Ο “pax” αυτοπροσώπως!

Παρασκευή 11 Σεπτέμβρη. Ο καϋμένος ο βασιλιάς Macron… Έκανε, τελικά, την συνδιάσκεψή του (στην οποία κάλεσε και την Λισσαβώνα αφού, σύμφωνα με την γαλλική αντίληψη για την γεωγραφία, η Μεσόγειος απλώνεται στον Ατλαντικό και έτσι βρέχει τα παράλια της πορτογαλίας), οι αντίπαλοί του (Ρώμη, Βαλέτα, Μαδρίτη) καλοέφαγαν και καλοήπιαν, και ύστερα τιτίβισε μερακλωμένος κάτι περί “pax mediterranea”.

Ο καϋμένος… Έχει γίνει επικίνδυνα γελοίο πια το να προσπαθεί ένα κάποιο Παρίσι να «καλύψει το κενό» που νομίζει ότι υπάρχει στη Μεσόγειο, σαν διάδοχος μιας κάποιας Ουάσιγκτον.

Αλλά τι να κάνει κι αυτός;

(φωτογραφία: Στο μάλι, μετά το πραξικόπημα, κάποιοι διαδηλώνουν «έξω η γαλλία». Πράγμα περίεργο φυσικά αφού ο βασιλιάς είναι τόσο αγαθός ώστε δεν αποκλείεται να φέρει την ειρήνη και στην υποσαχάρια αφρική.

Άκου να θέλουν την Μόσχα για σύμμαχο, οι παλιοχαρακτήρες!)

Tar Hani

Δευτέρα 31 Αυγούστου. Το τραγούδι (και το video) το έχουμε ξαναπαίξει. Παλιά. Το ξαναθυμίζουμε επειδή είναι ωραίο. Αλλά και για τις πρώτες κουβέντες στο video. Το 2010 κάποιος Tuareg λέει: πρέπει να πολεμήσουμε σύμφωνα με τους κανόνες της δημοκρατίας…. Τότε, μετά από χρόνια ένοπλης ανταρσίας των Tuareg (στο μάλι οι περιοχές τους ήταν το Agadez, στον βορρά), διπλωματικές μεσολαβήσεις πότε του Αλγερίου και πότε της Τρίπολης, συμφωνίες και υπαναχωρήσεις των κυβερνήσεων του νίγηρα και του μάλι, είχε υπογραφτεί τελικά κατάπαυση του πυρός, αμνηστία, και παραχώρηση δικαιωμάτων στους νομάδες Tuareg. Αυτό έγινε το 2009.

Η αισιοδοξία δεν κράτησε πολύ. Το κράτος του μάλι δεν τήρησε τις υποσχέσεις του. Και στις αρχές του 2012 οι Tuareg εξεγέρθηκαν και πάλι. Το μαλινέζικο κράτος ήταν υπό διάλυση· έτσι οι εξεγερμένοι κατέλαβαν (ή απελευθέρωσαν) την μισή επικράτεια, το βόρειο τμήμα, κηρύσσοντας ανεξαρτησία. Ήταν η πολυπόθητη δικαίωση ενός αιώνα ένοπλων εξεγέρσεων: η απελευθέρωση του Azawad.

Αλλά αυτό ήταν ανεπίτρεπτο! Η περιοχή έχει στρατηγικής σημασίας πρώτες ύλες, και δεν μπορεί να επωφελείται απ’ αυτές κάθε φυλή νομάδων! Μετά από σύντομες αμφιταλαντεύσεις στο «τι κάνουμε τώρα;», το Παρίσι και η Ουάσιγκτον κήρυξαν τους εξεγερμένους τρομοκράτες, «παρακλάδι της αλ Κάιντα» στο Sahel· και ανέλαβαν αντιτρομοκρατική δράση.

Ταυτόχρονα το «πολιτισμένο» Παρίσι φρόντισε να κλέψει / αφομοιώσει την μουσική των αυτοχθόνων – δείγμα «ανωτερότητας». Ο γαλλικός στρατός, οι μισθοφόροι και οι σύμμαχοί του, ανέλαβαν τα υπόλοιπα έκτοτε…

Αλλά δεν μπορούν να νικήσουν.

Ο Bombino, το 2010, στο αισιόδοξο για λίγο Agadez.

(Καλή βδομάδα)

Μάλι

Τετάρτη 19 Αυγούστου. Άλλο η λευκορωσία και άλλο το μάλι. Αν στην πρώτη γίνονται διαδηλώσεις ζητώντας την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, διαδηλώσεις που αντιμετωπίζονται με βίαιη καταστολή, τότε κάθε αξιοπρεπής «λευκός άνθρωπος» πρέπει να καταγγείλει – και να επιβάλει τιμωρίες. Αν στο μάλι γίνονται επί μήνες μαζικές διαδηλώσεις με το ίδιο αίτημα, την παραίτηση του διεφθαρμένου προέδρου, του διεφθαρμένου πρωθυπουργού και της διεφθαρμένης κυβέρνησης, κι αν οι διαδηλωτές αντιμετωπίζονται με εξίσου βίαιο, φονικό τρόπο, τότε αυτό δεν είναι θέμα. Στο κάτω κάτω το μάλι είναι έδρα της ανανεωμένης γαλλικής (αντιτρομοκρατικής…) αποικιοκρατίας στο Sahel· και η ευρωπαϊκή ένωση «στηρίζει». Τουλάχιστον επίσημα.

Απ’ τον περασμένο Ιούνη το «κίνημα της 5 Ιούνη» στο μάλι (εκείνη την ημέρα ξεκίνησαν οι οργανωμένες αντιδράσεις) διαδηλώνει ζητώντας την παραίτηση του προέδρου Ibrahim Boubacar Keita. Στις 11 και 12 Ιούλη οι διαδηλώσεις στην πρωτεύουσα Bamako πνίγηκαν στο αίμα, αφού η στρατοαστυνομία σκότωσε τουλάχιστον 11 άτομα – και τραυμάτισε άλλα 120. Μεταξύ άλλων οι διαδηλωτές αμφισβητούν τα αποτελέσματα των εκλογών τον περασμένο Μάρτη, που έγιναν εν μέσω απαγωγών διάφορων διαφωνούντων με το γκουβέρνο.

Αλλά αυτό το γκουβέρνο έχει ένα χάρισμα. Είναι φιλογαλλικό. Είναι τόσο φιλογαλλικό ώστε απέρριψε την συμφωνία ειρήνευσης που είχε επιτευχθεί το 2015 με τους ένοπλους ισλαμιστές και τους Tuareg του βορρά. Αν την δεχόταν τι ρόλο ειρηνοποιού θα έβρισκε ο γαλλικός στρατός (με τους συμμάχους του, συμπεριλαμβανόμενου του γερμανικού), ε;

Με τέτοιες πλάτες αυτό που σερβίρεται στους ηλίθιους πρωτοκοσμικούς σαν «αντιτρομοκρατικη εκστρατεία» είναι μια τυπική ιμπεριαλιστική ιστορία, που περιλαμβάνει όχι μόνο στρατιωτική εγκατάσταση πρωτοκοσμικών (τα επιχειρηματικά συμφέροντα είναι πολύ χοντρά, οι πρώτες ύλες στην υποσαχάρια αφρική είναι στρατηγικές και πολύτιμες!) αλλά και ένα φιλικό καθεστώς. Που συμπεριφέρεται όπως θα περίμενε κανείς: σαν ημιδικτατορία.

Κουρντίζοντας το ελατήριο, αυτό μπορεί να σπάσει· και να εκσφενδονιστεί στο μάτι εκείνου που το κουρντίζει. Κάπως έτσι χτες, εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων στο Bamako, ένα μέρος του στρατού στασίασε και έδεσε τον πρόεδρο Keita, τον πρωθ. Maiga, και κάμποσους υπουργούς και λοιπούς αξιωματούχους του μάλι. Εννοείται πως ακαριαία όλος ο πολιτισμένος (: δυτικός…) κόσμος καταδίκασε αμέσως τους στασιαστές, ζήτησε την άμεση απελευθέρωση των μαριονετών· πασπαλίζοντας τις δημοκρατικές του ευαισθησίες με λίγη σκόνη «διαλόγου». Ο βασιλιάς Macron, άμεσα θιγμένος, πέρα απ’ τις καταγγελίες, τηλεφώνησε αμέσως στις κεντρικές πολιτικές βιτρίνες των γειτονικών κρατών (νίγηρα, σενεγάλης, ακτής του ελεφαντοστού): ίσως χρειαστεί την στρατιωτική τους βοήθεια, για μια εισβολή / αποκατάσταση της «δημοκρατίας» στο μάλι…

Τι να πρωτοκάνει πια ένας βασιλιάς;

Ο ελευθερωτής της αφρικής (επιχείρηση Barkhane)

Τετάρτη 1 Ιούλη. Ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron μπορεί να έχει πελαγώσει κάπως στο λιβυκό πεδίο μάχης (φήμες τον θέλουν να έχει αποκηρύξει κι αυτός τον «τζενεράλ» – υποθέτουμε πως αυτός είναι ένας βασικός όρος για να βρει μια κάποια θέση στις όποιες «διαπραγματεύσεις»). Αλλά αυτά συμβαίνουν πάνω απ’ την έρημο. Κάτω απ’ την Σαχάρα λέει ότι τα πάει καλά.

Χτες πετάχτηκε μέχρι την πρωτεύουσα της μαυριτανίας, για να μιλήσει με τους «ηγέτες» της μπουρκίνα φάσο, του τσαντ, του μάλι, της μαυριτανίας και του νίγηρα, της μισής ζώνης του Sahel δηλαδή, όπου ο γαλλικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει σοβαρές και κρίσιμες μπίζνες. Απ’ την Nouakchott ο Macron ανακοίνωσε πως «όλα πάνε καλά» στον πόλεμο που κάνει κατά της τρομοκρατίας… Και ότι για να πάνε ακόμα καλύτερα οι αντιτρομοκρατικές στρατιές των 5 + του βασιλιά θα ενοποιηθούν διοικητικά· υπό γάλλο στρατηγό φυσικά.

Έντεκα φορές στις δέκα τέτοιες «διοικητικές ενοποιήσεις», κλασσικά αποικιακές, σημαίνουν μεταξύ άλλων ότι ο αποικιοκράτης (στην προκειμένη περίπτωση το Παρίσι) έχει απώλειες σε «δικούς του» που τις θεωρεί υπερβολικές· οπότε θέλει να στέλνει τους «άλλους» (τους αφρικάνους…) να σκοτώνονται, για να γλυτώνουν την φθορά οι λευκοί.

Παρά το «μια χαρά πάμε» του βασιλιά γαλλίας, πιο κοντά στην πραγματικότητα στο Sahel είναι μια ανακοίνωση του οηε και οργανώσεων ανθρωπιστικής βοήθειας, που δηλώνουν ότι τους τελευταίους μήνες έχουν οξυνθεί οι συγκρούσεις σ’ όλη την περιοχή. Με δεδομένη αυτήν την όξυνση είναι που ο Macron ψάχνει τρόπο για να έχει λιγότερα φέρετρα πίσω. Και ίσως τον βρήκε. (Θα φανεί).

Αλλά κάπου στη γύρα πρέπει να νοιώθει την ανάσα κάποιων ανταγωνιστών: της Μόσχας, του Πεκίνου…

(φωτογραφία: Να δείτε που τελικά ο μόνος υποστηρικτής του «τζενεράλ» θα απομείνει το ρημαδογκουβέρνο και ο ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλας…)

Το νούμερο 8 διήλθε….

Δευτέρα 10 Φλεβάρη. Προς στιγμήν (μια αιωνιότητα παρά κάτι…) φάνησε ότι ο γαλλο-τουρκικός πόλεμος θα ξεκινούσε για ένα οικόπεδο… Το (θαλάσσιο) οικόπεδο νο 8 της νότιας κύπρου. Όταν απ’ τη μια μεριά βρίσκεται ένα (κωλο)γεωτρύπανο, το Yavus, ό,τι στρατιωτική συνοδεία κι αν έχει, κι απ’ την άλλη κοτζάμ γαλλικό αεροπλανοφόρο, με την δική του συνοδεία, ε… Δεν το παίζεις και στο στοίχημα· δεν έχει ενδιαφέρον. Μια ανάποδη τιμονιά να κάνει ο καπετάνιος του δεύτερου, και το πρώτο θα βουλιάξει απ’ τα απόνερα…

Επενδύθηκαν πολλά στην πιθανότητα αυτής της αναμέτρησης. Εθνική κονσομασιόν: να συνηθίσει το πόπολο στην ιδέα ότι ο βασιλιάς γαλλίας και πάσης ευρώπης Macron είναι brother in arms. «Φίλος μας». Είναι τόσο «φίλος μας» ώστε (όπως το ελλαδιστάν κάνει πάντα) αν χρειαστεί τσοντάρει κανά λόχο εθελοντών καραβανάδων στην εκστρατεία κατοχής της υποσαχάριας αφρικής, στο Sahel, στο μάλι. Αρκεί ο βασιλιάς να ανταποδώσει λίγο με λιβύη, κεντρική Μεσόγειο, κλπ. (Η πατρίς στέλνει και στην έρημο του τοξικού πρόθυμους στο χακί· είναι κι αυτός φιλαράκι… Γενικά μιλώντας το εμπόριο κρεάτος, “εισαγωγαί – εξαγωγαί”, πάει καλά. Ανεβαίνει!…)

Έτσι είναι οι ιμπεριαλιστικές φιλίες (ή «λυκο»φιλίες, δεν κάνει διαφορά) – κι αλλοίμονο σ’ όποιον τις τρώει. Κι αν βάλει κανείς μπροστά του όλο τον χάρτη της ευρύτερης περιοχής, με την Μεσόγειο στη μέση κι όλα τα πέριξ σε ακτίνα ως (τουλάχιστον) την Μόσχα, το Λονδίνο, την Τεχεράνη και το Παρίσι, τότε ίσως καταλάβει ότι δεν ήταν το ταλαιπωρημένο απ’ το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι του αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle που «διήλθε» του οικοπέδου νο 8, αλλά το αντίθετο: το οικόπεδο νο 8 διήλθε (της πορείας) του γαλλικού πολεμικού διαμαντιού.

Διότι τι είναι ένα θαλάσσιο οικόπεδο και τι ένα πλωτό θηρίο; Ας μην μπερδεύονται οι θείες Λίτσες. «Διερχόμενοι», περαστικοί απ’ αυτή τη ζήση, είναι κατ’ αρχήν οι μωροφιλόδοξοι του εθνικού ιμπεριαλισμού (τους) – και ακόμα περισσότερο οι λακέδες και οι πιστοί τους.

Οι άλλοι είναι βιδωμένοι εδώ γύρω (και πιο πέρα) από παλιά…

Άλλος για μάλι;

Τετάρτη 15 Γενάρη. Δεν είναι μόνο το γαλλικό κράτος με το δάκτυλο στη σκανδάλη. Είναι και το γερμανικό: η στρατολόγηση έχει μπει στη δημόσια ζωή και εκεί. Για την υποσαχάρια αφρική υποτίθεται, όπου το αυθεντικό μαύρισμα εναλλάσσεται με «αμμόλουτρα»· και φέρετρα. Ποιός, όμως, είναι τόσο ανόητος; Μπες εσύ στο χακί, και μην σε νοιάζει· πάντα θα υπάρχει «περιπέτεια»…

Πολύς καιρός πέρασε από τότε που στη γερμανία υπήρχε ένα δυναμικό αντιπολεμικό (και αντιπυρηνικό, και… και…) κίνημα… Για να μπορεί τώρα η bundeswehr να μοστράρεται σαν καριέρα, και για να μπορεί να διαφημίζει τόσο δημόσια, ανοικτά και πρόστυχα ότι υπάρχουν νεαροί και νεαρές με «κλίση» στον μιλιταρισμό, πάει να πει ότι πολύς καιρός πέρασε…

Άλλοτε έλεγαν: «Κατατάξου! Η πατρίς σε χρειάζεται!». Πέρασε καιρός όμως, κι αυτά τα παλιά είναι αντιεμπορικά. Τώρα λένε:

Καθοδήγησε / ακολούθησε την κλίση σου…

Αγωνίσου / ακολούθησε την κλίση σου…

Τεχνολογία / ακολούθησε την κλίση σου…

Και το τελευταίο κτύπημα: τα video games στα καλύτερά τους! Σκοτώστε αληθινά!!

Είναι σαφές το πολιτικό νόημα σ’ όλη την ευρύτητά του;

(Στ. η μηχανή ευχαριστεί!)

Τρώγοντας έρχεται η όρεξη

Σάββατο 9 Νοέμβρη.Η «soft power» δεν είναι αρκετή αν η ευρώπη θέλει να γίνει αισθητή στην παγκόσμια σκηνή… Η ευρώπη πρέπει να μάθει τη γλώσσα της δύναμης… Απ’ την μια αυτό σημαίνει να κτίσουμε τα μούσκλια μας εκει που για καιρό βασιζόμασταν σε άλλους, για παράδειγμα στην ασφάλεια. Επίσης αυτό σημαίνει να ασκήσουμε την υπάρχουσα δύναμή μας με πιο στοχευμένο τρόπο στις περιοχές ευρωπαϊκών συμφερόντων…

Αυτά δήλωσε χτες η καινούργια πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής (και πρώην υπ.αμ. στο Bερολίνο) Ursula von der Leyen. Θα μπορούσε να θεωρηθεί ηχώ των δηλώσεων του Macron, βασιλιά γαλλίας (και πάσης ευρώπης), ότι το νατο είναι κλινικά νεκρό… Αν είναι έτσι δεν θα πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κληρονόμοι;

Κάποτε η στρατηγική φιλία Παρισιού – Βερολίνου είχε αναγγελθεί σαν η σπονδυλική στήλη του «ευρωστρατού»…. Αλλά όπως είναι γνωστό ποτέ των ποτών δεν πρόκειται το Παρίσι να βάλει τον στρατό του (μαζί με τα πυρηνικά του όπλα) υπό τις διαταγές άλλου πέραν των εκπροσώπων του γαλλικού κεφάλαιου και του γαλλικού ιμπεριαλισμού – αυστηρά. Το Βερολίνο κάτι διαθέτει ακόμα από στρατό· περιγράφεται σε χάλια κατάσταση απ’ την άποψη των υποδομών. Ισχύει πάντως ότι ποτέ δεν θα έβαζε αυτά τα μιλιταριστικά χάλια ή μη χάλια του υπό τις διαταγές γάλλων καραβανάδων· και γιατί να το έκανε άλλωστε;

Συνεπώς τα «μούσκλια της ευρώπης» που ονειρεύεται η κυρά von der Leyen μόνο σαν διακρατικές στρατιωτικές συμφωνίες μπορούν να υπάρξουν· εφόσον, φυσικά, είτε συμπίπτουν τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, είτε μπορούν να γίνουν κάποιες (και συγγνώμη για την έκφραση) «αλλαξοκωλιές».

Υπάρχει ωστόσο κι ένα επιπλέον ζήτημα. Η μόνη περιοχή του κόσμου (εκτός ευρώπης) που φαίνεται να προσφέρεται ακόμα για «ευρωπαϊκά μούσκλια» είναι η αφρική. Κι αυτό επειδή δεν είναι δίπλα στο Πεκίνο ή στη Μόσχα, δεν είναι ούτε κεντρική ασία ούτε μέση Ανατολή (όπου τα «ευρωπαϊκά μούσκλια» δεν χωράνε πια)· και επειδή τα ήδη υπάρχοντα «μούσκλια» στην αφρική (αμερικανικά, ρωσικά, κινέζικα) δεν έχουν αποκτήσει ακόμα καθολικό έλεγχο εδώ ή εκεί.

Αλλά στην αφρική, ειδικά στη ζώνη του Sahel, υπάρχουν ήδη αρκετά «γαλλικά μούσκλια» – με το «δικαίωμα της γαλλοφωνίας» (δηλαδή της ιστορικής γαλλικής αποικιοκρατίας…). Στο μάλι υπάρχουν ήδη (εκτός απ’ τα αμερικανικές και τις γαλλικές αρβύλες) και γερμανικές· με «αντιτρομοκρατική» αποστολή πάντα… Συνεπώς τι θα την κάνει την επιπλέον χακί ευρωβαρβατίλα που πεθύμησε η κυρά Leyen; Άγνωστο.

Η διάγνωση, πάντως, του βασιλιά γαλλίας και πάσης ευρώπης για τον κλινικό θάνατο του νατο, δεν άφησε αδιάφορη την Μόσχα. Υποψιαζόμαστε ότι ο κυρ Lavrov θα ήθελε να πει φωναχτά «στην κηδεία να μας φωνάξετε – θα στείλουμε και στεφάνι!». Αλλά επειδή είναι έμπειρος κρατήθηκε και δήλωσε μόνο τα εξής ειρωνικά:

… Δεν μπορώ να παρασυρθώ σε μια συζήτηση για την ιατρική πλευρά του θέματος. Αν ο Macron νοιώθει ότι η διάγνωση που έκανε είναι τόσο προφανής, έχει κάθε δικαίωμα να την κάνει δημόσια. Ξέρει το νατο καλύτερα από εμένα, αφού εκπροσωπεί ένα κράτος μέλος της συμμαχίας… Εμείς εξακολουθούμε να ελπίζουμε σε αμοιβαία επωφελείς σχέσεις με το νατο. Συνεπώς όταν συνέλθει θα είμαστε διαθέσιμοι…

Ναι, ακριβώς: όταν συνέλθει!… Αχ αυτοί οι ειρηνιστές!!! Πόσο χιουμορίστες γίνονται…

(φωτογραφία πάνω: Πριν ένα χρόνο, στα μέσα Νοέμβρη του 2018, η φράου von der Leyen, σαν υπ.αμ. του Βερολίνου, επιθεωρεί το «γερμανικό εκστρατευτικό σώμα» στο μάλι. Υπάρχει μια κάποια γελοιότητα στις πόζες· αλλά όταν η γελοιότητα κρατάει πολυβόλο καλύτερα να κρατάει κανείς το στόμα του κλειστό…

Κάτω: Επί τη ευκαιρία εγκαινιάζει κι ένα καινούργιο γερμανικό στρατόπεδο δίπλα, στο νίγηρα. Στόχος της «αντιτρομοκρατίας» στη ζώνη του Sahel είναι το απελευθερωτικό κίνημα των Tuareg, που αμφισβητεί την εκμετάλλευση των πρώτων υλών της περιοχής απ’ τα γαλλικά αφεντικά…

Φυσικά υπάρχει και κάτι σαν «isis» – αυτό φυτεύεται εντέχνως παντού και όσο πρέπει…)

Ο παλιάτσος…

Κυριακή 20 Οκτώβρη. Μήπως η ιμπεριαλιστική πολιτική του βασιλιά Macron είναι αλλοπρόσαλλη; Η ασταμάτητη μηχανή μπορεί να αναρωτηθεί το ίδιο μ’ άλλον τρόπο. Μήπως η ιμπεριαλιστική πολιτική κάθε κράτους που παρακμάζει είναι υποχρεωτικά αλλοπρόσαλλη; Ο γαλλικός στρατός έχει εγκατασταθεί στη ζώνη του Sahel «αντιτρομοκρατικώ δικαίω» υποτίθεται· στην πράξη για να προστατεύει διάφορες γαλλικές «επενδύσεις» εκμετάλλευσης / κλοπής πρώτων υλών. Εκεί, όμως, η «πολιτική της ατσάλινης φτέρνας» είναι σχετικά εύκολη, μιας και οι όποιες τοπικές ένοπλες αντιστάσεις βαφτίζονται συλλήβδην «τρομοκρατία»… σ’ ένα μέρος του κόσμου στο οποίο κανείς πρωτοκοσμικός δεν ρίχνει ούτε μισή ματιά. Όμως όταν τα πράγματα (σε σχέση με τους ανταγωνιστές) ζορίζουν, τότε…

Τότε αρχίζει να διαφημίζεται σαν πηγή έμπνευσης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής το «ένστικτο» των πολιτικών βιτρινών… Καταλαβαίνετε… Είναι η ιστορική φάση όπου τα ζόρια της όξυνσης του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού ξυπνάνε μέσα τους το ζώο…

(φωτογραφία: Στην επιθεώρηση του γαλλικού κατοχικού στρατού στο Μάλι δεν υπάρχουν γερμανοί να σκοτίζουν τον βασιλιά…. Ούτε άγγλοι…

Μήπως υπάρχουν κρυμμένοι στην έρημο σκουρόχρωμοι Ροβεσπιέροι; Ή Σαλαχαντίν;)

Way of death…

Παρασκευή 13 Σεπτέμβρη. Αν υπάρχει “ευρωπαϊκός τρόπος ζωής”, διακριτός (ας πούμε) απ’ τον “αμερικανικό τρόπο ζωής”, αυτός περιορίζεται όλος κι όλος στη φαντασίωση της ύπαρξής του….

Να, ας πούμε, ο “γαλλικός τρόπος ζωής”. Πας να πάρεις το λεωφορείο και υπόκεισαι στην προπαγάνδα του ιμπεριαλισμού του κράτους σου. Πολιτισμένα πράγματα. Τουλάχιστον (αυτός ο ιμπεριαλισμός) δεν κάνει έμφυλες διακρίσεις. Λίγο είναι;

Κατατάχτηκα για να ξεφύγω απ’ τον σωρό, Lucie, εύελπις, γαλλία. Θα παρατηρήσει βέβαια το τμήμα ερευνών της ορθότητας: χμμμ… Η Lucie ξεφεύγει απ’ τον σωρό “μπαίνοντας στη γραμμή”, αλλά ο Romain (χθεσινή παρουσίαση) φοράει τις αρβύλες για να βασίζονται πάνω του…. Δεν είναι αυτό καραμπινάτος σεξισμός;

Μην βιάζεσθε! Θα μπορούσαν οι λεζάντες να είναι και ανάποδα. Άλλωστε η διοίκηση Macron κατάργησε τις λέξεις «πατέρας» και «μητέρα» στις ληξιαρχικές πράξεις, αντικαθιστώντας τες με «γονιός 1» και «γονιός 2». Οπότε έχει περάσει τις αντισεξιστικές εξετάσεις του ενσωματωμένου Θεάματος…

Η κάθε Lucie και ο κάθε Romain ανήκουν λοιπόν, ανάλογα, στις κατηγορίες «νεκρός 1» και «νεκρός 2». Αλλά η δουλειά τους είναι να απωθούν αυτό το «τέλος», να απωθούν τέτοιες ληξιαρχικές πράξεις για πάρτη τους, σκοτώνοντας τους Άλλους. Για τους οποίους Άλλους (εκεί, στην υποσαχάρια Αφρική για παράδειγμα) δεν υπάρχει ζήτημα. Ειδικά αν σαν νεκροί κάνουν σωρούς, που πάνω τους βασίζεται ο γαλλικός (και όχι μόνο…) καπιταλισμός.

Ways of death…

Επιχείρηση Sahel

Πέμπτη 12 Σεπτέμβρη. Εν τω μεταξύ, το γαλλικό κράτος/ κεφάλαιο στρατολογεί ανοικτά “για τις αποικίες”…

Βασίζονται πάνω μου. Κι αυτό έχει την πιο μεγάλη σημασία από κάθε τι. Romain, δεκανέας, Μάλι.

«Η πατρίδα σε χρειάζεται»: ανθρώπινο κρέας στον ορίζοντά της… Κι αυτό έχει την πιο μεγάλη σημασία από κάθε τι…