Tag: πόλεμος

Intifada!

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.22) >> Διαχρονικοί Ska-p εις διπλούν. Πάνω από συναυλία με αγγλικούς υπότιτλους, κάτω με σταθερό πλάνο και ελληνικούς.

Ζήτω!

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.20) >> Ποιος θα την περίμενε; Όχι την αυτοκτονία, αλλά την έπαρση για δαύτην! Κι όμως: κάπου, κάπως, κάποτε ήταν ενθουσιασμένοι με τον πόλεμο!! Πού; Στο μακρινό αμέρικα; Ποιοι; Έλληνες μετανάστες (και μετανάστες και ετοιμοθάνατοι!). Πότε; Στη διάρκεια των βαλκανικών πολέμων: γυρνούσαν πίσω για να σκοτώσουν και να σκοτωθούν! (Η φωτογραφία  είναι απ’ το βιβλίο «το όραμα των ελλήνων για τις ηνωμένες πολιτείες της αμερικής – από την ελληνική επανάσταση έως τον 1ο παγκόσμιο πόλεμο» του Κ. Διώγου, εκδ. «Αλεξάνδρεια»).

Ο καιρός πέρασε, αλλά φαίνεται ότι πάντα υπάρχει μια υπέροχη ευκαιρία, ακόμα και για ντόπιους – σίγουρα για τις πολιτικές βιτρίνες! Ο κύριος κάτω, παλιά καραβάνα, 70χρονος+, ευρωβουλευτής της «λαϊκής δεξιάς», δηλώνει πλήρη πολεμική ετοιμότητα. Αν ο προϊστάμενός του έχει κηρύξει πόλεμο κατά της Μόσχας, αυτός φαίνεται ότι τον κήρυξε κατά της Τεχεράνης (και των συμμάχων της).

Όχι, δεν θα αφήσει τις Βρυξέλες αυτός ο νέος στρατηλάτης. Άλλους θέλει να ξαποστείλει «στην γραμμή της μάχης»…

Υπάρχει κανείς διατεθειμένος να τεθεί υπό τις διαταγές του … παλαίμαχου στρατηγού Μεϊμάρ;;

Τι στην ευχή; Ανησυχεί η δεξιά; Δεν συμμετέχουμε κανονικότατα στον ένα απ’ τους δύο (πολέμους) και έμμεσα στον δεύτερο; Δεν είμαστε στη «σωστή μεριά της ιστορίας»; Δεν είμαστε ο παγκόσμια αξιοθαύμαστος «πυλώνας σταθερότητας στην ανατολική Μεσόγειο»; Δεν έχουμε τον στρατηγό Μεϊμάρ να μας καθοδηγεί;

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Επάνω: Μια νεαρή ιρανή κάνει στον φακό το σήμα της νίκης σε δρόμο της Τεχεράνης, μπροστά σε πανώ με το πυραυλικό οπλοστάσιο των «φρουρών της επανάστασης» – 15 Απρίλη 2024. Κάτω: άλλη ιρανή, μπροστά σε παρόμοιο πανώ, πάντα στην Τεχεράνη την ίδια ημέρα…

Όσοι / όσες ενδιαφέρονται για στρατιωτικά γκάτζετς έχουν μια κάποια ιδέα. Όσοι / όσες ενδιαφέρονται για το τυραννικό για τις ιρανές hijab, μπορούν στην πάνω εικόνα να τo αναζητήσουν μάταια – και στην κάτω να ανακαλύψουν την συνηθισμένη πια, μάλλον κομψή θέση του…

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.15) >> Αφού αποδείχθηκαν ικανοί να υποστηρίζουν για πάνω από 1,5 χρόνο ότι το φασιστοΚίεβο νικάει τον ρωσικό στρατό θα δυσκολεύονταν να φωνάζουν ότι την νύχτα 13 προς 14 Απρίλη το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς νίκησε την Τεχεράνη; Όχι. Απλά πράγματα: η «απόδειξη» αυτής της νίκης λέγεται 99%. «Το 99% των ιρανικών drones και πυραύλων καταρρίφθηκε – άρα νίκη!» (Επίσης, λίγο παλιότερα: «τα εμβόλια είναι κατά 99% αποτελεσματικά» – και «100% ασφαλή» – άρα σωτηρία!…)

Θα πρέπει να θυμίσουμε σ’ όλους αυτούς τους δυτικούς εραστές της στατιστικής κάτι που θα μπορούσε να έχει πει ένας βασιλιάς, πριν κάτι αιώνες: Αμυνόμαστε εξαιρετικά, τα τείχη μας έχουν αντέξει… μόνο μια μικρή πορτούλα βρήκαν για να μπουν… (Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε για ποια περίπτωση πρόκειται…)

Αν το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είχε νικήσει με οποιαδήποτε έννοια, τότε θα απολάμβανε την επιτυχία του – και δεν θα επεδίωκε καινούργια επίθεση κατά της Τεχεράνης. Η λύσσα του είναι από μόνη της απόδειξη μιας συγκεκριμένης ήττας: ΔΕΝ μπορεί πια να θεωρεί την επικράτειά του «ασφαλή», ακόμα και με την γεμάτη ζήλο βοήθεια των καλύτερων συμμάχων του. Κι εδώ είναι που ξεβράζονται οι «ιδιαιτερότητες» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, από καπιταλιστική και κρατική άποψη.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (γεω-ιστορικές σημειώσεις 1)

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.13) >> Ένας χωροφύλακας που αντί να προστατεύει τα αφεντικά του χρειάζεται την ενεργή, άμεση, τοις μετρητοίς δική τους προστασία για να συνεχίσει να υπάρχει είναι ένας χωροφύλακας ξεπερασμένος… μπελάς… μπορεί και επικίνδυνος.

Η μεγάλη χρησιμότητα για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς της εποικιστικής αποικιοκρατίας που μορφοποιεί το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς στη μέση Ανατολή άρχισε να ατονεί απ’ τα ‘90s και μετά: όταν η Ουάσιγκτον απέκτησε, για πρώτη φορά στον 20ο αιώνα, δικές της βάσεις στην αραβική χερσόνησο, μετά την «καταιγίδα της ερήμου». Θυμίζουμε την reason d’etre της δημιουργίας, μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο, του ισραηλινού κράτους: ο δυτικός στρατιωτικός έλεγχος στην αραβική χερσόνησο και στα πετρέλαιά της – και στη διώρυγα του Σουέζ.

Μετά το τέλος του 3ου παγκόσμιου (ψυχρού) πολέμου και την γρήγορη αμερικανο-αγγλική στρατιωτική απόβαση στην αραβική χερσόνησο, η σημασία του δυτικού χωροφύλακα άρχισε να σχετικοποιείται.

Ήταν τότε, το 1992, που το δημοκρατικό γκουβέρνο στην Ουάσιγκτον υπό τον Clinton, υποχρέωσε το Τελ Αβίβ και τον Αραφάτ να υπογράψουν τις (στην πραγματικότητα άθλιες για τους Παλαιστίνιους) «συμφωνίες του Όσλο». Εκείνο που επεδίωκε ουσιαστικά η Ουάσιγκτον έχοντας αποβιβαστεί πια «αυτοπροσώπως» στις ακτές-των-βαρβάρων (άρα με σαφώς μικρότερη ανάγκη για έναν χωροφύλακα…), ήταν να μετατρέψει την κατοχή της Παλαιστίνης από διεθνές ζήτημα (όπως ήταν ως τότε επί δεκαετίες, ακόμα πιο έντονα μετά την πρώτη intifada) σε διμερές, μεταξύ Τελ Αβίβ και «παλαιστινιακής αρχής». Στην μεγάλη κλίμακα ήταν ένα είδος υποτίμησης-του-χωροφύλακα, κάτι που οι αποικιοκράτες / κατοχικοί του Τελ Αβίβ κατάλαβαν εύκολα: θα μπορούσαν μεν να βασίζονται στην δυτική ανοχή (ακόμα και να την αγοράζουν!!!) ενεργώντας αποκλειστικά για δικό τους λογαριασμό (δηλαδή: επιταχύνοντας το απαρτχάιντ) αλλά δεν επρόκειτο να έχουν την γεωπολιτική αξία των ‘60s, των ‘70s και των ‘80s.

Εκτιμάμε πως εξαιτίας αυτής της σχετικής μείωσης-της-γεωπολιτικής-αξίας του χωροφύλακα της δύσης στη μέση Ανατολή άρχισε απ’ την δεκαετία του 1990 και μετά η όλο και πιο βίαιη μετατροπή του δυτικού χωροφύλακα / αποικιοκράτη σε «θεοναζί κράτος για τον εαυτό του». Η εθνικιστική διάσταση του project ισραήλ έπρεπε όχι απλά να υπερκαλύψει την διεθνή έκπτωση της (δυτικής) αξίας του αλλά, επιπλέον, να του δώσει μια καινούργια διεθνή / ρατσιστική αξία, ως προπύργιο του πρωτοκοσμικού «πολιτισμού» απέναντι στην «μουσουλμανική / ισλαμική βαρβαρότητα», την καπιταλιστικά πρωτόγονη Ανατολή.

H «επίσκεψη» (η εισβολή δηλαδή) του φασίστα (και μετέπειτα πρωθυπουργού) Ariel Saron, των μπράβων του και όλης της κουστωδίας του στο al Aqsa τον Σεπτέμβρη του 2000 (που προκάλεσε την 2η intifada, ως το 2005), εισβολή που τυπικά απαγορευόταν επί δεκαετίες (το al Aqsa είναι ο 3ος σε παγκόσμια σημασία ιερός τόπος για τα σχεδόν 2 δις μουσουλμάνων του πλανήτη) υπήρξε μια κομβική στιγμή αυτής της εκστρατείας αυτο-επιβεβαίωσης και αυτο-νομιμοποίησης του χωροφύλακα∙ εκστρατεία που κλιμακώνεται ως σήμερα.

Απ’ την άλλη μεριά η αμερικανική (δυτική) «γραμμή» για την «τύχη-του-χωροφύλακα» άρχισε να γίνεται αναγκαστικά τακτικίστικη αφού χανόταν πια η στρατηγική σημασία του:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Circles of fire

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.08)>> Αν δει κάποιος την μέση Ανατολή (γενικά) και την Παλαιστίνη (ειδικά) όχι μόνο τους τελευταίους 6 -7 μήνες αλλά τα τελευταία 35 χρόνια θα καταλάβει ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί (γενικά) και ο θεοναζί χωροφύλακάς τους (ή «θεοναζί για τον εαυτό του») έχουν ηττηθεί: μετά από μια αλληλουχία διαδοχικών αποτυχιών να διαμορφώσουν τους συσχετισμούς και την πραγματικότητα-επί-του-εδάφους κατά τα συμφέροντά τους, έχουν απομείνει με μόνη δυνατότητα την «παραγωγή θανάτου», το κάψιμο-των-ανθρώπων-και-της-γης χωρίς καν οι «μεγάλοι» αντίπαλοί τους (μπλοκ της Αστάνα, ευρασιατικό project) να έχουν χρησιμοποιήσει έστω ένα μικρό μέρος των δυνατοτήτων τους. Ούτε η σφαγή στη Γάζα, ούτε οι βομβαρδισμοί στο λίβανο και στη συρία έχουν κάποιο πρακτικό αποτέλεσμα υπέρ τους: σκοτώνουν επειδή μπορούν να το κάνουν∙ τελεία! Σκοτώνουν επειδή φοβούνται ότι θα χάσουν ακόμα περισσότερο∙ χωρίς να μπορούν να κερδίσουν ούτε καν την αυταπάτη μιας ισοπαλίας.

Κι όπως συμβαίνει πάντα στην ιστορία των ιμπεριαλισμών, ακόμα και πριν τους καπιταλιστικούς τέτοιους, όταν ο «ηγεμόνας ηττάται στην περιφέρεια» (αδιάφορο αν το παραδέχεται ή όχι!) η ένταση επιστρέφει στο «κέντρο» του. Δύο παραδείγματα είναι αρκετά για να αποδείξουν αυτήν την αναπόδραση Ιστορική εξέλιξη.

Στις ηπα, τον γενναιόδωρο υποστηρικτή του θεοναζί, απαρτχάιντ χασάπη, το βαθύ κράτος είναι υποχρεωμένο πια να «αμύνεται» μέσα στα καλύτερα πανεπίστημιά του καταστρέφοντας τα έσχατα προσχήματα περί «ακαδημαϊκής ελευθερίας» και όχι μόνο:

Κάτι τέτοιο είχε να συμβεί απ’ τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, στη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ∙ μόνο που τώρα συμβαίνει με ακόμα χειρότερους διεθνείς όρους για την Ουάσιγκτον.

Στη γερμανία, τον δεύτερο σε μέγεθος γενναιοδωρίας υποστηρικτή του μεσανατολίτη χασάπη, το Βερολίνο στη ραγδαία παρακμή του καθεστώτος, συνεργάζεται ανοικτά για δεύτερη φορά με τον «σιωνισμό» (η πρώτη ήταν πριν 80 χρόνια…) κυνηγώντας ακόμα και εβραίους αντιεθνικιστές και αντιμιλιταριστές υπηκόους της, όπως έγινε πολύ πρόσφατα στο «συνέδριο για την Παλαιστίνη» στο Βερολίνο:

Αντίστοιχα έχουν αρχίσει να συμβαίνουν και σε γαλλικά πανεπιστήμια… H κρατική εμπειρία του “κυνηγάμε όσους δε δίνουν μπράτσο” το 2021 και το 2022, ή για να το πούμε με κλασσικό τρόπο η ποινικοποίηση / εγκληματοποίηση της διαφωνίας και της αμφισβήτησης της κρατικής “αλήθειας” μετατοπίζεται σε καινούργιο πεδίο (κι αυτό θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί, θα συνεχιστεί…)

Αυτά είναι «δείγματα» – όχι όλη η ιστορία. Η Ιστορία γίνεται…

Overcapacity!

Δευτέρα 22 Απρίλη (00.05)>> Θα ήταν γελοίο, αλλά μπορεί να είναι κάτι χειρότερο: βλακωδώς επικίνδυνο. Οι πολιτικές βιτρίνες της δύσης κατηγορούν το Πεκίνο ότι παράγει πολύ και πολλά (εμπορεύματα) καλώντας το (απαιτώντας πιο σωστά…) να περιορίσει την παραγωγή του… Αυτό έκανε η αμερικανίδα υπ.οικ. Janet Yellen στο πρόσφατο πέρασμά της απ’ το Πεκίνο, το ίδιο μουρμούρισε στη συνέχεια ο θλιβερός «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» κύριος Scholz, επίσης ως επισκέπτης… Ώστε υπάρχουν καπιταλισμοί που είναι περισσότερο ή και πολύ περισσότερο παραγωγικοί από άλλους; Αίσχος!!! Ντροπή!!! Τι πράματα είναι αυτά;;;

Η αλήθεια είναι πως η εποχή που «κινέζικο» σήμαινε φτηνά T-shirts και σαγιονάρες έχει χαθεί στα βάθη της ιστορίας (παρότι είναι πριν 15 το πολύ χρόνια…) Ενόσω, για παράδειγμα, οι δυτικοί «τεχνολογικοί παίκτες» χρησιμοποιούν τους σύνθετους αλγόριθμους (αυτούς που καταχρηστικά ονομάζουν «τεχνητή νοημοσύνη»…) για επικοινωνιακές χρήσεις (ψαρεύοντας μ’ αυτόν τον τρόπο μαζικά και διαρκώς τα data των «χρηστών» της…) το κινεζικό κράτος / κεφάλαιο τους χρησιμοποιεί για να αυτοματοποιήσει / ρομποτοποιήσει τμήματα της βιομηχανίας του (από εργοστάσια μέχρι λιμάνια και ορυχεία…) εκτοξεύοντας την παραγωγικότητά τους στην στρατόσφαιρα!

Η γνωστή ως κατασκευάστρια κινητών xiaomi

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μαθήματα ιμπεριαλιστικής ιστορίας

Δευτέρα 15 Απρίλη (00.25)>> Αφιερώστε μια ώρα απ’ την ζωή σας, για να δείτε τα δύο (όχι υποτιτλισμένα) video που ακολουθούν: θα μάθετε τι είναι η φασιστική, πρωτοκοσμική εποικιστική αποικιοκρατία στην Παλαιστίνη∙ θα μάθετε τι και πως προσπαθεί να καταστρέψει ο «πολιτισμένος, θεοναζί λευκός» σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου∙ θα μάθετε πόσο βαθιά είναι η  ιστορική αντίσταση εκεί∙ θα μάθετε πόσα ψέματα έχετε ακούσει (και συνεχίζετε να ακούτε) για τους «βάρβαρους» και «απολίτιστους» Παλαιστίνιους που «κουράζουν» με την ύπαρξή τους τους «πολιτισμένους» πρωτοκοσμικούς.

Το πρώτο video, διάρκειας 47 λεπτών, είναι ένα ιστορικό ντοκυμαντέρ του al Jazeera (προβλήθηκε πριν 2 χρόνια), για το πόσο αναπτυγμένη (καπιταλιστικά) ήταν η Παλαιστίνη στις αρχές του 20ου αιώνα, πριν την εποικιστική αποικιοκρατία∙ και για το πως ο αγγλικός ιμπεριαλισμός επέβαλε τους εποίκους του πριν, πολύ πριν τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο (και το Ολοκαύτωμα), σα χωροφύλακες και πλιατσικολόγους.

Στο δεύτερο video, διάρκειας 5 λεπτών και κάτι (πριν 3 ημέρες), ο «καταραμένος» και αυτοεξόριστος ισραηλινός ιστορικός Illan Pappe, θυμίζει τι είναι η λωρίδα της Γάζα.

Δείτε τα – μόνο όφελος θα έχετε!!! (Και θα ξαφνιαστείτε!)

Khan Younis

Δευτέρα 15 Απρίλη (00.21)>> Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν μετά την ανακοίνωση του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος ότι αποσύρει τον στρατό του απ’ την Khan Younis, μια πόλη όπου επί 4 μήνες προσπαθούσε να καταβάλει την παλαιστινιακή αντίσταση. Πολλά γράφτηκαν και ειπώθηκαν ως εξήγηση: λιγότερο ή περισσότερο ευφάνταστα, λιγότερο ή περισσότερο πιθανά.

Όμως η απάντηση ίσως βρίσκεται στην άκρη του ντουφεκιού. Η παλαιστινιακή αντίσταση (η Hamas συγκεκριμένα) δημοσιοποίησε στις 9 Απρίλη ένα video με την προετοιμασία και την εκτέλεση ενέδρας, σε κεντρικό σημείο στα ανατολικά αυτής της ίδιας Khan Younis, στην οποία σύμφωνα με το αρχηγείο του θεοναζί καθεστώτος «η Χαμάς είχε εξουδετερωθεί»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 15Απρίλη (00.17)>> To 1991, στη διάρκεια της αμερικανικής «καταιγίδας της ερήμου» (της πρώτης επίθεσης στο ιρακινό καθεστώς), το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς κτυπήθηκε με πάνω από 40 ιρακινούς πυραύλους Scud (σοβιετικής κατασκευής). Οι Scud της εποχής δεν είχαν σπουδαία ακρίβεια, δεν έπαυαν ωστόσο να είναι ιδιαίτερα εκρηκτικοί. Χάρη στους έγκαιρους συναγερμούς σκοτώθηκαν άμεσα από εκείνους τους βομβαρδισμούς μόνο 2 άτομα∙ έπαθαν όμως σοβαρές ζημιές πάνω από 4.000 κτίρια, 30 απ’ τα οποία καταστράφηκαν εντελώς. Το Τελ Αβίβ δεν έριξε ούτε μισή σφαίρα κατά του καθεστώτος του Χουσεϊν: είχε πάρει αυστηρή εντολή απ’ την Ουάσιγκτον να μην αντιδράσει ούτε στο ελάχιστο∙ και υπάκουσε…

Άλλες εποχές θα πείτε. Σωστά. Άλλες εποχές, άλλοι συσχετισμοί – ίδιοι, ωστόσο, δυτικοί ιμπεριαλισμοί («στα καλύτερά τους»…).

Αν θυμίζουμε το 1991 είναι επειδή το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχει περάσει (μόνο από πρώτη ματιά…) χειρότερα σε σχέση με την προχθεσινή απάντηση της Τεχεράνης. Η ιρανική στρατηγική υπομονή κράτησε μόνο 12 μέρες (υποθέταμε ότι θα ήταν αισθητά πιο μακρόχρονη…) και αντικαταστάθηκε με κάτι που μοιάζει (και είναι) στρατηγική προειδοποίηση. Σε τωρινές εποχές, τωρινούς συσχετισμούς, τωρινούς δυτικούς ιμπεριαλισμούς σε παρακμή∙ και, κυρίως, τωρινά όπλα.

Στο μυαλό κάποιου εντελώς άσχετου μ’ αυτά τα «νέα όπλα» η απάντηση της Τεχεράνης μοιάζει λίγο πιο σοβαρή από επίθεση με … ταχυδρομικά περιστέρια! Drones (: shahed 136) που πρέπει να καλύψουν (και μάλιστα μετά από έγκαιρη προειδοποίηση!) μια απόσταση γύρω στα 1.300 χιλιόμετρα πετώντας με ταχύτητα 150 χιλ. την ώρα (δηλαδή σε 8 ή 9 ολόκληρες ώρες!!!): είναι αυτό κάτι «φοβερό και τρομερό»; Η απάντηση δεν βρίσκεται στο αν την εποχή των υπερχητικών πυραύλων (η Τεχεράνη υποστηρίζει ότι διαθέτει τέτοιους) τέτοιου (ή παρόμοιου είδους) drones είναι πραγματικά επικίνδυνο όπλο∙ αλλά μάλλον στο πόσο πυκνή είναι η όποια αεράμυνα (εν προκειμένω του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος), ή, ειπωμένο διαφορετικά, πόσο παχύ και γρήγορο στις αντιδράσεις του είναι το «στρώμα» που πρέπει (και πώς;) να «τρυπήσει» οποιουδήποτε είδους ιπτάμενο εκρηκτικό για να κτυπήσει τον στόχο του.

Όντως, διαφορετικές εποχές απ’ το 1991 των 42 Scud: εδώ είναι που μετριέται η προχθεσινή επιτυχία (ή αποτυχία…) των … «ταχυδρομικών περιστεριών», άρα και η σοβαρότητα της (ιδιαίτερα συγκρατημένης) απάντησης της Τεχεράνης!!!

Το «στρώμα» που έπρεπε να διαρρηχτεί απ’ τον αέρα ως το έδαφος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος από τόσο μεγάλη απόσταση (οι πολύ πιο κοντινές πυραυλικές επιθέσεις της Χεζμπ’ Αλλάχ είναι εντελώς διαφορετική περίπτωση) είναι ίσως το πιο πυκνό που υπάρχει αυτή τη στιγμή στον καπιταλιστικό πλανήτη! Ένα τριπλό ή τετραπλό σύστημα αντιαεροπορικής, αντιπυραυλικής και αντιdrone άμυνας (για χρήση έναντι εισερχόμενων στόχων σε διαφορετικά ύψη) + (αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό!) η αμερικανική και η αγγλική αεροπορία στον αέρα (με τα δικά τους αντιπυραυλικά όπλα…) + όλα τα ραντάρ που υπάρχουν στις διάσπαρτες αμερικανικές βάσεις σ’ όλη αυτή την έκταση που μεσολαβεί ανάμεσα στα δυτικά ιρανικά σύνορα και το θεοναζί έδαφος: ιράκ, συρία… (ακόμα και η αγγλική βάση στο νοτιοκυπριακό Ακρωτήρι έπαιξε τον ρόλο της) + τις δυτικές δορυφορικές δυνατότητες έγκαιρης προειδοποίησης…

Οι καινοτομίες απέναντι σε τόσο «πυκνές» διατάξεις αεράμυνας, και ουσιαστικά η ανακάλυψη και η αξιοποίηση των αδυναμιών τους, έγινε από τον ρωσικό στρατό στο ουκρανικό πεδίο μάχης. Οι ιρανοί «φρουροί της επανάστασης» αξιοποίησαν αυτό το know how!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλοί Ζελέδες πέφτουν. Μήνα σε φόρουμ ρίχνονται, μήνα σε ναυμαχίες;

Δευτέρα 15 Απρίλη (00.09)>> Μωρ’ και σε φόρουμ ρίχνονται, και στου βυθού τον πάτο: ο Κούλης κάνει πόλεμο, μ’ έξοδα αλλωνώνε…

Ο-λαός-και-ο-τόπος στην ιστορία του σύγχρονου κράτους έχουν αναδείξει και εκσυγχρονιστικές πολιτικές βιτρίνες, και πολεμοκάπηλες – περισσότερες δεύτερες παρά πρώτες. Το να έχει μια πολιτική βιτρίνα και τα δύο προσόντα είναι πιο σπάνιο (αν και όχι πρωτοφανές). Ο don Rico είναι λοιπόν ένας σπάνιος γόνος – καταδικασμένος (ή προικισμένος, ανάλογα πως το βλέπει ο καθένας) απ’ την μοίρα να αποτυγχάνει και στα δύο! Πόσους φίλους-κι-αδερφούς της καταστροφής διεθνώς έχει αποκτήσει απ’ το 2019; Τι να θυμηθούμε; Τον Γουαϊδό; Τον τζενεράλ Χαφτάρ; Τον Πασινιάν της αρμενίας (που μένει στην καρέκλα του χάρη στη Μόσχα όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο); Οι μόνοι ανθεκτικοί ως τώρα είναι οι πιο χασάπηδες: εκείνος του Καϊρου και ο άλλος του Τελ Αβίβ – αν κι αυτός ο τελευταίος μπορεί να μην νοιώθει πολύ καλά πλέον…

Ααα! Και ο τοξικός του Κιέβου! Η περασμένη εβδομάδα είχε αρκετή δόση από δαύτον σε μια ελάχιστη μονάδα χρόνου. Πρώτα via video στο «φόρουμ των Δελφών»:

Μέσω της κάμεράς του ο τοξικός κλόουν ζήτησε (τι άλλο;) όπλα – όπλα – όπλα∙ με έμφαση στα αεροπλάνα. (Δεν ζήτησε ναρκωτικά, έχει: ήταν αρκούντως «νταγκλαριστός»…).

Κι ύστερα στο Vilnious, στην «διάσκεψη των 3 θαλασσών» (μεγάλο project, με άλλη ευκαιρία), live εκεί, τι αγκαλιές και τι φιλιά! Εκεί ο κλόουν ζήτησε να «τηρηθούν τα συμφωνημένα» (αυτά που συμφωνήθηκαν τις προάλλες, στην Οδησσό, τότε που μύρισε ο αέρας … ξέρετε τι…) και ο don Rico έκανε (προς την μεριά του μαγαζιού του…) και πάλι τον ανήξερο. Που σημαίνει είτε πως ο ένας λέει ψέματα είτε πως ο άλλος κάτι κρύβει.

Υπάρχουν κάποιοι που, όχι αυθαίρετα, θεωρούν ότι συμβαίνει το δεύτερο: ότι η don Rico & Co σκοπεύει να «διοχετεύσει» στο Κίεβο (μέσω, μάλλον, του τριγωνικού σχήματος που κάνει τις δουλειές της…) μερικές δεκάδες f-16 που έχουν παλιώσει. Εξαιρετικά τυχοδιωκτική κίνηση (αν αυτά είναι «τα συμφωνημένα»…) που ακόμα κι ένας σπάνιος γόνος ειδικευμένος στην έλξη λίγο πολύ μαφιόζικων «επενδύσεων» θα πρέπει να σκεφτεί όχι 10 αλλά 100 φορές. Γιατί τα μεν αεροπλάνα θα καταλήξουν εκεί που είναι γραφτό, στο μεγάλο νεκροταφείο λαμαρινών που λέγεται ουκρανικό πεδίο μάχης∙ αλλά η Μόσχα (και όλοι οι σύμμαχοί της…) θα έχουν έναν σοβαρό λόγο παραπάνω να βάλουν τον don Rico, το γκουβέρνο του, και το μεγαλύτερο μέρος της εντόπιας πολιτικής τζαμαρίας στη λίστα με τις εκκρεμότητες υψηλής προτεραιότητας. (Έχουμε την εντύπωση ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνεις κάποιος που παριστάνει τον «φτωχό πλην τίμιο» αυτήν την εποχή είναι να μην μπαίνει στο μάτι της κυρίας Maria Zaharova… Αν όμως είναι υπερφίαλος, ματαιόδοξος και μανιοκαταθλιπτικός, τότε… Τότε καλά να πάθει!!)

Κακά τα ψέματα: δεν γίνεται να είσαι πολεμοκάπηλος, να έχεις κηρύξει πόλεμο στη Μόσχα, και ταυτόχρονα να πιστεύεις ότι παίζεις μονότερμα στην έδρα σου.

Δεν γίνεται όμως και το άλλο: να πληρώσουμε εμείς την πολεμοκαπηλεία της κάθε βιτρίνας, του κάθε αφεντικού, του κάθε μαφιόζου…