Tag: πόλεμος

Το κουνάβι που βρυχάται!

Δευτέρα 2 Δεκέμβρη (00.05) >> Η ιδέα ότι τα μέλη των BRICS προσπαθούν να φύγουν απ’ το δολάριο ενώ εμείς καθόμαστε και κοιτάμε ΤΕΛΕΙΩΣΕ. Απαιτούμε μια δέσμευση απ’ αυτά τα κράτη ότι ποτέ δεν θα φτιάξουν ένα νόμισμα BRICS, ούτε θα υποστηρίξουν οποιοδήποτε άλλο νόμισμα για να αντικαταστήσει το ισχυρό δολάριο των ηπα. Αλλιώς θα βρεθούν μπροστά σε δασμούς 100% και ας περιμένουν ότι θα αποχαιρετήσουν τις πωλήσεις τους στην υπέροχη οικονομία των ηπα. Μπορούν να ψάξουν αλλού για κορόιδα. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντικαταστήσουν οι BRICS απ’ το διεθνές εμπόριο, κι όποια χώρα το επιχειρήσει να πει goodbye στην αμερική.

Αυτά πόσταρε χτες το ψόφιο κουνάβι – και ο πλανήτης ολόκληρος ανατρίχιασε! Πως το είπατε; Θα αποκλείσετε τον πλανήτη απ’ την «υπέροχη οικονομία» σας για να σώσετε το «ισχυρό δολλάριό» σας; Καταπληκτική ιδέα!!! Πως δεν σκέφτηκε κάτι ανάλογο κανένα άλλο ιμπεριαλιστικό κράτος εδώ και δυο αιώνες;

Ηθικό δίδαγμα: ο «οικονομικός πόλεμος» της Ουάσιγκτον κατά των ανταγωνιστών της εκπυρσοκροτεί ξανά και ξανά… Τι άραγε απομένει στην «υπέροχη» τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια;

(Έχει και μια άλλη ιδέα για το δολάριο το ψόφιο κουνάβι. Για την ακρίβεια την έχουν διάφοροι “σύμβουλοί” του. Αλλά γι’ αυτήν, επειδή χρειάζεται ανάλυση, στο επόμενο cyborg – τον Φλεβάρη…)

Κάτι «σωστές μεριές»… (Μια Νυρεμβέργη σε αργή κίνηση…)

H Γάζα έχει προετοιμάσει κιόλας τον κόσμο για πυρηνικό πόλεμο… Κανείς πια δεν μπορεί να υποστηρίξει την αξία της ανθρώπινης ζωής. Δεν υπάρχει δρόμος γυρισμού…

Δευτέρα 25 Νοέμβρη (00.25) >> Ήθελαν να πουν «είμαστε νικητές»!!! Αλλά ντράπηκαν να το πουν ωμά. Το διατύπωσαν με χυδαία «φιλοσοφικότητα»: είμαστε στη σωστή μεριά της ιστορίας (!!!) Η Ύβρις της αλαζονείας τους ήταν διπλή. Πρώτον, έπιασαν στο στόμα τους την Ιστορία, λες και είναι προϊόν κάποιας βιομηχανίας τους, ή το χαρτί στις τουαλέτες τους… Και δεύτερον, ανακηρύχτηκαν «νικητές – από – τα – αποδυτήρια», αφού έτσι καταλαβαίνουν τους ιμπεριαλισμούς τους: ως επέλαση χωρίς σοβαρό αντίπαλο… «Προπόνηση»…

Για το ουκρανικό πεδίο μάχης περισσότερα στη συνέχεια. Στο μεσανατολικό πεδίο μάχης; Μήπως εκεί τουλάχιστον τα δυτικά αφεντικά ακουμπάνε έστω την «σωστή μεριά…» τους;

Η λιβανέζικη αντίσταση γίνεται από μέρα σε μέρα και από βδομάδα σε βδομάδα ακόμα πιο επιθετική και πιο καταστροφική για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Χτες κτύπησε (με επιτυχία) τη ναυτική βάση Asdod 150 χιλιόμετρα νότια απ’ τα λιβανέζικα σύνορα∙ μια ακόμα στρατιωτική βάση έξω απ’ την πρωτεύουσα Τελ Αβίβ∙ και διάφορους στόχους κοντά στα σύνορα. Εννοείται ότι οι ενέδρες και τα αποτελεσματικά κτυπήματα εναντίον θεοναζί τανκς και πεζικού στον νότο του λιβάνου είναι πλέον ρουτίνα.

Στο εσωτερικό του θεοναζί καθεστώτος εκτός απ’ τις αυτοκτονίες στρατιωτών (επίσημα πάνω από 10…), τους περισσότερους από 11.000 (επίσημα δηλωμένους) τραυματίες του στρατού (οι περισσότεροι σοβαρά έως πολύ σοβαρά) και την καταιγίδα σοβαρών ψυχολογικών προβλημάτων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) αφού οι «προβληματικοί» δεν θέλουν με τίποτα να γυρίσουν μετά τις άδειές τους στα μέτωπα είτε της Γάζα είτε του λιβάνου, η πρόσφατη απόφαση του ICC είναι μια εμπρηστική βόμβα διασποράς.

Το ICC είναι το χειρότερο διεθνές δικαστήριο που θα ήταν ποτέ δυνατόν να κατηγορήσει (και μάλιστα ως εγκληματία κατά της ανθρωπότητας και εγκληματία πολέμου) οποιονδήποτε δυτικό!!! Έχουμε εξηγήσει στο παρελθόν περί τίνος πρόκειται (για το ICC). Κι όμως: το έκανε! Και μάλιστα κάτω απ’ τον προκλητικό τίτλο: Η κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης!

Έτσι απ’ τις 21 Νοέμβρη του 2024 δύο απ’ τους αρχιχασάπηδες, ο Netanyahu και ο Gallant, είναι wanted στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη – και φυγόδικοι!!! Γιατί βέβαια μπορούν να ξερνάνε όσο γουστάρουν περί «αντισημιτισμού»…. Αλλά δεν πρόκειται να εμφανιστούν στο δικαστήριο, να απολογηθούν, να δικαστούν, να επιδιώξουν να αθωωθούν για να «σώσουν την υπόληψή τους»!!! Όχι βέβαια!!!

Αυτά ενόσω εκκρεμεί η απόφαση του σοβαρότερου διεθνούς δικαστηρίου, του ICJ (international court of justice) για την γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη – απόφαση που εκτιμάμε ότι δεν θα αργήσει πια.

Πώς όμως έγινε εφικτή η απόφαση για τους εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας / και πολέμου απ’ το ICC; Και τι ουσιαστικές συνέπειες μπορεί να έχει;

Είναι δεδομένο πως το ICC βρίσκεται απ’ την δημιουργία του την ίδια, στις αρχές του 21ου αιώνα, υπό την απειλητική μπότα των αμερικανικών (και όλων των πρωτοκοσμικών) υπηρεσιών∙ εν προκειμένω και της θεοναζί, απαρτχάιντ μοσάντ. Πως μπόρεσαν λοιπόν οι 3 δικαστές (η Reine Alapini-Gansou απ’ το μπενίν∙ η Beti Hohler απ’ την σλοβενία∙ και ο Nicolas Guillou απ’ την γαλλία) να πουν το προφανές μεν, αλλά απαγορευμένο απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς;

Βεβαιότητες δεν μπορούμε να έχουμε! Στην πιο πιθανή εκδοχή: η «μπογιά» (και οι απειλές…) της δύσης ΔΕΝ περνάνε πια! Στην πολύ λιγότερο πιθανή αλλά ας μην αποκλείουμε τίποτα: αυτές ακριβώς οι δυτικές υπηρεσίες θέλουν να «ξεφορτωθούν» τους πλέον φανερούς θεοναζί, απαρτχάιντ συνεργάτες τους (το έχουν ξανακάνει κάμποσες φορές σε επίπεδο κεντρικών πολιτικών βιτρινών!…) επειδή έχουν «αυτονομηθεί».

Όποια κι αν είναι η εξήγηση, το γεγονός παραμένει: η πολιτικο/στρατιωτική «κορυφή» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος είναι εγκληματίες παγκόσμιου βεληνεκούς με δικαστική βούλα. Εννοείται πως θα συνεχίσουν όσο μπορούν να είναι τέτοιοι∙ δεν θα σταματήσουν. Εξάλλου δεν είναι μόνοι τους! Εντός και εκτός καθεστώτος έχουν τόσους υποστηρικτές. Ενώ, λοιπόν, στα σφαγεία οι χασάπηδες θα συνεχίσουν το έργο τους, είναι λάθος να υποτιμηθεί η σημασία της απόφασης του ICC σε ότι αφορά τους διεθνείς φίλους, υποστηρικτές και τροφοδότες τους.

Να γιατί:

α) Στις 17 Μάρτη του 2023, ένα χρόνο μετά την ρωσική εισβολή στην ουκρανία, αυτό το ίδιο δικαστήριο εξέδωσε εντάλματα σύλληψης κατά της ανεγκέφαλης αλεπούς και της Maria Lvova-Belona (ρωσίδας επιτρόπου για τα δικαίωματα των παιδιών) με την γελοία κατηγορία ότι «έχουν απαγάγει παιδιά απ’ το Donbass»… Τον Ιούνη του 2024 το ίδιο ICC εξέδωσε εντάλματα σύλληψης για τους ρώσους καραβανάδες Victor Sokolov, Sergey Kobylash, τον αρχιστράτηγο Valery Gerasimov και τον (τότε) υπ.αμ. Sergei Shoigu, με την κατηγορία επιθέσεων σε ουκρανούς αμάχους, άρα «εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Όλοι αυτοί είναι wanted…

Οι δυτικοί φίλοι, υποστηρικτές και τροφοδότες των ναζί στο Κίεβο (και φυσικά των θεοναζί στο Τελ Αβίβ!!!) χάρηκαν πολύ μ’ αυτά τα εντάλματα… Τώρα όμως αρκετοί από δαύτους (αρχίζοντας απ’ τις ηπα) έχουν θυμώσει ακόμα περισσότερο για τους απαρτχάιντ φίλους τους! Αν ακολουθήσουν την αντίθεση στάση (όχι, δεν θα τους συλλάβουμε!!) γίνονται κυριολεκτικά «ρόμπα» στα μάτια οποιουδήποτε στον υπόλοιπο πλανήτη∙ ακόμα και στα μάτια πραγματικά κακούργων δικτατόρων, που θα μπορούσαν επίσης να κατηγορηθούν. Έχει δημιουργηθεί λοιπόν ένα ακόμα σοβαρό ζήτημα στις «διεθνείς σχέσεις» τους, σε ότι αφορά το πως οι δυτικοί εννοούν την «διεθνή νομιμότητα» και τους «κανόνες δικαίου» που πουλάνε ακόμα ως σημαία τους…

β) Στις 7 Νοέμβρη του 2024 το γερμανικό κοινοβούλιο έκανε νόμο του κράτους το «Never again is now: protecting, preserving and strengthening the jewish life in Germany». Αν αυτός ο νόμος ήταν κατά του αντισημιτισμού θα ήταν απόλυτα καλοδεχούμενος (και οι πρώτοι σε βάρος των οποίων θα έπρεπε να εφαρμοστεί θα έπρεπε να είναι τα αφεντικά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος!) Αλλά όχι! Ο νόμος υιοθέτησε έναν δήθεν «διευρυμένο» ορισμό του αντισημιτισμού σχετικά πρόσφατης κατασκευής, που υποστηρίζει πως όποιος κάνει κριτική στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς, στην ιδεολογία και στις πρακτικές του, είναι …. «αντισημίτης», και ως εκ τούτου διώκεται! Ο νόμος φτιάχτηκε για να «βγάλει στην παρανομία» τόσο το BDS όσο και το σύνολο του κινήματος υποστήριξης στους Παλαιστίνιους, ξεκινώντας απ’ τα πανεπιστήμια, τους δημόσιους οργανισμούς, και προχωρώντας…

Τώρα λοιπόν, μετά την απόφαση του ICC η γερμανική ολιγαρχία που παριστάνει την «δημοκρατία» βρέθηκε ξαφνικά σ’ ένα δάσος από παλούκια! Απ’ την μια μεριά είναι υποχρεωμένη να δεχτεί την απόφαση (είναι μέλος του δικαστηρίου), που σημαίνει πως η κριτική που προσπαθεί να απαγορεύσει δεν είναι απλά νόμιμη αλλά, ακόμα χειρότερα, καθήκον της! Απ’ την άλλη μεριά αυτή ακριβώς η απόφαση του ICC εκθέτει τους γερμανικούς κρατικούς μηχανισμούς (και την τωρινή πλειοψηφία του κοινοβουλίου) στην κατηγορία της συνεργασίας και της υποστήριξης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας και εγκληματιών πολέμου! Κι αν κάποιοι τολμηροί κάνουν τέτοια προσφυγή στα γερμανικά δικαστήρια, τότε αυτά θα πρέπει να την εξετάσουν με την γνωστή προτεσταντική σχολαστικότητα… Ακόμα κι αν το Βερολίνο (όπως, κατά τα φαινόμενα, και το Παρίσι) αρχίσει να πουλάει τρέλα, του είδους «το θέμα – η απόφαση του ICC – είναι πολύπλοκο και πρέπει να το εξετάσουμε προσεκτικά» κλωτσώντας την χειροβομβίδα λίγο πιο κάτω μπας και το θέμα ξεχαστεί, όλα τα παλούκια στη γύρα είναι εκρηκτικά! Κυρίως επειδή στηρίζει πάντα με φανατισμό τις «ρωσικές» αποφάσεις του ICC…

γ) Το ζήτημα των δυτικών συνεργατών των θεοναζί καίει τους πάντες (και στο ελλαδιστάν): το διάστημα που εξέτασε το ICC δεν είναι «τώρα» ή «αύριο» αλλά απ’ τις 8 Οκτώβρη 2023 ως τις 20 Μάη 2024 (τότε έγινε η προσφυγή), αφορά δηλαδή πράξεις τετελεσμένες ήδη! Και μάλιστα πράξεις που όλοι οι δυτικοί (πολιτικές βιτρίνες, δημαγωγοί, κλπ) βάφτιζαν «το δικαίωμα του Τελ Αβίβ στην αυτοάμυνα»! Υπάρχουν όλα τα σχετικά τεκμήρια και ντοκουμέντα για να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία της συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών γι’ αυτό το διάστημα των σχεδόν 7 μηνών – και έκτοτε. Ακόμα κι αν αυτή η κατηγορία δεν αποδοθεί μ’ όλο το δικονομικό τυπικό, μπορεί τώρα «επίσημα» να αποδοθεί πολιτικά, ανοικτά και με ένταση!  

Θα πείτε και θα έχετε δίκιο: ναι∙ όμως όλα αυτά κινούνται πολύ μακριά απ’ την Γάζα, το νότιο λίβανο, την συρία… Πράγματι, έτσι είναι. Όμως εκεί η απάντηση (θα) είναι δια των όπλων – αυτό δεν γίνεται να αλλάξει…

δ) Σε ιδιαίτερη κατηγορία συνεργασίας, υποστήριξης, υπόθαλψης εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας / πολέμου μπορεί να μπουν τα αμερικανικά «βέτο» στο συμβούλιο ασφαλείας του οηε, τα οποία ως γνωστόν είναι το «κερασάκι» της διαρκούς παροχής όπλων, βομβών, κλπ.  Το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα έχει ορισμένα προβληματάκια στη συμμαχία του με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Το ίδιο ισχύει για τις πρωτοκοσμικές βιομηχανίες όπλων και λογισμικού στρατιωτικής χρήσης – ούτε λίγες ούτε ασήμαντες!!! (Φυσικά μπορεί να προσπαθήσουν τα λύσουν, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, με τον τρόπο τους… Του far west… Ή με έναν τρόπο ελληνικό: δεν μιλάμε γι’ αυτά, οπότε δεν υπάρχουν…)

Προσέξτε το συνένοχο τακτ της καθεστωτικής «καθημερινής»: «φερόμενα» εγκλήματα…. Δεν έχουν αποδειχθεί, έτσι δεν είναι; Πενήντα ή εκατό χιλιάδες δολοφονίες μπορεί και να μην είναι έγκλημα, έτσι δεν είναι; Και επ’ ευκαιρία θα μας θυμίσουν πως μέχρι την τελεσίδικη δικαστική επιβεβαίωση μιας ενοχής όλοι είναι αθώοι, και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά…  

Η εντόπια δημαγωγία (και «πολιτική σκηνή») αφού αντιμετώπισε αρχικά την απόφαση του ICC όσο πιο περιθωριακά μπορούσε για μια ή δυο μέρες, στη συνέχεια απλά την εξαφάνισε. Υποθέτουμε βάσιμα ότι αυτή είναι η «γραμμή» του ελληνικού καθεστώτος σε όλο το πλάτος και μήκος του: κάνουμε το κουνέλι, δεν μιλάμε γι’ αυτό…  Οι κατηγορούμενοι είναι φίλοι, συνεταίροι, ίσως και χρηματοδότες μας…

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Δευτέρα 25 Νοέμβρη (00.13) >> Ως τώρα (και αυτό το «ως τώρα» πρέπει να το τονίσουμε!) η Μόσχα φαίνεται να επιδίδεται σε μια τακτική PMR: public military relations. Εκτοξεύοντας έναν (σχετικά) καινούργιο πύραυλο μέσου βεληνεκούς πολλαπλών κεφαλών (με δυνατότητα να είναι πυρηνικές) χωρίς εκρηκτικά σε στρατιωτικό εργοστάσιο στο Dnipro (υπάρχουν ακόμα τέτοια ατσαλάκωτα, ε;) έκανε επίδειξη τεχνολογικής δύναμης… Απευθυνόμενη σε ποιους; Αφενός στους δυτικούς καραβανάδες. Αφ’ ετέρου στους δυτικούς πληθυσμούς (: «ο πυρηνικός Αρμαγεδώνας προ των πυλών∙ ο Putin τρελάθηκε!») Υποτίθεται πως η τεχνολογική (πυραυλική) ανωτερότητα της Μόσχας θα συνετίσει πρώτα τους καραβανάδες και μετά τις πολιτικές βιτρίνες στις ηπα (και στην πολεμόκαβλη δύση), τουλάχιστον ως τις 21 Γενάρη του 2025.

Είναι βάσιμος ένας τέτοιος υπολογισμός; Επιτρέψτε στην περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή: έτσι κι έτσι!… Μόλις στις αρχές της εισβολής στην ουκρανία, στις 18 Μάρτη του 2022, ο ρωσικός στρατός εμφάνισε σε παγκόσμια πρεμιέρα εν χρήσει έναν υπερηχητικό πύραυλο μικρού βεληνεκούς, τελικής ταχύτητας 10 mach, «φόβο και τρόμο» για τα δυτικά αντιπυραυλικά συστήματα: μη ανιχνεύσιμος ο kinzhal χρησιμοποιήθηκε ξανά και ξανά (ένα χρόνο μετά κατέστρεψε ένα βαριά οχυρωμένο υπόγειο bunker, σε βάθος μεγαλύτερο από 100 μέτρα, στο Lviv, σκοτώνοντας άγνωστο αριθμό καραβανάδων που συνεδρίαζαν εκεί, μεταξύ των οποίων και αρκετοί νατοϊκοί…) Ήταν / είναι μια διαρκής επίδειξη τεχνολογικής / πυραυλικής ανωτερότητας της Μόσχας – αλλά το δυτικό σοκ κράτησε πολύ λίγο. Κανείς δεν συνετίστηκε – αν δεν κάνουμε λάθος…

Τον περασμένο Σεπτέμβρη ο νυσταλέος Jo υπέκυψε στις σοβαρές αντιρρήσεις των καραβανάδων του (: «δεν πρόκειται να μπλέξουμε σε πυρηνικό πόλεμο») και δεν έδωσε διαταγή για χρήση των αμερικανικών πυραύλων (στην παραλλαγή του) μικρού βεληνεκούς ATACMS για επιθέσεις στην κυρίως ρωσία, παρότι ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο∙ κάνοντας τα μούτρα κρέας του συμμάχου του Starmer που πετούσε από Λονδίνο προς Ουάσιγκτον όλο χαρά ότι θα ανακοινωθεί … η «πτώση της Μόσχας κάτω απ’ τα πυραυλικά κτυπήματα σε μεγάλο βάθος…» Αυτά έγιναν τον Σεπτέμβρη του 2024: το αμερικανικό πεντάγωνο έλαβε σοβαρά υπόψη του τα πιθανά αντίποινα της Μόσχας και είπε «όχι»!

Δυο μήνες μετά,

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 25 Νοέμβρη >> Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη διάσταση, εντελώς διαφορετική: οι ηττημένοι «δημοκρατικοί» (και οι πρωτοκοσμικοί σύμμαχοί τους) φοβούμενοι ότι το γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα επιδιώξει μια ριζική εσωτερική αναδιάρθρωση σε κρατικούς μηχανισμούς που δρουν εδώ και χρόνια ως δολαριοφάγοι προβοκάτορες, έχουν επιλέξει να «εισάγουν» το ουκρανικό πεδίο μάχης στη σκληρή (όπως όλοι καταλαβαίνουν) εσωτερική σύγκρουση: αφού το ψόφιο κουνάβι θέλει να ξεφορτωθεί το ηττημένο Κίεβο∙ το Κίεβο πάνω στο οποίο (σύμφωνα με την «fuck eu» Nuland…) έχουν επενδυθεί δισεκατομμύρια δολάρια∙ το φασιστοΚίεβο το οποίο (σύμφωνα με άλλους…) έχει «προίκα» πρώτες ύλες τρισεκατομμυρίων δολαρίων∙ αφού λοιπόν το ψόφιο κουνάβι μπορεί και να είναι μπόσικο (για το μεσοπρόθεσμο καλό του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, αλλά «μεσοπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί» που είπε κάποιος…), αυτοί επιδιώκουν την όξυνση της σύγκρουσης με την Μόσχα με αμερικανικές διαταγές έτσι το νέο γκουβέρνο να έχει να αναμετρηθεί και με αυτές.

Ως λίγες μέρες πριν αυτές οι ίδιες αμερικανικές (και αγγλικές, και γαλλικές) διαταγές στους χειριστές διάφορων οπλικών συστημάτων που έχουν παραχωρηθεί στο φασιστοΚίεβο απαγόρευαν την χρήση τους έξω απ’ την ζώνη του ουκρανικού νότου όπου γίνεται πόλεμος. Οι ATACMS ήταν ωστόσο εκεί. Αφού τα δυτικά κράτη απαγόρευαν στους (δικούς τους) χειριστές να δράσουν αλλού, η Μόσχα το είχε αποδεχθεί ως μέρος της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης»: όπου βρουν τον στρατό μου ακάλυπτο θα τον κτυπήσουν, όπου τους βρω τους κτυπάω.

Αυτό ήταν η αλλαγή των διαταγών: τώρα κτυπάμε ρωσία… Με αυτή την σημαντική αλλαγή οι «δημοκρατικοί» επιδιώκουν έναν «πολεμάκο» (αν μπορεί να υπάρχει τέτοιο πράγμα…) ή έστω σκηνοθετούν το ενδεχόμενό του με αξιώσεις, έναν «πολεμάκο» που δημιουργώντας «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» θα εμποδίσει, θα φρενάρει, θα καθυστερήσει, θα «κλαδέψει» αυτήν την όποια εσωτερική αναδιάρθρωση / εκκαθάριση. (Η οποία, ας το θυμίσουμε, περιλαμβάνει πολλές «απολύσεις» στα υψηλά κλιμάκια του αμερικανικού στρατού…)

Έτσι εξηγούν διάφοροι το timing της διαταγής του παλατιού του νυσταλέου Jo για επιθέσεις κατά της κυρίως ρωσίας: «ΟΧΙ» τον περασμένο προεκλογικό Σεπτέμβρη, «ΝΑΙ» τον μετεκλογικό Νοέμβρη…

Μ’ αυτόν τον τρόπο ένα βασικό πεδίο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού (το ουκρανικό έδαφος και το μέλλον του) «επιστρέφει» στο εσωτερικό της μητρόπολης αντεστραμμένο (όχι, για παράδειγμα, εξαιτίας ενός μεγάλου αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος εντός ηπα)∙ και ταυτόχρονα δίνονται στη Μόσχα περισσότερα «χαρτιά» μέσα στην απόπειρα της όποιας εσωτερικής αμερικανικής αναδιάρθρωσης: είναι αρκετό να συντηρηθεί ως απειλή ο «πυρηνικός αρμαγεδώνας» για τους επόμενους 2 μήνες (δηλαδή: είναι αρκετό να συνεχίσει η Μόσχα την ελεγχόμενη «αυτοσυγκράτησή» της, αλλά ταυτόχρονα να βρυχάται για τα χειρότερα…) για να γίνει το ψόφιο κουνάβι όχι απλά ο «σωτήρας της αμερικής» αλλά ο «σωτήρας της ανθρωπότητας» – όταν έρθει εν τη βασιλεία του!!! Και μ’ αυτό το «φωτοστέφανο» να κερδίσει χρήσιμο χρόνο και υποστήριξη για την «αποστράγγιση του βάλτου» – ή ακόμα ισχυρότερη εσωτερική αντίδραση!

Το περασμένο (προεκλογικό) καλοκαίρι το ψόφιο κουνάβι διατύπωνε ως εξής τον στόχο του «ειρήνη στην ουκρανία / πόλεμος στην Ουάσιγκτον!» (πατάτε cc για υπότιτλους):

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Palestine will be free!

Δευτέρα 18 Νοέμβρη >> Η Παλαιστίνη μας έχει προειδοποιήσει… Κι αν η τύφλα είναι τόσο μεγάλη ώστε να μην βλέπουμε ότι η Παλαιστίνη δεν είναι μόνον εκεί, τόσο το χειρότερο για ‘μας… Κι αν η απώθηση μοιάζει καταφύγιο, τότε πάλι τόσο το χειρότερο για ‘μας…

Σ’ έναν τοίχο στη Rafah γράφει: τίποτα δεν θα σώσουμε αν δεν σώσουμε τα πάντα… (Ή μήπως είναι αλλού γραμμένο, σε άλλες πόλεις, σε άλλα μήκη και πλάτη; Ποιος το είδε, ποιος το ξέρει;)

Επαναλαμβάνουμε το Hind’s Hall 2 του Macklemore:

Παλαιστίνη

Η σκυμμένη γυναίκα με τον μαρκαδόρο υπογράφει μια οβίδα, που φωτογραφημένη από κοντά είναι το δεξιό μισό της φωτογραφίας: Τελειώστε τους! Η Αμερική αγαπάει (καρδούλα…) το Ισραήλ Πάντα. Nikki Haley…

Γνωρίζετε την κυρία; Αμερικανίδα πολιτικός, 52 ετών σήμερα: πρώην κυβερνήτης της νότιας Καρολίνας, πρώην πρεσβευτής της usa στον οηε, ρεπουμπλικάνα υποψήφια για το άσπρο σπίτι στις πρόσφατες εκλογές.

 Ύαινα. Αλλά όχι solo. Ύαινα μέσα σε μια μεγάλη, πολύ μεγάλη πρωτοκοσμική, δυτική, αγέλη από ύαινες.

Οποιοσδήποτε στοιχειωδώς κανονικός άνθρωπος θα έλεγε ότι το να υπογράφει κάποιος / κάποια οβίδες είναι σοβαρή ψυχοπάθεια. Ωστόσο τέτοιου είδους ψυχοπαθείς, έχοντας εξουσίες, διαμορφώνουν τη «νέα κανονικότητα» – πιστεύοντας ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο…

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.28) >> Αν νομίζετε ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς είναι ικανό για κάτι «περισσότερο» στη Γάζα εκτός απ’ το να δολοφονεί αμάχους, κι αν ανησυχείτε ότι η παλαιστινιακή αντίσταση μπορεί να καμφθεί, να μερικά απ’ αυτά που συμβαίνουν εκεί (αλλά, φυσικά, δεν πρέπει να μαθαίνονται αφού οι Παλαιστίνιοι / ες μόνο ως «φουκαράδες» επιτρέπεται να έχουν μια φευγαλέα θέση στον πρωτοκοσμικό ορίζοντα…)

Αυτό στις επόμενες δύο φωτογραφίες δεν θα το αναγνωρίσετε. Είναι θεοναζί, απαρτχάιντ τανκ στη βόρεια Γάζα. Σε κομμάτια. Δεν είναι όμως ένα οποιοδήποτε τανκ. Είναι το σούπερ ντούπερ mervava 4 barak, ό,τι πιο αναβαθμισμένο υπάρχει στον τομέα του, «5ης γενιάς» τανκ, που τα με σούπερ ντούπερ γκάτζετ για τα πάντα (μεταξύ των οποίων και «ενεργητική προστασία» απέναντι σε ρουκέτες…)∙ ένα τανκ «ικανό για όλα» – εν τέλει ακόμα και για να φάει χώμα. (Ανατινάχτηκε με roadside bomb, η παραδοσιακή απάντηση των «ξυπόλυτων» στις σούπερ ντούπερ φονικές μηχανές… Τα τρία απ’ τα τέσσερα μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν επί τόπου…)

Και εδώ, στη συνέχεια, ένα σύντομο video για το πως η Γάζα γεμίζει, εκτός από δολοφονημένους αμάχους και από τα ατσάλινα σκουπίδια (συμπεριλαμβανόμενων των χειριστών τους…) μιας γενοκτονικής εκστρατείας που μετράει βδομάδες και μήνες στρατιωτικής αποτυχίας / ήττας – ό,τι το χειρότερο δηλαδή για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς:

Τα ερείπια είναι τα οδοφράγματα και τα χερσαία «τούνελ» της Παλαιστινιακής αντίστασης! Λέγεται τεκμηριωμένα πως ενόσω ο θεοναζί στρατός έχοντας σοβαρές απώλειες ψάχνει για την στελέχωσή του με το ζόρι (και ξέπεσε πια στο να ψάχνει μισθοφόρους οπουδήποτε!) η Παλαιστινιακή αντίσταση έχει το ανάποδο «πρόβλημα»: εκατοντάδες Παλαιστίνιοι ζητούν καθημερινά να καταταχτούν, και είναι τόσοι πολλοί ώστε συχνά οι οργανώσεις δεν έχουν αρκετά όπλα για να τους εκπαιδεύσουν όλους… Όσο για τα εκρηκτικά των roadside bombs; Τα προσφέρουν άφθονα οι άσκαστες θεοναζί βόμβες!!!

Θα πείτε: είναι δυνατόν να νικήσει η Παλαιστινιακή αντίσταση; Θα θυμίσουμε: χρέος των όπου γης απελευθερωτικών οργανώσεων και κινημάτων, όταν επιχειρείται η καταστολή τους, είναι να συνεχίσουν να υπάρχουν∙ όχι υποχρεωτικά να καταλάβουν τα χειμερινά ανάκτορα με κάποια εντυπωσιακή αντεπίθεση! Απ’ αυτή την άποψη η Παλαιστινιακή αντίσταση ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΝΙΚΗΣΕΙ: έχει κάνει αδύνατο για το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς το να πετύχει τους στόχους του… Το έχει καθηλώσει σε μια κατάσταση που ενώ σκοτώνει – σκοτώνει – σκοτώνει αναμετριέται ήδη με τον εφιάλτη της ήττας του!

Εννοείται πως δεν είναι αυτή όλη η ιστορία. Έχει και η αντίσταση τους δικούς της στόχους, πέρα απ’ αυτή καθαυτή την ύπαρξή της. Γι’ αυτούς εμείς οι μακρινοί θα πρέπει να περιμένουμε…

 

Abdallah

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.24) >> Ύστερα από 40 χρόνια φυλάκισης γαλλικό δικαστήριο έκανε πριν 3 ημέρες (στις 15 Νοέμβρη, την ημέρα που οι Παλαιστίνιοι έχουν ορίσει ως «επέτειο εθνικής ανεξαρτησίας»*) δεκτή την (11η…) αίτηση αποφυλάκισης του λιβανέζικης καταγωγής Georges Ibrahim Abdallah, υπό τον όρο «να φύγει απ’ την γαλλική επικράτεια και μην επιστρέψει ποτέ». Ο Abdallah, μέλος του κομμουνιστικού κόμματος του λιβάνου και του λαϊκού μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PFLP), καταδικάστηκε το 1984 σε ισόβια για συμμετοχή στη δολοφονία του αμερικάνου στρατιωτικού ακολούθου Charles Ray και του ισραηλινού διπλωμάτη Yaakov Barsimentov, στο Παρίσι, το 1982: ήταν η εποχή της κορύφωσης του αντιαποικιακού αγώνα στο λίβανο, εναντίον του ισραηλινού στρατού κατοχής και της αμερικανικής και γαλλικής στρατιωτικής υποστήριξης.

Επειδή η απόφαση έχει ισχύ απ’ τις 6 Δεκέμβρη, αφήνει περιθώριο για εισαγγελική έφεση – κάτι που έχει γίνει και στο παρελθόν, κατ’ απαίτηση της Ουάσιγκτον που έχει ρόλο «πολιτικής αγωγής». Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα περάσει η μπογιά της, και ότι ο δεσμώτης θα γυρίσει στα μέρη του, στον Λίβανο.

Ο 73χρονος σήμερα Abdallah ανακηρύχτηκε τον Δεκέμβρη του 2013 απ’ το δημοτικό συμβούλιο του παρισινού προαστείου Bagnolet «επίτιμος δημότης», αναγνωρίζοντάς τον ως κομμουνιστή αγωνιστή, πολιτικό κρατούμενο, μέλος του λιβανέζικου αντιστασιακού κινήματος και αποφασιστικό υπερασπιστή των Παλαιστινιακών δικαίων.

*Λίγο μετά την έναρξη της 1ης intifada, ο Yasser Arafat υιοθέτησε στις 15 Νοέμβρη του 1988 απ’ το Αλγέρι την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης» που είχε διαμορφώσει ο ποιητής Mahmoud Darwish. Με 146 κράτη / μέλη του οηε να έχουν αναγνωρίσει ως τώρα «παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967» υπάρχει ένας ωκεανός αίματος μεταξύ της Διακήρυξης του 1988 και της σημερινής κατάστασης∙ μέχρις ότου τα όπλα και όχι τα ψηφίσματα κάνουν πράξη την απελευθέρωση της Παλαιστίνης απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι…

«Κάντο όπως η κίνα!»

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.20) >> Πολλοί σπάνε το κεφάλι τους και κάνουν προβλέψεις για το τι «εξωτερική πολιτική» θα ακολουθήσει το ψοφιοκουναβιστάν – λες και μπορεί να κάνει «ό,τι γουστάρει»!…

Όχι για να βοηθήσουμε αλλά για να μπλέξουμε ακόμα περισσότερο τους προφήτες (εν μέσω των «σπρωξιμάτων» που έχουν αρχίσει ήδη στην Ουάσιγκτον…), βρήκαμε ένα απόσπασμα ομιλίας του αντιπροέδρου πλέον J.D. Vance – κι ας έχετε υπόψη ότι ο συγκεκριμένος θα μπορούσε να θεωρηθεί «διανοούμενος» με βάση τα αμερικανικά «πολιτικά» στάνταρς, συντηρητικός φυσικά αλλά με παρελθόν «δημοκρατικού»∙ ότι τον στηρίζει ισχυρά ως τώρα ο Peter Thiel (της palantir…), αν και έχει (ο Vance) την φήμη ότι «κανείς δεν μπορεί να τον κάνει καλά»∙ και ότι έχει όλα τα προσόντα να γίνει πρόεδρος στο κοντινό μέλλον, αν φυσικά οι ηπα συνεχίσουν να υπάρχουν.

Το απόσπασμα είναι απ’ τις 19 Απρίλη του 2023 όταν ο (τότε) γερουσιαστής του Ohio πήρε θέση εναντίον της έγκρισης της Stephanie S. Sullivan (πρόταση του γκουβέρνου του νυσταλέου Jo) ως πρέσβειρας των ηπα στην «αφρικανική ένωση»:

Έχουμε διαμορφώσει μια εξωτερική πολιτική βασισμένη στο νταηλίκι, στην ηθικολογία και στο να κάνουμε διαλέξεις σε άλλες χώρες που δεν έχουν καμία σχέση με όλα αυτά. Οι κινέζοι έχουν μια εξωτερική πολιτική του να φτιάχνουν δρόμους, και γέφυρες, και να ταϊζουν τους φτωχούς. Και νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε μια εξωτερική πολιτική, μια διπλωματία σεβασμού, και μια εξωτερική πολιτική που δεν στηρίζεται στην ηθικοποίηση και θα έχει βάση τα διεθνή συμφέροντα αυτής της χώρας…

Φαίνεται να αναγνωρίζει ότι το νεοφιλελεύθερο ιδεολογικό overdose (ένα απ’ τα βασικά εξαγώγιμα είδη όχι μόνο των ηπα αλλά των δυτικών ιμπεριαλισμών συνολικά) και η ηθικολογική ανωτερότητα του λευκού, πρωτοκοσμικού όντος άσχετα απ’ τα βίτσια του (άλλο ένα βασικό εξαγώγιμο είδος) έγινε εμπόδιο κυριαρχίας απ’ την στιγμή που εμφανίστηκε στον πλανήτη μια ασιατική «μεγάλη δύναμη» πραγματίστρια και χωρίς ιδεολογικές συσκευασίες και ανασφάλειες. Ένα άλλο, διαφορετικό (και πιο ελκυστικό…) καπιταλιστικό Παράδειγμα.

Το γεγονός είναι ότι ο Vance λέει απερίφραστα και επιθετικά προς το αμερικανικό παρελθόν εκείνο που το γκουβέρνο του νυσταλέου Jo προσπάθησε να μισοπαραδεχτεί πρακτικά τα προηγούμενα χρόνια. Αναγγέλλοντας ένα πελώριο (οικονομικά) «πρόγραμμα επενδύσεων στην αφρική» (που δεν προχώρησε ελλείψει ενδιαφέροντος απ’ τις αμερικανικές εταιρείες…) και έναν «δρόμο αντίθετο» με τα κινεζικά σχέδια one belt one road (σχέδια τα οποία η Ουάσιγκτον τα έχει καταλάβει απλά ως «μεταφορές / μετακομίσεις» ενώ είναι πολύ περισσότερα!) μέσω σαουδικής αραβίας / ιορδανίας / ισραήλ… Φυσικά η βασική ιμπεριαλιστική στρατηγική των ηπα παρέμεινε «ηθικολογία και διαλέξεις» + (κυρίως) νταηλίκια!

Εδώ ο αντιπρόεδρος J.D. Vance πέφτει πάνω στο τείχος της πραγματικότητας. Γιατί τα διεθνή ιμπεριαλιστικά συμφέροντα των ηπα σκέτα, άνευ ηθικολογιών, διαλέξεων και αρώματος μέντας, δεν μπορούν να ικανοποιηθούν χωρίς … νταηλίκια! Μ’ άλλα λόγια η ιδέα (ή η «ελπίδα»…) ότι το νο 2 γκουβέρνο του ψόφιου κουναβιού θα κάνει business και όχι πολέμους υπονοεί ότι το δεύτερο, οι πόλεμοι, είναι (για τον ιμπεριαλισμό) αχρείαστο στοιχείο του πρώτου, των business – και μπορεί να παραληφθεί!!

Κυκλοφορεί σχετικά ένας παρηγορητικός μύθος ότι «ο Trump δεν ξεκίνησε κανέναν πόλεμο» στην προηγούμενη θητεία του… Ψέμα!!! Ξεκίνησε έναν δολοφονώντας τον Soleimani και τον al Muhandis (διοικητή των ιρακινών Popular Mobilization Forces) στο αεροδρόμιο της Βαγδάτης στις 3 Γενάρη του 2020. Να ένα απόσπασμα των σχετικών πολεμοκάπηλων δηλώσεων του ψόφιου κουναβιού:

Πρόκειται για ακριβώς το ίδιο (και η ίδια ρητορική) με τις επιλεκτικές δολοφονίες που κάνει το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς… Τις οποίες κανείς δεν τολμάει να χαρακτηρίσει … «μη πόλεμο»!!! Το γεγονός ότι τον Γενάρη του 2020 η Τεχεράνη απάντησε στη δολοφονία του διοικητή των «φρουρών της επανάστασης» (και πολλά άλλα) όχι απλά συγκρατημένα αλλά αφού πριν είχε προειδοποιήσει τι ακριβώς θα κάνει ώστε να μην υπάρχουν νεκροί αμερικάνοι πεζοναύτες∙ το γεγονός δηλαδή ότι η Τεχεράνη δεν ισοπέδωσε όλες τις αμερικανικές βάσεις στη μέση Ανατολή, δεν οφείλεται βέβαια στον …. «ειρηνισμό» του ψόφιου κουναβιού!! Αλλά στους υπολογισμούς (και τις δυνατότητες την συγκεκριμένη στιγμή) του ιρανικού καθεστώτος.

Συμπέρασμα: ό,τι κι αν φαντάζεται για τον εαυτό της οποιαδήποτε πολιτική βιτρίνα, υπάρχουν ζητήματα στρατηγικής σημασίας όπου αυτές οι βιτρίνες είναι μόνο ενεργούμενα της Ιστορίας. Οι ηπα δοκίμασαν την «παγκόσμια κυριαρχία μέσω οικονομίας» την δεκαετία του 1990, επί διοίκησης Clinton. Και πριν καν αυτή η δεκαετία τελειώσει, ακριβώς επειδή η «κυριαρχία μέσω οικονομίας» ούτε ασφαλής ήταν ούτε, κυρίως, θα μπορούσε να κρατήσει … έναν αιώνα (!), ξεκίνησαν τις πολεμικές τους προετοιμασίες και ενέργειες, τον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, με τον «προληπτικό πόλεμο κατά της τρομοκρατίας»… Με ρητό και διακηρυγμένο στόχο να προλάβουν / εμποδίσουν την εμφάνιση οποιουδήποτε σοβαρού ανταγωνιστή!

Απέτυχαν… Ηττήθηκαν… Η αναβίωση της ιδέας ότι «ο οικονομικός πόλεμος» («κυρώσεις», τιμωρίες, δασμοί…) και οι businesses θα είναι σαν τέτοια αρκετά για να αποκαταστήσουν την παγκόσμια κυριαρχία των ηπα χρεωκόπησε ήδη απ’ την πρώτη θητεία του ψόφιου κουναβιού…

Η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίου υποδεικνύει με ακρίβεια την Ιστορική κίνηση. O Λένιν (Ιμπεριαλισμός, το πιο πρόσφατο στάδιο του καπιταλισμού) κατέγραψε αυτήν την Ιστορική κίνηση, το 1916, δίνοντας έμφαση στο ρόλο του χρηματοπιστωτισμού, κι ενώ ο 1ος παγκόσμιος πόλεμος είχε κορυφωθεί ήδη. Δεκατέσσερα χρόνια νωρίτερα, το 1902, ο άγγλος οικονομολόγος J. A. Hobson, στο Imperialism: a study, είχε αναλύσει τεκμηριωμένα την «οικονομική ρίζα του ιμπεριαλισμού», ως υπερβολικό κεφάλαιο σε αναζήτηση κερδοφόρων επενδύσεων∙ συγκεντρωμένο σε λίγα χέρια εξαιτίας της άνισης κατανομής του πλούτου. Αποδεικνύοντας (πάντα το 1902, σε «ειρηνικές» εποχές…) πως άσχετα από πολιτικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές δικαιολογίες («ηθικολογίες και διαλέξεις»…) ο πραγματικός κινητήρας της καπιταλιστικής Ιστορίας είναι η ατέλειωτη «δίψα» των αφεντικών για φτηνές πρώτες ύλες, συμφέρουσες αγορές, αποδοτικές επενδύσεις και νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων∙ τέτοια που αναπόφευκτα τα φέρνει περιοδικά σε οριακές συγκρούσεις μεταξύ τους – με όπλο τους πληθυσμούς τους.

Υπερβολική συγκέντρωση κεφαλαίου σε λίγα χέρια; Εξαιρετικά άνιση κατανομή του πλούτου; Λυσσασμένη αναζήτηση πρώτων υλών (: «σπάνιες γαίες»); Νέα πεδία εκμετάλλευσης της εργασίας και των φυσικών πόρων (: digitalization, engineering of everything); Μα αυτά δεν είναι «παλιά», (μόνο) του 1902!

Είναι και του τώρα!!!

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 18 Νοέμβρη (00.16) >> Με το ένα πόδι στη σύνταξη (και το άλλο στον τάφο) ο νυσταλέος Jo και οπωσδήποτε το βαθύ κράτος πίσω του (με ισχυρές διαφωνίες στο εσωτερικό του λένε οι φήμες…), ζηλεύοντας την δόξα του Ηρόστρατου, αποφάσισαν τελικά ότι αυτό το μεσοδιάστημα μεταξύ εκλογών και επίσημης ανάληψης εξουσίας απ’ το ψόφιο κουνάβι (20 Γενάρη) είναι η κατάλληλη στιγμή για έναν «πολεμάκο» με την Μόσχα – που φυσικά θα τον κληρονομήσει ο επόμενος. Αποφάσισαν αργά χτες ότι θα στείλουν επίσημα αμερικάνους καραβανάδες για να δουλεύουν τους πυραύλους ATACMS σε κτυπήματα «βαθιά μέσα στη ρωσία»….

Σαν επίσημη «δικαιολογία» έγινε επίκληση του γεγονότος ότι βορειοκορεατικός στρατός εκπαιδεύεται συμμετέχοντας σε βοηθητικό ρόλο στην ανακατάληψη των συνοριακών εδαφών στο Kursk. (Ωστόσο, ως αυτή τη στιγμή, η Ουάσιγκτον δεν έχει κηρύξει πόλεμο και κατά της Πγιονγκγιάγκ…)

Η ανεγκέφαλη αλεπού το ξεκαθάρισε πριν 2 μήνες: αν συμβεί αυτό, θα σημαίνει ότι το νατο συμμετέχει επίσημα σε πόλεμο κατά της ρωσίας∙ πράγμα που θα αλλάξει ριζικά (είπε) τις ενέργειες της ρωσίας. Ήταν ακριβής: το φασιστοΚίεβο διαθέτει drones με μεγαλύτερη εμβέλεια απ’ τους αμερικανικούς πυραύλους και τα χρησιμοποιεί. Άρα δεν τους χρειαζόταν. Ούτε θα αλλάξουν έστω και στο ελάχιστο την κατάσταση στο έδαφος. Εκείνο όμως που δείχνει να χρειάζεται το πιο πολεμοκάπηλο τμήμα των δυτικών αφεντικών και των βιτρινών τους είναι να πει αυτοπροσώπως «παρών» στο ουκρανικό πεδίο μάχης – άγνωστο αν το κάνουν επειδή εξοφλούν λογαριασμούς ή επειδή η κόκα μπροστά τους είναι βουνό…

Κάνουμε την υπόθεση (μόνο υπόθεση καθώς η εξέλιξη είναι πολύ φρέσκια – και μάλιστα αισιόδοξη υπόθεση!) ότι καταρχήν θα αυξηθούν τα φέρετρα που θα επιστρέφουν στο αμερικανικό έδαφος – πράγμα όχι τόσο δύσκολο όταν μιλάμε για εκτοξευτές πυραύλων, με δεδομένο πως οι πύραυλοι δεν είναι φωτοβολίδες που τις βγάζεις απ’ την τσέπη σου, και έχουν πολλές δεκάδες χειριστές… Είναι αναμενόμενο επίσης ότι η ρωσική αεροπορία θα βομβαρδίσει όποια κρίσιμη υποδομή δεν έχει κτυπήσει ακόμα στο ουκρανικό έδαφος, και ίσως ακόμα περισσότερα. Στην ίδια υπόθεση, καταλαβαίνοντας την προβοκάτσια (αυτό είναι ακόμα ευκολότερο!) ίσως η Μόσχα θέλει να δώσει χρόνο ως την στέψη του ψόφιου κουναβιού αποφεύγοντας να απαντήσει αναλογικά από τώρα στον επίσημο πόλεμο-του-νατο – και η «αναλογικότητα» στην προκειμένη περίπτωση θα αφορούσε ρωσικές-επιθέσεις-με-ταυτότητα κατά αμερικανικών στόχων σε μετόπισθεν του ουκρανικού πεδίου μάχης.

Αλλά μ’ αυτήν την έννοια, και επειδή η αυτοσυγκράτηση λογίζεται ως αδυναμία απ’ τους κοκάκηδες της δύσης, διάφορα μπορεί να συμβούν∙ και θα συμβούν. Για παράδειγμα αν κάποια μεγάλη φωτιά ξεσπάσει κάπου στον πλανήτη εκτός ουκρανικού πεδίου μάχης σε αμερικανική στρατιωτική θέση (αποθήκη πυραύλων, εργοστάσιο συναρμολόγησης, κλπ) θα πρέπει να θεωρηθεί «θεού θέλημα» – όχι κάτι άλλο. Και πιο γενικά μιλώντας υπάρχουν τόσοι πολλοί αμερικανικοί στόχοι και τόσοι πολλοί «μη κρατικοί παράγοντες» σ’ αυτόν τον πλανήτη, ώστε το να κλωτσάς την κυψέλη με τις μέλισσες δεν είναι κάτι που θα σου βγει σε καλό: θα εξαγριώσει ακόμα και τα διπλανά μελίσσια. (Τι θα λέγατε αν κάποιο «άγνωστης ταυτότητας φαινόμενο» βύθιζε αμερικανικό πολεμικό πλοίο κάπου στην ανατολική Μεσόγειο;)

Σε κάθε περίπτωση, το έχουμε υποστηρίξει τον τελευταίο χρόνο δυο φορές και θα το επαναλάβουμε: το αν ο σε εξέλιξη 4ος παγκόσμιος πόλεμος θα κορυφωθεί πως και πότε εξαρτιέται εντελώς απ’ τα νεύρα και τους σχεδιασμούς της Μόσχας και του Πεκίνου – όχι απ’ τους δυτικούς καθεστωτικούς προβοκάτορες που κατά τον Σοφοκλή (απ’ την Αντιγόνη) «το κακόν δοκείν ποτ’ εσθλόν τωδ’ έμμεν’ ότω φρένας θεός άγει προς άταν» (που σημαίνει: «το κακό φαίνεται για καλό σε αυτόν του οποίου το μυαλό ο θεός οδηγεί προς την καταστροφή / συμφορά») κάνουν ό,τι χειρότερο ξέρουν και μπορούν.