Tag: εξωτερική πολιτική

Where is the land of Palestine?

Δευτέρα 3 Ιούνη>> Αυτό αναρωτιέται ο Garth Hewitt πριν κάτι χρόνια. Την απάντηση την ξέρει βέβαια: απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι!

Και θα ελευθερωθεί.

Παλαιστίνη

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.55) >> Μοναδικές στιγμές, χωρίς ιστορικό προηγούμενο! Την (περασμένη) Παρασκευή 31 Μάη, σε μια μάλλον μελοδραματική επίσημη εμφάνισή του, ο νυσταλέος Jo ανακοίνωσε απ’ το άσπρο σπίτι την ύπαρξη «ενός σχεδίου του ισραήλ, τριών φάσεων, για το τέλος του πολέμου στη Γάζα!» Δεν παρέλειψε μάλιστα (ο ίδιος νυσταλέος Jo…) να παρουσιάσει τις βασικές προβλέψεις αυτού του σχεδίου.

Επρόκειτο για το ίδιο (στα κύρια χαρακτηριστικά του) σχέδιο που είχαν προτείνει Κάιρο και Ντόχα (με την διακριτική αλλά ανεπίσημη υποστήριξη του Παρωπίδα, άρα της Ουάσιγκτον…) στις 6 Μάη, είχε δεχτεί η παλαιστινιακή αντίσταση (εκπροσωπούμενη απ’ την Hamas) και είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς!

Για να γίνουν τα πράγματα ακόμα περισσότερο «ύποπτα», ο νυσταλέος Jo α) δεν μνημόνευσε την κυβέρνηση του Τελ Αβίβ ως προέλευση του σχεδίου αλλά γενικά και αόριστα «το ισραήλ»∙ β) δήλωσε ότι «ξέρει ότι στο ισραήλ υπάρχουν πολλοί που είναι αντίθετοι, θέλουν να συνεχίσουν τον πόλεμο επ’ άπειρον, και κάποιοι απ’ αυτούς συμμετέχουν στην κυβέρνηση»∙ γ) κάλεσε την Hamas να αποδεχθεί το σχέδιο (την «τρομοκρατική» οργάνωση, ε;) και δ) κάλεσε τον αρχιχασάπη Netanyahu επίσης να αποδεχθεί το σχέδιο, να μην υποκύψει στις «πιέσεις» και, εν ανάγκη, να στηριχτεί σε άλλα κόμματα (της λεγόμενης «αντιπολίτευσης») …. για να νοιώσει καλύτερα… Πρακτικά, αυτό το τρίτο, σήμαινε «έκκληση» στον αρχιχασάπη να διαλύσει την κυβέρνηση και κάνει καινούργια με την τωρινή αντιπολίτευση.

Το πράγμα ξεκαθάρισε γρήγορα, όταν ο αρχιχασάπης και το γκουβέρνο του απέρριψαν «το-σχέδιο-του-ισραήλ»!!! Κάποιοι από δαύτους το χαρακτήρισαν έως και «επιβράβευση της Hamas», πράγμα που δεν είναι μακριά απ’ την αλήθεια… Στη συνέχεια η πλήρης απόρριψη έγινε μερική: Αποδεχόμαστε την πρόταση σαν «πλαίσιο», αλλά υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες που πρέπει να δουλευτούν δήλωσε ο Ophir Falk, επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του αρχιχασάπη. Για να συμπληρώσει: Δεν πρόκειται να υπάρξει μόνιμη εκεχειρία πριν επιτευχθούν όλοι οι στόχοι μας – δηλαδή η «εξαφάνιση» της παλαιστινιακής αντίστασης. Με απλά λόγια αυτό λέγεται παρελκυστική τακτική.

Απ’ την μεριά της η παλαιστινιακή αντίσταση δήλωσε ότι αποδέχεται κατ’ αρχήν το σχέδιο, με την προοπτική βελτίωσης (ή διόρθωσης) σε δυο ή τρία σημεία του, σχετικά με το timing της πλήρους αποχώρησης του ισραηλινού στρατού απ’ την ερειπωμένη λωρίδα / νεκροταφείο.

Τι έγινε απ’ την περασμένη Παρασκευή ως χτες, Κυριακή;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Ουκρανικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 3 Ιούνη (00.52) >> Σε αντίθεση με την σφαγή στη Γάζα, την οποία οι δυτικοί ιμπεριαλισμοί ανέχονται (και έχουν υποστηρίξει) ως τώρα χωρίς να είναι βασική επιλογή τους (είναι όμως του χωροφύλακά τους) το ουκρανικό πεδίο μάχης ήταν και παραμένει 1η επιλογή τους!

Καθώς όμως ό,τι έχει απομείνει ως ουκρανικός στρατός είτε υποχωρεί είτε παραδίνεται σε διάφορα σημεία του μετώπου, αναδύεται η πιο επικίνδυνη παραλλαγή της επιλογής «ο Putin πρέπει να ηττηθεί»: το ένα μετά το άλλο τα δυτικά κράτη επισημοποιούν ότι θέλουν να κάνουν τον δικό τους πόλεμο κατά της ρωσίας! Όχι με πεζικό αλλά χρησιμοποιώντας ό,τι πιο σύγχρονο διαθέτουν σε πυραυλική τεχνολογία!

Στη δημαγωγία αυτή η πιο-επικίνδυνη-παραλλαγή εμφανίζεται ως «άντε λοιπόν, ας κτυπήσουν οι ουκρανοί μέσα στο ρωσικό έδαφος με τους σούπερ-ντούπερ πυραύλους μας!»:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

My name is Palestine

Δευτέρα 27 Μάη>> Παίρνοντας αφορμή ένα γκράφιτι του Banksy, ο άγγλος συνθέτης και τραγουδιστής Garth Hewitt, γνωστός για τον προσανατολισμό του σε ζητήματα παγκόσμιας κοινωνικής δικαιοσύνης, έβγαλε έναν δίσκο με τίτλο Palestine Calling. Το My name is Palestine είναι ένα απ’ τα τραγούδια του αφιερώματος.

Η πολιτική νεκροφιλία των δυτικών!

Δευτέρα 27 Μάη (00.57)>> Ώστε κοτζάμ 3 ευρωπαϊκά κράτη αναγνωρίζουν την ύπαρξη «παλαιστινιακού κράτους»; Συγκλονιστικό!!! Πότε δημιουργήθηκε αυτό το κράτος και δεν το είχαν προσέξει για να το αναγνωρίσουν; Τον περασμένο μήνα; Πέρυσι;

Η τυπική ανακήρυξη «παλαιστινιακού κράτους» (στα σύνορα του 1967…), έγινε τον Νοέμβρη του 1988 απ’ την τότε PLO: Δυτική Όχθη, ανατολική Ιερουσαλήμ, Γάζα…  Ως το τέλος εκείνης της χρονιάς αυτό το κράτος είχε αναγνωριστεί ως τέτοιο από 78 ακόμα κράτη. Ανάμεσα σ’ αυτά ήταν όλα τα κράτη του αραβικού συνδέσμου, πολλά λατινοαμερικάνικα και αφρικανικά, η τουρκία, η κούβα, η (ενιαία τότε) γιουγκοσλαβία, η εσσδ, η κίνα, το βιετνάμ, η βόρεια κορέα, η πολωνία…  Το επόμενο χρόνο, το 1989, προστέθηκαν άλλα 8. Ως το 1998 είχαν προστεθεί άλλα 12. Και απ’ το 2004 ως τον Ιούνη του 2023 36 ακόμα. Σύνολο σχεδόν 140 κράτη (μέλη του οηε). Μέσα σ’ αυτά ΔΕΝ ήταν ούτε η νορβηγία, ούτε η ιρλανδία, ούτε η ισπανία (ούτε κάποια άλλο δυτικό…) Και – προς δόξα των ευρωπαϊκών ιμπεριαλισμών – αν και αναγνωρισμένο αυτό το «παλαιστινιακό κράτος» δεν υπήρχε, ούτε υπήρξε ποτέ! Επειδή, πολύ απλά, οι δυτικοί ιμερπιαλισμοί δεν γουστάρουν να υπάρξει – σαφές; Υπήρχε μόνο η λυσσασμένη εποικιστική αποικιοκρατία του θεοναζί χωροφύλακα, χάρη – ακριβώς – ΚΑΙ στην ισπανία, ΚΑΙ στην ιρλανδία, ΚΑΙ στη νορβηγία…

Η «αναγνώριση» ενός «παλαιστινιακού κράτους» για το οποίο φρόντισαν όχι απλά να μην υπάρχει, αλλά φρόντισαν κυρίως εκατομμύρια πιθανοί υπήκοοί του να ζουν κάτω απ’ την μπότα ενός άλλου κράτους επί δεκαετίες (με το οποίο δεν τολμούν καν να διακόψουν τις διπλωματικές τους σχέσεις κι ας είναι ότι πιο εγκληματικό έχει να δείξει ως τώρα ο 21ος αιώνας…), ενός κράτους που σκοτώνει και καταστρέφει συστηματικά επί δεκαετίες, ενός κράτους που επεκτείνει την εποικιστική αποικιοκρατία του επίσης συστηματικά, είναι λοιπόν κάτι σαν «πράξη μεταμέλειας» εκ μέρους των 3 (και όσων ακόμα τυχόν προστεθούν); Όχι. Είναι πράξη πρόστυχης εξαπάτησης! Για να πουν (τι άλλο;) ότι «εξακολουθούν να υποστηρίζουν τη λύση των δύο κρατών», όταν αυτή όχι μόνο έχει πεθάνει αλλά έχουν στείλει στεφάνια σε κάθε μνημόσυνο (οι πρωτοκοσμικοί «ευαίσθητοι») με τα μπιλιέτα τους! Πάντα υπέρ του φιλικού τους απαρτχάιντ – σαν γνήσιοι μαφιόζοι.

Η όψιμη «αναγνώριση» έχει μόνο έναν ρόλο να παίξει: να συνεχίσει να κρατάει όρθιο το φάντασμα της «λύσης των δύο κρατών». Να το κρατάει όρθιο εναντίον της όλο και πιο επεκτεινόμενης διεθνώς αντι-απαρτχάιντ, αντιφασιστικής, αντιρατσιστικής θέσης για ένα-ενιαίο-δημοκρατικό-κράτος, απ’ την θάλασσα ως το ποτάμι! Αυτή η «αναγνώριση» έχει στόχο να προστατέψει τον χωροφύλακα (ως το «άλλο κράτος») ενώ είναι εδώ και δεκαετίες το ΜΟΝΟ κράτος, ένα κατοχικό, φασιστικό καθεστώς! Και μαζί, να προστατέψει τους Κουϊσλινγκ της Ραμάλα, τους συνεργάτες του Τελ Αβίβ, αυτό που λέγεται «παλαιστινιακή αρχή» (χωρίς αρχή και τέλος…) όλα αυτά τα χρόνια μέχρι σήμερα, μέχρι αύριο…

Τα έχουν ξανακάνει αυτά τα χυδαία οι πρωτοκοσμικοί:

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Το διεθνές δικαστήριο των δολοφόνων

Δευτέρα 27 Μάη (00.53)>> Στην ίδια κατηγορία των απατεώνων και των παρελκυστικών τακτικών ανήκει και η πρόσφατη «εισήγηση» του εισαγγελέα του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου (ICC) Karim Ahmad Khan περί ενταλμάτων σύλληψης δύο απ’ τους αρχιχασάπηδες του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, μαζί (φυσικά!!) με 3 απ’ τους επικεφαλής της Hamas.

Πριν εξηγήσουμε τι και γιατί, δύο απαραίτητες διευκρινίσεις, αφού παρατηρούμε ότι διάφοροι «σοβαροί» αναλυτές εξακολουθούν να μπερδεύουν (μην πούμε τι!…) Το ICC (ή στα ελληνικά «διεθνές ποινικό δικαστήριο») ΔΕΝ έχει καμία μα καμία σχέση με το ICJ («διεθνές δικαστήριο δικαιοσύνης»), εκτός απ’ το ότι και τα δύο έχουν έδρα στη Χάγη. Το πρώτο, το ICC είναι ένα 110% δημιούργημα των δυτικών ιμπεριαλισμών∙ «έπιασε δουλειά» το καλοκαίρι του 2002 (ουσιαστικά υποστηρίζουμε εμείς οι καχύποπτοι σα «ρεζέρβα» για την περίπτωση που θα χρειαζόταν για κανάν Σαντάμ Χουσεϊν…) και εξετάζει την ενοχή μόνο ατόμων (αξιωματούχων) και όχι κρατών! Αντίθετα το ICJ είναι παλιό, απ’ την εποχή της «κοινωνίας των εθνών» στη δεκαετία του 1930, είναι απ’ τα βασικά όργανα του ΟΗΕ, και εξετάζει μόνο τις διενέξεις (και τις κατηγορίες) μεταξύ κρατών. Το ICC είναι παγκόσμια γνωστό ως «όργανο της δύσης»… Το ICJ έχει ακόμα ένα κάποιο διεθνές κύρος εφόσον κατά καιρούς έχει πάρει αποφάσεις κατά των δυτικών συμφερόντων. Επιπλέον το ICC κινείται «αυταπάγγελτα», ενώ το ICJ μόνο αν γίνει προσφυγή κράτους εναντίον άλλου κράτους.

Στο ICC εκκρεμεί απ’ το 2015 η προσφυγή που είχε κάνει τότε η «παλαιστινιακή αρχή» εναντίον αξιωματούχων του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος για την μεγάλη σφαγή στη Γάζα το 2014 (operation protective edge)… Πρόσφατα αυτός ο Karim Ahmad Khan δήλωσε ότι «δεν έχουμε μαζέψει ακόμα τα απαραίτητα στοιχεία» – δέκα χρόνια μετά… Το περασμένο Νοέμβρη (του 2023) τα κράτη της νότιας αφρικής και της ναμίμπια έκαναν προσφυγή σ’ αυτό το ίδιο «δυτικό εξάρτημα», το ICC, ζητώντας εντάλματα κατά θεοναζί αξιωματούχων. Ο εισαγγελέας Khan τους απάντησε ότι «δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί, γιατί ασχολείται να βρει τα στοιχεία για την σφαγή του 2014»… Μετά απ’ αυτό η νότια αφρική απευθύνθηκε στο άλλο δικαστήριο, στο ICJ, που τουλάχιστον είναι σοβαρό…

Σε κάθε περίπτωση η αλήθεια γι’ αυτό το «δικαστήριο», το ICC, είναι εκείνη του «ανώνυνου δυτικού εκλεγμένου ηγέτη»: αυτό το δικαστήριο φτιάχτηκε για τους αφρικανούς και για κακοποιούς σαν τον Putin, όχι για εμάς!

Ποια μύγα τσίμπησε λοιπόν τον εισαγγελέα Khan;

Καμία!!!

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Παλαιστίνη

Δευτέρα 20 Μάη (00.11)>> Πόσο καθαρά μπορεί να διατυπωθεί επίσημα από top αξιωματούχους του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος, η ήττα του στη Γάζα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν λέξεις όπως «ήττα», «αποτυχία», κλπ; Τόσο καθαρά όσο η πιο κάτω δήλωση:

… Δεν θα επιτρέψουμε στη Hamas να ελέγχει την Γάζα. Ούτε θέλουμε να την ελέγχει το Ισραήλ. Ποια είναι η λύση; Τοπικοί Παλαιστίνιοι παράγοντες υποστηριζόμενοι από διεθνείς παράγοντες…

Αυτά είπε δημόσια ο υπ.αμ. του θεοναζί καθεστώτος Yoav Gallant, σε τηλεοπτικό κανάλι, την Τετάρτη 15 Μάη, προσθέτοντας:

Η Hamas δεν λειτουργεί πια σαν στρατιωτική οργάνωση… Τα περισσότερα απ’ τα τάγματά της έχουν διαλυθεί…

Το ότι αυτά τα σπουδαία, για την «επόμενη μέρα», ο θεοναζί υπ.αμ. (που καμάρωνε επειδή ισοπέδωσε την Γάζα το 2014, μέχρι που ανέλαβε να την εξαφανίσει από προσώπου γης απ’ τον περσινό Οκτώβρη και μετά…) τα είπε ενόσω ο στρατός του υποφέρει ήδη απ’ την «ανύπαρκτη» Hamas (: δηλαδή το σύνολο των οργανώσεων της παλαιστινιακής αντίστασης) σ’ όλο το μήκος της λωρίδας, είναι ίσως δευτερεύον – μπροστά σ’ αυτό που υπονοεί η δήλωσή του. Και η αντιπαλότητά του με τον αρχιχασάπη Netanyahu, ο οποίος λέει μονότονα, ότι «δεν θα κουβεντιάσουμε για την ‘επόμενη μέρα’ στη Γάζα πριν εξολοθρεύσουμε την Hamas» (άρα αυτός θεωρεί ότι η παλαιστινιακή αντίσταση υπάρχει ακόμα…) αφορά την τακτική και μόνο. (Θα πει όμως κάποιος: όταν υπάρχει στρατηγική ήττα, οι διαφωνίες τακτικής οξύνονται. Σωστά…)

Ταυτόχρονα, κι ενώ η μεγάλη πλειοψηφία του απαρτχάιντ πληθυσμού εξακολουθεί να υποστηρίζει την σφαγή στη Γάζα, πέφτει διαρκώς η αισιοδοξία και ανάλογα αυξάνει η απαισιοδοξία του για το μέλλον του καθεστώτος! Κάτι παραπάνω απ’ το 1/3 παραμένει αισιόδοξο (στην αρχή της χρονιάς ήταν οι μισοί…) και κάτι λιγότερο από ένα άλλο 1/3 (ήταν το 1/5) έχει αρχίσει να «μαυρίζει»… Ειδικά μεταξύ των κοσμικών φασιστών (που «διαισθάνονται» την ήττα) μόλις το 14% είναι αισιόδοξο για το μέλλον του απαρτχάιντ…

Που εντοπίζεται λοιπόν ηχηρά η ομολογία της ήττας πέρα απ’ αυτήν την “αόρατη” δυσθυμία;

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Μεσανατολικό πεδίο μάχης

Δευτέρα 20 Μάη (00.09) >> Μια άλλη, λιγότερο ορατή αλλά εξίσου σημαντική διάσταση της ήττας του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος αλλά και των συμμάχων του, είναι αυτή «η βεντάλια» μετώπων που το καθεστώς άλλοτε απειλεί ότι θα ανοίξει (αλλά δεν το κάνει), άλλοτε προσπαθεί να ανοίξει (αλλά αποτυγχάνει) και άλλοτε παριστάνει ότι ξέχασε.

Την 1η Απρίλη, βομβαρδίζοντας την ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό, το θεοναζί καθεστώς ήλπιζε είτε σε μια απάντηση-μέσω-εκπροσώπων (: Χεζμπ’ Αλλάχ) πράγμα που θα του επέτρεπε να ξεκινήσει carpet bombing στο νότιο λίβανο∙ είτε σε άλλου είδους αντίδραση της Τεχεράνης που θα έφερνε τον us army μαζικά πιο κοντά στη μέση Ανατολή.

Το βράδυ της 13ης προς 14η Απρίλη τα πράγματα εξελίχθηκαν εντελώς διαφορετικά – έχουμε γράψει τη γνώμη μας. «Ξαφνικά» (ή όχι και τόσο) αυτό το εγκληματικό αποικιοκρατικό καθεστώς έχασε ένα όπλο που είχε για δεκαετίες, ίσως το ισχυρότερο (μετά τα πυρηνικά του) αλλά πολύ ευκολότερο να χρησιμοποιείται: την απειλή ότι μπορεί να «κλιμακώσει-κατά-βούληση» έναν πόλεμο, συνεπώς οι πάντες θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι. Απ’ την στιγμή που η παλαιστινιακή αντίσταση έχει υψώσει το μπόι της, απ’ την στιγμή που η Χεζμπ’ Αλλάχ δείχνει μια μάλλον εντυπωσιακή «τακτική αυτοσυγκράτηση», και απ’ την στιγμή που το ιρανικό καθεστώς δεν φοβάται να κτυπήσει έδαφος της θεοναζί επικράτειας «αυτοπροσώπως»∙ και κυρίως απ’ την στιγμή που το ευρασιατικό project εξακολουθεί να είναι ενεργό στο μεσανατολικό πεδίο μάχης, ο χωροφύλακας των δυτικών ιμπεριαλισμών έχει γίνει «πρώην»∙ και τα αφεντικά του προσπαθούν να κρατήσουν το «κύρος» τους αλλού: στο ουκρανικό πεδίο μάχης.

Στην ερώτηση «τι μπορεί να είναι το θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώς αν δεν έχει αξία ως χωροφύλακας;» έχει προσπαθήσει να απαντήσει το ίδιο: ο φονιάς που όλοι φοβούνται. Αυτό με μια λέξη λέγεται Γάζα. Αλλά αν ούτε εκεί φοβούνται, κι αν η διαχείριση-του-σφαγείου έχει γίνει πρόβλημα για τον πρώην χωροφύλακα (και τους συμμάχους του), τότε βουλιάζει στο αίμα των θυμάτων του – ψάχνοντας για σωσίβιο.

Ως τις 6 Οκτώβρη του 2023 οι δυτικοί σύμμαχοι / εντολοδόχοι του χωροφύλακα ήταν σίγουροι ότι ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος της μέσης Ανατολής (εκτός από ένα κομμάτι του συριακού πεδίου μάχης), και ότι δεν υπάρχει σ’ αυτή την περιοχή του πλανήτη πολιτικό υποκείμενο που να απειλεί ή έστω να παρενοχλεί την κυριαρχία τους… Σήμερα πολλοί από δαύτους είναι αναγκασμένοι να κυνηγούν μέσα στις δικές τους επικράτειες όλους και όλες τους όλο και περισσότερους που λένε, άλλοτε έμμεσα κι άλλο καθαρά Viva Palestine – εννοώντας βέβαια την ένοπλη αντίσταση και όχι τα πουρνάρια. Η καταστολή είναι καταστολή∙ αλλά δείχνει επίσης την κατάρρευση μιας ιδεολογικής χειραγώγησης που δουλευόταν επί δεκαετίες. Χειραγώγηση που ήταν ιδεολογική στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων, αλλά πολιτική / γεωπολιτική στον πλανήτη.

Για τα δεδομένα της 3ης δεκαετίας του 21ου αιώνα και των δυτικών ιμπεριαλιστικών φιλοδοξιών το γεγονός ότι υπάρχει ένα αντάρτικο πολιτικό υποκείμενο εντελώς δικαιωμένο ηθικά «κάπου εκεί» που εμπνέει κοινωνικά υποκείμενα «κάπου εδώ» ήταν εντελώς απρόβλεπτο, οπότε θεωρείται (κι ως ένα σημείο είναι) επικίνδυνο: μπορεί να αποδειχθεί ο πρώτος-πόντος-που-ξηλώθηκε σ’ ένα εύθραυστο πλέγμα κατασκευασμένων ειδώλων, αδιεξόδων και ψευδαισθήσεων.

Αυτό το ξήλωμα το κάνει με τα χέρια του (με τα όπλα του…) και την φασιστική, ρατσιστική ιδεολογία του ο (πρώην) χωροφύλακας. Τον φοβούνται όλο και λιγότεροι, δεν τον σέβεται σχεδόν κανένας, όλο και περισσότεροι τον σιχαίνονται – και τα δυτικά αφεντικά τον υπερασπίζονται ως «το δικό τους κάθαρμα» κάνοντας αναγκαστικά στριπτίζ.

Ποιος δεν καταλαβαίνει;

Τεχεράνη

Δευτέρα 20 Μάη (00.07)>> Έχει κυλήσει πολύ νερό στα ποτάμια της ιστορίας απ’ την εποχή που ένας βασιλιάς μπορούσε να είναι τόσο κεντρικός και τόσο καθοριστικός για το καθεστώς του ώστε ο θάνατός του (ακόμα και η δολοφονία του) να προκαλεί σοβαρή καθεστωτική «κρίση» (εντός ή εκτός εισαγωγικών), εξεγέρσεις, αστάθεια, κλπ.

Το ιρανικό καθεστώς, δημιουργημένο μετά την επανάσταση κατά του Σάχη (: βασιλιά) το 1979 έχει μια δομή ασυνήθιστη, κατασκευασμένη ώστε να το εξασφαλίζει σε οποιαδήποτε περίπτωση (και μορφή) σοβαρής εξωτερικής επιβουλής. Όταν για παράδειγμα δολοφονήθηκε ο Soleimani, ένας απ’ τους πλέον σημαντικούς αξιωματούχους όχι μόνο για το ιράν αλλά για όλη τη μέση Ανατολή (κι ακόμα πιο πέρα) η στρατηγική της Τεχεράνης δεν κλονίστηκε ούτε στο ελάχιστο. Συνεχίστηκε απ’ τους διαδόχους του.

Μπορεί να σκανδαλίζει τις προσωποκεντρικές δυτικές αντιλήψεις για τους (αντίπαλους) «δαίμονες», αλλά σε διάφορα σημεία του πλανήτη, είτε για λόγους ιδεολογικούς είτε για λόγους ασφαλείας, είτε και τους δύο μαζί, αυτά που εμφανίζονται σαν κεντρικά πρόσωπα εξουσίας είναι σε μεγάλο βαθμό προσωποποιήσεις δομών που τους αναθέτουν ευθύνες και καθήκοντα και όχι εκφάνσεις …. φεουδαρχίας!

Το ατύχημα με την πτώση του ελικοπτέρου σε δάσος ανάμεσα στα σύνορα αζερμπαϊτζάν/ιράν και στην πόλη Tabriz σε συνθήκες βροχής και πυκνής ομίχλης, θα στερήσει μεν (το πιθανότερο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές…) το ιρανικό καθεστώς από αναγνωρισμένα και αναγνωρίσιμα πρόσωπα (πρόεδρος Ebrahim Raisi, υπ.εξ. Hossein Amir Abdollahian), αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει κανένα «κενό» προς εκμετάλλευση από οποιονδήποτε. Κανένα “κενό” ούτε για το ιρανικό καθεστώς το ίδιο, ούτε για τους συσχετισμούς και τις τακτικές στην ευρύτερη περιοχή αναφορικά με την Παλαιστίνη και όχι μόνο.

Οι αρμόδιες δομές εξουσίας θα βρουν τους αντικαταστάτες τους.

Hind’s Hall

Δευτέρα 13 Μάη>> H Hind Rajab, μια εξάχρονη πιτσιρίκα Παλαιστίνια απ’ την Γάζα, πέθανε (δολοφονήθηκε) με φρικτό τρόπο, όταν έμεινε τραυματισμένη και παγιδευμένη για ώρες μέσα σ’ ένα αυτοκίνητο με τους νεκρούς γονείς της και τ’ αδέλφια της ύστερα από επίθεση του θεοναζί στρατού∙ κι όταν κατάφεραν να την εντοπίσουν, ο ίδιος στρατός δολοφόνησε τους δύο διασώστες και την ίδια, κτυπώντας το ασθενοφόρο.

Στη μνήμη της, το φοιτηταριάτο του Columbia, όταν κατέλαβε το Hamilton Hall του πανεπιστημίου, το μετονόμασε σε Hind’s Hall.

O (γνωστός) ιρλανδο-αμερικάνος ράπερ Macklemore (κατά κόσμον Benjamin Hammond Haggerty) πριν μια βδομάδα δημοσιοποίησε ένα τραγούδι του για την Παλαιστίνη και το αμερικανικό κίνημα υπέρ της, με τον τίτλο Hind’s Hall… (Δείτε το / ακούστε το πριν το “κατεβάσουν”!!!)