Tag: γυναίκες

Βιαστές

Δευτέρα 17 Οκτώβρη>> Οι πάντες το ξέρουν. Φυσικά δεν πρόκειται να το ομολογήσει κανείς. Η ελληνική κοινωνία αυτο-εκπαιδεύτηκε μαζικά στους βιασμούς γυναικών άσχετα απ’ την ηλικία τους, διαφήμισε όσο πιο ανοικτά αυτήν την «βαρβατίλα», και το έκανε με καμάρι.

Μιλάμε για την δεκαετία του 1990, την χρυσή εποχή του «κώλοι, φράγκα και ντρόγκες». Μιλάμε για τις πολλές εκατοντάδες έως και χιλιάδες αιχμάλωτες γυναίκες απ’ την ουκρανία, την μολδαβία, την ρουμανία, την βουλγαρία… Μιλάμε για την εποχή των «δίμετρων αλφαδιασμένων ουκρανικών μωρών» και των «προσεχώς βουλγάρες»…. Μιλάμε για την εποχή που εκατοντάδες κωλόμπαρα παράγκες φύτρωσαν στη μέση του πουθενά στην ελληνική επαρχία, κυκλωμένα τακτικά απ’ τα 4Χ4 που αγόραζαν τα «γαμάμε και δέρνουμε» ελληνικά αγροαφεντικά, μικρά και μεγάλα, με τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις… Μιλάμε για την εποχή των διαμερισμάτων / φυλακών / κάτεργων για βιασμούς στις ελληνικές πόλεις…

Και επειδή η διαγραφή του παρελθόντος βοηθάει την ατιμωρησία και την συντήρηση της (μαζικής) εγκληματικότητας: αυτά τα περί «δίμετρων ουκρανικών μωρών» και τα παρόμοια δεν τα μόστραρε μόνιμα η δεξιά «απογευματινή» που ήταν η ιστορικά αρμόδια για το οικογενειακό μπανιστήρι. Τα μόστραρε η αριστερή (και «ελέγχουμε την εξουσία») «ελευθεροτυπία»: ήταν η εποχή που ο «μαύρος τρύπας» στο οπισθόφυλλο και ο «ράδιο Ε» στις εσωτερικές σελίδες ήταν τα καθημερινά must για το αριστερό κοινό της φυλλάδας…

Πόσες από εκείνες τις φυλακισμένες γυναίκες ήταν ανήλικες; Κανείς δεν έμαθε, δεν είχε σημασία…. Αρκεί που ήταν «μωρά»…

Εκείνοι οι ντόπιοι που ήταν 20, 25 χρονών το 1992 και το 1995 και διαπαιδαγωγήθηκαν κατάλληλα ξέρετε πόσων χρονών είναι τώρα; Γύρω στα 50…

Γι’ αυτό, αν είναι να σιχαθείτε κάτι απ’ τα βάθη της ψυχής σας, δεν είναι μόνο η μια περίπτωση εδώ και η μια άλλη εκεί… Αλλά το σύνολο του ντόπιου μικροαστισμού, σε κάθε έκφανσή του. Ακόμα και στις αγαθοεργίες του…

(Θυμάστε το «χωριάτικο»;)

The other capos

Δευτέρα 11 Απρίλη>> Αν ήταν για κάτι διεθνώς γνωστό το ουκρανικό καθεστώς ως τις αρχές του 2022 δεν ήταν ούτε το κρατικό και παρακρατικό φασισταριό του ούτε ο 8χρονος πόλεμος στο Donbass. Η ουκρανία είναι παγκόσμιο κέντρο εμπορίου βρεφών∙ ή, για να το πούμε όσο κομψά επιτρέπει η επίσημη ορολογία, παγκόσμιο κέντρο παρένθετης μητρότητας. Νοικιασμένες μήτρες είναι ένας ακριβής και σύντομος όρος. Στο Κίεβο βρίσκεται το μεγαλύτερο στον κόσμο «κέντρο ανθρώπινης αναπαραγωγής»: η εταιρεία BioTexCom Centre (for Human Reproduction).

Το εμπόριο νοικιασμένων μητρών ανθεί εκεί που οι ταξικές αντιθέσεις είναι πολωμένες, και ο ουκρανικός καπιταλισμός είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Ο αριθμός των ουκρανών γυναικών που αναγκάζονται να μείνουν έγκυες με τεχνητή γονιμοποίηση για λογαριασμό «πελατών» απ’ όλο τον κόσμο, κυρίως όμως απ’ την ευρώπη, την βόρεια αμερική και την ανατολική ασία (ιαπωνία, νότια κορέα), είναι άγνωστος εφόσον το σχετικό εμπόριο στην ουκρανία είναι νόμιμο μεν αλλά και εντελώς ανεξέλεγκτο. Υπολογίζονται πάντως σε «πολλές χιλιάδες» κάθε χρόνο. Η ουκρανή επίτροπος για τα δικαιώματα των παιδιών (υπάρχει και τέτοια υπηρεσία…) Mykola Kuleba η οποία (στα λόγια) επεδίωκε την απαγόρευση της παρένθετης μητρότητας, είχε δηλώσει κάποια στιγμή το 2020:

… Η ουκρανία είναι ένα online διεθνές κατάστημα παιδιών. Δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των παιδιών που η ουκρανία ‘παράγει’ μ’ αυτόν τον τρόπο. Αλλά αυτό σημαίνει επίσης και την ανεξέλεγκτη πώληση ουκρανικών μωρών διεθνώς…

Πράγματι, υπάρχουν και πελάτες που δεν θέλουν να περιμένουν επί μήνες∙ θέλουν ένα μωρό και το θέλουν ετοιμοπαράδοτο… (Αυτός είναι ένας έξτρα κλάδος του διεθνούς σωματεμπορίου). Με βασικό μηνιάτικο κάτι παραπάνω από 200 ευρώ (που συχνά, ειδικά στην ουκρανική επαρχία, είναι «μάξιμουμ» μισθός…) τα μεταξύ 8.000 και 9.000 ευρώ που «προσφέρονται» για 9 μήνες εγκυμοσύνης είναι τεράστιο ποσό. Άλλες 35.000 έως 60.000 χιλιάδες ευρώ παίρνουν τα «κέντρα τεχνητής γονιμοποίησης» και όλοι οι ενδιάμεσοι (μαιευτήρια, κλπ).

Το τιμολόγιο της BioTexCom για την «στάνταρ διαδικασία» (απόσπαση σπερματοζωαρίων και  ‘μητρικών’ ωαρίων – μετά από ορμονοθεραπεία -, in vitro γονιμοποίηση, εμφύτευση, παρακολούθηση) είναι 40.000 ευρώ, που πάει στις 50.000 αν υπάρχει «επιλογή φύλου» και ανεβαίνει αν χρειαστούν περισσότερες της μίας εμφυτεύσεις. Η BioTexCom είναι η πιο διάσημη παγκόσμια σ’ αυτή τη δουλειά, αλλά όχι η μοναδική. Τουλάχιστον άλλες 50 εταιρείες βγάζουν λεφτά μ’ αυτόν τον τρόπο. Κι αυτές είναι οι, κατά κάποιον τρόπο, «επίσημες» – άγνωστο πόσες «ανεπίσημες προσκλήσεις ενδιαφέροντος» γίνονται τελικά συμβόλαια.

Ο πόλεμος του τελευταίου 1,5 μήνα έχει δυσκολέψει τις «παραλαβές νεογνών» απ’ τους πρωτοκοσμικούς πελάτες. Υπάρχει αβεβαιότητα στην «άφιξη του πελαργού» με δεδομένο ότι τα drones καταρρίπτονται… Το γεγονός ότι την «ασφάλεια» των μωρών που γεννιούνται μεν αλλά εκείνοι που τα έχουν παραγγείλει δυσκολεύονται να τα παραλάβουν την έχουν αναλάβει φασίστες δεν θα πρέπει να προκαλεί εντύπωση: μια ακόμα μπίζνα.

Το “τάγμα Karpatska Sich” που με υπερηφάνεια διαφημίζει η ίδια η BioTexCom στο site της σαν security των «αδιάθετων μωρών / εμπορευμάτων» (παράγραφος τονισμένη με κίτρινο επάνω) είναι μία απ’ τις πολλές φασιστικές ουκρανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, με καταγωγή (τι άλλο;) τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο, στενές σχέσεις με τα «τάγματα του Azov», κλπ κλπ. Οπωσδήποτε η τιμή για την τελική παραλαβή έχει ανέβει (ίσως υπάρχει κι εδώ κάποιος «πληθωρισμός»…) καθώς υπάρχουν «έκτακτα έξοδα φύλαξης και διατροφής» των μωρών. Απ’ την άλλη μεριά αρκετές «δανεικές μήτρες» πιέζονται απ’ τους πελάτες και τους ενδιάμεσους να μετακομίσουν και να γεννήσουν στην πολωνία, για να είναι πιο εύκολη η παράδοση/παραλαβή.

Ελάχιστα κράτη έχουν νομιμοποιήσει τις ενοικιαζόμενες μήτρες και μέσω αυτής της νομιμοποίησης το εμπόριο βρεφών. Η παγκόσμια αγορά υπολογίζεται στα 5 δισεκατομύρια ευρώ, αλλά αυτό είναι ένα ποσό κατ’ εκτίμηση. Το ουκρανικό καθεστώς (οι γυναίκες υποτελείς του) θεωρείται το παγκόσμιο εργοστάσιο μωρών – και για να συνεχίσει να «δουλεύει» αποφέροντας τρελά κέρδη στους «επιχειρηματίες» του είδους είναι απαραίτητη όχι μόνο η εύνοια του νόμου αλλά και η μαζική φτώχια.

Όποιος αναρωτιέται αν το ουκρανικό φασισταριό εξυπηρετεί κάποιους πέρα απ’ την Ουάσιγκτον, το Λονδίνο (και το Παρίσι…), έχει την απάντηση.

No U2!!!

Δευτέρα 8 Φλεβάρη. Όταν κάποιες φοιτήτριες, απ’ το πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης, ακούστηκαν να καταγγέλουν σεξουαλικές παρενοχλήσεις ή και ακόμα χειρότερα (προφανώς από καθηγητές) η τόσο ιντριγκαδόρικη ελληνική εκδοχή του “metοο” έκανε ότι δεν άκουσε. Για την ακρίβεια θα πρέπει να έγινε κάτι ακόμα πιο βάρβαρο. Κάποια διαταγή: Εσείς σκασμός! Δεν είναι για εσάς αυτό το θέμα!

Όποιος / όποια έχει περάσει από ελληνικό πανεπιστήμιο, και οπωσδήποτε από σχολές με μεγάλο ποσοστό φοιτητριών, «ξέρει τι γίνεται». Αλλά το τελευταίο που θα ήθελαν τα αφεντικά του ντόπιου θεάματος θα ήταν να ανοίξει το «κουτί της Πανδώρας», δηλαδή τα στόματα φοιτητριών (ή και φοιτητών), για το τι σημαίνει η χρήση της καθηγητικής εξουσίας για σεξουαλικούς σκοπούς. Δεν ξέρουμε αν θα έμενε κάτι όρθιο απ’ την περήφανη ακαδημαϊκή ιντελιγκέντσια του λαού και του τόπου.

Τα σπορ; Ο.Κ., ειδικά αν πρέπει να γίνουν αλλαγές στις διοικήσεις των ομοσπονδιών… Το καλλιτεχνικό θεάμα; Ο.Κ., «η τέχνη θέλει θυσίες»… Αλλά τα πανεπιστήμια; Το μόνο που συμβαίνει στα πανεπιστήμια είναι «η ανομία των γνωστών αγνώστων» – που θεραπεύεται, ως γνωστόν, απ’ την χωροφυλακή.

Μπορεί να μην υπάρχει γενική συμφωνία σ’ αυτό· υπάρχει όμως γενική συμφωνία στο άλλο: μην αγγίζετε την βρωμιά της οργανικής διανόησης… Κάτω τα χέρια απ’ τα «ιερά και όσια»!

Τελεία και παύλα! Καταλάβατε; (Νταβατζιλίκι λέγεται αυτό…)

(φωτογραφία: Η τάξη βασιλεύει…)

Φίλοι που καίνε : αυτοί που απολυμαίνουν τις γυναίκες

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Έχει ένα ειδικό ενδιαφέρον η υπαγωγή συγκεκριμένων πρωτοκοσμικών «κινημάτων» (στην πραγματικότητα είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από «κινήματα»!…) στις αντίστοιχες κρατικές και παρακρατικές επιλογές εναντίον των παλαιστίνιων και υπέρ της πρωτοκοσμικής εποικιστικής αποικιοκρατίας σε βάρος τους. Το γεγονός ότι αυτήν την υπαγωγή μπορούμε να την διακρίνουμε καθαρά απ’ την Αθήνα δεν οφείλεται στην «ειδική σχέση» του ελληνικού και του ισραηλινού καθεστώτος· αλλά μόνο στον πολιτικό μας προσανατολισμό και στα αναλυτικά του μέσα.

Τον περασμένο Αύγουστο το ισραηλινό κράτος ξεκίνησε μια μεγάλη καμπάνια (εντός ισραήλ) για να πείσει τις ισραηλινές (αλλά και τους ισραηλινούς!!!) πως όταν αδιαθετούν είναι μιαρές, και πως για να απαλλαγούν απ’ την «βρωμιά της περιόδου» πρέπει να υφίστανται τελετουργικό, θρησκευτικό καθαρμό…

Αυτή η φαλλοκρατική, θρησκευτική αντίληψη, γνωστή και στον χριστιανισμό, έχει υπάρξει ένα απ’ τα πρώτα ιδεολογικά μέτωπα του ανταγωνιστικού φεμινισμού, απ’ τα μέσα του 20ου αιώνα. Η γυναικεία «μιαρότητα» για κάτι τόσο φυσιολογικό και σωματικό όσο το αίμα της περιόδου, «επαναλαμβανόμενη κάθε μήνα», έχει υπάρξει βάση της ριζικής υποτίμησης του γυναικείου σώματος – συνδεδεμένη με πάμπολλες προκαταλήψεις για το τι επιτρέπεται και το τι απαγορεύεται να κάνουν οι γυναίκες όταν έχουν περίοδο· ακόμα και για το πόσο επικίνδυνες είναι.

Το γεγονός ότι το ακροδεξιό ισραηλινό κράτος, μέσω του υπουργείου «θρησκευτικών υποθέσεων», επανέφερε αυτήν την αντιγυναικεία, σεξιστική ιδέα στην ημερήσια διάταξη μέσω μιας πανάκριβης μηντιακής καμπάνιας , θα ήταν αρκετό όχι μόνο για να αποδείξει τον πραγματικό του χαρακτήρα, αλλά και για να ξεδιπλώσει όλο το κουβάρι του ρατσισμού του…

Είδατε, ακούσατε μήπως κάποια απ’ τις πάμπολλες ομάδες που ορκίζονται στον αντισεξισμό να καταγγείλει με την ένταση που θα έπρεπε το ισραηλινό κράτος για φαλλοκρατία και υποτίμηση των γυναικών; Όχι. Θα προσπαθήσουν να κρυφτούν ίσως πίσω απ’ το «δεν το μάθαμε»… Αστείο… Ο πραγματικός λόγος είναι ότι το Τελ Αβίβ είναι κρατικός σύμμαχος· και η «εθνική γραμμή» απαιτεί πειθαρχία…

(Άλλωστε είναι πάντα εύκολο και συνεπές στον πρωτοκοσμικό φασισμό / αντιμουσουλμανισμό, άσχετα από φύλα και σεξουαλικότητα, να καταγγέλεται παντού και πάντα … η μαντήλα…)

Φίλοι που καίνε: αυτοί που φυλάνε την καθαρότητα του αίματος

Τετάρτη 20 Νοέμβρη. Ένα μήνα πριν την έναρξη της καμπάνιας «καθαρίζουμε την αμαρτωλή βρωμιά των γυναικών», τον περασμένο Ιούλη, ένας άλλος ισραηλινός υπουργός (παιδείας αυτός) ο Rafi Peretz, είχε δηλώσει ότι οι μικτοί γάμοι των εβραίων της διασποράς είναι «σαν ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα»…

Η νομοθεσία του ισραηλινού κράτους σε ότι αφορά του γάμους είναι θρησκευτική! Οι γάμοι είναι αποκλειστικά και μόνο θρησκευτικοί – δε νοούνται «πολιτικοί γάμοι», «σύμφωνα συμβίωσης» κλπ. στη «μόνη δημοκρατία στη μέση Ανατολή» που, κατά τα άλλα, πουλάει μούρη διεθνώς με την απαίτηση να γίνεται πιστευτή. Πράγμα που σημαίνει ότι ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε ισραηλινό ή ισραηλινή να παντρευτεί κάποιον ή κάποιαν που δεν είναι εβραίος. Αυτή η ακροδεξιά νομοθεσία στηρίζεται, φυσικά, στην απαίτηση «διαφύλαξης της καθαρότητας του αίματος» – και μόνο οι ηλίθιοι δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν από που κρατάνε την σκούφια τους και τι σημαίνουν όλα αυτά. Το γεγονός είναι ότι πολλά «μικτά» ζευγάρια στο ισραήλ παντρεύονται κρυφά (συνήθως στην κύπρο), αλλά εντός ισραήλ είναι στην «παρανομία», αφού το καθεστώς δεν αναγνωρίζει αυτούς τους γάμους… Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός του ρατσισμού τότε ποιός είναι;

Αλλά ο Peretz το πήγε πολύ μακρύτερα, σημαδεύοντας τις ερωτικές σχέσεις των νεαρών εβραίων εκτός ισραήλ, ειδικά στη βόρεια αμερική… Και έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι αυτούς τους «απαγορευμένους – μικτούς – γάμους» τους χαρακτήρισε «Δεύτερο Ολοκαύτωμα». Έχει τεράστια σημασία αυτός ο χαρακτηρισμός για δύο λόγους. Πρώτον, επειδή αποδίδει έμμεσα αλλά καθαρά σ’ αυτές τις «ανόσιες ερωτικές επιλογές» την κατηγορία του αντισημιτισμού!!… Και δεύτερον, επειδή αποδεικνύει το πως χρησιμοποιεί το ισραηλινό φασιστικό καθεστώς το Ολοκαύτωμα: σαν ένα φτηνό «επιχείρημα / κατηγορητήριο» γενικής χρήσης, εναντίον οποιουδήποτε δεν πειθαρχεί στις κρατικές προσταγές, είτε είναι εβραίοι είτε όχι. Μ’ άλλα λόγια το κάνει σκουπίδι.

Το να πούμε ότι η κρατική ιδεολογία μπορεί να φτάνει μέχρι το κρεβάτι θα ενοχλούσε όλα τα ρετάλια του μεταμοντερνισμού, που βολεύονται να διυλίζουν τα κουνούπια και να καταπίνουν τις καμήλες. Η ασταμάτητη μηχανή έχει μεγάλη όρεξη για πόλεμο απέναντι σ’ αυτή την postmodern σαπίλα, αλλά θα τον κηρύξει όταν και όπως κρίνει. Εν τω μεταξύ, το «ντούκου» στον κρατικό προωθούμενο σεξισμό, απ’ όπου κι αν προέρχεται, βγάζει τόσο πολύ μάτι, ώστε αναδεικνύονται φαινόμενα πρωτόγνωρα ως προς το πως συγκροτούνται οι διάφορες σύγχρονες «ταυτότητες» με σκοπό αποκλειστικά και μόνο την κατανάλωσή τους. «Αντί-» το ένα, «αντί-» το άλλο… τί ωραία που είναι στα πάρτυ!

Το να πούμε ότι το ακροδεξιό ισραηλινό κράτος δεν έχει σχέση με τους εβραίους και τις εβραίες του πλανήτη που δεν είναι φασίστες θα έπρεπε να είναι κοινοτοπία. Ωστόσο σ’ αυτό το σημείο, το σημείο “άρνησης κρατικής εκπροσώπησης / υπαγωγής” εκ μέρους χιλιάδων εβραίων του κόσμου, βρίσκεται μια σημαντική θέση μάχης (και) για εμάς.

Εν τέλει, αφού «κανείς δεν έμαθε» για το «καθαρτήριο γυναικών» στο ισραήλ, είναι αναμενόμενο που «κανείς δεν έμαθε» για την «αντιεβραϊκή γενοκτονία των μικτών γάμων»… Και τα δύο γεγονότα βέβαια έτυχαν μιας κάποιας (όχι μεγάλης) διεθνούς αναφοράς· κι όποιος / όποια ενδιαφέρεται μαθαίνει. Όπως, υπογραμμίζει ένας σοφός εβραίος, ο Gabor Mate (περισσότερα προσεχώς), … Σημασία δεν έχει το τι νομίζεις ότι ξέρεις… Σημασία έχει το τι επιδιώκεις να μαθαίνεις, για να ξεφορτώνεσαι τις ψευδαισθήσεις σου…

Ακριβώς από εκεί ξεκινάει όχι μόνο η συνενοχή στα σύγχρονα κρατικά εγκλήματα (αυτά σε βάρος των παλαιστινίων και όχι μόνο) αλλά και η πλήρης υπαγωγή των δήθεν «εξτρεμιστών» του πρώτου κόσμου στα κράτη και στο κεφάλαιο: απ’ την τόσο βολική και επιθυμητή άγνοιά τους· που την κουκουλώνουν με την φλυαρία της εθελοδουλείας τους…

Οι ψευδαισθήσεις είναι της μόδας!!

(φωτογραφία κάτω: Ο υπουργός Peretz. Αν νομίζετε ότι «έρχεται απ’ το παρελθόν» σκεφτείτε μήπως η ανοχή και το «δεν ξέρω» απλά προετοιμάζει το όχι μακρινό μέλλον…)

Μάθε παιδί μου γράμματα

Δευτέρα 23 Σεπτέμβρη. Ήταν γνωστό εδώ και χρόνια. Αν αρκετοί νεαροί αμερικάνοι κατατάσσονται σαν μισθοφόροι στον αμερικανικό στρατό για κάποιο διάστημα για να συγκεντρώσουν τα λεφτά που χρειάζονται για να σπουδάσουν, υπάρχουν αρκετές νεαρές αμερικάνες φοιτήτριες που εκδίδονται για τον ίδιο σκοπό.

Το δεύτερο γινόταν, γενικά, “κρυφά”. Όχι πια. Η πλατφόρμα SeekingArrangement προσφέρει την δυνατότητα αμοιβαίας επιλογής· εισάγεται έτσι και η «προσωρινή – ή soft – πορνεία» στις ευκολίες του ψηφιακού διαμοιρασμού.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται προσιτά τόσο τα μεγέθη όσα και τα προφίλ. Τόσο των ενδιαφερόμενων φοιτητριών, όσο και των πελατών τους. Περίπου 2,7 εκατομμύρια φοιτήτριες («sugar babies») αμερικανικών πανεπιστημίων (μερικά απ’ τα οποία είναι πρωτοκλασσάτα) έχουν εγγραφεί στην πλατφόρμα προς αναζήτηση κάποιου «εραστή – χορηγού» («sugar daddies») για να πληρώνουν τα δίδακτρα και τα υπόλοιπα έξοδά τους. Παγκόσμια ο αριθμός των φοιτητριών που έχουν εγγραφεί στη SeekingArrangement είναι 4,5 εκατομμύρια. Άλλα περίπου 16 εκατομμύρια (παγκόσμια) είναι νεαρές γυναίκες που δουλεύουν. Όσο για τις πόλεις όπου η SeekingArrangement έχει την μεγαλύτερη πελατεία, είναι κατά σειρά η Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Τορόντο, το L.A., το Σύδνεϋ, το Μαϊάμι και το Παρίσι.

Το ζητούμενο δεν είναι ευκαιριακές σχέσεις, περιστασιακά “μεροκάματα”. Αλλά μισθωτές σχέσεις (χωρίς ένσημα και φορολόγηση…) πιο σταθερές και μεσοπρόθεσμες· σίγουρα για όσο διαρκούν οι σπουδές. Εφόσον τέτοιοι διακανονισμοί γίνονται μεταξύ ενηλίκων συναινετικά, έχουν την νομιμότητα ιδιωτικών εμπορικών συναλλαγών. – Τόσα δίνω… – Πόσα θες; – Στα campus θα βρεις αυτό που θες… Άλλωστε είναι γνωστό πως η άλλη λύση στις οικονομικές απαιτήσεις των σπουδών στις ηπα (και όχι μόνο) είναι τα φοιτητικά δάνεια. Κάποιοι θα χαρακτήριζαν τέτοια χρέη (που σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς είναι αδύνατο πλέον να πληρωθούν) χειρότερη εκπόρνευση.

Γίνεται, όμως, πράγματι εθελοντικά αυτή η επιλογή της «μισθωμένης ερωμένης» απ’ τις νεαρές αμερικάνες; Είναι, για να το πούμε αλλιώς, επιλογή ζωής; Το να προβάλεις, σε μια πλατφόρμα, μαζί με τα διανοητικά σου ενδιαφέροντα (τις σπουδές) και τα σωματικά σου προσόντα, σ’ ένα παζάρι “λευκής σαρκός plus” (όπου το «plus» σημαίνει ότι δεν είσαι του πεζοδρομίου αλλά του αμφιθεάτρου), αντέχει τον χαρακτηρισμό “επιλογή”; Δεν θα μπορούσε να μιλήσει κανείς για οικονομική βία που αναγκάζει νεαρές γυναίκες να μοστράρονται σε κάθε φραγκάτο γιάπη; Τι θα συμβουλέψουν, άραγε, αυτές οι γυναίκες τις κόρες τους όταν τους ανακοινώσουν μελλοντικά ότι μπήκαν σε μια ανάλογη πλατφόρμα για να αγοράσουν ένα πανάκριβο ιπτάμενο ι.χ.; Τι θα έλεγε επ’ αυτού ο “παλιός” φεμινισμός, και τι ο “καινούργιος”;

Υποθέτουμε ότι ο σημερινός δεν θα έλεγε τίποτα· ειδικά αν ασχολείται με την “απελευθέρωση” των μουσουλμάνων γυναικών απ’ τους συντηρητικούς dress codes…

Κάτι τέτοια βλέπουν στο Πεκίνο ή στην Τεχεράνη και τα ανεμίζουν στην επικράτειά τους σαν αποδείξεις της δυτικής παρακμής. Αφού, με μαντήλια ή χωρίς, το να σπουδάζουν οι γυναίκες εκεί θεωρείται κρατική υποχρέωση· και δικαίωμά τους.

(φωτογραφία κάτω: Η άποψη ότι τα αμερικανικά πανεπιστήμια έχουν γίνει μπουρδέλα έχει τώρα μια κάποια τεκμηρίωση. Η λίστα του SeekingArrangement δεν επιτρέπει παρανοήσεις.)

«Φεμινισμός» με οπλοπολυβόλα

Τρίτη 9 Απρίλη. Το Τελ Αβίβ (και οι τσατσορούφιανοί του στον πρώτο κόσμο) πουλάνε την υποτιθέμενη υποστήριξη του καθεστώτος στα κοινωνικά ρεύματα σεξουαλικών ιδιαιτεροτήτων. Αλλά αυτά είναι δημόσιες σχέσεις, δηλαδή παραμύθια για ανόητους: ο βαθύς σεξισμός του ισραηλινού φασισμού ξεσπάει σαν ηφαίστειο, χωρίς προσχήματα, σε κάθε περίπτωση που αφορά είτε παλαιστίνιες γυναίκες· είτε και το γυναικείο φύλο συνολικά, αν μέσω αυτού μπορεί να εικονογραφηθεί ο “εχθρός”, το “απόλυτο κακό”.

Για παράδειγμα η ακροδεξιά υπουργός δικαιοσύνης στο Τελ Αβίβ Ayelet Shaked (έγινε παγκόσμια γνωστή με το πρόσφατο προβοκατόρικο προεκλογικό της βίντεο με το «άρωμα φασισμός»), είχε δηλώσει απ’ το 2014 (και το επανέλαβε το 2015) ότι θα πρέπει να εξολοθρεφτούν όλοι οι παλαιστίνιοι… Και οι γυναίκες, επειδή «γεννούν φίδια».

Όμως δεν είναι μόνο οι παλαιστίνιες γυναίκες που “γεννούν φίδια”… Το τελευταίο κατόρθωμα είναι προχθεσινό, και πολύ πιο επίσημο: απ’ το «twitter» του ισραηλινού στρατού (IDF). Παρουσιάζει σχηματικά ένα σώμα που εγκυμονεί την λέξη «terror», για να πει ότι το ιράν εγκυμονεί την τρομοκρατία στη μέση Ανατολή…. Μάλιστα ο ισραηλινός φασισμός πάει πιο πέρα: ενώ το σώμα είναι όρθιο (εννοώντας ότι είναι ανθρώπινο), χρησιμοποιείται (καθόλου τυχαία) η λέξη «breed» που αφορά τα ζώα… (Θέλετε να το κάνουμε «λιανά» ή καταλαβαίνετε;)

Αν το ίδιο «σχέδιο» το παρουσίαζε κάποιο γνωστό ευρωπαϊκό βοθρόλυμα, θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες! Και πολύ σωστά!!! Αλλά το προωθεί ο «ιερός» εγκληματικός, φασιστικός στρατός, που μέσα σ’ ένα χρόνο έχει σκοτώσει «μόνο» καμμιά 200αριά διαδηλωτές και έχει τραυματίσει «μόνο» καμιά 10αριά χιλιάδες. (Ντάξει τότε…)

Οπότε τα σκατά των δημόσιων σχέσεων του ναζισμού του Τελ Αβίβ και των συμμάχων του (συμπεριλαμβανομένου του ελληνικού κράτους / παρακράτους / κεφάλαιου) περί «ενδιαφέροντος για τις σεξουαλικές ετερότητες» θα συνεχίσουν να σερβίρονται ζεστά ζεστά. Και να τρώγονται.

Πάλι καλά που δεν τα πατάνε – οι «πεινασμένοι» που τέτοια θέλουν και με τέτοια χορταίνουν!

Για σκέψου να λέρωναν τα παπούτσια τους;

Παλαιστίνη, η ώρα της μεγάλης διαδήλωσης – παρά πέντε

Κυριακή 13 Μάη. Οι αδιάφοροι, οι φλώροι, οι τζιτζιφιόγκοι και οι κομπλεξικοί (όλων των φύλων) λένε αυτό που τους βολεύει· αυτό που βολεύει τις υπηρεσίες… Το κατόρθωμα του post modern κράτους / κεφάλαιου είναι ότι οι υπήκοοί του έχουν υιοθετήσει την δική του γλώσσα, την γλώσσα της παράνοιας και του θανάτου· και το θεωρούν κατόρθωμα.

Ο έλληνας μπάτσος που είχε άποψη (και γιατί να μην έχει;) στη διάρκεια ενός μπλόκου (νυχτερινής αφισοκόλλησης) το είπε στην γλώσσα του, στη γλώσσα της κυρίαρχης βίας· αυτήν που μαθαίνουν και χρησιμοποιούν μεγάλα τμήματα των πρωτοκοσμικών κοινωνιών νομίζοντας ότι μιλάνε αλλιώς:

– Τι κολλάς;

– Για την Παλαιστίνη…

– Παλαιστίνιοι; Τι λες ρε; Ποιοί Παλαιστίνιοι; Θα τους καθαρίσουν όλους οι Ισραηλινοί… Δεν αστειεύονται αυτοί!

Υποθέτουμε πως αν πετύχαινε κάποιον απ’ αυτούς που έχουν λυσσάξει με την καμπάνια Μ15 και σκίζουν αφίσες, θα τον κτυπούσε φιλικά στην πλάτη.

Μπορούσες εύκολα να διαπιστώσεις στον ελαφρά θριαμβευτικό τόνο του πορίσματός του την χαρά εκείνου που έχει διαλέξει την μεριά των «νικητών», την μεριά εκείνων που «δεν αστειεύονται», την μεριά εκείνων που «θα τους καθαρίσουν όλους». Kill ‘em’ all… Τον ελαφρά θριαμβευτικό τόνο, δηλαδή, του αυτο-ικανοποιούμενου μικροαστού που και τσάτσος και ρουφιάνος γίνεται, αρκεί να είναι με την μεριά των νικητών – για να σώσει το τομάρι του και να γεμίσει την τσέπη του. Τίποτα προσωπικό, και τίποτα καν και καν επαγγελματικό στην ετυμηγορία του μπάτσου. Απλά το φυσιολογικό συμπέρασμα κάθε café και κάθε «λογικής» αναίσθητης πρωτοκοσμικής (και ειδικά ελληνικής) παρέας. Που κτυπιέται για το τραυματισμένο κουτάβι που είδε στο δρόμο, και για τον πιο πρόσφατο γκομενικό καυγά. Ωωωωωω! Τι προβλήματα κι αυτά, ε;

Η 23χρονη παλαιστίνια Zahraa al-Najjar (φωτογραφία) έφαγε σφαίρα στο πόδι την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων στη Γάζα, στις 30 Μάρτη. Έκατσε έξι μέρες στο νοσοκομείο, και γύρισε πίσω, εκεί που είναι οι φίλες, οι φίλοι, οι συγγενείς της· εκεί που ανήκει. Είναι περισσότερο βέβαιο απ’ την περιστροφή της γης γύρω απ’ τον ήλιο ότι η Zahraa, και εκατοντάδες, χιλιάδες Zahraa, «δεν υπάρχουν» για τον (πολιτικο-ιδεολογικά μιλώντας) ντόπιο «αντισεξισμό», αφού το να πυροβολούν ισραηλινοί φασίστες στρατιώτες παλαιστίνιες διαδηλώτριες δεν ανήκει στα «θέματα που μας ενδιαφέρουν». Δεν εμπίπτουν ούτε στην φαλλοκρατική βία, ούτε πουθενά αλλού. «Σιγά μην ασχοληθούμε μ’ αυτές που φοράνε μαντήλι στο κεφάλι!!!» λέει η πρωτοκοσμική “αντισεξιστική” σοφία (και μετά τρέχει στους ψυχο-γιατρούς). Σιγά!!!

Πράγμα που σημαίνει, απλά, πολύ απλά, αυτό που είπε συναινετικά ο μπάτσος: καθαρίστε τις όλες. (Κι αν επιστρατευτεί η δικαιολογία «μα δεν την ξέρουμε την Zahraa», ούτε η Ahed Tamimi, η νεαρή που χαστούκισε τον ισραηλινό στρατιώτη λίγο μετά που κάποιοι όμοιοί του είχαν πυροβολήσει τον επίσης ανήλικο ξαδέλφό της στο κεφάλι, που είναι αρκετά γνωστή και-δεν-φοράει-μαντήλι-στο-κεφάλι, ούτε αυτή λοιπόν “έτυχε” κάποιας σοβαρής υπεράσπισης στα μέρη μας. Χαλάει τα στερεότυπα, οπότε δεν υπάρχει… Ίσως επειδή εδώ είναι η εποχή για τα βίτσια, τα διανοητικά, τα ηθικά και τα συναισθηματικά. Ίσως επειδή εδώ είναι μόδα τα δυιλιστήρια κουνουπιών… Ίσως επειδή εδώ, πίσω απ’ τα παχιά λόγια και τις θεωρίες, κανείς/καμμία δεν θα δώσει ένα ποτήρι νερό ούτε στο άγγελό του/της…).

Λυπούμαστε, δεν θα θέλαμε να είναι έτσι, και δεν τρώμε τις γνωστές και εύκολες παπαριές ότι “εδώ είναι άλλες οι συνθήκες” (έμαθαν και οι μικροαστοί τον ιστορικό και κοινωνικό προσδιορισμό τους!). Η 23χρονη Zahraa (λες και το κάνει για να διευκολύνει…) δεν είναι πρωτοκοσμική. Κι ούτε θα ήθελε να είναι: η ρηχότητα, η επιδερμικότητα και ο ναρκισσισμός δεν είναι «παγκόσμιες αξίες»!! Τι να ζηλέψει κανείς απ’ τον παρακμιακό βερμπαλισμό; Τι να ζηλέψει κανείς απ’ την κενοδοξία και την βαθιά αν-ηθικότητά της;

Με μια σφαίρα στο πόδι, κι όμως δεν κλάφτηκε… Έξι μέρες μετά, με πατερίτσες, δεν αποφάσισε να ακολουθήσει την συμβουλή «κοίτα την δουλειά σου» – που μάλλον κανείς δεν της έδωσε…. Ούτε τολμάνε τα παπαγαλάκια να την κατηγορήσουν για «αντισημιτισμό» επειδή αγωνίζεται (κανονικά…) ενάντια στο «ιερό κράτος του θεού»…

Η 23χρονη Zahraa δεν είναι μία από μας… Τι κρίμα! Τι κρίμα που δεν της αξίζουμε… Τι κρίμα που μια γυναίκα μόνη της έχει ψυχή όση χιλιάδες πρωτοκοσμικοί/ες.

Απ’ την άλλη ευτυχώς: η αντίσταση είναι γυναίκα – το καταλάβαμε και το είπαμε. Γυναίκα· όχι απομίμηση, πρόσχημα ή avatar…