Tag: πόλεμος

Ουκρανικό πεδίο μάχης 1

Πέμπτη 27 Ιούνη>> Μετά τις βόμβες-στο-ψαχνό στις αρχές της χρονιάς, στο ιράν, στο πλήθος που συμμετείχε στο μνημόσυνο της δολοφονίας του Soleimani (πάνω από 100 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες) και την επίθεση στο Crocus City Hall στα περίχωρα της Μόσχας στις 22 Μάρτη (137 νεκροί, σχεδόν 200 τραυματίες), ενέργειες που ανέλαβε ο …. νεκραναστημένος isis (!!!!), είχαμε σημειώσει το καθόλου πρωτότυπο ότι ο άξονας Ουάσιγκτον – Λονδίνο – Τελ Αβίβ και οι στενοί τους σύμμαχοι μετά την αποτυχία / ήττα τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα χρησιμοποιήσουν (και) αυτή τη μέθοδο με την ελπίδα να προκαλέσουν εσωτερική κρίση σε κράτη μέλη του ευρασιατικού project.

Το περίεργο είναι ότι αυτήν την μέθοδο, της «ισλαμικής τρομοκρατίας», την χρησιμοποίησαν διαδοχικά διάφορες πρωτοκοσμικές υπηρεσίες (ηπα, αγγλία, ισπανία, γαλλία) εναντίον των δικών τους πληθυσμών, όχι βέβαια για να προκαλέσουν εσωτερική κρίση στα ίδια τους τα κράτη αλλά για το ακριβώς αντίθετο! Για να «μπετονάρουν» τους υποτελείς τους μέσω του διάχυτου φόβου. Γιατί τώρα θεωρούν ότι στην ρωσική, στην ιρανική (και μελλοντικά ποιος ξέρει σε ποια άλλη;) επικράτεια θα πετύχουν το αντίθετο αποτέλεσμα, την διάλυση;

Δεν έχει λογική, αν υποθέσουμε ότι οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί χρησιμοποιούν ακόμα αυτό το είδος που λέγεται λογική. Φαίνεται μάλλον πως «κάνουν αυτό που ξέρουν και μπορούν» μέσα στην απελπισία τους. Αν πάρουμε τις μετρητοίς τις σχετικές ανακοινώσεις του ρωσικού στρατοαστυνομικού συμπλέγματος ότι έχει προλάβει / ακυρώσει τους τελευταίους μήνες πολλές δεκάδες τέτοιες επιθέσεις εν τη γενέσει τους, συμπεραίνουμε ότι διάφοροι μηχανισμοί των δυτικών κρατών / καπιταλισμών βρίσκονται σε κατάσταση μανιώδους λύσσας, κάτι που αν ισχύει (και υπάρχουν σοβαροί λόγοι να ισχύει) δείχνει απλά την αδυναμία τους.

Η πιο πρόσφατη επίθεση σε εκκλησίες και συναγωγή στο Dagestan δεν θα είναι η τελευταία. Και – προφανώς – αυτό το φονικό «σήριαλ» δεν θα έχει το ζητούμενο αποτέλεσμα: ο τωρινός υπερχασάπης, το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς έχει δολοφονήσει ως τώρα πάνω από 40.000 αμάχους για να «σπάσει» την υποστήριξη των κρατούμενων στη Γάζα προς την ένοπλη αντίστασή τους….

Και έχει πετύχει το ακριβώς αντίθετο…

Ο 21ος αιώνας απ’ την σκοπιά της Μόσχας

Πέμπτη 27 Ιούνη>> Δεν ήταν λίγοι (αντίθετα, ήταν πολλοί και «ειδικοί») εκείνοι που μετά την εισβολή του ρωσικού στρατού στην ουκρανική επικράτεια τις 24 Φλεβάρη του 2022 και για πολλούς μήνες, σχεδόν ως το καλοκαίρι του 2023, υποστήριζαν ότι η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) «έπεσε στην παγίδα που του είχαν στήσει οι δυτικοί»… Προφανώς έπαιρναν τις επιθυμίες τους για πραγματικότητα. Όσο για τους «ειδικούς»; Η συντριπτική πλειοψηφία τους είναι του σκοινιού και του παλουκιού.

Υπάρχει ένα ντοκουμέντο το οποίο αγνοήθηκε τότε και αγνοείται ακόμα: η «στρατηγική εθνικής ασφάλειας» της ρωσίας, ένα 44σέλιδο έγγραφο που υπέγραψε η ανεγκέφαλη αλεπού 8 μήνες πριν την εισβολή, στις 2 Ιούλη του 2021, αναθεωρώντας ουσιαστικά το προηγούμενο αντίστοιχο σχέδιο, που ήταν το 2015. Κι εκεί περιγράφεται η ρωσική οπτική για τον κόσμο σήμερα και αύριο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Πέμπτη 27 Ιούνη>> Συγκρατείστε τώρα απ’ το πιο πάνω σημείωμα το συμπέρασμα: … Η ηγεμονία της Δύσης υποχωρεί αλλά αυτή η υποχώρηση θα οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις ολοένα και πιο σοβαρές καθώς η Δύση θα προσπαθεί να κρατήσει τις επιρροές της…

Γράψαμε επ’ αυτού πριν 3 βδομάδες, στις 3 Ιούνη (: ουκρανικό πεδίο μάχης). Ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης όχι μόνο δεν έχει τελειώσει αλλά εκεί ακριβώς, μετά την αποτυχία όλων των δυτικών σχεδιασμών, εκτιμήσεων και ελπίδων, «εκκρεμεί» πάντα η πρωτοβουλία της κλιμάκωσης. Ενώ οι δυτικές πολιτικές βιτρίνες συνεχίζουν να επιβάλλουν «γύρους κυρώσεων» τον έναν μετά τον άλλο (η ε.ε. έχει φτάσει στον 14ο and still counting…) εν γνώσει ότι αυτές θα αποτυγχάνουν σταθερά, καταλαβαίνουν ότι το μόνο μέσο που τους έχει απομείνει είναι ο μιλιταρισμός τους. Αλλά κι εκεί τα δεδομένα είναι δύσκολα. Οι όλο και πιο αναβαθμισμένες στρατιωτικές «βοήθειες» (όπλα, οι χειριστές τους, σχεδιασμοί) προς το καθεστώς του Κιέβου αποδεικνύουν ότι με συμβατικά μέσα ΔΕΝ μπορούν να αναμετρηθούν με την Μόσχα ελπίζοντας σε νίκη. Τι απομένει; Το καταλαβαίνετε: όχι η παραδοχή της (δυτικής) αδυναμίας!!!!

Η συζήτηση περί πυρηνικών γίνεται στη δύση με τέτοιο τρόπο ώστε να παρουσιάζεται η ανεγκέφαλη αλεπού σαν ο «τρελός που θέλει να ισοπεδώσει τα πάντα». Σ’ αυτό βοηθούν διάφορες δηλώσεις «επώνυμων» ρώσων, μη εξαιρουμένου του «σκύλου-που-γαυγίζει» Medvedev. Κρύβεται έτσι το γεγονός ότι και στη δυτική δημόσια στρατόσφαιρα γίνεται από καιρό «συζήτηση» περί χρήσης τακτικών πυρηνικών (κατά της ρωσίας) ώστε να αναγκαστεί (η Μόσχα) να αποδεχθεί μια ρύθμιση του «ουκρανικού ζητήματος» … σε βάρος της. (Πίσω απ’ αυτές τις ιδέες δεν βρίσκεται μόνο η διάσωση του δυτικού ιμπεριαλιστικού κύρους, αλλά και των πολύτιμων «επενδύσεων» της Blackrock σε πολλών ειδών πρώτες ύλες της ουκρανικής επικράτειας…)

Πόσο πιθανή είναι η εφαρμογή τέτοιων «ιδεών»; Θα θέλαμε να απαντήσουμε ΚΑΘΟΛΟΥ!!! Όμως δεν έχουμε υπόψη κανένα ιστορικό προηγούμενο (ειδικά στην καπιταλιστική ιστορία του πλανήτη) όπου κάποια ηγεμονική «δύναμη» να αποφάσισε να περιορίσει ή και να χάσει την ηγεμονία της ειρηνικά και γενναιόδωρα απέναντι στον / στους διάδοχο / διαδόχους της.

Εμφανίζονται τώρα στην πρώην υπερδύναμη κάποιοι που πουλούν αυταπάτες. Ένας από δαύτους λέγεται Ben Rhodes και διετέλεσε για χρόνια σύμβουλος εθνικής ασφάλειας και λογογράφος του Obama. Γνωστός καιροσκόπος (άλλοτε με το θεοναζί καθεστώς και άλλοτε εναντίον του…) σε άρθρο του στο καθεστωτικό foreign policy στις 18 Ιούνη, αφού αναγνωρίζει ότι η παλιά διεθνής τάξη δεν υπάρχει πια συμβουλεύει τον νυσταλέο Jo (αν κρατήσει την καρέκλα του στις εκλογές του Νοέμβρη) ούτε λίγο ούτε πολύ να γίνει πρόεδρος μιας καλοκάγαθης Ουάσιγκτον που (θα) συμπαθεί τους αδύνατους και δεν (θα) ανακατεύεται σε καυγάδες:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Έγινε η σφαγή ρουτίνα;

Παρασκευή 21 Ιούνη>> Βγήκε καμαρωτός καμαρωτός ο νυσταλέος Jo για να δηλώσει ότι «το ισραήλ προτείνει ένα σχέδιο εκεχειρίας τριών σταδίων»… μόνο που κανένα ισραήλ δεν είχε προτείνει τίποτα… Οπότε το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς (ενοχλημένο για την ειρηνιστική δυσφήμιση…) συνέχισε και συνεχίζει την σφαγή. Και ο νυσταλέος συνέχισε και συνεχίζει να εξοπλίζει τους χασάπηδες, εξαπατώντας ακόμα και το κογκρέσσο για τις ποσότητες όπλων και πυρομαχικών που στέλνει στο «δικαίωμα στην αυτοάμυνα»…

Βγήκε καμαρωτό καμαρωτό το «συμβούλιο ασφαλείας του οηε» να «εγκρίνει ομόφωνα το σχέδιο εκεχειρίας» (το προηγούμενο…) δίνοντας κάτι σαν «διεθνή ευλογία» στο ουσιαστικά ανύπαρκτο…

Μήπως οι ψευδαισθήσεις που ονομάζονται «εικονική πραγματικότητα» είναι ήδη καθεστώς;

Πριν, ας πούμε, 30 χρόνια οι πιο πάνω «παράγοντες» (ένας αμερικάνος πρόεδρος… ένα «συμβούλιο ασφαλείας του οηε»…) έμοιαζαν να έχουν μεγάλο βάρος στις διεθνείς σχέσεις. Αν, για παράδειγμα, η (τότε) ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς «διεθνής κοινότητα», μέσω του «συμβουλίου ασφαλείας του οηε», αποφάσιζε κάπου μια «εκεχειρία» (για να προστατέψει τους αμάχους απ’ τις σφαγές…), θα έστελνε εκεί τον ειρηνοποιό στρατό της (τους «κυανόκρανους»…). Οι σφαγές ίσως συνεχίζονταν κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα αυτών των ειρηνοποιών (όπως, για παράδειγμα, στο Σεράγεβο ή στη Σρεμπρένιτσα) αλλά τα όργανα-της-διεθνούς-κοινότητας θα συνέχιζαν να επιδεικνύουν μια κάποια στιβαρότητα.

Όχι πια!! Οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες δεν είναι οι πρώτοι για τους οποίους δεν υπάρχει καμία «σωτηρία» από καμία «διεθνή κοινότητα»… Είχαν προηγηθεί, για παράδειγμα, εκτός απ’ τους βόσνιους και τις βόσνιες οι ιρακινές και οι ιρακινοί. Είναι όμως οι Παλαιστίνιοι/ες, παρά τη θέλησή τους, οι πρώτοι στο όνομα των οποίων η ιστορικά ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς «διεθνής κοινότητα» αποδεικνύεται live 24 μια εγκληματική φάρσα που βουλιάζει στο αίμα – ενόσω δεν υπάρχει ακόμα διαμορφωμένη (παρά τις σχετικές αναγγελίες έως απειλές…) κάποια άλλη, διαφορετική «διεθνής κοινότητα» (καθοδηγούμενη από άλλους ιμπεριαλισμούς).

Χωρίς να μειώνουμε την αξία των ειρηνικών (ειρηνικότατων…) μαζικών διαδηλώσεων σε διάφορα μήκη και πλάτη του πλανήτη, οι Παλαιστίνιες και οι Παλαιστίνιοι ζουν τώρα και πεθαίνουν σε μια (ακόμα) βαθιά ρωγμή της καπιταλιστικής ιστορίας όπου οι «μεγάλες δυνάμεις» ετοιμάζονται να λύσουν τους λογαριασμούς τους με τον μόνο τρόπο που ξέρουν, τον μόνο τρόπο που αναλογεί σε μια καπιταλιστική αναδιάρθρωση τόσο ριζική όσο η 4η βιομηχανική επανάσταση… Σ’ αυτούς τους λογαριασμούς η Παλαιστίνη και η απελευθέρωσή της, το τέλος του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι μεν ένα κεφάλαιο, αλλά μόνο ένα ανάμεσα σε πολλά άλλα.

Συνεπώς οι Παλαιστίνιοι και οι Παλαιστίνιες μπορούν να στηρίζονται και να υπολογίζουν μόνο στις δικές τους δυνάμεις, τις δικές τους και των ενεργητικών συμμάχων τους. Όσο για τις εκατοντάδες χιλιάδες που κατά καιρούς εκδηλώνουν την ειρηνική (ειρηνικότατη) συμπαράστασή τους σ’ αυτόν τον απελευθερωτικό αγώνα, ειδικά στην καπιταλιστική δύση; Αν δεν συνειδητοποιήσουν χθες ότι δεν είναι θεατές-σε-μια-σφαγή αλλά τα επερχόμενα εξαίσια θύματα της εξάπλωσής της, αν δεν συνειδητοποιήσουν χθες ότι σ’ αυτή την μικρή άκρη του κόσμου που λέγεται Παλαιστίνη συμπυκνώνεται και επιδεικνύεται πια η καθολική και καθόλου περιορισμένη ή κατ’ εξαίρεση βία ενός όλο και πιο κοντινού παγκόσμιου καπιταλιστικού «ξεκαθαρίσματος λογαριασμών», αν δεν… έχουν ήδη υπογράψει την «μοίρα» τους.

Το πρώτο βήμα αυτής της συνειδητοποίησης είναι αυτό: δεν υπάρχει κανένα «κοινωνικό συμβόλαιο» σε ισχύ στις δυτικές ολιγαρχίες, τέτοιο που να αναγνωρίζει την παλιά σοσιαλδημοκρατικού τύπου κοινοτοπία των «κοινωνικών εταίρων»… Τα αφεντικά (τα δυτικά είναι σίγουρο!) ασκούν κατοχή.

Κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αντιπροσώπευσης των πληβείων και των δικαίων τους σε οποιαδήποτε «κοινή φόρμα» με τους εκπροσώπους των αφεντικών – και κανένα περιθώριο σοβαρών υποχωρήσεων εντός ή εκτός εισαγωγικών απ’ την μεριά των τελευταίων.

Προσέξτε καλά την Παλαιστίνη…

Παλαιστίνη 2024

Παρασκευή 21 Ιούνη>> Μετά από σχεδόν 9 μήνες αίματος, καταστροφής, γενοκτονίας, όλα σε παγκόσμια θέα, και παρά την στρατιωτική ήττα του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος στη Γάζα και την επιβεβαιωμένη αποτυχία των δηλωμένων στόχων του, φαίνεται πως το να βρίσκεται ο παλαιστινιακός απελευθερωτικός αγώνας σ’ αυτή τη ρωγμή του ιστορικού χρόνου κάνει τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα.

Ο δρόμος του νοτιοαφρικανικού γκρεμίσματος του εκεί απαρτχάιντ δεν μπορεί να επαναληφθεί αυτούσιος. Τα δεδομένα, οι συσχετισμοί δύναμης στον πλανήτη είναι τώρα εντελώς διαφορετικά απ’ ότι στα τέλη των ‘80s και στις αρχές των ‘90s. Επιπλέον το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς-για-τον-εαυτό-του του Τελ Αβίβ, έχοντας υπόψη του την κατάρρευση του νοτιοαφρικάνικου απαρτχάιντ, έχει αναπτύξει πολύ πιο σύνθετες αρθρώσεις με τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς σε σχέση με την Πραιτώρια.

Ίσως η μεγαλύτερη αδυναμία ως τώρα της παλαιστινιακής αντίστασης (και το αντίστοιχο «κέρδος» των θεοναζί και των δυτικών συμμάχων τους) είναι πολιτική: το ότι δεν έχει ξεπεράσει ανοικτά και καθαρά την «λύση των δύο κρατών»! Το ότι αυτή η φάρσα εξακολουθεί να πλανάται-στον-αέρα, απ’ την μια μεριά επιτρέπει στους δυτικούς ιμπεριαλισμούς να κάνουν διάφορους ελιγμούς «εικονικού ενδιαφέροντος για το παλαιστινιακό πρόβλημα» κλείνοντας το μάτι στο στρατιωτικά ηττημένο Τελ Αβίβ… Και απ’ την άλλη επιτρέπει να κυκλοφορεί το φάντασμα των «διαπραγματεύσεων-για-εκεχειρία» σχετικά με την Γάζα αποκλειστικά. Αυτό το τελευταίο υπονομεύει την κεντρική πολιτική ανάδειξη (απ’ την ένοπλη αντίσταση) του ενιαίου χαρακτήρα της αποικιοκρατικής κατοχής, και στη δυτική Όχθη, και στην ανατολική Ιερουσαλήμ, αλλά και στην επικράτεια του τωρινού θεοναζί καθεστώτος.

Αυτή η υπονόμευση έχει συνέπειες. Πρώτον επιτρέπει στην fatah της Ραμάλα να εξακολουθεί να πουλάει κάποιο «πολιτικό βάρος», εικονικό μεν αλλά ως (η διεθνώς αναγνωρισμένη…) «παλαιστινιακή αρχή». Δεύτερον αναγκάζει την ένοπλη αντίσταση να εκτοξεύεται προς έναν εξαιρετικά δύσκολο στόχο ξεπεράσματος αυτής της πραγματικότητας, που είναι η απελευθέρωση του Marwan Barghouti απ’ τα ισραηλινά κάτεργα.

Ο Barghouti είναι μεν μέλος της fatah αλλά πολιτικά ακέραιος και καθολικά αποδεκτός απ’ την ένοπλη αντίσταση. Για τους δυτικούς είναι ο «παλαιστίνιος Mandela»… Σύμφωνα μ’ αυτή την «φυγή προς…» ο απελευθερωμένος Barghouti (θα) είναι ο φυσικός πολιτικός ηγέτης όλων των Παλαιστίνιων, αν γίνουν (ποτέ…) εκλογές θα εκλεγεί εύκολα επικεφαλής («πρόεδρος») της «παλαιστινιακής αρχής», και κατά συνέπεια το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς θα πρέπει (κάτω απ’ την «διεθνή πίεση»…) να διαπραγματευτεί μαζί του….τι; Την «λύση των δύο κρατών»…!!! Αν χρειάζεται θα το πούμε: η απελευθέρωση του Barghouti είναι ίσως το κεντρικότερο επίδικο στις υποτιθέμενες τωρινές (μη) διαπραγματεύσεις περί εκεχειρίας στη Γάζα, κλπ…

Να πως (κατά τη γνώμη μας) η παλαιστινιακή αντίσταση (όλη;) δείχνει εγκλωβισμένη στο «μοντέλο της νότιας αφρικής» / minus. (Το «minus» αφορά το γεγονός ότι οποιαδήποτε «λύση δύο κρατών» απλά αφήνει το σημερινό φασιστικό και ρατσιστικό Τελ Αβίβ στη θέση του, να κάνει ότι θέλει μελλοντικά…)

Σε κάθε περίπτωση το θεοναζί καθεστώς δεν πρόκειται να απελευθερώσει τον Barghouti, επειδή πολύ απλά δεν θέλει έναν καινούργιο, επικαιροποιημένο και αναβαθμισμένο Arafat! Δεν πρόκειται να δεχθεί επιστροφή στο «κουτάκι 1» των αρχών της δεκαετίας του ’90 – και φυσικά δεν υπάρχει κανένας να του επιβάλλει μια τέτοια «αναβίωση» – είναι εντελώς διαφορετικά τα σημερινά δεδομένα! Έτσι, το θεοναζί καθεστώς (και μέσω αυτού οι σύμμαχοί του) μπορεί να έχει αποτύχει / ηττηθεί στους διακηρυγμένους στόχους του, μπορεί να υποφέρει από διαδοχικές εσωτερικές κρίσεις, αλλά δεν κινδυνεύει από μια στρατηγική ήττα επιβεβλημένη απ’ την αντίσταση: την πλήρη διάλυση όλων των πλευρών και όλων των δομών του απαρτχάιντ, και την δημιουργία ενός ενιαίου πολυεθνικού δημοκρατικού (έστω: τυπικά…) κράτους απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι.

Είναι πολύ μικρή και «έξω απ’ τον χορό» η ασταμάτητη μηχανή για να κάνει υποδείξεις στην παλαιστινιακή αντίσταση! Έχει ωστόσο την άποψη ότι ακόμα και ο παραμικρός υπαινιγμός για «λύση δύο κρατών» σημαίνει ακόμα και τώρα πρακτικά «δύο παλαιστινιακές οντότητες», μία ανοικτή φυλακή στη Γάζα, και μια σε διαρκή εκχέρσωση, διωγμούς, βία και εποικισμούς στη δυτική Όχθη και στην ανατολική Ιερουσαλήμ. Διαιώνιση, δηλαδή, της ισραηλινής / πρωτοκοσμικής κατοχής.

Το τέλος των σφαγών στη Γάζα ΔΕΝ πρέπει να είναι μόνο «το τέλος των σφαγών στη Γάζα»!!! Και, απ’ την ανάποδη, η συνέχιση των σφαγών ΔΕΝ πρέπει να θεωρείται απλά η ακροδεξιά παράνοια ενός ή δύο θεοναζί βιτρινών!

Τα κακά νέα έρχονται απ’ την «ζούγκλα»!

Πέμπτη 13 Ιούνη>> Θυμάστε εκείνον το ανεκδιήγητο χρυσοπληρωμένο ευρωπαράσιτο που παρομοίασε την ε.ε. «με όμορφο κήπο κυκλωμένο απ’ την παγκόσμια ζούγκλα», ονόματι Borrel; Ε λοιπόν η «ζούγκλα» φέρνει σύντομα κακά νέα για τον «κήπο» και τους κηπουρούς!

Οι ανεπίσημες πληροφορίες άρχισαν να κυκλοφορούν πριν ένα μήνα… Και πριν μια περίπου βδομάδα το πράγμα απέκτησε επισημότητα, στο «διεθνές οικονομικό φόρουμ της αγίας Πετρούπολης»: η παράκαμψη του δολαρίου (και του ευρώ) και όλων των χρηματοπιστωτικών μηχανισμών που έχουν στηρίξει την παγκόσμια ηγεμονία τους (κυρίως του πρώτου) απ’ το Bretton Woods και μετά, βρίσκεται προ των πυλών!!! Είναι μάλλον θέμα μηνών παρά ετών! Λέγεται Unit – ή Unit ecosystem.

Οι πληροφορίες για το τι και πως είναι ελάχιστες, αρκετές πάντως για να εξηγήσουμε σε αδρές γραμμές για το τι είναι. Πρώτα το εύκολο: ΔΕΝ είναι ένα νόμισμα όπως το δολάριο ή το ευρώ ή το γιέν ή το γουάν… Κι έτσι γίνονται θρύψαλα οι ελπίδες διάφορων δυτικών «ειδικών» ότι η ώρα μιας μείζονος αποδολαριοποίησης θα έρθει μετά από πολλά πολλά χρόνια… όταν το γουάν θα…

Δεύτερον, θα διευκολύνει όσες / όσους ενδιαφέρονται αν έχουν υπόψη τους τι ήταν το ECU, το european currency unit, απ’ τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ώς τα τέλη της δεκαετίας του ’90 (οπότε αντικαταστάθηκε απ’ το ευρώ). Επί τροχάδην: το ECU ήταν μια λογιστική νομισματική μονάδα, ένα «νόμισμα λογιστηρίου» για να το πούμε χοντροκομμένα, ως ο «κοινός τόπος» και ο «λογιστικός μετρητής» των ευρωπαϊκών νομισμάτων που παρέμεναν κανονικά σε χρήση. Ήταν ο εκφραστής-σε-νόμισμα του «ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος», που είχε σαν βασικό στόχο να σταθεροποιήσει τις ισοτιμίες μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων σε ελεγχόμενο εύρος, έτσι ώστε να μην υπάρχει νομισματικός ανταγωνισμός μεταξύ των αντίστοιχων κεφαλαίων. Η συμμετοχή στο ECU αυτών των ευρωπαϊκών νομισμάτων είχε ορισμένους οικονομικούς / χρηματοπιστωτικούς κανόνες, όπως όρια στις υποτιμήσεις / ανατιμήσεις, άρα και όρια στα δημόσια χρέη και ελλείματα (αυτό το τελευταίο μορφοποιήθηκε πιο συγκεκριμένα με την «συνθήκη του Maastricht»).

Το Unit είναι κάτι παρόμοιο, πλην όμως τεχνολογικά αναβαθμισμένο και πολιτικά προσανατολισμένο στο να παρακάμψει στις διεθνείς συνάλλαγες (εμπόριο, κλπ) όλους τους υπό δυτικό έλεγχο μηχανισμούς (του είδους swift κλπ) και θεσμούς (του είδους δντ κλπ).

Ουσιαστικά το Unit θα είναι ένα λογιστικό νομισματικό μέσο, βασισμένο στα νομίσματα των BRICS+ (κατά 60%) και στον χρυσό (κατά 40% – εν μέρει επιστροφή στον «κανόνα του χρυσού»!…), στηριγμένο στην τεχνολογία blockchain (χωρίς να είναι… «κρυπτονόμισμα»!!), με το οποίο κάθε άλλο «εθνικό νόμισμα» θα έχει ελεγχόμενη ισοτιμία μέσα σε συγκεκριμένο εύρος (προσδιορισμένη, κυρίως, απ’ τα αποθέματα του αντίστοιχου κράτους σε χρυσό και τις εξαγωγές του…) – πράγμα που σημαίνει ότι τα κράτη / μέλη του Unit θα μπορούν να συναλλάσσονται μεταξύ τους στα «εθνικά νομίσματά» τους, αποφεύγοντας την ελεγχόμενη απ’ τους δυτικούς διαδικασία διεθνών εκκαθαρίσεων που λέγεται swift. Αυτές οι εκκαθαρίσεις («έσοδα / έξοδα») για κάθε κράτος (ή ιδιώτες: επιχειρήσεις κλπ) θα γίνεται αυτόματα απ’ τους αλγόριθμους του Unit. (Εννοείται ότι οι χρηματοπιστωτικές «κυρώσεις» θα αρχίσουν να καταρρέουν).

Γίνεται τώρα σαφές ότι το Unit ΔΕΝ θα εξαφανίσει ούτε το δολάριο, ούτε το ευρώ. Θα κάνει κάτι άλλο: θα απαλλάξει διάφορα (μάλλον αρκετά…) κράτη απ’ το να κρατούν μεγάλα αποθεματικά στις κεντρικές τους τράπεζες σ’ αυτά τα διεθνή νομίσματα (θα τα αντικαταστήσουν με χρυσό…) και θα τους επιτρέψει να χρησιμοποιούν τα δικά τους «εθνικά νομίσματα», περιορίζοντας έτσι σημαντικά την εξαγωγή-της-εθνικά-αποσπασμένης-υπεραξίας προς τα δυτικά κράτη / κεφάλαια.

Η πιο πάνω περιγραφή δεν είναι πλήρης ή διεξοδική! Είναι απλά περιγραφική. Υπάρχουν κι άλλες πλευρές σ’ αυτό το «οικοσύστημα», όπως για παράδειγμα η παράκαμψη του δντ. Σε κάθε περίπτωση το ενδιαφέρον βρίσκεται στο ότι η έναρξη της λειτουργίας του αναμένεται (σύμφωνα με τις ανεπίσημες πληροφορίες…) είτε ως το τέλος του 2024 είτε στις αρχές του 2025…

Η πρόεδρος της βραζιλίας Dilma Roussef (που τυχαίνει να είναι πρόεδρος της ευθέως ανταγωνιστικής προς το δντ/παγκόσμια τράπεζα «νέας αναπτυξιακής τράπεζας» των brics) μίλησε επί τούτου για το Unit με την ανεγκέφαλη αλεπού στην αγία Πετρούπολη, ενώ στη συνέχεια είχε τετ α τετ με τον ρώσο οικονομολόγο Sergey Glazyev, «ιθύνοντα νου» του Unit, που είναι υπουργός μακρο-οικονομίας της «ευρασιατικής οικονομικής ένωσης» (και διάφορα άλλα).

Ακόμα κι αν τα χρονοδιαγράμματα της πρώτης εμφάνισης / χρήσης του Unit μεταξύ των (αυξανόμενων…) κρατών / μελών των brics μετατοπιστούν κατά λίγους μήνες, είναι φανερό ότι «το νερό μπαίνει στο αυλάκι». Αυτό, με την σειρά του, δημιουργεί ισχυρούς (αν και ανομολόγητους) πονοκέφαλους στα δυτικά κράτη / κεφάλαια που έχουν μάθει επί δεκαετίες όχι απλά να εμπορεύονται αλλά να λεηλατούν διεθνώς και μέσω των νομισμάτων τους.

Μπείτε τώρα στη θέση αυτών των δυτικών αφεντικών και των πολιτικών εκπροσώπων τους!!! Πριν 2 χρόνια ονειρεύονταν νέες κατακτήσεις στην «ανατολή» (και περικύκλωση του κινέζικου κράτους / κεφάλαιου). Και τώρα; Τώρα βρίσκονται μπροστά σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο θηρίο που τους σπάει ένα ένα τα δόντια!!

Πιστεύετε ότι νοιώθουν σταθερό το έδαφος κάτω απ’ τα πόδια τους; Πιστεύετε ότι δεν θα το ρίξουν στον αλληλοκανιβαλισμό – αν δεν μπορούν να ξαναπάρουν πίσω αυτά που χάνουν, δηλαδή 500 χρόνια παγκόσμιας ηγεμονίας;

Ή τι;

Where is the land of Palestine?

Δευτέρα 3 Ιούνη>> Αυτό αναρωτιέται ο Garth Hewitt πριν κάτι χρόνια. Την απάντηση την ξέρει βέβαια: απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι!

Και θα ελευθερωθεί.

Παλαιστίνη

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.55) >> Μοναδικές στιγμές, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Την (περασμένη) Παρασκευή 31 Μάη, σε μια μάλλον μελοδραματική επίσημη εμφάνισή του, ο νυσταλέος Jo ανακοίνωσε απ’ το άσπρο σπίτι την ύπαρξη «ενός σχεδίου του ισραήλ, τριών φάσεων, για το τέλος του πολέμου στη Γάζα!» Δεν παρέλειψε μάλιστα (ο ίδιος νυσταλέος Jo…) να παρουσιάσει τις βασικές προβλέψεις αυτού του σχεδίου.

Επρόκειτο για το ίδιο (στα κύρια χαρακτηριστικά του) σχέδιο που είχαν προτείνει Κάιρο και Ντόχα (με την διακριτική αλλά ανεπίσημη υποστήριξη του Παρωπίδα, άρα της Ουάσιγκτον…) στις 6 Μάη, είχε δεχτεί η παλαιστινιακή αντίσταση (εκπροσωπούμενη απ’ την Hamas) και είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς!

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο «ύποπτα», ο νυσταλέος Jo α) δεν μνημόνευσε την κυβέρνηση του Τελ Αβίβ ως προέλευση του σχεδίου αλλά γενικά και αόριστα «το ισραήλ»∙ β) δήλωσε ότι «ξέρει ότι στο ισραήλ υπάρχουν πολλοί που είναι αντίθετοι, θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο επ’ άπειρον, και κάποιοι απ’ αυτούς συμμετέχουν στην κυβέρνηση»∙ γ) κάλεσε την Hamas να αποδεχθεί το σχέδιο (την «τρομοκρατική» οργάνωση, ε;) και δ) κάλεσε τον αρχιχασάπη Netanyahu επίσης να αποδεχθεί το σχέδιο, να μην υποκύψει στις «πιέσεις» και, εν ανάγκη, να στηριχτεί σε άλλα κόμματα (της λεγόμενης «αντιπολίτευσης») …. για να νοιώσει καλύτερα… Πρακτικά, αυτό το τρίτο, σήμαινε «έκκληση» στον αρχιχασάπη να διαλύσει την κυβέρνηση και κάνει καινούργια με την τωρινή αντιπολίτευση.

Το πράγμα ξεκαθάρισε γρήγορα, όταν ο αρχιχασάπης και το γκουβέρνο του απέρριψαν «το-σχέδιο-του-ισραήλ»!!! Κάποιοι από δαύτους το χαρακτήρισαν έως και «επιβράβευση της Hamas», πράγμα που δεν είναι μακριά απ’ την αλήθεια… Στη συνέχεια η πλήρης απόρριψη έγινε μερική: Αποδεχόμαστε την πρόταση σαν «πλαίσιο», αλλά υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να δουλευτούν δήλωσε ο Ophir Falk, επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του αρχιχασάπη. Για να συμπληρώσει: Δεν πρόκειται να υπάρξει μόνιμη εκεχειρία πριν επιτευχθούν όλοι οι στόχοι μας – δηλαδή η «εξαφάνιση» της παλαιστινιακής αντίστασης. Με απλά λόγια αυτό λέγεται παρελκυστική τακτική.

Απ’ την μεριά της η παλαιστινιακή αντίσταση δήλωσε ότι αποδέχεται κατ’ αρχήν το σχέδιο, με την προοπτική βελτίωσης (ή διόρθωσης) σε δυο ή τρία σημεία του, σχετικά με το timing της πλήρους αποχώρησης του ισραηλινού στρατού απ’ την ερειπωμένη λωρίδα / νεκροταφείο.

Τι έγινε απ’ την περασμένη Παρασκευή ως χτες, Κυριακή;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.52) >> Σε αντίθεση με την σφαγή στη Γάζα, την οποία οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί ανέχονται (και έχουν υποστηρίξει) ως τώρα χωρίς να είναι βασική επιλογή τους (είναι όμως του χωροφύλακά τους) το ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν και παραμένει 1η επιλογή τους!

Καθώς όμως ό,τι έχει απομείνει ως ουκρανικός στρατός είτε υποχωρεί είτε παραδίνεται σε διάφορα σημεία του μετώπου, αναδύεται η πιο επικίνδυνη παραλλαγή της επιλογής «ο Putin πρέπει να ηττηθεί»: το ένα μετά το άλλο τα δυτικά κράτη επισημοποιούν ότι θέλουν να κάνουν τον δικό τους πόλεμο κατά της ρωσίας! Όχι με πεζικό αλλά χρησιμοποιώντας ό,τι πιο σύγχρονο διαθέτουν σε πυραυλική τεχνολογία!

Στη δημαγωγία αυτή η πιο-επικίνδυνη-παραλλαγή εμφανίζεται ως «άντε λοιπόν, ας κτυπήσουν οι ουκρανοί μέσα στο ρωσικό έδαφος με τους σούπερ-ντούπερ πυραύλους μας!»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

4ος παγκόσμιος πόλεμος

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.45) >> Για να εξηγούμαστε: δεν είμαστε οι τύποι που παραμυθιάζονται ότι με δυο τρεις αντικαταστάσεις προέδρων, πρωθυπουργών, βασιλιάδων και λοιπών κηφήνων θα έλθει «επί γης ειρήνη»! Αντίθετα η ανάλυση μας υποδεικνύει ότι μια all out πολεμική σύγκρουση παγκόσμιας κλίμακας είναι εξαιρετικά πιθανή με βάση την ένταση των συγκρουόμενων (καπιταλιστικών) συμφερόντων∙ εκτός εάν οι καινούργιοι «δυνατοί» του πλανήτη, το ευρασιατικό project και οι σύμμαχοί του δηλαδή, καταφέρουν να «βραχυκυκλώσουν» και να «εξουδετερώσουν» τα δυτικά κράτη και τους ιμπεριαλισμούς τους πριν επιχειρήσουν το salto mortale. (Υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι αυτό, το «βραχυκύκλωμα», προχωράει, αλλά επ’ αυτού με άλλη ευκαιρία).

Μπορεί διάφορα μικρά και μεγάλα καθάρματα στα επιτελεία των δυτικών ιμπεριαλισμών να φαντασιώνονται ότι «κάπως / κάπου» θα στριμώξουν την Μόσχα, και θα πάρουν έστω ένα «Χ». Πριν δυο χρόνια ήταν σίγουροι ότι θα κρεμάσουν τα σώβρακα του Shoigu και του Gerasimov πάνω απ’ το πτώμα του Putin, και ότι ο αυτοκράτορας Xi μετά απ’ αυτό θα παραδινόταν… Τώρα πια το τελευταίο που θα έκαναν είναι να μπλέξουν σ’ έναν all out πόλεμο με την Μόσχα αφήνοντας το Πεκίνο να πράττει κατά βούληση, και χωρίς να υφίσταται το ίδιο σοβαρή, all out επίθεση! (Ένας ρεαλισμός έσχατης στιγμής φυσικά χωρίς κόκα…)

Αυτό είναι ένα άλλο όριο στις φιλοδοξίες τους περί «κλιμάκωσης» και περί «πρωτοβουλιών» και «ελέγχου». Θα μπορούσε να τους κάνει ένα καλό φροντιστήριο επί του θέματος η Χεζμπ’ Αλλάχ… αλλά αυτοί οι λιβανέζοι είναι «σκούροι» και απολίτιστοι…

Κινούνται λοιπόν οι δυτικές ολιγαρχίες προς έναν τέτοιον ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της Μόσχας όπως φαίνεται να υποστηρίζουν διάφοροι; Οι «φωτογραφίες της στιγμής» δείχνουν πράγματι κινήσεις που θα μπορούσαν να ερμηνευτούν έτσι∙ υπάρχουν όλα τα «υποκειμενικά» δεδομένα (για τους δυτικούς πολεμόκαβλους) ώστε να ενισχυθούν τέτοιες ερμηνείες.

Μόνο που η Ιστορία περνάει πίσω απ’ την πλάτη τους, και δεν την βλέπουν. Αυτό δεν φαίνεται στα enstantante των δηλώσεων και των αποφάσεων της ημέρας∙ εκεί δείχνουν «σκληροί και αποφασισμένοι». Η πραγματική ιστορική κίνηση, το «ατσάλινο χέρι» της για να γίνουμε γλαφυροί, είναι σχεδόν αόρατη αν προσπαθεί κανείς να την δει απ’ την μεριά της καπιταλιστικής δύσης. Αν όμως ασχοληθεί να την δει απ’ την μεριά της καπιταλιστικής ανατολής, τότε…