Πέμπτη 13 Ιούνη. Από τα τέλη της περσινής χρονιάς, τόσο η ασταμάτητη μηχανή όσο και το project «αυτόνομοι» (όλα είναι διαθέσιμα ηλεκτρονικά, για να επιβεβαιώσετε τις χρονολογίες) στέλνουν όσο πιο έντονα μπορούν τα προμηνύματα του κινδύνου. «Κολλήματα» είπαν πολλοί… – (πάντα έτσι…)
Απ’ τις αρχές Απρίλη το «συμβούλιο για την εργατική αυτονομία» μπήκε αποφασισμένα στην υπόθεση, με αφορμή την «μεγάλη πορεία της επιστροφής» στη Γάζα και την εξελισσόμενη σφαγή εκεί. Άλλοι σύντοφοι απ’ την αυτονομία ακολούθησαν· και επίσης αναρχικοί, διάφορες μαχητικές πρωτοβουλίες, και άλλοι, είναι ήδη (σε κάποιες περιπτώσεις εδώ και πολύ καιρό) σ’ αυτό το διπλό μέτωπο. Αφενός, μεν, της υπεράσπισης της παλαιστινιακής αντίστασης· αφετέρου του πολέμου κατά των ιμπεριαλιστικών επιλογών του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου, στη μέση Ανατολή και την ανατολική Μεσόγειο. (Εννοείται ότι πάντα καιροφυλακτούν διάφοροι και διαφόρων ειδών κομματικοί για να βγάλουν την «πολιτική υπεραξία» τους……).
Κι ωστόσο, αν απ’ την μια μεριά μπεί η όλο και πιο «χοντρή» στρατιωτική συνεργασία Αθήνας – Τελ Αβίβ (μέσα στην όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού τόσο γενικά όσο και στην ευρύτερη περιοχή) κι απ’ την άλλη η κινηματική απάντηση, χρειάζονται ακόμα πολλά. Πάρα πολλά. Πολλά, μαζικά και αντικαθεστωτικά· όχι μικροαστικοί τυχοδιωκτισμοί! Δεν είναι «εργολαβία», του είδους «ε, εμείς κάναμε αυτό, τι άλλο να κάνουμε;». Μπροστά, πίσω, πάνω και κάτω απ’ αυτήν την διακρατική, ιμπεριαλιστική συμμαχία έχουν κτιστεί πολλά, φανερά και «αόρατα», τόσο στο εσωτερικό καπιταλιστικό μέτωπο, όσο και εκτός συνόρων. Οι δολοφόνοι των παλαιστίνιων (και οι κάθε είδους υποστηρικτές τους), που είναι οι «διορθωτές» της ήττας τους στη μέση Ανατολή, ετοιμάζονται πλέον (πολύ φοβόμαστε, απ’ ότι μαθαίνουμε…) για το χοντρό κόλπο! Εντός ισραήλ οι πιο φασίστες δεν διστάζουν να το πουν με το όνομά του: Η Τελική Λύση….
Χρειάζεται, οπωσδήποτε, οι ντόπιοι «θεατές» αυτής της ιστορίας να πετάξουν στα σκουπίδια την τεμπελιά, την βαρεμάρα, την βολή, την αδράνειά τους.
Σαν οργανωμένοι αυτόνομοι εργάτες δεν ζητάμε τίποτα για εμάς! Ζητάμε τα πάντα γι’ αυτήν την υπόθεση που έχει ήδη τόσο αίμα και θάνατο (παλαιστινίων, αράβων, μουσουλμάνων) που δεν θα έπρεπε κανένας να περιμένει «κάτι ακόμα». Η κόλαση είναι αχόρταγη, και ταυτόχρονα είναι τρυφερή απέναντι στους μοιρολάτρες…
Επιτέλους: ΠΡΑΞΤΕ ΤΟ ΣΩΣΤΟ, ΜΕ ΔΙΑΡΚΕΙΑ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΜΟΝΗ! Και κάντε το με όποιον κινηματικό, μαζικό τρόπο σας ταιριάζει. Θα χρειαστεί καιρός, θα χρειαστούν μήνες και μήνες, μέχρις ότου εκείνο το τμήμα της τάξης μας (άντε, και ευρύτερα της «κοινωνίας») που μπορεί, που έχει λόγους να χαμπαριάσει, συνειδητοποιήσει ότι εδώ δεν χωράνε ούτε μικροαστικά παπατζιλίκια, ούτε άλλοθι, ούτε παραμυθάκια για κατανάλωση στις παρέες.
Θα έχουμε απέναντί μας σκληρούς και αποφασισμένους εχθρούς, ντόπιους και μη. Δεν είναι, και δεν θα είναι παιχνίδι…
Είναι το πρελούδιο του πολέμου που ξέραμε ότι θα έρθει· και ποτέ δεν θέλαμε…