Tag: αιθιοπία

Αφρική

Το 1965 ο Che προσπάθησε να οργανώσει το αντι-αποικιακό, επαναστατικό κίνημα στην αφρική, αρχίζοντας απ’ το κονγκό. Το εγχείρημά του αποδείχθηκε εξαιρετικά δύσκολο, κυρίως εξαιτίας της υποκειμενικότητας των ριζοσπαστών αφρικανών…

Δευτέρα 1 Αυγούστου>> Οι προσπάθειες του Μικρού Δούκα του Λίγηρα στη δυτική αφρική (σε πρώην γαλλικές αποικίες που έχουν αρχίσει το «έξω οι γάλλοι!»…) συνέπεσαν χρονικά με ένα ταξίδι του ρώσου υπ.εξ. στην ήπειρο, αλλά και του «ειδικού εκπροσώπου» της Ουάσιγκτον για το «αφρικανικό κέρας». Ο Mike Hammer πέρασε απ’ την αιθιοπία, την αίγυπτο και κατέληξε στα αραβικά εμιράτα. Ο Lavrov ξεκίνησε απ’ την αίγυπτο, συνέχισε στην αιθιοπία, στην ουγκάντα και τέλειωσε την δική του βόλτα στην άλλη άκρη της ηπείρου, το κονγκό-Μπραζαβίλ.

Γενικά τα αφρικανικά κράτη έχουν ανεβάσει ιδιαίτερα τις γεωπολιτικές τους προσόδους, φαίνεται όμως ότι ποντάρουν περισσότερα στο ευρασιατικό project (και στα βασικά κράτη μέλη του, την κίνα, την τουρκία, το ιράν και την ρωσία), παρά στην άλλοτε και πάντοτε αποικιοκρατική δύση. Η φράση «500 χρόνια δυτικής κυριαρχίας είναι αρκετά!» είναι ένα σταθερό motto στους αφρικανικούς πληθυσμούς, ειδικά εφόσον η οξυνόμενη (παγκόσμια) αντίθεση δεν είναι ιδεολογική. Ο Lavrov πάντως δεν παρέλειψε να θυμίσει ότι «η Μόσχα πάντα ήταν με την μεριά των αφρικανικών κρατών ενάντια στην αποικιοκρατία»…

Υποτίθεται ότι βασικό μέρος της αποστολής του ρώσου υπ.εξ. ήταν να καθησυχάσει τις πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών σε σχέση με τις προμήθειες σταριού, αλεύρων και λιπασμάτων. Αλλά η σχέση της Μόσχας (όπως και του Πεκίνου) με την αφρική κοιτάει πολύ μακρύτερα∙ και οι ανταλλαγές επισκέψεων το δείχνουν. Τον περασμένο Ιούνη για παράδειγμα, πέταξαν ως το Sochi για συζητήσεις με την ανεγκέφαλη αλεπού (aka Putin) ο Macky Sall, πρόεδρος της σενεγάλης και της «αφρικανικής ένωσης», και ο Moussa Faki Mahamat, υπ.εξ. της γκάνας και εκτελεστικός διευθυντής της «αφρικανικής ένωσης»… Επιπλέον προς το τέλος της χρονιάς θα γίνει μια ακόμα συνάντηση κορυφής μεταξύ της ένωσης και της Μόσχας, στην αιθιοπία. (Ο νυσταλέος Jo, αν είναι ακόμα στην καρέκλα του, θέλει να κάνει κάτι ανάλογο τον Δεκέμβρη – αλλά στην Ουάσιγκτον..)

Την προηγούμενη φορά που ο δυτικός ιμπεριαλισμός / καπιταλισμός έχανε έδαφος στην αφρική ήταν στις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70 με τις αντιαποικιακές / εθνικαπελευθερωτικές επαναστάσεις, τις οποίες στήριζε φανερά ή καλυμμένα η σοβιετική ένωση.

Όμως οι νίκες αυτών των επαναστάσεων έγιναν πικρές όταν, προκειμένου να αναπτύξουν τους καπιταλισμούς τους αυτά τα καινούργια κράτη βρέθηκαν αναγκασμένα να πάρουν δάνεια πρώτα απ’ τις «αγορές» και την παγκόσμια τράπεζα – με τους όρους αυτών των τελευταίων φυσικά – και, στη συνέχεια, απ’ το δντ. Δεν υπήρχε αλλού διαθέσιμο χρήμα εκείνη την ιστορική περίοδο… Αυτό οδήγησε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 σε μια καταστροφική «κρίση χρέους» των περισσότερων αφρικανικών κρατών – οι τζογαδόροι των χρηματιστηρίων έκαναν «χρυσές δουλειές» με τα ομόλογά τους…

Πρόσβαση μόνο για τα μέλη του δικτύου υποστήριξης…

Αν είστε μέλος κάντε login εδώ.
Αν θέλετε να γίνετε μέλος, στείλτε email (sarajevomail@gmail.com) για την απαραίτητη συνεννόηση.

Οι πονοκέφαλοι ενός χασάπη

Τετάρτη 24 Ιούνη. Ο φίλος κι αδελφός του ελλαδιστάν Sisi απειλεί ότι θα εισβάλει στη λιβύη (απ’ την μεριά που κατέχει ακόμα ο «τζενεράλ») αν η συμμαχία Άγκυρας – Τρίπολης καταλάβει την Σύρτη. Είναι πάρα πολύ γενναίος: ο στρατός του έχει να πολεμήσει απ’ το 1973· ενώ οι αντίπαλοι που θα συναντήσει είναι «μπαρουτοκαπνισμένοι» χτες και προχτές. (Εκτός αν τα γυμνάσια με τον ελληνικό στρατό έχουν πιάσει!!…) Και για να γίνουν τα πράγματα ακόμα χειρότερα: δεν έχει κανένα μα κανένα περιθώριο είτε σοβαρών απωλειών είτε, ακόμα χειρότερα, ήττας. Γιατί όπως όλες οι χούντες έτσι και η αιγυπτιακή είναι μισητή απ’ το μεγαλύτερο μέρος των πληβείων. Πράγμα που σημαίνει ότι ένα στρατιωτικό στραπάτσο θα ανοίξει το δρόμο για την θύελλα που θα τον ανατρέψει… Με δυο λόγια: είναι τόσο εύκολο να χάσει όχι μόνο την επιρροή του στη λιβύη αλλά και το κεφάλι του (προς μεγάλη χαρά της μουσουλμανικής αδελφότητας όπου γης) ώστε οι πάντες βάζουν στοίχημα… όχι υπέρ του!

Έχει, πάντως, κι άλλον πονοκέφαλο, πιο οργανικό. Είναι αυτός που ανέλυσε ο χουντικός υπ.εξ. Shoukry στον (βαριεστημένο) ρημαδοΓου(αϊ)δοΝικόλα τις προάλλες, όταν πήγε στο Κάιρο μπας και σπρώξει το θέμα με τις αοζ. Το «φράγμα της μεγάλης αιθιοπικής αναγέννησης» (gerd) είναι μια τεράστια κατασκευή μήκους 1,8 χιλιομέτρων και ύψους 145 μέτρων, πάνω στο μπλε Νείλο. Πρόκειται να τροφοδοτεί το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στην αφρική, παράγοντας 6.000 μεγαβάτ για τον αιθιοπικό καπιταλισμό· τόσο τους πάμφτωχους αγρότες, όσο και την επιχειρηματική ελίτ. Το φράγμα είναι έτοιμο, και η Addis Abeba έχει ανακοινώσει ότι θα αρχίσει να το γεμίζει την περίοδο των βροχών, που αρχίζει τον Ιούλη…

Η αίγυπτος δεν έχει σύνορα με την αιθιοπία. Μεσολαβεί το σουδάν, απ’ το οποίο διέρχονται αρχικά οι δύο κλάδοι του νείλου («λευκός» και «μπλε») και ύστερα το ενιαίο ποτάμι. Το αιγυπτιακό καθεστώς φοβάται όμως ότι αν η ροή του μπλε κλάδου κοπεί για να γεμίσει αυτό το τεράστιο αιθιοπικό φράγμα, το νερό που θα φτάνει στην αίγυπτο θα είναι πολύ λιγότερο· δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα στους φτωχούς (ή και όχι τόσο φτωχούς) αγρότες, αλλά και στο αιγυπτιακό φράγμα (στο Ασσουάν).

Τι μπορεί να κάνει τώρα ο Sisi; Παρακαλεί τον οηε και οποιονδήποτε άλλον να πείσει την Addis Abeba να μισογεμίσει το φράγμα… Αλλιώς, λέει, θα «πάρει την υπόθεση στα χέρια του», πράγμα που (λέει) ότι δεν θέλει… Μπορεί να φανταστεί κανείς τι σημαίνει αυτό (έναν βομβαρδισμό του φράγματος για να καταστραφεί ίσως;….) αν και όχι το πως ακριβώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.

Με τούτα και τ’ άλλα είναι σε θέση η αιγυπτιακή χούντα να μπλέξει σ’ έναν πόλεμο κατά της τουρκίας στο λιβυκό πεδίο μάχης; Μάλλον όχι. Για λεονταρισμούς πρόκειται, απ’ τη μεριά των ηττημένων.

Παραπάνω “τεχνητή νοημοσύνη”;

Τετάρτη 13 Μάρτη. Το ψόφιο κουνάβι μπορεί να πρόλαβε να δηλώσει την προτίμησή του για λιγότερο “έξυπνα” αεροπλάνα (αν και όχι για τα αερόστατα!) αλλά, παραδόξως, μπορεί να ξεκινάει από έγκυρη ενημέρωση. (Δεν είμαστε ειδικοί, παρακολουθούμε όμως με προσοχή αυτά που γράφονται από γνώστες της αεροπορικής τεχνολογίας).

Το μοντέλο 737 max 8 της boeing (που έχει πέσει δυο φορές, μία στην ινδονησία τον περασμένο Οκτώβρη και άλλη μία της προάλλες στην αιθιοπία) είναι αναβάθμιση του 737 (σκέτο), που ήταν αρκετά διαδεδομένο· και, συνεπώς, εκατοντάδες πιλότοι είχαν μεγάλη εμπειρία στο πιλοτάρισμά του. Μεγάλη εμπειρία σημαίνει μεταξύ άλλων δοκιμασμένα ανακλαστικά στην καμπίνα. Σημαίνει ρουτίνες στους χειρισμούς επιβεβαιωμένες εκατοντάδες φορές. Σημαίνει «καμμία έκπληξη» στο χειριστήριο…

Μια απ’ τις προσθήκες του “max” στο 737 (συνεπώς μια διαφορά του που αποδεικνύεται βασική) είναι η προσθήκη μιας “δόσης έξυπνου λογισμικού” που αντιλαμβάνεται διαρκώς τις συνθήκες στήριξης του αεροπλάνου και διορθώνει αυτόματα την ισορροπία του, στη διάρκεια της πτήσης. Η προσθήκη έγινε για να βελτιωθούν τα συστήματα ασφαλείας…

Αλλά: κανονικά οι πιλότοι των 737 max, αν και έμπειροι πιλότοι του 737 σκέτου, θα έπρεπε να έχουν εκπαιδευτεί στις συμπεριφορές αυτού του “έξυπνου λογισμικού” καθώς και στην γρήγορη δυνατότητά τους να το “κλείνουν” αν τους εμπόδιζε στο πιλοτάρισμα.. Πράγμα που δεν έγινε, προφανώς με ευθύνη της boeing. Μετά την πτώση του 737 max της ινδονησιακής Lion Air 1 πιθανόν υπήρξε κάποια διεθνής ενημέρωση για αυτόν τον αυτοματισμό· ωστόσο οι πιλότοι διεθνώς δεν εκπαιδεύτηκαν για να μάθουν τα σύνθετα χαρακτηριστικά του και πως μπορούν να τον ελέγξουν. Η αμερικανική κατασκευάστρια, περήφανη ίσως για το «ευφυές» της εφεύρεσής της, την θεώρησε απλά ένα ακόμα σύστημα ασφαλείας με το οποία οι πιλότοι δεν χρειαζόταν να ασχοληθούν…

Είναι όμως πια πιθανό ότι η αντανακλαστική αντίδραση του ζωντανού πιλότου στην ξαφνική και απροειδοποίητη «διόρθωση» της κλήσης του αεροπλάνου απ’ την «έξυπνη» μηχανή προκαλεί ένα σπιράλ αναδράσεων, που έβγαλε, για δεύτερη φορά, ένα 737 max εντελώς έξω απ’ την ισορροπία του. Αν έχει συμβεί έτσι, όπως το έθεσε ένας πεπειραμένος αμερικάνος πιλότος, θα είναι τρομακτικό αν μια μικρή αναβάθμιση των αυτόματων συστημάτων ασφαλείας που σχεδιάστηκε για να βελτιώσει την σταθερότητα στην πτήση καταλήγει να δημιουργεί ένα ανεξέλεγκτο αεροπλάνο.

Τρομακτικό ή όχι, η τάση (που μπορεί να έχει και κάποια μικρά πισωγυρίσματα, ωστόσο είναι οριστική) είναι ότι για κάθε δυσλειτουργία της διεπαφής ανθρώπινου – μηχανής η απάντηση είναι ακόμα περισσότερη μηχανική «ευφυία» – και ακόμα καθολικότερο engineering of humans…

(Η boeing, πριν το ατύχημα στην αιθιοπία, είχε ανακοινώσει ότι θα αναβαθμίσει το λογισμικό ελέγχου της στήριξης στα 737 max: θα το κάνει «εξυπνότερο». Τώρα στηρίζεται στα δεδομένα ενός μόνο αισθητήρα. Το εξελιγμένο λογισμικό θα χρησιμοποιεί δεδομένα από περισσότερες πηγές…)

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο…

Δευτέρα 3 Σεπτέμβρη. Ενώ η Ουάσιγκτον ψάχνει τρόπους να ανασχέσει την επέκταση της επιρροής του κινεζικού καπιταλισμού, ο πολιτικός του εκπρόσωπος (ο πρόεδρος Xi Jinping) αλωνίζει την περίμετρο, με μια ένταση που κανένας αμερικάνος πρόεδρος δεν θα φανταζόταν. Ο Xi όργωσε μια σειρά αφρικανικών κρατών (αγκόλα, αιθιοπία, σενεγάλη, ρουάντα) υπογράφοντας εμπορικά / επιχειρηματικά deal – με τον τόνο. Όλα αυτά πριν την πραγματοποίηση του διήμερου «φόρουμ συνεργασίας κίνας – αφρικής» (focac) που ξεκινάει σήμερα στο Πεκίνο, στο οποίο θα συμμετάσχουν όλες οι πολιτικές βιτρίνες των αφρικανικών κρατών, δεκάδες αντιπρόσωποι άλλων κρατών και εκπρόσωποι του οηε. Καθόλου λίγοι καλεσμένοι!!!

Είναι η ενδοκαπιταλιστική εκδίκηση ένα πιάτο που τρώγεται και ξανατρώγεται κρύο; Ο κινεζικός καπιταλισμός / ιμπεριαλισμός έχει έναν μοναδικό τρόπο να κλείνει δουλειές “αμοιβαία επωφελείς” με οποιοδήποτε καθεστώς: απλά δεν κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις. Just business… Ο κακός μπελάς (αμερικάνοι, γάλλοι, βέλγοι και άλλοι προσπαθούν να ελέγξουν τις πρώην αφρικανικές αποικίες τους με deal αλλά και στρατούς) είναι ότι η μαύρη ήπειρος είναι μεγάλη πηγή πρώτων υλών για βιομηχανική χρήση – και ο κινεζικός καπιταλισμός έχει βάλει χοντρό και βαρύ χέρι σ’ αυτές τις πρώτες ύλες. Ο ακόμα χειρότερος είναι ότι ο γέροντας Brzezinski στο μοναδικό έργο της ωριμότητάς του, την «Μεγάλη Σκακιέρα», είχε προβλέψει (ή ανησυχήσει) πως όποιος ελέγχει την ευρασία θα ελέγξει και την αφρική. Μπορεί να είναι ακόμα κάπως νωρίς για οριστικά συμπεράσματα, αλλά δεν είναι και αργά: πριν αλέκτωρ φωνήσαι…

(Υπάρχει κάτι που για καιρό θεωρούνταν θρύλος μέχρις ότου αποδείχθηκε στέρεο ιστορικό γεγονός. Τον 14ο και τον 15ο αιώνα, αισθητά πριν τα ευρωπαϊκά βασίλεια αρχίσουν να χρηματοδοτούν εξερευνήσεις – του – κόσμου, το κινεζικό ναυτικό είχε ταξιδέψει και ουσιαστικά «κατακτήσει» όλο τον πλανήτη – εκτός απ’ την ευρωπαϊκή ήπειρο. Την αφρική, τη νότια ασία, και τα δύο κομμάτια της αμερικανικής ηπείρου, την αυστραλία… Οι κινεζικοί χάρτες της περιόδου είναι εξαιρετικής ακρίβειας, πράγμα που δείχνει σπουδαίες γνώσεις αστρονομίας, άγνωστες τότε, και για πολύ καιρό, στην ευρώπη. Ο κινέζος ναύαρχος (και εξερευνητής, και διπλωμάτης) Zheng He (1371 – 1433) είναι εμβληματική προσωπικότητα αυτών των ταξιδιών / εξερευνήσεων / εμπορικών διπλωματικών αποστολών.

Πρώτα ο θρύλος και μετά η ιστορική έρευνα δείχνουν δύο πράγματα. Πρώτον ότι το μέγεθος και το know how των κινεζικών (πολεμικών) πλοίων ήταν ασύλληπτο για τους ευρωπαίους. Σα να συγκρίνεις υπόγειο με πολυκατοικία… Και δεύτερον, ότι οι κινεζικές αρμάδες, σε όποιον τόπο έπιαναν ξηρά, δεν έκαναν ούτε πόλεμους ούτε κατακτήσεις. Έκαναν δώρα, ακριβά δώρα, χρυσάφι και πορσελάνες στους τοπικούς ηγεμόνες, προσφέροντάς τους την κινεζική φιλία. Εννοείται άσχετα από εμφάνιση, ισχύ ή επικράτεια: και στους αφρικάνους φυλάρχους….

Ήταν μια παραξενιά της ιστορίας ότι μια αλλαγή στο αυτοκρατορικό πόστο στην «ιερή πόλη», και συγκεκριμένα η ενθρόνιση του Xuande (1426 – 1435) οδήγησε στην απαγόρευση όλων αυτών τα ναυτικών ταξιδιών και οποιασδήποτε σχέσης με τον υπόλοιπο κόσμο. Η εξήγηση είναι εντυπωσιακή: η αυτοκρατορική αυλή φοβήθηκε πως το ναυτικό της και οι αξιωματικοί του θα αποκτήσουν μέσω των γνώσεών τους για τον κόσμο υπερβολική αυτοπεποίθηση, και ότι θα αμφισβητήσουν αργά ή γρήγορα την αυτοκρατορική αυθεντία.

Παραλίγο ο πλανήτης να μην ήταν ούτε αγγλικός, ούτε ισπανικός, ούτε πορτογαλλικός, ούτε ολλανδικός, ούτε βελγικός, ούτε γαλλικός – ούτε, φυσικά αμερικανικός!… Παραλίγο ο πλανήτης να ήταν κινεζικός απ’ τον 14ο αιώνα ήδη!

Η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων ανακόπηκε τότε για «εσωτερικούς δυναστικούς λόγους». Αλλά στο Πεκίνο δεν έχουν ξεχάσει καθόλου την τέχνη του να «κάνεις εμπορικούς / οικονομικούς» φίλους όπου τους χρειάζεσαι. Ας πούμε (και) στην Αφρική.

Κι αν η πρακτική εφαρμογή αυτού του know how άργησε 600 χρόνια, τι σημασία έχει αν έχεις συνεχή ιστορία 5.000 χρόνων;)

(φωτογραφία πάνω: ο νοτιοαφρικάνος πρόεδρος Cyril Ramaphosa στο Πεκίνο χτες, για το φόρουμ – και όχι μόνο. Νότια αφρική και κίνα ανήκουν στις BRICS, που σημαίνει ότι έχουν διάφορα να κουβεντιάσουν, τέτοιους καιρούς…

φωτογραφία κάτω: ντεκόρ για την υποδοχή των αφρικανικών αντιπροσωπειών.)

Operation Barkhane

Κυριακή 24 Δεκέμβρη. Αυτό που γενναιόδωρα χρηματοδοτεί ο τοξικός (με τα ανάλογα ανταλλάγματα…) έχει σκοπό, σύμφωνα με τον Jean-Yves Le Drian, πρώην (ως το 2017) υπ.αμ. της γαλλίας και τώρα υπουργό “ευρωπαϊκών και διεθνών υποθέσεων” της κυβέρνησης Macron, να περιφρουρήσει την “ασφάλεια” της γαλλίας. Μεγάλο κράτος η γαλλία, τα σύνορά της απλώνονται…

…Σκοπός [της “επιχείρησης Barkhane”: barkhane είναι ένα είδος αμμόλοφων της Σαχάρα…] είναι να εμποδίσουμε να μονιμοποιηθεί αυτό που αποκαλώ highway όλων των ειδών μεταφορών, επιτρέποντας στις τζιχαντιστικές ομάδες ανάμεσα στη λιβύη και στον Ατλαντικό να ανασυγκροτούνται… έχει δηλώσει πριν 3 χρόνια. Με λίγη προσοχή (και μια βοήθεια απ’ το τετράδιο για εργατική χρήση 2…) μπορεί κανείς να προσέξει ότι (και) η γαλλική αντιτρομοκρατική καραβανίλα δεν διακηρύσσει καν και καν ότι σκοπεύει να «εξαλείψει την τρομοκρατία». Απλά να την ελέγχει θέλει. Να μην μονιμοποιηθεί… Εικονική «νομιμότητα»; Ακριβώς!

Η «αντιτρομοκρατία» του Παρισιού είναι απ’ το ίδιο καλούπι με την αντιτρομοκρατία της Ουάσιγκτον ή/και της Μόσχας (και όποιου άλλου), το ίδιο εικονική και το ίδιο ιμπεριαλιστική. Συνεπώς ποια είναι η πραγματική διακύβευση;

Αυτή: στην «μαύρη ήπειρο» βρίσκεται το 89% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων πλατίνας, το 81% των παγκόσμια γνωστών κοιτασμάτων χρωμίου, το 61% των κοιτασμάτων μαγγανίου και το 60% των κοιτασμάτων κοβαλτίου. Το 2015, όταν η operation Barkhane είχε ήδη εγκαινιαστεί (σαν διάδοχος και ενοποίηση των γαλλικών operation serval στο μάλι και operation epervier στο τσάντ) απ’ την αφρική εξορύχθηκε το 78% της παγκόσμιας ποσότητας πλατίνας εκείνης της χρονιάς, το 60% κοβαλτίου, το 57% μαγγανίου και διαμαντιών, το 34% του παλλάδιου, το 22% του χρυσού και ουρανίου, το 15% του βωξίτη, το 9% του χαλκού και το 7% του ψευδαργύρου. Μπορείτε να ψάξετε (και εύκολα να βρείτε) που χρησιμοποιούνται αυτά τα υλικά· πόσο πολύ έχουμε τα περισσότερα μέσα στα σπίτια μας… Και πόσο πολύ χρειάζεται το αφρικανικό ουράνιο η γαλλική πυρηνική βιομηχανία…

Αυτή είναι η διακύβευση: στρατηγικές πρώτες ύλες. Οπότε πίσω απ’ την εικονική διακήρυξη του στρατιωτικού ελέγχου «των ροών τρομοκρατών» στην υποσαχάρια Αφρική βρίσκεται ο ουσιαστικός στόχος: ο στρατιωτικός και πολιτικός έλεγχος και της εξόρυξης και της διακίνησης (των “ροών”) στρατηγικών πρώτων υλών…

Καθότι στην Αφρική γυροφέρνει με αξιώσεις και η κίνα. Που έχει «αποβιβαστεί» ήδη στη δυτική Αφρική, κλείνοντας μεγάλα project (όχι μόνο με οικονομικό αλλά και πολιτικό βάρος) με διάφορα καθεστώτα: στην κένυα το νέο αεροδρόμιο του Nairobi· στην αιθιοπία τον εκσυγχρονισμό των τηλεπικοινωνιών και την εγκατάσταση του «επενδυτικού στρατηγείου» της στην Addis Ababa· στην τανζανία την κατασκευή του μεγάλου λιμανιού του Bagamoyo…