Tag: εξωτερική πολιτική

Τρίτη 10 Απρίλη. Το καθεστώς Άσαντ (το οποίο, παρεπιπτόντως, παραμένει διεθνώς αναγνωρισμένο, με αντιπροσωπεία στον οηε) είχε καταθέσει έγκαιρα έγγραφη «ενημέρωση» στον διεθνή οργανισμό για σχεδιαζόμενη προβοκάτσια με «χημικά αέρια» στην ανατολική Ghouta. Η Μόσχα, απ’ την μεριά της, έχει ειδοποιήσει εδώ και βδομάδες για το ίδιο ζήτημα· αλλά και για τις “πολύ σοβαρές συνέπειες” που θα έχει οποιαδήποτε αμερικανική “τιμωρία” αν κτυπηθούν ρώσοι στρατιώτες….

Ωστόσο το αμερικανικό καθεστώς και οι σύμμαχοί του τρώγονται: η κατάληψη του θύλακα της Afrin έχει δημιουργήσει ρωγμές στη νομιμοποίηση της «σχέσης» με τους βασσάλους του pkk/ypg. Και η “εκκαθάριση” της ανατολικής Δαμασκού είναι πολύ δυσάρεστη εξέλιξη: όσο λιγοστεύουν οι urban περιοχές που ελέγχονται από αντικαθεστωτικούς ένοπλους, τόσο λιγοστεύουν και οι «ευκαιρίες» να κατηγορηθεί ο Άσαντ (και οι δικοί του σύμμαχοι…) για χρήση «χημικών κατά αμάχων». Στις ερήμους και στα βουνά (και στις εκεί μάχες) δεν υπάρχουν άμαχοι…

Απ’ το 2013 αυτή η κατηγορία είναι όχι η κυριότερη αλλά η μοναδική που «δίνει την άδεια» στην Ουάσιγκτον να βάζει “αυτοπροσώπως” και άμεσα στο στόχαστρο το καθεστώς Άσαντ· αφήνοντας στην άκρη τα «καθήκοντα της αντι-τρομοκρατίας» που, τώρα πια, έχουν εξατμιστεί εντελώς. Τότε, το 2013, παρεμβλήθηκε η Μόσχα (στην όχι και ιδιαίτερα φανατική για επίθεση κυβέρνηση Ομπάμα) και το ζήτημα διευθετήθηκε με την επίσημη και υπό διεθνή έλεγχο καταστροφή των χημικών του Άσαντ. Πριν ένα χρόνο, στις 7 Απρίλη του ‘17, το ψόφιο κουνάβι κορδόθηκε ότι «τιμώρησε» τον Άσαντ (πάλι για μια πλαστή «επίθεση με χημικά») εξαπολύοντας εναντίον ενός στρατιωτικού αεροδρομίου 59 tomahawk: περισσότεροι απ’ τους μισούς “κάπου χάθηκαν” (ποιος, άραγε, φρόντισε γι’ αυτό;), αλλά ο τότε φρέσκος αμερικάνος πρόεδρος έκανε το κομμάτι του σαν “ζορρό”.

Τώρα το ζήτημα είναι χειρότερο. Αφενός επειδή στο “κάδρο των ενόχων” έχει τοποθετηθεί και η Μόσχα· αφετέρου επειδή το ρωσικό καθεστώς έχει προειδοποιήσει με “σοβαρές συνέπειες” αν… Η Haley ανεβάζει διαρκώς στροφές: κατηγόρησε χτες στον οηε την Μόσχα ότι «έχει στα χέρια της το αίμα των παιδιών στη συρία»… Και προειδοποίησε πως (με δικά μας λόγια…) είτε το συμβούλιο ασφαλείας του οηε θα δώσει το ελεύθερο στις ηπα να τιμωρήσουν τον Άσαντ, είτε – στην ουσία – θα αχρηστευτεί… «Οι ηπα θα δράσουν έτσι κι αλλιώς» – αυτή η απειλή μ’ αυτά τα λόγια ήταν όλη δική της.

Εννοείται ότι καμία Μόσχα και κανένα Πεκίνο (τα 2 απ’ τα 5 μόνιμα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας) δεν πρόκειται να δώσουν στο ψοφιοκουναβιστάν τίποτα άλλο απ’ το βέτο τους. Το ψόφιο κουνάβι έχει δώσει εν τω μεταξύ στην αφεντομουτσουνάρα του το πολύ 48 ώρες για να αποφασίσει τι θα κάνει. (Το γιατί οι καραβανάδες πίσω του το “σκέφτονται” έχει, υποθέτουμε, μια σημασία…)

Η Douma θα έχει εκκενωθεί ως τότε· οι proxies έκαναν την «τελευταία δουλειά» τους και θα έχουν φύγει. Όμως οι προστάτες τους παίζουν ίσως τα τελευταία χαρτιά της «αστυνομικής αξιοπιστίας» τους· με παγκόσμια απεύθυνση. Αφού υιοθέτησαν τα περί “χημικών όπλων” θα πρέπει «κάτι να κάνουν»… (Και πάντως όχι να απελάσουν κι άλλους ρώσους!..). Θα κάνουν κάτι «λίγο και συμβολικό» έχοντας εξασφαλίσει σιωπηρά μια κάποια ανοχή της Μόσχας, ίσα ίσα για να σώσουν τα καταρακωμένα προσχήματά τους; Ή θα προσπαθήσουν να «βάλουν στη θέση» της, με κάποιον ελεγχόμενο τρόπο, αυτήν την «αναθεωρητική δύναμη»; Ο πειρασμός είναι μεγάλος· και το ρίσκο επίσης.

Η τραγωδία μοιάζει να εφάπτεται της φάρσας σ’ αυτό το δευτερεύον πεδίο του 4^ου παγκόσμιου πολέμου που λέγεται μέση Ανατολή. Και στη μέση της πένσας είμαστε μερικά εκατομμύρια κρατούμενοι…

(Τι να σκέφτεται επ’ αυτού το τσακισμένο υπουργικό συμβούλιο στο Λονδίνο; Τι να σκέφεται επ’ αυτού το χρεωκοπημένο υπουργικό συμβούλιο στην Αθήνα; Θα στηρίξει τους τιμωρούς συμμάχους του ακόμα κι αν βάλουν φωτιά στα τόπια;)

(φωτογραφία: Ομορφόπαιδο δεν τον λες… Είναι ο ρώσος πρεσβευτής στον οηε Vasily Nebenzya χτες, στη συνεδρίαση του συμβουλίου ασφαλείας. Η χρήση βίας απ’ τις ηπα με ψεύτικες προφάσεις κατά της συρίας θα έχει βαριές συνέπειες επανέλαβε… Και η Μόσχα έχει μια παράδοση: αυτό που λέει το εννοεί…)

Τετάρτη 4 Απρίλη. Είναι αλήθεια, και πρέπει να την πούμε: το τμήμα “επαφών με το ξανθό γένος” της θείας Λίστας έπαθε τραμπάκουλο χτες. Πρώτα με την υποδοχή του “τσάρου” (δεν κάνει να τον λέμε έτσι; τι λένε οι σύμβουλοι απ’ το Τελ Αβίβ;) απ’ τον “σουλτάνο”. Μια μαύρη θωρακισμένη λιμουζίνα που συνοδεύεται μόνο από άοπλους ιππείς (ναι, ιππείς…) είναι χωρίς αμφιβολία μεγάλη επίδειξη δύναμης (με όρους δημόσιας τάξης και ασφάλειας) εκ μέρους του οικοδεσπότη. Έτσι δεν είναι; Σημειολογικά πολύ προχωρημένη. Κάτι θα σημαίνει αυτό…

Ύστερα η δήλωση του Πουτινάκου. Αντί να πει “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η απελευθέρωση των δύο παλληκαριών απ’ την ελλάδα” είπε “πρώτη προτεραιότητά μου είναι η ολοκλήρωση της πώλησης των S-400 στην τουρκία”. Κακώς μπελάς: με 400 χιλιόμετρα τουρκικά ραντάρ και αντιεροπορική άμυνα το Αιγαίο δεν είναι πια «ελληνική λίμνη». Με το που θα σηκώνονται τα ελληνικά πολεμικά απ’ τη Ν. Αγχίαλο τα τουρκικά ραντάρ θα τα έχουν στο στόχαστρο…

Το τελευταίο, μετά την θεμελίωση του πυρηνικού σταθμού στο Akkugu: όλα τα ελληνικά γεωπολιτικά τσακάλια (μισθοδοτούμενοι απ’ τις υπηρεσίες…) και το κοινό τους, έχουν σιγουρευτεί πως όπου νάναι η τουρκία θα διαλυθεί (τα τελευταία 25 χρόνια…). Είναι δυνατόν κοτζάμ «τσάρος» να κάνει λάθος και να κλείνει deal μ’ ένα κράτος που έχει – δεν έχει μερικούς μήνες ζωής;

Η θεία Λίτσα, στη διάρκεια του τραμπάκουλου, άρχισε να βγάζει αφρούς και να μοιρολογάει: Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Δηλαδή δεν θα διαλυθεί; Ωιμέ!!! Αλί και τρισαλί!!! Παναγία μου!!!

Όχι για να συνέλθει, αλλά για να σταματήσει τουλάχιστον να βλέπει κοζάκους να καλπάζουν στον θεσσαλικό κάμπο κατηφορίζοντας προς τα διόδια της Λαμίας (χωρίς τον Λαφαζάνη…), αναγκαστήκαμε (τι άλλο;) να της κάνουμε ένεση ουασιγκτονονίνης των 1000 mg. Είναι πολύ μεγάλη δόση, μπορεί και να σε στείλει (στο αφγανιστάν):

… Είχε πολύ ενδιαφέρον να παρακολουθείς την αλληλεπίδραση του Αλέξη Τσίπρα με δύο Αμερικάνους προέδρους. Είναι πολύ νέος, 43 ετών, επομένως είναι ένας άνθρωπος που σκοπεύει να είναι μέρος του πολιτικού συστήματος για χρόνια. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι επίσης νέος, οπότε είναι εντυπωσιακό να βλέπεις αυτούς τους δύο ικανούς πολιτικούς να παίζουν πολιτικό σκάκι. Γιατί είμαι σίγουρος πως δεν σκέφτονται μόνο τι θα γίνει το 2019 αλλά και το 2029 και το 2039…. Ο Αλέξης Τσίπρας τα πήγε καλά με την Ουάσιγκτον. Έκανε εντύπωση όχι μόνο στον Ντόναλντ Τραμπ αλλά και σε σημαντικά μέλη του δημοκρατικού κόμματος…

(Μόλις άκουσε «2039» η θεία Λίτσα ανασηκώθηκε και προσπάθησε να εστιάσει. Η αλήθεια είναι ότι είναι δύσκολο να εστιάσει μετά από 20 χρόνια μόνο· γενικά βλέπει δυνατά μετά τα 100. Ψιθύρισε μόνο: Θα έχει πεθάνει ο σουλτάνος και ο τσάρος τότε; Ε;;; Και μετά ξαναξεράθηκε.

Μάλλον θα την βγάλει…)

Τετάρτη 4 Απρίλη. Το ότι ο αμερικάνος πρεσβευτής Geoffrey Pyatt γλύφει τόσο ξετσίπωτα τις δύο κεντρικές βιτρίνες της ελληνικής πολιτικής σκηνής (τα πιο πάνω αποσπάματα είναι από συνέντευξή του στον antenna…) είναι κάτι που, υποθέτουμε, τις κολακεύει. Τέτοια θέλουν, τέτοια λαμβάνουν.

Το ξαναθυμίζουμε όμως: ο τύπος θα έπρεπε να δικάζεται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας λόγω της συμμετοχής του στην προβοκατόρικη σφαγή στην πλατεία Maidan, στο Κίεβο.

Αφού το ελληνικό κράτος / κεφάλαιο / βαθύ κράτος έχει τέτοιους φίλους, τι τους θέλει τους εχθρούς; Ωστόσο τι θέλουν και, κυρίως, τι θα κάνουν οι “φίλοι”; Πως να χωθείς στον καυγά όταν ο “φίλος” κάνει συνέχεια ελιγμούς;

Ακουμπάς σ’ έναν πιο σταθερό φίλο: το Τελ Αβίβ…

Τετάρτη 4 Απρίλη. Ορισμένοι απ’ τα φερέφωνα και τους μισθοδοτούμενους των υπηρεσιών του ελληνικού βαθέος κράτους παραδέχονται, σε σπάνιες (πολύ σπάνιες!) στιγμές ειλικρίνειας, ότι αν η Άγκυρα είχε πράγματι επιθετικές βλέψεις στο Αιγαίο απ’ το 1976 όπως την κατηγορεί μόνιμα η Αθήνα (απ’ την εποχή του «βυθίσατε το Χόρα» του σοσιαλεθνικιστή Παπαντρέου του Β…) θα είχε πάρει το μισό πέλαγος χαλαρά και προ πολλού! Δεν είναι ότι δεν έχει τον στρατιωτικό τρόπο να το κάνει· δεν είναι καν ότι ελλάδα και τουρκία είναι στην ίδια συμμαχία (απ’ το 1975 έως το 1980 η Αθήνα είχε αποχωρήσει απ’ το στρατιωτικό σκέλος του νατο…). Είναι ότι δεν είναι αυτό που την ενδιαφέρει. Εκείνο που θέλει το τουρκικό καθεστώς σε όλες τις εκδοχές του, και προ Ερντογάν, είναι να μην του τα ζαλίζουν οι έλληνες στο Αιγαίο. Οι ιμπεριαλιστικοί προσανατολισμοί του τουρκικού καθεστώτος στα ‘90s (μ’ έναν εμφύλιο στο εσωτερικό του) δεν ήταν το Αιγαίο αλλά ο Καύκασος. Τώρα και πάλι δεν είναι το Αιγαίο. Είναι η αραβική μέση Ανατολή…

Συνεπώς η ιδιοκτησιακή ασάφεια για διάφορες ακατοίκητες ξέρες του ανατολικού Αιγαίου θα μπορούσε να έχει διευθετηθεί προ πολλού· με βάση την λογική. Όπως, φυσικά, με βάση και πάλι την λογική, το ελληνικό φασισταριό θα έπρεπε να έχει πάψει προ πολλού να λέει παπαριές για την «αοζ του Καστολέριζου» – υπάρχουν έλληνες «ειδικοί» που έχουν αποδείξει τεκμηριωμένα ότι δεν ισχύει τέτοιο πράγμα! Δεν χρειάζονται άλλοι!!!.. Θα μπορούσε, επίσης, να έχει «λυθεί και το κυπριακό» αν η ακροδεξιά ελληνοκυπριακή πλειονότητα και το ελληνικό κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο ήθελαν.

Αλλά δεν θέλουν. Όπως πέρασαν πάνω 70 χρόνια χωρίς να διευθετήσουν την συνοριακή γραμμή με το αλβανικό κράτος και να άρουν το καθεστώς «εμπόλεμης κατάστασης», απ’ το τέλος του β παγκόσμιου… Όπως έχουν περάσει πάνω από 22 χρόνια απ’ την «ενδιάμεση συμφωνία» με την δημοκρατία της μακεδονίας και το «θέμα του ονόματος» θα συνεχίσει να είναι «δύσκολο να λυθεί»… Έτσι και στα «ελληνοτουρκικά», που είναι η μαμά όλων των καυγάδων που θέλει να κάνει το ελλαδιστάν έχοντας το μυαλό του σε πιθανά γεωπολιτικά, ιμπεριαλιστικά κέρδη· χάρη στο σεγοντάρισμα κάποιας «μεγάλης δύναμης»…

Αρκεί να μην υπάρχει «μεγάλη δύναμη» μαζί με την έτσι κι αλλιώς μεγαλύτερη τουρκική δύναμη. Τότε… τότε η θεία Λίτσα βγάζει αφρούς – επι ματαίω: τώρα βλέπει εφιάλτες με σφυροδρέπανα (ρωσικά και κινέζικα) και ημισέληνους μαζί…

Αλλά για ποιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο μιλάμε; Γι’ αυτό που ορκίζεται στα «δημοκρατικά ιδεώδη» δίνοντας άσυλο σε τούρκους χουντοκαραβανάδες, κάνοντας συμμαχία με μια αιματοβαμμένη χούντα (την αιγυπτιακή), ή υποστηρίζοντας ένα μιλιταριστικό / ρατσιστικό καθεστώς που δολοφονεί μαζικά εδώ και δεκαετίες, όπως το ισραηλινό; Μήπως πρόκειται για το ίδιο κράτος / παρακράτος / κεφάλαιο που ταΐζει στο κοινοβούλιο μια «εγκληματική συμμορία», μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, την ίδια στιγμή που δικάζεται υποτίθεται η ίδια οργάνωση, σε αργή, πολύ αααργήηηη κίνηση, για δολοφονίες κατ’ εξακολούθηση; Γι’ αυτό το κράτος μιλάμε;

Αν βρείτε όμοιό του αλλού στον κόσμο παρακαλούμε να μας το δείξετε…

Τρίτη 3 Απρίλη. Το ερώτημα αφορά τις μάλλον τρομοκρατημένες αντιδράσεις εξαιτίας του ελληνικού καθεστωτικού δημαγωγικού βομβαρδισμού. “Θα γίνει πόλεμος με την τουρκία”; Μερικοί φαντάζονται ότι “θα τον ξεκινήσει ο σουλτάνος”. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι το ελλαδιστάν πρέπει να επιτεθεί πρώτο…

Τίποτα απ’ αυτά δεν θα γίνει!!! Περισσότερα αύριο… Όμως τουλάχιστον όσες / όσοι διαβάζετε αυτές τις γραμμές, ας το έχετε υπόψη σας, όσο “δυσκολοχώνευτο” κι αν φαίνεται: το ελληνικό κράτος / παρακράτος λειτουργεί σαν βερμπαλιστικός proxy του Τελ Αβίβ (κατά κύριο λόγο, ενδεχομένως και του Λονδίνου…) και της Ουάσιγκτον (από κοντά)· αλλά, εκτιμάμε, μ’ αυτήν την σειρά. Προσπαθεί, εννοείται, να βρει κέρδη για τον δικό του ιμπεριαλισμό, αλλά ξέρει πολύ καλά ότι η τουρκία του 2018 δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την τουρκία του 1996… Ξέρει επίσης ότι με την προβοκάτσια στα Ίμια το 1996 «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος». Όπως ξέρει ότι μια μικρότερης έκτασης προβοκάτσια που προσπάθησε πρόσφατα, πάλι στα Ίμια, τσάκισε γρήγορα αφού το τουρκικό ναυτικό κινήθηκε αποτελεσματικά, χωρίς να σηκώνει αντιρρήσεις…

Δεν μπορεί λοιπόν να προχωρήσει πιο πέρα απ’ τον εθνικιστικό βερμπαλισμό και τις φραστικές μαγκιές: αν προκαλέσει “θερμό επεισόδιο” μπορεί να κουρευτεί πολύ χειρότερα απ’ ότι το 1996… Και μάλιστα σε μια ιστορική φάση που, σύμφωνα τουλάχιστον με τις γραφές, πρέπει να επιδιώξει την “εμπιστοσύνη των αγορών” μπας και αρχίσει να βρίσκει κανά δανεικό με λογικό επιτόκιο. Ξέρετε πολλούς που να θέλουν να δανείσουν ένα κράτος που μπλέκει σε καυγάδες χωρίς να ξέρει τι του ξημερώνει;

Γι’ αυτό και κάτι υπάλληλοι του ελληνικού βαθέος κράτους, σαν τον ψεκασμένο, είναι στην «πρώτη γραμμή» της φασαρίας: έχει μεγάλο στόμα (το έχει αποδείξει εδώ και χρόνια) και απεριόριστη όρεξη να προβοκάρει φτηνά και χυδαία. Επιπλέον: κάνει προεκλογική εκστρατεία, μπας και καταφέρει να ξαναδεί κοινοβούλιο…

Επειδή είναι αυτός που είναι, άλλωστε, τον διάλεξαν τα πραγματικά αφεντικά και των ροζ για «κυβερνητικό εταίρο» τους. Γι’ αυτό τον γουστάρει και το «αριστερό» προσωπικό του ντόπιου κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, ο γνωστός συ.ριζ.α. Δεν είναι, μήπως, ο ίδιος που είχε πει στον αρχιτράγο «πες μου να ρίξω την κυβέρνηση και θα το κάνω αμέσως»; Ας σκεφτεί κανείς τι είδους “πολιτικό ζώο” μπορεί να είναι κάποιος που ανέχεται σαν συνεταίρο έναν που λέει ανοικτά ότι θα κάνει ό,τι του πουν τα αφεντικά του, παπάδες ή ότι άλλο…

Πριν, όμως, καταλάβει κανείς όχι «τι θα γίνει» αλλά τι συμβαίνει ήδη , (κι αυτό που συμβαίνει ήδη προσδιορίζει τις “τάσεις”…) με όχι εθνικό / εθνικιστικό τρόπο, χωρίς δηλαδή να κεντράρει στο ελλαδιστάν λες και είναι το κέντρο του κόσμου! (η χρυσή βίδα!!), πρέπει να ασχοληθεί με τα «πέριξ». Μέσα στα οποία εγγράφεται υποχρεωτικά και η ελληνική «πολιτική»… Το τι ενδιαφέρει γεωπολιτικά το τουρκικό καθεστώς εδώ και τουλάχιστον 5 ή 6 χρόνια δεν πρόκειται να το καταλάβει κανείς από τις ελληνικές εθνικιστικές παπαριές!

(φωτογραφία: όταν αρχίζει να διπλώνει και ο σβέρκος… γαυγίζεις όσο θες…)