Tag: εφοπλιστές

Ουκρανικό πεδίο μάχης 2

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Αν το νατο δεν προχωρήσει ανοικτά σε κάποιου είδους απονενοημένη επίθεση στη Μόσχα (στο ουκρανικό πεδίο..), η Μόσχα δεν πρόκειται να στραφεί στρατιωτικά κατά των κρατών μελών του. (Αλλά την κεντρική απόφαση δεν θα την πάρει η Αθήνα. Απλά θα την ακολουθήσει, έμμεσα – αμερικανικές βάσεις – ή και άμεσα…)

Οι συνέπειες της αποτυχίας σ’ αυτό που η δύση αναγόρευσε σε νο 1 πεδίο μάχης του 4ου παγκόσμιου εκδηλώνονται ως τώρα με μη στρατιωτικούς τρόπους. Παρήγορο; Ως κάποιο σημείο ναι. Αλλά οι μη στρατιωτικές συνέπειες δεν είναι ασήμαντες.

Δείτε, για παράδειγμα, τον λεγόμενο πληθωρισμό. Πρόλαβαν να τον ονομάσουν «πληθωρισμό απληστίας», ως εάν ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα σεμνό, ταπεινό – και ασκητικό. Κανείς δεν θέλει να παραδεχτεί πως πρόκειται (για άλλα αφεντικά μεθοδευμένη και για άλλα ενστικτώδικη) εκστρατεία αρπαχτής∙ ή, για να το πούμε σωστά, βίαιης συσσώρευσης κεφαλαίου με την μορφή του χρήματος που οφείλεται στο ότι στενεύει διαρκώς ο παγκόσμιος κύκλος αξιοποίησης (και κερδοφορίας) των δυτικών κεφαλαίων. Τώρα αλλά και στην προοπτική των εξελίξεων. Σίγουρα στο ορατό μέλλον. Συνεπώς «αγριεύει» η προσπάθεια συσσώρευσης καθώς στρέφεται όλο και περισσότερο στις «εσωτερικές αγορές». (Τι είναι η εκτόξευση της τιμής του λαδιού περσινής συγκομιδής αν όχι άγρια συσσώρευση κερδών με όρους χρηματιστηρίου α λα ελληνικά;)

Αφήστε όμως προς στιγμήν στην άκρη το ελλαδιστάν… Δείτε την κάποτε «ατμομηχανή της ευρώπης».

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Εξωτερική πολιτική

Δευτέρα 2 Οκτώβρη>> Το νο 1 εθνικό κεφάλαιο ψηφίζει λοιπόν «πόλεμο με τη ρωσία» επειδή έτσι αυξάνει εντυπωσιακά τα κέρδη του. Και δεν εκτίθεται σα στόχος εκείνου τον οποίο (υποτίθεται) πολεμάει, εφόσον συνεργάζεται μαζί του.

Δεν ισχύει όμως το ίδιο για εκείνο που λέγεται ελληνικό κράτος! Το έδαφός του (πιο σωστά: οι ακτές του προς το Αιγαίο) είναι μέρος του πολέμου. Το ίδιο κι αυτό που λέγεται «οικονομία» του: τροφοδοτείται μεν με ρωσικό φυσικό αέριο, ωστόσο οι τιμές των ενεργειακών πρώτων υλών διαμορφώνονται πλέον με τους όρους του πολέμου. Το ίδιο μπορεί να συμβεί (ή συμβαίνει ήδη) και με άλλες πρώτες ύλες… Όσο για την υποτιθέμενη νο 1 χερσαία βιομηχανία του, τον τουρισμό; Δεν υπάρχει τίποτα πιο ευμετάβλητο σε καιρούς ταραγμένους απ’ τις γεωπροσόδους.

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες (για το ελλαδιστάν) της αποτυχίας στο ουκρανικό πεδίο μάχης∙ θεωρούμε ωστόσο βέβαιο ότι θα υπάρξουν, και θα είναι σοβαρές. Είτε οι αρχιστράτηγοι στην Ουάσιγκτον, στο Βερολίνο και στη Βαρσοβία αναγνωρίσουν το εύρος αυτής της αποτυχίας και προσπαθήσουν να συμβιβαστούν, είτε επιχειρήσουν «κλιμάκωση σωτηρίας»…

Η λεγόμενη «εξωτερική πολιτική» της μορφής κράτος δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη απ’ αυτό που κατ’ αντίστιξη θα λεγόταν «εσωτερική πολιτική». Εκτιμάμε κατά συνέπεια ότι η διαχείριση των όποιων συνεπειών, «οικονομικών» ή και στρατιωτικών (για 4ο παγκόσμιο πόλεμο πρόκειται!) θα απαιτήσει (όχι σε έναν αιώνα…) κάποιου είδους «εθνική ενότητα» – με την δέουσα αυστηρότητα και πειθαρχία.

Βλέπουμε φαντάσματα; Πώς είναι δυνατό να συνεργαστούν η don Rico & Co και η «νέα Κουμουνδούρου»; Χμμμ…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Αχαριστία!

Δευτέρα 25 Ιούλη>> Εν τω μεταξύ προέκυψε ένας κάποιος θόρυβος «παλαιού τύπου», που κουκουλώθηκε γρήγορα, αλλά αξίζει την προσοχή μας. Αφορά τον πόλεμο στην ουκρανία, την ενέργεια… και το νο 1 εθνικό κεφάλαιο:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Απ’ την «εξάρτηση» στη … σχάση!

Δευτέρα 28 Μάρτη>> Είναι ένα deal απ’ το οποίο δεν θα μπορούσε να λείπει η κυρία Ursula: η αμερικανική σχιστολιθική εξαγωγή αερίου θα εκτοξευτεί για να πουληθούν στην ε.ε. επιπλέον 15 δις κυβικά υγροποιημένου γκαζιού ως το τέλος του 2022… κι έτσι η ευρωπαϊκή δύση θα «απεξαρτηθεί» λίγο απ’ τις κακές παρέες της με το ρωσικό…

Μικρή αλλά αναγκαία παρένθεση εδώ: Εκτός απ’ τους αμερικάνους εξαγωγείς εκείνοι που έχουν κατενθουσιαστεί με αυτήν την απόφαση είναι οι έλληνες εφοπλιστές (το νο 1 εθνικό κεφάλαιο που με χέρι σταθερό μας έχει βουτήσει απ’ τον σβέρκο και μας σέρνει στον 4ο παγκόσμιο πόλεμο, για τα δικά του συμφέροντα φυσικά): έχοντας στην ιδιοκτησία τους κάτι λιγότερο απ’ το ¼ (22,3% για την ακρίβεια) των γκαζάδικων παγκόσμια τρίβουν όχι μόνο τα χέρια τους… Συγκρατείστε παρακαλούμε μερικά ονόματα, για να έχετε υπόψη σας ποιοι είναι εκείνοι που, σαν “αφεντικά κορυφής” (εκείνο που παλιά λεγόταν “αστική τάξη”, τώρα όμως δεν είναι υποχρεωτικό να έχουν αστική κουλτούρα), διαμορφώνουν την πολιτική του ελληνικού ιμπεριαλισμού βάζοντάς μας να σκάψουμε, με δικά μας έξοδα, τους λάκους μας, έχοντας οι ίδιοι μεγάλους στόλους γκαζάδικων και ακόμα μεγαλύτερους τραπεζικούς λογαριασμούς: όμιλοι Αγγελικούση, Προκοπίου, Λιβανού, Χανδρή, Τσάκου, Οικονόμου, Μαρτίνου, Λάτση, and… last but not least, Μαρινάκη. Ο οποίος, φυσικά, είναι ένας απλός κληρονόμος που παίρνει το μερδικό του απ’ τις μπίζνες που διαχειρίζονται άλλοι∙ ένα μερδικό ικανό πάντως για να κάνει «εθνική δουλειά» μέσω των μήντια που ελέγχει. Και, μαζί με τον άλλον εφοπλιστή / μηντιάρχη (ξέρετε ποιον…), να εκλαϊκεύει και να διασπείρει την «εθνική γραμμή».

Πίσω στην «αμερικανική βοήθεια». Το υγροποιημένο αέριο είναι αρκετά ακριβότερο απ’ ότι το αέριο μέσω αγωγών, πέρα απ’ την τιμή της πρώτης ύλης αυτής καθαυτής. Ενώ οι αγωγοί έχουν ένα αρχικό κόστος κατασκευής που θα αποσβεστεί σε βάθος χρόνου, το LNG εκτός απ’ το κόστος των εγκαταστάσεων υγροποίησης και εξαέρωσης έχει και τα διαρκή μεταφορικά (την χαρά των γκαζάδων εφοπλιστών). Τα οποία μεταφορικά, επειδή δεν είναι διαρκούς ροής όπως στους σωλήνες, ανεβαίνουν κατά βούληση όταν η ζήτηση (LNG) είναι μεγαλύτερη, πιο επείγουσα ή και τα δύο σε σχέση με την προσφορά μεταφορικών μέσων (γκαζάδικων). Απλό: αν υπάρχει αυξημένη ζήτηση LNG αλλά περιορισμένος αριθμός πλοίων, οι  ιδιοκτήτες των τελευταίων κάνουν πλειστηριασμό για ποιο ναύλο θα μπουν… (Το ίδιο ακριβώς γινόταν τους περασμένους μήνες με τα κοντεϊνεράδικα…) Συνεπώς στην τιμή του LNG υπεισέρχεται ένας έξτρα παράγοντας, εκτός του αερίου του ίδιου και των απαιτήσεών του. (Να ο λόγος που τα ευρωπαϊκά κράτη / αφεντικά έχουν προτιμήσει επί δεκαετίες την τροφοδοσία τους μέσω αγωγών…).

Αυτά ισχύουν για την «στεγνή οικονομία», των λογιστηρίων. Όχι για την καπιταλιστική πολιτική οικονομία. Εκεί μπορούν να γίνουν μαγείες. Και γίνονται.

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Περί αφόδευσης

Δευτέρα 24 Μάη>> …Αυτό πρέπει να το καταλάβετε καλά. Οι εφοπλιστές δεν έχουν ανάγκη την ελληνική κυβέρνηση, δεν έχουν ανάγκη το υπουργείο, δεν έχουν ανάγκη τον διεθνή οργανισμό ναυτιλίας, δεν έχουν ανάγκη τον πρωθυπουργό. Μπορούν να τον χέσουν. Δεν έχουν καμμία ανάγκη τον πρωθυπουργό. Γιατί; Επειδή η ναυτιλία δεν έχει σχέση με την ελλάδα. Δεν υπάρχει τίποτα που ένας πλοιοκτήτης μπορεί να κερδίσει απ’ την ελλάδα. Δεν υπάρχουν φορτία για την ελλάδα, δεν υπάρχουν συμβόλαια με την ελλάδα, τίποτα στην ελλάδα. Μόνο το γραφείο του είναι εδώ. Το 80% έχουν ξένη σημαία. Δεν τους ενδιαφέρει η ελληνική σημαία…

Αυτά (προφανώς μέσω άλλων) είπε ο κυρ Πάνος Λασκαρίδης – και προξένησε έναν κάποιον σάλο. Ο κυρ Πάνος εκτός από εφοπλιστής είναι και έλληνας, γνήσιος. Κάπως αθυρόστομος, κάπως ψευτάκος (στις πιο πάνω δηλώσεις του), και φυσικά (τι άλλο;) διατεθειμένος να βροντοφωνάξει ότι φταίνε οι «ανεκδιήγητοι πορτογάλοι δημοσιογράφοι» που «χρησιμοποίησαν βάναυσα» τις δηλώσεις του…

Σε γενικές γραμμές πάντως αυτή είναι η σχέση του νο 1 ελληνικού εθνικού κεφάλαιου (των πλωτών εργοστασίων) και του ελληνικού κράτους: οι εκπρόσωποι του πρώτου μπορούν να αφοδεύσουν, αν θέλουν, στις πολιτικές βιτρίνες του δεύτερου χωρίς να πάρει κανείς άλλος μυρωδιά. Ας μην το ξεχνάμε: το ελληνικό κράτος είναι ίσως το μόνο παγκόσμια που έχει κατοχυρώσει συνταγματικά την φορολογική ασυλία των εφοπλιστών που «τους συμφέρει η ελληνική σημαία».

Αλλά ο κυρ Πάνος (μαζί με τον αδελφό του Θανάση) είναι «εθνικοί ευεργέτες», με μια ιδιαίτερη προτίμηση τις δωρεές προς τα εντόπια σώματα ασφαλείας και τον στρατό. Γιατί αυτή η καλωσύνη αν «δεν έχουν ανάγκη»; Εκεί βρίσκεται το ψέμα του κυρ Πάνου: πότε πότε οι έλληνες εφοπλιστές «έχουν ανάγκη» τις εντόπιες πολιτικές βιτρίνες.

Η πρώτη ανάγκη τους είναι η εξωτερική πολιτική του ελληνικού κράτους: οφείλει να στηρίζει (και να στηρίζεται από) την μεγαλη δυτική ναυτική δύναμη – άλλοτε την αγγλία και μετά τον β παγκόσμιο τις ηπα. Οι «καπεταναίοι» δεν έχουν πολιτική δύναμη οι ίδιοι· έχουν όμως τις ελληνικές πολιτικές βιτρίνες, που πρέπει να υπηρετούν την οικονομική τους δύναμη, όπως ισχύει παντού στις σχέσεις κράτους / κεφάλαιου. Ακόμα κι αν άλλα, πιο αδύναμα σαφώς, τμήματα των ελληνικών αφεντικών έχουν διαφορετικά συμφέροντα.

Η δεύτερη ανάγκη τους είναι η ελληνική ψήφος στις αποφάσεις της ε.ε. τις σχετικές με τη ναυτιλία· όπως και η «απο μέσα γνώση» του τι ψήνεται κατά καιρούς εκεί. Μιας και έχουν ανταγωνιστές (π.χ. τους γερμανούς εφοπλιστές) αυτή η ψήφος είναι σημαντική. Φυσικά έχουν άλλη μία (της νότιας κύπρου). Αλλά αυτή είναι κάπως αμφίβολης αξίας μόνη της, για εύκολα κατανοητούς λόγους.

Εκεί τελειώνουν οι σχέσεις· ή, πιο σωστά, το «έχουμε ανάγκη». Η αφόδευση είναι πέρα απ’ αυτά τα δύο: σαν κεφάλαιο που δρα παγκόσμια (και όποτε έχει την ευκαιρία πειρατικά) οι έλληνες εφοπλιστές στο σύνολό τους δεν έχουν, ούτε θα μπορούσαν να έχουν «συμμετρικές σχέσεις» με το ασήμαντο σαν οικονομικό ή πολιτικό μέγεθος ελληνικό κράτος. Αυτό τους διευκολύνει ιδιαίτερα: επιβάλλουν την «γραμμή» της εξωτερικής πολιτικής, ακόμα κι αν αυτή είναι καταστροφική για το πόπολο (όπως, για παράδειγμα, ο «φιλοαγγλισμός» μετά τον Β παγκόσμιο). Αδιαφορούν, γιατί τα «μπάζα» δεν τα πληρώνουν αυτοί.

Εν τέλει, το «έχουμε χεσμένο τον πρωθυπουργό» έχει διαφορετικό νόημα: σας έχουμε χεσμένους όλους, η συσσώρευση και η κερδοφορία μας γίνεται αλλού, εσάς σας θέλουμε μόνο για «μπροστινούς»…

Ο δεύτερος θάνατος του Σαχζάτ Λουκμάν 6

Παρασκευή 9 Οκτώβρη. Τα όσα έγιναν ευρύτερα γνωστά για τα βοθρολύματα όταν το επίσημο κράτος αποφάσισε ότι προχωρούσαν πολύ μακρύτερα απ’ την αποστολή που είχαν αναλάβει, μετά δηλαδή την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, επιβεβαίωσαν αλλά και εμπλούτισαν τα όσα ξέραμε από πριν. Αυτή η συμμορία είχε «ανθίσει» στη μέση ενός κύκλου σαφώς ισχυρότερων «παραγόντων» που την στήριζαν, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν:

– εφοπλιστές

– μυστικές υπηρεσίες

– αστυνομία

– στρατός

– γήπεδα

– παπάδες…

Όλα αυτά θάφτηκαν πολύ γρήγορα. Ξεχάστηκαν μεθοδικά – όχι από εμάς πάντως! Είναι (αν και όχι όλοι…) οι κρίκοι της αλυσίδας που εμφανίστηκαν για μια ελάχιστη μονάδα ιστορικού χρόνου… Αλλά «μπήκαν στην άκρη», δεν δικάστηκαν, δεν καταδικάστηκαν. Κι όμως: χωρίς αυτούς τους κρίκους τα βοθρολύματα δεν θα είχαν δράσει όπως έδρασαν· χωρίς αυτούς τους κρίκους τα βοθρολύματα θα είχαν μείνει η γνωστή ασήμαντη συμμορία μαχαιροβγαλτών· χωρίς αυτούς τους κρίκους δεν θα είχε στηθεί καμμία ενέδρα στο πα.με. και δεν θα είχε δολοφονηθεί ο Παύλος Φύσσας…. Χωρίς αυτούς τους κρίκους πιθανότατα δεν θα είχε δολοφονηθεί ούτε ο Σαχζάτ Λουκμάν… Όποιος τους αγνοεί αυτούς τους κρίκους απλά αθωώνει τους ηθικούς αυτουργούς πίσω απ’ τα βοθρολύματα σαν φυσικούς αυτουργούς. Όποιος τους αγνοεί ξανασκοτώνει και τον Φύσσα και τον Λουκμάν!

Όταν γίνεται προσπάθεια να ερευνηθεί ένα σύνθετο κύκλωμα του (κρατικοποιημένου) οργανωμένου εγκλήματος, η συνηθισμένη και καθόλου αυθαίρετη συμβουλή είναι ψάξε το χρήμα (follow the money). Στην περίπτωση των βοθρολυμάτων, στη σύντομη μονάδα ιστορικού χρόνου μετά την δολοφονία του Φύσσα, προέκυψαν τα ονόματα δύο τουλάχιστον χρηματοδοτών: Βαγγέλης Μαρινάκης, Βίκτωρας Ρέστης. Τίποτα σχετικό δεν αποδείχθηκε επειδή απλά, πολύ απλά, κανείς απ’ τους δύο εφοπλιστές δεν κατηγορήθηκε επίσημα για οτιδήποτε σχετικό με τα βοθρολύματα. Αν άνοιγε επίσημα το ζήτημα της χρηματοδότησης τότε η εννόηση του τι ήταν και γιατί έδρασαν όπως έδρασαν τα βοθρολύματα θα έμπαινε κάτω από εντελώς διαφορετικό φως. (Η αποκλειστικότητα της ιδεολογίας, η άποψη δηλαδή ότι “έκαναν ό,τι έκαναν επειδή είναι ναζί”, υπερβολικά απλοϊκή έτσι κι αλλιώς, βόλευε πολλούς…) Η δίκη θα ήταν μια εντελώς διαφορετική δίκη! Ωστόσο το προφίλ των συγκεκριμένων δύο εφοπλιστών και ορισμένες «παράπλευρες» δραστηριότητές τους, κάνουν εξαιρετικά αληθοφανή την σχέση τους, τουλάχιστον σαν (αρχικών) χρηματοδοτών.

Όσοι έχουν γνωρίσει τον πρώτο από κοντά τον περιγράφουν – ως πρόσφατα τουλάχιστον – σαν «μπέμπη με λεφτά». Αν αυτό είναι αλήθεια (γιατί όχι;) τότε το να «ψειριστεί» (για «σπουδαίο εθνικό σκοπό») δεν θα ήταν δύσκολο. Σαν ιδιοκτήτης της π.α.ε. ολυμπιακός αποδείχθηκε ίσως ακόμα πιο χρήσιμος: με μια ταχύτητα μάλλον ασυνήθιστη, και χωρίς να υπάρχει παρελθόν (σε αντίθεση με την π.α.ε. παναθηναϊκός και την άλλοτε «νοπο») οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας σ’ όλη τη ζώνη απ’ τον Πειραιά ως το Πέραμα και τα κλαμπ τους έγιναν φυτώρια μελών των βοθρολυμάτων. Ας θυμήσουμε ότι εκείνοι που έστησαν την ενέδρα στο πα.με. στο Πέραμα ήταν γαύροι απ’ το κλαμπ του Περάματος, ενώ και οι αρχικοί που την έπεσαν στον Φύσσα και την παρέα του ήταν επίσης γαύροι Κερατσινιώτες.

Πολύ «εύστοχη» στρατολόγηση, αφού αυτή ακριβώς η ζώνη υπήρξε ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τις δράσεις που ανατέθηκαν στα βοθρολύματα… Ακόμα κι αν αυτή η μετατροπή των «κόκκινων» (λόγω ολυμπιακού) σε «φαιούς» (φασίστες) δεν μπορεί να αποδοθεί απευθείας στον ιδιοκτήτη της π.α.ε., έγινε σίγουρα εν γνώσει του από κάποια καίρια στελέχη των οργανωμένων, τα οποία – περιπτόντως – έχουν αποδείξει κι άλλες φορές «ασυνήθιστες οργανωτικές δυνατότητες»… Το ίδιο ισχύει με το “no politica” στις κερκίδες του Καραϊσκάκη… Η “αδελφοποίηση” των οργανωμένων του ολυμπιακού με τους (ακροδεξιούς) οργανωμένους του ερυθρού αστέρα βελιγραδίου (Delije), ένα μέρος απ’ τους οποίους στρατολογήθηκαν απ’ τον σερβοφασίστα υποκοσμιακό Αρκάν και συμμετείχαν στις σφαγές στη βοσνία, είναι βέβαια αρκετά παλιότερη απ’ την ιδιοκτησία Μαρινάκη – αλλά πάντα λειτουργική, σε διάφορους τομείς…

Η περίπτωση του Βίκτωρα Ρέστη είναι αρκετά πιο σύνθετη. Εμφανίστηκε στην “οικονομική ζωή του τόπου” σαν πάμπλουτος σίφουνας στα μέσα της δεκαετίας του ’00, αγοράζοντας τα πάντα – κατά προτίμηση μήντια ή μερίδια σε μήντια. Ορέχτηκε και ποδόσφαιρο. Επιπλέον ίδρυσε τράπεζα (first business bank)… Είχε πολλά απ’ τα χαρακτηριστικά του φαινόμενου Κοσκωτά, αλλά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ο Κοσκωτάς μπροστά στον Ρέστη ήταν απλά ένας αγνός πρωτοπόρος.

Η εξιστόρηση των κατηγοριών που συγκέντρωσε ο Ρέστης απ’ το 2012 (μέχρι και σήμερα) είναι πολύ μεγάλη και ξεπερνάει κατά πολύ τα περιθώρια της ασταμάτητης μηχανής. Το πιθανότερο είναι ότι ξέπλενε, χωρίς να χαρτογραφηθεί η προέλευση του «μαύρου χρήματος», αν και υπήρξε τουλάχιστον μια περίπτωση λαθρεμπορίου πετρελαίου και άλλη μια λαθρεμπορίου όπλων… Έχει κατηγορηθεί ωστόσο σαν επικεφαλής εγκληματικής οργάνωσης (: προστασίες, εκβιασμοί) – με άγνωστα μέλη – πράγμα που έχει το ενδιαφέρον του.

Σε κάθε περίπτωση έχουν προκύψει τέσσερεις τουλάχιστον «σύνδεσμοι» των δραστηριοτήτων του με τα βοθρολύματα (πέρα απ’ το αν τα χρηματοδότησε, κάτι που επαναλαμβάνουμε δεν αποδείχθηκε επίσημα ποτέ) – πράγμα που πρέπει να περιγράψουμε / θυμίσουμε, όσο πιο περιεκτικά αλλά και περιληπτικά γίνεται. (Κάποια πράγματα τα είχαμε παρουσιάσει σε τεύχη του χάρτινου Sarajevo το 2013…)

(συνεχίζεται)

Πλωτά εργοστάσια

Πέμπτη 22 Αυγούστου. Όλα τα λεφτά είναι όμως το κλου του κυρ Ραφαήλ. Αφού έχει αφιερώσει όλη την σελίδα για να δείξει ότι ο eastmed είναι «μια μαλακία και μισή» (τα λόγια είναι δικά μας, το νόημα δικό του), καταλήγει στο συμπέρασμα μιας χούφτας λέξεων:

… Καταλήγω σημειώνοντας παρενθετικά, ότι σύμφωνα με έγκυρους σχολιαστές, η μεταφορά LNG [σ.σ.: το υδροποιημένο φυσικό αέριο, καμμία σχέση με σωλήνες και μπαρούφες] στον κόσμο είναι υπόθεση ελληνική.

Τρία ζήτω για τον κυρ Σαμουήλ!! Και τρία γκαζάδικα δώρο!!! Τι έχει υποστηρίξει η ασταμάτητη μηχανή; Ακριβώς αυτό! Πως πίσω απ’ παπαρολογία περί eastmed τα ελληνικά αφεντικά νο 1 σχεδιάζουν τις δουλειές τους στη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου απ’ τα κοιτάσματα της ανατολικής Μεσογείου. Κατ’ αρχήν απ’ τα αιγυπτιακά υγροποιητήρια, και μετά απ’ όπου φτιαχτεί κανά καινούργιο…

Και πάλι, όμως, δεν είναι αυτή ολόκληρη η ιστορία. Αν οι αγωγοί έχουν μια Χ γεωγραφία (και άρα γεωπολιτική), τα γκαζάδικα έχουν μια Ψ. Θαλάσσια… Οι έλληνες εφοπλιστές έχουν υπάρξει οι αποφασισμένοι σύμμαχοι (και ευεργετημένοι) των «μεγάλων θαλάσσιων δυνάμεων», πρώτα της αγγλίας και μετά των ηπα. Η «εξωτερική πολιτική» του ελλαδιστάν στα βασικά της καθορίζεται συνήθως απ’ τα συμφέροντά τους. Φανερά ή όχι και τόσο.

Έχουν λοιπόν ή δεν έχουν συμφέρον να είναι οι προνομιακοί μεταφορείς (ακόμα και λαθρέμποροι, δεν υπάρχει πρόβλημα) υδρογονανθράκων σίγουρα στη Μεσόγειο; Έχουν ή δεν έχουν συμφέρον (και μάλιστα είτε «λευκό» είτε «μαύρο») στην επικήρυξη ενός ιρανικού τάνκερ σήμερα και ποιος ξέρει τίνος άλλου αύριο;

Κάπως έτσι ο ελληνικός ιμπεριαλισμός (σαν κρατική πολιτική) προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι του στην (ανατολική) Μεσόγειο. Και κάπως έτσι μας τραβάει όλους σε μια δίνη που, αργά ή γρήγορα, δεν θα είναι καθόλου αστεία…

Τρίπλες 3…

Τετάρτη 10 Ιούλη. Ο ελληνικός μεγαλοϊδεατισμός / ιμπεριαλισμός αναπτύχθηκε και εδραιώθηκε όχι απλά σαν ιδεολογία αλλά και σαν πολιτική τεχνολογία απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων (όχι πάντα με επιτυχία…) εδώ και πάνω από 1,5 αιώνα, σε μια ιστορική περίοδο δηλαδή που όλες οι μείζονες ενδοκαπιταλιστικές διακρατικές συγκρούσεις γίνονταν είτε στην “γηραιά ήπειρο” είτε στην κοντινή της περίμετρο (συμπεριλαμβανόμενης της Μεσογείου και της μέσης Ανατολής). Σ’ αυτήν την περίοδο όπου υπήρχαν περισσότερα του ενός «ταμπλώ», τα αφεντικά του ελληνικού κράτους μπορούσαν να διαπραγματεύονται την «απόδοση» αυτής της άκρης της βαλκανικής χερσονήσου που είναι η επικράτειά τους σε κανονικό παζάρι.

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του ελληνικού κράτους (αλλά και ολόκληρης της «δύσης»…) που ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός έχει τον έναν πόλο του όχι στην (εν τέλει «ευρωπαϊκή») Μόσχα, όπως έγινε στη διάρκεια του 3ου παγκόσμιου, αλλά σ’ έναν τρίγωνο / τετράγωνο του οποίου η βασική κορυφή βρίσκεται τόσο μακριά όσο το Πεκίνο. Δεν υπάρχει καμμία «παράδοση» (στο ελλαδιστάν σίγουρα όχι!), καμμία «σχολή» ιμπεριαλιστικής σκέψης και μεθόδευσης για το πως ανεβαίνουν οι προσδοκώμενες γεωπολιτικές πρόσοδοι του ελληνικού οικοπέδου όταν η «χοντρή» αντίθεση είναι, σχηματικά, ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και στο Πεκίνο!

Ακόμα και οι εκπρόσωποι του νο 1 εθνικού κεφάλαιου (οι εφοπλιστές), πάγια προσανατολισμένοι στην προστατευτική συμμαχία τους με μια «μεγάλη ναυτική δύναμη» (πρώτα το Λονδίνο και μετά την Ουάσιγκτον), δεν φαίνονται ικανοί να απαντήσουν με βεβαιότητα για μια γκάμα ζητημάτων που προκύπτουν στην εξέλιξη του 4ου παγκοσμίου πολέμου. Για παράδειγμα: έκαναν ό,τι μπορούσαν για να εγκατασταθεί η cosco στον Πειραιά (για διάφορους λόγους, που δεν είναι όλοι γνωστοί – κάποια άλλη στιγμή επ’ αυτού). Ωστόσο η γραμμή θαλάσσιας μεταφοράς που φτάνει ως την ανατολική Μεσόγειο περνάει απ’ την Ερυθρά θάλασσα και τον κόλπο του Άντεν… Κι αν οι σύμμαχοι αμερικάνοι ζόριζαν ή έκοβαν αυτή τη γραμμή σε κάποια φάση όξυνσης του αμερικανο-σινικού ανταγωνισμού; Θα ήταν κάτι τέτοιο υπέρ ή κατά των συμφερόντων τους;

Η ερώτηση είναι ενδεικτική. Ενδεικτική του γιατί διάφοροι «πατριώτες» υπηρέτες του ντόπιου ιμπεριαλισμού έχουν τις ανησυχίες τους είτε για τα χειροπιαστά ανταλλάγματα της αμερικανικής συμμαχίας είτε για τις «εναλλακτικές» του – αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιες. Με σταθερά μειούμενο τον ρόλο του πετρελαίου σαν «στρατηγικής πρώτης ύλης», με την Ουάσιγκτον σε ιμπεριαλιστική παρακμή (ίσως ακόμα πιο επιθετική απ’ την “ακμή” της…) και με ένα παγκόσμιο οικονομικό ιμπεριαλιστικό σχεδιασμό εκ μέρους του Πεκίνου και των συμμάχων του για την «ευρασία» που είναι σε ικανό βαθμό χερσαίος, το ελληνικό μοντέλο απόσπασης γεωπολιτικών προσόδων που στα σχεδόν 190 χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους στηρίχτηκε στις θαλάσσιες μεταφορές ζορίζεται διπλά. Όχι μόνο απ’ την εμφανή γεωπολιτικο-προσοδική «άνοδο» του «αιώνιου εχθρού» αλλά και σαν μοντέλο αυτό καθαυτό.

Γι’ αυτό λέμε keep in touch… Κι όχι μόνο αντι-πληροφοριακά…

Ένας αληθινός σύμμαχος

Σάββατο 15 Δεκέμβρη. Πανηγυρική, σχεδόν epic η ανακοίνωση: το πρώτο φορτίο αμερικανικού (σχιστολιθικού…) υγροποιημένου φυσικού αερίου αναμένεται να φτάσει στον σταθμό εξάερωσης στη Ρεβυθούσα στα τέλη του μήνα. Κατά την καθεστωτική «καθημερινή» χτες:

…Η έλευση του πρώτου αμερικανικού φορτίου LNG στην ελλάδα ανακοινώθηκε χθες, αρχικά από το υπουργείο ενέργειας και στη συνέχεια από τη ΔΕΠΑ. Τα καλά νέα για τους αμερικανούς που διακαώς επιθυμούν εξαγωγή του αμερικανικού σχιστολιθικού LNG προς τις ευρωπαϊκές αγορές ανακοινώθηκαν από τον αναπληρωτή υπουργό εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε συνέδριο στις ηπα όπου βρίσκεται, εισπράττοντας επευφημίες και ικανοποίηση από τους συνέδρους, εκπροσώπους του αμερικανικού επιχειρείν…

Το «αμερικανικό επιχειρείν» είχε μια κάπως διαφορετική εκδοχή για την ανακοίνωση των ευχάριστων νέων:

… Μια δήλωση του ελληνικού υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας που ανέβηκε στο twitter απ’ την πρεσβεία των ηπα στην Αθήνα ανέφερε ότι η χώρα περιμένει το πρώτο spot φορτίο LNG απ’ τις ηπα, με αναμενόμενη ημερομηνία άφιξης την 29 Δεκέμβρη…

Λεπτομέρειες… Ποιός απ’ τους δυο, ο πωλητής (η αμερικανική εταιρεία Cneniere) ή ο αγοραστής (η ελληνική δεσφα) έχει πραγματικούς λόγους για χαρές και πανηγύρια; Ο πρώτος, 110%!!! Πρώτον επειδή η Cneniere (και άλλοι αμερικανικοί εξαγωγείς LNG) είχαν πτώση εξαγωγών απ’ τον Σεπτέμβρη και μετά. Και, δεύτερον, επειδή η τιμή του αμερικανικού LNG σε ευρωπαϊκά λιμάνια (και η Ρεβυθούσα είναι απ’ τα πιο μακρινά απ’ την αμερικανική ήπειρο…) είναι – στην παράδοση – 20% με 40% μεγαλύτερη απ’ την τιμή του ρωσικού που διακινεί μέσω αγωγών η gazprom.

Μ’ άλλα λόγια το ελλαδιστάν «πληρώνει σημαντικό καπέλο» στον σύμμαχο για να αγοράζει το σχιστολιθικό του γκάζι!… Ευτυχώς απ’ την γκαζένια ελληνο-αμερικανική σχέση και το «καπέλο» επωφελείται και το νο 1 ελληνικό κεφάλαιο, το εφοπλιστικό. Αυτό το epic «πρώτο φορτίο» (που ίσως τύχει ιδιαίτερης υποδοχής…) μεταφέρεται από ένα γκαζάδικο του «ομίλου Τσάκου»· πιο συγκεκριμένα το «Maria Energy» της Tsakos Energy Navigation ltd. Κάτι ανάλογο θα συμβεί και με τα επόμενα φορτία (οι έλληνες εφοπλιστές κτίζουν διαρκώς γκαζάδικα): εκτός απ’ τον σύμμαχο, το ελλαδιστάν (ως κράτος, αφού η δεσφα είναι θυγατρική της δεπα που είναι κρατική…) θα πληρώνει και τα αφεντικά του… Εννοείται: οι παράδες θα μαζεύονται μέσω των λογαριασμών λιανικής. Θαυμάσιος ο καπιταλιστικός κύκλος του χρήματος, δεν συμφωνείτε;

Το ρεπορτάζ της “καθημερινής” συνεχίζει σε άλλο σημείο του τα πανηγυρικά:

… Η έλευση αμερικανικού LNG σηματοδοτεί νέα δεδομένα για την ελληνική αγορά αλλά και για την ευρύτερη αγορά των Βαλκανίων. Η ελλάδα, που μέχρι σήμερα είχε τρεις βασικούς προμηθευτές (gazprom, botas και sonatrach) αποκτά ακόμη μία πηγή προμήθειας, εξέλιξη που ενισχύει την ασφάλεια εφοδιασμού της χώρας αλλά και τον ανταγωνισμό…

Αλλά για να σφυρηλατηθεί η πεποίθηση του πόσο ωφέλιμη είναι “για τους καταναλωτές και την οικονομία της χώρας” η αγορά αμερικανικού υγροποιημένου αερίου, αφενός η καθεστωτική εφημερίδα δεν αναφέρει τίποτα για την τιμή του, αφετέρου, σε άλλο ρεπορτάζ, τα λέει πιο χύμα:

… Πριν ένα χρόνο η κυβέρνηση Τραμπ υπογράμμιζε στη στρατηγική της για την εθνική ασφάλεια της χώρας ότι η υπερδύναμη σχεδιάζει μια πολιτική “ενεργειακής κυριαρχίας”… Ο κύριος στόχος της Ουάσιγκτον είναι γεωπολιτικής φύσεως, καθώς η κυβέρνηση Τραμπ δεν έχει κρύψει την επιθυμία της να αναχαιτίσει την επιρροή της ρωσίας στην ευρώπη… Έχει, άλλωστε, επανειλημμέως προσπαθήσει να εμποδίσει την κατασκευή του αγωγού nord stream 2 που θα αυξήσει τις εξαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου στη γερμανία…

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα; Ότι ένας πιστός σύμμαχος (και το ελλαδιστάν είναι πιστό μέλος του «άξονα») α) αγοράζει το σημαντικά ακριβότερο αμερικανικό γκάζι· β) πληρώνει (στο μέτρο των δυνατοτήτων του) εκτός απ’ την αμερικανική «ενεργειακή κυριαρχία» και την κερδοφορία των ελλήνων εφοπλιστών, γ) συμμετέχει και στις ενεργειακές διαστάσεις του 4ου παγκόσμιου πολέμου…

… και μετά κλαίγεται που σ’ αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν και ισχυροί αντίπαλοι…

Όσο για τους καταναλωτές; Κάποια στιγμή θα τους έρθει ο επιμέρους λογαριασμός του ακριβότερου γκαζιού· και μετά θα τους έρθει ολόκληρος (για την συμμετοχή στον ενεργειακό πόλεμο)….

Τα πλωτά εργοστάσια

Παρασκευή 16 Φλεβάρη. Ποιος προσδιορίζει τις βασικές γραμμές της “πολιτικής” των καπιταλιστικών κρατών αν όχι τα αφεντικά τους; Το κεφάλαιο – σχέση εκμετάλλευσης δεν έχει βέβαια “πατρίδα”· τα αφεντικά όμως έχουν όσο (και όταν) τα συμφέροντά τους απαιτούν κάποιο κρατικό στρατό ή κάποια μη πολεμική “πολιτική” ισχύ στις διεθνείς διακρατικές σχέσεις. Τα αφεντικά που μπαίνουν (για λόγους συμφέροντος) κάτω από οποιαδήποτε σημαία δεν έχουν επίσης τα ίδια συμφέροντα. Συχνά, μάλιστα (ειδικά όταν δεν απειλούνται απ’ την τάξη μας) οι αντιθέσεις των συμφερόντων τους μπορεί να εκδηλωθούν με πολύ οξυμένο τρόπο. Συνεπώς, η πιο σωστή έκφραση είναι οι “πολιτικές” των κρατών διαμορφώνονται απ’ τα ισχυρότερα τμήματα των “εθνικών” αφεντικών.

Σ’ ότι αφορά την ελληνική περίπτωση το μακράν νούμερο 1 “εθνικό κεφάλαιο” (“εθνικό” μόνο όταν και όσο το συμφέρει) είναι οι θαλάσσιες μεταφορές. Δεν πρόκειται μόνο για ζήτημα μεγέθους (κερδών ή παγίων ή εργαζόμενων). Πρόκειται, επίσης, για την διεθνική, δηλαδή παγκόσμια λειτουργία του κλάδου των θαλάσσιων μεταφορών. Τα πιο κάτω μεγέθη είναι κατατοπιστικά.

Σύμφωνα με στοιχεία της vesselsvalue.com (που παρουσιάστηκαν απ’ την ένωση ελλήνων εφολιστών πριν μια βδομάδα), στο σύνολο του όγκου των πλοίων διεθνών μεταφορών ελληνικής ιδιοκτησίας (αν και όχι ως προς τον αριθμό τους) οι έλληνες εφοπλιστές είναι συνολικά «πρώτη δύναμη» στον πλανήτη, στις αρχές του 2018, με δεύτερους του ιαπώνες και τρίτους τους κινέζους.

Στην υποκατηγορία «πλοία μεταφοράς χύδην φορτίου» είναι πρώτοι σε αριθμό και όγκο, με 2.214 πλοία.

Στην υποκατηγορία «δεξαμενόπλοια» (μεταφορά πετρελαίου) είναι πρώτοι σε αριθμό, όγκο και αξία («πάγιο κεφάλαιο») με 1.530 πλοία.

Στην υποκατηγορία «μεταφορά container» είναι τρίτοι ως προς τον αριθμό των πλοίων (και τέταρτοι ως προς τον όγκο), με 412 πλοία. Μακράν πρώτοι (1.106 πλοία) οι γερμανοί εφοπλιστές, και δεύτεροι οι κινέζοι (με 690).

Στην υποκατηγορία «μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου» (LNG) είναι δεύτεροι σε αριθμό και όγκο (με 80 πλοία) με πρώτους τους ιάπωνες (115 πλοία).

Οι θέσεις των ελλήνων εφοπλιστών στη μεταφορά πετρελαίου και υγροποιημένου φυσικού αερίου προσδιορίζει και την στάση τους απέναντι σε οποιοδήποτε σοβαρό project μεταφοράς πετρελαίου και, κυρίως, φυσικού αερίου δια ξηράς (αγωγοί): είναι εχθρικοί. Αυτό, με τη σειρά του, προσδιορίζει μια βασική θέση της εξωτερικής πολιτικής του ελληνικού κράτους απέναντι σε άλλα κράτη τα οποία (είτε σαν «παραγωγοί», είτε σαν «καταναλωτές») θεωρούν υψηλής προτεραιότητας τις χερσαίες και όχι τις θαλάσσιες μεταφορές φυσικού αερίου… (Η ιδέα της “ελλάδας hub αγωγών” αφορά δευτερεύοντες αγωγούς και, πάντα, υπό την έγκριση των ηπα…)

Απ’ την άλλη μεριά, η επερχόμενη (σε βάθος χρόνων) μείωση της χρήσης πετρελαίου πρόκειται να φέρει σοβαρές ανακατάξεις στον κλάδο «δεξαμενόπλοια» – στην πραγματικότητα οι ανακατάξεις αυτές έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό. Είναι λογικό ότι οι έλληνες εφοπλιστές θα προσπαθήσουν να μείνουν «στο αφρό» αυτού του είδους φορτίου, ακόμα κι αν οι ποσότητες μειώνονται, σε βάρος του ενός ή του άλλου απ’ τους κυριώτερους ανταγωνιστές τους. Που είναι οι ιάπωνες και οι κινέζοι.