Σάββατο 10 Μάρτη. Η ιαπωνική ακροδεξιά / μιλιταριστική κυβέρνηση του Abe παρακολουθεί με ανησυχία τις εξελίξεις. Η παραδοχή της είναι ότι το ψόφιο κουνάβι θα ήταν πολύ δύσκολο να απορρίψει τον «διάλογο» με το βορειοκορεατικό καθεστώς έτσι που (του) τον σέρβιρε η Σεούλ. Όμως απ’ την άλλη μεριά φοβάται ότι μ’ αυτόν τον τρόπο η Ουάσιγκτον θα μπει σε μια συζήτηση μόνο για τα πυρηνικά και τους βαλιστικούς πυραύλους της Πγιονγκγιάνγκ – που κατά το Τόκιο και τα συμφέροντά του είναι μέρος μόνο του μενού που θα έπρεπε να βρίσκεται στο τραπέζι.
Το καθεστώς Abe «εγκρίνει» δύσθυμα τα αμερικανικά πισωπατήματα (σε σχέση με την τακτική της έντασης) τονίζοντας και ξανατονίζοντας ότι «η μέγιστη πίεση προς την Πγιονγιάνγκ πρέπει να συνεχίσει να ασκείται μέχρι το τέλος». Απ’την μια μεριά ξέρει εκείνο που ξέρουν κι άλλοι: ότι αυτή τη στιγμή η Ουάσιγκτον δεν διαθέτει έμπειρα στελέχη που να μπορούν να αναλάβουν αξιόπιστα (και χωρίς γλυστρήματα) την δουλειά των όποιων συζητήσεων / διαπραγματεύσεων με την Πγιονγκγιάνγκ : ο Joseph Yun, έμπειρος «ειδικός αντιπρόσωπος» του αμερικανικού υπ.εξ. για τη βόρεια κορέα (με έδρα την Σεούλ), παραιτήθηκε πρόσφατα διαφωνώντας με την μιλιταριστική τακτική του ψοφιοκουναβιστάν. Και δεν υπάρχει «ετοιμοπαράδοτος» κάποιος άλλος με τις γνώσεις και τις «άκρες» του.
Απ’ την άλλη μεριά το Τόκιο ανησυχεί πως οτιδήποτε το αφορά και βρεθεί εκτός αμερικανικής ατζέντας θα αναγκαστεί κάποια στιγμή να το διαπραγματευτεί απευθείας με την Πγιονγκγιάνγκ· και μάλλον όχι απ’ την καλύτερη των θέσεων. Φοβάται ότι οι κορεατικοί ελιγμοί θα αποβούν σε βάρος του…