Tag: πόλεμος

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Ο don Rico (& Co) έτρεξε να χώσει τα μούτρα του στη μεγάλη χορωδία των δυτικών «αγανακτισμένων» πολιτικών βιτρινών για τον θάνατο του ακροδεξιού «ρώσου Γουαϊδό» (τον θυμάται αυτόν κανένας;). Το «μωραίνει ο κύριος…» είναι ξεπερασμένο προ πολλού! Αυτοί οι τύποι είναι πια τόσο ξεπεσμένοι ώστε μοστράρονται σα φτηνοί κράχτες παπατζήδων. Είναι πια τόσο θολωμένοι ώστε δεν τους περνούν απ’ το μυαλό (πριν ανοίξουν το στόμα τους…) ερωτήματα του είδους: αν αυτό το «βάναυσο, αυταρχικό καθεστώς» ήθελε να σκοτώσει τον δήθεν «επικεφαλής της αντιπολίτευσης» (αυτός είναι ο τίτλος που αποδίδουν στον Navalni οι δυτικές αποχαυνωμένες κεφαλές), εκεί που βρισκόταν φυλακισμένος, δεν θα μπορούσε να το κρύψει για καιρό ή να το κάνει μια πολύ βολικότερη στιγμή αντί για την ημέρα της «συνόδου ασφαλείας» στο Μόναχο, όπου ήταν μαζεμένοι όλοι (με ισχυρό πονοκέφαλο και ανομολόγητη ναυτία); Και, κατά συνέπεια, το «ερώτημα του ενός εκατομμυρίου»: μήπως αυτή η ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) τους βάζει με σχέδιο στην μπρίζα, ώστε να αδιέξοδα της αποτυχίας / ήττας τους στο ουκρανικό πεδίο μάχης να γίνουν ακόμα χειρότερα αλλά και πιο διασκεδαστικά;

Όχι!!! Δεν έχουν μάθει τίποτα, δεν έχουν καταλάβει τίποτα απ’ αυτήν την «ατυχή εκστρατεία»! Αν και έχουν υπόψη τους την maskirovka, τους είναι αδύνατο να την αναγνωρίζουν∙ και είναι πέρα και έξω απ’ την ιμπεριαλιστική «φύση» τους να την αντιμετωπίζουν κατάλληλα!!! Αντίθετα θέλουν και μπορούν να «τσιμπάνε» σε οτιδήποτε δείχνει πόσο βάναυσος είναι ο αντίπαλός τους, πόσο κατώτερος είναι (ηθικά και όχι μόνο…), και πόσο αναπόφευκτο είναι να ηττηθεί συντριπτικά (αν όχι το 2022, αν όχι το 2023, αν όχι το 2024, τότε σίγουρα το 2025… ή το 2030…)

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Νομίσματα: όπλα που εκπυρσοκροτούν

Δευτέρα 19 Φλεβάρη>> Το «πάγωμα» περιουσιακών στοιχείων (βασικά ξένων ομολόγων) της ρωσικής κεντρικής τράπεζας σε δολάρια και ευρώ, εικαζόμενης αξίας 300 δισεκατομυρίων δολαρίων που βρίσκονται κατά τα 2/3 τους στην Euroclear στο βέλγιο (θυγατρική της J.P. Morgan) μετά την εισβολή στην ουκρανία πριν δυο χρόνια έχει «γεννήσει»: όχι την οικονομική κατάρρευση του ρωσικού καπιταλισμού (όπως σχεδίαζαν οι δυτικοί) αλλά την διεθνή δυσπιστία απέναντι σ’ αυτά τα δύο νομίσματα, και μια αυξανόμενη τάση εγκατάλειψής τους στις διεθνείς συναλλαγές και αντικατάστασής τους κατ’ αρχήν από εθνικά νομίσματα.

Αλλά διάφορες δυτικές πολιτικές βιτρίνες κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν∙ ή βουλιάζοντας στην απελπισία, στην παρακμή και στα σκονάκια έχουν χάσει στ’ αλήθεια κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Οι G7 «ψάχνονται» να βρουν τρόπο να δώσουν αυτά τα 300 δις στο φασιστοκίεβο… Ωραία ιδέα, και δημοφιλής:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη

Πάνω η εξοχή της Rafah στις 15 Οκτώβρη. Κάτω η ίδια τοποθεσία στις αρχές Φλεβάρη: σκηνές, τσαντίρια, οτιδήποτε που να μην βάζει νερό και να κρατάει λίγη ζέστη, για κυνηγημένους άντρες και γυναίκες, για ενήλικες και για παιδιά…

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς κάνει ό,τι περισσότερο μπορεί για να αποδείξει ακόμα και στους πιο τυφλούς πως είναι εκείνο για το οποίο κατηγορείται: γενοκτονικό. Το ότι έχει αρχίσει να βομβαρδίζει την Rafah, τον μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό στον πλανήτη, με πάνω από 1 εκατομμύριο «εσωτερικούς πρόσφυγες», απειλώντας ότι θα εισβάλει και εκεί για να διώξει τους αιχμάλωτους (ελπίζει προς την αίγυπτο και την έρημο του Σινά…) είναι συνεπές με την βαρβαρότητά του όχι τους τελευταίους 4 μήνες αλλά απ’ την κατασκευή του την ίδια, πριν δεκαετίες.

Οι δυτικοί σύμμαχοί του δηλώνουν την «ανησυχία» τους για αυτήν την απειλούμενη κορύφωση της σφαγής∙ ειδικά οι αμερικάνοι συμβουλεύουν να γίνει (η σφαγή) με σχέδιο… Η αγαπημένη Annalena κοίταξε τον καθρέφτη της, τον ρώτησε «καθρέφτη καθρεφτάκο μου πες μου στις πόσες χιλιάδες δολοφονημένους θα ξαναγίνω υπουργός εξωτερικών;», και οι φήμες λένε ότι ο καθρέφτης της την έφτυσε∙ αλλά αυτό δεν είναι κάτι σπουδαίο όταν μιλάμε για παρακμιακούς γκάνγκστερς. Οι πιο «αισιόδοξοι» μεταξύ των κανίβαλων εκτιμούν ότι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν θα εκτοξεύσει τον ρυθμό δολοφονιών που κάνει από 100άδες κάθε μέρα σε 1000δες∙ και ότι απειλεί μόνο για να πιέσει την παλαιστινιακή αντίσταση στις διαπραγματεύσεις που τρέχουν παράλληλα. Αλλά η παλαιστινιακή αντίσταση, νικώντας ουσιαστικά επί του εδάφους αυτούς τους 4 μήνες, έχει αυξήσει εύλογα τις απαιτήσεις της – δεν πρόκειται να υποχωρήσει.

Το ICJ έχει την αρμοδιότητα να διατάξει επιπλέον μέτρα έκτακτης ανάγκης∙ ουσιαστικά εκείνα τα 2 που δεν διέταξε στην προηγούμενη απόφασή του: την απόσυρση του θεοναζί στρατού απ’ την Γάζα, και τον τερματισμό του πολέμου. Αλλά δεν έχει κανένα τρόπο να εφαρμόσει το παραμικρό.

Όλα δείχνουν ότι αυτό το έγκλημα με τους συγκεκριμένους «πρωταγωνιστές» (την ιμπεριαλιστική, μιλιταριστική δύση και τον χωροφύλακά της στη μέση Ανατολή) μόνο με έναν τρόπο μπορεί να σταματήσει. Στρατιωτικά. Η παλαιστινιακή αντίσταση τα καταφέρνει καλά στο έδαφος της Γάζα, αλλά δεν έχει τα μέσα για να σταματήσει τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Το μόνο κοντινό κράτος που θα μπορούσε να ακυρώσει την «υπεροχή δολοφονιών» του Τελ Αβίβ είναι το ιρανικό – αλλά (λογικά απ’ την μεριά του) δεν θέλει να προχωρήσει σε κανονικό πόλεμο εναντίον του. Οι πιο μακρινοί και στρατιωτικά ικανοί, Μόσχα και Πεκίνο; Όχι, δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε, και το έχουν ξεκαθαρίσει.

Συνεπώς; Δεν έχει υπάρξει καμία μαζική, κινηματική δράση που αποτελεσματικά να αναγκάσει τους συμμάχους των χασάπηδων να σταματήσουν τον εξοπλισμό και την τροφοδοσία του – έστω αυτό. Θα είχε και πρακτική, όχι μόνο συμβολική αξία. Θα ήταν δύσκολο κάτι τέτοιο; Όχι όσο ακούγεται.

Απομένει, φαίνεται, το ευκολότερο: να ζούμε με την κινηματική αδυναμία μας – και την ντροπή: δεν έχουμε κάνει αυτά που έπρεπε και που η ιστορική εμπειρία του κινήματος υποδείκνυε.

(«Ευκολότερο» γράψαμε; Μην το πάρετε στα σοβαρά: η αδράνεια και οι συμβάσεις έχουν πολύ ακριβότερο τίμημα απ’ αυτό που νομίζουμε…)

 

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 12 Φλεβάρη>> Η δυτική δημαγωγία ακολουθεί (χωρίς να το ξέρει) τον στίχο απ’ τον «άγγελο εξάγγελο»:  … Γιατί έμοιαζε μ’ αλήθεια η κάθε του ψευτιά, κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας… Και ύστερα: …Αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα…

Δεν υπάρχουν νέα ευχάριστα απ’ το ουκρανικό πεδίο μάχης (ποτέ δεν υπήρχαν…), τώρα δεν υπάρχουν καν ψευδαισθήσεις. Οπότε καλύτερα no news.

Η ολική κατάληψη της Adveevka απ’ το ρωσικό στρατό είναι απλά θέμα χρόνου. Η βιομηχανική αυτή πόλη δεν είναι δίπλα στην πρωτεύουσα∙ βρίσκεται νότια, ανήκει στην περιφέρεια του Donetck, που έχει προσχωρήσει στη ρωσική ομοσπονδία από πέρυσι. Κανονικά δεν θα ήταν σπουδαία απώλεια. Μόνο που έχει επενδυθεί (απ’ τον τοξικό κλόουν) με στρατηγική, “υπαρξιακή” σημασία… Την ίδια στιγμή που ο ίδιος απολύει τον αρχιστράτηγό του και βάζει άλλον στο πόστο…

Οι ποδοσφαιρόφιλοι στα μέρη μας ξέρουν τι σημαίνει το «αλλάζω προπονητή προς το τέλος της σαιζόν» (ακόμα κι αν έχω αλλάξει άλλους δυο ή τρεις νωρίτερα): η σαιζόν χάθηκε, πάμε μπας και σώσουμε την επόμενη. Κάπως έτσι το φασιστοΚίεβο και οι σύμμαχοί του ελπίζουν, αφού φαίνεται ότι το 2024 χάνεται, μπας και σώσουν το 2025.

Δεν είναι σίγουρο ότι ο πόλεμος στο ουκρανικό πεδίο μάχης θα ακολουθήσει την περιοδικότητα και την ρουτίνα ενός ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Δεν υπάρχει καν σοβαρός λόγος για να μην αναγκαστεί το φασιστοΚίεβο σε κάποιου είδους συνθηκολόγηση τους επόμενους μήνες∙ με ή χωρίς τις ευλογίες της Ουάσιγκτον, του Λονδίνου και του Βερολίνο, με ή χωρίς “πατριωτικό” πραξικόπημα.

Υπάρχουν όμως οι ήδη γνωστές επιπλοκές. Αναφερόμαστε στο νατο. Αν έχεις ορκιστεί πως η νίκη σου είναι θέμα μηνών (το 2022) και δυο χρόνια μετά, το 2024, βρίσκεσαι στη δυσάρεστη θέση να κυνηγάς έναν δεξιό, δικό σου anchorman μην και πάρει συνέντευξη απ’ την ανεγκέφαλη αλεπού (: aka Putin), δεν πατάς πλέον σε κινούμενη άμμο. Αλλά στο άλλο, το δύσοσμο, το πρωκτικής προέλευσης. Και το θέμα είναι ότι μια τέτοια αποτυχία που διαγράφεται όλο και πιο καθαρά στον ορίζοντα σαν ήττα έχει κόστος∙ ακόμα κι αν παριστάνεις ότι το αγνοείς.

Η ανεγκέφαλη αλεπού (ενώπιον σχεδόν 200 εκατομμυρίων περίεργων, «διψασμένων» για ρωσικές αλήθειες…) έδωσε μια κάποια έμφαση στο γνωστό: ότι το δολάριο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της αμερικανικής ηγεμονίας στο πλανήτη. Χμμμμ…. Στο νομισματικό επιστέγασμα του 4ου παγκόσμιου πολέμου δεν υπάρχουν Adveevka. Υπάρχουν όμως «κυκλωτικοί ελιγμοί» σε εξέλιξη.

Σ’ αυτήν την καθόλου ασήμαντη πλευρά του 4ου παγκόσμιου δεν διατίθενται ούτε διηπειρωτικοί πύραυλοι ούτε πυρηνικά. Και το γεγονός ότι η δύση εξακολουθεί να δανείζεται για να δανείζει το φασιστοΚίεβο, εν αναμονή του ότι όταν το τελευταίο πεθάνει θα κληροδοτήσει κάτι τις (γη, δεκάδες χιλιάδες στρέμματα…) στους δανειστές του (ενόσω ταυτόχρονα λέει «σκοτώστε – σκοτώστε – σκοτώστε Παλαιστίνιους») δεν είναι καθόλου συνταγή επιτυχίας.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (1)

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Την προηγούμενη εβδομάδα γράφαμε (τα πρώτα φέρετρα):

… Υπάρχει άλλη επιλογή για την Ουάσιγκτον; Προσωρινά ίσως: βαρύς βομβαρδισμός θέσεων των ανταρτών… Όμως θα ακολουθήσουν κι άλλες επιθέσεις σε αμερικανικές βάσεις, κι άλλοι νεκροί πεζοναύτες∙ ο χρόνος δεν κυλάει υπέρ της… 

Το πρώτο έγινε ήδη, με την απειλή ότι θα ξαναγίνει. Παρά την βαριά και εντυπωσιακή σκηνοθεσία (αμερικανικά «στρατηγικά βομβαρδιστικά» που κτυπάνε από πολύ μεγάλη απόσταση, για λόγους ασφαλείας…) πρόκειται για συμβολικές επιθέσεις. Η Ουάσιγκτον είναι υποχρεωμένη να ειδοποιεί έγκαιρα και με ακρίβεια για τους στόχους της: αν είναι στη συριακή επικράτεια πρέπει να ειδοποιεί την Μόσχα, μην και βρεθεί κάποιος ρώσος στρατιώτης στο στόχο και προκύψουν άλλα∙ αν είναι στην επικράτεια του ιράκ πρέπει να ειδοποιεί την Βαγδάτη, μην και βρεθεί κάποιος ιρακινός στρατηγός σε λάθος σημείο… Μ’ αυτό το δεδομένο οι επιθέσεις αφορούν υποδομές (αυτές που δεν είναι υπόγειες: τούνελ υπάρχουν παντού σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου!) και έχουν ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες.

Δεν παύουν ωστόσο να είναι κανονικές επιθέσεις. Συνοδευόμενες – στη συγκεκριμένη περίπτωση – από ισραηλινό βομβαρδισμό του αεροδρομίου της Δαμασκού: κάτι σαν καταμερισμός αρμοδιοτήτων. Για την Ουάσιγκτον δεν είναι σωστό και πρέπον να κτυπάει στη Δαμασκό, επειδή αυτό θα θεωρηθεί επίθεση κράτους – σε – κράτος∙ για το θεοναζί, απαρτχάιντ Τελ Αβίβ οι επιθέσεις στη Δαμασκό είναι απλά η συνηθισμένη βρωμοδουλειά, που την κάνει ευχαρίστως (μέχρι να βάλει «stop» η Μόσχα…).

Όμως δεν τελειώνει εδώ η ιστορία: οι μικρότερες ή μεγαλύτερες αμερικανικές βάσεις στη συριακή και στην ιρακινή επικράτεια παραμένουν πάντα στόχος. Και το ζητούμενο λέγεται όλο και πιο ανοικτά και καθαρά, τόσο δυνατά μάλιστα ώστε στην Ουάσιγκτον παραδέχονται (έμμεσα κατ’ αρχήν) ότι το έχουν υπόψη τους: yankees go home!!! Μήπως μια προεδρία ψόφιου κουναβιού θα τα μάζευε και θάφευγε, αφού άλλωστε το ήθελε και στην προηγούμενη θητεία;

Χμμμ… Το ζήτημα είναι πια ιδιαίτερα περίπλοκο.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης (2)

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η τακτική των προβοκατσιών απ’ την μεριά της Ουάσιγκτον, του Τελ Αβίβ (αλλά και του Λονδίνου…), για να χρησιμοποιηθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, δεν είναι καθόλου άγνωστη διεθνώς. Η πιο πρόσφατη «βόμβα στο ψαχνό» στο ιράν και η «επανεμφάνιση του … isis» μπορεί να αποδειχθεί η σταγόνα-που-ξεχύλισε-το-ποτήρι, κι όχι μόνο για την Τεχεράνη: τέτοιου είδους «κτυπήματα» είναι αδύνατο να αντιμετωπίζονται πάντα έγκαιρα. Έτσι ορισμένες κινήσεις όχι κατ’ αρχήν (ή όχι μόνο) στρατιωτικές αλλά μάλλον πολιτικο-στρατιωτικές φαίνεται να επιταχύνονται.

Στις 24 και στις 25 Γενάρη συναντήθηκαν στην Αστάνα εκπρόσωποι της Μόσχας, της Τεχεράνης και της Άγκυρας (: «μπλοκ της Αστάνα», μην το ξεχνάτε!) με θέμα την Γάζα – αλλά και την συρία. Στην τελική ανακοίνωση μεταξύ άλλων υπέδειξαν έμμεσα αλλά καθαρά ως ζητούμενό τους την εκδίωξη του us army απ’ την συριακή επικράτεια. (Η Ουάσιγκτον, σε συνεργασία με τους υπεργολάβους της των ypg έχουν καταλάβει περίπου το ¼ της συριακής επικράτειας, ανατολικά του Ευφράτη).

Δυο βδομάδες αργότερα η Δαμασκός (που είναι το «αόρατο» μέλος του μπλοκ της Αστάνα) έβγαλε ανακοίνωση για το ίδιο θέμα, μιλώντας πιο καθαρά και συγκεκριμένα για την χρήση του isis απ’ την Ουάσιγκτον.

Λόγια-του-αέρα; Όχι ακριβώς: πρόκειται για την πολιτική κάλυψη της τρέχουσας δράσης των ένοπλων οργανώσεων κατά των αμερικανικών βάσεων τόσο στη συρία όσο και στο ιράκ∙ πολιτική κάλυψη που προέρχεται απ’ την Τεχεράνη, την Δαμασκό, αλλά και την Μόσχα και την Άγκυρα!!! Ακόμα περισσότερο: πολιτική κάλυψη οποιασδήποτε κλιμάκωσης που θα έχει αυτόν τον στόχο: να αδειάσει η Ουάσιγκτον τουλάχιστον αυτές τις δύο επικράτειες, του ιράκ και της συρίας…

Αυτά συμβαίνουν ενόσω εκτός απ’ την αναμενόμενη ανακοίνωση της εμβάθυνσης της στρατιωτικής σχέσης Τεχεράνης – Μόσχας έρχεται και η επίσημη αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Δαμασκού και Άγκυρας! Έχει γίνει αρκετή προεργασία (κυρίως σε ότι αφορά την «διαχείριση» του Idlib), ουσιαστικά ποτέ δεν διακόπηκαν οι «υπόγειες» σχέσεις μεταξύ τους, και εκείνο που εκκρεμεί τώρα είναι η πανηγυρική συνάντηση του Erdogan με τον παλιόφιλο Assad.

Συμφωνούν, αυτό είναι ξεκάθαρο: yankees go home! (Αρκεί να διαφανεί κάτι τέτοιο στον ορίζοντα για να γυρίσουν οι ypg στα χωριά τους στη βορειοανατολική συρία επιστρέφοντας τις πετρελαιοπηγές απ’ τις οποίες κάνουν τώρα λαθρεμπόριο στο νόμιμο ιδιοκτήτη τους, στη Δαμασκό…) Μια τέτοια επίσημη «αποκατάσταση σχέσεων» μεταξύ Άγκυρας και Δαμασκού θα συμπληρώσει τις ήδη τρέχουσες εξελίξεις: η πετροχούντα των εμιράτων άνοιξε και πάλι την πρεσβεία της στη Δαμασκό, μετά από 13 χρόνια∙ ενώ ο άλλος πετροχουντικός, ο τοξικός του Ριάντ, έχει στείλει ήδη τον πρεσβευτή του και μια ομάδα διπλωματών στη Δαμασκό… Μόλις τελειώσει η ανακαίνιση της σαουδαραβικής πρεσβείας στην πρωτεύουσα της συρίας, θα φύγει απ’ το ξενοδοχείο που τώρα είναι η ανεπίσημη έδρα του και θα εγκατασταθεί όμορφα κι ωραία.

Η συριακή και η ιρακινή επικράτεια ήταν καίριες στο αμερικανικό / δυτικό σχέδιο για τη «νέα μέση Ανατολή» απ’ τις αρχές της δεκαετίας του ’10, μέσω της διάλυσης των κρατών και της δημιουργίας διάφορων «φυλετικών» κρατιδίων, με μεγαλύτερο εκείνο του isis. Η «νέα μέση Ανατολή» μοιάζει τώρα σαν ένας εφιάλτης που απομακρύνεται στο βάθος της ιστορίας∙ γι’ αυτό η «επανεφεύρεση» του isis είναι ένας ελεεινός αναχρονισμός απ’ την μεριά της χρεωκοπημένης υπερδύναμης και των συμμάχων της.

Όταν θα έχει γίνει ολοφάνερο τι είδους καταλύτης ήταν η «εισβολή του al Aqsa», και γιατί δολοφονούνται με τέτοια λύσσα τόσες χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά στη Γάζα (και στη Δυτική Όχθη), πολλοί θα πρέπει να καταπιούν όχι μόνο τις γλώσσες τους αλλά και τα κεφάλια τους…

Ουκρανικό πεδίο μάχης

H γνωστή Victoria “fuck–EU” Nuland επέστρεψε μετά από 10 χρόνια στην πλατεία Maidan του Κιέβου, όπως ακριβώς ο δολοφόνος επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος. Το 2014 μοίραζε μπισκότα στους φασίστες (φωτογραφία επάνω). Αυτή τη φορά (κάτω) μέσα στην παγωμένη νύχτα, με την πλατεία έρημη, μοίρασε απειλές: υποσχέθηκε στη Μόσχα “δυσάρεστες εκπλήξεις”. Σαν υφυπουργός εξωτερικών του νυσταλέου κάτι θα είχε στο κεφάλι της…  

Δευτέρα 5 Φλεβάρη>> Η κατάρριψη ενός ρωσικού στρατιωτικού μεταγωγικού αεροπλάνου μέσα στον ρωσικό εναέριο χώρο, με χρήση αμερικανικών patriot, είναι αυτό το είδος προβοκατσιών για το οποίο γράψαμε νωρίτερα. Το αεροπλάνο μετέφερε 65 ουκρανούς αιχμαλώτους πολέμου, με προορισμό την ανταλλαγή τους (μαζί με άλλους) με ρώσους αιχμαλώτους πολέμου. Δεν έχει αναφερθεί ως τώρα κάτι που να υποδεικνύει πως κάποιος ή κάποιοι απ’ αυτούς τους 65 ήταν κίνδυνος για το φασιστοκαθεστώς του Κιέβου, οπότε έπρεπε να «καθαριστεί» (μαζί με τους υπόλοιπους). Απομένει λοιπόν γυμνή η προβοκάτσια: παρά τις αμερικανικές υποσχέσεις, δεσμεύσεις, κλπ, για το αντίθετο, αμερικανικά όπλα χρησιμοποιούνται (πιθανότατα από δυτικούς χειριστές) κατά ρωσικών στόχων εντός ρωσίας – απ’ το ουκρανικό έδαφος…

Πρόκειται για «ανεξέλεγκτα στοιχεία» που κάνουν του κεφαλιού τους; Πρόκειται για κάποια «τακτική» εκ μέρους της Ουάσιγκτον, μέσω των ουκροναζί εργολάβων της; Πρόκειται για «προειδοποίηση», κι αν ναι τι είδους;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ως τις ρίζες των μαλλιών

Δευτέρα 29 Γενάρη>> …Όσοι όμως στήριξαν το Ισραήλ στα δύσκολα νιώθουν πολύ ανήσυχοι, ίσως και θυμωμένοι. Είναι πιθανώς η στιγμή για «καθαρές κουβέντες». Κανείς δεν μπορεί πρώτα απ’ όλα να δεχθεί την πολιτική της βίαιης απομάκρυνσης του παλαιστινιακού πληθυσμού από τη Γάζα και τη Δυτική Οχθη. Ηθικά, πολιτικά, από κάθε άποψη αυτά τα σχέδια πρέπει να καταδικαστούν κάθετα από όλη τη διεθνή κοινότητα. Καμία απειλή, καμία δικαιολογία δεν στέκεται. Οι Παλαιστίνιοι πρέπει να αποκτήσουν ένα δικό τους κράτος, παρέχοντας ταυτόχρονα κάθε δυνατή εγγύηση για την προστασία της ασφάλειας του ισραηλινού λαού. Δεν μπορεί να μετακομίσουν βίαια ούτε στο Σινά ούτε στην Ιορδανία. Επίσης δεν καταπίνεται η πολιτική κυριαρχία πραγματικά ακραίων πολιτικών δυνάμεων που σπρώχνουν το Ισραήλ εσωτερικά σε ένα πολιτισμικό και θεσμικό κατήφορο και στον διχασμό. Εξωτερικά δε με τις πράξεις και δηλώ σεις τους σπρώχνουν τη χώρα τους στην απομόνωση και στον «παλαβό» τυφλό εθνικισμό…

Αυτά έγραφε ο γνωστός Αλέξης Παπαχελάς, διευθυντής σύνταξης της καθεστωτικής «καθημερινής», γνωστής για την υποστήριξή της στον don Rico & Co, στις 24 Γενάρη, κάτω απ’ τον τίτλο «καθαρές κουβέντες». Δύσκολο να υποθέσει κάποιος ότι όλοι (ο διευθυντής σύνταξης και το μήντιο κατ’ αρχήν) ξύπνησαν ένα πρωί και είπαν «βρε παιδί μου, τι γίνεται εκεί κάτω στη Γάζα;»

Αντίθετα είναι εύκολο να υποθέσει ότι υπάρχει κάτι σαν «φλοτέρ αίματος» που μπορεί να πουληθεί ακόμα και σαν «ανθρωπισμός», «ευαισθησία» κλπ, όταν ο ένας ή ο άλλος στρατηγικός σύμμαχος του ελλαδιστάν ηττάται – εννοούμε την στρατιωτική ήττα. Ένας διακόπτης ας πούμε, που ενεργοποιείται αυτόματα στους… στους (ας πούμε) 30.000 δολοφονημένους. Ή μπορεί στους 40.000. Πάντα εκ μέρους του «στρατηγικού συμμάχου».

Ανησυχεί το γκουβέρνο στο ελλαδιστάν για την επικίνδυνη κλήση που έχει πάρει η «σωστή μεριά της ιστορίας»;

Ο αρχιδημαγωγός πάντως τελειώνει την έκθεση της ανησυχίας του έτσι:

…Είναι ζήτημα του ισραηλινού λαού να αποφασίσει ποιον δρόμο θα πάρει. Η πόλωση είναι ασύλληπτη, όπως και ο απόλυτα δικαιολογημένος θυμός για τα εγκλήματα της Χαμάς. Στο τέλος της ημέρας, όμως, το Ισραήλ επιβίωσε και έγινε ό,τι έγινε χάρη σε ένα συνδυασμό πυγμής, ισχυρών φίλων στη Δύση, ενός θετικού οράματος για το μέλλον του που συσπείρωνε τους πάντες και ρεαλισμού. Με φανατισμό, χωρίς τα ερείσματα του παρελθόντος και καθαρό μυαλό, το μέλλον δεν προδιαγράφεται ρόδινο. Γι’ αυτό και όσοι στήριξαν το Ισραήλ όταν δεν ήταν της… μόδας πιστεύουν ότι είναι ώρα για «καθαρές κουβέντες»…

Ποιος άλλος έχει επιβιώσει χάρη σε «ισχυρούς φίλους στη Δύση» και στις γεωπολιτικές προσόδους που του προσέφεραν; Η ερώτηση δεν είναι προβοκατόρικη: αν ο αρχιχωροφύλακας (: «πυγμή»…) των δυτικών ιμπεριαλισμών στην ανατολική Μεσόγειο / μέση Ανατολή κουτσαίνει ποιος μπορεί να είναι ο επόμενος που κινδυνεύει καθώς κάνει την ίδια δουλειά (: «πυλώνας σταθερότητας»…); Ε;

ICJ: μισογεμάτο το ποτήρι ή μισοάδειο;

Δευτέρα 29 Γενάρη>> To γράψαμε έγκαιρα, οπότε δεν έχουμε αμαρτία. Πριν 2 βδομάδες (15 Γενάρη, Εκατό μέρες) λέγαμε:

…Το ICJ είναι δικαστήριο. Ακόμα κι αν οι δικαστές του επιδείξουν την μέγιστη ακεραιότητα, δεν παύει να είναι ένα δικαστήριο. Ακόμα κι αν αύριο ή σε λίγες ημέρες διατάξουν «προσωρινά μέτρα» κατά του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, και πάλι θα είναι ένα δικαστήριο.

Όταν μια τέτοια σφαγή, η πιο televised ως τώρα στην ιστορία του πλανήτη, καθημερινή, διαρκής, στη γνώση ακόμα κι εκείνων που κοιμούνται όρθιοι, για 100 μέρες ήδη, πρέπει να φτάσει σ’ ένα δικαστήριο με την ελπίδα να σταματήσει, τότε πρέπει να αναμετρηθούμε με τους δικούς μας δαίμονες…

Το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» εξέδωσε την περασμένη Παρασκευή την απόφασή του σε σχέση με τα επείγοντα προσωρινά μέτρα (κατά του κατηγορούμενου για γενοκτονία θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος) που ζητούσε το νοτιοαφρικανικό κράτος. Απ’ την λίστα των τέτοιου είδους μέτρων που ζητούσε η Πραιτόρια, το ICJ δέχτηκε τα περισσότερα – εκτός από δυο: τον τερματισμό του πολέμου (εκ μέρους του Τελ Αβίβ) και την απόσυρση του στρατού του και οποιουδήποτε παραστρατιωτικού απ’ την Γάζα.

Φαίνεται πως πολλοί είχαν στηρίξει όλες τους τις ελπίδες για μια τέτοια απόφαση (τερματισμός πολέμου / αποχώρηση κατοχικού στρατού) στο ICJ ξεχνώντας ότι πρόκειται μόνο για ένα δικαστήριο, που επιπλέον δεν έχει καμία δυνατότητα ή εξουσία να επιβάλει τις αποφάσεις του. Απογοητεύτηκαν (ή αυτό δηλώνουν) επιδεικνύοντας (ας μας επιτραπεί η έκφραση) έναν ασυγχώρητο λεγκαλισμό, εντελώς κενό περιεχομένου και σημασίας για την Παλαιστινιακή αντίσταση (και όχι μόνο) και, κυρίως, για την ιστορική συγκυρία. Κι αυτό επειδή το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς δεν θα φύγει τελικά απ’ την Γάζα επειδή αυτό ζήτησε ένα δικαστήριο (χωρίς δυνατότητα και εξουσία), αλλά ως ηττημένο – στρατιωτικά!  

Το 95% της αξίας της προσφυγής και του κατηγορητηρίου της Πραιτόρια, και κατά συνέπεια το 95% της αξίας οποιασδήποτε απόφασης για επείγοντα, προσωρινά μέτρα έπαιρνε το ICJ βρίσκονται εκτός της λωρίδας της Γάζα, εκτός της κατεχόμενης Παλαιστίνης! Στον υπόλοιπο πλανήτη! Και σε σχέση μ’ αυτήν την πλανητική κλίμακα και τους ριζικούς μετασχηματισμούς που συμβαίνουν ήδη σ’ αυτήν, η απόφαση του ICJ έκανε εκείνο που μπορούσε: διέσωσε την αντανάκλαση αυτών των μετασχηματισμών, της αλλαγής των συσχετισμών, σ’ ένα κορυφαίο θεσμικά σημείο∙ επιταχύνοντας ορισμένες κρίσιμες εξελίξεις. Για να το πούμε διαφορετικά, κι όποιος καταλάβει κατάλαβε:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι χασάπηδες…

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Για την ιστορική ακρίβεια της ανάλυσης αυτής της απόφασης, η ασταμάτητη μηχανή θεωρεί υποχρέωσή της να μεταφέρει όχι μόνο τα τελικά της σημεία, αλλά και κάποια σημεία του σκεπτικού της. Μην το θεωρήσετε σχολαστικότητα…

Σε ότι αφορά την παράλειψη των δύο πρώτων έκτακτων μέτρων που ζητούσε η Πραιτόρια, δηλαδή τον τερματισμό της επίθεσης του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος και την αποχώρηση στρατού και παραστρατιωτικών:

Εδώ οι δικαστές του ICJ θεωρούν πως το να αποφασίσουν κάτι τέτοιο βρίσκεται έξω απ’ τις προβλέψεις της Σύμβασης κατά Γενοκτονιών, η οποία αποτελεί την βάση της κρίσης τους – άρα έξω απ’ τις αρμοδιότητές τους στη συγκεκριμένη προσφυγή. Δεν ξέρουμε τα νομικά του «διεθνούς δικαιου» ή την Σύμβαση∙ συνεπώς δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε αν πρόκειται για πραγματικό περιορισμό ή νομικίστικο ελιγμό. Πρακτικά πάντως η συγκεκριμένη γνωμάτευση, η οποία ακολουθεί την αναγνώριση της βασιμότητας όλων των διαπιστώσεων και των θέσεων της Πραιτόρια για τα μαζικά εγκλήματα που διαπράττονται, σημαίνει ότι ο θεοναζί στρατός μπορεί να παραμείνει ως κατοχικός, αρκεί να αλλάξει «στυλ πολέμου»… Δηλαδή: να μην σκοτώνει αμάχους, να μην καταστρέφει υποδομές, κλπ.

Σύμφωνα με την αρχική εισήγηση «υπεράσπισης» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο «επειδή οι τρομοκράτες της Χαμάς χρησιμοποιούν τους αμάχους ως ανθρώπινη ασπίδα». Κατά συνέπεια αυτό το σημείο του σκεπτικού του ICJ επιδέχεται δύο εντελώς διαφορετικές ερμηνείες σχετικά με την δράση του θεοναζί στρατού: είτε «μπορείτε να συνεχίσετε αφήνοντας τους άμαχους στην ησυχία τους», είτε «αφού – λέτε ότι – αυτό δεν γίνεται, θα πρέπει να σταματήσετε τον πόλεμο».

Σε ότι αφορά τις πηγές που κατά το ICJ πιστοποιούν την (εν δυνάμει) διάπραξη γενοκτονίας, τέτοια που όντως να χρειάζονται επείγοντα, προσωρινά μέτρα, οι μαρτυρίες της UNRWA (του οργανισμού ανθρωπιστικής βοήθειας του οηε) είναι βασικές. (Θα γυρίσουμε στην UNRWA στη συνέχεια):

Σε ότι αφορά τις τελικές αποφάσεις:

Εκτός απ’ τους 15 μόνιμους δικαστές του ICJ, στην ψηφοφορία επί των μέτρων συμμετείχαν και δύο de facto δικαστές, διορισμένοι ο ένας απ’ την Πραιτόρια και ο άλλος απ’ το Τελ Αβίβ. Προσέξτε λοιπόν ότι στα 4 απ’ τα 6 μέτρα μειοψήφισαν η Sebutinde (της ουγκάντα) και ο Barak (ο de facto του θεοναζί καθεστώτος), 15 – 2 το αποτέλεσμα, ενώ τα δυο, τα νο 3 και 4 εγκρίθηκαν ΚΑΙ απ’ τον Barak (16 – 1): αφορούν την υποχρεώση του καθεστώτος να τιμωρεί όποιον διαπράτει γενοκτονία σε βάρος των Παλαιστίνιων (η οποία γενοκτονία όμως δεν έχει αποφασιστεί ρητά απ’ το ICJ ως η πρακτική του Τελ Αβίβ…) και την απρόσκοπτη παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας… Είναι πιθανό να χρησιμοποιήσει το θεοναζί καθεστώς το «ναι» του σ’ αυτά τα δύο μέτρα ως απόδειξη ότι δεν διαπράτει ηθελημένα γενοκτονία όταν αρχίσει η κυρίως εκδίκαση της προσφυγής της Πραιτόρια; Ναι (λέμε…), προφανώς!!!!

Σημειώσαμε νωρίτερα ότι το ICJ είχε να αποφασίσει, ουσιαστικά, για τους δυτικούς ιμπεριαλισμούς απ’ το 1945 και μετά! Αυτά τα κράτη υποστηρίζουν την τωρινή σφαγή των Παλαιστινίων, όπως εξάλλου υποστηρίζουν επί δεκαετίες την κατοχή και το απαρτχάιντ καθεστώς σε κάθε έκφανσή τους. Αν και δεν περιλαμβάνονται ρητά στο κατηγορητήριο, όλος ο πλανήτης ακούει την καμπάνα που κτυπάει: κανονικά, ως μέλη της Συνθήκης κατά των Γενοκτονιών, αυτά τα δυτικά κράτη θα πρέπει να στηρίξουν τα έκτακτα, προσωρινά μέτρα, σταματώντας (για παράδειγμα…) τον εξοπλισμό του θεοναζί στρατού εφόσον όπλα και πυρομαχικά χρησιμοποιούνται γενοκτονικά.

Ναι… Όμως αν όντως εννοούσαν την αντίθεσή τους στις γενοκτονίες, στα εγκλήματα πολέμου, στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αυτά τα κράτη ούτε ιμπεριαλιστικά / αποικιοκρατικά θα ήταν, ούτε θα αλληλοτροφοδοτούνταν σε όπλα και τεχνολογίες με τους θεοναζί – και δεν θα χρειαζόταν δικαστική απόφαση!!!

Τι θα κάνουν τώρα λοιπόν, που εκτίθενται και δικαστικά; Ηπα, αγγλία, γερμανία, καναδάς, φινλανδία, σουηδία, σκωτία και ιταλία (η ε.ε. σα σύνολο έπεται…), με τον «ανθρωπισμό» τους να τρέχει απ’ τα μπατζάκια τους, αποφάσισαν να σταματήσουν την χρηματοδότηση της UNRWA για την Παλαιστίνη, με πρόφαση το ότι ο σύμμαχός τους (το θεοναζί, απαρχάιντ Τελ Αβίβ) κατηγορεί τον οργανισμό τώρα, μετά από σχεδόν 4 μήνες, ότι μια δεκάδα μέλη του, Παλαιστίνιοι, συμμετείχαν στην «εισβολή του al Aqsa», στις 7 Οκτώβρη!!! Με δυο λόγια έστησαν μια πλαστή κατηγορία για να εμποδίσουν (όσο τους είναι δυνατό…) την εφαρμογή βασικών έκτακτων και προσωρινών μέτρων!!!

Αυτή είναι η πρώτη απάντηση των συνεργών της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη στην έμμεση αλλά σαφή καταδίκη τους απ’ το ICJ!!!! «Σας γράφουμε!!» Φυσικά η UNRWA θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται απ’ τον υπόλοιπο πλανήτη, από κάποια κράτη περισσότερο απ’ ότι τώρα. Όμως η απόφαση των δυτικών αφεντικών, και μάλιστα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, κάνει ακόμα πιο φανερή, πιο έντονη και πιο συστηματική την συνέργειά τους στην εξόντωση των Παλαιστινίων…

Αν βρουν τρόπο να διαλύσουν το ICJ θα το κάνουν – μην έχετε αμφιβολία! Δεν το ελέγχουν, άρα…