Tag: υγεία

Επιτήρηση και έλεγχος / διαμόρφωση των συμπεριφορών: η μόνη πραγματική υγεία είναι η υγεία της μηχανής!

Τετάρτη 8 Απρίλη. Πριν λίγες ημέρες (5 Απρίλη) μπορούσε να διαβάσει κανείς, με ανάλαφρο τρόπο, στις σελίδες της καθεστωτικής «καθημερινής»:

Kaushik Basu, καθηγητής οικονομικών στο Cornel, και chief economist της «παγκόσμιας τράπεζας» απ’ το 2012 ως το 2016: …Ξέρουμε από παλαιότερες μελέτες, ότι οι πανδημίες βλάπτουν την εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων και αυτό μπορεί, με τη σειρά του, να επιδράσει αρνητικά στην ανάπτυξη, ακόμα και μετά την υποχώρησή τους. Πιστεύω επίσης ότι ο covid-19 θα επισπεύσει την αυτοματοποίηση και την ψηφιοποίηση…

Νίκος Ευσταθίου, δημοσιογράφος (google news lab fellow το 2015, διαπιστευμένος σε δύο συνέδρια του world economic forum…): …Οι δημοκρατίες συμμετέχουν και αυτές στην προσωρινή άρση ελευθεριών και δικαιωμάτων. Στο πλαίσιο των περιοριστικών μέτρων, η νότια κορέα δημιούργησε ένα ηλεκτρικό σύστημα ειδοποίησης το οποίο χαρτογραφεί πιθανές διαδρομές των κρουσμάτων με βάση τα δεδομένα gps των συσκευών τους, τις συναλλαγές των πιστωτικών τους καρτών, και αναλύσεις από κάμερες παρακολούθησης. Έπειτα από μια εμβληματική δικαστική διαμάχη, το ισραήλ ενέκρινε την επέκταση των τεχνολογιών κατασκοπείας και καταπολέμησης της τρομοκρατίας στους ασθενείς του κορονωϊού, επιτρέποντας στις αρχές προστασίας την πρόσβαση στην τοποθεσία και σε ορισμένα δεδομένα των τηλεφώνων τους…

… Η ευρώπη θεωρείται η παγκόσμια ασπίδα προστασίας της ιδιωτικότητας – κατ’ επέκταση οι αντιδράσεις έχουν υπάρξει πιο ισορροπημένες, παρότι εξίσου πρωτόγνωρες. «Οι κανόνες προστασίας δεδομένων όπως η gdpr [general data protection regulation] δεν πρέπει να εμποδίζουν τα μέτρα καταπολέμησης της πανδημίας», ανέφερε η πρόεδρος του ευρωπαϊκού συμβουλίου προστασίας δεδομένων Αντρέα Γέλινεκ, υπογραμμίζοντας, ωστόσο, πως ακόμη και σε εξαιρετικές περιόδους, οι αρχές πρέπει να διασφαλίζουν την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και τη νόμιμη επεξεργασία των εκάστοτε δεδομένων. Η επίσημη ανακοίνωση της ε.ε. επισήμανε, επίσης, πως κάθε αντίστοιχη νομοθεσία έκτακτης ανάγκης πρέπει να παρθεί υπό την προϋπόθεση ότι αποτελεί «αναγκαίο και αναλογικό μέτρο», ενώ τόνισε πως αν θεσπιστούν τέτοιου είδους πρακτικές, κάθε κράτος-μέλος υποχρεούται να θέσει σε εφαρμογή επαρκείς δικλίδες ασφαλείας όπως η χορήγηση του δικαιώματος προσφυγής στους πολίτες…

Ησυχάσατε τώρα; Θα υπάρχει και «δικαίωμα προσφυγής» στη συμμετοχική επιτήρηση…

Πώς φτάσαμε εκεί είπαμε; Με αιφνιδιασμό, ψυχολογικό πόλεμο και ακαιραία προέλαση! Όχι απλά «πόλεμος αστραπή» αλλά ο πιο αστραπιαίος πόλεμος ever! Αλλά όχι κατά του covid-19…

Πώς έγινε αυτό λοιπόν; Θυμηθείτε:

Ένα μικρής πραγματικής φονικότητας ιός (με ζόρικα και φονικά ξαδέλφια…) εμφανίζεται σε μια κινέζικη επαρχία στα τελη Δεκέμβρη 2019·

επειδή είναι νέος, άγνωστος και από κακόφημο σόι (και επειδή το κινεζικό καθεστώς γίνεται αμέσως δακτυλοδειχτούμενο ως «κίνδυνος για την παγκόσμια υγεία») το Πεκίνο κινητοποιεί εναντίον του το σύνολο των ιατρικών και κατασταλτικών δυνατοτήτων του·

όταν ο τσαχπίνης φτάνει σε ευρωπαϊκό έδαφος, κατ’ αρχήν στην ιταλία, είναι μεν γνωστός πια σαν «φλώρος», όμως ένα πλήθος λαθών, αδυναμιών και αβλεψιών και η προηγούμενη αντισινική εκστρατεία σαν ιδεολογική προίκα της δύσης, νομιμοποιούν την πολυπόθητη (στη δύση) αντιγραφή του «κινέζικου παραδείγματος» κατ’ αρχήν στις πλευρές της επιτήρησης και της καταστολής·

ταυτόχρονα τα ελεγχόμενα media και κάστες «ειδικών» (επίσης ελεγχόμενες…) φουσκώνουν ανελέητα την δράση του ιού, παρουσιάζοντας τον σαν «τον Ιό της Συντέλειας του Κόσμου» εκτός εάν…·

το «εκτός εάν» διαμορφώνεται σβέλτα και επιθετικά σε στρατοαστυνομοποίηση της «διαχείρισης της κρίσης», με το νομιμοποιητικό «επιχείρημα» «να σώσουμε τα – ανεπαρκή! – συστήματα μας για την δημόσια υγεία»·

στρατιωτικοί νόμοι (με διάφορες διαβαθμίσεις) επιβάλλονται σε μια σειρά «δημοκρατιών», λόγω έκτακτης ανάγκης, συμπεριλαμβάνοντας την ψηφιακή χαρτογράφηση των υπηκόων (ας πούμε μέσω της ψηφιακής αίτησης / έγκρισης ή απορριψης αδειών εξόδου απ’ την οικιακή φυλακή)·

αλλά αυτή η «έκτακτη ανάγκη» έχει κατασκευαστεί επί τούτου, με τερατώδη ψέμματα, μισές αλήθειες, ολόκληρες διαστρεβλώσεις: η πραγματικότητα γίνεται ακαριαία εικονική·

όλα αυτά εκπορεύονται και συγκλίνουν σε μια βασική μεθοδευμένη «οντολογική αναστροφή»: το δόγμα (δουλεμένο σταδιακά και τώρα σε κορύφωση) είναι πως δεν είμαστε εμείς, είτε σαν άτομα είτε σαν μικρότερα ή μεγαλύτερα σύνολα ικανοί να προστατέψουμε καν και καν τους εαυτούς μας· χρειάζεται ένας συνδυασμός κρατικού, «επιστημονικού» και τεχνολογικού πατερναλισμού για να μας κρατάει στο σωστό δρόμο·

οπότε σαν «απελευθέρωση» θα έρθει ένας κάποιος «μετριασμός» της φυσικής καταστολής, με αντάλλαγμα την υποχρεωτική συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της data collection και της γενίκευσης της αλγοριθμικής φυλάκισης, όπως απαιτεί η «υγεία» της 4ης βιομηχανικής επανάστασης·

γιατί, φυσικά, δεν πρόκειται να μας επιστραφεί το (παλιό) «αυτεξούσιό» μας! Δεν επιτρέπεται να ξέρουμε καν πώς αναπνέουμε – κυριολεκτικά και μεταφορικά… Τώρα χρειαζόμαστε καθοδήγηση, έλεγχο και οπωσδήποτε «μηχανική μεσολάβηση / υποστηρίξη» τόσο έξω όσο και μέσα στα σπίτια μας («internet of things» λέγεται…)·

… όμως don’t worry… αν έχετε καμμιά αντίρρηση «ΚΑΝΤΕ ΠΡΟΣΦΥΓΗ»!!! (Μην επιμείνετε πολύ όμως: θα σας καταγγείλουν σαν «κοινωνικά ανεύθυνο» και «άρρωστο»…)

Παρακαλούνται οι κάθε είδους πειθαρχημένοι στρατιώτες να εγκρίνουν! (Από τους στρατώνες τους, τους ψηφιακούς κατά προτίμηση. Για να υπάρξει η καταγραφή…)

Είναι οι στρατιωτικοί νόμοι η μία όψη και η άλλη το εμβόλιο;

Τρίτη 7 Απρίλη. …Αναφερόμενος στην ανοσία του πληθυσμού και στην επόμενη μέρα, ο Σ. Τσιόρδας εξήγησε ότι υπήρξαν χώρες που είχαν “ένα δεύτερο κύμα και ετοιμάζονται για ένα τρίτο κύμα της επιδημίας”, επισημαίνοντας ότι η πολυπόθητη ανοσία του πληθυσμού δεν είναι κάτι που θα γίνει από τη μία μέρα στην άλλη: “αυτό που θέλουμε είναι να έχουμε σταδιακή έκθεση στον ιό, ώστε να μην επιβαρυνθεί το σύστημα υγείας”…

Αυτά τα είπε στην χθεσινή, καθιερωμένη, “προσευχή των 18.00”… Η ασταμάτητη μηχανή δεν μπορούσε να διανοηθεί ποτέ ότι θα επιβεβαιωνόταν τόσο γρήγορα (χθες: γενική ανοσία πληθυσμού), και μάλιστα απ’ την κεντρική (δημαγωγική) περσόνα / γιατρό, που δίνει κάλυψη σ’ αυτό: …Προκύπτει λοιπόν ότι ο στρατιωτικός νόμος και οι απαγορεύσεις (που υποτίθεται «διασώζουν» τα λίγο ή πολύ ανεπαρκή δημόσια συστήματα υγείας…) όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην προφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά, αντίθετα, μέσα απ’ την «παράταση», δίνουν νέο ραντεβού με την μόλυνση, σε λίγο καιρό – και μάλιστα υπό δυσμενέστερες (για την δημόσια υγεία) συνθήκες.

Είναι φανερό ότι οι τύποι αυτοί κοροϊδεύουν ανοικτά και συστηματικά. Μιλώντας με γενικόλογες εκφράσεις του είδους «ένα δεύτερο κύμα… ένα τρίτο κύμα…» (α, τι ωραία η θαλασσίτσα – που απαγορεύεται καν να κοιτάμε!!!) ή «η πολυπόθητη ανοσία του πληθυσμού δεν είναι κάτι που θα γίνει από την μια μέρα στην άλλη»… (Αλλοίμονο: μόνο ο θεός ήταν προκομένος και έφτιαξε τον κόσμο σε 6 ημέρες…)

Είναι δεδομένο πια για ‘μας ότι αυτοί οι τύποι ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν – γι’ αυτό και δεν εξηγούν τίποτα. Ποιές χώρες και γιατί «περιμένουν κύματα» άραγε; Κυρίως: ΓΙΑΤΙ;  Ξέρουν πολύ καλά ότι μαντρώνοντας τον κόσμο μέσα στα σπίτια του και εμποδίζοντας τις καθημερινές άμεσες κοινωνικές επαφές του καθυστερούν (σημαντικά) το να επιτευχθεί η γενική ανοσία του πληθυσμού – απέναντι σ’ έναν ιό που, γενικά, είναι ακίνδυνος. Ξέρουν, επίσης, ότι η «μη επιβάρυνση του συστήματος υγείας» (απ’ τις όποιες βαριές περιπτώσεις) θα έπρεπε να αντιμετωπιστεί εντελώς διαφορετικά, με την σημαντική αύξηση των δυνατοτήτων του· και με μια προσεκτική, μετρημένη και κυρίως ανθρώπινη και κοινωνική στάση απέναντι στις ευάλωτες ομάδες και στα ευάλωτα άτομα.

Αντί γι’ αυτό, βάζουν την «μη επιβάρυνση του συστήματος υγείας» σαν κουκούλα για να κρύψουν τον κανονικό σκοπό: η «σταδιακή έκθεση στον ιό» σημαίνει μεθοδευμένη χρονική παράταση της επιδημίας! Και η μεθοδευμένη χρονική παράταση της επιδημίας έχει σκοπό αυτή να είναι «ενεργή» μέχρις ότου κάποια απ’ τις δυτικές big pharma λανσάρει ένα εμβόλιο (κάτι που χρειάζεται κάποιους μήνες ακόμα)!!

Με απλά λόγια: η τακτική του ελληνικού κράτους (και όποιου άλλου κινείται στην ίδια τροχιά) είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των φαρμακοβιομηχανιών, και καθόλου της «υγείας του πληθυσμού»! Θα το πούμε, δε, από τώρα (απευχόμενοι!): αν τα πράγματα εξελιχθούν έτσι όπως λέει ο κυρ Σωτήρης – του – γύψου, και υπάρξει «δεύτερο κύμα» (μαζί, φυσικά, με «δεύτερο κύμα απαγορεύσεων»…) όταν με τα πολλά φτάσει το σωτήριο εμβόλιο απ’ τις δυτικές big pharma ΔΕΝ θα είναι «μόνο» του!!! Δεν θα είναι αυτό που νομίζετε!!

Θα έρθει «πακέτο» με πράγματα που δεν (θα πρέπει να) σας αρέσουν καθόλου!!! (Σας το είπαμε, θα το εξηγήσουμε εν καιρώ – ίσως όχι απο εδώ – και «αμαρτίαν ουκ έχωμεν!»)

Covid-19 fragments 1 – σημειώσεις ενός φαρμακοποιού

Τρίτη 7 Απρίλη. …Οι σκέψεις και τα συμπεράσματα του γιατρού Peter Gotzche με απασχολούν χρόνια τώρα, και λίγο περισσότερο τον τελευταίο καιρό που δουλεύω ως φαρμακοποιός σε μικρό φαρμακείο ενός μικρού χωριού στην επαρχία της (…)

Το φαρμακείο του χωριού είναι τόπος και σημείο αναφοράς των κατοίκων, γιατί εκτός του να πουλάει, συμπληρώνει επίσης (αμβλύνει) τα όποια κενά (που δεν είναι λίγα) της πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ο φαρμακοποιός του χωριού είναι σαν ένας μικρός γιατρός, προσβάσιμος κάθε μέρα, χωρίς τα ιατρικά «τουπέ και κλισέ», όπου ο ασθενής μπορεί και να το συζητάει βρ’ αδερφέ. Ο γιατρός έρχεται μια φορά την εβδομάδα και κυρίως συνταγογραφεί (δηλαδή αντιγράφει – επαναλαμβάνει -3μηνες και 6μηνές συνταγές, τις περισσότερες από τις οποίες τις έχουν πρωτογράψει άλλοι γιατροί / ειδικότητες και οι ασθενείς απλά λαμβάνουν τα φάρμακα που προστίθενται με το πέρασμα του χρόνου, ενώ σχεδόν έχουν ξεχάσει πότε και γιατί τα πρωτοέλαβαν).

Αυτό που από την αρχή με εντυπωσίασε ήταν οι ποσότητες των φαρμάκων που παίρνει ο κόσμος. Σε διάφορες φάσεις τα καταγράφω και προσπαθώ να τα μελετήσω σε σχέση με τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, τη βιοδιαθεσιμότητά τους, την απέκκριση κ.λ.π., αλλά και τη συνολική δράση που μπορούν να έχουν σ’ έναν οργανισμό. Πρόκειται πράγματι για εξαιρετικά δύσκολους γρίφους που ξεπερνούν κατά πολύ ένα μεμονωμένο άτομο. Στην πραγματικότητα απαντήσεις θα μπορούσαν να δώσουν μόνο ομάδες, όπως αυτές ας πούμε που λειτουργούν σε νοσοκομεία και θεωρητικά συνεργάζονται για τη χορήγηση φαρμάκων στους ασθενείς. Πρόκειται για φαρμακευτικές πλατφόρμες (πρωτόκολλα τα λένε, αλλά όταν εμπλέκονται στο πέρασμα του χρόνου διάφορες ειδικότητες γιατρών από διάφορες μπάντες, που ποτέ δεν συνεργάστηκαν μεταξύ τους γιατί ποτέ δεν αντιμετωπίζουν από κοινού τους ασθενείς τους, το μόνο που απομένει είναι το στόμα που ανοίγει και μέσα τους αδειάζουν τα σκευάσματα, τα φαρμακεία τους και τους φαρμακοποιούς μαζί, κλπ, κλπ).

Παραθέτω (έτσι, για την καταγραφή απλά) τη λίστα με τα φάρμακα που λαμβάνει άντρας γύρω στα 80. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος μοιάζει εξωτερικά υγιής, με την έννοια ότι δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «ερείπιο» – και μόνο έτσι.

Αυτή είναι η καθημερινή του αγωγή, 8 χάπια κι ένα έμπλαστρο, συν κάτι έξτρα μηνιαίες ενέσεις:

Blocatens – (bisoprolol) – αντιϋπερτασικό / αντιστηθαγχικό

Ranexa (ranolazine) – αντίστηθαγχικό

Plendil (felodipine) – αντιϋπερτασικό

Plavix (clopidogrel) – αντιθρομβωτικό

Nitrong (nitroglycerin) – αγγειοδιασταλτικό (έμπλαστρο)

Glucophage (metformin) – αντιϋπεργλυκαιμικό (για το ζάχαρο που λέμε)

Omnic Tocas (tamsulosin) – για τον προστάτη (μυοχαλαρωτικό στους μυς της ουρήθρας – και όχι μόνο)

Controloc (pantoprazole) – μπλοκάρει την πέψη και ανακουφίσει (λέμε τώρα…)

Atrost (atorvastatin) – μειώνει το χοληστερόλη κλπ.

Κατά τη διάρκεια του χειμώνα πήρε τουλάχιστον δύο 10ήμερες αντιβιώσεις για ψιλοπράγματα, κάτι στοματικά διαλύματα για το φάρυγγα τύπου Hexalen, κάτι αντιβηχικά, κανά δυο άχρηστα κολλύρια για τα μάτια, 2-3 κορτιζονούχες αλοιφές για ασήμαντα σπυράκια, αρκετά κουτιά Depon για απροσδιόριστους πόνους, φυσικά Voltaren και διάφορα άλλα που δεν έχει σημασία να τα παραθέσω, γιατί…

… αυτή είναι η πραγματικότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ηλικιωμένων (συνταξιούχων) αντρών και γυναικών στην ελλάδα, και μάλλον σε όλο τον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο.

Ένας σκασμός χάπια που το ένα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που δημιουργεί το άλλο.

Παρατημένοι οι συνταξιούχοι, πεταμένοι σε ένα ένοχο και αδιάφορο σύστημα περίθαλψης, ακουμπάνε το 1/3 περίπου της σύνταξής τους στα φαρμακεία για συνταγογραφούμενα φάρμακα και άλλα τόσα για αυτά που διαφημίζει η τιβί (μη συνταγογραφούμενα).

Τα σώματα σιγά – σιγά καταρρέουν οδεύοντας προς τη δύση, τα προβλήματα αυξάνονται και οι γιατροί συνταγογραφούν ασταμάτητα.

Φυσικά στα πανεπιστήμια και στα συνέδρια μιλάνε για το πρόβλημα της πολυφαρμακίας, την αλόγιστη χρήση αντιβιοτιών, μπλα, μπλα, μπλα…

Η Υγεία φθίνει αργά και σταθερά.

Δεν απορούμε λοιπόν γι’ αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία – που έτσι κι αλλιώς συνέβαινε και πριν την γρίπη-κορώνα…

Covid-19 fragments 2 – σημειώσεις ενός φαρμακοποιού

Τρίτη 7 Απρίλη. “The way in which we code deaths in our country is very generous in the sense that all the people who die in hospitals with the coronavirus are deemd to being dying of the coronavirus”

«Ο τρόπος που κατατάσσουμε τους θανάτους στη χώρα μας είναι πολύ γενναιόδωρος, με την έννοια πως όλοι οι άνθρωποι που πεθαίνουν με τον κορονοϊό θεωρούνται πως πέθαναν εξαιτίας του κορονοϊού»

(προφέσορ Walter Ricciardi, μέλος του π.ο.υ. αν δεν κάνω λάθος).

Και συνεχίζει:

«Κατά την επανεκτίμηση απ’ το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας, μόνο 12% των πιστοποιητικών θανάτου δείχνουν μια απευθείας συσχέτιση με τον κορονοϊό, ενώ το 88% των ασθενών που πέθαναν έχουν τουλάχιστον μια προϋπάρχουσα νοσηρότητα – πολλοί έχουν δύο ή τρεις».

Την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, η σε real time (σχεδόν) καταγραφή των θανάτων στην Ιταλία μετράει 13.915 ψυχές. Αν ακολουθήσουμε το σκεπτικό του γιατρού Ricciardi και με απλή μέθοδο των τριών, θα λέγαμε ότι ο αριθμός των θανάτων από γρίπη-κορώνα με αιτία θανάτου τα προβλήματα (;;;) που δημιουργεί η γρίπη-κορώνα είναι 1.670. Δηλαδή 12.245 ψυχές (13.915 μείον 1.679) αντιστοιχούν στην «πληθωρικότητα» (ή μήπως γενναιοδωρία; – μπρρρρ…) της παγκόσμιας καπιταλιστικής τρομοεκστρατείας του υγιεινιστικού φόρου στην Ιταλία.

Όσο για τον αριθμό των θανάτων σε παγκόσμια κλίμακα με βάση το 12% του γιατρού Ricciardi, αυτός ξεπέφτει (…) από το 53.069 στο ποταπό (…) 6.368 (εδώ η «πληθωρικότητα» αφορά 46.701 ψυχούλες)…

Η υπερπαραγωγή…

Δευτέρα 6 Απρίλη. Είναι πρόστυχο να θεωρούν τον καθένα και την καθεμιά μας ηλίθιο. Είναι πολλές φορές πιο πρόστυχο να μας επιβάλλουν την ηλιθιότητα – αξιοποιώντας την.

Επειδή “δεν είμαστε γιατροί” έχουν αμολύσει τους μπατσογιατρούς τους και τους “αλήτες – ρουφιάνους – δημοσιογράφους” να κάνουν καθημερινές δόσεις βλακείας και φόβου· ως την τελική παράλυση σωμάτων και σκέψεων.

Ένα απ’ τα “κόλπα” που ανέμιζαν οι ντόπιοι επαγγελματίες και οι ερασιτέχνες τρομοκράτες ως πρόσφατα ήταν η ιταλική περίπτωση. Σοφές (και σαδιστικά διατυπωμένες) φράσεις του είδους “βρισκόμαστε μία ή δύο βδομάδες πριν την ιταλία” (που εννοούσαν ότι το ίδιο θα γίνει κι εδώ – οπότε “βγάλτε τον σκασμό και κλειστείτε στα καβούκια σας αδιαμαρτύρητα”) έγιναν σημαία. Τώρα η ίδια δουλειά γίνεται με την αμερικανική περίπτωση – αφού η ιταλική δείχνει να έχει στερέψει….

Η ιταλική περίπτωση έγινε ο “μπαμπούλας”… Ενώ ήταν φανερό πως στον ιταλικό βορρά, και μάλιστα σε τρεις ή τέσσερεις επαρχίες αλλά όχι παντού, υπήρχε «κάτι ιδιαίτερο», η «ιταλία που πεθαίνει κατά χιλιάδες» έγινε η κοινοτοπία της παραγωγής τρόμου. Το μαγείρεμα των αριθμών ήταν παιχνιδάκι…

Σιγά σιγά τώρα (και φυσικά όχι στα μέρη μας!!!) βγαίνουν αναλύσεις και περιγραφές που αποδεικνύουν όχι μόνο το ότι ο «ιταλικός μπαμπούλας» είχε και έχει κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, αλλά επιπλέον (κι αυτό είναι εγκληματικά σοβαρό) ότι οι ελλείψεις αληθινών και έντιμων δεδομένων, οι λαθροχειρίες στο body counting, οι ιατρικές, επιδημιολογικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες, και, κυρίως, οι «αδυναμίες» του ιταλικού συστήματος δημόσιας υγείας ΗΤΑΝ ή/και ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΟΗΤΕΣ απ’ τους «ειδικούς», άσχετα από εθνικότητα. Άρα και απ’ τους ντόπιους τρομοκράτες. Εάν, βέβαια, συνειδητά και αποφασιστικά, επέλεγαν να μην παίξουν το «παιχνίδι» της τρομοκρατίας και της στρατιωτικοποίησης της καθημερινής ζωής… Αλλά η εντιμότητα δεν βγάζει λεφτά· το έγκλημα είναι που πληρώνει!

Είδατε (αν είδατε…) χτες τον Ιωαννίδη να εξηγεί σε μια πολύ πρόσφατη (αλλά όχι ελληνική!) συνέντευξή του τουλάχιστον μια χούφτα αιτίες για την ιταλική «ιδιαιτερότητα» – στις οποίες δεν περιλαμβάνεται η ιδέα του «φονιά covid-19» που μας πουλάνε με τον τόνο… Το αγγλικό καθεστωτικό bbc στο site του είχε τις προάλλες ένα μάλλον ισορροπημένο ρεπορτάζ για το θέμα της θνησιμότητας του covid-19, με ιδιαίτερη εστίαση στα «παράξενα» της ιταλικής περίπτωσης.

Ανάμεσα στα άλλα θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει και το εξής (ο τονισμός στο πρωτότυπο):

… Υπάρχει η υποψία ότι ένας απ’ τους παράγοντες των μεγάλων αριθμών στην Ιταλία θα μπορούσε να μην είναι ο ιός ο ίδιος, αλλά βακτηρίδια. Η χώρα έχει τα μεγαλύτερα νούμερα θανάτων λόγω αντίστασης των μικροβίων στα αντιβιοτικά στην Ε.Ε. – πρακτικά, το ένα τρίτο όλων των θανάτων στην Ε.Ε. από αντίσταση στα αντιβιοτικά συμβαίνει στην Ιταλία. Αν και τα αντιβιοτικά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να αντιμετωπίσουν έναν ιό, μια ιική μόλυνση μπορεί συχνά να ανοίξει τον δρόμο για δευτερογενείς λοιμώξεις ή επιπλοκές όπως η βακτηριδιακή πνευμονία. Αν αυτή δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί πετυχημένα με αντιβιοτικά εξαιτίας της αντίστασης του βακτηριδίου, τότε αυτό είναι που σκοτώνει τον ασθενεί, και όχι ο ιός ο ίδιος…

«Αυτό είναι ένα απίστευτα σημαντικό κομμάτι της όλης ιστορίας» λέει ο Heneghan [Carl Heneghan, διευθυντής του κέντρου «ιατρικής στηριγμένης σε αποδείξεις» του πανεπιστημίου της Οξφόρδης). «Και είναι ιδιαίτερα συνηθισμένο στους ηλικιωμένους».

… και η αντιηρωϊκή πραγματικότητα

Δευτέρα 6 Απρίλη. Πώς σας φαίνεται αυτό; Αν το ιταλικό δημόσιο σύστημα είναι το πρώτο στην ε.ε. στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις που οφείλονται, ακριβώς, στην αντίσταση των μικροβίων (δηλαδή: στην υπερκατανάλωση αντιβιοτικών, που κάνει ιδιαίτερα χαρούμενες της φαρμακοβιομηχανίες…) το ελληνικό είναι το αμέσως πιο κάτω, δεύτερο στη σειρά, πολύ μακριά απ’ το τρίτο (το ρουμανικό) – δείτε τον πίνακα. Ειδικά στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις απ’ το klebsiella pneumoniae (και άλλα δύο: τα acinetobacter baumannii και pseudomonas aeruginosa – το πράσινο χρώμα στον πίνακα – στοιχεία του 2015 αν δεν κάνουμε λάθος), το ελληνικό σύστημα υγείας είναι μακράν το χειρότερο στην ε.ε.!

Αυτό είναι γνωστό χρόνια… Και είναι η αλήθεια ότι γίνονται κάποιες προσπάθειες (στο ελλαδιστάν) να αντιμετωπιστεί / περιοριστεί… Αν, όμως, είναι αυτό (ή και αυτό) που «φοβίζει» τους ντόπιους «υπεύθυνους δημόσιας υγείας», αν δηλαδή φοβούνται ότι τα σοβαρά προβλήματα ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων που έχει το ντόπιο δημόσιο σύστημα υγείας θα αυξήσουν σημαντικά τους θανάτους όσων νοσηλευτούν στα ελληνικά νοσοκομεία με υποκείμενα σοβαρά προβλήματα υγείας + μόλυνση απ’ τον covid-19, απο πού ως πού “φορτώνουν” αυτόν τον φόβο τους πάνω μας, μετατρέποντας τον σε γενικευμένο υγιεινιστικό τρόμο, και σε όλο και πιο αφηνιασμένες απαγορεύσεις της καθημερινής ζωής; Απο πού ως πού οι ζωές μας πρέπει να γίνουν η χωματερή των δικών τους τρομακτικών αποτυχιών ή της ακόμα πιο τρομακτικής αδιαφορίας τους; Απο πού ως πού τους χρωστάμε οτιδήποτε για τις άοκνες προσπάθειές τους, φανερές και υπόγειες, ιδιωτικοποίησης της δημόσιας υγείας;

Έχουμε γράψει πολλά για το πως αξιοποιείται μια ήσσονος «φονικότητας» επιδημία, υπέρ του νεοκρατισμού και της γενικευμένης (καπιταλιστικής) αναδιάρθρωσης· υπέρ του άλματος προς τις προδιαγραφές της 4ης βιομηχανικής επανάστασης. Υπάρχουν όμως και ειδικά κεφάλαια σ’ αυτήν την ιστορία. Και ένα απ’ αυτά αφορά όχι απλά την κατάσταση των δημόσιων συστημάτων υγείας· αλλά και τις ΑΙΤΙΕΣ που αυτή είναι από κακή ως άθλια σε διάφορα μέρη του «αναπτυγμένου καπιταλιστικά κόσμου».

Σ’ αυτό το ειδικό και συγκεκριμένο πεδίο, η covid-19 τρομοεκστρατεία και οι προαγωγοί της προσπαθούν συστηματικά και άγρια να μεταθέσουν (διαστρέφοντας με κάθε μέσο και όλα την πραγματικότητα!) τις ευθύνες των κυκλωμάτων εκμετάλλευσης της υγείας στις πλάτες των … «κοινωνικά ανεύθυνων»: εκείνων, για παράδειγμα, που θέλουν να βγάλουν τα παιδιά τους βόλτα· των παρεών που θέλουν να αράξουν κάπου μαζί και να περάσουν την ώρα τους· εκείνων που θέλουν να βγουν απ’ τα ανήλιαγα διαμερίσματα μπας και τους δει ο ήλιος… Βάφτισαν (και η μάζα των ηλιθίων που είναι μόνιμα υγιεινιστικά τρομοκρατημένη το τρώει…) την καθημερινή ζωή «αρρώστια»! Κι έτσι, αντί να μαζεύουν τις δίκαιες κλωτσιές απολαμβάνουν φήμη και αναγνώριση σαν «σωτήρες»!

Όσο κι αν σας απασχολεί μην «κολλήσετε», αυτή η μεταχείριση σε βάρος σας δεν σας θυμώνει; Το να κτυπάτε κάρτα για να μπείτε και να βγείτε απ’ τα σπίτια σας (έτσι ώστε οι «ειδικοί» να συνεχίσουν να δωροδοκούνται απ’ τις φαρμακοβιομηχανίες…) δεν σας εξαγριώνει;

Η υγεία έχει αποικιοποιηθεί, σχεδόν ανεπανόρθωτα. Τα επόμενα χρόνια θα συμβούν πολλά.

Την αξιοπρέπεια πώς την βλέπετε;

Γενική ανοσία πληθυσμού

Δευτέρα 6 Απρίλη. Όταν τα αφεντικά του τρόμου θέλουν να χρησιμοποιήσουν τον Θάνατο όχι σαν άμεση αλλά σαν έμμεση απειλή, μουρμουρίζουν ότι ο στρατιωτικός νόμος είναι απαραίτητος για να μην επιβαρυνθούν τα νοσοκομεία από μεγάλους αριθμούς σοβαρών κρουσμάτων. Έχουμε υποστηρίξει ήδη πως αυτό το «επιχείρημα» απλά κουκουλώνει τις περιορισμένες δυνατότητες του δημόσιου συστήματος: αλί και τρισαλί («κούφια η ώρα»…) αν ένας μεγάλος καταστροφικός σεισμός προκαλούσε την επείγουσα ανάγκη για νοσηλεία σε εντατικές μερικών εκατοντάδων σοβαρά τραυματιών… Τι θα απαγόρευαν τότε; Τον γήινο φλοιό; (H ιταλία διαθέτει 12,5 κλίνες εντατικής ανά 100.000 άτομα, το ελλαδιστάν τις μισές: 6… Οι δημόσιες δαπάνες υγείας στην ιταλία είναι 7,4% του αεπ, στο ελλαδιστάν 5,8%… )

Πέρα, όμως, απ’ αυτό το συγκεκριμένο «κουκούλωμα» είναι, κατά τα υπόλοιπα επιδημιολογικά σωστή η υποτιθέμενη ανάσχεση μιας ιικής μόλυνσης, από ιό που μεταδίδεται (και) απ’ τον αέρα, μέσω απαγορεύσεων τύπου χούντας; Μήπως, για καλύτερα αποτελέσματα, θα έπρεπε να απαγορευτεί η αναπνοή; Ή μήπως ήδη μας κόβουν την ανάσα και ζούμε με αόρατους (και δηλητηριασμένους) αναπνευστήρες;

Αυτό που ονομάζεται «ανοσία» είναι η δυνατότητα ενός οργανισμού, μέσω αντισωμάτων, να εμποδίζει την μόλυνση ή την ανάπτυξη ενός ιού στο εσωτερικό του. Αυτό που ονομάζεται «ανοσία αγέλης» (και εμείς το λέμε «γενική ανοσία πληθυσμού» επειδή η λέξη «αγέλη» έχει προκαλέσει λάθος και επιπόλαιους συνειρμούς) είναι η «ανοσία» όχι των μεμονωμένων ατόμων, αλλά ενός μεγάλου πληθυσμού, εννοημένου σαν «συλλογικό σώμα». Η γ.α.π. είναι βασικό στοιχείο της προέλασης ή της ανάσχεσης μιας ιογενούς μόλυνσης.

Η γ.α.π. εξαρτιέται απ’ την αναλογία του «ποσοστού» των ατόμων ενός πληθυσμού που έχουν (αναπτύξει) ανοσία, σε σχέση με το αντίστοιχο όσων δεν έχουν. Ενδεικτικά: αν το 80% των ατόμων ενός πληθυσμού έχει ανοσία στον Χ ιό (και το 20% δεν έχει) τότε ακόμα κι αυτό το 20% έχει μικρότερες πιθανότητες να αρρωστήσει. Γιατί; Επειδή ο ιός δεν βρίσκει «φιλόξενο έδαφος» (στο 80%) να αναπτυχθεί και να πολλαπλασιαστεί, οπότε εξασθενεί σημαντικά. Αντίθετα αν το 80% δεν έχει (ανοσία) και το 20% έχει, ο ιός έχει άφθονο χώρο κίνησης, ακόμα και ενίσχυσης. Οπότε μπορεί όχι μόνο οι 80% αλλά ακόμα και κάποιοι απ’ το 20% να αρρωστήσουν, από μια «βελτιωμένη εκδοχή» που έφτιαξε ο Χ για πάρτη του, γυρνώντας από κορμί σε κορμί…

Αυτά είναι στάνταρ. Θεωρείται ότι αν τα 2/3 ενός συγκεκριμένου πληθυσμού έχει (αναπτύξει) ανοσία κατά του Χ, τότε η γ.α.π. είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο. Πώς, όμως, επιτυγχάνεται αυτή η γ.α.π.; Με δύο τρόπους. Είτε με μαζικό εμβολιασμό (που ενισχύει τα αντισώματα των εμβολιαζόμενων)… είτε, αν δεν υπάρχει κατάλληλο εμβόλιο και πρόκειται για έναν ιό «ήπιο» (όπως ο τσαχπίνης covid-19…), με ….υπομονή! Ο ιός θα εξαπλωθεί στον πληθυσμό (ο covid-19 είναι πολύ σβέλτος!), το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος όσων προσβληθούν είτε δεν θα εμφανίσουν συμπτώματα είτε αυτά θα είναι ήπια, θα αναπτύξουν όμως αντισώματα, οπότε η γ.α.π. θα επιτευχθεί de facto.

Και αυτά είναι στάνταρ· δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Αφού έχουν έτσι τα πράγματα, και εφόσον δεν υπάρχει εμβόλιο, η κοινωνική απομόνωση / αποξένωση (: social distancing…) βοηθάει στην απόκτηση της γ.α.π.; Ή την εμποδίζει;

Ας δώσουμε βάση στην απάντηση που έδωσε πριν λίγες ημέρες ο δήμαρχος Ιωαννίνων. Ο Μωϋσής Ελισάφ (Moses Elisaf) είναι ταυτόχρονα δήμαρχος και γιατρός (εκτός από καθηγητής παθολογίας στην ιατρική σχολή της πόλης έχει διατελέσει και διευθυντής παθολογικής κλινικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Ιωαννίνων). Συνεντευξιαζόμενος ραδιοφωνικά στα μέσα της περασμένης εβδομάδας σ’ έναν απ’ τους μεγάλους δημαγωγικούς ρ/σ, και σ’ έναν μεγαλοδημαγωγό δημοσιογράφο, για όση ώρα ο κυρ Μωϋσής μιλούσε σαν δήμαρχος, επαινούσε τις απαγορεύσεις κι όλα τα τα αντικοινωνικά μέτρα του ρημαδογκουβέρνου.

Όταν, όμως, άρχισε να μιλάει σαν γιατρός, είπε τα εξής ενδιαφέροντα (η μεταφορά δεν είναι κατά λέξη, το νόημα είναι ακριβές): Τα διαπιστωμένα κρούσματα είναι μικρό ποσοστό των πραγματικών…. Θα ευχόμουν τα πραγματικά να είναι 100.000… Στην έκπληξη του μεγαλοδημαγωγού «μα γιατί εύχεσθε τέτοιο πράγμα;» ο γιατρός Ελισάφ απάντησε ήρεμα: Γιατί αν τα πραγματικά κρούσματα είναι 100.000, τότε πλησιάζουμε γρήγορα στο να γίνουν 1.000.000, έτσι ώστε να επιτευχθεί η «ανοσία αγέλης»! (Κόκκαλο ο μεγαλοδημαγωγός· άλλαξε θέμα…)

Πουθενά και κανένας δεν έχει υποστηρίξει στα σοβαρά ότι το να εμποδίζεται η εξάπλωση μιας (γενικά) τόσο αβλαβούς ίωσης όπως αυτής του covid-19 (ειδικά όταν δεν υπάρχει εμβόλιο για την «τεχνητή» πρόκληση γ.α.π….) είναι η σωστή τακτική από επιδημιολογική άποψη! Αντίθετα είναι πολλοί εκείνοι (και υποθέτουμε πως και ο κυρ Μωϋσής ανήκει σ’ αυτούς) που υποστηρίζουν (άλλοτε έξω και άλλοτε μέσα απ’ τα δόντια) πως αν εμποδιστεί η εξάπλωση με μαζικές απαγορεύσεις και κατ’ οίκον αποκλεισμούς, τότε αυτή θα ξαναρχίσει / συνεχιστεί μόλις αρθούν αυτά τα στρατοαστυνομικού τύπου μέσα, και ο καιρός θα ευνοεί και πάλι τον ιό. Δηλαδή απ’το φθινόπωρο και μετά, που είναι η φυσιολογική περίοδος εξάπλωσης γριποειδών ιώσεων. Κάποιοι, μάλιστα, ανησυχούν για το ενδεχόμενο να συμπέσουν δύο εύκολα μεταδιδόμενες ιώσεις (της εποχικής γρίπης και του covid-19) το ερχόμενο φθινόπωρο, και για τις συνέπειες του συνδυασμού των μολύνσεων που θα προκαλούν (παρότι είναι διαφορετικά ιικά μοντέλα).

Προκύπτει λοιπόν ότι ο στρατιωτικός νόμος και οι απαγορεύσεις (που υποτίθεται «διασώζουν» τα λίγο ή πολύ ανεπαρκή δημόσια συστήματα υγείας…) όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην προφύλαξη της δημόσιας υγείας, αλλά, αντίθετα, μέσα απ’ την «παράταση», δίνουν νέο ραντεβού με την μόλυνση, σε λίγο καιρό – και μάλιστα υπό δυσμενέστερες (για την δημόσια υγεία) συνθήκες. Γι’ αυτό ακριβώς ο γιατρός Ελισάφ ευχήθηκε, στα τέλη Μάρτη, αυτό που ευχήθηκε: με τα εμβόλια να είναι μακρινά στον ορίζοντα, το μόνο διαθέσιμο μέσο επίτευξης γενικής ανοσίας πληθυσμού έγκαιρα, είναι η ελπίδα ότι οι απαγορεύσεις ΘΑ ΑΠΟΤΥΧΟΥΝ στον περιορισμό της εξάπλωσης του covid-19!

Είναι, πράγματι, μια καλή ελπίδα! Αλλά ο στρατιωτικός νόμος θα πετύχει αλλού: θα νομιμοποιήσει (το έχει κάνει ήδη σε μεγάλο βαθμό) την αστυνομική / χουντική διαχείριση των κοινωνικών συμπεριφορών και σχέσεων συνολικά! Κι αν, παρά τις ελπίδες, ο covid-19 ξαναξεμυτίσει το ερχόμενο φθινόπωρο, τότε η αστυνομική / χουντική διαχείριση θα επαναληφθεί· αναγκαστικά!

Προσέξτε τώρα σε τι κινδύνους βάζουν τις κοινωνίες οι μανατζαρέοι και λοιποί «σωτήρες με τον γύψο»! Θα χτικιάσουν αυτές οι κοινωνίες, και ειδικά τα κατώτερα επίπεδα της πυραμίδας, θα αλλοτριωθούν, θα παραδοθούν ολοκληρωτικά στις «χάρες» της γενικευμένης ψηφιακής μεσολάβησης / μηχανοποίησης των πάντων, θα λαδώσουν δια της βίας την γρήγορη εξέλιξη της 4ης βιομηχανικής επανάστασης· και ταυτόχρονα διακινδυνεύουν να ξαναβρεθούν μπροστά στις ίδιες απειλές και στον ίδιο τρόμο πολύ σύντομα!

Κι αυτά συμβαίνουν ενόσω ο covid-19 σαν τέτοιος (και όχι σαν διαχείριση των σοβαρών περιστατικών απ’ τα συστήματα υγείας….) α) δεν αρρωσταίνει τις νεαρές ηλικίες, και β) αναλογικά αρρωσταίνει λίγο τις γυναίκες (μήπως είναι φεμινιστής;). Συγκρινόμενος με τις εποχικές γρίπες που δεν κάνουν καθόλου τέτοιες διακρίσεις και εξαιρέσεις, ο covid-19 ενδεχομένως πέφτει πάνω σε «ανοσολογικούς παράγοντες» ήδη υπαρκτούς στους πληθυσμούς!

Μέχρι να τους εντοπίσουν βέβαια οι «ειδικοί» και οι «επιστήμονες» η ψηφιακή επιτήρηση και η αλγοριθμική φυλακή θα έχουν καθιερωθεί. Σαν μορφές «ελευθερίας» και «ασφάλειας»!…. Και ίσως, ίσως λέμε, να έχει μιαν «αξία» παραπάνω το να «ξανακυλήσει» ο covid-19 προς το τέλος της χρονιάς, πέρα απ’ την ακόμα καλύτερη εμπέδωση της υγιεινιστικής αστυνομίας… Ας πούμε το να πουληθεί το εμβόλιο κάποιας δυτικής φαρμακοβιομηχανίας· αν, φυσικά, δεν έχουν προλάβει αυτοί οι δαιμόνιοι κινέζοι να το φτιάξουν…

(Έχει κι άλλα τέρατα αυτό το έργο!!!)

Covid-19: φονικότητα και ιταλική περίπτωση

Κυριακή 5 Απρίλη. Μιας και είναι Κυριακή και, κατά τα φαινόμενα, δεν θα πάτε ούτε στην εκκλησία ούτε για ψάρεμα (ή θα πάτε;) η ασταμάτητη μηχανή σκέφτηκε να σας προτείνει δύο video. To πρώτο είναι αποσπάσματα από μια πρόσφατη συνέντευξη του γνωστού πια Γ. Ιωαννίδη στο offguardian (στις 29 Μάρτη 2020). Για να διασκεδάσουμε, μάλιστα, την σύγκρουση των αστυνομικών «ειδικών» γιατρών με άλλους που είναι αντίθετοι στην τρομοεκστρατεία, την οποία τόσο αυτοί οι αστυνομικοί με άσπρες μπλούζες όσο και δημαγωγοί «αλήτες – ρουφιάνοι – δημοσιογράφοι» οξύνουν όλο και πιο αφιονισμένα (ακολουθώντας πιστά τις διαταγές των αφεντικών τους), προτάσουμε ένα άλλο μικρό video απόσπασμα, από μια συνέντευξη που είχε δώσει ο Ιωαννίδης στο «κρήτηtv» στα μέσα του Δεκέμβρη του 2017… Όταν δεν υπήρχε ούτε κορονοϊός ούτε στρατωτικός νόμος στον ορίζοντα…

Απολαύστε, λοιπόν, την εντόπια δημοσιογραφική αποθέωση του Ιωαννίδη τότε που δεν στοίχιζε τίποτα… Και κάντε μια σκέψη με αυτά που λέει στη συνέχεια, για το που θα έβρισκε την θέση του σήμερα, ανάμεσα στους διάφορους τωρινούς «ειδικούς», που έχοντας ενσωματωθεί στην κρατική πολιτική του τρόμου και των απαγορεύσεων βομβαρδίζουν τα μυαλά σας / μας αλύπητα…

Σας το λέμε από τώρα, σαν γρίφο, για να το σκεφτείτε: αυτά που λέει ο Ιωαννίδης (και όχι μόνον αυτός άλλωστε…) δεν έχουν καμμία θέση τώρα! Θα αποκτήσουν όμως, πιθανότατα, μια κεντρική θέση κάποια στιγμή στο μέλλον…

(Για το άλλο video πιο κάτω…)

Covid-19: φονικότητα και ιατρικά λάθη;

Κυριακή 5 Απρίλη. Δεν πρέπει να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια. Όμως ΠΡΕΠΕΙ να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια που κρύβεται, που μασκαρεύεται, που φτιασιδώνεται επικίνδυνα για να εμφανιστεί στις πασαρέλες του Θεάματος σαν “γνώση” διανθισμένη με νούμερα ανυπόστατα μεν αλλά που η “μάζα” δεν μπορεί να ελέγξει… Εν τέλει ΠΡΕΠΕΙ να κατηγορείται η επιστημονική άγνοια που γίνεται σύμβουλος της αστυνομίας, κάνοντας πλάτες και νομιμοποιώντας το μεγαλύτερο αντικοινωνικό πραξικόπημα εδώ και δεκαετίες.

Μέσα στους αριθμούς όσων πεθαίνουν από λοιμώξεις στα πνευμόνια που πραγματικά προκαλούνται απ’ τον covid-19 μπορεί να κρύβεται και μια αιτία επιστημονικής άγνοιας / λάθους: η χρήση κορτικοστεροειδών σαν θεραπευτικής αγωγής.

Τα κορτικοστεροειδή χρησιμοποιήθηκαν σαν φάρμακο σε αρκετές περιπτώσεις σοβαρών λοιμώξεων τόσο απ’ τον φονικό SARS όσο και απ’ τον φονικότερο MERS (χωρίς, πιθανότατα, να γίνει καν ένας εκ των υστέρων έλεγχος για την επίδρασή τους). Χρησιμοποιούνται και τώρα, σαν «επιλέξιμη θεραπεία», στις βαριές περιπτώσεις του covid-19.

Ωστόσο απ’ τις 12 Γενάρη ο π.ο.υ. (καθόλου «ηθικός» οργανισμός γενικά…) όταν ακόμα ο πλανήτης βρισκόταν στην πολύ αρχή αυτής της ιστορίας, είχε εκδόσει ιατρική οδηγία να μην χρησιμοποιούνται κορτικοστεροειδή για τις πνευμονικές λοιμώξεις λόγω covid-19, παρά μόνο αν το απαιτούν άλλες παθήσεις των ασθενών. Στις 7 Φλεβάρη το γνωστό (και θεωρούμενο παγκόσμια «έγκυρο») ιατρικό περιοδικό Lancet, δημοσίευσε τα αποτελέσματα μιας καινούργιας έρευνας, που συνηγορούσε εναντίον της χρήσης κορτικοστεροειδών, λόγω της ισχυρής πιθανότητας να κάνουν κακό αντί για καλό. Όντως, πρόκειται για μέθοδο ανοσοκαταστολής που χειροτερεύει τις δυνατότητες του οργανισμού να αντιμετωπίσει ακόμα και απλές προσβολές· πόσο μάλλον αν είναι ήδη επιβαρυμένος από άλλες αρρώστιες…

Λίγο μετά, στις 17 Φλεβάρη, το site Contagion Live, αναφερόμενο στην έρευνα του π.ο.υ. που οδήγησe στην έκδοση της σχετικής ντιρεκτίβας, σχολίαζε το περιεχόμενό της. Ανέφερε μεταξύ άλλων (κάτω κίτρινο κομμάτι της δεύτερης φωτογραφίας):

… Οι συγγραφείς μελέτησαν επίσης την θεραπεία με κορτιοστεροειδή σε άλλους πληθυσμούς, όπως οι ασθενείς από γρίπη. Μνηνομεύουν μια συστηματική έρευνα και μετα-ανάλυση του 2019, σύμφωνα με την οποία παρατηρήθηκε μεγαλύτερη θνησιμότητα σε ασθενείς στους οποίους δίνονταν κορτικοστεροειδή, μαζί με επιμήκυνση του χρόνου παραμονής τους στην εντατική και, ακόμα, του ποσοστού δευτερογενών λοιμώξεων…

Σ’ αυτό το σημείο το συμπέρασμα είναι σαφές ακόμα και για άσχετους: τα κορτικοστεροειδή σε πολλές περιπτώσεις ιογενών λοιμώξεων σκοτώνουν· δεν θεραπεύουν.

Όμως να τι συμβαίνει πρακτικά. Τα κορτικοστεροειδή εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται (ή ήταν σε χρήση ως πολύ πρόσφατα) σαν μέθοδος θεραπείας στις σοβαρές περιπτώσεις πνευμονικών λοιμώξεων που αποδίδονται στον covid-19.

Εδώ είναι η σχετική αναφορά από μια έρευνα του «ιταλικού εθνικού ινστιτούτου υγείας», με στοιχεία ως τις 20 Μάρτη: στο 31% των περιπτώσεων χορηγούνταν και κορτικοστεροειδή…

Κι εδώ είναι η σχετική αναφορά από μια έρευνα κινέζων γιατρών, που δημοσιεύτηκε στο Lancet στις 11 Μάρτη, και αφορούσε την μελέτη 191 περιπτώσεων (135 απ’ το νοσοκομείο της Jinyintan και 56 απ’ το πνευμονολογικό νοσοκομείο της Wuhan). Όπου και πάλι χορηγήθηκαν στο 30% των περιπτώσεων και κορτικοστεροειδή…

Προφανώς δεν είμαστε αρμόδιοι για να βγάλουμε «επιστημονικό συμπέρασμα»! Δεν μπορούμε όμως να μην δείξουμε την αντίθεση ανάμεσα στις ασκούμενες ιατρικές πρακτικές (χορήγηση… από άγνοια; από βιασύνη; δεν το ξέρουμε) απ’ την μια μεριά και απ’ την άλλη τα συμπεράσματα επιτούτου ερευνών (μην δίνετε αυτά τα φάρμακα!). Θα αποδειχθεί άραγε στο μέλλον πως εκτός απ’ τις υπόλοιπες αιτίες ΚΑΙ ιατρικά λάθη συνέβαλαν σ’ έναν απροσδιόριστο αριθμό θανάτων – που αποδόθηκαν όμως στον covid-19; Θα τα αξιολογούσε κάποιος με διαφορετικό τρόπο τέτοια ιατρικά λάθη αν δεν συνέβαινε εκτός από θανάτους να ενισχύουν μια εκστρατεία κοινωνικής αποξένωσης και, τελικά, γενικευμένης και χωρίς προηγούμενο ιατρικοποίησης από αστυνομικό έλεγχο των κοινωνικών σχέσεων!

Έχουν γίνει λοιπόν, πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα «λάθη» και ιατρικά (χωρίς εισαγωγικά προς το παρόν…) σ’ αυτό το κοντέρ του θανάτου; Αν δεν μας τσακίσει αυτός ή ο επόμενος στρατιωτικός νόμος (υγιεινιστικός ή οτιδήποτε άλλο γουστάρουν τ’ αφεντικά και οι λακέδες τους) μπορεί να το μάθουμε κάποτε κι εμείς…

Αργά, όπως πάντα…

Ιατρικά λάθη, φαρμακοβιομηχανίες – και οργανωμένο έγκλημα

Κυριακή 5 Απρίλη. Να τι έλεγε πριν 5 χρόνια (την 1η Απρίλη του 2015) για τους θανάτους από ιατρικά λάθη (και για πολύ περισσότερα!) ο δανός γιατρός, βιολόγος και ιατρικός ερευνητής Peter Gotzche. Ο Gotzche έχει υπάρξει συνιδρυτής το 1993 του «κέντρου Cochrane» στην Κοπενγχάγη. Πρόκειται για το δανέζικο τμήμα ενός διεθνούς ιατρικού οργανισμού αγγλικής προέλευσης, που πήρε το όνομά του προς τιμήν του σκωτσέζου αντιφασίστα γιατρού Archibald Leman Cochrane (1909 – 1988).

Παρ’ όλα τα σύμβολα «οι καιροί άλλαξαν». Ο Cochrane ο ίδιος, με την εμπειρία του σαν αιχμάλωτος στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης (τον έδεσαν στην Κρήτη το 1941…), υπήρξε πρόδρομος της επιβολής αυστηρών πρωτοκόλλων στην «επιστημοσύνη» των ιατρικών ερευνών, για να τις απελευθερώσει από πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα… Αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες γιγαντώθηκαν εν τω μεταξύ. Το δανέζικο τμήμα του οργανισμού που έχει το όνομά του δεν έχει πια σαν διευθυντή καν και καν έναν εξειδικευμένο γιατρό ερευνητή – αλλά έναν δημοσιογράφο. Και οι δημοσιογράφοι ασχολούνται με τις «δημόσιες σχέσεις»· τι άλλο;

Λοιπόν το 2018 αυτός ο οργανισμός «απέβαλε», «διέγραψε», «ξεφορτώθηκε» τον Gotzche – είχε γίνει υπερβολικά αποκαλυπτικός για τα εγκλήματα της σύγχρονης ιατρικής και φαρμακευτικής βιομηχανίας… Παρέμενε υπερβολικά προσηλωμένος στην κληρονομιά του Cochrane… Ο Γ. Ιωαννίδης έστειλε τότε μια ανοικτή επιστολή καταγγελίας της «διαγραφής» στον δανό υπουργό υγείας, γράφοντας μεταξύ άλλων: «Ο Peter είναι αναμφίβολα ένας γίγαντας, ένας απ’ τους μεγαλύτερους επιστήμονες της εποχής μας… Πιστεύω ότι ο στοιχειώδης σεβασμός στον επιστημονικό διάλογο επιβάλει ότι δεν θα εξαφανίζετε τους αντιπάλους σας μέσα από διοικητικές μεθοδεύσεις». 3.500 χιλιάδες γιατροί και σχετικοί με την φροντίδα υγείας υπέγραψαν ένα κείμενο καταγγελίας της μεταχείρισης του Gotzche – αλλά ούτε οι φαρμακο-ιατρικές μαφίες ούτε οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι συγκινήθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο.

Αυτά στη δανία του βορρά. Σκεφτείτε τι γίνεται στην παραλίγο “δανία του νότου”!…

(Ευχαριστούμε τον Σ. για την επιλογή, την δουλειά του υποτιτλισμού, και όλα τα υπόλοιπα…).