Tag: εξωτερική πολιτική

Παλαιστίνη

Δευτέρα 21 Απρίλη (01.04) >> Στις 2 Ιούνη του 2013 οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουάσιγκτον, νοιώθοντας ακόμα ισχυροί, είχαν το θράσος να κάνουν αεροπειρατεία στο (προεδρικό) αεροπλάνο του τότε προέδρου της βολιβίας Evo Morales, καθώς πετούσε απ’ την Μόσχα προς την Λα Παζ. Ισπανία, γαλλία και ιταλία αρνήθηκαν την διέλευση του αεροπλάνου απ’ τον εναέριο χώρο τους∙ και ο πιλότος, υπολογίζοντας ότι δεν έχει καύσιμα για να κάνει τον γύρο-του-κόσμου, ζήτησε αναγκαστική προσγείωση στη Βιέννη. Εκεί το αεροπλάνο ερευνήθηκε απ’ την αυστριακή αστυνομία για την περίπτωση να κρυβόταν εκεί …. ο αυτοεξόριστος στη Μόσχα Edward Snowden: αυτός ήταν ο λόγος της πρωτοφανούς και απόλυτα προσβλητικής για τα (τότε…) διεθνή ήθη των διακρατικών σχέσεων αεροπειρατείας.

Δώδεκα χρόνια μετά, στις αρχές Απρίλη του 2025, ο καταζητούμενος διεθνώς για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αρχιχασάπης του Τελ Αβίβ πέρασε απ’ τον εναέριο χώρο του ελλαδιστάν και της σερβίας για να προσγειωθεί όλο καμάρι στη Βουδαπέστη (επίσκεψη στον «προστάτη των αδυνάτων» Orban) και απ ‘κεί να πετάξει μέσω ενάεριου χώρου ιταλίας, γαλλίας και ισπανίας προς Ουάσιγκτον, χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς – όπως είχαν υποχρέωση να κάνουν όλα αυτά τα «φιλάνθρωπα» και «ζήτω το διεθνές δίκαιο» κράτη. Χωρίς, δηλαδή, να «κατεβάσουν το αεροπλάνο», να τον συλλάβουν, και να τον παραδώσουν στο ICC…

Οι σοσιαλδημοκράτες της Μαδρίτης το παίζουν «καλοί άνθρωποι» και λένε ότι έχουν «αναγνωρίσει παλαιστινιακό κράτος»∙ στα χαρτιά και στη φαντασία τους. Το ένταλμα σύλληψης κατά του αρχιφασίστα δεν αρέσει όμως σε κανέναν δυτικό, επειδή «θα διαταράξει τις διεθνείς σχέσεις»…. Αυτό σημαίνει πως το δυτικής κατασκευής αλλά πέραν της δύσης ανυπόληπτο ICC σχόλασε οριστικά ως θεσμός «διεθνούς δικαίου». Απομένει το πιο παλιό και πιο αποδεκτό διεθνώς ICJ, που φαίνεται όμως να δυσκολεύεται εδώ και μήνες να καταλήξει στο αν οι θεοναζί κάνουν γενοκτονία στην κατεχόμενη Παλαιστίνη ή όχι….

Έτσι έχουν τα πράγματα. Όσο μπορεί να θυμηθεί η ασταμάτητη μηχανή μετά την σφαγή των βοσνίων ανδρών και γυναικών με τις ευλογίες του συνόλου των δυτικών ανθρωπιστών από το 1992 ως το 1995 (δολοφονήθηκαν μαζικά επειδή ήταν μουσουλμάνοι, άρα απαγορευόταν να έχουν δικό τους κράτος μέσα στην χριστιανική ευρώπη…) η Παλαιστίνη είναι το ποτάμι του αίματος, του πόνου και του θανάτου που επιδεικνύει πανηγυρικά την ιμπεριαλιστική «χαρτογραφία» των δυτικών. Και δεν γίνεται να αυτοεξαιρεθούμε. Για τον απλό λόγο ότι δεν έχουμε διακινδυνέψει τίποτα για να σταματήσουμε αυτό το αφηνιασμένο τέρας που λέγεται «δύση».

Στην ερειπωμένη Γάζα η ένοπλη αντίσταση συνεχίζεται – κι ας μην ακούγεται στα μέρη μας. Προκύπτει όμως ότι η παλαιστινιακή αντίσταση έχει προσθέσει στα έργα της και μερικές δόσεις ψυχολογικών επιχειρήσεων που σημαδεύουν στο εσωτερικό του θεοναζί, απαρχάιντ καθεστώτος. Μπορεί η πρόβλεψη διάφορων ισραηλινών αναλυτών για μια κοινωνία που βρίσκεται στο χείλος του εμφυλίου πολέμου να είναι υπερβολική, όμως η εσωτερική σύγκρουση ανάμεσα στους θεοναζί και στους κοσμικούς ναζί εντείνεται. Οι πρώτοι αδιαφορούν για τους ομήρους, και ευχαρίστως θα τους έκαναν κομμάτια. Οι δεύτεροι έχουν κάνει σημαία την ανταλλαγή / απελευθέρωσή τους, φτάνοντας πλέον να ζητούν και τον τερματισμό του πολέμου∙ κάτι που φαινόταν αδιανόητο πριν λίγους μόνο μήνες. Οι λιποταξίες στον θεοναζί στρατό αυξάνονται σταθερά, ενώ κατά εκατοντάδες στελέχη όλων των μηχανισμών του βαθέος κράτους (στρατός, αεροπορία, ναυτικό, μυστικές υπηρεσίες) υπογράφουν καταγγελίες κατά του αρχιχασάπη, της κυβέρνησής του και της συνέχισης ενός πολέμου που (είναι βέβαιο) θα καταλήξει στην δολοφονία των ομήρων που είναι ζωντανοί. (Οι χιλιάδες δολοφονημένοι Παλαιστίνιοι θεωρούνται απλά το «αναπόφευκτο»…)

Τι τραβάνε και οι φονιάδες όμως, ε;

(Εμφύλιος πόλεμος στον οποίο η θεοναζί πλειοψηφία είναι οπλισμένη μέχρι τα δόντια ενώ οι όψιμοι «ανθρωπιστές» είναι άοπλοι δεν μπορεί να γίνει. Εκείνο που μπορεί να συμβεί (και συμβαίνει ήδη) είναι η δεύτερη κατηγορία υποστηρικτών του απαρτχάιντ να φύγουν∙ ειδικά αν έχουν πρωτοκοσμικά διαβατήρια).

Επιχειρώντας να οξύνει αυτό το εσωτερικό σχίσμα η παλαιστινιακή αντίσταση δημοσιοποίησε πρόσφατα (μεταξύ άλλων) το πιο κάτω video. Είναι απ’ την παράδοση κάποιων νεκρών ομήρων στην 1η φάση της προηγούμενης «εκεχειρίας»:

Έχει πιθανότητες αυτή η παλαιστινιακή τακτική να οξύνει την εσωτερική πόλωση στο θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς; Δεν το ξέρουμε. Είναι ωστόσο αξιοθαύμαστη η οργανωτική επάρκεια της παλαιστινιακής αντίστασης ακόμα κι όταν πρόκειται για παράδοση νεκρών αντιπάλων∙ σε αντίθεση με τους «πολιτισμένους» θεοναζί που απλά θάβουν νεκρούς ή ζωντανούς όσους βρεθούν στο στόχαστρό τους μέσα στα ερείπια ή μαζί με τα ασθενοφόρα τους, όπως πρόσφατα.

Μην περιμένετε τίποτα «πολιτισμένο» απ’ τις εξουσίες και τους παρατρεχάμενους τα μέρη μας. Ζούμε υπνοβατώντας το τέλος των πρωτοκοσμικών ψευδαισθήσεων…

Παγκόσμιος πόλεμος νο 4 – τον αγνοείτε ακόμα; (1)

Δευτέρα 21 Απρίλη (00.58) >> Το ψόφιο κουνάβι και τα ψόφια κουτάβια του διαπρέπουν στις χορευτικές φιγούρες – γενικά. Ένα βήμα μπροστά – ένα στο πλάι – μισό πίσω∙ κλπ. Απ’ όλα τα μέτωπα που έχει ανοίξει ωστόσο υπάρχει ένα που δεν μπορεί (και δεν θέλει…) να κάνω πίσω ούτε χιλιοστό. Κι αυτό είναι απέναντι στο κινεζικό κράτος / κεφάλαιο. Είναι (το καταλαβαίνετε) το κυρίως μέτωπο. Το να πούμε ότι απέναντι στο Πεκίνο η Ουάσιγκτον είναι αναγκασμένη να κάνει έναν «πόλεμο επιβίωσης» του είδους που δεν έχει ξανακάνει ποτέ στην ιστορία της ας μην θεωρηθεί υπερβολικό.

Έτσι, με Γροιλανδίες ή χωρίς, με fentanyl ή χωρίς, με διώρυγα του παναμά ή χωρίς, ο «χάρτης» του 4ου παγκόσμιου πολέμου έχει ανοίξει διάπλατος: οι ηπα θα προσπαθήσουν να «γονατίσουν» όχι μόνο το Πεκίνο αλλά και τους συμμάχους του (το ευρασιατικό project, τους BRICS+) με κάθε «οικονομικό» μέσο που διαθέτουν – πριν φτάσουν εκεί που πάντα λύνονται τέτοιοι λογαριασμοί… Στα όπλα…

Το ψοφιοκουναβιστάν θα χρησιμοποιήσει κάθε τι που μπορεί, ακολουθώντας πιστά την μέθοδο «οπλοποίησης διεθνών οικονομικών σχέσεων και θεσμών» που έχει εγκαινιάσει διακομματικά η Ουάσιγκτον απ’ τα μέσα της δεκαετίας του ’00 κατά της Μόσχας (τακτική που απογειώθηκε μετά το 2022…), ακόμα κι αν προκαλεί αυτή η «οπλοποίηση» και στην ίδια κάποια ζημιά∙ ζημιά που το ψοφιοκουναβιστάν θα θεωρήσει (θεωρεί ήδη…) «μικρό κακό» μπροστά στο «μεγάλο όφελος». Αν αποτύχει; Υποθέτουμε ότι καταλαβαίνετε…

Ένα παράδειγμα: το ψοφιοκουναβιστάν θέλει να επιβάλει χρηματικές τιμωρίες / ποινές σε οποιοδήποτε εμπορικό πλοίο κινεζικής ιδιοκτησίας δένει σε αμερικανικά λιμάνια. Κι όχι μόνο σ’ αυτά. Αλλά και σε κάθε άλλο εμπορικό πλοίο οποιουδήποτε είδους και οποιασδήποτε ιδιοκτησίας που έχει ναυπηγηθεί σε κινέζικα ναυπηγεία!!! (Οι εφοπλιστές, το 1 εθνικό κεφάλαιο του ελλαδιστάν θα έχει σοβαρό πρόβλημα στην περίπτωση που δεν προκύψει γενική «στάση εμπορίου», οπότε θα έχει ακόμα μεγαλύτερο! Θα αναγκαστεί να «φιλήσει χεράκι», με ότι αυτό θα συνεπάγεται…) Η ιδέα αυτή είναι προφανώς μαφιόζικη – αλλά εδώ ακριβώς βρισκόμαστε…

Άλλο παράδειγμα: το ψόφιο κουνάβι επιδιώκει να εκβιάσει όσα κράτη διατίθενται να διαπραγματευτούν μαζί του (να kiss his ass…) για τους «δασμούς» στις εξαγωγές τους προς τις ηπα, ως εξής: θα σας κάνω μια έκπτωση υπό τον όρο ότι εσείς θα βάλετε δασμούς στις κινεζικές εισαγωγές στην δική σας επικράτεια! Ούτε λίγο ούτε πολύ το ψοφιοκουναβιστάν ορέγεται να καθορίζει προς όφελός του την «εμπορική πολιτική» άλλων κρατών, ένα είδος νέο-νέο-αποικιοκρατίας. Η ιδέα είναι προφανώς μαφιόζικη – αλλά εδώ ακριβώς βρισκόμαστε…

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αυτή τη στιγμή πόσο (και τι) θα «πετύχουν» αυτές οι ιδέες, εάν βρουν το τρόπο να εφαρμοστούν. Δεν μπορούμε να προβλέψουμε πόσα και ποια κράτη / κεφάλαια (με σημαντικές εμπορικές σχέσεις τόσο με την Ουάσιγκτον όσο και με το Πεκίνο) θα υποκύψουν στους ψοφιοκουναβικούς εκβιασμούς. Μπορούμε όμως να προβλέψουμε πως κάθε (αμερικανική) αποτυχία θα την διαδέχεται μια ακόμα πιο εξτρεμιστική «ιδέα»: πράγματι, απ’ την στιγμή που το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο (ή τα τμήματά του που εκπροσωπούνται απ’ την τωρινή διοίκηση) έχει επιλέξει το όλα – για – όλα, δεν μπορεί να κάνει πίσω.

Ένα ανοιξιάτικο απόγευμα στην Khan Yunis – πριν 2 βδομάδες

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.42) >>

Ο καιρός θάταν όμορφος στη Γάζα, θάταν όμορφος στη Γάζα αν δε την θέλαν τα ναζίδια.

… Το κορίτσι σου θάπαιρνες για βόλτα, στη Γάζα για βολτίτσα χέρι χέρι…

(Σήμερα η Khan Yunis, απ’ την οποία ο κατοχικός στρατός αναγκάστηκε να υποχωρήσει πριν λίγους μήνες ταπεινωμένος, με πολλές απώλειες, ξαναβομβαρδίζεται…)

Και σ’ αυτό το έξτρα video κάτω η παλαιστίνια Shadia Mansur (θεωρούμενη η πρώτη αράβισσα hip hoper) μιλάει σε μια μεγάλη συγκέντρωση χιλιάδων υπέρ της Παλαιστίνης έξω απ’ την θεοναζί πρεσβεία στο Λονδίνο, το Νοέμβρη του 2012.

Προσέξτε, μαζί με την χρονολογία, μια αποστροφή του λόγου της: ο γυιός ενός πρώην [θεοναζί, απαρτχάιντ] υπουργού λέει ότι «θα καταστρέψουμε τη Γάζα γιατί οι αμερικάνοι δεν σταμάτησαν στη Χιροσίμα»…

Εδώ και 70 χρόνια αυτό ακριβώς ονειρεύονται…

Kill ‘em’ all!

Ενώ στη δύση προσπαθούν να «καθαρίσουν» τα πανεπιστήμιά τους απ’ τους αντιφρονούντες (προς το παρόν υπέρ της Παλαιστίνης), ο σύμμαχός τους τα καταστρέφει. Αυτή πάνω είναι η αίθουσα τελετών του ισλαμικού πανεπιστημίου στη Γάζα – τώρα καταφύγιο για κάποιους επιζώντες, μέσα στα αποκαϊδια…

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.37) >> Ποιοι σκοτώνουν στη Γάζα, στη δυτική Όχθη, στο νότιο λίβανο; Οι θεοναζί. Αλλά όχι μόνον αυτοί. Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: και οι σύμμαχοί τους (δηλαδή τα αφεντικά ΜΑΣ και οι πολιτικοί, στρατιωτικοί και λοιποί εκπρόσωποί τους) δολοφονούν επίσης, με κάθε τρόπο που τους επιτρέπει το να φυλάνε το τομάρι τους∙ αλλά σκοτώνουν.

Πιο κάτω σας θυμίζουμε την αγαπημένη Annalena, πέρυσι τον Οκτώβρη (στις 14 του μήνα) που με μεγάλη αποφασιστικότητα «ευλογούσε» τον βομβαρδισμό οποιουδήποτε πολιτικού «στόχου» στη Γάζα, επειδή εκεί κρύβονται «τρομοκράτες». Να τονίσουμε ότι η αγαπημένη Annalena επιβραβεύτηκε για την φονικότητά της με 5.762.380 ψήφους (το κόμμα της), ο θλιβερός Scholz (του οποίου το κόμμα θα ξανακυβερνήσει) με 8.149.124, ενώ ο νικητής Merz, του ιδίου εγκληματικού φυράματος, με 14.160.402.

Θάλαμοι αερίων; Θάλαμοι αερίων είπατε; Μα ελάτε τώρα, δεν έχει τέτοια πράγματα στην Παλαιστίνη… Και εν πάσει περιπτώσει έχουμε άλλα προβλήματα, άλλες προτεραιότητες… 

Εδώ είναι η καραβανού Tammy Bruce, που τώρα βιοπορίζεται ως εκπρόσωπος τύπου του αμερικανικού υπουργείου πολέμου, πριν λίγες ημέρες: απαντάει στην ερώτηση τι «σχολιάζει» το state department για την εν ψυχρώ δολοφονία 15 νοσηλευτών και διασωστών στη Γάζα:

Για ό,τι γίνεται στη Γάζα φταίει η Hamas…  (Προσέξτε το ενοχλημένο ύφος της πρωτοκοσμικής seal για την ερώτηση…)

Δυσκολευόμαστε (ή και ιδιοτελώς δεν θέλουμε) να καταλάβουμε, να χωνέψουμε πόσο πολύ οπλίζουν τα χέρια των θεοναζί, απαρτχάιντ οι δυτικοί σύμμαχοί τους∙ πόσο καθοριστική είναι η συνενοχή / συμμετοχή τους στο Ολοκαύτωμα των Παλαιστινίων. (Και βολεύει να νομίζουμε ότι αφού οι σημερινοί ναζί δεν είναι όπως εκείνοι πριν 80 χρόνια δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος…)

Κανείς στον πρώτο κόσμο δεν θα έπρεπε να αναρωτιέται «τι κάνει ο άξονας της αντίστασης»! Θα έπρεπε να ρωτάμε τι δεν έχουμε κάνει σωστά εδώ, ή τι δεν έχουμε κάνει καθόλου εδώ έτσι ώστε να δυσκολέψουμε όλο και περισσότερο τα «μαύρα χέρια» των δυτικών ιμπεριαλισμών να κάνουν όσα κάνουν εκεί.

 

Ω ρε Rearm!

Δευτέρα 14 Απρίλη (00.11) >> Είτε παθαίνουν στιγμιαίες κρίσεις ειλικρίνειας, είτε ορκίζονται «την επόμενη φορά θα δείτε πόσο καλοί θα είμαστε». Σε κάθε περίπτωση, ενώ διάφοροι ευρωπαίοι conquistadores 2.0 ετοιμάζονται (λένε) αν όχι να ξεχυθούν αμέσως στις ρωσικές στέπες σίγουρα να κάνουν προσυγκέντρωση στις ουκρανικές, βγαίνουν κάτι δημαγωγοί πρώτης γραμμής και λένε αυτά – στη γερμανία:

Τα γερμανικά οπλικά συστήματα είναι προφανώς μόνο εν μέρει κατάλληλα για πόλεμο.

Η ουκρανική κυβέρνηση ζητούσε επίμονα γερμανικό στρατιωτικό εξοπλισμό. Όμως σύμφωνα με γερμανό στρατιωτικό ακόλουθο, οι στρατιώτες στο μέτωπο αντιμετωπίζουν μερικές κραυγαλέες δυσκολίες με τα οπλικά συστήματα που (τους) παρέχονται.

Στη συνέχεια το άρθρο απαριθμεί τα προβλήματα, όπλο με όπλο. Όχι ασήμαντα.

«Εν μέρει»; Τι πάει να πει «εν μέρει» για ένα leopard; Ότι βουλιάζει στη λάσπη μόνο μέχρι τη μέση;

Πάντως δεν είναι κακή είδηση. Τα δισεκατομμύρια που έχει τάξει ο κύριος Mertz για τον στρατό του καλύτερα να πεταχτούν απ’ την volkswagen (“τα τανκς του λαού”!) κατευθείαν στα διαλυτήρια παρά να αξιοποιηθούν πρακτικά∙ ο ρωσικός στρατός δεν θα ξαναμπεί στο Βερολίνο, έτσι κι αλλιώς. Επιπλέον είναι γνωστό: τα δυτικά μιλιταριστικά θαύματα-του-κόσμου είναι καλά για εκθέσεις και παρελάσεις, αλλά για λάσπες και (κυρίως) για να αντέξουν σοβαρό αντίπαλο δεν είναι. Επειδή, μάλιστα, υπάρχει μια τάση για τεχνολογική πολυπλοκότητα και επιτήδευση, τα πράγματα χειροτερεύουν: άντε να ψάχνεις για συνεργείο και μάστορα όταν κάτι χαλάσει (πάντα θα χαλάσει κάτι!!! – πότε η υγρασία, πότε η ζέστη…) μέσα σε βροχή από οβίδες και βόμβες. (Εκείνο το θρυλικό αμερικανικό f-35 είναι μνημείο πολυτελούς αχρηστίας – εκτός, φυσικά, αν προορίζεται για βομβαρδισμούς παλαιστινιακών νοσοκομείων και καταυλισμών…)

Όμως… Όμως, όπως σε κάθε άλλη καπιταλιστική διαδικασία, έτσι και στον πόλεμο το «ανθρώπινο δυναμικό» έχει τον πρώτο λόγο. Ίσως περισσότερο κι απ’ τις μηχανές.

Γι’ αυτό, ενώ διάφοροι στην ε.ε. λένε ότι συνεχίζουν τον πόλεμο κατά της Μόσχας από απόσταση, στο ουκρανικό πεδίο μάχης τα στρατολογικά γραφεία έχουν πολύ δουλειά. Η πατρίς χρειάζεται θυσίες∙ και, ποιός ξέρει; Η μεθοδικότητα των στρατολόγων εκεί ίσως αποδειχθεί παράδειγμα και για αλλού…:

Ρωσική προπαγάνδα; Φυσικά – το video αναρτήθηκε σε ρωσικό site. Αλλά τα πλάνα τραβήχτηκαν σε δρόμους ουκρανικών πόλεμων, από ουκρανούς και ουκρανές…

Πράγμα που σημαίνει: το μέτωπο θρυματίζεται σταθερά, όσοι ουκρανοί έχουν μείνει είτε κρύβονται είτε λιποτακτούν ή παραδίνονται στους ρώσους μόλις βρουν την ευκαιρία, οπότε χρειάζονται γενναίοι, αποφασισμένοι, ικανοί, καλοταϊσμένοι, καλομαθημένοι, καλοπληρωμένοι, αγέρωχοι, σκληροτράχηλοι άγγλοι, γάλλοι, λιθουανοί, λετονοί και εσθονοί (και ό,τι άλλο…) στρατιώτες για να δώσουν ένα γερό μάθημα σ’ αυτό το μούτρο, τον Putin, που δεν λέει να παραδοθεί…

(Αν η κυρία Kaja (Kallas) πάει εκεί να πολεμήσει αντί να φωτογραφίζεται στα μακρινά και ασφαλή μετόπισθεν των Βρυξελλών; Δεν θα ανεβάσει το ηθικό;)

On this Earth…

Arafat, Darwish και George Habash (: ο ιστορικός γ.γ. του «Λαϊκού Μετώπου για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» / PFLP) κάπου το 1980.

Δευτέρα 7 Απρίλη >> O Mahmoud Darwish θεωρείται ο «εθνικός ποιητής» της Παλαιστίνης. Γεννήθηκε το 1941, και απ’ το 1948 βρέθηκε στους δρόμους της εξορίας (στο νότιο λίβανο) μετά την καταστροφή του χωριού του απ’ τον κατοχικό στρατό: Nakba. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο Lomonosov της σοβιετικής ένωσης, και το 1973 εντάχτηκε στην (τότε…) PLO. To 1988, στη διάρκεια της 1ης intifada, έγραψε την «Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού Λαού» που θεωρείται ιστορικό ντοκουμέντο. Το 1993, μετά την υπογραφή των «συμφωνιών του Όσλο», αποχώρησε απ’ την PLO κατηγορώντας την οργάνωση (και τον Αραφάτ) ότι «υπέγραψε την ισραηλινή λύση για τα ισραηλινά προβλήματα με αντάλλαγμα έναν ρολάκο της PLO σ’ αυτήν την επίλυση».

(Πατάτε το cc για το ποίημα στα αγγλικά)

Ο πυλώνας, του πυλώνα… ω πυλώνα!

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.27) >> Ο don Rico έτρεξε στον σύμμαχο χασάπη, και μάλιστα στην Ιερουσαλήμ και όχι στο Τελ Αβίβ (στην Ιερουσαλήμ που έχει «ανακηρύξει πρωτεύουσα» του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος το ψόφιο κουνάβι στην πρώτη θητεία του…) ως ικέτης. Ο don Rico λέει ότι πήγε εκεί για το … καλώδιο (!!!! Κοτζάμ πρωθυπουργάρα / πυλώνας να κάνει τον κόπο για ένα παλιοκαλώδιο; Τους υπουργούς τι τους έχει;). Στην πραγματικότητα πήγε για να παρακαλέσει. Να παρακαλέσει τον αρχιχασάπη να πει στο αμερικανικό λόμπι του να μεσολαβήσει στο ψόφιο κουνάβι ώστε α) να συγχωρέσει τον don Rico που υποστήριξε τον νυσταλέο Jo προεκλογικά, και β) να δώσει στον don Rico μια «πρόσκληση» για το άσπρο σπίτι, αφού διαφορετικά, με τον αιώνιο εχθρό να έχει πάρει ήδη μία, πως θα μπορεί – ο don Rico – να δικαιολογεί στους υπηκόους του την συμμαχία, και το όποιο κόστος της;

Ο παγκόσμιος (rebranded) τενεκεδένιος είχε πάρει μια τέτοια πρόσκληση, τότε, στην «πρώτη φορά»… Ο don Rico με την σειρά του είχε πάρει μία απ’ τον νυσταλέο Jo… Τώρα;

Τώρα είναι άλλο να ακούτε για την επίσκεψη στον αρχηγό του σφαγείου, κι άλλο να βλέπετε – έστω τις τυπικές χαιρετούρες! Ιδού λοιπόν ο εγκληματίας πολέμου / εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας και ο «στρατηγικός εταίρος» του. Ο ηχητικός τονισμός δικός μας:

Εντελώς συμπτωματικά, την ώρα που γίνονταν αυτές οι χαρούλες, κάπου στη Γάζα ανακαλυπτόταν η εν ψυχρώ εκτέλεση μέσα στη νύχτα απ’ τον θεοναζί στρατό 15 Παλαιστίνιων νοσηλευτών και διασωστών, που είχαν «χαθεί» για μέρες. Ανακαλύφθηκε ότι τους είχαν θάψει, κάποιους τραυματισμένους αλλά ζωντανούς ακόμα, το επόμενο πρωί της δολοφονίας τους, μαζί με τα ασθενοφόρα τους, για να εξαφανίσουν κάθε ίχνος…

Έχει, πράγματι, πολλές «κοινές αξίες» ο ελληνικός και ο ισραηλινός ιμπεριαλισμός / ρατσισμός, ακόμα κι αν ο πρώτος έχει ρόλο υποστήριξης του δεύτερου σ’ αυτήν την ιστορική φάση. Να μια τέτοια «κοινή αξία»:

Θα πείτε: μα ο don Rico δεν κυνηγάει όσους υποστηρίζουν τον παλαιστινιακό αγώνα… Όπως στο ψοφιοκουναβιστάν, στην αγγλία ή στη γερμανία (ως τώρα)… Πράγματι. (Απλά έχει παραχωρήσει στην επικράτειά του άφθονη άνεση στις απαρτχάιντ υπηρεσίες και στον θεοναζί στρατό, για ό,τι χρειάζονται. Μεταξύ άλλων και για το φακέλωμα των υποστηρικτών της Παλαιστίνης – εννοείται…) Όμως όταν παρακαλάς, όταν ζητάς χάρες, κάτι θα πρέπει να προσφέρεις κι εσύ, έτσι δεν είναι;

Τι επιπλέον θα προσφέρει άραγε ο don Rico στον «κουμπαρά των κοινών αξιών»;

(Ένας ντόπιος προφέσορας, «αναλυτής» και influencer, το έθεσε ως εξής συνεντευξιαζόμενος ραδιο-φονικά: δεν είναι τώρα καιρός για ηθική. Τώρα κοιτάει ο καθένας τα συμφέροντά του… Ελπίζουμε να την θυμούνται αυτή τη «σοφία» όλοι οι χασάπηδες & Co. όταν βρεθούν προσωπικά απέναντι στο τέλος-της-ηθικής, είτε αυτό κρατάει όπλο είτε σκοινί…

Εν τω μεταξύ αν μια πολιτική βιτρίνα είναι ένοχη, «πολιτικά» έστω, για 57 δολοφονίες, τι ακριβώς ισχύει για την περίπτωσή της εάν έχει συν-υποθάλψει ως τώρα 57.000 δολοφονίες αμάχων;;;)

Γιατί η Ιερουσαλήμ / al Quds δεν έχει απελευθερωθεί ακόμα;

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.21) >> Όσοι καταναλώνουν ειδήσεις, και μάλιστα άμεσα ή έμμεσα δυτικής προέλευσης (αυτή είναι η νόρμα της εποχής και των γεωγραφικών συντεταγμένων μας!) ανησυχούν: πού χάθηκε ο «άξονας της αντίστασης»; Μήπως ηττήθηκε;

Στη «δική μας» (δυτική) κουλτούρα, μια κουλτούρα διαμορφωμένη από πολεμικές ταινίες, «ντοκιμαντέρ» και την βία / βιασύνη του Θεάματος, ο «άξονας της αντίστασης» θα έπρεπε να έχει νικήσει ήδη∙ ή να βρίσκεται πολύ κοντά στην τελική νίκη…. Αυτή η χωροχρονική μυωπία / μεροληψία διαμορφώνει τα κριτήρια και τις εκτιμήσεις, ακόμα και μεταξύ εκείνων που υποστηρίζουν (λίγο πολύ συναισθηματικά) την απελευθέρωση της Παλαιστίνης: η εξαφάνιση της Ιστορικής Αντίληψης όχι μόνο απ’ τα κεφάλια των ειδικών των δυτικών ολιγαρχιών αλλά και των υποτελών έχει διαμορφώσει ένα μόνιμο «τώρα», που μπορεί μεν να διασταλεί λίγο αλλά δεν αντέχει στη μη-γραμμικότητα των εξελίξεων σε βάθος χρόνου. Ανάλογα συρρικνωμένη έχει γίνει και η κριτική μνήμη…

Μια ερώτηση θα μπορούσε ίσως να ταρακουνήσει τέτοιες βιαστικές και ηττοπαθείς αντιλήψεις: ήδη απ’ το περασμένο καλοκαίρι (όταν τα δεδομένα των αμερικανικών εκλογών του Νοέμβρη είχαν πια οριστικοποιηθεί…) εκείνοι που σχεδιάζουν πραγματικά, είτε στην Παλαιστινιακή αντίσταση, είτε στον «άξονα της αντίστασης», είτε στο μπλοκ της Αστάνα, είτε στο ευρασιατικό project αδιαφόρησαν άραγε για την επερχόμενη αλλαγή φρουράς στην Ουάσιγκτον – και τις συνέπειές της στην ευρύτερη Μέση Ανατολή / ανατολική Μεσόγειο;

Η δική μας, περιθωριακή αλλά καθόλου αυθαίρετη απάντηση είναι: όχι!!! Αντίθετα (εκτιμάμε…) προχώρησαν σε προσαρμογές των τακτικών τους λαμβάνοντας υπ’όψη τους ότι α) το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς μπορεί να αφηνιάσει, και β) ότι το ψοφιοκουναβιστάν είναι «απρόβλεπτο» και οπωσδήποτε χωρίς ιδιαίτερες και ουσιαστικές δυνατότητες. Κάποιες απ’ αυτές τις προσαρμογές παρανοούνται απ’ τα δυτικά μυαλά…

Πρέπει να λαμβάνει κάποιος σοβαρά υπόψη του όλα τα δεδομένα και το σύνολο του «πολιτικού / γεωπολιτικού» εδάφους πάνω στο οποίο θα κριθεί / κρίνεται η απελευθέρωση της al Quds:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, δείτε εδώ (Υποστήριξη - Επικοινωνία) τις σχετικές οδηγίες.

Οι «αθάνατοι» της ε.ε.

Δευτέρα 7 Απρίλη (00.13) >> Η κυρία στην κάτω φωτογραφία λέγεται Kaja Kallas και αυτή την εποχή καλοπληρώνεται για «αντιπρόεδρος» της commission (σα να λέμε: «δεξί χέρι» της Ursula…) και, κυρίως, «υπουργός εξωτερικών» της ε.ε. Η πολιτική της εμπειρία είναι ανεκτίμητη: ως δισέγγονη αρχιασφαλίτη με γερμανικές ρίζες και κόρη τραπεζίτη και πρωθυπουργού έγινε κι αυτή πρωθυπουργός της εσθονίας το 2021, ενός κράτους με πληθυσμό 1.300.000. (Αλλού θα ήταν δήμαρχος…) Πρόλαβε να μπλέξει σε οικογενειακά σκάνδαλα, κι αν δεν την έσωζε η Ursula δίνοντάς της προαγωγή, θα ήταν ήδη μια ακόμα αποτυχημένη new model πρωθυπουργός που αναγκάστηκε σε παραίτηση…

Η νεοφιλελεύθερη κυρία Kallas πήρε την δουλειά στην ε.ε. επειδή είναι … ρωσοφάγος…. σύμφωνα με δηλώσεις της. Έχει μεγάλη όρεξη για αγάλματα και άλλα μνημεία της σοβιετικής περιόδου: δεν έχει αφήσει κανένα στην εσθονική πρώην επικράτειά της. Και επειδή οι ρώσοι είναι κάτι ελάχιστα λιγότερο απ’ το ¼ του πληθυσμού εκεί, ποιος ξέρει πόσο μακριά θα πήγαινε αν μπορούσε;

Μπορεί να φταίει η ρωσοφαγία, μπορεί να φταίνε τα παραμύθια που άκουγε μικρή… Πάντως η κυρία Kallas δείχνει ότι ήθελε να ακολουθήσει άλλη καριέρα στη ζωή της: να είναι το «κορίτσι» του James Bond∙ ή, σε κάθε περίπτωση, κάποιου απ’ τις βρετανικές υπηρεσίες. Αντιγράφει – ή, αν τα έχει καταφέρει (γιατί όχι;) απλά επιδεικνύεται:

Μην έχετε αμφιβολία: με τέτοια φλόγα μέσα της η κυρία Kallas θα αφήσει εποχή στον ρόλο της, ξεπερνώντας ακόμα και την αγαπημένη Annalena. Που κινήθηκε βέβαια σε γερμανικό πεδίο, αλλά φαίνεται ότι δημιούργησε «ευρωπαϊκή σχολή».

Θα πέσει πολύ γέλιο και πολύ κλάμα… Και το εισιτήριο γίνεται όλο και πιο πανάκριβο…