Month: February 2021

Πίσω παλιο-τρομοκράτες!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα λέγαμε (Δευτέρα 15 Φλεβάρη, Ιμπεριαλιστικά αδιέξοδα). Χτες το Joνυσταλεάν ανακοίνωσε το πως αντιλαμβάνεται το ρόλο του στην υεμένη· αλλά αυτό είναι δείγμα γραφής ευρύτερης σημασίας. Τι, λοιπόν, πρεσβεύει το νέο, υπό τον κυρ Antony (Blinken – θα του βρούμε παρατσούκλι, που θα πάει;) υπ.εξ. γι’ αυτόν τον ευαίσθητο γεωπολιτικά τόπο;

Αφενός καταργεί τον χαρακτηρισμό των Houthis σαν «τρομοκρατικής οργάνωσης» που πρόλαβε να περάσει, στα τελευταία του, ο Πομπηίας… αφετέρου όμως τον διατηρεί για τρεις απ’ τους επικεφαλής τους, και μάλιστα απειλεί να τον επεκτείνει και σε άλλα μέλη της οργάνωσης. Σε αντάλλαγμα (;) και για να θαυμάσει το σύμπαν όλο τον ειρηνευτικό του ρόλο, το Joνυσταλεάν απαιτεί: οι Houthis να σταματήσουν την προώθησή τους στην Marib (την τελευταία σημαντική πόλη που κατέχουν οι μισθοφόροι και οι ευνοούμενοι του τοξικού του Ριάντ στη βόρεια υεμένη), να σταματήσουν όλες τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους τόσο εντός υεμένης όσο και εκτός [κατά της σαουδικής αραβίας δηλαδή…], και να διαπραγματευτούν… Αυτό σημαίνει: «τα δικά μας δικά μας (η υποστήριξη στις πετροχούντες συνεχίζεται. Θέλουμε πάντα και το Aden…) και τα δικά σας δικά μας κι αυτά!»: πέρα απ’ την στρατηγική της θέση η Marib έχει και πετρελαιοπήγαδα…

Δεν συνηθίζεται ένας απελευθερωτικός στρατός (τέτοιοι είναι οι Houthis) που προχωράει σε βάρος των όποιων εισβολέων έχοντας το πάνω χέρι στα πεδία, να σταματάει για να διαπραγματευτεί με τον αντίπαλο που ηττάται σύμφωνα με τους όρους που βάζει ένας σύμμαχος του αντίπαλου… Κάποιος θα έλεγε ότι στην Ουάσιγκτον έχουν χάσει το μυαλό τους αν νομίζουν ότι αυτές οι ιδέες τους θα χειροκροτηθούν σαν «ειρηνευτικές». Η μόνη λογική βάση διαπραγμάτευσης (και συμφωνιών) είναι οι 2 πετροχουντικοί να μαζέψουν τους μισθοφόρους και τα όπλα τους εκτός υεμένης – τι άλλο;

Ξέροντας η Ουάσιγκτον (αλλά και το Παρίσι με το Λονδίνο) ότι χάνουν στην υεμένη, και νομίζοντας ότι μπορεί/ουν παρ’ όλα αυτά να σώσει/ουν τα προσχήματα πηγαίνοντας τον πόλεμο που ξεκίνησε/αν στο «Χ», φαντασιώνεται/φαντασιώνονται. Κάτι παράλογο: ότι (συγγνώμη για την γλώσσα…) αν φωνάξουν στους Houthis, και μαζί μ’ αυτούς στην Τεχεράνη και στην Χεζμπ’ αλλάχ, “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας” (για να θυμηθούμε τον θρυλικό, παρά λίμνην της Δοϊράνης, υπαστυνόμο Πετράκη του 1923), ΔΕΝ θα εισπράξουν σαν απάντηση το “κλάστε μας τ’ αρχίδια” – όπως εκείνος…

Θα την εισπράξει αυτή την απάντηση η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της, με τον έναν ή το άλλο τρόπο! Προς το παρόν στέλνουν τον βρετανό πρώην πρεσβευτή Martin Griffiths, που παριστάνει τον ειδικό εκπρόσωπο του οηε για την υεμένη (συγκινητικό…. τι έκανε τόσο καιρό άραγε;), όχι όπου κι όπου αλλά στην Τεχεράνη, για συνάντηση με τον ιρανό υπ.εξ. Javad Zarif, με θέμα την υεμένη…. Ακόμα κι αυτό δείχνει αδυναμία: το ιρανικό καθεστώς έχει κάθε περιθώριο να ακούσει, και στο τέλος να πει «δεν είμαστε οι μπαμπάδες ή οι καθοδηγητές των Houthis, καλύτερα να μιλήσετε με τους ίδιους…»

Κατάχρηση εξουσίας

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Η ολλανδική κυβέρνηση χρησιμοποίησε ένα «παράθυρο» νομοθεσίας σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης (που επιτρέπει την παράκαμψη του κοινοβουλίου, άρα την «διακυβέρνηση μέσω διαταγμάτων») για να επιβάλει απαγόρευση κυκλοφορίας των ολλανδών απ’ τις 9 το βράδυ ως τις 4,5 το πρωί· και πρόστιμα σ’ όσους την παραβιάζουν. Φαίνεται όμως ότι σε διάφορα κράτη της βόρειας ευρώπης υπάρχουν ακόμα συνταγματικοί κανόνες που δεν έχουν ξεχαστεί.

Έτσι ένα δικαστήριο της Χάγης αποφάσισε, μετά από προσφυγή υπηκόων, ότι η κυβερνητική απόφαση ήταν κατάχρηση εξουσίας, αφού η στέρηση των ελευθεριών δεν δικαιολογείται στην προκειμένη περίπτωση. Και, κατά συνέπεια, αυτή η απαγόρευση πρέπει να σταματήσει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση.

Είναι η δεύτερη τέτοια απόφαση· είχε προηγηθεί μια παρόμοια από δικαστήριο του Mannheim, που αφορά το κρατίδιο της βάτης – βυρτεμβέργης. Τα γερμανικά δικαστήρια έχουν πάρει κι άλλες αντι-πραξικοπηματικές αποφάσεις, κυρίως σε σχέση με την απαγόρευση διαδηλώσεων με το πρόσχημα του covid.

Επιπλέον υπάρχει η ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα απόφαση δικαστηρίου στη Λισσαβώνα, στις 11 Νοέμβρη του 2020, που έκρινε αναξιόπιστα τα PCR τεστ, και πάντως καθόλου αρκετό το «positive» αποτέλεσμα για να καταδικάζονται κάποιοι σε απομόνωση. Σ’ εκείνη την απόφασή του το πορτογαλικό δικαστήριο έλαβε υπόψη του την επιστημονική σοβαρότητα και όχι τις σκοπιμότητες της «χυδαίας επιστήμης»: αν δεν υπάρχουν κλινικά συμπτώματα ή άλλου είδους αδιάβλητες ιατρικές εξετάσεις που να επιβεβαιώνουν την μολυσματικότητα κάποιου δεν επιτρέπεται να απομονώνεται….

Αν υπήρχαν αποφάσεις που να έλεγαν, π.χ., πως «όσοι δεν φοράνε μάσκα είναι κακούργοι και εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας», θα είχαν δημοσιότητα βομβαρδιστικών…. Αν ένα αφεντικό ή λακές του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος πει ότι «όποιος δεν κλειστεί σπίτι του το βράδυ είναι εχθρός της υγείας του λαού», θα έχει προβολή ξανά και ξανά, σαν πλύση εγκεφάλου…. Αποφάσεις κρατικών οργάνων (τα δικαστήρια δεν είναι διαδηλώσεις) που αμφισβητούν την πολιτική ορθότητα της τρομοεκστρατείας και τα πραξικοπήματα «πνίγονται»· προφανώς επειδή θα «μολύνουν» τις σκέψεις των αιχμαλώτων.

Εννοείται ότι οι ντόπιοι «ειδικοί» του συνταγματικού δικαίου κάνουν γαργάρες στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος τους. Κι αυτό πουλιέται σαν «επιστημονική ηθική»…

Να ξαναοριστεί το κρέας!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Καλά τα νέα για τους vegeterian και τους αντισπισιστές· αν και θα πρέπει να κοντοσταθούν και να εκτιμήσουν καλά την κατάσταση, για να μην γίνουν θέλοντας και μη ουρά της «ριζικής αναδιάρθρωσης της διατροφής του πλανήτη», δηλαδή των αφεντικών που την προωθούν (τα λέγαμε χτες).

Όπως είναι γνωστό τα μοσχάρια κλάνουν· και βγάζουν μεθάνιο. Μπορεί να μην το έχετε προσέξει, αλλά η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής απαιτεί (για να μην συμβούν οι βιβλικές καταστροφές που έρχονται…) πέρα απ’ τα υπόλοιπα, είτε να σταματήσουν τα μοσχάρια να κλάνουν (πράγμα δύσκολο…) είτε να σταματήσει η βιομηχανική καλλιέργειά τους (μέχρις ότου αποκαλυφθεί ότι κλάνουν μεθάνιο και οι άγριες νυχτερίδες, οπότε θα μπούμε σε νέους κινδύνους και νέους αγώνες). Το να σταματήσει η εκτροφή βοοειδών είναι μια καλή ιδέα (εκεί μπαίνουν, αν δεν προσέξουν, σαν back vocals οι vegeterian και οι αντισπισιστές) αλλά οπωσδήποτε ανάγκη κρέατος για φαγητό θα συνεχίσει να υπάρχει – οι άθλιοι σαρκοφάγοι δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν στον πλανήτη (και η ασταμάτητη μηχανή ανήκει σ’ αυτό το ποταπό είδος, ας μην κρυβόμαστε).

Τι θα γίνει λοιπόν για να σωθεί ο πλανήτης; Την απάντηση την έχει (δεν το περιμένατε; χμμμμ… ) ο κυρ Βασίλης, ο Άρχοντας Θυρών και Παραθύρων! Ο κυρ Βασίλης, το έχουμε εξηγήσει, είναι ένας διάσημος «μπροστινός» του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος, κάτι σαν υφυπουργός προπαγάνδας ή εκπρόσωπος τύπου της εξελισσόμενης πραξικοπηματικής και βίαιης μετάβασης προς την καρδιά της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Είναι, δε, πολυπράγμων επειδή το σύμπλεγμα είναι ιμπεριαλιστικό πάνω (και ενάντια) στο κοινωνικό εργοστάσιο.

Τώρα: είτε επειδή (το σύμπλεγμα) θεωρεί ότι πέτυχε ό,τι μπορούσε να πετύχει με την υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, είτε επειδή έχει απογοητευτεί (χωρίς να το φωνάζει) ο μπροστινός κυρ Βασίλης το έχει ρίξει τελευταία στην «κλιματική αλλαγή». Διαφημίζει το πρόσφατο βιβλίο που έγραψε (δηλαδή: του έγραψαν…) How to Avoid a Climate Disaster (θα κυκλοφορήσει την άλλη βδομάδα).

Συνεντευξιαζόμενος στις 14 Φλεβάρη με την επιθέωρηση του MIT (που, κατά πάσα πιθανότητα, εξελίσσεται σε γιάφκα αεροφάγων…) ρωτήθηκε και γι’ αυτό το ζόρικο θέμα. Όπως πάντα σε αποκλειστικότητα η ασταμάτητη μηχανή μεταφέρει τα αποσπάσματα· και ανάβει τα αίματα (όσο ακόμα υπάρχουν τέτοια…):

Ερώτηση: Στο βιβλίο σας καλύπτετε μια μεγάλη γκάμα τομέων που είναι δύσκολο να λυθούν. Εκείνος που μου είναι ο πιο δύσκολος να τον πιάσω είναι τα τρόφιμα. Η κλίμακα είναι μαζική. Δεν έχουμε ξεκινήσει καν. Δεν έχουμε εναλλακτικές για να μειώσουμε εντελώς τις εν δυνάμει υψηλές εκπομπές απ’ το κλάσιμο των κοπαδιών και τα λιπάσματα. Πόσο αισιόδοξος είστε σε σχέση με την αγροτική παραγωγή;

Απάντηση: Υπάρχουν εταιρείες, όπως μια που περιλαμβάνεται στο χαρτοφυλάκιο της Breakthrough Energy Ventures [μαγαζί που έφτιαξε ο κυρ Βασίλης και οι φίλοι του το 2015…] που λέγεται Pivot Bio [βιοτεχνολογική….] που μειώνει αξιοσημείωτα το λίπασμα που χρειάζεσαι…. Αλλά η δυνατότητα να βελτιώσουμε την φωτοσύνθεση και τον μεταβολισμό του αζώτου δεν τραβάει πολλές επενδύσεις.

Σε σχέση με τα ζώα, είναι δύσκολο. Υπάρχουν όλα αυτά τα πράγματα όταν να ταΐζουμε με διαφορετικές ύλες, όπως αυτό το συστατικό [χημικό πρόσθετο ζωϊκών τροφών της ολλανδικής χημικής βιομηχανίας DSM] που σου δίνει 20% μείωση στις εκπομπές μεθανίου. Αλλά δυστυχώς αυτά τα βακτηρίδια (στο πεπτικό τους σύστημα, που παράγουν το μεθάνιο) είναι απαραίτητος παράγοντας της διάσπασης του χορταριού. Οπότε δεν ξέρω αν υπάρχει μια φυσική προσέγγιση σ’ αυτό το θέμα. Φοβάμε ότι οι συνθετικές πρωτεΐνες είναι απαραίτητες, τουλάχιστον σε σχέση με το βοδινό.

Τώρα υπάρχουν αυτοί οι τύποι της Memphis Meats [καλιφορνέζικη βιοτεχνολογική που φτιάχνει ζωϊκές πρωτεΐνες από βακτήρια και τις σερβίρει σαν κρέας – πρόσφατα πήρε άδεια να πουλάει στη Σιγκαπούρη…] που κάνουν αυτή τη δουλειά σε επίπεδο κυττάρου – δεν ξέρω όμως αν θα είναι οικονομική λύση. Αλλά η Impossible1 και η Beyond2 έχουν έναν οδικό χάρτη, έναν ποιοτικό οδικό χάρτη, και έναν χάρτη κόστους, που τις κάνει εντελώς ανταγωνιστικές.3

Όσο για την κλίμακα, δεν αντιπροσωπεύουν παραπάνω απ’ το 1% της αγοράς κρέατος στον κόσμο, αλλά προχωρούν. Και η Breakthrough Energy έχει κάνει 4 διαφορετικές επενδύσεις σ’ αυτόν τον τομέα για να τον κάνει πιο αποτελεσματικό… Λέω ότι βλέπω τον δρόμο. Αλλά έχεις δίκιο το ότι το να πούμε στον κόσμο «αγελάδες τέλος» θα είναι πολιτικά μια μη δημοφιλής προσέγγιση στο θέμα.

… Για την Αφρική και άλλα φτωχά κράτη πρέπει να χρησιμοποιήσουμε γενετική μηχανική στα ζώα για να αυξήσουμε σημαντικά την ποσότητα του βοδινού ανά εκπομπή διοξειδίου. Στο αμερικανικό ζωϊκό κεφάλαιο, επειδή είναι τόσο παραγωγικό, οι εκπομπές ανά κιλό βοδινού είναι πολύ λιγότερες απ’ τις εκπομπές ανά κιλό βοδινού της Αφρικής. Και σαν μέρος της δουλειάς του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates, παίρνουμε τα καλά του αφρικανικού ζωϊκού κεφαλαίου, το γεγονός δηλαδή ότι αντέχει στη ζέστη, και προσπαθούμε να προσαρμόσουμε την χαμηλή παραγωγικότητά του σε κρέας και γάλα στα επίπεδα των καλύτερων αμερικανικών γραμμών παραγωγής μοσχαριού.

Οπότε όχι, δεν είμαι της γνώμης ότι οι φτωχότερες 80 χώρες θα πρέπει να τρώνε συνθετικό κρέας. Είμαι της γνώμης ότι όλες οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να μετακινηθούν 100% στο συνθετικό βοδινό. Θα συνηθίσουν στην διαφορετική γεύση, και οι κατασκευαστές λένε ότι θα την βελτιώσουν με τον καιρό. Αλλά το όφελος της μείωσης των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου θα είναι αρκετό για να επιδιώξουμε μια αλλαγή στις συνήθειες των ανθρώπων ή κάποιο είδος κρατικής ρύθμισης για να αλλάξει η κατεύθυνση της ζήτησης σε κρέας….

Αλλά υπάρχουν ακόμα εμπόδια. Ξέρετε, είναι όλες αυτές οι νομοθεσίες που λένε ότι πρέπει να γράφει στη συσκευασία πως είναι εργαστηριακά σκουπίδια. Δεν μας αφήνουν να το πούμε βοδινό.

1 – Η Imposible Foods, καλιφορνέζικη βιοχημική / βιοτεχνολογική που φτιάχτηκε το 2011, παράγει “σανκρέας” από γενετικά τροποποιημένους ζυμομήκυτες, και το πουλάει σε 10.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα σαν burger… – έχει τον μετριοπαθή στόχο να αντικατασταθεί ως το 2035 παγκόσμια η «πιο καταστροφική τεχνολογία, η εκτροφή ζώων»…

2 – Η Beyond meat, καλιφορνέζικη επίσης, απ’ το 2009, παράγει «σανκρέας» με ένα μίγμα φυτικών πρωτεϊνών, αμύλου, λεκιθίνης και άλλων συστατικών που αρωματίζονται για να θυμίζουν μοσχάρι ή χοιρινό… Πουλάει την παραγωγή της με μορφή μπιφτεκιών ή λουκάνικων σε 30.000 μεγαλομπακάλικα στις ηπα, ενώ κάνει και εξαγωγές, κυρίως στην κίνα…

3 – Αχρείαστο να το πούμε, αλλά και οι δύο έχουν χρηματοδοτηθεί από μαγαζιά του κυρ Βασίλη και των φίλων του…

Να γίνει πάπας ο κυρ Βασίλης!

Τετάρτη 17 Φλεβάρη. Σ’ αυτήν την παλιοζωή που οι χαρές έχουν λιγοστέψει τόσο, κάποιοι θα ανάψουν καπνογόνα! Ο κυρ Βασίλης σώζει την παγκόσμια υγεία!.. Ο κυρ Βασίλης σώζει την φύση!.. Αυτός είναι ο αληθινός, ο προκομένος γυιός του μεγαλο-αδύναμου (αν δεν είναι ο ίδιος ο μεγαλο-αδύναμος!) – όχι ο άλλος που σαλιάριζε συνέχεια με τα κορίτσια, παρίστανε τον διαιτητή στο beach volley των φίλων του, έτρωγε κι έπινε στους γάμους, κι έκανε καυγάδες με τους γραμματείς!

Αλλά γιατί όλοι αυτοί οι μαφιόζοι θέλουν να μας σώσουν με κάθε τρόπο και όλους; Έτσι κι αλλιώς η βιομηχανία τροφίμων (κάθε είδους) είναι καλά οργανωμένη, με υψηλή συγκέντρωση κεφαλαίου· και ώριμα επιθετική (και βρώμικη) προπαγάνδα πωλήσεων. Τί θέλουν οι μαφιόζοι του βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος;

Πρώτον, το ότι υπάρχει συγκέντρωση κεφαλαίου στη βιομηχανία τροφίμων δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει ακόμα μεγαλύτερη! Σε αντίθεση με τα μοσχάρια ο καπιταλισμός δεν πέρδεται! Όμως η όχι-και-τόσο-κρυφή ατζέντα δεν περιορίζεται σ’ ένα οικονομικό παιχνίδι…. Το άγιο δισκοπότηρο είναι τα τροφο-φάρμακα, η επίσημη ενοποίηση τροφίμων και φαρμάκων! Που έχει αναγγελθεί εδώ και κάτι χρόνια σαν επιδίωξη των φαρμακομαφιών (κατά κύριο λόγο).

Αν το καλοσκεφτεί κανείς τα τροφο-φάρμακα είναι η άγρια, καθαρή καπιταλιστική αξιοποίηση / κεφαλαιοποίηση διαδικασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη εδώ και 20, 30, μπορεί και 40 χρόνια στις «αναπτυγμένες» κοινωνίες. Πρώτον, η στενή συσχέτιση διατροφής και υγείας που έχει πάρει διάφορες μορφές (απ’ την θερμοδομέτρηση μέχρι τους ειδικούς διατροφής). Δεύτερον, η έτσι κι αλλιώς «αόρατη (;) σύμφυση» φαρμάκων (π.χ. αντιβιοτικών) και πρώτων υλών διατροφής, εξαιτίας της εντατικής βιομηχανικής καλλιέργειας τόσο των ζώων όσο και των φυτών. Τρίτον η νοσηρότητα που προκαλεί αυτή η εντατική βιομηχανική καλλιέργεια. Το πιθανότερο είναι να μην δώσατε σημασία αλλά μια πολύ πρόφατη επιδημία αφρικανικής πανώλης σε χοιρινά (στην κίνα…) είναι εξαιρετικά πιθανό να οφειλόταν σε εμβόλιο γενετικής μηχανικής κατά της συγκεκριμένης αρρώστιας, που οδήγησε σε πιο βελτιωμένη μετάλλαξη του ιού!!! (Ε, ξέρετε τώρα, η τεχνοεπιστήμη δεν πετυχαίνει πάντα… Αλλά μην ανησυχείτε… Ο Johnny Bananas είπε ότι η γενετική μηχανική για ανθρώπους είναι ο.κ. και νόστιμη, γιατί είναι κουλουράκια…)

Σ’ αυτό το τρίτο ζήτημα, της ζωϊκής νοσηρότητας, υπάρχει ένα «κουτί της Πανδώρας» που έχει μισοανοίξει προς το παρόν· και είναι χρέος της ασταμάτητης μηχανής να ενημερώσει έγκαιρα τι περιέχει (φυσικά, όπως συμβαίνει, κι αυτό θα έχει ξεχαστεί την στιγμή που θα πρέπει να συμβεί το αντίθετο). Το περιεχόμενο λέγεται zoonotic diseases που σημαίνει «μεταδοτικές, μολυσματικές αρρώστιες που πηδάνε από ζώα σε ανθρώπους»… Ξέρετε κάποια τέτοια; Ασφαλώς ναι! Τέτοιος είναι ο τσαχπίνης!

Υπάρχουν διάφοροι που υποστηρίζουν, για διάφορους λόγους (κάποιοι απ’ τους οποίους όντως ευσταθούν), ότι η βιομηχανική καλλιέργεια ζώων έχει αρχίσει να γίνεται επικίνδυνη για την υγεία του είδους μας. Γιατί; Επειδή ιοί που έχουν φυσικούς ξενιστές άγρια είδη μεταπηδάνε σε καλλιεργούμενα βιομηχανιών που έχουν κατακτήσει εδάφη (εκτάσεις) της άγριας φύσης, μεταλλάσσονται, κι απο ‘κει μεταπηδάνε στους ανθρώπους (: το σενάριο του Event 201!!!). Τα εντατικά καλλιεργούμενα ζώα λειτουργούν, δηλαδή, σαν “γέφυρες μολυσματικότητας” για ιούς που …. μπορούν να ξεκάνουν το ανθρώπινο είδος (αλλά ευτυχώς υπάρχει ο κυρ Βασίλης, οι φίλοι του και οι σφουγγοκωλάριοί τους που μας σώζουν!)

Η περίπτωση του τσαχπίνη ΔΕΝ έκατσε καλά, ούτε απ’ αυτή την άποψη. Στο σενάριο που ισχύει ως τώρα (αλλά γίνεται δουλειά για να αλλάξει…) ο τσαχπίνης πήγε από άγριο είδος (νυχτερίδα) σε άγριο είδος (μυρμηγκοφάγο)· κι έφταιγε η κακή συνήθεια των κινέζων μερακλήδων να τρώνε τέτοια ζώα που ευνόησε την μεταπήδησή του στο δικό μας είδος. Σ’ αυτό λοιπόν το σενάριο ο τσαχπίνης προσπέρασε τα βιομηχανικά καλλιεργούμενα ζώα, πράγμα που στέρησε (στον κυρ Βασίλη και τους φίλους του) ορισμένα κρίσιμα επιχειρήματα υπέρ της αναδιάρθρωσης της βιομηχανίας των τροφίμων (οι μοσχαροπορδές δεν είναι τόσο «επιβλητικό» χαρτί).

Αυτό, κατά την ταπεινή και δυσοίωνη γνώμη της ασταμάτητης μηχανής (προφανώς φταίει που είναι «ψεκά»…), κάνει αρκετά πιθανό έναν ακόμα γύρο (άλλου…) «φονικού ιού», που θα πρέπει οπωσδήποτε να ικανοποιεί βασικές απαιτήσεις του δυτικού βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικου συμπλέγματος. Πρώτον να ξεκινήσει όχι απ’ την κίνα αλλά είτε απ’ την λατινική αμερική είτε απ’ την αφρική, από περιοχές (τέλος πάντων) όπου ο δυτικός κόσμος πατάει με τις αρβύλες του οπότε μπορεί να κρατήσει μακριά το Πεκίνο. Και δεύτερον να χρησιμοποιήσει την γέφυρα καλλιεργούμενων ζώων έτσι ώστε να εμπλουτιστούν (και να επιβληθούν) τα επιχειρήματα υπέρ του ότι «κοινωνική ευθύνη» σημαίνει κρέας από εκτυπωτή…

(φωτογραφίες: η redefine meat είναι ισραηλινή start up εκτύπωσης κρέατος… Στο site της μπορεί κάθε κρεατοφάγος να μάθει την φρικτή αλήθεια – και την φρικτή ενοχή του / της! – γι’ αυτήν την εγκληματική συνήθεια της κρεατόσουπας. Αντιγράφουμε:

Η βιομηχανία κρέατος και η χρήση ζώων είναι η πιο αναποτελεσματική βιομηχανία του κόσμου. Η διαρκώς αυξανόμενη επιθυμία της ανθρωπότητας για κρέας και τα δισεκατομύρια ζώων που χρειάζονται για να χορτάσει η πείνα μας έχουν τεράστιο περιβαλλοντικό κόστος.

Ένα δισεκατομύριο καλλιεργούμενα μοσχάρια χρησιμοποιούνται για να καλυφθεί η ζήτηση. Αυτές οι αγελάδες καταναλώνουν περισσότερο καθαρό νερό απ’ ότι όλοι οι άνθρωποι του πλανήτη, προκαλούν μεγαλύτερη περιβαλλοντική μόλυνση απ’ ότι όλα μαζί τα αυτοκίνητα παγκόσμια, και τρώνε φαγητό που θα μπορούσε να θρέψει δισεκατομύρια ανθρώπων.

Σ’ έναν πλανήτη με τόσο λίγους πόρους για να υποστηριχτεί ένας διαρκώς αυξανόμενος πληθυσμός, γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουνε να τρώμε μοσχαρίσιο κρέας;

Χμμμμ… Δισεκατομύρια άνθρωποι που βοσκάνε κι έρχονται τα μοσχάρια να τους πάρουν την μπουκιά απ’ το στόμα; Δεν το ξέραμε… Αν το δει βέβαια κάποιος απ’ την μεριά των βοδιών, το ανθρώπινο είδος εκτός απ’ την καταστροφή του περιβάλλοντος και την κατανάλωση του νερού, πολεμάει και σκοτώνει. Συνεπώς, και για το δικό τους το καλό, μήπως θα έπρεπε τα βόδια να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες, να σκεφτούν «γιατί θα έπρεπε να συνεχίσουμε να τους δίνουμε το κρεατάκι μας;» και να γίνουν ανθρωποφάγα;

Μια ιδέα λέμε…)

Η υγεία στο πιάτο σας!

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Η FReSH (αρχικά των λέξεων Food Reform for Sustainability and Health) είναι μια καλωσυνάτη πρωτοβουλία του “παγκόσμιου επιχειρηματικού συμβουλίου” για την αναδιάρθρωση του συστήματος διατροφής του πλανήτη· και την προσαρμογή των εταιρειών σ’ αυτήν… Δημιουργήθηκε το 2017 – και τα μέλη της συνεδριάζουν τακτικά…

Πολλά είναι που ενδιαφέρουν τα αφεντικά των τροφίμων, των φαρμάκων, των επικοινωνιών… Συγκρατείστε το όνομα ενός απ’ αυτά: πρωτεΐνες. (Αν θυμηθείτε ότι οι “σωτήριες” θεραπείες της γενετικής μηχανικής που έχουν γίνει της μόδας αυτόν τον καιρό αφορούν την παραγωγή πρωτεϊνών, θα είναι απλή σύμπτωση…).

Το έχετε καταλάβει; Κάθε ριζική καπιταλιστική αναδιάρθρωση απαιτεί μια καλή κρίση, μια μεγάλη “δημιουργική καταστροφή” πριν· για να νομιμοποιηθεί. Συγκρατείστε λοιπόν την λίστα των 30 επιχειρήσεων που συμμετέχουν ως τώρα στην FReSH, για να έχετε μια πρώτη γνώση του ποιοί θα προκαλέσουν την επόμενη σοβαρή κρίση τροφίμων στον πλανήτη.

Θα είναι τότε που οι ίδιοι (σαν “είδος υπηκόων”) που τώρα μας κατηγορούν σαν “ανάλγητους” και “ανεύθυνους” που δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ τον covid; θα μας κατηγορούν επειδή δεν βλέπετε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν απ’ την πείνα;…

Κρατείστε, λοιπόν, κάπου στην άκρη του μυαλού σας την συγκεκριμένη αναγγελία. (Γιατί, κατά τα λοιπά, τις ίδιες μαλακίες θα ακούσουμε…)

(προδημοσίευση απ’ το cyborg 20)

Cognitives ‘n’ ignorants…

Τρίτη 16 Φλεβάρη. …Έχω περάσει ακριβώς 42 χρόνια μελετώντας την άνοδο της ψηφιοποίησης ως οικονομικής δύναμης που καθοδηγεί την μεταμόρφωσή μας σε πολιτισμό πληροφοριών. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες παρατηρώ της συνέπειες αυτής της αιφνιδιαστικής αδελφοποίησης μεταξύ πολιτικής και οικονομίας καθώς οι νεαρές επιχειρήσεις εξελίχθηκαν σε αυτοκρατορίες επιτήρησης ενδυναμωμένες από global αρχιτεκτονικές επιτήρησης των συμπεριφορών, ανάλυσής τους, στοχοποίησης και προβλεψής τους: είναι αυτό που ονομάζω καπιταλισμό της επιτήρησης. Για να ενισχύσουν την δύναμη των δυνατοτήτων επιτήρησης και για χάρη των κερδών τους απ’ την επιτήρηση, αυτές οι νέες αυτοκρατορίες προώθησαν ένα θεμελειωδώς αντιδημοκρατικό γνωσιολογικό πραξικόπημα που σημαδεύεται από μια συγκέντρωση γνώσεων για εμάς χωρίς ιστορικό προηγούμενο και την ανεξέλεγκτη εξουσία που συσσωρεύεται χάρη σ’ αυτή την γνώση.

Σ’ έναν πολιτισμό πληροφοριών, οι κοινωνίες καθορίζονται από ερωτήματα σχετικά με τη γνώση – πως μοιράζεται, για τους θεσμούς που κυβερνούν αυτήν την μοιρασιά και την εξουσία προστατεύει αυτούς τους θεσμούς. Ποιός γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει το ποιος γνωρίζει; Ποιός αποφασίζει για το ποιός αποφασίζει το ποιός γνωρίζει; Οι καπιταλιστές της επιτήρησης έχουν τώρα τις απαντήσεις για κάθε ερώτηση, αν και ποτέ δεν τους εκλέξαμε για να κυβερνήσουν. Αυτή είναι η ουσία του γνωσιολογικού πραξικοπήματος. Υποστηρίζουν ότι έχουν την εξουσία να αποφασίζουν το ποιος γνωρίζει αξιώνοντας δικαιώματα ιδιοκτησίας πάνω στην προσωπική μας πληροφόρηση, και υπερασπίζονται αυτήν την εξουσία με την δύναμη που έχουν να ελέγχουν κρίσιμα συστήματα και υποδομές πληροφόρησης.

Το τρομακτικό βάθος του πολιτικού πραξικοπήματος που επιχείρησε ο Donald Trump καβάλησε το κύμα αυτού του αόρατου πραξικοπήματος που βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και δυο δεκαετίες απ’ τα antisocial media που κάποτε καλωσορίσαμε σαν παράγοντες απελευθέρωσης…

Αυτά γράφει μεταξύ άλλων η Shoshana Zuboff σ’ ένα πρόσφατο άρθρο της. Στο «δια ταύτα» ίσως δεν συμφωνούμε: αν πρόκειται να υπάρξει στο μέλλον γνώση για ελεύθερους ανθρώπους (για να μνημονεύσουμε τον Paul Feyerabend) ή εργατική απελευθερωτική γνώση, όποιο περιεχόμενο κι αν έχει, θα είναι οριοθετημένη απέναντι στην πληροφοριοποίηση, έξω και ενάντια σ’ αυτήν· κι όχι στο εσωτερικό της.

Η πληροφοριοποίηση είναι ο ταιηλορισμός των νοημάτων· γι’ αυτό έγινε εφικτό τόσο γρήγορα οι βιομηχανίες «διαχείρισης πληροφοριών» να γιγαντωθούν ως το σημείο να διαμορφώσουν την επόμενη καπιταλιστική φάση, αυτήν που είναι η «4η βιομηχανική επανάσταση». Ακριβώς όπως ο ιστορικός ταιηλορισμός με αφετηρία πριν έναν αιώνα απο-ειδίκευσε σχεδόν όλες τις μορφές «χειρωνακτικής» εργασίας διαμορφώνοντας τους όρους της 2ης βιομηχανικής επανάστασης (και, στη συνέχεια, ένα είδος ακρωτηριασμού των ανθρώπινων σωμάτων…), έτσι και ο πληροφορικός ταιηλορισμός απο-ειδικεύει σχεδόν το σύνολο των ανθρώπινων σχέσεων, σκέψεων και συμπεριφορών (θεωρώντας τες αξιωματικά σαν επικοινωνιακές) διαμορφώνοντας τους όρους της 4ης. Ανεβάζοντας τον ακρωτηριασμό σ’ ένα “ανώτερο επίπεδο”… Η μαζική εργατική εξέγερση εναντίον της αλυσίδας συναρμολόγησης (των εμπορευμάτων) στα ‘60s σ’ όλο τον αναπτυγμένο καπιταλιστικά βορρά απέδειξε την βαρβαρότητα της καπιταλιστικής «προόδου», ακόμα κι αν (η εξέγερση) δεν προχώρησε πιο πέρα.

Δεν έχουμε λόγο να αποδεχτούμε τις αλυσίδες συναρμολόγησης (των νοημάτων) και όλη την πληροφοριακή συσσώρευση και εκμετάλλευση (: big data, “’έξυπνοι” αλγόριθμοι, machine learning, «τεχνητή νοημοσύνη») σαν μια «πρόοδο» της οποίας το μόνο προβληματικό σημείο είναι η ιδιοκτησία… Ούτε έχουμε λόγο να περιμένουμε αδρανείς την επόμενη μαζική εργατική εξέγερση εναντίον τους· οφείλουμε να την προετοιμάσουμε, όσο χρόνο και κόπο κι αν χρειαστεί…

Λογοκρισία

Τρίτη 16 Φλεβάρη. Σύμφωνα με μια αναφορά της γνωστής human rights watch την προηγούμενη εβδομάδα τουλάχιστον 83 κράτη στον καπιταλιστικό πλανήτη αξιοποίησαν τον τσαχπίνη για να επιβάλλουν απαγορεύσεις στην ελευθερία του λόγου και την ελευθερία του συνέρχεσθαι… Το έκαναν, άραγε, με «βαριά καρδιά», «εντελώς προσωρινά» και γρήγορα θα ζητήσουν συγγνώμη και θα απολογηθούν; Όχι δα! Ο πλατφορμιασμός θα καταργήσει αυτές τις απαγορεύσεις; Όχι δα!

Στα βασικά που έκαναν αυτά τα τουλάχιστον 83 κράτη (σ’ έναν «ανεξήγητο» αυτοματισμό / συγχρονισμό…) ήταν η ποινικοποίηση διάφορων που είχαν αντίθετη γνώμη (για τον τσαχπίνη ή για τον «πόλεμο εναντίον του») – και η λογοκρισία. Η λογοκρισία έγινε ο καθόλου ξαφνικός έρωτας τουλάχιστον 52 κρατών· αυτό δεν είναι «θεωρία συνωμοσίας»! (Όπως και οτιδήποτε άλλο απ’ όσα έχουμε γράψει εδώ…)

Ήταν, άραγε, οι κίνδυνοι για την δημόσια υγεία η αιτία που θα δικαιολογούσε αυτήν την «ατσάλινη πειθαρχία» που επιβάλλει υποχρεωτικά την τιμωρία κάθε ελεεινού και ανεύθυνου που διαφωνεί; Όχι δα! Η προετοιμασία της λογοκρισίας ξεκίνησε πολύ νωρίτερα, είκοσι χρόνια για την ακρίβεια, στον αναπτυγμένο καπιταλιστικά κόσμο, με την εφεύρεση μιας νέας ποινικής κατηγορίας: των εγκλημάτων σκέψης. Η επίσημη υιοθέτηση ενός βασικού όρου απ’ το Οργουελιανό «1984» έγινε εύκολη υπόθεση απ’ τα αφεντικά στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα απ’ την στιγμή που ένας άλλος όρος είχε γίνει ήδη λαοφιλές θέαμα: big brother. Οι κατ’ όνομα «αστικές δημοκρατίες», αφού δεν ήταν πια «αστικές» ή «δημοκρατίες» ούτε προσχηματικά, είχαν φτάσει ήδη από τότε στο ιστορικό σημείο να κατεδαφίσουν τους ιστορικούς τους πυλώνες, αρχίζοντας από εκείνο που είχε αποδοθεί στον Βολταίρο και σε κάθε περίπτωση ήταν η σημαία της αστικής αντίληψης για την κεντρικότητα της ελευθερίας της σκέψης: διαφωνώ μ’ αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες. Εννοείται ότι οι αιτίες που επιστρατεύτηκαν πρώτα για την κατασκευή και ύστερα για την ποινικοποίηση των «εγκλημάτων σκέψης» ήταν απ’ τη μια μεριά η «τζιχαντιστική τρομοκρατία» (και οι συμπαθούντες…) κι απ’ την άλλη τα απομεινάρια του ιστορικού πρωτοκοσμικού φασισμού: ο ρατσισμός και ο αντισημιτισμός. (Αυτά απ’ τις «δημοκρατίες» που είχαν φροντίσει ήδη απ’ τα ‘90s για την σφαγή χιλιάδων βόσνιων απλά και μόνο επειδή ήταν μουσουλμάνοι, και συνέχιζαν το ίδιο έργο τους στη μέση Ανατολή και στην Αφρική…)

Πριν καν εμφανιστεί ο τσαχπίνης η πρωτοκοσμική λογοκρισία είχε ακονίσει τους κυνόδοντές της. Αφ’ ενός με την προσπάθεια να βγουν εκτός νόμου οι υπερασπιστές και αλληλέγγυοι στους αγώνες των Παλαιστίνιων· αφετέρου με την εγκληματοποίηση του Vanunu, του Assange, του/της Manning και του Snowden (για να αναφέρουμε μόνο κάποιες απ’ τις πιο γνωστές περιπτώσεις).

Το ξεδίπλωμα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας έγινε και γι’ αυτό: για να επιταχύνει, να κεφαλαιοποιήσει και να νομιμοποιήσει “ελέω προστασίας της δημόσιας υγείας” κρατικές / καπιταλιστικές τάσεις που ήταν υπαρκτές και αναγνωρίσιμες χρόνια πριν. Πολλές “ελευθερίες” που είχαν αποθεωθεί σαν στοιχεία της νίκης του νεοφιλελευθερισμού αποδείχθηκαν είτε αντιπαραγωγικές, είτε αντιπειθαρχικές – είτε και τα δύο μαζί. Συνεπώς έπρεπε να καταργηθούν…

Η απόδειξη του δυναμισμού του κινέζικου κρατικο/καπιταλιστικού μοντέλου οριστικοποίησε τον προσανατολισμό και των δυτικών αφεντικών. Ο τσαχπίνης ήταν / είναι απλά το άλλοθι…

Mexico

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Λέγονται Sangre Maiz Rootsband. Δρουν στην πόλη του μεξικό. Παίζουν ρέγκε. Τίποτα άλλο δεν ξέρουμε γι’ αυτούς – εκτός απ’ το ότι παίζουν δυνατά! (Ευχαριστούμε τον Τ. για την υπόδειξη…)

Το πρώτο τραγούδι, En la Mira, συνοδεύεται με video ντοκουμέντο απ’ την σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών στις 2 Οκτώβρη του 1968. Δέκα μέρες πριν την έναρξη των ολυμπιακών αγώνων στην πόλη και για να εξασφαλίσει την “ομαλή διεξαγωγή” τους, το καθεστώς του Diaz Ordaz έστειλε τον στρατό να «καθαρίσει» μια μεγάλη αντικαθεστωτική συγκέντρωση φοιτητών, συνέχεια ενός καλοκαιριού μεγάλων διαδηλώσεων. Κτυπώντας στο ψαχνό με τανκς και ελικόπτερα ο στρατός έκανε την δουλειά του: δολοφόνησε εκατοντάδες (άγνωστος έμεινε ο αριθμός) διαδηλωτές.

Η σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών ήταν καθοριστική επί δεκαετίες για τα κινήματα τόσο στη νότια όσο και στη βόρεια αμερική. Η επιρροή της φτάνει (για όσους / όσες ξέρουν τα βασικά της ανταγωνιστικής ιστορίας στη λατινική αμερική) ως και την εξέγερση στον μεξικάνικο νότο, στην Τσιάπας.

Χάνοντας το έδαφος

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Τι συμβαίνει όταν ένα κοινωνικό υποκείμενο, με μια ορισμένη (έστω και προσωρινή…) ταυτότητα, συγκροτημένο γύρω από ρουτίνες ή/και διαδικασίες εδαφοποιημένες, στερείται τον φυσικό του χώρο; Η περίπτωση των φοιτητών / φοιτητριών και των πανεπιστημίων αξίζει προσοχής. Όχι μόνο για την ίδια. Αλλά επειδή περιλαμβάνει στοιχεία και παραμέτρους ευρύτερης σημασίας.

Υπό άλλες συνθήκες εκείνο που στα μέρη μας ονομάζεται “φοιτητικό κίνημα” (δεν θα διατυπώσουμε τη γνώμη μας γι’ αυτό, είναι άσχετη με το θέμα) αν είχε να αντιμετωπίσει μια νομοθεσία για χωροφύλακες μέσα στα ιδρύματα, ήξερε τι θα έκανε. Συνελεύσεις (λιγότερο ή περισσότερο μαζικές), καταλήψεις (λιγότερο ή περισσότερο virtual) και, φυσικά, επίμονες και μαζικές διαδηλώσεις. Ο τόπος πολιτικής αναπαραγωγής του «φοιτητικού κινήματος», σ’ όποια κατάσταση κι αν βρίσκεται, είναι τα πανεπιστήμια· όχι τα antisocial media ή οι παραλίες. Ακόμα και για τις φοιτητικές παρατάξεις το πανεπιστημιακό έδαφος είναι κρίσιμος παράγοντας: μπορεί να έχουν γραφεία αλλού, ωστόσο τα ιδρύματα είναι οι τόποι της δράσης τους. Της όποιας…

Και «ξαφνικά» (όχι και τόσο…) το έδαφος χάνεται. Τα ιδρύματα κηρύσσονται «τόποι αναπαραγωγής της μολυσματικότητας», τόποι συνωστισμού· η «εκπαίδευσή» τους γίνεται τηλε-· (και οι συνδικαλιστικές εκλογές; χμμμμμ…)· ακαριαία όμως εξαφανίζεται και η «πηγή της πολιτικής δύναμης», της όποιας τέτοιας, αυτού του υποκειμένου. Χωρίς συνελεύσεις, χωρίς πηγαδάκια, χωρίς την φυσική συνάφεια, τριβή και κάποτε έμπνευση, χωρίς διαφωνίες και εντάσεις, χωρίς την δυνατότητα καταλήψεων, το «φοιτητικό κίνημα» ξεδοντιάζεται. Γίνεται σκόνη. Του μένει να δανειστεί «τσαμπουκά» μέσω (ας πούμε) μη εγκεκριμένων διαδηλώσεων, αλλά αυτές πια… (θα ήταν άδικο απ’ την μεριά μας να κατακρίνουμε οτιδήποτε υπ’ αυτές τις συνθήκες!) Κι έτσι το ρημαδογκουβέρνο, που είχε την βασική πονηριά να καταλάβει έγκαιρα πως η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία (θα) έχει πολλαπλά οφέλη άσχετα με την «δημόσια υγεία», επωφελείται…

Ως εδώ αυτά που λέμε είναι κοινότοπα. Έχει ενδιαφέρον όμως ότι δεν ήταν απρόβλεπτα. Τα περιβόητα «lockdown» που τόσοι έχουν αγαπήσει είναι στην πραγματικότητα, το είπαμε έγκαιρα, lockout: εκκένωση των φυσικών δημόσιων χώρων / χρόνων / δραστηριοτήτων γενικά, καθολικά, και αντικατάστασή τους από ψηφιακές, μηχανικές μεσολαβήσεις. Ειπωμένο διαφορετικά: ένα Καινούργιο Παράδειγμα μεσολάβησης και ελέγχου του οποίου ένας σκοπός και ένα αποτέλεσμα είναι το «κλάδεμα» των δυνατοτήτων της φυσικής, σχετικά άμεσης συνάφειας των ανθρώπων.

Ούτε κι αυτά είναι «σοφία»! Το ζήτημα είναι ότι και οι φοιτητές / φοιτήτριες, σαν κοινωνικό υποκείμενο με πολιτικές διαδικασίες και λειτουργίες (τις όποιες τέτοιες…) δέχτηκαν να χάσουν το έδαφός τους! Το παραχώρησαν! Γιατί; Επειδή the bigmouth striked again!!! Είπε: κινδυνεύει η υγεία σας, είμαι εδώ για να σας προστατέψω, θα κάνετε όπως σας λέω και θα σωθείτε! Δια-λυ-θεί-τε η-σύ-χως!!! (Και διαλύθηκαν ησύχως…)

Είμαστε εντελώς σίγουροι πως πολλοί, και απ’ αυτήν την «σπουδάζουσα νεολαία», είπαν η υγεία πάνω απ’ όλα. Χωρίς να ξέρουν περί τίνος πρόκειται, χωρίς να έχουν όρεξη να το ψάξουν με τον κόπο που χρειαζόταν. Το πραξικόπημα πέτυχε κι εκεί αλλά, τουλάχιστον, προστατεύτηκε η υγεία που είναι πάνω απ’ όλα… Έτσι δεν είναι; Αν κάτι είναι «πάνω απ’ όλα» αυτά τα “όλα” είναι απο κάτω…

Είναι αυτό σημάδι πολιτικής ωριμότητας στην 3η δεκαετία του 21ου αιώνα από ένα κοινωνικό υποκείμενο που θα ήθελε να θεωρείται ευφυές; Δεν θα το λέγαμε – και με το συμπάθειο. Κανένα manual δεν λέει πουθενά ότι πρέπει να παραχωρήσεις τα όπλα σου, το έδαφός σου, με αντάλλαγμα την όποια κρατική φροντίδα· πολύ λιγότερο με αντάλλαγμα τα παραμύθια της εξουσίας και της «φροντίδας» της. Και κανένα manual δεν λέει ότι μπορείς να την βγάλεις στον 21ο αιώνα με την ανεμελιά ή την ρουτίνα των βεβαιοτήτων του 20ου…

Πράγμα που δείχνει ίσως, ίσως λέμε, ότι το έδαφος είχε χαθεί πριν χαθεί το έδαφος…

(φωτογραφία: Η πανεπιστημιακή αστυνομία εκπαιδεύεται…)

Όλες οι φάρσες κάποτε τελειώνουν

Δευτέρα 15 Φλεβάρη. Μια κάποια σκηνοθετημένη δυσθυμία πλανιέται πάνω απ’ τη νότια κύπρο, τις πολιτικές βιτρίνες της και, γενικότερα, τους εθνικούς ταγούς της. Αφού έπαιξαν όλα τα χαρτιά τους (τι γκάζια, τι συμμαχίες με το Τελ Αβίβ, τι παραχώρηση βάσης στο Παρίσι) για να στριμώξουν τον “αιώνιο εχθρό”, οι συσχετισμοί είναι πια τέτοιοι που το όνειρό τους πλησιάζει να γίνει πραγματικότητα, χωρίς να μπορούν να πανηγυρίσουν· και χωρίς να ελπίζουν ότι ο “αιώνιος εχθρός” θα είναι κάπως τσαλακωμένος: στην επερχόμενη “πενταμερή διάσκεψη”, προς τα τέλη Μάρτη, η Άγκυρα θα βάλει επίσημα στον πάγκο την αναγνώριση δύο κρατών στο νησί· με σημείο υποχώρησης την δημιουργία μιας συνομοσπονδίας μεταξύ δύο κυρίαρχων και πολιτικά ισότιμων κρατικών οντοτήτων. Η Άγκυρα έχει κάνει τους σωστούς υπολογισμούς, και το λέει: αν οι ελληνοκύπριοι ξαναψηφίσουν “όχι” στο σχέδιο της συνομοσπονδίας, τότε ο τουρκοκυπριακός βορράς θα έχει εξασφαλίσει το δικαίωμα να ανεξαρτητοποιηθεί, με διεθνή αναγνώριση…

Είναι γνωστό πως ο μαφιόζος Αναστασιάδης και εκείνοι που εκπροσωπεί θα ήθελαν έναν οριστικό χωρισμό· μόνο που δεν μπορεί / μπορούν να τον προτείνουν επίσημα, γιατί θα πρέπει να διαχειριστούν το φασισταριό με το οποίο αλληλοϋποστηρίζονται οι ελληνοκυπριακές κυβερνήσεις απ’ το 1974 και μετά. Επιπλέον μια τέτοια ελληνοκυπριακή πρόταση θα ακουγόταν πολύ άσχημα στο ελληνικό φασισταριό. Συνεπώς το ότι είναι η Άγκυρα που ανοίγει καθαρά αυτό το ζήτημα είναι ένα κάποιο όφελος.

Ταυτόχρονα όμως είναι αδύνατο να παρουσιάσει κανείς το τουρκικό καθεστώς σαν το χαμένο μιας τέτοιας εξέλιξης. Είτε με διαζύγιο είτε με συνομοσπονδία η Άγκυρα είναι η καθαρή νικήτρια μέσα στην ομίχλη της ελληνικής και της ελληνοκυπριακής εθνικιστικής μυθολογίας. Δεν δρά στριμωγμένη, αντίθετα: αξιοποιεί την διεθνή επιβεβαίωση της ελληνικής και ελληνοκυπριακής εξαπάτησης δήθεν “υπέρ της λύσης του προβλήματος” εδώ και δεκαετίες.

Στην πενταμερή θα συμμετέχει και το ελλαδιστάν. Ο γενναίος γύπας ρημαδο—-Νικόλας, ο άνθρωπος των μεγάλων επιτυχιών… Δεν είναι ένα ραντεβού για αποτελέσματα, είναι όμως ένα ραντεβού για να μπει επίσημα το μαχαίρι στο κόκκαλο. Τι θα κάνει ο ρημαδοΚούλης και το ρημαδογκουβέρνο μπροστά σ’ αυτά τα ζόρια, που είναι κυρίως ιδεολογικά αφού τα πρακτικά δεδομένα στο “κυπριακό” είναι γνωστά εδώ και πολύ καιρό; Μία λύση θα ήταν να τραβήξει η “βεντάλια του covid” μέχρι το 2023, με την ελπίδα ότι ως τότε θα έχει λυθεί το κυπριακό χωρίς να το προσέξει κανείς…. Μια άλλη λύση, απελπισίας, θα ήταν να υπονοήσει / υποσχεθεί μια καινούργια «μικρασιατική εκστρατεία», για να μη χάσει το μισό κόμμα του…

Στην πραγματικότητα λύση που να αξίζει το όνομά της δεν υπάρχει για το ελλαδιστάν. Ένα απ’ τα βασικά χαρακτηριστικά του εδώ και 2 αιώνες είναι ότι δεν μπορεί να τα βάλει με τους μύθους του. Και σίγουρα όχι μ’ αυτό το πρακτικό που πάντα κρύβεται πίσω απ’ την εθνική μυθολογία: το πλιάτσικο…