Αφίσα που κολλήθηκε στον ιταλικό βορρά:
Με το green pass η υγεία έχει ημερομηνία λήξης, και η ζωή είναι με δόσεις.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Στις αρχές Οκτώβρη του 2019 ο νιγηριανός μουσικός Seun Kuti ηχογραφεί μαζί με τους χιλιανούς Newen Afrobeat (το newen στη γλώσσα των αυτόχθονων Mapuche σημαίνει «δυνατός») το τραγούδι Zombie στο στούντιο la Makinita του Santiago. Ένα τραγούδι που έγραψε το 1977 ο πατέρας του Fela Kuti εναντίον της αστυνομικής βίας στη νιγηρία…
Τις ίδιες μέρες, Οκτώβρη και Νοέμβρη του 2019, οι πληβείοι της χιλιανής επικράτειας εκρήγνυνται κατά του νεοφιλελεύθερου καθεστώτος. Αφορμή είναι η αύξηση των φοιτητικών εισιτηρίων, αλλά οι αιτίες πάμπολλες… Οι δρόμοι του Santiago και των άλλων πόλεων καίγονται… κτίρια, τραίνα και κλούβες πυρπολούνται… οι μπάτσοι δολοφονούν δεκάδες διαδηλωτές…
Επί δύο χρόνια η εξέγερση θα είναι σχεδόν διαρκής, παρά τις καθολικές απαγορεύσεις που επέβαλε το καθεστώς το 2020 αξιοποιώντας (τι άλλο;) τον τσαχπίνη… Τον Οκτώβρη του 2020, ύστερα από βδομάδες διαδηλώσεων και καταστολής, οι εξεγερμένοι θα ανακαταλάβουν απ’ την αστυνομία την κεντρική plaza Italia στο Santiago∙ την δική τους Tahrir…
Στις εκλογές στις 21 Δεκέμβρη του 2021 το κίνημα θα εκλέξει πρόεδρο τον «κόκκινο» Gabriel Boric…
Μπορείτε να δείτε τα δύο video χωριστά, ή (πολύ καλύτερα) το πρώτο σαν soundtrack του δεύτερου (αν κλείσετε τον ήχο του…)
Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της το έχουν κάνει ρουτίνα: στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα ρωσικά σύνορα (όπου το «κοντά» δεν είναι υποχρεωτικά μερικές εκατοντάδες μέτρα!) και, σε κάθε περίπτωση, διαρκή αντι-ρωσικά γυμνάσια (με την Αλεξανδρούπολη σαν βασική «πύλη» μετακίνησης όπλων και αρβυλών…)∙ «περιπολίες» στη Μαύρη Θάλασσα∙ και, φυσικά, το φασιστικό καθεστώς του Κιέβου σαν πολιορκητικός κριός… Η Μόσχα αντιδρά… Ποια είναι η διακύβευση; Τι επιδιώκει ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σ’ αυτή τη μεριά του κόσμου; Πόσο πιθανός είναι ένας κανονικός πόλεμος;
Ας το πούμε εξαρχής: ο κύριος στόχος των ηπα δεν είναι η πλήρης και επίσημη «κατάκτηση» της ουκρανίας. Είναι η «απομάκρυνση» των ευρωπαϊκών κρατών απ’ το ευρασιατικό project∙ και, σε κάθε περίπτωση, το «μπετονάρισμα» του Βερολίνου (κατά κύριο λόγο) και σε δεύτερο επίπεδο του Παρισιού και της Ρώμης, μακριά απ’ τις «κακές παρέες» της Ανατολής…. Απ’ την απέναντι μεριά η Μόσχα ξέρει ότι δεν κινδυνεύει απ’ την εισβολή νατοϊκού στρατού∙ ξέρει επίσης ότι στην ουκρανία έχει πολύ μεγαλύτερη επιρροή (προς το παρόν υπόγεια…) σε σχέση με την cia… Κινδυνεύει όμως να περιοριστεί η πρόσβασή της στη Μεσόγειο (και όχι μόνο) αν κράτη σαν την ιταλία ή και τη γαλλία ακολουθήσουν (θέλοντας ή μη) την «γραμμή» του ελλαδιστάν. Ξέρει επίσης ότι η πρόοδος του ευρασιατικού project χρειάζεται οπωσδήποτε το Βερολίνο (με τον «κεντρικό» ρόλο του στην ε.ε.). Με δυο λόγια: ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός (4ος παγκόσμιος πόλεμος) πράγματι οξύνεται και στο ευρωπαϊκό μέτωπο και σ’ εκείνο του Ειρηνικού. Αλλά στο πρώτο η όξυνση είναι, κατά κάποιον τρόπο, «έκκεντρη»: τα γεγονότα (και οι «ψευδείς ειδήσεις») φαίνεται να αφορούν ένα σημείο (την ουκρανική επικράτεια) ενόσω οι πραγματικοί στόχοι βρίσκονται αλλού.
Όμως για λογαριασμό, ακριβώς, αυτού του «αλλού» το «ουκρανικό πρόβλημα» έχει βασικό (αν και όχι αποκλειστικό) ρόλο. Πρέπει να θυμίσουμε βιαστικά την ιστορία των τελευταίων 8 χρόνων: το «ουκρανικό πρόβλημα» δημιουργήθηκε όταν η ε.ε. (βασικά το Βερολίνο και το Παρίσι) έβαλε κυριολεκτικά το μαχαίρι-στο-λαιμό του τότε ουκρανού προέδρου Yanukovysh απαιτώντας, προκειμένου να υπογράψουν μια συμφωνία οικονομικής / εμπορικής σύνδεσης (την οποία το ουκρανικό καθεστώς είχε επείγουσα ανάγκη…) το να διακόψει ή να περιορίσει σημαντικά τις οικονομικές / εμπορικές σχέσεις του με την Μόσχα. Προς τα τέλη του 2013 ο Yanukovysh απέρριψε τον εκβιασμό της ε.ε. (που είχε επικεφαλής την Merkel και τον Hollande) και τότε άρχισαν μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις των οπαδών της ε.ε. στο Κίεβο (απ’ τις 21 Νοέμβρη) κατά του Yanukovysh, δημιουργώντας πολιτικό πρόβλημα στην έτσι κι αλλιώς ασταθή κυβέρνησή του. Αυτές οι διαδηλώσεις περιορίστηκαν σημαντικά στις αρχές Γενάρη του 2014, αλλά τότε ανέλαβαν (να τις «συνεχίσουν»…) οι ουκρανοί φασίστες, εκπαιδευμένοι στρατιωτικά στην πολωνία και με αμερικανική χρηματοδότηση. Στο αποκορύφωμα αυτής της εκστρατείας (την οποία τα δυτικά καθεστωτικά μήντια πρόβαλαν σαν «φιλοευρωπαϊκή»…), στις 20 Φλεβάρη του 2014, μια μέρα μετά την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ Yanukovysh και αντιπολίτευσης υπό την αιγίδα του Βερολίνου και του Παρισιού για μεταβατική κυβέρνηση και εκλογές, «άγνωστοι» ελεύθεροι σκοπευτές (που αποδείχθηκε ότι είχαν πληρωθεί απ’ την αμερικανική πρεσβεία στο Κίεβο, με πρέσβη τον εξοχότατο Pyatt…) άρχισαν να πυροβολούν από ψηλά κτίρια τόσο τους φασίστες που είχαν καταλάβει την πλατεία Maidan όσο και την αστυνομία, με αποτέλεσμα την δολοφονία τουλάχιστον 50 ατόμων. Ακολούθησε «έκρηξη» μίσους κατά της ουκρανικής κυβέρνησης, η φυγή του Yanukovysh (στη Μόσχα), αργότερα ένοπλη εξέγερση των πιο φιλορωσικών επαρχιών της δυτικής ουκρανίας (Donabass), πολύμηνη αποτυχημένη προσπάθεια του πιστού στο «νέο καθεστώς» στρατού (κυρίως, όμως, φασιστικών συμμοριών) να ανακαταλάβουν το Donbass, αυτονόμηση μετά από δημοψήφισμα και προσάρτηση στη ρωσία της κρίσιμης χερσονήσου της Κριμαίας… Με δυο λόγια: ο οικονομικός ιμπεριαλισμός του Βερολίνου και του Παρισιού άνοιξε (εκτιμάμε παρά την θέλησή τους…) τον δρόμο για να ελέγξουν την ουκρανία οι proxies της Ουάσιγκτον∙ και έκτοτε δημιουργήθηκε και συντηρείται το «ουκρανικό πρόβλημα»…
Τον Σεπτέμβρη του 2014, σε μια προσπάθεια των αρχικών ενόχων (Βερολίνου και Παρισιού) να ξαναπάρουν τον έλεγχο «στην αυλή τους», έλεγχο που είχαν χάσει πανηγυρικά απ’ την βλακώδη μυωπία τους και απ’ τις υπόγειες, προβοκατόρικες αλλά αποτελεσματικές ενέργειες του Obamistan, υπογράφτηκε από εκπροσώπους της Μόσχας, του Κίεβου (με νέο πρόεδρο τον Poroshenko), των ανταρτών του Donbass και του «οργανισμού για την ασφάλεια και την συνεργασία στην ευρώπη» (υπό την αιγίδα γερμανίας και γαλλίας) η «πρώτη συμφωνία του Minsk». (Ακολούθησε άλλη μία τον Φλεβάρη του 2015). Με βάση αυτές τις συμφωνίες το ζήτημα του Donbass θα λυνόταν πολιτικά και ειρηνικά, με παροχή αυξημένης αυτονομίας μετά απ’ τις κατάλληλες αλλαγές στο ουκρανικό σύνταγμα…
Πολύ λίγο, πολύ αργά! Τίποτα ουσιαστικό απ’ αυτές τις συμφωνίες δεν υλοποιήθηκε, αφού οι ευρωπαίοι δεν μπορούσαν πια να επιβάλλουν τίποτα στην ουκρανία∙ και, φυσικά, η Ουάσιγκτον με τους πολυπληθείς φασίστες σύμμαχούς της δεν σκόπευε να παραιτηθεί από την έμμεση αλλά σαφή κατάκτηση της ουκρανίας. Το «ουκρανικό πρόβλημα» έμεινε σαν ανοικτή πληγή. Όχι, όμως, σαν αντιπαράθεση ανάμεσα στο (φασιστοελεγχόμενο) Κίεβο και την Μόσχα, όπως θέλουν να παρουσιάζουν οι καθεστωτικοί δημαγωγοί! Σαν μια τριγωνική «σχέση» ανάμεσα στη Μόσχα (που προφανώς δεν θέλει οτιδήποτε αμερικανικό γύρω απ’ την μοναδική έξοδό της στις «θερμές θάλασσες», την μεγάλη ναυτική βάση στη Σεβαστούπολη – Κριμαία), το Βερολίνο και το Παρίσι που είναι ανίκανα να διορθώσουν τις εναντίον των δικών τους ιμπεριαλισμών συνέπειες του «ουκρανικού προβλήματος», και την όλο και πιο αδιάλλακτη Ουάσιγκτον που επιδιώκει να στήσει ένα καινούργιο «παραπέτασμα» στα δυτικά σύνορα της ρωσίας (και της λευκορωσίας).
Να γιατί η ουκρανία έχει γίνει το πιο «θερμό σημείο» της εκστρατείας της Ουάσιγκτον να κρατήσει τους κυριότερους ευρωπαϊκούς ιμπεριαλισμούς δεμένους στους δικούς της σχεδιασμούς∙ και, απ’ την άλλη μεριά, των προσπάθειών της Μόσχας να «σπάσει» οριστικά το (έτσι κι αλλιώς παρακμιακό) νατοϊκό μπλοκ.
(φωτογραφία: … Θυμόμαστε… πως μας υποσχεθήκατε στα ‘90s ότι το ΝΑΤΟ δεν πρόκειται να κινηθεί ούτε ένα πόντο στα ανατολικά. Μας κοροϊδέψατε ξεδιάντροπα: έχουν υπάρξει πέντε κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ και τώρα τα οπλικά συστήματα που ανέφερα αναπτύσσονται στην Πολωνία… Δεν απειλούμε κανέναν. Πλησιάσαμε στα σύνορα των ΗΠΑ; Ή στα σύνορα της Βρετανίας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας; Εσείς είστε που έχετε έρθει στα σύνορά μας, και τώρα λέτε ότι και η Ουκρανία θα γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Ή, ακόμα κι αν δεν γίνει, ότι θα [φτιάξετε] στρατιωτικές βάσεις και θα εγκαταστήσετε επιθετικά συστήματα στην επικράτειά της με διμερείς συμφωνίες. Αυτό είναι το θέμα…)
Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Στις 6 Δεκέμβρη (του 2021) η ανεγκέφαλη αλεπού (: Putin) και ο νυσταλέος Jo περιτριγυρισμένος από συμβούλους (προφανώς το αμερικανικό βαθύ κράτος δεν εμπιστεύεται τον «πρόεδρο» και δεν τον αφήνει μόνο του…) τα είπαν μέσω video… Ο νυσταλέος έτριξε τα δόντια στην αλεπού, απειλώντας με «σκληρές τιμωρίες» την Μόσχα αν εισβάλει την ουκρανία∙ κάτι που βέβαια δεν έχει κανένα λόγο να κάνει το ρωσικό καθεστώς αλλά στην Ουάσιγκτον αγαπούν να διαλαλούν ότι θα γίνει «όπου νάναι»… Απ’ την μεριά της η αλεπού κατέθεσε μια πρόσκληση / πρόκληση για γραπτές εγγυήσεις (εκ μέρους του νατο) ότι θα σταματήσει την επέκτασή του στη μύτη της ρωσίας (δεν θα συμπεριλάβει, δηλαδή, την ουκρανία), καθώς και (εκ μέρους των ηπα) ότι δεν πρόκειται να εγκατασταθούν στην ουκρανία ή οπουδήποτε αλλού στα ανατολικά πυραύλους μικρού ή μεσαίου βεληνεκούς…
Από πρώτη ματιά θα έλεγε κάποιος ότι η κίνηση της ανεγκέφαλης αλεπούς ήταν επιεικώς ανόητη. Πρώτον, οι «γραπτές συμφωνίες» είναι (αποδεδειγμένα) κωλόχαρτα για την παρακμιακή πρώην υπερδύναμη. Δεύτερον, τόσο η Ουάσιγκτον όσο και οι πιο στενοί σύμμαχοί της στην ευρώπη (πολωνία, βαλτικά κράτη) είναι αδύνατο να υποχωρήσουν, ακόμα και συμβολικά, απέναντι στη Μόσχα, με αντάλλαγμα … να μην εισβάλει στην ουκρανία (κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν θα το έκανε)!!
Όμως όχι. Μ’ αυτά τα συγκεκριμένα αιτήματα η Μόσχα (φαίνεται πως) επιδιώκει να οξύνει τις αντιθέσεις ανάμεσα στην Ουάσιγκτον απ’ την μια και το Βερολίνο και το Παρίσι απ’ την άλλη… Απειλώντας ότι αν δεν δοθούν οι εγγυήσεις που εύλογα ζητάει, αντί να εισβάλει στην ουκρανία θα βάλει τους δικούς της μικρού και μεσαίου βεληνεκούς πυραύλους στα δυτικά σύνορά της… σημαδεύοντας (όχι την Ουάσιγκτον) αλλά το ευρωπαϊκό έδαφος! Ένα remake της αντίθεσης SS 20 (σοβιετικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς που είχαν εγκατασταθεί στην πολωνία) με Persing και Cruise (αμερικανικοί πύραυλοι μεσαίου βεληνεκούς που επρόκειτο να εγκατασταθούν στη δυτική γερμανία) η οποία, στη δεκαετία του 1980, προκάλεσε μεγάλη κρίση και τεράστιες διαδηλώσεις στη δυτική ευρώπη…
Μ’ άλλα λόγια: την ώρα που η Μόσχα ζητάει απ’ την Ουάσιγκτον να «παγώσει» τα μιλιταριστικά σχέδιά της, κοιτάει προς το Βερολίνο και το Παρίσι για να δει αν και πως θα φρενάρουν αυτά τα σχέδια βαθαίνοντας τις ρωγμές μέσα στο νατο… Πράγματι, η ανεγκέφαλη αλεπού ενημερώνει σταθερά τόσο την γαλλική όσο και την (καινούργια) γερμανική για τις όποιες εξελίξεις αλλά και για την αποφασιστικότητά της να βάλει τα ευρωπαϊκά κράτη «στο στόχαστρο» αν αυτά δεν βρουν τρόπο να μπουν «στο κάδρο» σαν αντίβαρο στην Ουάσιγκτον.
Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Μπορεί αυτό το τριγωνικό bras de fer να καταλήξει σε εύλογο χρόνο σε ένα κάποιο σημείο «ισορροπίας»; Έχουμε σοβαρές αμφιβολίες. Πρώτον επειδή η «ανάσχεση» των rivals (Πεκίνο, Μόσχα και σύμμαχοί τους) που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την Ουάσιγκτον και τους δικούς της συμμάχους∙ και (εκτιμάμε πως) είναι αδύνατο να πετύχει χωρίς ανοικτό, κανονικό πόλεμο (αλλά και σ’ αυτήν την περίπτωση «νικητής» θα είναι μόνο η γενική καταστροφή του πλανήτη…). Δεύτερον επειδή η ουκρανική επικράτεια είναι πράγματι μια μαύρη τρύπα, της οποίας η ύπαρξη δεν στοιχίζει τίποτα στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό, δημιουργεί όμως προβλήματα στη Μόσχα. Τρίτον επειδή το «ουκρανικό πρόβλημα» είναι δίδυμο με το «ταϊβανέζικο πρόβλημα», κι αυτό το ξέρουν οι πάντες.
Τυπικά το Joνυσταλεάν έχει δηλώσει ότι τα «κουβεντιάσει» (απ’ το νέο έτος) με το ρωσικό καθεστώς, μέσω ειδικών αντιπροσώπων, τα αιτήματα του δεύτερου, προβάλοντας άλλη λίστα με τα δικά του… Και το νατο λέει το ίδιο. Η Μόσχα όμως έχει δηλώσει (και το εννοεί) ότι αυτά τα αιτήματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Συνεπώς και απ’ τις δυο μεριές πρόκειται μάλλον για ροκάνισμα του χρόνου, έχοντας όμως έναν παράγοντα (το ουκρανικό καθεστώς) που ακριβώς επειδή έχει δημιουργηθεί και συνεχίζει να υπάρχει και να δρα σαν «πράκτορας προβοκάτορας», μπορεί να χρησιμοποιείται κατά βούληση μόνο απ’ την μια μεριά (την Ουάσιγκτον) για οποιαδήποτε «δουλειά» χρειάζεται. Που σημαίνει: το ροκάνισμα του χρόνου δεν είναι συμμετρικό.
Έχουμε υποστηρίξει ότι η Μόσχα θα ήταν ικανοποιημένη με μια «εσωτερική αλλαγή» στο Κίεβο, μ’ ένα καινούργιο καθεστώς που δρώντας «πατριωτικά» θα απομακρυνόταν απ’ τους αμερικανικούς σχεδιασμούς χωρίς κατ’ ανάγκη να πέσει στην αγκαλιά της ανεγκέφαλης αλεπούς. Γι’ αυτό εξάλλου είχε υπογράψει και τις συμφωνίες του Minsk (στις οποίες η Ουάσιγκτον δεν συμμετείχε και, προφανώς, θέλει να εξαφανίσει). Η Μόσχα (και όχι μόνον αυτή) ξέρει πως οτιδήποτε άλλο εκτός από μια «εσωτερική αλλαγή» θα ανοίξει την όρεξη της Βαρσοβίας που διεκδικεί ιστορικά ένα καλό μέρος της δυτικής ουκρανίας∙ μια τέτοια αλληλουχία εξελίξεων μόνο υπέρ του ρωσικού συμφέροντος δεν θα ήταν. Προτιμάει μια ενιαία ουκρανία, έστω τυπικά, στα σημερινά της σύνορα, με επίγνωση της πολιτικής γεωγραφίας, με μια αισθητή αυτονομία για το Donbass, με αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας, και σε κάθε περίπτωση μακριά απ’ την Ουάσιγκτον. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με εισβολή του ρωσικού στρατού, ακόμα κι αν επιχειρησιακά είναι μια κατ’ αρχήν εύκολη υπόθεση.
Στα τέλη του περασμένου Νοέμβρη ο κλόουν Zelensky (πρόεδρος στο Κίεβο) βγήκε να καταγγείλει ότι «ουκρανοί αξιωματικοί σε συνεργασία με μεσαία στελέχη του ρωσικού καθεστώτος ετοιμάζουν πραξικόπημα εναντίον του»!… Έδωσε, μάλιστα, και την ημερομηνία του πραξικοπήματος: 1 Δεκέμβρη! Είναι η πιο γελοία καταγγελία τέτοιου είδους που έχει γίνει ποτέ: ο Zelensky δεν έκανε τίποτα κατά των υποτιθέμενων πραξικοπηματιών, δεν «έδεσε» κανέναν καραβανά σαν ύποπτο… σε μια βδομάδα το είχε ξεχάσει κι ο ίδιος! Τι σόι καταγγελία ήταν αυτή; Είναι αλκοολικός; Παίρνει drugs;
Άγνωστο… Πρέπει ωστόσο να θυμίσουμε πως αναφερόμενοι με προσμονή στην «θέληση του ουκρανικού λαού» τόσο ο Putin όσο και ο Medvedev έχουν προσπαθήσει διακριτικά να «απαλλάξουν των ευθυνών» του τον Zelensky… Θεωρούν έμμεσα ότι δεν είναι αυτός το πρόβλημα, αλλά μάλλον οι φασιστομηχανισμοί που έχουν αναπτυχθεί και δρουν κάτω απ’ τα πόδια του. Σε μια τέτοια περίπτωση ένα «soft» πραξικόπημα, που θα κρατούσε τον Zelensky στην καρέκλα του αναλαμβάνοντας την εκκαθάριση αυτών των μηχανισμών δια της βίας, θα ήταν η κατάλληλη ενέργεια στην κατάλληλη θέση: απ’ την μια θα εμπόδιζε τις ηπα και τους συμμάχους τους να καταγγείλουν την Μόσχα σαν «εισβολέα μέσω proxies», και απ’ την άλλη θα εξασφάλιζε εκείνο που εξυπηρετεί την Μόσχα – και καθόλου την Ουάσιγκτον. Η οποία, ας το προσθέσουμε, επιδιώκει όλο και πιο φανερά να «αξιοποιήσει» στρατιωτικά το ουκρανικό έδαφος στη θέση του χαμένου αφγανικού…
Αυτό (κατά την ταπεινή μας άποψη) σημαίνει ότι μια (ελεγχόμενη) όξυνση της κρίσης που θα δείχνει ότι τραβάει την ουκρανία στο χείλος του γκρεμού θα ήταν μια χαρά εξήγηση για την αιτία ενός τέτοιου «soft» πραξικοπήματος, για το-καλό-του-ουκρανικού-λαού… Και ο Zelensky, αν δεν είναι αλκοολικός ή τοξικός, μάλλον θα χαιρόταν γι’ αυτό…
Θεωρείστε το σαν υπόθεση εργασίας (απ’ την μεριά μας). Εκείνο που έχουμε σα σίγουρο είναι πως είναι αδύνατο να μπαίνει η Ουάσιγκτον στα ρουθούνια της Μόσχας, με τον τρόπο που το κάνει, σ’ αυτήν την περιοχή του κόσμου, για πολύ καιρό ακόμα…
Δευτέρα 27 Δεκέμβρη>> Το τι κάνει το ελλαδιστάν το ξέρουμε (ή θα έπρεπε!). Μέσα στην υγιεινιστική μέγγενη δεν παίρνει την σημασία που θα έπρεπε… Αλλά, δυστυχώς, ο λάκος μας σκάβεται από πολλές μεριές. Kι αυτό δεν είναι σύμπτωση!
Να πόσα «φιλελληνικά» έγραφε η καθεστωτική Wall Street Journal πριν 5 μέρες:
Στον κουκιδωτό χάρτη της Ουάσιγκτον για την Ευρώπη, η εδώ και πολύ καιρό στριμωγμένη Ελλάδα είναι ένα απρόσμενα λαμπερό σημείο. Στα ζητήματα της άμυνας και της ασφάλειας, των ενεργειακών επενδύσεων και της ανάπτυξης επιχειρήσεων, η χώρα που επί χρόνια ήταν υπόδειγμα των κρίσεων στην Ευρώπη γίνεται όλο και περισσότερο ένας εποικοδομητικός εταίρος των ΗΠΑ καθώς και των συμμάχων τους στην περιοχή. Υγροποιημένο αέριο μεταφέρεται απ’ τις ΗΠΑ σε μια καινούργια τεράστια δεξαμενή κοντά στην Αθήνα. Αμερικανικές εταιρείες υψηλής τεχνολογίας, συμπεριλαμβανόμενων των Microsoft, Pfizer, και Amazon έχουν ξεκινήσει ή ανακοινώσει τα τελευταία 3 χρόνια τοπικές επενδύσεις, μπαίνοντας σε μια αγορά που επί χρόνια δεν είχε σημασία για τις αμερικανικές εταιρείες.
Επιπλέον, καθώς οι σχέσεις των ΗΠΑ με την Τουρκία χειροτερεύουν, η Ελλάδα έχει γίνει το καινούργιο hub του Πενταγώνου για τις μετακινήσεις του στρατού στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα… Η αναθέρμανση των σχέσεων είναι αξιοσημείωτη καθώς ξεκίνησε πριν περίπου 5 χρόνια, κάτω από έναν ακροαριστερό κυβερνητικό συνασπισμό, και έχει επιταχυνθεί με την τωρινή κεντρο-δεξιά κυβέρνηση… Σήμερα ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης υποστηρίζει τις αμερικανικές θέσεις απέναντι στη Ρωσία, αφήνοντας τα παλιά ανοίγματα της Αθήνας στη Μόσχα, και έχει κάνει την Ελλάδα λιγότερο φιλόξενη σε Κινεζικές εταιρείες. Ο αμερικανοσπουδαγμένος Μητσοτάκης βοηθάει επίσης την Ουάσιγκτον που αναζητεί την σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο ενισχύοντας τους δεσμούς με το Ισραήλ, την Αίγυπτο, τον Λίβανο και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής…
… Ο Pyatt που κάνει μια ασυνήθιστα πολύχρονη θητεία σαν πρεσβευτής στην Αθήνα, θεωρεί τις Ελληνο-Αμερικανικές σχέσεις ένα παράδειγμα για την κυβέρνηση Biden, στην προσπάθειά της να ξαναβρεθεί στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής. «Πρέπει, σαν αμερικανική κυβέρνηση, να χρησιμοποιούμε ολόκληρη τη εργαλειοθήκη που έχουμε» λέει μιλώντας για την πολυεπίπεδη προσπάθεια να σπρωχτούν πίσω οι ανταγωνιστές που είχαν εμπλακεί βαθιά στις τοπικές υποθέσεις και στην πολιτική. «Δεν μπορείς να πολεμήσεις κάτι τσάμπα» συμπληρώνει.
Πράγματι, δεν είναι ούτε τσάμπα ούτε, όμως, πληρώνουν κάτι το νο 1 εθνικό κεφάλαιο (τους εφοπλιστές), οι σύμμαχοί τους και οι εντόπιες πολιτικές βιτρίνες να μας κάνουν «λαμπερό σημείο» τους. Μπορούν επίσης να δοκιμάσουν να αναβοσβήνουμε∙ μια γενετική επέμβαση χρειάζεται, κι αυτό είναι όλο…
Το κόστος είναι (και θα είναι ακόμα περισσότερο) δικό μας – εφόσον συνεχίσουμε να τους δίνουμε το Ο.Κ.
Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Είχαμε μείνει προχτές σ’ ένα σύντομο video. Το ξαναβάζουμε για να φρεσκάρουμε το περιεχόμενό του:
Υποθέτουμε ότι εκείνο που κάνει εντύπωση είναι η εφεύρεση του «ηλεκτρονικού χαπιού»: καταπίνει κάποιος ένα φάρμακο μαζί μ’ ένα (βιολογικό) κυκλωματάκι*… Όμως αυτό που είναι το πιο εντυπωσιακό σ’ αυτό το video απόσπασμα δεν είναι (κατά τη γνώμη μας) το πιο σημαντικό! Το πιο σημαντικό είναι εκείνο που λέει, και κυρίως εκείνο που εννοεί, ο ceo της nokia Rajeev Suri. Δεύτερο σε σημασία εκείνο που λέει ο άλλος ceo, ο αγαπημένος μας κτηνίατρος (που, ας το θυμήσουμε, τότε δεν ήταν ο «θεός / σωτήρας» που έγινε μετά) για την χρησιμότητα του e-pill: την συμμόρφωση και τον έλεγχο… Ας τα δούμε με την σειρά της σπουδαιότητάς τους.
Τι λέει ο κυρ Suri; Μεταβαίνουμε λέει απ’ την ιατρική που ήταν νοσοκομειακο-κεντρική και ιατρο-κεντρική στην ιατρική που είναι ασθενο-κεντρική… Ουπς!!! Για δυο λεπτά! Δεν είχε πάντα η ιατρική τον άνθρωπο στο κέντρο της; Δεν ήταν πάντα ανθρωπο-κεντρική; Τι μας λέτε κυρ Suri; Μας πουλάτε τα παλιά για καινούργια;
Αμ δε!! Αυτός ο «ασθενής» που (θα) βρίσκεται στο κέντρο (δηλαδή στο στόχαστρο) της βιομηχανίας της υγείας 4.0 ΔΕΝ είναι το πάσχον υποκείμενο, αν αυτό νομίζετε! Είναι εκείνο που έχει πει μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα ο κτηνίατρος ceo: το συμμορφούμενο άτομο! Έτσι, ενώ από πρώτη ματιά η απάντηση του κυρ Suri μοιάζει άσχετη με την ερώτηση που έχει γίνει (περί «εμπλοκής του ασθενή») ουσιαστικά είναι η συνέχεια της απάντησης του κτηνίατρου ceo. Για να γίνει δε ξεκάθαρο τι ακριβώς είναι η «ασθενο-κεντρική» βιομηχανία της υγείας 4.0 δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο απ’ το να δει κάνεις το πάνελ. Να δει ποιοι «μιλάνε» γι’ αυτήν, ποιοι «εργάζονται» γι’ αυτήν, ποιοι βρίσκονται πράγματι στο κέντρο της: φαρμακομαφίες, εταιρείες πληροφορικής, ιδιωτικές ασφαλιστικές! (Θα μπορούσε να υπάρχει και κάποιος ceo ιατρικής εταιρείας, αλλά στη συγκεκριμένη εκδήλωση φαίνεται ότι το «μήνυμα» έπρεπε να είναι λιτό και εστιασμένο με ακρίβεια…)
Η μετατόπιση, λοιπόν, που ανακοινώνει ο κυρ Suri (καθόλου ο μοναδικός!) η οποία περιλαμβάνει ρητά την (σχεδον…) έκλειψη και της κλινικής / νοσοκομείου και του γιατρού (όπως τα γνωρίσαμε στον 20ο αιώνα) σημαίνει το ότι στο «κέντρο» μπαίνει πια το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα! Με βία, απάτη, δωροδοκίες, γενετική μηχανική, βιοτεχνολογίες, κοινωνική / συμπεριφορική μηχανική, απαλλοτρίωση των data, μ’ έναν ασύμμετρο και ανορθόδοξο πόλεμο δηλαδή∙ αλλά σε κάθε περίπτωση αυτό!
Ας το πούμε λοιπόν από τώρα, αξιωματικά: ΑΥΤΟ το κέντρο, ΑΥΤΗ η γενικευμένη μηχανική μεσολάβηση (βιοτεχνολογική, πληροφορική…), ΑΥΤΟΣ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΕΠΙΣΤΗΜΗΣ, συνεπάγεται και επιβάλλει ότι τα εκατομμύρια των πλανητών που θα περιστρέφονται γύρω του θα είναι «υγιείς» ή «άρρωστοι» μόνο σε σχέση με την συμμόρφωσή τους ή όχι στις «βαρυτικές», ελκτικές δυνάμεις του!
Τι είναι, συνεπώς, αυτός ο «ασθενής» που μνημονεύει ο κυρ Suri; ΔΕΝ είναι εκείνη η φιγούρα που όταν νοιώθει άρρωστη πηγαίνει στον «ειδικό» (στον γιατρό) – όπως σημείωνε πριν 180 χρόνια ο νεαρός Marx… Είναι, αντίθετα, η φιγούρα που έχει καταδικαστεί να αυτο-επιτηρείται διαρκώς, σ’ όλη της τη ζωή, για «προληπτικούς λόγους», με βάση τις προδιαγραφές / εντολές που του δίνει εκείνο που βρίσκεται στο «κέντρο»: το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα. Είναι το ελεγχόμενο / συμμορφούμενο άτομο∙ το άτομο που επιτηρείται («για το καλό του») 24/7 ηλεκτρονικά, μέσω αισθητήρων παντού, μέσω εξωσωματικών φορετών (wearables), smart phones και ενδοσωματικών «βιολογικών κυκλωμάτων»∙ το άτομο που είναι διαρκώς ένα «ανοικτό αρχείο data» τα οποία εκπέμπονται απ’ τη μεριά του, ψηφιακές κωδικώσεις της ζωής του, και συλλαμβάνονται προς επεξεργασία και αποθήκευση (: διαρκής πρωταρχική συσσώρευση…) απ’ τις μηχανές και τους αλγόριθμους των εταιρειών του συμπλέγματος.
Γιατί υποστηρίζουμε πως τέτοια είναι η ιδέα που μέσα σε λίγες μόνο φράσεις διατύπωσαν οι ceo του συμπλέγματος πριν σχεδόν 4 χρόνια; Επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο ο καπιταλιστικός έλεγχος της κοινωνικής και της φυσικής αναπαραγωγής του είδους μας γίνεται απόλυτος (ένα παμπάλαιο όνειρο όλων των εξουσιών!!!)∙ και επειδή μ’ αυτόν τον τρόπο ο καθολικός έλεγχος γίνεται φτηνός!
Γιατί γίνεται φτηνός; Πρώτον, επειδή το ζωντανό σώμα που εκπέμπει διαρκώς τα data του τα οποία επεξεργάζονται «έξυπνοι αλγόριθμοι» τεχνητής νοημοσύνης, γίνεται οργανικό μέρος της μηχανικής, απρόσωπης, στατιστικής «διάγνωσης», περικόπτοντας έτσι τα σχετικά έξοδα. Δεύτερον, επειδή λαμβάνοντας, σαν «απάντηση» (και πάλι μηχανικά σε μεγάλο βαθμό) τις «οδηγίες σωστής συμπεριφοράς», αναλαμβάνει και το κόστος (την ποινή…) της μη συμμόρφωσής του (εδώ οι ασφαλιστικές εταιρείες και τα σχετικά ταμεία ανάβουν καπνογόνα!). Ο «ανεύθυνος» δεν είναι πια τέτοιος ως προς τον εαυτό του∙ είναι «κοινωνικά ανεύθυνος», κατάπτυστος, απόβλητος, αφού επιβαρύνει με τις παραβάσεις του το σύνολο (αν σας θυμίζει κάτι…)! Τρίτον, επειδή διάφορες θεραπείες θα γίνονται μέσω γρήγορων παρεμβάσεων (injections ή/και e-χαπιών ή/και άλλων τρόπων που θα δημιουργηθούν), πράγμα που επίσης γλυτώνει διάφορα έξοδα. Τέταρτον, τελευταίο αλλά καθόλου ασήμαντο: επειδή μέσω αυτού του ηλεκτρονικού διπόλου εκπομπή δεδομένων ζωής / λήψη εντολών όχι μόνο ο γενικός έλεγχος επί των συμπεριφορών αλλά και η ταξική διαστρωμάτωση (ακόμα και στο εσωτερικό της εργατικής τάξης) θα γίνονται σχεδόν αυτόματα! Η γενετική τυποποίηση μαζί με τη συμπεριφορική τυποποίηση (profiling) (θα) εμφανίζεται σαν «αντικειμενική» διαδικασία, πέρα από ταξικές αντιθέσεις – κατά συνέπεια αδιαπραγμάτευτη! Είναι η φράση που γίνεται όλο και πιο κοινότοπη σε διάφορες περιπτώσεις: «το σύστημα με πέταξε έξω»….
(Να πόσο ανόητος είναι εκείνος που λέει «σιγά μωρέ! τι τα θέλουν τα data μου, τι τα θέλουν τα κύτταρά μου;» Είναι η ζωτική δύναμή σου απρόσεκτε, που ενσωματώνει και συνθέτει τόσο την μυϊκή όσο και την διανοητική σου δύναμη, άρα είναι εκείνο που είσαι αναγκασμένος να πουλάς στ’ αφεντικά! Τόσο απλά, τόσο καθαρά: αυτά ξέρουν!!!)
*Για όποιον / όποιαν ενδιαφέρεται υπάρχουν κάμποσα κείμενα σχετικά με το ζήτημα… Προτείνουμε ενδεικτικά το φορητά, φορετά, υποδόρεια: το σώμα σαν motherboard, στο τεύχος νο 10 του cyborg, Οκτώβρης 2017… που, ξέρετε, το γράφουν και το εκδίδουν εδώ και 7 χρόνια κάτι «ψεκασμένοι» και, ευτυχώς, το αγνοούν όσοι έχουν πέσει στο βαρέλι…
Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Μήπως αυθαιρετούμε; Μήπως «βγάζουμε διάφορα απ’ το κεφάλι μας»; Επιτρέψτε μας να αποδείξουμε παραδειγματικά πως όχι! Πριν πάνω από ένα χρόνο, στις 17 Νοέμβρη του 2020, κάτω απ’ τον τίτλο mRNA… γράφαμε μεταξύ άλλων (σήμερα ίσως κάποιοι καταλάβουν περισσότερα):
Τί είναι όμως αυτά τα mRNA εμβόλια, τα εμβόλια «γενετικού αναπρογραμματισμού», που θα μας «σώσουν» και, για τα οποία, δεν πρέπει να ξέρουμε τίποτα εκτός απ’ το πόσο θαυματουργά είναι;
Κάναμε την παρουσίασή τους στο cyborg 18, τον περασμένο Ιούλη [2020]. Αντιγράφουμε λίγα αποσπάσματα (αναγκαστικά)… Ο τονισμός δικός μας:
…Η Isabelle Bekeredjian-Ding, επικεφαλής του τμήματος μικροβιολογίας του γερμανικού ινστιτούτου Paul-Ehrlich που ανήκει στο ομοσπονδιακό ινστιτούτο εμβολίων και βιοϊατρικής της γερμανίας, εξηγεί χωρίς περιστροφές (άρθρο στο ηλεκτρονικό περιοδικό Horizon, το «περιοδικό για την έρευνα και την καινοτομία της ε.ε.», 1 Απρίλη 2020) :
… Υπάρχουν δύο μέρη στο ανοσοποιητικό μας σύστημα: το έμφυτο (η άμυνα που έχει ο οργανισμός απ’ την γέννησή μας) και το επίκτητο (αυτό που αναπτύσσεται καθώς ερχόμαστε σε επαφή με παθογόνους παράγοντες). Τα κλασσικά εμβόλια συνήθως δουλεύουν με το επίκτητο ανοσοποιητικό σύστημα, και το έμφυτο ενεργοποιείται με ένα άλλο στοιχείο, που το ονομάζουμε συμπληρωματικό. Είναι ενδιαφέρον ότι το mRNA μπορεί επίσης να προκαλέσει την αντίδραση του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος, προσφέροντας ένα επιπλέον επίπεδο άμυνας, χωρίς την ανάγκη να χρησιμοποιηθεί κάτι συμπληρωματικό…
… Κάνοντας το ανθρώπινο σώμα να παράξει το ίδιο της παθολογικές πρωτεΐνες, τα εμβόλια mRNA περικόπτουν την βιομηχανική διαδικασία παραγωγής [σ.σ.: εννοεί των πρωτεϊνών που χρειάζονται για τα κλασσικού τύπου εμβόλια] κι έτσι μπορούν να παραχθούν ευκολότερα και γρηγορότερα απ’ τα παραδοσιακά. Σ’ αυτήν την περίπτωση το κύριο όφελος είναι η ευκολία παραγωγής και, επίσης, είναι πιθανόν εύκολο να αυξηθεί η παραγωγή, που οπωσδήποτε είναι κάτι πολύ σημαντικό αν σκεφτούμε την ανάπτυξη ενός εμβολίου για όλη την ευρώπη και τον κόσμο…
Για να το πούμε με απλά λόγια: η τεχνολογία mRNA αναγκάζει το σώμα να κάνει ένα μέρος της δουλειάς που ως τώρα έκανε η φαρμακοβιομηχανία· κι έτσι γλυτώνει χρόνο και αυξάνει τα κέρδη για λογαριασμό των εταιρειών!..
Το να εν-σωματώνεται (κυριολεκτικά!) ένα καλό τμήμα μιας καπιταλιστικής βιομηχανικής διαδικασίας, το να απαλλοτριώνεται δηλαδή το ζωντανό σώμα στις νόρμες της μηχανής (με την ευρεία έννοια της λέξης «μηχανή») θα μπορούσε να φαίνεται καινοφανές∙ ή όχι. Η φράση «με έχετε κάνει εξάρτημα της μηχανής σας» βγήκε οργισμένη απ’ το στόμα εκατοντάδων χιλιάδων βιομηχανικών εργατών στην άγρια έκρηξή τους στη δεκαετία του 1960, σ’ όλο τον καπιταλιστικό βορρά, σ’ ανατολή και δύση. Αυτό, το να γίνει ο «ανειδίκευτος» εργάτης εξάρτημα της μηχανής σαν απλός χειριστής της, το να δουλεύει στους κολασμένους μηχανικούς ρυθμούς, το να είναι το σώμα του σαν ζωντανή εργασία το μισθωτό αλλά και αναλώσιμο τμήμα της μαζικής παραγωγής, ήταν ο πυρήνας της σκέψης και των εφαρμογών του Ταίηλορ απ’ τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Είχε προβλεφθεί δεκαετίες νωρίτερα απ’ τον Marx (οπωσδήποτε στα Grundrisse, απόσπασμα για τις μηχανές). Aυτή ήταν η πρώτη μεγάλης έκτασης μαζική «απαλλότριωση» των ανθρώπινων σωμάτων (και των γνώσεων) απ’ το μηχανικό μέρος του καπιταλισμού. Ή, αν το δούμε απ’ την αντίθετη μεριά, η πρώτη απόπειρα μαζικής «εν-σωμάτωσης» απ’ την εργατική τάξη των μηχανικών ρυθμών και προσταγών∙ η πρώτη μελετημένη, σχεδιασμένη εργαλειοποίηση της ζωής. Ονομάστηκε 2η βιομηχανική επανάσταση.
Απ’ την οπτική της ιστορικής διαδρομής της καπιταλιστικής «ανάπτυξης» η τωρινή βιο-γενετικο-πληροφορική εν-σωμάτωση είναι λοιπόν ταυτόχρονα καινοφανής και μη. Είναι η βίαιη αναβάθμιση της Ταιηλορικής «λογικής»∙ αλλά ταυτόχρονα είναι η πρώτη μαζική εισβολή του «πάγιου» κεφάλαιου (με την μορφή των τεχνολογιών του) στα ανθρώπινα κύτταρα… Πίσω, δηλαδή, απ’ την συνείδηση, στην πλάτη της!!
Η εν-σωμάτωση που περιέγραφε η Isabelle Bekeredjian-Ding πριν πάνω από 1,5 χρόνο αφορούσε την εισβολή των γενετιστών και των φαρμακομαφιόζων στα ανθρώπινα κύτταρα και την απαλλοτρίωσή τους (αφού πρώτα είχαν εισβάλει σε όσα κύτταρα άλλων ειδών ήθελαν, απ’ τους ιούς και τα μικρόβια μέχρι τα φυτά, μέχρι τα ανώτερα θηλαστικά: GMO, genetic modified organisms…): τα χακαρισμένα κύτταρα (θα) κάνουν ένα μέρος της «δουλειάς» της φαρμακοχημικής βιομηχανίας… Όμως στο σύνολό της η διαδικασία του τέλους της κλινικής είναι μια διαδικασία διευρυμένης εν-σωμάτωσης καπιταλιστικών μηχανών στο όνομα της “φροντίδας υγείας”: απ’ τα βιολογικά κυκλώματα ως τα wearables, και απ’ εμφυτεύσιμα κυκλώματα του Μ.Ι.Τ. ως τις εφαρμογές της neurolink (του Musk…). Σε κάμποσες περιπτώσεις αυτή η σύμφυση ζωντανού και μηχανικού σε κυτταρική κλίμακα (θα) είναι διαδικασία όχι εν-σωμάτωσης αλλά απο-σωματικοποίησης (στην φυσική αναπαραγωγή, για παράδειγμα…)
Να γιατί λοιπόν ο «ασθενής» όπως τον υπονοούσε ο κυρ Suri της nokia κι όλο το συνάφι του (του συμπλέγματος) δεν είναι καθόλου αυτό που ξέρουμε! Είναι εκείνο που κατασκευάζεται μαζικά ήδη, αυτά τα 2 χρόνια της υγιεινιστικής τρμοεκστρατείας: είναι κάτι σαν υβρίδιο υγιούς και άρρωστου, άρρωστος «εν δυνάμει», ίσως, ενδεχομένως, μπορεί, ποτέ δεν ξέρεις, «positive», «κρούσμα» (;;)… Στη συντριπτική πλειονότητα αυτός ο «ασθενής» ΔΕΝ θα είναι καν άρρωστος με την παλιά, ιστορική έννοια. Το αν έχει συμπτώματα ή όχι (θα) είναι αδιάφορο. Αιωρούμενη σ’ ένα «τεχνολογικά προσδιορισμένο» κενό μεταξύ των παλιών ορισμών υγείας και αρρώστιας στην ολοκλήρωσή της αυτή η φιγούρα θα είναι διαρκώς, πάντα επιτηρούμενη∙ κι αυτό θα είναι το δεσπόζον χαρακτηριστικό της. Η συγκεκριμένη κατηγορία επιτήρησης και εκμετάλλευσης θα λέγεται «επιστημονικά οργανωμένη πρόληψη» (όπως κάποτε η βίαιη αποειδίκευση των μαστόρων και η δημιουργία του διευθυντικού σώματος των μάνατζερ / μηχανικών παραγωγής ονομάστηκε “επιστημονική οργάνωση της εργασίας”): θα (πρέπει να) νομίζει ότι αυτο-επιτηρείται αυτή η φιγούρα, ότι είναι «ελεύθερη» ενόσω θα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο! (Αυτή η ψευδαίσθηση, η αυταπάτη, κατασκευάζεται ήδη: «ελευθερία» ονομάζεται η αποδοχή των εκβιασμών, των καταναγκασμών, των εντολών…)
Να πως τελειώνει η νοσοκομειο-κεντρική και ιατρο-κεντρική αντίληψη περί υγείας / αρρώστιας: μέσω της διαρκούς, πιθανολογικής, ενδεχόμενης, στατιστικής «νοσηρότητας» των υποτελών, μέσω της μηχανικά μεσολαβημένης και προσδιορισμένης παθο-λογίας τους, μέσω της πλήρους υπαγωγής τους («συμμόρφωση» λέει ο κτηνίατρος ceo) στις νόρμες του συμπλέγματος…
Τετάρτη 22 Δεκέμβρη>> Είχαμε τις υποψίες μας για την ιδιαίτερη λύσσα με την οποία η ρημαδοκυβέρνηση (με την σιωπηλή στήριξη όλου του πολιτικού φάσματος) προσπαθεί να επιβάλλει τους πλατφορμιασμούς∙ μια λύσσα που συχνά την κάνει να μοιάζει «πρωτοπορεία σκληρότητας» μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών… Υποθέταμε ότι υπάρχει κάποιο υπόγειο deal με το σύμπλεγμα… Τώρα μπορούμε να πούμε ότι κάποιες διαστάσεις του ξετυλίγονται: λέγονται «επενδύσεις» εταιρειών του συμπλέγματος, τέτοιες που δεν θα περίμενε κάποιος πριν 2 ή 3 χρόνια στα μέρη μας. Προφανώς ο manager ρημαδοΚούλης θέλει να κοκορεύεται ότι έβαλε το ελλαδιστάν στον «χάρτη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης» – κι αυτό το πληρώνουμε εμείς.
Όπως έχει γίνει με την προσπάθεια να κινηματογραφούνται στο ελλαδιστάν διάφορες «παραγωγές» με βαριά ονόματα (έτσι ώστε να γίνεται στη συνέχεια το μέρος τουριστικός προορισμός), έτσι και με τις τεχνολογικές επενδύσεις ο βασικός κράχτης είναι ότι το ελληνικό κράτος πληρώνει. Τ’ ακουμπάει είτε στους παραγωγούς ταινιών (με διάφορους τρόπους) είτε στους τεχνο-επενδυτές. Έχει κατασκευαστεί γι’ αυτό το σκοπό ο όρος «στρατηγικές επενδύσεις» (νόμος 4608/2019) που προβλέπει την παροχή «κινήτρων» στους επενδυτές, μεταξύ των οποίων κινήτρων χωροθέτησης, μείωσης φορολογίας, γρήγορης αδειοδότησης και χρηματοδότησης των δαπανών (του επενδυτή…) για έρευνες αλλά και για το «εργατικό κόστος». Κάτω απ’ αυτόν τον γενικόλογο νόμο μπορεί να υποθέσει ο καθένας ό,τι νομίζει…
Την προσοχή μας τράβηξε ένα δημοσίευμα της καθεστωτικής «καθημερινής» για την δημιουργία «πάρκου βιοτεχνολογίας» στο 2ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Παιανίας – Μαρκοπούλου, στο «βιομηχανικό πάρκο» της Παιανίας, στις 19 Δεκέμβρη. Πέρα απ’ τις εταιρείες κατασκευής και εκμετάλλευσης ακινήτων που εμπλέκονται στη δημιουργία του συγκεκριμένου «βιοτεχνολογικού πάρκου» έχουν ενδιαφέρον και οι εταιρείες που πρόκειται να στήσουν εκεί ανάπτυξη, παραγωγή και διάθεση κυτταρικών και γονιδιακών θεραπειών…
Η μία φέρεται σαν ελληνική, ονόματι Theracell Advanced Biotechnology. H «καθημερινή» την παρουσιάζει εσφαλμένα (σκόπιμα;) σαν «εταιρεία αναγεννητικής ιατρικής» αλλά η ίδια η εταιρεία συστήνεται σαν καθαρόαιμη εταιρεία γενετικής μηχανικής (φωτογραφία κάτω).
Ο βασικός (και μάλλον ο μοναδικός) «συνεργάτης» της Theracell είναι η αμερικανική Orgenesis, εισηγμένη στο χρηματιστήριο τεχνολογικών εταιρειών των ηπα (Nasdaq). H διαφορά μεγεθών είναι τέτοια που θα μας πέρναγε απ’ το μυαλό ότι η Theracell είναι θυγατρική της Orgenesis – αλλά δεν έχουμε τέτοια στοιχεία. (Η Orgenesis έχει πάντως θυγατρικές στη νότια κορέα, στο βέλγιο, στο ισραήλ, και στην ελβετία).
Στο site της (που είναι σα στήσιμο αντίγραφο εκείνου της Orgenesis…) η πρώτη λέει ότι θα φτιάξει (σε συνεταιρισμό με την δεύτερη και για λογαριασμό της) Orgenesis Mobil Processing Units and Labs (OMPULs) – κινητά βιοτεχνολογικά εργαστήρια δηλαδή … «Για να βρίσκονται κοντά στα σημεία που θα γίνεται η εφαρμογή» (κάτι δεν μας αρέσει σ’ αυτήν την κινητικότητα… σαν μηχανισμός εκστρατείας δείχνει…)
Η Orgenesis είναι λοιπόν ο συνεταίρος που θα στήσει εγκατάσταση στο βιομηχανικό πάρκο της Παιανίας, η δεύτερη εταιρεία. Σας θυμίζει κάτι το όνομά της; Θα έπρεπε. Πριν 3 βδομάδες (6 Δεκέμβρη), κάτω απ’ τον τίτλο Η σιωπή μας είναι ο χρυσός τους! γράφαμε μεταξύ άλλων, σχολιάζοντας τις επιδόσεις και τα κατορθώματα της κυρίας Ursula von der Leyen στον «πόλεμο κατά του αόρατου εχθρού»:
… Εντελώς συμπτωματικά ο κύριος Heiko von der Leyen (ο σύζυγος της κυρίας Ursula…), σαν φαρμακοποιός, είναι ιατρικός διευθυντής της αμερικανικής βιοτεχνολογικής εταιρείας Orgenesis, που ειδικεύεται στις κυτταρικές και γενετικές επεμβάσεις, κατασκευάζοντας και δοκιμάζοντας διάφορες πλατφόρμες γενετικού ελέγχου των ανθρώπινων κυττάρων…
Ωωω!!! Ο σύζυγος της συζύγου του στα μέρη μας! Κόκκινο χαλί σ’ όλη την λεωφόρο Παιανίας – Μαρκοπούλου πρέπει να στρωθεί!
(Και άμποτε να μάθουμε τι κρυφά deal έκανε η κυρία von der Leyen με τον κτηνίατρο ceo μέσω εκείνων των μεταξύ τους mail, που όταν της τα ζήτησαν απ’ την επιτροπή διαφάνειας της ε.ε. είπε ότι τα «έχασε»…)
