Month: February 2021

Απ’ την ίδια έρημο

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Ένας ακόμα Tuareg κιθαρίστας, απ’ το Abalak στο νίγηρα. Γνωστός έξω απ’ τα μέρη του εδώ και καμμία 10αριά χρόνια, τραβάει μια χαρά την ηλεκτρο-μπλουζ σχολή της υποσαχάριας αφρικής.

Κυρίες και κύριοι: ο Mdou Moctar.

Καλή βδομάδα.

No U2!!!

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Όταν κάποιες φοιτήτριες, απ’ το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ακούστηκαν να καταγγέλουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις ή και ακόμα χειρότερα (προφανώς από καθηγητές) η τόσο ιντριγκαδόρικη ελληνική εκδοχή του “metοο” έκανε ότι δεν άκουσε. Για την ακρίβεια θα πρέπει να έγινε κάτι ακόμα πιο βάρβαρο. Κάποια διαταγή: Εσείς σκασμός! Δεν είναι για εσάς αυτό το θέμα!

Όποιος / όποια έχει περάσει από ελληνικό πανεπιστήμιο, και οπωσδήποτε από σχολές με μεγάλο ποσοστό φοιτητριών, «ξέρει τι γίνεται». Αλλά το τελευταίο που θα ήθελαν τα αφεντικά του ντόπιου θεάματος θα ήταν να ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας», δηλαδή τα στόματα φοιτητριών (ή και φοιτητών), για το τι σημαίνει η χρήση της καθηγητικής εξουσίας για σεξουαλικούς σκοπούς. Δεν ξέρουμε αν θα έμενε κάτι όρθιο απ’ την περήφανη ακαδημαϊκή ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου.

Τα σπορ; Ο.Κ., ειδικά αν πρέπει να γίνουν αλλαγές στις διοικήσεις των ομοσπονδιών… Το καλλιτεχνικό θεάμα; Ο.Κ., «η τέχνη θέλει θυσίες»… Αλλά τα πανεπιστήμια; Το μόνο που συμβαίνει στα πανεπιστήμια είναι «η ανομία των γνωστών αγνώστων» – που θεραπεύεται, ως γνωστόν, απ’ την χωροφυλακή.

Μπορεί να μην υπάρχει γενική συμφωνία σ’ αυτό· υπάρχει όμως γενική συμφωνία στο άλλο: μην αγγίζετε την βρωμιά της οργανικής διανόησης… Κάτω τα χέρια απ’ τα «ιερά και όσια»!

Τελεία και παύλα! Καταλάβατε; (Νταβατζιλίκι λέγεται αυτό…)

(φωτογραφία: Η τάξη βασιλεύει…)

Χαιρετίσματα απ’ το Τόκιο 1

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Ξέρετε την επιμονή μας να υπάρξει μια σοβαρή εκτίμηση της δυτικής υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας με βάση τα πραγματικά δεδομένα σε άλλα σημεία του πλανήτη. Να, λοιπόν, τα μαντάτα απ’ την μακρινή “χώρα του ανατέλλοντος ηλίου” που επιβεβαιώνουν την άποψή μας περί “προβλήματος δημιουργημένου κατά κύριο λόγο στην καπιταλιστική δύση”. Μαντάτα που προσθέτουν αποδείξεις – για όσους χρειάζονται κι άλλες.

Πρώτα μερικά αποσπάσματα από ένα άρθρο των καθεστωτικών japan times, στις 2 Ιούνη του 2020, με τίτλο Το μυστικό της ιαπωνικής επιτυχίας στην αντιμετώπιση του covid-19. (Ευχαριστούμε τον Σ. για το υλικό). Ο τονισμός δικός μας:

Η κυβέρνηση στις 25 Μάη τερμάτισε την κατάσταση έκακτης ανάγκης για τον covid-19 αφού ο αριθμός των νέων μολύνσεων απ’ το νέο κορονοϊό έπεσε σε μερικές δεκάδες την ημέρα. Αν και ο κίνδυνος ενός δεύτερου κύματος είναι πιθανός, φαίνεται ότι η Ιαπωνία, σε μεγάλο βαθμό, ελαχιστοποίησε με επιτυχία τους θανάτους που σχετίζονται με τον covid-19 χωρίς να επιβάλει αυστηρό lockdown ή μια εκταμένη πολιτική τεσταρίσματος κατά την διάρκεια εκείνου που θεωρήθηκε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Πώς έγινε κατορθωτό αυτό;

… Καθώς γίνονταν ιχνηλατήσεις των εισαγώμενων κρουσμάτων και όσων σχετίζονταν με επαφές μαζί τους, διαπιστώσαμε μια δυσκολία να εντοπίσουμε νέα κρούσματα απ’ αυτές τις επαφές. Αυτό ήταν μυστηριώδες με βάση το υψηλό ποσοστό μολύνσεων που είχε παρατηρηθεί στην περίπτωση του κρουαζιερόπλοιου Diamond Princess.

Επιπλέον προκαταρκτικές αναλύσεις στις περιπτώσεις εσωτερικού έδειξαν τελικά ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η πλειοψηφία των ασθενών δεν μόλυνε άλλους· αλλά ότι ένας περιορισμένος αριθμός περιπτώσεων προκαλούσε περισσότερες από 5 δευτερεύουσες μολύνσεις, δημιουργώντας clusters. Οπότε αναδιοργανώσαμε τους πόρους μας για να ερευνούμε αυτά τα clusters, έτσι ώστε να έχουμε αποτελεσματικότητα στον εντοπισμό μη αναγνωρισμένων περιπτώσεων αυτής της κατηγορίας.

Ειδικά στην αρχική φάση της διασποράς του ιού, όταν ο επιπολασμός (: η διασπορά) του ιού ήταν εξαιρετικά χαμηλός, το να ωθούμε τους ανθρώπους με ήπια ή καθόλου συμπτώματα να κάνουν PCR test δεν θα είχε κανένα άλλο αποτέλεσμα απ’ το να απομονώνουμε ψευδώς θετικές περιπτώσεις. Αντίθετα, με την στρατηγική «προσέγγιση στα cluster» η κυβέρνηση ήταν σε θέση να εντοπίζει τους παράγοντες που ήταν ευρύτερα επικίνδυνοι, καθώς και τις συμπεριφορές που δημιουργούσαν αυτά τα clusters.

Το εύκολα κατανοητό σύνθημα κατά των “κλειστών χώρων με συνωστισμό” ήταν μια αποτελεσματική επικοινωνιακή στρατηγική. Αυτές οι προσπάθειες εμπόδισαν την δημιουργία clusters, και περιόρισαν την εκθετική αύξηση των κρουσμάτων χωρίς να κάνουν ζημιά στην οικονομία με την νομική απαγόρευση της κίνησης των ανθρώπων…

Τι είναι αυτά που λένε οι παλιοασιάτες; Συμφωνούν, δηλαδή, με τον «ψέκα» Ιωαννίδη και μερικούς άλλους «συνωμοσιολόγους» ότι τα περίφημα lockdown, η σωτηρία του λαού και του τόπου, χειροτέρεψαν την κατάσταση στον θαυμάσιο, έξυπνο, όμορφο και παντοδύναμο δυτικό καπιταλιστικό κόσμο; Μήπως λένε, κι όλας, ότι το απλό σύνθημα «όχι συνωστισμοί σε κλειστούς χώρους» σε σχέση με το άλλο απλό σύνθημα «κλειστείτε σπίτα σας, μην αναπνέετε, και μην τολμήσετε να ξαναβγείτε μέχρι να σας πούμε εμείς» έχουν τόση σχέση μεταξύ τους όση η ανατολή με την δύση; Και ότι είναι λάθος τα μαζικά PCR τεστ γιατί το μόνο που πετυχαίνουν είναι να καταδικάζουν σε κατ’ οίκον φυλάκιση ανθρώπους που δεν έχουν πρόβλημα· ούτε είναι μολυσματικοί;

Χμμμμ… Αυτά τα έγραφαν οι καϋμένοι του Τόκιο στις αρχές του περασμένου καλοκαιριού. Δεν ήξεραν τι τους περίμενε με το «δεύτερο» και το «τρίτο» κύμα…

Χαιρετίσματα απ’ το Τόκιο 2

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Πράγματι, δεν ήξεραν (ή ήξεραν;). Στις 2 Ιούνη του 2020 (όταν γράφτηκε το πιο πάνω άρθρο) στην ιαπωνία είχαν διαπιστωθεί 18.874 “κρούσματα” και είχαν χρεωθεί στον τσαχπίνη 975 θάνατοι. Μετά από 7 μήνες, στις 10 Γενάρη 2021 (όταν γράφτηκε το παρακάτω άρθρο) είχαν διαπιστωθεί 288.775 “κρούσματα” και είχαν χρεωθεί στον τσαχπίνη 3.996 θάνατοι. Χτες στην ιαπωνία το σύνολο θανάτων αποδιδόμενων στον covid ήταν 6.338· αλλά:

– στο ελλαδιστάν ήταν 5.972·

– στο U.K. 112.465·

– στη γαλλία 78.965·

– στην ισπανία 61.386·

– στην ιταλία 91.273·

– και στις ηπα 474.671…

Και σα να μην έφταναν αυτά, με πληθυσμό 126,3 εκατομύρια (και το μεγαλύτερο ποσοστό ηλικιωμένων στον πλανήτη…) το ιαπωνικό καπιταλιστικό κράτος έχει:

– 12 φορές περισσότερο πληθυσμό απ’ το ελλαδιστάν (που αγωνίζεται ωστόσο φιλότιμα στην αρένα της θανατοπολιτικής, έχοντας ξεπεράσει προ πολλού την κίνα και καμμιά δεκαριά κράτη με πολλαπλάσιο πληθυσμό· ένα τσακ ακόμα, ένα δυνατό «τρίτο lockdown», και θα φάει και την ιαπωνία…)·

– 2 φορές ή και ελαφρώς παραπάνω πληθυσμό απ’ το U.K., ή την γαλλία ή την ιταλία·

– 2,5 φορές παραπάνω πληθυσμό απ’ αυτόν της ισπανίας·

– και περίπου τα 2/5 του πληθυσμού των ηπα.

Τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα! Με τίποτα! Όπου πραξικοπήματα και καθολικές απαγορεύσεις, εκεί και κοινές δεξαμενές. Όπου κοινές δεξαμενές εκεί και θάνατος με το τσουβάλι. Όπου θάνατος με το τσουβάλι εκεί και τρομοεκστρατεία ανελέητη. Όλα στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο: ο βασιλιάς είναι γυμνός!!!

Συνεπώς δεν πρέπει να θεωρηθεί ανεδαφικό ένα άρθρο στις 10 Γενάρη του 2021 με τίτλο Η Δύση πρέπει να ζηλεύει την στάση της Ιαπωνίας απέναντι στον covid-19· ακόμα κι αν διαπνέεται από κάποιο γεωπολιτικά υψωμένο μεσαίο δάκτυλο. Ο τονισμός και πάλι δικός μας:

Την 1 Ιανουαρίου ο παγκόσμιος αριθμός κρουσμάτων κορονοϊού ήταν 83.748.591 και οι θάνατοι 1.824.140. Τα ανάλογα νούμερα της ιαπωνίας ήταν 230.304 και 3.414. Είναι ασυνήθιστο, αλλά στην Ιαπωνία η αρρώστια σκότωσε περισσότερους το διάστημα φθινοπώρου – χειμώνα παρά την άνοιξη. Παρ’ όλα αυτά, για χάρη της ακρίβειας, πρέπει να τονίσουμε ότι περισσότεροι Ιάπωνες πέθαναν από 25 άλλες αιτίες το 2020. Ο covid-19 αντιστοιχεί μόνο στο 0,3% όλων των θανάτων. Υπήρξαν 7 φορές περισσότερες αυτοκτονίες και 40 φορές περισσότεροι θάνατοι από γρίπη και πνευμονία. Η Ιαπωνία είναι απ’ τις λίγες χώρες χωρίς επιπλέον θανάτους που να προκλήθηκαν απ’ τον covid 19.

H Ιαπωνία τράβηξε την παγκόσμια προσοχή επειδή δεν επέβαλε lockdown ούτε εμμονικά τέσταρε ανθρώπους χωρίς συμπτώματα…. Αντίθετα επέλεξε μια τακτική εντοπισμού των clusters. Πολλά απ’ τα δυτικά media έκαναν σκληρή κριτική στην Ιαπωνία για την αποτυχία της να κλειδώσει τον κόσμο στα σπίτια του και προέβλεπαν εκατόμβες. Άρθρα στους New York Times (7 Απρίλη), στην Washington Post (11 και 21 Απρίλη, 25 Μάη, 11 Αυγούστου), στο New Statesman (22 Απρίλη) και στο περιοδικό Science (22 Απρίλη) έγραφαν ότι «η Ιαπωνία έχασε την ευκαιρία να ελέγξει τον κορονοϊό». Η αντίδρασή της ήταν «πολύ αδύναμη, πολύ αργά», «lockdown λάιτ», «πανδημικό kabuki» (ένα είδος παραδοσιακού ιαπωνικού χοροδράματος) και «ιδιόμορφη», «δώρο στον Trump» σε σχέση με τον ιό. Οι ειδικοί άρχισαν να διαδίδουν τρομακτικά σενάρια για το δεύτερο κύμα, τον χειμώνα. Ένας λόγος γι’ αυτήν την αντίληψη ήταν η πολύπλοκη ιστορία της Ιαπωνίας σε σχέση με τα εμβόλια και η προσεκτική της προσέγγιση στα καινούργια. Αλλά αυτή εδώ η εφημερίδα είχε τονίσει ότι «η σχετική επιτυχία της Ιαπωνίας στον έλεγχο της πανδημίας» σημαίνει ότι η επείγουσα καταφυγή στα εμβόλια δεν είναι προτεραιότητα.

Η Ιαπωνία δεν θα έπρεπε να πάρει την δυτική κριτική πολύ στα σοβαρά. Τα mainstream media είχαν την αποστολή να είναι οι τσιρλήντερς της αφήγησης υπέρ των lockdown. Χώρες όπως η Σουηδία και η Ιαπωνία που διαφοροποιήθηκαν απ’ την κυρίαρχη αφήγηση έγιναν στόχος ενός ειδικού μένους, κατηγορούμενες για ανευθυνότητα στα όρια της εγκληματικής παραμέλησης καθήκοντος. Θα ήταν καλουδεχούμενα παραδείγματα με καλύτερα αποτελέσματα χωρίς το εκτεταμένο κόστος σε υγεία, ψυχική υγεία, καθημερινότητα, οικονομικές και πολιτικές ελευθερίες εξαιτίας των σκληρών lockdown. Αλλά δεν υπάρχουν. Αντίθετα διάφοροι αρθρογράφοι δείχνουν να θέλουν την αποτυχία των κρατών που ακολούθησαν ήπια τακτική, έτσι ώστε να νοιώθουν δικαιωμένοι.

Δυστυχώς γι’ αυτούς υπάρχουν ελάχιστα εμπειρικά δεδομένα που να δικαιώνουν τα αφηρημένα μαθηματικά μοντέλα πάνω στα οποία στηρίχτηκαν οι κυβερνήσεις για να επιβάλουν τα lockdowns. Ο ιός δεν είναι πρωτοφανής, όμως οι δρακόντιες κοινωνικές απαγορεύσεις είναι…

Ποτέ πριν στην ανθρώπινη ιστορία δεν καταδικάστηκαν ολόκληροι υγιείς πληθυσμοί σε κατ’ οίκον φυλάκιση, να τους λένε πότε μπορούν να βγουν· για να πάνε που· για πόση ώρα· πόσους και ποιούς ανθρώπους επιτρέπεται να συναντήσουν· ποια μαγαζιά μπορούν να μείνουν ανοικτά πουλώντας καθορισμένα αγαθά και παρέχοντας περιορισμένες υπηρεσίες. Κι ωστόσο, ένα χρόνο μετά απ’ αυτό το ακραίο πείραμα, τα δεδομένα απ’ όλον τον κόσμο δείχνουν ότι η ταχύτητα της πανδημίας έχει μεγαλύτερη σχέση με την γεωγραφία, την δημογραφία και την εποχικότητα παρά με την αυστηρότητα των lockdown και την γενετική αποκρυπτογράφηση.

Η Ευρώπη μετράει τριπλάσιους θανάτους απ’ τον covid-19 σε σχέση με το ποσοστό της στον παγκόσμιο πληθυσμό, η βόρεια Αμερική εξαπλάσιους, και η νότια Αμερική 2,4 φορές παραπάνω. Αντίθετα η Αυστραλία μόνο το 1/10, η Αφρική το 1/5 και Ασία (περιλαμβανόμενης της κεντρικής και της δυτικής Ασίας) το 1/3 σε σχέση με το ποσοστό τους στον παγκόσμιο πληθυσμό. Η ανατολική Ασία είναι αστέρι. Η μέση θνησιμότητα για την Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, την Μογγολία, τη Νότια Κορέα και την Ταϊβάν είναι 5,5 θάνατοι ανά εκατομύριο κατοίκων. Στην ανατολική Ασία η Ιαπωνία έχει την μεγαλύτερη θνησιμότητα με 27 θ.α.ε.κ. Για να έχουμε ένα παγκόσμιο μέτρο, ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 234 θ.α.ε.κ., και οι χειρότερες χώρες στην Ευρώπη (με σειρά προς το χειρότερο το U.K., η Ισπανία, η Ιταλία, το Βέλγιο, όλες χώρες που επέβαλαν σκληρά lockdown) κινούνται μεταξύ 1.080 και 1.674 θ.α.ε.κ. Στα κράτη του G7 όπου ανήκει και η Ιαπωνία, ο μέσος όρος των άλλων έξι κρατών μελών, που όλα επέβαλαν αυστηρά lockdown, είναι 949 θ.α.ε.κ.

… Μια έρευνα που έγινε από Ινδούς επιστήμονες υποστηρίζει ότι η έκθεση απ’ την παιδική ηλικία σε μια μεγάλη γκάμα παθογόνων παραγόντων διαμόρφωσε μια πιο ισχυρή ανοσολογική ανταπόκριση των Ινδών απέναντι στον covid 19. Ένα παρόμοιο συμπέρασμα ισχύει για την υποσαχάρια Αφρική…

… Η χειμερινή ένταση της πανδημίας δείχνει ότι ακόμα και στην Ιαπωνία οι μάσκες προσώπου δεν εμποδίζουν την μόλυνση και την μεταφορά του ιού…

Τα έχετε διαβάσει αυτά ή περίπου αυτά εδώ ξανά και ξανά. Άλλη χάρη έχουν βέβαια αν έρχονται απ’ την άλλη άκρη του πλανήτη. Πρόκειται για τον ορισμό του Ο κόσμος τόχει τούμπανο και η Δύση κρυφό καμάρι! Γιατί, να: εκεί στη μακρινή ιαπωνία συνεχίζουν να μετράνε τους θανάτους από επιπλοκές της γρίπης και βακτηριακές πνευμονίες, αντί να τους πετάνε όλους στην κοινή δεξαμενή…. Περίεργοι τύποι…. Φαίνεται να μην έχουν ιδιαίτερη συμπάθεια στις δυτικές πλατφόρμες…

Οι τελευταίες φράσεις όμως πονάνε· αληθινά πονάνε. Θυμίζουν την αποστειρωμένη φυλάκιση των μικρότερων ηλικιών, άλλοτε επιβεβλημένη δια της βίας απ’ τα κράτη, τα αφεντικά του συμπλέγματος και τους δημαγωγούς, κι άλλοτε με την ολέθρια, αντι-ανθρώπινη «γονική συναίνεση».

Αυτές οι ηλικίες κατασκευάζονται επίτηδες, χωρίς να ξέρουν ή να μπορούν να αντιδράσουν, για να είναι μόνιμα ασθενικές, ανοσολογικά λειψές κι αδύναμες, φοβικές σ’ όλη την ζωή τους· αιώνιοι πελάτες των μαφιών της δυτικής «βιομηχανίας της υγείας»…

Η ιστορία καθώς γίνεται

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Δεν προβλήθηκε σαν “συνταρακτικο γεγονός”. Για τους ignorants δεν υπήρξε καν τέτοιο γεγονός. Από τους ιστορικούς του μέλλοντος όμως (αν υπάρχουν ακόμα τέτοιοι…) η 16η Γενάρη του 2021 μπορεί να μνημονεύεται σαν το προτελευταίο καρφί στο φέρετρο του αμερικάνικου imperium. Είναι η ημερομηνία της υπογραφής συμφωνίας ανάμεσα στην κεντρική κινεζική τράπεζα και το Swift, το σύστημα παγκόσμιας εκκαθάρισης διασυνοριακών εμπορικών ανταλλαγών, για την δημιουργία μιας (κοινής) θυγατρικής για την προώθηση της χρήσης του κινεζικού ψηφιακού νομίσματος στις διεθνείς συναλλαγές.

Η ημερομηνία σημαδεύει την «αρχή» αυτής της επιχείρησης. Που μια συνέχεια μέλλεται να έχει: το τέλος του κυρίαρχου ρόλου του αμερικανικού δολαρίου σαν κυρίως μέσου για το διεθνές εμπόριο και τις συναλλαγές, μάλλον γρήγορα παρά αργά· και το τέλος των «φτηνών δανείων» που ο υπόλοιπος καπιταλιστικός πλανήτης δίνει στις ηπα, συντηρώντας τες. Ναι: το αμερικανικό χρέος (σε δολάρια) θεωρείται «βιώσιμο» μόνο επειδή ο υπόλοιπος κόσμος δέχεται τα (σε δολάρια) αμερικανικά ομόλογα σαν αποθεματικό· κι αυτό επειδή σε δολάρια είναι μεγάλο ποσοστό των διεθνών συναλλαγών… Στις 16 Γενάρη, πριν μισό μήνα, μπήκε λοιπόν το προτελευταίο καρφί σ’ αυτήν την τόσο κρίσιμη νομισματική / ιμπεριαλιστική κυριαρχία του Joνυσταλεάν.

Μιας και ζούμε (και θα ζήσουμε ακόμα περισσότερο) σε ταραγμένους καιρούς, ένα σύντομο μάθημα ιστορίας σχετικά.

Η διεθνής υπεροχή του δολαρίου άρχισε να καθιερώνεται με το τέλος του Α παγκόσμιου πολέμου, εξαιτίας των δανείων που είχε δώσει η Ουάσιγκτον στο Λονδίνο και στο Παρίσι, που λογαριάζονταν και ήταν ακόμα μείζονες «ιμπεριαλιστικές δυνάμεις». Ως πριν τον Α παγκόσμιο πόλεμο υπήρχε ένα είδος «ηθικής δέσμευσης» μεταξύ των όποιων κάθε φορά συμμάχων ότι τα χρέη που είχαν δημιουργηθεί μεταξύ τους εξαιτίας του κοινού τους πολέμου, παραγράφονταν με το τέλος του και την νίκη. Επρόκειτο για παλιά παράδοση, που εντοπίζεται ήδη απ’ στην Βαβυλωνία, την δεύτερη χιλιετία π.Χ., στους νόμους του Hammurabi. Ο λόγος ήταν απλός: αν ο πιο ισχυρός της συμμαχίας συνέχιζε να απαιτεί απ’ τους συμμάχους του να πληρώσουν τα δανεικά που τους είχε δώσει θα τους οδηγούσε στη χρεωκοπία. Και δεν θα τους ξαναείχε συμμάχους αν τους χρειαζόταν μελλοντικά. Ίσως, μάλιστα, να τους είχε μετατρέψει σε εχθρούς του…

Τελειώνοντας όμως ο Α παγκόσμιος πόλεμος η Ουάσιγκτον αποφάσισε για τους συμμάχους της: τα δάνεια που σας έδωσα πρέπει να τα αποπληρώσετε – σε δολάρια! Υπήρχε ένας μακιαβελικός υπολογισμός πίσω απ’ αυτήν την πρωτοφανή απαίτηση, που πέταγε στα σκουπίδια τις παλιές «ηθικές»: ο ανερχόμενος αμερικανικός ιμπεριαλισμός ήθελε να κρατάει χαμηλά όχι μόνο τους αντιπάλους του αλλά και τους ευρωπαίους συμμάχους του. Και το να συνεχίζουν να χρωστάνε προσπαθώντας να αποπληρώσουν αυτά τα πολεμικά χρέη ήταν ο ασφαλής «ειρηνικός τρόπος» να μείνουν «υπό». Παρίσι και Λονδίνο δεν αντέδρασαν σ’ αυτήν την αμερικανική απαίτηση. Απλά την μετέφεραν: Αν είναι να πληρώσουμε τα χρέη μας, σαν νικητές, στις ηπα, τότε οπωσδήποτε η ηττημένη γερμανία θα πρέπει να πληρώσει τις «πολεμικές αποζημιώσεις» της. Επίσης σε δολάρια! Για να βρίσκει δολάρια η ηττημένη γερμανία (την οποία η Ουάσιγκτον δεν ήθελε κατεστραμμένη, έτσι ώστε να παραμείνει αντίπαλο δέος του Λονδίνου και του Παρισιού) τα αμερικανικά αφεντικά έκαναν εισαγωγές απ’ την γερμανία – πληρώνοντας σε δολάρια, με τα οποία στη συνέχεια το Βερολίνο ξεχρέωνε. Δημιουργήθηκε έτσι ένα τετράγωνο κυκλοφορίας του δολαρίου μεταξύ των σημαντικότερων τότε καπιταλιστικών / ιμπεριαλιστικών κρατών: Ουάσιγκτον > Βερολίνο, Βερολίνο > Παρίσι και Λονδίνο, Παρίσι και Λονδίνο > Ουάσιγκτον. Το δολάριο διεθνοποιούνταν μέσα από χρέη· και ο αμερικανικός καπιταλισμός χόρευε… 

Αλλά η κρίση / κατάρρευση του 1929, αρχικά στις ηπα, διέκοψε αυτήν την κυκλοφορία. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Η γερμανία χρεωκόπησε βουλιάζοντας σ’ έναν υπερ-πληθωρισμό ακριβώς εξαιτίας της πληρωμής αυτών των υπέρογκων αποζημιώσεων την οποία έπρεπε παρά την διεθνή κρίση να συνεχίσει· και οι ναζί αναδύθηκαν απ’ αυτήν την καταστροφή σαν «σωτήρες». Ακολούθησε ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος, ο δεύτερος στη σειρά…

Την ίδια ακριβώς προσέγγιση είχε η Ουάσιγκτον και πλησιάζοντας το τέλος του Β παγκόσμιου. Ο άμεσος εχθρός της δεν ήταν η Μόσχα αλλά το (ακόμα αυτοκρατορικό / ιμπεριαλιστικό) Λονδίνο. Πέρα απ’ τα χρέη που είχε συσσωρεύσει το αγγλικό βασίλειο στη διάρκεια του πολέμου, ένα ακόμα δάνειο εκ μέρους της Ουάσιγκτον, το 1946, για «την ανοικοδόμηση», έδωσε την χαριστική βολή. Για να εκπληρώσει τους όρους του δανείου το αγέρωχο Λονδίνο διάλυσε ό,τι είχε μείνει απ’ την αυτοκρατορία, και μαζί, υποχρεωτικά, «την ζώνη της στερλίνας» στο διεθνές εμπόριο. Το δολάριο απέκτησε το μονοπώλιο του βασικού μέσου διεθνών συναλλαγών: το νόμισμα ήταν δεμένο με σταθερή ισοτιμία με τον χρυσό που το αμερικανικό κράτος είχε συγκεντρώσει σαν «ασφαλές καταφύγιο» απ’ τους ευρωπαϊκούς καπιταλισμούς στη διάρκεια του Β παγκόσμιου, και ήταν το μόνο τέτοιο. Συνεπώς οι συναλλαγές σε δολάριο ή η αποθεματοποίησή του ήταν τόσο στοιβαρές πράξεις όσο αν αφορούσαν χρυσάφι.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και στις αρχές της δεκαετίας του ’70, για να χρηματοδοτήσει η Ουάσιγκτον τον πόλεμό της στην ανατολική ασία (βιετνάμ) έγινε από κράτος δανειστής κράτος δανειζόμενο. Τυπικά αυτό θα έπρεπε να αδυνατίσει σοβαρά την αξία των εγγυήσεων που ως τότε συνόδευαν το δολάριο. Το 1972 έσπασε την σταθερή ισοτιμία του δολαρίου με τον χρυσό, για να μπορεί να τυπώνει κατά βούληση νόμισμα. Ξαφνικά, χωρίς την άγκυρα του χρυσού, το δολάριο έγινε «ένα νόμισμα που επέπλεε». Fiat money. Θα συνέχιζε την προηγούμενη μονοκρατορία του; Θα εξακολουθούσε να είναι αποθεματικό νόμισμα για τις κεντρικές τράπεζες του υπόλοιπου πλανήτη;

Η απάντηση δόθηκε γρήγορα: ναι. Γιατί; Επειδή οι αμερικανικές κυβερνήσεις φρόντισαν να συνδέσουν το δολάριο με το πετρέλαιο, πείθοντας κυρίως τους παραγωγούς της μέσης Ανατολής (αραβικά βασίλεια αλλά και το περσικό…) να τιμολογούν το πετρέλαιο αποκλειστικά και μόνο σε δολάρια. Αφού μόνο με δολάρια μπορούσε να αγοράσει κανείς πετρέλαιο το αμερικανικό νόμισμα παρέμεινε αποθεματικό. Και εξακολούθησε να έχει τον πρώτο και κυρίως λόγο στις διεθνείς συναλλαγές. Αυτή η ηγεμονία / διαρκής κυκλοφορία εξακολούθησε, επιπλέον, να επιτρέπει στην Ουάσιγκτον την χρηματοδότηση των πολέμων της. Τώρα πια όλοι όσοι δανείζονταν (εκτός των ηπα…) έπρεπε να πληρώνουν τα χρέη τους, κι αν δεν μπορούσαν χρεωκοπούσαν επιτρέποντας σε αμερικανικές ή και δυτικές εταιρείες να κανιβαλίσουν οτιδήποτε είχε αξία στην επικράτεια των χρεωκοπημένων.

Το ιαπωνικό γιέν αρχικά και στη συνέχεια η δημιουργία του ευρώ, σαν ενιαίου νομίσματος ενός μπλοκ καπιταλισμών, ήταν αμφισβητήσεις της δολαριακής ηγεμονίας. Το πρώτο το τσάκισε η Ουάσιγκτον στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Το δεύτερο όχι με τον ίδιο άμεσο τρόπο. Αλλά η ανατροπή όλων των «ισορροπιών» ενός αιώνα έρχεται τώρα. Με την συνδυασμένη και έμπρακτη αμφισβήτηση της δολαριακής ηγεμονίας, που έχει μεν στο κέντρο της την Μόσχα, το Πεκίνο και την Τεχεράνη (τους κατ’ εξοχήν στόχους του «οικονομικού πολέμου» του ψόφιου κουναβιού) αλλά γύρω της έχει πολλές δεκάδες ακόμα κράτη. Που είτε έχουν υποφέρει απ’ την δολαριακή ηγεμονία και τους μηχανισμούς της (δντ, παγκόσμια τράπεζα) είτε ελπίζουν σε καλύτερες, πιο «ισορροπημένες» σχέσεις με τον κινεζικό καπιταλισμό.

Το Πεκίνο ετοιμάζει το ψηφιακό γουάν (με τεχνολογία blockchain) κάποια χρόνια τώρα. Το 2020 το δοκίμασε εσωτερικά στην επικράτειά του: έχει πολύ «πληροφορική» και πολλούς σύνθετους αλγορίθμους το να μπορεί κανείς να πληρώνει οπουδήποτε οτιδήποτε και το ποσό να πηγαίνει άμεσα στον λογαριασμό του οποιουδήποτε πωλητή, χωρίς τις καθυστερήσεις της συνηθισμένης μεσολάβησης των εμπορικών τραπεζών, όπως γίνεται με τις «κάρτες». (Εννοείται ότι όλες οι δοσοληψίες καταγράφονται – και υπάρχει στη μέση η κεντρική τράπεζα του κράτους / εκδότη / εγγυητή του νομίσματος, «που βλέπει τα πάντα»…) Αντίστοιχες έρευνες γίνονται και στην Ουάσιγκτον, στην ευρώπη για το ευρώ και στη Μόσχα. Είναι πιο πίσω. Σε κάθε περίπτωση ο κινεζικός καπιταλισμός δεν έχει με τη μεριά του μόνο το χρονικό πλεονέκτημα, το γεγονός δηλαδή ότι είναι έτοιμος για το ψηφιακό του νόμισμα πριν τους άλλους, τόσο τεχνικά / οργανωτικά όσο και κοινωνικά. (Στην δύση ο cashless κόσμος θα επιβληθεί δια της βίας…). Έχει, κυρίως, τον όγκο της καπιταλιστικής του παραγωγής που εξάγεται.

Έτσι, απ’ την στιγμή που το ψηφιακό γουάν είναι πανεύκολο στη χρήση του (και, πιθανότατα, να έχει «κάλυψη της αξίας» του από χρυσό, μια επιτροφή στον παλιό αλλά όχι ξεχασμένο «κανόνα του χρυσού», έτσι ώστε να κερδίσει σε εμπιστοσύνη σε σχέση με τα τζογαδόρικα κρυπτονομίσματα τύπου bitcoin κλπ) η διεθνοποίησή του θα γίνει ευκολότερα, γρηγορότερα, και χωρίς πολέμους και δραματικούς εκβιασμούς.

Όπως συμβαίνει ήδη με τα εμβόλια, αυτή η διεθνοποίηση πρόκειται ν’ αρχίσει απ’ τους πιο αδύνατους κρίκους της δολαριακής ηγεμονίας: την ασία, την αφρική και τη λατινική αμερική… Επιπλέον η συμφωνία με το swift σημαίνει, πρακτικά, την δημιουργία ενός swift digital νομισμάτων, βασισμένο στο ψηφιακό γουάν. Εκείνο που φοβούνται τα τελευταία χρόνια στην Ουάσιγκτον (και όχι μόνο) συμβαίνει και ξανασυμβαίνει: το Πεκίνο καθορίζει (στα μέτρα του) τα διεθνή πρότυπα.

Ας μείνουν λοιπόν διάφοροι ετοιμόρροποι δυτικοί να φαντασιώνονται την “great reset” όπως τους βολεύει…

(φωτογραφία: Στο Bretton Woods ο Keynes – στη μέση – σαν εκπρόσωπος του Λονδίνου προσπάθησε να συγκρατήσει την αμερικανική ηγεμονία εμποδίζοντας ότι ήταν δυνατόν να εμποδιστεί απ’ την παρακμή της αγγλικής. Δεν τα κατάφερε. Οι βιογράφοι του λένε ότι αυτή η αποτυχία τελικά τον σκότωσε…)

Μαθήματα λογοτεχνίας – και προπαγάνδας

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Βασίζεται στην τεχνολογία της μέγιστης και αιφνιδιαστικής εγγύτητας (μοτέρ εκατοντάδων ίππων). Ο επικεφαλής της ομάδας μεταφέρει στο πλήρωμα την πληροφορία ότι ο προορισμός του σκάφους έχει αλλάξει, με αποτέλεσμα την πρόκληση ανησυχίας και την δημιουργία νέων εντολών για την πορεία.

Κομψή διατύπωση, λογοτεχνική, επιδεχόμενη διάφορες ερμηνείες – ή και αδιαφορία. Είναι η περιγραφή πειρατείας όπως θα μπορούσε να την καταγράψει στο ημερολόγιό του ένα λόγιο μέλος / γραμματέας κάποιου πειρατικού crew… To καταλάβει o καθένας: το ζήτημα του από ποια θέση μιλάει ο καθένας είναι, συχνά, καθοριστικό για το τι περιγράφεται και, τελικά, για την εντύπωση που σχηματίζεται για ένα γεγονός. Λέγεται υποκειμενισμός και είναι αναπόφευκτος ως ένα σημείο…

Η χθεσινή καθεστωτική “καθημερινή” είχε την εξής μυστηριώδη “ενημέρωση” για τους αναγνώστες της σε ότι αφορά τις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής mRNA:

Βασίζεται στην τεχνολογία του mRNA (αγγελιαφόρου ριβονουκλεϊνικού οξέος). Τα mRNA μεταφέρουν στο κύτταρο τη γενετική πληροφορία για την παραγωγή της πρωτεΐνης S που βρίσκεται στην επιφάνεια του SARS-CoV-2 με αποτέλεσμα την παραγωγή αντισωμάτων και κυτταρικής ανοσίας.

Και πάλι για περιγραφή πειρατείας πρόκειται, αυτή τη φορά γενετικής. Οποία κομψότης όμως, ε; Κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα αλλά οι πάντες καθησυχάζονται (ή αυτό πρέπει να κάνουν)… εκτός απ’ τα αιχμάλωτα, υπό πειρατεία κύτταρά τους. Όμως αυτά δεν μπορούν να μιλήσουν, να διαμαρτυρηθούν με τους συνηθισμένους τρόπους· δεν έχουν λογαριασμούς στα antisocial media, ούτε μισθούς στα mainstream media· δεν ψηφίζουν ούτε διαδηλώνουν…. Ίσως εξεγείρονται. Αλλά οι δικές τους εξεγέρσεις έχουν το όνομα «αρρώστια»…

Το ζήτημα είναι από ποια θέση μιλάει ο καθένας! Αν έχει την κατάλληλη θέση (και εξουσία και χρήμα και άφθονη αναίδεια και ατιμία) μπορεί να κάνει το άσπρο μαύρο και το ανάποδο. Εξού και μια κάποια λύσσα υπαλλήλων (και του συγκεκριμένου μήντιου αλλά και του κλάδου των δημαγωγών γενικότερα) για τις περιθωριακά (δυστυχώς) διατυπωμένες φράσεις δεν είναι εμβόλια, είναι πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων.

Φυσικά, αν ξέρει κανείς τι είναι οι πλατφόρμες mRNA, τα πλασμίδια DNA ή η γενετική τροποποίηση αδενοϊών, θα καταλάβει ότι η πιο πάνω ευγενής, κομψή, εγκεκριμένη και προσεκτικά «σκοτεινή» διατύπωση περιγράφει, πράγματι, πλατφόρμες γενετικής τροποποίησης των κυττάρων!!! Το κάνει όμως με το λεξιλόγιο της κρυψίνοιας και της «επιστημονικής εκτροπής»: Τα «αγγελιαφόρα ριβονουκλεϊνικά οξέα» (τα ποια;) τι κάνουν; «Μεταφέρουν γενετική πληροφορία» (ααα, ντάξ!)…. «για την παραγωγή της πρωτεΐνης S» (της ποιάς;)…. «που βρίσκεται στην επιφάνεια» (αααα!)… «με αποτέλεσμα….» (Μήπως η αναφορά είναι σε κάποιο software για design; Εεεεε… όχι ακριβώς…. Πρόκειται για body design…)

Σωστά, λοιπόν, θα περιέγραφε ένας ιστορικός τον τέτοιον παραπλανητικό λόγο της εξουσίας, χωρίς να κινδυνεύει να χαρακτηριστεί ως εχθρός της: Βασίζεται στην τεχνολογία της ισχύος και του αιφνιδιασμού. Ο αρμόδιος μεταφέρει στον εμπλεκόμενο την πληροφορία ότι υπάρχει μια πρόταση που δεν μπορεί να αρνηθεί. Με αποτέλεσμα….

(Διαλέξτε κάποιο…. αποτέλεσμα…)

Το «ψητό», με διάφορες έννοιες 1

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Ο καθηγητής παθολογίας, έρευνας, πολιτικής υγείας και στατιστικής του Στάνφορντ Γ. Ιωαννίδης είναι γνωστός στα μέρη μας. Για την ακρίβεια είναι αφορισμένος, καταραμένος, αναθεματισμένος απ’ όλο το πολυπληθές στράτευμα των caradinieri (αλλά και των φίλων της κάθε pfizer) και όλους τους αξιωματικούς του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού». Απ’ την άλλη μεριά έχει και κάμποσους θαυμαστές, αρκετοί απ’ τους οποίους θα τον πολιτικοποιούσαν στα όρια του «απελευθερωτή» – κάτι κατά βάθος θρησκευτικό, αν θέλει κανείς να το δει κατάφατσα. Στατιστικά, αν ο Ιωαννίδης επέμενε να ζει στο ελλαδιστάν, το πιθανότερο που θα του συνέβαινε θα ήταν κάποιος απ’ τους φλογερούς caradinieri να παίζει μπάλα με το κεφάλι του (για να μην ξεχνάμε τα ήθη και τα έθιμα των φίλων «της υγείας του λαού»).

Δεδομένων των συσχετισμών ο Ιωαννίδης είναι άτυπα μεν αλλά καθαρά απαγορευμένος (όμως αυτό δεν τον εντυπωσιάζει καθόλου, αρκεί κανείς να διαβάσει το πιο πρόσφατο βιβλίο του)· στα μέρη μας εμφανίζεται μόνο στο κανάλι “κρήτη tv” όπου (εντελώς έξω απ’ τα κυρίαρχα πρότυπα δημαγωγίας) του παρέχεται πολιτισμένα αρκετός χρόνος για να εξηγήσει με επιχειρήματα και στοιχεία την προσέγγισή του στο ζήτημα της «πανδημίας». Ας το θυμίσουμε: ανήκει σε μια διεθνή μειοψηφία γιατρών που υποστηρίζουν έμπρακτα και αυστηρά την evidence-based medicine. (Χρωστάμε επ’ αυτού του θέματος…)

Η προχθεσινή του εμφάνιση ήταν και πάλι σκανδαλώδης. Φαίνεται πως στο πανεπιστήμιο που δουλεύει «ιδρώνουν την φανέλα» τους· δεν εξηγείται διαφορετικά το ότι κάνουν συνέχεια έρευνες και βγάζουν διαρκώς συμπεράσματα που είναι όλο και πιο συντριπτικά για τα θεωρήματα της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας. (Και δεν μπορεί να βρεθεί ποιός τους πετάει από ένα πεντοχίλιαρο κάθε φορά για να τα κάνουν όλα αυτά· ενώ οι διάφοροι «ιερείς της σωτηρίας» παίρνουν «προσφορές» με πολλά μηδενικά απ’ τις φαρμακο-μαφίες, οπότε είναι λογικό να θεωρούνται «καθαροί» στον αντεστραμμένο κόσμο…)

Δείτε, λοιπόν, τι υποστήριξε μεταξύ άλλων αυτός ο αθεόφοβος Ιωαννίδης πριν δυο ημέρες:

Α) Υποστήριξε (όχι αυθαίρετα, σαν αποτέλεσμα της ανάλυσης όλων των διαθέσιμων στοιχείων διεθνώς, που τώρα πια έχουν «κατακάτσει») ότι οι καθολικές απαγορεύσεις και τα πραξικοπήματα της περασμένης άνοιξης, όχι μόνο δεν περιόρισαν την «εκδήλωση κρουσμάτων» αλλά, αντίθετα, την μεγένθυναν!

Β) Υποστήριξε (πάλι με βάση τα εντόπια επίσημα στοιχεία) πως όταν επιβλήθηκαν οι απαγορεύσεις στο ελλαδιστάν (πάντα την περασμένη άνοιξη) ο τσαχπίνης είχε κάνει ήδη τον χειμερινό κύκλο του…. Πράγμα που σημαίνει (πάντα κατά τον αθεόφοβο, «ψέκα», κι ό,τι άλλο θέλουν οι καλοί, αγαθοί και έντιμοι στρατιώτες…) όχι μόνο ότι δεν υπήρξε κάποιο υγιειονομικό όφελος αλλά, αντίθετα, ότι έγινε και ζημιά!

Αν είναι δυνατόν!!! Αν είναι δυνατόν να κλωτσάει έτσι αυτός (ο θεωρούμενος απ’ τους καλύτερους στο είδος του στη δύση…) μαζί με την ομάδα του το άγιο δισκοπότηρο της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, τόσο διεθνώς όσο και στο ελλαδιστάν!!! Αν είναι δυνατόν!!

Ως γνωστόν αυτό το λεγόμενο «πρώτο lockdown» το έχουν αγαπήσει ακόμα κι εκείνοι που το φθινόπωρο είχαν αμφιβολίες και ενστάσεις για το «δεύτερο» και, ίσως, θυμώνουν με το διαφορικό τρίτο. Έχει όνομα αυτή η αγάπη. Λέγεται σύνδρομο της Στοκχόλμης. Και, φυσικά, είναι ιερή. Αυτό το “πρώτο lockdown” και όσους το επέβαλαν κανείς “στρατιώτης” δεν τους καταγγέλει για όλες τις κακοποιήσεις μαζί!

Το «ψητό», με διάφορες έννοιες 2

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Έστω. Με τα αισθήματα δεν πρέπει να παίζει κανείς. Ούτε και με την λογική όμως. Όταν βγαίνει ένας τύπος του βεληνεκούς του Ιωαννίδη (αλλά και των συνεργατών του στις έρευνες) δημόσια και λέει / λένε ότι οι απαγορεύσεις είναι νοσηρές δύο μόνο μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ότι αυτοί οι τύποι το έχουν χάσει εντελώς και δεν το έχει πάρει χαμπάρι κανένας… Είτε ότι επί μήνες υπάρχει σε πλήρη λειτουργία ένας μηχανισμός συστηματικής εξαπάτησης με πολλά, επικίνδυνα πολλά, γρανάζια.

Το θέμα είναι ότι αν το πιο πάνω «είτε / είτε» έμπαινε σε δημοψήφισμα στο ελλαδιστάν (και αλλού…) ο Ιωαννίδης και οι συνεργάτες του θα σουβλίζονταν παραδειγματικά, με νταούλια και κλαρίνα. Δεν θα ήταν πρώτη φορά. Κι o Giordano Bruno στη φωτιά κατέληξε στα 52 του, τότε, στη Ρώμη, το 1600…

Ο ισχυρισμός (με αποδείξεις) ότι τα λεγόμενα «lockdown», ξεκινώντας απ’ το πρώτο και καλύτερο την περασμένη άνοιξη, είναι νοσογόνα (από την άποψη του ιού / των ιών και μόνο – τα συναισθηματικά και σχεσιακά ζητήματα, όπως και η «κακή τύχη» όλων των υπόλοιπων που πετάχτηκαν έξω απ’ τα νοσοκομεία είναι χώρια λογαριασμός!), αυτός ο ισχυρισμός λοιπόν είναι προκλητικός! Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Αν ο καθένας μας κλειδωθεί μέσα σ’ ένα μπαούλο δεν θα ζήσει αιώνια;

Είναι απλό: η κλεισούρα επιδεινώνει (και) τις καταστάσεις που σχετίζονται με τον αέρα, την αναπνοή, τις αισθήσεις· εκτός αν κάποιος / κάποια ζει μόνος / η και δεν μιλάει σ’ άνθρωπο. Τότε; Το «πατρικό lockdown» που έγινε παράδειγμα μίμησης για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο; Η Wuhan;

Αμ δε! Εκεί το κινεζικό καθεστώς απομάκρυνε όσους / όσες βρίσκονταν απλά «θετικοί» (ή είχαν και κάποια συμπτώματα) απ’ τα σπίτια τους, και τους μάντρωνε στα μισο-νοσοκομεία εκστρατείας που έστησε σε χρόνο dt. Βάρβαρο; Ναι· σίγουρα απ’ την άποψη των κοινωνικών σχέσεων! Αλλά τουλάχιστον «λογικό», περιορισμένης διάρκειας – και εφάπαξ, μέχρι να ξεκαθαριστεί ότι όσοι/όσες δεν έχουν συμπτώματα δεν μεταδίδουν τίποτα…

Όμως (και) απο ‘δω ξεκινάει (θα μπορούσε να ξεκινήσει…) το «ξήλωμα του πουλόβερ» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, που περνάει και απ’ τη νοσηρότητα των καθολικών απαγορεύσεων και των πραξικοπημάτων, χωρίς να τελειώνει εκεί. Η θρυλική «επικινδυνότητα των ασυμπτωματικών» ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ξεκίνησε απ’ την γερμανία…) και όλοι ξέρουν με ονόματα και διευθύνσεις πότε ακριβώς και απο ποιούς. Σίγουρα, πάντως, δεν ήρθε απ’ την Wuhan, εισαγωγή πακέτο μαζί με τον στρατιωτικό νόμο! Κι αυτό επειδή σε αντίθεση με το κινεζικό καθεστώς (που αποδεικνύεται ότι ενδιαφερόταν μόνο να ξεμπερδέψει με τον covid) τόσο στον δυτικό κόσμο όσο και στα όργανά του (τύπου π.ο.υ….) το ζητούμενο ήταν εντελώς διαφορετικό: η μολυσματικοποίηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων!

Αν το σύμπλεγμα και τα αφεντικά του ήταν / είναι τόσο αδίστακτα ώστε να επιδιώκουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη (πραγματική ή φανταστική, μέσω PCR…) μολυσματικοποίηση, γιατί δεν θα φρόντιζαν να χρησιμοποιήσουν κάθε νοσογόνο μέσο για να την πετύχουν; Γιατί δεν θα αξιοποιούσαν κάθε δυνατότητα υποστηρίζοντας ότι κάνουν το αντίθετο; (Η ιστορία μας διδάσκει πως όταν μια τακτική έχει επίμονα το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που διακηρύσσει εκείνος που την ασκεί, τότε είναι λάθος να πιστεύουμε τα λόγια του αντί να κρίνουμε τα έργα του. Αυτά είναι που επιβεβαιώνουν τις πραγματικές προθέσεις, τους πραγματικούς στόχους· όχι τα προπετάσματα καπνού).

Εδώ φαίνεται η μεγάλη (αν και εξηγήσιμη) πολιτική αδυναμία των σοβαρών αποδείξεων που πετάει στα μούτρα του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» ο Ιωαννίδης, κι όχι μόνον αυτός. Μόνες τους αυτές οι αποδείξεις αφήνουν να αιωρείται το ενδεχόμενο να πάρθηκαν λάθος αποφάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση του τσαχπίνη… Φονικό λάθος, αλλά πάντως λάθος ανθρώπινο… Όχι λέμε!!! Πάρθηκαν σε πρώτο χρόνο οι σωστές αποφάσεις· αλλά με εντελώς διαφορετικό ζητούμενο, εντελώς διαφορετικό στόχο!!!

Ξέρουμε. Όταν η μία πολιτική βιτρίνα μετά την άλλη άρχισαν να κάνουν πολεμικά διαγγέλματα τον περασμένο Μάρτη, οι πολλοί (οι σοφοί, όμορφοι και έξυπνοι) θεώρησαν ανομολόγητα ότι πρόκειται για video game σε μισοπραγματικές συνθήκες, κάτι σαν το pokemon go… Δεν κατάλαβαν, επειδή δεν ήθελαν (και μάλλον δεν μπορούσαν) να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κατά συνέπεια αντί να επιβάλλουν την προστασία εκείνων που στ’ αλήθεια είχαν ανάγκη προστασίας ακυρώνοντας τα σχέδια των επιτελείων της βίαιης αναδιάρθρωσης, έλυσαν τα χέρια των Μεγάλων Αφεντάδων της «Total Dominance» μέσα και πάνω στο κοινωνικό εργοστάσιο…

(φωτογραφία: Δεν είναι beatle…)

Villabajo V. (1)

Σάββατο 6 Φλεβάρη. … Τα έκανε σκατά… Όσο σκατά πήγε η προμήθεια εμβολίων από την ε.ε. τόσο σκατά πάνε και οι εμβολιασμοί στη χώρα… O αντιπρόεδρος (και υπ.οικ.) του Βερολίνου Olaf Scholz μπορεί να τα έχει μαζεμένα εναντίον της προέδρου της ευρωπαϊκής επιτροπής Ursula von der Leyen, αλλά δεν είναι μόνοι τους στον πλανήτη. Και, κυρίως, δεν πρόκειται για ένα ζήτημα «γερμανικό» ή, τουλάχιστον, «υγιειονομικό». Η υγιεινιστική τρομοεκστρατεία, που στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο είχε και έχει τόσα και τέτοια χαρακτηριστικά ώστε μόνο τυφλοί (ή εγκάθετοι) δεν βλέπουν τον ωμά πολιτικό χαρακτήρα της, δείχνει ρωγμές. Φταίει η κυρία von der Leyen γι’ αυτές; Ή μήπως συμβαίνει κάτι πολύ σοβαρότερο;

Θα κουράσουμε ίσως θυμίζοντας περί τίνος πρόκειται: ένας ιός εστιασμένης (και ελεγχόμενης) επικινδυνότητας μετατρέπεται στα δυτικά καπιταλιστικά κράτη (και κάποια ακόμα, για ανάλογους πάνω κάτω λόγους) σε σημαία της βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και της εξίσου βίαιης επιτάχυνσης της μετάβασης στις νόρμες της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Ενώ οι υποτελείς αντιμετωπίζουν αυτήν την διαχείριση απ’ την σκοπιά των φόβων για την υγεία τους, η περιθωριακή ασταμάτητη μηχανή αναλύει (απ’ την στιγμή μηδέν) την τρομοεκστρατεία απ’ την σκοπιά της υγείας της καπιταλιστικής μηχανής (γενικά) και των δυτικών εκδοχών της (ειδικά). Καταγγέλεται σαν «ψέκα» – και οι κατηγοροί της αλλάζουν πλευρό ήσυχοι…

Τι υποστηρίζουμε εξ αρχής; Ότι η αποθρασυμένη τρομοεκστρατεία στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο έχει ένα καλό σετ στόχων. Πρώτον, την επιτάχυνση και την εμβάθυνση της μηχανικής / αλγοριθμικής μεσολάβησης των κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφορών. Δεύτερον, τη νομιμοποίηση του ψηφιακού πανοπτικού, και οπωσδήποτε των πρώτων κρίσιμων βημάτων του, που σχετίζονται με την κατάργηση στην πράξη των παραδοσιακά φιλελεύθερων δυτικών συνταγμάτων. Τρίτον την επίθεση των δυτικών big pharma σε οργανική συμμαχία με τις big tech, τις (αόρατες ακόμα) big insurance και τους στρατοαστυνομικούς μηχανισμούς των δυτικών κρατών· μια επίθεση με προοπτική να διατηρήσει αυτό το σύμπλεγμα την παγκόσμια ηγεμονία τις επόμενες δεκαετίες έναντι των ανάλογων ανταγωνιστών του (ρωσικών και κινεζικών κατά κύριο λόγο). Τέταρτον την επιθετική αναδιάρθρωση της βιομηχανίας της υγείας.

Είναι πολλά! Πολλά για να τα χωρέσει ο νους όσων εγκατέλειψαν την αντι-καπιταλιστική και αντι-κρατική κριτική δεκαετίες πριν… Πολλά για να τα χωρέσει ο νους των εξαίσιων (συχνά ανομολόγητα) οπαδών του κρατικού πατερναλισμού… Αλλά, επίσης, πολλά για να έχουν γρήγορη και 100% επιτυχία!

Απ’ όλα αυτά θα μείνουμε σήμερα μόνο σ’ ένα: στις πλατφόρμες γενετικής μηχανικής που εμφανίζονται στους υποτελείς του δυτικού καπιταλισμού σαν (σωτήρια) «εμβόλια». Μεγάλο κόλπο, τόσο μεγάλο που οι εκτός απ’ τους τατσορούφιανους, επώνυμους κι ανώνυμους, πολλοί ακόμα δειλιάζουν μπροστά στο μέγεθός του. Παράδοξο; Ενώ τα messenger RNA και οι πλατφόρμες τους είναι μια τεχνολογία γνωστή παγκόσμια εδώ και πάνω από μια δεκαετία, μόνο δυτικές φαρμακο-μαφίες είχαν κατα νου πριν καν την εμφάνιση του covid να τις προωθήσουν δικτατορικά σαν την next generation των («εμβολιαστικών» και όχι μόνο) θεραπειών!

Γιατί μόνον αυτές, παρότι όλες οι προσπάθειές τους και οι δοκιμές τους (σε ζώα) τα προηγούμενα χρόνια είχαν αποτύχει; Γιατί δεν βγήκαν οι ρώσοι ή οι κινέζοι γενετιστές ανεμίζοντας τις mRNA πλατφόρμες, τα πλασμίδια DNA και τα υπόλοιπα high tech καλούδια της γενετικής μηχανικής παρά τις ανάλογες έρευνες που κάνουν επί χρόνια; Αιρετικές ερωτήσεις που δίνουν στα νεύρα κάθε εγκάθετου φίλου της (κάθε) pfizer…

Ας προσπεράσουμε την απάντηση. Ας σταθούμε στο δεδομένο: δεν βγήκαν… Σωτήρες της ανθρωπότητας (αυτο)ανακηρύχτηκαν οι δυτικές φαρμακομαφίες, έναντι ενός κινδύνου διογκωμένου τόσο ώστε να ταιριάζει πέρα απ’ τα υπόλοιπα και στην απαγόρευση οποιασδήποτε σοβαρής ερώτησης (ή αμφισβήτησης ή κριτικής) της γενετικής μηχανικής. Πρόκληση τεχνητής ζήτησης λέγεται αυτό, σχεδόν πάντα γίνεται μέσω καλλιέργειας αδικαιολόγητων και ανεξέλεγκτων φόβων (: τρομοκρατία…) είτε σε άτομα είτε σε σύνολα, και το σχετικό λήμμα υπάρχει επίσημα στην …. ιατρική ερευνητική βιβλιογραφία!

Κανονικά αυτό το σχέδιο θα έπρεπε να δουλεύει ήδη – έστω στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο. Το βιο-πληροφορικο-ασφαλίτικο σύμπλεγμα είχε συγκεντρωμένα ιδεολογικά (μήντια, δημαγωγοί, «ειδικοί») και θεσμικά (π.ο.υ., ερευνητικά ινστιτούτα, «ειδικοί»…) πυρομαχικά και όπλα πριν καν την εμφάνιση του τσαχπίνη… Είχαν γίνει έγκαιρα ασκήσεις επί χάρτου (Atlantic Storm, Clade X, Event 201…)… Είχαν γυριστεί και προβληθεί ταινίες (π.χ. “contagion”…) καλλιεργώντας συγκεκριμένη εννόηση των ιών, είχαν γραφτεί βιβλία, είχαν γίνει ξανά και ξανά εκδηλώσεις και δηλώσεις (π.χ. Bill Gates στο TedX και σε κάθε μήντιο που του δόθηκε η ευκαιρία επί χρόνια…)… Ήταν ενήμεροι οι στρατιωτικοί μηχανισμοί (: νατο)… Είχαν γίνει οι απαραίτητοι σχεδιασμοί σε επιμέρους πλευρές του εγχειρήματος (οηε: ID2020)… Υπήρχε η (αποτυχημένη αλλά διδακτική για να διορθωθούν τα λάθη) εμπειρία των ψευτοπανδημιών της “γρίπης των πτηνών” και της “γρίπης των χοίρων”…. Κανονικά λοιπόν θα έπρεπε…

Αν, μετά απ’ όλα αυτά, σε μια στρατηγικής σημασίας για τον ενδοκαπιταλιστικό ανταγωνισμό εκστρατεία (: “πόλεμος εναντίον ενός αόρατου εχθρού”…) μερικά πράγματα πάνε στραβά τόσο στο ευρωπαϊκό όσο και στο αμερικανο-αγγλικό τμήμα του δυτικού καπιταλισμού, είναι δυνατόν να φταίει γι’ αυτά η κυρία von der Leyen;

Όχι δα!!!