Η μοναξιά ενός τοξικού

Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη. …Έχουμε μείνει μόνοι… και πρέπει να πορευτούμε ανάλογα. Οι χθεσινοί σύμμαχοι δεν είναι πια οι ίδιοι όπως ήταν… Οι κουβέντες τους ότι θα είναι δίπλα μας σε καιρούς κρίσης αποδείχθηκαν κενές… Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν θα ανακατευτεί για να σταματήσει το ιράν…

Πικρά μαύρα δάκρυα απ’ την εντελώς καθεστωτική εφημερίδα του Ριάντ Okaz. Που δεν καταγγέλει για «εγκατάλειψη βασιλείου» μόνο την Ουάσιγκτον και το Πεκίνο, αλλά ακόμα και τον γειτονικό τοξικό, των εμιράτων. … Δεν έχει μείνει κανένας… καταλήγει το άρθρο, μ’ έναν λυγμό. Μπορούμε να το φανταστούμε: η απέραντη σαουδαραβική έρημος κι ένας τοξικός πάνω σ’ ένα τανκ, μέσα στον ντάλα ήλιο, δεν ξέρει από που θα τούρθει… Εκεί έφτασαν τα πράγματα. Οπότε, θέλοντας και μη, μια αντιπροσωπεία της υποστηριζόμενης απ’ τον τοξικό πλευράς βρίσκεται στο Oman από προχτές, για διαπραγματεύσεις με τους Houthis. Τους ίδιους Houthis που ανέλαβαν την ευθύνη για τις μεγάλες ζημιές στις πετροεγκταστάσεις…

Βέβαια το ψόφιο κουνάβι έστειλε (ή θα στείλει) λίγες εκατοντάδες επιπλέον πεζοναύτες, μαζί με όλα τα απαραίτητα, για να παριστάνουν ότι προστατεύουν τα ανατολικά παράλια σύνορα του «βασιλείου» – εννοείται ότι τα έξοδά τους θα τα πληρώνει το παλάτι. Αλλά ο τοξικός δεν δείχνει να ψήνεται. Καταλαβαίνει ότι είναι «παρηγοριά στον άρρωστο». Ήθελε περισσότερα: στη «φάση» του μέσα ονειρευόταν καπνούς να υψώνονται απ’ τα ιρανικά παράλια, αμερικανικά πολεμικά να σκίζουν τον αέρα, κι αυτός, σε μια ταράτσα, να απολαμβάνει το θέαμα σα Νέρωνας.

Τώρα, μέσα στα σκονάκια του, περιμένει να ακούσει την επίσημη ιρανική πρόταση για «μια συμμαχία των κρατών του περσικού που θα εξασφαλίσει την ειρήνη», (homuz peace initiative / hope) που θα κάνει σήμερα ο Ruhani στην γενική συνέλευση του οηε. Ακόμα και μόνο του το γεγονός ότι το ιρανικό καθεστώς μπορεί να εμφανίζεται διεθνώς σαν ειρηνοποιό μετά τις επιθέσεις των Houthis στις πετροεγκαταστάσεις του (κι ας λένε ότι θέλουν διάφοροι εις τα ευρώπας) ενώ η aramco του αγοράζει πετρέλαιο απ’ το ιράκ για να μισοκαλύψει τους πελάτες της, είναι πολύ πικρό ποτήρι.

Τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερα: χωρίς συμμάχους πια που να του προσθέτουν ισχύ, ηττημένος παντού ο τοξικός, τσακισμένος στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, είναι στην πιο ετοιμόρροπη φάση της καριέρας του. Και είναι πολλοί και ισχυροί εκείνοι που ο τοξικός είχε κρεμάσει ανάποδα στο Ritz Carlton Hotel, το Νοέμβρη του 2017, για να τους πάρει τα λεφτά… Όσο και νάναι «κάτι του χρωστάνε» από τότε…

(φωτογραφία: Θα μείνει, φυσικά το μουσείο. Εδώ η αίθουσα με τίτλο «τα απομεινάρια μιας νύχτας»…)

Ένας αληθινός σουλτάνος

Τετάρτη 7 Νοέμβρη. Αν το ελλαδιστάν θέλει να κάνει τον Erdogan να σκάσει απ’ το κακό του, έχει πλέον μια ευκαιρία με τέσσερα γράμματα: Ομάν!!

Τι μπορεί να προσφέρει το ομάν στη διψασμένη για αιμοβόρους συμμάχους Αθήνα; Κατ’ αρχήν μόλις πρόσφατα το Λονδίνο δήλωσε ότι θα φτιάξει εκεί βάση. Άρα ανοίγει τον δρόμο. Αμέσως μετά (πριν λίγες ημέρες δηλαδή) ο σύμμαχος Netanyahou, τσουπ-τσουπ, έκανε κι αυτός την πρώτη του επίσκεψη στην πρωτεύουσα Muscat, αν και δεν υπάρχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των δύο κράτων… (Αφού είναι εκεί οι δημιουργοί του ισραηλινού κράτους, γιατί να μην είναι και το ίδιο;). Είναι κι αυτό ένα συν.

Εν τέλει, μπορεί να θέλει να αγοράσει το ομανέζικο παλάτι τίποτα χιλιάδες (οβίδες), αν έχουν ξεμείνει ακόμα στις ελληνικές αποθήκες: πάρε οβίδες κι άστες, κι αν θυμώσεις πιάστες – που λέει μια ελληνική παροιμία…

Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό: το αφεντικό του ομάν δεν είναι σεΐχης ή εμίρης όπως αλλού στις πετροχούντες της περιοχής. Είναι σουλτάνος! Είναι ο σουλτάνος Qaboos bin Said al Said, και είναι ο απόλυτος κι ακλόνητος μονάρχης του ομάν απ’ το 1970. Είναι ο μοναδικός σουλτάνος (κάποτε το σουλτανάτο του ομάν είχε μεγάλη επιρροή, μέχρι κι εκεί που τώρα είναι το πακιστάν…) που υπάρχει πλέον· και κανείς έτερος πλην αυτού.

Ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνου – Αθήνας – Λευκωσίας – Τελ Αβίβ πρέπει να φτάσει οπωσδήποτε ως τον ινδικό· αλλιώς θα είναι λειψός. Κι αν οριστικοποιηθούν τα προβλήματα με τον τοξικό (ο «ψευτο»σουλτάνος Erdogan το δουλεύει το πράγμα…) θα πρέπει να υπάρχει εναλλακτική.

Ομάν και queue καμήλας (αντί για ξερό ψωμί)!!! Που λέει ο λόγος.

(φωτογραφία: ο σουλτάνος κάνει ξενάγηση στον Netanyahu…)

Η αυτού μεγαλειότης στην άμμο

Παρασκευή 19 Οκτώβρη. Κάτι ψάχνει ο αγγλικός στρατός, τι όμως; Πριν 2 βδομάδες ξεκίνησε την μεγαλύτερη άσκηση που έχει κάνει εκτός συνόρων εδώ και πάνω από 20 χρόνια, στο μαγευτικό Ομάν. Πεντέμισυ χιλιάδες άγγλοι πεζοναύτες (και αρκετά περισσότερες χιλιάδες ομανέζων μισθοφόρων) θα ταλαιπωρούνται για 3 μήνες στην έρημο.

Δηλωμένος σκοπός απ’ την μεριά του Λονδίνου είναι να εκπαιδευτούν έμψυχα και άψυχα (δηλαδή τανκς, ελικόπτερα, αεροπλάνα, φορτηγά, κλπ) στις «εχθρικές», γεμάτες ζέστη και σκόνη, συνθήκες της ερήμου…

Την αραβική έρημο έχει κατά νου το αγγλικό πεντάγωνο σαν (πιθανό) μελλοντικό πεδίο πολέμου όπου θα δράσει; Ή την αφρικανική; Η λιβύη είναι, ίσως, ένα πιθανό ζήτημα, απ’ την στιγμή που ο φίλος του Παρισιού (και της Μόσχας, και του Καΐρου, και της Ντόχα) αλλά όχι και του Λονδίνου στρατηγός Haftar έχει πάρει το πάνω χέρι…

(φωτογραφία: Και «νερό που καίει» φαίνεται να είναι μέρος της άσκησης – που δεν είναι ουίσκι…)