Tag: τεχνολογία

Cryptorobberies

Παρασκευή 2 Φλεβάρη. Αφού πρώτα αποθεώθηκαν σαν “τα νομίσματα του μέλλοντος” και βρήκαν καινούργιους πελάτες (για να συντηρηθεί, για ένα διάστημα, ο καθόλου πρωτότυπος τζόγος), τώρα τα cryptocurrencies αποδεικνύονται και ένα καινούργιο πεδίο δόξας για τους αναβαθμισμένους χάκερς.

Κάποιοι άγνωστοι έχουν δημιουργήσει ένα παγκόσμιο δίκτυο από bots με το όνομα Smominru, που αξιοποιεί ένα κενό στον κώδικα των windows (κενό που χρησιμοποιεί η cia αλλά έχει διαρρεύσει) για να «απαλλοτριώσουν» χιλιάδες υπολογιστές στον κόσμο, και να τους βάλουν να «σκάβουν» για την «εξόρυξη» του κρυπτονομίσματος monero – για λογαριασμό τους. Η εκτίμηση είναι ότι έχουν “μολυνθεί” / απαλλοτριωθεί πάνω από 526.000 υπολογιστές, και ότι έχουν εξορυχθεί ήδη σχεδόν 9.000 monero, ένα ποσό που (σε χθεσινές τιμές) αναλογεί σε κάτι παραπάνω από 2,2 μύρια δολάρια.

Ποιος θα το φανταζόταν ότι μπορεί να επιστρατευτεί (παρά την θέληση του κατόχου του) το pc του και να γίνει «δούλος» σε ένα «ορυχείο ψηφιακού ασημιού»; Γυρνάς σπίτι απ’ την δουλειά γραφείου και το βλέπεις το μηχάνημα μούσκεμα στον ιδρώτα. – “Τι έγινε;” ρωτάς. – “Άσε αφεντικό, μας έφυγε ο κώλος και σήμερα” λέει. “Σκάψαμε άλλα είκοσι μέτρα, με κασμάδες και φτυάρια…”

Θαυμαστός καπιταλιστικός κόσμος…

(φωτογραφία: για να πείθουν την μέση φαντασία, τα “κρυπτονομίσματα” μοστράρονται με όψη χρυσής ή ασημένιας λίρας αγγλίας…)

Όλα δουλεύουν – μέχρι να χαλάσουν….

Σάββατο 27 Γενάρη. Και ξαφνικά (ή όχι;) κοτζάμ άγγλος υπ.αμ (ο Gavin Williamson) βρήκε να δηλώσει συνεντευξιαζόμενος ότι η ρωσία ψάχνει να βρει ευαίσθητα σημεία… θέλουν να ξέρουν πως μπορούν να σκοτώσουν τις υποδομές και σκοτώνοντάς τες, αυτό θα σημαίνει ότι … θα προκαλέσουν χιλιάδες επι χιλιάδων θανάτους… έχουν ένα στοιχείο να προκαλέσουν πλήρες χάος στη χώρα…

Δεν έγινε σαφέστερος για το πως θα το πετύχουν αυτό οι παλιορώσοι. Υποψιαζόμαστε ότι ξέρουμε τουλάχιστον ένα μέσο: βόμβες ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτό, όμως, δεν είναι όπλο ρωσικής αποκλειστικότητας!

Η επίδραση των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων σε ηλεκτρικές (και ηλεκτρονικές) συσκευές είναι γνωστή επί δεκαετίες· για παράδειγμα η επίδραση των κεραυνών σε μια ακτίνα γύρω απ’ το σημείο που πέφτουν. Ή η επίδραση των ηλιακών εκρήξεων… Την προσοχή τράβηξε το θέμα στη διάρκεια δοκιμαστικών εκρήξεων ατομικών βομβών ήδη απ’ την δεκαετία του ’50. Το 1962, μια αμερικανική «δοκιμαστική» έκρηξη μιας βόμβας υδρογόνου 1,4 μεγατόνων πάνω απ’ τον Ειρηνικό «έκλεισε» το σύστημα ηλεκτροδότης στη Honolulu, πάνω από 2.000 χιλιόμετρα μακριά· και 8 δορυφόρους. Από τότε ως τώρα μια σειρά κράτη (ηπα, ρωσία, κίνα οπωσδήποτε) έχουν προχωρήσει πολύ στη μελέτη και στην κατασκευή τέτοιου είδους όπλων, που για συντομία ονομάζονται EMP (electromagnetic pulse).

Το χαρακτηριστικό της πολεμικής χρήσης των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων είναι αυτό: δεν προσβάλουν ούτε τους ανθρώπους ούτε τα κτίρια σε πρώτο χρόνο· είναι πιθανό ότι μπορεί να μην γίνει καν αντιληπτή ούτε αυτή καθ’ αυτή η έκρηξη· απλά «όλα κλείνουν»!!! Η καταστροφή των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών / λειτουργιών σε μεγάλη κλίμακα (οι σχετικές έρευνες δείχνουν ότι) οδηγεί σε μαζικούς θανάτους πολύ γρήγορα: λόγω έλλειψης τροφής, νερού, άγριων συγκρούσεων μεταξύ των υπηκόων για τους ελάχιστους διαθέσιμους πόρους, ασθενειών, κλπ.

(φωτογραφία: Αμερικανικό πείραμα: πάνω μηχάνημα εκπομπής ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, και κάτω κοινό πολιτικό αεροπλάνο).

Mad Max society…

Σάββατο 27 Γενάρη. Πρόκειται για ένα όπλο εντελώς καινούργιου είδους, και χωρίς φρικάρισμα καλό ήταν να το συμπεριλάβει στον ορίζοντά του όποιος αναρωτιέται «και πως θα εξελιχθεί ο 4ος παγκόσμιος πόλεμος». Ανάλογα με την έντασή του ένα ηλεκτρομαγνητικό κύμα μπορεί να καταστρέψει εντελώς ή να κάνει σοβαρές ζημιές σε οποιοδήποτε ηλεκτρικό / ηλεκτρονικό κύκλωμα μέσα στην εμβέλειά του. Αυτά τα κυκλώματα μπορεί να μην τα βλέπουμε (εξού και η ανόητη ιδέα περί «αϋλοποίησης του καπιταλισμού»…) αλλά πάνω τους στηρίζονται όλο και περισσότερο τα πάντα: απ’ τα συστήματα ηλεκτροδότησης μέχρι οποιαδήποτε οικιακή ή επιχειρηματική μηχανή· απ’ την λειτουργία των νοσοκομείων ως τις επικοινωνίες (συμπεριλαμβανόμενων των «έξυπνων»…)· απ’ την παραγωγή τροφίμων μέχρι τις λειτουργίες του στρατού, της αστυνομίας, των δικαστηρίων, την κίνηση οποιουδήποτε οχήματος στη στεριά, στη θάλασσα ή τον αέρα· απ’ τον οικιακό φωτισμό μέχρι την λειτουργία των συστημάτων υδροδότησης… κλπ.

Όσο πιο εξελιγμένος τεχνολογικά είναι ένας καπιταλιστικός σχηματισμός τόσο περισσότερο η κανονική λειτουργία των δομών αλλά και της καθημερινής ζωής εξαρτιέται απ’ τον ηλεκτρισμό και την πληροφορική. Η καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει μία, και μόνο μία, έκρηξη EMP – μέσα στην εμβέλειά της – συγκρίνεται με εκείνη των πιο θανατηφόρων πυρηνικών όπλων. Κι αυτό χωρίς φωτιά και κρότο. (Τα μόνα που γλυτώνουν απ’ την επίδραση του ηλεκτρομαγνητικού κύματος είναι όσα βρίσκονται υπόγεια, σε ικανό βάθος· ή βαθιά στη θάλασσα…)

Το γιατί ο άγγλος υπ.αμ. έφαγε τώρα την «φλασιά» μπορεί να μην δύσκολο να εξηγηθεί: ήθελε να κατηγορήσει την Μόσχα σαν το «επερχόμενο κακό». Το γεγονός είναι, ωστόσο, ότι αυτά τα όπλα τα διαθέτουν ήδη μια σειρά κράτη, και πιθανόν να είναι εύκολο να τα αποκτήσουν περισσότερα. Για παράδειγμα, στις αρχές του περασμένου Νοέμβρη ο προσωπάρχης του ψόφιου κουναβιού John Kelly, στοχοποιώντας την Πγιονγκγιάνγκ, «προφήτεψε» ότι μια έκρηξη EMP πάνω απ’ τις ηπα θα μπορούσε να σκοτώσει τελικά το 90% του αμερικανικού πληθυσμού. (Οι επισκευές των δικτύων και η αντικατάσταση ή η επισκευή των συσκευών και των μηχανών θα χρειάζονταν χρόνια…)

Υποτίθεται (δεν το έχουμε διασταυρώσει) ότι το περασμένο καλοκαίρι τα κρατικά media της Πγιονγκγιάγκ είχαν αναφέρει – απειλώντας τις ηπα – ότι το καθέστως διαθέτει το know how «βόμβας υδρογόνου», μια έκρηξη της οποίας 400 χιλιόμετρα πάνω απ’ το αμερικανικό έδαφος θα προκαλούσε ένα τόσο δυνατό ηλεκτρομαγνητικό κύμα που θα νέκρωνε τα πάντα. Όμως ακόμα κι αν υπήρξε τέτοια βορειοκορεατική απειλή, είναι πολύ πιθανό ότι βασιζόταν στα συμπεράσματα μιας έρευνας του αμερικανικού κογκρέσσου απ’ το 2008!…

(το σχέδιο δείχνει την επίδραση μιας EMP έκρηξης – κόκκινοι κύκλοι – ανάλογα με το ύψος στο οποίο θα γίνει η έκρηξη. Σε ύψος 294 μιλίων «την ακούει» όχι μόνο το σύνολο των ηπα αλλά και ο μισός καναδάς μαζί με όλο σχεδόν το μεξικό…)

Ταρίφες

Τετάρτη 24 Γενάρη. Θα μπορούσε να είναι ανέκδοτο το ότι ο “ξεπλένω μαύρο χρήμα” tycoon του real estate στο america και ύστερα πρόεδρός της, το ψόφιο κουνάβι, υπέγραψε την επιβολή υψηλών δασμών στην εισαγωγή πλυντηρίων (και φωτοβολταϊκών πάνελ) για να προστατέψει την αμερικανική παραγωγή.

Το ενδιαφέρον (από την άποψη της καπιταλιστικής πολιτικής οικονομίας) είναι ότι αυτοί οι δασμοί δεν είναι full και από αύριο. Μπορεί ο εχθρός να είναι ξεκάθαρος (στην περίπτωση αυτών των δύο εμπορευμάτων η κίνα και η νότια κορέα – ω, ναι, η νότια κορέα!), αλλά δεν γίνεται απ’ την μια μέρα στην άλλη να στεγνώσει η αμερικανική αγορά και να μείνει ο αμερικάνος καταναλωτής με άδεια χέρια. Συνεπώς η προχθεσινή επιβολή των δασμών είναι κλιμακωτή.

Για παράδειγμα: τα πρώτα 11,5 εκατομύρια φωτοβολταϊκά πάνελ που θα εισάγονται στις ηπα κάθε χρόνο (παραγωγικής δυνατότητας 2,5 gigawatt) θα είναι χωρίς δασμούς… Από εκεί και πάνω θα επιβαρύνονται με ένα 30% για το 2018, που σταδιακά όμως θα πέσει στο 15% το 2022 – υποθέτοντας ότι η αμερικανική παραγωγή και το ανάλογο εμπόριο θα έχει δυναμώσει αρκετά ώστε να μπορούν να ανταγωνιστούν ως προς τις τιμές τα εισαγόμενα ασιατικά.

Αντίστοιχα για τα πλυντήρια. Τα πρώτα 1,2 εκατομμύρια που θα εισάγονται κάθε χρόνο θα έχουν δασμό 20%. Απο εκεί και πάνω θα έχουν 50%. Αυτά για το 2018. Το 2020 οι δασμοί θα πέσουν στο 16% και 40%. (Το 2010 είχαν εισαχθεί 1,6 εκατομύρια πλυντήρια στις ηπα). Μ’ αυτόν τον εμπορικό προστατευτισμό αμερικανικές εταιρείες όπως η Whirlpool (πλυντήρια) και Suniva και Solar World Americas (φωτοβολταϊκά) τρίβουν τα χέρια τους.

Διαφορικός προστατευτισμός! Σε σχέση με τα αντίστοιχα μέτρα στον 20ο αιώνα, που ήταν σαφώς πιο γενικά και ενιαία ταιριάζοντας στο πολιτικό και διανοητικό μοντέλο της «μαζικής παραγωγής / μαζικής κατανάλωσης», πρέπει να παρατηρήσει κανείς την «ευελιξία» στην εξέλιξη ακόμα και των «εμπορικών φρουρίων». Η αιτία αυτής της «ευελιξίας» δεν είναι μυστηριώδης· φαίνεται και στις τελευταίες αμερικανικές αποφάσεις. Το τελευταίο κύμα «παγκοσμιοποίησης», που ανάμεσα στα άλλα σήμαινε μεταφορά μεγάλων τμημάτων της βιομηχανικής παραγωγής στην «χαμηλού εργατικού κόστους» ασία (σε μεγάλο βαθμό: κίνα) δεν μπορεί να ξεπεραστεί σε χρόνο μηδέν μέσω κάποιου ακραία απωθητικού φράγματος δασμών στις εισαγωγές. Γιατί έτσι οι καταναλωτές «μας» θα μείνουν ρέστοι. Χρειάζεται χρόνος (λιγότερος ή περισσότερος) για να επαναπατριστεί η ξενητεμένη παραγωγή μέσω της ρομποτικής οργάνωσης της εργασίας… Χρειάζονται και σοβαρές επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (εν όψει της εγγυημένης και σχετικά προφυλαγμένης απ’ τους ανταγωνιστές εσωτερικής αγοράς).

Όταν, λοιπόν, κοτζάμ αμερικανική συντηρητική κυβέρνηση, νομοθετεί ότι «οι πρώτες εισαγόμενες ποσότητες είναι φτηνότερες» αλλά «από κει και πέρα είναι ακριβότερες», εννοεί: εξασφαλίζω για την εσωτερική καπιταλιστική παραγωγή ένα μέρος της εσωτερικής αγοράς, άρα στηρίζω τα ντόπια αφεντικά να προχωρήσουν στην τεχνολογική αναδιάρθρωσή τους με σκοπό την μείωση του κόστους τους· χωρίς όμως να προκαλέσω μια καθολική έλλειψη (ή μια απότομη ακρίβεια) στο Α ή στο Β εισαγόμενο είδος, με κίνδυνο μια σοβαρή κοινωνική ή βιομηχανική αναταραχή…

Να τα βλέπουμε, να μαθαίνουμε και να καταλαβαίνουμε την συγκυρία του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού…

Νοσταλγία…

Τετάρτη 24 Γενάρη. Την ίδια ιστορική στιγμή που ο αμερικανικός καπιταλισμός προσπαθεί να οχυρωθεί απέναντι στους ανταγωνιστές του, τα κινεζικά μυαλά της IT εγκαταλείπουν την Silicon Valley και επαναπατρίζονται! Διάφοροι κινεζικοί «τεχνολογικοί γίγαντες», εταιρείες σαν την Baidu, την Tencent και την Alibaba, προϊόντα μιας μεθοδικής κρατικής πολιτικής του Πεκίνου, έχουν διαμορφώσει ήδη γύρω τους ένα επεκτεινόμενο «οικοσύστημα» ερευνητικών κέντρων, πυρήνων καινοτομίας, start ups και χρηματοδοτικών κεφαλαίων που συναγωνίζεται στα ίσια (αν δεν έχει ξεπεράσει ήδη) την αμερικανική κοιλάδα της σιλικόνης.

Παρότι ο κινεζικός καπιταλισμός ήρθε σαν trailer στον τεχνοεπιστημονικό 21ο αιώνα, όχι μόνο έχει το εγχώριο δυναμικό που του επιτρέπει να καλύπτει το ένα μετά το άλλο όλα τα κενά του, αλλά έχει κι εκείνο το μέγεθος «εσωτερικής αγοράς» μπροστά στην οποία εκείνο που προσπαθεί να προστατεύσει η κυβέρνηση του ψόφιου κουναβιού (και ίσως θα ήθελε να υπερασπιστεί και η ε.ε.) είναι επαρχιωτισμός. Κι ας μην μιλήσουμε για την διεθνή αγορά, όπου η σχέση τιμής / ποιότητας γέρνει σταθερά όλο και περισσότερο υπέρ του κινεζικού (και ευρύτερα ασιατικού, γύρω του) καπιταλισμού και των εμπορευμάτων του.

Το κινεζικό “thousand talents plan”, ένα σχέδιο προσέλκυσης όχι μόνο κινέζων τεχνοεπιστημόνων της διασποράς αλλά και οποιουδήποτε άλλου παρόμοιου θα ήθελε να δουλέψει στην κίνα, χρονολογείται απ’ το 2008. Δέκα χρόνια φαίνεται ότι αποδίδει μια χαρά· σε κλίμακα που δεν μπορούμε να συλλάβουμε.

Τι να σκέφτεται ο «τρελλός σκύλος» Jim Mattis και οι άλλοι δύο της αμερικανικής μιλιταριστικής “τριανδρίας” για όλα αυτά;

Νομισματοκοπείο

Κυριακή 21 Γενάρη. Σαν εμφάνιση μπορεί να ξενίζει. Και σαν ορολογία επίσης: λέγεται ορυχείο bitcoin αν και δεν φαίνονται πουθενά στοές, βαγονέτα και μουτζούρες. Ωστόσο στον ψηφιακό κόσμο ακόμα και για ένα ή δύο κρυπτονομίσματα bitcoin πρέπει πια να αναλωθεί τόση ενέργεια όση θα παραγόταν απ’ την αξιοποίηση ενός μεγάλου ανθρακωρυχείου.

Πέρα απ’ την εγκυκλοπαιδική αξία, προσφέρουμε την εικόνα μήπως και έχει κανείς ακόμα την όρεξη να εξορύξει «εθνικό νόμισμα»….

Να, δεν είναι δα και αδύνατο!!  Δεν χρειάζεται ούτε έφοδο, ούτε οδηγίες απ’ τον καπετάν Λαφαζάν…

Βλάβη

Δευτέρα 8 Γενάρη (08.42). Μια τοπική τεχνική κατάρρευση του διαδικτύου (σε κάποιο μέρος των Εξαρχείων; Κάποιο μέρος του ευρύτερου κέντρου; Οι τεχνικοί ξέρουν…) σημαίνει υποχρεωτικά φρενάρισμα της ασταμάτητης μηχανής.

Απ’ την άποψη των κοινωνικών (και όχι μόνο) διαδικασιών, αυτό είναι το μικρότερο κακό. Ελάχιστο… Όπως έγινε και με τον ηλεκτρισμό, έτσι και με την ψηφιακή δικτύωση μια κατάρρευση (εντός ή εκτός εισαγωγικών) θα σημάνει – κι όσο περνάει ο καιρός αυτό θα γίνεται ακόμα πιο καθολικό – καθήλωση. Είναι πολλά (και θα γίνουν ακόμα περισσότερα) αυτά που θα σταματήσουν μαζί με τα ηλεκτρόνια επικοινωνίας. Παρότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να τα εντοπίσει έγκαιρα, ας το ξέρουμε: είναι ήδη πολλά και καθοριστικά για την καθημερινή ζωή.

Ανεπαισθήτως (και ο “πολύς κόσμος” χωρίς συναίσθηση) έχουμε περάσει το κατώφλι του νέου καπιταλιστικού παραδείγματος. Που πρόκειται μάλλον να αγριέψει παρά να εξομαλυνθεί ως προς τις μεταπτώσεις του.

Είναι δυσοίωνο και θα προτιμούσαμε να παραμείνει τέτοιο. Όμως στον εξελισσόμενο 4ο παγκόσμιο, η απονέκρωση των ενεργειακών και ψηφιακών “ροών” μπορεί να αποδειχθεί “πυρηνικός πόλεμος χωρίς πυρηνικά”…

Μοιάζει με τρύπα, είναι τούνελ μεταφυσικής

Παρασκευή 5 Γενάρη. Σαν τεχνικά άσχετοι στεκόμαστε μπροστά στην ανακάλυψη μόνο με τα πολιτικά μας κριτήρια: Κάποιοι τεχνικοί υπολογιστών ανακάλυψαν δύο “τρύπες” σε όλους τους εμπορικά “πρώτης γραμμής” μικροεπεξεργαστές, ξεκινώντας απ’ την Intel και προχωρώντας σε άλλες φίρμες.

Στον μαγικό / μεταφυσικό κόσμο των νέων μηχανών, οι όποιες «τρύπες» τέτοιου είδους δεν μπορούν να νοηθούν εμπειρικά απ’ τους μη ειδικούς. Δεν είναι τρύπες στα παπούτσια ή σε κάποιο ρούχο· δεν είναι τρύπες στην σκεπή ή στην άσφαλτο. Είναι «αφύλακτα περάσματα» αν μπορούμε να το πούμε έτσι, στη λειτουργία του συνόλου των ηλεκτρονικών συσκευών / μηχανών, εννοείται και εκείνων καθημερινής χρήσης. Δίοδοι «διάρρηξης». Η μία «τρύπα», που αφορά τους μικροεπεξεργαστές της Intel (οι πλέον μαζικά χρησιμοποιούμενοι) επιτρέπει στους hackers που θα την βρουν (ή την έχουν βρει ήδη…) να διαβάζουν την μνήμη ενός υπολογιστή και να κλέβουν κωδικούς πρόσβασης (passwords) για όποιον σκοπό… Η δεύτερη «τρύπα» τους επιτρέπει να ξεγελούν διάφορες εφαρμογές, και πάλι για να κλέψουν data…

Η διαφορά απ’ την συνηθισμένη μεθοδολογία “κακόβουλης μόλυνσης” που εισάγεται απ’ έξω στις ηλεκτρονικές συσκευές και, έτσι, μπορεί να εντοπιστεί είτε απ’ τα πριν είτε εκ των υστέρων σαν “ξένο σώμα”, είναι ότι αυτές οι “τρύπες” δεν απαιτούν (απαιτούσαν;) απ’ τους όποιους hackers τίποτα άλλο εκτός απ’ το να τις εντοπίσουν. Μετά, σαν περνώντας από μια πόρτα που έμεινε ανοικτή κατά λάθος, θα μπορούσαν να κινηθούν στην «αρχιτεκτονική» της συσκευής με την άνεση του διαρρήκτη που είναι αόρατος.

Εννοείται ότι χιλιάδες τεχνικοί έχουν πέσει αναγκαστικά με τα μούτρα στη δουλειά για να βουλώσουν αυτές τις «τρύπες» (Μήτσο!!! Καλή δύναμη – αυτή η σκατοανάθεση σου έλειπε!) Δεν υπάρχουν όμως τεχνικοί που να φέρουν τέτοιου είδους «ευαισθησίες» των νέων μηχανών στα μέτρα της μέσης κοινωνικής εμπειρίας. Αν τρυπήσει το σύστημα υδροδότησης ενός σπιτιού, αργά ή γρήγορα η διαρροή θα γίνει αντιληπτή με απτό τρόπο. Αν είναι τρύπια η ηλεκτρονική υποκατάσταση της καθημερινής ζωής (και φαίνεται ότι μόνο τέτοια μπορεί να είναι, μόνιμα, πότε εδώ και πότε εκεί…) κανείς δεν καταλαβαίνει τίποτα.

Μπορείτε να φανταστείτε τι σημαίνει το να έχετε πλημμυρίσει σε βαθμό πνιγμού, να μην έχετε πάρει χαμπάρι τίποτα, και όλα να εξαρτιώνται απ’ το αν θα περάσει ο υδραυλικός της εταιρείας ύδρευσης έξω απ’ το παράθυρό σας;

Ε, καμμία σχέση· εκτός απ’ την απόλυτη άγνοια που κάλλιστα μπορεί να είναι φονική για τον πληροφοριοποιημένο Εαυτό σας… Και την μεταφυσική πίστη ότι κάπου, κάπως, κάποτε, η παγκόσμια ένωση υδραυλικών ξενυχτάει για το καλό σας…

Το Πεκίνο στην μπρίζα 1

Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Το κινεζικό κράτος έχει παραπάνω από έναν λόγο να προωθεί την ηλεκτροκίνηση των ι.χ. Οι στόχοι που έχει βάλει για την παραγωγή και χρήση καθαρά ηλεκτρικών αυτοκινήτων είναι υψηλοί· κυρίως όμως είναι τόσο μαζικοί ώστε θα δώσουν στην κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία ένα ίσως παγκόσμιο τεχνολογικό προβάδισμα.

Εν τω μεταξύ, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες για την μεθοδικότητα του made in china, άρχισαν να παραδίδονται οι ειδικές πινακίδες για τα ι.χ. «νέας ενέργειας». Πάνω από 100 πόλεις ξεκίνησαν από χτες την διανομή τους.

Να ξεχωρίζουν στο δρόμο, να ζηλεύουν και οι παλιοενεργειακοί…

Το Πεκίνο στην μπρίζα 2

Παρασκευή 29 Δεκέμβρη. Στη δύση το περιέγραφαν πριν λίγα χρόνια σαν μια τεχνο-φουτουριστική ιδέα. Ο κινεζικός καπιταλισμός το δοκιμάζει, και δεν είναι αστείο: αν κριθεί αποδοτικό κόλπο θα γενικευτεί πολύ γρηγορότερα απ’ ότι φαντάζεται κανείς…

Οι δύο λωρίδες που φαίνονται στα αριστέρα της φωτογραφίας είναι ο πρώτος πειραματικός δρόμος στρωμένος με φωτοβολταϊκά πάνελ. Είναι στην περιφερειακή της Jinan, πρωτεύουσας της ανατολικής επαρχίας Shandog.

Μήκους 1 + 1 χιλιομέτρων (οι δύο λωρίδες) ή έκτασης 5,87 στρεμμάτων (έτσι θα πρέπει να μετριούνται τέτοιου είδους δρόμοι, όχι με το μέτρο αλλά με το τετραγωνικό) μπορεί να παράγει 1 μύριο κιλοβατώρες τον χρόνο, το ηλεκτρικό ρεύμα που χρειάζονται 800 νοικοκυριά.

Η επιφάνεια των φωτοβολταϊκών έχει ειδική επίστρωση, που θα λιώνει το χιόνι τον χειμώνα. Σύμφωνα με τους τεχνικούς του qilu transportation development group που προώθησαν το δοκιμαστικό project, η μετατροπή των δρόμων σε πάρκα ηλεκτρικής ενέργειας, απ’ την μια μεριά μειώνει σημαντικά την ανάγκη να δημιουργούνται τέτοια σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις, και απ’ την άλλη μειώνει τις αποστάσεις των καλωδιώσεων για την τροφοδοσία των σπιτιών. Στο συγκεκριμένο πείραμα ο ηλεκτρισμός που θα παράγεται «απ’ τον δρόμο» θα τροφοδοτεί κι όλες τις ανάγκες της κυκλοφορίας: φώτα, φωτεινά σήματα, φανάρια, κάμερες ελέγχου της κυκλοφορίας, φωτισμό σε τούνελ, το απαραίτητο ρεύμα για τα διόδια…