Category: Ασταμάτητη μηχανή

Τρίτη 1 Αυγούστου. Οι χειρότερες δουλειές υψηλού επιπέδου αυτήν την εποχή προκηρύσσονται απ’ το αμερικανικό άσπρο σπίτι. Τι προσωρινότητα και ελαστικότητα; Ο ένας καουμπόι μετά τον άλλο προσλαμβάνονται και απολύονται, λες και πέρασαν μόνο από οντισιόν. Αυτός ο τελευταίος, για παράδειγμα, ο Scaramucci, ούτε στο βιογραφικό του δεν θα βάλει το σύντομο πέρασμά του απ’ το πόστο του εκπρόσωπου τύπου (του ψόφιου κουναβιού). Αντί για 10 λεπτά δημοσιότητας ίσια ίσια 10 μέρες – και τι να λέει τώρα; Ποιος είναι το καθίκι που τον έφαγε;

Να τα βλέπει ο ογκόλιθος έλληνας υπ.εξ. αυτά! Κι αν θέλει να προχωρήσει το πατριωτικό του έργο, να πάρει παραμάσχαλα τους χάρτες του και τα μεγαλεπήβολα σχέδια (για την ελληνική επιρροή στην ανατολική Μεσόγειο…), να πάρει και τον ψεκασμένο φίλο του υπ.αμ. και να στήσουν σκηνή στην Ουάσιγκτον. Δεν μπορεί. Κάποια στιγμή θα υπάρχει μια σταθερή κυβέρνηση εκεί, να της διηγηθούν τα ελληνικά μεγαλεία.

Δεν μπορεί… Κάποιος μονιμάς θα πέρασει να του κλαφτούν..

(φωτογραφία: το αεροπλάνο πίσω του δεν είναι ο λευκός οίκος, οπότε δεν είναι η στιγμή που έχει μαζέψει τα πράγματά του… Αλλά γιατί η φάτσα του στο συγκεκριμένο πλάνο μας θύμισε τον Rank Xerox – ένθετη μικρή φωτογραφία – ε;)

Τρίτη 1 Αυγούστου. Η απάντηση της Μόσχας στον καινούργιο γύρο των σε βάρος της κυρώσεων απ’ την Ουάσιγκτον (είναι ολόκληρη αυτή η απάντηση; ή έχει και επιδόρπιο;) περιέλαβε και μια εκκρεμότητα, απ’ τον Δεκέμβρη του ’16. Τότε, στις τελευταίες μέρες της, η διοίκηση Ομπάμα είχε απελάσει 35 άτομα απ’ την ρωσική διπλωματική αποστολή στις ηπα· και είχε κατασχέσει και δύο κτίριά της.

Υποτίθεται ότι η Μόσχα δεν αντέδρασε τότε, περιμένοντας να αναλάβει τα καθήκοντά του το ψόφιο κουνάβι. Μετά και την τελευταία «επίδειξη» απ’ τους αντιπροσώπους – του – αμερικανικού – έθνους, ο Πούτιν ζήτησε απ’ την αμερικανική διπλωματική αποστολή στη ρωσία να μειώσει μέχρι την 1^η Σεπτέμβρη το μέγεθος της ώστε να είναι ίδιο με εκείνο της αντίστοιχης ρωσικής στις ηπα: 455 άτομα συνολικά. Αυτό σημαίνει μείον 755 άτομα. Ε;

Ορισμένοι, έχοντας άγνοια, υποστηρίζουν ότι απελαύνονται «755 αμερικάνοι διπλωμάτες». Καμμία σχέση. Τα 1210 άτομα που απασχολούν οι αμερικάνοι στην πρεσβεία στη Μόσχα και σε δύο προξενεία περιλαμβάνουν τα πάντα. Απ’ τον πρεσβευτή και τους προξένους, ως τους γραμματείς, τους σωφέρ, τους κηπουρούς, τους μαγείρους, τις καθαρίστριες και τους φύλακες. Αρκετοί απ’ το «προσωπικό» είναι ρώσοι υπήκοοι.

Το ρωσικό καθεστώς θα μπορούσε να απελάσει 35 αμερικάνους, για να είναι πάτσι με την απέλαση του Δεκέμβρη. Προτίμησε κάτι πιο σαδιστικό. Το να μειωθεί συνολικά η αμερικανική αποστολή κατά 755 άτομα σημαίνει ότι κατ’ αρχήν θα απολυθούν πολλοί απ’ το «βοηθητικό προσωπικό». Αλλά αυτό θα κάνει δύσκολη την καθημερινή «δουλειά» της αποστολής. Διάφορα απ’ αυτά που έκαναν οι «βοηθητικοί» θα πρέπει να τα κάνουν οι «κανονικοί» – ή κανένας.

Φυσικά θα πρέπει να φύγουν και «διπλωμάτες» – αυτό ήταν η αναμενόμενη ρωσική αντίδραση. Προφανώς η Ουάσιγκτον είχε κάνει ήδη μια αναδιάρθρωση καθηκόντων, ειδικά σε ότι αφορά την κατασκοπεία· είναι απ’ τις βασικές δουλειές όλων των σοβαρών πρεσβειών, οπουδήποτε. Αλλά ακόμα κι αν υπήρχε έτοιμη η λίστα 35 αμερικάνων διπλωματών προς αναχώρηση, πρέπει να αδειάσουν την γωνιά άλλα 720 άτομα. Το σύνολο των όχι καθαρά πρεσβευτικών θέσεων σ’ αυτά τα 1210 άτομα υπολογίζεται κοντά στις 900. Άρα θα μείνουν το πολύ 160 – 180 απ’ αυτούς / αυτές. Είναι σαφές ότι η αμερικανική πρεσβεία στη ρωσία θα ξεχαρβαλωθεί λειτουργικά.

Ίσως διασκεδάζει το ρωσικό καθεστώς με την ιδέα ότι οι αμερικάνοι κατάσκοποι / στελέχη της αμερικανικής πρεσβείας θα κάνουν και το σφουγγάρισμα του κτιρίου. Είναι τα απομεινάρια του «σοσιαλιστικού» παρελθόντος του καγκεμπίτη Πούτιν; Ίσως. Πως το έλεγε ο Λένιν; «Και η μαγείρισσα να κυβερνήσει»; Ε, η εφαρμογή Πούτιν είναι «και ο πρεσβευτής να μαζεύει τα σκουπίδια»…

Τρίτη 1 Αυγούστου. Η πολωνία έχει υποφέρει από κατοχές, αυτό είναι αλήθεια. Φαίνεται όμως ότι περισσότερο απ’ όλα υποφέρει (και θα υποφέρει) από αμνησία.

Η ακροδεξιά κυβέρνηση, μαζί με διάφορα άλλα, πέρασε στα τέλη του περασμένου Ιούνη ένα νόμο που απαγορεύει την προπαγάδνα υπέρ των ολοκληρωτισμών (εκτός αν είναι πολωνικής προέλευσης ή βολεύει τα «εθνικά συμφέροντα», υποθέτουμε κακοπροαίρετα) και, σε σχέση μ’ αυτήν, απαγορεύει την αναφορά ακόμα και σε κτίρια ή άλλα στοιχεία αρχιτεκτονικής που παραπέμπουν σ’ αυτούς. Η Μόσχα υποψιάζεται ότι μ’ αυτό το τελευταίο η ακροδεξιά κυβέρνηση σκοπεύει στην καταστροφή όλων των μνημείων του σοβιετικού παρελθόντος της πολωνίας· συμπεριλαμβανόμενων και των (όχι λίγων) για την απελευθέρωση της Βαρσοβίας απ’ τον κόκκινο στρατό στον β παγκόσμιο. Γι’ αυτό και ετοιμάζεται να κάνει… τι;… να “επιβάλει κυρώσεις” (χμμμμ… πολύ της μόδας έχουν γίνει…)

Θα προτείναμε ότι μια τέτοια «αναθεώρηση» της μνημειακής γεωγραφίας της πολωνίας είναι το μέσο και όχι ο σκοπός. Ακόμα και σαν αντιπερισπασμός θα μπορούσε να θεωρηθεί, στην υπόγεια και οξυνόμενη πόλωση που διατρέχει την πολωνική κοινωνία. Γιατί ενώ υπάρχει πάντα «επίσημη εθνική μνήμη» (στην ελλάδα το ξέρουμε καλά…) που περνάει μέσα απ’ την καταστροφή του οτιδήποτε δεν την ταΐζει, οι αντικαθεστωτικές μνήμες, όποια κι αν είναι τα καθεστώτα, δεν μπορούν να εξαφανιστούν. Στην χειρότερη περίπτωση θα αναγκαστούν να περάσουν στην παρανομία. Δουλεύοντας υπόγεια.

Αλλά κατεδαφίζοντας τα ενοχλητικά κομμάτια του παρελθόντος δεν φτιάχνει κανείς το μέλλον του. Η ακροδεξιά πολωνική κυβέρνηση θα ήθελε (αλλά ακόμα δεν το τολμάει) να αντικαταστήσει τα αγάλματα του κόκκινου στρατού με εκείνα των τελευταίων αμερικάνων προέδρων, των πιο πρόσφατων αμερικάνων αρχιστράτηγων, και οπωσδήποτε των επικεφαλής του νατο. Μ’ άλλα λόγια θα ήθελε να ακτινοβολεί η εθνική χωροταξία της απ’ αυτό που θεωρεί ότι είναι το «δημοκρατικό» alter ego της – με το αζημίωτο.

Αυτή είναι, ακριβώς, η αποθέωση της πολωνικής αμνησίας (που, πάντως, δεν είναι μοναδική στην ευρώπη): ξεχνάει την γεωγραφία. Ξεχνάει και την εθνική αμετροέπεια. Βολεύεται να παριστάνει το «θύμα», περιμένοντας πάντα τον επόμενο «απελευθερωτή»…

Δευτέρα 31 Ιούλη. Για ποιον λόγο θα περίμενε κανείς από έναν νάρκισσο 70άρη (ηλικία που κανονικά έχεις βγεις στη σύνταξη, και την απολαμβάνεις παίζοντας με τα εγγόνια σου) επιχειρηματία της αρπαχτής (real estate, ξέπλυμα, τηλεοπτική εκπομπή) να είναι ένας πραγματικός «πρόεδρος των ηπα» με την έννοια της στιβαρότητας και του ελέγχου; Όχι, δεν υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος. Αν θέλει κανείς κάτι τέτοιο αυτό είναι (φαινομενικά) ο επερχόμενος. Ο νυν αμερικάνος αντιπρόεδρος Pence. Πιστεύει τα ίδια με το ψόφιο κουνάβι και χειρότερα, αλλά είναι insider. Δεν είναι σίγουρο όμως ότι υπάρχουν περιθώρια για να είναι ο “αναγεννητής”.

Τι συμβαίνει λοιπόν στους ναούς και τους διαδρόμους της εξουσίας της άλλοτε μόνης υπερδύναμης εδώ και πάνω από 9 μήνες; Το show φαίνεται ασύνδετο, αποσπασματικό, στο γάμο του καραγκιόζη. Αρκεί να θυμηθεί κανείς ότι το ψόφιο κουνάβι, πριν το ψηφίσουν οι κοκκινόσβερμοι ψηφοφόροι για πρόεδρο, το είχαν επιλέξει σαν τον ιδανικό υποψήφιο, ανάμεσα σε πάνω από άλλους δέκα, οι ίδιοι οι αμερικάνοι συντηρητικοί· βάση και κόμμα.

Υπάρχει, λοιπόν, κάποια εσωτερική συνοχή, έστω υπόγεια, στο αμερικανικό δράμα; Κατά την γνώμη μας ναι, υπάρχει, παρότι και οι βυζαντινές ίντριγκες είναι μέρος της διαδικασίας, όπου διάφοροι στο παλάτι προσπαθούν να στήσουν πόστα σε βάρος των διπλανών τους. Το συνεκτικό στοιχείο είναι προς το παρόν αρνητικό, αλλά δεν θα μείνει τέτοιο (υποθέτουμε) για καιρό: η έλλειψη μιας «ελπιδοφόρας» στρατηγικής απέναντι στο γεγονός ότι οι ηπα χάνουν το έδαφος της πλανητικής υπεροχής τους κάτω απ’ τα πόδια τους.

Η «αποτροπή», συχνά βίαιη στην «περιφέρεια», έχει υπάρξει βασικό εργαλείο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού απ’ το τέλος του β παγκόσμιου πολέμου και μετά. Η λογική της ήταν απλή: δείχνουμε πόσο φοβεροί και τρομεροί είμαστε (από στρατιωτική και οικονομική άποψη) οπότε οι αντίπαλοι ή οι εν δυνάμει τέτοιοι κάνουν πίσω.

Το δόγμα τσαλακώθηκε στο βιετνάμ, αλλά αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί εξαίρεση. Τώρα; Όχι μόνο η Πνιονγκγιάνγκ αλλά και η Τεχεράνη δείχνουν να βγάζουν την γλώσσα τους στον «θείο Σάμ». Η Άγκυρα, άλλοτε πιστό μέλος του νατο, διαπραγματεύεται ρωσικούς S-400 (δεν τους έχει αγοράσει ακόμα, ας μην βιάζεται κανείς) και κάνει του κεφαλιού της στη συρία· και το Πεκίνο κρατάει μια μεγαλόψυχη στάση απέναντι στα αμερικανικά προβλήματα. Η πολιτική βιρτίνα των φιλιππίνων λέει «ποτέ πια αμερική», και το Παρίσι βελτιώνει όσο μπορεί τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις του στην Αφρική, πάνω και κάτω απ’ την Σαχάρα. Εν τέλει και ο πιστός σκύλος της αυτού μεγαλειότητας της βασίλισσας της αγγλίας, της ουαλίας, κλπ, που είχε την φήμη λέοντα, έχει γεράσει, και δυσκολεύεται να πάει ακόμα και στην τουαλέτα: χέζει όπου νάναι…

Ω τι κόσμος! Κάποιοι έχουν παρατηρήσει εδώ και χρόνια ότι οι σχολές σκέψης της αμερικανικής ηγεμονίας κακόμαθαν στον 20^ο αιώνα. Ότι η «υπερδύναμη» δεν έχει ιστορικό βάθος εμπειριών, ότι δεν πρόλαβε να υπάρξει σαν «κανονικό κράτος» για μεγάλο διάστημα, ότι δεν ξέρει τι πάει να πει ήττα, ότι δεν ξέρει τι πάει να πει πόλεμος στο έδαφος σου, ότι κατά συνέπεια δεν ξέρει τι είναι η διεθνής πολιτική όταν βρίσκεσαι στη γωνία του κόρνερ, και ότι αν στριμωχτεί θα βγάλει παράνοια. Ίσως η επιλογή του ψόφιου κουναβιού ως (υποψήφιου) προέδρου απ’ το κόμμα του, το ίδιο κόμμα που τώρα, μόλις μετά από λίγους μήνες, του κάνει νερά, να είναι ένδειξη αυτής της παράνοιας.

Νομίζει κανείς ότι τα πιο πάνω είναι φαεινές ιδέες της ασταμάτητης μηχανής; Όχι, δεν είναι. Μια ψυχρή ματιά στον πλανήτη επιβεβαιώνει ότι η προεδρία του ψόφιου κουναβιού μπορεί, ίσως, να είναι σύντομη· αλλά είναι επίσης σύμπτωμα μιας βαθύτερης «κρίσης» του πολιτικού και διοικητικού establishment των ηπα, που υποβόσκει πριν καν απ’ την πρώτη προεδρία του Μπους του Β.

Θα τρόμαζε, άραγε, τους έντιμους παρατηρητές η ιδέα και η πραγματικότητα της παρακμής; Η γνώση της ιστορίας υποδεικνύει ότι δεν θα έπρεπε. Το δύσκολο (αλλά και επίκαιρο) είναι να παρακολουθεί κανείς και να κατανοεί έγκαιρα παρακμιακές διαδικασίες που είναι διαφορικές. Όχι καθολικές. Μπλεγμένες με «αναπτυξιακά» βήματα…

Ω τι κόσμος! (Είναι ο «ώριμος» καπιταλισμός ηλίθιε!)

(φωτογραφία: αν βγάλετε το ψόφιο κουνάβι απ’ το κεφάλι, τακτοποιήσετε την φάτσα και αναδομήσετε την βιογραφία, ιδού: ο νυν αντιπρόεδρος των ηπα Mike Pence. Σαν σίκουελ του Μπους: 100% αμερικανικός μιλιταρισμός – σαν εικονογραφία – χωρίς γεύση ανανά και καβουρντισμένο real estate!)