Tag: πόλεμος

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 11 Μάρτη>> Η περιοχή που έκανε τις βόλτες του (και την προσευχή του…) ο don Rico εξελίσσεται σε επιπλέον μέτωπο, όχι απλά του ρωσο-ουκρανικού πολέμου αλλά μέσω αυτού σε επιπλέον μέτωπο του 4ου παγκόσμιου πολέμου (στη συγκεκριμένη ζώνη). Aυτό το μέτωπο έχει όλες τις προδιαγραφές για να προκαλέσει μεγαλύτερες «ανατριχίλες» στους ignorants απ’ όσες ως τώρα το ουκρανικό πεδίο μάχης… Και το πόσο βαθιά σ’ αυτόν τον πόλεμο μας τραβάει το εντόπιο καθεστώς και τα αφεντικά του παραμένει ακόμα, δυστυχώς, «απωθημένο».

Οι εξηγήσεις, αρχίζοντας απ’ την γεωγραφία. Ο πιο κάτω χάρτης περιλαμβάνει την τωρινή κατάσταση στο ουκρανικό πεδίο (το κόκκινο είναι η περιοχή που έχει καταλάβει ο ρωσικός στρατός [οι 4 επαρχίες], το υπόλοιπο είναι η τωρινή ουκρανία), συν την μολδαβία, συν την ρουμανία, συν το βόρειο μισό της Μαύρης Θάλασσας…

Ο επόμενος χάρτης εστιάζει για να φανεί πιο καθαρά η σχέση ανάμεσα στην Κριμαία και την Σεβαστούπολη (ρωσικό έδαφος), την Οδησσό, την μολδαβία και την ρουμανία. (Μπορείτε να φανταστείτε την διαδρομή που έκανε οδικώς ο don Rico απ’ το Chisinau στην Οδησσό…)

Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Jenin… Jenin…

Μέλη της Παλαιστινιακής αντίστασης στη Jenin στις 27 Οκτώβρη 2023

Ένοπλος στη Jenin στη διάρκεια οδομαχιών με τον ισραηλινό στρατό

Δευτέρα 4 Μάρτη>> …Τα ξημερώματα της 23ης Φλεβάρη ένα ισραηλινό drone κτύπησε ένα αυτοκίνητο στον προσφυγικό καταυλισμό της Jenin, σκοτώνοντας τρεις νεαρούς Παλαιστίνιους. Στόχος ήταν ο 27χρονος Yasser Mustafa Hanoun, διοικητής πεδίου της Ταξιαρχίας της Jenin∙ που θεωρητικά είναι η ένοπλη πτέρυγα της Ισλαμικής Jihad (PIJ), αλλά που στην πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια είναι μια οργάνωση – ομπρέλα για μια γκάμα Παλαιστίνιων που μπορεί να ανήκουν στην PIJ, στην Hamas, στην Fatah, ή στο Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP). Μαζί με τον Hanoun δολοφονήθηκαν ο 17χρονος Saeed Jaradat και ο 20χρονος Majdi Nabhan. Τραυματίστηκαν άλλοι 15.

….

«Γεννήθηκα μέσα στην κατοχή και σε στρατιώτες, και θα πεθάνω απ’ την κατοχή και τους στρατιώτες» λέει ο Eli…. H προηγούμενη φορά που ο ισραηλινός στρατός έκανε επιθέσεις σαν αυτές που κάνει απ’ τις 7 Οκτώβρη και μετά, ήταν στην κορύφωση της Δεύτερης Intifada το 2002. Τότε εισέβαλε σε διάφορες παλαιστινιακές πόλεις της Δυτικής Όχθης ταυτόχρονα σκοτώνοντας και καταστρέφοντας. Εκείνη η εισβολή χάραξε τη συλλογική μνήμη∙ και δημιούργησε μια γενιά αποφασισμένη να αντισταθεί ένοπλα. Η αποφασιστικότητά της μεγάλωσε ακόμα περισσότερο τον Μάη του 2021, όταν κατά τη διάρκεια της «Indifada της ενότητας» ξεσηκώθηκε η παλαιστινιακή νεολαία σ’ όλα τα κατεχόμενα εδάφη, απ’ τη θάλασσα ως το ποτάμι. Ο ισραηλινός στρατός απάντησε όπως πάντα: με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες δολοφονίες άοπλων διαδηλωτών.

….

Στις 30 Γενάρη 2024, undercover ισραηλινοί της διαβόητης «μονάδας Duvdevan» εισέβαλαν στο νοσοκομείο Ibn Sina στη Jenin και εκτέλεσαν στο κρεβάτι του τον Basel al–Ghazzawi, 18χρονο μαχητή της Ταξιαρχίας της Jenin, που νοσηλευόταν από τραύματα που είχε από προηγούμενη επίθεση του ισραηλινού στρατού (είχε γίνει προσπάθεια να τον δολοφονήσουν και πριν 1,5 χρόνο, στα 16 του), τον 23χρονο αδελφό του Mohammed al–Ghazzawi, που είναι απ’ τους ιδρυτές της Ταξιαρχίας, και τον φίλο τους Mohammad Jalamnah, 27χρονο αξιωματικό της Ταξιαρχίας.

….

Σε αντίθεση μ’ αυτό που συμβαίνει στη Γάζα, οι ένοπλες ομάδες των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη δεν έχουν δημιουργήσει ακόμα ένα ενιαίο οργανωτικά σώμα. Είναι συνήθως απλοί άντρες της κοινότητας, γείτονες, συγγενείς και παιδικοί φίλοι, που πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν πανίσχυρο στρατό που σκοτώνει και καταστρέφει στηρίζοντας το απαρτχάιντ καθεστώς.

«Τι νομίζεις ότι σημαίνει το να ενταχθείς στη Hamas ή την Ισλαμική Jihad;» ρωτάει ένας 30χρονος μέλος της Hamas που ας τον πούμε Α. «Σημαίνει το να μπορείς να αγοράσεις ένα όπλο και σφαίρες». Ένας άλλος που κάθεται δίπλα, ο Β., έφυγε απ’ την αστυνομία της «παλαιστινιακής αρχής», στην οποία ήταν αξιωματικός. Αν και προέρχονται από διαφορετικές οργανώσεις, ο ένας απ’ την Fatah και ο άλλος απ’ την Hamas, συμμετέχουν και οι δύο στην Ταξιαρχία της Jenin.

«Για την PIJ δεν υπάρχει θέμα δύναμης ή χρημάτων» λέει ένας τρίτος μαχητής, ο Γ., που είναι μετά βίας 20 χρονών, και κάθεται δίπλα στους άλλους δύο. «Ο σκοπός είναι ένας: η απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Γι’ αυτό πολεμάω με την PIJ, όχι γι’ αυτήν».

Όλοι τονίζουν ότι όπου κι αν ανήκει ο καθένας, στο τέλος είναι στην ίδια κοινότητα που πρέπει να προστατευτεί και να αμυνθεί. Για τους ένοπλους της αντίστασης στη Jenin και οπουδήποτε αλλού στη Δυτική Όχθη η πολιτική ένταξη ως μηχανισμός διαχωρισμών ανήκει στο παρελθόν. Είναι όλοι μαζί για τον ίδιο σκοπό. Ο αγώνας για δικαιοσύνη και ελευθερία είναι πάνω απ’ όλα. «Αυτή η κατοχή δεν χαλάει το ηθικό μας να αντιμετωπίσουμε το Ισραήλ» λέει ο Ε., 18χρονών, καθώς μαζεύεται με τους φίλους του για να προσπαθήσουν να αποσπάσουν άοπλοι την προσοχή του στρατού, πετώντας πέτρες, για να διευκολύνουν τις κινήσεις των ενόπλων. «Νομίζουν ότι μας έχουν σπάσει, αλλά είμαστε βόμβες έτοιμες να εκραγούν»…

Αυτά έγραφε μεταξύ (πολλών) άλλων η Mariam Barghouti στο +972 magazine στις 27 Φλεβάρη 2024. Για αρκετούς από εμάς που είμαστε μακριά είναι πανεύκολο να πλατσουρίσουμε σε «βαθυστόχαστες (ή χοντροκομμένες) αναλύσεις», συνήθως με ιδιοτελείς σκοπούς. Αλλά για εκείνους κι εκείνες που γεννιούνται μέσα στο απαρτχάιντ και πεθαίνουν απ’ αυτό, τα πράγματα είναι ωμά και καθαρά. Χωρίς σκιές, ποζεριές και αυταπάτες.

Μια καινούργια γενιά Παλαιστινιακής αντίστασης ζει και αναπνέει στη Δυτική Όχθη∙ σ’ αυτή τη κατεχόμενη ζώνη που το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θεωρεί πως «την έχει», χάρη και στη βοήθεια της εξαγορασμένης «παλαιστινιακής αρχής»…

Εκεί μερικά παιδιά μεγαλώνουν γρήγορα, πολύ γρήγορα – και κάποτε οι μανάδες τους τα κλαίνε πριν φτάσουν στα 30∙ στην ηλικία που στη δύση έχουν μόλις τελειώσει το μεταπτυχιακό τους και αγχώνονται για την επαγγελματική τους καριέρα…

Κηδεία δύο παλαιστινίων στις 27 Οκτώβρη 2023, στη Jenin…

Γάζα

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Ένα μέτρο της έντασης και της αποτελεσματικότητας της παλαιστινιακής αντίστασης στη λωρίδα της Γάζα κατ’ αρχήν (αλλά και των «προοπτικών» που το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος βλέπει στον ορίζοντα…) ήταν οι τηλεοπτικές δραματικές εκκλήσεις του υπουργού πολέμου Yoav Gallant την Τετάρτη 28 Φλεβάρη:

… Πληρώνουμε πολύ μεγάλο τίμημα στις γραμμές μας… Το κόστος που υφιστάμεθα αν μετρήσουμε νεκρούς και τραυματίες είναι πολύ μεγάλο… Πρέπει να μοιραστούμε όλοι αυτό το φορτίο, όλα τα τμήματα της κοινωνίας…

Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι το πιο στρατιωτικοποιημένο στον πλανήτη. Παρ’ όλα αυτά οι «ξυπόλυτοι» της Γάζα εδώ και 5 μήνες το αναγκάζουν τώρα (πάντα σύμφωνα με τον υπουργό γενοκτονίας): … Χρειάζεται λοιπόν να πάρουμε αποφάσεις που δεν έχουμε πάρει εδώ και 75 χρόνια…

Τι αποφάσεις-που-δεν-έχουν-ληφθεί-από-το-1948 (!!!) είναι τώρα απαραίτητες μετά το πολύ μεγάλο κόστος σε νεκρούς και τραυματίες στρατιώτες του Τελ Αβίβ, από το πιο στρατιωτικοποιημένο καθεστώς του πλανήτη; Τι «παραπάνω» πρέπει να κάνει η θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνία στην οποία η στράτευση είναι υποχρεωτική στα 18 για άντρες και γυναίκες;

Ο εχθρός του κακού είναι το χειρότερο: ο στρατός (μέσω του Gallant) απαιτεί επέκταση της θητείας! Τώρα οι άντρες υπηρετούν 32 μήνες και οι γυναίκες 24∙ πρόκειται να γίνουν 36 και unisex… Επιπλέον τώρα οι κοινοί στρατιώτες απολύονται απ’ την εφεδρεία στα 40 χρόνια τους, οι αξιωματικοί στα 45 τους και οι «ειδικές δυνάμεις» στα 49 τους. Πρόκειται να προστεθούν 5 χρόνια στους κοινούς στρατιώτες (απ’ τα 40 στα 45) και στους αξιωματικούς (απ’ τα 45 στα 50), και 3 στις «ειδικές δυνάμεις» (από 49 στα 52). Επιπλέον πρόκειται να αναθεωρηθεί η εξαίρεση (απ’ την θητεία) των υπερ-ορθόδοξων. (Ένα καλό μέρος αυτής της κοινότητας είναι κατά του ισραηλινού κράτους και της ιδεολογίας του, για λόγους ηθικούς και θρησκευτικούς. Οι υπόλοιποι είναι τόσο πολύ φασίστες, τόσο πολύ θεοναζί, ώστε κατατάσσονται εθελοντικά στο στρατό για να απολαύσουν τις δολοφονίες Παλαιστινίων…). Αυτή η «εξαίρεση» τελειώνει στις 31 Μάρτη 2024.

Όχι αυθαίρετα κάποιοι υποδεικνύουν ότι ο επερχόμενος υπερ-μιλιταρισμός της θεοναζί, απαρτχάιντ κοινωνίας και του κράτους της δεν σχετίζεται μόνο με το «πολύ μεγάλο τίμημα» που πληρώνει απ’ την παλαιστινιακή αντίσταση στη Γάζα, αλλά και με τους υπόλοιπους πολέμους που σχεδιάζει το επιτελείο: κατά του λιβάνου και της Χεζμπ’ αλλάχ και, πιθανότατα, κατά της συρίας.

Θα μπορούσε όμως να ειπωθεί κι αλλιώς, με μια μόνο λέξη: φόβος! Η «εισβολή του al Aqsa» στις 7 Οκτώβρη έδειξε ότι ο φοβερός και τρομερός ισραηλινός στρατός είναι ένας πύργος από τραπουλόχαρτα, ικανός μόνο στο να σκοτώνει αμάχους, παλαιστίνιους αλλά και ισραηλινούς.

Ο φόβος (και η εσωτερική πόλωση ανάμεσα σε κοσμικούς και θεοναζί φασίστες) επιβάλλει να γίνει όλη η απαρτχάιντ κοινωνία ένα στρατόπεδο – για να τα βγάλει πέρα με τους εξεγερμένους των στρατοπέδων συγκέντρωσης / εξόντωσης που διοικεί ακόμα…

Δώστε τους κι άλλα όπλα!

Δευτέρα 4 Μάρτη >> Στο ευρωκοινοβούλιο κατατέθηκε πρόσφατα προς έγκριση απόφαση για απαγόρευση αποστολής όπλων στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Απορρίφθηκε “κατά πλειοψηφίαν”…

Ενδιαφέρει μήπως ποιοί εντόπιοι ευρωβουλευτές γουστάρουν ανοιχτά να συνεχίσει η σφαγή στην Παλαιστίνη; Θα έπρεπε:

 

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Τον Μικρό Δούκα του Λίγηρα (aka Macron) δεν πρέπει να τον παίρνουν πολλοί στα σοβαρά πλέον. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ακίνδυνος – το αντίθετο. Έχοντας χάσει κάμποσες γαλλικές αποικίες στο Sahel (από την Μόσχα…) έχει τους ιμπεριαλιστικούς λόγους του να δηλώνει ότι «η ρωσία δεν πρέπει να νικήσει»… Πράγμα που δεν έχει καθόλου το ίδιο νόημα με το «η ρωσία πρέπει να ηττηθεί»: η διαφορά βρίσκεται στο τι ο Μικρός Δούκας (και όλοι οι δυτικοί) θα καταδεχόταν να παραδεχτεί ως «νίκη της ρωσίας» αφού, ακόμα και σήμερα, έχοντας καταλάβει το 20% της ουκρανικής επικράτειας η δύστυχη Μόσχα δεν τυγχάνει της δυτικής αναγνώρισης ως νικήτρια.

Όταν λοιπόν ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα διακηρύσσει ως μελλοντικό εκείνο που ήδη συμβαίνει (: την αποστολή γαλλικού στρατού στο ουκρανικό πεδίο μάχης)∙ κι όχι μόνο ήδη συμβαίνει, όχι μόνο είναι γνωστό παγκοσμίως, αλλά έχει και σοβαρές απώλειες (τουλάχιστον 60 «ειδικές δυνάμεις», χειριστές γαλλικών πυραυλικών συστημάτων, τον Γενάρη στο Χάρκοβο…) τότε δύο είναι τα ενδεχόμενα. Είτε η διανοητική κατάσταση του νυσταλέου Jo είναι κολλητική∙ είτε ο Μικρός Δούκας θεωρεί πως αδειάζει μια θέση «προστάτη της ευρώπης» και τρέχει να την πιάσει…

H μόνιμη έγνοια των πολιτικών βιτρινών στο Παρίσι (δηλαδή εκείνων που εκπροσωπούν) είναι το Βερολίνο – και το Λονδίνο: πως θα υπερισχύσουν απέναντί τους. Η πιθανότητα επανεκλογής του ψόφιου κουναβιού στην Ουάσιγκτον και, κατά συνέπεια, ενός κάποιου μιλιταριστικού «κενού» απ’ την μεριά της σε σχέση με την δυτική ευρώπη, έχει ανοίξει την όρεξη του looser Μικρού Δούκα. Αλλά έχει σοβαρό ανταγωνισμό:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Ούτε, όμως, τον «άσσο στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερό γερμανό πρωθυπουργό πρέπει να παίρνει κανείς στα σοβαρά, ειδικά όταν λέει «εμείς δεν θα στείλουμε στρατό στην ουκρανία»…

Το γερμανικό κράτος / κεφάλαιο είναι εκείνο ανάμεσα στα ευρωπαϊκά που έχει «πληρώσει» μακράν περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο την θέση του κατά της Μόσχας εδώ και 2 χρόνια. Είναι λοιπόν σωστό και δίκαιο να μην πάρει τίποτα απ’ τα ουκρανικά ρετάλια; Έστω σαν «αποζημίωση»; Είναι δίκαιο να «πλασσαριστεί» ο Μικρός Δούκας σαν «προστάτης» και στο Βερολίνο να μείνει μόνο … η  μουτζούρα;

Με καπιταλιστικούς, ιμπεριαλιστικούς όρους, όχι, δεν είναι ούτε σωστό ούτε δίκαιο! Kαι, φυσικά, ευκαιρίας δοθείσης και απ’ την δική της μεριά η Μόσχα φρόντισε να θυμίσει στον κύριο θλιβερό ότι το κράτος / κεφάλαιό του (και φυσικά ο ίδιος προσωπικά) είναι περισσότερο επιθετικά και «μπλεγμένα» απ’ όσο παραδέχεται – οπότε καλύτερα να προσέχει:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 3

Κανείς-δεν-θα-στείλει-στρατό-στην-ουκρανία…  (Για σήμερα…)

Δευτέρα 4 Μάρτη>> Ας δούμε ωστόσο βιαστικά και διαγώνια την χειρότερη εκδοχή. Το γεγονός ότι η δυτική / νατοϊκή συμμετοχή στο ουκρανικό πεδίο μάχης εμφανίζεται τώρα ανοικτά και δημόσια σε «ανώτατο επίπεδο», είτε επειδή ο θλιβερός «άσσος στο ημίχρονο-δύο τελικό» καρφώνει το Λονδίνο, είτε επειδή οι ρωσικές υπηρεσίες καρφώνουν το Βερολίνο, είτε επειδή ο Μικρός Δούκας του Λίγηρα καρφώνεται μόνος του (για όποιον λόγο κι αν το κάνει) έχει πια δύο πολύ σοβαρές συνέπειες.

Πρώτον, αν τα δυτικά κράτη / κεφάλαια συνεχίσουν να συμμετέχουν στον πόλεμο εκεί, ομολογημένα πια, οι πολιτικές βιτρίνες τους και οι δημαγωγοί τους θα πρέπει να εξηγήσουν στους υποτελείς τους γιατί δεν είναι εν δυνάμει στόχος οι «εθνικές» επικράτειές τους! Το να παραδέχεσαι ότι επιτίθεσαι σε πυρηνική υπερδύναμη (που φυσικά έχει το δικαίωμα να αμυνθεί απαντώντας όπου και όπως κρίνει σκόπιμο) δεν μπορεί να περάσει σ’ αυτές τις υπνωτισμένες δυτικές κοινωνίες ως η «κακή είδηση της ημέρας» – όχι, σίγουρα, υπό φυσιολογικές συνθήκες… Έτσι δεν είναι;

Δεύτερον, αν αυτά τα δυτικά καρφώματα και αυτοκαρφώματα ΔΕΝ λειτουργήσουν ανασχετικά στις ιμπεριαλιστικές ορέξεις των δυτικών κρατών / κεφαλαίων, η ανεγκέφαλη αλεπού έχει κάτι περισσότερο από ένα-χαλίκι-στο-παπούτσι-της! Θεωρητικά θα μπορούσε να αυτοπεριοριστεί κτυπώντας τα δυτικά όπλα και τους δυτικούς στρατούς αποκλειστικά στο ουκρανικό πεδίο μάχης, όπως κάνει ως τώρα. Αν όμως αυτά τα όπλα και αυτοί οι στρατοί προκαλέσουν μια σοβαρή (όχι κατ’ ανάγκην από στρατιωτική άποψη) ζημιά; Το ρωσικό αμυντικό δόγμα κάτι λέει επ’ αυτού, πιο συγκεκριμένα για την απάντηση σε σοβαρές επιθέσεις στη ρωσική επικράτεια. Κι αυτό που λέει δεν είναι καθόλου ευχάριστο…

Φαίνεται να υπάρχει ένας βλακώδης μιλιταριστικός υπολογισμός στα κεφάλια διάφορων παρακμιακών της δύσης. Πάει κάπως έτσι: αν πούμε ανοιχτά ότι συμμετέχουμε «κάπως» στο ουκρανικό πεδίο μάχης και το επισημοποιήσουμε στην πράξη τότε η Μόσχα, που δεν θέλει πυρηνική καταστροφή του πλανήτη, θα αναγκαστεί να υποχωρήσει!.. Αυτοί οι τύποι θεωρούν ακόμα ότι έχουν την πρωτοβουλία της «κλιμάκωσης» και ότι η πρόκληση-του-ενδεχόμενου-των-χειρότερων θα τους αποφέρει κάτι που θα μπορούν να πουλήσουν ως «νίκη». Μόνο που δεν έχουν καμία πρωτοβουλία, πουθενά πλέον!!! Και οι μπλόφες δεν περνάνε…

Μ’ αυτά τα δεδομένα (και μιλώντας πάντα για την χειρότερη εκδοχή) θα έπρεπε να ευχόμαστε μια ξαφνική αντιπολεμική έκρηξη στις δυτικές κοινωνίες, τέτοια που δεν να μην είναι selfie, να μην είναι ακροδεξιά, και να μην υποχωρήσει … λόγω «κούρασης».

Γίνονται ακόμα τέτοια «θαύματα», ειδικά όταν αυτές οι δυτικές κοινωνίες έχουν πεισθεί για την … μοχθηρότητα του εχθρού (αλλά όχι των δικών τους καπιταλιστικών καθεστώτων);

From the river to the sea, Palestine will be free!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα (κρίνουμε) συνέντευξη του εξόριστου ισραηλινού ιστορικού Ilan Pappe στο al Jazeera, που δημοσιοποιήθηκε μόλις χτες, Κυριακή 24/2. Σύντομη (25 λεπτά), περιεκτική και, το σημαντικότερο, αισιόδοξη! Δυστυχώς χρειάζεται να ξέρετε τα βασικά αγγλικά, μιας και έχει αγγλικούς υπότιτλους…

(Προσέξτε προς το τέλος την αναφορά του στην ανάγκη μιας «νέας PLO». Στις 8 Γενάρη – Παλαιστινιακή αντίσταση 1- γράψαμε ακριβώς γι’ αυτήν που, κατά τη γνώμη μας, έχει αρχίσει ήδη να δημιουργείται…)

Ακόμα τα καθάρματα

Μια ομάδα υποστηρικτών της παλαιστινιακής αντίστασης «πιέζει» τον συντηρητικό αμερικάνο βουλευτή Andy Ogles:

– «Είδα εικόνες από κομματιασμένα παιδικά κορμιά» του λέει μια γυναίκα. «Και είναι ο φόρος που πληρώνω που πηγαίνει στον βομβαρδισμό αυτών των παιδιών»..

– «Εντάξει, νομίζω ότι πρέπει να τα σκοτώσουμε όλα…» απαντάει το κάθαρμα «… αν αυτό σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα»…

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Όταν πυροσβεστικές καταστολής πλήθους πιάνουν δουλειά στους δρόμους της πρωτεύουσας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος εν μέσω πολέμου διαρκείας, θα πρέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα, έτσι δεν είναι; Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των υποτελών συμφωνεί στην εξόντωση των Παλαιστίνιων (στη Γάζα και όχι μόνο) αυτή η «ενότητα των χασάπηδων» δεν φαίνεται πια αρκετή: όλο και μεγαλύτερες διαδηλώσεις (κάθε Σάββατο) απαιτούν (με αυξανόμενη ένταση) την παραίτηση του τωρινού αρχιχασάπη και καινούργιες εκλογές. Η βασική αιτία; Δεν έχει σώσει ακόμα όσους ομήρους έχουν μείνει ζωντανοί (πάνω από 100)…

Δεν έχουν καταλάβει; Ή καταλαβαίνουν μεν αλλά δυσκολεύονται να παραδεχτούν ότι το όριο της εγκληματικότητάς τους δεν είναι οι 30, 40 ή 50 χιλιάδες δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι αλλά το ότι οι όμηροι πρέπει να «εκκαθαριστούν» απ’ τον ίδιο, τον δικό τους στρατό…. για να πέσει σημαντικά η «ανταλλακτική αξία» τους σε σχέση με τους Παλαιστίνιους αιχμάλωτους; Hannibal dogma λέγεται, το ξέρουν σίγουρα…

(Ο πρώην στρατηγός και νυν υπ.αμ. Gallant τα έχει βρει σκούρα με τα «ανθρώπινα ζώα» όπως αποκάλεσε στις 10 Οκτώβρη τους Παλαιστίνιους. Τώρα δηλώνει κομψά «είναι δύσκολο να απελευθερώσουμε τους ομήρους»…)

Σκοτώνοντας απ’ την μια μεριά μαζικά Παλαιστίνιους, και ελπίζοντας κρυφά απ’ την άλλη ότι «κάπου θα πετύχει» και μερικούς ομήρους, ο στρατός του θεοναζί καθεστώτος συνεχίζει απτόητος την δουλειά του στη Γάζα. Μόνο που ακόμα κι αυτή η «εύκολη» δουλειά έχει αρχίσει να ζορίζεται…

Ο υποστράτηγος Itzhak Brik, απόστρατος κι αυτός αλλά χωρίς αξιώματα, έδωσε πρόσφατα μια περιγραφή του χάους στον ισραηλινό στρατό, συνεντευξιαζόμενος στην εφημερίδα Maariv:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Η ναμίμπια επιμένει!

Δευτέρα 26 Φλεβάρη>> Στις 20 Γενάρη του 2023 (πάνω από ένα χρόνο πριν) η γενική συνέλευση των κρατών μελών του οηε, μετά από απόφασή της (A/RES/77/247), κατέθεσε στο ICJ αίτημα γνωμοδότησης / απάντησης σε δύο ερωτήματα:

Α) Ποιες είναι οι νομικές συνέπειες της συνεχιζόμενης παραβίασης απ’ το Ισραήλ του δικαιώματος των Παλαιστινίων στην αυτοδιάθεση εξαιτίας της παρατεταμένης κατοχής, των εποικισμών και της προσάρτησης παλαιστινιακού εδάφους που έχει καταληφθεί από το 1967, συμπεριλαμβανομένων των ενεργειών για ανατροπή της δημογραφικής σύνθεσης, του χαρακτήρα και του καθεστώτος της Ιερής Πόλης της Ιερουσαλήμ, αλλά και της υιοθέτησης παρόμοιων μέτρων και νόμων υπέρ των διακρίσεων;

Και:

Β) Πως επηρεάζουν οι πολιτικές και οι πρακτικές του Ισραήλ το νομικό καθεστώς της κατοχής, και ποιες είναι οι νομικές συνέπειες που προκύπτουν για όλα τα κράτη μέλη και τον ΟΗΕ απ’ αυτό το καθεστώς;

Αυτές οι δύο ερωτήσεις ήταν ουσιαστικά μία: (όλοι το ξέρουν αλλά) επιβεβαιώνει το δικαστήριο ότι το ισραήλ είναι απαρτχάιντ καθεστώς;

Το έφερε έτσι η διαδικασία και οι ακροάσεις του ICJ γύρω απ’ αυτό το ζήτημα ξεκίνησαν μέσα στη σφαγή, στις 19 Φλεβάρη. Θα τελειώσουν στις 4 Μάρτη. (Πρόκειται για ζήτημα ξεχωριστό απ’ το ήδη σε εξέλιξη κατηγορητήριο κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για γενοκτονία). Πενήντα δύο (52) κράτη και 3 διεθνείς οργανισμοί καταθέτουν ως μάρτυρες κατηγορίας – ενώ το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς απαξίωσε να «υπερασπιστεί τον εαυτό του» θεωρώντας ότι το ICJ είναι «αναρμόδιο» να κρίνει… (Και, φυσικά, ότι όποιος έχει πυρηνικά όπλα και δυτική στήριξη μπορεί να κάνει ότι θέλει…)

Μέσα σ’ αυτά τα 52 κράτη / μάρτυρες κατηγορίας είναι και η ναμίμπια. Που (με κριτήρια «εξωτερικής πολιτικής») έχει περισσευάμενο θάρρος ώστε να φτύνει ογκόλιθους όχι μόνο της διεθνούς πολιτικής αλλά και της χριστιανικής ηθικής, όπως η αγαπημένη Annalena, ο «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» θλιβερός κύριος Soltz και όλο το συνάφι τους στο Βερολίνο.

Ενόσω λοιπόν όλοι οι ενάρετοι και φιλάνθρωποι της δύσης κάνουν τον σταυρό τους για το πως έχουν έρθει τα πάνω κάτω, ιδού τι λεγόταν στη Χάγη στις 23 Φλεβάρη (και κυκλοφόρησε σ’ όλο τον υπόλοιπο πλανήτη / ζούγκλα, έξω και γύρω απ’ τον ευρωπαϊκό «κήπο-της-Εδέμ», όπως υποστηρίζει ένας μεγαλοκηπουρός ονόματι Borell):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.