Το «ψητό», με διάφορες έννοιες 2

Κυριακή 7 Φλεβάρη. Έστω. Με τα αισθήματα δεν πρέπει να παίζει κανείς. Ούτε και με την λογική όμως. Όταν βγαίνει ένας τύπος του βεληνεκούς του Ιωαννίδη (αλλά και των συνεργατών του στις έρευνες) δημόσια και λέει / λένε ότι οι απαγορεύσεις είναι νοσηρές δύο μόνο μπορεί να συμβαίνουν. Είτε ότι αυτοί οι τύποι το έχουν χάσει εντελώς και δεν το έχει πάρει χαμπάρι κανένας… Είτε ότι επί μήνες υπάρχει σε πλήρη λειτουργία ένας μηχανισμός συστηματικής εξαπάτησης με πολλά, επικίνδυνα πολλά, γρανάζια.

Το θέμα είναι ότι αν το πιο πάνω «είτε / είτε» έμπαινε σε δημοψήφισμα στο ελλαδιστάν (και αλλού…) ο Ιωαννίδης και οι συνεργάτες του θα σουβλίζονταν παραδειγματικά, με νταούλια και κλαρίνα. Δεν θα ήταν πρώτη φορά. Κι o Giordano Bruno στη φωτιά κατέληξε στα 52 του, τότε, στη Ρώμη, το 1600…

Ο ισχυρισμός (με αποδείξεις) ότι τα λεγόμενα «lockdown», ξεκινώντας απ’ το πρώτο και καλύτερο την περασμένη άνοιξη, είναι νοσογόνα (από την άποψη του ιού / των ιών και μόνο – τα συναισθηματικά και σχεσιακά ζητήματα, όπως και η «κακή τύχη» όλων των υπόλοιπων που πετάχτηκαν έξω απ’ τα νοσοκομεία είναι χώρια λογαριασμός!), αυτός ο ισχυρισμός λοιπόν είναι προκλητικός! Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο; Αν ο καθένας μας κλειδωθεί μέσα σ’ ένα μπαούλο δεν θα ζήσει αιώνια;

Είναι απλό: η κλεισούρα επιδεινώνει (και) τις καταστάσεις που σχετίζονται με τον αέρα, την αναπνοή, τις αισθήσεις· εκτός αν κάποιος / κάποια ζει μόνος / η και δεν μιλάει σ’ άνθρωπο. Τότε; Το «πατρικό lockdown» που έγινε παράδειγμα μίμησης για τον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο; Η Wuhan;

Αμ δε! Εκεί το κινεζικό καθεστώς απομάκρυνε όσους / όσες βρίσκονταν απλά «θετικοί» (ή είχαν και κάποια συμπτώματα) απ’ τα σπίτια τους, και τους μάντρωνε στα μισο-νοσοκομεία εκστρατείας που έστησε σε χρόνο dt. Βάρβαρο; Ναι· σίγουρα απ’ την άποψη των κοινωνικών σχέσεων! Αλλά τουλάχιστον «λογικό», περιορισμένης διάρκειας – και εφάπαξ, μέχρι να ξεκαθαριστεί ότι όσοι/όσες δεν έχουν συμπτώματα δεν μεταδίδουν τίποτα…

Όμως (και) απο ‘δω ξεκινάει (θα μπορούσε να ξεκινήσει…) το «ξήλωμα του πουλόβερ» της υγιεινιστικής τρομοεκστρατείας, που περνάει και απ’ τη νοσηρότητα των καθολικών απαγορεύσεων και των πραξικοπημάτων, χωρίς να τελειώνει εκεί. Η θρυλική «επικινδυνότητα των ασυμπτωματικών» ΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ (ξεκίνησε απ’ την γερμανία…) και όλοι ξέρουν με ονόματα και διευθύνσεις πότε ακριβώς και απο ποιούς. Σίγουρα, πάντως, δεν ήρθε απ’ την Wuhan, εισαγωγή πακέτο μαζί με τον στρατιωτικό νόμο! Κι αυτό επειδή σε αντίθεση με το κινεζικό καθεστώς (που αποδεικνύεται ότι ενδιαφερόταν μόνο να ξεμπερδέψει με τον covid) τόσο στον δυτικό κόσμο όσο και στα όργανά του (τύπου π.ο.υ….) το ζητούμενο ήταν εντελώς διαφορετικό: η μολυσματικοποίηση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων!

Αν το σύμπλεγμα και τα αφεντικά του ήταν / είναι τόσο αδίστακτα ώστε να επιδιώκουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ, την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη (πραγματική ή φανταστική, μέσω PCR…) μολυσματικοποίηση, γιατί δεν θα φρόντιζαν να χρησιμοποιήσουν κάθε νοσογόνο μέσο για να την πετύχουν; Γιατί δεν θα αξιοποιούσαν κάθε δυνατότητα υποστηρίζοντας ότι κάνουν το αντίθετο; (Η ιστορία μας διδάσκει πως όταν μια τακτική έχει επίμονα το αντίθετο αποτέλεσμα απ’ αυτό που διακηρύσσει εκείνος που την ασκεί, τότε είναι λάθος να πιστεύουμε τα λόγια του αντί να κρίνουμε τα έργα του. Αυτά είναι που επιβεβαιώνουν τις πραγματικές προθέσεις, τους πραγματικούς στόχους· όχι τα προπετάσματα καπνού).

Εδώ φαίνεται η μεγάλη (αν και εξηγήσιμη) πολιτική αδυναμία των σοβαρών αποδείξεων που πετάει στα μούτρα του «πολέμου κατά του αόρατου εχθρού» ο Ιωαννίδης, κι όχι μόνον αυτός. Μόνες τους αυτές οι αποδείξεις αφήνουν να αιωρείται το ενδεχόμενο να πάρθηκαν λάθος αποφάσεις σχετικά με την αντιμετώπιση του τσαχπίνη… Φονικό λάθος, αλλά πάντως λάθος ανθρώπινο… Όχι λέμε!!! Πάρθηκαν σε πρώτο χρόνο οι σωστές αποφάσεις· αλλά με εντελώς διαφορετικό ζητούμενο, εντελώς διαφορετικό στόχο!!!

Ξέρουμε. Όταν η μία πολιτική βιτρίνα μετά την άλλη άρχισαν να κάνουν πολεμικά διαγγέλματα τον περασμένο Μάρτη, οι πολλοί (οι σοφοί, όμορφοι και έξυπνοι) θεώρησαν ανομολόγητα ότι πρόκειται για video game σε μισοπραγματικές συνθήκες, κάτι σαν το pokemon go… Δεν κατάλαβαν, επειδή δεν ήθελαν (και μάλλον δεν μπορούσαν) να καταλάβουν τι πραγματικά συμβαίνει στο κατώφλι της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Κατά συνέπεια αντί να επιβάλλουν την προστασία εκείνων που στ’ αλήθεια είχαν ανάγκη προστασίας ακυρώνοντας τα σχέδια των επιτελείων της βίαιης αναδιάρθρωσης, έλυσαν τα χέρια των Μεγάλων Αφεντάδων της «Total Dominance» μέσα και πάνω στο κοινωνικό εργοστάσιο…

(φωτογραφία: Δεν είναι beatle…)

Comments are closed.