξικόπημα, κάποιοι διαδηλώνουν «έξω η γαλλία». Πράγμα περίεργο φυσικά αφού ο βασιλιάς είναι τόσο αγαθός ώστε δεν αποκλείεται να φέρει την ειρήνη και στην υποσαχάρια αφρική.

Άκου να θέλουν την Μόσχα για σύμμαχο, οι παλιοχαρακτήρες!)

Tar Hani

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Το τραγούδι (και το video) το έχουμε ξαναπαίξει. Παλιά. Το ξαναθυμίζουμε επειδή είναι ωραίο. Αλλά και για τις πρώτες κουβέντες στο video. Το 2010 κάποιος Tuareg λέει: πρέπει να πολεμήσουμε σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας…. Τότε, μετά από χρόνια ένοπλης ανταρσίας των Tuareg (στο μάλι οι περιοχές τους ήταν το Agadez, στον βορρά), διπλωματικές μεσολαβήσεις πότε του Αλγερίου και πότε της Τρίπολης, συμφωνίες και υπαναχωρήσεις των κυβερνήσεων του νίγηρα και του μάλι, είχε υπογραφτεί τελικά κατάπαυση του πυρός, αμνηστία, και παραχώρηση δικαιωμάτων στους νομάδες Tuareg. Αυτό έγινε το 2009.

Η αισιοδοξία δεν κράτησε πολύ. Το κράτος του μάλι δεν τήρησε τις υποσχέσεις του. Και στις αρχές του 2012 οι Tuareg εξεγέρθηκαν και πάλι. Το μαλινέζικο κράτος ήταν υπό διάλυση· έτσι οι εξεγερμένοι κατέλαβαν (ή απελευθέρωσαν) την μισή επικράτεια, το βόρειο τμήμα, κηρύσσοντας ανεξαρτησία. Ήταν η πολυπόθητη δικαίωση ενός αιώνα ένοπλων εξεγέρσεων: η απελευθέρωση του Azawad.

Αλλά αυτό ήταν ανεπίτρεπτο! Η περιοχή έχει στρατηγικής σημασίας πρώτες ύλες, και δεν μπορεί να επωφελείται απ’ αυτές κάθε φυλή νομάδων! Μετά από σύντομες αμφιταλαντεύσεις στο «τι κάνουμε τώρα;», το Παρίσι και η Ουάσιγκτον κήρυξαν τους εξεγερμένους τρομοκράτες, «παρακλάδι της αλ Κάιντα» στο Sahel· και ανέλαβαν αντιτρομοκρατική δράση.

Ταυτόχρονα το «πολιτισμένο» Παρίσι φρόντισε να κλέψει / αφομοιώσει την μουσική των αυτοχθόνων – δείγμα «ανωτερότητας». Ο γαλλικός στρατός, οι μισθοφόροι και οι σύμμαχοί του, ανέλαβαν τα υπόλοιπα έκτοτε…

Αλλά δεν μπορούν να νικήσουν.

Ο Bombino, το 2010, στο αισιόδοξο για λίγο Agadez.

(Καλή βδομάδα)

Μάλι

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Άλλο η λευκορωσία και άλλο το μάλι. Αν στην πρώτη γίνονται διαδηλώσεις ζητώντας την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, διαδηλώσεις που αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή, τότε κάθε αξιοπρεπής «λευκός άνθρωπος» πρέπει να καταγγείλει – και να επιβάλει τιμωρίες. Αν στο μάλι γίνονται επί μήνες μαζικές διαδηλώσεις με το ίδιο αίτημα, την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, του διεφθαρμένου πρωθυπουργού και της διεφθαρμένης κυβέρνησης, κι αν οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με εξίσου βίαιο, φονικό τρόπο, τότε αυτό δεν είναι θέμα. Στο κάτω κάτω το μάλι είναι έδρα της ανανεωμένης γαλλικής (αντιτρομοκρατικής…) αποικιοκρατίας στο Sahel· και η ευρωπαϊκή ένωση «στηρίζει». Τουλάχιστον επίσημα.

Απ’ τον περασμένο Ιούνη το «κίνημα της 5 Ιούνη» στο μάλι (εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν οι οργανωμένες αντιδράσεις) διαδηλώνει ζητώντας την παραίτηση του προέδρου Ibrahim Boubacar Keita. Στις 11 και 12 Ιούλη οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Bamako πνίγηκαν στο αίμα, αφού η στρατοαστυνομία σκότωσε τουλάχιστον 11 άτομα – και τραυμάτισε άλλα 120. Μεταξύ άλλων οι διαδηλωτές αμφισβητούν τα αποτελέσματα των εκλογών τον περασμένο Μάρτη, που έγιναν εν μέσω απαγωγών διάφορων διαφωνούντων με το γκουβέρνο.

Αλλά αυτό το γκουβέρνο έχει ένα χάρισμα. Είναι φιλογαλλικό. Είναι τόσο φιλογαλλικό ώστε απέρριψε την συμφωνία ειρήνευσης που είχε επιτευχθεί το 2015 με τους ένοπλους ισλαμιστές και τους Tuareg του βορρά. Αν την δεχόταν τι ρόλο ειρηνοποιού θα έβρισκε ο γαλλικός στρατός (με τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανόμενου του γερμανικού), ε;

Με τέτοιες πλάτες αυτό που σερβίρεται στους ηλίθιους πρωτοκοσμικούς σαν «αντιτρομοκρατικη εκστρατεία» είναι μια τυπική ιμπεριαλιστική ιστορία, που περιλαμβάνει όχι μόνο στρατιωτική εγκατάσταση πρωτοκοσμικών (τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πολύ χοντρά, οι πρώτες ύλες στην υποσαχάρια αφρική είναι στρατηγικές και πολύτιμες!) αλλά και ένα φιλικό καθεστώς. Που συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς: σαν ημιδικτατορία.

Κουρντίζοντας το ελατήριο, αυτό μπορεί να σπάσει· και να εκσφενδονιστεί στο μάτι εκείνου που το κουρντίζει. Κάπως έτσι χτες, εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων στο Bamako, ένα μέρος του στρατού στασίασε και έδεσε τον πρόεδρο Keita, τον πρωθ. Maiga, και κάμποσους υπουργούς και λοιπούς αξιωματούχους του μάλι. Εννοείται πως ακαριαία όλος ο πολιτισμένος (: δυτικός…) κόσμος καταδίκασε αμέσως τους στασιαστές, ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των μαριονετών· πασπαλίζοντας τις δημοκρατικές του ευαισθησίες με λίγη σκόνη «διαλόγου». Ο βασιλιάς Macron, άμεσα θιγμένος, πέρα απ’ τις καταγγελίες, τηλεφώνησε αμέσως στις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των γειτονικών κρατών (νίγηρα, σενεγάλης, ακτής του ελεφαντοστού): ίσως χρειαστεί την στρατιωτική τους βοήθεια, για μια εισβολή / αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στο μάλι…

Τι να πρωτοκάνει πια ένας βασιλιάς;