Κορέες 2 – Τόκιο

Σάββατο 10 Μάρτη. Η ιαπωνική ακροδεξιά / μιλιταριστική κυβέρνηση του Abe παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις. Η παραδοχή της είναι ότι το ψόφιο κουνάβι θα ήταν πολύ δύσκολο να απορρίψει τον «διάλογο» με το βορειοκορεατικό καθεστώς έτσι που (του) τον σέρβιρε η Σεούλ. Όμως απ’ την άλλη μεριά φοβάται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο η Ουάσιγκτον θα μπει σε μια συζήτηση μόνο για τα πυρηνικά και τους βαλιστικούς πυραύλους της Πγιονγκγιάνγκ – που κατά το Τόκιο και τα συμφέροντά του είναι μέρος μόνο του μενού που θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι.

Το καθεστώς Abe «εγκρίνει» δύσθυμα τα αμερικανικά πισωπατήματα (σε σχέση με την τακτική της έντασης) τονίζοντας και ξανατονίζοντας ότι «η μέγιστη πίεση προς την Πγιονγιάνγκ πρέπει να συνεχίσει να ασκείται μέχρι το τέλος». Απ’την μια μεριά ξέρει εκείνο που ξέρουν κι άλλοι: ότι αυτή τη στιγμή η Ουάσιγκτον δεν διαθέτει έμπειρα στελέχη που να μπορούν να αναλάβουν αξιόπιστα (και χωρίς γλυστρήματα) την δουλειά των όποιων συζητήσεων / διαπραγματεύσεων με την Πγιονγκγιάνγκ : ο Joseph Yun, έμπειρος «ειδικός αντιπρόσωπος» του αμερικανικού υπ.εξ. για τη βόρεια κορέα (με έδρα την Σεούλ), παραιτήθηκε πρόσφατα διαφωνώντας με την μιλιταριστική τακτική του ψοφιοκουναβιστάν. Και δεν υπάρχει «ετοιμοπαράδοτος» κάποιος άλλος με τις γνώσεις και τις «άκρες» του.

Απ’ την άλλη μεριά το Τόκιο ανησυχεί πως οτιδήποτε το αφορά και βρεθεί εκτός αμερικανικής ατζέντας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να το διαπραγματευτεί απευθείας με την Πγιονγκγιάνγκ· και μάλλον όχι απ’ την καλύτερη των θέσεων. Φοβάται ότι οι κορεατικοί ελιγμοί θα αποβούν σε βάρος του…

Κορέες 2

Δευτέρα 12 Φλεβάρη. Το γεγονός ότι η κορεατική χερσόνησος είναι μακριά απ’ την ελληνική δεν δικαιολογεί, βέβαια, την “ντροπαλή σιωπή” και την “έλλειψη ενημέρωσης” της ντόπιας δημαγωγίας – και μιλάμε, κατ’ αρχήν, για τα γεγονότα – για όσα συμβαίνουν αυτές τις ημέρες κάτω απ’ την ομπρέλλα των χειμερινών ολυμπιακών. Όποτε είναι να γρυλίσει ή να απειλήσει η Ουάσιγκτον μια χαρά ενημερώνονται· και σεγοντάρουν. Είναι θέμα συμμαχιών. Και, πιθανόν, σαν απόγονοι του “ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην κορέα”, να υποψιάζονται ότι ένα κορεατικό / ασιατικό στραπάτσο των ηπα δεν θα έχει όφελος για τις δικές τους ελπίδες περί νέων γεωπολιτικών προσόδων.

Να, λοιπόν, αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του αμερικανικού καθεστωτικού cbs news το Σάββατο το βράδυ (όταν ο Pence είχε πάρει τον αεροπορικό δρόμο του γυρισμού):

Ο αντιπρόεδρος Mike Pence είπε το Σάββατο ότι δεν υπάρχει «απόσταση» μεταξύ ΗΠΑ και Νότιας Κορέας, παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις τους για το ραντεβού με την Βόρεια Κορέα στους χειμερινούς ολυμπιακούς αγώνες στην Pyeongchang…. Κατά την πτήση της επιστροφής του απ’ το ταξίδι στην Ασία – Ειρηνικό, καθώς πετούσε κάπου πάνω απ’ τη Νότια Κορέα, είπε στους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν στο Air Force Two ότι εκτίμησε την διαφάνεια και τις προοπτικές του Moon προς την Βόρεια Κορέα, αλλά επανέλαβε ότι οι ΗΠΑ και η Νότια Κορέα «θα συνεχίσουν να είναι σταθερές και να δουλεύουν με συντονισμένο τρόπο για να προκαλέσουν την μέγιστη οικονομική και διπλωματική πίεση στη Βόρεια Κορέα.

Το καθήκον του ταξιδιού του Pence, σχεδιασμένο να απομακρύνει την προσοxή του κόσμου απ’ την ολυμπιακή επανένωση της Βόρειας και της Νότιας Κορέας, αποδείχθηκε αδύνατο να έρθει σε πέρας, καθώς οι εντυπωσιακές εικόνες μιας χαμογελαστής Kim Yo-jong να στέκεται δίπλα στον Moon στον Μπλε Οίκο βγήκαν απ’ την πρώτη μέρα και κυριάρχησαν στα μμε.

Ο τυπικός ηγέτης του Βορειοκορεατικού κράτους Kim Yong-nam συμμετείχε επίσης στο ιστορικό γεύμα με τον Moon. Τα ασιατικά media γέμισαν γρήγορα με φωτογραφίες των ανοικτόκαρδων μηνυμάτων που η Kim Yo-long και ο Kim Yong-nam έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών του Μπλε Οίκου.

«Δουλεύοντας για την ενότητα στο δρόμο για την ενοποίηση» έγραψε ο Kim Yong-nam. «Είναι επιθυμία των λαών μας να το προσπαθήσουμε στ’ αλήθεια».

«Η απόσταση ανάμεσα στην Pyongyang και την Seoul μίκρυνε στις καρδιές μας» έγραψε η Kim Yo-Jong. «Εύχομαι ένα μέλλον με ένωση και ευημερία».

Είχε κανονιστεί ο Pence και ο Moon να παρακολουθήσουν μαζί έναν αγώνα ανδρών στο short-track speedskating πριν τον αντίστοιχο αγώνα των γυναικών [τον οποίο παρακολούθησαν], όπου η αμερικανική και η κορεατική ομάδα ήταν αντίπαλες, αλλά ο Moon άφησε τον Pence να περιμένει, και δεν πήγε καθόλου.

Μετά την τσιγκουνιά που έδειξε απέναντι στην αμερικανική αντιπροσωπεία σε σχέση με το speedskating, ο Moon πήγε να παρακολουθήσει έναν αγώνα χόκεϋ με τον Kim Yong-nam.

Το διάστημα που ο Pence προσπαθούσε να αποφύγει τους Βορειοκορεάτες στους Ολυμπιακούς στιγματίστηκε από άγαρμπες, στωικές φωτογραφίες και κανένα show.

Το πρωί του Σαββάτου, μετά την τελετή έναρξης, ο Pence τιτίβισε την συμφωνία του με τη γνώμη του πρώην πρέσβη των HΠΑ στον ΟΗΕ John Bolton, που είπε στο Fox News ότι το γεγονός ότι οι αντιπρόσωποι της Βόρειας Κορέας τοποθετήθηκαν να κάτσουν κοντά σ’ εκείνους της Νότιας στην τελετή έναρξης, ήταν ένα «προπαγανδιστικό παραμύθι» της Βόρειας Κορέας.

«Καλά τα είπε ο Bolton. Οι ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψουν η προπαγανδιστικη κοροϊδία του Βορειοκορεατικού καθεστώτος να περάσει χωρίς απάντηση απ’ την παγκόσμια σκηνή. Ο κόσμος ΔΕΝ μπορεί να κλείσει τα μάτια στην καταπίεση και στις απειλές του καθεστώτος του Kim”.

Υποθέτουμε ότι δεν χρειάζονται τα σχόλιά μας…. Απλά κάπου γράφτηκε κι αυτό: «ξέρουμε τον νικητή των χειμερινών ολυμπιακών του 2018: είναι η βόρεια κορέα».

(φωτογραφία: Εδώ ο αντιβασιλιάς είναι ντυμένος, αλλά στην πραγματικότητα ολόγυμνος. Ώστε “προπαγανδιστική κοροϊδία” η σκηνή; Και γιατί ωρέ, κοτζάμ αντι-αρχιστράτηγος του πλανήτη, δέχτηκες τέτοια ταπείνωση; Και γιατί τα λες τιτιβίζοντας, σαν παιδάκι που ντρέπεται να κατουρήσει στον κήπο που έχουν καλέσει το σόι του, αλλά δεν κρατιέται κιόλας, οπότε στο τέλος κατουράει πάνω στο κανίς των οικοδεσποτών; Ε;

Επειδή αυτό μπορεί να το αγοράσει το fox news – αυτή είναι η απάντηση…)

Κορέες 1

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Όχι απλά “χειμερινοί” αυτοί οι ολυμπιακοί αγώνες στη νοτιοκορεατική PyeongChang. Παγεροί – θα τολμούσαμε να πούμε. Αλλά όχι για όλους. Για μερικούς. Για τους υπόλοιπους είναι σχεδόν εαρινοί.

Να, για παράδειγμα, ο πολεμοχαρής πρωθ. της ιαπωνίας Shinzo Abe. Πήγε μεν στην τελετή έναρξης, για να κάνει παρέα στον Pence. Αλλά ύστερα ζήτησε απ’ το νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon «να κανονίζουμε να ξαναρχίσουμε τις ασκήσεις με τους αμερικάνους, μόλις τελειώσουν αυτοί οι ρημαδο-ολυμπιακοί που μας τα έχετε πρήξει…» Τις τελευταίες λέξεις δεν τις είπε· τις εννοούσε όμως.

Και τι απάντησε ο Moon; Καταλαβαίνω ότι ο πρωθ. Abe είπε να μην καθυστερήσουμε τις ασκήσεις με τις ηπα μέχρις ότου υπάρξει πρόοδος στην αποπυρηνικοποίηση της βόρειας κορέας. Αλλά το θέμα αφορά την εθνική μας κυριαρχία και αποτελεί ανάμειξη στις εσωτερικές μας υποθέσεις. Πόσο ποιο κομψά θα μπορούσε να πει «ρε δεν πάτε να…»;

Αυτό πως λέγεται στην διπλωματική αργκώ; Ψυχρολουσία; Αλπικό σκι με πιτζάμες και παντόφλες; Κάτι με κρυάδα πάντως…

Απ’ την άλλη μεριά η αδελφή του αδελφού της, η Kim Yo-jong, έχει γίνει διεθνής ντίβα – χωρίς να προσπαθήσει καν. Απλά πότε πότε χαμογελάει στους δημοσιογράφους, κι αυτό είναι όλο. «Μυστηριώδης»: η τέλεια στάση για να ιντριγκαριστούν τα πρωτοκοσμικά μήντια, και μαζί οι καταναλωτές τους! Και να τα «πρέπει να έχει κάνει χρόνια μπαλέτο, φαίνεται απ’ την περπατησιά της» και τα «φτυστή η μάνα της, κι εκείνη ήταν όμορφη», και τα λοιπά.

Αν το βορειοκορεατικό καθεστώς (σε συνεργασία με το νοτιοκορεατικό) σχεδίασαν μεταξύ άλλων (όταν συζητούσαν για τα καλτσάκια των αθλητών τους – κάτι τέτοια ανακοίνωναν…) και μια διεθνή επίθεση γοητείας με πρωταγωνίστρια την Kim Yo-jong, είχαν 110% επιτυχία.

Έτσι είναι οι ώριμες κοινωνίες του Θεάματος αφεντικό! Δεν το ξέρεις; Διψάνε για κάτι καινούργιο, κάτι εξωτικό! Το ψόφιο κουνάβι πάει, κάηκε απ’ την χρήση…

(Ογκόλιθε: πάρε τους χάρτες σου και τρέχα! Πεκίνο; Σεούλ; Μόσχα; Οπουδήποτε – τρέχα πάντως!!!)

Κορέες 2

Κυριακή 11 Φλεβάρη. Και ποιος θα ήταν καλύτερος για “ταχυδρόμος” απ’ την γοητευτική Kim; Σε μια κίνηση τελετουργική και old fachion για τον 21ο αιώνα, παρέδωσε στον Moon (στη διάρκεια της ιδιαίτερης συνάντησης των δύο αντιπροσωπειών, στη Seoul) έναν φάκελο με ένα χειρόγραφο ραβασάκι του Kim the number 1, προς τον Moon: Θέλω να σε δω το γρηγορότερο· έλα σπίτι… Σιγά μην ο Kim Jong-un και ο Moon, με τα επιτελεία τους, δεν το έχουν κανονίσει αυτό εδώ και καιρό!!! Σιγά μην έπρεπε να πάει χέρι χέρι ο φάκελος με τις καρδούλες και το φίνο αντρικό άρωμα!!!

Και πάλι η σκηνοθεσία ήταν τέλεια! Σε σημείο που οι δυτικοί να πρέπει να αναρωτιούνται ότι αν υπάρχει μια μυθική “βαθειά ρωσική ψυχή” πόσο βάθος σκέψης και φαντασίας μπορεί έχουν οι ασιάτες! Οι πάντες εστίασαν στο ραβασάκι που παρέδωσε η Kim Yo-jong (και στην «ντροπαλή» απάντηση το Moon: ναι, αλλά να δούμε αν αφήνει ο μπαμπάς· δηλαδή η τριανδρία της Ουάσιγκτον…) και ξέχασαν ότι η συνάντηση που έγινε μεταξύ των δύο ομάδων αξιωματούχων ήταν η πιο «κορυφαία» εδώ και πάνω από 10 χρόνια! Και τι διάολο να κουβέντισαν, άραγε; Πάλι για τα καλτσάκια των cheerleaders;

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες είναι που Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ ξεκίνησαν την πρώτη (υποτίθεται…) επαφή μας μεταξύ τους, με πρόφαση ότι ο Kim Jong-un πεθύμησε χειμερινούς ολυμπιακούς… Ένας μήνας και λίγες ημέρες κάτω απ’ τα στραβομουτσουνιασμένα ραντάρ της Ουάσιγκτον και του Τόκιο, που δεν μπορούν ωστόσο να σταματήσουν τίποτα. Προσεύχονται μόνο: μωρέ να τελειώσουν οι ολυμπιακοί και θα δεις τι θα πάθουν!

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες, όπου αυτό που δημοσιοποιείται απ’ τις αμερικανικές και τις ιαπωνικές ανησυχίες είναι μήπως Πγιονγκγιάνγκ και Σεούλ «κλεφτούν»: σημαίες με την ενωμένη χερσόνησο κυκλοφορούν παντού, κοινές ομάδες και εμφανίσεις γίνονται, δηλώσεις περί ενοποίησης γίνονται – όλα αυτά κάτω απ’ την ομπρέλλα των ολυμπιακών, για να φαίνονται αγαπησιάρικα «υπό προθεσμία» – άρχισαν να κυκλοφορούν επιδεικτικά και ραβασάκια, και η Ουάσιγκτον με το Τόκιο μοιάζουν όλο και περισσότερο με τον θρυλικό Κακοφωνίξ: είναι δεμένες στο δέντρο του «ολυμπιακού ιδεώδους», φιμωμένες, για να απολαύσουν οι υπόλοιποι το γιορτάσι τους με την ησυχία τους – και ονειρεύονται τα αεροπλανοφόρα και τα βομβαρδιστικά τους…

Ένας μήνας και κάτι λίγες ημέρες όπου (κι αυτό το θεωρούμε ακόμα σημαντικότερο) ούτε το Πεκίνο ούτε η Μόσχα έχει χρειαστεί να εκδηλωθούν για το «αίσθημα» μεταξύ κορεατικού βορρά και νότου, να μπουν στη σκηνή για να εμποδίσουν κάποια αμερικανική κίνηση: μα αφήστε τα τα παιδιά, η υπερπροστασία μόνο προβλήματα δημιουργεί... Μια εξαιρετική οικονομία διπλωματικών (και όχι μόνο) δυνάμεων, αφού είμαστε σίγουροι ότι παρακολουθούν απ’ τα παρασκήνια.

Δεν είναι ότι ο «άξονας του Ειρηνικού» μεταξύ Ουάσιγκτον και Τόκιο δεν μπορεί να κάνει τίποτα. Είναι πως ό,τι και να κάνει για να χαλάσει το «αίσθημα» θα είναι χοντροκομμένο, επιθετικό, γκαγκστερικό – και αυτό θα επισφραγίσει την ήττα του. Ειρήνη δεν (λένε ότι) θέλουν; Να λοιπόν!!!

Τι θα κάνουν άραγε, αν λίγο πριν τη λήξη των παραολυμπιακών (αν όχι νωρίτερα) ανακοινωθεί ότι τα δύο καθεστώτα συμφώνησαν σε ένα σχέδιο «οικοδόμησης μέτρων εμπιστοσύνης» μεταξύ τους, που περιλαμβάνει το «πάγωμα» των δοκιμών του πυρηνικού και πυραυλικού οπλοστασίου της Πγιονγκγιάνγκ, την ανάληψη κοινών έργων υποδομής μεταξύ τους (οδικά, σιδηροδρομικά), και την έναρξη (πάλι μεταξύ τους) διαπραγματεύσεων για την λήξη (ή, έστω, για την άμβλυνση) της διαίρεσης της χερσονήσου – και την ειρήνη στον κόσμο; Θα αρχίσουν να ουρλιάζουν στη Σεούλ «μωρή πουτάνα αυτός ο παλιοκομμουνιστής σου γυάλισε;» – ε;

Μόλις προχτές ξεκίνησαν οι χειμερινοί ολυμπιακοί και έχουμε την εντύπωση (και κάτι παραπάνω) ότι το αγώνισμα που προσπαθεί να αποφύγει το ψοφιοκουναβιστάν και το μιλιταριστικό τόκιο είναι το «παγωμένο παλούκι στα τρυφερά οπίσθια» (με το συμπάθειο).

Θα δείξει…

(Μεσαία φωτογραφία: το κάπως υπεροπτικό ύφος της Kim Yo-jong κατά την χθεσινή συνάντηση των δύο αντιπροσωπειών θα πρέπει να το αποδώσουμε στην αμηχανία της, λόγω έλλειψης πείρας: δεν έχει ξαναασχοληθεί τόσο φανερά με την οργάνωση αντιαμερικανικού σαμποτάζ.

Κάτω: αντίθετα, στα “ψου-ψου” με τον Ri Son-kwon, πρόεδρο της βορειοκορεατικής επιτροπής για την “ειρηνική επανένωση της μητέρας πατρίδας” υπάρχει οικειότητα· λίγο πριν αρχίσει επίσημα το ραντεβού…)

Κορέες 1

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Ο αντιβασιλιάς Pence χθες ήταν στο Τόκιο. Και «άνοιξε την καρδιά του»: Ανακοινώνω σήμερα ότι οι ηπα σύντομα θα γνωστοποιήσουν τον σκληρότερο και πιο επιθετικό γύρο οικονομικών κυρώσεων από ποτέ, σε βάρος της βόρειας κορέας είπε. Και ο σύμμαχος των ηπα ακροδεξιός και μιλιταριστής ιαπώνας πρωθ. Shinzo Abe συμλήρωσε, σαν «δεύτερη φωνή»: Θα συνεχίσουμε να απομονώνουμε τη βόρεια κορέα μέχρις ότου εγκαταλείψει το πυρηνικό και το βαλλιστικό της πρόγραμμα, μία και για πάντα.

Το ότι αυτά δηλώνονται παρά το γεγονός ότι τα αφεντικά των δύο κορεών βρίσκονται σε φανερές (κατά την γνώμη μας και μυστικές) διαπραγματεύσεις εδώ και μήνες (οι φανερές απ’ τις αρχές Γενάρη) σημαίνει ότι ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, νοιώθοντας ότι «κάποιοι» τον περιθωριοποιούν στην ευρύτερη περιοχή, θα προσπαθήσει να γατζωθεί ακόμα περισότερο στην κορεατική χερσόνησο. Έτσι, για παράδειγμα, δεν αποκλείεται να προχωρήσει σε κάτι σα «ναυτικό αποκλεισμό» της βόρειας κορέας, αν και σύμφωνα με τη διεθνή νομοθεσία κάτι τέτοιο θεωρείται πράξη πολέμου.

Υπάρχει ένα «χρονικό παράθυρο» που de facto δημιούργησαν Σεούλ, Πγιονγκγιάνγκ, και οι σύμμαχοί τους (Πεκίνο και Μόσχα): ως τα μέσα Μάρτη, όταν θα τελειώσουν και οι χειμερινοί παρα-ολυμπιακοί. Υπό ομαλές συνθήκες αυτό το διάστημα θα πρέπει να τρέξει υπέρ της «ολυμπιακής εκεχειρίας» και όσων θέλουν να την αξιοποιήσουν επεκτείνοντάς την επ’ αόριστο. Όμως αν πάρουμε τα λόγια του αντιβασιλιά τοις μετρητοίς, ίσως («ίσως» λέμε) η Ουάσιγκτον δεν αντέξει να κρατηθεί μέχρι τότε (διακινδυνεύοντας να βρεθεί προ δυσάρεστων τετελεσμένων από διπλωματική άποψη).

Όσο μακριά κι αν είναι η κορεατική χερσόνησος, αξίζει να έχουμε το νου μας (και) εκεί…

(φωτογραφία: Ο Han Zheng, μέλος του πολιτικού γραφείου του κ.κ. κίνας και ειδικός απεσταλμένος του κινέζου προέδρου Xi Jinping για την κορέα, τα κουβέντιασε χτες (αριστέρα) με τον νοτιοκορεάτη πρόεδρο Moon Jae-in, στη Σεούλ (δεξιά). Για τι άλλο; Για τις σχέσεις των δύο κρατών, και την κατάσταση στην κορεατική χερσόνησο… Στην κοινή τους δήλωση συμφώνησαν ότι εκεί γίνονται «θετικές αλλαγές». Την Ουάσιγκτον, φυσικά, δεν την ρώτησαν αν αυμφωνεί.

Σήμερα ο Han Zheng θα βρίσκεται στην τελετή έναρξης των αγώνων, σαν εκπρόσωπος του Πεκίνου.)

Κορέες 2

Παρασκευή 9 Φλεβάρη. Ίσως θεωρηθεί “μικροπολιτική”, αλλά δεν είναι. Μέχρι πριν από 2 βδομάδες ο Abe σκόπευε να απορρίψει την πρόσκληση να παραβρεθεί στην τελετή έναρξης των χειμερινών ολυμπιακών στη Σεούλ. Η πρόφαση (ενδεχομένως και αιτία, ως ένα σημείο) ήταν το ότι ο νοτιοκορεάτης Moon απορρίπτει μια συμφωνία που είχε κάνει η προηγούμενη κυβέρνηση της Σεούλ με το Τόκιο για το ηθικά (και όχι μόνο) φλέγον ζήτημα των γυναικών σκλάβων του σεξ στη διάρκεια της ιαπωνικής κατοχής στην κορεατική χερσόνησο – μια συμφωνία που είχε καταγγελθεί τότε απ’ την νοτιοκορεατική αντιπολίτευση σαν «κουκούλωμα» της μαζικής σεξιστικής βίας του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού.

Φαίνεται όμως ότι η Ουάσιγκτον πίεσε τον Abe να έρθει (σήμερα) στη Σεούλ. Για να μην είναι ο αντιβασιλιάς Pence μόνος του, σ’ ένα σημείο του πλανήτη που τυπικά παραμένει συμμαχικό, αλλά ήδη η Ουάσιγκτον (και το Τόκιο) το «αισθάνονται» σαν λάκο με λιοντάρια.

Ηπα και ιαπωνία έχουν θυμώσει πολύ που η Σεούλ τα βρίσκει με την Πγιονγκγιάνγκ χωρίς να τους ρωτήσει· και που κάλεσε το βορειοκορεατικό καθεστώς να συμμετάσχει, με κάθε επισημότητα, στους ολυμπιακούς. Οι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του Abe εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι θα έπρεπε να μποϋκοτάρει τους αγώνες· διότι, το λένε ανοικτά, δεν συμφέρει η κορεατική συμφιλίωση. «Απομακρύνει» την νότια κορέα απ’ τις ηπα…

Γι’ αυτό ο Abe υποστηρίζει, σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον, ότι θα κάνει τα μούτρα κρέας… Της Πγιονγκγιάνγκ και, έμμεσα αλλά καθαρά, της Σεούλ…

(πάνω ο αμερικάνος αντιβασιλιάς Pence και ο Abe χτες στο Τόκιο. Κάτω η πριγκήπισσα Kim Yo-jong, αδελφή του Kim 1, του βορειοκορεάτη βασιλιά.

Το που θα κάτσει ο καθένας, σε τι απόσταση μεταξύ τους, και σε ποια υψομετρική σειρά καθισμάτων, είναι ένας μπελάς του πρωτοκόλου που πρέπει να έχουν λύσει σήμερα οι οργανωτές των αγώνων. Τα έχουν αυτά τα συμβολικά οι άρχοντες.

Αλλά για να μην αφήσει αμφιβολίες ο Moon, απόψε θα δειπνήσει με την Kim Yo-jong· με τον Pence και τον Abe «αύριο – μεθαύριο»…)

Κορέες

Τετάρτη 10 Γενάρη. Ακόμα κι αν το θεωρούμε αναμενόμενο (για να μην πούμε: υποβολιμαίο) το τονίζουμε: μα στ’ αλήθεια τόσοι “σοφοί” αναλυτές, διεθνολόγοι, κλπ πιστεύουν στα σοβαρά ότι η Πγιονγκγιάνγκ και η Σεούλ συναντήθηκαν χτες …για να κανονίζουν την συμμετοχή της ολυμπιακής ομάδας της πρώτης στους χειμερινούς αγώνες που θα γίνουν στη δεύτερη; Δεν συναντήθηκαν, πάντως, οι υπουργοί αθλητισμού των δύο κρατών!!! Υπήρχαν βέβαια και “αθλητικές αντιπροσωπείες”. Αλλά ο επικεφαλής της βορειοκορεατικής αντιπροσωπείας ήταν ο “υπουργός ειρηνικής συνύπαρξης” Ri Song-gwon, και ο αντίστοιχος του νότου, ο Cho Myoung-gyon, υπουργός ενοποίησης (της κορεατικής χερσονήσου).

Προφανώς μια τέτοια πρώτη συνάντηση, μετά από πάνω από δύο χρόνια, εν μέσω κυκλωτικών κινήσεων των ηπα και της ιαπωνίας, έχει και συμβολική διάσταση. Κι αυτή η τελευταία προεκτείνεται στην “ολυμπιακή εκεχειρία”. Αλλά ακόμα κι εδώ υπάρχουν ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες. Όπως, για παράδειγμα, το ότι για να πάει η βορειοκορεατική αθλητική αντιπροσωπεία στη Σεούλ θα πρέπει να “χαλαρώσουν κάποιες κυρώσεις”, έστω προσωρινά· κάτι που μπορεί να αποφασιστεί μόνο απ’ το συμβούλιο ασφαλείας του οηε, δηλαδή να εγκριθεί και απ’ την Ουάσιγκτον. Πράγμα που θα κάνει (αφού δεν μπορεί να κάνει αλλιώς). Κι αυτό δείχνει (απ’ την μεριά των δύο κορεών αλλά και των συμμάχων τους) ότι ακόμα και στον συμβολισμό (της ολυμπιακής συμμετοχής του βορρά) υπάρχει ένα “κουκούτσι”: η οπισθοχώρηση των ηπα. Μικρή αλλά οπισθοχώρηση….

Στο πλάι του επίσημου ολυμπιακού προγράμματος, οι δύο “εθνικές” taekwondo θα κάνουν κοινές εκδηλώσεις, ενώπιον του κοινού. Κι εδώ ένας συμβολισμός, «ασήμαντος» για τους μη ασιάτες (και για τους μη κορεάτες), σημαντικός όμως γι’ αυτούς: το taekwondo, σαν κορεατική πολεμική τέχνη, είναι μέρος εκπαίδευσης και στους δύο στρατούς.

Σε κάθε περίπτωση η συμμετοχή αυτή είχε κανονιστεί / αποφασιστεί πριν την συνάντηση· η face to face επαφή απλά την επικύρωσε. Τώρα, άραγε, δεν θα ξαναμιλήσουν μεταξύ τους οι βορειοκορεάτες και οι νοτιοκορεάτες;

Θα ξαναμιλήσουν… θα ξαναμιλήσουν! Σύντομα. Για στρατιωτικά ζητήματα όπως ανακοινώθηκε μετά το τέλος της συνάντησης. “Στρατιωτικά ζητήματα” αλλά όχι το πυρηνικό πρόγραμμα της βόρειας κορέας. Γιατί όπως εξήγησε ο Ri Song-gwon: … Τα όπλα της βόρειας κορέας στρέφονται μόνο κατά των ηπα, όχι κατά των αδελφών μας, της κίνας ή της ρωσίας…

Το Πεκίνο χαιρέτησε την συνάντηση μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου Lu Kang: Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι μ’ αυτήν την υψηλού επιπέδου συνάντηση… Σαν γείτονας στην κορεατική χερσόνησο η κίνα καλωσορίζει και υποστηρίζει τις πρόσφατες θετικές ενέργειες των δύο κορεών για την διευκόλυνση των μεταξύ τους σχέσεων.

Η Μόσχα επίσης χάρηκε: Αυτό ακριβώς είναι το είδος του διαλόγου που πάντα λέγαμε ότι είναι απαραίτητο δήλωσε ο εκεί εκπρόσωπος τύπου.

Όλα αυτά χωρίς καμία απ’ τις προϋποθέσεις και κανέναν απ’ τους όρους που ο φύλακας της ευημερίας του κόσμου, η Ουάσιγκτον, έχει βάλει και ξαναβάλει. Το ψόφιο κουνάβι, μην μπορώντας να κάνει κάτι άλλο, τιτίβισε ότι «η συνάντηση είναι καλό πράγμα». Αλλά η άτυπη (ακόμα…) υπ.εξ. του, η πρέσβειρα στον οηε Nikki Haley, ξαναθυμήθηκε ότι για την Ουάσιγκτον πρέπει πριν απ’ όλα το βορειοκορεατικό καθεστώς να σταματήσει τις δοκιμές όπλων «για αρκετό καιρό».

Για την Ουάσιγκτον…

Κορέες 1

Τρίτη 9 Γενάρη. Σήμερα θα γίνει η πρώτη (μετά από πολύ καιρό) συνάντηση υψηλόβαθμων αντιπροσωπειών της βόρειας και της νότιας κορέας. Και χθες, παραμονή, εκείνο που θα μπορούσε να ανιχνεύσει κανείς στην αμερικανική δημαγωγία ήταν η αμήχανη ανησυχία.

Για παράδειγμα, στο χθεσινό άρθρο της καθεστωτικής wall street journal, κάτω απ’ τον (σαφώς προπαγανδιστικό…) τίτλο “Παρά τα σημάδια ξεπαγώματος στη βόρεια κορέα η ένταση φουντώνει” ο αρθρογράφος (Gerald Seib) προτίμησε να ξεκινήσει (ξανα)παρουσιάζοντας το πως οι αμερικάνοι σκέφτονται να «σπάσουν τη μύτη» του βορειοκορεατικού καθεστώτος, με μια «περιορισμένης έκτασης» επίθεση σε κάποια πυραυλική βάση.

Κι όταν, στη μέση του άρθρου του, αποφασίζει να ασχοληθεί με την σημερινή συνάντηση, το ομολογεί: … διπλωμάτες υποψιάζονται ότι η προσέγγιση της βόρειας κορέας με τη νότια είναι μια προσπάθεια να υπάρξει απόσταση ανάμεσα στη Σεούλ και τον αμερικανό σύμμαχό της, μειώνοντας έτσι την πιθανότητα ότι οι ηπα θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε οποιουδήποτε είδους στρατιωτική δράση κατά της Πγιονγκγιάγκ.

Υποψιάζονται; Μόνο; Μάλλον είναι σίγουροι πως αυτό συμβαίνει, και μάλιστα εν γνώσει και σε συμφωνία μεταξύ των δύο κορεατικών κρατών. Και (υποθέτουμε) σκόπιμα, όχι μόνο αύριο αλλά και μετά από επόμενες συναντήσεις τους ερχόμενους μήνες, οι ανακοινώσεις των δύο πρωτευουσών θα δείχνουν σα να συμβαίνει κάτι δευτερεύουσας σημασίας μεταξύ τους· μέχρις ότου να «ξεφουρνιστεί» ένα καλό πακέτο συμφωνίας. Που θα σπεύσουν να το υποστηρίξουν Μόσχα και Πεκίνο· ενδεχομένως και το Παρίσι (αυτά τα τρία κράτη σαν μόνιμα μέλη του πενταμελούς «συμβουλίου ασφαλείας του οηε»).

Κι έτσι θα μείνει μόνη της η Ουάσιγκτον να υποστηρίζει (όπως ο αρθρογράφος της w.s.j., προσπαθώντας να υποτιμήσει τις απευθείας επαφές Σεούλ και Πγιονγκγιάνγκ, χωρίς την αμερικανική μεσολάβηση ή ακριβή γνώση), πως … ό,τι και να γίνει, η διπλωματική κίνηση που θα απαιτούνταν για να αρχίσει η πραγματική αποκλιμάκωση των εντάσεων θα ήταν συζητήσεις μεταξύ της βόρειας κορέας και των ηπα…

Και θα περιμένει…

Κορέες 2

Τρίτη 9 Γενάρη. Θα πρέπει να είναι εφιάλτης για τον αμερικανικό και τον ιαπωνικό ιμπεριαλισμό το να βρεθούν μπροστά σε μια βελτιωμένη έκδοση της πρότασης που ανακοινώθηκε τον περασμένο Σεπτέμβρη, στο Βλαδιβοστόκ, μετά την συνάντηση του νοτιοκορεάτη προέδρου Moon με τον Πούτιν. Σ’ εκείνη τη συνάντηση ο Moon παρουσίασε το σχέδιο των «εννιά γεφυριών», που αφορούσε την διασύνδεση της νότιας κορέας με την βόρεια και με την ρωσία και με την κίνα πάνω σε 9 «άξονες»: φυσικό αέριο, σιδηρόδρομοι, λιμάνια, ηλεκτρισμός, μια θαλάσσια διαδρομή, ναυπηγεία, θέσεις εργασίας, αγροτική παραγωγή και αλιεία. Κάπως πιο συγκεκριμένα, οι αγωγοί αερίου και πετρελαίου της Σιβηρίας (αυτή είναι η ιδέα) θα επεκταθούν στη βόρεια και νότια κορέα, ενδεχομένως και στην ιαπωνία αν ενδιαφέρεται… Και οι δύο κορέες θα συνδεθούν με το πυκνό σιδηροδρομικό δίκτυο του κινέζικου σχεδίου μια ζώνη – ένας δρόμος συμπεριλαμβανόμενων τραίνων υψηλών ταχυτήτων· και μέσω αυτής της χερσαίας (το τονίζουμε…) δικτύωσης με την ευρασιατική ένωση…

Σ’ αντάλλαγμα αυτών των προτάσεων η Πγιονγκγιάνγκ θα έπρεπε να παγώσει το πυρηνικό και το πυραυλικό της σύστημα και να αποδεχθεί τις εγγυήσεις ασφαλείας εκ μέρους της νότιας κορέας, της κινας, της ρωσίας, των ηπα και της ιαπωνίας.

Το «πάγωμα» (εκτιμάμε ότι) η Πγιονγκγιάνγκ με μία μόνο προϋπόθεση μπορεί να το κουβεντιάσει: το να αναγνωριστεί επίσημα σαν πυρηνική δύναμη. Έτσι ώστε να μην στηρίζεται σε καμία εγγύηση τρίτων· ειδικά της ιαπωνίας και των ηπα… Δεν είναι παράλογο, ούτε ιστορικά πρωτότυπο: η Ουάσιγκτον αναγκάστηκε κάποτε να κάνει δύσθυμα μια ανάλογη επίσημη αναγνώριση και για το Πακιστάν, που κατάφερε να την ξεγελάσει αναπτύσσοντας το πυρηνικό του οπλοστάσιο χωρίς να το πάρει χαμπάρι· και το παρουσίασε σχεδόν «έτοιμο»… Και θα μπορούσε να υποθέσει κανείς πως η ρωσία και η κίνα δεν θα ήταν ιδιαίτερα αντίθετες σε μια τέτοια αναγνώριση, εφόσον άλλωστε συνεπάγεται και συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ελέγχους, κλπ. Όχι μόνο επειδή αντιστοιχεί στην (γνωστή) πραγματικότητα αλλά επειδή, επιπλέον, θα προκαλούσε σοβαρή κρίση στις σχέσεις του Τόκιο με την Ουάσιγκτον: ο ιαπωνικός μιλιταρισμός είναι «με το δάκτυλο στη σκανδάλη» να αναπτύξει τα δικά του πυρηνικά, και να ξεφορτωθεί τον αμερικανικό, πράγμα που για τις ηπα θα ήταν η Καταστροφή (με κεφαλαίο «κ»). Ως τώρα η Ουάσιγκτον συγκρατεί το Τόκιο πουλώντας του προστασία απέναντι στην βόρεια κορέα…

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια το πως θα βγει το αντιαμερικανικό τζίνι απ’ το μπουκάλι που εδώ και καιρό τρίβουν οι κατά τις ηπα «αναθεωρητικές δυνάμεις» γύρω απ’ την κορεατική χερσόνησο. Υποψιαζόμαστε όμως (ναι, έχουμε κι εμείς δικαίωμα στην υποψία!!!) ότι η επιδίωξη είναι να έχει την μορφή μιας πρότασης που είτε την δεχθεί είτε την απορρίψει η Ουάσιγκτον, θα είναι χαμένη.

(φωτογραφία: μια μέτρια συγκέντρωση αμερικανικού στρατού με «μέτωπο» την βόρεια κορέα, στη διάρκεια ασκήσεων τον περασμένο Απρίλη.)

Κορέες 2

Σάββατο 6 Γενάρη. Απ’ όσα ανακοινώνονται (στα αγγλικά) το μενού των συνομιλιών σε τρεις μέρες μεταξύ των κυβερνήσεων βόρειας και νότιας κορέας, μοιάζει φτωχό. Η συμμετοχή της βορειοκορεατικής ομάδας στους χειμερινούς ολυμπιακούς… η επανένωση οικογενειών (ένα θέμα που εκκρεμεί εδώ και δεκαετίες) … «στρατιωτικά ζητήματα»: υποθέτουμε σε σχέση με τη «νεκρή ζώνη». Ακόμα και μόνο αυτά να ήταν, το γεγονός ότι κορεατικός βορράς και νότος κουβεντιάζουν χωρίς την προϋπόθεση της «αποπυρηνικοποίησης» του βορρά δυσκολεύει σημαντικά την ρητορική της Ουάσιγκτον και του Τόκιο.

Υπάρχει όμως και συνέχεια – τέτοια είναι η εκτίμησή μας. Αξιοποιώντας το γεγονός ότι η Ουάσιγκτον παράτησε τυπικά τον «μεσολαβητικό ρόλο» της στην Παλαιστίνη, η Πγιονγκγιάνγκ θα αρνηθεί να δώσει σοβαρή θέση (δηλαδή: έστω και διπλωματική εμπιστοσύνη) στις ηπα σε οποιοδήποτε φορμά μελλοντικών διαπραγματεύσεων. Η καλύτερη φόρμουλα για να μείνουν η Ουάσιγκτον και το Τόκιο έξω είναι οι συζητήσεις να συνεχίσουν σαν ανάμεσα – στις – δύο – κορέες. Αυτό εξυπηρετεί ιδιαίτερα και την Μόσχα και το Πεκίνο, που έχουν τους υπόγειους διαύλους τους με τον βορρά· και ενδεχομένως να αποκτήσουν νέους με το νότο.

Το τι θα κουβεντιάζεται μ’ αυτόν τον τρόπο θα είναι, εν πολλοίς, «μυστικό» των δύο κορεατικών καθεστώτων και όσων επιλέξουν σαν υποστηρικτές. Και θεωρούμε σίγουρο ότι η Ουάσιγκτον δεν θα είναι σ’ αυτούς, όχι μόνο κατ’ απαίτηση του Kim, αλλά επειδή σ’ αυτό συμφωνεί (άσχετα αν δεν το φωνάζει) και ο Moon.

Γιατί είμαστε τόσο κατηγορηματικοί; Θα πρέπει κανείς να ψάξει πως κατέστρεψε η Ουάσιγκτον (επί Μπους του Β) την σχεδόν δεκαετή επιχείρηση επαναπροσέγγισης μεταξύ βόρειας και νότιας κορέας, που ονομάστηκε “Sunrise policy”, μια διαδικασία διαδοχικων φάσεων εξομάλυνσης και συνεργασίας που ξεκίνησε αρχικά με τις ευλογίες και του Κλίντον το 1998, για να τερματιστεί οριστικά ως το 2008. Επειδή δεν εξυπηρετούσε τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ο τωρινός νοτιοκορεάτης πρόεδρος Moon Jae-in ήταν ο «προσωπάρχης» του προέδρου Roh Moo-hyun, του δεύτερου στη σειρά που προώθησε την sunrise policy απ’ το 2003 ως το 2008. Ξέρει πολύ καλά, «από μέσα και απο κοντά», την αμερικανική πολιτική στην κορεατική χερσόνησο.

Μια πρόσφατη δημοσκόπηση (του περασμένου Νοέμβρη) στη νότια κορέα έδειξε ότι ένα εντυπωσιακό 80% των ερωτηθέντων υποστηρίζει την sunrise policy. Μια μεγάλη πλειοψηφία νοτιοκορεατών, επιπλέον, ανησυχεί πολύ περισσότερο για την τακτική της Ουάσιγκτον παρά για τον Kim και τα πυρηνικά του.

Οποιαδήποτε ηρεμία (κατ’ αρχήν) στην κορεατική χερσόνησο είναι τόσο τακτικά όσο και στρατηγικά εχθρική στα συμφέροντα της Ουάσιγκτον και του Τόκιο. Και για να επιτευχθεί αυτή η ηρεμία πρέπει η Ουάσιγκτον να κρατηθεί μακριά. Επειδή όμως ο στρατός της θα γυρίζει γύρω γύρω, η υποστήριξη του Πεκίνου και της Μόσχας θα κληθεί να παίξει ρόλο στρατιωτικού και όχι μόνο πολιτικού φράκτη…