Tag: πόλεμος

Τα πρώτα φέρετρα

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Οι πονοκέφαλοι της Ουάσιγκτον θα συνεχίσουν να αυξάνονται. Μόλις χτες έφτασαν τα επίσημα μαντάτα για τους πρώτους 3 νεκρούς αμερικάνους πεζοναύτες, από επίθεση drone στη μίνι-βάση τους (ονόματι «Tower 22») κοντά στο τριεθνές σύνορο ιορδανίας, συρίας, ιράκ. Πάνω από 25 τραυματίστηκαν, κάποιοι σοβαρά.

Η συγκεκριμένη μίνι-βάση ανήκει σ’ ένα σύμπλεγμα αμερικανικών βάσεων που έχουν σκοπό να ελέγχουν την οδική σύνδεση μεταξύ δυτικού ιράκ και κεντρικής συρίας. Όλες οι βάσεις στην “area 55” είναι σαφής στόχος της αντικατοχικής αντίστασης…

Τι κάνεις τώρα ω νυσταλέε αρχιστράτηγε; Εδώ και μέρες οι πλέον πολεμοκάπηλοι στην Ουάσιγκτον περίμεναν τον «πρώτο νεκρό» κάπου στη συρία ή στο ιράκ, για να κηρύξουν πόλεμο … στο ιράν. Μετά από 100 τουλάχιστον επιθέσεις διάφορων αντιστασιακών οργανώσεων σε αμερικανικές βάσεις στην περιοχή προέκυψαν τρεις μαζί…

Το μοιρολόι του νυσταλέου Jo δεν παραλείπει να υποδείξει ότι πρόκειται για «ριζοσπαστικές ομάδες υποστηριζόμενες απ’ το ιράν»:

Όμως άλλο να το λες (ότι θα «εκδικηθείς» το ιράν) και άλλο να το κάνεις:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Aστακός

Δευτέρα 29 Γενάρη>> Καμαρώνει ο don Rico & Co: χάρη στην ελληνοαμερικανική συμμαχία, ο σύμμαχος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, παρά τα προβλήματά του, νοιάζεται για την στρατιωτική θωράκιση του ελλαδιστάν… κάποια στιγμή την επόμενη δεκαετία. Δεν φαίνεται όμως να λέει όλη την αλήθεια.

Συμφώνησε, άραγε, να δώσει στον τοξικό του Κιέβου ό,τι διαθέτει από ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα (S-300, Tor M1, Osa-AKM) σαν μέρος των αμερικανικών δωρεών ή όχι-και-τόσο-δωρεών; Έτσι φαίνεται: από καθαρά επιχειρηματική πλευρά, αφού (ο don Rico & Co) «έχει κηρύξει πόλεμο στη ρωσία», δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει τα παλιά ρωσικά συστήματα. Ας τα χαρεί (αν προλάβει) κάποιος άλλος. Μόνο που πέρα απ’ αυτήν την πλευρά υπάρχει κι άλλη μια: ο εξοπλισμός ενός καθεστώτος που έχει χάσει πια τον πόλεμο ενώ είχε ξεκινήσει πολύ καλύτερα οπλισμένο, το μόνο που θα έχει σαν αποτέλεσμα είναι ο θυμός του νικητή… Είναι επιεικώς ηλίθιο να προκαλείς μόνο και μόνο για μερικές χούφτες δολάρια!

Αυτά ισχύουν βέβαια μόνο στον πραγματικό κόσμο. Στον μεθυσμένο, εικονικό κόσμο του το ελληνικό γκουβέρνο ξεμπερδεύει αν χρειαστεί (ή έτσι νομίζει) με «καθαρές κουβέντες»…

Και φυσικά «έχουμε πλάτες τους αμερικάνους»…

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε;

Κάποτε στην Ανατολή

Δευτέρα 22 Γενάρη>> … Πόλεις σαν την Αγ. Πετρούπολη και την Μόσχα θα εξαφανιστούν… Αυτό είναι αναγκαίο, γιατί αν θέλουμε να σπάσουμε την ρωσία στα συστατικά της, δεν θα πρέπει να έχει πια ένα διανοητικό, πολιτικό ή οικονομικό κέντρο… Σ’ αυτόν τον υπαρξιακό πόλεμο δεν μας ενδιαφέρει να κατακτήσουμε κανένα κομμάτι μητροπολιτικού πληθυσμού…

Ποιοι και πότε τα είπαν αυτά; Ο Goebbels (την πρώτη φράση), ο Hitler (την δεύτερη). Ήταν 1941.

Στις 22 Ιούνη εκείνης της χρονιάς, οι γερμανικές στρατιές πέρασαν τα σύνορα της σοβιετικής ένωσης. Μέσα σε 1,5 μήνα, σε μια απίστευτη ως τότε blitzkrieg προώθηση, είχαν μπει 650 χιλιόμετρα μέσα στην σοβιετική επικράτεια, και είχαν πλησιάσει 50 χιλιόμετρα απ’ το Leningrad. Ένα μήνα μετά είχαν περικυκλώσει ασφυκτικά την πόλη, στην οποία απέμεινε μόνο ένα δύσκολο και επικίνδυνο πέρασμα μέσω της λίμνης Ladoga στα ανατολικά, που την συνέδεε με την υπόλοιπη χώρα.

Μέσα στην πόλη υπήρχαν πάνω από 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Απ’ αυτούς πέθαναν οι μισοί στη διάρκεια της πολιορκίας, ενάμισυ εκατομμύριο∙ οι περισσότεροι τους πρώτους έξι μήνες, όταν η θερμοκρασία έπεσε στους 30 βαθμούς υπό το μηδέν. Ο κόσμος πέθαινε από πείνα, αρρώστιες και απ’ το κρύο. Δεν υπήρχε νερό, ρεύμα ή καύσιμα. Και η πόλη βομβαρδιζόταν καθημερινά. Αλλά οι πολιορκούμενοι το είχαν αποφασίσει βαθιά μέσα τους: δεν θα παραδοθούν.

Ύστερα από 900 μέρες και νύχτες, η πολιορκία έσπασε απ’ τον κόκκινο στρατό. Η γενοκτονία τέλειωσε. Ήταν 27 Γενάρη του 1944 – ογδόντα χρόνια πριν. Η απελευθέρωση του Λένινγκραντ είναι μια απ’ τις πιο σημαντικές στιγμές  της ήττας του ναζι-φασιστικού «άξονα» στον 2o παγκόσμιο πόλεμο. Η πολιορκία της πόλης και η αντοχή των κατοίκων της είναι μακράν η μεγαλύτερη σε διάρκεια εδώ και πολλούς αιώνες.

Η επέτειος του επικού σπασίματος της πολιορκίας και της απελευθέρωσης της πόλης, η 27η Γενάρη, γιορτάζεται κάθε χρόνο. Πλέον μόνο από τους ρώσους και τους συμμάχους τους. Η δύση, τα δυτικά κράτη / κεφάλαια, η δυτική δημαγωγική μηχανική, μπορεί να πουλάνε αντιφασισμό διεστραμμένο τόσο όσο να κρύβει (για όσο ακόμα…) τον δικό τους νέο-νέο-νέο ολοκληρωτισμό. Αλλά πραγματικές αντιφασιστικές νίκες που είχαν μέσα κόκκινο στρατό απαγορεύεται να μνημονεύονται: τα δυτικά αφεντικά δεν πρόκειται να τον συγχωρήσουν ποτέ…

Κάποτε στη δύση

Δευτέρα 22 Γενάρη>> … Η δράση του ισραηλινού στρατού εστιάζει στην πράξη – κάθε μεμονωμένο κτύπημα και η συμβατότητά του με τις προϋποθέσεις της διεθνούς νομοθεσίας – ενώ η Ουάσιγκτον εστιάζει στα αποτελέσματα, που σημαίνει στη συνολική κατάσταση της λωρίδας της Γάζα ως αποτέλεσμα των κτυπημάτων.

Υπάρχει μια διαφορά φιλοσοφίας που βοηθάει στην κατανόηση του χαρακτήρα των επιθέσων του Ισραήλ, και της έντασης του δημόσιου διαλόγου σχετικά… Αν το Ισραήλ έκανε αδιάκριτες επιθέσεις ή είχε στόχο τους αμάχους – κάτι που δεν ισχύει – θα μπορούσε πράγματι να κατηγορηθεί για έγκλημα πολέμου… Ένας αξιωματικός του ισραηλινού στρατού που ζήτησε να τηρηθεί η ανωνυμία του μας είπε ότι ο ο αριθμός των απωλειών αμάχων είναι «ελάχιστος» με δεδομένο τον χαρακτήρα της σύγκρουσης… Ο IDF λέει ότι έχει κάνει τα περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο στρατό στην ιστορία για να ελαχιστοποιήσει τις απώλειες αμάχων…

Ένας απόστρατος αξιωματικός των ΗΠΑ συμφωνεί. «Ο IDF έχει διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τις ΗΠΑ ή το νατο, και πολεμάει με διαφορετική ένταση. Από μόνο του το γεγονός ότι οι αριθμοί είναι μεγαλύτεροι απ’ αυτούς που έχουμε συνηθίσει δεν σημαίνει ότι είναι υπερβολικοί»…

Τέτοια είναι η άποψη του αμερικανικού καθεστωτικού περιοδικού newsweek στην έκδοση της 12ης Γενάρη 2024, και μέσω αυτού η άποψη πολλών δυτικών χασάπηδων. Η Γάζα πολιορκείται όχι επί μήνες αλλά επί χρόνια και δεκαετίες. Οπότε, σύμφωνα με την αμείλικτη «λογική» των ειδικών των μαζικών δολοφονιών που διαθέτουν κάτι σαν «θεσμική μνήμη» (σα να λέμε: μια γενική ιδέα για την ιστορία και τα κατορθώματά τους), μερικές δεκάδες χιλιάδες παλαιστίνιοι δολοφονημένοι μέσα σε 107 μέρες δεν είναι δα κάτι σπουδαίο. Δεν είναι κάτι «υπερβολικό». Εν τέλει είναι θέμα στυλ: με τι ρυθμό σκοτώνει ο us army ή το νατο, με τι ρυθμό σκοτώνει ο στρατός του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος.

Μπορεί κάποιος να κάνει την φρικτή αλλά όχι ανεπίκαιρη σκέψη ότι ανάμεσα στους ναζί στα ‘40s απ’ την μια μεριά και στους τωρινούς απογόνους τους απ’ την άλλη υπάρχει μια διαφορά όχι στο στυλ αλλά στον δημαγωγικό κτηνώδη κυνισμό: ο 2ος παγκόσμιος πόλεμος μπορεί να χρησιμοποιείται σαν ένα «μέτρο» απανθρωπιάς που δεν έχει ξεπεραστεί «ακόμα» – συνεπώς προς τι η ανησυχία και τα κατηγορητήρια; Τίποτα “υπερβολικό” διάολε!!!

Το ότι υπάρχουν πολιορκούμενοι, κατεχόμενοι που αρνούνται να παραδοθούν; Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να αφορά εμάς – αν είμασταν σε θέση να καταλάβουμε σε ποια «μοίρα» μας μιλούν…

Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Παρακάτω είναι τα ονόματα μερικών απ’ τα κράτη που υποστηρίζουν την προσφυγή της νότιας αφρικής κατά του ισραήλ, στο «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» (ICJ)*, με την κατηγορία της γενοκτονίας κατά των παλαιστίνιων:

βολιβία, μεξικό, βενεζουέλα, ναμίμπια, αφγανιστάν, αλβανία, αζερμπαϊτζάν, μπαγκλαντές, μπενίν, μπουρκίνα φάσο, αλγερία, τσαντ, ινδονησία, μαρόκο, ακτή ελεφαντοστού, γκαμπόν, γκάμπια, γουϊνέα, ιράκ, ιράν, καμερούν, κατάρ, καζακστάν, κιργιζιστάν, λίβανος, μαλαισία, μάλι, αίγυπτος, μαυριτανία, μοζαμβίκη, νίγηρας, νιγηρία, ουζμπεκιστάν, πακιστάν, σενεγάλη, σιέρα λεόνε, σουδάν, συρία, σαουδική αραβία, τατζικιστάν, τυνησία, αίγυπτος, τουρκμενιστάν, τουρκία, ουγκάντα, ομάν, ιορδανία, ινδονησία…

Αντίθετα, τα κράτη που έχουν δηλώσει ως τώρα ανοικτά συνήγοροι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, είναι τα εξής τέσσερα: οι ηπα, η μεγάλη βρετανία, η γαλλία και η γερμανία. Με την αποικιοκρατική, ιμπεριαλιστική ιστορία τους βουτηγμένη στο αίμα «ξέρουν»: Δεν γίνεται καμία γενοκτονία στη γάζα λένε. Είναι νόμιμη αυτο-άμυνα… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας του κατακτητή που καταλαβαίνει ότι έφαγε-τα-ψωμιά-του… Είναι η «νομιμότητα» της αυτο-άμυνας την οποία σκοπεύουν να επικαλεστούν τα ίδια… Είναι η «νομιμότητα» που δίνουν αυτά και μόνον αυτά στα συμφέροντά τους και στον κανιβαλισμό τους. Είναι η πιο πρόσφατη έκλαμψη δυτικής ιμπεριαλιστικής χυδαιότητας και κυνισμού… Μπροστά σ’ έναν πλανήτη που θέλει περισσότερα – και έχει βρει καινούργιους, φιλικότερους προστάτες…

Περισσότερα είναι τα πρωτοκοσμικά κράτη που (προσπαθούν να) κάνουν το κορόιδο, στηρίζοντας «σιωπηλά» τους χασάπηδες. Ενώ τα βασικά μέλη του ευρασιατικού project μουρμουρίζουν μονότονα τα περί «λύσης των δύο κρατών», περιμένοντας…

Μιλώντας ψυχρά και δυσοίωνα: τα μαχαίρια βγαίνουν απ’ τα θηκάρια, και το «διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης» είναι μόνο μια αντανάκλασή τους:

[* διάφοροι διεθνώς και στα μέρη μας, βιαστικοί, απρόσεκτοι, αδιάφοροι ή πονηρούληδες μπερδεύουν το “διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης” (ICJ) με το “διεθνές ποινικό δικαστήριο” (ICC). Και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη, και τα δυο είναι διεθνή. Αλλά το ένα (το ICJ) είναι πολύ παλιό, είναι ο ένας απ’ τους 6 πυλώνες του οηε, και ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΔΙΕΝΈΞΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΚΡΑΤΩΝ. Το άλλο (το ICC) είναι ηλικίας μόλις 20+ χρόνων, ασχολείται ΜΟΝΟ ΜΕ ΑΤΟΜΑ, και θεωρείται – αποδεδειγμένα – εντελώς “διεφθαρμένο”. Την ανεγκέφαλη αλεπού, για παράδειγμα, ως “άτομο”, την καταδίκασε το δεύτερο, το ICC, σε χρόνο μηδέν – είναι “εργαλείο” των δυτικών αφεντικών, αυτή είναι η πραγματικότητα. Γράψαμε πρόσφατα περισσότερα – πείτε τα και στους φίλους / φίλες σας, να μην λένε ανοησίες….]

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αραβική θάλασσα

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Μια σημαντική εξέλιξη σ’ αυτήν την ζώνη του 4ου παγκόσμιου πολέμου διαφαίνεται στον κοντινό ορίζοντα. Αφορά το βάθος της στρατηγικής συμμαχίας Μόσχας – Τεχεράνης.

Όπως είναι γνωστό (;) το τρίγωνο Μόσχα – Τεχεράνη – Πεκίνο είναι ήδη αρκετά ισχυρό. Στην «τακτική απόγνωσή» τους τα δυτικά αφεντικά είτε παριστάνουν ότι το αγνοούν, είτε ψάχνουν τρόπους να το σπάσουν. Αλλά το αποτέλεσμα θα είναι το ανάποδο.

Στις 7 Δεκέμβρη ο ιρανός πρόεδρος Ebrahim Raisi έκανε «επίσκεψη εργασίας» στη Μόσχα και συναντήθηκε με την ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) ώστε να οριστικοποιηθούν οι λεπτομέρειες ενός καινούργιου συμφώνου.

Στις 15 Γενάρη, με μια λακωνική δήλωσή του το ρωσικό υπ.αμ. ανακοίνωσε ότι ο Shoigu (δεν το έχει σκοτώσει αυτόν 5 – 6 φορές η ανεγκέφαλη αλεπού;) ενημέρωσε τον ιρανό υπ.αμ. Ashtiani πως η Μόσχα είναι έτοιμη για τις υπογραφές:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Στ’ άρματα, στ’ άρματα!!

Μπορεί τα τανκς να μην είναι σίγουρη επένδυση, αλλά οι λιθουανοί καθεστωτικοί είναι σκέτο χρυσάφι. Όσοι πόνταραν σ’ αυτούς έκαναν την τύχη τους…

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Οι δυτικοί πολεμόκαβλοι έχουν ξεχυθεί σ’ έναν αγώνα προβλέψεων του πότε θα γίνει ο πόλεμος … νατο – ρωσίας (με ευθύνη της Μόσχας φυσικά!!!).

H εσθονή νεοφιλελεύθερη, απόφοιτη της διάσημης «σχολής νέων ηγετών» (του παγκόσμιου οικονομικού φόρουμ…) πρωθ. Kaja Kallas προβλέπει ότι αυτό θα γίνει μέσα στα επόμενα 3 χρόνια…

Στην ακόμα-δεν-μπήκαμε-στο-νατο-και-μας-έπιασε-φαγούρα σουηδία, ο υπ. πολιτικής προστασίας Carl-Oscar Bohlin και ο αρχιστράτηγος Micael Byden προειδοποίησαν τους υποτελείς «να είναι έτοιμοι» για πόλεμο. Ξέχασαν όμως να πουν για πότε τον έχουν κανονίσει, με αποτέλεσμα αρκετοί σουηδοί να τρέξουν στα μπακάλικα – υπάρχει και σουηδικός πανικός!! – για τα γνωστά… Άλλοι πάλι άρχισαν να αναρωτιούνται με αναίδεια «και τα καταφύγια πού είναι;»

Ο διασκεδαστικός γερμανός υπ.αμ. Boris Pistorius (για κάποιους είναι ο επερχόμενος αντικαταστάτης του θλιβερού «άσσος στο ημίχρονο – δύο τελικό» νυν πρωθυπουργού Soltz) προβλέπει ότι μέσα στα επόμενα 5 με 8 χρόνια ο ρωσικός στρατός θα επιτεθεί στο νατο…

Ο επικεφαλής της νατοϊκής στρατιωτικής επιτροπής ναύαρχος Rob Bauer τον προβλέπει μέσα στα επόμενα 20 χρόνια…

Ένα μισο-ομολογημένο τμήμα του κοινού παρονομαστή όλης αυτής της δυτικής μιλιταριστικής αισιοδοξίας είναι αυτό: χάνουμε (ή χάσαμε) την ουκρανία!! Όμως αυτό είναι μάλλον παλιό. Πιθανότατα τώρα υπάρχει (μεταξύ εκείνων που ήταν απόλυτα σίγουροι πριν 2 χρόνια ότι η Μόσχα όχι απλά θα ηττηθεί αλλά θα χρεωκοπήσει / διαλυθεί…) ο φόβος μιας γενικότερης κατάρρευσης του μετώπου απ’ την ουκρανική πλευρά. (Το κρίσιμο σημείο αυτόν τον καιρό είναι η πόλη / οχυρό Avdeevka, την οποία ο ρωσικός στρατός έχει σχεδόν κυκλώσει και φαίνεται να καταλαμβάνει σταδιακά…).

Η αποτυχία / ήττα στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι όμως μόνο ένα μέρος της αιτίας των νατοϊκών κραυγών «λύκος, λύκος στο μαντρί!!!» Ένα άλλο, σοβαρότερο, είναι ότι μελετώντας την εξέλιξη του πολέμου εκεί οι νατοϊκοί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι στρατοί τους (ένας ένας και όλοι μαζί) είναι αδύνατο να νικήσουν σ’ έναν κανονικό πόλεμο με τον τρόπο που είναι οργανωμένοι και εξοπλισμένοι ως τώρα…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ελλαδιστάν

Δευτέρα 22 Γενάρη>> Ενώ το ελληνικό κράτος βρίσκεται ακριβώς μπροστά στις συνέπειες των συμμαχικών επιλογών του στη λεγόμενη «σωστή μεριά της ιστορίας» όπως λένε οι τσατσορούφιανοί του, ο δομικός επαρχιωτισμός των δημαγωγών του έχει καταφέρει να κρατάει μεγάλο, ίσως το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού σε xanax υπνοβασία. Έχουν βέβαια μεγάλη σημασία και οι «αυθόρμητες» μαζικές και ατομικές απωθήσεις: να παραστήσουμε ότι ΔΕΝ είναι σε εξέλιξη ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος και ότι τα ντόπια αφεντικά ΔΕΝ συμμετέχουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο… οπότε υπάρχει άφθονος χρόνος για τα σημαντικά «θέματα της επικαιρότητας»: απ’ τον καιρό ως τα σήριαλ, και από … ως … (fill the blanks!!!)

Πώς, όμως, συμμετέχουν τα εντόπια αφεντικά; Κατ’ αρχήν επιμελητειακά: οι βάσεις κάνουν την δουλειά τους… Αλλά και «ας βγάλουμε κανά φράγκο απ’ τα πυρομαχικά»…

Δεύτερον, σε ό,τι αφορά το μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο «εθνικά σωστός τρόπος» διαμορφώνεται υπό το πρίσμα του τι κάνει (και τι δεν κάνει) ο «αιώνιος εχθρός»…

Υπάρχει βέβαια και η «στρατηγική σχέση» με το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς. Αλλά φαίνεται ότι πέρα απ’ την (μέσω us army…) πιθανή αποστολή πολεμοφοδίων, η Αθήνα είναι μάλλον αμήχανη μπροστά στην εντεινόμενη εσωτερική πόλωση στο Τελ Αβίβ ώστε να φαντάζεται οτιδήποτε πρωτοβουλιακό: εδώ ισχύει το «ό,τι πει το αφεντικό!». (Το τελευταίο γνωστό περιστατικό φραστικής κλωτσοπατινάδας εντός του πολεμικού συμβουλίου του θεοναζί καθεστώτος, ήταν οι απειλές του υπ.αμ. Galant ότι «την επόμενη φορά θα έρθω εδώ μαζί με την ταξιαρχία golani»… Ουπς;;;;;)

Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο (οι εφοπλιστές) κερδίζουν με τις αναταραχές, ειδικά στις θάλασσες. Η «ελληνική φρεγάτα» (σε 1,5 μήνα;) είναι παροχή υπηρεσιών προς τους συμμάχους, και είναι αμφίβολο αν είναι τεχνικά σε θέση να «προστατεύει» ή αν θα χρειάζεται η ίδια προστασία. Επιπλέον πρέπει να βρεθεί και το πλήρωμα που θα αντέξει, αν χρειαστεί, τα drones και τους πυραύλους της Ansarallah… Σε κάθε περίπτωση είναι συμμετοχή στο συγκεκριμένο υπο-πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου! Μπορεί για τα πραγματικά δεδομένα να μην είναι σπουδαία∙ για τα ελληνικά κυβικά όμως αποτελεί άλλη μια επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών. Κι εφόσον επιβεβαιωθούν τα χειρότερα, ότι δηλαδή ο us army θα προσπαθήσει να εξουδετερώσει τους Houthi με μαζικούς βομβαρδισμούς, κάθε επίδειξη ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών στην περιοχή, μεγάλη, μεσαία ή μικρή, θα έχει την τύχη που της αξίζει.

Χαρακτηριστικό ωστόσο του ανομολόγητου ελληνικού ζορίσματος κρίνουμε το γεγονός ότι έχουν σταματήσει οι «κορώνες», οι κατάρες και οι απειλές λίγων μόνο χρόνων πριν. Για παράδειγμα οι εξελίξεις στη λιβύη και στην τουρκολιβυκή συνεργασία: που χάθηκε, τι απέγινε εκείνος ο φίλος κι αδελφός, ο τζενεράλ Haftar, τώρα που γίνονται «ανθελληνικά» σημεία-και-τέρατα εκεί απέναντι;

Μας τραβάει το ντόπιο καθεστώς, απ’ την μύτη ή και τον σβέρκο, στις κρεατομηχανές του 4ου παγκόσμιου; Ναι – αν και τώρα όχι με τον ιδιαίτερο προπαγανδιστικό ζήλο του «έχουμε πόλεμο με την ρωσία» του 2022. Ίσως οι αλλαγές στο είδος του πολέμου, έξω, πέρα και κόντρα στα νατοϊκά manual, να βάζουν και στα μέρη μας σε υψηλή προτεραιότητα την «ανασύνταξη δυνάμεων»… Φουστανέλες, τσαρούχια και εφ’ όπλου λόγχη…

Κάτι ακούγεται απο ‘δω κι απο ‘κει…

Περισσότερο φως

Δευτέρα 15 Γενάρη>> Οι 47soul είναι μια μπάντα παλαιστίνιων της διασποράς, για την οποία θα τολμούσαμε (αν μας επιτρέπεται…) να πούμε ότι παίζει progressive rap plus. Το τι σημαίνει το progressive και το plus στην περίπτωσή τους, μόνο ψάχνοντας και ακούγοντας μπορεί να το εκτιμήσει κάποιος. Σε κάθε περίπτωση είναι γνήσια τέκνα της Παλαιστίνης και της μέσης Ανατολής, όχι μόνο ως προς τις πολιτικές τους απόψεις, αλλά και ως προς τους ήχους τους.

Tarek Abu Kwaik, Ramzy Suleiman, Walla Sbait, Hamza Arnaout, (‘n’ friends στην παρέα) εδώ, πριν 6 χρόνια. Με αραβικούς και αγγλικούς στίχους (ευχαριστούμε τον Ντ. για την υπόδειξη της μπάντας), το ακούτε όλο, to know them better:

Και για την περίπτωση που θα θέλατε περισσότερο progressive rap plus, εδώ η τετράδα των 47soul στο ίδιο τραγούδι (και σε μερικά ακόμα), από μια συναυλία εσωτερικού χώρου, πριν 4 χρόνια. Είναι ο ήχος της Γαλιλαίας: