Έξι ώρες και δυο χρόνια μετά (3)

Δευτέρα 13 Οκτώβρη >> Μια (όχι και τόσο…) «λεπτομέρεια» πριν απ’ τα υπόλοιπα. Προφανώς η εντόπια δημαγωγία είχε τους λόγους της που «παρέλειψε» την συνάντηση που είχαν στο Παρίσι για το «μέλλον της Γάζα» (με πρωτοβουλία του Μικρού Δούκα του Λίγηρα: έχει τις φουρτούνες του, κυβέρνηση δεν έχει, έχει όμως την καλωσύνη…) μεταξύ ανώτατων διπλωματών από αίγυπτο, ιορδανία, σαουδική αραβία, κατάρ, ενωμένα αραβικά εμιράτα και τουρκία απ’ την μια μεριά και γαλλία, ιταλία, γερμανία, ισπανία, αγγλία και …. ε.ε. απ’ την άλλη. Ποιοι ήταν οι λόγοι; Ότι αυτή η κίνηση χωρούσε Άγκυρα αλλά όχι Αθήνα και Λευκωσία. Και είχε ζητούμενο το να «χωθούν» κάπως συγκεκριμένα ευρωπαϊκά κράτη στις κινήσεις της Ουάσιγκτον στην ευρύτερη περιοχή. Επιφανειακά να «χωθούν» δίπλα σ’ αυτές τις κινήσεις. Ουσιαστικά να «χωθούν» ώστε να έχουν αυτοτελώς σημαντικότερο ρόλο στην περιοχή απ’ τον καθόλου που έχουν τώρα. Ας μην ξεχνάει κανείς ότι το Λονδίνο και το Παρίσι ήταν τα ιστορικά αφεντικά της περιοχής απ’ τον 1ο παγκόσμιο (και την διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας) μέχρι μετά τον 2ο.

Εννοείται ότι οι θεοναζί θύμωσαν. «Είναι άχρηστη και βλαβερή αυτή η συνάντηση…» τιτίβισε ο θεοναζί υπ.εξ. Gideon Saar «… που γίνεται πίσω απ’ τις πλάτες του ισραήλ».

Κι έτσι το ψοφιοκουναβιστάν αποφάσισε να ξεπετάξει μια δική του «σύσκεψη» (σήμερα), με τις δικές του προσκλήσεις, πιο-κοντά-στο-σημείο (αίγυπτο)∙ να κάνει και την μίνι περιοδεία του, κι ας έχασε το νόμπελ ειρήνης… Σ’ αυτήν την σύσκεψη θα συμμετέχουν και οι μόνοι καλοί σύμμαχοι του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος στην περιοχή: ο don Rico και ο άλλος, ο Χριστοδουλίδης, της νότιας κύπρου.

Καμάρι η ενδοχώρα των θεοναζί, ε;

Έξι ώρες και δυο χρόνια μετά (4)

Δευτέρα 13 Οκτώβρη (00.22) >> Να τώρα μερικές παρατηρήσεις / σημειώσεις για πλευρές της συγκυρίας αυτού του εξαιρετικά δυναμικού ευρύτερου περιβάλλοντος:

Διαβάστε τη συνέχεια »

Έξι ώρες και δυο χρόνια μετά (5)

Ο δρόμος για το σπίτι…. «Αυτή είναι η γη μας, δεν θα φύγουμε ποτέ…» Δεν έχουν απεδαφικοποιηθεί ρε γαμώτο (όπως προέβλεπε το νεοφιλελεύθερο postindustrial manual)

Αστυνομία σε διάφορα σημεία της λωρίδας: είναι «έφεδροι» των οργανώσεων της αντίστασης. Σίγουρα δεν είναι καθόλου σωστό να αφοπλιστούν, ειδικά τώρα που αυξάνεται η ανθρωπιστική βοήθεια και μαζί της η όρεξη των συμμοριών που την λυμαίνονταν..

Δευτέρα 13 Οκτώβρη (00.15) >> Πού πάει το «ναι μεν αλλά…» της απάντησης της Παλαιστινιακής αντίστασης στη θεατρινίστικη «εμπλοκή» του ψοφιοκουναβιστάν στη Γάζα; Και γιατί αναγκάστηκε η Ουάσιγκτον να παραιτηθεί απ’ την …. «ριβιέρα»;

Διαβάστε τη συνέχεια »

Συναυλία ενάντια στην γενοκτονία

Δευτέρα 6 Οκτώβρη >> Φανταστική. Αλλά αισθητικά και πολιτικά ενδιαφέρουσα. Το (τουρκικής κομμουνιστικής καταγωγής) red creators network έβαλε κάτω τους σύνθετους αλγόριθμους και κάλεσε τα πνεύματα του παρελθόντος. Τραγουδούν διαδοχικά:

Η Anna Frank με την Olga Benario-Prestes στο πιάνο

H Pasionaria (Dolores Ibarurri) με την Rosario Sánchez Mora στην κιθάρα.

O Einstein με τον Tesla στο πιάνο

Ο Salvador Allende με τον Victor Jara στην κιθάρα

Οι Yuri Gagarin, Zoya Komodemyanskaya και η παιδική χορωδία Pioneer

Δεκαεννιάμισυ λεπτά που αξίζουν την προσοχή σας (ελληνικοί υπότιτλοι):

Point zero

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.39) >> Την περασμένη βδομάδα παρουσιάσαμε τα βασικά απ’ το «σχέδιο 21 σημείων» που το ψοφιοκουναβιστάν παρουσίασε στα αραβικά και μουσουλμανικά κράτη, ως «σχέδιο ειρήνης στη Γάζα». Σχολιάζαμε ότι αυτά τα 21 σημεία ταίριαζαν περισσότερο στους προσανατολισμούς διάφορων αραβικών πετροδικτατοριών παρά στα σχέδια του θεοναζί, απαρτχάιντ καθεστώτος∙ και ότι, άρα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, οι χασάπηδες θα το απέρριπταν.

Κάναμε ένα μικρό λάθος, λόγω άγνοιας: εκείνο το «σχέδιο 21 σημείων» δεν έφτασε ποτέ στους χασάπηδες! Όταν ο αρχηγός τους πήγε στην Ουάσιγκτον διαμορφώθηκε ένα άλλο σχέδιο, «20 σημείων» αυτό, τροποποιώντας το προηγούμενο κατά τα συμφέροντα των θεοναζί. Και, φυσικά, ο αρχιχασάπης «ανακοίνωσε ότι το δέχεται». Στα λόγια (περιμένοντας ότι η Παλαιστινιακή αντίσταση θα το απορρίψει…)

Όλα τα δυτικά κράτη / παρακράτη (συμπεριλαμβανόμενου του ελλαδιστάν) ανακοίνωσαν το ίδιο. Κτύπησαν παλαμάκια για το «σχέδιο»… Χωρίς καν να το ξέρουν – τους ήταν αρκετό που συμφωνούσε ο αρχιχασάπης και το ψοφιοκουναβιστάν… Έμοιαζε «σατανική κίνηση» – απ’ την μεριά τους κατά της Παλαιστινιακής αντίστασης: «σας κάνουμε μια πρόταση που δεν μπορείτε να αρνηθείτε…»

Έκαναν λάθος – ένα ακόμα δείγμα της γενικής διανοητικής παρακμής τους! Δεν υπολόγισαν (τρομάζουν να υπολογίσουν!!) τις αλλαγές που γίνονται ήδη υπόγεια στην ευρύτερη Μέση Ανατολή / δυτική και κεντρική Ασία∙ τις αλλαγές που γίνονται στο «μουσουλμανικό κόσμο» συμπεριλαμβανόμενων των αραβικών πετροδικτατοριών.

Απ’ την μεριά της η Παλαιστινιακή αντίσταση (με την υποστήριξη αυτών των πετροδικτατοριών…) έκανε το σωστό απέναντι στον ωμό εκβιασμό. Ελίχθηκε, προσφέροντας στο ψόφιο κουνάβι το μοναδικό που θέλει, το μοναδικό για το οποίο καίγεται: την ελπίδα ότι στις 10 Οκτώβρη (σε τέσσερεις ημέρες…) θα πάρει … το «νόμπελ ειρήνης»!!!

Η υποψηφιότητα του ψόφιου κουναβιού για το φετεινό «νόμπελ ειρήνης» και η υποστήριξή της – από Wikipedia μεριά. Στη λίστα των 338 (!!!) υποψηφίων υπάρχει όμως μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα: της Francesca Albanese! Θα καταδεχόταν άραγε το ψόφιο κουνάβι να μοιραστεί το βραβείο με την Albanese; Αν η νορβηγική «επιτροπή» έχει χιούμορ (μαύρο, κατάμαυρο!) θα πρέπει να δοκιμάσει τις ψοφιοκουναβικές αντοχές – στην ηλικία του!

Εν τω μεταξύ η ψοφιοκουναβική ψύχωση οφείλεται στο ότι το ίδιο νόμπελ δόθηκε και στον Obama (αλληλομισιούνται!), στην ίδια φάση της σταδιοδρομίας του, την πρώτη χρονιά της πρώτης θητείας του, το 2009. Ο Obama δεν είχε κάνει τίποτα «υπέρ ειρήνης» απ’ τις 20 Γενάρη του 2009 που πήρε το πόστο ως τις 10 Οκτώβρη – η επιλογή ήταν ολοφάνερο «γλύψιμο» του αμερικάνου προέδρου. Που, φυσικά, δεν τον εμπόδισε να κάνει τους πολέμους του: στο αφγανιστάν, στη λιβύη, στο ιράκ, στη σομαλία, στη συρία… Υποθέτουμε ότι αν το ψόφιο κουνάβι πάρει κι αυτό το φωτοστέφανο του ειρηνοποιού θα «απελευθερωθεί» επίσης…

Αααα: θα απελευθερωθούν και οι θεοναζί…

Το αμερικανικό υπ.οικ. θα βγάλει του χρόνου ένα συλλεκτικό νόμισμα του 1 δολαρίου (κανονικό coin, όχι stablecoin…) για τα 250 χρόνια της αμερικανικής ανεξαρτησίας. Σύμφωνα με ένα προσχέδιο η φάτσα που θα είναι και στις πλευρές του νομίζει ότι είναι αυτοκράτορας… Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η αμερικανική νομοθεσία απαγορεύει να εικονίζεται σε νομίσματα και χαρτονομίσματα ζωντανό άτομο. Οπότε υπάρχουν δύο λύσεις. Είτε πεθαίνει η σχετική νομοθεσία, είτε…  

Λίγες μόνο ώρες μετά το «ναι μεν αλλά…» της Παλαιστινιακής αντίστασης (όπως είναι γνωστό όταν μια φράση έχει «αλλά» τα πριν αυτή τη λέξη είναι αδιάφορα∙ τα σημαντικά είναι μετά!!!) το ψόφιο κουνάβι πανηγύρισε τιτιβίζοντας:

To «αόρατο» στήριγμα σ’ αυτήν την «διπλωματική απόρριψη» των περισσότερων απ’ τα «20 σημεία» απ’ την μεριά της αντίστασης βρίσκεται στο ότι αυτή πια δεν έχει την υποστήριξη μόνο της Τεχεράνης: μετά τον αμερικανοϊσραηλινό πόλεμο 1.0 κατά του ιράν τον περασμένο Ιούνη αλλά, κυρίως, μετά την αμερικανοϊσραηλινή «ατυχή επίθεση» στο κατάρ, οι αραβικές πετροχούντες έχουν αρχίσει να σκέφτονται σοβαρά «τι θα απογίνουν» σ’ έναν κόσμο όπου τα δυτικά αφεντικά (και ο χωροφύλακάς τους) δεν νοιάζονται πια να ξεχωρίσουν καν τον «φίλο» απ’ τον «εχθρό» και όπου όχι μόνο «υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια» αλλά, κυρίως, αυτές οι «πορτοκαλιές» (διάβαζε: Μόσχα, Πεκίνο, Τεχεράνη, Άγκυρα) προωθούν (τόσο στην ασία όσο και στην αφρική) τις περιφερειακές συγκροτήσεις «ασφάλειας», μεταξύ γειτόνων – στη θέση της μονομερούς, αποικιακής εξάρτησης απ’ τους «δυτικούς κανόνες» και την καταρρέουσα ηγεμονία τους!

Στην προκειμένη περίπτωση το «αόρατο» στήριγμα, με άμεσο τρόπο, ήταν η Άγκυρα, η Ντόχα και το Κάιρο. Αυτά τα τρία κράτη, μαζί με τους εκπροσώπους της Παλαιστινιακής αντίστασης, σχεδίασαν τον ελιγμό. Σκίζοντας ουσιαστικά τα «20 σημεία», και φέρνοντας την καούρα του ψόφιου κουναβιού για ένα «νόμπελ ειρήνης» σχεδόν εκεί που βρισκόταν η προηγούμενη «συμφωνία εκεχειρίας», στις αρχές της χρονιάς∙ εκείνη όπου αφού ολοκληρώθηκε η 1η φάση της οι θεοναζί την παραβίασαν οριζοντίως και καθέτως, επιστρέφοντας στις μαζικές δολοφονίες και καταστροφές.

Διαβάστε τη συνέχεια »

Παλαιστινιακή αντίσταση

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.31) >> Εν τω μεταξύ στην ερειπωμένη Γάζα αποδεικνύεται ξανά εκείνο που έχει αποδειχθεί πάμπολλες φορές: στην αναμέτρηση ανταρτών και αεροπορικών βομβαρδισμών το πλεονέκτημα το έχουν ξεκάθαρα οι πρώτοι. Όσο για τους βομβαρδισμούς από ψηλά ή/και μακρυά; Ο μόνος στόχος τους είναι οι άμαχοι. (Στην πραγματικότητα αυτός είναι ο δηλωμένος στόχος…)

Το πρώτο video είναι από «συνδυασμένη επίθεση» των ανταρτών στην Khan Younis, στις 20 Αυγούστου. (Ναι, αργούμε να βρούμε τα video). Η ιστορική φράση (του Μάο;) ότι «οι αντάρτες κινούνται μέσα στην κοινωνία όπως το ψάρι στο νερό» στα όποια κατεχόμενα εδάφη μπορεί να αντικατασταθεί στην περίπτωση της Γάζα με το «… όπως το φίδι στις πέτρες»:

Το δεύτερο video είναι πιο πρόσφατο. Και δείχνει την απλή, τόσο απλή, ανατίναξη ενός κατοχικού τανκ Merkava στις 29 Σεπτέμβρη στην πόλη της Γάζα.

Ναι, είναι εύκολο – αν έχεις τα κότσια να το κάνεις!

Κι αυτό είναι από καθεστωτική εφημερίδα του Τελ Αβίβ. Αναφέρεται σ’ άλλη ενέργεια της αντίστασης, στα τέλη Σεπτέμβρη:

Κάτι ακόμα. Αν η Παλαιστινιακή αντίσταση δεν είχε κρατήσει στρατιωτικά αυτά τα δύο χρόνια∙ αν είχε γονατίσει, αν είχε ηττηθεί στους 6, στους 8 ή στους 10 μήνες, τότε καμία απ’ τις κινήσεις συμπαράστασης δεν θα γινόταν ύστερα. Θα απλωνόταν παντού η σιωπή νεκροταφείου της νίκης των θεοναζί.

Πολλοί, πάρα πολλοί, παριστάνουν ότι διασώζουν την (κουρελιασμένη έτσι κι αλλιώς) «πολιτικοϊδεολογική σημαία» τους διαχωριζόμενοι σκληρά απ’ την Παλαιστινιακή αντίσταση (ταϊζοντας έτσι με την θέλησή τους τα θεοναζί θεωρήματα περί «ισλαμοφασιστών» και περί «απελευθέρωσης της Παλαιστίνης από την … Hamas»!!…). Αυτό λένε ότι κάνουν στο όνομα, δήθεν, του «παλαιστινιακού λαού». Ως εάν αυτή η αντίσταση, με όλες τις οργανώσεις της, με όλη την γκάμα των πολιτικών και ιδεολογικών συνιστωσών της, δεν είναι αντίσταση αυτού ακριβώς του λαού αλλά κάποιων … εξωγήινων, που καλό θα ήταν να μας απαλλάξουν απ’ την ύπαρξή τους. Ως εάν αυτοί οι χιλιάδες ένοπλοι αντάρτες να μην έχουν γονείς, συγγενείς, φίλους μέσα στον μυθικό, άοπλο και φουκαριάρη παλαιστινιακό λαό που παρακαλάει για την πρωτοκοσμική ελεημοσύνη και συμπάθεια – όπως τον προτιμούν. Ως εάν αυτός ο λαός να μην έχει μια ιστορία δεκαετιών ένοπλης αντίστασης, όπου όλες οι οργανώσεις της, είτε ήταν ισλαμικές, είτε κομμουνιστικές, είτε σοσιαλιστικές, χαρακτηρίζονταν πάντα «απαίσιοι τρομοκράτες». Ως εάν οι Παλαιστίνιες μανάδες να μην σταυροφιλούν τους γυιούς τους όταν αποφασίσουν να πάρουν τα όπλα ξέροντας ότι πολύ πιθανό να τους κηδέψουν.

Να λοιπόν ένα μικρό δείγμα αυτού του λαού:

Την σήμερον ημέρα είναι πανεύκολο για τους τσατσορούφιανους των καφενείων και των πληκτρολογίων να κρύβονται πίσω από …. «ιδεολογικές ψευτο-καθαρότητες» τους (οι οποίες, φυσικά, βρίσκονται στα σκουπίδια της καθημερινής ζωής τους!) Πολλοί της εντόπιας «αριστεράς» (του κράτους και του κεφάλαιου, του σκοινιού και του παλουκιού…), των παραφυάδων της και δεν ξέρουμε τι άλλο, τα καταφέρνουν μια χαρά. Με απεριόριστο θράσος.

Νομίζουν ότι έχουν πιάσει στασίδι στη «σωστή μεριά της ιστορίας».

 

Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος (1)

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.21) >> Οι ύαινες βρυχώνται (Μην πει κανείς «δεν ήξερα, δεν άκουσα…»)

Λοιπόν, αυτός (τον ξέρετε) τον Απρίλη του 2024 ήταν ελαφρώς χεσ…νος:

Υπάρχουν όμως κι αυτές οι (διανοητικές) «διαταραχές» των πολιτικών βιτρινών, που γίνονται όλο και πιο βαριές με το πέρασμα του χρόνου. Ο ίδιος τύπος λοιπόν, τον Δεκέμβρη του 2024 παραδεχόταν αυτό:

«Κάνουμε proxy πόλεμο – με την ρωσία»…

Δεν έχει σημασία!!! Ο πόλεμος είναι η υγεία της μηχανής! Και μια χαλασμένη μηχανή, οι ευρωπαϊκοί καπιταλισμοί, θέλει οπωσδήποτε πόλεμο – πόλεμο – πόλεμο! Για την ακρίβεια: προς το παρόν γαυγίζει:

Τον αναγνωρίσατε: είναι ο πολωνός πρωθυπουργός: Τι είναι η ειρήνη; (λέει) Το μεσοδιάστημα των πολέμων… (Α, εντάξει. Γιατί εμείς νομίζαμε ότι…)

Αυτά τον περασμένο Σεπτέμβρη.

Και νάτον πάλι, πριν 4 ημέρες – πιο κατατοπιστικός:

Παρέα με τους κοκάκηδες του Λονδίνου και του Παρισιού και την ξαναεκλεγμένη της μολδαβίας (που παρά τα νατοϊκά αισθήματά της δεν δείχνει ιδιαίτερο ενθουσιασμό…) ο κύριος Tusk υπενθυμίζει ότι οι σκέψεις των ευρωπαϊκών πληθυσμών πρέπει να γίνουν πολεμοκάπηλες – αλλιώς…

Θα «χρειαστούν θυσίες». Τα αφεντικά των ευρωπαϊκών καπιταλισμών (και οι βιτρίνες τους) θέλουν να προωθήσουν (στην θέση των «ελευθεριών» και των «δικαιωμάτων») την προτεραιότητα της θυσίας. Θυσιαστείτε (για εμάς) ρε κακομαθημένοι μαλάκες! Τί σας ζητάμε;;;

Εδώ ένα ακόμα γραβατωμένο αστέρι της πολεμοκαπηλείας. Ο κύριος Stoltenberg, πρώην γ.γ. του νατο και νυν υπ.οικ. της νορβηγίας:

Θα σας φτωχύνουμε ρε μαλάκες, αυτό θα κάνουμε!

Να και η μοχθηρή και ανεγκέφαλη αλεπού, ο εχθρός, στις 2 Οκτώβρη απ’ την Μόσχα – όλο ειρωνεία:

Πόλεμος, πόλεμος, πόλεμος (2)

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.12) >> Πώς πρέπει να τα αξιολογήσουμε αυτά; Προτείνουμε στη συνέχεια ορισμένους τρόπους – βγαλμένους απ’ την ζωή…

Α) Αγνόηση και απώθηση: έλα μωρέ, τίποτα δεν θα γίνει. Μέσα στην παγκοσμιοποίηση τα συμφέροντα είναι αλληλένδετα. (Αυτό είναι μπαγιάτικο επιχείρημα, τουλάχιστον μια δεκαετία παλιό, αλλά εξακολουθεί να παρηγορεί διάφορους…)

Β) Πανικός: αμάν!!! Σκάβουμε λάκους, μαζεύουμε κονσέρβες και κωλόχαρτα, κρυβόμαστε και περιμένουμε να περάσει το κακό. (Μπορεί να πετύχει, μπορεί και όχι…)

Ή

Γ) Εκτιμάμε την κατάσταση και, κυρίως, τις τάσεις της όσο πιο ψύχραιμα και ρεαλιστικά γίνεται. Αποφασίζουμε τι μπορούμε να εμποδίσουμε, πως θα το εμποδίσουμε (το γρηγορότερο μεν αλλά όχι πρόχειρα και επιφανειακά).

Διαβάστε τη συνέχεια »

Coffee time

Δευτέρα 6 Οκτώβρη (00.05) >> Για να μην πει κανείς ότι μόνο στενάχωρα διαβάζει σ’ αυτήν εδώ την γωνιά του κυβερνοχώρου, να και μια πρόσκληση για καφέ. Για όσους / όσες δεν έχουν υψοφοβία… (Γι’ αυτούς κι αυτές υπάρχει στη γέφυρα κι ένας πεζόδρομος με γυάλινο πάτωμα. Περπατάς και κάτω απ’ τα πόδια σου το χάος… Για τους ακόμα πιο τολμηρούς υπάρχουν επίσης υποδομές για bungee jumping και αλεξίπτωτο πλαγιάς / paragliding…)

Το café άνοιξε και βρίσκεται στην κορυφή του ενός πυλώνα της γέφυρας στο φαράγγι Huanjiang, στην κινέζικη επαρχία Guizhou.

Η γέφυρα είναι υψωμένη 625 μέτρα πάνω απ’ τον πάτο του φαραγγιού. Και είναι αυτή την στιγμή η ψηλότερη γέφυρα στον κόσμο, ένα κατασκευαστικό θαύμα που έγινε σε λιγότερο από 4 χρόνια (όσο περίπου χρειάστηκε για να φτιαχτεί η εθνική απ’ τον Ισθμό μέχρι την έξοδο για Επίδαυρο…). Λέμε «αυτήν την στιγμή» επειδή την προηγούμενη στιγμή η ψηλότερη ήταν η γέφυρα Duge, στο ίδιο φαράγγι 200 χιλιόμετρα πιο πάνω. Οπότε και η τωρινή μπορεί να χάσει το χρυσό από μια άλλη προσεχώς.

Λένε ότι οι κινέζοι μηχανικοί / κατασκευαστές / εργάτες έχουν απογειώσει πολύ ψηλά τα ως τώρα στάνταρ για οποιαδήποτε δύσκολη (έως αδιανόητη) κατασκευή στον πλανήτη (προσεχώς και αλλού). Λένε ότι είναι πρώτοι χωρίς δεύτερους και τρίτους. Λένε ότι πλέον συναγωνίζονται μεταξύ τους, ελλείψει αντιπάλου.

Αλλά τι άλλο θα περίμενε κανείς απ’ αυτούς που στην ιστορία τους έχουν ένα Σινικό Τείχος;

(Α, κάτι ακόμα για να χαρείτε. Η κινεζική εταιρεία Highlander ετοιμάζεται αυτό τον μήνα να εγκαινιάσει τα πρώτα υποβρύχια data center εμπορικής χρήσης. Υποβρύχια; Ναι, στη θάλασσα, με την κατάλληλη προστασία απέναντι στη διάβρωση. Για πρακτικούς λόγους λέει: η ενέργεια που χρειάζεται για την ψύξη θα είναι μειωμένη κατά 90%. Και, υποθέτουμε, γύρω γύρω θα φτιαχτούν “θερμά λουτρά”…).

Hon

Δευτέρα 29 Σεπτέμβρη >> Κυκλοφόρησε ως single στις αρχές της άνοιξης. Περιλαμβάνεται στο τελευταίο album της Yasmine Hamdam I Remember I Forget – κυκλοφόρησε πριν 10 ημέρες.

Δηλαδή; Σύμφωνα με την Hamdam είναι μια αντανάκλαση του θανάτου και της ζωής στην Παλαιστίνη και στο Λίβανο…