Άγνωστης ταυτότητας αντικείμενα;

17/2/2017. Τι είναι αυτό; Όχι κάδος σκουπιδιών με ρόδες! Είναι ένα ρομπότ, φωτογραφημένο σε σιδηροδρομικό σταθμό της Zhengzhou, στην κεντρική κίνα. Το ρομπότ κάνει «περιπολίες» ελέγχοντας την ποιότητα του αέρα, την θερμοκρασία και την υγρασία του σταθμού, και επιπλέον μπορεί να ανιχνεύσει φωτιά. Το βράδυ, που ο σταθμός κλείνει, ασχολείται με την καθαριότητα.
Το καλό είναι ότι δεν κινδυνεύουμε, στα μέρη μας, να πέσουμε πάνω σε τέτοια «άγνωστης ταυτότητας» (και, κυρίως, δυνατοτήτων) όντα. Υπάρχουν ελάχιστοι σιδηροδρομικοί σταθμοί: το τραίνο το πάτησε το καρτέλ των κτελ…

Ο άξονας του κόσμου (ενός κόσμου που έχει μπει σε στροβιλισμό)

16/2/2017. Οι έλληνες, το πόπολο και οι πολιτικές του βιτρίνες, ψώνια και οι μεν και οι δε, απολαμβάνουν να πιστεύουν ότι αποτελούν το κέντρο του κόσμου. Είναι ο μύθος της “χρυσής βίδας”. Απολαμβάνουν να πιστεύουν ότι ο τρισκατάρατος Σόιμπλε κοιμάται και ξυπνάει με το “ελληνικό πρόβλημα”.
Αλλά τα ευρωπαϊκά κράτη / μέλη της ευρωζώνης (και της ε.ε.) και ο γερμανός υπ.οικ. αυτοπροσώπως (κι όχι μόνον αυτός), έχουν σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθούν. Ο εμπορικός, νομισματικός, και φορολογικός πόλεμος με το Λονδίνο και την Ουάσιγκτον έχει κηρυχτεί. Και για τα (σοβαρά) καπιταλιστικά συμφέροντα των αφεντικών στην ευρώπη ΑΥΤΟ είναι ένα απ’ τα καυτά θέματα. Όχι η “μικρή ασθενής”!
Στα μέσα Μάρτη (σε ένα μήνα δηλαδή) ο Σόιμπλε θα είναι οικοδεσπότης της συνόδου των g-20 στο Baden – Baden. Κι εκεί, εκπροσωπώντας τους δυναμικούς και εξαιρετικά ανταγωνιστικούς διεθνώς τομείς του ευρωπαϊκού κεφάλαιου, θα βρεθεί αντιμέτωπος επίσημα, για πρώτη φορά μετά την εκλογή του ψόφιου κουναβιού, με την προστατευτική γραμμή της Ουάσιγκτον. Οι απειλές για μετατροπή της αγγλίας σε φορολογικό παράδεισο θα είναι κι αυτές εκεί, δίπλα.
Πιθανόν να εκδηλωθούν ελιγμοί ένθεν και ένθεν. Πιθανόν να μην ανοίξουν όλα τα χαρτιά. Ωστόσο δέκα μέρες μετά, στη Ρώμη, η ε.ε. (ή οι «παλιοί» σ’ αυτήν, με δηλώσεις τους) θα έχουν την ευκαιρία να κάνουν μια διακήρυξη για κάποιου είδους update της διαδικασίας ευρωπαϊκής ενοποίησης. Μπορεί να έχει ένα πιο κουκουλωμένο ή ένα πιο καθαρό περιεχόμενο· προφανώς τα (ευρωπαϊκά) συμπεράσματα απ’ την αμερικανο-αγγλική στάση στη σύνοδο των g-20 θα ληφθουν σοβαρά υπόψη.
Αλλά ποιοι αυτο-ικανοποιούμενοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο καϋμός στο Βερολίνο, στο Παρίσι, στη Μαδρίτη, στη Ρώμη, στο Άμστερνταμ ή στη Βιένη, είναι το τι θα κάνει και τι θα απογίνει ο Τσίπρας ή ο Μητσοτάκης;

Όλα κι όλα!

16/2/2017. Θα αναγκαστούμε να υπερασπιστούμε το ψόφιο κουνάβι!!! Κοντεύουν να το βγάλουν πράκτορα του Πούτιν! Ε, όχι δα!
Η σκέψη μας είναι απλή. Το ψόφιο κουνάβι είναι τόσο ακροδεξιό, τόσο εμπαθές και τόσο εγωπαθές, ώστε δεν χρειάζεται να “στρατολογηθεί” άμεσα ή έμμεσα από οποιονδήποτε αντίπαλο της Ουάσιγκτον. Είναι ικανό να τα χαώσει όλα μόνο του· και τι καλύτερο για αυτούς τους αντιπάλους;
Απ’ την άλλη μεριά, πέρα απ’ τις ψήφους των κοκκινόσβερκων αμερικάνων (που σε λίγο θα αποδίδονται στη σατανικότητα της Μόσχας…) και πριν απ’ αυτούς, το ψόφιο κουνάβι “καθάρισε” όλους τους άλλους υποψήφιους των συντηρητικών, στις καθαρά κομματικές διαδικασίες της επιλογής υποψηφίου. Τι γίνεται, λοιπόν; Όλοι πράκτορες του Πούτιν είναι στις ηπα;
Όχι. Κάποιοι απ’ το αμερικανικό κράτος / κεφάλαιο διάλεξαν το ψόφιο κουνάβι για “μπροστινό”. Είτε τον σχολάσουν αύριο για να βγάλουν μπροστά τον πιο “ισορροπημένο” αλλά εξίσου ακροδεξιό αντιπρόεδρο Michael Pence (όπως υποστηρίζουν ορισμένοι) είτε τον κρατήσουν στην προεδρική καρέκλα, ο ψοφιοκούναβος εκφράζει αυτό που χρειάζεται η παρηκμασμένη υπερδύναμη: “ταύρος σε υαλοπωλείο”.

Νταβατζιλίκι

16/2/2017. Αφού υπερασπιστήκαμε το ψόφιο κουνάβι μια φορά, εξαιρούμε εαυτούς απ’ την επόμενη συνηγορία. Όμως όλοι οι υπόλοιποι εχθροί του νατο θα πρέπει (έστω κρυφά) να χαρούν για τους δυναμίτες που βάζει η συντηρητική αμερικάνικη κυβέρνηση σ’ αυτήν την πιο βρώμικη στρατιωτική συμμαχία της ανθρώπινης ιστορίας.
Αν δεν αυξήσετε τα στρατιωτικά έξοδά σας (δηλαδή: αν δεν αγοράσετε ακόμα περισσότερα απ’ τα όπλα μας) θα χαμηλώσουμε την συμβολή μας στη συμμαχία. Αυτό είπε ο τρελός σκύλος (James Mattis), υπ.αμ. του ψόφιου κουναβιού, προς τα κράτη μέλη του νατο. Δόξα τον αλλάχ το ελλαδιστάν (και η εσθονία μαζί με τον πολωνία – ουάου!!) είναι επιμελής μαθητής. Χαλάει / χαλάνε περισσότερα, και οι παράδες πάνε στη σωστή μεριά. (Θα ληφθεί αυτό υπ’ όψη στη “δευτέρα παρουσία”;)
Ο αμερικανικός στρατός πουλούσε προστασία ως τα τέλη των ‘80s στην υπόλοιπη δύση (έναντι του «κόκκινου κινδύνου») και μετά πουλούσε μαγκιά γενικώς, κατά τα συμφέροντα, κυρίως (αν και όχι μόνο πάντα) της Ουάσιγκτον. Τώρα θέλει να αυξήσει τα έσοδα του απ’ το νταβατζιλίκι. Αλλά αν είναι έτσι, τότε μερικοί μερικοί (ευρωπαίοι σίγουρα) θα μπουν στον πειρασμό να σκεφτούν: τώρα μας λέτε να πάμε τον στρατιωτικό προϋπολογισμό στο 2% του αεπ μας, ύστερα θα μας πείτε για 3%… Και γιατί να πληρώνουμε για το νταβατζιλίκι σας; Θα ψαχτούμε από πάρτη μας.
Γενικά δεν είναι για καλό: όξυνση του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού λέγεται αυτό. Επίσης μπορεί να είμαστε παλιομοδίτες. Αλλά το να αρχίσει το νατο (έστω το αμερικάνικο σκέλος του) να τα μαζεύει απ’ τα μέρη μας δεν θα το θεωρήσουμε καθόλου κακό νέο!

Fight for 15

16/2/2017. Τα καλά νέα για το αμερικάνικο εργατικό κίνημα είναι ότι αυτό το κάθαρμα, ο Andrew Puzder, βασικός μέτοχος της αλυσίδας εστιατορίων CKE, που προοριζόταν απ’ το ψόφιο κουνάβι για υπουργός εργασίας, βρήκε απ’ τη μέση. Προέκυψε με βεβαρυμένο «ηθικό» μητρώο: από την κακοποίηση της πρώην συζύγου του έως φοροκλοπές.
Ο Puzder ήταν φανατικά εναντίον των αυξήσεων στο βασικό μισθό. Τα κακά νέα είναι ότι τέτοιο είναι (λογικό!) το συμφέρον των αφεντικών και η γενική άποψη των αμερικάνων συντηρητικών (οι δημοκρατικοί είναι, συνήθως στα λόγια, υπέρ… Αλλά όσο υψηλότερα στην ιεραρχία τόσο περισσότερο προσχηματικά). Αυτό σημαίνει ότι στη θέση του Puzder θα βρεθεί κάποιος άλλος, του ίδιου φυράματος, αλλά λιγότερο εκτεθειμένος.

Η μόδα της εποχής

16/2/2017. Ο “ρωσικός δάκτυλος”, ειδικά ενόψει εκλογών, έχει γίνει της μόδας και στην ευρώπη μετά τα κλαψουρίσματα των αμερικάνων δημοκρατικών για την ήττα της Κλίντον. Βγαίνει, για παράδειγμα, ο Μακρόν και καταγγέλει συστηματικές “κυβερνοεπιθέσεις” εναντίον των υπολογιστών του. Οι οποίες (λέει) προέρχονται μεν απ’ την ουκρανία, αλλά ξέρουμε τι επιρροή έχουν οι ρώσοι στο ουκρανικό έδαφος!!!
Αλήθεια; Γιατί μέχρι χτες ξέραμε ότι στο ουκρανικό έδαφος (πλην Donbas) μεγάλη επιρροή έχουν αποκτήσει οι αμερικάνοι; Πως και τόσα χρόνια φάγαμε τέτοια παρεξήγηση;
Επιπλέον: έχει κάτι να κρύψει απ’ τους ψηφοφόρους του ο Μακρόν; Ή θέλει να κόψει ψήφους απ’ την Λεπέν καταγγέλοντάς την ότι σαν «επιλογή του Πούτιν» δεν είναι και τόσο «πατριώτισσα»;

A fistful of dollars

15/2/2017. Το ότι κάποιοι έλληνες καθεστωτικοί (“πατριώτες” προφανώς!) την ψάχνουν για το πως θα μπορούσαν να δέσουν σταθερά το όποτε και αν “εθνικό νόμισμά” τους με το δολάριο είναι κάτι που θα μπορούσαμε να το πάρουμε στα σοβαρά… αν το έλεγε οποιοσδήποτε άλλος. Εκτός απ’ τον Ted Malloch. Που προορίζεται για «πρέσβης της Ουάσιγκτον στην ε.ε.» – με δηλωμένο στόχο να την διαλύσει…
Γιατί πρόκειται για επαγγελματία σπεκουλαδόρο· πράγμα που (περίεργο;) ξεχνιέται από διάφορους που ζητάνε τις απόψεις του (ή κρέμονται απ’ την γλώσσα του). Έχει πολύχρονη καριέρα σε πόστα χρηματοπιστωτικού συμβούλου· άρα ξέρει να τζογάρει.
Το έχει δηλώσει άλλωστε: στοιχηματίζει υπέρ της διάλυσης του ευρώ τους επόμενους 18 μήνες. Και θεωρεί ότι σπεκουλάρωντας στα αυτιά ευήκοων ελλήνων θα κερδίσει το στοίχημα… (Αλλά μπορεί να έχει ποντάρει και σε κάτι άλλο, που δεν το λέει…)

Περιπέτειες βιτρινών

15/2/2017. Ο “κρατηθείτε έρχομαι” κυρ Κυρ(ιάκος) πήγε στο Βερολίνο για μαλλί· και κατά πάσα πιθανότητα γύρισε κουρεμένος. Αφού με άφθονο ελληνικό μπλα μπλα εξήγησε στον τρισκατάρατο Σόιμπλε τα σχέδιά του, φαίνεται ότι εισέπραξε σαν απάντηση κάτι του είδους: εφτά χρόνια όλοι σας κοροϊδεύετε τον κόσμο· υπογράφετε συμφωνίες και δεν τις τηρείτε· σε τι είσαι διαφορετικός; Οι καταραμένοι οι “ξένοι” ξέρουν πια. Έμαθαν. Και οι δεξιοί προσοδικοί είναι· απλά διάλεξαν έναν νεοφιλελεύθερο για βιτρίνα, όπως διάλεξαν οι πασόκοι τον κυρ Αλέξη. Ξεκάρφωμα.
Τον αποτέλειωσε η συνάντησή του με τους ομοϊδεάτες του χριστιανοδημοκράτες βουλευτές. Σας έχουμε βαρεθεί του είπαν (όχι με αυτά τα λόγια ακριβώς, μάλλον…) – εννοώντας τον θαυμαστό κόσμο της ελληνικής πολιτικής σκηνής στο σύνολό του.
Πακέτο! Φαίνεται ότι η τελευταία ελπίδα των καταραμένων εταίρων για την αντιμετώπιση της ενδημικής “διαφθοράς” και για την υιοθέτηση δομικών μεταρρυθμίσεων στο ελληνικό κρατικό / καπιταλιστικό μοντέλο ήταν ο “καθαρός” (όπως νόμιζαν) συ.ριζ.α. Καταλαβαν γρήγορα ότι η ελλάδα είναι χαμένη περίπτωση – σε σχέση με το παρόν και το μέλλον της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Τι θα κάνει τώρα ο κυρ Κυρ; Θα συνεχίσει να βιάζεται, για εκλογές με τον πολύ ρεαλιστικό κίνδυνο να σκάσει η χειροβομβίδα στα χέρια του;

Flynn case over

15/2/2017. Όπως τα λέγαμε. Ο “σύμβουλος” Flynn οδηγήθηκε σε παραίτηση. Και ακόμα σημαντικότερο: η περίπτωσή του έδειξε ένα χοντροσπρωξίδι (στα ρετιρέ της αμερικανικής εξουσίας). Όχι μεταξύ «συντηρητικών» και «δημοκρατικών», αλλά ανάμεσα σε διαφορετικές φράξιες των πρώτων. Μια έκφραση αυτού του σπρωξίματος είναι ανάμεσα στον προσωπάρχη του λευκού οίκου Priebus και τον βασικό σύμβουλο Bannon – και οι δύο επιλεγμένοι απ’ το ψόφιο κουνάβι.
Ποιος είπε ότι η παρακμή μιας «υπερδύναμης» δεν εκδηλώνεται και μέσα στο παλάτι;

Μια στιγμή στον κόσμο

14/2/2017. Θα μπορούσε (επάνω) να είναι ένα πλάνο απ’ το blade runner. Αλλά είναι μόνο μια στιγμή από έναν δρόμο στη Μανίλα: ένας μπάτσος επιθεωρεί ένα πτώμα.
Πλάνο απ’ το blade runner είναι το κάτω.