Παρασκευή 15 Ιούνη. Ανάμεσα στο λαο-θεία Λίτσα και στους μηχανισμούς-θεία Λίτσα υπάρχουν κοινά· υπάρχουν, όμως, και διαφορές. Μιλώντας γενικά εκείνοι που υμνούν τους μικροαστούς σαν τους τέλειους «πολίτες» (και «εν δυνάμει επαναστάτες») τόχουν αδύνατο να παραδεχτούν ότι ο μικροαστός – μάζα είναι η ιδανική κοινωνική φιγούρα για να την σύρει όποιος έχει (ή υπόσχεται) εξουσία, την ίδια στιγμή που ο μικροαστός – άτομο (ή οικογένεια) πιστεύει ακράδαντα ότι «γράφει την ιστορία». Το πράγμα γίνεται ακόμα πιο δύσκολο επειδή ο μικροαστός – μάζα είναι η πιο πολυπληθής δεξαμενή κουκιών και κολακείας (για όποιον ενδιαφέρεται…) ενόσω ο μικροαστός – άτομο μπορεί να μασκαρευτεί σε οτιδήποτε.
Αυτά είναι περίληψη της περίληψης· απλά για να υποψιαστείτε την βάση των επόμενων: ο λαός-θεία Λίτσα λυσσάει για την προδοσία με την «συμφωνία για το μακεδονικό»· την ίδια στιγμή που οι μηχανισμοί-θεία Λίτσα ξέρουν καλά πως δεν έχει υπάρξει καμία προδοσία!
Όμως – ωωωω του καταμερισμού! – οι μηχανισμοί δεν μπορούν να μιλήσουν ανοικτά προσπαθώντας να καθησυχάσουν τον λαό. Γιατί έτσι θα αποδείξουν πόσο ηλίθιος είναι ο μικροαστός – μάζα την ώρα που νοιώθει (και έτσι πρέπει να επαινείται) σαν τέρας «πατριωτικής» ευφυίας! Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι μηχανισμοί είναι να «μιλήσουν υπόγεια». Να «διαδώσουν ανεπίσημα» την πραγματικότητα της «συμφωνίας για το μακεδονικό», για την ακρίβεια εκείνα τα σημεία που δείχνουν ότι δεν είναι καθόλου προδοσία.
Σ’ αυτήν την υπόγεια διάδοση οι τριβές είναι σχετικά μεγάλες, και τα αποτελέσματα αργούν σχετικά. Όμως υπάρχει το «ψαχνό».