Month: November 2018

Ούτε γι’ αστείο!

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Πολύ θα θέλαμε να ειρωνευτούμε το “νέο γαμήλιο συμβόλαιο” μεταξύ του ελληνικού κράτους και του ντόπιου παπαδαριού, το οποίο θα πουληθεί σαν “ένα βήμα για τον χωρισμό τους”. Όμως δεν σηκώνει. Όχι μόνο επειδή πρόκειται για απάτη· οι ροζ αποδείχθηκαν υπερκατάλληλοι για τέτοιες και αλλού. Αλλά επειδή δίνει στο παπαδαριό τα πάντα όλα (όσα θα ήθελε). Με φανερό αντάλλαγμα το να εμφανίσει το ελληνικό κράτος μια εικονική μείωση των δημοσίων υπαλλήλων του. (Όσο για τα κρυφά ανταλλάγματα; Ε, εκλογές έρχονται, μια καλή παπαδοκουβέντα θα πιάσει τον τόπο της…)

Σ’ ότι αφορά την μισθοδοσία όλης της παπαδοϊεραρχίας, η απάτη βγάζει μάτι. Θα σταματήσουν να πληρώνονται σαν δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά θα πληρώνονται πάλι απ’ το κράτος με την “μορφή επιδότησης”. Η οποία (για να δείτε “πόσο μαλάκες σας θεωρούμε…”) θα αναπροσαρμόζεται ανάλογα με τις μισθολογικές μεταβολές του ελληνικού δημοσίου. Μην χαθεί και καμιά (μελλοντική) αύξηση… (Τα “τυχερά” θα συνεχίσουν να ρέουν, “μαύρα” εννοείται…)

Ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες αυτής της “αλλαγής μοντέλου οικονομικών σχέσεων”: μιας και το παπαδαριό ήταν δημόσιοι υπάλληλοι, ίσχυε και γι’ αυτούς ο (καταραμένος, “μνημονιακός”) περιορισμός 5 αποχωρήσεις – 1 πρόσληψη όπως σ’ όλον τον δημόσιο τομέα. Αν πήγαινε έτσι θα γονάτιζαν οι ψυχοβοσκοί, αριθμητικά, σαν κλάδος! Για να αποφύγει την αποψίλωση η εκκλησία συνέχισε μεν να κάνει προσλήψεις, αλλά οι καινούργιοι, αν ξεπερνούσαν το 1 προς 5, δεν πληρώνονταν απ’ το ελληνικό κράτος. Την έβγαζαν μόνο απ’ τα “τυχερά”, με νηστεία και προσευχή – αν δεν έκαναν και τίποτ’ άλλο παράλληλα. Τώρα όμως όλοι αυτοί θα αποκατασταθούν, καθότι έχουν ουσιαστικά αόρατες μεν για τα δημόσια ταμεία αλλά “οργανικές θέσεις”: θα συνυπολογιστούν στην (κουκουλωμένη μισθοδοσία, δηλαδή) “επιδότηση”…

Τα ελεεινά είναι άλλα όμως. Στα άρθρα από νο 9 ως νο 13. Φτιάχνεται ένα ακόμα μαγαζί “αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας”, στο οποίο θα ενταχτούν οι αμφισβητούμενες μεταξύ ελληνικού δημοσίου και εκκλησίας της ελλάδας περιουσίες. Αυτό το μαγαζί θα “αξιοποιήσει” αυτές τις “αμφισβητούμενες” και τα έσοδα θα τα μοιράζονται ελληνικό κράτος και παπαδαριό.

Τι σόι όμως είναι οι “αμφισβητούμενες” περιουσίες; Δεν πρόκειται για ακίνητα των οποίων την (εκκλησιαστική) ιδιοκτησία αμφισβητεί το ελληνικό κράτος… Πρόκειται για το ανάποδο. Δημόσια γη ή ακίνητα που θέλει να φάει το παπαδαριό ανεμίζοντας κάτι “χρυσόβουλα” και ποιος ξέρει τι άλλες καλλιγραφίες φτιάχνει στις γιάφκες της η εκκλησιαστική γραφειοκρατία / εξουσία. Την υπόθεση με την Βισθωνίδα και το Βατοπέδι την θυμάστε; Την υπόθεση με μια εκκλησία της Λαμίας που δήλωνε ότι είναι δικό της το μισό Περιστέρι και η μισή Πετρούπολη την θυμάστε;

Οι “αμφισβητούμενες περιουσίες” μεταξύ παπαδαριού και δημόσιου θα έπρεπε να καταλήξουν σε κλωτσιές στο παπαδαριό! Αντί γι’ αυτό, με το deal που έκανε ο τενεκεδένιος, θα αρκεί η παπαδοαμφισβήτηση εδώ ή εκεί (χωρίς καν τις μακρόχρονες δικαστικές διαδικασίες) για να μπαίνει η μία ή άλλη «αμφισβητούμενη περιουσία» σε συνδιαχείριση. Έτσι, αντί το ντόπιο παπαδαριό να μαζεύει κλωτσιές θα βγάζει λεφτά· καθόλου αμφισβητούμενα.

Είναι, μετά απ’ αυτά, να μην θεωρούν οι ποιμένες τον τενεκεδένιο δικό τους «άνθρωπο»;

(Δεν ξέρουμε αν ο τενεκεδένιος μπορεί να κλέψει την θέση του ψεκασμένου στο στάβλο του ελληνοχριστιανικού isis. Έχει ορισμένα προσόντα βέβαια, αλλά είναι και οι νεανικές τρέλες, για τις οποίες δεν έχει ζητήσει ακόμα συγχώρεση. Ίσως βολικό θα ήταν – και ο ωφελιμισμός ποτέ δεν έλειψε απ’ αυτό το παμπάλαιο μαγαζί που λέγεται χριστιανισμός – να μοιράζονται με τον ψεκασμένο το ίδιο παχνί· άντε, κλωτσώντας πότε πότε ο ένας τον άλλον…).

(φωτογραφία: ενώ ο δεξιά, που έχει μια ρημαδοκυβέρνηση, κοιτάει το μέλλον, ο αριστερά, που έχει ένα καλό πακέτο εξουσίας, κοιτάει το τραπέζι. Εκεί είναι απλωμένο το ταμπλώ της monopoly…)

Ιδανικοί σύμμαχοι 1

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Είναι, μεν, κάπως παλιό, αλλά ταυτόχρονα είναι διαρκούς σημασίας. Στις 25 του περασμένου Ιούλη η βουλή της αιγύπτου (δηλαδή οι μαριονέτες του δικτάτορα χασάπη Sisi) ψήφισε τον νόμο υπ. αριθμόν 161 που δίνει στον στρατηγό Sisi την απόλυτη εξουσία να παρέχει ειδικά προνόμια στους καραβανάδες του. Συμπεριλαμβανόμενης της πλήρους ασυλίας έναντι της παραπομπής τους σε δίκες για εγκλήματα που έχουν κάνει. Σύμφωνα με το νόμο ο Sisi θα μπορεί να αποδίδει στους καραβανάδες που θέλει το status υπουργών (σε ότι αφορά μισθούς και συντάξεις…), με όλες τις επιπλέον ασυλίες και τα πλεονεκτήματα (δηλαδή την ασυλία) διπλωματικών υπαλλήλων όταν ταξιδεύουν εκτός αιγύπτου. Έτσι ώστε να μην κινδυνεύουν να συλληφθούν ούτε εκεί.

Σ’ αυτήν την εντυπωσιακή «κοινοβουλευτική απόφαση» νομιμοποιείται η χούντα, μέσω της παραγραφής των εγκλημάτων της ως ένα χρονικό σημείο. Ο νόμος 161 προβλέπει πως οι καραβανάδες απαλλάσσονται αυτόματα για οποιοδήποτε έγκλημα έχουν κατηγορηθεί ή θα κατηγορηθούν μελλοντικά ότι διέπραξαν μεταξύ 19 Φλεβάρη του 2011 (είχε ξεσπάσει ήδη η επανάσταση της 25ης Γενάρη) και 23 Γενάρη του 2012, καθώς και μεταξύ 3 Ιούνη του 2013 (η μέρα του πραξικοπήματος που έφερε τον Sisi στην εξουσια) και 1 Γενάρη του 2016.

Τι εγκλήματα έχει κατηγορηθεί ότι έκανε ο αιγυπτιακός στρατός σ’ αυτές τις περιόδους; Πολλά. Τα βίαια τεστ παρθενίας σε γυναίκες διαδηλώτριες που έδεναν οι μπάτσοι στην πλατεία Tahrir· την φονική καταστολή διαδηλωτών στο Maspero· τον ξυλοδαρμό και την δολοφονία διαδηλωτών στις συγκρούσεις έξω απ’ το υπουργείο εξωτερικών και στην οδό Mohamed Mahmoud· και την σφαγή τουλάχιστον 1000 αντιχουντικών διαδηλωτών μέσα σε λίγες ώρες στις 30 Ιούνη του 2013 στα sit-ins στις πλατείες Rabba al-Adawiya και Nahda.

Δε νομίζετε ότι μαζί με το ρατσιστικό απαρτχάιντ καθεστώς του Τελ Αβίβ και τις πάντα φονικές / ιμπεριαλιστικές ηπα, αυτή η χούντα αποδεικνύει διαρκώς ότι συμπληρώνει ΕΠΑΞΙΑ την ιδανική τριπλέτα συμμάχων του ελλαδιστάν;

Ή μήπως φτάνει στα ρουθούνια σας η μυρωδιά του αίματος των Άλλων και η υποψία πως με τέτοιους συμμάχους το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο βρίσκεται – προσπαθώντας να σύρει μαζί του και όλους εμάς, τους υποτελείς – ως τα γόνατα μέσα στο ιμπεριαλιστικό έγκλημα – με προοπτικές “και σ’ ανώτερα”;

(φωτογραφία: η αφίσα είναι του περασμένου Μάρτη· και όσα έχουμε πει ισχύουν!)

Ιδανικοί σύμμαχοι 2

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Έχει γίνει πια τόσο αυτονόητος ο συνεταιρισμός αυτής της συμμορίας, ώστε να μπορεί να περιγράφεται με το πιο αθώο ύφος του κόσμου. Να, για παράδειγμα:

Στον απόηχο των απειλών της τουρκίας για το αιγαίο (…) και την κύπρο (…) ο κύπριος υπουργός εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης θα γίνει σήμερα δεκτός στο state department από τον αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο, σε μια κρίσιμη συγκυρία…

Επίσης, τον επόμενο μήνα είναι προγραμματισμένη συνάντηση ηπα – ελλάδας στην Ουάσιγκτον, με αντικείμενο την στρατηγική σχέση των δύο χωρών, και ενώ έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για τη διεύρυνση της τριμερούς συνεργασίας ελλάδας, κύπρου, ισραήλ, με την προσθήκη και της αμερικής. Η δημιουργία αυτού του τετραμερούς σχήματος θα έχει πολλαπλά οφέλη για τους ίδιους τους συμμετέχοντες, συμπεριλαμβανόμενων και των ηπα…

… Η αμερικανική κυβέρνηση ήδη επεξεργάζεται την προοπτική μιας τετραμερούς συνάντησης ηπα – ελλάδας – ισραήλ – κύπρου. Αυτή θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί στο επίπεδο των υπουργών εξωτερικών, όπου η ιδιαιτερότητα της παρουσίας δύο πρωθυπουργών – Τσίπρας, Νετανιάχου – στην ηγεσία των υπουργείων εξωτερικών των χωρών τους «διευκολύνει»…. Είναι εφικτό και ωφέλιμο για όλους στις ετήσιες τριμερείς συναντήσεις των ηγετών ελλάδας, κύπρου και ισραήλ να εκπροσωπείται και η αμερική….

Αυτά είναι «δημοσιογραφικές απόψεις» απ’ την χθεσινή καθεστωτική «καθημερινή». Και δεν θα έπρεπε να τους δίνει κανείς μεγαλύτερη σημασία, αφού είναι ένα κράμα «εθνικών ελπίδων» και γνωστών ιμπεριαλιστικών κινήσεων, ελληνικών, αμερικανικών, ισραηλινών. (Για κάποιο λόγο που μας διαφεύγει έχει παραλειφθεί η χούντα του Καΐρου).

Ωστόσο, ακόμα και μέσα από δημοσιογραφικές κοινοτοπίες, «ζυμώνεται» η «φυσιολογικότητα» του εγκληματικού συνεταιρισμού που αποτελεί την εξωτερική πολιτική της «εθνικής γραμμής».

Ένας αληθινός σουλτάνος

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Αν το ελλαδιστάν θέλει να κάνει τον Erdogan να σκάσει απ’ το κακό του, έχει πλέον μια ευκαιρία με τέσσερα γράμματα: Ομάν!!

Τι μπορεί να προσφέρει το ομάν στη διψασμένη για αιμοβόρους συμμάχους Αθήνα; Κατ’ αρχήν μόλις πρόσφατα το Λονδίνο δήλωσε ότι θα φτιάξει εκεί βάση. Άρα ανοίγει τον δρόμο. Αμέσως μετά (πριν λίγες ημέρες δηλαδή) ο σύμμαχος Netanyahou, τσουπ-τσουπ, έκανε κι αυτός την πρώτη του επίσκεψη στην πρωτεύουσα Muscat, αν και δεν υπάρχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο κράτων… (Αφού είναι εκεί οι δημιουργοί του ισραηλινού κράτους, γιατί να μην είναι και το ίδιο;). Είναι κι αυτό ένα συν.

Εν τέλει, μπορεί να θέλει να αγοράσει το ομανέζικο παλάτι τίποτα χιλιάδες (οβίδες), αν έχουν ξεμείνει ακόμα στις ελληνικές αποθήκες: πάρε οβίδες κι άστες, κι αν θυμώσεις πιάστες – που λέει μια ελληνική παροιμία…

Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό: το αφεντικό του ομάν δεν είναι σεΐχης ή εμίρης όπως αλλού στις πετροχούντες της περιοχής. Είναι σουλτάνος! Είναι ο σουλτάνος Qaboos bin Said al Said, και είναι ο απόλυτος κι ακλόνητος μονάρχης του ομάν απ’ το 1970. Είναι ο μοναδικός σουλτάνος (κάποτε το σουλτανάτο του ομάν είχε μεγάλη επιρροή, μέχρι κι εκεί που τώρα είναι το πακιστάν…) που υπάρχει πλέον· και κανείς έτερος πλην αυτού.

Ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ πρέπει να φτάσει οπωσδήποτε ως τον ινδικό· αλλιώς θα είναι λειψός. Κι αν οριστικοποιηθούν τα προβλήματα με τον τοξικό (ο «ψευτο»σουλτάνος Erdogan το δουλεύει το πράγμα…) θα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική.

Ομάν και queue καμήλας (αντί για ξερό ψωμί)!!! Που λέει ο λόγος.

(φωτογραφία: ο σουλτάνος κάνει ξενάγηση στον Netanyahu…)

Σιγά μην τον άφηναν

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Στην πρώτη γραμμή; Στόχος. Στην πρώτη γραμμή και γνωστός (διεθνώς, έστω σαν εικόνα); Δέκα φορές στόχος. Οι ελεύθεροι σκοπευτές / δολοφόνοι του ισραηλινού στρατού μπορεί να έκαναν διαγωνισμό μεταξύ τους για το ποιος θα σκοτώσει τον Abu Amr – για το ποιος θα πάρει την τιμητική άδεια….

Δεν τον σκότωσαν χτες. Τις σφαίρες τις έφαγε στα πόδια, αλλά αυτό δεν οφείλεται στην «καλωσύνη» του στρατού των χασάπηδων. Ο «νικητής» που αστόχησε θα πήρε, ίσως, την μισή άδεια – βραβείο.

Μπορεί να τα καταφέρει, αυτός ή κάποιος όμοιός του, την επόμενη φορά. Ίσως με κάποιον άλλον. Ίσως με κάποιαν άλλη. Ίσως με κάποιον σε αναπηρικό καρότσι. Ίσως με κάποια νοσοκόμα. Ίσως με κάποιον πιτσιρικά.

Όσο έχουν το ελεύθερο να σκοτώνουν αυτό ακριβώς θα κάνουν. Κι αυτό το ελεύθερο το έχουν ήδη για πολύ καιρό ως τώρα.

Πυρετός κυρώσεων 1

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Είναι αλήθεια ότι το ψόφιο κουνάβι είχε απειλήσει πριν λίγους μήνες ότι θα επιβάλει τόσο σκληρή τιμωρία στην Τεχεράνη (στην πραγματικότητα: στους πετροπελάτες της) ώστε να μηδενιστούν οι εξαγωγές πετρελαίου (!!) Όμως αυτή η απειλή συνδεόταν άμεσα με την δυνατότητα της πετροχούντας του Ριάντ να αυξήσει την δική της παραγωγή ώστε να υπάρξει εναλλακτική λύση (για τους πελάτες της Τεχεράνης).

Ένας τέτοιος λογαριασμός ήταν εκτός πραγματικότητας. Πρώτον επειδή το Ριάντ δεν μπορούσε να αυξήσει τόσο την παραγωγή του. Και δεύτερον επειδή για μια σειρά πελάτες της Τεχεράνης (ας πούμε την ινδία) το ιρανικό πετρέλαιο έχει μικρότερα κόστη μεταφοράς σε σχέση με το σαουδαραβικό. Επιπλέον το Πεκίνο, η Άγκυρα και η Σεούλ, εκτός απ’ το κόστος, απέρριπταν τους αμερικανικούς εκβιασμούς.

Αλλά οι “εξαιρέσεις” που παραχώρησε η Ουάσιγκτον σε 8 κράτη (μεταξύ των οποίων και το ελλαδιστάν), που τους επιτρέπουν να εισάγουν ιρανικό πετρέλαιο, είναι αφενός για μικρότερες ποσότητες (απ’ ότι ως χτες) και δεύτερον για ένα εξάμηνο. Υποθέτουμε ότι η αυστηρή υπερδύναμη θέλει να (παριστάνει ότι) ελέγχει το παγκόσμιο εμπόριο πετρελαίου.

Αυτές οι εξαιρέσεις δίνουν το περιθώριο στο ιρανικό καθεστώς να πανηγυρίζει ότι “οι ηπα ηττήθηκαν” (επειδή δεν επέβαλαν καθολική απαγόρευση). Αλλά τέτοια κορδώματα είναι περισσότερο ενέσεις ηθικού για εσωτερική κατανάλωση παρά η ακριβής πραγματικότητα. Με δεδομένο ότι οι εξαγωγές πετρελαίου (και φυσικού αερίου) αντιστοιχούν στο 80% των εσόδων της Τεχεράνης από εξαγωγές, το να πέσουν απ’ τα 2.125.000 βαρέλια την ημέρα (ο μέσος όρος εξαγωγών το 2017) στα 1.000.000 βαρέλια απο εδώ και στο εξής, θα σημαίνει ετήσια μείωση εσόδων γύρω στα 30 δισεκατομύρια δολάρια (ανάλογα με την τιμή). Είναι ένα ποσό που θα λείψει απ’ το ιρανικό καθεστώς, χωρίς καμμία αμφιβολία.

Ωστόσο, επειδή μιλάμε για σύγκρουση μεταξύ μπλοκ κρατών, και επειδή η Τεχεράνη δεν είναι πλέον “μόνη της”, θα δοκιμαστούν (with a little help from friends…) διάφορα κόλπα – ας τα ονομάσουμε «λαθρεμπόριο», με την τυπική και όχι την ηθική έννοια της λέξης. Ένα απ’ τα κλειδιά της αμερικανικής τιμωρίας είναι το κατά πόσον μπορεί όντως να ελέγχει τις ποσότητες πετρελαίου που θα εξάγονται, όταν οι πληρωμές δεν θα γίνονται σε δολάρια ή μέσω του swift…

Κι εκεί είναι που οι εξελίξεις τρέχουν γρηγορότερα απ’ τις αμερικανικές κυρώσεις. Εφόσον Μόσχα και Πεκίνο έχουν σε λειτουργία «κλώνους» του swift που δεν ελέγχονται απ’ την Ουάσιγκτον, κι εφόσον η ε.ε. έχει αποφασίσει να κάνει κάτι αντίστοιχο, το πιθανότερο είναι ότι οι πωλήσεις του ιρανικού πετρελαίου θα πέσουν μεν, όχι όμως στο δραματικό βαθμό που θα ήθελε η Ουάσιγκτον.

Γίνεται, σ’ αυτήν την ιστορική στιγμή, ένα είδος οικονομικού ανταρτοπολέμου – απέναντι στην Ουάσιγκτον…

Πυρετός κυρώσεων 2

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Επειδή (προφανώς) οι αξιωματούχοι του αμερικανικού ιμπεριαλισμού καταλαβαίνουν ότι το να επαναφέρουν μονομερώς σε ισχύ τις προ συμφωνίας του 2015 “κυρώσεις” κατά της Τεχεράνης δεν θα είχε πια σπουδαία αποτελέσματα (επειδή τώρα είναι αρκετοί και αρκετά ισχυροί εκείνοι που δεν πρόκειται να υπακούσουν), έβαλαν και “καπάκι”. Τριακόσιες (300) επιπλέον ποινές σε “οντότητες” του ναυτιλιακού, πετρελαϊκού, ασφαλιστικού και τραπεζικού τομέα του ιρανικού καπιταλισμού.

Αυτή η εκτόξευση και η ρητορική που την συνοδεύει προδίδει κάτι σαν “ιερή λύσσα” εκ μέρους της Ουάσιγκτον· “ιερή λύσσα” που δεν προέρχεται απλά απ’ την αυξανόμενη επιρροή (στη μέση Ανατολή) της Τεχεράνης. Για την ακρίβεια αυτή η εκθετική εκτόξευση ποινών οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις διεθνείς συμμαχίες του ιρανικού καθεστώτος (με Μόσχα, Πεκίνο, Άγκυρα, Ντόχα). Συνεπώς η “ιερή λύσσα” της στοχοποίησης της Τεχεράνης είναι έμμεση αλλά σαφής παραδοχή της αμερικανικής αδυναμίας να την στριμώξει αποτελεσματικά.

Αν στην Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι η Τεχεράνη είναι “ο αδύνατος κρίκος” στην τωρινή σύνθεση του ευρασιατικού μπλοκ κάνουν λάθος. Η αποτυχία του αμερικανικού σχεδιασμού στη συρία και στο ιράκ θα έπρεπε να τους το έχει δείξει…

Η αποτυχία φωτίζεται απ’ αυτήν την ιδιοτελή ανισορροπία: τρελές κυρώσεις στο ιρανικό καθεστώς· τουμπεκί ψιλοκομμένο απέναντι στο σαουδαραβικό, ακόμα και με ένα Khashoggi σε φέτες: όταν ένα ιμπεριαλιστικό κράτος πουλάει ύμνους σε ανώτερες αξίες και αναγκάζεται σε τόσο χοντροκομένη διαχείριση, «κτυπάει στο μάτι» – σ’ όλον τον πλανήτη. Το «ή μαζί μας ή εναντίον μας» ακούγεται πια από θέση αδυναμίας. Όχι επειδή υπάρχουν κράτη φίλοι του δίκαιου. Καθόλου! Αλλά επειδή όταν πέφτουν οι μάσκες της δύναμης (μέσα απ’ την χοντροκομμένη ιδιοτέλεια), όταν καταρρέουν τα καλοπροβεβλημένα επί δεκαετίες προσχήματα, ο βασιλιάς έχει κατεβάσει τα βρακιά του.

Πυρετός στην άμμο

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Μοιάζει fiction, αλλά υπάρχουν ήδη μερικά στοιχεία του. Όπως, για παράδειγμα, η εισβολή του Ριάντ και του Ντουμπάι στην υεμένη – ενός ενδοαραβικός πόλεμος, που πριν μερικά χρόνια θα ήταν αδιανόητος.

Και να το σουρρεαλιστικό του ενδεχόμενου: ένας διευρυμένος ενδο-αραβικός πόλεμος, με συμμετοχή όλων των σειχάτων, εμιράτων, βασιλείων, χουντών, ό,τι σκατά έχει εγκαθιδρυθεί στην περιοχή τέλος πάντων. Η υλική βάση σε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν η μειούμενη “στρατηγική αξία” των πετρελαίων, άρα η ανάγκη για έλεγχο ή καταστροφή πετρελαιοπήγαδων. Η ιδεολογική βάση θα μπορούσε να είναι ο έλεγχος στους μουσουλμανικούς “ιερούς τόπους”, στη Μέκκα και στη Μεδίνα. (Κρυφοί guest stars; Μαντέψτε…)

Μοιάζει πράγματι απίθανο. Αλλά μπορεί να πετύχει κανείς, εδώ ή εκεί, δημαγωγούς να υποστηρίζουν πως αυτό που απέτυχε βορειότερα (στη συρία και στο ιράκ) ίσως ξαναδοκιμαστεί νοτιότερα (στην αραβικη χερσόνησο): η “δημιουργική διάλυση”.

Έτσι κι αλλιώς όμως, η περιοχή, κάτω απ’ το βάρος της εξελισσόμενης αλλαγής Ενεργειακού Παραδείγματος του καπιταλιστικού βορρά και σε αναζήτηση “νέας χρησιμότητας”, έχει αρκετά στοιχεία για να γίνει βαλκάνια των αρχών του 20ου αιώνα.

Ο τοξικός μπορεί να αποδειχθεί πιο χασάπης απ’ ότι ως τώρα· κι ως τώρα δεν είναι καθόλου “λίγος” σ’ αυτή τη δουλειά…

Δημαγωγική υποθερμία

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Ενώ η αμερικανική “παιδαγωγική μέθοδος” παροξύνεται σε ότι αφορά το ιράν, στην άλλη άκρη της γραμμής αντιπαράθεσης, στη βορειοανατολική ασία / κορεατική χερσόνησο, οι εξελίξεις δεν αξιώνονται ιδιαίτερης προσοχής.

Και όμως, είναι ενδιαφέρουσες. Στα τέλη του περασμένου Οκτώβρη, στην Ουάσιγκτον, ο νοτιοκορεάτης υπ.αμ. Jeong Kyeonf-doo και ο αμερικάνος James Mattis («τρελός σκύλος») υπέγραψαν κάτι σα «νέα αμυντική συμφωνία» μεταξύ Σεούλ και Ουάσιγκτον, που αφορά ζητήματα κρίσιμα για το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Η συμφωνία υπογράφτηκε μια μόλις μέρα μετά την εγκαθίδρυση ζώνης «απαγόρευσης πτήσεων» πάνω απ’ την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη / σύνορο των δύο κορεών αλλά και την κοντινή θάλασσα και απ’ τις δυό μεριές της χερσονήσου, όπως είχε αποφασιστεί στην τελευταία συνάντηση Moon – Kim στην Πγιονγκγιάνγκ. Ήταν ένα σημείο της συμφωνίας μεταξύ των δύο κορεατικών αφεντικών που είχε στόχο τις ηπα· πράγμα που προκάλεσε έντονο εκνευρισμό στη νοτιοκορεατική (φιλοαμερικανική) αντιπολίτευση – εκτός, φυσικά, απ’ τις ηπα.

Τα καινούργια «alliance guiding principles» επιτρέπουν μεν την συνέχιση της στρατοπέδευσης 28.500 αμερικάνων πεζοναυτών σε χερσαίες βάσεις στη νότια κορέα· αλλά προβλέπουν την αλλαγή διοίκησης του νοτιοκορεατικού στρατού σε περίπτωση πολέμου: δεν θα είναι αμερικάνος ο διοικητής όπως ως τώρα εδώ και δεκαετίες, αλλά νοτιοκρεάτης· με αμερικάνο υποδιοικητή. Παρότι δεν υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα γι’ αυτήν την «εθνική στρατιωτική απελευθέρωση» της Σεούλ απ’ την Ουάσιγκτον, το γεγονός ότι ο «τρελός σκύλος» υπέγραψε ότι αυτή κάποια στιγμή θα γίνει ενισχύει τον Moon, στο να προσπαθήσει να την επιταχύνει όποτε θεωρήσει ότι μπορεί. Στην ίδια συμφωνία προβλέπεται η ακύρωση των κοινών αεροπορικών ασκήσεων του ερχόμενου Δεκέμβρη (με όνομα “Vigilant Ace”) – πράγμα που σημαίνει πως πρακτικά η στρατιωτική συμμαχία που επιβεβαίωθηκε τις προάλλες βρίσκεται υπό την (δυσάρεστη για τις ηπα, πλην αναπόφευκτη με τους τωρινούς συσχετισμούς) “ομηρία” των ειρηνευτικών συζητήσεων Moon – Kim.

Αυτό είναι πλέον γεγονός.

Κορεατική χερσόνησος

Τρίτη 6 Νοέμβρη. Ο Moon υπέγραψε αυτή τη συμφωνία που φαίνεται να διαιωνίζει τις αμερικανικές βάσεις στη νότια κορέα για την επόμενη 50ετία, για δύο λόγους. Πρώτον επειδή πέτυχε να μειώσει αισθητά και άμεσα τις δραστηριότητές τους. Και δεύτερον επειδή, προκειμένου να προχωρήσει την τακτική του (τακτική συνολικά του μπλοκ του Βλαδιβοστόκ) χωρίς τις ηπα, χρειαζόταν κάτι για να φρενάρει την δεξιά, φιλοαμερικανική αντιπολίτευση στο εσωτερικό της νότιας κορέας. Αυτή η δεξιά συντηρητική αντιπολίτευση, ενισχυμένη φανερά ή κρυφά απ’ την Ουάσιγκτον, μπορεί να τον υπονομεύσει· συνεπώς ο Moon χρειαζόταν κάτι για να στομώσει τους κυνόδοντές της. (Αυτή η αντιπολίτευση έτεινε να τον χαρακτηρίσει σχεδόν προδότη, που «θέλει να ξεφορτωθεί τις ηπα και παραδίδει τον νότο στον βορρά»).

Διάφοροι συντηρητικοί της αντιπολίτευσης κατηγορούν τον Moon ακόμα και μετά την υπογραφή της συμφωνίας, υποστηρίζοντας ότι επιτρέπει την μελλοντική μείωση ή και αποχώρηση του αμερικανικού στρατού. Μπορεί να έχουν δίκιο, αλλά προς το παρόν διατυπώνουν μελλοντολογικές εικασίες, που ελάχιστα επηρεάζουν την τακτική των Moon – Kim.

Ποια είναι αυτή; Η ακόμα πιο έντονη και πρακτική «συνεργασία» των δύο κορεών ερήμην της Ουάσιγκτον. Η εγκαθίδρυση της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ήταν ένα πρώτο, ηχηρό βήμα. Είναι εύλογο ότι κανείς απ’ τους δύο, και επίσης ούτε η Μόσχα ούτε το Πεκίνο, σκοπεύει να πέσει στα γόνατα μπροστά στο αμερικανικό άσπρο σπίτι, περιμένοντας να συγκινήσει τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό με την εκστρατεία γοητείας εδώ και 10 μήνες. Όλοι είναι ρεαλιστές και καταλαβαίνουν.

Εκκρεμεί η επίσκεψη του Kim στη Σεούλ, που θα είναι η πρώτη ever βορειοκορεατικού αφεντικού στο νότο. Ο συμβολισμός είναι βαρύς και επιτρέπει προβολή πολλαπλάσια εκείνης των χειμερινών ολυμπιακών αγώνων. Αν γίνει η επίσκεψη, θα είναι η κορύφωση μιας χρονιάς γεμάτης ελιγμούς, συμβολισμούς, δημόσιες σχέσεις – και υπόγειες συνεννοήσεις σ’ όλο το μπλοκ του Βλαδιβοστόκ. Όλα δείχνουν πως οι σχετικές προετοιμασίες γι’ αυτήν γίνονται είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει νέα συνάντηση ψόφιου κουναβιού – little rocket man· είτε υπάρξει οποιαδήποτε (συμβολική) εξέλιξη απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον είτε όχι.

Εν τω μεταξύ αύριο και μεθαύριο πρόκειται να γίνει στην Ουάσιγκτον συνάντηση του αμερικάνου υπ.εξ. Pompeo με τον αντιπρόεδρο της κεντρικής επιτροπής του βορειοκορεατικού καθεστωτικού κόμματος Kim Yong-chol. Παρότι πρώην διευθυντής της cia ο αμερικάνος υπ.εξ. εκτιμάμε ότι δεν πιάνει χαρτωσιά μπροστά στη γριά αλεπού που είναι νο 2 στο βορειοκορεατικό καθεστώς. Αν η ιδέα είναι ότι κάπως η Ουάσιγκτον θα ξεγελάσει την Πγιονγκγιάνγκ, έχει χάσει απ’ τα αποδυτήρια.